#αποκατάσταση

[romios-gr]

Ολοκληρώνεται η αποκατάσταση της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου, 20 χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους θα έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες αποκατάστασης στις πτέρυγες της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου που υπέστησαν ζημιές από την καταστροφική πυρκαγιά που ξέσπασε στη Μονή πριν από είκοσι χρόνια, όπως ανακοίνωσε ο Υπουργ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/oloklironetai-i-apokatastasi-tis-ieras-monis-chilandarioy-20-chronia-meta-tin-katastrofiki-pyrkagia/

[agnickradio]

Επικυρώθηκε ο Κανονισμός για την αποκατάσταση της φύσης

Ιστορική νίκη για την ευρωπαϊκή φύση! Τη Δευτέρα, 17 Ιουνίου, έπειτα από αγωνιώδεις συζητήσεις, το Συμβούλιο των Υπουργών Περιβάλλοντος ενέκρινε τον Κανονισμό για την Αποκατάσταση της Φύσης, δίνοντας αίσιο τέλος σε μια μακρά και επίπονη νομοθετική διαδικασία. Continue reading Επικυρώθηκε ο Κανονισμός για την αποκατάσταση της φύσης

[fromgreecetoanarchy]

Λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, σαν αυτές τις στιγμές ακριβώς, 10 χρόνια πριν, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, αντιμέτωπος με συμμορία νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιλέγει να πέσει μαχόμενος.

ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

(Κείμενο τη συλλογικότητας "Χορός της Καρμανιόλας", το οποίο ειχε δημοσιευθεί και μοιραστεί 1 χρόνο ακριβώς μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και παραμένει επίκαιρο)

Η δολοφονία όμως του Π. Φύσσα δεν συντελέστηκε από έναν 'θύτη'. Το μαχαίρι του φασίστα δεν ήταν το μοναδικό. Τα χέρια των οπλισμένων νεοναζί ήταν και είναι πολλά. Δίπλα στα πιστόλια και τις σφαίρες των μπάτσων, σφιχτά εναγκαλισμένα στον εντολέα τους, το κράτος και το κεφάλαιο.

Την τελευταία πενταετία, οι φασιστικές/ρατσιστικές επιθέσεις εκτινάχθηκαν σε άμεση συνεργασία ή ανοχή της αστυνομίας. Τα περιστατικά φασιστικής βίας και διάχυσης του ��ατσιστικού μίσους αμέτρητα, από τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, τα μαχαιρώματα, τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στον δρόμο ή ακόμη και μέσα στα σπίτια τους στον Αγ. Παντελεήμονα, την Αττική, τη Νίκαια, τον Ρέντη, την ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, από τα ρατσιστικά πογκρόμ στην Ομόνοια, τις επιθέσεις σε τρανς και ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη, τον Κεραμεικό, τις επιθέσεις σε καταλήψεις και στέκια, τη ματαίωση με βία και απειλές καλλιτεχνικών παραστάσεων με “αμαρτωλό” περιεχόμενο (“Χυτήριο”) . Όλες οι επιθέσεις με κίνητρα σαφή και γνωστά, με τους αυτουργούς να νιώθουν την άνεση δράσης, τη δύναμη και την ασυλία, που τους παρέχει το κράτος-προστάτης τους.

Ο ρόλος των φασιστικών ταγμάτων εφόδου δεν αναδείχθηκε στο κενό. Δεν ήταν η κρίση που διόγκωσε μονοσήμαντα και ντετερμινιστικά τον φασιστικό κίνδυνο, όπως παρουσιάζεται από κύκλους της αστικής διανόησης, ξεπλένοντας με αυτόν τον τρόπο συγκεκριμένες πολιτικές διακυβέρνησης, και κυρίως, αποκρύπτοντας την κρατική οργάνωση του ρατσισμού.

Το λάβαρο του κοινωνικού εκφασισμού έχουν σηκώσει πρώτοι οι πολιτικοί διαχειριστές των κυβερνητικών κομμάτων με τις κορώνες και τις κραυγές για την “ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες”, που πρέπει να επιτύχει το κράτος. Με τις επιχειρήσεις σκούπα και τον Ξένιο-Δία στο κέντρο της Αθήνας και όλη την Ελλάδα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τη διαρκή ομηρία των προσωρινών αδειών, τις δολοφονίες προσφύγων στο Αιγαίο και τα χερσαία σύνορα. Με τα πογκρόμ κατά των τοξικοεξαρτημένων, με τη βάρβαρη και χυδαία μετατροπή οροθετικών γυναικών σε “υγειονομικές βόμβες” και την περιφορά των εξουθενωμένων σωμάτων/προσώπων τους από κανάλι σε κανάλι ως τρόπαια της προεκλογικής εκστρατείας Λοβέρδου.

Και επειδή ο αγώνας ενάντια στη λήθη συνεχίζει να αποτελεί αγώνα ενάντια στην εξουσία, δεν ξεχνάμε πώς εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού στον Αγ. Παντελεήμονα-λίγο διάστημα μόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη- ως ξεκάθαρη κυριαρχική επιλογή. Πώς επιχειρήθηκε από κράτος και φασιστές η δημιουργία μ��ας “καθαρής εθνικής ζώνης”, ένα νέο άπαρτχαϊντ, ως πρότυπο οργάνωσης των γειτονιών στις μητροπόλεις. Πώς στήθηκε το τείχος προστασίας των ακροδεξιών φυλάκων από την αστυνομία απέναντι στους αντιφασίστες, που επιχειρούσαν με όλα τα μέσα να τους διεμβολίσουν. Πώς οι πολιτικοί προϊστάμενοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης από τον Μαρκογιαννάκη μέχρι τον Χρυσοχοϊδη είχαν ομοτράπεζους στις συνομιλίες τους για την “εγκληματικότητα και τα προβλήματα του κέντρου” τη φασιστοεπιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, αποτελούμενη από “εξαίρετα” μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι τελευταίες συνομιλίες του συμβούλου του πρωθυπουργού Μπαλτακου εντός Βουλής με τον χρυσαυγίτη Κασιδιάρη ήταν μόνο μια βιντεοσκοπημένη απόδειξη για την ευθεία συνεργασία κράτους και παρακρατικών.

