#ελεημοσύνη

[romios-gr]

Το δίλεπτο της χήρας Ρε πώς τα φέρνει ο καιρός τα πράματα... Κι εκεί που λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει με τα μούτρα να διαφημίζουν τις φοβερές και τρομερές εκπτώσεις τής... Vlack Friday, να σου και εμφανίζεται από το πουθενά, "ως από μηχανής θεός" μέσα στον καταιγισμό της διαφημιστικής μαυρίλας, μια 85χρονη γιαγιά που δωρίζει από το υστέρημά της ένα ασθενοφόρο (έχοντας πουλήσει κι ένα χωράφι γ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/to-dilepto-tis-chiras/

[our-har-world]

Τώρα μας κτυπούν με λόγια οδυνηρότερα και από πέτρες. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

  Πιστέψτε με τώρα είναι μπροστά μας να υποστούμε χειρότερα από όσα έπαθε ο Παύλος. Τότε εκείνοι κτυπούσαν τον Παύλο με πέτρες. Τώρα μας κτυπούν με λόγια οδυνηρότερα και από πέτρες. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Ότι έκανε και κείνος. Δεν εμίσησε εκείνους που τον ελιθοβόλησαν, αλλά ενώ εκείνον τον έσυραν δια της βίας έξω από την πόλη, αυτός μπήκε πάλι για να ευεργετήσει εκείνους που τόσο τον…

[orthodoxiaonline]

Το χρυσό φλουρί του πλούσιου στον μοναχό

Το χρυσό φλουρί του πλούσιου στον μοναχό

Κάποτε, πήγε στην Ι. Μ. Ραιθούς (Σινά), ένας πλούσιος και έδωσε ελεημοσύνη στους εκεί μοναχούς, από ένα φλουρί. (more…)

[istologiolavaron]

ΘΥΜΙΑΜΑ:

Μην ξεχνάτε, φίλοι, το γνωστό από πολλά χρόνια θυμίαμα του π. Θεοφάνους.

Μόνον χειροποίητο.

Πηγαίνει για ελεημοσύνη.

Κοστίζει μονον 1,50€.

Μόνον.

Επικοινωνία για αυτό με τους διαχειριστές.

Εκ νέου ευχαριστώ.

[orthodoxtreasure]

Χριστός Ανέστη Χαρά μου! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Μήνυμα Γερόντισσας Ακυλίνας για τα γεγονότα!

Από Κοινότητα "Παναγία Σαϊντανάια, Συρία ".

Ρωτήσαμε τη γερόντισσα Ακυλίνα, την πνευματική μητέρα στην Ι.Μ. Παναγίας Σαϊντανάγιας στη Συρία, για τις προφητείες που διαβάζουμε και ακούμε στο διαδίκτυο και μας είπε:

-Αυτά που είπαν οι Άγιοι θα γίνουν!

Τα γεγονότα καθυστερούν εξαιτίας των μονασουζών και των μοναχών που πιστεύουν από την καρδιά τους,τις προσευχές των Αγίων λαϊκών και των Αγίων πατέρων της Εκκλησίας μας!

Μαζί τους προσεύχονται για εμάς και οι νέοι Άγιοι στους ουρανούς και ζητάνε από τον Θεό να μην γίνουν τα δεινά αυτά!

Να πάνε τα γεγονότα πιο πίσω, ώστε να προλάβουν περισσότεροι άνθρωποι να έρθουν σε συναίσθηση, να μετανιώσουν για τις αμαρτίες τους και να προλάβουν να μπούνε στην κιβωτό της μετανοίας, ώστε να σώσουν τις ψυχές τους!

Πολλοί Χριστιανοί λανθασμένα λενε:

" Οι Άγιοι Πατέρες είπαν ότι η Ελλάδα δεν θα έχει πόλεμο, θα περάσουμε τα γεγονότα εύκολα! Ο Θεός θα μας προστατεύσει! Οι άγιοι ξέρουν!

Ας μην ταραζόμαστε άσκοπα!

Ολα καλά, ας συνεχίσουμε τη ζωή μας ήσυχοι και βλέπουμε για αργότερα! "

Όμως οι Άγιοι δεν είπαν τις προφητείες για να συνεχίσουμε τη ζωή μας όπως πρώτα• να τρώμε και να πίνουμε ανέμελα, άλλα για να εντείνουμε τον πνευματικό μας αγώνα ώστε να θωρακιστούμε πνευματικά για τα δεινά που έρχονται!

