#Μόνιμα βροχή

[konmarkimageswords]

Η άγνωστη των ανθρώπων βιοτή

Μέρες, νύχτες μήνες που διαρκούν δεν παρουσιάζεται μπροστά σου η μαγική λέξη, ο ήχος και το ��ρώμα, ο ουρανός. Ειδάλλως, πως θα γράψεις;

Τι βουή υψώνεται μπροστά σου, τι θεόρατα στηθαία να σκεπάζουν το Φως. Ο κόσμος απέραντη σκιά, νέφη μας περιβάλλουν συχνές οιμωγές. Περιφέρονται πρόσωπα συμπαγή. Πεταλουδίτσες της μέρας και της νύχτας ξεδιάντροπες. Κλείνεις τα μάτια. Άλλοι τ’ ανοίγουν και στραβώνονται. Δεν βλέπουν που πατούν ονειρεύονται χίμαιρες.

Στάθηκα μια στιγμή εδώ στη γωνία και σαν να ακινήτησα. Με καταλαμβάνει κάθε τόσο ένα βαθύ αίσθημα απροσδιόριστο αλλά κυριαρχικό. Σαν να πλέω μέσα σε άγνωστο χώρο αναίσθητος. Κι ύστερα μια βαθιά ανάσα. Σηκώνεται γαλάζιο χρώμα, είναι σκέψη που γλιστράει και θέλει να πάρει μαζί της το συναίσθημα. Επιμένει, καθυστερεί, κωλυσιεργεί, διστάζει. Τί έρχεται πρώτη η συγκίνηση ή η σκέψη; Στον κόσμο αυτόν τίποτα δεν έρχεται πρώτο. Αργία, πλήξη, θυμός. Ανάποδες χειρονομίες. Θεωρίες κρεμασμένες σε επηρμένες διάνοιες. Εκπυσοκροτήσεις. Θαμπές ματιές, βλέμματα αιωρούμενα, τρέχουν να ξεφύγουν από τι άραγε; Από αυτά τα ίδια;

Ρημαγμένες ψυχές σέρνονται εδώ κι εκεί. Παράλυτες ψυχές τα σώματά τους υποκρίνονται σφρίγος η φωνή τους χαϊδεύει την απρέπεια. Ασταμάτητοι και αμαθείς.

Άφησε κάτω τη σκοτεινή και την γκρίζα ζωή.

Να, άρχισε με μια ήσυχη βροχή, σαν κορίτσι σεμνό, να τό βρεις πού;

Ακούγονται ανεπαίσθητα οι σταγόνες στα φύλλα Τι πλέξη κι αυτή βροχή και φύλλα κλαδιά απλωμένα να βρέχονται δίχως να μιλούν αδιαμαρτύρητα.

Η ζωή τους εξαρτάται από αλλού ετεροκαθορίζονται, τα πληγώνουν οι άνθρωποι, όπως πληγώνουν ζώα μα και άλλους ανθρώπους. Οι πληγές περίσσεψαν κατακλύζουν την πλάση.

Τί ζητάει αυτός εδώ κουτσαίνοντας; Κι αυτή η άλλη μόνιμα γυρνάει στις καφετέριες «μια μικρή βοήθεια», ποιος ξέρει πούθε ξέπεσε. Δίνε, δίνε, τί διστάζεις να δώσεις το μικρό σου οβο��ό; Τί σε σταματάει;

Κι εσύ παιδάκι μικρό μάθε ν’αγαπάς. Μονάχα αυτό σε σώζει. Μάθε το καλά, στέρεα. Μην αμελήσεις.

Πούθε έρχονται όλοι αυτοί, μπουλούκια, χύμα ζωές. «Ποδαυλίζουν» πάνω στους δρόμους, σε πεζοδρόμια, συχνά με τρεχαλητό, βιάζονται, όλο βιάζονται. Δεν βλέπουν ότι αφήνονται στο τυχαίο. Δεν ξέρουν να σταματούν πάνω σε πρόσωπα, σε πράγματα. Να αργούν. Να αφουγκράζονται. Νεαρά πλάσματα, τυλιγμένα σε ρούχα ομοιόμορφα, κολλημένα στο σώμα, πρόχειρα, άλλοτε φτηνά, άλλοτε με σφραγίδα πολυτέλειας. Κρατούν στο χέρι ένα μηχανάκι με οθόνη. Καθρεφτίζονται μέσαθέ του. Κατεβαίνουν σε υπόγειες στοές, πέφτουν σε απονέρια. Βομβαρδίζονται με σωρεία εικόνων, σκιές παρατάσσονται, κορμιά αδυσώπητα, γράμματα τρέχουν με τα ποδαράκια τους και χάνονται.

-Σωτήρης Γουνελάς

Ο Σωτήρης Γουνελάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Πρωτοεμφανίζεται εκδοτικά με δύο πεζοποιητικά βιβλία το 1976 και το 1978 (εκδόσεις Κέδρος) που αποτυπώνουν τη σχέση του με τα ευρωπαϊκά μοντέρνα ρεύματα της εποχής. Μεταξύ 1970 και 1976 παρακολουθεί στο Παρίσι μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας αλλά γρήγορα στρέφεται σε αναζητήσεις στο χώρο της φιλοσοφίας. Η ανάγνωση των έργων του Πλάτωνα και η μελέτη του της νεοελληνικής λογοτεχνίας τον απομακρύνουν από τα δυτικοευρωπαϊκά διαβάσματα. Ενδιαφέρεται για τον αρχαιοελληνικό λόγο και την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Το τέλος. Η συνεργασία του με το περιοδικό Σύναξη, σχεδόν από το πρώτο τεύχος (1982), εδραιώνει την πεποίθησή του ότι ο δυτικός πολιτισμός, και μάλιστα από τον 17ο αιώνα και μετά, μας υποχρεώνει σε γενναία κριτική του και σε εντοπισμό των βασικών σημείων παρέκκλισης από μία πνευματική πραγματικότητα που κάποτε αποτελούσε κοινό τόπο Ανατολής και Δύσης. Το τέλος. Το 1986 μετά την εκδημία του ιδρυτή της Σύναξης Παναγιώτη Νέλλα, αναλαμβάνει την επιμέλεια του περιοδικού την οποία και συνεχίζει μέχρι το 1997. Με την αποχώρησή του από τη Σύναξη το 1997 εκδίδεται από τον Αρμό το βιβλίο του Η κρίση του πολιτισμού-κρίση του ανθρώπου, απώλεια του νοήματος, θέμα που θα τον απασχολήσει σταθερά και στα επόμενα τρία βιβλία του: Ο Αντιχριστιανισμός (2009), Πρόταση Λόγου και Πολιτισμού (2013) και Κριτική ανάγνωση στο έργο του Χρήστου Μαλεβίτση (2016).

[walking-cloud]

Το κάπνισμα ωφελεί σοβαρά τη φαντασία

Καθόταν αναστατωμένη στο κρεβάτι της. Αραδιασμένα τριγύρω στα πόδια της ένας σωρός από αντικείμενα, που υποτίθεται ότι θα τη βοηθούσαν και θα την ηρεμούσαν. Ήθελε να ησυχάσει, να διώξει αυτόν τον ψίθυρο που τριβέλιζε το μυαλό της όλη νύχτα. Σε λίγο θα χάραζε κι όμως δεν είχε κοιμηθεί. Είχε περάσει τόσες ώρες καθισμένη οκλαδόν ή με την πλάτη να ακουμπάει στο άνετο, τις υπόλοιπες νύχτες, κεφαλάρι, με τα χαρτιά της να γεμίζουν από λέξεις, το τασάκι να ξεχειλίζει με αποτσίγαρα, την ατμόσφαιρα να βαραίνει και τα μάτια της να μην μπορούν να σφαλίσουν.

Ο ψίθυρος ήταν μόνιμα εκεί, όλο το βράδυ. Τρομακτικός στην αρχή, τρομακτικά επίμονος στη συνέχεια. Λέξεις, φράσεις, υποδείξεις, ένα συνονθύλευμα από ιδέες και ιστορίες που κάποιο αερικό της υποδείκνυε με τρόπο σκαιό, χωρίς να την αφήνει να ησυχάσει. Σαν να εξαρτιόταν η παραμονή του στο φυσικό κόσμο από την καταγραφή τους στ�� χαρτί. Ή σαν να ήθελε να ελαφρύνει την άυλη ύπαρξη του, παραθέτοντας όσα μακάβρια, όσα υπερφυσικά κι όσα περίεργα είχαν δει τα μάτια του στον κόσμο των ζωντανών.

"...κόκκαλα που βγήκαν μετά τη βροχή... άγρια σκυλιά που ξεσκίζουν... κατάρα... όλο το κακό μέσα της... μια πόλη κόλαση και φυλακή μαζί... κακά πνεύματα... φαντασιώσεις ηδονής και θανάτου... εκείνα που επιστρέφουν... καμένο σεντόνι... νεκροί που μιλάνε..."

Το στυλό έτρεχε με ταχύτητα και μανία από αριστερά προς τα δεξιά, καλύπτοντας αστραπιαία το λευκό του χαρτιού, σαν αυτόματη γραφή. Μόνο που απόψε η γραφή είχε νόημα και ουσία. Είχε φαντασία και πραγματικότητα μαζί. Νοσηρή, φρικαλέα, τρομακτική, αλλά ήταν εκεί, αποτυπωμένη. Έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι αφήνοντας μια πνοή καπνού. Ταυτόχρονα άκουσε και την τελευταία πνοή του ψίθυρου. "Τέλειωσε", σκέφτηκε, "αυτό ήταν". Μέτρησε τα τσιγάρα της, ήταν 12 κακοσβησμένες γόπες. Όσες κι οι ιστορίες με τις οποίες ο ψίθυρος της έκλεψε απόψε τον ύπνο. Σηκώθηκε για να αφήσει όσα χρησιμοποίησε πάνω στο γραφείο της. Έξω χάραζε. Έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι της, εξουθενωμένη αλλά χωρίς ίχνος νύστας. Το μάτι της είδε κάτι μαύρο εκεί που ακουμπούσε στο σεντόνι. Ανασηκώθηκε και είδε μια μικρή τρύπα που κάποια καύτρα της άφησε για ενθύμιο. Όχι ότι χρειαζόταν τέτοιες μικρές καταστροφές για να θυμάται αυτή τη νύχτα. Δεν πρόκειται να ξεχνούσε ποτέ τον ψίθυρο και όσα της είπε, αυτόν τον άγνωστο νυχτερινό επισκέπτη που την τρόμαξε αρχικά αλλά στο τέλος έγινε κομμάτι της ζωής της και της έδωσε την ευκαιρία να καταγράψει δώδεκα μοναδικές και υπέροχα φρικτές ιστορίες.

[adyto]

Νέες του δρόμου νουβέλες για τους πιστούς ακροατές Ο πόνος φτιάχνει και γαμώ τις μουσικές να το ξες.

[ane-moni]

Ένας λίγο φανταστικός κόσμος

Φαντάζομαι

Έναν κόσμο που οι εποχές δεν υπάρχουν

Ο ουρανός έχει πάντα την ίδια μπλε απόχρωση

Ο κορμός των δέντρων είναι το ίδιο παχύς και καφέ

Τα δέντρα είναι όλα πελώρια και καμιά φορά μιλούν μεταξύ τους

Οι άνθρωποι είναι όλοι μικροσκοπικοί

Έχουν το ίδιο χρώμα

Μιλούν την ίδια γλώσσα

Κάνουν τις ίδιες κινήσεις με τα χέρια στην προσπάθεια τους να εκφράσουν κάτι

Μιλούν στους ίδιους τόνους και δεν ακούνε ποτέ ο ένας τον άλλον

Έχουν τα ίδια σφιγμένα χαμόγελα

Είναι αληθινοί μα μοιάζουν ψεύτικοι

Τα αντικείμενα δεν είναι άψυχ��

Έχουν φωνή

Μιλάνε στους ανθρώπους επιλεκτικά

Δένονται μαζί τους

Τα ζώα είναι ελεύθερα

Πετάνε τρέχουν κολυμπάνε χτίζουν φωλιές

Ταιζουν τα μικρά τους

Ζούνε ανάμεσα στους ανθρώπους

Περπατάνε στα ίδια πεζοδρόμια

Ο ήλιος είναι το ίδιο φωτεινός κάθε μέρα

Δεν υπάρχουν μέρες λεπτά δευτερόλεπτα

Ο χρόνος δεν υπάρχει

Τα φώτα στις πόλεις είναι πάντα ανοιχτά

Υπάρχει σκοτάδι

Δεν υπάρχει νύχτα

Τα αστέρια φαίνονται όλα από κάθε σημείο της πόλης

Και το φεγγάρι έχει ένα σχήμα

Δεν αλλάζει μορφές

Οι άνθρωποι τα βλέπουν όλα ασπρόμαυρα

Υπάρχει χρώμα παντού

Τα λουλούδια είναι μόνιμα ανθισμένα και δεν πεθαίνουν ποτέ

Τα παιδιά τρέχουν ακούραστα στις αυλές των σπιτιών

Κρύβονται και έπειτα ψάχνουν απεγνωσμένα ο ένας τον άλλον

Οι άνθρωποι ψάχνουν απεγνωσμένα τον εαυτό τους

Ένα κρυφτό που δεν τελειώνει ποτέ

Φοράνε τα ίδια ρούχα

Τις ίδιες αδιάβροχες μπότες

Τσαλαβουτανε επίτηδες μέσα στις λάσπες

Φωνάζουν στους εαυτούς τους

Φωνάζουν ο ένας στον άλλον

Μια διαμάχη που δεν τελειώνει ποτέ

Δεν υπάρχει φθινόπωρο υπάρχουν όμως

Πορτοκαλί φύλλα σκορπισμένα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια

