#επιστροφή του Κυρίου

[grexitdrachmaendebt]

ΣτΕ: Οι αποφάσεις του που καλούν το ΥΠΟΙΚ να επιστρέψει μέσα "σε 6 μήνες" τις μετοχές ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο δημόσιο | ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΣτΕ: Οι αποφάσεις του που καλούν το ΥΠΟΙΚ να επιστρέψει μέσα “σε 6 μήνες” τις μετοχές ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο δημόσιο

Από ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ TEAM - 01/04/2023

Προθεσμία 6 μηνών έδωσε με τις δύο αποφάσεις του το ΣτΕ στο Υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να συμμορφωθεί με τις προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και να ��ροβεί σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να επιστραφούν οι μετοχές των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, που τώρα βρίσκονται στο Υπερταμείο, στο Δημόσιο.

Τις αποφάσεις έφερε στο φως το dikastiko.gr και, σύμφωνα με αυτές, η Επιτροπή του ΣτΕ κρίνει ότι ο ν. 4964/2022 (του περασμένου καλοκαιριού) παραβιάζει τις αποφάσεις της Ολομέλειας για την αντισυνταγματικότητα της υπαγωγής των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στο Υπερταμείο και διατάσσει την επιστροφή τους στο Δημόσιο.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ

Οι δικηγόροι που χειρίστηκαν την υπόθεση, Αλ. Σαρηβαλάσης και Αικατερίνη Γεωργιάδου, σημείωσαν ότι οι καθαρογραμμένες αποφάσεις κοινοποιήθηκαν στο Υπουργείο Οικονομικών. Πρόκειται για τις αποφάσεις 7/2023 και 8/2023 του Τριμελούς Συμβουλίου του ΣτΕ για τη μη συμμόρφωση της εκτελεστικής κ νομοθετικής εξουσίας στις αποφάσεις της Ολομελείας ΣτΕ 190 & 191/2022, που έκριναν αντισυνταγματική την υπαγωγή των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο.

«Είναι χαρακτηριστικό ότι, προς αποφυγή οποιασδήποτε νέας “παρανόησης” περί τί σημαίνει συμμόρφωση προς τις εν λόγω δικαστικές αποφάσεις, οι ανώτατοι δικαστές εξηγούν αναλυτικά και με “σχολικό” τρόπο», σημειώνουν οι δικηγόροι. Ενδεικτικά, οι αποφάσεις αναφέρουν:

«. . . Ως εκ τούτου, συμμόρφωση προς τα κριθέντα θα συνιστούσαν, κατ’ αρχήν, οι ακόλουθες ενέργειες των οργάνων της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας: να θεωρήσουν ανίσχυρη και μηδέποτε γενομένη την μεταβίβαση με τον ν. 4389/2016 στην ΕΕΣΥΠ ΑΕ ποσοστού 50,003% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ ΑΕO να τροποποιήσουν, συναφώς, τον ν. 4389/2016 προκειμένου η εταιρεία ΕΥΔΑΠ ΑΕ, να εξαιρεθεί από τις μεταβιβαζόμενες στην ΕΕΣΥΠ ΑΕ δημόσιες επιχειρήσεις να προβούν, επίσης, σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες και διαδικασίες προκειμένου να πραγματοποιηθεί, αναδρομικώς: -η επαναμεταβίβαση από την ΕΕΣΥΠ ΑΕ στο Ελληνικό Δημόσιο ποσοστού μεγαλύτερου του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, στις οποίες περιλαμβάνεται, ιδίως, η επαναμεταβίβαση στο Δημόσιο των μετοχών της ΕΥΔΑΠ ΑΕ που είχαν περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ, μεταβιβάσθηκαν ακολούθως από το ΤΑΙΠΕΔ στο Δημόσιο προκειμένου να μεταβιβασθούν στην ΕΕΣΥΠ, επανήλθαν στο ΤΑΙΠΕΔ μετά την κατά τα προεκτεθέντα ακύρωση της 262/21.2.2018 αποφάσεως της Διυπουργικής Επιτροπής και θα έπρεπε να μεταβιβασθούν εκ νέου από το ΤΑΙΠΕΔ στο Δημόσιο, προς συμμόρφωση με τα κριθέντα στις αποφάσεις ΣτΕ 1906/2014 και ΣτΕ 190/2022, –η διαγραφή της καταχωρίσεως στο Σύστημα Άυλων Τίτλων της παρανόμως, κατά τα ανωτέρω, επελθούσης μεταβιβάσεως των μετοχών της ΕΥΔΑΠ ΑΕ στην ΕΕΣΥΠ ΑΕ δυνάμει του ν. 4389/2016 και, επίσης, η καταχώριση του Δημοσίου ως κυρίου των μετοχών αυτών, τόσο στο εν λόγω Σύστημα όσο και στο διάδοχο σύστημα του Κεντρικού Αποθετηρίου Τίτλων του ν. 4569/2018 (Α΄ 179), καθώς και οι απαιτούμενες γνωστοποιήσεις του ν. 3556/2007 [ενημέρωση του εκδότη άυλων αξιών επί αποκτήσεως ή διαθέσεως σημαντικών συμμετοχών και σημαντικών μεταβολών δικαιωμάτων ψήφου].

. . . προδήλως δεν αποτελεί συμμόρφωση προς τα κριθέντα, με δύναμη δεδικασμένου, στην 190/2022 απόφαση του Δικαστηρίου η προσθήκη, με το άρθρο 114 του ν. 4964/2022, του άρθρου 197Α στον ν. 4389/2016. Κατά μείζονα λόγο, δεν συνιστούν συμμόρφωση, αλλά αντίθεση προς τα κριθέντα, οι επιχειρούμενες με το άρθρο 115 του ν. 4964/2022: (α) “ισχυροποίηση”, ως προς όλες τις συνέπειες, της μεταβιβάσεως προς την ΕΕΣΥΠ ΑΕ των μετοχών των ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ, (β) αναγνώριση “ως έγκυρων και σύννομων” όλων των πράξεων και αποφάσεων των ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ, καθώς και των πράξεων και αποφάσεων της ΕΕΣΥΠ ΑΕ, που αφορούν τη διοίκηση και διαχείριση των δημοσίων αυτών επιχειρήσεως και την είσπραξη και διανομή από την ΕΕΣΥΠ των κερδών από τις μετοχές τους, από 1.1.2018, και μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4964/2022 και (γ) κατ’ ουσίαν επικύρωση των ακυρωθεισών ΜΑΔΚΑΕΣ 0000692 ΕΞ 2018/20.3.2018 και ΜΑΔΚΑΕΣ 0000689 ΕΞ 2018/20.3.2018 πράξεων του Υπουργείου Οικονομικών, καθώς και της 262/21.2.2018 αποφάσεως της Διυπουργικής Επιτροπής. Ενόψει τούτων, το παρόν Συμβούλιο κρίνει ότι το Δημόσιο δεν συμμορφώθηκε προς την υπ’ αριθμό 190/2022 ακυρωτική απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας…

Διαπιστώνει την μη συμμόρφωση του Δημοσίου προς την 190/2022 ακυρωτική απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Καλεί το Υπουργείο Οικονομικών να συμμορφωθεί προς την εν λόγω απόφαση εντός οκταμήνου από την κοινοποίηση του παρόντος πρακτικού.».

(βλ. σκ. 11- 13 της 7/2023 απόφασης για ΕΥΔΑΠ, ομοίως η 8/2023 για ΕΥΑΘ).

Δείτε εδώ την απόφαση για την ΕΥΔΑΠ

Δείτε εδώ την απόφαση για την ΕΥΑΘ

[geloof-in-god]

Συχνές καταστροφές — Πώς να είμαστε φρόνιμες παρθένες στην υποδοχή του Κυρίου

Περιεχόμενα 1. Ανάγνωση των Γραφών, προσευχή και επιμελής επιτέλεση του έργου του Κυρίου: Αυτά είναι τα στοιχεία που συνιστούν μια φρόνιμη παρθένο; 2. Τι εστί φρόνιμη παρθένος; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδ�� πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων» (Κατά Ματθαίον 24:6-8). Επί του παρόντος, συμβαίνουν όλο και περισσότερες καταστ��οφές ανά τον κόσμο: Ο κορονοϊός της Γουχάν, οι ακρίδες στην Αφρική, οι δασικές πυρκαγιές στην Αυστραλία, καθώς και άλλες καταστροφές έχουν εμφανιστεί η μία μετά την άλλη. Έχουν κάνει, επίσης, την εμφάνισή τους τα τέσσερα ματωμένα φεγγάρια. Οι προφητείες σχετικά με τον ερχομό του Κυρίου έχουν ουσιαστικά εκπληρωθεί· ο Κύριος πρέπει να έχει ήδη επιστρέψει. Ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς πιστούς στον Κύριο είναι το εξής: Πώς μπορούμε να γίνουμε φρόνιμες παρθένες στην υποδοχή της επιστροφής του Κυρίου; Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: «Τότε θέλει ομοιωθή η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένους, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. Πέντε δε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και πέντε μωραί. Αίτινες μωραί, λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, δεν έλαβον μεθ’ εαυτών έλαιον· αι φρόνιμοι όμως έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών» (Κατά Ματθαίον 25:1-4). Από τις Γραφές, μπορούμε να δούμε πως οι φρόνιμες παρθένες προετοίμασαν λάδι για τα λυχνάρια και περίμεναν ευλαβικά τον ερχομό του Κυρίου. Εν τέλει, μπόρεσαν να Τον υποδεχθούν και να παρευρεθούν στο δείπνο στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, πολλοί αδελφοί και αδελφές πιστεύουν πως εφόσον διαβάζουν με συνέπεια τις γραφές, παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, αναλαμβάνουν επιμελώς το έργο του Κυρίου και περιμένουν ευλαβικά, αυτό σημαίνει πως έχουν προετοιμάσει το λάδι και είναι φρόνιμες παρθένες, και πως όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα ανυψωθούν στη βασιλεία των ουρανών. Ωστόσο, αυτή έχει υπάρξει η άσκησή μας επί πολλά χρόνια, και τώρα έχουν έλθει κάθε λογής καταστροφές, μα εμείς δεν έχουμε δεχθεί ακόμα τον Κύριο. Αυτό δεν μας αφήνει άλλη επιλογή παρά να αναλογιστούμε και να διερωτηθούμε το εξής: Αν κανείς επιτελεί επιμελώς το έργο του Κυρίου κατ’ αυτόν τον τρόπο, σημαίνει πραγματικά πως είναι φρόνιμη παρθένος; Θα είμαστε σε θέση να δεχθούμε τον Κύριο και να ανυψωθούμε πριν τα δεινά;

Ανάγνωση των Γραφών, προσευχή και επιμελής επιτέλεση του έργου του Κυρίου: Αυτά είναι τα στοιχεία που συνιστούν μια φρόνιμη παρθένο; Ας φέρουμε στον νου μας τους γραμματείς, τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους. Είχαν όλοι τους μεγάλη γνώση των Γραφών, και οι οικογένειές τους υπηρετούσαν τον Θεό επί σειρά γενεών. Υπάκουαν αυστηρά στον νόμο, τηρούσαν τις εντολές, εργάζονταν επιμελώς και ταξίδευαν, μά��ιστα, σε όλον τον κόσμο για να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί πως έκαναν πολύ έργο, πως υπέμειναν πολλά βάσανα και πως περίμεναν ευλαβικά τον ερχομό του Μεσσία. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας, εκείνοι θα έπρεπε να είναι οι φρόνιμες παρθένες που προετοίμασαν λάδι· θα έπρεπε να έχουν περισσότερα προσόντα από κάθε άλλο για να δεχθούν τον Κύριο και να αποκτήσουν τη σωτηρία και τη χάρη Του. Ποια είναι, όμως, τα γεγονότα; Όταν ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε και ήλθε να κάνει έργο, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν κατάφεραν να αναγνωρίσουν τον Κύριο Ιησού, μα πίστεψαν, μάλιστα, βάσει των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους, πως «όποιος δεν αποκαλείται “Μεσσίας” δεν είναι Θεός». Μπορούσαν να ακούσουν ξεκάθαρα πως τα λόγια του Κυρίου είχαν εξουσία και δύναμη, κι όμως, βάσει των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους, καταδίκασαν το έργο και τα λόγια του Κυρίου Ιησού ως κάτι που απομακρυνόταν από τις Γραφές. Το χρησιμοποίησαν αυτό ως δικαιολογία για να αρνηθούν πως ο Κύριος ήταν ο ίδιος ο Θεός, ενώ το εκμεταλλεύτηκαν, επίσης, για να κρίνουν και να βλασφημήσουν τον Κύριο Ιησού. Δεν είχαν ίχνος σεβασμού για τον Θεό στην καρδιά τους· δεν το κατανοούσαν, μήτε το αναζητούσαν και το διερευνούσαν. Συνεργάστηκαν, μάλιστα, με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση για να σταυρώσουν τον Κύριο Ιησού και, εν τέλει, τιμωρήθηκαν από τον Θεό. Μπορεί, συνεπώς, να ειπωθεί πως οι Φαρισαίοι ήταν φρόνιμες παρθένες; Το μόνο που τους απασχολούσε ήταν να μοχθούν και να επιτελούν έργο, καθώς και να τηρούν τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, μα δεν είχαν την παραμικρή γνώση του Θεού· ήταν ανίκανοι να ακούσουν τη φωνή του Θεού. Θα μπορούσαν να αποκληθούν οι πιο μωρές παρθένες. Τότε, τι είναι αυτό που συνιστά πραγματικά μια φρόνιμη παρθένο; Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε περισσότερα.

Τι εστί φρόνιμη παρθένος; Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Κατά Ιωάννην 10:27). «Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού» (Κατά Ματθαίον 25:6). Από τις Γραφές, μπορούμε να δούμε πως οι φρόνιμες παρθένες είναι σε θέση να δεχθούν τον νυμφίο, κυρίως επειδή δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή στο να ακούσουν τη φωνή του Θεού. Όταν οι φρόνιμες παρθένες ακούν κάποιον να φωνάζει πως έρχεται ο νυμφίος, παίρνουν την πρωτοβουλία να βγουν έξω για να τον δεχθούν, και αναζητούν και διερευνούν. Τελικά, ακούν τη φωνή του Θεού στα λόγια του Θεού, κι έτσι δέχονται τον Κύριο. Είναι ακριβώς όπως τότε που, όπως καταγράφεται στις Γραφές, η γυναίκα από τη Σαμαρεία άκουσε τον Κύριο Ιησού να λέει: «Διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος, τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου· τούτο αληθές είπας» (Κατά Ιωάννην 4:18). Τότε συνειδητοποίησε πως ��όνο ο Θεός μπορούσε να γνωρίζει και να μιλά για τα πράγματα που ήταν κρυμμένα μες στην καρδιά της. Έκπληκτη, φώναξε στους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί: «Έλθετε να ίδητε άνθρωπον, όστις μοι είπε πάντα όσα έπραξα· μήπως ούτος είναι ο Χριστός;» (Κατά Ιωάννην 4:29). Από τα λόγια Του, αναγνώρισε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο ερχομός του οποίου είχε προλεχθεί. Κι έπειτα ήταν ο Πέτρος. Κατά το χρονικό διάστημα που πέρασε με τον Κύριο, διαπίστωσε πως τα λόγια που εξέφερε ο Κύριος Ιησούς και το έργο που έκανε, δεν ήταν πράγματα τα οποία είναι ικανός να πει και να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος. Από τα λόγια και το έργο του Κυρίου, αναγνώρισε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Υιός του Θεού. Ήταν, επίσης, ο Ναθαναήλ, ο Ιωάννης, ο Ανδρέας και άλλοι, όλοι εκ των οποίων άκουσαν τη φωνή του Θεού μέσα στα λόγια του Κυρίου Ιησού. Διαπίστωσαν με βεβαιότητα πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός και εγκατέλειψαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι είναι οι φρόνιμες παρθένες.