Να ζητούμε τον Παράδεισο και να αγωνιζόμαστε εντονότερα με μετάνοια και καλά έργα!

Δεν βλέπουν γύρω τους τι γίνεται;

Νέες ασθένειες, Σεισμοί, πλημμύρες, πόλεμοι, δυστυχία, φτώχεια, άλλοι φεύγουν μετανάστες σε ξένες χώρες, άλλοι από νοικοκυραίοι γίνονται πρόσφυγες, από τη μία μέρα στην άλλη!

Τι άλλο θέλουν να δουν για να καταλάβουν ότι τα δεινά έρχονται και στην Ελλάδα; Ότι τα αίτια των δεινών είναι πνευματικά και ότι απομακρυνθήκαμε από τον Θεό με τις αμαρτίες μας;

Αυτά που γίνονται γύρω-γύρω είναι μηνύματα για τους Έλληνες, για να δείξετε μετάνοια!

Πρέπει οι Έλληνες να πάθουν τα ίδια με αυτούς για να ξυπνήσουν και να στραφούν στον Θεό;

Άρχισαν αρκετοί να πιστεύουν και πολλοί γυρίζουν στην Εκκλησία και αυτό πρέπει όλοι οι Έλληνες να το κάνουν!

Λίγη μετάνοια να δει ο Θεός από εμάς, θα πάει τα γεγονότα πιο πίσω.

Αναβάλλει τα δεινά!

Όμως δεν φτάνει μόνο να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και μετά να ζούμε κοσμικά!

Ούτε τα πολλά χρήματα που μαζέψαμε θα μας βοηθήσουν, ούτε οι πολλές φορές που πήγαμε στην Εκκλησία για τους τύπους, ούτε οι παγερές προσευχές που κάνουμε θα μας βοηθήσουν!

Χρειάζεται να εργαστούμε από καρδιάς τη μετάνοια και τα καλά έργα• την ελεημοσύνη, την Αγάπη!

Ούτε μόνο να πιστεύουμε και να μετανοούμε, ούτε μόνο να κάνουμε καλά έργα χωρίς πίστη και μετάνοια!

Και τα δύο μαζί πρέπει να κάνουμε!

Να προσευχόμαστε στην Παναγία, γιατί είναι μάνα μας και μεσιτεύει για εμάς στον Υιό της και αυτός την ακούει!

Όλοι πρέπει να έχουν πνευματικό και όποιοι δεν έχουν να ψάξουν να βρουν.

Τώρα που μπορούν!

Μετά δε θα μπορούν , γιατί τα δεινά θα έρθουν απότομα και δε θα προλαβαίνουν!

- Ακούμε γερόντισσα ότι η Ελλάδα δε θα μπει στον μεγάλο πόλεμο, αλλά θα έχουμε μόνο φτώχεια και πείνα!

- Δεν ξέρουμε πότε , αλλά θα είναι μεγάλη η πείνα.

Οι Έλληνες θα λένε: Καλύτερα να είχαμε πόλεμο παρά τέτοια πείνα!

Όλοι να είναι κοντά στον πνευματικό τους. Με συχνότερη εξομολόγηση, μετάνοια, Θεία Κοινωνία. Συχνότερη συμμετοχή στις ακολουθίες της Εκκλησίας! Αυτοί που δεν έχουν πνευματικό πατέρα να βρουν τώρα και όλοι οι Έλληνες να κάνουν πνευματική ζωή. Τα γεγονότα επηρεάζονται από τη δικιά μας μετάνοια!

Ο Θεός μακροθυμεί!

Άλλη φορά είπε:

- Εμείς δεν πρέπει να σκεφτόμαστε κοσμικά, μόνο για το τι πρέπει να κάνουμε ώστε να επιβιώσουμε όταν έ��θουν τα γεγονότα, αν ζήσουμε ή αν πεθάνουμε• αλλά να σκεφτόμαστε πώς θα σώσουμε την ψυχή μας από τώρα και αυτό θα μας βοηθήσει και στα γεγονότα!

Να μην κοιτάμε μόνο τα επίγεια, αλλά πρώτα να ζητάμε τον Παράδεισο και τη σωτηρία της ψυχής μας και τώρα και όταν έρθουν τα δεινά!

Αυτά τα καταλαβαίνετε και εσείς, δε χρειάζεται να τα ρωτάτε!

Η Γερόντισσα Ακυλίνα είπε ότι τις ελεημοσύνες που κάνουμε θα τις βρούμε μπροστά μας στα δύσκολα!