Δεν υπάρχει καλοκαίρι υπάρχει όμως

Μια θάλασσα

Δίχως τέλος και αρχή

Δεν υπάρχει χειμώνας υπάρχει όμως

Το κρύο και τα μπουφάν που σε προστατεύουν από αυτό

Υπάρχει φωτιά, βροχή, χιόνι, αέρας, κεραυνοί

Όλες οι καιρικές συνθήκες εναλλάσονται μεταξύ τους

Ουρανία τόξα εμφανίζονται όποτε τους καπνίσει και χαρίζουν ευτυχία και χαμόγελα στους ανθρώπους

Συναισθήματα υπάρχουν

Δάκρυα πέφτουν από τα μάτια και καταλήγουν στο πάτωμα και επιστρέφουν πάλι πίσω

Αλλοιώνουν το χρώμα των ματιών

Οι κόρες δεν χάνουν την ζωντάνια τους

Γλάστρες πέφτουν από τον ουρανό και γίνονται καπέλα

Σταματούν πάνω στα κεφάλια και τα γεμίζουν με το χρώμα τους

Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα μηχανές λεοφορεια τρένα

Η ίδια η τεχνολογία δεν υπάρχει

Δεν έχει γίνει κάποια πρωτοπόρα ανακάλυψη

Κανένας άνθρωπος δεν είναι πιο έξυπνος από κάποιον άλλον

Η φαντασία είναι περιορισμένη

Οι άνθρωποι αρκούνται στα πράγματα που βλέπουν γύρω τους

Αυτά που μπορεί να αντιληφθουν τα μάτια τους

Το μυαλό τους είναι κενό από σκέψεις

Περνούν τον χρόνο τους διαβάζοντας βιβλία που δεν καταλαβαίνουν

Σκαρφαλώνουν σε τοίχους

Ψάχνουν μια αδιέξοδο

Δεν την βρίσκουν ποτέ

Χάνονται

Πεθαίνουν

Αφήνουν πίσω τους την ζωή

Περπατανε πάντα μόνοι

��έχρι την στιγμή που θα βρεθεί ένα ζευγάρι χέρια που θα ταιριάζει απόλυτα με το δικό τους

Φαντάζομαι έναν κόσμο

Που δεν υπάρχει ούτε μέσα σε καποιο παραμύθι

Ούτε μέσα σε κάποια παιδική ζωγραφιά

Έναν κόσμο που διαφέρει πολύ από τον πραγματικό

Μα ταυτόχρονα

Είναι ο ίδιος

.

[vrastra]

ΣΚΟΡΠΙΟΣ (24/10-21/11)

ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Τι κι αν Ερμής και Άρης έχουν πλέον ορθοδρομήσει; Η εσωτερική πίεση που δεν μπορεί να εκτονωθεί ή να ταξινομηθεί από το ίδιο το άτομο είναι κάτι που το γνωρίζεις καλά γιατί το βιώνεις καθημερινά απ’ όταν ο Άρης πέρασε στο ζώδιο του Υδροχόου (τον περασμένο Μάη.) Η ειρωνεία είναι πως, εφόσον διελαύνει από έναν δύσκολο γωνιακό οίκο (τον τέταρτο,) δύσκολα μπορείς να τη μετριάσεις, δεδομένου ότι δε γίνεται να δραπετεύσεις από το σπίτι σου (εκτός κι αν βάλεις ένα ράντζο στο σπιτάκι του κήπου ή στην αποθήκη, με σκοπό να εγκατασταθείς μόνιμα εκεί ή αν ανήκεις στους τυχερούς που δε μοιράζονται το σπίτι τους με κανέναν - πόσο μάλλον με την οικογένειά τους.) Καλά το κατάλαβες: η οικ��γένειά σου ευθύνεται για όλα αυτά που τραβάς τους τελευταίους μήνες (ή οι συγκάτοικοί σου τέλος πάντων) και το παράδοξο είναι πως εσύ εξακολουθείς να βγαίνεις μπροστά για πάρτη τους, σαν να μην τρέχει κάστανο. Μέχρι πότε θα συμβαίνει αυτό; Μέχρι 15 Νοεμβρίου… (Το έχουμε ξαναπεί εξάλλου: δεν είναι επίσκεψη αυτή του Άρη στον Υδροχόο. Αρμένικη βίζιτα είναι.) Βέβαια, τα καλά αυτού του μήνα είναι πολλά. Καταρχάς, το γεγονός πως μέχρι 11/9 ο Άρης έχει επιστρέψει στον Αιγόκερω (ανάδρομης κίνησης ένεκεν,) οπότε ευνοούνται οι μετακινήσεις κι η επικοινωνία (αν και η επικοινωνία με τα αδέρφια χρήζει ειδικής μεταχείρισης.) Έπειτα, ο Ερμής στην Παρθένο (για το μεγαλύτερο μέρος του μήνα) σε παρακινεί να βγεις από το σπίτι σου (άλλο που δεν ήθελες) και να κοινωνικοποιηθείς. Και το καλύτερο για το τέλος: στις 9/9 η Αφροδίτη μπαίνει στο Σκορπιό, οπότε ξέρεις τι θα πει αυτό, ε; Ότι o έρωτας έχει την τιμητική του φέτος τον Σεπτέμβρη, καθώς οι προτάσεις θα πέφτουν βροχή (κι όχι μόνο στον ερωτικό τομέα.) Συμβουλή του μήνα: Οι συναισθηματικές συγκρούσεις - πόσο μάλλον οι ανεκδήλωτες - ευθύνονται για την πρόκληση πολλών σωματικών διαταραχών. Δεν το λέει η αστρολογία. Η επιστήμη το λέει. 

[eidiseislive]

Ο 33χρονος Ελληνας γιατρός που βραβεύτηκε στη Γερμανία για έρευνά του για τον Covid εξηγεί γιατί πρέπει να εμβολιαστούμε

Ποιος είναι ο Έλληνας γιατρός που έγινε viral με μία νέα βραβευμένη μελέτη για τον κορωνοϊό; Το iefimerida.gr μίλησε με τον Αλέξανδρο Ρόβα, έναν 33χρονο νεαρό που εργάζεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μίνστερ της Γερμανίας και μας έκανε υπερήφανους.

Την περασμένη άνοιξη ένα ποστ με τη φωτογραφία του Αλέξανδρου Ροβά έγινε viral στο Twitter. Οι κοινοποιήσεις και τα likes έπεφταν βροχή για τον Έλληνα γιατρό που θα βραβευόταν χάρη σε μία νέα έρευνα που διεξήγαγε και αποδείκνυε ότι «η COVID-19 φαίνεται να είναι παραπάνω από μια “απλή πνευμονία'', αλλά συνοδεύεται από σοβαρότατη καταστροφή της μικροκυκλοφορίας». Αναζητήσαμε το νεαρό γιατρό με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και μας εξήγησε τι ακριβώς είναι αυτή η έρευνα, πώς βλέπει την πορεία του κορωνοϊού με τις μεταλλάξεις του και φυσικά μας μίλησε για την ζωή ενός αγοριού που ονειρευόταν να γίνει γιατρός και τελικά τα κατάφερε, έστω κι αν χρειάστηκε να φύγει μακριά από την πατρίδα του.

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1988 στη Θεσσαλονίκη. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ξέγνοιαστα. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήθελε να γίνει γιατρός και να ασχοληθεί με την έρευνα. Ίσως τον επηρέασε το γεγονός ότι ο πατέρας του είναι ορθοπεδικός. Άλλωστε, το ίδιο έκανε και ο μικρότερος αδερφός του που εξειδικεύεται στην ΩΡΛ κλινική του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Marburg. Ο Αλέξανδρος το 2010-2011 έκανε την πρακτική του στα πλαίσια του προγράμματος Εράσμους στη Βιέννη, καθώς και μια κλινική ανταλλαγή στη Δανία. Το 2012 αποφοίτησε από την ιατρική σχολή του ΑΠΘ και ένα χρόνο μετά έφυγε για να αναζητήσει την τύχη του στη Γερμανία. Σήμερα, στα 33 του, είναι ειδικευόμενος γιατρός Παθολογίας και Νεφρολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μίνστερ και η έρευνα που έκανε με δύο ακόμα νεαρούς γιατρούς για τον κορωνοϊό απέσπασε το Βραβείο Έρευνας Εντατικολογίας στη Γερμανία. Τι άλλαξε μετά το βραβείο; Επί της ουσίας ο Αλέξανδρος συνεχίζει να κάνει τα ίδια πράγματα, αφού η δουλειά αυτή είναι η ζωή του. Τον περισσότερο χρόνο του τον περνά μέσα στο νοσοκομείο και στο εργαστήριο. «Η έρευνα είναι το πάθος μου, οπότε το βλέπω λίγο και σαν χόμπυ. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να ταξιδεύω, να φωτογραφίζω και να διαβάζω». Από την Ελλάδα φυσικά του λείπουν οι φίλοι και η οικογένειά του που άφησε πίσω, φεύγοντας. «Νοσταλγώ την Ελλάδα, τον ήλιο, τη θάλασσα, αλλά και το φιλότιμο των ανθρώπων της. Δε μου έχει λείψει καθόλου η γραφειοκρατία».

Πώς βλέπετε το μέλλον μας με τον ιό; Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμα;

Θεωρώ ότι το πόσο δρόμο έχουμε έρχεται σε άμεση συσχέτιση με το τοίχος ανοσίας που θα χτίσουμε μέχρι το φθινόπωρο. Δυστυχώς, με την άρνηση του κόσμου να εμβολιαστεί, αυξάνεται η πιθανότητα δημιουργίας νέων μεταλλάξεων, που ίσως στο μέλλον να διαφεύγουν από τα γνωστά εμβόλια.

Τα εμβόλια τώρα καλύπτουν τις μεταλλάξεις; Πώς θα βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη;

Με βάση τα σημερινά δεδομένα φαίνεται ότι τα εμβόλια καλύπτουν επαρκώς τις υπάρχουσες μεταλλάξεις. Αρχικά θεωρώ ότι πρέπει να ενημερωθεί σωστά ο κόσμος. Η ημιμάθεια δίνει πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία περίεργων και ανυπόστατων θεωριών. Αν ο κόσμος δε γίνει συμμέτοχος και δεν κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος, θα συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ενώ ο κοινός μας εχθρός είναι άλλος. Καλώς ή κακώς, όσο και να εθελοτυφλούμε, ο εμβολιασμός σε συνδυασμό με τη χρήση των μέτρων ατομικής προστασίας για το επόμενο διάστημα είναι μονόδρομος για να βγούμε από την πανδημία.

Στην Ελλάδα υπάρχει ένα αντιεμβολιαστικό κίνημα που σαμποτάρει αυτή τη διαδικασία. Πώς είναι η κατάσταση αντιστοίχως στη Γερμανία όπου ζείτε;

Δυστυχώς, όπως και σε όλο τον κόσμο, έτσι και στη Γερμανία υπάρχει το ίδιο αντιεμβολιαστικό κίνημα.

Πώς αντιμετωπίζει ένας γιατρός μέσα από την εντατική όλες αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας για τον ιό;

Όπως ακριβώς το λέτε, ως “θεωρίες συνωμοσίας”.

Τι σκέψεις κάνατε στην αρχή της πανδημίας και πώς βλέπετε την κατάσταση τώρα;

Στην αρχή δεν ξέραμε τι ακριβώς να περιμένουμε, πόσο θα διαρκέσει, τι ιός είναι, πως θα μεταλλαχθεί και αν θα υπάρξουν εμβόλια. Κατά κάποιον τρόπο ήταν σαν να ήμασταν πρωταγωνιστές σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα, αν και κάποια από αυτά τα ερωτήματα παραμένουν ακόμα αναπάντητα, μπορούμε σε πολύ μεγάλο βαθμό να επιλέξουμε εμείς το τέλος της ταινίας.

Τι ακριβώς είναι αυτή η έρευνα για την οποία βραβευτήκατε; Εξηγήστε μου τα βασικά πράγματα με απλά λόγια.

