#Πολιτικός

[romios-gr]

Παρέμβαση Κασιδιάρη για τη σαρωτική νίκη Trump – Ανίσχυρος πολιτικός νάνος η Ευρώπη χωρίς Ρωσία Με το δικό του τρόπο σχολίασε τη σαρωτική νίκη Trump ο πολιτικός κρατούμενος Ηλίας Κασιδιάρης, μέσα από το προσωπικό Youtube κανάλι του, το μεγαλύτερο κανάλι πολιτικού περιεχομένου στο Ελληνικό Υoutube με περισσότερους από 140.000 εγγεγραμμένους χρήστες. Είχα προβλέψει την άνετη επικράτηση Trum... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/paremvasi-kasidiari-gia-ti-sarotiki-niki-trump-anischyros-politikos-nanos-i-eyropi-choris-rosia/

[aluminia]

Μπορεί και να το θυμάμαι λάθος αλλά νομίζω ως λαός ξεχνάμε πολύ εύκολα ότι ο Ανδρέας ήταν παντρεμένος (με τη Ζάνα). Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μπει μέσα σε εκκλησία χωρίς να πιάσει φωτιά επί τόπου. Έπρεπε να μιλήσει με παπά χωρίς να πάθει αλλεργική αντίδραση. Απίστευτο.

[astratv]

Πολιτικός γάμος: Μέσω του gov.gr η έκδοση άδειας

Ο πολιτικός γάμος γίνεται πλέον ακόμα πιο εύκολος. Το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, δίνει την δυνατότητα στους ενδιαφερόμενους να εκδίδουν μέσω του gov.gr την άδεια πολιτικού γάμου από όλους τους δήμους της χώρας. Σύμφωνα με την Κοινή Απόφαση του Υπουργού Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη και του Υφυπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Θοδωρή Λιβάνιου και σε συνεργασία με…

[renegade-hierophant]

Order of reading Plato’s works

Alcibiades I (Ἀλκιβιάδης αʹ) - introduction to philosophy (seeking of self-knowledge), theory of the demons (present in the human soul)

Gorgias (Γοργίας) - political virtues, dogmas concerning the three demiurges

Phaedo (Φαίδων) - cathartic virtues, a.k.a. “On the Soul”

Cratylus (Κρατύλος) - theoretical virtues, “names” (words as linguistic objects), theory of the divine names

Theatetus (Θεαίτητος) - theoretical virtues, concepts proper (mental forms)

Sophist (Σοφιστής) - theoretical virtues, physical things (forms), study of the properties of celestial Gods

Statesmen (Πολιτικός) - theoretical virtues, physical things (forms), whole theory of celestial demiurgy, the cyclic movement of the cosmos and its divine causes

Phaedrus (Φαῖδρος) - divine things (forms), theory of the noetic-noeric and some classes of hypercosmic Gods

Symposium (Συμπόσιον) - divine things (forms), theory of demons and divine love

Philebus (Φίληβος) - “crown” of the virtues, teaching related to the dyad of the primal principles and triad derived from them

Timaeus (Τίμαιος)

Parmenides (Παρμενίδης)

After these have been mastered the rest can be read in any order, for example:

Laws (Νόμοι) - teaching on providence and the existential characteristics of the Gods

Protagoras (Πρωταγόρας) - relation between mortals and Gods

Republic (Πολιτεία) - justice, keys to the symbolic interpretation of myths

Euthypro (Εὐθύφρων) - piety

[casseropita]

Τόσα "εγώ ήθελα να κάνουμε.."

"Θα σου έκανα.."

"Θα σου έπαιρνα.."

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ; Τουλάχιστον ξέρουμε ότι για γκόμενος μπορεί να μη κάνεις αλλά για πολιτικός με τόσα ψέματα και μαλακιά στον εγκέφαλο άνετα θα σε ψήφιζα

[theklaapologist]

Temper belongs to @darkside-cookies

Nelson belongs to yours truly >:3c

Propaganda under the cut

Temper

Τέμπερ/Tmperance. 25 χρονών. Καημένο, βικτωριανό ποντίκι, εγκλωβισμένο μαζί με τον αδερφό του και τη γκόμενα του αδερφού του σε μια σκοτεινή, ομιχλώδη χώρα από την οποία δεν μπορούν να φύγουν αν δεν σκοτώσουν τον τύραννο που την κυβερνάει. Θα ψάξει τις πιο σκοτεινές πλευρές της ύπαρξής του για να βρει τη δύναμη να σώσει τα άτομα που αγαπάει (και στην πορεία θα τσακωθεί με όλα τα άτομα που αγαπάει). Το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του επειδή έχει έμφυτη, σκοτεινή μαγεία. Τραυματικό παρελθόν όπου κάλεσε κατά λάθος έναν δαίμονα που σκότωσε τη μικρή αδερφή του. Έχει ΘΕΜΑΤΑ. Λόγοι για να τον ψηφίσετε: 1) αυτιστικός, 2) καθολικός 3) απίστευτα προληπτικός 4) themes σχετικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στην έννοια της μοίρας και την ελεύθερη βούληση 5) champion of agency 6) πρήξας - νομίζει ότι ξέρει τι είναι το καλύτερο για τους άλλους και θα τους πιέσει μέχρι να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους 7) τα χόμπι του είναι να λέει ψέματα, να κλέβει πράγματα και να είναι emotionally constipated 8) soft spot για κάθε καημένο, απελπισμένο παιδάκι που βρίσκουν στον δρόμο τους

