#Κάνε την κάθε μέρα Χριστούγεννα!

[thewomengr]

Κάνε την κάθε μέρα Χριστούγεννα!

[Γράφει η Έλενα Λουκά] Μιλάμε για τα δώρα κάτω από το δέντρο, αλλά για τα δώρα της ψυχής δεν μιλάει κανείς. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για τον εαυτό σου; Πότε κάθισες τελευταία φορά να μιλήσεις μαζί του; Να ζυγίσεις τα πράγματα και τις καταστάσεις στην ζωή σου, τους ανθρώπους γύρω σου; Εγωισμό το λένε κάποιοι, εγώ το λέω αυτοφροντίδα! Γιατί μόνο όταν θα είσαι εσύ καλά με το μέσα σου, θα είναι και οι γύρω σου. Φρόντισε πρώτα τον εαυτό σου, μίλα του όμορφα κάθε μέρα, όπως θα μιλούσες στον έρωτά σου. Περιποιήσου τον σαν να είναι κάθε μέρα γιορτή, γιατί είναι! Και μόνο όταν το καταλάβουμε αυτό θα μπορούμε την κάθε μέρα να την βλέπουμε έτσι, σαν δώρο. Δώρο ζωής!

Και έρχεται η εποχή του χρόνου που όλα λάμπουν και όλοι φοράνε τα καλά τους. Σπίτια και καταστήματα στολισμένα και οι δρόμοι ντυμένοι στα γιορτινά τους. Ένας Αι Βασίλης από δω, ένα αγγελάκι από κει, όλα προμηνύουν την γιορτή που μας περιμένει. Τα μάτια μεγάλων και μικρών αστράφτουν μπροστά στις βιτρίνες γεμάτες δώρα και παιχνίδια. Μέσα σου όμως; Τι γίνεται μέσα σου; Λάμπει η καρδιά σου, όπως τα…

[justforbooks]

Ζυράννα Ζατέλη: Ιστορίες από τη ζωή της - Οι σπουδές στο θέατρο, το γράψιμο, οι παρέες της, η καθημερινότητά της και το νέο της βιβλίο «Ορατή σαν αόρατη».

Αρχές Δεκεμβρίου του 1977. Παντού γιρλάντες και φώτα, η πόλη έχει στολιστεί για να υποδεχτεί την Γέννηση του Χριστού και τον Καινούργιο Χρόνο. Είμαι μαζί με τον Γιώργο Ευσταθίου μπροστά σε μια γκρίζα, παλιά πολυκατοικία στην οδό Θαλού 5. Δίπλα ακριβώς είναι το κτίριο της ΑΣΔΕΝ, η Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκησις Εσωτερικού και Νήσων. Από μέσα ακούγεται η στρατιωτική μπάντα που κάνει πρόβα με Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.  Είμαι 22 χρονών και μόλις έχω αρχίσει να δουλεύω στο Τρίτο Πρόγραμμα. Ο Μάνος Χατζιδάκις μου έχει αναθέσει να σκηνοθετήσω ένα μεσαιωνικό μυστήριο, ένα έργο για τη Γέννηση, που θα παιχτεί από το ραδιόφωνο ανήμερα Χριστούγεννα. Έχω συμφωνήσει με τον Ευγένιο Σπαθάρη να παίξει τους Τρεις Μάγους με τρεις διαφορετικές φωνές, τον Ηλία Λιούγκο να τραγουδήσει ένα τραγούδι του Δημήτρη Λέκκα σαν Άγγελος εξ ουρανού, και μετά από πολύ κόπο και επιμονή, έχω πείσει την Σαπφώ Νοταρά να παίξει τον Ηρώδη! «Με λένε Σαπφώ, θα παίξω και τον Ηρώδη, ποιος ξέρει τι θα νομίσει ο κόσμος» «Τι θα νομίσει;» «Ότι είμαι λεσβία!» Είχε και άλλες επιφυλάξεις, μεσολάβησε όμως ο άγιος Μάνος Χατζιδάκις και τελικά την έπεισε. Δεν είχα βρει ποια θα έπαιζε τον ρόλο της Παναγίας. Δεν ήθελα να είναι γνωστή ηθοποιός, ήθελα όμως να έχει μια φωνή ιδιαίτερη.

«Έχω μια φίλη που είμαι σίγουρος ότι κάνει για Παναγία» μου λέει ο Ευσταθίου. «Πώς τη λένε;» «Ζυράννα Ζατέλη» «Τι παράξενο όνομα. Έχει μέσα δύο Ζήτα, Ζυράννα και Ζατέλη» «Είναι σπάνιο πλάσμα, θα μαγευτείς άμα την γνωρίσεις» «Να την πάρουμε τηλέφωνο» «Δεν έχει τηλέφωνο, θα περάσω από το σπίτι της και θα της ρίξω σημείωμα κάτω απ' την πόρτα». Έτσι και έγινε, και να 'μαστε εδώ, στην οδό Θαλού 5, στην Πλάκα, απ' έξω από την πολυκατοικία που έμενε. Ο Γιώργος με είχε προειδοποιήσει: «Θα εμφανιστεί η Ραείσα, μια Βουλγάρα που πηδιέται με τους φαντάρους δίπλα στην ΑΣΔΕΝ, για ένα 20αρικο. Αυτή είναι ιδιοκτήτρια, σ' αυτην ��νήκει όλη η πολυκατοικία. Αν μας κάνει καμιά μανούρα, εσύ μην μιλήσεις, ασ' το ��άνω μου». Τι είχε συμβεί; Η Ραείσα έβλεπε κόσμο να ανεβοκατεβαίνει στο δώμα και νόμιζε ότι ήταν πελάτες δικοί της, που τους έπαιρνε η Ζυράννα. Έτσι, κάθε φορά που κάποιος άντρας ανέβαινε τις σκάλες, περνούσε πρώτα από τον έλεγχο της Ραείσας.

Δεν έχουμε προλάβει να μπούμε μέσα και εμφανίζεται μια χοντρή φελλινική φιγούρα που αρχίζει να μας βρίζει: «Στο ντιάολο! Στο ντιάολο να πάτε! Κι εσείς γκόμενοι είστε; Ντεν είναι εντώ! Εχει φύγκει! Να φύγκετε κι εσείς! Να πάτε στο ντιάολο!» Ο Γιώργος παίρνει αυστηρό ύφος και πλησιάζει την Ραείσα απειλητικά: «Αστυνομία! Δείξε μας τ�� χαρτιά σου. Έχεις ταυτότητα;» Η Ραείσα λουφάζει σαν δαρμένο σκυλί. «Εγκώ έχει χαρτιά. Αυτή ντεν έχει. Φέρνει γκόμενους. Όλη μέρα. Όλη νύχτα» λέει στον Γιώργο με μισοκακόμοιρο ύφος και δείχνει την ταυτότητά της. «Καλά, κάνε πέρα, θα πάμε να δούμε εμείς τι συμβαίνει» της λέει με μπάτσικη φωνή ο Ευσταθίου, την παραμερίζει, κάνει νόημα σε εμένα να τον ακολουθήσω και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά.

Στην ταράτσα υπάρχει ένα δώμα, η πόρτα είναι ανοιχτή και μια μυρωδιά από αρωματικά στικς μας υποδέχεται. Μπαίνουμε μέσα και παθαίνω σοκ. Ένα μικρό δωμάτιο καλυμμένο από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι με φωτογραφίες της Γκρέτα Γκάρμπο, της Μάρλεν Ντητριχ, του Ντοστογιέφσκι, του Παπαδιαμάντη, του Ρεμπώ. Κάδρα με άγνωστα τοπία. Μια βεντάλια με φτερά παγωνιού. Σχέδια και σκίτσα πάνω στους τοίχους. Καρτ Ποστάλ από διάφορα μέρη του κόσμου. Ένα παλιό σιδερένιο κρεβάτι καλυμμένο με μωβ υφάσματα. Οικογενειακές φωτογραφίες. Ένα βελούδινο ταμπλό, κεντημένο με πούλιες και πάνω του μια επιγραφή με καλλιγραφικά γράμματα: «Ο θάνατος θα έρθει και θα έχει τα μάτια σου»...

