#ήταν περισσότερο

[allo-frouto]

επίπεδο καυλας τώρα;

Ένα 4άρι.

[darkside-cookies]

κυριολεκτικά εκμεταλλεύτηκα το γεγονός πως έκλεισε η σχολή μου λόγω χιονιού για να κάνω μπιντζ το γιουρι ον αις επίσημο μένταλ του φεβρουαρίου 

[nikimalcolm]

Κορυφαίοι δημοσιογράφοι ανακαλύπτουν: Ο βομβαρδισμός του Nord Stream από τις ΗΠΑ είναι το πρώτο βήμα στο «ευρωπαϊκό σχέδιο καταστροφής»

[prasinoxaos]

(πως) νιώθω

δεν θέλησα κανείς να καταλάβει πως νιώθω

πως σκέφτομαι

πως πράττω

πως γράφω

πως μιλάω.

το μόνο που θέλησα

ήταν να κάνεις την καθημερινότητά μου

να μην είναι τόσο επώδυνη.

να νιώθω πως μπορώ να αναπνεύσω.

και πως αν αναπνέεις κι εσύ

αυτό δεν σημαίνει πως εγώ μετά δεν θα έχω δικό μου οξυγόνο.

οπότε δε θα πνιγώ από τον αέρα που δεν θα έχω να εισπνεύσω.

κι όταν εγώ κάνω λάθος,

δεν θέλησα να μου πεις πως δεν πειράζει.

θέλησα να με κάνεις να νιώσω πως δεν εξαφανίστηκαν

τα όσα νιώθεις για εμένα.

κι αν κλάψω

δεν θέλησα να μου πεις συγγνώμη.

ούτε να μου πάρεις δώρα.

ούτε να μου σκουπίσεις τα δάκρυα.

θέλησα μονάχα να μη με κάνεις ξανά να κλάψω για τον ίδιο λόγο.

δεν ξέρω που χάνομαι συνέχεια

όταν έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους,

μα χάνομαι.

αυτό το ξέρω.

και δεν ξέρω πότε χάθηκα περισσότερο,

μα έχω χαθεί εδώ και τόσο πολύ καιρό.

με φοβίζει το που μπορεί να με βγάλει

το να νιώθω τόσα πολλά συναισθήματα,

ταυτόχρονα,

για τόσο καιρό.

μα συνήθισα και στο πόνο

και στον φόβο,

μετά από τόσο καιρό.

οπότε δεν πειράζει.

εγώ θα περιμένω,

να δω που θα με βγάλει.

μα και με πειράζει

και φοβάμαι

[psychotiko-epeisodio]

Η διαφορά μας ήταν,

Ότι εγώ δεν θα επέλεγα ποτέ να σε πληγώσω.

Εγώ αν είχα την επιλογή,

Παρά τις αντιξοότητες,

Θα επέλεγα να υποφέρω πλάι σου .

Αυτή είναι και η πιο σκληρή παραδοχή που έχω κάνει ως τώρα σε οτι αφορά εμάς.

Η παραδοχή του ότι σε αγάπησα περισσότερο από ότι αγάπησα εμένα την ίδια.

Κοίτα να δεις που αυτός θα ειναι και ο λόγος που εφυγες.

[loulouditouheimona]

Η Φρίντα Κάλο είχε πει στο σύζυγό της Ντιέγκο Ριβέρα:

"Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις,

ούτε να ζητήσεις συγγνώμη όταν πιστεύω ότι κάνεις λάθος.

Δεν θα σου ζητήσω καν να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο.

Δεν σου ζητάω να μου πεις πόσο όμορφη είμαι, ακόμα κι αν είναι ψέμα, ούτε να μου γράψεις κάτι όμορφο.

Δεν θα σου ζητήσω καν να με πάρεις τηλέφωνο για να μου πεις πώς ήταν η μέρα σου ή να μου πεις ότι σου λείπω.

Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστείς για όλα όσα κάνω για σένα, ούτε να ανησυχείς για μένα όταν η ψυχή μου είναι ραγισμένη και φυσικά δεν θα σου ζητήσω να με στηρίξεις στις αποφάσεις μου.

Δεν θα σου ζητήσω καν να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω.

Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτα, ούτε καν να είσαι δίπλα μου για πάντα.

Γιατί αν πρέπει αυτά να σου τα ζητήσω, δεν τα θέλω πια..."

