#ΚαθολικήΕκκλησία

[elikittim]

[Greek translation of Eli Kittim’s article]

Η Αναγέννηση βασίζεται στα Μυστήρια ή στην εμπειρία;

Έλι Κιττίμ

Ο Πάπας έκανε πρόσφατα μια σοκαριστική δήλωση ότι είναι επικίνδυνο να αναζητάς προσωπική σχέση με τον Χριστό εκτός Εκκλησίας. Η δήλωσή του υπονοεί ότι δεν υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία. Ωστόσο, ούτε ο Ιησούς ούτε κανένας από τους ευαγγελιστές είπε ποτέ ότι «όποιος πιστεύει στην εκκλησία του Χριστού θα σωθεί» (Μάρκος 16:16). Ούτε ο Ιησούς είπε ποτέ ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγεννηθεί στην εκκλησία. Ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν είπε «αν κάποιος δεν ανήκει στην εκκλησία, δεν ανήκει στον Χριστό» (Ρωμαίους 8:9). Αντίθετα, είπε ότι είμαστε αναγεννημένοι μόνο στον Χριστό (Ρωμαίους 5:12-21). Η Βίβλος είναι πολύ ξεκάθαρη ότι σωζόμαστε μέσω μιας αναγεννημένης εμπειρίας του Ιησού Χριστού (Ιωάννης 3:3-5· Πράξεις 2:1-4). Το εδάφιο Φιλιππησίους 2:12 λέει, «Εργαστείτε για τη δική σας σωτηρία με φόβο και τρόμο», ενώ τα εδάφια Εφεσίους 4:22-24 μας διδάσκουν να φορέσουμε μια νέα ταυτότητα για να ανανεώσουμε το πνεύμα του μυαλού μας. Το εδάφιο προς Ρωμαίους 8:9 μας υπενθυμίζει ότι αν το Άγιο Πνεύμα δεν μας μεταμορφώσει ριζικά και δεν μας κατοικήσει, δεν ανήκουμε στον Χριστό. Γι' αυτό το εδάφιο Β' Κορινθίους 5:17 λέει ότι αυτοί που αναγεννήθηκαν εν Χριστώ είναι μια νέα δημιουργία. Η προσωπικότητά τους έχει αλλάξει. Το μυαλό τους έχει αλλάξει. Γι' αυτό, στη Βίβλο, όσοι μεταμορφώνονται ριζικά λαμβάνουν νέα ονόματα (π.χ. Άβραμ/Αβραάμ, Ιακώβ/Ισραήλ, Σαούλ/Παύλος κ.λπ.). Δυστυχώς, τίποτα άλλο δεν μπορεί να εξαγνίσει τη σαρκική μας φύση και να μας κάνει σκεύη αγιότητας.

Πολλοί άνθρωποι εξαπατώνται νομίζοντας ότι σώζονται με τις δικές τους προσωπικές πράξεις του νου ή της θέλησης, δηλαδή είτε πιστεύοντας στον Χριστό, είτε κάνοντας δημόσια πίστη, προσεύχοντας την προσευχή του αμαρτωλού, μέσω ιεροτελεστιών, μυστηρίων, διατροφικών νόμων, μέσω έργων του νόμου ή μέσω μιας πνευματικής συναίνεσης στις αλήθειες του Χριστιανισμού. Αλλά όλες αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι ικανές να μεταμορφώσουν ριζικά έναν αμαρτωλό σε άγιο γιατί δεν καθαρίζουν πραγματικά τη σαρκική μας φύση, ούτε μας γεμίζουν με το Άγιο Πνεύμα. Μόνο μια υπαρξιακή εν-Χριστώ αναγέννηση μπορεί να το κάνει αυτό. Αυτό συμβαίνει επειδή ένα άτομο εξακολουθεί να είναι σαρκικό και η αμαρτωλή φύση του συνεχίζει να κυριαρχεί στο μυαλό του ακόμη και μετά τη μετάληψη των μυστηρίων ή την εκτέλεση έργων του νόμου. Μόνο μια ριζική μεταμόρφωση του μυαλού μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτά.

