#ανεξάρτητη

[fegg4ropetra]

Τρίτη 23/1/24.           (21.38μ.μ.)

" Μαμά είσαι ο ήρωας μου"

Μιλούσα σήμερα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή μου είπε "σε φοβούνται οι άντρες αγάπη μου γιατί είσαι ανεξάρτητη, πατάς στα πόδια σου, δεν χρειάζεσαι να στηριχτείς σε κάποιον για να τα βγάλεις πέρα. Γι αυτό δυσκολεύεσαι να βρεις κάποιον σταθερό στα μέτρα σου" 

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δηλαδή κάθισα εγώ όλα αυτά τα χρόνια και δούλεψα με τον εαυτό μου, πάλεψα τους δαίμονες μου, για να φοβούνται να με πλησιάσουν οι άντρες; Ε λοιπόν αν όντως έτσι είναι, αν όντως το ότι είμαι ανεξάρτητη απ' τα 21 μου, είναι αυτό που με κάνει να μένω πάντα μόνη, τότε καλύτερα να είμαι μόνη μου. Από πότε το να είναι δυναμική μια γυναίκα και να πατάει στα πόδια της έγινε "μειονέκτημα"; Αν πρέπει να δείχνω αδύναμη και αβοήθητη για να με θέλει κάποιος, για να με "προστατέψει" , τότε δεν το θέλω. Θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που θα με δει και θα με αγαπήσει γι αυτό που είμαι. Δεν θέλω κάποιον που θα πρέπει να νιώθει ανωτερος από μένα για να είναι καλά. Αυτοί είναι οι πραγματικά αδύναμοι άνθρωποι. Αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να "επιβληθούν" για να νιώσουν δυνατοί, ικανοί. Αυτοί είναι που μέσα τους κρύβουν τις μεγαλύτερες ανασφάλειες. 

Σε μια σχέση πρέπει να είστε ίσοι. Και δεν εννοώ αυτό το φεμινιστικό φαινόμενο που κυκλοφορεί παντού ότι πρέπει να είμαστε ίδιοι. Μιλάω για ζευγάρια. Είτε είναι άντρας με άντρα, γυναίκα με γυναίκα, άντρας με γυναίκα και ού το καθεξής. Σε μια σχέση θα υπάρξουν στιγμές που και ο ένας θα πρέπει να είναι το στήριγμα του άλλου και αντίστροφα. Εγώ προστατεύω εσένα εσύ προστατεύεις εμένα κι έτσι φυλάσσουμε το εμείς. Όταν εσύ θα με χρειάζεσαι σε μια δυσκολη στιγμή θα είμαι εκεί να σε σηκώνω οπότε πέφτεις και όταν σε χρειάζομαι εγώ θα είσαι εκεί να με βγάζεις απ' το σκοτάδι μου. Θα χαίρομαι με τη χαρά σου κι εσύ με τη δική μου. Θα σε φροντίζω θα με φροντίζεις κι έτσι η σχέση αυτή θα γίνει άθραυστη. 

Δεν καταλαβαίνουν πλέον οι άνθρωποι πως το να έχεις ένα δυναμική ανεξάρτητο άτομο δίπλα σου είναι κάθε άλλο παρά μειονέκτημα. 

Κι έτσι γυρναω και λέω στη μητέρα μου "αν είναι έτσι μαμά μου δεν το θέλω. Συγγνώμη αν αυτό σε στεναχωρεί αλλά εγώ τον άνθρωπο που έφτασες αίμα για να μεγαλωσεις με αρχές δεν θα τον αλλοιώσω για κανέναν άνθρωπο." 

Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι που �� μητέρα μου έπαιζε και τους δύο ρόλους των γονέων. Η μητέρα μου είναι απ' τους πιο δυνατούς ανθρώπους στον πλανήτη και ας μην το συνειδητοποιεί. Έζησε απώλεια, κατάκριση από συγγενείς και φίλους. Εζησε μοναξιά, πόνο. Αλλά δεν έπιασε ποτέ πάτο. Η μαμα μου κατάφερε με έναν μισθό να μεγαλώσει 2 παιδιά, να τα σπουδάσει, να αγοράσει δικό της αμάξι, να αγοράσει δικό της σπίτι, να ξαναπαντρευτεί και να φέρει στον κόσμο άλλο ένα υπέροχο πλάσμα. Η μαμά μου είναι ήρωας. Δεν παραπονέθηκε ποτέ της κι ας είχε τη ντουλάπα της άδεια για 15-20 χρόνια για να μη λείψει τίποτα απο μας. Είναι μια γυναίκα που θα έμενε με 5-10€ στην τσέπη μέχρι το τέλος του μήνα για να μη στερηθούμε τίποτα. Η γυναίκα αυτή μεγάλωσε σε ξενιτιά μόνη της, δεν ήξερε παρέες, δεν ήξερε τη γλώσσα, μέχρι που μεγάλωσε αρκετά για να έρθει μονη της πίσω στην Ελλάδα, να ζει με λιγότερα απ' τα βασικά, χωρίς στήριξη από μάνα. Η γυναίκα αυτή γνώρισα τον έρωτα της ζωής της και ο θεός, αν υπάρχει Θεός, δεν της έδωσε δικαίωση. Της τον πήρε μέσα απ' τα χέρια με τον πιο άδικο τρόπο. Έζησε αρρώστιες, νοσοκομεία, ώρες ολόκληρες καθισμένες σε μια καρέκλα, δίπλα στον άνθρωπο που αγαπούσε ακόμα κι αν ήξερε πως θα τον έχανε. Η γυναίκα αυτή έμεινε στην ηλικία των 33 με 2 μικρά παιδιά πίσω και είχε τα κοτσια να παλέψει για μας αντί να καταρρεύσει. Όλοι της λέγανε ότι πάει έμεινε χήρα. Κρίμα τόσο μικρή να μείνει μόνη. Η γυναίκα αυτή δεν άφησε κανέναν να μας φερθεί με λυπηση. Έχτισε την πιο όμορφη οικογένεια για μας και τα πιο όμορφα παιδικά χρόνια. Ένας άνθρωπος 32 χρόνων κατάφερε να επιδιώξει πράγματα που άλλοι ούτε στα 40-50 δεν καταφέρνουν . Αυτη η γυναίκα έζησε τα πάνδεινα και ακόμα μετά από τόσα χρόνια είναι με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτόν τον άνθρωπο θαυμάζω εγώ. Αυτη είναι πραγματική ήρωας για μένα. Αυτή η γυναίκα με μεγάλωσε και με έκανε δυνατή. Η μητέρα μου. 

