#βόλτες

[fountoukobouturo]

Α ρε σαλούγκα μου ❤️

[skepsh-rypansh]

φεγγαράδα<3

[orgismenh]

Κάπου στου Ψυρρή η τέχνη ανθίζει 💜

[allo-frouto]

Υποθέτω ότι είναι όχι τότε στην βόλτα με τ αμάξι στη θάλασσα

Το αμάξι παίρνει τη μαγεία αφού...

[h-kakia-h-wra]

Θέλω κάποιον που να αγαπάει τη θάλασσα όσο εγώ, κάποιον που του αρέσουν οι βόλτες με το αμάξι, κάποιον που να θέλει να κοιτάει τον ουρανό και τα αστέρια. Θέλω να πηγαίνω με κάποιον για νυχτερινό μπάνιο. Θέλω να του αρέσει η λογοτεχνία και να είναι ερωτευμένος με τα αγαπημένα του τραγούδια, θέλω να μπορούμε να κάτσουμε σιωπηλοί κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα χωρίς να είναι άβολο. Θέλω ένα άτομο που να με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Θέλω κάποιον να με παίρνει αγκαλιά όταν δεν είμαι καλά και να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, να μου ψιθυρίζει στο αφτί ότι όλα θα είναι εντάξει σε λίγο και ότι δεν θα καταστραφεί ο κόσμος, ακόμα και αν έτσι νιώθω. Να με κάνει να νιώθω ο ομορφότερος άνθρωπος του κόσμου τις μέρες που ο καθρέφτης είναι ο χειρότερος εχθρός μου.

Θέλω να γίνεις ο Κάποιος μου.

[molitsa]

Και τι ζητάμε; Ένα κάμπριο να κάνουμε βόλτες το καλοκαίρι...

[psychotiko-epeisodio]

Η ευκαιρία που δεν μου ζήτησες.

Η συγγνώμη που δεν μου είπες.

Η μετάνοια που δεν έδειξες ποτέ.

Οι βόλτες που χάσαμε.

Τα τραγούδια που δεν αλληλοαφιερωσαμε.

Οι σκέψεις που παρέμειναν σκέψεις.

Τα φαγητά που δεν δοκιμάσαμε.

Οι εκδρομές που δεν πήγαμε.

Τα όνειρα που έμειναν μισά.

Οι ταινίες που δεν είδαμε.

Ο χρόνος που αφήσαμε να πάει χαμένος.

Τα μερόνυχτα εκείνα που σε περίμενα.

Τα δάκρυα που έχασα.

Ο πόνος που είναι αβάσταχτος.

Τα αστεία που δεν γίναν ποτέ.

Οι αναμνήσεις που θα μπορούσαμε να φτιαξουμε.

Όσα ήθελες να μου πεις.

Όσα ήθελα να σου πω.

Η θάλασσα που δεν αντικρίσαμε παρέα.

Τα σ'αγαπω που δεν ειπωθηκαν.

Τα σε μισώ που δεν πήραμε πίσω.

°Η μάχη που δεν δώσαμε.

[loulouditouheimona]

Oνειρεύομαι ένα καλοκαίρι μακριά από την πόλη. Μακρία από τα κινητά, μακριά από τους ανθρώπους που κάθε μέρα τρέχουν αγχωμένοι και δεν προλαβαίνουν.

Ονειρεύομαι ένα καλοκαίρι μαζί σου, σε εκείνο το απομωνομένο χωριό με την κρυστάλλινη θάλασσα, τους απλοικούς ανθρωπους στα καφενεία και τις ταβέρνες που γεμίζουν το δρόμο με μυρωδιές φρέσκου ψαριού.

Να ξυπνάμε το πρωί αγκαλιά με την ��δονή, να σου φτιάχνω πρωινό ενώ εσύ φέρνεις καφέ.