Από την αρχή της πανδημίας παρατηρήθηκε ότι η COVID-19 φαίνεται να είναι παραπάνω από μια «απλή πνευμονία». Περίπου το 15% των ασθενών χρειάζεται νοσηλεία και αυτοί οι ασθενείς δεν εμφανίζουν μόνο μια μεμονωμένη πνευμονία, αλλά πολύ συχνά πο��υοργανική ανεπάρκεια, θρομβώσεις και εγκεφαλικά επεισόδια, σε πολύ αυξημένο βαθμό σε σχέση με άλλες πνευμονίες, όπως π.χ. στη γρίπη. Έτσι υποθέσαμε ότι η COVID-19 θα μπορούσε να είναι περισσότερο μια αγγειακή νόσος που επηρεάζει τα αγγεία σε ολόκληρο το σώμα και ιδιαίτερα τα μικρότερα των αγγείων με διάμετρο κάτω από 20 μm. Συγκεκριμένα, θεωρήσαμε ότι ως επί το πλείστον σοβαρές αλλοιώσεις προκαλούνται στην εσωτερική στοιβάδα που επενδύει τον αυλό των αγγείων, το λεγόμενο ενδοθήλιο. Έτσι πέρα από διάφορους ενδοθηλιακούς βιοδείκτες που μετράμε στο αίμα, χρησιμοποιήσαμε μια κάμερα/μικροσκόπιο για να απεικονίσουμε και να καταγράψουμε την υπογλώσσια μικροκυκλοφορία σε ασθενείς που νοσηλεύονταν με COVID-19. Η εκτενέστατη ανάλυσή μας αποκάλυψε τη σοβαρότατη καταστροφή των αγγείων, και κυρίως αυτών με πάχος 4-6 μm. Το μέγεθος της αγγειακής βλάβης συσχετίζονταν άμεσα με τη βαρύτητα της νόσου και μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια την ενδονοσοκομειακή θνησιμότητα. Εν ολίγοις, η έρευνά μας παρείχε πολύ νωρίς περαιτέρω αποδείξεις ότι η COVID-19 δεν είναι μια συνηθισμένη πνευμονία, αλλά συνοδεύεται από σοβαρότατη καταστροφή της μικροκυκλοφορίας. Η έρευνα είναι δημοσιευμένη εδώ: https://link.springer.com/article/10.1007/s10456-020-09753-7

Πώς αποφασίσατε να γίνετε γιατρός και πώς βρεθήκατε σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο στο Μύνστερ;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ιατρός. Πέρα από την προσφορά στο συνάνθρωπο, με συναρπάζει η εξερεύνηση και η κατανόηση της ανθρώπινης φύσης. Το 2013 μετακόμισα στη Γερμανία με σκοπό να ξεκινήσω την ειδικότητα μου στη γενική παθολογία. Οι πρώτες αιτήσεις μου σε μεγάλα, πανεπιστημιακά νοσοκομεία δυστυχώς δεν είχαν αντίκρισμα. Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα περιφερειακό νοσοκομείο στο Mönchengladbach, μια πόλη κοντά στο Düsseldorf. Στην πορεία κάνοντας διάφορες μετεκπαιδεύσεις και ξεκινώντας και ένα μεταπτυχιακό στη γενική παθολογία στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου προσπάθησα να βελτιώσω το βιογραφικό μου. Μετά από περίπου δύο χρόνια ξαναέστειλα εκ νέου βιογραφικά και μέσα σε μια βδομάδα είχα κανονίσει πέντε συνεντεύξεις. Τελικά επέλεξα την τωρινή μου θέση στην πανεπιστημιακή κλινική του Μύνστερ (UKM), όπου εξειδικεύομαι περαιτέρω στην ειδικότητα της νεφρολογίας. Ταυτόχρονα με την κλινική άσκηση ενσωματώθηκα στην ερευνητική ομάδα του Prof. Kümpers και εκπόνησα τη διδακτορική μου διατριβή το 2016-2018. Από τότε ασχολούμαι σε ερευνητικό επίπεδο ως post-doc με τη σημασία της μικροκυκλοφορίας και του ενδοθηλίου στην επείγουσα ιατρική και στην εντατικολογία. Στα πλαίσια της ειδικότητας της παθολογίας/νεφρολογίας βρίσκομαι αυτή τη στιγμή για ένα χρόνο στη μονάδα εντατικής θεραπείας, με απώτερο σκοπό να εξειδικευτώ μετέπειτα στην προνοσοκομειακή και ενδονοσοκομειακή επείγουσα ιατρική. Όμως δεν είμαι εντατικολόγος, όπως κάποια στιγμή γράφτηκε.

Τι σημαίνει μία βράβευση σαν αυτή για έναν νεαρό γιατρό της δικής σας ηλικίας;

Η Γερμανική Παθολογική Εταιρία Εντατικολογίας και Επείγουσας Ιατρικής (DGIIN) ξεχωρίζει και βραβεύει μία ερευνητική εργασία στον τομέα της εντατικολογίας κάθε χρόνο. Πέρα από την ηθική ικανοποίηση για την αναγνώριση της δουλειάς μου, βοηθάει όχι μόνο στην περαιτέρω καταξίωση στη γερμανική ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά και στη διεκδίκηση μελλοντικών ερευνητικών χρηματοδοτήσεων.

Πώς νιώθετε εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο εξωτερικό με τη δουλειά σας;

Περηφάνια, αλλά και μεγάλο αίσθημα ευθύνης.

Ποιες ήταν οι εμπειρίες σας στην καραντίνα μέσα σε ένα νοσοκομείο; Ποιες ήταν οι συνθήκες;

Την περίοδο της καραντίνας δούλευα πέρα από το εργαστήριο και στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Σίγουρα ήταν όλα πολύ πρωτόγνωρα, καθώς ο ιός ήταν κάτι άγνωστο και δεν ξέραμε πώς και από τι θα πρέπει να προφυλαχθούμε. Ευτυχώς σε διάστημα μερικών ημερών μετά το πρώτο κρούσμα στη Γερμανία θωρακίστηκαν τα επείγοντα και δημιουργήθηκε drive-in έξω από το νοσοκομείο για τους ασθενείς με ελαφριά συμπτώματα, ώστε να μη συγχρωτίζονται χωρίς λόγο μέσα στο νοσοκομείο. Ταυτόχρονα φτιάχτηκαν ειδικοί θάλαμοι αρνητικής πίεσης στα επείγοντα, στην εντατική και στο σταθμό αυξημένης φροντίδας, καθώς και καταστρώθηκαν σχέδια για να μπορούν να ανοίξουν και να στελεχωθούν μέσα σε λίγες ώρες επιπλέον κρεβάτια εντατικής θεραπείας, εφόσον κρινόταν αναγκαίο. Μέτρα ατομικής προστασίας καθώς και τεστ είχαμε επαρκή. Αν και στο peak της πανδημίας είχαμε αρκετές εισαγωγές κάθε μέρα πλησιάζοντας τα όρια των αντοχών του συστήματος, δε ζήσαμε τις δραματικές στιγμές που έζησε π.χ. η Ιταλία.

Θα σκεφτόσασταν να επιστρέψετε στην Ελλάδα και να ζήσετε μόνιμα εδώ;

Ναι φυσικά, αν και δεν είναι αυτή τη στιγμή στα άμεσα σχέδια μου.

Τι διαφορές υπάρχουν στη ζωή εκεί σε σχέση με την Ελλάδα;

Λίγο πολύ όλοι μπορούμε να φανταστούμε τις στερεοτυπικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως ο καθένας χτίζει και ζει στο μικρόκοσμό του, όπου κι αν βρίσκεται.

Ποια είναι η αντιμετώπιση των Γερμανών σε έναν νεαρό από την Ελλάδα που αποφ��σισε να ζήσει εκεί;

Στη Γερμανία βρίσκομαι από τις αρχές του 2013. Πέρα από πολύ μεμονωμένα περιστατικά δεν έχω βιώσει ρατσιστικές συμπεριφορές. Πιθανότατα παίζει ρόλο το ότι το κρατίδιο της Ρηνανίας Βεστφαλίας είναι αρκετά πολυεθνικό. Οι περισσότεροι θαυμάζουν το γεγονός ότι κάποιος έμαθε μια ξένη γλώσσα και άφησε τη χώρα του για να μεταναστεύσει στο εξωτερικό.

Πολλοί επιστήμονες έφυγαν από την Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης. Πιστεύετε ότι η Ελλάδα είναι μια φιλική χώρα για τους νεαρούς επιστήμονες;

Ισχύει, το brain drain είναι γεγονός. Η τελευταία επαφή μου με το ελληνικό πανεπιστήμιο ήταν στα φοιτητικά μου χρόνια. Εκεί παρά τις συνεχόμενες προσπάθειες μου και το ενδιαφέρον μου να ασχοληθώ με κάποιο μικρό ερευνητικό project για να γνωρίσω από πιο κοντά τις διαδικασίες, αυτό δεν κατέστη εφικτό. Οπότε, με βάση την τότε εμπειρία μου, δε θεωρώ ότι οι συνθήκες είναι τόσο φιλικές.

Ποια είναι τα κίνητρα που θα έπρεπε να δοθούν σε νέους επιστήμονες για να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Αν και οι περισσότεροι εστιάζουν στα οικονομικά κίνητρα, θεωρώ ότι το σημαντικότερο κίνητρο θα ήταν το να ισχύουν αξιοκρατικές και αδιάβλητες διαδικασίες.

Αν βρισκόσασταν στην ηγεσία του Υπουργείου Υγείας τι θα αλλάζατε στο δημόσιο σύστημα υγείας της Ελλάδας;

Καθώς βρίσκομαι εδώ και πολλά χρόνια εκτός ελληνικής πραγματικότητας, σίγουρα δε θα ήμουν ο καταλληλότερος για αυτή τη θέση. Η τελευταία μου επαφή με το δημόσιο σύστημα υγείας στην Ελλάδα ήταν στα φοιτητικά μου χρόνια. Γενικά θεωρώ ότι η αποσυμφόρηση των νοσοκομείων μέσω μιας σωστά δομημένης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας είναι πολύ βασική. Έτσι θα έμεναν διαθέσιμοι περισσότεροι πόροι για να διαχειριστούν τα νοσοκομεία τα περιστατικά που χρήζουν όντως νοσοκομειακής περίθαλψης.

Τι θα λέγατε σε κάποιον αρνητή του ιού και πώς θα εξηγούσατε σε κάποιον αντιεμβολιαστή ότι πρέπει να εμβολιαστεί;

Δεν μπορώ να κατανοήσω τι θα πει «αρνητής του ιού». Το να εθελοτυφλώ και να αρνούμαι την ύπαρξη του, δεν εξαλείφει το πρόβλημα. Το θέμα με τους περισσότερους αρνητές ή αντιεμβολιαστές είναι ότι αγνοούν και πολλές φορές διαστρεβλώνουν ή παρερμηνεύουν βασικές επιστημονικές αρχές και επιστημονικά δεδομένα. Οπότε η όποια συζήτηση τις περισσότερες φορές οδηγεί σε αδιέξοδο. Πιστεύω το βασικό είναι να ακούσουμε τα επιχειρήματά τους και να τα αντικρούσουμε με επιστημονικά δεδομένα. Και ας μην ξεχνάμε, ότι χάρη στα εμβόλια έχει εξαλειφθεί η ευλογιά και δεν έχουμε γνωρίσει πολλές ασθένειες που θέριζαν στο παρελθόν.

Ένας γιατρός κλαίει όταν μένει μόνος ή αποστασιοποιείται ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις;

Θα έλεγα ότι ένας γιατρός ούτε κλαίει κάθε φορά που μένει μόνος, ούτε αποστασιοποιείται εντελώς. Η αλήθεια και η – κατά την άποψή μου – υγιής στάση βρίσκεται κάπου στη μέση. Η ιατρική είναι μεν λειτούργημα, αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και ο ιατρός είναι άνθρωπος. Εν τέλει, το βασικό είναι να έχει κανείς τη συνείδησή του ήσυχη και να γνωρίζει πως έκανε και κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό.

Πηγή άρθρου: Ο 33χρονος Ελληνας γιατρός που βραβεύτηκε στη Γερμανία για έρευνά του για τον Covid εξηγεί γιατί πρέπει να εμβολιαστούμε

[toposopos]

National Park of Shinias - Marathonas - Attica - Greece

Εθνικό Πάρκο Σχινιά - Μαραθώνα

Όλοι οι Αθηναίοι, τουλάχιστον, γνωρίζουμε την παραλία του Σχινιά στον Μαραθώνα με την μοναδικής ομορφιάς αμμουδιά και το υπέροχο δάσος με κουκουναριές. 

 Όμως λίγοι γνωρίζουμε ότι από το 2000 είναι προστατευόμενο πάρκο με όνομα «Εθνικό Πάρκο Σχινιά - Μαραθώνα». 

Ας δούμε λοιπόν τι το κάνει μοναδικό.Η πεδιάδα του Μαραθώνα, γνωστή από την μάχη μεταξύ των Αθηναίων και των Περσών το 490 π.Χ., κατοικείται επί χιλιετίες. 

 Ένα εξαιρετικό φυσικό τοπίο στην περιοχή του Σχινιά συνοδεύει τη μακραίωνη ανθρώπινη παρουσία.  

Σε απόσταση μόνο 40 χλμ. από την Αθήνα λειτουργεί ως τις μέρες μας ένα σύνθετο οικοσύστημα μοναδικό στην Αττική, που πλέον προστατεύεται ως Εθνικό Πάρκο Σχινιά Μαραθώνα.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες δεν άφησαν ανεπηρέαστη τη λειτουργία του οικοσυστήματος.  Το 1923 κατασκευάστηκε κανάλι διοχέτευσης των νερών της Μακαρίας πηγής απευθείας στη θάλασσα και στέρησε τον υγρότοπο από την κύρια εισροή γλυκού νερού. 