Στη μέση του δωματίου, ντυμένη στα μωβ, μια ψιλόλιγνη φιγούρα ανακατεύει κάτι μέσα σε μια κατσαρόλα με μωβ νερό. Σηκώνει το κεφάλι της και τα μάτια της λάμπουν σαν αναμμένα κάρβουνα. «Α, ήρθατε;» λέει σιγανά. «Σας έκανε φασαρία η Ραείσα στην είσοδο; Άκουγα από κάτω τις φωνές» «Μη σε νοιάζει και την έβαλα εγώ στη θέση της» λέει ο Ευσταθίου. «Από εδώ ο φίλος μου ο Γιώργος Παυριανός. Γιώργο, αυτή είναι η Ζυράννα Ζατέλη που σου έλεγα». Την κοιτάω μαγεμένος, αυτή απλώνει το αδύνατο, μικρό χεράκι της και με χαιρετάει. «Χαίρω πολύ» μου λέει «Να σας προσφέρω ένα τσάι;»

Κάθομαι στη μοναδική καρέκλα, ο Γιώργος κάθεται στο κρεβάτι, η Ζυράννα ετοιμάζει το τσάι. Την παρατηρώ όπως μιλάει και κινείται στο χώρο και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτή η κοπέλα. Μάγισσα; Εξωγήινη; Φρικιό; Εξωτικό; «Η Ζυράννα σπουδάζει ηθοποιός» μου λέει ο Ευσταθίου σα να μαντεύει την σκέψη μου. «Και γράφει» «Γράφεις; Τι γράφεις;» την ρωτάω με ενδιαφέρον. «Τίποτα, πράγματα δικά μου, της φαντασίας μου» απαντάει και με μια ασυναίσθητη κίνηση κρύβει ένα μπλοκάκι κάτω από τα βελούδινα μαξιλάρια. Όσο περνάει η ώρα και μιλάμε, σιγουρεύομαι ακόμα περισσότερο ότι κάνει για το ρόλο της Παναγίας. Της το λέω. Χαμογελάει. «Μήπως υπάρχει ρόλος της Μαγδαληνής; Μπορώ να τον παίξω καλύτερα!» Γελάμε, καπνίζουμε, πίνουμε τσάι και λίγο πριν φύγουμε, κανονίζουμε να έρθει σπίτι μου το συντομότερο, για να αρχίσουμε τις πρόβες.

Ένας μανιασμένος, άγριος βοριάς, ούρλιαζε έξω από το μικρό σπιτάκι στην οδό Πινότση 13, στο Κουκάκι. «Τέτοιο κρύο έχω να δω από την Κατοχή» γκρινιάζει η Σαπφώ Νοταρά. Είμαστε στο σπίτι μου και κάνουμε πρόβα με την Σαπφώ, τον Ευγένιο Σπαθάρη και την Ζυράννα. Κάνει ψοφόκρυο, έχω μια ξυλόσομπα, αλλά τα ξύλα έχουν τελειώσει, καίω εφημερίδες για να ζεσταθούμε και το δωμάτιο έχει ντουμανιάσει από τον καπνό. Η πρόβα γίνεται με άγχος, ο Σπαθάρης πρέπει να προλάβει το λεωφορείο, η Σαπφώ πρέπει να είναι στο θέατρο στις 8.30. Παίζει με την Έλλη Λαμπέτη στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η Σαπφώ δεν έχει πάρει με καλό μάτι την Ζυράννα. Ενώ εγώ της λέω να κάνει τη φωνή της κοριτσίστικη και μελαγχολική, η Σαπφώ της λέει να την κάνει πιο βαριά, πιο μητρική. «Όχι, Σαπφώ μου, η Παναγία όταν γέννησε τον Χριστό δεν ήταν ούτε 16 χρονών, θέλω η φωνή της να ακούγεται κοριτσίστικη αλλά σοβαρή» «Μα είναι η Παναγία!» «Και επειδή είναι η Παναγία, πρέπει να μιλάει σαν την Σωτηρία Μπέλλου;» Η Ζυράννα ακούει με σεβασμό κι υπομονή, αλλά την βλέπω, τα έχει πάρει στο κρανίο. Το ίδιο και ο Σπαθάρης. «Για πάμε άλλη μια φορά» λέω και η πρόβα αρχίζει, με την Σαπφώ να κάνει τον σκηνοθέτη, να διακόπτει συνέχεια και να βάζει την δύστυχη Ζυράννα να λέει τον ρόλο της ξανά και ξανά.

Όταν έφτασε 8 η ώρα σταματήσαμε, βγήκαμε έξω στην Βεΐκου, η θύελλα είχε κοπάσει, ο Σπαθάρης πήρε το λεωφορείο, οι υπόλοιποι μπήκαμε σε ένα ταξί. Αφού θα πηγαίναμε την Σαπφώ στο θέατρο, ήταν ευκαιρία να δούμε κι εμείς την παράσταση, η Ζυράννα λάτρε��ε την Λαμπέτη, ήθελε να την γνωρίσει από κοντά. Μέσα στο ταξί η Σαπφώ μας λέει ότι η Λαμπέτη είναι κακός άνθρωπος, ότι την έχει βάλει σε ένα καμαρίνι ψηλά κι ανεβοκατεβαίνει μια σκάλα με κίνδυνο να σκοτωθεί, ότι δεν την αφήνει να υποκλιθεί μόνη της στο τέλος της παράστασης. Κάθεται μπροστά, ο ταξιτζής την αναγνωρίζει, «Κυρία Σαπφώ, πού παίζετε να έρθουμε να σας δούμε;» τη ρωτάει. «Να ανοίξεις μια εφημερίδα να δεις πού παίζω!» του απαντάει άγρια. Μετά γυρνάει πίσω σε εμάς, «Απολίτιστοι άνθρωποι!» μας λέει και μας δείχνει με τα μάτια τον ταξιτζή. Την ακούμε χωρίς να μιλάμε, φτάνουμε στο θέατρο, γίνεται χαμός, κόσμος, φασαρία, η Σαπφώ πάει να ετοιμαστεί, εμείς μπαίνουμε στην ουρά και ευτυχώς βρίσκουμε δυο θέσεις. Μπαίνουμε στο θέατρο, μετά από λίγο η παράσταση αρχίζει η σκηνοθεσία είναι τέλεια, η Λαμπέτη είναι μαγική, αλλά όταν η Σαπφώ λέει: «Ξερό σκατό στον τοίχο δεν κολλάει!» πέφτει το θέατρο από τα γέλια και από τα χειροκροτήματα.

Τελειώνει η παράσταση και περιμένουμε έξω από το καμαρίνι της Λαμπέτη. Από πάνω, ψηλά, ακούγεται η αγριοφωνάρα της Νοταρά: «Πιάστηκαν τα πόδια μου να ανεβοκατεβαίνω αυτές τις σκάλες! Ο Τσαρούχης κόντεψε να σκοτωθεί!» Μπαίνουμε στο καμαρίνι, η Λαμπέτη είναι σκυμμένη και υπογράφει ένα αυτόγραφο, ενώ συγχρόνως ψιθυρίζει με την χαρακτηριστική φωνή της: «Σκάσε πια σκατόγρια, κωλόγρια, σκάσε επιτέλους, βγάλε το σκασμό, άει στο διάολο, μου έχεις σπάσει τα νεύρα!» Μένω ξερός από τον τρόπο που μιλάει αυτό το ευαίσθητο, αέρινο πλάσμα. Αντιλαμβάνεται την παρουσία μας, σηκώνει τα μάτια και μέσα από τον καθρέφτη βλέπει την Ζυράννα. «Ααα!» βγάζει μια αυθόρμητη, τρομαγμένη φωνή, σα να είδε φάντασμα. Κι έπειτα συμπληρώνει: «Τι όμορφη που είστε!» και τα μαύρα μελαγχολικά μάτια της διασταυρώνονται με τα μωβ, φλογισμένα μάτια της Ζυράννας. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να τις αφήσω μόνες. Σκύβω και φιλώ το χέρι της Λαμπέτη, βγαίνω και κλείνω διακριτικά την πόρτα του καμαρινιού.

Το μεσαιωνικό μυστήριο παίχτηκε ανήμερα Χριστούγεννα και είχε μεγάλη επιτυχία. Άρχισα να σκηνοθετώ κανονικά για το ραδιόφωνο, θεατρικά, όπερες, το Τρίτο Στεφάνι. Με την Ζυράννα γίναμε φίλοι κι όταν μερικά χρόνια αργότερα, πιάσαμε ένα σπίτι με τον Ευσταθίου, στον περιφερειακό του Φιλοπάππου, μας επισκεπτόταν σχεδόν κάθε μέρα. Έφτιαχνε έναν ελληνικό καφέ, καθόταν σταυροπόδι πάνω στο κρεβάτι, έβγαζε τα μπλοκάκια της και άρχιζε να γράφει. Μπορούσε να μείνει εκεί ολόκληρη ημέρα, κουλουριασμένη σαν την γάτα. Έπινε μικρές γουλιές από τον καφέ της και όταν πείναγε, έβγαζε από την τσάντα της δύο μπισκότα πτι-μπερ, έβαζε ανάμεσά τους ένα λουκούμι, το πίεζε λίγο να κολλήσει με τα μπισκότα κι αυτό ήταν το φαγητό της, το «πλακωτό» όπως το έλεγε. Δάγκωνε μικρές μπουκίτσες και έγραφε, έγραφε, έγραφε. «Πότε θα μας διαβάσεις κάτι από αυτά που γράφεις;» τη ρωτούσα. «Όταν έρθει η ώρα» «Θέλεις να σου φέρω λίγο γιουβετσάκι με αρνάκι να φας;» «Αφού το ξέρεις, Γιώργο, ότι δεν τρώω κρέας. Εμένα μου αρκεί ένα "πλακωτό" και ένα καφεδάκι».

