#Κατηφόρα

[pure-aitherovamwn]

Ευλογημένη ταραξίας

Πνίξε με στη θάλασσα

Κάψε με να δεις που θα αφήσω στάχτες

στην ζάλη του δρόμου την μεγάλη κατηφόρα

[feggaroneira]

Να φεύγεις από εκεί που σπρώχνεις με αγκώνες και γόνατά για να χωρέσεις. Δεν θα χωρέσεις ποτέ, γιατί ποτέ δεν υπήρχε η θέση για σένα.

Να φεύγεις απ ‘όπου περισσεύεις και δεν χώρας .

Μόνο να φεύγεις.

Να βάζεις πρώτη, να γκαζώνεις και ας είν’ και κατηφόρα.

Να φεύγεις απ όπου περισσευεις και δεν χώρας και να κλείνεις και καλά την πόρτα.

Να την βροντας!

Να την βροντας με όλη σου την δύναμη και να κοιτάς μπροστά.

Μόνο να φεύγεις.

Και να θυμάσαι….

Αυτός που φοβάται μην σε χασει, αυτός που σε θέλει στην ζωή του, σ’ αυτον που είσαι απαραίτητος, αυτός θα τρέξει πίσω σου.

-Ρούλα Παγιαλάκη

[megamhses]

Δε ξέρω πώς γίνεται να σε σκέφτομαι ακόμα. Υποτίθεται ότι προχώρησα. Υποτίθεται ότι έκανα ένα βήμα παρακάτω. Υποτίθεται ότι σε ξέχασα. Δεν είναι μόνο ότι προσπαθώ να μη σε φέρνω στο μυαλό μου. Είναι και ότι προσπαθώ πολύ να σε ξεχάσει ολόκληρο το σώμα μου... Με πιάνεις;

Δε με αφήνω να ξεφεύγω σε ακραίες καταστάσεις. Προσέχω τον ύπνο μου, το φαγητό μου, προσπαθώ να πίνω νερό, κάνω παρέες και προσπαθώ να είμαι κοινωνική... Αλλά πάντα υπάρχεις στο μυαλό μου ρε πούστη μου... Πάντα υπάρχεις εκεί σα σπόρος που περιμένει μια μικρή μικρή σταγόνα για να μεγαλώσει. Δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πονάω τόσο πολύ που σε αγαπάω, γιατί πρέπει να είναι δυσάρεστο; Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη που αγαπάω και να μη με ενδιαφέρουν οι συνθήκες. Έτσι θα έπρεπε να είναι η αγάπη. Όχι αυτό το σαπισμένο κομμάτι του εαυτού μου που δε θεραπεύεται με τίποτα. Από πού και ως πού η αγάπη σχετίζεται με αυτό το χάλι; Θέλω μία ελάχιστη αφορμή για να κυλήσω ξανά στη κατηφόρα, το καταλαβαίνεις;

Μία σταγόνα.

[ouranos77]