- Γερόντισσα , αυτά που είπατε να τα ανεβάσουμε και να τα πούμε και σε άλλους ή είναι μόνο για την ομάδα μας;

- Να είναι ευλογημένο!

Να τα ανεβάσετε, να παρακινηθεί ο κόσμος. Να προλάβουν κάποιοι να τακτοποιηθούν πνευματικά!

Να καταλάβουν πώς λειτουργούν τα πνευματικά και τι πρέπει να κάνουν!

Την ευχή της σεβαστής Γερόντισσας, ευχαριστούμε για κάθε τους προσευχή

[xionisgr]

Συγγραφέας: ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ Εκδόσεις Ψυχογιός ISBN: 978-960-496-746-9 Σελίδες: 336 Σχήμα: 14 x 21 Βάρος: 0.4600 Ημερομηνία έκδοσης: 2012/04/26 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

Συγγραφέας: ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ Εκδόσεις Ψυχογιός ISBN: 978-960-496-746-9 Σελίδες: 336 Σχήμα: 14 x 21 Βάρος: 0.4600 Ημερομηνία έκδοσης: 2012/04/26 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

Συγγραφέας: ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ Εκδόσεις Ψυχογιός ISBN: 978-960-496-746-9 Σελίδες: 336 Σχήμα: 14 x 21 Βάρος: 0.4600 Ημερομηνία έκδοσης: 2012/04/26 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[eclecticstarlightblogger]

Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε κάποιους ως ελεημοσύνη

Του Βασίλη Βιλιάρδου «Πώς μοιράζονται 352 εκ. € σε 2,3 εκατομμύρια πολίτες. Επιτυγχάνεται ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,1%, δήλωσε ο Κ. Χατζηδάκης». Δεν καταλαβαίνω πώς ανέχονται οι Πολίτες να τους «κλέβουν» 10 € και να επιστρέφουν 2 € σε κάποιους ως ελεημοσύνη – 2 € εφάπαξ που δεν μετρούν ούτε καν στις συντάξεις τους! […] Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε…

[thoughtfullyblogger]

Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε κάποιους ως ελεημοσύνη

Του Βασίλη Βιλιάρδου «Πώς μοιράζονται 352 εκ. € σε 2,3 εκατομμύρια πολίτες. Επιτυγχάνεται ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,1%, δήλωσε ο Κ. Χατζηδάκης». Δεν καταλαβαίνω πώς ανέχονται οι Πολίτες να τους «κλέβουν» 10 € και να επιστρέφουν 2 € σε κάποιους ως ελεημοσύνη – 2 € εφάπαξ που δεν μετρούν ούτε καν στις συντάξεις τους! […] Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε…

[greekblogs]

Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε κάποιους ως ελεημοσύνη

Του Βασίλη Βιλιάρδου «Πώς μοιράζονται 352 εκ. € σε 2,3 εκατομμύρια πολίτες. Επιτυγχάνεται ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,1%, δήλωσε ο Κ. Χατζηδάκης». Δεν καταλαβαίνω πώς ανέχονται οι Πολίτες να τους «κλέβουν» 10 € και να επιστρέφουν 2 € σε κάποιους ως ελεημοσύνη – 2 € εφάπαξ που δεν μετρούν ούτε καν στις συντάξεις τους! […] Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε…

[romios-gr]

https://youtu.be/Da31erjgO1w?si=N_cIEbr1vJ71l-uM Αυξέντιος Καλαγκός: Ο παιδοκαρδιοχειρούργος που έχει χειρουργήσει δωρεάν 17.000 παιδιά! «Πρώτα είναι ο Θεός και μετά είναι ο γιατρός. Χωρίς πίστη η ζωή δεν έχει νόημα» Ο Αυξέντιος Καλαγκός είναι ένας παιδοκαρδιοχειρούργος με έντονη φιλανθρωπική δράση αφού έχει χειρουργήσει 17.000 παιδιά αφιλοκερδώς, παιδιά αδύναμων οικογενειών. Ο γιατρός βρέ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ayxentios-kalagkos-o-paidokardiocheiroyrgos-poy-echei-cheiroyrgisei-dorean-17-000-paidia/

[our-har-world]

Λύτρο της ψυχής είναι η ελεημοσύνη, μην προφασίζεσαι φτώχεια!