Στις 24 Φεβρουαρίου 1981 είμαστε μαζεμένοι μπροστά στην τηλεόραση και βλέπουμε το «Φως του Αυγερινού», ένα σίριαλ με τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ, την Κοραλία Καράντη, τον Άγγελο Αντωνόπουλο, την Τζένη Ρουσσέα. Μαζί μας είναι και ο καλός μας φίλος και σπουδαίος ηθοποιός, ο Λευτέρης Βογιατζής. Η Ζυράννα είναι μέσα στο δωμάτιο του Γιώργου και γράφει, όπως πάντα. Παρακολουθούμε το επεισόδιο, καπνίζουμε, πίνουμε, κάνουμε σχόλια, γελάμε, όταν ξαφνικά, ο Λευτέρης, λες και έχει πάθει επιληψία, γουρλώνει τα μάτια, βάζει το χέρι του στο αυτί «Σεισμός!» μας λέει. «Έρχεται σεισμός!» Τον κοιτάζουμε όλοι παραξενεμένοι «Λευτέρη έχεις τρελαθεί; Πού τον είδες τον σεισμό;» του λέω αυστηρά. «Σας λέω έρχεται σεισμός!» επιμένει ο Λευτέρης και πράγματι φίλε μου, μετά από λίγο το σπίτι πάει κι έρχεται από ένα σεισμό που δεν λέει να σταματήσει. Ήταν ο μεγάλος σεισμός των Αλκυονίδων, 6,6 ρίχτερ, που σκότωσε 20 ανθρώπους και τραυμάτισε εκατοντάδες. Πεταχτήκαμε όλοι πάνω και τρέξαμε να βγούμε από το σπίτι. Όλοι εκτός απ' την Ζυράννα. Με ηρεμία βουδιστή μοναχού, μάζεψε πρώτα τα μπλοκάκια της, δίπλωσε το «πλακωτό» στην χαρτοπετσέτα, τα έβαλε με προσοχή στην μωβ τσάντα και έπειτα, με μικρά πηδηματάκια βγήκε έξω.

Τρεις μέρες μείναμε όλοι μαζί στο σπίτι, κοιτώντας τον Λευτέρη. Και όταν άρχιζε σαν Κασσάνδρα να φωνάζει «Σεισμός! Σεισμός!» πεταγόμασταν και τρέχαμε προς την έξοδο. Δέκα φορές μας είπε «Σεισμός!» και στις δέκα έπεσε μέσα! «Μα πώς τον καταλαβαίνεις;» τον ρώτησα. «Τον ακούω. Ακούω ένα θόρυβο να έρχεται. Εσείς δεν τον ακούτε;» μας ρώταγε ο αλαφροΐσκιωτος Λευτέρης.

Το Μontparnasse είναι ένα μικρό μπαράκι στην οδό Χάρητος. Είναι άνοιξη και η Χάρητος μοσχοβολάει από τις ανθισμένες νεραντζιές. Στην είσοδο, η Ράτκα Κούνδουρου μας κόβει από την κορυφή μέχρι τα νύχια. «Αφού είστε φίλοι της Ζυράννας, περάστε» μας λέει στο τέλος. Μπαίνουμε, εγώ κι ο Ευσταθίου, βλέπουμε ένα μακρόστενο χώρο, με τραπεζάκια από την μια μεριά και το μπαρ από την άλλη. Στους τοίχους υπάρχουν παλιές αφίσες και φωτογραφίες. Το ��αγαζί είναι γεμάτο με διάσημους πελάτες, που τρώνε, πίνουν, γελάνε, καπνίζουν, φλερτάρουν, κάνουν γνωριμίες, κλείνουν δουλειές. Η Ζυράννα δουλεύει εδώ, την  βλέπουμε πίσω από το μπαρ να παλεύει με τις φωτιές. Φτιάχνει Spanish Coffee ένα κοκτέιλ που στο τέλος πρέπει να προσθέσεις αναμμένο Grand Marnier. Το κάνει με φόβο αλλά και αποφασιστικότητα. «Πρόσεξε! Θα καείς! Από Ζυράννα θα γίνεις Ζαν ντ' Αρκ!» της λέω γιατί βλέπω τις μωβ δαντέλες και τα μωβ μαλλιά, να πλησιάζουν επικίνδυνα το αναμμένο Grand Marnier. «Δεν έχω ανάγκη εγώ» μου απαντάει. «Δεν τις φοβάμαι τις φωτιές, εγώ είμαι από το Σοχό, εκεί περπατάνε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Τι θα πιείτε» «Spanish Coffee!» λέμε και οι δυο με μια φωνή. Η Ζυράννα μας ρίχνει ένα φαρμακερό βλέμμα, βγάζει έναν σιγανό αναστεναγμό, παίρνει δυο ποτήρια και αρχίζει να ετοιμάζει τα κοκτέιλ.

Είμαστε άφραγκοι και θεονήστικοι. Καλά τα ποτά, θα μας τα κεράσει η φίλη μας. Από φαΐ όμως τι γίνεται; Ο Γιώργος μου έχει πει ότι θα μας κέρναγε και μακαρονάδα με μανιτάρια. «Περιμένετε μέχρι να κλείσουμε και θα σας φέρω ό,τι μακαρόνια έχουν περισσέψει. Μπορεί να έχει μείνει και τούρτα σοκολάτα πικρή» μας λέει ψιθυριστά. Πράγματι, μένουμε μέχρι αργά, καταβροχθίζουμε μακαρονάδες και πικρές τούρτες, ευχαριστούμε τη Ζυράννα και τη Ράτκα και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, έχει ξημερώσει πια. «Να έρχεστε όποτε θέλετε να σας κερνάμε» μας λέει η Ράτκα. «Οι φίλοι της Ζυράννας είναι και δικοί μας φίλοι!»

Αύγουστος του 1983, ανήμερα της Παναγίας. Δεκαπενταύγουστος. Έσκαγε ο τζίτζικας, η Αθήνα είχε αδειάσει, όλοι είχαν φύγει για διακοπές, εκτός από εμένα και μερικούς άλλους που είχαμε μείνει να φυλάμε την έρημη πόλη. Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η Ζυράννα. «Θέλεις να έρθεις από το σπίτι μου; Θα φύγω ταξίδι σε λίγες μέρες και θέλω να σε δω» «Πού θα πας;» «Στην Γερμανία, στην Γαλλία, δεν ξέρω ακόμα». Την έπιαναν κατά διαστήματα τάσεις φυγής, έπαιρνε το Magic Bus, ένα λεωφορείο που ταξίδευε σε όλη την Ευρώπη με φτηνό εισιτήριο και πήγαινε στη Ρώμη, στο Παρίσι, στο Βερολίνο. Πριν φύγει ετοίμαζε ένα κουτί «Πρώτων Βοηθειών» όπως το έλεγε. Έβαζε μέσα πολλά πακέτα με τσιγάρα Sante, μπισκότα και λουκούμια για το γνωστό «πλακωτό», καφέ ελληνικό, ασπιρίνες και οινόπνευμα, δυο-τρία μπλοκ για να γράφει και στυλό με μωβ μελάνι. Μου έστελνε κάρτες από τα μέρη που επισκεπτόταν, αλλά πώς ζούσε εκεί, ποιους συναντούσε και τι έκανε, ήταν μέγα μυστήριο, δεν μου είχε πει ποτέ κουβέντα.

Το βραδάκι που δρόσισε, πήρα μια κούτα τσιγάρα Sante και πήγα στο σπίτι της στην οδό Θαλού. Στην είσοδο περίμενα να δω την Ραείσα, αλλά δεν εμφανίστηκε. Ανέβηκα τα σκαλιά, η πόρτα ήταν ανοιχτή, καθόταν πάνω στο κρεβάτι και για πρώτη φορά είδα πως δεν έγραφε, κεντούσε κάτι πούλιες πάνω σε ένα κατακόκκινο βελούδινο ύφασμα. Της δίνω τα τσιγάρα, την φιλάω, «Δεν είδα τη Ραείσα στην είσοδο» της λέω. «Τώρα η Ραείσα! Πάει, πέθανε! Πριν από μήνες την βρήκανε νεκρή στην είσοδο. Το διαμέρισμά της ήταν γεμάτο με σκουπίδια. Τρία φορτηγά του Δήμου χρειάστηκαν για να το αδειάσουν! Και από κάτω από το στρώμα της βρήκανε πάκο τα χιλιάρικα!» «Και τώρα; Ποιος θα τα πάρει όλα αυτά;» «Όποιος και να τα πάρει, είναι σίγουρο πως θα κάνει καινούργια συμφωνητικά για να ανεβάσει το νοίκι. Μου φαίνεται πως θα πρέπει να αρχίσω να τα μαζεύω σιγά-σιγά και να φύγω από δω».

Μου έφτιαξε βυσσινάδα, πήγε και κουλουριάστηκε ξανά πάνω στο κρεβάτι. «Τόσα χρόνια μου λες γιατί δεν σου διαβάζω κάτι από αυτά που γράφω. Σήμερα λοιπόν θα σου διαβάσω μια ιστορία μου. Θέλεις; Δεν την έχω διαβάσει σε κανέναν άλλο!» «Και το ρωτάς; Ξεκίνα αμέσως!» της λέω με λαχτάρα. Σβήνει το τσιγάρο, παίρνει ένα χειρόγραφο κι αρχίζει να μου διαβάζει την «Περσινή Αρραβωνιαστικιά». Την ακούω που διαβάζει απλά και καθαρά, με αυτή την ντροπαλή, κοριτσίστικη φωνή, που όμως δεν είναι παιδική, κρύβει πείρα, πόθο, πάθος. Ακούω την ιστορία με αγωνία και ενδιαφέρον και περιμένω να δω τι θα γίνει στο τέλος. Όταν τελειώνει, με αυτή την υπέροχη ανατροπή, σηκώνομαι, την αγκαλιάζω και την φιλάω. «Μπράβο! Είσαι σπουδαία! Δεν το περίμενα πως γράφεις τόσο ωραία!» Έσκυψε το κεφάλι. «Όλοι αυτό μου λένε» «Τι; Το έχεις διαβάσει και σε άλλους;» Γέλασε ένοχα. «Ε, σε καμιά δεκαριά... Αλλά είναι όλοι φίλοι σαν κι εσένα!»