Τα παραπάνω γεγονότα καθιστούν σαφές πως δεν είναι φρόνιμη παρθένος ο καθένας που διαβάζει τις Γραφές, που παρευρίσκεται σε συναθροίσεις, που αναλαμβάνει επιμελώς το έργο του Κυρίου και περιμένει ευλαβικά. Πάνω απ’ όλα, οι φρόνιμες παρθένες είναι εκείνοι που δίνουν προσοχή στη φωνή του Θεού και που, όταν ακούν άλλους να διαδίδουν το ευαγγέλιο του Θεού, είναι σε θέση να κάνουν πέρα τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και να διερευνήσουν το έργο του Θεού με καρδιά ταπεινή, με καρδιά που αναζητά. Τελικά, κερδίζουν τη διαφώτιση του Θεού, αναγνωρίζουν τη φωνή του Θεού και δέχονται τον Κύριο. Όσο για εκείνους που δεν δίνουν προσοχή στο να ακούσουν τη φωνή του Θεού, που δεν αναζητούν ακόμη κι αφού ακούσουν την αλήθεια να εκφράζεται, που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, που προσκολλώνται απλώς πεισματικά στο κυριολεκτικό γράμμα των Γραφών και που πιστεύουν πως μοχθώντας, δαπανώντας εαυτόν και προσφέροντας θυσίες θα είναι σε θέση να υποδεχθούν την εμφάνιση του Θεού —είναι όλοι τους μωρές παρθένες και, εν τέλει, θα χάσουν τη σωτηρία και τη χάρη του Θεού.

Προκειμένου να μη γίνουμε μωρές παρθένες και προκειμένου να μη μας εγκαταλείψει και εξαλείψει ο Θεός εν μέσω καταστροφών, αυτήν την κρίσιμη στιγμή κατά την οποία πρέπει να δεχθούμε τον ερχομό του Κυρίου, θα πρέπει να γίνουμε φρόνιμες παρθένες και να επικεντρωθούμε στο να επιζητήσουμε να ακούσουμε τη φωνή του Θεού. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης λέει: «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7). «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκάλυψη 3:20). Οι προφητείες αυτές καταδεικνύουν πως, όταν επιστρέψει ο Κύριος κατά τους έσχατους καιρού��, πρόκειται να εκφέρει λόγια. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να διακρίνουμε τη φωνή του Θεού; Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω σε λίγες ακόμα αρχές.

1) Οι ομιλίες που εκφράζει ο Θεός έχουν εξουσία και δύναμη, κι αποτελούν μια έκφραση της διάθεσης του Θεού Όπως γνωρίζουμε όλοι, αυτό που χρησιμοποίησε ο Θεός στην αρχή, προκειμένου να δημιουργήσει τον κόσμο, ήταν οι ομιλίες. Οι ομιλίες του Θεού έχουν εξουσία και δύναμη· τη στιγμή που εκφέρεται μια ομιλία του Θεού, αυτή επιτυγχάνεται στην πραγματικότητα. Είναι όπως ακριβώς είπε ο Θεός στο βιβλίο της Γενέσεως: «Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς» (Γένεσις 1:3). «Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω» (Γένεσις 1:9). Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Λάλησον προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ και ειπέ προς αυτούς, Άγιοι θέλετε είσθαι· διότι άγιος είμαι εγώ Ιεχώβα ο Θεός σας» (Λευιτικόν 19:2). Είναι και τα λόγια του Κυρίου Ιησού, τα οποία εξέθεσαν τους Φαρισαίους: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν» (Κατά Ματθαίον 23:14).

Μόλις ακούσουμε τα λόγια του Θεού, καταλαβαίνουμε πως κανένας συνηθισμένος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τα εκφέρει. Τα λόγια του Θεού μπορούν να κυβερνούν τα πάντα· τα πάντα σχηματίζονται και ολοκληρώνονται μέσω των λόγων Του. Όλοι εκείνοι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον παρακούν, μπορούν επίσης να καταδικαστούν από τα λόγια Του. Το άκουσμά τους μάς εμπνέει δέος και μπορούμε να νιώσουμε πως η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται προσβολή από κανέναν άνθρωπο, πως τα λόγια του Θεού εκπροσωπούν απόλυτα το κύρος και την εξουσία Του και πως, κατά τις έσχατες ημέρες, πρέπει να αναγνωρίζουμε κατά πόσο αυτό που ακούμε είναι ή όχι η φωνή του επιστρέψαντος Κυρίου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε ικανότητα διάκρισης.

2) Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν μυστήρια και εκθέτουν τη διαφθορά και τα μυστικά της ανθρωπότητας Όπως γνωρίζουμε όλοι, ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς αποκάλυψε πολλά μυστήρια κατά το χρονικό διάστημα που ήλθε για να εργαστεί. Υπήρχε η φράση: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 4:17) καθώς και η φράση: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Κατά Ματθαίον 7:21). Το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως εκείνοι που είναι σε θέση να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών είναι μόνο εκείνοι που μετανοούν πραγματικά και γίνονται άνθρωποι που κάνουν το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, οφείλεται μονάχα στο γεγονός ότι ο Κύριος αποκάλυψε τα μυστήρια που περιβάλλουν την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Πρόκειται για κάτι που δεν θα γνωρίζαμε ποτέ εάν ο Κύριος Ιησούς δεν μας είχε αποκαλύψει αυτό το μυστήριο.

Επιπλέον, ο Θεός είναι ένας Θεός που εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Ο Θεός μάς κατανοεί σε βάθος· μόνο ο Θεός μπορεί να αποκαλύψει τη διαφθορά μας κι αυτό που ενυπάρχει στην καρδιά μας. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς μίλησε για το ζήτημα του Ναθαναήλ κάτω από τη συκιά, δίνοντας τη δυνατότητα στον Ναθαναήλ να αναγνωρίσει πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο ερχομός του οποίου είχε προλεχθεί. Ήταν και ο Ματθαίος, ο φοροεισπράκτορας, ο οποίος αναγνώρισε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Θεός επειδή ο Ιησούς μίλησε για το περιεχόμενο των προσευχών του. Εδώ μπορούμε να δούμε πως τα λόγια του Θεού όχι μόνο αποκαλύπτουν μυστήρια, μα εκθέτουν, μάλιστα, τη διαφθορά και τα μυστικά της ανθρωπότητας· είναι κι αυτός ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να διακρίνουμε κατά πόσο κάτι αποτελεί τη φωνή του Θεού.

3) Οι ομιλίες του Θεού μπορούν να παράσχουν θρέψη ζωής, καθώς κι ένα μονοπάτι για τους ανθρώπους Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6). Ο ίδιος ο Θεός είναι η αλήθεια· ο Θεός είναι σε θέση να εκφράζει την αλήθεια για να θρέφει την ανθρωπότητα σύμφωνα με τις ανάγκες της, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, η ανθρωπότητα δεν γνώριζε ούτε πώς να ζει ούτε πώς να λατρεύει τον Θεό, οπότε ο Θεός διακήρυξε τον νόμο μέσω του Μωυσή, ώστε να καθοδηγεί τους ανθρώπους στη ζωή τους. Όπως ακριβώς λέγεται στις Δέκα Εντολές: «Εγώ είμαι Ιεχώβα ο Θεός σου, όστις σε εξήγαγον εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς, πλην εμού» (Δευτερονόμιον 5:6-7). «Μη φονεύσης. Και μη μοιχεύσης. […] Και μη ψευδομαρτυρήσης κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή. Και μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου […]» (Δευτερονόμιον 5:17-21). Αφού οι άνθρωποι της εποχής άκουσαν τα λόγια του Θεού, γνώριζαν πλέον πώς θα έπρεπε να ζουν και πώς θα έπρεπε να λατρεύουν τον Θεό. Τότε, όταν ο Κύριος Ιησούς ήλθε για να εργαστεί και να διαδώσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, άρχισε να διδάσκει τους ανθρώπους πως πρέπει να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους και να μετανοούν, πως πρέπει να είναι ανεκτικοί και υπομονετικοί, πως πρέπει να αγαπούν τους άλλους όπως αγαπούν τον εαυτό τους, πως πρέπει να είναι το άλας και το φως της γης, κι άλλα. Όπως όταν ο Πέτρος ρώτησε τον Κύριο Ιησού: «Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;» (Κατά Ματθαίον 18:21), ο Ιησούς είπε ευθέως στον Πέτρο: «Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά» (Κατά Ματθαίον 18:22). Αφού ο Πέτρος άκουσε αυτά τα λόγια από τον Κύριο, κατάλαβε πως η συγχώρεση είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να τηρούμε· δεν υπόκειται σε όρους ούτε περιορίζεται σε κάποιον συγκεκριμένο αριθμό φορών. Ο Πέτρος είχε τότε ένα μονοπάτι άσκησης.

Συνεπώς, αν κάποιος μάς μεταφέρει τώρα τα καλά νέα πως ο Κύριος έχει επιστρέψει και μας καταθέσει μαρτυρία πως το Άγιο Πνεύμα μιλά προς τις εκκλησίες, εμείς μπορούμε να ακούσουμε και να αξιολογήσουμε κατά πόσο αυτή η οδός μπορεί να μας παράσχει θρέψη για τις τρέχουσες ανάγκες μας. Επί του παρόντος, όλοι μας ζούμε στην εξής κατάσταση: διαπράττουμε αμαρτίες και, κατόπιν, τις εξομολογούμαστε, και δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτήν. Αν τα λόγια που μοιράζεται μαζί μας μπορούν να υποδείξουν ένα μονοπάτι για να απαλλαγούμε από την αμαρτία και να αποκτήσουμε αγνότητα, τότε αυτό σημαίνει πως ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει. Μπορούμε να διακρίνουμε τη φωνή του Θεού βάσει αυτής της μίας αρχής.

Αυτή η συναναστροφή σού προσφέρει ένα μονοπάτι για να γίνεις φρόνιμη παρθένος και να δεχθείς τον Κύριο; Αν σε βοήθησε, ελπίζω να τη μοιραστείς και με άλλους. Η επιθυμία Μου είναι να μπορέσουμε όλοι μας να γίνουμε φρόνιμες παρθένες, να αφοσιωθούμε ολόκαρδα στο να αναζητούμε και να αφουγκραζόμαστε προσεκτικά τη φωνή του Κυρίου. Είθε να υποδεχθούμε σύντομα την επιστροφή του Κυρίου και να παρευρεθούμε στο δείπνο μαζί Του!

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Σχετικές αναγνώσεις: "Ποιες είναι οι φρόνιμες παρθένες; Ποιες είναι οι μωρές παρθένες"

[liulele1975-blog]

Δοξάστε την επιστροφή του Κυρίου «Κάθε Έθνος Λατρεύει τον Παντοδύναμο Θε...

[yes-kirby-blog1]

Δοξάστε την επιστροφή του Κυρίου «Κάθε Έθνος Λατρεύει τον Θεό»

[eethblog]

Το Έτος του Κυρίου

Εδώ και μερικές ώρες βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς, ενός νέου έτους. Όπως συνηθίζεται υποδεχθήκαμε το 2022 με πολλές ευχές και την προσδοκία να είναι τουλάχιστον καλύτερο από το 2021. Η ευχή που επικρατεί είναι για υγεία, καθώς ο κόσμος μας συμπλήρωσε ήδη δύο χρόνια με την πανδημία που άλλαξε απότομα και βάναυσα τη ζωή όπως την γνωρίζαμε ως τώρα. Η επιστημονική φαντασία έγινε μέρος της καθημερινότητάς μας. Η εκκλησία, η εργασία, το σχολείο, η επικοινωνία μεταξύ μας, πέρασαν στη σφαίρα της εικονικής πραγματικότητας. Μοιάζει σαν να μπήκαμε με κάποιο τρόπο μέσα στα βιβλία και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που βλέπαμε μικροί. Η επιστροφή στην πολυπόθητη κανονικότητα – στη γνωστή και βαρετή μας ρουτίνα – έχει γίνει πρωταρχικός στόχος όλης της ανθρωπότητας. Άραγε θα τον πετύχουμε τη νέα χρονιά; Δεν πρόλαβε να μπει το νέο έτος και διαβάσαμε στο διαδίκτυο έναν νέο όρο flurona – το συνδυασμό γρίπης (flu) και του κοροναϊού (corona). Όπως έλεγε η γιαγιά μου: «πάνω που είπαμε δόξα σοι ο Θεός πέσαμε πάλι στο Παναγία βοήθα…». 

Πώς θα είναι λοιπόν το νέο έτος; Τι θα φέρει μαζί του; Θα είναι καλύτερο ή χειρότερο από το προηγούμενο; Όσες ευχές και να ειπωθούν, η πραγματικότητα είναι πως κανείς δεν γνωρίζει. Όλοι βαδίζουμε στο ρυθμό του ασταμάτητου τικ – τοκ του ρολογιού, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε το τι θα φέρει η επόμενη στιγμή. Υπάρχει άραγε κάποια ελπίδα; Με τον Χριστό ναι, υπάρχει. Ο ενσαρκωμένος Λόγος, ο Υιός του Ύψιστου, είναι Κύριος της ιστορίας. Ο ερχομός του στη γη, που γιορτάσαμε ξανά πριν λίγες μέρες, σηματοδότησε ακόμη και την μέτρηση των ετών. Τα έτη που διανύουμε ονομάζονται «Έτη του Κυρίου» (Anno Domini, AD.). Ζούμε λοιπόν στο Έτος του Κυρίου 2022. Δεν ξέρουμε τι θα φέρει η νέα χρονιά, αλλά ξέρουμε πως είναι του Κυρίου. Ο Ιησούς Χριστός έχει κυριότητα πάνω και σε αυτό τον χρόνο. Όλα όσα θα γίνουν του είναι ήδη γνωστά, για την ακρίβεια τα έχει ορίσει ο ίδιος. Το παραμικρό καλό ή κακό θα συμβεί για να οδηγήσει την ιστορία στην πορεία που ο Δημιουργός του Σύμπαντος έχει χαράξει. Αυτός έχει τον έλεγχο σε όλα, ακόμη και πάνω στη ζωή ή τον θάνατο. Ο ίδιος μάλιστα έχει υποσχεθεί σε εκείνους που τον πιστεύουν και τον ακολουθούν πως θα είναι μαζί τους:   

«…ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».¹

Πάρε θάρρος λοιπόν. Αυτός που ορίζει το μέλλον, που χαράζει την πορεία της ιστορίας, που του ανήκει το έτος 2022, όπως όλα τα προηγούμενα, είναι άξιος της εμπιστοσύνης σου. Αν τον πιστεύεις και τον ακολουθείς, έχει υποσχεθεί να είναι μαζί σου «πάσας τας ημέρας��, εύκολες ή δύσκολες, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Ο προφήτης Η��αΐας είχε προφητεύσει για τον «…χρόνoν ευπρόσδεκτo στoν Kύριo…».² Ο Κύριος Ιησούς συστήθηκε με αυτά τα λόγια του προφήτη, στην συναγωγή της Ναζαρέτ, δηλώνοντας πως η γραφή αυτή εκπληρώθηκε.³ Ο ευπρόσδεκτος χρόνος του Κυρίου έχει ήδη ξεκινήσει από τον πρώτο ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ζούμε στο «ήδη και όχι ακόμη» της χάρης του Θεού. Μην μένεις λοιπόν στην αγωνία για το τι θα φέρει η νέα χρονιά. Απόλαυσε τη χάρη του Θεού. Εμπιστέψου τον Κύριο της νέας χρονιάς και προχώρα εμπρός με θάρρος. Στα εύκολα και τα δύσκολα ο Χριστός θα είναι μαζί σου. Πέρα από οτιδήποτε άλλο αυτή η χρονιά σε φέρνει ακόμη πιο κοντά στον ερχομό Του. Αυτό από μόνο του είναι μια πραγματικά ενθαρρυντική σκέψη. Το 2022 είναι έτος του Κυρίου. 