 Ακολούθησε η κατασκευή και άλλων αντιπλημμυρικών έργων, με σκοπό την αποστράγγιση μέρους του υγροτόπου και την απόδοση εκτάσεων σε αγροτική και οικιστική εκμετάλλευση.

Τα επόμενα χρόνια, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για την εγκατάσταση πλήθους ασύμβατων δραστηριοτήτων, όπως αμερικανική βάση τηλεπικοινωνιών και αεροδρόμιο.  

Στην τάση υποβάθμισης της φυσικής αξίας της περιοχής συνέβαλαν η οικοπεδοποίηση, η ανεξέλεγκτη ρίψη μπάζων και σκουπιδιών, η βόσκηση και το κυνήγι.  Παρά τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, η περιοχή του Σχινιά διατήρησε την ομορφιά της.

Ο υγρότοπος, το παράκτιο πευκοδάσος, η αμμώδης παραλία και η θάλασσα στον όρμο του Μαραθώνα συνθέτουν ένα μοναδικό για την Αττική φυσικό τοπίο, που παρέμεινε για τους Αθηναίους αγαπητός προορισμός αναψυχής, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Αναγνωρίζοντας την οικολογική αξία και την ανάγκη προστασίας της περιοχής, η επιστημονική κοινότητα περιέλαβε τον Σχινιά Μαραθώνα στους καταλόγους ευρωπαϊκών δικτύων για την προστασία της φύσης, όπως το CORINE-Biotopes και το NATURA 2000.  

Η χωροθέτηση Ολυμπιακού Κέντρου Κωπηλασίας στο χώρο του αεροδρομίου Μαραθώνα έφερε στο προσκήνιο τα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής, και προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την αποκατάστασή της.

Το Εθνικό Πάρκο Σχινιά - Μαραθώνα ιδρύθηκε το 2000 με σκοπό την προστασία, διατήρηση, διαχείριση και αναβάθμιση της φύσης και του τοπίου. 

Το επόμενο έτος εγκρίθηκαν ο Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας του Εθνικού Πάρκου και το Σχέδιο Διαχείρισής του, ενώ παράλληλα χωροθετήθηκαν ζώνες με διαφορετικές επιτρεπόμενες δραστηριότητες όπως:ζώνες προστασίας της φύσης,ζώνες αναψυχής,περιβαλλοντικής εκπαίδευσης,αθλητισμού και κατοικίας καιζώνη ελεγχόμενης γεωργικής χρήσης.Το 2003 συστάθηκε ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.  

Μέχρι σήμερα υπερασπίζεται, με όσα μέσα διαθέτει, την ανάγκη προστασίας του Πάρκου.

 Κρίσιμος παράγοντας για την ολοκλήρωση των στόχων που έχουν τεθεί, είναι η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση όλων μας.

Η φύση στο Εθνικό Πάρκο

Το ανάγλυφο του τοπίου και η γεωλογία της περιοχής έχουν δημιουργήσει στο Σχινιά μεγάλη ποικιλία ξεχωριστών βιοτόπων.  Στις χερσαίες εκτάσεις του Εθνικού Πάρκου ζουν θηλαστικά, όπως αλεπούδες, ασβοί, σκαντζόχοιροι και λαγοί, και ερπετά όπως χελώνες (γραικοχελώνες και κρασπεδοχελώνες), φίδια (οχιές, δενδρογαλιές, λιακόνια κ.ά.) και σαύρες (γουστέρες, πράσινες σαύρες κ.α.).  

Στις πιο υγρές περιοχές ζουν άλλα ερπετά, όπως ποταμοχελώνες, βαλτοχελώνες, νερόφιδα, αλλά και αμφίβια, όπως βάτραχοι και δενδροβάτραχοι.Κυρίαρχος είναι ο ρόλος του νερού, που ξεκινά από πηγές και ρέει προς τη θάλασσα συντηρώντας έλη, λίμνες και ρυάκια. 

 Η Μακαρία Πηγή αναβλύζει στο βορειοδυτικό άκρο του Εθνικού Πάρκου, συντηρώντας δύο λίμνες γλυκού έως υφάλμυρου νερού.  

Οι λίμνες διαθέτουν υδρόβια και παρόχθια βλάστηση με καλάμια.  

Εκεί ζει ένα μικρό ενδημικό ψάρι, η ντάσκα, με την επιστημονική ονομασία Pseudophoxinus stymphalicus subsp. marathonicus.  

Η φυσική ροή της πηγής έχει πλέον αποκατασταθεί, και σήμερα ο κύριος όγκος των νερών της ρέει προς τον υγρότοπο μέσω του κωπηλατοδρομίου.

Στο τεχνητό κανάλι που παροχέτευε παλιότερα το σύνολο των νερών της πηγής στη θάλασσα, διοχετεύεται σήμερα οικολογική παροχή, για να διατηρηθεί η βλάστηση που αναπτύχθηκε, όπως τα υδροχαρή φυτά στην επιφάνεια των νερών και τα φύκη του γένους Chara στο βυθό του καναλιού.

Ο υγρότοπος λειτουργεί ως ένα σύνθετο υδρολογικό σύστημα με διαφορετική αλατότητα κατά θέσεις, ανάλογα με τις εισροές που δέχεται από τη Μακαρία πηγή, τη βροχή και τη θάλασσα. 

Η βλάστηση στον υγρότοπο ακολουθεί την αλατότητα. 

 Έτσι, σε γλυκά έως υφάλμυρα νερά αναπτύσσονται κυρίως καλαμιώνες και βλάστηση με αρμυρίκια, ενώ σε πιο αλμυρά νερά εμφανίζονται λιβάδια με βούρλα αλλά και αλόφιλη βλάστηση από μονοετή φυτά, όπως η αλμυρίδα.  

Στα ρέοντα και στάσιμα νερά του υγροτόπου ζουν χέλια και ψάρια των γλυκών νερών.

Το παράκτιο πευκοδάσος με κουκουναριές βρίσκεται μεταξύ του υγροτόπου και της θάλασσας, σε αμμώδη έκταση με αμμοθίνες, και είναι ένα από τα τρία δάση κουκουναριάς στην Ελλάδα.  

Η κουκουναριά (Pinus pinea) με τη χαρακτηριστική κόμη που θυμίζει ομπρέλα, εξαπλώνεται κυρίως στα δυτικά του δάσους, ενώ προς τα ανατολικά συνυπάρχει με τη χαλέπιο πεύκη (Pinus halepensis), η οποία σταδιακά την αντικαθιστά.

Το δάσος σήμερα εμφανίζει σημάδι�� γήρανσης μιας και η αποξήρανση του υγροτόπου, τα οχήματα και η βόσκηση παλιότερα δεν επέτρεπαν τη φυσική του ανανέωση.  

Συνεχίζει όμως η κουκουναριά να προσφέρει τον ίσκιο της στους επισκέπτες της παραλίας του Σχινιά που έρχονται για να κολυμπήσουν στην θάλασσα του αβαθή όρμου του Μαραθώνα.

Στον αμμώδη βυθό είναι παρούσα η ποσειδωνία (Posidonia oceanica), φυτό που αναπτύσσεται μόνο σε καθαρά νερά.  

Στα υποθαλάσσια λιβάδια της ποσειδωνίας ζει και αναπαράγεται μεγάλη ποικιλία θαλάσσιας πανίδας.  

Προς την βραχώδη πλευρά της Κυνοσούρας, αναπτύσσεται διαφορετική υποθαλάσσια βλάστηση με ανώτερα φύκη (φαιοφύκη, ροδοφύκη και χλωροφύκη)

Η χερσόνησος της Κυνοσούρας και ο λόφος της Δρακονέρας είναι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί, που διαθέτουν θαμνώδη, μεσογειακή βλάστηση μακί με κυρίαρχο είδος τον θάμνο Juniperus phoenicea. 

 Η χερσόνησος της Κυνοσούρας έχει υποστεί ελάχιστες αλλοιώσεις και παρουσιάζει υψηλή βιοποικιλότητα.  Στα διάκενα των θαμνώνων αναπτύσσεται πλούσια ποώδης βλάστηση, με κυρίαρχο είδος τη γαλαστοιβή.  Στη χλωρίδα περιλαμβάνεται και το ενδημικό γεώφυτο Fritillaria obliqua subsp. obliqua, υποείδος που κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

Το σύνθετο φυσικό περιβάλλον του Σχινιά και ιδιαίτερα ο υγρότοπος αποτελούν σημαντικό σταθμό στη μεταναστευτική πορεία των αποδημητικών πουλιών κοντά στην ακτογραμμή της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας.  

Έχουν καταγραφεί περισσότερα από εκατόν πενήντα είδη πουλιών, μερικά από τα οποία φωλιάζουν μόνιμα και κάποια επισκέπτονται το Σχινιά μόνο κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπως ερωδιοί, καλαμοκανάδες, νερόκοτες, φαλαρίδες και οι εντυπωσιακές χαλκόκοτες.Δραστηριότητες του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού ΠάρκουΑπό την ίδρυσή του το 2003, ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Σχινιά Μαραθώνα (ΦΟ.Δ.Ε.ΠΑ.Σ.Μ.) είναι αρμόδιος να διαφυλάξει και να αναβαθμίσει το φυσικό περιβάλλον. 

 Στο έργο του Φορέα Διαχείρισης περιλαμβάνονται:

1. Δράσεις προστασίας του Εθνικού ΠάρκουΠρογραμματίζεται η φύλαξη του Εθνικού Πάρκου.Ρυθμίζεται η είσοδος και η κυκλοφορία οχημάτων.Περιορίζεται σε οργανωμένους χώρους η στάθμευση οχημάτων.Θα λειτουργήσει σύγχρονο δίκτυο πυρανίχνευσης και πυρόσβεσης στο πευκοδάσος.

2. Δράσεις αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντοςΤα νερά της Μακαρίας πηγής ξαναβρίσκουν τη φυσική τους πορεία προς τον υγρότοπο.Καταργούνται δρόμοι και ο υγρότοπος αποκτά ξανά ενιαία δομή.Μετά το αεροδρόμιο, απομακρύνθηκαν και οι εγκαταστάσεις της πρώην αμερικανικής βάσης τηλεπικοινωνιών.Συλλέγονται τόνοι απορριμμάτων που έχουν συσσωρευτεί στον υγρότοπο και το πευκοδάσος.Υλοποιούνται Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας για το Περιβάλλον σε συνεργασία με την ομώνυμη Μη Κυβερνητική Οργάνωση.

3. Σχεδιασμός περιβαλλοντικής αναψυχής και ευαισθητοποίησης

Δημιουργείται δίκτυο οικολογικών μονοπατιών.

Τοποθετούνται παρατηρητήρια της φύσης.Θα αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Κέντρου Κωπηλασίας για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

Έχει προβλεφθεί η εγκατάσταση ποδηλατοδρόμων σταθερής τροχιάς.Ξεκίνησε η υλοποίηση προγράμματος LIFE για βιώσιμες τουριστικές δραστηριότητες.

Σύμφωνα με τις οδηγίες του Φορέα Διαχείρισης, όταν επισκέπτεστε το Εθνικό Πάρκο:Απολαύστε την ομορφιά και τη γαλήνη του φυσικού τοπίου.Ακολουθήστε τις καθορισμένες διαδρομές που σας προτείνουν τα μονοπάτια.

Κάντε μια βόλτα με ποδήλατο στους κεντρικούς άξονες του Εθνικού Πάρκου.Κολυμπήστε στα διάφανα νερά του Πάρκου.Παρατηρήστε τα σπάνια πουλιά με κιάλια.

Αν αντιληφθ��ίτε παράνομες πράξεις, όπως κυνήγι, ψάρεμα, ρίψη κουπιδιών μπάζων, ειδοποιήστε το Κ.Ε.Π.Π. στο 1522 ή το Αστυνομικό Τμήμα Μαραθώνος στο 2294067100.

Αν βρείτε κάποιο τραυματισμένο ζώο ειδοποιήστε το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων Ζώων στο 2297028367.

Προσπαθήστε να επισκέπτεστε το Εθνικό Πάρκο χωρίς το αυτοκίνητό σας.

Χρησιμοποιήστε τους οργανωμένους χώρους στάθμευσης οχημάτων.

Πάρτε τα σκουπίδια μαζί σας ή αφήστε τα στον πλησιέστερο κάδο.

Αποφύγετε να ανεβάζετε την ένταση του ραδιόφωνου σας ή να προκαλείτε έντονο θόρυβο.Μην κατασκηνώνετε και μην ανάβετε φωτιά.

Αποφύγετε να περπατάτε εκτός των ορίων των μονοπατιών.Μην κόβετε λουλούδια, αφήστε τα φυτά να ζήσουν.

Πηγές:1. Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Σχινιά Μαραθώνα2.   