Η κρατική αυτή επιλογή έγινε ακόμη πιο σαφής τα αμέσως επόμενα χρόνια και ειδικά από τη στιγμή εφαρμογής της βιαιότερης οικονομικής αναπροσαρμογής και αναδιάρθρωσης, που συνιστούν τα μνημόνια. Η διαχείριση της κρίσης και των συνεπειών αυτής απαιτούσε και απαιτεί μέσα και εργαλεία για τη διάσωση της εθνικής/κοινωνικής συνοχής, για την αποκατάσταση των διαρρηχθείσας κοινωνικής συναίνεσης με φόντο τη λυσσαλέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εργατική τάξη και την κοινωνία. Όσο σκληρότερη είναι η επίθεση, τόσο εντονότερη η προβολή και ανάδειξη του “εσωτερικού κινδύνου”, του “εχθρού”, του “ξένου” και “διαφορετικού”, που απειλεί την εθνική ενότητα, διαταράσσει την κυρίαρχη κανονικότητα, απειλεί το σώμα των “υγιών ελλήνων”. Εκείνων, τους οποίους, σύμφωνα με τη δήλωση Σαμαρά, “θα βρουν μπροστά τους όσοι προωθούν την ακρότητα”. Δήλωση που με περισσή υποκρισία εκστομίστηκε λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα και τις συλλήψεις των μελών της ΧΑ, όμως δεν εκστομίστηκε τυχαία. Η διατύπωση αυτή, με φαινομενικά αντιρατσιστικό πρόσημο, επιχείρησε να απενοχοποιήσει την κρατική διαχείριση του ρατσισμού, να τη δικαιώσει σε αντιδιαστολή με τη ναζιστική φρενίτιδα ενισχύοντας παράλληλα τη «θεωρία των δύο άκρων», να αγιοποιήσει την κατασκευή των “υγιών ελλήνων”, των μόνων που “χωρούν” στη νέα καπιταλιστική συνθήκη, στον νέο κύκλο καπιταλιστικής συσσώρευσης. Είναι αυτοί που αναγνωρίζουν τον μονόδρομο των μνημονίων, που βάζουν πλάτη με τις θυσίες τους για τη “σωτηρία της πατρίδας”, που δεν αντιδρούν στην ακραία υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης και της ζωής τους, που βρίσ��ουν στον “αδύναμο” τον εχθρό τους, δεν διαταράσσουν την κρατική λειτουργία και υπομένουν την καταπίεση, δεν αντιστέκονται, αλλά συναινούν. Εκείνοι των οποίων “ο βίος είναι αξιοβίωτος', σύμφωνα με τις επιταγές της κυριαρχίας.

Όμως, ο προσδιορισμός του “υγιούς έλληνα” προϋποθέτει τη διαρκή κατασκευή και το κυνήγι του αντίθετού του, του “μη υγιούς”, του “επικίνδυνου άλλου”. Για να εμπεδωθεί η κυριαρχία του πρώτου πρέπει να εξοντωθούν όσοι δεν υπακούν στις παραπάνω νόρμες και αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, υλική και πνευματική. Να περιθωριοποιηθούν όσοι αποκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση που συνθέτει το τρίπτυχο πατρίς/θρησκεία/οικογένεια, όσοι αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες και επιτίθενται στους φορείς της καταπίεσής τους.

Υπό το πρίσμα αυτό ερμηνεύονται η διαρκής βάναυση καταστολή των αντιστάσεων, οι διώξεις αγωνιστών και οι δικαστικές σκευωρίες, οι επιστρατεύσεις απεργών, η θέση σε κατασταλτική καραντίνα ολόκληρων περιοχών (Σκουριές), που αντιστέκονται στη λεηλασία του περιβάλλοντος και στην “ανάπτυξη” που στάζει αίμα. Έτσι ερμηνεύεται η θεσμοθέτηση φυλακών υψίστης ασφαλείας και η συρρίκνωση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, με τις στατιστικές της ΕΛ.ΑΣ που καταγράφουν ποσοτική μείωση των “εγκλημάτων” να μαρτυρά πασίδηλα και συνάμα προκλητικά τον στόχο της κυριαρχίας: τη διάχυση του φόβου, την τρομοκράτηση και εξόντωση των αντιστεκόμενων και τον προληπτικό εκφοβισμό όλων όσοι τολμήσουν να σκεφθούν αντιδράσουν στην καταπίεση, είτε ειρηνικά είτε βίαια, μέσω της επίδειξης της ειδικής θέσης που αντιστοιχεί στον καθένα, όταν περάσει το κατώφλι των φυλακών.

Είναι ακριβώς αυτή η διαδρομή που ενώνει την κρατική οργάνωση του ρατσισμού με τα φασιστικά τάγματα εφόδου. Είναι η προέκταση ενός κρατικού ρατσισμού που σε συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» νομιμοποιείται εκ νέου ως κανονικότητα, εντείνεται αποκτώντας ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, συνθέτοντας το στίγμα της κρατικής διαχείρισης της εξουσίας ως αμάλγαμα δημοκρατικής τάξης και φασιστικών πολιτικών. Είναι ακριβώς αυτή η επιλογή που κρατά διαρκώς το χέρι κάθε φασίστα οπλισμένο.

Η εμπιστοσύνη στον κρατικό αντιφασισμό είναι βουτιά σε λιμνάζοντα νερά.

Η δολοφονία του Π. Φύσσα, αποτέλεσε την αφετηρία για την καταστολή της Χρυσής Αυγής, αλλά και για μια γιγαντιαία επικοινωνιακή εκστρατεία αποδόμησης του ολοκληρωτικού στίγματος, με το κράτος να εμφανίζεται αντιφασιστικότερο...του βασιλέως. Η διαχείριση του αντιφασισμού αποτελεί μείζον ζήτημα ��ια τη διακυβ��ρνηση, μιας και η επιλογή δίωξης της ΧΑ, μετά απο δεκαετίες πριμοδότησης και συνεργασίας, σηματοδότησε και την απόπειρα αποκατάστασης του δημοκρατικού προσωπείου της κυριαρχίας, που η πολιτική δολοφονία ενός “ νέου έλληνα” από τα ναζιστικά τάγματα έπληξε βάναυσα. Αίφνης, “αποκαλύφθηκαν” 32 υποθέσεις, που “φυλάσσονταν” χρόνια στα συρτάρια του Δένδια, τα ΜΜΕ άρχισαν να μιλούν για τάγματα εφόδου, για νεοναζί, για εγκληματικές ενέργειες των χρυσαυγιτών, να ανασύρουν υποθέσεις ρατσιστικών/φασιστικών επιθέσεων ακόμη και σε αντεξουσιαστικά στέκια, όπως στο Στέκι Αντίπνοια στα Πετράλωνα το 2008. Μόνο που δεν μπορούν να διαγράψουν την αντιφασιστική μνήμη. Ξανά τη μπάσταρδη αυτή μνήμη, που δεν ξεχνά τις δεκαετίες μιντιακών κραυγών-πλήρως ευθυγραμμισμένων με την κρατική πολιτική- για τα “μιάσματα”, τους “εγκληματίες”, τις “ορδές” των μεταναστών, το σουλατσάρισμα σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ των “αγανακτισμένων” χρυσαυγιτών κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα Σκορδέλη και Πιπίκιου. Δεν ξεχνά την φιλοτεχνημένη προβολή των ακροδεξιών συσσιτίων, τα στημένα ρεπορτάζ πριμοδότησης των χρυσαυγιτών, με τη γιαγιούλα, που πηγαίνει στο ΑΤΜ με την προστασία φουσκωτών της ΧΑ, τα αντίστοιχης σκοπιμότητας ρεπορτάζ για ανύπαρκτα περιστατικά, με γιατρούς στην Πάτρα να ξυλοφορτώνονται -και καλά- από χρυσαυγίτες γιατί ζήτησαν φακελάκι...Και το πιο εξοργιστικό, αλλά συνάμα τροχιοδεικτικό αυτής της μεταβολής, η ίδια φασιστοφυλλάδα, το “Πρώτο ΘΕΜΑ”, που δημοσίευσε και αναπαρήγαγε τα δυο παραπάνω ρεπορτάζ, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να δημοσιεύσει με κροκοδείλια δάκρυα για τα “θύματα του φασισμού” τη φωτογραφία του Παύλου Φύσσα στο οδόστρωμα τη στιγμή που ξεψυχά.