[statherhsunarthsh]

Ερωτήσεις

1. Τι θα ήθελες οπωσδήποτε να ξέρω για σένα;

2. Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έκανες πρόσφατα;

3. Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ;

4. Ποιο ταξίδι σου έχει μείνει αξέχαστο;

5. Ποιο είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που σου έχουν κάνει;

6. Ποιο άτομο πιστεύεις ότι έχει επηρεάσει βαθιά τη ζωή σου;

7. Ακολουθείς κάποια ρουτίνα όταν ξυπνάς ή πριν κοιμηθείς;

8. Έχεις συνδεθεί ποτέ τόσο στενά με κάποιο κατοικίδιο που είχες ώστε να πονέσεις πολύ όταν το έχασες;

9. Αν έχεις χρόνο θέλεις να μάθεις μία ακόμη ξένη γλώσσα; Και ποια είναι αυτή;

10. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ρητό;

11. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;

12. Πώς θα ήθελες να ζεις σε δέκα χρόνια από τώρα;

13. Τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία;

14. Πώς ξεπερνάς την αποτυχία;

15. Ποιο είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που σου έχει συμβεί;

16. Υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που θα ήθελες να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου;

17. Ποιο λάθος σου σού έχει δώσει το καλύτερο μάθημα ζωής;

18. Για ποιο πράγμα που έχεις καταφέρει νιώθεις πραγματικά περήφανος/περήφανη;

19. Πόσο έχουν αλλάξει οι στόχοι σου από παλιότερα;

20. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τρόπος για να περάσεις το ρεπό;

21. Τι είδους μουσική σου αρέσει;

22. Ποιο είναι το επόμενο μέρος στη λίστα των ταξιδιών σου και γιατί;

23. Ποια είναι τα χόμπι σου και πώς ασχολήθηκες με αυτά;

24. Ποια ήταν η αγαπημένη σου ηλικία όταν μεγάλωνες;

25. Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που διάβασες;

26. Θα έλεγες ότι είσαι περισσότερο εξωστρεφής ή εσωστρεφής;

27. Ποια ήταν η τελευταία τηλεοπτική σειρά που παρακολούθησες;

28. Σου αρέσουν τα podcasts ή ακούς μόνο μουσική;

29. Έχεις κάποια αγαπημένη γιορτή;

30. Αν μπορούσες να τρως μόνο ένα φαγητό για το υπόλοιπο της ζωής σου, ποιο θα ήταν αυτό;

31.Σου αρέσει να πηγαίνεις στον κινηματογράφο ή προτιμάς να τον βλέπεις ταινίες στο σπίτι;

32. Ποια είναι η ένοχη απόλαυσή σου;

33. Πόσο χρονών ήσουν όταν ερωτεύτηκες για πρώτη φορά κάποιον διάσημο και ποιον;

34. Ποιο είναι ένα πράγμα που μπορεί να κάνει τη μέρα σου αμέσως καλύτερη;

35. Έχεις κάποιο απωθημένο;

36. Ποιο γεύμα είναι το αγαπημένο σου: το πρωινό, το μεσημεριανό ή το βραδινό;

37. Ποιο τραγούδι σε ξεσηκώνει πάντα;

38. Ποια δραστηριότητα σε ηρεμεί αμέσως;

39. Ιδανικά, πώς θα περνούσες τα γενέθλιά σου;

40. Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής σου προς/από τη δουλειά;

41. Ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή και γιατί;

42. Ποια είναι η εφαρμογή του τηλεφώνου που χρησιμοποιείς περισσότερο;

43. Προτιμάς να μαγειρεύεις ή να παραγγέλνεις;

44. Ποιο είναι το αγαπημένο σου επιτραπέζιο παιχνίδι;

45. Πώς πίνεις τον καφέ σου;

46. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό σου και γιατί;

47. Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν κέρδιζες πολλά λεφτά;

48. Πώς σου αρέσει να περνάς τον χρόνο σου μόνος σου;

49. Ποια είναι η καλύτερη συναυλία στην οποία έχεις πάει;

50. Έχεις κάποιο αγαπημένο είδος άσκησης;

51. Για ποια πράγματα είσαι παθιασμένος;

52. Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος ταινιών

53. Ποιο είναι το χειρότερο δώρο που έχεις λάβει και τι έκανες γι’ αυτό;

54. Ποιος ή τι δεν παραλείπει ποτέ να σε κάνει να γελάς;

55. Σου αρέσουν οι ομαδικές δραστηριότητες ή προτιμάς να κάνεις πράγματα μόνος σου;

56. Ποιο είναι το ιδανικό σου πρώτο ραντεβού;