 Γιάννης Σπυράκος -  Offroader.gr

[spoilersgr]

Με μια φωτογραφία αποκάλυψη από την ημέρα του γάμου της στον θρυλικό Σκορπιό του Αριστοτέλη Ωνάση, γιόρτασε με τους διαδικτυακούς της φίλους στο instagram η πανέμορφη Εκατερίνα Ριμπολόβλεβα την 5η επέτειο γάμου της με τον πολιτικό και επιχειρηματία Χουάν Σαρτορί. Η φωτογραφία με το νεόνυμφο ζευγάρι με θέα το απέραντο γαλάζιο αποτελεί στην κυριολεξία ντοκουμέντο, αφού μέχρι σήμερα δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ ένα στιγμιότυπο από την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής τους. Έτσι για πρώτη φορά η Εκατερίνα Ριμπολόβλεβα θέλησε να μοιραστεί μια όμορφη στιγμή από την ζωής της, αποκαλύπτοντας πως ήταν ντυμένη ως νύφη στο πλευρό του αγαπημένου της άνδρα, με τον οποίο σήμερα έχουν αποκτήσει δυο πανέμορφα παιδιά. Η γαμήλια φωτογραφία από το νησί του Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση με το ζευγάρι να είναι έτοιμο ν’ ανταλλάξει ένα τρυφερό φιλί, συνοδεύει μια ακόμα από την παραλία της Ουρουγουάη όπου ζουν μόνιμα, καθώς και το σχόλιο της κόρης του “βασιλιά της ποτάσας” Ντμίτρι Ριμπολόβλεβ “Έχουν περάσει 5 χρόνια! Με πολλές περιπέτειες και αγάπη! Σε αγαπώ”.   Ο γάμος του ζευγαριού τελέστηκε στις 22 Οκτωβρίου του 2015 και αποτέλεσε παγκόσμιο γεγονός, καθώς έγινε στον Σκορπιό, τον οποίο είχε επινοικιάσει για 99 χρόνια το 2013 η Εκατερίνα από την Αθηνά Ωνάση αντί του ποσού των 130.000.000 ευρώ. Στο διάσημο νησί είχε τελεστεί 47χρόνια νωρίτερα και η γαμήλια τελετή του Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση με τη χήρα του Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, Τζάκι. Ο γάμος ήταν ονειρικός και πα��ά την βροχή που έπεφτε ασταμάτητα καθόλη την διάρκεια του μυστηρίου, οι ελάχιστοι καλεσμένοι και το ζευγάρι δεν πτοήθηκαν στιγμή και απόλαυσαν το σημαντικό γεγονός. Η μικρή εκκλησία ήταν πλημμυρισμένη με λευκά τριαντάφυλλα, ενώ η νύφη φορούσε ένα λευκό νυφικό σε ίσια γραμμή με μία τεράστια ουρά που ράφτηκε ειδικά για αυτή. Το μυστήριο διήρκεσε περίπου 40 λεπτά και τελέστηκε περισσότερο στην ρωσική γλώσσα ενώ στον χορό του Ησαΐα συμμετείχαν και οι δύο Επίσκοποι. Και ο Λευκάδος και Ιθάκης , κ.κ. Θεόφιλος αλλά και ο Μάρκος Αρχιεπίσκοπος Βερολίνου, Γερμανίας και Μ. Βρετανίας. Την Εκατερίνα παρέδωσε στον αγαπημένο της ο πατέρας της Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ φανερά συγκινημένος και χαρούμενος, ενώ δίπλα της βρισκόταν συνεχώς η αδερφή της Άννα, και ο παππούς της. Αμέσως μετά το τέλος του μυστηρίου και ενώ η βροχή είχε δυναμώσει, οι καλεσμένοι μεταφέρθηκαν με πουλμανάκια στο χώρο της δεξίωσης. Προκειμένου ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ να είναι σίγουρος για την ιδιωτικότητα της όλης ημέρας είχε πληρώσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για μέτρα φύλαξης και προστασίας.

[maxmaggr]

Γιάννης Σπανός: Ο πατέρας του «Νέου Κύματος»

Πηγή εικόνας: newsit.gr Ακόμα μια μεγάλη απώλεια βίωσε ο ελληνικός καλλιτεχνικός και ειδικότερα ο μουσικός χώρος. Στις 31 Οκτωβρίου 2019 βρέθηκε νεκρός από τον στενό του φίλο, Βασίλη Σουσούνη, στην περιοχή της Αγιάννης στο Κιάτο, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός. Κατόπιν ιατρικής εξέτασης, διαπιστώθηκε πως είχε πεθάνει από το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο του, ήσυχα, όπως ακριβώς είχε ζήσει. Η αιτία ήταν βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 2 Νοεμβρίου 2019, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και θαυμαστές αποχαιρέτησαν για πάντα τον «πατέρα του νέου κύματος» στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο. Ήταν 85 ετών, πλήρης ημερών, αλλά και μουσικού έργου. Γιάννης Σπανός: Τα νεανικά χρόνια Ο Γιάννης Σπανός γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Από μικρό παιδί έδειξε την αγάπη και την κλίση του προς τη μουσική. Έπαιζε πιάνο, επηρεασμένος από τη μεγαλύτερη αδερφή του που την έβλεπε πρώτα να παίζει. Γρήγορα με το πιάνο έγιναν αχώριστοι. Γράφτηκε στο Ελληνικό Ωδείο στην Κόρινθο, αγόραζε συνέχεια παρτιτούρες και έπαιζε έργα μεγάλων συνθετών, όπως του Τσαϊκόφσκι. Ο πατέρας του ήταν γιατρός (συγκεκριμένα οδοντίατρος) και σκόπευε να τον κάνει δικηγόρο. Η μητέρα του ασχολιόταν με τα οικιακά και είχε επίσης άλλον έναν μεγαλύτερο αδερφό. Ο νεαρός Γιάννης προτιμούσε να ασχοληθεί με τη μουσική, για αυτό ζήτησε από τον πατέρα του να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη, προτού ασχοληθεί με τα νομικά. Ο πατέρας του τον άφησε κι εκείνος ταξίδεψε αρχικά στη Γερμανία. Τελικά, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι και να ασχοληθεί με τη μουσική σε ηλικία 20 χρόνων. Έπιασε δουλειά ως πιανίστας στη σχολή χορού της Ηρώς Σισμάνη. Εκεί ξεκινάει και το καλλιτεχνικό του έργο με τη γραφή τραγουδιών. Έγραψε τραγούδια για μεγάλους καταξιωμένους Γάλλους καλλιτέχνες, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζιλιέτ Γκρεκό και ο Σέρζ Γκενσμπούρ. Ανέπτυξε μεγάλες φιλίες με Έλληνες, αλλά και Γάλλους. Στενός του φίλος ήταν ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Κάποια στιγμή, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με σκοπό να συνεχίσει εκεί τη μουσική του καριέρα. Ο Γιάννης Σπανός και το «Νέο Κύμα» Ο Γιάννης Σπανός έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική μουσική και δισκογραφία το 1964, με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το γνωστό «Νέο Κύμα». Ο όρος του νέου κύματος έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει αρκετά κινήματα σε τέχνες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το νέο κύμα αφορά τη μουσική στην Ελλάδα. Θεωρείται ως η ανανεωτική τάση του ευρύτερου ελαφρού τραγουδιού στις αρχές τις δεκαετίας του 1960. Για το γεγονός πως ο Γιάννης Σπανός έγραψε πολλά τραγούδια για τη νέα αυτή τάση, ονομάστηκε «Πατέρας του Νέου Κύματος». Στο νέο αυτό κίνημα, ο Σπανός ήταν επηρεασμένος προφανώς από τη γαλλική κουλτούρα. Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Το έργο του Γιάννη Σπανού Ο Γιάννης Σπανός στάθηκε ο πρώτος που πίστεψε στη φωνή του Ελληνοκυπρίου τραγουδιστή, Μιχάλη Βιολάρη. Του στάθηκε και υποστήριξε τη συμμετοχή του στο τραγούδι «Άσπρα Καράβια» μαζί με την Καίτη Χωματά. Αργότερα, έκανε την ενορχήστρωση για τον δίσκο «Της Γης το χρυσάφι» του Μάνου Χατζηδάκι. Τα πιο γνωστά τραγούδια που έχει γράψει είναι: «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο Καράβι», «Μια φορά θυμάμαι», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και Σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή» «Ερωτικό», «Το εμβατήριο του Παύλου Μελά» και άλλα πολλά. Είχε μελοποιήσει στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου και Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Μυρτιώτισσας, Νίκου Καββαδία, Μίλτου Σαχτούρη και άλλων. Τον Μάιο του 2019 γιόρτασε 50 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία, ενώ έχει συνεργαστεί γενικά με όλους τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές. Είναι από τους πιο πολυτραγουδισμένους μουσικοσυνθέτες.

Πηγή εικόνας: iefimerida.gr | Γιάννης Σπανός και Χαρούλα Αλεξίου. Σημαντικότεροι δίσκοι του Γιάννη Σπανού 1965, Ο Γιάννης Σπανός παίζει Γιάννη Σπανό 1965, Αποδημίες, Καίτη Χωματά 1966, Η Σούλα Μπιρμπίλη σε τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Νότη Μαυρουδή 1967, Α' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, Β' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, ο Γιάννης Σπανός διευθύνει Γιάννη Σπανό 1969, Σκιές στην Άμμο, Καίτη Χωματά και Μιχάλης Βιολάρης 1969, Μια Κυριακή, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού 1969, Όλο το καλοκαίρι, Μπέμπα Μπλάνς 1971, Αφροδίτη Μάνου, Εκείνο το καλοκαίρι (Α' Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) 1972, Η γλυκιά Ίρμα, Έλλη Λαμπέτη 1973, Μέρες Αγάπης, Δήμητρα Γαλάνη 1974, Ο Μορμόλης, Χρήστος Λεττονός, Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου, Τάνια Τσανακλίδου 1974, Οδός Αριστοτέλους, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Καλατζής 1975, Γ' Ανθολογία, Αρλέτα, Κώστας Καράλης 1976, Η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1977, Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1978, Μ'αγαπούσες θυμάμαι, Δήμητρα Γαλάνη 1981, Στου καιρού τα ρέματα, Μανώλης Μητσιάς 1982, Φίλε, Τάνια Τσανακλίδου 1984, Έξοδος Κινδύνου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη 1985, Χάρτινες Καρδιές, Γιάννης Π��υλόπουλος 1988, Προσωπικά, Ελένη Δήμου 1991, Ανάμεσα σε δύο αγάπες (β' πλευρά με στίχους Α. Ανδρικάκη), Χριστίνα Μαραγκόζη 1992, Η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1992, Να χα δυό καρδιές να σ'αγαπώ, Κατερίνα Κούκα 1993, Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1996, Άκου λοιπόν, Ελένη Δήμου Ο επίλογος Η πορεία του Γιάννη Σπανού στο ελληνικό τραγούδι υπήρξε λαμπρή. Η ζωή του ήσυχη και διακριτική. Ποτέ δεν απασχόλησε σκανδαλωδώς τα μέσα ενημέρωσης, όπως γίνεται διαχρονικά με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες. Η μεγάλη του πορεία, καθώς και η ενασχόλησή του με τη μουσική γενικότερα, θα διακόπτονταν μόνο από το θάνατο. Προς το τέλος της ζωής του, ζούσε μόνος του, στη γενέτειρά του, στο Κιάτο. Το μεσημέρι της 31ης Οκτωβρίου 2019, κατόπιν ανησυχίας της μονάκριβης ανηψιάς του Σοφίας, αναζητήθηκε από τον καλό του φίλο Βασίλη Σουσούνη. Ο Σουσούνης τον βρήκε νεκρό στο κρεβάτι. Ο γιατρός που εξέτασε τη σορό του, απεφάνθη ότι ο συνθέτης πέθανε το προηγούμενο βράδυ, καθώς είχε ήδη παγώσει. Πληροφορίες αναφέρουν ως αιτία θανάτου βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Όπως ήσυχα και ειρηνικά έζησε, κατά τη διάρκεια της μεγάλης μουσικής του καριέρας, έτσι ήσυχα και διακριτικά έφυγε. Πολλοί καλλιτέχνες παρευρέθησαν στην εξόδιο ακολουθία, όπως η Ελένη Δήμου, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Λέκκας, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Γιώργος Νταλάρας με τη σύζυγό του Άννα και ο Νεκτάριος Σφυράκης. Στεφάνι έστειλαν επίσης γνωστοί Έλληνες, όπως η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η Χαρούλα Αλεξίου και πολλοί άλλοι.