Nelson

Εδώ θα φανούν οι og mutuals να σας δω άμα τον θυμάστε. Λοιποοοοον ο Νελσον μας γεννήθηκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια και ήταν μοναχοπαίδι. Η μητέρα του δεν ήθελε ποτέ της παιδιά (θα μπορούσε η ίδια να είναι σεξιμαν τβχ αλλά τέλος πάντων) και ο πατέρας του έκανε ο,τι μπορούσε. Είναι πολιτικός, εθισμένος στην κοκαινη, έχει πολλους πονοκεφαλους, έναν μοναδικό ηθικό φραγμό για τον οποίο ούτε αυτός είναι σίγουρος, το τρειντμαρκ του είναι μια τόσο codependent σχέση με την ξαδέρφη του που αγγίζει τη συναισθηματική αιμομιξία, μια σχεση ενος παρανοϊκού υπερπροστατευτικου γονέα που έχει με τον μικρό αδερφο του Αρι (το άλλο μου το παλικάρι για το πολ) (γιατί πρακτικά τον υιοθέτησε) και τα είχε με έναν σαντμποι ιππότη. Γιατί να τον ψηφίσετε;;;;; Ξέρετε ποσο δύσκολη είναι η ζωή άμα είσαι ένας μπαισεξουαλ τγουινκ φεμ τοπ που είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα για το βαλιντεισιον των συγγενών σου;;;; Νομίζω μπορείτε να καταλάβετε. Επισης οι γονεις του είναι κυριολεκτικά αυτά τα δυο υπερδραματικα παιδιά στο κλαμπ θεάτρου (απλά στα δυο άκρα του φασματος). Αβερειτζ ταμπλρινα μομεντ. Σε κάποια φάση μάλωσε με τον Αρι που του είπε ότι κανενας ποτέ δεν τον έχει συμπαθήσει και άρχισε ένα ντελιριους ραντ στον αδερφό του Αρι το Νεφερτεμ για το ότι δεν τον νοιάζει τίποτα αρκει αυτός να τον εμπιστεύεται. Μετά λιποθύμησε και ξύπνησε σε τρεις μέρες. Αυτό οδήγησε σε μια κρισαρα καταθλιψης και ταυτότητας και πάνω κάτω από τότε είναι λίγο στα χαμένα. Ύβρις, νέμεσις, τισις κλπ κλπ

[justforbooks]

Υπόδειγμα λογοτεχνικού ρεπορτάζ, το βιβλίο «Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα - Ανατομία μιας τραγωδίας στην Ιερουσαλήμ» του εβραϊκής καταγωγής Αμερικανού δημοσιογράφου Νέιθαν Θρωλ που κέρδισε το φετινό βραβείο Πούλιτζερ και υμνήθηκε από κορυφαία μέσα («New York Times», «Economist», «Time», «Financial Times», «Haaretz») διαβάζεται απνευστί, με τον αναγνώστη να νιώθει από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα το ίδιο σφίξιμο που θα του προκαλούσε μια γερή γροθιά στο στομάχι.

Αίσθημα που εντείνεται από το γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο η Μέση Ανατολή βιώνει μία από τις σοβαρότερες κρίσεις της τον τελευταίο αιώνα, χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος στον αιματηρό, ασύμμετρο πόλεμο που είναι σε εξέλιξη, με τους αμάχους να πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα.

Και μπορεί η Δυτική Όχθη και συγκεκριμένα η περιοχή Ανάτα όπου διαδραματίζεται η ιστορία μας να μην είναι σε αυτήν τη φάση το επίκεντρο της σύγκρουσης, είναι όμως το «κλειδί» για να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει στα Κατεχόμενα, γιατί γίνεται λόγος περί «απαρτχάιντ» και γιατί οποιαδήποτε προσπάθεια για βιώσιμη λύση και ειρηνική συνύπαρξη είναι καταδικασμένη αν δεν αποσυρθούν από εκεί ο ισραηλινός στρατός και οι έποικοι, αν δεν εξασφαλίσουν οι Παλαιστίνιοι γη και αξιοπρέπεια, αν οι πρόσφυγες δεν επιστρέψουν – δηλαδή όλα αυτά που έχει παραγγείλει δεκαετίες τώρα ο ΟΗΕ, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκαν.

Στον πυρήνα της αφήγησης βρίσκεται ένα φρικτό αυτοκινητικό δυστύχημα που συνέβη ένα βροχερό χειμωνιάτικο πρωινό του 2012 στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Ένα σχολικό λεωφορείο που μετέφερε Παλαιστίνιους μαθητές και εκπαιδευτικούς –ανάμεσά τους ο Μιλάντ, ο πεντάχρονος γιος του Άμπεντ– συγκρούεται με φορτηγό που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, ανατρέπεται και παίρνει φωτιά με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν σοβαρά πολλοί επιβαίνοντες – κάποιοι δεν αναγνωρίζονταν καν από τα εγκαύματα.