Η διαχείριση του «αντιφασισμού» από την πλευρά του κράτους ξεδιπλώθηκε δεδομένων και των ανατρεπτικών δυναμικών, που η συγκεκριμένη πολιτική δολοφονία πυροδότησε. Μπροστά στις εκτεταμένες συγκρούσεις που πραγματοποιήθηκαν την επομένη της δολοφονίας, τις αντιφασιστικές πορείες σε διάφορες γειτονιές και πόλεις της ελληνικής επικράτειας, τις επιθέσεις σε γραφεία της φασιστικής Χρυσής Αυγής και την πιθανότητα μιας γενικευμένης έκρηξης, η κρατική διαχείριση προχώρησε σε μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση ενσωμάτωσης και αφομοίωσης του αντιφασιστικού μένους διαφόρων κοινωνικών ομάδων.

Διαφόρων κοινωνικών ομάδων που στο πρόσωπο του Π. Φύσσα, (εργάτης, Έλληνας, αντιφασίστας, χιπ-χόπερ, κοκ) μπορούσαν να δουν τον εαυτό τους. Το ενδεχόμενο συγκρότησης αυτο-οργανωμένων, αντιφασιστικών συνελεύσεων, η ανάληψη μαχητικών πρωτοβουλιών, καθώς και η επανοικειοποίηση εξεγερτικών πρακτικών από ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, θα μπορούσε να αποτελέσει το σπέρμα μιας αμφισβήτησης της εθνικής ενότητας. Έπρεπε λοιπόν το αντιφασιστικό μένος να καναλιζαριστεί άμεσα, να αναπαυθεί άμεσα στη μεγάλη αγκάλη της Δημοκρατίας, του Νόμου και της Τάξης, χωρίς να επιζητά περισσότερα.

Η δίωξη της ΧΑ, μπορεί να συνιστά ένα ενδοσυστημικό ξεκαθάρισμα, μια επαναδιευθέτηση των ενδοκυριαρχικών συσχετισμών, ειδικά από τη στιγμή που το φασιστικό μόρφωμα είχε εμφανείς τάσεις αυτονομίας, όπως μεταφράστηκαν και στο “όριο” για την “εμφυλιακή δεξιά”, την καπηλεία από τους χρυσαυγίτες της πηγάδας του μελιγαλά και την εκδίωξη των νεοδημοκρατών από την τελετή μνήμης. Όμως, οι ακροδεξιοί ηλίθιοι, όσο χρήσιμοι ήταν και όσο αναλώσιμοι αποδεικνύονται, το ίδιο χρήσιμοι μπορεί να αποδειχτούν και στη συνέχεια, είτε ως “σοβαρότερη” ΧΑ -πολλαπλασιάζοντας τις υπηρεσίες τους προς το κεφάλαιο, ψηφίζοντας κι άλλες φοροελαφρύνσεις για τους εφοπλιστές, βάζοντας την υπογραφή τους κι σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις μετά από εκείνη στην πώληση της Αγροτικής Τράπεζας- είτε ως πιο υπάκουα (παρα)κρατικά όργανα, όταν οι καιροί το απαιτήσουν. Δεν περιμένουμε λοιπόν κανέναν κατ’ όνομα αντιρατσιστικό νόμο, κανένα δικαστήριο “να αποδώσει δικαιοσύνη”, καμία δημοκρατική διαχείριση να τιμωρήσει τους ενόχους, που η ίδια εξέθρεψε ως το μακρύ της χέρι.

Ο πόλεμος ενάντια στους φασίστες είναι συνεχής αγώνας, άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στον ολοκληρωτισμό, ενάντια στην εξάπλωση του κοινωνικού εκφασισμού και των φυσικών φορέων του, είτε είναι ξεφτιλισμένοι ψηφοφόροι της ΧΑ, είτε όχι. Είναι αγώνας ενάντια στο κράτος, τον φόβο και την καταπίεση.

Η φετινή επέτειος της δολοφονίας του Π. Φύσσα είναι ακριβώς η ενθύμηση της ανάγκης για την πάλη ενάντια στον φασισμό, είναι η ενθύμηση της ανάγκης για διαρκή αγώνα για να κάνουμε τις γειτονιές μάς κοινότητες συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

Να αντισταθούμε στον ολοκληρωτισμό

[rosescolours]

Χελλοου! Ήθελα τη γνώμη σου για κάτι.

Σπουδάζω και γώ μουσικό είμαι 3ο έτος, και όταν τελειώσω ιδανικά θέλω να μείνω Αθήνα . Γενικά μόνο στην Αθήνα νιώθω πως είμαι ο εαυτός μου και θέλω να μείνω εκεί. Ωστόσο έχω κάποιους προβληματισμούς α) σχετικά με την επαγγελματική αποκατάσταση γιατί για να πληρώνεις νοίκι κλπ (που όλα είναι 400€) πρέπει να δουλεύω τουλάχιστον σε 3 ωδεία ταυτόχρονα και Β) αναφορικά με το νοίκι - σπίτι κλπ προβληματίζομαι μήπως δεν τα βγάζω πέρα .

Εσένα ποια ειναι η γνώμη σου μιας και είσαι μουσικός και μένεις και Αθήνα;

Ευχαριστώ 🤗

Τα πράγματα γενικά όταν είσαι από άλλη πόλη και είσαι φοιτητής, δεν είναι ιδανικά σε οποια πόλη και να σαι, ποσο μάλλον στην Αθήνα 😅

Προσωπικά ήμουν τυχερή που βρήκα σπίτι πριν 6 χρόνια σε καλή τιμή και ακόμη και τώρα που οι τιμές έχουν ανέβει στα ύψη, είναι ακόμη οικονομικό.

