#αγαπητη μου

[xehasmenesithakes]

Χάρη σήμερα έχω γενέθλια.

Υποτίθεται αυτή η μέρα θα πρέπει να σου θυμίζει πόση αγαπη έχεις τριγύρω σου και ποσα άτομα χαίρονται για την ύπαρξη σου, εμένα μου δείχνει το αντίθετο

Τα τελευταία χρόνια μου δείχνε το αντίθετο.

Ξέρω ότι γενικά στόχος είναι να βρεις την αγαπη μέσα σου μπλα μπλα και να μην εξαρτάσαι από άτομα γύρω σου αλλά γαμωτο είμαστε όντα που χρειαζόμαστε το ένα το άλλο για επιβίωση ποσο μάλλον για εξέλιξη και αγαπη. Όποτε όσο προχο και να είναι ε δεν γίνεται να μην σε επηρεάζει οποιοδήποτε τρίτο άτομο με το οποίο έχετε σχέση.

Αυτό το χρόνο, που γίνομαι 27 έχω λίγη περισσότερη αγαπη για τον εαυτό μου όποτε δεν το πηρα τόσο κατάκαρδα αλλά και πάλι.

Ήμουν μέχρι το απόγευμα στη σχολή, το απόγευμα που γύρισα μου πε η μαμά μ, με πήρε ο μπαμπάς μ, μ στείλαν 2-3 φίλοι μνμ και υποτίθεται θα ερχόταν η νονά μου που μένει κυριολεκτικά απέναντι να σβήσω τούρτα όπως κάθε χρόνο. Με πήρε τηλέφωνο και ενώ της είπα έλα λέει ‘έβαλα πιτζαμεσ’. Ήταν 18:56. Και εκεί άρχισε.

Πάνω που ήμουν οκ και ήρεμη γιατί οκ τα περισοτερα κοντινά μου άτομα μου έστειλαν ένα μνμ, αν και περίμενα τηλέφωνο που είναι πιο προσωπικό αλλά αντε.. κι αντε δεν πειράζει που φαίνεται στο ινστα ότι έχω γενέθλια και μόνο ένα άτομο μου πε, αντε.. αλλά να μην κάνει κάποιος δυο βήματα να ρθει να σβήσεις τη τούρτα; Να μην κάνει τον κόπο να αλλάξει μια μπλούζα; Πραγματικά με εκλπησει διότι πάντα έρχεται. Και ναι άρχισε το μυαλό μου να μου λέει ότι δεν είμαι τόσο αγαπητή, ότι δεν αξίζω και τόσο στις ζωές των άλλων, ότι δεν αξίζω καν να αλλάξουν μια μπλούζα να μ πουν χρόνια πολλά. Ότι δεν υπάρχει αγαπη για μένα.

Με τον αδερφό μου έχουμε να μιλήσουμε μ��νες διότι είπε βαριά πράγματα και σήμερα μου μίλησε πρώτη φορά λόγω των γενεθλίων, όμως είπε τόσα βαριά πράγματα που δεν ξεμπερδεύει τόσο εύκολα, έτσι κι αλλιώς ξέρω ότι μου πε από τύψεις. Φώναξε η μαμά μ να σβήσω τούρτα κ είπα δεν θέλω, διότι δεν θέλω να σβήσω τούρτα με τον αδερφό μου αφότου είπε ότι είπε και τη μαμά μου που δεν με στήριξε. Κι αντί να με ρωτήσουν τι έγινε απλά έφυγαν. Δλδ οκ. Για το θεαθιναι θέλατε να σβήσω τούρτα δλδ όχι επειδή νοιάζεστε.

Και τώρα αναρωτιέμαι και πονώ. Ξέρεις το μέτρημα της Μποφίλιου;

Εγώ πόσους ανθρώπους έχω γύρω μου αν κάτσω να τους μετρήσω; Πόσους αληθινούς; Πόσους που να νοιάζονται πραγματικά. Που να μην μετράνε το ότι θα πρέπει να αλλάξουν πιτζάμα για να ρθουν απέναντι. Που να λένε όχι ρε γαμωτο τηλέφωνο θα πάρω δεν θα στείλω ένα ξερο μνμ. Γιατί να τα γιορτάσω;

Απλά δεν καταλαβαίνω τι κάνω λάθος και βλέπω όλους να έχουν άτομα γύρω τους, να τους κάνουν πάρτυ έκπληξη, να φέρνουν δώρα. Εγώ να κάθομαι σπίτι να περιμένω ποιος θα μου πει και να γίνομαι χάλια.

Είχα πάρει τούρτα προχθες διότι είχε ο μπαμπάς μου, και μου την έδωσε πίσω γιατί του πήραν άλλες τρεις, όποτε την έφερα σπίτι και σήμερα υποτίθεται θα σβήναμε αυτήν. Την τούρτα που έφερα εγώ. Ούτε να σκεφτεί κανεις να μου φέρει. Και δεν είναι οικονομικό το θέμα.

Επίσης η μαμά μου έφτιαξε σάντουιτς για βραδινό και δεν με ρώτησε καν. Δεν με ρωτά ούτε τις υπόλοιπες μέρες αλλά έλεος ούτε σήμερα;

Το περίμενα δηλαδή ότι θα τα περάσω έτσι. Απλά εκεί που νομιζω και γω ότι υπάρχει μια δόση αγάπης βλέπω ότι είναι μισή.

Για αρχη καλο μου χρονια σου πολλα και καλα και πάντα υγιής.Λοιπον ακουσε με,καταρχας απο μονη της η μερα των γενεθλιων καπως ειναι μελαγχολικη και γω μπαινω σε αυτο το τρυπακι εκεινες τις μερες λιγο να περιμενω και καπως νιωθω απο μονη της η σταση που παιρνω με θλιβει.Μην συγκρινεις αυτα που βλεπεις στα στορυ στο ινσταγκραμ γενικα προσπαθησε να μην συγκρινεις.Δεν ειναι οτι οι ανθρωποι μας δεν μας αγαπουνε απλα μερικες φορες απορροφουνται τοσο πολυ απο τη δικη τους καθημερινότητα που ξεχνανε να εκτιμησουν οτι συμβαινει διπλα τους.Δεν το δικαιολογω,δεν θα έπρεπε να αφηνουμε τους ανθρωπους μας να γινονται δεδομενοι μεσα μας.Γενικα η ευτυχια κρυβεται στο να γιορταζεις οτι εχεις την ωρα που το χεις.Δεν θα σου πω ανεξου μια κατασταση που σε κανει να νιωθεις μη αγαπητη,θεωρω οτι ηταν απαραδεκτη η σταση τους και λογικο ειναι να αισθανεσαι ασχημα.Προφανως εχουμε αναγκη να μας αγαπανε και εχουμε αναγκη να αγαπαμε.Αλλα εδω μπαινει η αγαπη για τον εαυτο μας,αν νιωθεις οτι παραμεριστηκες οφειλεις να τους το πεις γιατι σε αγαπας και δεν ανεχεσαι αυτο το πραγμα,αν αυτο το περιβαλλον δεν σου δινει αυτο που νιώθεις οτι αξιζεις τοτε επειδη σε αγαπας οφειλεις να βρεις τους σωστους ανθρωπους.Καταλαβες τι εννοω;Η αγαπη σου για σενα υπαρχει για να σε κινητοποιει οχι για να καλυπτει τα κενα που αφηνουν οι αλλοι..καταλαβαινεις τη διαφορα;Δεν θα κανεις εκπτωσεις σε αυτα που νιωθεις οτι αξιζεις.❤️

[the-sun-the-green]

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας | ΙΙΙ

Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.

Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι; Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταξα πίσω απ’τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από σένα. Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι ήτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.  Όταν ακούμπαγα το τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα όταν τη νύχτα κοίταζα τ’ αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα    μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε. Έτσι έζησα. Πάντοτε. Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά -θυμάσαι;- μου άπλωσες    τα χέρια σου τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου αγαπημένη μου.

Θυμάσαι, αγάπη μου,  «την πρώτη μεγάλη μέρα μας»; Σού πήγαινε αυτό το κίτρινο φόρεμα έν’ απλό φτηνό φόρεμα, μα ήταν τόσο όμορφα κίτρινο. Οι τσέπες του κεντημένες με μεγάλα καφετιά λουλούδια. Σού πήγαινε στο πρόσωπο σου ο ήλιος σού πήγαινε στην άκρη του δρόμου αυτό το τριανταφυλλένιο    σύννεφο κι αυτή τη φωνή μακριά ενός πλανόδιου ακονιστή - σου πήγαινε.

Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες, τα ξαναέβγαζα.  Βαδίζαμε χωρίς λέξη. Μα και τι να πει κανείς όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου τόσο μεγάλα. Ένα παιδί στη γωνιά τραγούδαγε τις λεμονάδες του.  Ήπιαμε μιά στα δυό. Κι αυτό το χελιδόνι που πέρασε ξαφνικά πλάι στα μαλλιά σου. Τι σου είπε λοιπόν;

Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου. Δεν μπορεί, κάτι θα σου είπε. 

Το ξενοδοχείο ήταν μικρό σε μια παλιά συνοικία πλάι στο σταθμό που μές στην αντηλιά κοιτάζαμε να μανουβράρουνε τα τρένα.

Αλήθεια κείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή    κάμαρα της ευτυχίας αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω - πόσο σου πήγαιναν.

Α, ήταν ζεστό το σπιτικό μας τότε χαρούμενη η λάμπα μας μεγάλος ο κόσμος.  Απ’ την κουζίνα μύριζε τηγανισμένο λάδι. Έσκυβα, αγάπη μου, και φιλούσα τ’ αλευρωμένα χέρια σου τα χείλια μου γεμίζανε όλο αλεύρια. Σε φίλαγα ύστερα στο στόμα και γέμιζαν και τα δικά σου χείλια αλεύρια. Κοιτούσε ο ένας τον άλλο και γελούσαμε.  Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο μας καλησπέριζε η άνοιξη. Ένα κορίτσι    αντίκρυ τραγουδούσε. Πόσο ήταν όμορφο να ζει κανείς.

Ύστερα ερχόταν η βροχή. Μα έγραφα σ’ όλα τα χνωτισμένα    τζάμια τ’ όνομα σου κ’ έτσι είχε ξαστεριά στην κάμαρά μας. Κράταγα τα χέρια σου.  κ’ έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κ’ εμπιστοσύνη. Θυμάσαι που γονάτιζα τα βράδια και σούβγαζα τα παπούτσια πόσο με πίκραιναν τα παπούτσια σου, πάντοτε λυπημένα,    φαγωμένα στις άκρες ίσως κιόλας να μπάζανε νερά, αγάπη μου μα δεν τόλεγες. Μόνο χαμογελούσες. Ύστερα έσκυβες σιωπηλή και μπάλωνες το παλιό σακάκι μου.  Έν’ ανθισμένο κλωνάρι μυγδαλιάς ο γερτός λαιμός σου. Όχι λοιπόν, δε θα σε πάρει από τα χέρια μου ο άνεμος μήτε η νύχτα κανείς δε θα σε πάρει. Ακούς; Ακούς;

Ήτανε τότε που οι μέρες δε ξέρανε την καταχνιά τότε που άδειαζε η δύση στην αυλή μας μια ποδιά γεμάτη    ροδοδάφνες.

Θυμάσαι ένα βράδυ που χτένιζα τα μαλλιά σου και συ με κοίταζες απ’ τον καθρέφτη και κάτι σιγοτραγουδούσες; Τα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα, στο στόμα σου    ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη στα χέρια σου για πάντοτε ακούμπησα τη καρδιά μου. Τα μάτια σου,  α, τι να πω, αγάπη μου, για τα μάτια σου όταν τα μάτια σου είναι όμορφα σαν όλα μαζί του κόσμου τα    τραγούδια όταν είναι μεγάλα τα μάτια σου σαν την πιο μεγάλη ελπίδα. Τα μάτια σου.

Όταν χαμογελούσες ένα περιστέρι διάβαινε στη βραδιασμένη    κάμαρα ένα σύννεφο χρυσό ταξίδευε στον ουρανό όταν χαμογελούσες. Όταν χαμογελούσες ξεχνούσα τη στέγη που έσταζε, ξεχνούσα    το τρύπιο πάτωμα έλεγα κιόλας, να, μες απ’ τις τρύπες του όπου και νάναι θα φυτρώσουνε μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα. 

Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου,  τότε που μου χαμογελούσες.

Θυμάσαι κείνη τη νύχτα που κοιτάζαμε ώρες τον ουρανό σ’ ένιωθα μες στα χέρια μου να τρέμεις. «Αστέρια μου», είπα,  «κάντε την αγάπη μας λαμπερή κάντε την αγαπημένη μου χαρούμενη. Αστέρια μου, καλά μου αστέρια, κάντε εγώ κι εκείνη να    πεθάνουμε μαζί».

Κι έτσι αυτήν τη νύχτα είχαμε στη μέση των άστρων για πάντοτε παντρευτεί. Α, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου    τα γόνατα που σε γεννήσανε για μένα να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το     φόρεμά σου να κρύψω σαν φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ’     το σεντόνι που κοιμήθηκες. Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ’ έχει δει γυμνή πριν από μένα να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόσο ατελείωτη ευτυχία. Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και    πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Ήξερες να δίνεσαι, αγάπη μου. Δινόσουνα ολάκερη και δεν κράταγες για τον εαυτό σου παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Καθώς γδυνόσουν θρόιζαν τα φύλλα ενός δάσους μακρινού ο ουρανός ξαστέρωνε μονομιάς καθώς γδυνόσουνα. Σαν μια αγκαλιά άσπρα λουλούδια τα εσώρουχα σου πάνω    στην καρέκλα.  Κ’ ύστερα τίποτ’ άλλο παρά η αγάπη μας τίποτ’ άλλο παρά εγώ κ’ εσύ τίποτ’ άλλο παρά οι δυό μας κι ούτε χτες ούτε αύριο τίποτ’ άλλο παρά μόνο τώρα τίποτ’ άλλο παρά εγώ κ’ εσύ τώρα, τώρα μαζί τώρα μαζί πάντα μαζί οι δυό μαζί... Σε σκέπαζα ύστερα με το σεντόνι. Το παιδί μας θάθελα να σου μοιάζει έλεγα.  Όχι, έκανες εσύ. Το παιδί μας θάθελα να μοιάζει εσένα.

Τότε σπάσαν την πόρτα μας. Έπρεπε να χωριστούμε, Μαρία, να χωριστούμε για να μην ξαναχωρίζουν πια οι άνθρωποι. Ακούμπησα το χέρι μου στην κοιλιά σου ν’ αποχαιρετήσω το     παιδί μας. Αντίο. Αντίο. Το παιδί μας, Μαρία, θα πρέπει να μοιάζει μ’ όλους τους     ανθρώπους που δικαιώνουν τη ζωή.

[legiocknd]

Ανησυχώ για το κενό που πρέπει να αφήσω στο γράμμα ,αυτό μετά το "αγαπητέ/αγαπητη" και πριν το "με αγάπη"

Ανησυχώ για τα κενά αέρος στα αεροπλάνα στα σακουλάκια με τα πατατάκια

Στο στομάχι μου..

still.vi κενά

[immortality-13]

αφού ο Αύγουστος φτάνει στο τέλος του πως τα πέρασες στις διακοπές σου αγαπητη ιμο;🥰

Αρκετά όμορφα, γέμισα τις μπαταρίες μου, σύλλεξα στιγμές και εικόνες που μου προσφέρουν έμπνευση και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες που θα μου φανούν χρήσιμες. Γενικά ήταν ένα αρκετά δημιουργικό καλοκαίρι και φυσικά δεν έλειψαν και στιγμές με φίλους που θα λου μείνουν αξέχαστες.

Ελπίζω να περνάτε όλοι σας υπέροχα<3

[mpolikh-gkrinia-kai-aiwnia-neura]

Αλλα θα τα εκανα και πραξη τα λογια μου αγαπητη..

Δεν το ξέρω αυτό, αλλά τέλος πάντων δεν νομίζω ότι έχει σημασία.

[kati-diaforetiko]

Ο κριος μου τι σου λεει αγαπητη; Χιχι

Όντως θέλεις να σου κάνω expose;

[psychysmos]

Πέρασα ακριβώς τν ίδια φάση με το προηγούμενο ανων, ενώ τον ήθελα μου έλεγε για μια άλλη,του εξέφρασα τα συναισθήματα μου αργότερα, φάνηκε πρόθυμος να βγούμε, αλλά ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να στείλει πρώτος να δει αν είμαι καλά μετέπειτα,αν κ γενικότερα είναι εγωιστής.Εν τέλει του έστειλα μια παράγραφο που του έλεγα ότι είναι σεβαστό το ότι δεν έχει στείλει πρώτος,το ότι εγώ ξενέρωσα όταν μου έλεγε για την άλλη (κι ας μην το εννοούσα) κ πως θέλω να προσέχει. Πόσο σκατα τα έχω κάνει αγαπητη αρμονία;

Ρε μωρά μου μια ερώτηση

ΕΙΝΑΙ THING ΤΗΣ ��ΕΝΙΑΣ ΤΟΥ 2000 ΤΟ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΠΡΩΤΟΣ;

Σοβαρευτείτε. Εφόσον τον θελεις καλα έκανες και έστειλες αλλα καλο θα ήταν να μην λες πράγματα που δεν ισχύουν, όπως αυτο με την πρώην ή οτι ειναι σεβαστό το οτι δεν έστειλε πρώτος γιατί όπως φαίνεται σε πείραξε. Η βάση να ειναι η ειλικρίνεια γιατί και μελλοντικά αν τρέξει το μεταξύ σας χωρίς αυτήν δεν θα λειτουργήσει.

[tromokraths]

Τρομοκράτη είναι ένα παιδί το οποίο είναι 3 χρόνια μικρότερο μου 15 αυτός 18 εγώ ... Είναι ώριμος για την ηλικία του και δεν φαίνεται για 15 αλλά για παραπάνω... anyway είμαι μπερδεμένη μου ζήτησε να τα φτιάξουμε και δεν ξέρω......

Αγαπητη φιλη,  λογικα σου φαινεται περιεργο επειδη ειναι μικροτερος και νομιζω λογικο αλλωστε. Αν εσυ δεν εχεις θεμα γιατι να εχω εγω; Με την ευχη μου

[georvsd]

Εισαι πολυ επιλεκτικος με τα ασκ, ναι ξερω οτι προφανως θα εχεις εκατονταδες τετοια αλλα γενικα εγω προσωπικα οτι ασκ και να εχω στειλει δεν το απαντας ποτέ. Οποτε τελευταια φορα που σου γραφω, απλα για να σου πω οτι δεν σου παει η ψευτομαγκια Τζεο, προσγειωσου γιατι κανεις και γαμω μουσικη και ειναι κριμα να το χασεις γιατι οπως λες "ωριμαζεις".Δεν θα παψω να ειμαι φαν, απλα θα ηθελα να εισαι πιο ευγενικος(οχι να μην εισαι ο εαυτος σου) γιατι οι περισσοτεροι που σου γραφουν ειναι κυριως φαν σου

Ωριμοτατη αντιμετωπιση αγαπητη/ε φαν.

Καπου ομως εχεις σοβαρα ψεγαδια.

Νουμερο 1 : Ειμαι φοιτητης.Νουμερο 2 : Ειμαι μουσικος.Νουμερο 3 : Ειμαι 18 χρονων.

Αν συνδυασεις αυτα εδω τα 3 καταλαβαινεις οτι ο χρονος μου ειναι περιορισμενος,ειδικα μεσοβδομαδα που πηγαινω στη σχολη μου (και λεω πηγαινω γιατι δε χανω μαθημα,δεν καιω τα παντα λες και δε με νοιαζει).

Απο κει και υστερα,απανταω τα ασκς με ουσια,που δεν εχω ξανααπαντησει ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ. Αν λοιπον ρωτας μαλακιες ή ρωτας τι καφε ηπια σημερα ή ρωτας πως λενε την κοπελα μου ή ρωτας γνωμη για ταδε ή ρωτας 2 μερες μετα απο το λαηβ στην αθηνα ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΗΒ ΑΘΗΝΑ, πρεπει να καταλαβεις τους λογους για τους οποιους δεν σου απανταω. Ψευτομαγκια θα ηταν να σου συμπεριφερομαι γαματα μονο για το φαινεσθαι ενω μεσα μου εβραζα. 

ΥΓ. Δεν με εχει αναγκασει κανεις να εχω tumblr και να απανταω σε ο,τι με ρωτανε. Μπορουσα καλλιστα να μην ειχα και να μην ειχες την ευκαιρια να διαβασεις ουτε αυτα τα λιγα που απανταω κατα καιρους. Προσγειωσου. :)

[xehasmenesithakes]

💌

Αγαπητη μου διαβασα το μυνημα σου,να ξερεις το διαβασα σε δυο μερες ηταν πολυ μεγαλο και πραγματικα με ενθουσιαζει το γεγονος οτι εγραψες τοσο πολυ για να μου εξηγησεις και ολα αυτα για την γνωμη μου.Για μενα η ιστορια, μου ηταν πολυ ξεκαθαρη το τι συμβαινει πισω απο τα γεγονοτα και ετσι οπως τα εγραφες φαινεται οτι αντιλαμβανεσαι και εσυ τα ‘ψιλα γραμματα’.Προφανως,υπαρχει κατι και απο τις δυο πλευρες οι κινησεις του και ο τροπος του το φωναζουν απο μακρια,οπως και οι δικες σου.Γιαυτο σιγουρα να μην αμφιβαλλεις.Απο κει και περα το οτι η κατασταση μενει σε αυτο το σημειο και δεν εξελισσεται σε κατι δειχνει οτι υπαρχει ατολμια και ντροπη και απο τις δυο πλευρες ή στο παιδι του αρεσει απλα αυτη η κατασταση και αυτο το ηπιο φλερτ που υπαρχει στην ατμοσφαιρα και θελει να το κρατησει εκει.Απο την δικη σου πλευρα,απορω πως δεν εκανες καποια κινηση.Και ξερω τι θα μου πεις,εγραψες τα παντα σε αυτο το γραμμα εκανες την κινηση σου.Αλλα σκεφτηκες οτι αυτη η κινηση ηταν πολυ ρουα ματ,δηλαδη εκανες μια καταθεση ψυχης χωρις να εχεις δειξει κατι ερωτικο απο κοντα του εδειξες ολα τα χαρτια σου και πεταξες το μπαλακι σε αυτον.Το παιδι φαινεται για να μην εχει τολμησει να σε προσσεγγισει πιο ερωτικα φανερα οτι ντρεπεται και με αυτο το γραμμα πιστευω οτι τρομαξε γιαυτο και δεν εχει αντιδρασει,δεν ξερει πως να το χειριστει.Ηταν πολυ γλυκια η κινηση σου αλλα για να παρεις αυτο που θες αυτο που χρειαζοταν και χρειαζεται ειναι να πας και ευθεως να του σκασεις ενα φιλι,μονο ετσι θα παρει μπρος η κατασταση.Ξερω οτι σου φανταζει ακραιο να πας και να κανεις αυτο το πραγμα αλλα αυτος ο τροπος ειναι ο πιο συντομος και ο πιο ξεκαθαρος για να παρεις αυτο που θες.Επισης θα πρεπει να το κυνηγησεις το σιδερο κολλαει στη βραση λενε,πρεπει να επιδιωκεις την επαφη μαζι του και να δρας γρηγορα για να κρατησεις την κατασταση ζεστη γιατι ηδη ειναι κατι που σας εχει αναλωσει τοσο καιρο.Πραγματικα νιωθω οτι ειναι στο χερι σου η κατασταση απλα θα πρεπει να βγεις λιγο απο το κομφορτ ζοουν σου,αλλα αυτα αξιζουν παρα πολυ,ειδικα οταν ειναι για τον ερωτα.Ελπιζω να βοηθησα,το χεις❤️

[gleek-runner]

Αριαδνη: *θετικο/χιουμοριστικο ποστ για την αγαπη των σκυλων*

Κανενας:

Απολυτως κανενας:

*that part of tumblr*: ΣυγνωΜΗ αγΑΠΗΤΗ μΟυ, πΩΣ μποΡΕι ο σΚΥλΟς να κατΑΛαβεΙ τΟ aGONY που νΙΩΘω κΑι τΗΝ ιΕρΗ αΓΑΠη?!

[ophelieeeee]

ΠΟΥ ΚΑΙ Η ΜΠΙΓΙΟΝΣΕ ΕΧΕΙ ΚΥΤΤΑΡΊΤΙΔΑ, ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΡΚΛ

ΚΑΙ Η ΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΑΙΝΑΜΕ

ΝΑ ΟΡΙΣΤΕ ΤΟ ΣΑΠΟΡΤ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗΤΗ (θα υποθέσω ότι είσαι κοπέλα)

[companionofthemoon]

ΑΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΔΕΣ ΤΟ SUPERNATURAL ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

ρε τι εχετε παθει ολοι με το σουπερνατσουραλ δεν ειμαι 15:’( 

[xaotikomialo]

Όχι βρε μαλακες μη της κάνετε

Μολις μου εκανεςΣε ευχαριστω πολυ αγαπητη μου το εκτιμω ιδιαιτερα

[synais8hmatika-nekros]

Εγω τουλαχιστον προσπαθω να τον βοηθησω και δεν καθομαι να τον κρινω απο την φαση που περναει αγαπητε/αγαπητη μου🖤

θενκ γιουυ

[darkside-cookies]

Αγαπητη ανων*. Καλά είμαι, είμαι με την οικογένειά μου σε ενα τραπέζι που μας έχουν καλέσει. Και νυστάζω τόσο πολυυ, ανυπομονώ να φύγουμε 😭

- εγώ σε κάθε οικογενειακό τραπέζι 

και εμένα με είχε πιάσει μια νύστα πριν, όλο χασμουριόμουν και με το που μπαίνω σπίτι τσουπ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, δεν ξέρω νομίζω είναι το έξω που με κουράζει