Ακόμα χειρότερα, κανένα ασθενοφόρο, κανένα πυροσβεστικό ή αστυνομικό όχημα δεν θα φτάσει έγκαιρα στον τόπο της τραγωδίας, παρά τις μικρές αποστάσεις που είχαν να διανύσουν. Είτε από επιδεικτική αδιαφορία, μιλώντας για την κυρίαρχη ισραηλινή πλευρά («αν επρόκειτο για τίποτα παιδιά που πετούσαν πέτρες, αστυνομία και στρατός θα κατέφθαναν άμεσα»), είτε επειδή ένα δαιδαλώδες δίκτυο ελέγχων κα�� απαγορεύσεων το καθιστά πρακτικά αδύνατο για την παλαιστινιακή πλευρά. Ο ίδιος ο δρόμος ήταν σε πολύ κακή κατάσταση γιατί οι ισραηλινές αρχές δεν ενδιαφέρονται να συντηρήσουν οδικές αρτηρίες που προορίζονται για Παλαιστίνιους, ενώ τα αλλεπάλληλα σημεία ελέγχου έχουν κάνει «κανονικότητα» το μποτιλιάρισμα και τα επικίνδυνα προσπεράσματα, όπως αυτό που επιχείρησε ο οδηγός του μοιραίου φορτηγού.

Ένα δυστύχημα για το οποίο δεν έφταιγε η «κακιά ώρα» αλλά οι πολιτικές διαχωρισμού που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη, μαζί με τον ασφυκτικό έλεγχο και τους περιορισμούς που ασκεί σε κάθε σχεδόν πτυχή της καθημερινής ζωής όσων ανθρώπων ατύχησαν να γεννηθούν στη «λάθος πλευρά» του τείχους, της Ιστορίας και των συγκυριών. Ακόμα και από τις υποχρεωτικές στο Ισραήλ αποζημιώσεις για τροχαία τα παλαιστινιακής ιδιοκτησίας οχήματα εξαιρούνται!

Γύρω από τον άξονα αυτό, τις οικογένειες και τις κοινότητες –παλαιστινιακές και ισραηλινές– που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται στο δυστύχημα, ο Νέιθαν Θρωλ, δημοσιογράφος, συγγραφέας, ακτιβιστής και πολιτικός αναλυτής που γνωρίζει καλά πρόσωπα και πράγματα, καθώς έχει ζήσει και εργαστεί πολλά χρόνια στην Ιερουσαλήμ, ξετυλίγει δεξιοτεχνικά στη διάρκεια μίας μόλις μέρας όλο το «κουβάρι» του Μεσανατολικού όπως εξελίχθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο.

Γράφει για τους πολέμους, τις ένοπλες συγκρούσεις αλλά και για τις απανωτές άοπλες εξεγέρσεις των Παλαιστινίων, με τους χιλιάδες νεκρούς και τους απειράριθμους τραυματίες, την άγρια καταστολή, τη «βιομηχανία» των συλλήψεων και των φυλακίσεων ακόμα και σε ειρηνικές διαμαρτυρίες – ακόμα και αμούστακα παιδιά κρατούνται επ’ αόριστον σε άθλιες συνθήκες χωρίς δίκη, χωρίς καν συγκεκριμένες κατηγορίες· για τον συστηματικό κατακερματισμό και την υφαρπαγή της παλαιστινιακής γης από τους Ισραηλινούς στα Κατεχόμενα, τις συστημικές διακρίσεις ανάλογα με τον τόπο διαμονής, την εθνική καταγωγή και το χρώμα της ταυτότητας.

Γράφει ακόμα για τον αυταρχισμό, τη βαρβαρότητα, την αδιαλλαξία, τη μισαλλοδοξία, την απελπισία, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, τις κλειστές ζώνες ασφαλείας, τις συχνότατα χαώδεις οικονομικές, κοινωνικές και χωροταξικές ανισότητες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Για την εγκατάλειψη της παλαιστινιακής υπόθεσης από τις κυβερνήσεις των άλλων αραβικών χωρών, για τη σκανδαλώδη πριμοδότη��η του Ισραήλ από τη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ, για την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων στα μάτια ακόμα κι εκείνων των νεαρών Ισραηλινών που χάρηκαν με το δυστύχημα και για το πώς η κατάσταση αυτή ανατροφοδοτεί διαρκώς τον κοινωνικό συντηρητισμό, τον σοβινισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό, φυσικά και την τρομοκρατία.

Οι υπαρξιακές συγκρούσεις και τα αδιέξοδα των χαρακτήρων του βιβλίου αντικατοπτρίζουν τα αδιέξοδα όπου σκοντάφτει κάθε ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, προοπτική που απομακρύνεται διαρκώς κάθε μέρα που περνά μετά τις 7/10/23. Οι ήρωές του επιμένουν εντούτοις, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, να αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και στο όνειρο, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Ρισκάροντας την επανάληψη, ο συγγραφέας επιστρέφει ξανά και ξανά στην τραγωδία – μια τραγωδία που θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί ή έστω περιοριστεί, καθώς σημειώνει, μέσα από διαφορετικές κάθε φορά οδούς. Δεν σταματά, όμως, εκεί. Μέσα από τα προσωπικά και οικογενειακά δράματα τόσο του κεντρικού του πρωταγωνιστή, του Άμπεντ, όσο και των άλλων ηρώων του αναφέρεται επιπλέον στις διεφθαρμένες ηγεσίες της παλαιστινιακής κοινότητας, στις αδελφοκτόνες πολιτικές και φυλετικές διαμάχες εντός της, στο σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας και της χρήσης ουσιών στις γειτονιές-«γκέτο».