Αλλά όπως λες και εσύ, ειδικά όντας μουσικός, αν δουλεύεις πχ σε ωδεία ή κ��νεις ιδιαίτερα, δυστυχώς για αυτούς που το αγαπάνε, δε βγαίνουν έτσι οι λογαριασμοί. Για καλές οικονομικές απολαβές, οι μουσικοί στρέφονται στα creative media. Με αυτό ασχολούμαι εγω, και σκέψου τώρα τελειώνω τη δεύτερη σχολή και τώρα ξεκινάω να χτίζω το πορτφολιο για να ψάχνω για δουλειές. Και οι περισσότερες αφορούν πρότζεκτ του εξωτερικού.

Κάθε αρχή και δύσκολη. Δυσκολεύομαι και εγω παρα πολύ, αλλά κάνω υπομονή και επιμένω. Επίσης η συγκατοίκηση σε λίγο καιρό έτσι πως πάνε τα πράγματα είναι μονόδρομος 😂

Εδώ αν θες να διδάσκεις και να είσαι μουσικός, η λύση είναι τα σχολεία. Σταθερός μισθός και γενικά οικονομική ασφάλεια. Οποτε παιδαγωγική επάρκεια αν προσφέρει το πανεπιστήμιο σου (δεν έχω καταλάβει αν είσαι ήδη Αθήνα ή σπουδάζεις σε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο )

Δε θέλω να σε απογοητεύσω, αν το αγαπάς και αν το κυνηγάς δε θα σε αφήσει. Το πιστεύω ακράδαντα. Έτσι νιώθω και για μένα ! Όλα θα πάνε καλά ! ✨

Αν θες να συζητήσουμε οτιδήποτε άλλο σε αυτό το κομμάτι, ή για ανησυχίες, ή ακόμα και για θέματα της σχολής (εγω φέτος παρέδωσα πτυχιακή 😂) μπορείς να μου στείλεις. Έχω να σου δώσω και συμβουλές και σημειώσεις σε περίπτωση που είσαι στο εκπα ♥️

Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι σε ότι κανεις και υπομονή 🙏

[kimkonvscancer]

Για όσους δεν με ξέρουν, είμαι ο Κωνσταντίνος Κίμωνας Τσέτσος. Είμαι 42 ετών. Έχω δύο πόδια. Προς το παρόν.

Το ένα, το αριστερό, εμφάνισε πέρσι τέτοιες μέρες ένα εξόγκωμα πίσω από το γόνατο. Ορθοπεδικός είπε πως ήταν μυοκήλη και μου σύστησε να χειρουργηθώ για κυστικό μηνίσκο, καθότι μάζευε υγρό. Χειρουργήθηκα, αλλά το αριστερό μου πόδι χειροτέρευε και αυτό που αρχικά διαγνώστηκε ως μυοκήλη μεγάλωνε. Μετά από πολλούς μήνες και πολλές εξετάσεις, η μυοκήλη απεδείχθη πως δεν ήταν μυοκήλη, αλλά ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος καρκίνου παγκοσμίως. Κακοήθες μεσεγχυματογενές νεόπλασμα του τύπου του εξωσκελετικού μυξοειδο��ς χονδροσαρκώματος, 20 εκατοστών. Είναι τόσο απαίσιο όσο το όνομά του. Γιατροί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη συνέστησαν ακρωτηριασμό από το μηρό. Δεν ήμουν έτοιμος να αποχωριστώ το αριστερό μου πόδι.

Έτσι, με πολύ ψάξιμο για κέντρα που εξειδικεύονται στην αντιμετώπιση σαρκωμάτων και με την οικονομική βοήθεια των φίλων μου, κατάφερα να επισκεφτώ το MD Anderson Cancer Center στο Τέξας των Η.Π.Α. Η ιατρική ομάδα εκεί – μετά από νέο κύκλο εξετάσεων – αντιπρότεινε στοχευμένες ακτινοβολίες και στη συνέχεια χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας και αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ποδιού. Οι ακτινοβολίες μπορούσαν να γίνουν και στην Ελλάδα, οπότε τις κάνω εδώ. Το χειρουργείο, όμως, με την ολοκλήρωση των ακτινοβολιών, μπορεί να γίνει μόνο στην Αμερική.

Τα νέα θα ήταν καταπληκτικά αν το κόστος του χειρουργείου στην Αμερική δεν ξεπερνούσε τα 200.000 δολάρια. Τα ξεπερνά, όμως, οπότε εδώ έρχεται το δύσκολο κομμάτι, της συγκέντρωσής τους, και εδώ θα ζητήσω τη βοήθειά σας.

Έχει ανοιχτεί – ακολουθώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες με την αρ. Πρωτ. Δ13/71636 02/08/2023 απόφαση του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, η οποία αναρτήθηκε στη Διαύγεια με ΑΔΑ: ΨΕΖΥ46ΝΛ2Α-9ΝΕ – ερανικός λογαριασμός με τα παρακάτω στοιχεία:

Τράπεζα Eurobank

Αριθμός Λογαριασμού: 00260019590102099866

ΙΒΑΝ: GR4302600190000590102099866

SWIFT-BIC: ERBKGRAA

Δικαιούχος: Τσέτσος Κωνσταντίνος του Ηλία.

Οποιοδήποτε ποσό θα είναι σημαντικό για να μπορώ να συνεχίσω τον αγώνα ενάντια αυτής της νόσου και να συστήνομαι ως «Κωνσταντίνος Κίμωνας. Με δύο πόδια».

For those who do not know me, I am Konstantinos Kimonas Tsetsos. I am 42 years old. I have two legs. For now.

One of those, the left one to be exact, developed a lump behind the knee about 12 months ago. The orthopedist diagnosed it as a myocele of the lower limb and advised meniscal cyst surgery. I had the surgery, but my left leg was getting worse and what was originally diagnosed as a myocele kept getting bigger and bigger. Many months and many medical examinations later, the myocele proved not to be a myocele, but a very rare type of cancer worldwide: Malignant mesenchymal tissue neoplasm of the extraskeletal myxoid chondrosarcoma type of 20 centimeters. It’s as awful as it sounds. Doctors in Greece and Europe recommended femoral amputation. But I wasn't quite ready to part with my left leg yet.