Το ερώτημά μου λοιπόν είναι το εξής: πώς συμβιβάζουμε την εντολή του Ιησού να γεννηθούμε από το Άγιο Πνεύμα με τη ρωμαιοκαθολική και την ανατολική ορθόδοξη διδασκαλία της σωτηρίας μέσω των μυστηρίων;

Αυτό είναι ένα ζήτημα υψίστης σημασίας στο οποίο διακυβεύονται οι ζωές των ανθρώπων. Αυτό είναι πολύ σοβαρό θέμα. Μιλάμε για το αν σώζονται άνθρωποι ή όχι. Εάν οι άνθρωποι παραπλανούνται και πιστεύουν ότι θα πάνε στον παράδεισο, ενώ αυτό δεν αληθεύει, τότε πρέπει να τους προειδοποιήσω. Η Καινή Διαθήκη δεν προτείνει ότι τα πλεονεκτήματα της λύτρωσης ιδιοποιούνται απευθείας μέσω των μυστηρίων, αφού αυτό θα αποτελούσε μια σαρκική πνευματικότητα που βασίζεται σε εξωτερικά στηρίγματα, τα οποία δεν μπορούν να μας αλλάξουν εκ των έσω. Τα μυστήρια είναι προέκταση του εβραϊκού Πάσχα και των εβραϊκών διατροφικών νόμων. Κανένα από τα δύο δεν μπορεί πραγματικά να αλλάξει τη σαρκική μας φύση εκ των έσω. Στο Κατά Ματθαίος 15:11, ο Ιησούς εξηγεί ότι οι διατροφικοί νόμοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα επειδή δεν είναι οι τροφές που τρώτε που σας καθαρίζουν ή σας μολύνουν, αλλά αυτό που βγαίνει από την ακάθαρτη και μη αναζωογονημένη καρδιά σας που σας μολύνει: «Δεν είναι αυτό που μπαίνει στο στόμα που [καθαρίζει ή] μολύνει έναν άνθρωπο, αλλά αυτό που βγαίνει από το στόμα. Αυτό μολύνει έναν άνθρωπο».

Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, προτού αναγεννηθούμε (δηλαδή ανανεωθούμε στο πνεύμα του νου) λειτουργούμε με βάση τους πόθους της σάρκας (σαρκικό μυαλό), αλλά αφού γεννηθούμε-ξανά έχουμε ένα νέο λειτουργικό σύστημα που λειτουργεί μέσω αγάπης, όχι λαγνείας (Εφεσίους 4:22-24)! Έτσι, η μετάληψη των μυστηρίων δεν αλλάζει ούτε καθαρίζει τη σαρκική μας φύση (ή την αμαρτωλή φύση). Μπορούμε να διεξάγουμε ψυχολογικά πειράματα για να αποδείξουμε ότι ο ίδιος σαρκικός νους λειτουργεί μετά τη μετάληψη των μυστηρίων όπως πριν. Εάν ένας Καθολικός ή Ορθόδοξος Χριστιανός είναι ειλικρινής, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι οι ίδιες αμαρτωλές σκέψεις, κλίσεις και λάγνες επιθυμίες εξακολουθούν να υπάρχουν μετά τη λήψη των μυστηρίων. Πώς λοιπόν η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία ισχυρίζονται ότι η θεια κοινωνία είναι «εξιλεωτική θυσία» για τους πιστούς και ότι αναγεννιόμαστε μέσω των μυστηρίων;

Καταλαβαίνουμε πραγματικά τι σημαίνει η νέα γέννηση; Χρειάζεται να διαβάσουμε τα εδάφια Πράξεις 2:1-4, Εφεσίους 4:22-24 και Φιλιππησίους 2:12, μεταξύ άλλων περικοπών, για να δούμε πώς επιτυγχάνεται. Περιλαμβάνει μια προσωπική και υπαρξιακή εμπειρία του Θεού όπου παραδίδουμε το νου και τη θέλησή μας σε αυτόν. Διαβάστε το εδάφιο Γαλάτες 2:20, όπου ο Παύλος λέει: «Εγώ σταυρώθηκα μαζί με τον Χριστό και δεν ζω πια, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου». Πιστεύετε ότι η σταύρωση ή ο θάνατος του Παύλου προήλθαν από τη συμμετοχή του στα μυστήρια; Φυσικά και όχι! Ο Παύλος αναφέρεται στον θάνατο του παλιού εαυτού, όπως αναφέρεται στους Εφεσίους 4:22-24. Αυτή η υπαρξιακή εμπειρία είναι γνωστή και γραμμένη από Καθολικούς στοχαστές, όπως ο Ιωάννης του Σταυρού, αλλά έχει απορριφθεί από το Μαγιστήριο της Εκκλησίας, παρόλο που ο Ιωάννης του Σταυρού θεωρείτε γιατρός της Καθολικής Εκκλησίας.

