#Ρομάντσο

[silezukuk]

σκίτσο του Βασίλη Χριστοδούλου, περιοδικό Ρομάντσο 1964 / Κάποτε κάθε γραφείο στο κέντρο της Αθήνας (και όχι μόνο) είχε τον πλανόδιο βιβλιοπώλη του. Γύριζε από γραφείου εις γραφείον και πουλούσε βιβλία (πχ τα Άπαντα του Γρηγορίου Ξενόπουλου, το «Οι Μεγάλοι Μύστες» του Εδουάρδου Συρέ κ.α.) σε συμφέρουσες τιμές με πολλές δόσεις // χάρη στην ομάδα του φέισμπουκ «παλιές ελληνικές γελοιογραφίες

[loulouditouheimona]

Οι γιαγιάδες που λείπουν.Οι γιαγιάδες μας πήγαιναν για μπάνιο νωρίς το πρωί. «Πριν μας κάψει το λιοπύρι». Φορούσαν το μαγιό τους (ολόσωμο μαύρο ή μπλε συνήθως), το αμάνικο πετσετέ φόρεμά τους (εμπριμέ ή ριγέ) και το πλατύγυρο καπέλο τους, και έβαζαν τα «σύνεργα» της παραλίας σε μια μεγάλη ψάθινη τσάντα: την πετσέτα τους, ένα θερμός με παγωμένο νερό, ένα ταπεράκι με λίγες φέτες καρπούζι ή πεπόνι ή ένα-δυο τσαμπιά σταφύλι και μερικά παξιμάδια, και το τελευταίο Ρομάντσο, μεταξύ άλλων. Εμπαιναν στο λεωφορείο χαμογελαστές κι αν τύχαινε να έχουν πάρει κι εμάς μαζί τους, έκαναν παζάρια για το εισιτήριο. «Μισό κόψε για το παιδί! Μην το βλέπεις έτσι ανεπτυγμένο, κύριε εισπράκτορα, ούτε οκτώ χρόνων δεν είναι ακόμη…».

Οι γιαγιάδες μας έστρωναν την ψάθα τους κάτω από αλμυρίκια ή πεύκα. Φορούσαν τα πλαστικά παπούτσια και το σκουφάκι τους, με τα ανάγλυφα λουλουδάκια, βεβαιώνονταν ότι έχουμε βάλει σωστά τα μπρατσάκια μας κι έμπαιναν στη θάλασσα κρατώντας μας σφιχτά από το χέρι. Κολυμπούσαν στα ρηχά, έκαναν πηγαδάκια με τις φίλες τους, μιλούσαν χαμηλόφωνα όταν η κουβέντα γύριζε στο κουτσομπολιό, γελούσαν δυνατά. Και ποτέ δεν μας έχαναν από τα μάτια τους. «Μην ξανοίγεσαι, να πατώνεις!». «Βάλε το καπέλο σου, θα πάθεις ηλίαση!».

Οι γιαγιάδες μας γύριζαν στο σπίτι την ώρα που έπρεπε να πάρουμε το φαγητό από τον φούρνο. Γιουβέτσι ή κατσικάκι με πατάτες ή παστίτσιο ή γεμιστά που εκείνες είχαν φτιάξει –«για να ξεκουραστεί, επιτέλους, κι η μάνα σου»– σχεδόν αξημέρωτα. Εφτιαχναν σαλάτα, έκοβαν ψωμί, έβγαζαν τις μπίρες από το ψυγείο, γέμιζαν μια καράφα με νερό, έστρωναν τραπέζι για παιδιά και εγγόνια. «Θα ξαπλώσω λίγο, να ξεκουραστώ, και το απόγευμα θα πάμε για παγωτό. Αν είσαι καλό παιδί και δεν κάν��ις φασαρία, θα σου πάρω και Μίκυ Μάους», έσκυβαν και μας έλεγαν συνωμοτικά καθαρίζοντάς μας ένα ροδάκινο ή ένα σύκο στο τέλος του γεύματος.

Οι γιαγιάδες μας έλεγαν ιστορίες συναρπαστικές, μας διάβαζαν παραμύθια, άκουγαν τα παράπονά μας. Σπάνια μας μάλωναν κι όταν η μαμά τύχαινε να βγάλει την παντόφλα για να μας φοβερίσει, έπειτα από κάποια δική μας σκανταλιά, εκείνες άνοιγαν σαν φτερούγες τα χέρια τους και μας έκλειναν σε αγκαλιές-φωλιές.