57. Κάνεις συλλογή από κάτι;

58. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που έχεις λάβει και γιατί;

59. Ποιο είναι το αγαπημένο σου podcast;

60. Είσαι ερωτευμένος/η;

[gemsofgreece]

Σε αυτή τη φάση ενοχλημένη με τα ιστορικά δοκίμια και ιστορικά μυθιστορήματα που έχουν πέραση στην Ελλάδα:

Πριν κάποιους μήνες όλα τα βιβλιοπωλεία είχαν στις βιτρίνες το Τραγούδι του Αχιλλέα και ήταν ψηλά στις πωλήσεις. Και δε θα υπήρχε πρόβλημα με αυτό αν δε γνώριζα πόσο μηδενικό υπόβαθρο έχουμε στα Ομηρικά Έπη καθώς δε δίνουμε καμία προσοχή στην διδασκαλία τους στο σχολείο. Οπότε δε μου φαίνεται απίθανο πολλοί να θεωρήσουν ότι η Μίλλερ αποδίδει πιστά την ουσία της Ιλιάδας.

Πρώτο στις πωλήσεις είναι τώρα η Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Αντώνη Καλδέλλη, ενός αμφιλεγόμενου Ελληνοαμερικάνου βυζαντινολόγου, ο οποίος θεωρεί τους Βυζαντινούς ένα αμιγώς Ρωμαϊκό έθνος (όχι κράτος) που «κατά τύχη» (;;;) μιλούσε Ελληνικά και όχι την μητρική του Λατινική και θεωρεί την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ανάλογο των αγγλόφωνων ΗΠΑ (που πραγματικά δεν είναι από καμία άποψη)! (Όλα αυτά πριν την πραγματική επικράτηση των εθνικών κρατών.) Ούτε αυτό θα ήταν τόσο πρόβλημα αν δεν ήξερα ότι τελευταία πουλάει πάρα πολύ η αποθέωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως της απόλυτης λευκής δυτικής χριστιανικής Ευρωπαϊκής πανίσχυρης παντοκρατορίας. Παρατηρώ ότι τελευταία πολλοί Έλληνες υπερθεματίζουν τη Ρωμαϊκότητα του Βυζαντίου διεκδικώντας ξεκάθαρα τη θέση τους μέσα σε αυτό ως πανίσχυροι των Ρωμαίων απόγονοι, ενώ ο τίτλος «Ελλήνας» και ο νεολογισμός «Βυζάντιο» απορρίπτονται ο μεν ως προσδιορισμός αδύναμων πολεμικά δειλών παγανιστών και ο δε ως ψεύτικος όρος που τονίζει την διαφθορά και τον οριενταλισμό της αυτοκρατορίας. Μη σας ξεγελά η εμμονή στην ορθότητα του Ρωμαϊκού ονόματος: οι δυτικοευρωπαίοι Ρωμαϊστές έχουν ως στόχο την ιδιοποίηση και δυτικοποίηση της βυζαντινής κληρονομιάς και οι ανόητοι Έλληνες έχουν ως στόχο την απόρριψη της ανατολικότητας του Ελληνισμού, την εύρεση μιας νέας υποτίθεται πανίσχυρης δυτικής ταυτότητας και ελπίζουν μάταια ότι έτσι θα αποκτήσουν νέα αποδοχή μεταξύ των δυτικών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δυτικοί ποτέ δεν θα τους εκλάβουν ως γνήσιους Ρωμαίους (και ούτε θα έπρεπε φυσικά, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον Ρωμαϊσμό στην Δύση) και ότι μόνοι τους επιχειρούν να βγάλουν τα ματάκια τους. Και αυτό το βιβλίο τώρα σκίζει στις πωλήσεις. Χέσε μέσα. Κατά τα άλλα, δεν αντιλέγω ότι το βιβλίο μπορεί να είναι πλούσιο σε ακριβείς ιστορικές αναφορές. Ύποπτα ενδιαφέρον είναι ότι στις πολύ θετικές (φυσικά) ξένες κριτικές είδα κάποιο παράπονο ότι ο ιστορικός δεν αναλύει εκτενώς τον πολιτισμό του Βυζαντίου όπως κάνει με τα γεωστρατηγικά και πολιτικά ζητήματα και αυτό φυσικά βγάζει νόημα αφού αν ανέλυε εκτενώς τον πολιτισμό το αμιγώς ρωμαϊκό αφήγημα θα κλυδωνιζόταν πολύ άσχημα.