ΣΜ

¹ Κατά Ματθαίον 28:19. ² Ησαΐας 61:1-2 (Μετάφραση Σπ. Φίλου). ³ Κατά Λουκάν 4:16-21.

[geloof-in-god]

Παραλίγο! Λίγο έλειψε να αφήσω τον Κύριο να με προσπεράσει (Μέρος πρώτο)

                                    Από τον Γουεϊγιάν, Ηνωμένες Πολιτείες

Λίγο καιρό αφότου τελείωσα το λύκειο, ένας φίλος με ξεγέλασε να συμμετάσχω σε ένα σύστημα «πυραμίδα». Ήθελα στ’ αλήθεια να ξεφύγω απ’ αυτό, απλά δεν υπήρχε κανένας τρόπος για να το κάνω. Ήμουν αβοήθητος, πονούσα και ένιωθα πως το μέλλον μου ήταν σκοτεινό, δίχως φως —ήμουν τελείως χαμένος. Τον Ιούλιο του 2016, εν μέσω του πόνου και της ανημποριάς μου, έφτασε στα χέρια μου ένα αντίτυπο της Βίβλου· έμαθα ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τα ανθρώπινα όντα. Με συγκίνησε η λύτρωση της ανθρωπότητας από τον Κύριο Ιησού και είπα σιωπηλά στον Θεό: «Αν είσαι στ’ αλήθεια ένας τόσο στοργικός, ελεήμων Θεός σ’ αυτό το σύμπαν, σ’ αυτόν τον κόσμο, Σου ζητώ να με βοηθήσεις να βρω διέξοδο από τον πόνο μου και να με οδηγήσεις σ’ ένα μέρος όπου μπορώ ν’ αλλάξω τη μοίρα μου, σ’ ένα μέρος γεμάτο ελπίδα». Απηύθυνα συχνά αυτή την ικεσία και, παραδόξως, λιγότερο από ένα μήνα μετά ήμουν καθ’ οδόν για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το πρώτο-πρώτο πράγμα που έκανα αφού έφτασα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν να βρω μια κινέζικη εκκλησία στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης, και μετά απ’ αυτό παρακολουθούσα τη λειτουργία κάθε Κυριακή.

Προετοιμάζοντας το έδαφος για την υποδοχή της επιστροφής του Ιησού: Μια μεγάλη συγκομιδή κατά τύχη

Μια μέρα, περίπου έναν χρόνο αργότερα, άκουσα τον πάστορα να λέει: «Ζούμε στις έσχατες ημέρες και ο Κύριος Ιησούς θα μπορούσε να επιστρέψει οποιαδήποτε στιγμή και να μας αρπάξει στη βασιλεία των ουρανών. Πρέπει να Τον περιμένουμε άγρυπνα. Η Αστραπή της Ανατολής καταθέτει μαρτυρία ότι ο Κύριος έχει ήδη επιστρέψει ενσαρκωμένος και ότι Εκείνος είναι γυναίκα. Αυτό είναι απλά αδύνατον! Η Βίβλος λέει: “Όστις έχει την νύμφην είναι νυμφίος” (Κατά Ιωάννην 3:29). Όταν επιστρέψει ο Κύριος, ο “νυμφίος” θα νυμφευθεί τη “νύμφη”, επομένως αυτή η αναφορά στον νυμφίο σημαίνει πως όταν επιστρέψει ο Κύριος σίγουρα θα είναι άντρας. Πώς θα μπορούσε ποτέ να είναι γυναίκα;» Ο πάστορας συνέχισε λέγοντας άλλα πράγματα που καταδίκαζαν ��ην Αστραπή της Ανατολής και τόνισε επανειλημμένως πως δεν θα πρέπει να τους ακούμε· μας παρότρυνε να είμαστε σε επιφυλακή με τους ξένους. Όταν το είπε αυτό, έγνεψα πολύ ένθερμα και, μετά απ’ αυτό, όποτε με πλησίαζε κάποιος που δεν ήξερα στην εκκλησία, αρνούμουν να του μιλήσω.

Κατά τύχη, γνώρισα τον Αδελφό Ζάο με την Αδελφή Τίνα, την οποία γνώριζα αρκετά καλά, στο σπίτι κάποιου φίλου της. Όταν έμαθα ότι ο Αδελφός Ζάο ήταν κήρυκας, κατευθείαν έγινα επιφυλακτικός και τον ρώτησα διερευνητικά: «Αδελφέ, άκουσα ότι πηγαίνεις παντού διαδίδοντας το ευαγγέλιο και ποιμαίνοντας τις εκκλησίες. Έχεις υπόψη σου την Αστραπή της Ανατολής; Καταθέτουν μαρτυρία ότι ο Κύριος έχει ήδη επιστρέψει, ότι είναι ο ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός. Λένε επίσης ότι ενσαρκώθηκε ως γυναίκα. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σ’ αυτό;» Ο Αδελφός Ζάο χαμογέλασε και είπε: «Ο όρος “Αστραπή της Ανατολής” προέρχεται από μια από τις προφητείες του Κυρίου στη Βίβλο: “Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου” (Κατά Ματθαίον 24:27). Επομένως, σίγουρα έχει κάποια σχέση με τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες. Στην πραγματικότητα, δεν κατανοούμε καλά την Αστραπή της Ανατολής, αλλά, ως πιστοί, πρέπει να σεβόμαστε τον Θεό και δεν μπορούμε απλά να εκφράζουμε τη γνώμη μας αυθαίρετα. Στην Ιακώβου 4:12 λέει: “Εις είναι ο νομοθέτης, ο δυνάμενος να σώση και να απολέση· συ τις είσαι όστις κρίνεις τον άλλον;” Και στις Παροιμίες 13:3 λέει: “Ο φυλάττων το στόμα αυτού διαφυλάττει την ζωήν αυτού· ο δε ανοίγων προπετώς τα χείλη αυτού θέλει απολεσθή”. Αυτοί οι στίχοι μάς υπενθυμίζουν πολύ ξεκάθαρα να προσέχουμε πολύ καλά τα λόγια μας, ώστε να μην εκφέρουμε αυθαίρετα κρίση και να μην προσβάλλουμε τον Θεό. Είμαστε δημιουργήματα, επομένως, ενώπιον του Δημιουργού πρέπει να κατέχουμε λογική και να έχουμε σεβασμό για τον Θεό στην καρδιά μας. Το σχέδιο του Θεού εμπεριέχεται στο έργο Του, ανεξάρτητα από το πώς Εκείνος το επιτελεί· δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στις δικές μας αντιλήψεις και στη φαντασία μας για να οριοθετούμε το πώς πιστεύουμε ότι θα ’πρεπε να εργάζεται ο Κύριος. Αν απλώς εκφέρουμε τυχαίες απόψεις για το έργο του Θεού, μπορεί κάλλιστα να προσβάλουμε τη διάθεσή Του και να υποστούμε τη δυσαρέσκειά Του, επιφέροντας καταστροφή στον εαυτό μας».

Τα πολύ εύλογα λόγια του Αδελφού Ζάο με έκαναν να αισθανθώ ντροπή. Σκέφτηκα το πώς δεν κατανοούσα καθόλου την Αστραπή της Ανατολής, πως είχα ξεγελαστεί απλώς από τις φήμες και τις είχα παπαγαλίσει, αλλά και ��άλι την είχα κρίνει αυθαίρετα. Αυτό δεν είναι πραγματικά παράλογο; Δεν είναι πρόβλημα να λέει κανείς με αλόγιστο τρόπο πράγματα που προσβάλλουν τον Θεό, δίχως να ’χει στην καρδιά του σεβασμό προς Εκείνον; Σκεπτόμενος αυτό, δεν είπα τίποτε άλλο, παρά άρχισα να ακούω με σοβαρότητα τον Αδελφό Ζάο κατά τη συναναστροφή μας. Εκείνος συμπεριέλαβε κάποια εδάφια της Βίβλου στη συναναστροφή του σχετικά με τις πτυχές της αλήθειας, όπως το τι είναι πραγματική πίστη, τη διαφορά ανάμεσα στο να πιστεύει κανείς στον Θεό και στο να πιστεύει σ’ έναν άνθρωπο, το πώς να βλέπει κανείς την επιστροφή του Κυρίου Ιησού τις έσχατες ημέρες και το πώς διακρίνουν οι φρόνιμες παρθένες τη φωνή του Κυρίου. Η συναναστροφή του ήταν γεμάτη με τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος· στο άκουσμά της, η καρδιά μου φωτίστηκε κι εγώ κατανόησα πολλές αλήθειες που δεν είχα κατανοήσει ποτέ άλλοτε. Συνειδητοποίησα ότι οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας μιλούν μονάχα για το κυριολεκτικό νόημα της Βίβλου και για κάποια θεωρητική γνώση πάνω στη Βίβλο· είναι όλα ανιαρά και άψυχα και δεν προσφέρουν καμία ευχαρίστηση. Δεν υπάρχει τροφή για την ψυχή μου και σε κάθε συνάθροιση. Εκείνη τη μέρα που συναναστράφηκα με τον Αδελφό Ζάο, ήταν η πρώτη φορά που είχα μια πραγματικά ευεργετική εμπειρία. Ένιωσα ότι κέρδισα περισσότερα σε εκείνη τη μία συνάθροιση απ’ όσα είχα κερδίσει κατά τη διάρκεια των αρκετών προηγούμενων ετών που πίστευα —ήμουν ευτυχής και ανυπομονούσα για την επόμενη συνάντησή μας.

Η μάχη μου στην υποδοχή της επιστροφής του Ιησού: Αυτή ήταν λοιπόν η Αστραπή της Ανατολής — Και τώρα τι να κάνω; Μετά από λίγες ακόμα συναθροίσεις, ο Αδελφός Ζάο έδωσε μαρτυρία ότι ο Κύριος έχει ήδη επιστρέψει και ότι Εκείνος είναι ο ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός που επιτελεί το έργο της κρίσης, ξεκινώντας από τον Οίκο του Θεού. Όταν είπε ότι ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει και λέγεται Παντοδύναμος Θεός, σκέφτηκα κατευθείαν τις πολλές προειδοποιήσεις του πάστορα σχετικά με το να μην ακούμε αυτά που κηρύττει η Αστραπή της Ανατολής. Άρχισα να νιώθω ανήσυχος και νευρικός. Άκουσα λιγάκι ακόμα πριν φύγω, μα δεν το ’κανα με την καρδιά μου. Όταν έφτασα στο σπίτι, σωριάστηκα στο κρεβάτι και ξανασκέφτηκα τις πολλές φορές που είχα ακούσει τον Αδελφό Ζάο κατά τη συναναστροφή μας. Πάντα συμπεριλάμβανε εδάφια της Βίβλου στη συναναστροφή μας σχετικά με την αλήθεια, κι αυτό που μοιραζόταν ήταν πρακτικό και περιείχε στ’ αλήθεια φως. Μπορούσα να νιώσω τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και τίποτα δεν φαινόταν λάθος. Είχα φτάσει στο σημείο να κατανοώ κάθε λογής αλήθειες που δεν είχα κατανοήσει ποτέ ξανά και ένιωθα πραγματική πνευματική θρέψη. Ωστόσο, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι στους θρησκευτικούς κύκλους όλοι καταδίκαζαν την Αστραπή της Ανατολής. Τα είχα χαμένα όσον αφορά το ποιον θα έπρεπε να ακούσω. Στριφογύριζα, ανήμπορος να κοιμηθώ, νιώθοντας πιο διχασμένος όσο περισσότερο το σκεφτόμουν. Φοβόμουν πραγματικά να μην πάρω το ��ανθασμένο μονοπάτι και χάσ�� τη σωτηρία για όλη την αιωνιότητα. Ήταν πραγματικά ένα δίλημμα: από τη μία ήθελα πραγματικά να απομακρυνθώ απ’ αυτό, αλλά, από την άλλη, ήθελα πραγματικά να συνεχίσω να αναζητώ και να ερευνώ. Εκείνο το απόγευμα, είπα στην Αδελφή Τίνα αυτό που με απασχολούσε και, αφού με άκουσε, μοιράστηκε μαζί μου το εξής εδάφιο: «Η επιστροφή του Ιησού αποτελεί μεγάλη λύτρωση για εκείνους που είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά γι’ αυτούς που αδυνατούν να την αποδεχτούν αποτελεί οιωνό καταδίκης. Θα πρέπει να επιλέξετε το δικό σας μονοπάτι και να μη βλασφημείτε απέναντι στο Άγιο Πνεύμα και να μην απορρίπτετε την αλήθεια. Θα πρέπει να μην είστε ένα άτομο αδαές και αλαζονικό, μα κάποιος που υπακούει στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και ποθεί και αναζητά την αλήθεια· μόνο έτσι θα επωφεληθείτε. Σας συμβουλεύω να βαδίσετε προσεχτικά το μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Μη βγάζετε εύκολα συμπεράσματα· επιπροσθέτως, η πίστη σας στον Θεό να μην είναι περιστασιακή κι ανέμελη. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως, τουλάχιστον, αυτοί που πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να είναι ταπεινοί κι ευλαβείς» (από «Όταν δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

Η Αδελφή Τίνα απάντησε: «Αδελφέ, το να υποδεχθεί κανείς τον ερχομό του Κυρίου είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα. Πρέπει να προσευχόμαστε και να αναζητούμε την καθοδήγηση του Κυρίου περισσότερο· αν απλώς ακούμε στα τυφλά αυτά που λέει ο καθένας και εκφέρουμε κρίση τυχαία, θα μπορούσαμε κάλλιστα να χάσουμε τη σωτηρία του Θεού!» Αφού την άκουσα κατά τη συναναστροφή μας, διάβασα το εν λόγω εδάφιο πολλές φορές ακόμα και ένιωσα πως, στην προσέγγισή μου στην επιστροφή του Κυρίου, έκρινα τα πράγματα βάσει των δικών μου υποκειμενικών απόψεων, αντί να αναζητώ το θέλημα του Κυρίου. Με το να φέρομαι έτσι, δεν ήμουν άξιος να λέγομαι χριστιανός και θα μπορούσα κάλλιστα να χάσω τη δεύτερη έλευση του Κυρίου. Εφόσον είχα ακούσει τα νέα της επιστροφής του Κυρίου Ιησού, συνειδητοποίησα ότι θα πρέπει να προσεύχομαι και να αναζητώ την καθοδήγηση του Κυρίου· αν ο Παντοδύναμος Θεός είναι πράγματι ο επιστρέφων Κύριος Ιησούς κι εγώ δεν τον δεχόμουν, δεν θα ’χανα την ευκαιρία μου να αρπαχθώ; Δίχως να χάσω χρόνο, γονάτισα και προσευχήθηκα στον Κύριο: «Ω, Κύριε, είναι η Αστραπή της Ανατολής η εμφάνιση και το έργο Σου; Αυτή τη στιγμή δεν το κατανοώ πλήρως αυτό και φοβάμαι στ’ αλήθεια μην πάρω το λανθασμένο μονοπάτι, αλλά φοβάμαι επίσης μη χάσω τη σωτηρία Σου. Κύριε, είμαι πραγματικά χαμένος. Σε ικετεύω να μου υποδείξεις την κατεύθυνση προς τα εμπρός και να με εμποδίσεις από το να πορευθώ στο λανθασμένο μονοπάτι, ώστε να μπορέσω να υποδεχθώ την επιστροφή Σου».