Ένα χρόνο μετά η «Περσινή αρραβωνιαστικιά» κυκλοφόρησε σε βιβλίο από τις εκδόσεις Οδός Πανός, με τεράστια επιτυχία. Οι αναγνώστες ήταν ενθουσιασμένοι, οι κριτικοί έγραφαν ύμνους. Είχε καιρό ένα βιβλίο να κάνει τέτοια εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό. Και από τότε, με αυτό, αλλά και με τα επόμενα βιβλία της, έγινε γρήγορα όχι μόνο μια αγαπημένη συγγραφέας, αλλά και ένα πρόσωπο μυστηριώδες, σχεδόν μυθικό. Γιατί μπορεί για εμάς τους φίλους της, να υπάρχει η ορατή Ζυράννα, η φίλη μας, που δεν τρώει κρέας, που φοράει μωβ ρούχα, που πίνουμε μαζί της καφέ, που πάμε μαζί στον Επιτάφιο και στο Ηρώδειο, όμως υπάρχει πια και η αόρατη Ζατέλη, ένα άλλο πρόσωπο, που δεν θα το δούμε ποτέ, που χάνεται για χρόνια μέσα στα γραπτά της και ξαφνικά εμφανίζεται με ένα καινούργιο βιβλίο. Η ορατή Ζυράννα γυρίζει όλη μέρα κι όλη νύχτα και ταΐζει γάτες, μαζεύει εικόνες, βλέπει ταινίες, συναντάει φίλους και γνωστούς, ψάχνει σε παλιά σημειωματάρια, ονειρεύεται και ξυπνάει, βυθίζεται στις αναμνήσεις της και όλα αυτά τα προσφέρει στην άλλη, στην αόρατη Ζατέλη. Κι αυτή, για χρόνια, γράφει, σβήνει, παλεύει με τις φωτιές, κόβει και ράβει, μέχρι να μπουν οι σωστές λέξεις, στη σωστή σειρά, να εμφανιστούν τα πρόσωπα και να φτιαχτεί η ιστορία.

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το καινούργιο της μυθιστόρημα. «Πώς λέγεται;» τη ρωτάω. «Ορατή σαν αόρατη» «Θα μου διαβάσεις δυο σελίδες από την αρχή;» Διστάζει λίγο και μετά αρχίζει να διαβάζει με εκείνη την κοριτσίστικη φωνή που είχα πρωτακούσει στην οδό Θαλού 5. Είναι πιο ώριμη τώρα και πιο βαθιά, αλλά έχει την ίδια παθιασμένη αθωότητα.

Την ακούω και σκέφτομαι ότι η επιτυχία της Ζυράννας Ζατέλη είναι κατά κάποιον τρόπο και επιτυχία της παρέας μας. Στα σπίτια μας γράφτηκαν πολλές σελίδες από τα βιβλία της, ίσως να μας έχει βάλει έντεχνα και σε κάποιες από τις ιστορίες της, εμείς ήμασταν οι πρώτοι που μας διάβασε τα γραπτά της, ο φίλος μας ο Γιώργος Χρονάς της εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο. Έγινε η μούσα μας, η λατρεμένη μας, η μοναδική γυναίκα σε μια παρέα τόσο τρελών αγοριών που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και μας έκανε περήφανους που είμαστε φίλοι της. Γι' αυτό κι εγώ, έγραψα ένα τραγούδι που λέγεται «Η Ζυρά η αμαρτωλή» και το τραγουδάει η Βούλα Σαββίδη, σε μουσική Δημήτρη Λέκκα. Είναι αφιερωμένο σ' αυτήν, στην ορατή Ζυράννα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψω και ένα για την άλλη, την αόρατη Ζατέλη, που την οδηγούν άγγελοι...

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[efeugesss]

Πως τελειώνει η χρονιά μου Ε;

Κάθε χρόνο ήλπιζα να αλλάξει κάτι, από τσακωμούς και αυτά. Η οικογένεια μου είναι φιλική προς τους άλλους και δείχνουν οκευ και χαρούμενοι αλλά μεταξύ μας οι συγκρούσεις δεν επαυαν ποτέ. Ο αδερφός μου απείχε πολύ μακριά από το να είναι δω και να μας κάνει την τιμή. Εγώ κάθε χρόνο περίμενα πως και πως την ώρα που το ρολόι θα δείξει 12 και θα γιορτάζω και όλοι θα δείχνουν χαρούμενοι. Μικρή πίστευα ότι όλα αλλάζουν κάθε χρονιά, όλα γίνονται πιο φωτεινά. Μα γτ όμως όλα δείχνουν μουντά, είμαι η μόνη που χαίρομαι, αγνοώντας κάθε τσακωμό. Εδώ και κάνα χρόνο έχω σταματήσει να περιμένω τον αδερφό μου να γυρίσει, ��αι κάθε χρόνο περιμένω άλλον ένα χαμό από την ζωή μου, κάποιος θα φύγει σίγουρα. Μα δεν βαριέσαι, κάποιος θα έρθει και θα μείνει έλεγα.

Ο μπαμπάς καπνίζει πολύ, και μελαγχολει τα Χριστούγεννα που καθόμασταν όλοι μαζί και ακούγαμε τα τραγούδια παίζοντας.

Η μαμά θυμώνει με τον μπαμπά, τον θεωρεί σκληρό και ότι ��αλάει την ατμόσφαιρα. Κλαίει τα βράδια, και κάθε φορά που την ρωτάω μου λέει το ίδιο ψέμα, με αυτό που μου έλεγε από όταν ήμουν τόσο δα "κάτι μπήκε στο μάτι μου, είμαι καλά πάνε για ύπνο".

Ο μικρός μου αδερφός, χαμένος στον κόσμο του, μεγαλώνει, θεωρεί τα θέματα του πιο σημαντικά από το να περάσει τρεις ώρες μαζί μας, θυμώνει με την μαμά και τον μπαμπά και κλείνετε μόνος του, κάνοντας τα δικά του λαθοι.

Ο μεγάλος απλά χάνεται κάθε μέρα, κάθε χρόνο, καθε λεπτό στον άβυσσο των ουσιών, αγνοώντας τι συμβαίνει γυρω του και φεύγοντας ένα βήμα μακριά από όλους και από όλα. Σκοτώνει τον ευατο του, νομίζοντας οτι όλο αυτό του κάνει καλο, και τον σώζει από τις ρίζες που τον κρατάνε πίσω.

Και εγώ, εγώ τι; Κάθομαι ακίνητη και κοιτάω τους δειχτες του ρολογιού, περιμένοντας μια νέα χρονιά, μια νέα σωτηρία. Σκέφτομαι τι δεν έχω κάνει καλά και ποιοι θα με αφήσουν. Το μόνο που ελπίζω είναι κάποιος να με σώσει. Μα Παλεύοντας με τους δαιμονες μου έχω καταλάβει ότι μόνο εγώ μπορώ να με σώσω.

Οπότε το 2020 θα χαμογελώ και ας όλα γύρω μου πέφτουν, θα σκοτώσω τους δαιμονες μου και θα μάθω να τα καταφέρνω μόνη μου.

Μα δεν βαριέσαι, εγώ τουλάχιστον τους έχω, είμαστε μαζί, από το 20 θα του φέρω κοντά όλους και θα περνάμε καλά, ότι και να γίνει. ξέρω ότι θα είναι δω , ξέρω ότι με αγαπάνε και τους αγαπώ.

Οπότε καλή χρονιά χαμόγελα, και πίστεψε σε σένα. Αγαπά, ερωτευσου, εξάλλου μια είναι η ζωή σου, κάνε ότι θες να κάνεις χωρίς να έχεις αμφιβολίες, εσύ είσαι ο κυρίαρχος του εαυτού σου. Φορά το πιο όμορφο χαμόγελο σου και κάνε όσα θες να κάνεις.

[iakovina-kallinteri]

Εμένα μου αρέσουν στο μπεζ. Παιδιά ένα update για τα δόντια: έχω σταματήσει το πολύ μεσοδόντιο/νήμα. Μου είπε η γιατρός να μην κάνω κάθε μέρα. Επίσης χρησιμοποιώ πλέον ηλεκτρική οδοντόβουρτσα και είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Δεν πιάνει πλάκα πλέον ούτε το σιδεράκι ασφαλείας που έχω πίσω από τα δόντια και ούτε τα πίσω μου δόντια. Τα καθαρίζει διεξοδικά ένα ένα. Το μόνο κακό είναι ότι πρέπει να την φορτίζεις μια φορά στις 10 μέρες νομίζω κάπου εκεί. Την είχε πάρει ο αδερφός μου και μου την έδωσε 😝😇🙏🏻 μού είπε φεύγοντας για Κρήτη πως θα μου την αφήσει και θα πάρει εκεινος μια κανονική της curaprox που έχει. Έχει πολλες κεφαλές και πήγε και μου πήρε και την χρησιμοποιούσα πολύ πριν φύγει. Τι καλός που είναι ο αδερφός μου 🥹 μου την άφησε για να μην την στερηθώ 🥰🥰 όλη την σεζόν που δουλεύει τώρα ως φοιτητής έδωσε στην μαμά μου 2.300€ 💖 μου πήρε και μένα δώρο το άρωμα μου πριν μήνες. Οι άντρες να μην παίρνετε στις γυναίκες αρώματα!!!!!!!