Αν αυτό λοιπόν με κάνει λιγότερο ελκυστική στους άντρες, ας είναι. Έμενα η μητέρα μου με μεγάλωσε για να στέκομαι στα πόδια μου. Και αυτό θα κάνω. 

[lodeur-de-la-pluie]

Είναι εξοργιστική η κατάληξη της χώρας σε μια κοινωνία συνειδητά αδιάφορων. Μια κοινωνία στην οποία κάθε ένας και μία από εμάς αποδέχεται σιωπηρά μία ανθυγιεινή πολιτική και πολιτειακή συνθήκη που ευνοεί το οργανωμένο έγκλημα και την υποβάθμιση των ζωών μας.

Κράτος τόσο διεφθαρμένο που εξωτερικοί εποπτικοι μηχανισμοί είναι αυτοί που αναγκάζουν την 'ανεξάρτητη δικαιοσύνη' να ασκήσει το λειτούργημά της. Μανάδες που σηκώνουν στην πλάτη τους όλη τη δουλειά της δικαστικής εξουσίας. Διαπλεκόμενοι εισαγγελείς που εφευρίσκουν νομικά τεχνάσματα για να αποσιωπήσουν εγκλήματα του παρακράτους.

Ένα κλεπτοκρατ��κό εφοπλιστικό-βιομηχανικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό, συνάμα ανταγωνιστικό, κατεστημένο που λεηλατεί τον ιδρώτα των πολιτών και συμπλέει πότε υπέρ και πότε κατά εκλεγμένων κυβερνήσεων μέσω των ΜΜΕ τους. Κυβερνητική διαφθορά σε μεταστατικό στάδιο, απλωμένη σε αναπτυξιακούς τομείς και η αποδοχή της από το σύνολο του πολιτικού συστήματος, η οποία υποβιβάζει ποιοτικά την καθημερινότητάς μας.

Ένα πολιτικο σύστημα που μεθοδεύει 'επιχειρηματικές κινήσεις' με κατ'εντολην φωτογραφικές διατάξεις υπέρ μαφιόζων. Μονοπωλιακές και αθέμιτες πρακτικές με στόχο την διατήρηση υψηλών τιμών και κερδών εις βάρος καταναλωτών.

Απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων, διαγωνισμών, αδιαφανείς διαδικασίες και υπερκοστολογήσεις υλών σε φάρμακα, εξοπλισμούς δημοσίων υπηρεσιών και κέντρων. Αναπτυξιακά κονδύλια και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που κανείς δεν γνωρίζει που καταλήγουν τελικά και χρήζουν ευρωπαϊκής έρευνας.

Αποδεχόμενοι μια συνθήκη που το κράτος δεν θέλει και δεν το 'συμφέρει' να συντηρήσει υποδομές αναπτυγμένης χώρας. Ως αποτέλεσμα, δημόσιες υποδομές περιπίπτουν σε αχρηστία, θέτοντας την χώρα σε ημιλειτουργική κατάσταση. Περιμένοντας την επόμενη καταστροφή, το επόμενο δυστύχημα, ευχόμενοι να μην πέσει ο κλήρος σε εμάς την επόμενη φορά.

Μια συνθήκη υποψηφίων νεκρών πολιτών και αλλεπάλληλων παρολίγον ατυχημάτων. Υπουργοί με προκλητικό, ασέβαστο και προσβλητικό λεξιλόγιο έναντι εργαζομένων και οικογενειών που τολμούν να θίγουν το αυτονόητο.

'Μεγαλα έργα' που υπόσχονται θέσεις εργασίας και επενδύσεις με χρήματα από δάνεια τραπεζών που βρίσκονται υπό την διοίκηση γνωστών και φιλικών διευθυντικών στελεχων. Σταθερή λεηλασία δημόσιου πλούτου που πότε μεταφράζεται σε αυξημένη φορολογία και πότε σε αρνητικούς οικονομικούς δείκτες.

Αστυνομικές αρχές σε άρνηση επιτέλεσης καθήκοντος. Βασανισμοί και δολοφονίες κρατουμένων μέσα σε ΑΤ που αντικατοπτρίζουν σελίδες σκοτεινότερων εποχών.

Μπατσοι που δηλώνουν πίστη στο παρακράτος. Εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος, διακίνησης ναρκωτικών και γυναικών. Ανώτατοι αξιωματικοί που με ένα τηλέφωνο ακολουθούν εντολές πολιτικών, εφοπλιστών και επιχειρηματιών. Εμπλεκόμενοι σε στοχευμενες υποβαθμίσεις περιοχών, χειραγωγώντας τις τιμές των ακινήτων. Μονάδες καταστολής που αντί να εκτελέσουν δικαστικες αποφάσεις τις αγνοούν. Ενίοτε κιόλας αγνοούν τον ρόλο τους και σου ανοίγουν αδιακρίτως το κεφάλι. Παρουσία δυνάμεων καταστολής σε ολόκληρο το κέντρο, τιτλοποιώντας την καθημερινότητα και συντηρώντας τα αντανακλαστικά πολιτων.

Ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας παρακολουθήσεων και εκβιασμών προσώπων που διατηρουν κρατικες και πολιτειακές θεσεις. Υπουργοί που είτε επιδεικνύουν αδιαφορία είτε παραιτούνται απο κάθε δημοκρατικό και συνταγματικό δικαίωμα.

Παρακολούθηση κοινωνικών και πολιτικών ακτιβιστών, οι οποίοι σηκώνουν κεφάλι και ορθώνουν ανάστημα, από κρατικά όργανα. Καθοδηγούμενες συλλήψεις και βαριές ποινές εναντίον τους, όταν παιδοβιαστές και κυκλώματα συνεχίζουν να εξασκούν το επάγγελμα τους ή αθωώνονται πλαγίως με αστείες αποζημιώσεις.

Δημιουργία μιας κλεπτοκρατικης ολιγαρχικής τάξης που εκφεύγει κάθε έννοιας νόμου και συνταγματικής αρχής, η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την συναίνεση των πολιτών και μια παβλοφικη αίσθηση αυτοπεριορισμού και κάμψης κάθε μορφής αντίδρασης.

Είναι εξοργιστικη η αποδοχή και ο συμβιβασμός μας με αυτή την συνθήκη. Το σύστημα τους βρωμάει. Το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.

«Αυτή είναι η δική μας εποχή.»

[groovalos]

βασικά η γυναικια ρώγα είναι ντροπή !!! θα ήθελες να σε δει ο πατέρες σου ο παππούς σου ο γιος σου η κόρη σου η γιαγιά σου η θεια σου με την ρώγα έξω ; Αυτή είναι η απάντηση σου λοιπόν!!!! Δεν τε ιδοπεδωνουε όλα πια ζούμε σε μια κοινωνία με κανόνες δρν είμαστε ζώα !!! Εμείς οι άνδρες έχουμε αλλά πρότυπα από εσάς!!! Ίσοι αλλά όχι όμοιοι μην τα ισοπεδώνουμε όλα πια!! Δεν σε κάνει ανεξάρτητη το να είσαι με την ρώγα έξω !!! Σεξουαλικοποιεις τον εαυτό σου αν το κανείς αυτό για προσοχή !!!!!!!

μπλόκαρε με

[incurablydreamy]

Ο ανεκπλήρωτος ποιητικός έρωτας του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη.

Ο Κώστας Καρυωτάκης ήταν μελαγχολικός, κλειστός και ανασφαλής, ενώ η Μαρία Πολυδούρη ήταν ανεξάρτητη, φεμινίστρια και ζούσε χωρίς να την ενδιαφέρει η γνώμη κανενός.

Γνωρίστηκαν το 1921 και αγαπήθηκαν βαθιά, παρόλο που ο Καρυωτάκης είχε ήδη δεσμό με άλλη γυναίκα. Όταν αυτός ανακάλυψε ότι πάσχει από αφροδίσιο νόσημα, η Πολυδούρη του έκανε πρόταση γάμου (ανήκουστο για την εποχή εκείνη) και του είπε πως δεν χρειάζεται να κάνουν παιδιά, αρκεί να είναι μαζί.

Ο ποιητής αρνήθηκε και οι επαφές τους μειώθηκαν σταδιακά. Το 1925, η Πολυδούρη αρραβωνιάστηκε έναν δικηγόρο, ενώ συνέχιζε να είναι ερωτευμένη με τον Καρυωτάκη. Το 1926 διέλυσε τον αρραβώνα και έφυγε για το Παρίσι. Ωστόσο, προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να επιστρέψει.

Ο Καρυωτάκης την επισκέφτηκε στο νοσοκομείο, αλλά η συνάντηση ήταν τυπική και παγωμένη. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ειδώθηκαν...

Στις 21 Ιουλίου 1928, ο Καρυωτάκης, 32 ετών, στρέφει ένα όπλο στο στήθος του και δίνει τέλος στη ζωή του. Όταν άνοιξαν το μπαούλο του, βρήκαν όλα τα γράμματα και τις φωτογραφίες της Πολυδούρη. Η αγάπη του για εκείνη ήταν ιδιαίτερα δυνατή. Η υγεία της ποιήτριας κλονίστηκε ακόμη περισσότερο.

Στις 29 Απριλίου 1930, η Πολυδούρη, 28 ετών, άφησε την τελευταία της πνοή μετά από ένεση μορφίνης που χορήγησε ένας φίλος της. Είχε γράψει: "Στο συρτάρι μια παλιά φωτογραφία και η ζωή μας δύο παράλληλες γραμμές."

Έτσι, μαζί με τους ποιητές, πέθανε και ένας τεράστιος έρωτας που δεν εκπληρώθηκε ποτέ…

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Shameless favoritism (σγχωρατε με) ελπίζω η Θεοδωρα να φτάσει τελικό!!! Πες μας όμως όταν έγραψες την ιστορία με αυτές τη σκέφτηκες ή απλά έβλεπες και πηγαινες; Πως είναι μια μέση μέρα των κοριτσιών; Έχει γνωρίσει η Θεοδωρα το γιο της Ελενας;

ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ!!!! Σόρι οι διακοπές και οι εργασίες για την σχολή είναι πάντα πολύ κακός συνδυασμός, απέτυχα τελείως στο να απαντήσω αυτό το ασκ στην ώρα του. Είναι πολύ γλυκό πάντως που μας έχεις πάρει όλους σβάρνα και μας ρωτάς για τους χαρακτήρες μας 💕

Μονόλογος κάτω από το read more επειδή λυπάμαι τους φόλοουερς μου.