Following a lot of research on medical centers specializing in treating sarcomas and thanks to the financial help of my friends, I managed to visit the MD Anderson Cancer Center in Texas, USA. The medical team in Texas – after a new round of tests – recommended targeted radiation followed by surgery to remove the tumor, promising a high success rate and excellent leg mobility. The radiation therapy could take place in Greece, so I have my treatment sessions in Greece. The surgery, however, after the completion of radiotherapy, can only be performed in the USA. This would be amazing if the cost of the surgery in Texas did not exceed 200,000$. But it does. So here we are, trying to raise the amount needed. This is the hard part, where I am going to need your help.

Following all legal procedures (Ministry of Labor, Social Security & Social Solidarity Decision #Δ13//71636 02/08/2023) a Charitable Bank Account is now open, as follows:

Eurobank

Account Number: 00260019590102099866

ΙΒΑΝ: GR4302600190000590102099866

SWIFT-BIC: ERBKGRAA

Beneficiary: Tsetsos Konstantinos Elia

Any amount will be important so that I can continue the fight against this disease and keep introducing myself as “Konstantinos Kimonas. With two legs."

[dark-soul-fullofscars]

Πως βρίσκεις τι δουλειά θες να κάνεις?

Πως διαλέγεις ανάμεσα σε 2 επαγγέλματα/ 2 σχολές?

Πως ξέρεις ότι διαλέγεις σωστά?

Και αν η αποκατάσταση σε τρομάζει σε αυτό που θες?

Αν όλα πάνε χαμένα από χρόνο και λεφτά?

Πως διαλέγεις !!????

[justforbooks]

ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ η Γαλλική Επανάσταση; Πρέπει να μας ενδιαφέρει; Ναι, είναι η απάντηση, και μάλιστα χωρίς κανένα δισταγμό. Η Γαλλική Επανάσταση είναι κάθε μέρα μπροστά μας όταν, ας πούμε, συζητάμε για ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν συζητάμε για βία, τρομοκρατία, καταναγκασμό.

Όταν συζητάμε για το cancel culture, αυτή την κουλτούρα της ακύρωσης και ταυτόχρονα του καταλογισμού (accountability), και ψάχνουμε τη νομιμοποίησή της στην Ιστορία, όπως στο Διάταγμα της 14ης Αυγούστου 1792 με το οποίο η Νομοθετική Συνέλευση της Γαλλίας επέβαλε την καταστροφή αγαλμάτων των βασιλέων και άλλων μνημείων που συνδέονταν με το Παλ��ιό Καθεστώς.

Ναι, η Γαλλική Επανάσταση είναι παρούσα όχι μόνο γιατί ο Βικτόρ Ουγκό, στην εποχή του, την είχε αποκαλέσει «το μέλλον του σήμερα». Αλλά και γιατί παραμένει ένας «θεμελιώδης μύθος» για τις δημοκρατίες μας και τις κοινωνίες μας, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο.

Είχε γίνει όμως ποτέ συζήτηση για το τέλος της Γαλλικής Επανάστασης; Βέβαια. Ο μεγάλος Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Φιρέ είχε αποδομήσει όλον τον κυρίως μαρξιστικής προέλευσης λόγο για την επαναστατική προοπτική που δημιουργούσε το 1789. Είχε αποδομήσει, για παράδειγμα, μαρξιστές του εικοστού αιώνα που έβλεπαν στο 1789 τις βασικές αρχές της επανάστασης των μπολσεβίκων του 1917 και τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Έτσι ο Φρανσουά Φιρέ είχε διακηρύξει το τέλος της Γαλλικής Επανάστασης. Και όλα αυτά πολύ πριν από τους εορτασμούς της διακοσαετίας, το 1989, που οργανώθηκαν από το Φρανσουά Μιτεράν, τον τότε Πρόεδρο της Γαλλίας, ως μια μεγάλη οπερατική φιέστα.

Κάποιοι, τότε, είχαν διεκδικήσει την αποκατάσταση της βασιλικής οικογένειας και των άλλων θυμάτων της Τρομοκρατίας. Ο Φρανσουά Φιρέ, με τη δική του ερευνητική και ερμηνευτική προσέγγιση, δημιούργησε σχολή που αρκετοί την αποκαλούν «αναθεωρητική», επειδή η Γαλλική Επανάσταση ερμηνεύτηκε από αυτήν τη σχολή ως πρωτο-ολοκληρωτισμός. Έτσι, ως πρωτο-ολοκληρωτισμός, η Γαλλική Επανάσταση προανήγγειλε τους ολοκληρωτισμούς που θα έρχονταν, κυρίως τον σταλινισμό, τον ναζισμό και τους γενικευμένους πολέμους του εικοστού αιώνα.

Η ερμηνεία του Φρανσουά Φιρέ επιβλήθηκε και απέκτησε καθολικότητα, ίσως και λόγω του κύρους του ως ιστορικού αλλά και της κυρίαρχης θέσης που είχε για πολλά χρόνια στο πανεπιστήμιο, στα ερευνητικά κέντρα, στην εκδοτική σκηνή και γενικότερα στην κοινωνία.

Παρά την αποδόμηση, η Γαλλική Επανάσταση δεν έχει χάσει καθόλου τη λειτουργία της ως θεμελιώδους μύθου. Θεμελιώδης δεν σημαίνει όμως στατικός. Γιατί και οι μύθοι μεταβάλλονται, επανερμηνεύονται, ακόμη κι αυτοί που θεωρούνται γενεσιουργοί, όπως είναι για μας το 1821.

Έτσι, το 2018 κυκλοφόρησε στη Γαλλία το βιβλίο της ιστορικού Ανί Ζουρντάν, Nouvelle histoire de la révolution, όπου βλέπουμε ένα άλλο βλέμμα πάνω στην επανάσταση. Η Ανί Ζουρντάν, γεννημένη το 1948, είναι ειδικευμένη σε αυτή την περίοδο, δηλαδή της Επανάστασης και της ναπολεόντειας εποχής που ακολούθησε.

Το βιβλίο της κυκλοφορεί τώρα και στα ελληνικά, σε μετάφραση του Κώστα Γαγανάκη, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να σκεφτούμε κι εμείς την Επανάσταση, και μάλιστα μέσα ��πό έναν αφηγηματικό ιστορικό λόγο που δεν αδιαφορεί για το πάθος και τα συναισθήματα.

Τι καινούργιο φέρνει η Ανί Ζουρντάν με το δικό της, συνεκτικό αφήγημα;

Πριν απ’ όλα μας λέει ότι η Γαλλική Επανάσταση δεν είναι μια «εξαίρεση» αλλά πρέπει να την τοποθετήσουμε στο ευρύτερο πλαίσιο των επαναστάσεων, των ανατροπών και των πολιτικών συγκρούσεων που συμβαίνουν και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού στο διάστημα 1770-1799.