Χωρίς τις γιαγιάδες μας το παζλ του καλοκαιριού θα παραμένει ημιτελές. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμη κι όταν κάποιοι γίνουν γιαγιάδες και παππούδες οι ίδιοι, ένα κομμάτι του πάντα θα λείπει. Θα το γεμίζουμε με αναμνήσεις, με νοσταλγία και με την αγάπη που, όσο αναπνέουμε, θα αισθανόμαστε για τις «δυο φορές μαμάδες μας».

🥺♥️

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

εγώ στο τέλος του πέμπτου επεισοδίου: ουαου αυτή σειρά έχει πολύ πλάκα ^_^ μακάρι όμως να μην εξελίξουν την σχέση της πηνελόπης και του καλατζή σε ρομάντσο, λογικά θα είναι πολύ βαρετό και δεν θα μου αρέσει.

η πρώτη σκηνή του έκτου επεισόδιου:

[minded-lost]

Βόλτα στα Ιλίσια

Έψαχνα τις προάλλες κάποιο βιβλίο για να διαβάσω, δεν ήξερα όμως τι να πρωτοδιαλέξω. Παλαιότερα, διάβαζα ακατάπαυστα, δεν χόρταινα τις λέξεις που γέμιζαν τις σελίδες, έφτιαχνα λίστες ολόκληρες με τα πιθανά βιβλία που θα μου άρεσαν.

Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη, γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, είναι οι βιβλιοθήκες. Ή τα βιβλιοπωλεία. Και τα δύο σου προσφέρουν ακριβώς την ίδια εικόνα: αμέτρητα μαζεμένα βιβλία – ή ένα χάος από αυτά. Αυτό από τη μία λειτουργεί θετικά καθώς έχεις την ευκαιρία να ψάξεις και να συγκρίνεις ��ιβλία. Από την άλλη όμως είναι μάταιο, αν σκεφτείς πως είναι τόσα εκείνα που θα ήθελες να διαβάσεις. Δεκάδες ράφια φιλοξενούν σειρές από διαφορετικών μορφών εξώφυλλα και αμέτρητες στοίβες βιβλίων μπορεί να κρύβουν ενδιάμεσα βιβλία – διαμάντια.

Και φυσικά, είναι και εκείνη η μυρωδιά μέσα στα βιβλιοπωλεία, αυτή που θυμίζει ταυτόχρονα το καινούργιο βιβλίο, που μόλις βγήκε από το τυπογραφείο, αλλά και τις παλιές σελίδες εκείνες τις κιτρινωπές, που με το πέρασμα των χρόνων το χρώμα τους έχει ξεθωριάσει.

Εκείνη τη χειμωνιάτικη μέρα, λοιπόν, είχα βρεθεί στο κέντρο της Αθήνας για μερικές υποχρεώσεις, έτσι σκέφτηκα να συνδυάσω μια επίσκεψη σε ένα από εκείνα τα παλιά γεμάτα και σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα συναντήσει κανείς στο κέντρο, μήπως και βρω μερικά από τα βιβλία της φοιτητικής μου λίστας. Περπατούσα ξέγνοιαστη στα στενά των Ιλισίων και σκεφτόμουν πόσο όμορφες είναι οι ηλιόλουστες ημέρες όταν είσαι έξω για βόλτα. Κατευθυνόμενη προς Μιχαλακοπούλου, παρατηρούσα σε κάθε γωνία στα στενά πεζοδρόμια με τις ψηλές και παλιές πολυκατοικίες που όμως δεν έκαναν το όλο σκηνικό ασφυκτικό, τους περαστικούς. Δύο μικρά παιδάκια μαζί με τη γιαγιά τους κρατούσαν σακούλες με ψώνια από γειτονικό σούπερ μάρκετ και εκείνη τους έταζε λουκουμάδες που θα τους έφτιαχνε στο σπίτι, όσο τα παιδάκια έτρεχαν και γελούσαν μπροστά της. Δύο ηλικιωμένοι περπατούσαν ο ένας πίσω από τον άλλο λόγω της στενότητας του πεζοδρομίου, κρατώντας από μία εφημερίδα ο καθένας στο χέρι, και μουρμούριζαν κάτι ακατάλλειπτα για την κυβέρνηση και τις πρόσφατες τροποποιήσεις. Μία κοπέλα γύρω στα 25 με ακουστικά στα αυτιά και μία τσάντα στο χέρι από γνωστή αλυσίδα καλλυντικών, μπήκε στην είσοδο μιας πολυκατοικίας αφήνοντας πίσω της την πόρτα να κλείσει με θόρυβο, και εγώ σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να μένω εδώ κοντά. Περνώντας από την επόμενη διασταύρωση, δύο άντρες από το Δήμο είχαν ανέβει και στερέωναν τις χριστουγεννιάτικες φωτεινές επιγραφές, καθώς είχαμε φτάσει στο κατώφλι των γιορτινών ημερών και πέρασαν νοητά μπροστά από τα μάτια μου στιγμές από το έτος που τελείωνε αστραπιαία. Στο τέλος του δρόμου ένας διανομέας σταμάτησε με το μηχανάκι του δίπλα μου για να ρωτήσει αν ήξερα που βρισκόταν μία οδός, καθώς έκλεισε το κινητό του από μπαταρία όσο μιλούσε με την κοπέλα του στο τηλέφωνο. Του απάντησα πως δεν είμαι από την περιοχή και έφυγε αγχωμένος – και κάπως χαμένος θα έλεγα.