Το να μπολιαζόμαστε στον Χριστό (Ρωμ. 11) σημαίνει ότι γινόμαστε μέρος του σώματος του Χριστού. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν το Πνεύμα μας αναδημιουργήσει μέσω του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος, μέσω μιας νέας γέννησης, παρόμοια με την υπαρξιακή εμπειρία που είχαν οι πιστοί (Πράξεις 2:1-4). Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να αναγεννηθείς από το Πνεύμα, όχι από τη γη. Δεν είπε ότι πρέπει να φας ψωμί ή να πιεις κρασί, ή να πας στην εκκλησία, για να γεννηθείς από τον Θεό.

Συμπερασματικά, τίποτα εξωτερικό δεν μπορεί να αλλάξει τη σαρκική μας φύση και να γεμίσει τις καρδιές μας με αγάπη, ή να μας δώσει τη γαλήνη που ξεπερνά την κατανόηση. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε μια σκοτεινή νύχτα της ψυχής όταν η ταυτότητά μας διαγράφεται και ο ίδιος ο Θεός γίνεται η νέα μας ταυτότητα, ή ο νέος μας εαυτός (πρβλ. Γαλάτες 2:20)! Δυστυχώς, δεν υπάρχουν συντομεύσεις για τη σωτηρία.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε το ακόλουθο δοκίμιο:

Η Βάπτιση του Αγίου Πνεύματος

[maxmaggr]

Τορκεμάδα: Ο μοναχός που έσπειρε την κόλαση!

Στο άκουσμα του θανάτου του Μέγα Ιεροεξεταστή της Ισπανίας Τομάς ντε Τορκεμάδα (Tomás de Torquemada), στις 16 Σεπτεμβρίου 1498, πλήθος κόσμου αγαλλίασε. Με 8.000 ψυχές καταδικασμένες από τον ίδιο και οδηγημένες στο θάνατο μέσα από βασανιστήρια που δεν χωράει ανθρώπινος νους, ο Καστιλιάνος Δομηνικανός μοναχός σίγουρα δεν ήταν η μορφή που αναζητούσαν οι πιστοί προκειμένου να ηρεμήσουν πνευματικά από τα βάσανά τους! Η ασκητική μορφή του Τορκεμάδα προξενούσε ρίγη, φόβο και ανατριχίλα ακόμη και στους αθώους. Άλλωστε, τα χρόνια που κυριαρχούσε η Ιερά Εξέταση δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να καταδικαστεί ο οποιοσδήποτε. Η Καθολική Εκκλησία, μέσα στο πάθος της να επιβληθεί, λίγο λογάριαζε εάν ο κατηγορούμενος ήταν όντως ένοχος ή αθώος. Χρειαζόταν πολύ δραστικά μέτρα για να μείνει η μόνη κυρίαρχη στο θρησκευτικό πεδίο. Αυτό το πετύχαινε μόνο με τον φόβο… Η Ιερά Εξέταση ακολούθησε 3 στάδια μέσα στους αιώνες. Αρχικά συστάθηκε η «Μεσαιωνική Ιερά Εξέταση» (13ος αι.) με σκοπό την εξολόθρευση της αίρεσης των Καθαρών. Η «Ισπανική Ιερά Εξέταση» (στην οποία ανήκε ο Τορκεμάδα) δημιουργήθηκε το 1478 από τους βασιλείς Φερδινάνδο Β’ της Αραγώνας και Ισαβέλλα της Καστίλλης. Σκοπός της ήταν η δίωξη των Εβραίων. Αρχικά στράφηκε προς τους Μαράνους (κρυπτοεβραίοι που δήλωναν χριστιανοί). Αργότερα στους Μορίσκος (εκχριστιανισμένοι μουσουλμάνοι) καθώς τα θρησκευτικά τους αισθήματα ήταν ύποπτα. Η Ιερά Εξέταση κινήθηκε επίσης και εναντίον των Μεταρρυθμιστών Alumbrados. Το τρίτο στάδιο ήταν η «Ρωμαϊκή Ιερά Εξέταση» (ιδρύθηκε το 1542 από τον Πάπα Παύλο Γ’) με καθήκον την καύση απαγορευμένων βιβλίων και τη συμπεριφορά των πιστών.