Στην Αμερική και στη δική της επανάσταση, που έχει προηγηθεί της Γαλλικής, στην Ολλανδία, στην Ιταλία, στην Ελβετία γράφονται συντάγματα βασισμένα στην έννοια της «λαϊκής βούλησης» και της «αντιπροσωπευτικότητας» με στόχο την αντικατάσταση μιας παλιάς τάξης πραγμάτων από μία νέα.

Έτσι, λοιπόν, η Γαλλική Επανάσταση δεν διαφέρει από άλλες, πράγμα που μπορεί να μην αρέσει στους σημερινούς Γάλλους που ναρκισσεύονται με την «εξαίρεσή» τους, την περίφημη, σχεδόν ιδεολογικοποιημένη exception française. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια «εξαίρεση» κι αυτή είναι η Τρομοκρατία ή, καλύτερα, όπως γράφει η Ανί Ζουρντάν, το αίνιγμα της τρομοκρατίας.

Η ροβεσπιερική μεγάλη τρομοκρατία (grand terreur), κατά τους μήνες Φεβρουάριο έως και Ιούλιο του 1794, δεν μπορεί να απομονωθεί. Πρέπει να τη δούμε ως ένα κομμάτι του εμφύλιου πολέμου που διχάζει τη Γαλλία, που την μετατρέπει σε μια χώρα κομμένη στα δύο. Η ερμηνεία, λοιπόν, της Γαλλικής Επανάστασης ως εμφυλίου είναι το δεύτερο καινούργιο στοιχείο που φέρνει η ανάγνωση της Ανί Ζουρντάν.

Γράφει η ιστορικός: «Είτε δημοκρατική είτε μαρξιστική, αντιδραστική ή αναθεωρητική, η ιστοριογραφία συγχέει την Επανάσταση με την “Τρομοκρατία”. Με αυτόν τον τρόπο οι ιστορικοί λησμονούν πως η Επανάσταση υπήρξε πρωτίστως ένας εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους πατριώτες και στους αντιπάλους τους».

Με την ερμηνεία της Επανάστασης ως εμφύλιου πολέμου, που προτείνει η Ζουρντάν, μπορούμε, ας πούμε, να δούμε διαφορετικά τον ιακωβινισμό, που τώρα τον ταυτίζουμε με τον βανδαλισμό. Υπάρχει βανδαλισμός, αλλά πάει μαζί με τις πρώτες πολιτικές συντήρησης και αποκατάστασης των έργων τέχνης, την ανακήρυξη του Λούβρου σε εθνικό μουσείο, τη δημιουργία σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης, κοσμικών και με δωρεάν φοίτηση. Μόνο το 1794 άνοιξαν 6.831 σχολεία.

Η Ζουρντάν μας λέει ότι η γαλλική εθνική ιστοριογραφία από πολύ νωρίς, από το 1815, προσπάθησε να δημιουργήσει έναν μύθο συναίνεσης, ένα αφήγημα από το οποίο αποκλειόταν κάθε αναφορά στον εθνικό διχασμό. Αυτές οι θέσεις επαναλαμβάνονταν και παγιώνονταν μέσα στον χρόνο.

Έτσι η Ζουρντάν, προκειμένου να χειραφετηθεί «από κάθε ορθοδοξία», επιστρέφει πίσω στις πηγές, στα αρχεία, τα ξαναδιαβάζει. Ξαναβλέπει τον λόγο των επαναστατών αλλά και των αντιπάλων τους και διαπιστώνει ότι πολλά αυτά που υποτίθεται πως είχαν πει, τελικά δεν τα είχαν πει ποτέ. Αυτή η επιστροφή στις πηγές είναι το τρίτο καινούργιο σ��οιχείο που φέρνει η Ζουρντάν με το βιβλίο της.

Υπάρχει όμως κι ένα τέταρτο καινούργιο στοιχείο. Η συγγραφέας προσπαθεί να αναδείξει τα συναισθήματα των ανθρώπων σε αυτόν τον εμφύλιο. «Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε καλύτερα την τρομερή λογική των δράσεων και των αντιδράσεων, όπως και των παθών και των διαθέσεων».

Σε μια εποχή σαν τη δική μας, όπου αναπτύσσεται μια Ιστορία Συναισθημάτων ή ο λεγόμενος sentimental citizen βρίσκεται στο κέντρο της ερμηνείας της πολιτικής και της πολιτικής επικοινωνίας, η Ζουρντάν μας δείχνει την καταγωγή αυτών των φαινομένων και ξαναφέρνει το συναίσθημα στη θέση που πρέπει να έχει.

Αρχιτεκτονημένο γύρω από τρία μεγάλα κεφάλαια με τίτλους «Ο εμφύλιος πόλεμος», «Ο εξωτερικός πόλεμος» και «Εθνικό αφήγημα και Επανάσταση», το βιβλίο της Ζουρντάν επιβλήθηκε σχεδόν αμέσως ως συνεκτικό, πειστικό και ανανεωτικό.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[cherrygirl--01]

Τι θα ήθελα διαβάζοντας «Νοσηλευτική αποκατάσταση»🥹

lick her pussy while she’s reading her favourite book

[crisismonitor]