Πηγή εικόνας: europost.gr | Το τελευταίο χειροκρότημα στον Γιάννη Σπανό. Παρακάτω ακολουθούν βίντεο με γνωστά τραγούδια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Σπανού. Πηγές newsit.gr el.wikipedia.org aftodioikisi.gr Read the full article

[maxmaggreece]

Γιάννης Σπανός: Ο πατέρας του «Νέου Κύματος»

Πηγή εικόνας: newsit.gr Ακόμα μια μεγάλη απώλεια βίωσε ο ελληνικός καλλιτεχνικός και ειδικότερα ο μουσικός χώρος. Στις 31 Οκτωβρίου 2019 βρέθηκε νεκρός από τον στενό του φίλο, Βασίλη Σουσούνη, στην περιοχή της Αγιάννης στο Κιάτο, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός. Κατόπιν ιατρικής εξέτασης, διαπιστώθηκε πως είχε πεθάνει από το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο του, ήσυχα, όπως ακριβώς είχε ζήσει. Η αιτία ήταν βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 2 Νοεμβρίου 2019, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και θαυμαστές αποχαιρέτησαν για πάντα τον «πατέρα του νέου κύματος» στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο. Ήταν 85 ετών, πλήρης ημερών, αλλά και μουσικού έργου. Γιάννης Σπανός: Τα νεανικά χρόνια Ο Γιάννης Σπανός γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Από μικρό παιδί έδειξε την αγάπη και την κλίση του προς τη μουσική. Έπαιζε πιάνο, επηρεασμένος από τη μεγαλύτερη αδερφή του που την έβλεπε πρώτα να παίζει. Γρήγορα με το πιάνο έγιναν αχώριστοι. Γράφτηκε στο Ελληνικό Ωδείο στην Κόρινθο, αγόραζε συνέχεια παρτιτούρες και έπαιζε έργα μεγάλων συνθετών, όπως του Τσαϊκόφσκι. Ο πατέρας του ήταν γιατρός (συγκεκριμένα οδοντίατρος) και σκόπευε να τον κάνει δικηγόρο. Η μητέρα του ασχολιόταν με τα οικιακά και είχε επίσης άλλον έναν μεγαλύτερο αδερφό. Ο νεαρός Γιάννης προτιμούσε να ασχοληθεί με τη μουσική, για αυτό ζήτησε από τον πατέρα του να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη, προτού ασχοληθεί με τα νομικά. Ο πατέρας του τον άφησε κι εκείνος ταξίδεψε αρχικά στη Γερμανία. Τελικά, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι και να ασχοληθεί με τη μουσική σε ηλικία 20 χρόνων. Έπιασε δουλειά ως πιανίστας στη σχολή χορού της Ηρώς Σισμάνη. Εκεί ξεκινάει και το καλλιτεχνικό του έργο με τη γραφή τραγουδιών. Έγραψε τραγούδια για μεγάλους καταξιωμένους Γάλλους καλλιτέχνες, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζιλιέτ Γκρεκό και ο Σέρζ Γκενσμπούρ. Ανέπτυξε μεγάλες φιλίες με Έλληνες, αλλά και Γάλλους. Στενός του φίλος ήταν ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Κάποια στιγμή, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με σκοπό να συνεχίσει εκεί τη μουσική του καριέρα. Ο Γιάννης Σπανός και το «Νέο Κύμα» Ο Γιάννης Σπανός έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική μουσική και δισκογραφία το 1964, με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το γνωστό «Νέο Κύμα». Ο όρος του νέου κύματος έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει αρκετά κινήματα σε τέχνες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το νέο κύμα αφορά τη μουσική στην Ελλάδα. Θεωρείται ως η ανανεωτική τάση του ευρύτερου ελαφρού τραγουδιού στις αρχές τις δεκαετίας του 1960. Για το γεγονός πως ο Γιάννης Σπανός έγραψε πολλά τραγούδια για τη νέα αυτή τάση, ονομάστηκε «Πατέρας του Νέου Κύματος». Στο νέο αυτό κίνημα, ο Σπανός ήταν επηρεασμένος προφανώς από τη γαλλική κουλτούρα. Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Το έργο του Γιάννη Σπανού Ο Γιάννης Σπανός στάθηκε ο πρώτος που πίστεψε στη φωνή του Ελληνοκυπρίου τραγουδιστή, Μιχάλη Βιολάρη. Του στάθηκε και υποστήριξε τη συμμετοχή του στο τραγούδι «Άσπρα Καράβια» μαζί με την Καίτη Χωματά. Αργότερα, έκανε την ενορχήστρωση για τον δίσκο «Της Γης το χρυσάφι» του Μάνου Χατζηδάκι. Τα πιο γνωστά τραγούδια που έχει γράψει είναι: «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο Καράβι», «Μια φορά θυμάμαι», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και Σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή» «Ερωτικό», «Το εμβατήριο του Παύλου Μελά» και άλλα πολλά. Είχε μελοποιήσει στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου και Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Μυρτιώτισσας, Νίκου Καββαδία, Μίλτου Σαχτούρη και άλλων. Τον Μάιο του 2019 γιόρτασε 50 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία, ενώ έχει συνεργαστεί γενικά με όλους τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές. Είναι από τους πιο πολυτραγουδισμένους μουσικοσυνθέτες.

Πηγή εικόνας: iefimerida.gr | Γιάννης Σπανός και Χαρούλα Αλεξίου. Σημαντικότεροι δίσκοι του Γιάννη Σπανού 1965, Ο Γιάννης Σπανός παίζει Γιάννη Σπανό 1965, Αποδημίες, Καίτη Χωματά 1966, Η Σούλα Μπιρμπίλη σε τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Νότη Μαυρουδή 1967, Α' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, Β' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968, ο Γιάννης Σπανός διευθύνει Γιάννη Σπανό 1969, Σκιές στην Άμμο, Καίτη Χωματά και Μιχάλης Βιολάρης 1969, Μια Κυριακή, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού 1969, Όλο το καλοκαίρι, Μπέμπα Μπλάνς 1971, Αφροδίτη Μάνου, Εκείνο το καλοκαίρι (Α' Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) 1972, Η γλυκιά Ίρμα, Έλλη Λαμπέτη 1973, Μέρες Αγάπης, Δήμητρα Γαλάνη 1974, Ο Μορμόλης, Χρήστος Λεττονός, Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου, Τάνια Τσανακλίδου 1974, Οδός Αριστοτέλους, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Καλατζής 1975, Γ' Ανθολογία, Αρλέτα, Κώστας Καράλης 1976, Η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1977, Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1978, Μ'αγαπούσες θυμάμαι, Δήμητρα Γαλάνη 1981, Στου καιρού τα ρέματα, Μανώλης Μητσιάς 1982, Φίλε, Τάνια Τσανακλίδου 1984, Έξοδος Κινδύνου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη 1985, Χάρτινες Καρδιές, Γιάννης Πουλόπουλος 1988, Προσωπικά, Ελένη Δήμου 1991, Ανάμεσα σε δύο αγάπες (β' πλευρά με στίχους Α. Ανδρικάκη), Χριστίνα Μαραγκόζη 1992, Η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1992, Να χα δυό καρδιές να σ'αγαπώ, Κατερίνα Κούκα 1993, Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1996, Άκου λοιπόν, Ελένη Δήμου Ο επίλογος Η πορεία του Γιάννη Σπανού στο ελληνικό τραγούδι υπήρξε λαμπρή. Η ζωή του ήσυχη και διακριτική. Ποτέ δεν απασχόλησε σκανδαλωδώς τα μέσα ενημέρωσης, όπως γίνεται διαχρονικά με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες. Η μεγάλη του πορεία, καθώς και η ενασχόλησή του με τη μουσική γενικότερα, θα διακόπτονταν μόνο από το θάνατο. Προς το τέλος της ζωής του, ζούσε μόνος του, στη γενέτειρά του, στο Κιάτο. Το μεσημέρι της 31ης Οκτωβρίου 2019, κατόπιν ανησυχίας της μονάκριβης ανηψιάς του Σοφίας, αναζητήθηκε από τον καλό του φίλο Βασίλη Σουσούνη. Ο Σουσούνης τον βρήκε νεκρό στο κρεβάτι. Ο γιατρός που εξέτασε τη σορό του, απεφάνθη ότι ο συνθέτης πέθανε το προηγούμενο βράδυ, καθώς είχε ήδη παγώσει. Πληροφορίες αναφέρουν ως αιτία θανάτου βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Όπως ήσυχα και ειρηνικά έζησε, κατά τη διάρκεια της μεγάλης μουσικής του καριέρας, έτσι ήσυχα και διακριτικά έφυγε. Πολλοί καλλιτέχνες παρευρέθησαν στην εξόδιο ακολουθία, όπως η Ελένη Δήμου, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Λέκκας, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Γιώργος Νταλάρας με τη σύζυγό του Άννα και ο Νεκτάριος Σφυράκης. Στεφάνι έστειλαν επίσης γνωστοί Έλληνες, όπως η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η Χαρούλα Αλεξίου και πολλοί άλλοι.

Πηγή εικόνας: europost.gr | Το τελευταίο χειροκρότημα στον Γιάννη Σπανό. Παρακάτω ακολουθούν βίντεο με γνωστά τραγούδια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Σπανού. Πηγές newsit.gr el.wikipedia.org aftodioikisi.gr Read the full article

[alexanderchalkidis]

Ελαιοχρωματιστής πολύ μικρών πραγμάτων

Παρασκέφτομαι ίσως. Όταν κινδυνεύει η ζωή σου περνάνε πολλά και γρήγορα.  Σταμάτησα λίγο να τα κλωσησω. Για αυτό χαίρομαι που είμαι ποιητής. Αν ψάχνεις την καλή την παρομοίωση, δεν φοβάσαι το αναπάντεχο.  Εκεί που δεν τολμάει ο επιστήμονας ή ο ιστορικός, με μια καλή μεταφορά περνάω εγώ γελώντας. Παίζω μπάλα με την πύρινη μπάλα του μεσημεριανού ήλιου όσο εσύ καίγεσαι.   Ένας καλός στίχος είναι σαν φωτογραφία χαρούμενης παιδικής ανάμνησης, από αυτές που σε καθορίζουν. Όταν καταρρέει το θεώρημα, όταν γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω σου, μόνο η φαντασία και η ποίηση σταματάνε τις σφαίρες.

Σφαίρα. Δίπλα μου ακριβώς. Άσε την ποίηση και σκύψε!

Δεν σταματούσε όμως.  Ο ρυθμός από το αυτόματο όπλο μου θύμιζε τροβαδούρους του δρόμου. Έτρεχα ανάμεσα στα βράχια όσο πιο γρήγορα μπορούσα.  Όταν η ποίηση δεν θέλει να σώσει τον κόσμο καταντάει ομιλία πολιτικού. Κάποιος μου έριχνε με καραμπίνα κάθε τόσο, σαν φωνή ράπερ οι εκρήξεις όπου έσκαγε.  Σα τραγούδι μεθυσμένου που θα του κόψουν το λαρύγγι. Δεν ήξερα ότι χρειάζομαι τόσο πολύ την ποίηση. Ηρέμησα μέσα μου τώρα που το κατάλαβα. Σταμάτησαν τα όπλα.

Λαχανιασμένος όσο δεν πάει κόλλησα στον μεγάλο βράχο.  Προφανώς δεν με έβλεπαν εδώ. Ούτε κι εγώ βέβαια. Προσπάθησα να θυμηθώ το τοπίο, να μαντέψω πως θα κινηθούν.  Μερικές φορές το πως φαίνονται τα πράγματα είναι σχεδόν ίδιο με το πως είναι. Αν το φτάνει πλήρως η φαντασία είναι θέμα για φιλόσοφους.  Αυτοί ξέρουν πράγματα με τρόπους που δεν ξέρουμε οι άλλοι αν και τελικά αυτά τα πράγματα είναι σχεδόν ακριβώς ίδια με αυτά που ξέρουμε κι εμείς. Εγώ απλά ξέρω ότι δυο λεπτά τώρα που δεν σκάνε σφαίρες δίπλα μου και ξελαχάνιασα πάλι χάθηκα σε σκέψεις και θα πεθάνω αν δεν συμμαζευτώ κάπως.  Είναι καλό να είσαι πρακτικός. Αν το αντέχεις. Σα να σε άφησαν έξω στη βροχή ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι είσαι βρεγμένος, πρακτικός και παρατημένος στην μοίρα σου. Και μόλις το καταλάβεις, είσαι ξαφνικά σίγουρος ότι μπορείς να είσαι μόνο πρακτικός και κανείς ποιητής του μέλλοντος δεν θα ασχοληθεί μαζί σου.

Αποφάσισα να κατεβώ ακόμα πιο χαμηλ�� στο φαράγγι.  Έτσι κι αλλιώς αυτοί είχαν το πλεονέκτημα ύψους, δύσκολα θα τους το έπαιρνα χωρίς να με δούνε.  Και αυτοί είχαν όπλα. Ίσως είμαι καλύτερος στην καταρρίχηση, ίσως εκεί κάτω έχει κάτι καλό να κρυφτώ.  

Βέβαια μπορεί να είναι και αδιέξοδο και να με σκοτώσουν σαν παγιδευμένο ζώο.

Προσεκτικά, μην ξανασκιστώ από την φόρα μου, αλλά όσο πιο γρήγορα μπορούσα, άρχισα την κατάβαση.  Το μυαλό μου γύρισε σε αυτήν. Ήταν λαμπερή με έναν τρόπο που ήξερα ότι ποτέ δεν θα ήμουν εγώ. Έβαζε μάσκαρα, έβαζε ζώνη σε ρούχα που δεν την χρειάζονται για να μην πέσουν.  Είχε πάντα ένα μικρό κραγιόν όπου κι αν πηγαίναμε και ένα καθαρό χαρτομάντηλο για να διορθώνει μικροατέλειες στο μακιγιάζ της ήταν σχεδόν μόνιμα κολλημένο στο πρόσωπο, τόσο συχνά διόρθωνε ατέλειες που δεν βλέπαμε οι υπόλοιποι.  Λίγες θα τολμούσαν να φορέσουν τα ρούχα που επέλεγε, τα σημεία που αποκάλυπτε, σαν ταχυδακτυλουργός, σα χορεύτρια οι κινήσεις της φρόντιζαν ακόμα και από πίσω της να βλέπεις ότι ήθελε αυτή κάθε στιγμή. Αν ήταν μάχη, καμία άλλη γυναίκα δεν θα έμπαινε καν στο ρινγκ.  Ρίχνει αόρατα αγκίστρια ερωτικά στον αέρα γύρω της. Καταλαβαίνει καλύτερα από όλους ότι οι άντρες θέλουν πολλές γυναίκες και μεταμορφώνεται διαρκώς. Εκεί που την έχεις αγκαλιά σου, την βλέπεις δίπλα σου, μπροστά σου, πίσω σου. Την μια είναι, την άλλη δεν είναι, μόνο φαίνεται.  