Η ειρωνεία στη ζωή του Τομάς ντε Τορκεμάδα ήταν ότι ανήκε σε οικογένεια conversos, δηλαδή Εβραίων που μεταστράφηκαν στο χριστιανισμό-όνομα που ανήκει μόνο στους Εβραίους της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Γεννήθηκε το 1420 είτε στο Βαγιαδολίδ είτε στο μικρό χωριό Τορκεμάδα. Σε μικρή ηλικία εισήλθε στο μοναστήρι του San Pablo που ανήκε στους Δομηνικανούς. Η θέλησή του, η φιλομάθεια του και η πίστη τού χάρισαν γρήγορα τη θέση του ηγουμένου στο μοναστήρι Santa Cruz της Σεγκόβια. Έγινε προσωπικός εξομολογητής της πριγκίπισσας Ισαβέλλας, με αποτέλεσμα να ασκήσει μεγάλη επιρροή πάνω της. Μάλιστα ήταν αυτός που την έπεισε να παντρευτεί τον Φερδινάνδο. Το 1483, ένα χρόνο μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα Σίξτο Δ΄, ο Τορκεμάδα ονομάστηκε Μέγας Ιεροεξεταστής της Ισπανίας. Με τον ζήλο που τον διακατείχε έως το τέλος της ζωής του ίδρυσε δικαστήρια σε πολλές πόλεις της Ισπανίας και κυνήγησε με μανία τους αιρετικούς και όσους θεωρούνταν «χλιαροί» στα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Η παραφροσύνη που κυριαρχούσε έστειλε στα βασανιστήρια και την πυρά αθώους οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για λόγους αντιζηλίας, εκδίκησης και μίσους. Ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ ζήτησε τον Ιούνιο του 1494 την βοήθεια τεσσάρων ιεροεξεταστών προκειμένου να ανακόψει την ορμή του Τορκεμάδα.

Ο ίδιος ένιωθε απόλυτα σίγουρος για την αποστολή του. Η ζωή του ήταν παραδειγματική, λιτή, εγκρατής. Ωστόσο, όταν κάποια φορά ερωτεύτηκε, πολέμησε την άρνηση που αντίκρισε στέλνοντας το αντικείμενο του πόθου του στη φωτιά. Το τέλος της ζωής του τον βρήκε στο μοναστήρι του Αγ. Θωμά του Ακινάτη στην Avila όπου και ενταφιάστηκε. Το 1832-δύο χρόνια πριν καταργηθεί η Ιερά Εξέταση στην Ισπανία-ο τάφος του λεηλατήθηκε και τα λείψανά του αποτεφρώθηκαν. Read the full article

[maxmaggr]

Τορκεμάδα: Ο μοναχός που έσπειρε την κόλαση!

Στο άκουσμα του θανάτου του Μέγα Ιεροεξεταστή της Ισπανίας Τομάς ντε Τορκεμάδα (Tomás de Torquemada), στις 16 Σεπτεμβρίου 1498, πλήθος κόσμου αγαλλίασε. Με 8.000 ψυχές καταδικασμένες από τον ίδιο και οδηγημένες στο θάνατο μέσα από βασανιστήρια που δεν χωράει ανθρώπινος νους, ο Καστιλιάνος Δομηνικανός μοναχός σίγουρα δεν ήταν η μορφή που αναζητούσαν οι πιστοί προκειμένου να ηρεμήσουν πνευματικά από τα βάσανά τους! Η ασκητική μορφή του Τορκεμάδα προξενούσε ρίγη, φόβο και ανατριχίλα ακόμη και στους αθώους. Άλλωστε, τα χρόνια που κυριαρχούσε η Ιερά Εξέταση δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να καταδικαστεί ο οποιοσδήποτε. Η Καθολική Εκκλησία, μέσα στο πάθος της να επιβληθεί, λίγο λογάριαζε εάν ο κατηγορούμενος ήταν όντως ένοχος ή αθώος. Χρειαζόταν πολύ δραστικά μέτρα για να μείνει η μόνη κυρίαρχη στο θρησκευτικό πεδίο. Αυτό το πετύχαινε μόνο με τον φόβο… Η Ιερά Εξέταση ακολούθησε 3 στάδια μέσα στους αιώνες. Αρχικά συστάθηκε η «Μεσαιωνική Ιερά Εξέταση» (13ος αι.) με σκοπό την εξολόθρευση της αίρεσης των Καθαρών. Η «Ισπανική Ιερά Εξέταση» (στην οποία ανήκε ο Τορκεμάδα) δημιουργήθηκε το 1478 από τους βασιλείς Φερδινάνδο Β’ της Αραγώνας και Ισαβέλλα της Καστίλλης. Σκοπός της ήταν η δίωξη των Εβραίων. Αρχικά στράφηκε προς τους Μαράνους (κρυπτοεβραίοι που δήλωναν χριστιανοί). Αργότερα στους Μορίσκος (εκχριστιανισμένοι μουσουλμάνοι) καθώς τα θρησκευτικά τους αισθήματα ήταν ύποπτα. Η Ιερά Εξέταση κινήθηκε επίσης και εναντίον των Μεταρρυθμιστών Alumbrados. Το τρίτο στάδιο ήταν η «Ρωμαϊκή Ιερά Εξέταση» (ιδρύθηκε το 1542 από τον Πάπα Παύλο Γ’) με καθήκον την καύση απαγορευμένων βιβλίων και τη συμπεριφορά των πιστών.