Ανθεκτικότητα εν μέσω ευρωπαϊκής ανασφάλειας και αμειρκανικού πάρτι επέδειξε το Χρηματιστήριο της Αθήνας, με τον Γενικό Δείκτη να συνεχίζει ανοδικά, με κοφτό και προσεκτικό βηματισμό, αλλά χωρίς εξάρσεις και απογοητεύσεις, μοτίβο που κυριάρχησε στις ευρωαγορές. - Ισχυρό γύρισμα στην Ευρώπη από το +1,50% αρχικά σε μεγάλες απώλειες και ανησυχία - Συνέχεια της ήπιας ανοδικής διόρθωσης στο Χ.Α. που έπιασε τις 1.400 μονάδες - Τράπεζες, Τιτάν και Coca Cola HBC τράβηξαν το Γενικό Δείκτη στις 1.408 μονάδες - Την… εθνικιστική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ φοβάται η Ευρώπη Αποτελώντας τον πλέον «εθνικιστή» σε ό,τι αφορά την οικονομία πρόεδρο των ΗΠΑ των τελευταίων δεκαετιών, ο Ντόναλντ Τραμπ που εξελέγη ως ο 47ος πρόεδρος της Αμερικής, έφερε πολύ ισχυρό ράλι στη Wall Street, με τον Dow Jones σε άνοδο άνω του 3% και νέα ιστορικά υψηλά, ενώ την ίδια ώρα έσπειρε ανησυχία στην Ευρώπη, οδηγώντας τους δείκτες σε κίνηση – ροντέο, καθώς από τα σημαντικά αρχικά κέρδη γύρισαν αρνητικά χάνοντας έως και 2,90%.  Οι αγορές πάντα έχουν τους δικούς τους νόμους και τους δικούς τους κανόνες στην ανάγνωση των εξελίξεων και πολύ συχνά δεν προσεγγίζουν την πραγματ��κότητα σύμφωνα με τις πολιτικές αναλύσεις που είναι για λαϊκή κατανάλωση, αλλά διαβάζουν με εντελώς διαφορετικό focus τα γεγονότα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι δείκτες της Wall Street δείχνουν να επιβεβαιώνουν ότι η εκλογή Τράμπ υπόσχεται πιο υπέρμαχη πολιτική στην προστασία της αμερικανικής οικονομίας, έναντι της ηττημένης αντιπάλου του, προκαλώντας ράλι στις μετοχές.  Ο Dow Jones κερδίζει 1.350 μονάδες ή 3,18% έχοντας ξεπεράσει τις 43.500 μονάδες για πρώτη φορά στη μακρόχρονη ιστορία του, ο S&P 500 κερδίζει άνω του 2% έχοντας φτάσει στις 5.900 μονάδες, ενώ ο τεχνολογικός Nasdaq ενισχύεται κατά 2,39% έχοντας φτάσει στις 18.880 μονάδες.  Την ίδια ώρα, ο δείκτης φόβου VIX υποχωρεί κατά 21% έχοντας κατέλθει στις 16,20 μονάδες, ενώ υποχωρεί και ο χρυσός που αποτελεί καταφύγιο για τα δύσκολα.  Roller coaster οι ευρωαγορές Αντιθέτως, νευρική ήταν η πορεία στις ευρωπαϊκές αγορές, καθώς παρά το καλό ξεκίνημα, υπό σύντομα επικράτησε ο φόβος των γεωοικονομικών ανταγωνισμών, όπως προκύπτει από το playbook της πρώτης θητείας, που άνοιξε το μέτωπο με την Κίνα, την Ευρώπη και τη Ρωσία ταυτόχρονα. Οι ανησυχίες αυτές έπληξαν κυρίως τις ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες, με τις μετοχές, κυρίως του DAX της Φρανκφούρτης, να δέχονται σημαντικές πιέσεις.  Φυσικά, τα πάντα είναι ρευστά, τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο και τίποτα δεν είναι σίγουρο από πλευράς οικονομικών – και όχι μόνο – χειρισμών από τον 47ο πρόεδρο των ΗΠΑ, οπότε πολλά μπορούν να αλλάξουν τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες ή μήνες.  Τη μικρότερη πτώση είχε ο αγγλικός FTSE 100 που υποχώρησε μόλις κατά 0,07%, ο DAX της Φρανκφούρτης που αρχικά ενισχύονταν περίπου 1,50%, τελικώς έκλεισε με πτώση 1,13%, ο CAC 40 στο Παρίσι έχασε 0,51%, ενώ ο πανευρωπαϊκός Stoxx 600 έχασε 0,54% της αξίας του. Μεγάλη πτώση είχαν οι αγορές της ευρωπαϊκής περιφέρειας (πλην του Χ.Α.), καθώς ο ισπανικός IBEX 35 υποχώρησε κατά 2,90%, ενώ ο ιταλικός FTSE MIB είχε πτώση πάνω από 530 μονάδες ή ποσοστό 1,54%.  Έπιασε και τις 1.400 μονάδες το Χ.Α. Δείχνοντας ότι συνεχίζει να κινείται ανεξάρτητα από το διεθνές κλίμα, τόσο στις θετικές, όσο και στις αρνητικές ημέρες, κάτι που υποδηλώνει πως πιθανότατα έχει αποκοπεί από τα ισχυρά χαρτοφυλάκια των ξένων, αποτελώντας μια μικρή, κερδοσκοπική αγορά για ευκαιριακές κινήσεις, το ελληνικό χρηματιστήριο που είχε υστερήσει τα μέγιστα στο ανοδικό ράλι των αγορών τους προηγούμενους μήνες, σήμερα συμπλήρωσε την 5η σερί ανοδική συνεδρίαση.  Όπως σημειώσαμε και χθες, η εν λόγω κίνηση δεν είναι τίποτα άλλο από μια ανοδική διόρθωση και αποκατάσταση των πτωτικών στρεβλώσεων του Οκτωβρίου, που είχε οδηγήσει το Γενικό Δείκτη σε χαμηλά τριμήνου με μηνιαίες απώλειες 4,77% και τον τραπεζικό κλάδο σε χαμηλά 9μήνου με μηνιαία πτώση 8,36%.  Σήμερα μάλιστα η αγορά επανήλθε πάνω από τις 1.400 μονάδες, όμως έκλεισε αρκετά μακριά από τα υψηλά ημέρας. Πιο συγκεκριμένα, ο Γ.Δ. έφτασε στα πρώτα 50 λεπτά της συνεδρίασης έως το υψηλό των 1.424 μονάδων όταν κατέγραφε ράλι +1,80%, όμως έκτοτε έχανε σταδιακά έδαφος, με το κλείσιμο να είναι στις 1.408,57 μονάδες με άνοδο 0,64%.  Ο FTSE 25 έχοντας παρόμοιο με το Γ.Δ. γράφημα, έκλεισε στις 3.416,29 μονάδες με άνοδο 0,81%, ο Mid Cap διαφοροποιήθηκε αρνητικά χάνοντας 0,39% στις 2.258,52 μονάδες, ενώ ο τραπεζικός δείκτης ήταν για ακόμη μια ημέρα πρωταγωνιστής, κερδίζοντας 1,18% με κλείσιμο πάνω από τις 1.200 μονάδες και συγκεκριμένα στις 1.210,78 μονάδες.  Στο πενθήμερο της αντίδρασης, ο Γενικός Δείκτης ενισχύεται σε ποσοστό 1,94%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης καταγράφει άνοδο 5,57%. Η αξία συναλλαγών διαμορφώθηκε στα 151,38 εκατ. ευρώ, με τα 143 εκατ. ευρώ να διακινούνται στον Large Cap εκ των οποίων τα 89,6 εκατ. στις τράπεζες, με την Πειραιώς να διακινεί 36,93 εκατ., την Εθνική 28,21 εκατ., την Alpha Bank 13,32 εκατ. και τη Eurobank 10,66 εκατ. ευρώ.  Κέρδη πάνω από 2% είχαν στον FTSE 25 οι Τιτάν, Coca Cola HBC, Πειραιώς και Jumbo, ενώ πλέον του 1% κέρδισαν οι Eurobank, Alpha Bank, Ελλάκτωρ, Autohellas και Σαράντης. Στον αντίποδα, πτώση πλέον του 1% είχαν οι ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ και ElvalHalcor.  Στον Mid Cap ράλι +4,03% με νέα ιστορικά υψηλά έκανε η Κρι Κρι που ετοιμάζει επένδυση στην Αμερική, στο +2,05% η Lavipharm, +2,10% η Premia Properties, ενώ άνω του 1% ενισχύθηκαν οι AVAX και Profile. Αντιθέτως, επέστρεψαν στις πιέσεις με απώλειες 1,97% και 1,62% αντίστοιχα οι Intralot και Intracom, στο -3,45% ο ΟΛΠ, -1,46% η BriQ Properties και -1,88% η Fourlis. Στο σύνολο της αγοράς 60 μετοχές είχαν άνοδο έναντι 36 με απώλειες.  Read the full article