Καθώς διέσχιζα τη λεωφόρο για να περάσω απέναντι, όταν το φανάρι των πεζών άναψε πράσινο και μία θάλασσα αυτοκινήτων ακινητοποιήθηκε στην άσφαλτο, σκεφτόμουν πόσοι άνθρωποι μέσα σε μία μόνο διαδρομή περνάνε μια εντελώς διαφορετική στιγμή της ζωής τους, τόσο κοντά χωρικά αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Και ενώ είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου, είδα ξαφνικά το βιβλιοπωλείο μπροστά μου. Μετά από αρκετή ώρα εξερεύνησης μεταξύ των διαδρόμων και των ραφιών, κατέληξα να αγοράσω «Το ρομάντσο της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και τα «Ψάθινα Καπέλα» της Μαργαρίτας Λυμπεράκη – τα οποία επί ευκαιρία ήταν εξαιρετικές επιλογές.

Βγαίνοντας χαρούμενη με τις νέες προσθήκες στην έντυπη συλλογή μου, ακολούθησα το δρόμο προς τα πίσω για να συναντήσω τις κολλητές μου στο Πάρκο Ελευθερίας. Στο δρόμο ανάμεσα στις πολυκατοικίες, παρατήρησα ένα μικρό κρυμμένο μαγαζί για καφέ στο χέρι, που έμοιαζε τόσο γραφικό και περιποιημένο σαν εκείνα που βλέπεις στις ταινίες στο Λονδίνο. Σταμάτησα και προμηθεύτηκα καφέ και σνακ, αφού τα κορίτσια σίγουρα θα ήθελαν για πρωινό. Η φρέσκια μυρωδιά του καφέ με συνεπήρε τόσο, που έμεινα λίγα λεπτά παραπάνω στο εσωτερικό του μαγαζιού ρίχνοντας μια ματιά στα οπισθόφυλλα των βιβλίων.

Μετά από λίγα ακόμη λεπτά περπατήματος στα στενά με τις αχτίδες του ήλιου να περνούν ενδιάμεσα από τα κινούμενα σύννεφα και τις ταράτσες των σπιτιών, η κίνηση στους δρόμους αυξήθηκε και οι πεζοί άρχισαν να πληθαίνουν. Φωνές και κόρνες ακουγόντουσαν από παντού. Διέσχισα τη Βασιλίσσης Σοφίας και έφτασα στο Πάρκο. Οι φίλες μου καθόντουσαν στο γρασίδι σε μία μεγάλη καλοκαιρινή ψάθα, άκουγαν μουσική και συζητούσαν για το πώς πέρασαν την εβδομάδα τους. Μόλις με είδαν χαμογέλασαν διάπλατα – ήταν επειδή τους είχα λείψει τόσο ή για το φαγητό που κρατούσα; Φυσικά πλάκα κάνω. Τις αγκάλιασα και σκέφτηκα στιγμιαία πόσο τυχερή ένιωθα, που είχα τόσο φωτεινούς ανθρώπους στη ζωή μου. Αλλά τα υπόλοιπα είναι μία άλλη ιστορία.

Μ.