Να δραπετεύουμε στη θάλασσα τη μέρα, να πίνουμε μπύρες κοιτάζωντας το ηλιοβάσιλεμα τα απογεύματα και να κάνουμε τα βράδια βόλτες στην πλατεία. Να μου κρατάς το χέρι σφιχτά, να με κοιτάς και να χαμογελάς κι εγω να λάμπω από ευτυχία.

Ονειρεύομαι ένα καλοκαίρι σαν αυτά τα ανέμελα που ζούσαμε στα παιδικά μας χρόνια. Γεμάτα αθωότητα, άμμο στα πόδια και αλμύρα στα μαλλιά.

Να χαιρετάμε τους ψαράδες από τους βράχους και να κανουμε καταδύσεις σε σπηλιές για να εξερευνήσουμε τον βύθο.

Ονειρεύομαι ένα καλοκαίρι κάτω από τα αστέρια, δίπλα από τη θάλασσα κι εσένα να με παίρνεις αγκαλιά. ✨🤗

[the-dark-is-afraid-of-me-again]

Η Φωνή σου.

Και ήρθε ένα βράδυ που μου χτύπησες το χέρι σου στο τραπέζι με δύναμη και μου φώναζες και με κοιτούσες με μάτια γεμάτο μίσος.

Εγώ σιωπή. Απλά σε άκουγα και σε κοιτούσα μέσα στα μάτια για να δω αν όλα αυτα που μου έλεγες ήταν αλήθεια, πονούσα όταν έλεγες και ξανά έλεγες ότι αγαπάς κάποια άλλη. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα πριν ένα χρόνο που είδαμε μαζί μια Ανατολή, που με φιλούσε και είχαμε τόσο χημεία που με αποκαλούσε με τα δικά του υποκοριστικά, που με νοιαζόταν και με απλά ένα κοίταγμα καταλάβαινε αν είμαι καλά ή όχι, με τις αγκαλιές που μου έκανες ηρεμούσες τις φουρτούνες μου και αισθανόμουν ασφάλεια. Οι βόλτες με το αυτοκίνητο που μας χτυπούσε ο Καλοκαιρινός νησιωτικός αέρας και παίζαμε το παιχνίδι με τις ερωτήσεις ώστε να με μάθεις και να σε μάθω όσο γινεται περισσότερο. Θα έχω να θυμάμαι την πρώτη μας χειραψία, που μου συστήθηκες και μου έσφυξες σφιχτά το χέρι και μου χαμογέλασες και απλά σκέφτηκα ότι είσαι ένας πολύ γλυκός μπελάς. Θα έχω να θυμάμαι ότι ντρεπόσουν να με κοιτάξεις αλλά παρόλα αυτα ερχόσουν να μου μιλήσεις και να κλέψεις ένα χαμόγελο μου. Θα έχω να θυμάμαι που μου μαγείρεψες. Θα έχω να θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού τότε που μου άνοιξες την μπυρα με τον αναπτήρα και κοιτούσαμε την θάλασσα. Το πρώτο μας φιλί. Άραγε το θυμάσαι; Σαν να ήμασταν μικρά παιδιά που είπαμε �� ένας στον άλλον “μου αρέσεις”. Θα έχω να θυμάμαι τα πειράγματα μας, τα γέλια μας. Θυμάμαι τα πάντα. Μετά από όλα αυτά μου φώναξες και βαρούσες το χέρι σου με δύναμη στο τραπέζι, με κοιτούσες όλο μίσος σαν να ήθελες να πείσεις τον εαυτό σου ότι ποτέ δεν αισθάνθηκες κάτι για εμένα. Εφόσον θέλεις να φύγεις είσαι ελεύθερος.