[drkyriazaki]

Οι διαταραχές του εμμηνορροϊκού κύκλου είναι ένα συχνό ζήτημα που μπορεί να επηρεάσει την υγεία και την καθημερινότητα των γυναικών. Από την αμηνόρροια (απουσία περιόδου) μέχρι την υπερβολική αιμορραγία ή τις ακανόνιστες περιόδους, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τις αιτίες και τις πιθανές θεραπείες. Εάν οι διαταραχές του κύκλου σας επιμένουν ή συνοδεύονται από έντονο πόνο ή αιμορραγία, είναι σημαντικό να επισκεφθείτε τον γυναικολόγο σας για εξετάσεις. Η αντιμετώπιση των διαταραχών του κύκλου εξαρτάται από την αιτία και τη σοβαρότητα. Στο ιατρείο μας, προσφέρουμε εξατομικευμένες θεραπείες που στοχεύουν στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του κύκλου.  

[orthodoxiaonline]

Μητροπολίτης Κιέβου: Ο ουκρανικός λαός θα είναι πάντα ευγνώμων προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη

Ο Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος, σε μήνυμά του, εξέφρασε εγκάρδια συγχαρητήρια προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για την 33η επέτειο της εκλογής του στον Πατριαρχικό Θρόνο. Εξήρε την πολυετή και ουσιαστική προσφορά του Πατριάρχη ως Πρώτου μεταξύ των Προκαθημένων της Ορθοδοξίας, ο οποίος προάγει την αλήθεια, την καλοσύνη, τη σοφία και τη δικαιοσύνη. Υπογράμμισε την καθοριστική συμβολή του Πατριάρχη στην απόφαση για την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ουκρανικού λαού. Τέλος, αναγνώρισε τις προσπάθειες του Πατριάρχη για την οικοδόμηση αδελφικών σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών και την προάσπιση της δικαιοσύνης. Παρατίθεται το σχετικό μήνυμα: Από καρδιάς συγχαίρω προσωπικά και εξ ονόματος του συνόλου της τοπικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, για την 33η επέτειο της εκλογής του στον Πατριαρχικό Θρόνο! Πάνω από τρεις δεκαετίες, αυτός ο εξαιρετικός, χωρίς υπερβολή, άνθρωπος επιτελεί ένα πραγματικά αληθινό και σημαντικό χριστιανικό έργο, πολλαπλασιάζοντας στον κόσμο, ως ο Πρώτος μεταξύ των Προκαθημένων της Ορθοδοξίας, την αλήθεια, την καλοσύνη, τη σοφία, τη σύνεση, τη θυσία, την αγάπη και το έλεος. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ένας αληθινός πνευματικός ηγέτης των ορθοδόξων χριστιανών σε όλο τον κόσμο! Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί το καλό και το ωφέλιμο που έχει επιτελέσει κατά τη διάρκεια της διακονίας του. Και είμαι βέβαιος – ο θησαυρός των καλών πράξεων θα πολλαπλασιαστεί ακόμα περισσότερο. Ο ουκρανικός λαός μας θα είναι πάντα ευγνώμων προς εκείνον για την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχετικά με την καθιέρωση της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, για την αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης, για την απελευθέρωση από τον τριακοσίων ετών μη κανονικό ζυγό και την επιβεβαίωση της πνευματικής μας ανεξαρτησίας, για την αποκατάσταση της σωστής πνευματικής σύνδεσης μεταξύ της θυγατρικής Εκκλησίας στο Κίεβο και της Μητέρας Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη. Εκτιμούμε και σεβόμαστε βαθύτατα τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος καταβάλλει απίστευτες προσπάθειες, φέρνοντας το φως της πίστης και της ελπίδας σε όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς στον κόσμο, οικοδομώντας αδελφικές σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών, υπερασπίζοντας την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, καταδικάζοντας ανοιχτά το κακό και την επιθετικότητα στον κόσμο. Ας υψώσουμε για τον Οικουμενικό Πατριάρχη τις ειλικρινείς προσευχές μας! Πολλά και ευλογημένα έτη!

[drbyrosapostolos]

Ο φυσιολογικός τοκετός είναι η φυσική διαδικασία γέννησης χωρίς χειρουργική παρέμβαση. Αποτελεί την προτιμώμενη επιλογή για πολλές γυναίκες, καθώς προσφέρει ταχεία ανάρρωση και πιο φυσική εμπειρία τοκετού. Ωστόσο, είναι σημαντικό να προετοιμαστείτε κατάλληλα και να έχετε την κατάλληλη ιατρική υποστήριξη. Πλεονεκτήματα του Φυσιολογικού Τοκετού: Ταχύτερη ανά��ρωση: Οι γυναίκες που επιλέγουν φυσιολογικό τοκετό συνήθως επανέρχονται στις καθημερινές δραστηριότητες πιο γρήγορα από εκείνες που έχουν υποβληθεί σε καισαρική τομή. Ενισχυμένος δεσμός με το μωρό: Ο φυσιολογικός τοκετός συχνά επιτρέπει άμεση επαφή δέρμα με δέρμα με το μωρό, ενισχύοντας τον δεσμό μητέρας-βρέφους. Φυσική αποκατάσταση: Το σώμα επανέρχεται πιο γρήγορα μετά τον φυσιολογικό τοκετό, και η μητέρα μπορεί να θηλάσει και να φροντίσει το μωρό αμέσως. Ο φυσιολογικός τοκετός είναι μια ασφαλής και φυσική διαδικασία που προσφέρει πολλά οφέλη. Στο ιατρείο μας, προσφέρουμε πλήρη υποστήριξη και καθοδήγηση για να εξασφαλίσουμε την καλύτερη εμπειρία τοκετού.

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-2053-1 Συγγραφέας: Patric Holford Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 204 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-05-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-2053-1 Συγγραφέας: Patric Holford Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 204 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-05-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-2053-1 Συγγραφέας: Patric Holford Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 204 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-05-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο