#Στέλλα

[absinthegreen]

Stella (Greek: Στέλλα), a 1955 Greek film is a retelling of Carmen featuring the legendary Melina Mercouri. The film was directed by the Greek Cypriot Michael Cacoyannis and written by Cacoyannis and Iakovos Kambanelis. The music was composed by Manos Hadjidakis and Vassilis Tsitsanis.

[sugaroto]

Και που λέτε πέρσι. Ψηφιζαμε για πρόεδρο της τάξης.

Μερικά παιδιά βγήκαν ισοπαλία

Οπότε έπρεπε να ξανά ψηφίσουμε

Δύο φίλες μου, η Θεοδώρα και η Σ. Είχαν βγει ισοπαλία και έπρεπε να ψηφίσω ανάμεσα τους

Φέτος έχω πάλι να ψηφίσω ανάμεσα σε Θεοδώρα και Σ.

Πέρσι το πρόβλημα λύθηκε γιατί τα κορίτσια κάθονταν μπροστά μας οπότε εγώ και η κολλητή μου τις ρωτήσαμε ποια να ψηφίσουμε και μας είπαν να κάνουμε ότι θέλουμε

Για να βγάλουμε άκρη ψηφίσαμε αυτή που αντιστοιχούσε στην μπροστινή μας θεση

Τώρα. Ποιος κάθετε μπροστά μου? Η Θεοδώρα ή ο κυρ Στέλιος??

[thatoneweirdkidattheplayground]

Αχ αυτή η σκηνηηηηη!!!!!!ΣΩΣΤΕ for life❤️Σωτήρης + Στέλλα= ΣΩΣΤΕ

[oh this sceneeee(it has a chokehold on me!!!) SOSTE for life..... Soste is the ship name Sotiris + Stella= Soste

❤️

[thewomengr]

Μόνο στην αγάπη κρύβεται το νόημα των Χριστουγέννων!

[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Χαρά για μένα είναι να νιώσω την αγάπη μέσα μου, ακόμα και γι’ αυτόν που θέλω να του σπάσω τη μούρη. Ακόμα και γι’ αυτόν που κουτσομπολεύει μικρονοϊκά ή εκείνον που κοιτάζει με το βλέμμα κενό κι εύχεται μόνο το κακό. Μπορείς; Εδώ θα φανεί το νόημα των Χριστουγέννων...

Ας ξεκινήσω με αλήθειες μόνο! Είμαι πολύ φίλος με τον… Σκρουτζ. Δεν μ’ αρέσουν οι γιορτές βρε αδελφέ! Δεν καρδιοχτυπώ για τα Χριστού��εννα ή μάλλον για να το θέσω σωστά, τη Γέννηση του Χριστού μπορώ να την τιμήσω και την ευλαβούμαι με τον δικό μου τρόπο, με σεβασμό και κατάνυξη. Όταν βλέπω όμως αυτή τη φρενίτιδα με τα λαμπιόνια που κρέμονται παντού σαν χασαποταβέρνα των ‘80s και τα χαμογελαστά…

[vardavas]

Μια μιλιά με άρωμα Κρήτης

[Για το βιβλίο της Στέλλας Χαιρέτη, Της Λένης η μ(i)λιά, εκδόσεις νήσος, Αθήνα 2024] Στέλλα Χαιρέτη, Της Λένης η μ(i)λια, εκδόσεις νήσος, Αθήνα 2024, ISBN: 978-960-589-218-0. Η Στέλλα Χαιρέτη χτίζει το αφηγηματικό της σύμπαν με έρμα και βασικό εργαλείο το εύρημα των τριών μονολόγων. Με αυτόν τον εξαιρετικά επιτυχημένο τρόπο, ειδολογικά και υφολογικά, η νουβέλα σφυρηλατείται μέσω τριών…

[attichoney4u]

Αν ποτέ το Helluva Boss μεταφραστεί στα ελληνικά (που αμφιβάλλω) ελπίζω την Στέλλα να την κάνει η Καίτη Κωνσταντίνου.