Να προσέχεις

Σαγαπώ. ( και ας μην στο είπα ποτέ)

[lydiwths]

Είμαι εθισμένη στις βόλτες με το αμαξι του

[emptyenough]

Θέλω έναν έρωτα βγαλμένο απ τον καινούργιο δίσκο της Μαρίνας. Όμορφο , απλό γεμάτο μουσικές , γεύσεις , χρώματα και αρώματα. Με βόλτες σε γραφικά στενά και θεες για να βλέπουμε αγκαλιά το ηλιοβασίλεμα. Με παγωτά και θερινα σινεμά. Έναν έρωτα με πλατιά χαμόγελα και αίσθηση γαλήνης. Βγαλμένο από ταινία. Έναν έρωτα διαφορετικό απ τους σημερινούς. Έναν από κεινους που σε γεμίζουν με ουσία. ❤️

Μαρίνα σε ευχαριστούμε.

[skepsh-rypansh]

*Να περπατήσουμε τον κόσμο όλο, γίνεται;

[orgismenh]

Και εγώ έκανα βόλτες στο σαλόνι τα χαράματα μετά τις κρίσεις πανικού φανταζόμουν κύματα

Λόγος Τιμής - Radar

[koi-no-yokaan]

Εγω πέρα από το γαματο blog που έχω εδώ, με τις καυλες, τα ζευγάρια, τα ποιήματα, την φύση κτλ που ανεβάσω και οι περισσότεροι γουστάρετε.. Μέσα στην ημέρα ακούω πολύ μουσική! Χιπχοπ, μεταλ.. κλασική πολλές φορές για να λιώσει η καρδούλα μου από το τι θαύματα μπορεί να κάνει ο άνθρωπος!

Πάω βόλτες στην φύση μόνη και χαζεύω οτιδήποτε εκεί. Δουλεύω, τώρα βρίσκομαι σε μια δουλειά που τα χέρια μου γίνονται μαύρα! Δεν μου ήρθε τίποτα έτοιμο, έτσι όπως δεν ήρθαν σε πολλούς!

Μου χουν λείψει πολλά άλλα δεν πειράζει! Τα δημιουργώ μόνη μου πλέον όσα χρειάζομαι! Ακόμα και το να εκφράζομαι!

Γράφω σε τετράδια και καμιά φορά ηχογραφώ τις σκέψεις μου ! Ένας απλός άνθρωπος είμαι και εγώ.. απλά, ξέρω τι αγαπάω!

[justforbooks]

Ο Άγιος Λαυρέντιος είναι από τα πιο ατμοσφαιρικά χωριά του Πηλίου. Χτισμένο αμφιθεατρικά στη δυτική πλευρά του βουνού και με την παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, αγναντεύει τον Παγασητικό και το δειλινό βάφεται με χρώματα πορτοκαλιά. Εδώ τα αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται μέσα στον οικισμό και αυτό συμβάλει πολύ στο να διατηρεί την ήρεμη και χαλαρή ατμόσφαιρά του. Πήρε το όνομά του από την Μονή του Αγίου ��αυρεντίου η οποία χτίστηκε από ρωμαιοκαθολικούς Βενεδικτίνους μοναχούς την περίοδο των Σταυροφοριών περίπου τον 11ο αιώνα. Το μοναστήρι αργότερα εγκαταλείφθηκε και χτίστηκε εκ νέου ως ορθόδοξη μονή τον 14ο αιώνα, παράλληλα άρχισε και η περιοχή να κατοικείται που αργότερα δημιούργησε αυτό το πανέμορφο χωριό.

Εδώ θα κάνετε χαλαρές βόλτες ανάμεσα σε υπέροχα πέτρινα αρχοντικά σταματώντας για νερό και μια ανάσα σε μια από τις 20 και πλέον βρύσες που είναι διάσπαρτες στο χωριό και θα μπείτε στο καφενείο για χουχούλιασμα και ελληνικό καφέ. Τα μικρά δρομάκια που ξεκινούν από τον Άγιο Λαυρέντιο βγάζουν σε δασωμένες πλαγιές γεμάτες καστανιές, μηλιές και καρυδιές που είναι βγαλμένες λες από παραμύθι.