Δύο ημέρες ��ργότερα, καθ’ οδόν για την εκκλησία, μια αδελφή μού είπε μια ιστορία για κάποιον που είχε σωθεί στο παρά πέντε —τη βρήκα ιδιαίτερα συγκινητική. Αφού έφτασα στην εκκλησία, στην προσευχή μου ανοίχτηκα για ακόμα μία φορά στον Κύριο σχετικά με τη δυσκολία μου. Παραδόξως, στη συνέχεια ο πάστορας διηγήθηκε μια παρόμοια ιστορία στο κήρυγμά του. Πραγματικά ξαφνιάστηκα και συγκινήθηκα ιδιαιτέρως. Απροσδόκητα, μέσα σε μία ημέρα είχα ακούσει δύο ανθρώπους να αφηγούνται ιστορίες για κάποιον που είχε σωθεί την τελευταία στιγμή. Συλλογιζόμενος αυτό, σκέφτηκα: «Θα μπορούσε ο Κύριος να χρησιμοποιεί αυτό το περιστατικό για να μου πει να μη χάσω την ευκαιρία μου για τη σωτηρία Του;» Τότε, ξαφνικά κατάλαβα το θέλημα του Κυρίου και Τον ευχαρίστησα από καρδιάς για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του. Στη συνέχεια, αποφάσισα να συνεχίσω να αναζητώ και να διερευνώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού.

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

[istologiolavaron]

Μήνυμα συμπαράστασης του Μητροπολίτη Κιέβου στους Μητροπολίτες που δέχθηκαν την επίθεση Του Κώστα Ονισένκο Την συμπαράσταση της Εκκλησίας της Ουκρανίας, εξέφρασε ο Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιος, προς τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος που δέχθηκαν χθες επίθεση με βιτριόλι. Στο μήνυμα που ανάρτησε ο Μητροπολίτης Επιφάνιος στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης αναφέρει: «Εξ ονόματος της τοπικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και από εμένα προσωπικά εκφράζω τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια και την υποστήριξή μου στους ιερ��ρχες, τους κληρικούς και τους λαϊκούς που υπέφεραν ως αποτέλεσμα της επίθεσης στη Μονή Πετράκη στην Αθήνα. Προσευχόμαστε για την ταχεία ανάρρωσή σας και την επιστροφή στην εργασία σας. Είθε το έλεος του Κυρίου να είναι μαζί σας, και η παντοδύναμη χάρη Του θεραπεύει τις σωματικές και πνευματικές σας πληγές. “Γι’ αυτό κι εγώ τα τραύματά σου θα γιατρέψω, λέει ο Κύριος” (Ιερεμ 30.17)». Το Μήνυμα του Μακαριωτάτου εδώ: https://www.facebook.com/epifaniy/posts/357868569041004 _______ Πηγή: https://www.orthodoxtimes.gr/minyma-sybarastasis-tou-mitropoliti-kievou-stous-mitropolites-pou-dechthikan-tin-epithesi/ https://www.instagram.com/p/CQgHew2pbzN/?utm_medium=tumblr

[nulinng]

Δοξάστε την επιστροφή του Κυρίου «Κάθε Έθνος Λατρεύει τον Παντοδύναμο Θε...

[qinjieposts]

«Σπάσε το ξόρκι» (1) - Πώς να υποδεχθεί κανείς την επιστροφή του Κυρίου ...

[geloof-in-god]

Ανοίγοντας την πόρτα της καρδιάς μου και καλωσορίζοντας την επιστροφή του Κυρίου

                                    Από τη Γιονγκγουάν, Ηνωμένες Πολιτείες

Τον Νοέμβριο του 1982, ολόκληρη η οικογένειά μας μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Όλοι μας πιστεύαμε στον Κύριο από τη γενιά του παππού μου, έτσι, λίγο μετά την άφιξή μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαμε μια κινέζικη εκκλησία στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης, ώστε να μπορούμε να παρακολουθούμε τη λειτουργία. Δεν χάσαμε ποτέ μας ούτε μία λειτουργία, ενώ η μητέρα και η αδελφή μου διάβαζαν με μεγάλη επιμέλεια τις γραφές όποτε είχαν τον χρόνο, προκειμένου να αναζητήσουν την ευλογία και την προστασία του Θεού. Ο ιερέας ��λεγε συχνά: «Όταν έλθει ο Κύριος, θα κρίνει τους ανθρώπους δημοσίως και θα τους χωρίσει σε κατηγορίες: Εκείνοι που μετανοούν πραγματικά, εξομολογούνται και κάνουν πράξη την πίστη τους, θα μπορέσουν να πάνε στον ουρανό· εκείνοι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες και όχι μεγάλες, θα βιώσουν μεν το μαρτύριο του καθαρτηρίου, αλλά θα μπορούν και πάλι να σωθούν και να ανέλθουν στον ουρανό· εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό ή διαπράττουν πολύ σοβαρές αμαρτίες, θα υποστούν την τιμωρία της κόλασης». Τα λόγια αυτά εντυπώθηκαν βαθιά μες στην καρδιά μου, σαν να είχαν χαραχθεί εκεί. Με ώθησαν να πιστέψω στον Θεό με ενθουσιασμό, και όσο πολυάσχολη κι αν ήμουν, δεν παρέλειπα ποτέ να πηγαίνω στη λειτουργία.

Σε χρόνο μηδέν, είχε φτάσει το 2014. Μια μέρα, ένας ενορίτης μού είπε εντελώς ξαφνικά: «Η αδελφή σου πλέον πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό…» Και, πέρα από αυτό, είπε και πολλές άλλες κουβέντες που συκοφαντούσαν και καταδίκαζαν τον Παντοδύναμο Θεό και την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Στο άκουσμα αυτών των απροσδόκητων νέων, αγχώθηκα πολύ και με κατέβαλε μεγάλη ανησυχία ότι η αδελφή μου είχε λοξοδρομήσει. Η είδηση ότι η αδελφή μου είχε αποδεχθεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, διαδόθηκε γρήγορα σε όλη την εκκλησία. Ο ιερέας με προέτρεψε να κρατήσω τις αποστάσεις μου από εκείνη, ενώ και πολλά άλλα μέλη της εκκλησίας μού είπαν ευθέως διάφορα πράγματα που συκοφαντούσαν και καταδίκαζαν τον Παντοδύναμο Θεό. Αφού ο πατήρ και οι άλλοι ενορίτες με «βοήθησαν» αρκετές φορές, άρχισα να πιστεύω τα λόγια τους και αποφάνθηκα ότι η αδελφή μου είχε λοξοδρομήσει. Είπα στον πατέρα και τους ενορίτες ότι δεν θα άκουγα πια την αδελφή μου και ότι, αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα προσπαθούσα να τη φέρω πίσω στην εκκλησία, ώστε να μπορέσει να μετανοήσει στον Κύριο. Μόλις έφτασα στο σπίτι, τηλεφώνησα στους αδελφούς μου, κι εκείνοι με υποστήριξαν. Προσπαθήσαμε να πείσουμε την αδελφή μου όλοι μαζί, αλλά εκείνη όχι μόνο ήταν ανυποχώρητη στην πίστη της στον Παντοδύναμο Θεό, μας κατέθεσε μάλιστα και μαρτυρία ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος. Προσπάθησε να μας πείσει να δεχθούμε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, ώστε να μη χάσουμε την ευκαιρία μας να αποκτήσουμε τη σωτηρία του Θεού. Η καρδιά μου, ωστόσο, ήταν ήδη γεμάτη με τις αρνητικές ιδέες που μου είχαν ενσταλάξει ο πατήρ και οι ενορίτες. Όπως κι αν συναναστράφηκε μαζί μου η αδελφή μου και όπως κι αν έγινε μάρτυρας, εγώ απλώς δεν άκουγα.

Αργότερα, η μητέρα μου κι εγώ διαπληκτιστήκαμε πολλές φορές με την αδελφή μου εξαιτίας της πίστης της στον Παντοδύναμο Θεό, αλλά ό,τι κι αν έλεγε εκείνη, εγώ συνέχιζα να πιστεύω τον πατέρα και τις φήμες που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, χωρίς ποτέ να τολμώ να αναζητήσω και να διερευνήσω το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Λύση στους καβγάδες μας δεν βρισκόταν ποτέ, αλλά συνειδητοποίησα ότι η μητέρα μου είχε αρχίσει σταδιακά να συμφωνεί με τη μαρτυρία ��ης αδελφής μου και με τα όσα συναναστρεφόταν. Μάλιστα, σχημάτισε ένα «ενωμένο μέτωπο» με την αδελφή μου και, εν τέλει, αποδέχθηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Βλέποντάς το αυτό, άρχισα να ανησυχώ. Αν τα πράγματα ήταν στ’ αλήθεια όπως υποστήριζαν ο πατέρας και οι ενορίτες, τι θα γινόταν αν συνέβαινε κάτι στην οικογένειά μου; Απελπισμένη, πήγα να βρω την αδελφή Κιανχέ, η οποία είχε καλές σχέσεις τόσο με την αδελφή μου όσο και μ’ εμένα, και την έπεισα να προσπαθήσει να μεταπείσει τη μητέρα και την αδελφή μου. Εκείνη, ωστόσο, όχι μόνο απέτυχε να τις μεταπείσει, αλλά κατέληξε να πιστέψει και η ίδια στον Παντοδύναμο Θεό. Αυτό με προβλημάτισε πολύ: Η εν λόγω αδελφή ήταν αξιότιμη και ενθουσιώδης στην αναζήτησή της· συνεπώς, πώς ήταν δυνατόν όχι μόνο να μην καταφέρει να τις μεταπείσει, αλλά να πιστέψει, επιπλέον, και η ίδια στον Παντοδύναμο Θεό; Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού κατέχει στ’ αλήθεια τόσο πολλή δύναμη; Θα μπορούσε ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού να παράσχει πραγματικά θρέψη για την ανθρώπινη ζωή; Ωστόσο, μόλις σκέφτηκα τα λόγια του πατέρα και των ενοριτών που επιτίθεντο στον Παντοδύναμο Θεό, καθώς και αυτά που είχα δει στο διαδίκτυο που αντιτίθεντο και καταδίκαζαν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, ένιωσα για άλλη μια φορά φόβο μες στην καρδιά μου και δεν ήλθα ξανά σε επαφή μαζί τους. Μετά απ’ αυτό, πήγαινα σπάνια να δω τη μητέρα μου. Πήγαινα περιστασιακά απλώς για να την επισκεφτώ, και στη συνέχεια έφευγα βιαστικά, ενώ αρνούμουν να ακούσω τα όσα συναναστρέφονταν μαζί μου η μητέρα και η αδελφή μου. Αυτός ο «ψυχρός πόλεμος» με τη μητέρα και την αδελφή μου συνεχίστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο για ενάμιση χρόνο.

Μια μέρα, τον Μάρτιο του 2016, άκουσα πως είχαν πάει και κάποια εξέχοντα μέλη της εκκλησίας να μεταπείσουν την αδελφή μου, έτσι θέλησα να πάω να δω αν είχε αλλάξει άποψη ή όχι. Όταν την είδα, τη ρώτησα τη γνώμη της. Εκείνη μου είπε: «Έχω προφτάσει τα βήματα του Αρνίου και έχω επιβεβαιώσει ότι η οδός του Παντοδύναμου Θεού αποτελεί την αληθινή οδό. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αναχωρήσω από Αυτόν». Το σταθερό βλέμμα της αδελφής μου και η ηχηρή, δυναμική απάντησή της έκαναν την καρδιά μου κάπως να ταλαντευτεί και μου κίνησαν την περιέργεια. Σκέφτηκα: Από τους πιστούς στην οικογένειά μου, η αδελφή μου ήταν εκείνη που προέβαινε στην πιο ένθερμη αναζήτηση, ενώ μέσα στην εκκλησία, η αδελφή Κιανχέ ήταν κι αυτή κάποια που προέβαινε σε αναζήτηση και είχε ικανότητα διάκρισης. Και η μητέρα μου, όμως, είχε πάντοτε σταθερή πίστη στον Κύριο. Τώρα, όλες τους πίστευαν στον Παντοδύναμο Θεό, και η πίστη τους είχε αυξηθεί ακόμη περισσότερο αφότου άρχισαν να Τον ακολουθούν. Μιλούσαν με όλο και περισσότερη ενόραση, και κανείς δεν μπορούσε ούτε να τις κλονίσει ούτε να τις αντικρούσει. Ποια δύναμη τις επέτρεπε να διατηρούν τόσο μεγάλη πίστη μπροστά στην εναντίωση από τόσο πολλούς; Θα μπορούσε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες να είναι πράγματι η αληθινή οδός; Θα μπορούσε ο Παντοδύναμος Θεός να είναι πραγματικά η δεύτερη έλευση του Κυρίου; Είχαν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε που η αδελφή μου, η αδελφή Κιανχέ και η μητέρα μου είχαν αποδεχθεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού, αλλά όταν είδα πως όλα έβαιναν καλώς γι’ αυτές, αντιλήφθηκα ότι η κινδυνολογία και οι τακτικές εκφοβισμού από μέρους του πατέρα, καθώς και όσα είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, δεν είχαν αποδειχθεί αληθινά στην περίπτωσή τους… Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, η καρδιά μου μαλάκωσε λιγάκι και θέλησα κι εγώ να διερευνήσω τον λόγο και το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Μοιράστηκα τις σκέψεις μου με την αδελφή μου. Εκείνη συμφώνησε με μεγάλη χαρά και με προσκάλεσε στο σπίτι της μητέρας μου, ώστε μια αδελφή από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού να μπορέσει να συναναστραφεί μαζί μου και να καταθέσει μαρτυρία για το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες.