Το μυαλό μου σταμάτησε σε εκείνη την μέρα που χορέψαμε αγκαλιά…

17 Σεπτέμβρη

Λίγο νωρίτερα ετοιμαζόμουν να σε συναντήσω, ψιχαλιζε, εβαλα το φούτερ σου, οι κινήσεις μου απότομες, βιαστικές. Δεν ήθελα. Δεν ηθελα να φύγεις. Βρεθήκαμε. Πήραμε ένα τηλέφωνο και ξεκινήσαμε να πάμε να αποχαιρετήσεις ένα πρόσωπο. Εγώ ήμουν πολύ αμήχανη, ήμουν στον κόσμο μου, στα χαμένα. Μου μιλούσες αλλα δε σε άκουγα. Μου μιλούσες αλλα το μυαλό μου ήταν στο τι θα ακολουθήσει, στο τι θα ξημερώσει. Ήμασταν όρθιοι πάνω στο ποδήλατο στην μέση του δρόμου. Με ρώτησες τι θέλω να κάνουμε. Ξενερωσες που φερόμουν περίεργα και αναποφάσιστα. Εγώ αποκρίθηκα πως δεν έχω θέμα όπου και να πάμε. Μα βαθιά μέσα μου, δεν ήθελα τον κόσμο, δε γούσταρα την βαβούρα, ήθελα οι τελευταίες ώρες να είναι κάπου μόνοι μας αγκαλιά. Εν τέλη βρήκαμε ένα μέρος, είχε βραδιάσει. Πεινουσα, ήθελα κάτι ζεστό, εσυ ειχες φάει, επομένως δεν ήθελα να πάρουμε κάτι και να τρωω μόνο εγώ. Εν τέλη πηγαμε στο ψιλικατζίδικο και πήραμε δυο κρύα σαντουιτς. Με άφησες εμένα να διαλέξω ποιο θέλω , δεν είχες θέμα, είχες δοκιμάσει παλιότερα το ένα από τα δυο, μαζί μου. Πάντα μαζί μου δοκίμαζες καινουρια πράγματα. Αφού το έφαγα, συνειδητοποίησα ότι τελικά πεινουσες, και σου γκρίνιαξα λίγο γιατί δε πήραμε κάτι ζεστό. ‘Οοχου γκρίνια, μη γκρινιάζεις, όλο γκρινιάζεις’ και γέλασες. Κατσαμε κατω σε μια γωνία, και ακουμπησαμε τις πλάτες μας σε ένα τσιμέντο. Ήταν ζεστό. Μα είχε κρύο. Κατευθείαν χωρις δεύτερη σκέψη, χώθηκα στην αγκαλιά σου, χώθηκα σαν μικρό μωρό μέσα στα χέρια σου. Ήρθε η στιγμή που περίμενα όλη την μέρα. Δεν ήθελα να τελειώσει. ‘Σφιξε με’ -δε πάει αλλο έλεγες. Και όντως δε πήγαινε άλλο, και ας μην μου έφτανε ποτε η απόσταση πνοής.

‘Μην με ξεχάσεις’

‘Δε θα σε ξεχάσω ‘

‘Να μαγαπας’

‘Θα σαγαπαω’

Ακολούθησαν ατέλειωτες υποσχέσεις και πολλά πολλά ‘σαγαπω’

Τι όμορφο να ζει κανεις, σκέφτηκα, δίπλα σου.

Είχε αερα, είχε πάρει την σακούλα. Την κυνηγούσα για κάμποσα λεπτά γιατί δεν ήθελα να αφήνουμε σκουπίδια κάτω. Εσυ με παρατηρούσες από μακριά και γελούσες.

Ήμασταν ερωτευμένοι.

Σε παρακαλούσα να μην με ξεχάσεις. Θα έφευγες, θα εμένα μόνη μου για πρώτη φορά. Πως θα συνέχιζα; Πως θα σου χαϊδευα το κεφαλάκι; Ποιος θα σε πρόσεχε; Είχα μια χαρμολύπη.

Χαρά γιατί τα κατάφερες. Χαρά γιατί τα καταφέραμε μαζί. Χαρά γιατί θα γινόταν το όνειρο σου πραγματικότητα. Χαρά γιατί θα έφτιαχνες την ζωή σου, θα δημιουργούσες την δικιά σου ζωή εκεί.

Λύπη γιατί δε θα ήμουν μέσα σε αυτήν. Λύπη γιατί δε θα ήμασταν μαζί, έτσι όπως ειχα μαθει. Λύπη γιατί θα έπρεπε να συνεχίσω μόνη μου. Κατσαμε παρακάτω… αφήσαμε τα πράγματα σε ένα άδειο σκοτεινο παγκακι και σηκωθήκαμε. Βασικά σε σήκωσα γιατι μου χρωστούσες έναν χορό. Το τι αισθάνθηκα όσο ήμασταν όρθιοι αγκαλιά, σε ένα άλλο ποστ, διότι δε θα χωρέσει εδώ… Κρύο όμως είχε δεν νομίζεις; Ξεκινησαμε για τον γυρισμό, με πήρες αγκαλιά στην πλάτη σου…. είχε κλείσει η πόρτα, όποτε πηδηξαμε από τα κάγκελα

Κλπ κλπ κλπ. εκείνο το βράδυ δε κοιμήθηκα. Ξημέρωμα έφυγες.