Ο Mythologist αν και κάνει έργο που λείπει και είναι αναγκαίο στην Ελλάδα, θεωρώ ότι υπερβολικά συχνά εξισώνει και μπλέκει την Ελληνορωμαϊκή μυθολογία και υιοθετεί την Ρωμαϊκή παρά την Ελληνική μυθολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, ενώ αναφέρει ότι η Μέδουσα ήταν καλή αθώα κοπέλα μόνο στο Ρωμαϊκό μύθο, έχει βασίσει τα μισά του merchandise και όλες τις κατοπινές αναφορές του στην Ρωμαϊκή εκδοχή. Υιοθετεί επίσης την Ρωμαϊκή και Δυτική αρνητική στάση απέναντι στον Οδυσσέα και όχι την θετική Ελληνική. Βλέπει, δηλαδή, κι αυτός την Ελληνική μυθολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα και τις προσθήκες των Ρωμαίων και ύστερα όλων των δυτικών αναλυτών, ιστορικών και κλασικιστών.

Με όλα αυτά συμπεραίνω ότι διακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους οι Έλληνες εξακολουθούν να βασίζονται κυρίως στην δυτική προσέγγιση της ιστορίας τους και όχι μόνο δεν τολμούν, αλλά ούτε διανοούνται να προσφέρουν μια δική τους πιο φρέσκια ή και πιο άμεση προσέγγιση. Δεν έχουμε ακόμα δικό μας λόγο, ούτε καν δική μας σκέψη. Φυσικά δε μπαίνω στον κόπο να αναφερθώ και στο άλλο άκρο με τα εθνικιστικά παραληρήματα ή τις ιστορικές υπερβολές και ανακρίβειες του παρελθόντος. Λείπει η μέση οδός. Λείπει μια ψύχραιμη αντικειμενική αλλά εντελώς δική μας ματιά. Και αυτό στην εποχή του Διαδικτύου και του παγκόσμιου διαλόγου θα μας πονέσει πολύ. Γνώμη μου.

[the-dark-is-afraid-of-me-again]

Η Φωνή σου.

Και ήρθε ένα βράδυ που μου χτύπησες το χέρι σου στο τραπέζι με δύναμη και μου φώναζες και με κοιτούσες με μάτια γεμάτο μίσος.

Εγώ σιωπή. Απλά σε άκουγα και σε κοιτούσα μέσα στα μάτια για να δω αν όλα αυτα που μου έλεγες ήταν αλήθεια, πονούσα όταν έλεγες και ξανά έλεγες ότι αγαπάς κάποια άλλη. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα πριν ένα χρόνο που είδαμε μαζί μια Ανατολή, που με φιλούσε και είχαμε τόσο χημεία που με αποκαλούσε με τα δικά του υποκοριστικά, που με νοιαζόταν και με απλά ένα κοίταγμα καταλάβαινε αν είμαι καλά ή όχι, με τις αγκαλιές που μου έκανες ηρεμούσες τις φουρτούνες μου και αισθανόμουν ασφάλεια. Οι βόλτες με το αυτοκίνητο που μας χτυπούσε ο Καλοκαιρινός νησιωτικός αέρας και παίζαμε το παιχνίδι με τις ερωτήσεις ώστε να με μάθεις και να σε μάθω όσο γινεται περισσότερο. Θα έχω να θυμάμαι την πρώτη μας χειραψία, που μου συστήθηκες και μου έσφυξες σφιχτά το χέρι και μου χαμογέλασες και απλά σκέφτηκα ότι είσαι ένας πολύ γλυκός μπελάς. Θα έχω να θυμάμαι ότι ντρεπόσουν να με κοιτάξεις αλλά παρόλα αυτα ερχόσουν να μου μιλήσεις και να κλέψεις ένα χαμόγελο μου. Θα έχω να θυμάμαι που μου μαγείρεψες. Θα έχω να θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού τότε που μου άνοιξες την μπυρα με τον αναπτήρα και κοιτούσαμε την θάλασσα. Το πρώτο μας φιλί. Άραγε το θυμάσαι; Σαν να ήμασταν μικρά παιδιά που είπαμε ο ένας στον άλλον “μου αρέσεις”. Θα έχω να θυμάμαι τα πειράγματα μας, τα γέλια μας. Θυμάμαι τα πάντα. Μετά από όλα αυτά μου φώναξες και βαρούσες το χέρι σου με δύναμη στο τραπέζι, με κοιτούσες όλο μίσος σαν να ήθελες να πείσεις τον εαυτό σου ότι ποτέ δεν αισθάνθηκες κάτι για εμένα. Εφόσον θέλεις να φύγεις είσαι ελεύθερος.