Εκείνο το Σαββατοκύριακο, πήγα με το αυτοκίνητο στο σπίτι της μητέρας μου. Εκεί βρίσκονταν η αδελφή μου, η αδελφή Κιανχέ και η Ζανγκ Σιάο, μια αδελφή από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Η αδελφή Κιανχέ χάρηκε πάρα πολύ όταν άκουσε ότι ήθελα να προβώ σε αναζήτηση και διερεύνηση. Συναναστράφηκε μαζί μου: «Ο κύριος λόγος που έρχεται ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες είναι για να εκφράσει τον λόγο και να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και της κάθαρσης των ανθρώπων, προκειμένου να μας σώσει από τα δεσμά της αμαρτίας. Επί του παρόντος, οι άνθρωποι της Εποχής της Χάριτος ζούνε σε έναν κύκλο διάπραξης αμαρτιών και, κατόπιν, εξομολόγησης αμαρτιών. Παρόλο που εμμένουμε να παρακολουθούμε λειτουργίες και να διαβάζουμε τις γραφές, καθώς και να εξομολογούμαστε στον πατέρα, εξακολουθούμε να λέμε ψέματα, να εξαπατούμε και να ζούμε μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, όπως η αλαζονεία, η απληστία και η ιδιοτέλεια. Ακούσια, διαπράττουμε αμαρτίες και αντιστεκόμαστε στον Θεό, και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να απαλλαγεί από τα δεσμά αυτής της αμαρτωλής φύσης, ούτε υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να φτάσει στην αγνότητα και την αγιοσύνη στηριζόμενος στην εξομολόγηση και τη μετάνοια. Αυτός είναι ο λόγος που εξακολουθεί να υπάρχει η ανάγκη να αποδεχθούμε το έργο που έχει έλθει να κάνει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες —το έργο, δηλαδή, της κρίσεως και της κάθαρσης των ανθρώπων. Μόνο αν το κάνουμε αυτό, θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε ολοκληρωτικά από τα δεσμά της αμαρτίας, να εξαγνιστούμε και να μεταμορφωθούμε, καθώς και να αποκτήσουμε σωτηρία από τον Θεό». Στο άκουσμα αυτών, ρώτησα, σε κατάσταση σύγχυσης: «Ο πατήρ λέει συχνά: “Αν οι άνθρωποι διαπράττουν μικρές αμαρτίες, τότε όταν επιστρέψει ο Κύριος για να κρίνει φανερά τους ανθρώπους, μόλις εκείνοι ολοκληρώσουν το μαρτύριό τους στο καθαρτήριο, θα μπορέσουν να ανέλθουν στον ουρανό. Εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες, θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση για να τιμωρηθούν”. Πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι το έργο της κρίσεως που θα επιτελέσει ο Θεός κατά την επιστροφή Του, είναι η κάθαρση και η σωτηρία των ανθρώπων;» Η αδελφή Κιανχέ είπε: «Κι εγώ πίστευα τα λόγια του πατέρα στο παρελθόν. Διατηρούσα τις ίδιες αντιλήψεις με εσένα σχετικά με το πώς θα επιστρέψει ο Κύριος για να κάνει το έργο της κρίσεως. Όταν το σκέφτομαι όμως τώρα, αυτό που λέει ο πατήρ, συνάδει πραγματικά με τη ��ίβλο; Βασίζεται στον λόγο του Θεού; Είπε ο Κύριος Ιησούς ότι υπάρχει καθαρτήριο; Ανέφερε ότι οι άνθρωποι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες μπορούν να ανέλθουν στον ουρανό αφού ολοκληρώσουν το μαρτύριό τους στο καθαρτήριο και ότι μόνο εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες πηγαίνουν στην κόλαση; Φυσικά και δεν το είπε! Επομένως, από πού προήλθαν αυτά τα λόγια; Είναι εμφανές ότι απορρέουν από τις αντιλ��ψεις και τη φαντασία των ανθρώπων και ότι πρόκειται μονάχα για τις εικασίες και τις υποθέσεις που κάνει ο άνθρωπος. Δεν συνάδουν ούτε στο ελάχιστο με τα λόγια του Θεού, ούτε συνάδουν με την πραγματικότητα του έργου του Θεού. Τι νόημα έχει να προασπιζόμαστε κάτι τέτοιο;» Ακούγοντας αυτά που έλεγε κατά τη συναναστροφή, έγνεφα σιωπηλά. Εκείνη συνέχισε: «Επί του παρόντος, είμαστε όλοι γεμάτοι αμαρτία και δεν υπάρχει ούτε ένας που να είναι αγνός. Με βάση τα όσα είπε ο πατήρ, όταν επιστρέψει ο Κύριος για να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς, εκείνοι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες θα πάνε στο καθαρτήριο, ενώ εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες θα πάνε στην κόλαση. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα ήμασταν όλοι καταδικασμένοι και δεν θα βιώναμε όλοι την τιμωρία του να πάμε στην κόλαση; Δεν θα ήταν μάταιο όλο το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; Θα είχε κάποιο νόημα η έλευση του Κυρίου;» Αυτά που συναναστράφηκε μαζί μου η αδελφή, άγγιξαν την καρδιά μου. Είναι αλήθεια —ακόμη κι αν πιστεύουμε στον Θεό, αν το μόνο που κάνουμε είναι να διαπράττουμε συνεχώς αμαρτίες και κατόπιν να τις εξομολογούμαστε, τότε κανείς δεν θα οδηγηθεί στην κάθαρση. Πράγματι, κανείς δεν θα είναι άξιος να δει τον Θεό, και αν ο Θεός έχει έλθει για να κρίνει, να καταδικάσει και να τιμωρήσει φανερά τους ανθρώπους, τότε όλοι θα πρέπει να πάνε στην κόλαση. Κανείς δεν θα μπορούσε να αποκτήσει σωτηρία… Τότε μόνο συνειδητοποίησα πόσο μη ρεαλιστικά είναι τα λόγια «όταν έλθει ξανά ο Κύριος για να κρίνει φανερά όλους τους λαούς, εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση, ενώ εκείνοι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες θα πάνε στο καθαρτήριο, και αφού ολοκληρώσουν το μαρτύριό τους, θα ανέλθουν στον ουρανό». Δεν συνάδει καθόλου με το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Τότε, η αδελφή Κιανχέ είπε: «Όσο για το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, ας ρίξουμε όλοι μια ματιά στο πώς περιγράφεται στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Ο Θεός δεν έχει έλθει για να σκοτώσει ή να καταστρέψει, αλλά να κρίνει, να αναθεματίσει, να παιδέψει και να σώσει. Πριν από την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισής Του των 6.000 ετών — προτού καταστήσει σαφές το τέλος κάθε κατηγορίας ανθρώπου — το έργο του Θεού επί γης γίνεται για χάρη της σωτηρίας, είναι μόνο για να ολοκληρωθούν όσοι Τον αγαπούν και να τους υποτάξει στο κράτος Του. Ανεξάρτητα από το πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, τους κάνει να αποκοπούν από την παλιά σατανική φύση τους. Δηλαδή, τους σώζει κάνοντάς τους να αναζητήσουν τη ζωή. Αν δεν αναζητήσουν τη ζωή, τότε δεν θα έχουν τρόπο να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού” («Οφείλετε να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες της κατάστασης και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού να φέρει τη σωτηρία στον άνθρωπο» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). “Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός” («Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»)».

Αφού διάβασε τον λόγο του Θεού, η αδελφή Ζανγκ Σιάο συναναστράφηκε μαζί μας, λέγοντας: «Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού ξεκαθαρίζει απόλυτα τη σημασία του έργου της κρίσεως τις έσχατες ημέρες, την ακριβή φύση της κρίσεως και τα αποτελέσματα του έργου της κρίσεως μεταξύ των ανθρώπων. Το έργο της κρίσεως του Θεού δεν αποσκοπεί στο να θανατώσει ή να τιμωρήσει τους ανθρώπους, όπως θεωρούμε στις αντιλήψεις και τη φαντασία μας. Αντίθετα, το έργο αυτό χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τις σκέψεις, την ομιλία και τις ενέργειες των ανθρώπων, να ξεριζώσει από μέσα μας τη βαθιά εδραιωμένη σατανική μας φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας που αντιστέκονται στον Θεό. Μας δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε την αλήθεια του γεγονότος ότι έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά, ενώ μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη δίκαιη και άγια διάθεση του Θεού. Όταν κατανοούμε κάπως αυτά τα πράγματα, αρχίζουμε να μισούμε τον εαυτό μας, κι αυτό γεννά αληθινή μετάνοια και μια καρδιά που σέβεται αληθινά τον Θεό. Μέσα από την κρίση του λόγου του Θεού, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την αλήθεια και να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτήν, και να ��ήσουμε φυσικά βασιζόμενοι στην αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, οι όποιες σατανικές διαθέσεις διατηρούμε μέσα μας, σταδιακά θα απορριφθούν, κι εμείς θα μπορούμε να είμαστε σε αρμονία με τον Θεό. Από τότε κι έπειτα, δεν θα επαναστατούμε πλέον ενάντια στον Θεό ούτε θα Του αντιστεκόμαστε, αλλά θα μπορούμε να Τον υπακούμε αληθινά —μόνο αυτό αποτελεί απόκτηση σωτηρίας. Αφότου διαφθαρήκαμε από τον Σατανά, δεν έχουμε πια την ομοιότητα ενός ανθρώπου και χάνουμε τη συνείδηση και τη λογική που οφείλει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος. Αντίθετα, είμαστε γεμάτοι αλαζονεία, υπερβολική αυτοπεποίθηση, ιδιοτέλεια και άλλες πτυχές μιας σατανικής διάθεσης. Η στάση που έχουμε απέναντι στα πράγματα και οι αντιλήψεις μας γι’ αυτά, επίσης δεν είναι πλέον συμβατά με τον Θεό. Για παράδειγμα: Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, όλοι έχουμε διαφορετικά πράγματα που δεχόμαστε και όλοι προσκολλόμαστε στις δικές μας αντιλήψεις, ασχέτως αν υπάρχει βάση στα λόγια του Θεού. Δεν αναζητούμε το θέλημα του Θεού, κι αντίθετα πιστεύουμε στα τυφλά ότι ο δικός μας τρόπος σκέψης είναι σωστός. Όταν το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις αντιλήψεις και τη φαντασία μας, εκφέρουμε τη δική μας κρίση για τον Θεό και Τον αρνούμαστε, Του επιτιθέμεθα και Τον καταδικάζουμε. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αλαζονικής μας διάθεσης. Με μια τέτοια σατανική φύση, είμαστε όλοι πολύ επιρρεπείς στο να αντιστεκόμαστε στον Θεό, επομένως χρειαζόμαστε επειγόντως να έλθει ο Θεός για να εκτελέσει ένα στάδιο του έργου της κρίσεως, καθώς και να καθάρει και να μεταμορφώσει τη σατανική μας διάθεση. Χωρίς αυτά, κανείς δεν θα μπορέσει να απαλλαγεί από τη διαφθορά και να φτάσει στη σωτηρία».

Όταν άκουσα τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και τα όσα είπε αυτή η αδελφή κατά τη συναναστροφή, η καρδιά μου ξαφνικά άνοιξε και απέκτησε διαύγεια, και ένιωσα ότι τα διατύπωσε πολύ σωστά. Παρόλο που υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν κατανοούσα επακριβώς, μολαταύτα μου έδωσαν μια αίσθηση της σοφίας που υπάρχει μέσα στο έργο του Θεού, καθώς και του μεγέθους της αγάπης που έχει ο Θεός για τον άνθρωπο. Στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά την έλευση του Θεού για να κρίνει την ανθρωπότητα, πίστευα πως οι άνθρωποι είτε θα πήγαιναν στην κόλαση είτε θα υπέφεραν το μαρτύριο του καθαρτηρίου. Στην πραγματικότητα, το έργο της κρίσεως του Θεού δεν είναι καθόλου όπως το φανταζόμασταν. Αντιθέτως, πρόκειται για τον Θεό που έρχεται ενσαρκωμένος για να εκφράσει πρακτικά την αλήθεια και να εκτελέσει το έργο της κρίσεως. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο καθάρει και σώζει τους ανθρώπους. Το έργο της κρίσεως του Θεού σφύζει από νόημα. Είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε εμείς, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα!

Ενώ τα άκουγα όλα αυτά με μεγάλο ενδι��φέρον, ξαφνικά μου τηλεφώνησε ο σύζυγός μου για να μου πει ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο. Βλέποντας πως αυτή τη φορά ήμουν ικανή να τα ακούσω όλα αυτά, πάνω που ήμουν έτοιμη να φύγω, εκείνη μου έδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός» και μου είπε ότι τα λόγια σε αυτό το βιβλίο ήταν η φωνή του ίδιου του Θεού. Επίσης, μου συνέστησε ιδιαίτερα να διαβάσω τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Αφότου επέστρεψα στο σπίτι, διάβαζα το βιβλίο όποτε έβρισκα χρόνο. Μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού, κατανόησα πολλές αλήθειες και απέκτησα αρκετές γνώσεις. Ταυτόχρονα, βίωσα επίσης πραγματικά τον εξονυχιστικό έλεγχο που κάνει ο Θεός στα βάθη της ψυχής των ανθρώπων. Κάθε λόγος του Παντοδύναμου Θεού διαπέρασε απευθείας την καρδιά μου, αποκαλύπτοντας την εσωτερική διεφθαρμένη φύση μου. Μερικές φορές, όταν έβλεπα ότι ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει τη διαφθορά μου, ένιωθα ότι Εκείνος τη μισεί πάρα πολύ. Φαινόταν ότι ο Θεός εξέφραζε τον θυμό Του προς εμάς, και η μουδιασμένη και αναίσθητη καρδιά μου διεγέρθη κατευθείαν. Ανέπτυξα δέος για τον Θεό μέσα στην καρδιά μου και δεν ήμουν πια όπως πριν —όταν διέπραττα αμαρτίες δίχως φόβο. Μέσα από πολλές εμπειρίες και τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του λόγου του Θεού, είδα ότι το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού μπορούσε πράγματι να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία και να τους δώσει τη δυνατότητα να ξεφύγουν από την αμαρτία. Πόσο πρακτικά είναι το έργο και τα λόγια του Θεού! Αισθάνθηκα μεγάλη μεταμέλεια όταν θυμήθηκα το γεγονός ότι, τα τελευταία δύο χρόνια, είχα αντισταθεί στο έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μίσησα τον εαυτό μου που υπήρξα τόσο ανόητη και αδαής, που δεν επιζήτησα να κατανοήσω και να διερευνήσω ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως τη δεύτερη έλευση του Κυρίου. Αλλά όχι. Άκουγα άκριτα εκείνες τις φήμες, έκλεισα έξω τον Θεό, Τον καταδίκασα και Του αντιστάθηκα. Παραλίγο να χάσω τη σωτηρία του Κυρίου τις έσχατες ημέρες. Υπήρξα πραγματικά τόσο τυφλή! Είδα ξεκάθαρα ότι οι συκοφαντίες, η επίκριση και η βλασφημία ενάντια στον Παντοδύναμο Θεό, καθώς και η δυσφήμηση της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, ήταν όλα αναλήθειες του Σατανά. Είναι τεχνάσματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς ειδικά για να μπερδέψει και να παγιδέψει τους ανθρώπους, καθώς και για να τους εμποδίσει να αποδεχθούν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν θα πιστεύω πια τις αναλήθειες του Σατανά. Ό,τι κι αν αντιμετωπίσω ή ακούσω στο μέλλον, θα ξεχωρίζω πάντα το σωστό από το λάθος, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και την πραγματικότητα. Δεν θα ακούω πια τα ψέματα και τον δόλο του Σατανά —μόνο αν πράττει κανείς έτσι, μπορεί να βρίσκεται σε σύμπνοια με το θέλημα του Θεού. Έχοντας αυτά κατά νου, ευχαρίστησα ειλικρινά τον Παντοδύναμο Θεό για το έλεος και τη σωτηρία που μου έχει παράσχει. Ο Θεός δεν εγκατέλειψε τη σωτηρία μου εξαιτίας της ανυπακοής και της αντίστασής μου, κι αντιθέτως συνέχισε να κανονίζει ανθρώπους να μου διαδώσουν το ευαγγέλιο και να με φέρουν πίσω στον οίκο του Θεού. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού! Κάθε φορά που ακούω ��ους στίχους του μουσικού βίντεο «Ύμνος εγκάρδιας αφοσίωσης», οι οποίοι λένε «��πάρχει Εκείνος που είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Όλα όσα λέει, όλα όσα κάνει, είναι η αλήθεια. Αγαπώ πολύ τη δικαιοσύνη Του, τη σοφία Του. Το να Τον βλέπω, το να Τον υπακούω, είναι πράγματι ευλογία», η καρδιά μου συγκινείται και εμπνέεται ιδιαιτέρως. Νιώθω πόσο τυχερή είμαι που υποδέχομαι την επιστροφή του Κυρίου και συναντώ απευθείας τον λόγο του Θεού. Πόσο μεγάλη ευλογία!