Όπως έχω ήδη αναφέρει αρκετές φορές, το ένα και μοναδικό στορι που έχω γράψει για την Θεοδώρα και την Έλενα προοριζόταν αρχικά για έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας. Ήταν κάποια στιγμή στη καραντίνα, εκείνη τη περίοδο που πηγαίναμε σχολείο μέρα παρά μέρα. Είχα λάπτοπ στο δωμάτιο μου για πρώτη φορά στη ζωή μου (λόγω webex), βαριόμουνα και η καθηγήτρια που μου έκανε έκθεση με παρότρυνε να συμμετάσχω. Δεν είμαι σίγουρη από που προέκυψε η ιδέα αλλά μπορεί και να φταίει το γεγονός ότι είχα κόλλημα με τον Σέρλοκ Χολμς εκείνη την περίοδο οπότε όπως καταλαβαίνεις, ο οργανισμός μου ζητούσε εγκλήματα μυστηρίου και ομοερωτισμό. Η πλοκή στην οποία κατέληξα δεν είναι και πολύ περίπλοκη (κυριολεκτικά είναι μόνο δύο σκηνές) οπότε είχα στο μυαλό μου την αρχή και το τέλος και έγραψα κυρίως διάλογο + περιγραφές για να γεμίσω το ενδιάμεσο.

Μέση μέρα των κοριτσιών....η Θεοδώρα δουλεύει στο δημόσιο (το έχουμε εμπεδώσει αυτό) οπότε από τις εννιά μέχρι τις πέντε είναι συνήθως σε ένα γραφείο σε ένα μισό εγκαταλελειμμένο δημόσιο κτίριο. Κάποιες μέρες έχει υπηρεσία σε σπίτια, ιδρύματα κλπ ή ότι τέλος πάντων κάνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί όταν φεύγουν από τα γραφεία τους. Φαν φακτ!! Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα μου δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία οπότε όλα τα βάσανα της Θεοδώρας τα στηρίζω κυρίως σε ότι έχω μάθει από αυτήν χαχα. Φαντάζομαι λοιπόν ότι πνίγεται στην χαρτούρα και ότι το δράμα στο γραφείο είναι πιο τοξικό και από το Τσερνόμπιλ. Αλλά παρόλα αυτά η Θεοδώρα λαμβάνει ικανοποίηση από την δουλειά της όταν της δίνεται η ευκαιρία να βοηθάει κόσμο παρόλο που ώρες ώρες νιώθει σαν να βουρκώνει στο γραφείο.

Η Έλενα από την άλλη ακόμη δεν έχω αποφασίσει εκατό της εκατό αν έχει άλλη δουλειά πέρα από το να είναι πάρτ ται�� ντεντέκτιβ...ή αν είναι φουλ ταιμ ντεντέκτιβ....ή έστω μέχρι πιο σημείο δουλεύει με τις αρχές.... Σίγουρα πρέπει να συνεργάζεται ως έναν βαθμό για να μπορεί να μιλάει σε υπόπτους και να χειρίζεται στοιχεία αλλά ταυτόχρονα θέλω να είναι και κάπως πιο ανεξάρτητη. Νομίζω είμαι πολύ picky σε αυτό το θέμα, στο μυαλό μου είναι μια πολύ συγκεκριμένη ισορροπία που πρέπει να διατηρηθεί: από την μια οι φικτιοναλ ντεντέκτιβ θεωρώ ότι δεν πρέπει να λειτουργούν ως αυτόκλητοι μπάτσοι οι οποίοι είναι και καλά πιο ~αποτελεσματικοί~ επειδή απλά δεν απαντούν σε καμία νομοθεσία αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω να Είναι ακτουαλ αστυνομικός.... δεύτερο φαν φακτ για απόψε, στο αρχικό ντραφτ της ιστορίας η Έλενα ήταν ντεντέκτιβ επαγγελματίας αστυνομικίνα... από τότε προφανώς το άλλαξα αυτό το στοιχείο της ιστορίας αλλά δεν έχω ακόμη καταλήξει ακριβώς στο πως δουλεύει η δουλειά της λολ. Θα σας ενημερώσω όταν καταλήξω σε κάτι τελικό. Αν και λίγο πολύ καταλήγω στο ότι έχει κάποια βαρετή μπεισικ δουλειά και απλά λύνει μυστήρια στον ελεύθερο της χρόνο. Ποιός την πληρώνει για αυτό;; Η αστυνομία φαντάζομαι. Ως σύμβουλο ή κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα, η Έλενα τα βράδια της βλέπει πολύ τηλεόραση και όχι οπωσδήποτε καλή τηλεόραση. Μιλάμε για μια γυναίκα η οποία θα έβλεπε το tv queen του όπεν μόνο και μόνο επειδή της φαίνεται τραγελαφικό.

Και για την τελευταία ερώτηση!!! Η Έλενα με τον γιό της είναι λίγο (ως πολύ) απομακρυσμένοι μεταξύ τους για κάποιο χρόνια. Νομίζω απλά συμπαθεί περισσότερο τον πατέρα του 😔 και είναι ενήλικος τώρα πια και απλά Δεν Έχει Χρόνο Να Επισκέπτεται (ή απλά το χρησιμοποιεί ως δικαιολογία). Οπότε όχι, μέχρι να επανενωθούν μεταξύ τους μάνα και παιδί η Θεοδώρα δεν έχει γνωρίσει τον γιο της Έλενας. Εντωμεταξυ δεν του έχω δώσει καν όνομα ακόμη. Όπως καταλαβαίνεις σαν χαρακτήρας δεν είναι πολύ fleshed out. Έχω περισσότερη επαφή με τα συναισθήματα και τον ρόλο που παίζει στην ιστορία παρά με το πχ τι σπουδάζει ή τι χρώμα μαλλιά έχει. Κυριολεκτικά έριξα κορώνα γράμματα για να διαλέξω αν θα είναι γιός ή κόρη. Πάντως στο μυαλό μου γνωρίζει και επισήμως την Θεοδώρα λίγο πριν η Θ τα "φτιάξει" με την μάνα του (βάζω το φτιάξει σε αστεράκια επειδή η σχέση τους είναι περισσότερο προς κουιαρ πλατωνική παρά παραδοσιακή ρομαντική σχέση). Αργότερα θα βρουν μια ισορροπία μεταξύ τους αλλά στην αρχή η Θεοδώρα δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Πώς κάνει καν κανείς parent έναν δεκαεννιάχρον�� έτσι στα ξαφνικά. Ακολουθήστε για περισσότερες φιλοσοφικές ερωτήσεις.

[psychotiko-epeisodio]

Ξέρεις τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πως ένας τρόπος να εξελιχθω και να μετακινηθω από πράγματα που δεν μου αρέσουν στην ζωή μου σήμερα,θα ήταν το να σκέφτομαι τι θα έκανε στην θέση μου ο ιδανικός μου εαυτός.

Έχω κάποια όνειρα για εμένα.Που ναι μεν μοιάζουν εξωπραγματικά,αλλά πεθαίνω να καταφέρω.Και όχι τόσο στα πρακτικά,το να βγάλω χρήματα,να κάνω την δουλειά τον ονείρων μου κλπ,όσο στο να καταφέρω να τα βρω εξολοκλήρου με την πάρτι μου.

Να ξεφορτωθω από πάνω μου όλες μου τις ανασφάλειες,που όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω ότι δεν είναι και τόσο δικές μου τελικά,να γίνω ανεξάρτητη συναισθηματικά,να μην έχω ανάγκη κανέναν και τίποτα.Στην ουσία θέλω να ελευθερωθω,γιατί νιώθω ότι έχω μια αλυσίδα στα πόδια μου μόνιμα.

Και καταλαβαίνω ότι ο μόνος που με εμποδίζει και με σαμποτάρει πλέον είμαι εγώ.Αρα εμένα πρέπει να αλλάξω.Προσπαθησα πολύ να ρίξω το φταίξιμο στους γύρω μου, να τους φέρω στα μέτρα μου,να τους αλλάξω και δεν δούλεψε.

Έτσι ο ιδανικός μου εαυτός σε αυτό το σημείο απλά θα προσπαθούσε να μου επουλώσει τις πληγές και μετά θα έδιωχνε από κοντά του όποιον προσπαθεί να του ανοίξει καινούργιες.

Με βοηθάει να το σκέφτομαι .Όπως και το ότι έχω χιλιάδες επιλογές στα χέρια μου και όμως επιλέγω να μένω ακίνητη.

[nofuckinlabels]

Άκου, είμαι ο "δε χορταίνεις να σε βλέπεις". Σε ακολουθώ λίγο καιρό και διακρίνω ένα μικρό ναρκισισμό, υπό την έννοια ότι κάνεις photoshoot - τώρα - για το tumblr; Δε τους αξίζει και υποτιμάς τον εαυτό σου.

Αυτό που με έκανε να σου ξαναστείλω ήταν το ask που έλεγε για το σώμα σου και είπες πως δεν κυνηγάω το standard.

Πάνω σε αυτό ήθελα να πω, πως είσαι πανέμορφη, έχεις πολύ ωραίο πρόσωπο και θα καταλάβεις μεγαλώνοντας ότι αυτό έχει σημασία. Το σώμα για τον/την σύντροφο; Είναι για 10 λεπτά; Μισή ώρα; Κατά τη συνεύρεση. Όλες τις υπόλοιπες ώρες είναι το μυαλό και η προσωπικότητα. Από εμφάνιση για μένα το πρόσωπο είναι το παν. Και εσύ είσαι ένας άγγελος.

Για τα υπόλοιπα παιδιά που ίσως διαβάζουν, ήθελα να πω:

Αγκαλιάστε τη διαφορετικότητα σας. Μην επηρεάζεστε από όσους ανταγωνίζονται το πιο μοδάτο καλίγραμμο σώμα των εκάστοτε ημερών. Το σώμα το κοιτάμε από την σκοπιά της υγείας και αν κάνει αυτά που χρειάζεται το μυαλό μας να κάνει. Στο δικό μου το μυαλό δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο στη ματαιοδοξία και στα trend της εξωτερικής εμφάνισης. Ο χρόνος που έχουμε είναι πεπερασμένος και αυτό που πρέπει να αναζητάμε είναι η γνώση και η ευτυχία.

Όλα αυτά δεν θα έχουν κανένα νόημα μετά τα τριάντα (30), όπου οι πιο περιζήτητοι θα είναι οι κοινωνικά καταξιωμένοι, οι έξυπνοι, οι σπουδαγμένοι, αυτοί που κάνουν το ταίρι τους να νιώθει ασφάλεια (από όλες τις πλευρές). Κανείς δε θα κοιτάει αν έχεις κοιλιά ή μεγάλο κώλο. Αν είσαι έξυπνη, ξεχωριστή, ανεξάρτητη, που βγάζεις τα προς το ζην κάνοντας κάτι χρήσιμο και αξιοπρεπές, αν έχεις δει τον κόσμο και πάει λέγοντας. Η ουσία δηλαδή.

Δεν ειναι σε καμια περιπτωση για το tumblr. Μαρεσει να παιρνω φωτογραφιες τα παντα και ο εαυτος μου ειναι ενα απο αυτα. Δεν ειναι οτι θεωρώ εμενα το αντικειμενο θαυμασμου θεωρω πολυ ομορφο τον συνδυασμό του οποιοδήποτε ανθρωπου με το περιβαλλον απλα εμενα εχω εύκαιρη

Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια αλλα το σωμα δεν ειναι ουτε για 10 λεπτα ουτε μονο για την συνευρεση. Το σωμα είναι εκεινο που μας κουβαλαει μεσα στην ημέρα. Το σωμα ανα τους αιωνες εμπνέει καλλιτέχνες γιατι πραγματικα για εμενα ειναι αποδειξη οτι υπαρχει κατι ανωτερο , ενας δημιουργος οποιοσδήποτε και να ειναι αυτος. Ειναι ενα εμφυτο εργο τεχνης.

Συμφωνω με οσα λες και αμα θελετε να αλλαξετε να ειστε σιγουροι οτι το κανετε για την δικη σας αισθητικη και οχι επειδη πεσατε στην παγιδα του ετεροπροσδιορισμου.

Σε ολες τις ηλικιες η εμφανιση παιζει ρολο. Εγω προσωπικα κοιταω τον τροπο που καποιος επιλεγει να προβαλει τον εαυτο του και οχι εμφυτα χαρακτηριστικά. Εκτιμαω παρα πολυ την αισθητική. Ειναι αυτονόητο βέβαια οτι κοιταμε πρωτα αυτα που εσυ λες «ουσια»

Εκτιμώ παρα πολυ που αφιερωσες χρονο για να το γραψεις αυτο και χαιρομαι που με ακολουθούν ατομα σαν εσενα

[diary-of-touli]

12/1/24

4:40

Σήμερα αποφάσισα να γράψω κάτι διαφορετικό, κάτι που έχω να γράψω από την καραντίνα και αυτό είναι πολύυυς καιρός. Θα γράψω για 'μένα. Και πώς τα περνάω εγώ και μόνο εγώ με τον εαυτό μου. Εγώ θα είμαι το κεντρικό πρόσωπο του σημερινού μου κειμένου. Θα καταγράψω τι μου συμβαίνει. Είμαι καλά; Θα πω πως ναι. Ναι, είμαι. Είμαι πολύ καλά μάλιστα. Νιώθω υπέροχα και η πρώτη αιτία αυτής της μεταστροφής ήταν η δουλειά. Ναι, δουλεύω. Δουλεύεις πια. Ουάου. Τεράστιο βήμα για 'μένα. Τιτανομέγιστο. Πώς κρατήθηκα τόσο καιρό και δεν το κατέγραψα νωρίτερα; Μάλλον δεν προλαβαίνω, γιατί το σκέφτηκα πολλές φορές αυτό. Δηλαδή το να το γράψω. Ξεπέρασα τον εαυτό μου. Πραγματικά νιώθω ότι τον ξεπέρασα, διαχειρίστηκα έναν από τους μεγαλύτερους μου φόβους αντιμετωπίζωντας τον μάλιστα κατά μέτωπο. Άμεσα και με χωρίς πολλές σκέψεις. Γιατί μόνο έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας. Και το ξέρω, αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Και για αυτό νιώθω περήφανη για ΄μένα και τα κατορθώματά μου. Γιατί για 'μένα είναι κατόρθωμα, το μεγαλύτερο ίσως. Και νιώθω υπέροχα. Νιώθω ανάλαφρη και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου. Νιώθω ανεξάρτητη και δε φοβάμαι το μέλλον που θα αντιμετωπίσω. Αλήθεια. Και αυτό είναι τέλειο και ανακουφιστικό. Είμαι καλά. Δουλεύω και δεν καταστράφηκε ο κόσμος που το δοκίμασα, που το τόλμησα. Και θέλω τόσα πολλά να κάνω. Μου έχει δώσει αρκετή αυτοπεποίθηση και ενέργεια η νέα πτυχή της ζωής μου, η πτυχή της ενήλικης ζωής, της πραγματικά ενήλικης, της εργασίας. Νιώθω σιγά σιγά να βρίσκω ταυτόχρονα τον παλιό και έναν ολοκαίνουριο εαυτό. Επανήλθε η ενέργεια και η διάθεσή μου για πράγματα και όνειρα και περιπέτειες, αλλά μου δημιουργήθηκαν και νέες διαθέσεις. Όπως η διάθεση να πάω παρακάτω. Που ήδη το είχα κάνει ξεκινώντας από τη δουλειά. Ήταν το πρώτο βήμα μιας νέας εποχής και ήταν τέλειο που άλλαξε η σελίδα. Στην αρχή αργά και σταθερά και τώρα ως χείμαρρος. Η τελευταία συνθήκη τάραξε κάπως τα νερά, αλλά ήταν απαραίτητη. Γιατί που και που πρέπει να διαταράσσονται τα νερά, για να καθαρίσει το τοπίο. Και έγινε κι αυτό. Και έφυγαν άνθρωποι και ήρθαν άνθρωποι. Άνθρωποι που εξακολουθώ να αγαπώ και να εκτιμώ έφυγαν, αλλά αναγνωρίζω πως ήταν για δικό μου καλό και ήταν μια δύσκολη σκέψη, απόφαση και πράξη να γίνει. Αλλά έγινε. Και ειλικρινά δεν πειράζει. Γιατί ήρθαν νέοι άνθρωποι, που θα φέρουν ίσως και ελπίζω νέο αέρα και κύμα και βροχή και όλες τις καιρικές συνθήκες και τα φυσικά φαινόμενα. Γιατί και η μόνιμη μουντίλα ή η μόνιμη λιακάδα δεν είναι πάντα για καλό, γενικώς η μονιμότητα. Κάποιες φορές θέλεις και λίγη αστάθεια. Και λίγη ασάφεια. Βέβαια, στη συγκεγκριμένη περίπτωση η ασάφεια στην οποία αναφέρομαι είναι ξεκάθαρα και εκκωφαντικά αναγκαία και γεμάτη νόημα. Όλα βγάζουν νόημα κάπως τώρα. Και χαίρομαι για αυτό. Είμαι ενθουσιασμένη και εκστασιασμένη. Αναρωτιέμαι καμιά φορά "Αλήθεια εγώ είμαι αυτή; Γιατί μου αρέσω πολύ". Σαφώς και ακόμη έχω άγχη και ανησυχίες και φόβους, γιατί αν δεν είχα, δε θα ήμουν εγώ. Αλλά έχουν τροποποιηθεί, δεν βρίσκονται ψηλά σαν θεόρατα απροσπέλαστα αντικείμενα, αλλά τα βλέπω στα μάτια, είναι στο ύψος μου και μπορώ να τα διαχειριστώ. Ουαου. Ελπίζω να συνεχίσω να εντυπωσιάζομαι από'μένα. Μου αρέσει αυτή η συνθήκη. Μου αρέσω.

[portokali]

1, 22, 25 for the end of the year asks!!

ευχαριστω αριαδνηηηηη

1. song of the year? spotify says ο μπάσταρδος γιός του δελιβοριά but when it comes to songs that actually resonated and set the beat for this year i gotta say south by hippo campus (wise men talk the same way my mother told me/i walk the same way father taught me/back straight and chest out, just like a soldier) & ακουστικά στο τραίνο by pan pan (η ζωή δεν είναι ταινία για να μοντάρεις μια μέρα το μάγκνουμ όπους σου/όμως ξέρεις πως έχεις δίκιο να πιστεύεις σε σένα και στους ανθρώπους σου/όλα σε διώχνουν/όμως υπάρχει και κάτι που σε κρατάει εδώ/ακουστικά στο τρένο/δάκρυα στα μάγουλα)

22. Favorite place you visited this year? ahhh louisianaaa <3333 wonderfulll placeeee i'm so glad i got to go <3

25. Did you create any characters (in games, art, or writing) this year? Describe one

ρε φέτος ήταν τόσο κακή χρονιά όσο αφορά το δημιουργικό κομμάτι, όλες οι ιδέες που δούλεψα ήταν παλιές Τ__Τ δεν είχα σχεδόν καθόλου καινούριες ιδέες, ΑΛΛΑ μια φορα όσο άκουγα wang (ναι..) στο μετρό i did come up with a greek spiderman for the spiderverse, είναι ο πέτρος μπάρκας, είναι ένας απλός φοιτητής στη θεσσαλονίκη, έχει μπλέξει με βρομωδουλειές για να βγάλει τα προς το ζην γιατί οι οικογένεια του είναι φτωχοί, τον τσιμπάει δικέφαλη ραδιενεργή αράχνη (ΠΑΟΚ ρεφ), ο κολλητός του ο Μήτρος είναι κάτι σαν ;; το άβαταρ της πόλης της Θεσσαλονίκης;; (δε το έχω καλοσκεφτεί αυτό) η άλλη του η κολλητή η Δώρα είναι μπουτς λεσβία, το λοβ ιντερεστ του ειναι μια ανεξάρτητη σλατίνα αλλά στη κορύφωση της ιστορίας ο κακός δεν απαγάγει αυτήν αλλά το μικρό του αδερφό για να το κρατήσει αιχμάλωτο γιατι οφ κορς θα έγγραφα για αδέρφια, πάντα γράφω για αδέρφια

[magic-and--dreams]

Μμμ, θέλω να δουλέψω πάνω μου, μέσα μου για εμένα. Θέλω να σοβαρευτώ και να μην φοβάμαι να είμαι ο εαυτός μου. Να φοράω ό,τι θέλω και να σέβομαι τον εαυτό μου. Θέλω να μην ασχολούμαι με κανέναν και τίποτα. Να έχω τις φίλες μου και τον καζ και να μην κοιτάω κανέναν άλλον πέρα από αυτούς, αλλά να τους δίνω ελευθερία. Θέλω να χτίσω τον εαυτό μου έτσι όπως δεν έχω κάνει ποτέ ξανά. Να γίνω δυναμική και ανεξάρτητη. Θέλω να κοιτάξω τον εαυτό μου και το μέλλον μου χωρίς ηττοπάθειες και απελπισία. Σημασία δεν έχει αν τα καταφέρω, αλλά να είμαι ο εαυτός μου. Καθαρό μυαλό και στόχος. Στόχος και καθαρό μυαλό. Θέλω να γίνω η πιο γοητευτική μεριά του εαυτού μου χωρίς να δίνω το παραμικρό δικαίωμα σε κανέναν. Είμαι εγώ χωρίς κανέναν, ανοίγω έναν δρόμο στον εαυτό μου και του επιτρέπω να ζήσει.

[existenztheory]

Αφύπνιση.

Σκεφτείτε όλους τους τρόπους με τους οποίους κατηχηθήκατε: νηπιαγωγείο, οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, λύκειο, πανεπιστήμιο, φίλοι, κοινωνικοί κύκλοι, πάρτι, αθλητισμός, βιβλία, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο, βιντεοπαιχνίδια, διαφημίσεις, παντοπωλεία, εμπορικά κέντρα κ.λπ.

Σκεφτείτε την ιδέα ότι ΟΛΕΣ οι πεποιθήσεις σας για την πραγματικότητα είναι πολιτιστικός προγραμματισμός. Δεν τις πιστέψατε επειδή ήταν αληθινές, τις πιστέψατε επειδή δεν γνωρίζατε καμία άλλη δυνατότητα. Φυσικά αυτό περιλαμβάνει όλες τις λεγόμενες "επιστημονικές" και "ορθολογικές" ιδέες σας. Σχεδόν καμία ιδέα σας δεν προήλθε από ανεξάρτητη ενατένιση της πραγματικότητας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ουσιαστικά τρέχετε τριγύρω και μολύνετε άλλους ανθρώπους με τις ιδέες σας, όπως ακριβώς τα ζόμπι. Και αν κάποιος προσπαθήσει να σας τα επισημάνει όλα αυτά, φυσικά θα τα αρνηθείτε σθεναρά.