Εγω θα κοιμόμουν με άγχος μετά από τέτοιο δώρο αν ήμουν παντρεμένη. ΤΙΠΟΤΑ

Πάρε της μία τσάντα. Πάρε της μία γόβα. Ένα παπούτσι. Μια ανθοδέσμη. Όχι γλάστρα!!!! Πάρε της κάτι που ξερεις ότι το θέλει. Μια dyson ηλεκτρική βούρτσα. Και ποια κοπέλα δεν το θέλει 😝 πάρε της καλλυντικά εάν ξέρεις ότι της αρέσει κάτι. Και μην σκεφτεσαι ότι θα σου κρεμάσουν κουδούνια 😂😇 πάρε ρε παιδί μου ένα κόσμημα για το λαιμό. Αλλά προσπαθήστε να σιγουρευτείτε πως είναι διακριτικο. Στις γυναίκες αρέσουν τα διακριτικά. Εκτός αν είναι εναλλακτική που εντάξει αυτές φοράνε… πάρε της ένα κινητό πιο προηγμένο από το μοντέλο που έχει. Ένα λαπτοπ. Υπολογιστή τι να τον κάνει; 😂 εκτός αν παίζει παιχνίδια που υπαρχουν κι αυτές 😛 πάρε της μια κουβέρτα για τις βραδιές που δεν κοιμάστε μαζί 😂 είναι πολύ τρυφερό δώρο. Ένα βιβλίο. Πάρε της μια θήκη να βάλετε τα στέφανα μέσα αν είστε παντρεμένοι 👰🏻‍♀️👰🏻‍♀️ πιάνω όλες τις κατηγορίες βλεπετε 😂 πάρε της εισιτήρια και κλείσε της διακοπές να την αιφνιδιάσεις 😍 εάν της αρέσουν οι εκπλήξεις γιατί σε κάποιες δεν αρέσουν. Πάρε της ένα σκύλο ή μια γάτα αν είναι φιλόζωη ☺️🐶🐱 αρκει να ξέρεις τι περίπου της αρεσει. Εάν είναι της θρησκείας θα εκτιμήσει να έχετε κοινό εξομολόγο και να εξομολογειστε μαζί την ίδια ώρα, όπως κάνουν τα ζευγάρια. Εάν της αρέσουν οι ταινίες κλείσε της εισιτήρια για κάτι που ξέρεις πως θα είναι καλό σύμφωνα με τα κριτήρια σου. Ή αν θες ένα ραντεβού στην λυρική ή στο Μέγαρο μουσικής τα Χριστούγεννα όπως μου έκανε εμένα ο Θάνος. Οργάνωσε μια βραδιά με επιτραπέζια παιχνίδια με τους φίλους σας ή κάνε ένα τραπέζι με βραδινό Λουκούλλειο γεύμα εάν ξέρεις να μαγειρεύεις 😛 Πάρε την να πάτε σε μία συναυλία που ξέρεις πως θα έχει κέφι και δε θα κόψετε τις φλέβες σας 😂 ένα ζευγάρι γυαλιά αν έχεις μελετήσει τις γωνιές του προσώπου της και τα trends της εποχής 😇😛😂 φερε της σούσι και το αγαπημένο της κρασί αν δεν έχει μαγειρέψει και ξέρεις πως είναι πτώμα από την δουλειά. Ή έστω ινδικό. Έφαγα με τον Αλέξη το λάτρεψα!!! Παρε την να πάτε για έναν καφέ μετά τον κυριακάτικο εκκλησιασμό να φάτε brunch.

Μα το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κανεις είναι να τη βοηθάς στις αγγαρείες του σπιτιού και στην ανατροφή των παιδιών. Να της δείχνεις την αγάπη σου όταν εκείνη το έχει ανάγκη. Να την φιλάς και να την σέβεσαι ακόμα κι όταν είναι έξαλλη. Να μην την παρατήσεις και τη θεωρήσεις δεδομένη για σενα. Να την σέβεσαι και πίσω από την πλάτη της όταν οι συνθήκες το απαιτούν (φερειπείν εάν σε πλησιάσει κπ και ξέρεις ότι πάει να σε φλερτάρει να της το κόψεις εξαρχής λέγοντας πως είσαι ερωτευμένος με κάποια και όχι αυτά τα γελοία «δυστυχώς έχω κοπέλα»). Και τέλος να μην την προδώσεις ή πληγώσεις ποτέ.

[followgeorgegr]

Οι καλύτερες χριστουγεννιάτικες αγορές στην Ευρώπη

Η Ευρώπη φιλοξενεί τις πιο αστραφτερές χριστουγεννιάτικες αγορές του κόσμου, από το Βερολίνο ως την Κοπεγχάγη, το Ταλίν και την Μπριζ. Ακολούθησε τη μυρωδιά του ζεστού κρασιού και των μπισκότων κανέλας και κάνε τα ψώνια σου σε μια ατμόσφαιρα λαμπερή και εορταστική, που μπορεί να βάλει ακόμα και τον Σκρουτζ σε γιορτινή διάθεση. Αγορές υπάρχουν σε κάθε μεγάλη πόλη της Ευρώπης, θα θέλεις ωστόσο να βάλεις τις συγκεκριμένες στην κορυφή της δικής σου λίστας.

Χριστουγεννιάτικες αγορές της Κοπεγχάγης

Η πρωτεύουσα της Δανίας έχει αρκετές αξιοσημείωτες χριστουγεννιάτικες αγορές στη διάρκεια της περιόδου του hygge, του δανέζικου “χούγκα” που σε κάθε περίπτωση είναι κάτι περισσότερο από τη ζεστασιά και οικειότητα. Για μια παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη αγορά, κατευθύνσου προς το Julemarked on Hojbro Plads –ένα όμορφο τετράγωνο στην καρδιά της πόλης- που ��χει 180.000 χριστουγεννιάτικα φώτα, μικρές ξύλινες καμπίνες που προσφέρουν χειροποίητα καλούδια στους καλεσμένους, καθώς και πωλητές φαγητού και ποτού. Οι οικογένειες θα μπορούσαν να περάσουν μια ολόκληρη μέρα στους Κήπους Τίβολι που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, το πάρκο αναψυχής της Κοπεγχάγης που μεταμορφώνεται σε μια παραμυθένια χειμωνιάτικη χώρα των θαυμάτων με εποχιακούς εμπόρους, παρελάσεις, πυροτεχνήματα και εορταστική μουσική. Ή υπάρχει η εναλλακτική του εορτασμού στην κοινότητα Κριστιάνια, όπου θα περάσεις μπροστά από πάγκους που πουλάνε χειροτεχνήματα, ρούχα και κοσμήματα, δημιουργήματα των κατοίκων της περιοχής. Οι περισσότερες αγορές ξεκινάνε από τα μέσα με τέλη Νοέμβρη, ως και μόλις  πριν τα Χριστούγεννα, ενώ στο Τίβολι παραμένουν μέχρι και τις αρχές του Γενάρη.

Χριστουγεννιάτικη αγορά στο Ζάγκρεμπ

Η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας βρίσκεται στο προσκήνιο κατά την περίοδο της Δευτέρας Έλευσης (Advent), όταν λαμβάνει χώρα μια βραβευμένη χριστουγεννιάτικη αγορά –είχε ψηφιστεί ως η Καλύτερη Χριστουγεννιάτικη Αγορά στην Ευρώπη από το Europe’s Best Destinations. Από τα τέλη Νοέμβρη ως τις αρχές Γενάρη, συμμετέχουν πολλά από τα πάρκα, τα ιστορικά μουσεία και τις ρομαντικές πράσινες πλατείες, δημιουργώντας ένα αστικό συνονθύλευμα διακοσμήσεων και εορτασμών σε κάθε μέρος. Θα ανακαλύψεις ένα παγοδρόμιο, ζωντανή σκηνή της φάτνης, σκηνές με ζωντανές παραστάσεις και πολλές –για να μην αναφέρουμε τις καλύβες που είναι διάσπαρτες σε όλες τις περιοχές και πωλούν κλασικά κροατικά δώρα και αναμνηστικά.