Εστιάζει, ταυτόχρονα, στην ασφυκτική θέση πολλών Παλαιστινίων γυναικών καθώς, πέρα από την ισραηλινή καταπίεση, υφίστανται και αυτήν της κυρίαρχης στην κοινότητά τους macho πατριαρχικής κουλτούρας που ενισχύει η διαρκής σύγκρουση και η οποία δεν χαρίζεται ούτε στους νέους άντρες, καθώς κι αυτοί οφείλουν να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους προορίζονται.

Το βιβλίο δεν παραλείπει να φωτίσει τις ανισότητες και τις διακρίσεις εντός της ίδιας της ισραηλινής κοινωνίας αλλά και να παρουσιάσει την πραγματικότητα από την πλευρά των εποίκων, που ούτε εκείνοι είναι ένας ενιαίος πληθυσμός. Καταδεικνύει, ακόμα, τη δυσκολία να εισακουστούν ή ακόμη και να υπάρξουν σε αυτό το ακραία πολωμένο κλίμα μετριοπαθείς φωνές που θα αντιστάθμιζαν κάπως το διογκούμενο μίσος μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Ο Θρωλ γράφει ψύχραιμα και τεκμηριωμένα για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, αποφεύγοντας απόλυτες τοποθετήσεις και εύκολα συμπεράσματα. Δεν αφήνει ωστόσο αμφιβολίες για την πλευρά με την οποία συντάσσεται κι αυτή είναι του πιο αδύνατου, του πιο ευάλωτου, του πιο βασανισμένου, εκείνου που κα��αδικάστηκε να ζει και να πεθαίνει εγκλωβισμένος πίσω από τσιμεντένια τείχη, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Δηλαδή για την πλευρά της δικαιοσύνης όπως την αντιλαμβάνεται, όντας πεπεισμένος πως οποιαδήποτε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση προϋποθέτει τον τερματισμό της κατοχής· μιας κατοχής που δεν είναι μόνο εδαφική αλλά διαπερνά όλη την ύπαρξη των ανθρώπων που την υπομένουν. Μια εφαρμοσμένη βιοπολιτική στην υπηρεσία του ισχυρότερου που καταλήγει θανατοπολιτική, υπονομεύοντας το μέλλον θυτών και θυμάτων.

Το απόλυτα ρεαλιστικό αυτό βιβλίο (μόνο κάποια ονόματα δεν είναι πραγματικά) χωρίζεται σε πέντε μέρη με έναν τρόπο που θυμίζει ταινία ή θεατρικό έργο –σίγουρα θα γίνει κάτι από τα δύο ή και τα δύο–, περιλαμβάνει πολλές αραβικές και εβραϊκές λέξεις και ονομασίες, κατατοπιστικούς γεωπολιτικούς χάρτες και πλούσια βιβλιογραφία, ενώ αξιέπαινη είναι η μεταφραστική δουλειά της Δέσποινας Κανελλοπούλου.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[silezukuk]

—από το μακρινό 2023, μόλις μια εβδομάδα μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ —του Γιάννη Βούλγαρη

Αυτό που παρακολουθούμε είναι ο θάνατος ενός κόμματος. Με Κασσελάκη αύριο ή χωρίς Κασσελάκη, το μοιραίο έχει ήδη επέλθει την προηγούμενη Κυριακή. Μπορούμε να επιστρατεύσουμε περίπλοκες ορολογίες για τη δύναμη της επικοινωνίας και της «μεταπολιτικής», μπορούμε να συνωμοσιολογήσουμε κατά βούληση για τον υποτιθέμενο υπόγειο ρόλο του Α. Τσίπρα, των Αμερικανών ή των «μεγάλων συμφερόντων», ο πυρήνας όμως του γεγονότος είναι ένας και αδιαμφισβήτητος.

Μια ομάδα του κόμματος επέλεξε να προωθήσει έναν ερχόμενο πολιτικά από το Πουθενά, και εβδομήντα χιλιάδες ψηφοφόροι αυτού του κόμματος ψήφισαν το προσώρας Τίποτα. Και μάλιστα το Τίποτα στολισμένο με ό,τι παραδοσιακά αποστρεφόταν το φαντασιακό της Αριστεράς. Εννοείται ότι το Πουθενά και το Τίποτα δεν αναφέρονται στον άνθρωπο Κασσελάκη, οι ικανότητες και ο ρόλος του οποίου θα κριθούν στο προσεχές μέλλον. Αναφέρονται στην ιστορική διαδρομή ενός συγκεκριμένου κόμματος και ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που καθόρισε (κυρίως αρνητικά) την εξέλιξη της χώρας την τελευταία δεκαετία.

Για να καταλάβουμε πώς συνέβη χρειάζεται πιστεύω να ξεκινήσουμε από τρία πράγματα. Πρώτον, το «γεγονός Κασσελάκη» δεν συνιστά αφετηρία κάποιας γενικής τάσης αλλαγής του συνόλου της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Δεν μπορούσε να συμβεί ούτε στη ΝΔ ούτε στο ΠΑΣΟΚ. Συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί σχετιζόταν με τη φύση και τις διαδοχικές μεταλλάξεις αυτού του κόμματος. Δεύτερον, το «γεγονός Κασσελάκη» δεν συνιστά ένα επιπλέον σύμπτωμα των μετασχηματισμών που συμβαίνουν στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, όπως σε πολλά σχόλια παρουσιάζεται. Πρόκειται για ελληνική και συριζαϊκή ιδιομορφία. Δεν μοιάζει με τις περιπτώσεις του Τραμπ, του Μπερλουσκόνι, ή της Σλέιν, κανείς εξ αυτών δεν προέκυψε από το Πουθενά και το Τίποτα. Τρίτον, το μέλλον μάς επιφυλάσσει μια σκληρή Πολιτική, γεμάτη δύσκολα και επώδυνα διλήμματα, και όχι μια ανάλαφρη εκδοχή όπως οι «μεταμοντέρνες» δοξασίες υποθέτουν. Και οι ηγεσίες θα κριθούν όχι για τα χαμόγελά τους, αλλά για την ικανότητά τους να πάρουν δύσκολες αποφάσεις.

Το «γεγονός Κασσελάκη» είναι η κατάληξη μιας διαδρομής κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βαθμιαία άδειαζε από προγραμματικό περιεχόμενο, απλοποιούσε την κοινωνική πραγματικότητα, αντικαθιστούσε την αριστερή ιδεολογία  με τη λαϊκιστική εχθροπάθεια και συγκέντρωνε την κο��ματική εξουσία στα χέρια του Αρχηγού. Στα κενά που άφηναν οι συνεχείς μεταλλάξεις εισχωρούσαν ανεμπόδιστα τα πιο εκφυλιστικά φαινόμενα που υφίσταται η Πολιτική στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Ένας κομματικός χώρος με αδιαμόρφωτη φυσιογνωμία, και υπό παρατεταμένη μετάλλαξη, δεν είχε τις αντιστάσεις στις παρακμιακές εκφάνσεις της Πολιτικής. Έτσι οι διεθνείς τάσεις έβρισκαν ένα ιδιόμορφο εθνικό θερμοκήπιο κατάλληλο για να θεριέψουν.

Οι διαδοχικές μεταλλάξεις ήταν στην ουσία ένας αργός θάνατος της ιστορικής Αριστεράς μέχρι τη σημερινή κατάληξη στο Τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διέτρεξε σε ελάχιστο σχετικά χρόνο αυτή την πορεία. Ξεκίνησε ως ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ως μικρό κόμμα της μετακομμουνιστικής αριστεράς που αναζητούσε νέα φυσιογνωμία μετά την κατάρρευση του Τείχους. Η κυριαρχία των εκ των ΚΚΕ προερχομένων δυνάμεων όριζε το πεδίο της αναζήτησης κάπου «αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας» και σε σύγκρουση με τη Σοσιαλδημοκρατία. Το άλμα όμως και η θεμελιακή μετάλλαξη έγινε με την οικονομική χρεοκοπία. Πρόγραμμά του έγινε το Αντιμνημόνιο, δηλαδή ένας Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός, όπου η επιθετικότητα του λόγου έκρυβε ότι περιεχόμενό του ήταν η συντήρηση του υπάρχοντος, η άρνηση κάθε μεταρρύθμισης.

Ταυτόχρονα έφτιαχνε ήδη μια «δική του πραγματικότητα» καθώς η «αγανάκτηση» υποκαθιστούσε την κατανόηση της εθνικής κρίσης και των διεθνών συσχετισμών. Ο κομματικός φορέας και ο πολιτικός χώρος που διαμορφώθηκε τότε περιλάμβανε στελέχη της ιστορικής αριστεράς, τη νεότερη φουρνιά της αντιπαγκοσμιοποιητικής και δικαιωματικής κουλτούρας, αριστερίστικες ομάδες, μέχρι νεοαναρχικούς και «μπάχαλους». Ο εθνικολαϊκιστικός λόγος συγκολλούσε το πολυσυλλεκτικό αμάλγαμα υποκαθιστώντας και μεταλλάσσοντας βαθμιαία τον αριστερό λόγο. Ο νεαρός «Αλέξης» με το χαμόγελο και τη φωτογένεια σε αντίθεση με τα ηλικιωμένα στελέχη και από τους Καμμένους που τον περιστοίχιζαν, άρχισε να γίνεται πυλώνας του χώρου και να προσδίδει νεότητα στον εγγενή συντηρητισμό τού ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος θα μπορούσε ήδη να διακρίνει τα σπέρματα προς το σημερινό Τίποτα, αλλά ήταν ακόμα νωρίς και υπήρχαν πολλές άλλες πιθανές διαδρομές.

Μία από αυτές μπορούσε να είναι μια γενναία αυτοκριτική της πορείας και αναθεώρηση της φυσιογνωμίας του κόμματος μετά την τυχοδιωκτική «διαπραγμάτευση» Βαρουφάκη και την κωλοτούμπα του 2015. Η αναθεώρηση δεν ήταν απλώς χρήσιμη, αλλά απαραίτητη. Θα οδηγούσε ίσως σε ένα κόμμα ευρωπαϊκής δημοκρατικής αριστεράς. Αντιθέτως, όταν γίνεσαι κυβέρνηση με πρόγραμμα το αντιμνημόνιο και ύστερα κυβερνάς με το τρίτο μνημόνιο, τότε αδειάζεις ιδεολογικά-προγραμματικά την παράταξή σου και αποδιαρθρώνεις τον κόσμο σου. Και όντως, η κυβερνητική θητεία ήταν ένα μείγμα συντηρητισμού, δομικής καθήλωσης, ριζοσπαστικής ρητορείας και προφανούς πολιτιστικής ανεπάρκειας του ηγετικού πολιτικού προσωπικού. Σαν αντίδοτο στο προγραμματικό και πολιτικό Κενό που μεγάλωνε, εντάθηκε ο λαϊκισμός, η πρακτική του διχασμού και η συνεχής κατασκευή «εχθρών». Το αποκορύφωμα ήταν η πρωτοφανής «δίωξη» όλου του αντίπαλου ηγετικού προσωπικού με την υπόθεση Novartis. Παράλληλα, εντάθηκε η καθεστωτική νοοτροπία, το κόμμα έγινε παρακολούθημα του κράτ��υς, τα στελέχη κρατικοί πάτρωνες, και τα μέλη οπαδοί προσώπων και «τάσεων». Στον αστερισμό αυτόν ενισχύθηκε κατακόρυφα η εξουσία του Τσίπρα που γινόταν ο βασικός ενοποιητικός κρίκος.

Μετά την εκλογική ήττα του 2019 όλες οι αδυναμίες οξύνθηκαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το κόμμα του Τσίπρα με συνεδριακή επικύρωση. Ο προγραμματικός λόγος ξέπεσε σε σοσιαλμηντιακό επίπεδο, η αντιπολίτευση σε επίπεδο τρολιάς. Βαθμιαία παγιδεύτηκε το ίδιο το κόμμα και ο κόσμος του, όχι σε μια μετα-αλήθεια, αλλά σε μια μετα-πραγματικότητα που έχανε την επαφή με την κοινωνία. Ακόμα και τα έμπειρα στελέχη έπαψαν να βλέπουν ότι βλέπαμε όλοι οι απέξω. Η λαϊκιστική κουλτούρα του χώρου ταυτίστηκε με μια δηλητηριώδη εχθροπάθεια που συρρικνώθηκε όχι στους «πάνω», όχι στις «ελίτ», αλλά σε ένα πρόσωπο. Η Αριστερά είχε γίνει απλώς Αντιδεξιά, και η Αντιδεξιά απλώς Αντιμητσοτακισμός. Ο λαϊκισμός λέει ο πολιτικός επιστήμονας Κας Μούντε είναι μια «ισχνή ιδεολογία» που κάθεται πάνω σε μια ισχυρότερη, π.χ. την αριστερή ιδεολογία. Όπως ο σκορπιός πάνω στον βάτραχο για να περάσει το ποτάμι. Ο σκορπιός ξέρουμε δάγκωσε τον βάτραχο στη μέση του ποταμού γιατί «έτσι ήταν η φύση του» και πέθαναν αντάμα.

Έτσι κι ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε με τον ίδιο παράξενο τρόπο την προηγούμενη Κυριακή. Η ισχυρή υποβαστάζουσα ιδεολογία είχε σχεδόν εξατμιστεί, έμεινε ένας επιφανειακός φλοιός «ισχνής ιδεολογίας» όσο ήταν ο «Αντιμητσοτακισμός». Επειδή «έτσι ήταν η φύση του» επέτρεψε σε έναν κύριο που έρχεται από το Πουθενά και προτείνει το Τίποτα να κερδίσει την πλειοψηφία μελών, φίλων και «φασαίων», προωθούμενος μάλιστα από τους πιο λαϊκιστικούς και καρεκλοκενταυρικούς κύκλους του κόμματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια εθνική ιδιοτυπία της περιόδου της κρίσης, με την εκλογική του επιτυχία έγινε ευρωπαϊκή ιδιοτυπία, και τώρα με τον παράξενο θάνατό του θα αναγορευτεί σε παγκόσμια πρωτοτυπία.

Πηγή: www.tanea.gr / [παχιά γράμματα και εικονογράφηση δικά μου]

[romios-gr]

Πολιτικός σόκαρε την Ευρωβουλή: «Φέρτε ιερέα γιατί εδώ συναντιούνται οι διάβολοι» – Τι είπε για Ρωσία Μία Ευρωβουλευτής δεξιού κόμματος πρότεινε να κληθεί ένας ιερέας για να αγιάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να το καθαρίσει από τους «διαβόλους». Η περίπτωσή της φυσικά έγινε αμέσως viral! Η Diana Șoșoacă, η εκκεντρική ηγέτης του ρουμανικού κόμματος S.O.S., εξελέγη πρόσφατα για την πρώτη... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/politikos-sokare-tin-eyrovoyli-ferte-ierea-giati-edo-synantioyntai-oi-diavoloi-ti-eipe-gia-rosia/

[fotovoltes]

Η Υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη

#πορτραιτα: Η Υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη είναι η καλύτερη πολιτικός της γενιάς της και διακρίνεται για την ενσυναίσθηση και τα κοινωνικά αντανακλαστικά της. Εικόνες από τον εορτασμό του Αγίου Πνεύματος στους Θρακομακεδόνες Αχαρνών.