Blog – Café Society

[eclecticstarlightblogger]

Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης Γνώρισα την κα Αλίκη το 1982.Την συνάντησα στο σπίτι -της μητέρας της- στην Βασ. Σοφίας στην Ρηγίλλης. Αφορμή μια συνέντευξη για το «Ρομάντσο» στο οποίο έγραφα τότε. Η Αλίκη βρισκόταν λίγα χρόνια στην Ελλάδα, μετά την 36χρονη  παραμονή της στην Αμερική. Ένα χρόνο πριν είχε χάσει τον σύντροφο της Νίκο Νικολαϊδη […] Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου –…

[thoughtfullyblogger]

Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης Γνώρισα την κα Αλίκη το 1982.Την συνάντησα στο σπίτι -της μητέρας της- στην Βασ. Σοφίας στην Ρηγίλλης. Αφορμή μια συνέντευξη για το «Ρομάντσο» στο οποίο έγραφα τότε. Η Αλίκη βρισκόταν λίγα χρόνια στην Ελλάδα, μετά την 36χρονη  παραμονή της στην Αμερική. Ένα χρόνο πριν είχε χάσει τον σύντροφο της Νίκο Νικολαϊδη […] Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου –…

[greekblogs]

Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης Γνώρισα την κα Αλίκη το 1982.Την συνάντησα στο σπίτι -της μητέρας της- στην Βασ. Σοφίας στην Ρηγίλλης. Αφορμή μια συνέντευξη για το «Ρομάντσο» στο οποίο έγραφα τότε. Η Αλίκη βρισκόταν λίγα χρόνια στην Ελλάδα, μετά την 36χρονη  παραμονή της στην Αμερική. Ένα χρόνο πριν είχε χάσει τον σύντροφο της Νίκο Νικολαϊδη […] Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου –…

[skandaladiaplokidiafthora]

Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης Γνώρισα την κα Αλίκη το 1982.Την συνάντησα στο σπίτι -της μητέρας της- στην Βασ. Σοφίας στην Ρηγίλλης. Αφορμή μια συνέντευξη για το «Ρομάντσο» στο οποίο έγραφα τότε. Η Αλίκη βρισκόταν λίγα χρόνια στην Ελλάδα, μετά την 36χρονη  παραμονή της στην Αμερική. Ένα χρόνο πριν είχε χάσει τον σύντροφο της Νίκο Νικολαϊδη […] Αλίκη Θεοδωρίδου – Νορ: Η πρώτη Αλίκη του Θεάτρου –…

[universepaths]

Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου, Μάριος Μ. Πλουσίου

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου, Μάριος Μ. Πλουσίου

Σελίδες: 122 Διαστάσεις: 21x14 Δέσιμο: μαλακό εξώφυλλο Λιανική Τιμή: 11  ευρώ Κατηγορία:  Τρόμου, μαύρη κωμωδία  ISBN: 978-960-607-334-2 Ελίζαντεθ και Ντάνιελ, τι να σου πω ρε παιδί μου, μεγάλος έρωτας! Κεραυνοβόλος, μα πέρα για πέρα αληθινός. Πως μπορούν ό��ως να ξεπεράσουν όλα αυτά τα εμπόδια που μπήκαν στο δρόμο της ευτυχίας τους, και αυτή την καταραμένη προφητεία, που θέλει την Ελίζαντεθ να φέρνει το τέλος του κόσμου; Θα νικήσουν τελικά οι φωνές στο κεφάλι της Ελίζαντεθ ή θα βρουν στο τέλος  το πολυπόθητο «και ‘μεις καλύτερα;» Τα πάντα έχει αυτό το βιβλίο, ρομάντσο, φασώματα, φιλιά στη βροχή, ερωτοχτυπημένα παλικάρια και μυστήριες φεμ-φατάλ… Έχει όμως και φονικά, φαντάσματα, αγγέλους, δαίμονες, ζόμπι, ανθρωποθυσίες, αίματα (πολλά αίματα) γριες-νίντζα, τρελούς παπάδες… Τι  κάθομαι και σας τα λέω… μια δοκιμή θα σας πείσει!