Χριστουγεννιάτικη αγορά του Ταλίν

Η περιτειχισμένη πρωτεύουσα της Εσθονίας αποτελεί σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο χάρη στη μεσαιωνική Παλιά Πόλη της, η οποία έχει περιληφθεί στη λίστα της Unesco -η οποία μεταμορφώνεται σε ένα μαγικό σκηνικό στην ετήσια χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης από τα τέλη Νοεμβρίου έως τα τέλη Δεκεμβρίου. Η αγορά προσελκύει σχεδόν μισό εκατομμύριο ανθρώπους κάθε χρόνο, που έρχονται για τα γοητευτικά περίπτερά της που προσφέρουν ποιοτικά, χειροποίητα δώρα από ντόπιους τεχνίτες. Η Εσθονία έχει μια αφθονία αγροτικών προϊόντων, καθώς και προϊόντα της Βαλτικής Θάλασσας –μπορείς επομένως να περιμένεις ζεστό κρασί, ψητά κρέατα, σαμπάνια, στρείδια και ακόμη και μαύρο χαβιάρι. Μια σκηνή περιλαμβάνει τοπικούς μουσικούς και παραστάσεις χορού, ενώ φοιτητές τέχνης επιδεικνύουν τις εγκαταστάσεις τους στις βιτρίνες της περιοχής στην οδό Pikk. Τα παιδιά μπορούν να επισκ��φτούν τον Άγιο Βασίλη στην καμπίνα του και να ανέβουν στα δύο καρουζέλ.

Χριστουγεννιάτικη αγορά στην Μπριζ

Η σοκολατένια, μεσαιωνική πόλη της Μπριζ διαθέτει μια εντυπωσιακά όμορφη –και μεγάλη– χριστουγεννιάτικη αγορά, που λαμβάνει χώρα έξι εβδομάδες, από τα μέσα Νοεμβρίου έως τις αρχές Ιανουαρίου. Η κεντρική πλατεία, Grote Markt, είναι το κέντρο της δράσης –γεμάτη μέχρι το χείλος με πάγκους για φαγητό, ποτό και χειροτεχνίες, γύρω από το καμπαναριό του 15ου αιώνα. Συνέχισε στα στενά δρομάκια της πόλης, όπου θα βρεις περισσότερα καταστήματα και πωλητές που πουλούν τοπικά δώρα, καθώς και γλυκό ζεστό κρασί, μια εκπληκτική ποικιλία από βελγικές μπύρες, κρύο jenever (τοπικό τζιν), τυρί, κρέπες, βάφλες, σοκολάτες. Για την απόλυτη ρομαντική δραστηριότητα, κάνε μια βόλτα στα κανάλια και στη συνέχεια νοίκιασε ένα ζευγάρι πατίνια στη Λίμνη της Αγάπης, όπου υπάρχει ένα βιώσιμο παγοδρόμιο.

Χριστουγεννιάτικη αγορά του Σάλτσμπουργκ

Ως η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Αυστρίας και γενέτειρα του Μότσαρτ, το Σάλτσμπουργκ είναι αποτελεί μια δημοφιλή ημερήσια εκδρομή από το Μόναχο και τη Βιέννη. Όμως, ο ιστορικός αυτός πυρήνας που περιλαμβάνεται στη λίστα της Unesco αξίζει περισσότερο χρόνο –ειδικά κατά τη διάρκεια των διακοπών. Τον Δεκέμβριο θα βρεις πολλές ξεχωριστές αγορές. Το μεγαλύτερο και παλαιότερο είναι το Christkindlmarkt, το οποίο λαμβάνει χώρα κοντά στον καθεδρικό ναό του Σάλτσμπουργκ από τον 15ο αιώνα. Δες τις εκθέσεις περισσότερων από 100 καλύβων που προσφέρουν χειροποίητες καμπάνες, στεφάνια, ξύλινα ειδώλια, χειμερινά αξεσουάρ και νόστιμα φαγητά και ποτά –κάθε αγορά έχει τη δική της κούπα με υπογραφή που μπορείς να πάρεις ως αναμνηστικό. Μια άλλη αγορά που πρέπει να επισκεφτείς είναι το φρούριο Hohensalzburg, στο οποίο θα φτάσεις κάνοντας πεζοπορία ή ανεβαίνοντας στο τελεφερίκ για περισσότερες χειροτεχνίες, ζωντανή μουσική και την καλύτερη θέα στην πόλη.

Χριστουγεννιάτικες αγορές στο Βερολίνο

Όσο κι αν δεν το περιμένεις, υπάρχουν έως και 80 χριστουγεννιάτικες αγορές διάσπαρτες γύρω από το Βερολίνο κάθε χειμώνα, οπότε δεν χρειάζεται να πας μακριά για να βρεις το άρωμα του ζεστού κρασιού ή του bratwurst. Μία από τις κλασικές αγορές είναι το Weihnachtszauber am Gendarmenmarkt, σε κοντινή απόσταση από μερικά από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της πόλης. Εδώ θα βρείς ποιοτικά χειροποίητα δώρα και αναμνηστικά, καθώς και τακτικές ζωντανές παραστάσεις. Άλλα περιλαμβάνουν το νέο Winterdays, που είναι φιλικό προς τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, και ένα άλλο πίσω από την Αλεξάντερπλατς, με ρόδα και μεγάλο παγοδρόμιο. Η χριστουγεννιάτικη αγορά Potsdamer Platz διαθέτει έλκηθρα για όλες τις ηλικίες, ενώ μια αγορά που ονομάζεται “Holy Sh*% Shopping” π��ριλαμβάνει πειραματικούς καλλιτέχνες και σχεδιαστές από το Βερολίνο.

Και τώρα που τις γνωρίσαμε… Ώρα να τις επισκεφτούμε!

[dokcreations]

Κάνε καλό να δεις καλό🎅 Κάνε την καλή και εσύ την πράξη δώσε και σε άλλους να' ναι εντάξει λίγο από αυτό που δεν χρειάζεσαι κάποιος άλλος πως το θέλει δεν φαντάζεσαι ,λίγο από αυτό που δεν χρειάζεσαι κάποιος άλλος πως το θέλει δεν φαντάζεσαι. Ολα τα παιδιά ας γίνουμε μια αγκαλιά η φωνή ας ταξιδέψει μακριά για αγάπη και ευτυχία μόνο να μιλά και έτσι κάθε μέρα θα ναι Χριστούγεννα . Κάνε την καλή και εσύ την πράξη δώσε και σε άλλους να ναι εντάξει λίγο από αυτό που δεν χρειάζεσαι κάποιος άλλος πως το θέλει δεν φαντάζεσαι ,λίγο από αυτό που δεν χρειάζεσαι κάποιος άλλος πως το θέλει δεν φαντάζεσαι. Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά ,πολλές ευχές για εσάς και τις οικογένειες σας. (Το τραγούδι είναι απόσπασμα παραμυθιού από την Κάρμεν Ρουγγέρη ) @karmen.rouggeri (στην τοποθεσία DoK) https://www.instagram.com/p/CJMPcPlluFd/?igshid=1icrts6wa410n

[savechristmasgr]

Τα Χριστούγεννα του «Εδώ» και του «Αλλού»! Της Ελένης Μπετεινάκη

Παραμονή Χριστουγέννωνκι ο μικρός Αλέξανδροςκαθισμένος μπροστά στο παράθυροκοιτάζει επίμονα τον ουρανό. Το βλέμμα του στα αστέρια. Μόνος του κάθεται και περιμένει την μαμά του. Είχε πει πως θα γυρνούσε νωρίς εκείνο το βράδυ. Η βάρδια της στο νοσοκομείο τελείωνε στις έξι. Και μετά θα στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μέρεςτώρα δεν προλάβαινανκι όλο το ανέβαλαν κι ο Αλέξανδρος περίμενε!

-Εδώ, Εδώ, τρέχα …. Ολόκληρος θησαυρός υπάρχει μέσα σ’ αυτό το κουτί.

-Άσε με Αλλού… Βρήκα ένα μισοφαγωμένο μπισκότο να γεμίσω λίγο το στομάχι μου.

-Πω πω χρώματα και στολίδια και φωτάκια και … Εδωωώ που είσαι; Χρειάζομαιβοήθεια!

Ο Εδώ και ο Αλλούήταν δυο σκανταλιάρηδες καλικάντζαροι κι είχαν τρυπώσει στο σπίτι του Αλέξανδρου εκείνο το πρωινό. Το είχαν σκάσει κρυφά από το Ζερζεβούτι, διάσημο χωριό των Καλικάντζαρων, μια μέρα νωρίτερα. Ήθελαν να βρουν το καλύτερομέρος να μείνουν για τις επόμενες δώδεκαμέρες. Κάτω από την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο  σαλόνι του Αλέξανδρου ήταν μια μικρήτρύπα και τούτοι οι πονηροίβρήκαν τον τρόπο να αναρριχηθούν πρώτοιαπ’ όλους.Κρυμμένοι όλημέρακάτω από την κουπαστή μόλις άρχισε  να νυχτώσει εμφανίστηκαν. Η κοιλιά τους είχε αρχίσει ναδιαμαρτύρεται. Σκαρφάλωναν παντούπηδούσαν, έτρεχανμα φαγητό πουθενά. Μόνοεκείνο το μπισκότο είχε βρει πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού ο Εδώ  που ήταν γνωστός για την λαιμαργία και την συνεχόμενη πείνα του.

-        Δεν τρώγονται όλα αυτά Αλλού! Στολίδια είναι,τι θα τα κάνουμε;

-        Μα είναιπανέμορφα! Κοίτα εκείνο το καμπανάκι, την γαλάζια μπάλα, το αγγελάκι που κρατάειένα τύμπανο!