Σου έδωσα μια σακούλα με γλυκα. Σε αγκάλιασα σφιχτά, σε σταύρωσα και σε παρατηρούσα περήφανη απο μακριά να κατεβαίνεις την κατηφόρα του σπιτιού μου, να παίρνεις τον δρόμο της καινούριας ζωής… πάντα αυτή η κατηφόρα σε έπαιρνε μακριά μου…

20-12-23

[daimewdis]

Έχω μιά μηχανή, χωρίς βενζίνη.

Πως να προχωρήσει;

Τσουλάει μόνη της στην κατηφόρα

και στην ανηφόρα σβήνει.

Και τα χιλιόμετρα που έκανε,

ξανά πάλι και πάλι πιο πίσω.

Και οι οδηγοί την κρίνουν,

την βρίζουν, αφού μπορεί,

γιατί δεν τσουλάει;

Και εγώ βαριέμαι πολύ για εξηγήσεις, που αν ήταν στο χέρι μου, θα άνοιγα εγκεφάλους,

όχι για να τους διορθώσω, αλλά για να τους καταστρέψω τελείως.

-Δαιμεώδης

[romios-gr]

Δημοσκόπηση GPO: Νέα κατρακύλα για τα ποσοστά της κυβέρνησης – Καταλληλότερος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας Κανέναν δεν φάνηκε να πείθουν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star. Ότι και να μηχανεύεται το Μαξίμου, τα ποσοστά της ΝΔ έχουν πάρει την κατηφόρα. Στην πρόθεση... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/dimoskopisi-gpo-nea-katrakyla-gia-ta-pososta-tis-kyvernisis-katalliloteros-proedros-toy-syriza-o-tsipras/

[eclecticstarlightblogger]

Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας

Κανέναν δεν φάνηκε να πείθουν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star. Ότι και να μηχανεύεται το Μαξίμου, τα ποσοστά της ΝΔ έχουν πάρει την κατηφόρα. Στην πρόθεση ψήφου η κυβέρνηση παίρνει 15,4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί στην […] Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του…

[thoughtfullyblogger]

Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας

Κανέναν δεν φάνηκε να πείθουν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star. Ότι και να μηχανεύεται το Μαξίμου, τα ποσοστά της ΝΔ έχουν πάρει την κατηφόρα. Στην πρόθεση ψήφου η κυβέρνηση παίρνει 15,4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί στην […] Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του…

[greekblogs]

Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας

Κανέναν δεν φάνηκε να πείθουν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star. Ότι και να μηχανεύεται το Μαξίμου, τα ποσοστά της ΝΔ έχουν πάρει την κατηφόρα. Στην πρόθεση ψήφου η κυβέρνηση παίρνει 15,4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί στην […] Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του…

[skandaladiaplokidiafthora]

Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας

Κανέναν δεν φάνηκε να πείθουν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star. Ότι και να μηχανεύεται το Μαξίμου, τα ποσοστά της ΝΔ έχουν πάρει την κατηφόρα. Στην πρόθεση ψήφου η κυβέρνηση παίρνει 15,4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί στην […] Δημοσκόπηση GPO: Καταλληλότερος πρόεδρος του…

[rulinarulina]

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζει κάθε αρχάριος ποδηλάτης

Αυτή είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου για να κάνεις ποδηλασία δρόμου στην Ελλάδα. Ήπιος καιρός που σημαίνει ότι ούτε ηλίαση θα πάθεις, ούτε εγκαύματα, αλλά ούτε και θα κινδυνεύσεις με γλιστρήματα στην βρεγμένη άσφαλτο ή θα ξεπαγιάσεις στην πρώτη κατηφόρα. Αλλά πριν καβαλήσεις το πρώτο ποδήλατο που θα βρεις μπροστά σου και θα βγεις στο δρόμο να το παίξεις Chris Froome ή Fabian Cancellara, ή έστω…

[panosnickevangelopoulos]

Ταξίδι με το λεωφορείο

Ταξίδι με το λεωφορείο. Είναι το σημείο, που κάθε φορά, ανυπομονώ να δω, στην καθιερωμένη μου διαδρομή ετών, Αθηνών – Τριπόλεως. Μόλις έχουμε τραβήξει την άκαμπτη ανηφόρα, αφήνοντας όπισθεν το Θριάσιο Πεδίο. Η ανηφόρα τελικώς κάμπτεται, ελευθερώνοντας το λεωφορείο να ανασάνει και να χαρεί τρέχοντας την ελαφρά κατηφόρα που ακολουθεί. Όμως τα συναισθήματα μου ήδη τρέχουν για το πέρασμα της μαγικής…

[agnickradio]

...ένας 31χρονος αστυνομικός που χαροπαλεύει για τη ζωή του γιατί απλά έκανε τη δουλειά του...