Ο Μάριος Μιλτιάδ��ς Πλουσίου  γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου 1οι 1983, στη πολιτεία Virginia  των Η.Π.Α. Ωσάν γνήσιο Αμερικανάκι, λατρεύει την ποπ-κουλτούρα των δεκαετιών του ‘80-‘90, της οποίας το πνεύμα μεταφέρει και στα γραπτά του. Το 2020 κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο, «Η Ζώη εν Τάφω», και το 2021 ακολουθούν τα βιβλία «Εξ Αίματος» και «Άνθρωποι της Στάχτης». Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το βιβλίο «Δαιμόνια στο σκοτάδι», και αμέσως μετά, το «Ελίζαντεθ: Μια Ρομαντική Ιστορία Τρόμου». Παράλληλα με τα προσωπικά του βιβλία, συμμετέχει και σε διάφορες ανθολογίες φαντασίας αλλά και ποίησης. Στον ελεύθερο του χρόνο, όταν δεν γράφει παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια και ονειροπολεί. Είναι περήφανος «Geek» και φανατικός πουρόφιλος. Επίσημη ιστοσελίδα: mplousiou.wixsite.com/books Σημεία πώλησης των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές σε Ελλάδα και Κύπρο Τα βιβλία μας και το περιοδικό μας κυκλοφορούν σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν στο τοπικό σας βιβλιοπωλείο μπορείτε να τα παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο να τα φέρουν, όπως μπορείτε να τα παραγγείλετε από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, και θα τα παραλάβετε άμεσα. Κεντρική διάθεση για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές: Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα 2410-236110 universepaths@yahoo.com Xονδρέμπορας για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές. Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ Τηλέφωνο: 2103802542 Φαξ:2103813619 Προτεινόμενο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο: Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές Μπορείτε να αγοράσετε άμεσα όλα τα βιβλία και τα περιοδικά των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο! https://www.universepaths.com/bivliopoleio Κεντρικά σημεία διανομής των βιβλίων των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές. 1. Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές https://www.universepaths.com/bivliopoleio 2. Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ Τηλέφωνο: 2103802542 Φαξ:2103813619 3. Λευκωσία (Κύπρος): Parga, Λεωφ,Τσερίου 94 Στρόβολος, τηλ. 22327740 Προτεινόμενα σημεία πώλησης [Κάποια από τα παρακάτω βιβλιοπωλεία δεν έχουν όλα τα βιβλία μας ετοιμοπαράδοτα αλλά μπορούν να φέρουν όποιο τίτλο ζητήσετε, αφού τον παραγγείλετε.] Αθήνα: 1. Παρ ημίν - Χαρ. Τρικούπη 11 2. Ιανός - Σταδίου 24 3. Πρωτοπορία - Γραβιάς 3-5 Λάρισα: 1. Άνεμος -Κύπρου 47 2. Prosperus-Αθ. Διάκου  Θεσσαλονίκη: 1. Ιανός - Αριστοτέλους 7 2. Πρωτοπορία - Λ. Νίκης 3 Πάτρα: 1. Πρωτοπορία - Γεροκωστοπούλου 31-33 Λευκωσία: 1. Βιβλιοπωλείο Ελλάς - Ζήνας Κάνθερ 16 22451, 00357 22 679058 2. Parga, Λεωφ,Τσερίου 94 Στρόβολος, τηλ. 22327740 3. Parga, Λεωφ.Λάρνακος 56 Αγλαντζιά, τηλ. 22336011 4. Parga, Αρχ.Μακαρίου Γ' Λατσιά, τηλ. 22485914 5. Parga, Πανεπιστημιούπολη, τηλ. 22022876 Λάρνακα: 1. Parga, Στρατηγού Τιμάγια 9, τηλ. 24668090 Πάφος: 1. Parga, Αθηνών 8, τηλ. 26811130 2. New edition 1ης Απριλίου 8, 8011 Λεμεσός: 1. Βιβλιοεπιλογές Στέλιου Κυριακίδη 49 Επίσης τα βιβλία μπορείτε να τα παραγγείλετε από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο στην Κύπρο, ακόμα και αν δεν είναι σε αυτή τη λίστα και θα φροντίσουμε να αποσταλούν άμεσα.  Online καταστήματα 1. Skroutz https://www.skroutz.gr Ενημερώστε τα βιβλιοπωλεία ότι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας στο τηλέφωνο 2410-236110 και θα αποστείλουμε άμεσα τα βιβλία και το περιοδικό. Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας για οποιαδήποτε απορία! Όλα τα βιβλία μας που βρίσκονται στον τρέχοντα κατάλογο μας και όλα τα τεύχη του περιοδικού μας κυκλοφορούν κανονικά. Αν δεν μπορείτε να τα βρείτε επικοινωνήστε με τις εκδόσεις μας. 2410-236110 ή στο email universepaths@yahoo.com Αν κάποιο βιβλιοπωλείο, ειδικότερα σε μεγάλα εμπορικά κέντρα, σας πει ότι τα βιβλία μας δεν είναι διαθέσιμα ή είναι εξαντλημένα αναζητήστε τα σε άλλο βιβλιοπωλείο και επικοινωνήστε μαζί μας ή τηλεφωνικά στο 2410-236110 ή με email στο universepaths@yahoo.com για να μας αναφέρετε το γεγονός. Τα βιβλία μας κυκλοφορούν όλα κανονικά και είναι διαθέσιμα σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές Αναγεννήσαμε τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο! Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα Ελάτε και εσείς στη μεγάλη οικογένεια του εκδοτικού μας! ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110, http://www.universepaths.com/ universe-pathways.blogspot.com www.facebook.com/Universe.Pathways.Editions/ universepaths@yahoo.com 

[justforbooks]

Μια selfie από τον Κωστή Παπαϊωάννου.