-        Μπούρδες και κουραφέξαλα,είπε ο Εδώ,γλείφοντας με την τεράστια γλώσσα του το πιάτο μήπως και του ξέφευγε κανένα ψίχουλο.Εγώλέω να ψάξουμε στην κουζίνα. Τέτοιες μέρεςφτιάχνουν όλοι γλυκά και τρελαίνομαι για μέλι, καρύδια και κουραμπιέδες.

-        Έναςπράσινοςβάτραχος που φοράει κορώνα κι ένα έλκηθροφορτωμένοδώρα. Τι όμορφα στολίδια αναστέναξε με δύναμη ο Αλλού. Μα τι γυρεύουν όλα αυτά μέσα στην κούτα. Έπρεπε να είναι στολισμένα στο δέντρο. Το δέντρο; Που είναιάραγε;

Σε μια γωνιά στεκόταν, πράσινο, σκοτεινό και μονάχο του.

Εκείνηακριβώς τη στιγμήακούστηκανβήματα στη σκάλα. Οι δυο καλικάντζαροιχωθήκαν βαθιά μέσα στην κούτα με τα στολίδιατρέμοντας από το φόβο τους μήπως και τους δουν. Η μαμά του Αλέξανδρου μόλις είχεεπιστρέψει. Δεν πρόλαβε να ακουμπήσει την τσάντα της στο τραπέζι κι ο Αλέξανδρος είχε ήδη χωθεί στην αγκαλιά της…

-Έλα μανούλα να στολίσουμε το δεντράκι μας. Σε περίμενα όλο το απόγευμα….

-Δυο λεπτά να ξεκουραστώ λιγάκι αγόρι μου και ξεκινάμε. Όμως η κυρία Ματίνα ήταν τόσο πολύ κουρασμένηπου μόλις κάθισε στον καναπέ τα μάτια της έκλεισαν. ΟΑλέξανδρος με την  απογοήτευσηζωγραφισμένη στο πρόσωπο του επέστρεψε στο παράθυρο. Κάρφωσε ξανά το βλέμμα του σταφωτισμέναπαράθυρα των σπιτιών στην απέναντι πλευρά του δρόμου και στα φωτάκια των δέντρων που αναβόσβηναν. Έμεινε σιωπηλός κι απορροφημένοςτόσο πολύ που ύστερα από λίγο κοιμήθηκε κι αυτός.

-Εδώ, βοήθησε να σπρώξουμε την κούτα!

-Πάμε να φύγουμε Αλλού, τώρα που δεν μας βλέπει κανείς.

- Δεν θα πάμεπουθενά. Θα με βοηθήσεις να κουβαλήσουμε όλα τα στολίδια και θα τα βάλουμεεμείς πάνω στο δέντρο. Δενθέλω να υπάρχουν στεναχωρημένα παιδιά τα Χριστούγεννα.

-Τρελάθηκες Αλλού; Θα μας κυνηγήσουν με τη σκούπα αν μας δουν. Η δουλειά μας είναι να χαλάμε τα Χριστούγεννα, να κάνουμε τον κόσμο άνω κάτω και να τρώμε. Ακολούθησε με γρήγορα. Εγώ τρέχω για την κουζίνα.

- Δεν έρχομαι σου λέω, να φύγεις μόνος σου, και κάν�� λίγο ποιο πέρα γιατί πατάς την κορδέλα από την κάπα του Αϊ Βασίλη!

Ο Εδώ θυμωμένος έφυγε, μα σαν έκανε δυο τρία πηδήματα έξω από την μεγάλη κούτα και είδε το σκοτάδι να απλώνεταιτριγύρω σταμάτησε απότομα.

Ο αδελφός του αγκομαχούσε, προσπαθώντας να σπρώξει μόνος του όλα εκείναταστολίδια και κουνώνταςτο κεφάλι του πέραδώθεέτρεξε να βάλει κιε εκείνοςένα χεράκι.

-ΜπράβοΕδώ! Πιάσεεκείνητηνγιρλάντα κι ανέβασετην μέχρι το τέταρτο κλαδί.

-Αλλού, δώσε μου το ποντικάκι. Σε εκείνο το σημείο ταιριάζει καλύτερα. Δίπλα από την βασίλισσα της νύχτας.

-Κι εγώ λέω να κάνουμε πιο γρήγορα γιατί άρχισα να πεινάω, είπε ο Αλλού με την τσιριχτή φωνή του.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα δυο καλικαντζαράκια ανεβοκατέβαιναν  τα κλαδιά του δέντρου με απίστευτη σβελτάδα και ταχύτητα. Κρεμούσαν  τις μπάλες, τα παιχνίδια, τα γούρια και τις καμπανούλες με περισσή επιδεξιότητα και η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενε  κανείς από δαύτους.

-        Στάματα την κούνια Αλλού!Τα λαμπιόνιαπρόσεχε, ένα μπροστά από κάθε στολίδι.

-        Κι εσύ βγες από την βαρκούλα και βοηθά να ανεβάσουμε το μεγάλο αστέρι στην κορυφή.

-        Τα καταφέραμε Εδώ; Κοίτα πόσο όμορφο έγινε. Πάμε να ανάψουμε τα φωτάκια αλλά προσεκτικά ε; Η δασκάλα στο καλικαντζαροσχολείο είχε πει να μην ανακατευόμαστε με το ρεύμα, θυμάσαι;

Κι οι δυο μαζί κράτησαν το μακρύ καλώδιο και σαν κατάφεραν να το τοποθετήσουν σωστά το δέντρο φώτισε με μιας και η λάμψη του απλώθηκε σε ολόκληρο το σαλόνι.

Έμειναν κι οι δύο τους με το στόμα ορθάνοιχτο. Την ίδια στιγμή κοκκάλωσαν στη θέση τους γιατί ο Αλέξανδρος μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του και κοιτούσε έκπληκτος το ολόφωτο δέντρο.

-Μαμά, μαμά κοίτα; Πότε το έφτιαξες; Είναι υπέροχο …

Η μαμά του Αλέξανδρου, τρίβοντας τα μάτια της και με τα δυο της χέρια δεν μπορούσε να καταλάβει πως είχε συμβεί όλο αυτό.

Την ίδια ώρα το ρολόι της πλατείας σήμανε μεσάνυχτα!

Η κυριά Ματίνα κι ο Αλέξανδρος αγκαλιάστηκαν σφιχτά. Ο Εδώ και ο Αλλού με μικρά βήματα προς τα πίσω έφευγαν από το δωμάτιο σιγά σιγά με ένα χαμόγελο ίσαμε τα μυτερά τους αυτιά. Τρύπωσαν στην κουζίνα και γρήγορα γρήγορα σκαρφάλωσαν στον μεγάλο πάγκο και βούτηξαν στην πιατέλα με τους κουραμπιέδες.

Σε ένα δυνατό φτάρμισμα του Αλλού ένα σύννεφοζάχαρης άχνης  σηκώθηκε ψηλά. Με την άκρη του ματιού της η κυρία Ματίνα το είδε κι ήταν η σειράτης να χαμογελάσει πλατιά.

-        Η νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός είναι μια νύχτα που πάντα συμβαίνουν θαύματα Αλέξανδρε! Να το πιστεύεις αυτό και να θυμάσαι πως τούτες τις μέρες κυκλοφορούν παντού καλικάντζαροι που δεν κάνουν μόνο σκανταλιές!

Κι αν όλα τούτα συνέβησαν στα ψέματα ή στ΄ αλήθεια, κάνεις δεν ξέρει να το πει γιατί όλα τούτα είναι γραμμένα στα παραμύθια!

@copyright : Ελένη Μπετεινάκη,2020

Το παιδικό βιβλίο της Ελένης Μπετεινάκη «Με ένα κόκκινο κουμπί» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

[nickosd]