Η κατηφόρα της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει τέλος και τις συνέπειες αυτής αντιμετωπίζει ένας ακόμη άνθρωπος ένας 31χρονος αστυνομικός που χαροπαλεύει για τη ζωή του γιατί απλά έκανε τη δουλειά του. Continue reading Untitled

[mairisious]

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια

Καταλαβαίνεις και καταλαβαίνω

Σπίτι δουλειά, σπίτι δουλειά και κάπου στο ανάμεσο σωπαίνω

Και ξαποσταίνω

Λαχανιασμένος από τη βία της κάθε μέρας

Από τα λόγια που όλο θάβω μα τα παίρνει ο αέρας

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια

Μάθαμε να αντέχουμε στα βίτσια

Έχουμε φίλους, λίγα λεφτά

Έχουμε στέκια και καπρίτσια

Είμαστε τίγκα στη βιταμίνη

Πίνουμε τρεις καφέδες τη μέρα

Μα εγώ εχω λόγια που τα θάβω και τα βρίσκω στον αέρα

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια

Από πανεπιστήμια και ωδεία

Κάνουμε γιόγκα και μουσική και ψυχοδραματοθεραπεία

Μιλάμε αργά, συνειδητά

Βρίζουμε λίγο ετσι απλά για τη φάση

Μα εγώ κάτι άλλο θέλω να πω κι όλο κάνω πως το'χω ξεχάσει

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια

Κι οι δικοί μας έτσι μας βλέπουνε τώρα

Ανοίγουν διάπλατα οι δρόμοι

Μα όλα μας σπρώχνουν σε μια κατηφόρα

Ίσως να πρέπει να ανοίξω το βήμα, πιο βιαστικά να προχωράω

Ίσως να είμαι πιο σοβαρή

Μα εγώ ξεχνιέμαι και γελάω

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια

Γυρνάμε ό, τι ώρα θέλουμε στο σπίτι

Σάββατο βράδυ θα βγεις στην πλατεία να

Ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που σου λείπει

Σε πιάνει μια λύπη, σε πιανει γερά και δε σε αφήνει

Κάτι έχω χάσει, ρε παιδιά

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, μιλάμε για πολιτική, τασεις και μόδα

Συρία, Παρίσι, τρομοκρατία, πρόσφυγες στη Βικτώρια μες στο χειμώνα

Όλα είναι ρόδα, όλα κυλάνε

Αλλάζει ο κόσμος, μαζί του μας παίρνει

Κι ό, τι μου πρόσφερε χαρά

Τώρα το βλέπω ν' αρρωσταίνει

Γίναμε μεγάλα παιδιά πια

Μα θα κάτσεις και φέτος να γράψεις το γράμμα

Σε κάποιο Βασίλη που ακόμη να αγιάσει από

Μία Μαρία που δεν ζει το θαύμα

Θα ευχηθείς "και του χρόνου", and a happy new year

Θα φτιάξεις γλυκά με την άσπρη τη σκόνη μα κάτω απ' το γκι

Θα σταθεις μοναχός κι η καρδια σου θα σπάσει

Σαν να' τανε ρόδι

Γίναμε μεγάλα παιδιά πια

Καταλαβαίνεις; Καταλαβαίνω

Μπλέχτηκαν μέσα μου οι ροές

Κι όλο ξεχνάω τι περιμένω

Να τσουγκρίσω τα αυγό μου

Να αλλάξω το χρόνο

Να αλλάξω τον κόσμο ή να αλλάξω εμένα

Ή αυτά τα λόγια που όλο θάβω να σκορπίσω στον αέρα;

Να δώσω μιά και να χαλάσω

Μες στην εξέλιξη της πλάσης

Αφού η ζωή κάποιες φορές απλώς σε αφήνει να γεράσεις

[yacinthi]