[mikrofwno]

Ένα «Καράβι δεμένο» από τη Στέλλα Κονιτοπούλου

Η Στέλλα Κονιτοπούλου μας παρουσιάζει το νέο της τραγούδι με τίτλο «Καράβι δεμένο» σε στίχους Πέτρου Βασιλειάδη και μουσική Νίκου Κονιτόπουλου! Πρόκειται για ένα νησιώτικο τραγούδι από την κορυφαία εκπρόσωπο του χώρου ενώ ο σκηνοθέτης Αντώνης Σαρμάς βάζει την δική του σφραγίδα στο υπέροχο video clip που συνοδεύει την νέα αυτή κυκλοφορία! Η δημοφιλής ερμηνεύτρια με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό…

[fegg4ropetra]

Αξίζει να αγαπάς, αξίζει να προσπαθείς...

Σήμερα κοίταξα έξω απ' το παράθυρο μου. Εκεί που χαζευα το χιονισμένο τοπίο γύρω μου, το μάτι μου έπιασε κλεφτα μια στιγμή σε ένα γειτονικό παράθυρο. Ήταν το μοναδικό παράθυρο με ανοιχτό φως γύρω. Ήταν το δωμάτιο της κουζίνας ενός σπιτιού. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο ήταν μια γυναίκα που μαγείρευε. Ξαφνικά διακρίνω μια αντρική φιγούρα να μπαίνει στο σκηνικό. Της δίνει απαλά ένα φιλί στον λαιμό και πιάνει μια πετσέτα από δίπλα της για να τη βοηθήσει με τα πιάτα. Τον έβλεπα που την κοίταζε με θαυμασμό λες και έκανε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπικό μου καθώς έβλεπα αυτό το όμορφο ζευγάρι σε μια τόσο απλή καθημερινή στιγμή.

Ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι είναι η αγάπη τελικά... Τι είναι η αγάπη για μένα... Πάντα σκεφτόμαστε τις πιο ρομαντικές χειρονομίες. Ραντεβού, ταξίδια, λουλούδια, σοκολάτες, αρκουδάκια. Εγώ νομίζω όμως ότι η αγάπη και ο έρωτας κρύβονται μέσα σε τέτοιες απλές στιγμές. Οταν κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις μια ταινία με τον άνθρωπο σου. Όταν περπατάτε στο δρόμο χέρι χέρι. Όταν σε σκεπάζει επειδή παρατηρεί ότι κρυώνεις. Όταν κοιτάζεστε μέσα στα μάτια και τα λόγια πια δεν έχουν νόημα. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Μια τέτοια αγάπη θέλω εγώ λοιπόν στη ζωή μου. Απλή. Αληθινή. Μια αγάπη σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και τα παιδικά. Μια αγάπη αδιαπέραστη, άθραυστη. Με τα πάνω της, με τα κάτω της. Τις συμφορές, τους τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τους έρωτες. Μια αγάπη απ' αυτές που όταν χαλαει κάτι το φτιάχνουν και δεν το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν την προσπάθεια. Μια αγάπη ανιδιοτελή. Μια αγάπη 50/50 που όμως μερικές φορές θα χρειαστεί ο ένας να δώσει 70/30 και αντίστροφα. Μια αγάπη σαν

του Τσάντλερ και της Μόνικα στα φιλαράκια

του Καρλ και της Ελι στο Up!

Του Ντέιμον και της Ελενα στο the vampire diari

Του Χαρντιν και της Τεσα στο After

Tου Νειτ και της Τζένι στο Someone Great

Toυ Nειθαν και της Χέιλι στο one tree hill

Tου Λίο και της Πέιτζ στο the vow

Tου Γκας και της Χέιζελ στο λάθος αστέρι

Του Γουίλ και της Στέλλα στο five feet apart

Του Κάιλ και της Λόλα στο LOL

Του Ρον και της Ερμιόνης στον Χάρι Πότερ

Δεν έψαχνα ποτέ μια τέλεια αγάπη. Δεν ήθελα ποτέ το παραμύθι. Την πριγκίπισσα με τον πρίγκιπα. Τον ιππότη με το λευκό άλογο. Το κάστρο, τα στέμματα, τα πλούτη και τα λουσα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι παραμύθι.

