#δεν μου λειπεις

[iwishiwasyourgirll]

δεν μου λείπει

μου λείπουν οι στιγμές μας

πριν με αφήσει

οι σφιχτές αγκαλιές της

δεν μου λείπει

απλά θέλω να ξανανιώσω κάτι

νιώθω τόσο μόνη

ακόμα τη σκέφτομαι, γιατί;

[olapanestrafh]

Να ξεφεύγετε που και που, στα πράγματα τα απλά.

-Θεσσαλονίκη. ♡

[asterosconi]

δεν εχει νόημα ο νυχτερινός ουρανός χωρίς εσένα στο πλάι μου

[m-rosaaa]

Και για πες μου, πώς είσαι;

Πώς περνάς;

Θέλω να μάθω τα νέα σου.

Να μου πεις αν είσαι καλά ή όχι. Να μου πεις τι σε προβληματίζει.

Αν και ξέρω ήδη.

Ακόμα ρωτάω δεξιά και αριστερά, "τυχαία" , αν πετύχω κάποιον γνωστό να μου πει πάνω στη κουβέντα τι κάνεις. Αν είσαι καλά. Αν περνάς καλά ή σε βασανίζει κάτι.

Μα δε μου απαντάνε.

Δεν ξέρουνε.

Δεν ανοίγεσαι σε κανέναν.

Έτσι νομίζω δηλαδή.

Πέρασαν και χρόνια.

Ίσως οι συνήθειες σου να έχουν αλλάξει.

Ίσως εσύ να έχεις αλλάξει.

Για εμένα... Δεν ξέρω.

Βρήκα μια δικαιολογία λοιπόν και σου έστειλα. Τι κάνεις; Είσαι καλά;

Και προς έκπληξη μεγάλη, μου απάντησες.

Αλλά δε ρώτησες για εμένα.

Δε σε ένοιαζε.

Γιατί εσύ προχώρησες.

Ενώ εγώ έμεινα να κάνω παρέα με τα φαντάσματα...

[polyxrwmhpsyxh]

,

[i-cant-feel-a-damn-thingg]

Η επιρροή που μπορεί να έχει πάνω σου ένας άνθρωπος εί��αι αδιανόητη

Και εσύ είχες τόσο μεγάλη επιρροή πάνω μου

Που με κατέστρεψες

[daimonh2]

Αν σου πω ότι θα τρέξω,θα φύγω, όσο πιο μακριά γίνεται, θα έρθεις να με βρεις στην αλλη άκρη του κόσμου;

[vasoyume]

Ερωτεύτηκα τα μάτια σου

Ερωτεύτηκα το χαμόγελο σου

Ερωτεύτηκα την φωνή σου

Ερωτεύτηκα την αγκαλιά σου

Ερωτεύτηκα τα φιλιά σου

Ερωτεύτηκα τον έρωτα σου

Ερωτεύτηκα το σώμα σου

Ερωτεύτηκα το άρωμα σου

Ερωτεύτηκα το άγγιγμα σου

Ερωτεύτηκα το αγόρι αυτό που γνώρισα τότε στο σταθμό του τρένου …!!!!!🥀

[moonmaniac-th]

Αυτές τις μερες νιώθω τόσο άδεια.

Τόσο μόνη και τόσο ηρεμη.

Υπάρχει όμως μέσα σε αυτή την ηρεμία μια σύγχυση, μια τρικυμία.

Μου λειπεις.

Κι όσο το σκέφτομαι τόσο απελπιζομαι.

Το πόσο μου λειπεις. Πόσο πονάνε κάποια σημεία της ψυχής μου και πόσο σε ψάχνουν να σε βρουν σε κάθε γωνιά.

Μονάχα μαζί σου μπορώ να νιώσω ολόκληρη ξανά. Ζωντανή.

Μου λειπεις, δεν έχω μάθει να μου λείπουν άνθρωποι και όμως μαζί σου το έμαθα.

[atzatzoukalia]

Όταν μου λέει "μου λειπεις" αλλά ο Γ.Ριτσος είχε πει "δυο μηνες που δεν σμίξαμε…Ένας αιώνας και εννιά δευτερόλεπτα….Τι να τα κανω τα άστρα αφού λειπεις;"

[nofuckinlabels]

Εχω χαθει λιγο

Καταιγισμός πληροφοριών και εγω στην μεση να παλευω να τις κρατησω στα χερια μου

Δεν ξερω πως κατεληξα σε αυτο το σημειο

Σε ενα βρωμικο μετρο με ανακατεμένα μαλλια να νιωθω πως ο τρόπος που κυλα ο χρονος εχει αλλαξει

Χθες προστατεψα καποιον απο εμενα

Δεν θα ξεκινησω κατι οσο εισαι εμποτισμενος μεσα μου

Τοτε μου ειπε οτι ειμαι «λογοδοσμενη»

Φυσικα για πλακα ομως μου ακουστηκε τοσο ομορφη

Θελω να σου ανηκω.