[sugaroto]

Πρώτος γύρος

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς - Προοδευτική Συμμαχία  (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ.) και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας από τον  Ιανουάριο  ως τον Αύγουστο του 2015 και από το  Σεπτέμβριο του 2015 ως τον Ιούλιο του 2019.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν Έλληνας αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγός, πληρεξούσιος, Σύμβουλος της Επικρατείας. Απέκτησε το προσωνύμιο Γέρος του Μοριά. Μετά θάνατον τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον βαθμό του Στρατάρχη.

ΠΡΟΤΟΤΥΠΟ ΠΟΣΤ

[lina-ntalagianni]

Φιλοζωία

«Tο μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», είχε πει κάποτε ο Mahatma Gandhi, ο Ινδός πολιτικός, στοχαστής και ακτιβιστής. Κι αν κρίνουμε από τον τρόπο που η ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζει το μείζον ζήτημα του ραγδαία αυξανόμενου αδέσποτου πληθυσμού, τότε βρίσκει κατά μία έννοια εξήγηση το γιατί εκφυλιζόμαστε όλο και περισσότερο καθημερινά.

Για τους περισσότερους, ο όρος "φιλοζωία" παραπέμπει σε μια καλοκάγαθη και κάπως ιδιότροπη στάση ζωής. Παρουσιάζεται ως η υπέρμετρη συναισθηματική προσκόλληση στα ζώα, συνήθως στα ζώα συντροφιάς, στα γατάκια και στα σκυλάκια. Η Πολιτική Φιλοζωία βρίσκεται πέραν αυτής της καλοπροαίρετης συμπεριφοράς.

Η προστασία των ζώων, η ευημερία τους και η απελευθέρωσή τους από τον ανθρώπινο ζυγό θα κρίνουν εντέλει εάν θα έχουμε πόλεμο ή ειρήνη, δημοκρατία ή αυταρχισμό, ευημερία ή φτώχεια.

Αυτός ο ισχυρισμός μοιάζει σίγουρα υπερβολικός. Δεν πατάει σε καμία εμπειρία μας. Δεν αποδεχόμαστε εύκολα πως η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα είναι σημαντική για την πολιτική. Συνηθίσαμε τα ζώα στο περιθώριο, σαν χνουδωτά αποκούμπια, σάκους πρώτων υλών και αξιοθέατα. Αυτός ίσως να είναι ο κόσμος που κληρονομήσαμε. Αλλά δεν είναι εκείνος που θα παραδώσουμε. 

 Υποχρεωτική για κάθε Δήμο η ��ημιουργία Δημοτικών κτηνιατρείων για τις στειρώσεις όλων των αδέσποτων του κάθε Δήμου αλλά και δεσποζόμενων των κατηγοριών ,που αναφέρει ο σημερινός νόμος, με ένα τουλάχιστον δημοτικό κτηνίατρο ανάλογα με την έκταση του Δήμου και του αριθμού του αδέσποτου πληθυσμούν, με χώρους ανάνηψης, περίθαλψης και επιπλέον χώρους προσωρινής φιλοξενίας ( έως 40 ) κάποιων ιδιαίτερων περιπτώσεων αδέσποτων ζώων, όπου τα ζώα θα στειρώνονται συνέχεια, με σύστημα και καθημερινά.

Την ίδρυση Σώματος Αστυνομίας Ζώων σε όλη την επικράτεια , ώστε η όποια νομοθεσία για τα ζώα να τηρείται και να ελέγχονται για την εφαρμογή της οι πάντες , πράγμα που σήμερα δεν γίνεται φυσικά .

Οι κατηγορίες , κυνηγοί, κτηνοτρόφοι, παράνομοι εκτροφείς και κτηνίατροι ,που συμβάλλουν ιδιαίτερα και καταλυτικά στη συνεχή ροή αδέσποτων θα πρέπει με συγκεκριμένα μέτρα, να σταματήσουν να «γεννούν « αδέσποτα .

Μέτρα αποφασιστικά και αποτελεσματικά κατά τη μάστιγας της παράνομης εισαγωγής και εκτροφής εκατοντάδων χιλιάδων ζώων συντροφιάς

Υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία και η ενημέρωση.

Γενναίες χρηματοδοτήσεις των Δήμων στη βάση των πραγματικών αναγκών τους και όχι ψίχουλα για νάχουν να λένε οι αρμόδιοι υπουργοί και προσλήψεις κατάλληλου προσωπικού.

Χωρίς αυτά τα σημεία ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί , όσο ακολουθούνται οι ίδιες αποτυχημένες πολιτικές δεκαετίες τώρα .

Είναι τεράστια ανάγκη να αντιληφθούν τα πολιτικά κόμματα, ειδικά αυτά που πρεσβεύουν την Αριστερά, ειδικά αυτά που μιλούν για οικολογία, ότι το φιλοζωικό κίνημα μπορεί και πρέπει να εκπροσωπηθεί από αυτά. Η φιλοζωία πρέπει να αποκτήσει πολιτικό πρόσημο, όχι ως σφραγίδα προσεταιρισμού, αλλά ως ταυτοτικό στοιχείο.

Κάθε μέλος, κάθε στέλεχος, πρέπει να ανοίξει τα μάτια και τα αυτιά του στην πραγματικότητα.

- Να συμμετάσχει στις φιλοζωικές οργανώσεις της κάθε περιοχής.

- Να συμμετάσχει σε συναντήσεις, ει δυνατόν.