Απ' την άλλη δεν έψαχνα ούτε και την εφήμερη συντροφιά. Αυτή που έρχεται, σε κάνει στιγμιαία να νιώθεις έξαψη και 'καυλα' και μόλις αυτή η στιγμή έρχεται στο τέλος της μένεις με ένα μόνιμο κενό. Ένα αίσθημα απογοήτευσης προς τον εαυτό σου. Νιώθεις ένα σκουπίδι, ένα κομμάτι κρέας. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους αυτούς που επιλέγουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να τους πλήγωσε τόσο που να αρκούνται σε εφήμερες επαφές και άψυχα σώματα;

Η αγάπη λοιπόν θέλει θυσίες. Θέλει να βάζεις το εγωισμό σου κάτω. Θέλει να είσαι εκεί για τον άλλον όταν στο ζητάει μα και να το καταλαβαίνεις από μόνος σου όταν δεν το κάνει. Να είσαι εκεί στα καλά μα και στα άσχημα. Να μην αποχωρείς με την πρώτη αναποδια.

Έχουμε διαστρεβλώσει τόσο τον όρο της αγάπης και τους έρωτα, που πλέον δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Τη μια στιγμή λένε πως όταν κάτι αξίζει πρέπει να παλεύεις γι αυτό και την αμέσως επόμενη στιγμή σου λένε πως αν άξιζε δεν θα έφευγε. Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν τι χρειάζονται οι ίδιοι. Έχουμε αναπτύξει τόσο πολύ το αίσθημα του φόβου προς τον έρωτα που δεν αφήνουμε κανέναν να ρίξει αυτά τα τείχη απλά γιατί δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, μακριά απ' το ρίσκο για να νιώθουμε ασφαλείς.

"Ότι είναι να γίνει θα γίνει"

"Αν είναι γραφτό δεν χρειάζεται να παλέψεις"

"Μάλλον δεν είναι για μένα"

"Σωστός άνθρωπος λάθος στιγμή"

"Λάθος timing"

Τι λάθος timing; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Καθησυχάζουμε το μυαλό μας με δικαιολογίες όλη την ώρα για να αποφύγουμε να ζήσουμε καταστάσεις που μπορεί να μας πονέσουν. Δεν τολμάμε για τον έρωτα. Δεν ρισκάρουμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μας.

Ή το κάναμε κάποτε και επειδή δεν βγήκε σε καλό μια φορά δεν το ξαναπροσπαθησαμε. Ποιος είπε όμως πως ο έρωτας δεν πονάει; μπορεί να σε ρίξει στα πατώματα να κλαίς για μερες ολόκληρες. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει απ' τον πόνο.

Κανείς όμως δεν σκέφτεται το ποσό ωραία πέρασε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το ποσό όμορφες, απλές στιγμές έζησε που θα χαραχθούν στη μνήμη του για πάντα. Ο πόνος θα περάσει. Θα γίνουν όλα αναμνήσεις και ιστορίες που θα λες στους επόμενους. Θα σηκωθείς, θα αγαπήσεις ξανά, θα ερωτευτείς, θα κάνεις έρωτα, θα γελάσεις, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις... Θα ξαναπέσεις. Αυτό δεν πρέπει να μας σταματάει απ' το να σηκωθούμε για ακόμα μια φορά.

Πιστεύω πως για όλους υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που θα καταφέρει να ρίξει όλα αυτά τα τείχη που χτίζουμε όσο περνάνε τα χρόνια.

"Ο καθένας είναι όμορφος σε διαφορετικά μάτια" έλεγα πάντα. Αγαπώ αυτή τη φράση. Δεν πα να είσαι χοντρή ή λεπτή, κοντός ή ψηλός, γυμνασμενος ή αγυμναστος, ντουλάπα ή οδοντογλυφίδα, ξανθιά, μελαχρινή, καστανή, κοκκινομάλλα, λευκή, μαύρη. Υπάρχει εκεί έξω, μέσα σε αυτόν τον πλυθησμό των 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, ένας άνθρωπος και για σένα. Και για μένα. Μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον βρεις στα 15, στα 20, στα 50 ή και στα 80. Μέχρι αυτός ο άνθρωπος να έρθει στη ζωή σου πρέπει να ζήσεις. Πρέπει να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να ξανασηκωθείς. Να χαρείς, να νευριασεις, να απογοητευτείς, να εντυπωσιαστείς. Να βρεις τον εαυτό σου. Ή και να βρεις τον εαυτό σου όταν συναντήσεις αυτό το άτομο. Βλέπεις εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη πως πρέπει να βρούμε το ποιοι είμαστε πορευόμενοι μόνοι σε αυτό το ταξίδι. "Θέλω να βρω τον εαυτό μου" λέμε και απομακρυνόμαστε από κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ταξιδεύοντας μαζί μας. Γιατί νομίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις μέσα απ' τη ζωή. Μέσα απο καταστάσεις πόνου και χαράς χτίζουμε τον χαρακτήρα μας. Ξεκινάει απ' την οικογένεια, μετά περνάει στις παρέες, στο σχολείο και στο τέλος καταλήγει σε σένα. Ο εαυτός μας είναι οι επιλογές μας και το πώς επιλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό μας κάνει μοναδικούς. Αλλά ποτέ δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε ο καθένας, αν καθόμασταν απλά στο καβούκι μας μακριά απ' τον έξω κόσμο νομίζοντας πως η ψυχική ηρεμία και γαλήνη θα μας έρθει ουρανοκατέβατη.