Ποναει να το λεω και εκεινος με ακουγε σαν να ειμαι τρελη

«Δεν ειναι λιγο περιεργο να εισαι απολυτα προσηλωμενη σε κατι που δεν εχεις αποδειξεις οτι θα συμβει;»

Τοτε εγω σκεφτηκα ολες αυτες τις θρησκειες που σερνουμε στον κοσμο χρονια τωρα

Σκεφτηκα πως ισως να χρειαζομαστε την πιστη

Ισως να ειναι η τροφος ιδεα μας

Ειναι μια περιοδος νεων αρχων και αν θες την αληθεια την μισω γιατι μου δειχνει για ακομη μια φορα ποσο μοναχικη ειμαι

Υπαρχουν ελαχιστοι ανθρωποι που δεν ειναι απλως φασαρια στο μυαλο μου

Ξερω οτι εχω κατι μεσα μου που απαιτει να γνωρισει τον κοσμο

Κατι που οσο μενει μεσα μου, μου προκαλει ζαλαδα και αναγουλα

Κατι που θα βγει βιαια νεκρο απο το στομα μου αν δεν καταφερω να το εξωτερικεύσω

Σημερα ειναι απο τις μερες που μου λειπεις λιγο περισσοτερο

Απο τις μερες που η ζωη μου δεν εχει νοηματικη αλληλουχία χωρις εσενα

Σαγαπαω

Καθε μερα

Ακομα και αυτες που θάβεσαι κατω απο τις πληκτικες υποχρεωσεις μου

[feggaroneira]

��σο πόνο και αν μάζεψε η ψυχή μου,

ακόμη σε αγαπάω πολύ και ελπίζω να είσαι καλά.

Μου λειπεις.

Μου λείπουν οι αγκαλιές σου.

Τα φιλια σου.

Το γέλιο σου.

Τα ματια σου.

Το χαμόγελο σου.

Η φωνή σου.

Μου λειπει να κοιτάω στο κινητό περιμένοντας μήνυμα σου.

Να μου λες ένα «Καλημερα» και ένα «Καληνυχτα»

Να ερχομαι να σε βλέπω στους αγώνες σου,

και όταν αυτοί τελειώνουν να τρεχω στην αγκαλιά σου και να με αγκαλιάζεις σφιχτά.

Μου λειπει να μου μιλάς για τους στόχους σου.

Και εγώ για τους δικούς μου

Να με κοιτάς και να σε κοιτώ.

Μου λείπουν τα όνειρα που κάναμε για το μέλλον μας,

πως θα φύγουμε μαζί κάπου έξω,

πως θα κάνουμε παιδιά

πως θα ζήσουμε μαζί.

Όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ δυνατά,

μου λειπεις.

[ouranos77]

Μα όταν με κοιτάς με αυτό το βλέμμα ,

ο κόσμος είναι πιο όμορφος,

δηλαδή είναι πανέμορφος ,

δηλαδή αποκτάει νόημα,

δηλαδή σε θέλω,

δηλαδή μου λειπεις,

δηλαδή δεν αντέχω

δηλαδή σαγαπαω

δηλαδη πφφφφ

17-10-23

[asterosconi]

τα κορμιά που λυκνίζονται στο φεγγαρόφωτο είναι τέχνη.

[xehasmenesithakes]