Αργότερα, άρχισα να συμμετέχω στην εκκλησιαστική ζωή της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Οι αδελφοί και οι αδελφές ψάλλουν ύμνους, χορεύουν και δοξάζουν τον Θεό μαζί. Διαβάζουν τον λόγο του Θεού, και αν υπάρχει διαφθορά να αποκαλυφθεί, ανοίγουν την καρδιά τους και συναναστρέφονται σχετικά με αυτήν. Όλοι συζητούν για τη γνώση και την εμπειρία που έχουν πάνω στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και αναζητούν ένα μονοπάτι πράξης και εισόδου. Αυτό το είδος ζωής στην εκκλησία είναι ιδιαίτερα απελευθερωτικό, κι εγώ αποκτώ μεγάλη θρέψη από αυτό. Έχω συνειδητοποιήσει πραγματικά ότι μόνο μια τέτοια εκκλησία, στην οποία εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, μπορεί να αποτελεί τον οίκο του Θεού. Εδώ ανήκω. Πλέον είμαι ολότελα αποφασισμένη ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι η δεύτερη έλευση του Κυρίου και είμαι αποφασισμένη να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό μέχρι το τέλος!

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Επιστροφή στην αρχική

[truelifeingod]

Ο Οίκος του Κυρίου θα Σμίξει και θα Γίνει Ένα!

16 Μαΐου 2019

Βασούλα, σε προσκαλώ να είσαι μαζί Μου σ’ αυτού του είδους τη συνάντηση, προσκεκλημένη στις Αυλές Μου.

Ακούστε Με. Όλα αυτά τα χρόνια δεν μίλησα με αινίγματα ούτε κρυφά. Μίλησα φανερά λόγω του φτωχού σας πνεύματος. Στόχος Μου ήταν να γεμίσω τα μάτια σας με την ακτινοβολία του  Φωτός Μου και να γεμίσω το νου και την καρδιά σας με τα πλούτη της Βασιλείας Μου. Σας κάλεσα όλους να ενωθείτε, να μετανοήσετε και να συμφιλιωθείτε. Τα λόγια που απηύθυνα στην Εκκλησία Μου παραμένουν σταθερά και αμετάβλητα.

Κι όμως, ως αυτή τη μέρα, τα Καλέσματά Μου δεν τα πήρατε στα σοβαρά αλλά μάλλον τα αμφισβητήσατε, χωρίς μεταμέλεια και χωρίς φόβο. Γενεά!  Δεν έπαψες να προκαλείς  άφοβα την Εντολή Μου, να αγνοείς την προσευχή Μου προς τον Πατέρα.1  Σκορπώ μπροστά σας τις ικεσίες Μου, σας αναπτύσσω τις οδηγίες Μου, σας δείχνω το δρόμο για την Ενότητα, αλλά τα καλέσματά Μου, ως αυτή τη μέρα,  έχουν πέσει σε αυτιά που βαριακούνε.

Βασιλική, σε έστειλα σε πολλά έθνη και το Άγιο Πνεύμα Μου σε οδήγησε να συγκεντρώσεις τις Εκκλησίες Μου που είναι σκόρπιες, για να συναχθούν2 στο Άγιο Όνομά Μου και να γίνουν Ένα μέσα σ’ Εμάς. Πραγματοποίησες το Θέλημά Μου. Με την αδυναμία σου, μπορώ να κάνω σπουδαία έργα. Μη βασίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου, να βασίζεσαι σ’ Εμένα, τον Θεό Σου.  Είσαι το ηχηρό Μου βιβλίο, στο οποίο εμπιστεύθηκα το Έργο Μου, για να σε στείλω δημόσια και να αναγγείλεις ότι: «ο Οίκος του Κυρίου Μας πρέπει να σμίξει και να γίνει ένα!» Πολλοί από τους ποιμένες Μου επαναστατούν ενάντια στον Οίκο Μου, το να επαναστατεί κανείς ενάντια στον Οίκο Μου είναι το ίδιο με το να επαναστατεί ενάντια σ’  Εμένα.

Κόρη, σου έδωσα στο παρελθόν ένα όραμα των Εκκλησιών Μου και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Σήμερα, παραμένουν πάντα άκαμπτες σαν σιδερένια ραβδιά! Λείπει η ειλικρίνεια και η αγάπη. Αντί να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο, δημιούργησαν μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσά τους με την επιδεικτική τους έπαρση. Η δίψα τους για εξουσία, η αλύγιστη καρδιά τους έκαναν την Καρδιά Μου να απομακρυνθεί απ’ αυτούς. Ακούω…

Κύριε! Πώς μπορεί κανείς να κάνει τους ανθρώπους των Εκκλησιών να ακούσουν και να πραγματοποιήσουν την επιθυμία Σου για ενότητα;

Το μόνο που χρειάζομαι είναι αγάπη, αγάπη απ’ όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, αγάπη απ’ όλους  αυτούς που έμαθαν να Με αγαπάνε. Η αγάπη θα απλωθεί σα λαμπρό, αστραφτερό φως μαργαριταριών στη σκοτεινότερη μερίδα της γενεάς σου και θα εισχωρήσει στις καρδιές των ανθρώπων. Και τότε, όλη η γη θα αναπαυθεί και το κακό θα υποχωρήσει δίνοντας τη θέση του στην Αλήθεια. Αν είχαν όλοι αληθινή πίστη και αγάπη, θα αυξάνονταν σ’ Εμένα, στη μεγαλοσύνη  Μου και θα έφταναν στην τελειότητα που μέτρο της είμαι Εγώ. Το Σώμα Μου, που είναι η Εκκλησία, θα γιατρευόταν. Να γιατί η αγάπη είναι το φάρμακο για όλα.

Αλλά ποιος ανάμεσα σ’ αυτούς που θέλεις να ακούσουν,  Σε ακούει;

Κόρη, μη στεναχωριέσαι, έχω τους τρόπους Μου. Όλοι όσοι εμπιστεύονται και στηρίζονται στη δύναμή τους, θα αποσυρθούν ντροπιασμένοι. Σου φανέρωσα στο παρελθόν τι περιμένει όσους κρατούν τα κλειδιά της ενότητας και δεν τα χρησιμοποιούν. Θα συντρίψω τα σιδερένια ραβδιά και θα φτιάξω με αυτά ένα  ραβδί. Όσοι Μου εναντιώθηκαν θα ντροπιαστούν, επειδή ποτέ δεν έδωσαν προσοχή στις προειδοποιήσεις Μου, θα καταρρεύσουν και θα συντριβούν. Λείπει η ε��πίδα και η πίστη. Και οι απεσταλμένοι που έστειλα σε τούτη τη γενεά και οι προφήτες που προφητεύουν, τους φέρονται με σκληρότητα, τους αντιμετωπίζουν σα μυθομανείς, σα σπερμολόγους, αντί να τους υποδεχτούν με αρωματικό λάδι και με γλυκύτητα. Είτε τους αγνοούν, είτε τους ζητούν να απέχουν από το να κηρύττουν τα Λόγια Μου, απορρίπτοντας έτσι τις προειδοποιήσεις Μου.

Μένω έκπληκτος, το ίδιο και οι Άγγελοί Μου, βλέποντας τούτη τη γενεά να αδιαφορεί για τα πανίσχυρους τρόπους που χρησιμοποιώ για να σας πλησιάσω. Χάθηκε η χαρά και η ευφροσύνη από τον Οίκο Μου. Λησμόνησαν τη γεμάτη καλοσύνη μορφή Μου. Λησμόνησαν τον Νυμφίο τους έξω από την πόρτα της καρδιάς τους. Λησμόνησαν ότι Εγώ είμαι το Αιώνιο Φως που εισχωρεί και διέρχεται μέσα απ’ όλα.  Λαέ Μου, κληρονομιά Μου, αν είχατε έστω και μια στιγμή μεταμέλειας, μια στιγμή μεταμέλειας και επιστροφής σ’ Εμένα, θα σας αφαιρούσα την τυφλότητα σας, για να δείτε ότι στις μέρες σας, το Άγιο Πνεύμα, σαφής αντανάκλαση της Δόξας Μας, χαρίζεται πλουσιοπάροχα σε όλους τους ανθρώπους, πριν από τη μεγάλη και φοβερή ημέρα, πριν την Επιστροφή Μου.

Κόρη, αφιέρωσε τον εαυτό σου πλήρως σ’ Εμένα, τον Θεό σου. Σου αναθέτω το χρέος να κάνεις όλα όσα σου υπαγόρευσα, και μην ξεχνάς να αντλείς δύναμη από Μένα. Το να κατανοείς όλες τις διδασκαλίες Μου και να τις μεταδίδεις με πνεύμα πραότητας ας γίνει έργο ζωής για σένα. Όλα όσα διδάχτηκες και σου έγιναν γνωστά προέρχονται από Μένα. Η Αγάπη είναι στο πλευρό σου και σε αγαπά. IC

Παιδί Μου, Εγώ, ο Θεός, ο Γιαχβέ, είμαι μαζί σου, σκέψου το αυτό. Με ευχαριστεί όταν το κάνεις!

Κόρη!  Ναι, είσαι η αγαπημένη Μου κόρη…

1

 Ιωαν. 17:1

2

Στα προσκυνηματικά ταξίδια μας.  

[mykonosislandworld]

His Eminence Dorotheos B’ - Δωρόθεος Β': «Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας»