Στην ταινία call me by your name υπάρχει μια σκηνή που μιλάει ο πατέρας στον πληγωμένο από ερωτα γιο του Έλιοτ και του λέει "We rip out so much of ourselves to be cured of things faster that we go bankrupt by the age of 30 and have less to offer each time we start with someone new. But to make yourself feel nothing, so as not to feel anything, what a waste..."

Γι αυτό λοιπόν, αξίζει να πάρουμε ρίσκα στη ζωή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε πιο θετικά τη ζωή. Μια την έχουμε άλλωστε. Αγάπα, μίσησε, αλλά πάνω απ' ��λα ζήσε.

"Κι αν δεν μου βγει σε καλό;"

Κι αν όμως σου βγει; Τι έχεις να χάσεις;

Είτε δεν θα σε βγάλει πουθενά θα κλάψεις λίγο θα πονέσεις και θα ξαναπατήσεις μετά στα πόδια σου...

Ή

θα βγει σε κάτι πάρα πολύ καλό και θα έχεις μια ακόμη εμπειρία στη ζωή σου που θα σου φέρει υπέροχες στιγμές και θα ευχαριστείς το σύμπαν/θεό που πήρες την απόφαση να το ρισκάρεις και να το ζήσεις.

Πάμε και όπου βγει...

Εσύ ποιον δρόμο θα διαλέξεις λοιπόν;

[darkside-cookies]

Μια κάπως χαζή ερώτηση, αλλά παρατήρησα το εξής: στα περισσότερες εφηβικές σειρές/ταινίες που θέλουν να δείξουν πως "η ομορφιά δεν είναι το παν και ότι επειδή κάποιος είναι όμορφος, δεν σημαίνει πως είναι καλό ατομο" (σκέψου Mean Girls, Patty: η πιο όμορφη ιστορία κτλ), το κοινό προτιμά την κακια από την καλή, μα αφελής και άσχημη πρωταγωνίστρια. Στις ελληνικές σειρές που αποπειραθηκαν το ιδιο (Είσαι το ταιρι μου, Μαρία η άσχημη), η Μαρία και η Στέλλα είχαν vocal θαυμάστριες (και την Στέλλα συγκεκριμένα την προτιμούν πολύ περισσότερο από την Βίκυ). Γιατί συνέβη αυτό;

δεν έχω δει ποτέ patty ή μαρία η άσχημη για να απαντήσω επί τούτου αλλά και στο mean girls και στο είσαι το ταίρι μου ο λόγος που προτιμάει ο κόσμος την Ρετζίνα ή τη Στέλλα αντίστοιχα είναι επειδή είναι πιο αικονικ και ιδιαίτεροι χαρακτήρες

[ilargeicontradictmiself]

Δε περίμενα παιδιά να με ποιασουν τα κλάματα όταν έφευγε ο Γρηγόρης στη σκηνή με το Λάζαρο , τράβηξε και λίγο μετά αλλά κυρίως εκεί ήταν .