Να προσέχεις

Σαγαπώ. ( και ας μην στο είπα ποτέ)

[mon-petit-prince]

Έμενα η μαμά μου δεν είναι σαν τις άλλες.

Δεν ένιωσα ποτέ στοργή, ούτε τρυφερότητα. Μόνο πολύ σκληρή και επικριτική αγάπη. Δεν ένιωσα ποτέ χαλαρή δίπλα σου και άμα ποτέ ήμουν, το μετάνιωνα πικρά.

Έπρεπε να ήμουν το εύκολο παιδί, το υπάκουο, αυτό που τα ξέρει ήδη όλα. Στενά τα περιθώρια λάθους. Έλεγε πάντα σε όλους πόσο έξυπνη με θεωρεί και πώς μπορώ και τα βγάζω όλα πέρα, αλλά ό,τι έλεγε δεν έμοιαζαν με λόγια μητέρας. Λες και ήταν ένας απλός παρατηρητής, μια παρουσία στη ζωή μου, που έβλεπε από απόσταση.

Για όλες τις μαμάδες η πρώτη επαφή με το μωρό τους είναι μια τελετουργία, μια στιγμή που νιώθεις όλα τα συναισθήματα, αλλά για την δική μου ήταν μια απλή Τρίτη. Όλες εκθειάζουν το σπλάχνο τους, ενώ εκείνη με έβλεπε σαν τέρας.

Με βοήθησε να αποκτήσω και τις πιο τρελές ανασφάλειες, μόνο από την ηλικία των 10 ετών. Τότε αποφάσισε να με βάλει περισσότερο στην ζωή της.

Για πολλά πράγματα δεν φταίει εκείνη, το αναγνωρίζω και κοιτάω να είμαι επιεικής.

Αλλά γιατί ένα 12χρονό έπρεπε να γνωρίζει τι είναι η επιείκεια;

Από πολύ μικρή ξεκίνησα να ζηλεύω τις σχέσεις των φίλων μου με τις μαμάδες τους, αλλά ποτέ δεν αναζήτησα αυτού του είδους αγάπης αλλού. Για εμένα αυτό ήταν άγραφος νόμος.

Καταλαβαίνω περισσότερα από όσα μπορεί η ίδια να φανταστεί. Δεν την μισώ, δεν θα την μισήσω ποτέ. Απλά θα περιμένω και ας είναι μια αιωνιότητα. Θα περιμένω να με αγαπήσει όπως αγαπούν οι μαμάδες.

Θα περιμένω να μου πει να πάρω ένα ταπεράκι για τον δρόμο....

Θα περιμένω να με πάρει ένα τηλέφωνο ενώ λείπω ...

Θα περιμένω να με πει καμάρι της ενώ μου μιλάει ...

Θα περιμένω να με μαλώσει με αγάπη επειδή αρρώστησα...

Θα περιμένω να μου γκρινιάξει επειδή δεν την βλέπω πολύ...

Θα περιμένω να θέλει να με κάνει μια αγκαλιά που θα κρατήσει πάνω από 2 δευτερόλεπτα...

Μαμά Σ'αγαπώ.

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

self-love και σχέση: όταν μισείς τον εαυτό σου ενώ κάποιος σ' αγαπάει

"Δεν γίνεται να σε αγαπήσει κάποιος αν δεν αγαπάς πρώτα εσύ τον εαυτό σου", ήταν μία από τις φράσεις που άκουγα πάντοτε όταν η συζήτηση αφορούσε τις σχέσεις. Όσο περισσότερο μεγάλωνα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι υπάρχει κάποιου είδους δόγμα όπου η αγάπη προς τον εαυτόν είναι κανόνας, όλα με αυτό ξεκινούν και τα πάντα μπορούν να είναι δυνατά "αν αγαπάς τον εαυτό σου".

Εγώ, ένα μελαγχολικό παιδί από πάντα, έβρισκα μια αγκαλιά στα καταθλιπτικά τραγούδια των Nirvana και την απέραντη νοσταλγία της Lana Del Rey. Δεν ήθελα να ακούσω για αγάπη ή για αποδοχή, ήθελα να ακούσω για δάκρυα, να ακούσω για πόνο και να βυθιστώ σε αυτά χωρίς να μου υπενθυμίσει κανείς ότι "πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου". Η δυσκολία μου να με αγκαλιάσω και να με αγαπήσω όσο πρέπει προφανώς και απορρέει από πολλά προβλήματα, αλλά όσο μεγαλώνω έμαθα να βλέπω τα καλύτερα μου χαρακτηριστικά και σιγά-σιγά να με αγαπώ, χωρίς βέβαια ποτέ να φτάνω στον τελειωτικό στόχο.