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ.  Άλλοι ξαφνικά χωρίς έσοδα, άλλοι απολυμένοι χωρίς προοπτική για δουλειά, άλλοι με ζωή λάστιχο, χωρίς ωράριο, με απλήρωτες υπερωρίες, με χρέη που τρέχουν. Όλοι όμως με φόβο και αγωνία. Η επόμενη μέρα θα είναι άλλου κόσμου.

Κάποιοι ζουν το αστικό τους ρομάντσο. Κυκλοφορούν lifestyle οδηγοί επιβίωσης, φτιάχνεται το trend της πανδημίας. Μην υποτιμάτε την ανεξάντλητη δύναμη της βλακείας, διεκδικεί το δικό της μερίδιο: δείτε τους χαρούμενους και τις χαρούμενες στην τηλεόραση, στα σόσιαλ μίντια.

Πολλοί ακόμα ίσως σκεφτόμαστε ψύχραιμα, θυμώνουμε με την Εκκλησία, γελάμε με τους όψιμους λάτρεις γιατρών και νοσηλευτών που χτες βρίζανε τους κηφήνες του Δημοσίου.

Να ’μαστε, λοιπόν, όλοι εμείς, σε limbo δωματίου, στο ενδιάμεσο κενό, στο μετέωρο βήμα. Έχουμε ανοιχτά τα τσατ στα σόσιαλ μίντια, ανταλλάσσουμε σαχλαμάρες με φίλους (αχ, πόσο ανακουφιστική η σαχλαμάρα!). Και ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός και τα σεξουαλικά πειράγματα και οι πλακίτσες για την ηλικία και τις επιδόσεις, τώρα όλα τα πολυφορεμένα αστεία δείχνουν την αξία τους. Τώρα όλα τα γνώριμα μετράνε.

Κολλάμε σε τηλεοράσεις και κινητά, διαβάζουμε, γράφουμε, ακούμε, ποστάρουμε. Η μανία του εφήμερου. Περίεργο, όσο πιο πολύ μιλάμε, τόσο νιώθουμε απόσταση ασφαλείας από αυτό που συμβαίνει. Που πρόκειται να συμβεί, κυρίως.

Σκεφτόμαστε τι να κάνουμε με τα παιδιά μας, όσοι έχουμε παιδιά. Πώς βιώνουν την επιδημία. Πώς τα καθησυχάζουμε, πώς ακούμε τους φόβους τους, πόση πληροφορία αντέχουν. Πώς να μην τους πούμε ψέματα, να μείνουμε ψύχραιμοι και ειλικρινείς. Να τα πείσουμε να μη φοβούνται, ότι τα προσέχουμε. Αλλά και πώς κάνουμε την αρρώστια μάθημα ευθύνης. Αν αγαπάνε και φροντίζουν τον εαυτό τους, θα ξέρουν να φροντίζουν και τους άλλους.

Και σκεφτόμαστε τι να κάνουμε με τα μεγάλα παιδιά, όσοι έχουμε. Με τον εγκλεισμό της σύγκρουσης. Είναι ίσως ο πρώτος σοβαρός τους καταναγκασμός, η πρώτη μακροχρόνια δέσμευση. Παλεύουμε να οριοθετήσουμε μια νέα καθημερινότητα. Φίλοι δηλώνουν ανήμποροι να συμφωνήσουν δυο κανόνες με τα μεγάλα παιδιά τους. Είναι μια αποτυχία όλων μας, είτε παίζουμε είτε δεν παίζουμε τους γονείς. Η έλλειψη ορίων, η μη ενασχόληση, η άτακτη υποχώρηση γιατί «το παιδί βαριέται», τώρα πληρώνονται βαριά. Μπορεί όμως ο ιός να δώσει την ευκαιρία να ξανακάτσει ο καθένας στην ηλικία του, να ξαναβρεί τον ρόλο του. Ίσως φτιαχτούν νέες συμφωνίες μετά τα νεύρα ή παρά τα μούτρα. Και στο κάτω-κάτω, είναι και η πόρτα που κοπανάει μέρος της ενηλικίωσης.

Και σκεφτόμαστε τρόπους να στηρίξουμε παππούδες και γιαγιάδες. Κι αν οι δικοί μας γέροι είναι μακριά, να τους έχουμε κατά νου, να τους μιλάμε. Κι αν είναι άλλοι ηλικιωμένοι κοντά, στην πολυκατοικία, στη γειτονιά, να πέσει «σύρμα» ότι είμαστε εδώ αν χρειαστούν κάτι. Έναν λογαριασμό να πληρωθεί, ένα ψωμί απ’ τον φούρνο.