Τελευταία νύχτα

Οι φίλοι προσφέρθηκαν να με γυρίσουν, μα προτίμησα να περπατήσω μόνη μου

Ένιωσα την ανάγκη ν’αποχαιρετήσω τον τόπο μου

Ξεκινάω από την εκκλησία

Κι όσο διαβαίνω αυτόν τον δρόμο

Μπροστά μου ξετυλίγονται ένα σωρό αναμνήσεις

Ανέμελα μικρά κορίτσια

Τρέχαμε σ’ αυτούς τους δρόμους τραγουδώντας

Γελούσαμε ολόψυχα

Και τα βράδια περιπλανιόμασταν

Γνωρίζαμε ότι αργά ή γρήγορα θα συναντούσαμε τ’ αγόρια

Θα μας φώναζαν καθώς θα περνούσαν με τα μηχανάκια τους

Και σε κάποιο στέκι θα καταλήγαμε αργότερα, όλοι μαζί

Κοιτάζω τα χέρια μου

Τις παλάμες μου καλύπτουν τα μακριά μανίκια της ζακέτας σου

Και με τον νου μου στον ουρανό σε ψάχνω

Το βλέμμα μου έπειτα πέφτει πάνω στις φυλλωσιές, κι ένα γέλιο μου ξεφεύγει

Θυμάμαι που κρυβόσασταν ανάμεσα τους

Και καρτερούσατε τη στιγμή που θα περάσουμε για να μας τρομάξετε

Έπειτα, περνώ απτό εκκλησάκι

Παλιότερα τέτοια ώρα περπατούσα τον ίδιο δρόμο μετά από τις συναντήσεις μας

Θυμάμαι ακόμα δυο φορές που φοβόμουν τόσο πολύ, ώστε ήρθες μαζί μου μέχρι ένα σημείο

Τη μια από τις δυο άρχισα να τρέμω

Και με πήρες αγκαλιά για να μου πεις πως όλα είναι καλά…

Μετά από τον σύλλογο

Που είχαμε πάρει κάτι απόκριες κοστούμια και κάναμε βόλτες

Είχαμε καρότσες αντί για άρματα

Στιβαγμένοι καθώς ήμασταν ένας πάνω στον άλλο

Μας θυμάμαι δυνατά να φωνάζουμε συνθήματα

Και να ξετυλίγουμε κωλόχαρτα στον αέρα,

γιατί δεν είχαμε σερπαντίνες

Φτανω στην πλατεία·

Τι να πρωτοπώ για αυτό το μέρος

Εδώ, έζησα για πρώτη φορά

Κρυφτό και κουρμπανιά

Και άραγμα στα παγκάκια

Και γέλια, πολλά γέλια…

Με τα κορίτσια είχαμε πάντα το δικό μας παγκάκι

Εκεί μας βρίσκατε πάντα

Βέβαια, δεν είναι προσβάσιμο πλέον…

Ξηλώσανε τις μπασκέτες και χτίσανε παιδική

Μα εμείς δεν είμαστε πια παιδιά

Θυμάμαι τα αγόρια να μαζεύονται για ποδόσφαιρο

Κι έπειτα μαζί τους καθόμασταν χάμω για χαρτιά

Αν η πλατεία είχε γεύση

Θα ήταν παγωμένο τσάι ροδάκινο

Και σουβλάκι της Νίκης

Ακολουθεί η κατηφόρα

Δίχως φώτα, δίχως ανθρώπους

Μόνο αδέσποτες ψυχές περιπλανιούνται τούτη την ώρα

Θυμάμαι όταν ερχόσουν κι εσυ με τα παιδιά

Δεν το έκανες συχνά αυτό, μόνο όταν ήμουν εγώ

Μόνο όταν με γυρνούσατε σπίτι

Κι όλο προσπαθούσες να με πλησιάσεις

Ίσως να με τρομάξεις μέσα στο σκοτάδι για να κεντρίσεις την προσοχή μου

Τώρα πια δεν μιλάμε

Κοντοστέκομαι για να κοιτάξω τα αστέρια

Για ακόμα μια φορά

Από όταν έφυγε η προγιαγιά μου

Κάθε φορά που ερχόμουν κοίταζα τον ουρανό

Έλεγα μέσα μου πως το πιο φωτεινό άστρο ήταν αυτή, που με προσέχει…

Φτανω στη βρύση

Φτανω σπίτι

Ο χρόνος κυλά

Μη με ξεχάσεις