Και κάποια στιγμή, κάποιος με ερωτεύτηκε. Με ερωτεύτηκε πραγματικά, ερωτεύτηκε οτιδήποτε εγώ μισούσα πάνω μου, αγκάλιασε ότι εγώ προσπαθούσα να εξολωθρεύσω και μου υπενθυμίζει κάθε μέρα πόσο σημαντική είμαι γι' αυτόν. Αν ήμασταν σε κάποια χολυγουντιανή ταινία εδώ θα ερχόταν το τέλος και το ενθαρρυντικό μήνυμα πως "και μετά, η μελαγχολική ηρωίδα αγάπησε τον εαυτό της". Αλλά η ζωή δεν είναι ταινία. Η μελαγχολική ηρωίδα, εγώ, κοντράρομαι συνέχεια στην αντίθεση όσων εκείνος νιώθει για μένα και όσων εγώ νιώθω για μένα και πληγώνομαι όλο και περισσότερο όταν βλέπω τον πόνο που νιώθει κάθε φορά που ε��φράζω κάτι άσχημο για μένα.

Μέσα από αυτήν την κατάσταση απομυθοποιήθηκε η φιλοσοφία του self-love και πως αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δεν αξίζεις αγάπη. Όχι, όλοι αξίζουν αγάπη, αρκεί να μην προσλαμβάνουν κάποιον να κάνει αυτήν την δουλειά γι' αυτούς. Δεν είναι κανενός δουλειά να σε βάλει κάτω και να σου μάθει τον εαυτό σου και πώς να τον αγαπάς. Κάποια στιγμή, θα πάρεις αγκαλιά τον εαυτό σου και θα του υποσχεθείς ότι αξίζει τα πάντα.

Στο υπόσχομαι. Μέχρι τότε, να προσέχετε όλοι σας.

[allo-frouto]

Με τέτοιο πρόσωπο σιγά μην σε γύρναγα 4 missionary και cum inside χωρίς να βγω ώρες...

*blushing*

[darkside-cookies]

τον καταλαβαίνω τόσο καλά <3 πιο τοξικό τανγκό φικ που έχω γράψει μέχρι στιγμής

γράφω την πιο ακραία internalized homophobia performative masculinity repression σκηνή στο τανγκό των χριστουγέννων future fic μου το οποίο παλεύω εδώ και δύο χρόνια ο κύριος ξανθούλης έπρεπε να με είχε αφήσει να γράψω εγώ αυτό το βιβλίο

[romanticallyhopelesssoul]

Δε ξέρω εάν με ανατριχιαζει κάτι περισσότερο από το ότι η Εριέττα ΑΚΟΜΗ αγνοείται..

Να στέλνεις το παιδί σου εκδρομή ή να πάει να σπουδάσει και να σου το γυρνάνε σε σακούλα.

Μέσα εκεί ήταν ο φιλος κάποιου, το παιδί κάποιου, ο αδερφός κάποιου, ο μελλοντικός έρωτας κάποιου, ο γονιός κάποιου.

15, 19, 20, 21, 23, 24, 25, 27, 28, 29, 30, 32, 34, 35, 43, 49, 52, 54, 55, 56, 57, 59, 62, 63, 67.

Είναι δυνατόν;..

Και τι να πεις σε αυτή τη μάνα που κάποτε είχε στα σπλάχνα της το παιδί, που το είδε να μεγαλώνει και το θυμάται πιο πολύ απ' ο,τι θυμόταν αυτο τον εαυτό του. Και μια μέρα, η μοίρα της επιφυλάσσει να μην το ξαναδεί ποτέ. Μακάρι να μην ζήσει κανείς αυτό τον πόνο. Μα δε δουλεύουν τα μακάρι..