    Λύτρο της ψυχής είναι η ελεημοσύνη. Γι’ αυτό, όπως οι νιπτήρες γεμάτοι νερό βρίσκονται μπροστά από την είσοδο του ναού, για να πλύνεις τα χέρια σου, έτσι έξω από το ναό κάθονται και οι φτωχοί, για να πλύνεις τα χέρια της ψυχής. Έπλυνες με το νερό τα σωματικά χέρια; Πλύνε και τα χέρια της ψυχής με την ελεημοσύνη. Μην προφασίζεσαι φτώχεια. Η χήρα μέσα στην τρανή της φτώχεια φιλοξένησε τον Ηλία.…

[orthodoxiaonline]

Κανένας δε μπορεί να πει πώς είναι φτωχός και δεν μπορεί να κάνει ελεημοσύνη

Κανένας δε μπορεί να πει πώς είναι φτωχός και δεν μπορεί να κάνει ελεημοσύνη

Κανένας δε μπορεί να πει πώς είναι φτωχός και δεν μπορεί να κάνει ελεημοσύνη. Ο καθένας μπορεί, ανάλογα με τις δυνατότητες και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. (more…)

[skandaladiaplokidiafthora]

Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε κάποιους ως ελεημοσύνη

Του Βασίλη Βιλιάρδου «Πώς μοιράζονται 352 εκ. € σε 2,3 εκατομμύρια πολίτες. Επιτυγχάνεται ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,1%, δήλωσε ο Κ. Χατζηδάκης». Δεν καταλαβαίνω πώς ανέχονται οι Πολίτες να τους «κλέβουν» 10 € και να επιστρέφουν 2 € σε κάποιους ως ελεημοσύνη – 2 € εφάπαξ που δεν μετρούν ούτε καν στις συντάξεις τους! […] Η ληστεία συνεχίζεται: Αρπάζουν 10 ευρω και επιστρέφουν 2 ευρω σε…

[phantasma-12]

Αχ , τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ, όσο δεν λέγεται, όσο δεν γράφεται, όσο δεν αντέχεται.

Τότε μπορεί και να μην έφευγες. Μα μήπως έγινε; Μήπως στο είπα έτσι δυνατά, σπαραχτικά, όπως το’θελα και δεν γνώρισα τα λόγια μου; Μα τόσο μπερδεμένο πράμα λοιπόν είναι η αγάπη που να μην μπορέσει ένα φτωχό πλάσμα να ξεδιαλύνει τα λόγια του; Και τόσο απέραντος είναι ο κόσμος που να μη σε βρίσκω; Και τώρα που όλοι έφυγαν, όλα έγιναν μισητά, σε ποιον ν’απλώσω τα χέρια μου; Σε ποιον; Σε ποιον να πω σώσε με! Τώρα που χάνομαι… που βουλιάζω… που βουλιάζω…

Αν μ’ αγαπούσες δεν θα μου το’ λεγες. Αν η γνωριμία μας είχε και την παραμικρή σχέση με την αγάπη δεν θα μιλούσαμε τώρα τόσην ώρα για αγάπη. Θα κάναμε αγάπη.

Μετρώ τις μέρες που λείπει και σαστίζω πώς τα καταφέρνω κι έχω τα φρένα μου ακόμα δικά μου; Τη ζωή μου την έκαψα όλη κι αν λυπάμαι είναι γιατί δεν μου μένει άλλο τίποτα να κάψω. Δεν θέλω να μ’αγαπά. Δεν θέλω ούτε καν να μου επιτρέψει να την αγαπώ. Θέλω να ζήσει. Και το θέλω τόσο πολύ, που δεν μπορεί, θα ζήσει!

Ήθελα τώρα να’ βρισκα κείνη την κοπέλα που μ’αγαπάει. Έλα δω βρε μικρό μου, να της πω… Ποιον πας κι αγαπάς;

Νομίζεις πως είμαι ευτυχισμένος πάνω σ’αυτά τα Μετέωρα; Θα προτιμούσα να ήμουν στο υπόγειο, φτάνει να περνά κάποια και να μου λέει «καλημέρα», κι ας ήταν σκοτεινή η μέρα, κι ας ήταν ο δρόμος γεμάτος λάσπη και βούρκο. Θα ήθελα να’χα μια δουλίτσα, μια σιγουριά στη ζωή, κι ας ήταν η σιγουριά του σπουργίτη. Γιατί είμαστε έτσι Θόδωρε;… Γιατί είμαστε έτσι; Έψαξες να το βρεις; Σε κανέναν άλλο δεν στάθηκα έτσι να μιλήσω… Ένα ρουμάνι γεμάτο τσακάλια είν’ο κόσμος. Και σε βάζουν με το στανιό να είσαι ευτυχισμένος. Είσαι;