Και λέω θα τους δείξουν να βρίσκονται αλλά τουλάχιστον κρατάει μια δραματικότητα έτσι , πάλι καλά που είχε τη συζήτηση με τον Νίκο βέβαια γιατί αλλιώς θα ταν λίγο περίεργη η όλη φάση με τη βικη και τον Λάζαρο (τόσο τρέλα χαοτικό in character και για τους δύο, τόσο αταίριαστο και λάθος που λες νταξει βγάζει νόημα )

Και ήταν και η πρώτη φορά που λένε (και μόνη βασικά ) που λένε κάτι τύπου "αυτοί είναι ο ένας το ταίρι του αλλουνου" στα σοβαρά , κι άλλη μισή ας πούμε γιατί παίζει τέτοιο τραγούδι όταν φεύγουν ο Σωτήρης και η Στέλλα

Κάθε expectation που είχα ξεπερασε αυτή η σκηνή, και έλεγα το ψιλοβλεπω το τελευταίο για να το τελειώσω μόνο μέχρι εκεί

Ότι καλύτερο

[kaliarda]

Η Αλίκη κοιτάζει τον καθρέφτη κείμενο Στέλλα Μπελιά, εικονογράφηση Ιωάννης Αλεξιάδης

[theserialkiller3]

Στέλλα φύγε κρατάω μαχαίρι

[eclecticstarlightblogger]

Θρήνος για τον χαμό της Στέλλας Γκρέκα – Η τραγουδίστρια με την χρυσή φωνή έσβησε στα 103 της χρόνια

Ο τραγουδιστής και dj Αργύρης Ναστόπουλος έκανε γνωστό μέσω ανάρτησης στο Instagram ότι η Στέλλα Γκρέκα, η μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός, έφυγε από τη ζωή. Η Στυλιανή Λαγκαδά, όπως ήταν το πραγματικό της ονοματεπώνυμο, πέθανε σε ηλικία 103 ετών, έχοντας αφήσει πίσω της μια σύντομη αλλά σημαντική καριέρα στο τραγούδι και κάποιες […] Θρήνος για τον χαμό της Στέλλας Γκρέκα…

[thewomengr]

Περιμένοντας τα Χριστούγεννα / Σατυρικό

[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Πάμε στο παρασύνθημα. "Τι θα φάμε τα Χριστούγεννα;" που ακουμπά στη σκέψη "τι θα ψωνίσουμε πρώτα". Με το κομμένο δώρο λογικά τίποτε, αλλά το έθιμο είναι έθιμο και πρέπει να το τηρήσουμε.

“Ιδού ο εφιάλτης της γυναίκας, αποκαλύπτεται εμπρός μας! Ελάτε στον θαυμαστό κόσμο του παραλογισμού!”. Θυμίζει μέσες άκρες το τσίρκο που παρακολουθούσαμε σαν παιδιά με δέος, τα φώτα ολούθε και κλόουν να ξεπηδάνε από παντού.“Περάστε παρακαλώ στον μαγικό κόσμο της ετοιμασίας των Χριστουγέννων!”“Θα στολίσουμε παιδιά;” με ενθουσιασμό η μάνα (όσο ακόμα διαθέτει).“Βαριόμαστε. Άσ’ το για την άλλη…

[thoughtfullyblogger]

Θρήνος για τον χαμό της Στέλλας Γκρέκα – Η τραγουδίστρια με την χρυσή φωνή έσβησε στα 103 της χρόνια

Ο τραγουδιστής και dj Αργύρης Ναστόπουλος έκανε γνωστό μέσω ανάρτησης στο Instagram ότι η Στέλλα Γκρέκα, η μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός, έφυγε από τη ζωή. Η Στυλιανή Λαγκαδά, όπως ήταν το πραγματικό της ονοματεπώνυμο, πέθανε σε ηλικία 103 ετών, έχοντας αφήσει πίσω της μια σύντομη αλλά σημαντική καριέρα στο τραγούδι και κάποιες […] Θρήνος για τον χαμό της Στέλλας Γκρέκα…

[greekblogs]

Θρήνος για τον χαμό της Στέλλας Γκρέκα – Η τραγουδίστρια με την χρυσή φωνή έσβησε στα 103 της χρόνια

Ο τραγουδιστής και dj Αργύρης Ναστόπουλος έκανε γνωστό μέσω ανάρτησης στο Instagram ότι η Στέλλα Γκρέκα, η μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός, έφυγε από τη ζωή. Η Στυλιανή Λαγκαδά, όπως ήταν το πραγματικό της ονοματεπώνυμο, πέθανε σε ηλικία 103 ετών, έχοντας αφήσει πίσω της μια σύντομη αλλά σημαντική καριέρα στο τραγούδι και κάποιες […] Θρήνος για τον χαμό της Στέλλας Γκρέκα…