Μέσα σε όλα να μην ξεχάσουμε να σκεφτούμε τον εαυτό μας: τι θα κάνουμε το πρωί που θα ξυπνήσουμε με υψηλό πυρετό. Πώς θα μείνουμε ψύχραιμοι. Πού θα πάρουμε τηλέφωνο. Ποιος θα αφήσει ένα φαΐ έξω από την πόρτα. Πού θα πάει το παιδί μας, αν ζούμε μόνοι μαζί του. Ποιος θα μας πάει στο νοσοκομείο.

Δίνουμε μάχη. Θα είναι μακρύς ο πόλεμος, θα έχουμε θύματα, θα χάσουμε δικούς μας ή δικούς δικών μας. Θα αρρωστήσουμε μάλλον κι εμείς. Μακάρι να βγούμε από τη μάχη, μακάρι να έρθουν όλοι οι φίλοι το καλοκαίρι στο πάρτι που υποσχεθήκαμε προχτές στον εαυτό μας όταν ήμασταν μόνοι στο σπίτι. Ένα πάρτι για να πιούμε, να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε σαν να είναι τα πρώτα μας φιλιά.

Άλλοι απόψε το βράδυ θα διαβάσουμε ένα βιβλίο, άλλοι θα δούμε ταινία, θα τσατάρουμε, θα τσακωθούμε με τον άντρα, τη γυναίκα, τη μάνα, το παιδί μας. Άλλοι δεν θα ανταλλάξουμε λέξη με κανέναν. Θα πέσουμε νωρίς ή αργά, θα κάνουμε σεξ ή όχι, θα κοιμηθούμε αγκαλιά ή μόνοι. Ό, τι κι αν κάνουμε, θα φωλιάζουν εκεί και η αγωνία, και η μοναξιά και ο φόβος του θανάτου.

Δεν πειράζει. Καλώς να ’ρθουν. Τα περιμένουμε με το απολυμαντικό στο χέρι, με ένα τραγουδάκι στα ηχεία, στο δικό μας απόρθητο κάστρο.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[dimartblog]

Λουκέτο

Με την ξεχασμένη γλώσσα των παροιμιών —Επιμέλεια-αρχείο: Γιώργος Ζεβελάκης— Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή γιατί είναι αμίλητη και προχωράει· —Γιώργος Σεφέρης— Οι λαϊκές  παροιμίες: η αποθέωση της συμβατικότητας —Μανόλης Αναγνωστάκης— Οι άνθρωποι των πόλεων μέσα στις δύσκολες συνθήκες που προσπαθούσαν να…

[hegrade]

[21/Μαρτίου] post-nostalgia: Το Design συναντά την ουτοπία

[+design] Στις 21 Μαρτίου 2019, ώρα 20:00, στο Ρομάντσο, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης “post-nostalgia: Το Design συναντά την ουτοπία”. Θέμα της έκθεσης είναι το Design ως υλικός φορέας συλλογικής/ατομικής μνήμης και ουτοπικού οραματισμού, πέρα από τη συνηθισμένη ωραιοποίηση του παρελθόντος και τις “ρετρό” αναβιώσεις, με επίκεντρο την περίοδο 1950-1970 και τη σύγχρονη εποχή.

Η έκθεση “post-nostalgia: Το Design συναντά την ουτοπία” αποτελεί το τελικό στάδιο του ομώνυμου ερευνητικού προγράμματος, το οποίο σχεδίασε και υλοποίησε η Σχολή Βακαλό Art & Design, διήρκεσε δύο χρόνια, και αποτελεί την πρώτη μεγάλης κλίμακας συστηματική έρευνα που διοργανώνεται στην Ελλάδα, γύρω από την ιστορία και τη θεωρία των εφαρμοσμένων τεχνών.

Οι συμμετέχοντες, που προέρχονται από τους χώρους της αρχιτεκτονικής, της οπτικής επικοινωνίας, της σκηνογραφίας, των εικαστικών τεχνών, του sound design και της θεωρίας-ιστορίας, είναι οι Ερμίνα Αποστολάκη, Ισιδώρα Αρβανίτη, Άννα Βόκαλη, Κωνσταντίνα Γιαννακοπούλου και Γιώργος Στρούζας, Joshua Yang, Ματίνα Θρουμουλοπούλου, Δάφνη Καλά, Λευτέρης Καλονάρης, Μαριαλίζα Κάμπη, Μαρία Κουτούζη, Αγγέλα Μανδηλάρη, Μανώλης Μπαμπούνης, Βάσσω Παναγιωτοπούλου, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Γιώργος Ραμαντάνης, Καρίνα Σαμπάνοβα και Δανάη Τζώτζου.