Όμορφη είναι η αγάπη… το καταλαβαίνω. Και η ζωή πιο όμορφη. Διψώ… Διψώ πολύ…

Ευχαριστώ για την παρηγοριά σου. Κάνεις τώρα πως δεν καταλαβαίνεις… Ελεημοσύνη την καρδιά της η γυναίκα δεν τη δίνει ποτέ. Μα κι αν βρισκόταν καμιά τέτοια γυναίκα δεν θα ήμουνα εγώ ο ζητιάνος. Κατάλαβες; Δεν θέλω να σηκώσω τα μάτια μου σε καμιά, και προτιμώ να περιμένω.

Οι ερωτευμένοι; Άσ’ τους αυτούς. Αυτοί δεν ξέρουν τίποτα από έρωτα. Αυτοί μόνο να νιώθουνε ξέρουν. Εξηγήσεις δεν μπορούν να σου δώσουνε.

Για τον εαυτό μου ξέρω καλά τούτο: Ότι δεν έκλεψα, δεν απάτησα, δεν έκανα κακό σε κανέναν. Ότι ούτε πρόσβαλα άνθρωπο. Τώρα εσείς με λέτε «ρεμάλι», και μου μιλάτε για «συμμορίες» επειδή μια βραδιά με βρήκατε αποκοιμισμένον σ’ένα παγκάκι. Κρατήστε την ιδέα που ‘χετε για μένα και προσθέστε κι όσα άλλα επίθετα θέλετε. Δεν με αφορούν…

Εγώ, ναι, φυσικά , είχα δώσει μιαν υπόσχεση. Μα η καρδιά είχε τη δική της υπόσχεση. Μείνε λοιπόν στη μέση του δρόμου… Μα οι δρόμοι δεν φέρνουν ποτέ μόνοι τους αυτούς που περιμένουμε…

Ακούστε… της είπα με όλη μου την ειλικρίνεια. Αν δε βρω κείνην που ζητώ, τότε θα πει πως κάνω λάθος, πως κάνει λάθος και κείνη, κι αυτός που την αγαπά. Αν δεν τη βρω λοιπόν θα πει πως εκείνη δεν υπάρχει.

Μείνετε λίγο… Το ξέρω ότι δεν είμαι εγώ. Κι ούτε έχω κανέναν που να με ζητάει. Μα πείτε μου , δεν είναι άδικο να μη σε ζητάει ποτέ, κανένας ; Καθυστερήστε λίγο από κει που θέλετε να πάτε, και κρατήστε μου λίγη συντροφιά, δεν θα είμαι πολύ δυσάρεστη. Αρρωστήσατε ποτέ; Μόνο τότε θα μπορέσετε να με καταλάβετε. Άρρωστη και μόνη.

Κείνοι που συλλογιούνταν με το κεφάλι μες στα χέρια, κείνοι που μετρούσαν λυπημένα το δρόμο, κείνοι που δάγκωναν με σφιγμένα δόντια τις βρισιές ,κείνοι ήταν πάντα οι περισσότεροι. Κι ήταν πιο αληθινοί, και πιο δικοί μου

Είναι τώρα τόσα χρόνια που ζω σ’ αυτή τη γελαστή πόλη μα εγώ δεν εγέλασα ακόμη ούτε μια φορά. Γιατί;… Δεν το ξέρω. Ίσως γιατί συνήθισα, το καθετί να το μπολιάζω με τα πάθη μου. Σε κάθε ομορφιά να χύνω το σαράκι που θα με κάψει. Είμαι εγωιστής;… Τη ζωή τη δέρνει ένας μεγάλος γενικός καημός. Η κρίση. Κρίση του ψωμιού, του γέλιου. Κι εγώ κυνηγώ μιαν αγάπη. Πώς πρέπει να το πεις αυτό; Δεν είναι μια ασυγχώρετη απαρνησιά;

Την κάλεσα για ν’ακούσω τη φωνή της και δεν ήρθε. Δεν θέλησε να κάνει ούτε δυο βήματα. Καιγόμουν όλος και δε θέλησε να σβήσει τη φωτιά μου ούτε και φτύνοντας πάνω της.νΚι εγώ τώρα πια δεν την αγαπώ! Θα κοιτάξω να κάνω αλλιώτικα τη ζωή μου, χωρίς την αγάπη της. Κι ύστερα γιατί την κάναμε την αγάπη σκοπό της ζωής μας; Δεν είναι χοντροκομμένος εγωκεντρισμός αυτός; Καλά,η αγάπη… είναι η ευτυχία μας.