Νιωθω το σωμα μου να γδυνεται,απο την αγαπη σου,που πια εχει ξεθωριασει και δεν θυμιζει τιποτα απο τα παλια της μεγαλεια.Και καπως σαν να χω ξεχασει,τη φωνη σου και το πως μυριζεις.Ειναι τραγικο γιατι στο ορκιζομαι οτι πιο πολλα θυμαμαι για την μαμα σου παρα για σενα,και ξερω οτι φταινε οι αμυντικοι μου μηχανισμοι που με κανουν να ξεχναω οτι με ποναει,αλλα το παλευω ��σο μπορω,να μεινεις οσο πιο αναλοιωτη γινεται.Ειναι μερικες μερες σαν αυτη που μπορει να ακουσω ενα τραγουδι και να σε νιωσω να τρυπας τις παλαμες μου.Μπορω να νιωσω πανω μου παντου οτι μου λειπεις,αλλα δεν θυμαμαι τι κινει μεσα μου αυτο το συναισθημα.Αλλες μερες παλι,ερχονται εικονες στο μυαλο μου,αισθησεις στο δερμα μου,θυμαμαι να αγγιζω τα χερια σου στο προσωπο μου.θυμαμαι παντα να με δροσιζουν.Ησουν η πρωτη μου συντροφικη αγαπη.Και ξερεις λενε υπαρχουν συναισθηματα και συναισθηματα.Αυτα που ερχονται τα νιωθεις και φευγουν μεσα στις στιγμες.Και τα αλλα τα πιο στερεα,που δομουν το ειναι σου και τα νιωθεις σαν σκελετο κατω απο τη σαρκα σου.Ετσι για ειναι για μενα η αγαπη μου για σενα,η ελλειψη σου,εχουν εντρυφησει βαθια μεσα μου σαν ��εταλλλαξη στο γενετικο μου υλικο,σαν να μην υπηρξα ποτε πριν απο αυτο.Και εχω μηνες και εποχες να σε δω και η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω ποτε και αν θα σε ξαναδω ή αν θελω..και μην με παρεξηγεις που φοβαμαι,μα τα κοι μας εχουν γινει μονομαχοι πια, που αν βρεθουν κοντα,μαχονται μεχρι θανατου,για την επικρατηση ενος.Και ξερω οτι δεν θα μαι εγω αυτο το ενα.Γιατι ποτέ δεν το χα με τον πολεμο και γιατι ποτε δεν σου εδωσα πολεμο,και γιατι αυτο δεν ειναι εγω.Ας ρεουν τα νερα προς τα εκει που ειναι γραφτο να παμε και ας αδραττουμε οτι εχει να προσφερει η διαδρομη οπως και να χει…..Αναρωτιεμαι,αν με σκεφτεσαι,αν θυμασαι εσυ τη φωνη μου και το πως μυριζω,αν θυμασαι τη θερμη του προσωπου μου στα χερια σου.Ελπιζω στο παραμυθι μας,να μη νικα η πικρα..Ξερω οτι σε αυτη τη πραγματικοτητα τιποτα δεν γεννιεται τελειο και τιποτα δεν μενει αφθαρτο,ξερω οτι το παραμυθι μας δεν ηταν το ιδανικο,αλλα εντελει ισως να μην εχει σημασια τι θελουμε,αλλα τι μπορει να μας κανει να νιωσουμε και να κινητοποιηθουμε για να παμε ενα βημα παραπερα.Ενιωσα οτι για μια στιγμη τα καταφεραμε,αλλα ισως να τα καταφεραμε γενικα.

[kapoiokalokairitou22]

Γενικά δεν ειμαι ο τυπος που μετανιώνει πράγματα, αντιθέτως,χαίρομαι για ολα όσα έζησα είτε ομορφα είτε ασχημα,ειδικά όλα όσα έζησα στην εφηβεία μου,

Παρόλα αυτά υπάρχει ένα μοναδικό πράγμα που μετανιώνω κάθε μερα,

Οχι γκομενος,ούτε λάθος παρέα,

Αλλα το γεγονός ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου μεταξύ 13 και 18 ήθελα υπερβολικά πολύ να παθω κάτι,έκανα έντονα κακό στον εαυτό μου,άνοιγα πληγές που δεν είχαν καμία δουλειά να βρισκονται στο σωμα μου,

Ήθελα να δώσω τέλος,είχα γράψει κ βιβλίο για αυτό κάποτε,το είχα σχεδιάσει τελεια,

Στα 18α γενέθλια μου,

Εκεί θα τελειωναν ολα,

Φέτος κλείνω τα 20,

Αυτό που μετανιώνω βάναυσα πολύ,κ με γρατζουναει στο στήθος κάθε μερα,είναι ότι αυτό το βιβλίο που τότε έγραψα,έπεσε κάποια στιγμη στα χέρια ��ης μαμάς μου.

Να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδι,να το μεγαλώνεις με όλη σου την αγάπη,

Έστω όπως έχεις μάθει εσυ να αγαπάς,ακόμη κ αν είναι λάθος ο τρόπος,

Και επί 5 χρόνια να έχεις το συνεχές αγχος ότι θα χαθεί κάποια στιγμη που δεν θα το περιμένεις,κάποια στιγμή που θα λειπεις εσυ απ το σπιτι,που ίσως εσυ περνάς καλά εκείνη την στιγμή και δεν έχεις ιδεα.

Λυπάμαι πάρα πολύ.

It gets better για όποιον έχει ανάγκη να το ακούσει.

Συγγνωμη, μαμα.<3