Μια μετα-νοσταλγική έκθεση, όπου το Design συναντά την ουτοπία… στη φωτο-σουρεαλιστική ανασύνθεση εισόδων αθηναϊκών πολυκατοικιών σ’ ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με ουτοπικές πόλεις σ’ ένα ηχητικό συμβάν από παλιό επαρχιακό πανηγύρι στον τυπογραφικό διάλογο του Σολάρις με τη Χιροσίμα του Ρενέ σε μια ταπισερί “Tetris” που αναπολεί την εποχή των παλιών βιντεοπαιχνιδιών στους στίχους του Άκη Πάνου με greeklish φουτουριστικές γραμματοσειρές στη μικρογραφική ανάπλαση παλιών λαϊκών αυλών σ’ ένα animated παιχνίδι με τις έννοιες της μνήμης και της λήθης στην υπερλεξιστική ποίηση που γράφει μια μηχανή σε τέσσερις ρέπλικες του Ulm Stool στις φευγαλέες απόψεις από το απραγματοποίητο “Πνευματικό Κέντρο Αθηνών” στις ειρωνικές αυτοπροσωπογραφίες ενός λαϊκιστή ηγέτη σε μια οπτικο-αποδομητική αφήγηση γύρω από το θρυλικό Undergound κ.λπ.

Χώρος: Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα) Διάρκεια: 21 Μαρτίου – 3 Απριλίου 2019 Ώρες: Καθημερινά, 12:00-20:00 Εγκαίνα: 21 Μαρτίου 2019, ώρα 20:00

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

[matrix24news]

Πήγαμε στο προεκλογικό, πολιτικό “rave” του Γ.Α.Π στο Ρομάντσο https://ift.tt/3rrP4Q1

[eclecticstarlightblogger]

Η Γαλλίδα γυναίκα του Αγά Χαν Γ και ο καπετάνιος Λέων Λεονικίδης

Ένα απίστευτο ρομάντσο, που έμοιαζε βγαλμένο από παραμύθι Από τον Ελευθέριο Σκιαδά «δημοκρατία» Ηταν περιπετειώδης η ζωή της Υβόννης Μπλανς Λαμπρούς (Yvonne Blanche Labrousse, 1906-2000). Κόρη ενός οδηγού τραμ και μιας μοδίστρας, ξετρέλανε την Ευρώπη με την ομορφιά της, όταν εκλέχθηκε Μις Γαλλία το 1930. Η μακρά ζωή της καλλονής αυτής, η οποία παντρεύτηκε τον […] Η Γαλλίδα γυναίκα του Αγά Χαν Γ’…

[thoughtfullyblogger]

Η Γαλλίδα γυναίκα του Αγά Χαν Γ και ο καπετάνιος Λέων Λεονικίδης

Ένα απίστευτο ρομάντσο, που έμοιαζε βγαλμένο από παραμύθι Από τον Ελευθέριο Σκιαδά «δημοκρατία» Ηταν περιπετειώδης η ζωή της Υβόννης Μπλανς Λαμπρούς (Yvonne Blanche Labrousse, 1906-2000). Κόρη ενός οδηγού τραμ και μιας μοδίστρας, ξετρέλανε την Ευρώπη με την ομορφιά της, όταν εκλέχθηκε Μις Γαλλία το 1930. Η μακρά ζωή της καλλονής αυτής, η οποία παντρεύτηκε τον […] Η Γαλλίδα γυναίκα του Αγά Χαν Γ’…

[greekblogs]

Η Γαλλίδα γυναίκα του Αγά Χαν Γ και ο καπετάνιος Λέων Λεονικίδης

Ένα απίστευτο ρομάντσο, που έμοιαζε βγαλμένο από παραμύθι Από τον Ελευθέριο Σκιαδά «δημοκρατία» Ηταν περιπετειώδης η ζωή της Υβόννης Μπλανς Λαμπρούς (Yvonne Blanche Labrousse, 1906-2000). Κόρη ενός οδηγού τραμ και μιας μοδίστρας, ξετρέλανε την Ευρώπη με την ομορφιά της, όταν εκλέχθηκε Μις Γαλλία το 1930. Η μακρά ζωή της καλλονής αυτής, η οποία παντρεύτηκε τον […] Η Γαλλίδα γυναίκα του Αγά Χαν Γ’…