Μήνυμα-απολογισμός του Μητροπολίτη Σύρου για τη στάση της Εκκλησίας στην πανδημία, την πολεμική που δέχθηκε, αλλά και το καθήκον της για την επόμενη μέρα........ Δήλωση-απολογισμό για τη στάση που τήρησε η Εκκλησία στο διάστημα της υγειονομικής κρίσης, αλλά για τα βήματά της την επόμενη μέρα έκανε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος Β. Όπως επισημαίνει, η Εκκλησία δέχθηκε κατά το προηγούμενο διάστημα ανηλεή και συκοφαντική επίθεση, ωστόσο σήκωσε αγόγγυστα το βάρος. «Η Εκκλησία βρίσκεται και θα βρίσκεται, όπως πάντοτε, στην πρώτη γραμμή του εθνικού αγώνα, γνωρίζοντας καλύτερα από τον κάθε ευκαιριακό δημοσκόπο και ερευνητή, ότι ο Λαός μας, και σε αυτή την δοκιμασία, επιζητεί να στηριχθεί σ’ Αυτήν, στους Επισκόπους και τους ιερείς του, περιμένει να προσευχηθεί και να λειτουργηθεί στους Ναούς του και, μέσα από την Πίστη του και τη συμμετοχή του στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, να πάρει δύναμη και να εφοδιασθεί με εκείνα τα ψυχικά αποθέματα, που θα τον κάνουν να προχωρήσει μπροστά στο δρόμο της εθνικής ανάκαμψης και προόδου», σημειώνει ο κ. Δωρόθεος και καταλήγει τονίζοντας ότι «Ένα μόνον δεν θα πράξει ποτέ η Εκκλησία! Δεν θα «διαπραγματευτεί» ποτέ τα θεμελιώδη της Πίστης μας, η οποία ουδέποτε συγκρούεται με την Επιστήμη, όπως, άλλωστε, και η Επιστήμη ουδέποτε ανταγωνίζεται Αυτήν, καθώς τα όρια μεταξύ τους ��ίναι διακριτά και ξεκάθαρα καθορισμένα». Ο κ.Δωρόθεος, μάλιστα, κάνει ειδική αναφορά στην ομότιμη καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας Ελένη Γιαμαρέλλου και τη στάση που τήρησε εκείνη απέναντι στην Εκκλησία, αλλά και τη Θεία Κοινωνία. Αναλυτικά, η δήλωση του Μητροπολίτη Σύρου, έχει ως εξής: Αυτό το Πάσχα ήταν πολύ διαφορετικό για όλους μας. Και πολύ επώδυνο. Για τον Αρχιεπίσκοπο και για τους αδελφούς μας Αρχιερείς,για τους κληρικούς μας,για τα Μοναστήρια μας, καθώς όλοι μας κληθήκαμε να σηκώσουμε έναν δυσβάστακτο Σταυρό. Για κάθε πιστό, που, με πόνο ψυχής, βίωσε τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας, μακριά από τους Ιερούς Ναούς του, όπου χτυπά, με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η καρδιά της Εκκλησίας μας. Και για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, που αναγκάστηκε να λάβει δύσκολες αποφάσεις, ζητώντας την αρωγή της Εκκλησίας για την αντιμετώπιση ενός ζητήματος εθνικής σημασίας. Δοκιμαστήκαμε όλοι, πολύ και οδυνηρά. Δεχθήκαμε την ανηλεή, υβριστική και συκοφαντική πολεμική όλων όσοι θεώρησαν ότι βρήκαν την «ευκαιρία», εν μ��σω της πανδημίας, να ξεδιπλώσουν, για μία ακόμη φορά στο διάβα της ιστορίας αυτού του τόπου, τον λαϊκιστικό αντικληρικαλιστικό αναθεωρητισμό τους, με στόχο την απαξίωση και τον ευτελισμό των ζώπυρων της Πίστης μας, τον χλευασμό των αρχών, των αξιών και των ιδανικών του Γένους μας, που ιερό χρέος μας είναι να μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές, και την αποχριστιανοποίηση του Έθνους μας. Συνηθισμένα, όμως, τα βουνά από τα χιόνια... Ταυτόχρονα, προσφιλείς αδελφοί μας αδικήθηκαν και λοιδορήθηκαν και στοχοποιήθηκαν και διώχθηκαν, καθώς η αυστηρότητα των περιοριστικών μέτρων εξαντλήθηκε στην Εκκλησία, με την επίδειξη υπερβάλλοντος ζήλου και μηδενικής ανοχής στη διακονία και την ιερή αποστολή τους, από εντεταλμένα όργανα της Πολιτείας. Όμως, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, όλοι μας ανεξαιρέτως, με πρώτο τον Αρχιεπίσκοπο και τους Επισκόπους, σηκώσαμε αγόγγυστα το βάρος μίας πρωτόγνωρης κατάστασης οριακών διλημμάτων και λεπτών ισορροπιών, μακριά όμως πάντοτε, από συμβιβασμούς και εκπτώσεις, και σκεπάσαμε την άκρα του φόβου σιωπή με τον εκκωφαντικό θόρυβο της αγάπης και της αλληλεγγύης προς τον πλησίον μας, με το μήνυμα της νίκης της ζωής επί του θανάτου, του φωτός επί του σκότους! Οι Ναοί μας, πενθούντες, έμειναν κλειστοί για τους πιστούς, αλλά όχι βουβοί μπροστά στην Πίστη τους. Και οι πιστοί, οι θεματοφύλακες της Πίστης μας, πληγώθηκαν, αποστερούμενοι την λειτουργική ζωή της Μεγάλης Εβδομάδας, στην οποία, όμως, μετείχαν νοερά και ψυχικά από τα σπίτια τους, με καρτερικότητα και αίσθηση ευθύνης, προσβλέποντες στο θρίαμβο της Ανάστασης. Η Εκκλησία κενώθηκε θυσιαστικά όχι για να «υποταχθεί» στην Πολιτεία, με την οποία οι ρόλοι είναι διακριτοί και ξεκάθαροι, δήθεν διεκπεραιώνοντας τις «εντολές» της, αλλά, αποκλειστικά και μόνον, για να διακονήσει, όπως άλλωστε πάντοτε πράττει, το καλώς νοούμενο συμφέρον του ποιμνίου Της και όλων των Ελλήνων, συμβάλλουσα στη διαφύλαξη του κοινού καλού, της προστασίας, δηλαδή, της δημόσιας υγείας. Γιατί πάντοτε η Εκκλησία λειτουργεί ως οικουμενική και εθνική πνευματική δύναμη που ενώνει και όχι ως σωματειακή εξουσία που διχάζει, γιατί ο άνθρωπος γι’ Αυτήν είναι αδελφός και όχι οπαδός, γιατί το ποίμνιο δεν είναι εργαλείο ισχύος και πίεσης, αλλά Λαός του Θεού ευλογημένος. Όσο πιο βαθιά, όμως, είναι η νύχτα τόσο πιο κοντά είναι το ξημέρωμα, που χάραξε χθες, με την απόδοση των Ναών μας σε αυτόν που του ανήκουν, στον Λαό μας, και με τη σταδιακή επιστροφή του Λαού μας στους Ναούς του, εκεί όπου βρίσκεται η ψυχή του. Η αγωνία που εξέφρασαν ο Αρχιεπίσκοπος και όλοι οι Ιεράρχες, πολλοί από τους οποίους την κατέθεσαν δημόσια και θεολογικά τεκμηριωμένη, για το άνοιγμα των Ιερών Ναών και την απόδοσή τους στη δημόσια λατρεία, ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, και, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, την αφουγκράστηκε και ο Πρωθυπουργός. Όλα όσα πέρασαν τα αφήνουμε πλέον πίσω μας και η ευχή και η προσευχή όλων μας δεν είναι άλλη, από το να αποτελέσει αυτή η πανδημία σύντομα παρελθόν, με την καθοριστική συμβολή των επιστημόνων και των ερευνητών, που, μαζί με τους ιατρούς, τους νοσηλευτές και τους υπόλοιπους αθόρυβους και αφανείς εργάτες των αρμόδιων υγειονομικών αρχών και υπηρεσιών κράτησαν στους ώμους τους την πατρίδα μας και μας έκαναν όλους υπερήφανους. Η Ελλάδα ατενίζει με αισιοδοξία και ελπίδα το σήμερα και το αύριο, καθώς, με την βοήθεια του Θεού και με την, διεθνώς αναγνωρισμένη, επιτυχή διαχείριση της μεγάλης κρίσης από την Κυβέρνηση, δεν έζησε το βαρύτατο πένθος άλλων πιο «προηγμένων» χωρών και δεν αντιμετώπισε το δίλημμα της επιλογής μεταξύ αυτών που θα πρέπει να ζήσουν και αυτών που θα αφεθούν να πεθάνουν. Η Εκκλησία βρίσκεται και θα βρίσκεται, όπως πάντοτε, στην πρώτη γραμμή του εθνικού αγώνα, γνωρίζοντας καλύτερα από τον κάθε ευκαιριακό δημοσκόπο και ερευνητή, ότι ο Λαός μας, και σε αυτή την δοκιμασία, επιζητεί να στηριχθεί σ’ Αυτήν, στους Επισκόπους και τους ιερείς του, περιμένει να προσευχηθεί και να λειτουργηθεί στους Ναούς του και, μέσα από την Πίστη του και τη συμμετοχή του στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, να πάρει δύναμη και να εφοδιασθεί με εκείνα τα ψυχικά αποθέματα, που θα τον κάνουν να προχωρήσει μπροστά στο δρόμο της εθνικής ανάκαμψης και προόδου. Ιερό καθήκον της Εκκλησίας παρουσιάζεται σήμερα ο επανευαγγελισμός του Λαού μας, η κομβικής σημασίας συμβολή Της στην μετατροπή του πόνου και του τρόμου αυτού του εφιάλτη σε ευκαιρία επιστροφής όλων μας στις διαχρονικές πνευματικές αξίες του Γένους μας και σωστής ιεράρχησης των προτεραιοτήτων της ζωής μας, σε δυνατότητα αυτεπίγνωσης και αυτογνωσίας, με το βλέμμα στραμμένο προς τον ουρανό και τον Δημιουργό μας, σε αφορμή ή σε αιτία επαναπροσδιορισμού του είναι μας και πρόταξης της γενναιόδωρης και ευρύχωρης συλλογικότητος έναντι της μίζερης και στενόχωρης ατομικότητος. Η Εκκλησία μας άλλωστε, η οποία, στα δέκα και πλέον χρόνια της οικονομικής κρίσης, κράτησε, με τις δικές Της δυνάμεις, την κοινωνία όρθια και τον κοινωνικό ιστό αρραγή, απλώνοντας δίχτυ προστασίας στους πλέον αδύναμους συμπολίτες μας και στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, προσβλέπει και πάλι μπροστά, στην επόμενη ημέρα, στην μετά την πανδημία περίοδο, όταν η αγαστή συνεργασία και συμπόρευσή της, με όλα της τα μέσα και με όλες Της τις δυνάμεις, με την Πολιτεία θα είναι, ίσως, πιο αναγκαία από ποτέ και η εθνική ομοψυχία το απόλυτο «γιατρικό» για την επούλωση των πληγών,που ο κορωνοιός αφήνει στην κοινωνία μας. Η Εκκλησία μας έχει ήδη εστιάσει το βλέμμα, την προσοχή και τη σκέψη Της σε όλους όσοι χάνουν τις εργασίες τους, αναζητούν τα αναγκαία γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, α��ωνιούν και φοβούνται για το αύριο…. Και είναι βέβαιο ότι θα αναλάβει, όπως πάντοτε πράττει, με τους Ιεράρχες και με τους κληρικούς Της, τη δύσκολη προσπάθεια για τον περιορισμό και την εξάλειψη, ει δυνατόν, του κόστους της απόγνωσης των συμπολιτών μας, μετέχουσα στην ανασφάλειά τους και ανακουφίζοντας τον πόνο τους, μυσταγωγικά και σιωπηλά, χωρίς κάμερες και δημοσιότητα. Ένα μόνον δεν θα πράξει ποτέ η Εκκλησία! Δεν θα «διαπραγματευτεί» ποτέ τα θεμελιώδη της Πίστης μας, η οποία ουδέποτε συγκρούεται με την Επιστήμη, όπως, άλλωστε, και η Επιστήμη ουδέποτε ανταγωνίζεται Αυτήν, καθώς τα όρια μεταξύ τους είναι διακριτά και ξεκάθαρα καθορισμένα. Θα ήθελα, κατά ταύτα, να απευθύνω ένα θερμό «ευχαριστώ» από τα βάθη της καρδιάς μου προς την Καθηγήτρια της Λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κυρία Ελένη Γιαμαρέλλου, να της προσφέρω ένα ελάχιστο αντίδωρο για τη δυνατή και τη γενναία φωνή της, που, όμως, λοιδορείται από όσους, ευρισκόμενοι μακράν της Εκκλησίας και της ψυχής, των συναισθημάτων και των παραδόσεων όλων μας, αποπειρώνται, κατ’ επάγγελμα, διαρκώς και αλυσιτελώς, να απαξιώσουν την Εκκλησία και τη λειτουργική ζωή Της, προσβάλλοντας ταυτόχρονα και αυτή την ίδια συνταγματικά κατοχυρωμένη θρησκευτική ελευθερία και την ομοίως συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Όποιο κι αν είναι το τίμημα, δεν πρόκειται ποτέ οι Επίσκοποι και όλοι οι κληρικοί να παρεκκλίνουμε ούτε κατά κεραία από την Πίστη μας! Δεν πρόκειται ποτέ «να ξεπουλήσουμε τα πρωτοτόκια μας», γιατί «η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας». Μάταια, λοιπόν, προσπαθούν, και εις κέντρα λακτίζουν, οι όποιοι εθνομηδενιστές και αρνητές του βιώματος του υπαρξιακού θαύματος του Ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, παίζοντας ανενδοίαστα και αδίστακτα «εν ου παικτοίς»! Read the full article

[astratv]

Σαμολαδάς: “Η Ανάσταση του Κυρίου να χαρίζει ελπίδα, αισιοδοξία, δύναμη”

Τις δικές του ευχές θέλησε να στείλει ο γενικός διευθυντής της ΠΑΕ Τρίκαλα, κ. Νίκος Σαμολαδάς ο οποίος σημείωσε: Στις δύσκολες ώρες που περνάμε δείξαμε μια αξιοθαύμαστη αντίδραση. Μοιραία το ποδόσφαιρο μπήκε σε δεύτερη μοίρα αφού προέχει η υγεία όλων και περιμένουμε πλέον με προσμονή την επιστροφή στα γήπεδα. Εύχομαι στον πρόεδρο, κ. Ηλία Αϊβαζογλου, σύσσωμο το…

[totelostoukosmou]

Το τέλος του κόσμου, Θεόδωρος Πατσέλλης

Είναι συνάμα και η αρχή του νέου. Γιατί τέλος σημαίνει πάντα και αρχή. Είναι η ανάγκη τα διαλυτικά, οι τελείες και τα κόμματα να ξαναποκτήσουν την σημασία τους στην γραφή.

Είναι η ανάγκη τα ψίχουλα και οι λεπτομέρειες να συνθέσουν την έννοια της ουσίας και να τροφοδοτήσουν το συναίσθημα με ευγνωμοσύνη. Είναι η ανάγκη η γεωμετρία να ξανά ερωτευτεί την αισθητική, προκειμένου να κυοφορήσει τον νέο κύκλο της ανθρωπότητας. Γιατί ο παλιός δίχως αμφιβολία έχει σαπίσει πέραν από κάθε περιθώριο σωτηρίας. Είναι που η παρακμή λειτούργησε σαν το απόλυτο διαβρωτικό και έχει αναλάβει τα ηνία της συνέχειας. Είναι που τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης απέτυχαν να κινητοποιήσουν την ανθρωπότητα καίρια για την αποτροπή του επερχόμενου κακού. Είναι που τα σημάδια, όσο όψιμα και αν ήταν, αγνοήθηκαν με διάνοια κυρίου. Και έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Στο σημείο μηδέν, με το διαρκές δίλλημα, αν έχει νόημα η προσπάθεια να αναστραφεί το κακό. Σαν ένα πολυκαιρισμένο εργαλείο που έπαψε να λειτουργεί προ πολλού και σε βάζει στη σκέψη αν αξίζει περισσότερο η αγορά ανταλλακτικού ή η προμήθεια νέου.

Έτσι και αυτός ο κόσμος. Φορτωμένος με πολλά χιλιόμετρα στην πλάτη του δείχνει καταπονημένος. Άδειος από όρεξη να σωθεί. Άδειος και από διάθεση να αλλάξει. Με κάθε του χτες να φαντάζει όλο και πιο ποιοτικό και το κάθε αύριο πιο στερημένο από νόημα. Σαν την βασανισμένη σκέψη που συμφιλιώνεται με την χειρότερη της εκδοχή αρκ��ί να τελειώνει το μαρτύριο της ύπαρξης της. Το τέλος του κόσμου ως παροχή γένους και ως παροχή είδους. Ένας αλγόριθμος που καταλήγει στον αφανισμό και ένα ολοκλήρωμα που μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Με μυριάδες κακές συγκυρίες σε όλα τα επίπεδα συγχρόνως. Και έτσι οι στοιχηματικές εταιρείες δίνουν υπεραποδόσεις στο σενάριο της σωτηρίας μας. Ο τροχός της τύχης ενίοτε και ως οιωνός της ατυχίας. Διατρέχοντας τους αιώνες επιβεβαιώνεται η υποψία της επανάληψης και η αστοχία της μάθησης. Απλά γιατί είναι ισχυρότερη η φύση. Το κακό που διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό που κόντρα στην πεποίθηση του Καζαντζάκη αφήνει στο πέρασμα του θλίψη και την απόλυτη καταστροφή πριν νικηθεί. Αν ποτέ τελικά νικηθεί πραγματικά.

Η αρχιτεκτονική των λέξεων που επιχειρεί να προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο για τους απελπιστικά αισιόδοξους. Αυτούς που δεν έμαθαν ποτέ αριθμητική και έτσι περιορίστηκαν στις εντελώς απλές ερμηνείες για την λειτουργία των πραγμάτων. Για αυτούς που η ζωή δεν είναι παρά η φυσιολογική κίνηση των δεικτών του ρολογιού και η πορεία προς το φυσικό διηνεκές. Χωρίς ενδιάμεσους απολογισμούς και κριτικές. Για αυτούς, το τέλος του κόσμου δεν έχει πολλαπλές αναγνώσεις, είναι η μια καθολική διαδρομή που ακολουθεί τη ροή του ποταμού μέχρι τις εκβολές του εκπληρώνοντας την φυσική του αποστολή. Την νομοτελειακή. Την αβασάνιστα και αναντίρρητα λογική ακολουθία. Εκεί που και ο πόνος αρχίζει να αποκτά νόημα και γίνεται το εισιτήριο για συμμετοχή στην λύτρωση. Με την απλότητα να διαθέτει πάντοτε περισσότερες διαβαθμίσεις, ώσπου στο τέλος να συγχέεται με την πολυπλοκότητα. Εκεί ο τελικός προορισμός της αναζήτησης ουσίας και νοημάτων. Έως ότου όλα αυτά πολτοποιηθούν στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και υπαχθούν στον αυστηρό περιορισμό των 160 χαρακτήρων. Στην αυτιστικού τύπου λογοτεχνία του σύγχρονου κόσμου λίγο πριν το τέλος του. Σύντομα και οι εικαστικοί θα φυλακιστούν στον περιορισμό των βασικών χρωμάτων, όπως και οι μουσικοί σε μία κλίμακα από επτά νότες, έτσι για να συντηρηθεί η δικαιοσύνη και στην τέχνη. Όλα αυτά λίγο πριν από το τέλος. Είμαστε πλέον όλοι τυφλοί μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο και αναζητούμε τη γάτα που δεν υπάρχει κι όμως τη βρίσκουμε. Τόση η δόση μας σε λογική, τόση και σε παράνοια. Με τέτοια συστατικά μόνο το τέλος φαντάζει ως η ιδανική συνέχεια. Η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό γίνεται η πεμπτουσία της αναζήτησης. Και για να γίνει αυτό πρέπει το κοντέρ να μηδενίσει. Είναι απαραίτητη η στάχτη προτού καν αναζητηθεί ο φοίνικας. Είναι απαραίτητη συνθήκη της ουσιαστικής συνέχειας ένα ενδιάμεσο τέλος. Βαρύ το τίμημα της διάνοιας. Το ένστικτο τελικά λιγότερο καταστροφικό και λιγότερο επικίνδυνο από τη λογική. Η διάθλαση της αρετής ανήμπορη να ακυρώσει την παλινδρόμηση της παράνοιας που σετάρει την νόηση στις συντεταγμένες της καταστροφής. Και με όλες τις άμυνες της ανθρωπότητας σε ύπνωση είναι πολλά τα κακά που μπορούν να μας συμβούν. Και συνήθως μας συμβαίνουν. Σαν να έληξε η σύμβαση παροχής υπηρεσιών με τους φύλακες Άγγελους και πλέον όλα να φαντάζουν πιθανά. Με το χάος σε άνοδο υποχωρεί η τάξη στη σκέψη. Το χάος που επιδρά σαν ναρκωτικό στο νου και που επιτρέπει τις εξουσιαστικές παραισθήσεις. Εκεί που παρασκευάζονται οι επεκτατικές μεγαλομανίες των μικρών ανθρώπων και δοκιμάζουν τις αντιστάσεις της παγκόσμιας σύνεσης. Εκεί που η ανατροφή μετριέται με τη μαγκιά του πεζοδρομίου και υποχωρεί ανοίγοντας χώρο για το κακό. Εκεί που το θράσος υπερθεματίζει ταπεινώνοντας το μέτρο, παραχαράζοντας έννοιες και ορισμούς. Με πολιούχο του πλανήτη τον Εωσφόρο και θρησκεία τον θάνατο. Και μια παγκόσμια επιδημία εν εξελίξει που ακυρώνει την ιστορία και μαζί της και την πόρνη αυτής, την γεωγραφία.