Από κάτω μου στο σκοτάδι ένας βράχος μου την θύμισε.  Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν χάσμα, αιχμηρές πέτρες στον πάτο ή ιδιαίτερα βολική σπηλιά.  Η προσέγγιση ήταν λεία επιφάνεια, στρογγυλεμένη από αρχαία νερά και τον χρόνο. Ότι πιο επικίνδυνο αλλά πιθανώς και σωτηρία μου.  Ακόμα κι αν με ακολουθήσει κάποιος εδώ κάτω, δύσκολα θα το ρισκάρει. Ξεκινάω πριν το σκεφτώ πολύ και φοβηθώ, αρχίζω να το περάσω στα τέσσερα, γρήγορα καταλήγω να έχω καβαλήσει τον γλιστερό βράχο και να προχωράω πόντο πόντο.  Πολύ κουραστικό. Κάπου στη μέση σταμάτησα. Αν ήμουν σε παιδικό παραμύθι κάπου εδώ θα πεταγόταν ξωτικό να μου θέσει γρίφο για να με αφήσει να περάσω. Η απάντηση σχεδόν πάντα είναι “ο άνθρωπος” αλλά τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν λυγίζει τον χωροχρόνο, η σιωπή εδώ κάτω είναι λευκή σαν τον ήλιο, με ηλιακό πανί στο διάστημα κινούμαι στην απόγνωση σε χαλασμένο πλοίο που το επισκευάζει η ελπίδα, το μπαλώνει ένα δάχτυλό μου που δείχνει το κεφάλι μου και απαντάει στο ερώτημα “τι δεν είναι παντού;”

Κι επειδή δεν είμαι παντού, μόνο εδώ, μόνο τώρα, ρουφάω ανάσα σα να βγήκα από βαθιά νερά ξαφνικά και ξεκουνιέμαι.  Εδώ, τώρα κι ας πονάω ολόκληρος θα φτάσω απέναντι και θα κρυφτώ. Τρέμουν οι τετρακέφαλοι και τρέμω από το κρύο καθώς ψάχνω με τα χέρια στη σκοτεινή σπηλιά.  Βάφω με το μικρότερο πινέλο του κόσμου σταδιακά τον χώρο. Μια τριχιά φως, δυο μόρια πλάτος μπροστά μου. Μια φαρδιά πινελιά ήχου από κάτι που πάτησα, ήταν ασταθής βράχος, πιτσιλιστηκαν τα τοιχώματα της σπηλιάς από τον θόρυβο και κατάλαβα περίπου πόσο μεγάλος χώρος είναι. Τόσο κοντά μου που το σκοτάδι με φοβήθηκε για λίγο.   Κάνω γρήγορες κινήσεις με τα χέρια να βεβαιωθώ ότι καλύφθηκε αυτή η πλευρά, σαν μπογιατζής που βγάζει το ρολό γιατί θέλει να τελειώσει για να πάει σπίτι του μια ώρα αρχύτερα. Κρύος αέρας στάζει εδώ αριστερά, μου θυμίζει ένα παράθυρο στο σπίτι μου. Κανένα σπίτι δεν είναι πραγματικά δικό μας αν και όλα θα μπορούσαν να είναι. Όλα εξίσου σε επιστρέφουν στη μονάδα που είσαι, στη μικρότητα που νιώθω εδώ όσο ποτέ άλλοτε.  

Βράχια στο νέο σπίτι μου, τοίχοι που κάνουν το φως διστακτικό, σούρουπο που προκαλεί τα αστέρια.

photo copyright Alexander Chalkidis

Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι ΜεξικανοΠόντιος συγγραφέας, ποιητής και σπηλαιολόγος. Έχει και πολλά πινέλα.

from WordPress http://bit.ly/30iW7Ow via IFTTT

[adyto]

Μπορει να ηρθαν οι ζεστές αλλά μέσα μας έχει μόνιμα βροχή

[epikairocom]

ΘΕΜΑ: Τη νύχτα που δραπέτευσε η Κομανέτσι

Ήταν 28 Νοεμβρίου 1989 και εκείνη την ημέρα στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης υπήρχε μια ιδιαίτερη άφιξη… Όχι μόνο λόγω της προσωπικότητας που έφτανε στην αμερικανική μητρόπολη, αλλά και του τρόπου με τον οποίο αυτή η προσωπικότητα είχε φύγει από την πατρίδα της. Η Νάντια Κομανέτσι, η θρυλική Ολυμπιονίκης και κορυφαία αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής, το πρώτο «τέλειο δέκα» της ιστορίας, είχε αυτομολήσει από την Ρουμανία αναζητώντας διέξοδο στη Δύση, σε μια εποχή που ο Ψυχρός Πόλεμος έφτανε στο τέλος του, αλλά δεν είχε τελειώσει.  Από τη στιγμή που η Κομανέτσι, σε ηλικία 14 ετών, «κατακτούσε» τον κόσμο με την τελειότητά της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, μέχρι εκείνη τη νύχτα που δραπέτευσε, η ζωή της υπήρξε μια ολόκληρη περιπέτεια. 

Η ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ Το «άστρο» της έλαμψε για πρώτη φορά το 1976. Εκεί όπου η ΔΟΕ και οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ δεν είχαν προβλέψει κάτι σημαντικό… Πώς θα μπορούσε στην ενόργανη γυμναστική ένας αθλητής ή μια αθλήτρια να πάρει στην άσκησή το τέλειο «10» κι έτσι το ταμπλό της βαθμολογίας των αθλητών ήταν προγραμματισμένο για να δείχνει μόνο ένα ψηφίο και δύο δεκαδικά, δηλαδή μπορούσε να αναγράψει μέχρι το 9,99.  Εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα, γιατί όταν η Κομανέτσι ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της στους ασύμμετρους ζυγούς, οι κριτές δεν είχαν καμία αμφιβολία πως μόλις είχαν παρακολουθήσει για πρώτη φορά στη ζωή τους την τέλεια άσκηση. Τα δεκάρια έπεσαν «βροχή» και το ταμπλό στην αδυναμία του να ανταποκριθεί έγραψε 1,00. 

«Πίστευα ότι θα πάρω 9,90 και δεν κοιτούσα το ταμπλό, γιατί ήθελα να συγκεντρωθώ στο επόμενο αγώνισμα. Ξαφνικά άκουσα το κοινό να βγάζει ένα επιφώνημα έκπληξης και αμέσως μετά να φωνάζει δυνατά και να ξεσπάει σε χειροκροτήματα. Γύρισα να κοιτάξω και είδα το 1,00. Είχα γράψει ιστορία, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν το καταλάβαινα», είπε η ίδια πολλά χρόνια αργότερα, όταν περιέγραφε εκείνη την ημέρα.  Ο θρύλος της μόλις είχε γεννηθεί και στην πατρίδα της η ίδια αποκτούσε μυθικές διαστάσεις. Για όλους τους Ρουμάνους ήταν πλέον το «χρυσό» κορίτσι τους. 

Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ Ωστόσο, σχεδόν αμέσως ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Οι γονείς της πήραν διαζύγιο, γεγονός που η ίδια έχει πει ότι την κλόνισε ψυχολογικά και λίγο καιρό μετά το αυταρχικό καθεστώς αποφάσισε να την υποχρεώσει να αλλάξει προπονητή κι έτσι να χάσει τον δάσκαλο, τον μέντορά της, τον άνθρωπο στον οποίο ως αθλήτρια χρωστούσε τα πάντα. Ο Μπέλα Κάρολι ήταν αυτός που την είχε αναλάβει από 6 ετών και την είχε αναδείξει σε κορυφαία του κόσμου, όμως είχε τη φήμη του αντικαθεστωτικού. Η κυβέρνηση του Τσαουσέσκου δεν ήθελε το μεγαλύτερο «αστέρι» της χώρας να έχει έναν τέτοιο προπονητή και, παρά τις επίμονες προσπάθειες της ίδιας, η απόφαση ήταν οριστική και αμετάκλητη.  Η ψυχολογία της Κομανέτσι διαλύθηκε, το πάθος της για τη γυμναστική εξανεμίστηκε και κάποια στιγμή ένιωσε πως έφτασε στα όριά της. Εκείνη την ημέρα διακομίστηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί έδωσαν μάχη για να την επαν��φέρουν. Η γνωμάτευσή τους ήταν πως η κορυφαία αθλήτρια είχε καταπιεί χλωρίνη, αν και η ίδια αργότερα το απέδωσε σε λάθος και όχι σε πρόθεσή της να πεθάνει.

Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 η Κομανέτσι κατέκτησε κι άλλα χρυσά μετάλλια, όμως αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη εμφάνισή της στα γυμναστήρια. Ήδη κυκλοφορούσαν κάποιες φήμες για τη σχέση της με τον γιο του Τσαουσέσκου. Τότε, ουδείς τολμούσε στη Ρουμανία να περιγράψει διαφορετικά αυτός το… είδος της «σχέσης».  Πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε πως η 17χρονη Νάντια ζούσε εκείνη την εποχή έναν διαρκή εφιάλτη, καθώς ο υιός Τσαουσέσκου, εκμεταλλευόμενος την εξουσία του, την κακοποιούσε συστηματικά χωρίς επιπτώσεις. 

Το 1981 ο προπονητής της Μπέλα Κάρολι, ενώ μετείχε σε περιοδεία μιας ομάδας γυμναστικής στις ΗΠΑ, διέφυγε και ζήτησε πολιτικό άσυλο μαζί με τη σύζυγό του. Το καθεστώς Τσαουσέσκου, φοβούμενο πως μπορεί και η Κομανέτσι να επιδιώξει κάτι ανάλογο και τον διεθνή θόρυβο που θα προκαλούσε ένα τέτοιο περιστατικό, την έθεσε υπό αυστηρή παρακολούθηση. Και υπήρξε και η εποχή που της απαγόρευσε την έξοδο από τη χώρα. 

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ Χρόνο με το χρόνο η Νάντια Κομανέτσι βίωνε μια ασφυκτική κατάσταση. Και το 1989, σε ηλικία 28 ετών, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Μαζί με άλλους έξι Ρουμάνους κατέφυγαν αρχικά σε ένα ορεινό σπιτάκι, περίπου 15 μίλια από τα σύνορα, και από εκεί την ίδια νύχτα, πέρασαν κρυφά στην Ουγγαρία. Τη φυγάδευσή της είχε αναλάβει ένας άλλος Ρουμάνος, ο Κονσταντίν Πανάιτ, ο οποίος ζούσε μόνιμα στην Αμερική.  Με τη βοήθειά του μετέβη στην Αυστρία, όπου αμέσως πήγε στην αμερικανική πρεσβεία και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν με έκτακτα τηλεγραφήματα πως «η Νάντια Κομανέτσι άφησε πίσω της ένα πολυτελέστατο διαμέρισμα, ένα αυτοκίνητο και την οικονομική ασφάλεια, για χάρη της ελευθερίας». 

Στις ΗΠΑ έφτασε μια ημέρα σαν σήμερα. Ο πρώτος άνθρωπος που την υποδέχθηκε ήταν ο προπονητής της, Μπέλα Κάρολι, ο οποίος δήλωνε: «Είμαι ευτυχισμένος, γιατί τελικά έκανε το μεγάλο βήμα, που θα την οδηγήσει σε μια ελεύθερη ζωή».  Στην Αμερική συνάντησε κάποια στιγμή και τον πρώην γυμναστή Μπαρτ Κόνερ, με τον οποίο γνωρίζονταν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976. Συνδέθηκε μαζί του και το 1996, όταν πλέον η Ρουμανία είχε απαλλαγεί από το καθεστώς Τσαουσέσκου και όλα αυτά ανήκαν στο παρελθόν, επέστρεψε για πρώτη φορά στην πατρίδα της και τέλεσε ��κεί τον γάμο της. Με τον Κόνερ απέκτησαν έναν γιο, τον Ντίλαν. 

«Εκείνη την εποχή, το να έφευγε κάποιος κρυφά στο εξωτερικό σήμαινε ότι χανόταν για πάντα. Θα ήταν αδύνατον πλέον να επιστρέψει. Ήταν ταξίδι χωρίς γυρισμό. Ουδέποτε το είπα στη μητέρα μου, γιατί ήμουν σίγουρη πως θα πάθαινε καρδιακή προσβολή. Το είπα μόνο στον αδελφό μου. Ήταν μια σκληρή νύχτα που δεν θα ήθελα να θυμάμαι», θα αναφέρει σε συνέντευξή της πολλά χρόνια αργότερα η Νάντια Κομανέτσι. 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

from epikairo.com http://ift.tt/2AEtdeF

[frapedoypoli]

οι αντιδράσεις των ζωδίων μόλις πέσει η αυλαία σε μία σχέση τους!