[attichoney4u]

Η ��νώμη μου τα ships του Παρά 5 (που κανείς δεν ζήτησε):

Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου x Αλέξης Στεργίου: ΑΓΑΠΩ ΑΓΑΠΩ ΑΠΛΑ ΑΓΑΠΩ! Πιστεύω πως αυτοί οι δύο ταιριάζουν απίστευτα γιατί, παρότι έχουν απίστευτα διαφορετικούς χαρακτήρες, αλληλοσυμπληρώνονται εκπληκτικά. Ο Αλέξης είναι γλυκύτατος με την Ντάλια, έχει μάθει να προσαρμόζεται στα θέλω της και τις ανάγκες της και έτσι, έχει μάθει να επικοινωνεί μαζί της και να καταλαβαίνει τι ζητάει και αν είναι καλή ιδέα να την πληροφορήσει. Το γεγονός πως ήτανε χρόνια ερωτευμένος μαζί της του δίνει έξτρα πόντους. Ο χωρισμός τους ήτανε από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα της σειράς και ευχαριστήθηκα που τα ξαναφτιάξανε. Και να σκεφτείτε πως ο Καπουτζίδης σχεδίαζε αρχικά να μην τους βάλει μαζί...

Αγγέλα Ιωακειμίδου x Φώτης Βουλινός: Παρόλο που εγώ τους προτιμώ σαν φίλους, μπορώ να καταλάβω το appeal που έχουν σε αρκετούς ανθρώπους. Βοηθάει το ότι ο Καπουτζίδης σχεδίαζε αρχικά να τους βάλει μαζί, αλλά άλλαξε γνώμη τελευταία στιγμή, έπειτα από παράκληση μιας λεσβίας θαυμάστριας, που για αυτήν ο χαρακτήρας της Αγγέλας είχε τεράστια σημασία να μην καταλήξει με άντρα. Παρόλα αυτά, αυτοί οι δύο είχαν απολαυστικά interactions, ταίριαζαν στον χαρακτήρα και στην συμπεριφορά και δεν θα με πείραζαν να γίνουν ζευγάρι.

Ανδρέας Καλογήρου x Νίκος Καλαθάς: θα θίξω πολλούς σε αυτό το σάιτ, αλλά ο κύριος λόγος που με απωθεί να τους σιπάρω τρελά είναι επειδή, κάθε φορά που ήταν μαζί και δεν μιλούσαν για τους Πέντε ή για τον Παυρινό, μιλούσαν για γκόμενες, οπότε φεύγουν αρκετοί πόντοι. Παρόλα αυτά, το σιπάρω, κυρίως για να κάνω σπάσιμο στον ομοφοβικό μου ξάδερφο που σιχάθηκε με το που το άκουσε. Κάνω, λοιπόν, headcanon ότι είναι και οι δύο τους bi και ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον και ο λόγος που δεν έχουν ανακοινώσει την αγάπη τους είναι επειδή ζούνε στην Ελλάδα του 2005 και ο περισσότερος κόσμος δεν έβλεπε την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα με καλό βλέμμα (όχι ότι τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα) και δεν ήθελαν να χάσουν ο ένας τον άλλον σαν φίλο.

Ζουμπουλία Αμπατζίδου x Θωμάς Βουλινός: το αναφέρω απλά και μόνο επειδή όταν πρωτοπαρακολούθησα την σειρά, ήθελα ο Θωμάς να καταλήξει με την Ζουμπουλία και πολύ σπάστηκα που παντρεύτηκε τελικά την Μαριλένα. Αφού την Ζουμπουλία είδε πρώτη και την φλέρταρε! Μετά από συζητήσεις με φίλους, κατέληξα πως ίσως ήταν προς το καλύτερο, μιας και ο Φώτης ήταν ενάντια στην ιδέα να τα φτιάξουνε (όχι ότι του άρεσε η Μαριλένα ως μητριά, αλλά με την Ζουμπουλία συναντιούνται περισσότερες φορές), αλλά το συγκεκριμένο σιπ βρίσκεται ακόμα κάπου στην καρδιά μου.

Ζουμπουλία Αμπατζίδου x Μαριλένα Δορκοφίκη (Ζουμπιλένα, ναι το κοίταξα, έχει ship name, για τα αλλα δεν νομίζω): έχω τα δικά μου headcanon για αυτές τις δύο. Η Ζουμπουλία είναι ο καθιερωμένος μεσήλιξ συγγενής που είναι ενάντια στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα (οι συμπεριφορά της και οι απόψεις της για αυτό το θέμα ήταν πανομοιότυπες με αυτές των δικών μου συγγενών - τι υπέροχο σόι που έχω (σαρκασμός)) και την Μαριλένα την κόβω περισσότερο ως υποκρίτρια straight 'ally', με το σκεπτικό ότι υποστηρίζει αυτήν την ομάδα, αλλά μόνο και μόνο επειδή το κάνουν κάποιοι διασημότητες και δισεκατομμυριούχοι, και θα σιχαινόταν την ιδέα ο γιος της ή το εγγόνι της να τα φτιάξει με άτομο του ίδιου φύλου. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι η σχέση τους μπορεί να βοηθήσει στο να εμβαθύνουν τον χαρακτήρα η μία της άλλης.