Η ειρωνεία στη ζωή του Τομάς ντε Τορκεμάδα ήταν ότι ανήκε σε οικογένεια conversos, δηλαδή Εβραίων που μεταστράφηκαν στο χριστιανισμό-όνομα που ανήκει μόνο στους Εβραίους της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Γεννήθηκε το 1420 είτε στο Βαγιαδολίδ είτε στο μικρό χωριό Τορκεμάδα. Σε μικρή ηλικία εισήλθε στο μοναστήρι του San Pablo που ανήκε στους Δομηνικανούς. Η θέλησή του, η φιλομάθεια του και η πίστη τού χάρισαν γρήγορα τη θέση του ηγουμένου στο μοναστήρι Santa Cruz της Σεγκόβια. Έγινε προσωπικός εξομολογητής της πριγκίπισσας Ισαβέλλας, με αποτέλεσμα να ασκήσει μεγάλη επιρροή πάνω της. Μάλιστα ήταν αυτός που την έπεισε να παντρευτεί τον Φερδινάνδο. Το 1483, ένα χρόνο μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα Σίξτο Δ΄, ο Τορκεμάδα ονομάστηκε Μέγας Ιεροεξεταστής της Ισπανίας. Με τον ζήλο που τον διακατείχε έως το τέλος της ζωής του ίδρυσε δικαστήρια σε πολλές πόλεις της Ισπανίας και κυνήγησε με μανία τους αιρετικούς και όσους θεωρούνταν «χλιαροί» στα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Η παραφροσύνη που κυριαρχούσε έστειλε στα βασανιστήρια και την πυρά αθώους οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για λόγους αντιζηλίας, εκδίκησης και μίσους. Ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ ζήτησε τον Ιούνιο του 1494 την βοήθεια τεσσάρων ιεροεξεταστών προκειμένου να ανακόψει την ορμή του Τορκεμάδα.

Ο ίδιος ένιωθε απόλυτα σίγουρος για την αποστολή του. Η ζωή του ήταν παραδειγματική, λιτή, εγκρατής. Ωστόσο, όταν κάποια φορά ερωτεύτηκε, πολέμησε την άρνηση που αντίκρισε στέλνοντας το αντικείμενο του πόθου του στη φωτιά. Το τέλος της ζωής του τον βρήκε στο μοναστήρι του Αγ. Θωμά του Ακινάτη στην Avila όπου και ενταφιάστηκε. Το 1832-δύο χρόνια πριν καταργηθεί η Ιερά Εξέταση στην Ισπανία-ο τάφος του λεηλατήθηκε και τα λείψανά του αποτεφρώθηκαν. Read the full article

[maxmaggr]

Τορκεμάδα: Ο μοναχός που έσπειρε την κόλαση!