- Να αφουγκραστεί, να ακούσει, να μελετήσει τις ανάγκες του χώρου και τα προβλήματα που προσπαθεί να επιλύσει.

- Να κοιτάξει τη νομοθεσία και να εντοπίσει τα φοβερά ελλείμματα.

- Να καταθέσει προτάσεις, έχοντας συζητήσει, έχοντας ακούσει, έχοντας δει.

 Ο φιλοζωικός χώρος πρέπει να βρει τη φωνή και το βήμα λόγου που του αξίζει. Και δεν πρέπει με τίποτα να αφεθεί μελλοντικ�� βορά σε ένα επικίνδυνο φασιστικό μόρφωμα, που θα τον εκμεταλλευτεί και θα τον χρησιμοποιήσει ως φερετζέ της μισανθρωπιάς του.

 Οι εισαγγελείς Πρωτοδικών θα πρέπει να ακολουθούν την αυτόφωρη διαδικασία, εφόσον συντρέχουν οι όροι, όταν διαπιστώνονται παραβάσεις, ειδικά περιπτώσεις βασανισμού, κακοποίησης, κακής και βάναυσης μεταχείρισης οποιουδήποτε είδους ζώου, καθώς και οποιαδήποτε πράξη βίας κατ’ αυτού, ιδίως δηλητηρίαση, κρέμασμα, πνιγμός, κάψιμο, σύνθλιψη και ακρωτηριασμός.

Να επιστήσετε την προσοχή στις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων της περιφέρειάς σας για την τήρηση των υποχρεώσεών τους, για την περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς, όπως αυτές ειδικότερα ορίζονται στο άρθρο 9 του ως άνω νόμου.

, να αφαιρείται προσωρινά ή οριστικά το ζώο συντροφιάς ή ζώο άλλης κατηγορίας από την κατοχή του και το ζώο να παραδίνεται στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων του αρμόδιου δήμου ή σε ενδιαφερόμενη φιλοζωική εταιρεία ή σωματείο. Αν, δε, η μεταχείριση του ζώου είναι ιδιαίτερα σκληρή και βάναυση και προκάλεσε ιδιαίτερο πόνο ή φόβο στο ζώο, την οριστική αφαίρεση και να απαγορεύετε την απόκτηση άλλου ζώου από τον παραβάτη.

Επισημαίνεται, δε, η σημασία και η σοβαρότητα των ως άνω θεμάτων που αφορούν στην προστασία των ζώων και η ιδιαίτερη επιμέλεια των αρμοδίων αρχών, για την αποτροπή περιπτώσεων κακοποίησης και βασανισμού ζώων, δεδομένου ότι συνδέεται η εκδήλωση αυτών των φαινομένων άμεσα και με τη γενικότερη εκδήλωση εγκληματικότητας, αφού η σχέση κακοποίησης ζώων ειδικά με την παιδική κακοποίηση και όχι μόνο, είναι γνωστή και τεκμηριωμένη, από αρκετά χρόνια.

Ειδικά στις ΗΠΑ τα εγκλήματα κατά των ζώων διερευνούνται με μεγάλη προσοχή και χρησιμοποιούνται ως εργαλείο ανίχνευσης κακοποίησης παιδιών και άλλων ευάλωτων ατόμων.

 «Να αγαπάτε τα ζώα. Ο Θεός τους έδωσε λίγη νοημοσύνη κι ασυννέφιαστη χαρά. Μην την καταστρέφετε, λοιπόν, μην τα βασανίζετε, μην αφαιρείτε τη χαρά τους, μην πάτε ενάντια στη σκέψη του Θεού. Ανθρωπε, μην επαίρεσαι αντίκρυ στα ζώα: αυτά είναι αναμάρτητα, μα εσύ, με όλο σου το μεγαλείο, ρυπαίνεις τη Γη με την εμφάνισή σου κι αφήνεις τα σαπρά σου ίχνη».

- Φ. Ντοστογέφσκι, Αδερφοί Καραμαζόφ.

[eclecticstarlightblogger]

Η Τούλσι Γκάμπαρντ σε στίβο μάχης, κυριολεκτικά!

Σφοδρές αντιδράσεις στην Τουρκία για την τοποθέτηση της ως επικεφαλής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ. Για την Ελλάδα, είναι το καλύτερο νέο. Η βετεράνος Tulsi Gabbard είναι η πολιτικός που εισηγήθηκε ψήφισμα για την ολική απαγόρευση πώλησης όπλων στην Τουρκία αλλά και για την αναγνώριση των γενοκτονιών των Ελλήνων, των Αρμενίων και τον Ασσυρίων […] Η Τούλσι Γκάμπαρντ σε στίβο μάχης,…

[thoughtfullyblogger]

Η Τούλσι Γκάμπαρντ σε στίβο μάχης, κυριολεκτικά!

Σφοδρές αντιδράσεις στην Τουρκία για την τοποθέτηση της ως επικεφαλής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ. Για την Ελλάδα, είναι το καλύτερο νέο. Η βετεράνος Tulsi Gabbard είναι η πολιτικός που εισηγήθηκε ψήφισμα για την ολική απαγόρευση πώλησης όπλων στην Τουρκία αλλά και για την αναγνώριση των γενοκτονιών των Ελλήνων, των Αρμενίων και τον Ασσυρίων […] Η Τούλσι Γκάμπαρντ σε στίβο μάχης,…