Κ��ι η ευτυχία των άλλων τι γίνεται. Κι ύστερα μόνο η αγάπη είναι ευτυχία; Όταν πεινούν, όταν ιδρώνουν, όταν στενάζουνε οι άνθρωποι… μπορεί η αγάπη να τους θρέψει, να τους ντύσει, να τους λυτρώσει; Ναι, αν έχεις ένα σκοπό και θέλεις να τον φτάσεις, χεροπιασμένος με την αγάπη, θα τον φτάσεις ευκολότερα. Μα αν η ευτυχία σου είναι όλο όλο αυτό, το χεροκράτημα, τότε είσαι ένας πελαγωμένος άνθρωπος που έκανε σκοπό το μέσον—κι είσαι μονάδα μισερή και άχρηστη.

Είμαστε εμείς οι δυο μοναχά τώρα. Τώρα μιλούμε μια δική μας γλώσσα που κανείς δεν την καταλαβαίνει. Λέμε ‘γέφυρα’ κι εννοούμε αγάπη. Λέμε ‘μεσημέρι’, λέμε ‘εφημερίδα’, ‘παιδί’, λέμε ‘θάλασσα’, εννοούμε αγάπη. Μόνο τα πουλιά μιλούν έτσι. Τα πουλιά και τα ελάφια… Κι εγώ τώρα ούτε και ξέρω αν είμαστε άνθρωποι. Μα μια φορά ό,τι και να είμαστε ξέρω ότι αυτό είναι αγάπη. Κι αν δεν είναι έτσι, τότε αυτό θα πει ότι αγάπη δεν υπάρχει, κι ότι χάσαμε το δρόμο.

Άρχισα να λέω κάτι. Δεν ήξερα αν τα ‘λεγα στον αέρα σ’εκείνην ή στη νύχτα. Αύριο φεύγω, της είπα. Είναι η τελευταία φωνή μου αυτή που ακούτε. Η αγάπη αυτή ήταν μια απ’ τις πλάνες μου – τα λέω λίγο μπερδεμένα – μα ήταν μια απ’ τις πιο μεγάλες μου πλάνες. Δεν φταίξατε σεις που δεν μ’αγαπήσατε, φταίξατε που δεν μου το ‘πατε απ’την αρχή. Ήταν τότε η φωτιά μικρή ακόμη και μπορούσα να τη σβήσω.

Όχι , δεν ακούω το «όχι» που μου λέτε. Θα προτιμούσα να κόψω τη γλώσσα μου στα δυο, παρά να πω μια λέξη που ήξερα απ’ την αρχή πως θα την αποκρούατε. Μα δεν θα δώσω ποτέ την ευκαιρία στα μάτια μου να ντραπούν, γιατί δεν θα σας ξαναδούν πια ποτέ τα μάτια μου. Λοιπόν… Ναι!… σας αγαπώ!… Αυτό ήθελα να πω. Και τώρα σας απαγορεύω να μιλήσετε, σας απαγορεύω να πείτε το παραμικρό! Κρατήστε και τα λουλούδια… και τα λόγια που θα λέγατε… και τα δάκρυα που θα χύνατε. Κρατήστε τα όλα. Και μη φωνάξετε ξοπίσω μου. Αντίο… για όλη τη ζωή…

Είναι γιατί θέλω να μείνετε μακριά απ’το άστρο μου.Αυτό είναι όλο. Ναι. Μακριά απ ‘το άστρο μου, γιατί είναι σημαδεμένο.

Η αγάπη αυτή ήταν μια απ’τις πλάνες μου – τα λέω λίγο μπερδεμένα – μα ήταν μια από τις πιο μεγάλες μου πλάνες.

Είχα ξεχάσει πως όλα ήταν για να τελειώσουν εκείνη τη νύχτα, την τελευταία μας. Πως ό,τι έσερνε μαζί της: άρωμα, μουσική, λόγια, κλάματα θα ‘μεναν εκεί, κοντά της. Κι ανάμεσά μας θα’μπαινε η θάλασσα, έτσι όπως μπαίνει το πριόνι ανάμεσα σε δυο αδερφωμένα κλαδιά.

Γιατί ανακάλυψα ότι οι πληγές που μ’ άνοιξε τότε, έκλεισαν απ’έξω, αλλά από μέσα ακόμα δουλεύουν…