Ο χωρισμός μπορεί να είναι μέσα στη ζωή, αλλά και μόνο στο άκουσμα της λέξης, μας πιάνει φόβος και θλίψη. Ίσως γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να κλείσουν κεφάλαια στη ζωή τους και τους τρομάζει πολύ το μετά… Την περίοδο των Εκλείψεων (Ήλιου και Σελήνης), αλλά και όταν έχουμε Πανσέληνο, έχει παρατηρηθεί στατιστικά ότι πραγματοποιούνται οι περισσότεροι χωρισμοί! Κάθε ζώδιο βιώνει τον χωρισμό με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, γι’ αυτό λοιπόν το σημερινό αστρολογικό μας θέμα είναι ποιες είναι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις των ζωδίων μόλις πέσει η αυλαία σε μία σχέση τους!  Άκουσε λοιπόν τον στίχο του τραγουδιού που ταιριάζει γάντι σε κάθε ζώδιο, όταν περνάει φάση χωρισμού, αφιέρωσέ το αν είσαι χωρισμένος (ή χωρισμένη) και πόσταρέ το στο Facebook!ΚΡΙΟΣ «Εγώ τα σπάω – Πέγκυ Ζήνα» Εγώ τα σπάω, εγώ πληρώνω, δεν δίνω λόγο σε κανέναν, για τη ζωή μου λυπάμαι μόνο που την χαράμισα σε σένα, τραγουδά η Πέγκυ Ζήνα και αυτός ο στίχος πραγματικά εκφράζει απόλυτα το Κριάρι, όταν βιώνει έναν χωρισμό! Μόλις πει αντίο σε μία σχέση, αμέσως θέλει να το ρίξει έξω και να κάνει τις τρέλες του. Του βγαίνει όλος ο εγωισμός και φυσικά η τσαντίλα του… Και τα σπάσει για πάρτη του και μόνο!ΤΑΥΡΟΣ «Φτάνει πια – Πάνος Κιάμος» Φεύγω πριν εσύ να με τελειώσεις λέει ο Κιάμος και ο Ταύρος συνεχίζει να τραγουδά «Φτάνει πια» όταν μία σχέση του φτάνει στο τέλος και πραγματικά το εννοεί. Θα δώσει ευκαιρίες, θα κάνει θυσίες αλλά όταν πει το τέλος… είναι οριστικό και δεν υπάρχουν περιθώρια επιστροφής! Μπορεί να πληγωθεί, να του λείπει ο σύντροφός του, αλλά θα κοιτάξει πάνω από όλα τι είναι το καλύτερο για αυτόν…ΔΙΔΥΜΟΙ «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί – Χρηστάκης» Δεν θέλω μόνιμη αγκαλιά, δεν θέλω μόνιμα φιλιά, δεν θέλω έλεγχο τι κάνω και που πάω τραγουδά ο Χρηστάκης και πραγματικά αυτοί οι στίχοι είναι σαν να έχουν γραφτεί για τους Διδύμους. Θέλουν να ζήσουν ελεύθερα πουλιά… και όταν χωρίζουν αντί να τους παίρνει από κάτω, ξεκινούν το γλέντι, το φλερτ και προσπαθούν να αναπληρώσουν το χρόνο που έχασαν ως δεσμευμένοι!ΚΑΡΚΙΝΟΣ «Πώς μπορώ να σε ξεχάσω – Γιάννης Πλούταρχος» Όταν ένας Καρκίνος φτάνει στο χωρισμό, έχουμε πολλά δάκρυα, αρκετό κλάμα και οι αναμνήσεις γυρνούν στο μυαλό και δεν τον αφήνουν εύκολα να ησυχάσει… Πώς μπορώ να σε ξεχάσω καημέ μου μεγάλε, που έφυγες και ήρθε η βροχή τραγουδά, και το δάκρυ στάζει κορόμηλο! Θέλει τον χρόνο του για να αφήσει πίσω του το παρελθόν, όμως όσο και να το προσπαθήσει ποτέ δεν θα ξεχάσει…ΛΕΩΝ «Θα με θυμηθείς – Γιάννης Πάριος» Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς λέει το Λιοντάρι μετά από κάθε χωρισμό και πραγματικά το πιστεύει. Αισθάνεται τόσο σίγουρο για τον εαυτό του, ότι θα έρθει η στιγμή που το πρώην ταίρι του θα γυρίσει με δάκρια στα μάτια να του ζητά συγνώμη και να θέλει να είναι και πάλι μαζί ! Ωστόσο θα ναι αργά… γιατί ένας Λέοντας μετά από έναν χωρισμό αυτό που πάνω από όλα ζητά είναι την επιβεβαίωση… ότι δεν τον ξέχασαν!ΠΑΡΘΕΝΟΣ «Δεν είμαι εγώ για έρωτες – Θέμης Αδαμαντίδης» Όταν ένας Παρθένος χωρίζει, το παίρνει κατάκαρδα, έστω και αν η λογική του, του επιβάλει να μην εκδηλώσει τα συναισθήματα και την πίκρα που κρύβει μέσα του! Δεν είμαι εγώ για έρωτες, δεν είμαι εγώ για αγάπες, τραγουδά και το εννοεί… το ρίχνει στη δουλειά και απομακρύνεται από όλους μέχρι να τα βρει και πάλι με τον εαυτό του!ΖΥΓΟΣ «Σεντόνια – Άννα Βίσση» Μπορεί ένας Ζυγός να γίνει το θύμα σε μία σχέση, να μην το παίρνει απόφαση να ξεκολλήσει και να χωρίσει… όμως από τη στιγμή που θα δοθεί τέλος μην νομίζεις ότι θα την δεις για πολύ να κλαίει και να στεναχωριέται… Αλλάζει σεντόνια και έχει βρει ήδη άτομο να μοιραστεί το κρεβάτι του!ΣΚΟΡΠΙΟΣ «Για να σε εκδικηθώ – Δημήτρης Μητροπάνος/ Λάκης Παπαδόπουλος» Σκίζει φωτογραφίες, καίει τα γράμματα, πετάει ενθύμια και δώρα… και ζητά την εκδίκησή του… πράγματι αυτό το τραγούδι είναι σαν να έχει γραφτεί αποκλειστικά για έναν Σκορπιό! Θέλει να κάψει τις μνήμες του παρελθόντος, του είναι δύσκολο να ξεχάσει και η αγάπη του γίνεται μίσος…ΤΟΞΟΤΗΣ «Δεν παντρεύομαι – Λίτσα Διαμαντή» Δεν παντρεύομαι, δεν παντρεύομαι… εγώ δεν σοβαρεύομαι ! Ουφ… τη γλιτώσαμε, σκέφτεται ένας Τοξότης μόλις τελειώσει μία σοβαρή του σχέση! Δεν σημαίνει πως δεν θα στεναχωρηθεί, αλλά θα νιώσει πως του έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω του… που γλίτωσε την κουλούρα! Δεν είναι το ζώδιο που τα πάει καλά με τις υποχρεώσεις των σχέσεων…ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ «Φεύγω, χωρίζω – Πασχάλης Τερζής» Φεύγω δεν πάει άλλο πια χωρίζω, στα αφήνω όλα στα χαρίζω και μην σε πιάνει για μένα… Λέει ο Αιγόκερως όταν χωρίζει και δεν ξαναγυρίζει εύκολα πίσω… αν η λογική του, του λέει πως πρέπει να δοθεί τέλος, θα κλάψει, θα πονέσει, αλλά θα πει το τέλος, ιδιαίτερα αν νιώθει ότι έχει αδικηθεί ή δεν έχει εκτιμηθεί!ΥΔΡΟΧΟΟΣ «Μια αγάπη δεν τελειώνει με έναν χωρισμό – Σταμάτης Γονίδης» Ένας Υδροχόος μπορεί να είναι άστατος, επιπόλαιος και αρκετά παιχνιδιάρης και έκρυθμος στα ερωτικά του, όμως αγαπά δίχως όρια και κανόνες… Μπορεί μετά από έναν χωρισμό να ξεκινήσει αμέσως τα φλερτ, τις γνωριμίες και τα ερωτικά παιχνίδια, όμως για αυτόν δεν σημαίνει πως ξέχασε. Πολύ απλά γιατί για έναν Υδροχόο… μία αγάπη δεν τελειώνει με έναν χωρισμό!ΙΧΘΕΙΣ «Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ – Άντζελα Δημητρίου» Ο χωρισμένος Ιχθύς είναι σαν να είναι βυθισμένος σε βαρύ πένθος! Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ, μην λες πως δεν το ξέρεις… τραγουδά το Ψαράκι και δεν θέλει ούτε λουλούδια, ούτε ευχές, ούτε λόγια παρηγοριάς γιατί ζει πάντα με το χθες και μέσα του πονά… Ωστόσο ακόμα και αν τον δείτε να κλαίει και να οδύρεται… μην τρομοκρατηθείτε, γιατί την άλλη μέρα μπορεί να του έχει περάσει και εύκολα να έχει βρει νέο αμόρε!

myastro Πηγή: http://ift.tt/2yn6QZi http://ift.tt/2giabSR

[kastoria24]

ΚΑΣΤΟΡΙΑ - Βρέθηκε φυλακισμένη σκυλίτσα στο Μελισσότοπο (Βίντεο)

Η σκυλίτσα που βρέθηκε πριν μερικές μέρες στον Μελισσότοπο και χαρήκαμε ότι γύρισε στο σπίτι της βρίσκεται μόνιμα δεμένη σε μια αυλή, χωρίς κατάλυμα να φυλάει.. λουλούδια.. Δεχτήκαμε τηλεφώνημα για παθητική κακοποίηση και όταν βρεθήκαμε στο σημείο την είδαμε κουλουριασμένη να τρέμει από το κρύο (εμείς κρυώναμε με μπουφάν). Είναι έτσι εδώ και μια βδομάδα περίπου, νύχτα, μέρα. Στον ήλιο, στον αέρα και την βροχή. Καλέσαμε την αστυνομία και με την μάρτυρα καταθέσαμε μήνυση για παθητική κακοποίηση. Η..ιδιοκτήτρια συνελήφθη αλλά αφέθηκε ελεύθερη. Η σκυλίτσα παρέμεινε εκεί. Αύριο μετά από αυτοψία της κτηνιατρικής υπηρεσίας θα αποφασισθεί αν θα αφαιρεθεί το ζώο. Η μάρτυρας δέχτηκε υβριστικό τηλεφώνημα από συγγενείς της ιδιοκτήτριας. Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Πουλτίδου που πέρασε τουλάχιστον 5 ώρες στο τηλέφωνο μαζί μας στο τμήμα. Η βοήθεια, οι γνώσεις και οι συμβουλές της ήταν πολύτιμες. Χωρίς αυτήν δεν θα είχε φτάσει καν στην Εισαγγελέα το θέμα. OΠΑΚ Ομάδα Προστασίας Αδέσποτων Καστοριάς

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

περισσότερα στο svouranews.blogspot.com

[vrastra]

ΤΟΞΟΤΗ,

Όσο μεγάλη να είναι η πληγή, κάποια στιγμή θα κλείσει κι ας χρειαστεί λίγο χρόνο παραπάνω. Με την είσοδο του Άρη στον Κριό στις 28/01, έρχεται επιτέλους η στιγμή της ανάκαμψης, της αποκατάστασης - όχι της ανάρρωσης - αλλά της ίασης. Τι κι αν η Αφροδίτη στους Ιχθύες ποδοπατιέται τις πρώτες μέρες από τον Κρόνο στον Τοξότη, κάνοντάς σε συναισθηματικά ασταθή απέναντι στους ανθρώπους; ο Άρης στον Κριό έρχεται για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, να πει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη σε ό,τι αφορά την αυτο-έκφρασή σου. Δύσκολο να πει κανείς αν θα φτάσεις στο σημείο να ξαναβρείς τον παλιό, καλό εαυτό σου - ο Κρόνος παραμένει στο ζώδιό σου, κάνοντας σε να νομίζεις ότι θα συμβεί κάτι κακό, κάθε φορά που βιώνεις λίγη χαρά - αλλά όπως και να ‘χει, το ουράνιο τόξο έχει βγει για τα καλά κι εσύ ξέρεις πως δεν γίνεται να το δεις, αν δεν έχεις υποστεί πρώτα όλη τη βροχή. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι είσαι έτοιμος/η να επιστρέψεις στην ενεργό δράση: αρχίζεις να φαίνεσαι ξανά, να ξεχωρίζεις, να κάνεις το comeback που όλοι περιμέναμε (“είχα κατάθλιψη και μελαγχολία και ζούσα μόνιμα στην αγωνία / είχα κλειδώσει για πάντα την καρδιά μου / μα τώρα αναίρεσα και ζω τα όνειρά μου”, όπως λέει και η “Λαίδη” του ελληνικού τραγουδιού σε στίχους του Νεκτάριου Μπήτρου.) Σε όλη αυτή τη διαδικασία του ταξιδιού, από το πρώτο και καθοριστικό βήμα προς το άγνωστο, να έχεις υπόψη σου πως η πιο μεγάλη μαγκιά είναι να αντέχεις το πετσί σου. Δε χρειάζεσαι την επιβεβαίωση ή την έγκριση κανενός, για να πας στην κατεύθυνση που θέλεις.