Αυτά! Ζητώ συγγνώμη αν παρέλειψα κάποιο ship, ίσως το αναφέρω στο part 2. Αν θέλετε, μπορείτε να μου πείτε και εσείς την δική σας άποψή και θα τα πούμε! Καλή εβδομάδα!

[psychotiko-epeisodio]

Ένα γράμμα θυμού.

Δεν ξέρω γιατί,μα από τότε που με απέρριψες , απέρριψα και η ίδια τον εαυτό μου.Ισως γιατί σου έδωσα τα πιο όμορφα που κομμάτια και αποδείχθηκε πως δεν σου ήταν αρκετά .

Ίσως γιατί θύμωσα με εμένα την ίδια ,που εμένα να ανέχομαι μια κατάσταση που με κατέστρεφε,καθώς την υποστήριζα με κάθε δυνατό τρόπο . Όπως και να έχει δεν είμαι καλά, πέφτω συνεχώς και εσύ δεν είσαι εδώ πια να ακουμπήσω.

Το ξέρω πως δεν είναι οι άνθρωποι πατερίτσες και δεν περίμενα ποτέ να έρθεις για να με σώσεις.Ειχα ανάγκη απλά, ίσα να μπορέσω να ακουμπήσω πάνω σου .Τόσο που μονάχα να αισθάνομαι ότι είσαι εκεί.Αυτο και μόνο θα μου ήταν αρκετό.

Δεν σου ζήτησα ποτέ κάτι περισσότερο,δεν ήθελα ακριβά δώρα,μακρινά ταξίδια,δεν ήθελα να γίνεις η ίδια μου η ζωή.Ηθελα να μπορώ να την μοιράζομαι μαζί σου .Ήθελα μονάχα να μείνεις εκεί και να με ανεχτεις με όλα μου τα ελαττώματα που τόσο προσπαθησα να εξαφανίσω για εσένα .

Και προσπάθησα γαμωτο, με όλο μου το είναι προσπάθησα να χωρέσω μέσα στην καρδιά σου.Ηθελα τόσο πολύ να καταφέρω να κλέψω λίγο χώρο μέσα της και όσο έβλεπα ότι είναι αδύνατο άλλο τόσο πληγωνομουν.

Σου μίλησα πολλές φορές,μα δεν άκουσες λέξη.Ετσι προτιμώ να τα γράφω πια σε μια αναθεματισμενη εφαρμογή,μπας και τα δουν 5-10 άνθρωποι και με νιώσουν.Γιατι εσύ,δεν με ένιωσες ποτέ.

Είναι άδικο να σε ψάχνω και να μην μπορώ να σε βρω.Ειναι άδικο να προσπαθώ να επανορθώσω για μια κατάσταση που διελυσες εσύ.Ειναι άδικο να τρέφω τόσα όμορφα συναισθήματα για εσένα και να μην σου κάνει εντύπωση,σαν να είναι κάτι δεδομένο.Σαν να σου είναι πολύ εύκολο να βρεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα θέλει να μείνει στο πλάι σου πάσι θυσία.Που θα σε αγαπά και θα σε συνγχωρει άνευ όρων,αποδεχομενη τις καλές σου μέρες εξίσου με τις κακές.

Δεν ξέρω γιατί επιμένω.Εχεις καιρό που έφυγες και δεν έκανες καν τον κόπο να γυρίσεις να δεις πως είμαι.Αλλαξαν όλα,δεν είσαι πια εδώ και ξέρω ότι πρέπει να πατήσω στα πόδια μου επιτέλους αλλά δεν ξέρω το πώς να το κάνω.

Με εκδικουμαι άθελά μου λες και φταίω.Τους ακούω να μου λένε πως έκανα λάθος που σε αγάπησα τόσο πολυ, λες και θα μπορούσα να κάνω αλλιώς.Λες και είναι κάποιο κουμπί τα συναισθήματα,λες και έχουν ταβάνι.

Δεν μετανιώνω.Ησουν απλά ο λάθος άνθρωπος.Ελπιζω μετά από αυτά,να μου έχει μείνει λίγη αγάπη για τον σωστό.