Είμαστε στο στάδιο της δύσπνοιας. Τα πνευμόνια του πλανήτη υπολειτουργούν και απειλείται η καταστολή. Δότες συμβατοί δεν υπάρχουν για τη ώρα της ανάγκης και οι συγγενείς ξεσκονίζουν τις μαύρες φορεσιές. Είναι αμφίβολο αν θα περισσέψει κάποιος για να ψάλλει τον επικήδειο. Όλοι και όλα στολίζονται για το τελευταίο αντίο. Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Δεν θα μείνει κανείς για να μας συγχωρήσει τις ατέλειες μας και έτσι χάνουμε το δικαίωμα στην επιστροφή. Αν είναι η φύση να λειτουργήσει καλύτερα χωρίς την ύπαρξη το ανθρωπίνου είδους, ας είναι. Αν η μόνη μας συνεισφορά είναι σε κακό, δεν έχουμε λόγο ύπαρξης και ο αφανισμός μας είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος στην λογική της νομοτέλειας και της αυτοπροστασίας. Και ως τέτοιον οφείλουμε να τον αποδεχτούμε. Αν είμαστε ο καρκίνος της φύσης πρέπει να ακρωτηριαστούμε και να διαχωριστούμε από το υγιές σκέλος αυτής. Για να ανακάμψει. Και για να ψαχτούμε ξανά μεταξύ μας μέσα από βαθιά και ειλικρινή ενδοσκόπηση. Από την αρχή…από το αλφάβητο με ευλάβεια στα ευρήματα και στα συμπεράσματα του Δαρβίνου με υπομονή. Από το “τα πάντα ρει και ουδέν μένει” στην κατανόηση ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές…

_

Πιστός υπηρέτης της διεθνούς Θέμιδος με ακονισμένη την πνευματική ανησυχία και σε διαρκή αναζήτηση καινούργιων ήχων, λέξεων και εικόνων.

[inmemoriam-gr]

Φρανσουά-Ωγκύστ-Ρενέ ντε Σατωμπριάν

Ο Φρανσουά-Ωγκύστ-Ρενέ, υποκόμης ντε Σατωμπριάν (François-Auguste-René, vicomte de Chateaubriand, εξελληνισμένη μορφή Σατωβριάνδος, 4 Σεπτεμβρίου 1768 –  4 Ιουλίου 1848), ήταν Γάλλος συγγραφέας, πολιτικός και φιλέλληνας. Θεωρείται ιδρυτής του γαλλικού ρομαντισμού, ένα από τα μεγάλα ονόματα της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός που ενέπνευσε στον άλλο μεγάλο ρομαντικό, τον Βίκτωρα Ουγκώ, την αποστροφή «Θέλω να είμαι ή Σατωβριάνδος ή τίποτα».

Γεννήθηκε στο Σαιν-Μαλό της Βρετάνης, και μεγάλωσε στον οικογενειακό πύργο του Κομπούργκ της ίδιας περιοχής. Προερχόταν από παμπάλαια, αλλά ξεπεσμένη, αριστοκρατική οικογένεια. Σπούδασε (1777-1783) στα κολλέγια της Ντολ (Dol), Ρεν (Rennes) και Ντινάν (Dinan), όπου διακρίθηκε όλως ιδιαιτέρως, και ενώ ταλαντευόταν μεταξύ της ναυτικής και της εκκλησιαστικής σταδιοδρομίας, γίνεται ανθυπολοχαγός στην φρουρά του Καμπραί το 1786. Το 1788, λοχαγός πλέον, βρίσκεται στο Παρίσι, όπου συναναστρέφεται συγγραφείς της εποχής και δημοσιεύει τους πρώτους του στίχους στο Almanach des Muses.

Το 1789 ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση. Ο Σατωμπριάν, συμπαθών αρχικά, γρήγορα απογοητεύεται και φεύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γνωρίσει τους θεσμούς της χώρας αυτής και προ παντός την ζωή των Ερυθροδέρμων την οποία θαύμαζε. Επιστρέφει στη Γαλλία το 1792 και παντρεύεται την Σελέστ Μπουϊσόν, μια γυναίκα που ποτέ δεν αγάπησε, απατούσε συστηματικά, αλλά ποτέ δεν χώρισε.

Την ίδια χρονιά κατατάσσεται στο στρατό των πριγκίπων (émigrés) και πολεμά εναντίον της Επανάστασης. Η γυναίκα του και η αγαπημένη του αδελφή Λουσίλ συλλαμβάνονται κατά την Τρομοκρατία και ο αδελφός του καρατομείται. Πληγώνεται στην πολιορκία της Τιονβίλ και παίρνει τον δρόμο της εξορίας, στο Λονδίνο. Ζει στην Αγγλία επτά χρόνια σε εσχάτη ένδεια, δίνοντας μαθήματα Γαλλικής και κάνοντας μεταφράσεις. Τότε δημοσιεύει το πρώτο του έργο, το Δοκίμιο για τις Επαναστάσεις, όπου εκφράζει την δυσπιστία του για την Γαλλική αλλά και για όλες τις επαναστάσεις και που πέρασε απαρατήρητο. Περί το 1798 επανέρχεται στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα από το οποίο είχε αποστασιοποιηθεί.

Το 1800, επωφελούμενος της αμνηστίας που παραχώρησε ο Ναπολέων, τον οποίο θαύμαζε αρχικά, επέστρεψε στο Παρίσι. Την άλλη χρονιά δημοσιεύεται η Αταλά με καταπληκτική επιτυχία, και ο Ρενέ, εμπνευσμένα από το ταξίδι του στην Αμερική. Ένας τεράστιος παρθένος κόσμος ανοιγόταν μπροστά στον αναγνώστη, η απαρχή του ρομαντισμού. Το 1802 δημοσιεύτηκε το μνημειώδες έργο του Το Πνεύμα του Χριστιανισμού, μια απολογία του Ρωμαιοκαθολικού δόγματος, που συνετέλεσε στην αναβίωση του Καθολικισμού στην Γαλλία.

Ο Ναπολέων, που ήθελε να επανασυνδέσει την Γαλλία με την Καθολική Εκκλησία, τον διόρισε γραμματέα της διπλωματικής αποστολής στο Παπικό Κράτος. Αλλά το 1804, μετά την απαγωγή και εκτέλεση του δούκα ντ’Ανγκιέν, εξαδέλφου του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, παραιτείται και διακόπτει κάθε σχέση του με τον Ναπολέοντα. Στο εξής θα ζει μόνο από τα βιβλία του.

Το 1806 πραγματοποιεί το περίφημο ταξίδι του σε Ελλάδα, Μικρά Ασία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο και Ισπανία. Τρία βιβλία ήταν προϊόντα του ταξιδιού αυτού : Οι Μάρτυρες, ένα ακόμα θρησκευτικό έργο αναφερόμενο στους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών, Οι περιπέτειες του τελευταίου Αβενσεράγου, νουβέλα εμπνευσμένη από την παραμονή του στην Ισπανία και τέλος η περιγραφή του ίδιου του ταξιδιού, το Οδοιπορικόν εκ Παρισίων εις Ιεροσόλυμα, όπου εκφράζεται η αρχαιολατρεία του και η συμπάθειά του για τους συγχρόνους του Έλληνες.

Η δημοσίευση μιας δριμύτατης κριτικής κατά του Ναπολέοντα, όπου τον συγκρίνει με το Νέρωνα, του στοιχίζει την εκτόπιση από το Παρίσι. Ήδη έχει αναδειχθεί σε κεντρική μορφή της αντιπολίτευσης.

Με την πτώση του Ναπολέοντα και την επιστροφή των Βουρβόνων αρχίζει η πολιτική και διπλωματική του σταδιοδρομία. Ονομάζεται Ομότιμος και διορίζεται υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου αλλά γρήγορα πέφτει σε δυσμένεια αρνούμενος να συνεργαστεί με ανθρώπους της Επανάστασης που έγιναν αποδεκτοί από την Παλινόρθωση. Η απώλεια μεγάλου μέρους της περιουσίας του και η ασθένεια της γυναίκας του υποχρεώνουν το ζεύγος να ζει φιλοξενούμενο από φίλους και θαυμαστές. Απτόητος όμως περί τα ερωτικά συνδέεται (1817) με την θρυλική Μαντάμ Ρεκαμιέ (Madame Récamier), η οποία αποτελεί γι’ αυτόν πηγή έμπνευσης και ενεργητικότητας.

Το 1818 ιδρύει την εφημερίδα Le Conservateur (Ο Συντηρητικός, 1818-1820) από την οποία ασκεί οξύτατη κριτική κατά της κυβερνήσεως από τα δεξιά. Στη νέα κυβέρνηση Βιλλέλ διορίζεται υπουργός Εξωτερικών και προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του κατά της «ηθικής των συμφερόντων» και της διαφθοράς. Το 1824 αποπέμπεται από την κυβέρνηση και αναδεικνύεται σε ηγέτη της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης αρθρογραφώντας στην Journal des Débats (Εφημερίδα των Συζητήσεων), με μεγάλη απήχηση στη νεολαία, η οποία τον θαύμαζε ως συγγραφέα και ως πολιτικό. Το 1826 εκδίδεται το μυθιστόρημά του Οι Νατσέζ, εμπνευσμένο από το ταξίδι του της Αμερικής, επεξεργασμένα επεισόδια του οποίου ήταν η Αταλά και ο Ρενέ.

Το 1828 διορίζεται πρεσβευτής στην Αγία Έδρα αλλά τον επόμενο χρόνο παραιτείται. Το 1830 μετά την πτώση των Βουρβόνων, ο Σατωμπριάν αρνείται να δώσει όρκο πίστεως στον Λουδοβίκο Φίλιππο, του δευτερότοκου κλάδου (των Ορλεανιδών), και αποσύρεται από τον δημόσιο βίο.

Ήδη από το 1817 είχε αρχίσει να γράφει το μεγαλόπνοο έργο του Απομνημονεύματα πέραν του τάφου, με την προοπτική να εκδοθεί το βιβλίο αυτό πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του. Αλλά το 1836, πιεζόμενος οικονομικά, πούλησε τα δικαιώματα σε μιαν εκδοτική εταιρεία υπό τον όρον της μεταθανάτιας έκδοσης. Η εταιρεία πούλησε με τη σειρά της τα δικαιώματα στην εφημερίδα La Presse η οποία άρχισε να δημοσιεύει το έργο σε συνέχειες. Εν πάση περιπτώσει η οριστική σε βιβλίο έκδοση ήταν όντως μεταθανάτια, το 1848. Πρόκειται για έργο αυτοβιογραφικό, μια λυρική αφήγηση της ζωής και της εποχής του, με σατιρικές αιχμές και γραφικές περιγραφές.

Το 1844 εκδίδει την Ζωή του Ρανσέ, ενός κοσμικού αριστοκράτη που αποσύρθηκε από την κοινωνία για να ιδρύσει το αυστηρότατο τάγμα των Τραπιστών μοναχών. Πρόκειται για έργο με εμφανή αυτοβιογραφικά στοιχεία και μια προσπάθεια εκτίμησης της πορείας του 19ου αιώνα.

Το 1847 πεθαίνει η γυναίκα του, την οποία σεβόταν αλλά απατούσε, και μένει μόνος με την Μαντάμ Ρεκαμιέ, την οποία αγαπούσε αλλά επίσης απατούσε.

Πέθανε κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1848 και τάφηκε κατά την επιθυμία του στο νησί Grand Be κοντά στο Σαιν-Μαλό, προσιτό μόνο κατά την άμπωτη.

Η ζωή του Σατωμπριάν ήταν ένα υπόδειγμα εντονότατων αντιφάσεων. Η σχέση του με την αγαπημένη του αδελφή Λουσίλ σκιάζεται από την υπόνοια (αν όχι την βεβαιότητα) της αιμομιξίας. Ήταν υπέρμαχος της θρησκείας αλλά ζούσε τόσο εκτός των επιταγών της που ο Λουδοβίκος ΙΗ΄ αναφώνησε κάποτε : «Πολύ θα ήθελα να γνώριζα το όνομα του εξομολογητή του κυρίου ντε Σατωμπριάν!». Ήταν μοναρχικός των άκρων και πρωτεργάτης της γαλλικής επέμβασης για την κατάπνιξη της επανάστασης στην Ισπανία, αλλά και οπαδός της ελευθερίας του τύπου και ο υπερασπιστής της Ελληνικής Επανάστασης που κατηγορήθηκε από την συντηρητική παράταξη γιατί με τα έργα του προκαλούσε επαναστατικές ανησυχίες στη νεολαία. Ήταν ένας αντιδραστικός που ενέπνευσε τον Μπάυρον και τον Ουγκώ. Ο ίδιος είχε δηλώσει : «Είμαι δημοκρατικός εκ φύσεως, μοναρχικός εξ αιτίας της λογικής και βουρβωνικός για λόγους τιμής».

Στο Οδοιπορικό του ο Σατωμπριάν, που πίστευε ότι η Γαλλία ήταν «η πρωτότοκος θυγάτηρ της Ελλάδος κατά τε την ανδρείαν, την ευφυΐαν και τας τέχνας», έψαξε αλλά δεν βρήκε την αρχαία Ελλάδα («»Λεωνίδα» έκραξα…αλλ’ ουδέν των ερειπίων επανέλαβε το μέγα τούτο όνομα» – οι μεταφράσεις του Εμμανουήλ Ροΐδη). Τους νέους Έλληνες δεν τους καλογνώρισε αλλά εκφράζει την αισιοδοξία του για το μέλλον τους βασιζόμενος στο λαμπρό παρελθόν τους αλλά και τους φόβους του για τις συνέπειες της δουλείας. Όταν άρχισε η Ελληνική Επανάσταση, συνδέθηκε με τις φιλελληνικές εταιρείες και σε νέα έκδοση του Οδοιπορικού προέταξε το Υπόμνημα περί Ελλάδος, όπου υποστήριζε από νομικής, ιστορικής και ηθικής απόψεως τα δίκαια της Ελλάδος.

* Τα βιογραφικά στοιχεία έχουν ληφθεί από το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδειας.

In Memoriam – Μια “μικρή” στήλη με αποφθέγματα μεγάλων ανθρώπων.

Η στήλη αποτελεί μεταφορά, προσαρμογή και επέκταση του “Quotes Project”, ενός συνεχιζόμενου εβδομαδιαίου -γραφιστικού πρωτίστως- project της FNK.

Γραφιστική αποτύπωση / Επιμέλεια κειμένου: Νικόλαος Ι. Καββαδίας – Graphic Designer nikolaos.kavadias[at]gmail.com