Ποιος θα ήσασταν, πώς θα ήταν η ζωή σας σήμερα, αν δεν είχατε κατηχηθεί με όλες τις ιδέες που υπάρχουν στο κεφάλι σας; Φανταστείτε να είχατε γεννηθεί σε μια οικογένεια Μορμόνων, σε μια μουσουλμανική οικογένεια, σε μια ορθόδοξη εβραϊκή οικογένεια, σε μια πολυγαμική οικογένεια κ.λπ.

Προσέξτε! Μπορεί να σκεφτείτε στον εαυτό σας: "Φτου! Είμαι τόσο τυχερός που δεν γεννήθηκα σε μια από αυτές τις φονταμενταλιστικές οικογένειες. Πραγματικά απέφυγα μια σφαίρα!" Μόνο που δεν την γλιτώσατε! Όλα τα κοσμικά φιλελεύθερα ιδανικά σας είναι επίσης απλώς πολιτιστική κατήχηση. Αν πιστεύετε στην αξία της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της καλοσύνης, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ��λήθειας κ.λπ. - όλα αυτά είναι πολιτισμική κατήχηση! Δεν επινοήσατε ούτε μία από αυτές τις αξίες/ιδεώδη. Προσέξτε αυτό! Σταματήστε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Εντοπίστε προσεκτικά από πού προήλθε καθένα α��ό τα ιδανικά σας. Όχι τον μύθο για το από πού προέρχονται, αλλά από πού ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προέρχονται: κάποιος σας κατήχησε και εσείς το καταπιήκατε με το αγκίστρι.

Μόνο αν το καταλάβετε αυτό, θα έχετε την ευκαιρία να απελευθερωθείτε.

Τώρα έχετε μια αίσθηση του τι θα χρειαστεί για να ξεφύγετε από το Matrix.

[hadnews-greece]

Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων μετέφερε τα κεντρικά της σε ένα νέο κτήριο. Ή μάλλον, σε ένα πρώην εμπορικό κέντρο, με roof garden και όλες τις ανέσεις, που έχει ενοίκιο τριακόσιες εξήντα πέντε χιλιάδες ευρώ το μήνα. Και το συμβόλαιο μίσθωσης είναι για 12 χρόνια. Με μία ιδιωτική εταιρεία που στο διοικητικό της συμβούλιο έχει ανθρώπους του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με άλλα λόγια, συνολικά σχεδόν πενηντατρία εκατομμύρια ευρώ, από τα χρήματα των φόρων μας, θα πάνε σε μια εταιρεία, μεγαλοστελέχη της οποίας έχουν σχέσεις με τον πρωθυπουργό. Καλά πήγε κι αυτό. Σε αυτό το βίντεο θα δούμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για αυτή τη σκανδαλώδη μετακόμιση της ΑΑΔΕ. Για το αποτυχημένο εμπορικό κέντρο, που οδήγησε την εταιρεία διαχείρισής του στη χρεοκοπία. Για τον δήθεν “διαγωνισμό”, που αν ήταν πιο φωτογραφικός, θα τον έλεγαν “Annie Leibovitz”. Και τελικά, ποιοι θα ωφεληθούν, εις βάρος όλων μας, σε μία άκρως προκλητική κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. Και όλα ξεκίνησαν από την ραγισμένη καρδιά της Αθήνας. To αποτυχημένο “Athens Heart”. Το εμπορικό κέντρο Athens Heart άνοιξε επίσημα τις πύλες του στις 4 Δεκεμβρίου του 2008. Βρισκόταν στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Στην περιοχή του Ταύρου, στην οδό Πειραιώς 180 στη συμβολή της Πειραιώς με τη Χαμοστέρνας. Στόχος του όπως και των περισσότερων εμπορικών κέντρων ήταν να προσφέρει στους επισκέπτες μια ολοκληρωμένη εμπειρία shopping και ψυχαγωγίας. Ο χώρος των καταστημάτων κάλυπτε είκοσι χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Φιλοξενούσε 80 καταστήματα λιανικής με επώνυμες μάρκες καθώς και καφετέριες και άλλους χώρους εστίασης. Το κτίριο διέθετε τριώροφο υπόγειο πάρκινγκ 750 θέσεων που καταλάμβανε τριάντα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Σήμα κατατεθέν του Athens Heart ήταν η ανοιγόμενη οροφή του καθώς και η φοβερή θέα που πρόσεφερε προς την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό. Το Video "Τερατώδες ΣΚΑΝΔΑΛΟ με το νέο κτήριο της ΑΑΔΕ" αναρτήθηκε 25/11/2024 στο Youtube κανάλι PCsteps.gr

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Σκληρή επίθεση της Τζάκρη στον Πολάκη: Είναι αξιοθρήνητος - Κρατούσε το φανάρι σε άλλους

Στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και στην εκπομπή «Σήμερα» με τους Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο βρέθηκε η ανεξάρτητη βυλευτής, Θεοδώρα Τζάκρη, η οποία τοποθετήθηκε για τις τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου στην προεδρία του κόμματος. Τζάκρη: O Πολάκης είναι αξιοθρήνητος – Κρατούσε το φανάρι σε άλλουςhttps://t.co/JLvKlvamPC pic.twitter.com/FdZiC4TrWV — ΕΛΛΑΔΑ 24…

[instantlyfancysweets-blog]

Μητρώo Βραχυχρόνιας Διαμονής-Όσα χρειάζεται να γνωρίζετε (Χρήσιμες πληροφορίες για τις μισθώσεις που συνάπτονται μέσω ψηφιακών πλατφορμών Airbnb, booking κ.ο.κ.)

Έπειτα από την έναρξη λειτουργίας του Μητρώου Βραχυχρόνιας Διαμονής στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού, η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τη λειτουργία του. Δείτε τα βίντεο που ανήρτησε η ΑΑΔΕ με οδηγίες χρήσης στο τέλος του κειμένου. 1. Ε Πότε μια μίσθωση ακινήτου ορίζεται ως βραχυχρόνια στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού; Α Οι…