Στο άκουσμα του θανάτου του Μέγα Ιεροεξεταστή της Ισπανίας Τομάς ντε Τορκεμάδα (Tomás de Torquemada), στις 16 Σεπτεμβρίου 1498, πλήθος κόσμου αγαλλίασε. Με 8.000 ψυχές καταδικασμένες από τον ίδιο και οδηγημένες στο θάνατο μέσα από βασανιστήρια που δεν χωράει ανθρώπινος νους, ο Καστιλιάνος Δομηνικανός μοναχός σίγουρα δεν ήταν η μορφή που αναζητούσαν οι πιστοί προκειμένου να ηρεμήσουν πνευματικά από τα βάσανά τους! Η ασκητική μορφή του Τορκεμάδα προξενούσε ρίγη, φόβο και ανατριχίλα ακόμη και στους αθώους. Άλλωστε, τα χρόνια που κυριαρχούσε η Ιερά Εξέταση δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να καταδικαστεί ο οποιοσδήποτε. Η Καθολική Εκκλησία, μέσα στο πάθος της να επιβληθεί, λίγο λογάριαζε εάν ο κατηγορούμενος ήταν όντως ένοχος ή αθώος. Χρειαζόταν πολύ δραστικά μέτρα για να μείνει η μόνη κυρίαρχη στο θρησκευτικό πεδίο. Αυτό το πετύχαινε μόνο με τον φόβο… Η Ιερά Εξέταση ακολούθησε 3 στάδια μέσα στους αιώνες. Αρχικά συστάθηκε η «Μεσαιωνική Ιερά Εξέταση» (13ος αι.) με σκοπό την εξολόθρευση της αίρεσης των Καθαρών. Η «Ισπανική Ιερά Εξέταση» (στην οποία ανήκε ο Τορκεμάδα) δημιουργήθηκε το 1478 από τους βασιλείς Φερδινάνδο Β’ της Αραγώνας και Ισαβέλλα της Καστίλλης. Σκοπός της ήταν η δίωξη των Εβραίων. Αρχικά στράφηκε προς τους Μαράνους (κρυπτοεβραίοι που δήλωναν χριστιανοί). Αργότερα στους Μορίσκος (εκχριστιανισμένοι μουσουλμάνοι) καθώς τα θρησκευτικά τους αισθήματα ήταν ύποπτα. Η Ιερά Εξέταση κινήθηκε επίσης και εναντίον των Μεταρρυθμιστών Alumbrados. Το τρίτο στάδιο ήταν η «Ρωμαϊκή Ιερά Εξέταση» (ιδρύθηκε το 1542 από τον Πάπα Παύλο Γ’) με καθήκον την καύση απαγορευμένων βιβλίων και τη συμπεριφορά των πιστών.

Η ειρωνεία στη ζωή του Τομάς ντε Τορκεμάδα ήταν ότι ανήκε σε οικογένεια conversos, δηλαδή Εβραίων που μεταστράφηκαν στο χριστιανισμό-όνομα που ανήκει μόνο στους Εβραίους της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Γεννήθηκε το 1420 είτε στο Βαγιαδολίδ είτε στο μικρό χωριό Τορκεμάδα. Σε μικρή ηλικία εισήλθε στο μοναστήρι του San Pablo που ανήκε στους Δομηνικανούς. Η θέλησή του, η φιλομάθεια του και η πίστη τού χάρισαν γρήγορα τη θέση του ηγουμένου στο μοναστήρι Santa Cruz της Σεγκόβια. Έγινε προσωπικός εξομολογητής της πριγκίπισσας Ισαβέλλας, με αποτέλεσμα να ασκήσει μεγάλη επιρροή πάνω της. Μάλιστα ήταν αυτός που την έπεισε να παντρευτεί τον Φερδινάνδο. Το 1483, ένα χρόνο μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα Σίξτο Δ΄, ο Τορκεμάδα ονομάστηκε Μέγας Ιεροεξεταστής της Ισπανίας. Με τον ζήλο που τον διακατείχε έως το τέλος της ζωής του ίδρυσε δικαστήρια σε πολλές πόλεις της Ισπανίας και κυνήγησε με μανία τους αιρετικούς και όσους θεωρούνταν «χλιαροί» στα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Η παραφροσύνη που κυριαρχούσε έστειλε στα βασανιστήρια και την πυρά αθώους οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για λόγους αντιζηλίας, εκδίκησης και μίσους. Ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ ζήτησε τον Ιούνιο του 1494 την βοήθεια τεσσάρων ιεροεξεταστών προκειμένου να ανακόψει την ορμή του Τορκεμάδα.

Ο ίδιος ένιωθε απόλυτα σίγουρος για την αποστολή του. Η ζωή του ήταν παραδειγματική, λιτή, εγκρατής. Ωστόσο, όταν κάποια φορά ερωτεύτηκε, πο��έμησε την άρνηση που αντίκρισε στέλνοντας το αντικείμενο του πόθου του στη φωτιά. Το τέλος της ζωής του τον βρήκε στο μοναστήρι του Αγ. Θωμά του Ακινάτη στην Avila όπου και ενταφιάστηκε. Το 1832-δύο χρόνια πριν καταργηθεί η Ιερά Εξέταση στην Ισπανία-ο τάφος του λεηλατήθηκε και τα λείψανά του αποτεφρώθηκαν. Read the full article