Όσοι αγαπάτε το σκι μπορείτε να απολαύσετε καταβάσεις στο χιονοδρομικό που είναι πολύ κοντά, σημειώστε πως φέτος λειτουργεί και νέα πίστα μεγαλύτερη από όλες τις υπόλοιπες.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[psychotiko-epeisodio]

Όταν οι άλλοι δεν μπορούν,κάντο μόνος σου.

Σήμερα,είχα ανάγκη να βγω έξω και να κάνω κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες.Να δω μια ταινία,να φάω κάτι καλο,να πιω ένα ποτό.Ημουν μπουκωμενη απο το προηγούμενο διάστημα και είχα ανάγκη να δω τους φίλους μου για να τους μιλήσω.

Πήρα λοιπόν κάποια τηλέφωνα,άλλοι δούλευαν,άλλοι δεν μπορούσαν,άλλοι βαριοντουσαν και έπιασα τον εαυτό μου να απογοητευεται και να αποφασίζει να μείνει στο σπίτι όπως συνήθως.

Τελικά,εκεί που παραλίγο να βαλτώσω,μου ήρθε μια ιδέα.Γιατι να μην πάω μόνη μου κάπου;Γιατί να μην κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου για όλα όσα δείχνει να αντέχει καθημερινά,για όλα όσα καταφέρνει και νικά.

Και έτσι και έκανα.Με πήρα από το χέρι και με πήγα μια υπέροχη βόλτα στο κοντινότερο σινεμά.Μου αγόρασα τσιπς και κόκα κόλα και κάθισα στην αίθουσα αναμονής, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου.Ημουν η μόνη που ήμουν μόνη.Ολοι γύρω μου ήταν παρέες εφήβων ,η ζευγάρια,η οικογένειες και κάπου εκεί με έπιασα να νιώθω λιγάκι άβολα με αυτό.

Εκεί χρειάστηκε να μιλήσω στον εαυτό μου.(Όχι φωναχτά προφανώς ,θα ήταν περίεργο για τους γύρω).

Απάντησα λοιπόν σε αυτή τη φωνή που μου έλεγε πως είμαι αξιολυπητη,πως εγώ έχω την καλύτερη παρέα απόψε μαζί μου.

Εχω μαζί την καλύτερη μου φίλη,τον πιο έμπιστο σύντροφό,τον άνθρωπο που με γνωρίζει καλύτερα από όλους και με συντροφεύει σε ��λες τις φάσεις της ζωής μου ,καλές η κακές .

Θέλοντας η μη χρειάζεται να έχω μια όμορφη σχέση με αυτόν τον άνθρωπο, για να πετύχουν όλες οι υπόλοιπες σχέσεις που επιλέγω να έχω γύρω μου.

Και ησύχασα.Ηπια λίγη από την κόκα κόλα μου ,πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα στην αίθουσα προβολής.Παρακολουθησα την ταινία,έφαγα τα τσιπς και πραγματικα πέρασα πολύ όμορφα.

Ετσι αυτή τη στιγμή,νιώθω πολύ καλά που έκανα αυτό που είχα ανάγκη,χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν.Καμια φορά οι άλλοι δεν μπορούν να μας προσφέρουν όσα θέλουμε και όταν θέλουμε ,έτσι, χρειάζεται να το κάνουμε εμείς για εμάς.Και είναι πραγματικά απελευθερωτικό.

Και κάθε τέτοια μικρή κίνηση προς τα εμάς, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά μας . Εννοείται χρειαζόμαστε τις γύρω σχέσεις μας ,αλλα περισσότερο χρειαζόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό και χρειάζεται να τον φροντίζουμε,να φροντίζουμε τις ανάγκες του όπως ακριβώς θα κάναμε για ένα πρόσωπο που νοιαζόμαστε και αγαπάμε.

Να πηγαίνουμε λοιπόν τον εαυτό μας βόλτες,να του παίρνουμε δώρα,να τον ταΐζουμε,να του φερομαστε με καλοσύνη.Γιατι είναι εκείνος που μας συντροφεύει περισσότερο από τον καθένα όταν πραγματικά το χρειαζόμαστε.