αχ ποσο σασ μισω…χριστουγεννα! Σκεφτόμουν να το γράψω από τώρα αυτό η να το αφήσω για πιο μετά; Τελικά αποφάσισα οτι ίσως είναι καλύτερο να το γράψω από τώρα, πριν μπω εντελώς στο κλίμα τον εορτών και απλώς γράφω άναρθρες κραυγές. Χριστούγεννα λοιπόν. Μην με παρεξηγείς, είναι ωραία γιορτή. Απλως είμαστε και εμείς οι παράξενες (αν και μαθαίνω οτι όσο πάμε και αυξανόμαστε) ψυχές που τα Χριστούγεννα μας υπενθυμίζουν ως γιορτή και κατάσταση τις ανασφάλειες και τον αγώνα προσωπικής βελτίωσης που έχουμε μπροστά μας. Πολλοί κατά καιρούς με ρωτάνε ''Ρε Νίκο, γιατί δεν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα, τι το κακό έχουν;''Δεν νομίζω οτι είναι τόσο τα Χριστούγεννα το πρόβλημα. Είναι απλώς η αιτία που  μεγαλοποιει τα ''ψυχολογικά'' όσο αναφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Βλέπεις παντού γύρω σου χαρούμενα ζευγαράκια, οικογένειες με τα παιδάκια τους, δώρα, χαμόγελα και ξαφνικά νοσταλγείς όλα αυτά που έχεις χάσει, από την μια και είναι μόνο μια ανάμνηση, είτε αυτοί είναι γονείς, είτε κολλητοί, είτε μια σχέση και από την άλλη όλα αυτά που ποτέ δεν είχες μέχρι στιγμής. Είναι η υπενθύμιση του οτι μπορείς και καλύτερα αλλά ούτε και φέτος έφτασες σε αυτό το καλύτερα που φανταζόσουν. Παρατηρώ στον εαυτό μου βέβαια οτι κάθε χρόνο γίνονται και λιγότερο επίπονα (μέχρι στιγμής) γιατί έχω καταφέρει:Πρώτον: να τα αγνοώ (ΟΧΙ, δεν στολίζω και ούτε πρόκεται).Δευτερον:  Να μαθαίνω να εκτιμάω οτι δουλεία έκανα με τον εαυτό μου ή/και με την ζωή μου. Από την πιο μικρή παπαριά, μέχρι όντως κάτι σπουδαίο. Παρ'όλα αυτά όταν βλέπεις κάτι πολύ ''τέλειο'', είτε σε μια ταινία, είτε κάπου έξω έρχεται και σε χτυπάει σαν κε��αυνός αυτή η γλυκιά μελαγχολία που θες να κουλουριαστείς σε μια ακρίτσα και να δακρύσεις ήσυχα και διακρητικά σε μια σκοτεινή γωνίτσα. Γιατί πολύ απλά πάλι συγκρίνεις τον εαυτό σου με την ουτοπία που τόσο πολύ θέλεις, αλλά δεν είχες την ευκαιρία να αποκτήσεις.Ίσως επειδή δεν προσπάθησες αρκετά, ίσως γιατί δεν σου δόθηκε, ίσως γιατί απλά δεν έτυχε. Κανείς δεν είπε οτι η ζωή είναι δίκαιη η σωστή. Κανένας δεν παιρνεί (συνήθως) οτι του αξίζει αλλά οτι του τύχει. Από την γέννηση του, μέχρι και τον θάνατο του.  Επίσης δεν καταλαβαίνω αυτά τα μπουρδεδόλογα (ωραία λέξη, ενθουσιάστηκα) του τύπου είναι ''Χριστούγεννα, δείξε λίγο καλοσύνη, κάνε ένα καλό'', είναι ''Χριστούγεννα μην τα περνάς μόνος σου'', ''είναι Χριστούγεννα, δείξε λίγο χαρά'' και όλα αυτά τα ωραία.Η απάντηση μου σε όλα αυτά είναι: Δεν γαμιέσαι λίγο πιο εκεί να δω κάτι; Καταρχάς τι πάει να πει ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ; Και λοιπόν; Λες και βλέπεις ένα ιδιαίτερα σπάνιο φαινόμενο που δεν θα το ξανά δεις ποτέ στην ζωή σου και πρέπει ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΗΠΟΤΕ να το ζήσεις. Όχι κούκλα μου, αν το πάμε έτσι τότε ΟΛΗ την ζωή πρέπει να την ζεις με αυτόν τον τρόπο και όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Εντάξει σέβομαι εν μέρει αυτό με την μοναξιά γιατί αναγνωρίζω οτι σε ρίχνει περισσότερο να κάθεσαι μέσα μόνος σου και να ζεις το δράμα σου στο μυαλό σου και το να βγεις έξω είναι μια διαφυγή, αλλά και πάλι εαν θέλεις να το ζήσεις ειναι δικαίωμα σου, δεν χρειάζεται να σε ''τραμπουκίζουν'' για αυτό. Κάποιος που ενδιαφέρεται θα μπορούσε απλώς να πει, μην μείνεις μέσα, θελώ να περάσουμε μαζί τις γιορτές.Νομίζω οτι αυτό σαν φράση έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη και κάνει τον άλλον να νιώσει πολύ καλύτερα, αλλά πουυυυυυ μυαλό. Όσο για την καλοσύνη των Χριστουγέννων δεν νομίζω οτι χρειάζεται να αναφερθώ. Όποιος κάτσει να το σκεφτεί μπορεί να καταλάβει γιάτι σε οποιαδήποτε άλλη περιπτώση εκτός της αφορμής του να αποτελέσει η αρχή για μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης κάποιου, είναι ''χαζό'' σαν φράση.  Ένα φιλαράκι μου είπε οτι μπορώ να εστιάσω σε αυτά που θέλω να καταφέρω μέσα στις γιορτές και να γιορτάσω για αυτό και για όλα τα καλά που θα έρθουν σε εμένα και τους ανθρώπους που αγαπάω. Λέω να το δοκιμάσω φέτος, ποτέ δεν ξέρεις. Αν έχω μάθει κάτι σε αυτή την ζωή είναι οτι ποτέ δεν ξέρεις πως θα στα φέρει εν τέλει. Έπισης κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η αλλαγή του χρόνου είναι κάτι που δημιουργήθηκε απο εμάς για εμάς. Δεν έχει κάποια μ��γική ιδιότητα ούτε είναι κάτι ξεχωριστό. Όπως μετράς την ώρα κάθε μέρα, έτσι μετράς και αυτό. Όποτε το να το γιορτάσω ως κάτι τρομερό και ουάου το βρίσκω τουλάχιστον γελοίο. Γιορτάζω την κάθε μέρα μέσα μου που είμαι ακόμα ζωντανός, εκεί είναι το μυστικό.Εάν θες να κάνεις μια αλλαγή, μην περιμένεις το 2019 λοιπόν, ξεκίνα από τώρα, αρκεί να το θες. Αυτή είναι η συμβουλή μουΚαι εάν αποτύχεις μην σε νοιάζει, η προσπάθεια είναι καλύτερη απο την φαντασία, απλώς θέλει αρχίδια.  Το μοναδικό θετικό μέσα σε όλη αυτή την ενέργεια των εορτών που μπορώ να βρω είναι το εξής: Μπορεί να μας ενεργοποιήσει αρκέτα ώστε να κάνουμε πράγματα που δεν θα περιμέναμε οτι θα κάνουμε ποτέ στην ζωή μας. Είναι λίγο placebo effect αλλά το πιστέυω ακράδαντα...Καλές γιορτές σε όλους λοιπόν και καλό υπόλοιπο μήνα σε εμένα. Και σας παρακαλώ σταματήστε με τα εορταστικά προγράμματα. Όχι εντελώς αλλά βάλτε και καμιά κανονική ταινία που και που!

[epikairocom]

«Μην γκρινιάζετε, ζήστε» …. Ένας συγκλονιστικός ύμνος στη ζωή από νεαρή που πέθανε από καρκίνο

Η Χόλι Μπάτσερ πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2018, σε ηλικία 27 ετών. Είχε προσβληθεί από ανίατη μορφή καρκίνου και πριν πεθάνει ανέβασε μια ανοιχτή επιστολή στο Facebook.

Το συγκλονιστικό μήνυμά της κάνει τον γύρο του κόσμου και δίνει συμβουλές σε όσους έχουν ακόμη όλη τη ζωή μπροστά τους.

Το γράμμα της ανέβηκε στο Facebook στις 3 Ιανουαρίου 2018 και είναι ένας ύμνος στη ζωή. Ηταν μια νέα κοπέλα αποφασισμένη να γευτεί την ύπαρξή της ως την τελευταία της αναπνοή. Οι λέξεις της συγκλονίζουν και βρίσκουν απήχηση στον καθένα από εμάς:

«Μια μικρή συμβουλή ζωής από τη Χολ:

Είναι ένα παράξενο πράγμα να συνειδητοποιήσεις και να αποδεχθείς τον θάνατό σου στα 26 σου. Είναι απλά ένα από τα πράγματα που θα προτιμούσατε να μην ξέρετε. Οι μέρες περνούν και φαντάζεστε ότι θα συνεχίζουν να έρχονται. Ωσπου το αναπόφευκτο φτάνει. Πάντα φαντάστηκα τον εαυτό μου να γερνάει, να έχω ρυτίδες και γκρίζα μαλλιά, προφανώς εξαιτίας της υπέροχης οικογένειάς μου (με πολλά μικρά παιδιά). Το ποθώ τόσο πολύ που με κάνει να πονάω.

Αυτό είναι το θέμα με τη ζωή. Είναι εύθραυστη, πολύτιμη και απρόβλεπτη και κάθε μέρα είναι ένα δώρο, όχι ένα κεκτημένο δικαίωμα. Τώρα είμαι 27 ετών. Δεν θέλω να πεθάνω. Αγαπώ τη ζωή μου. Είμαι ευτυχισμένη… Πρέπει να το πω στους δικούς μου. Αλλά δεν το ελέγχω.

Δεν ξεκίνησα να γράψω αυτό “το σημείωμα πριν πεθάνω” για να σας φοβίσω με τον θάνατο -μου αρέσει το γεγονός ότι αγνοούμε οι περισσότεροι ότι είναι αναπόφευκτος. Αλλά θέλω να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα το οποίο χρησιμοποιείται ως ταμπού ως να μην συμβαίνει ποτέ σε κανέναν από εμάς… Ηταν λίγο δύσκολο.

Θέλω απλά οι άνθρωποι να σταματήσουν να αγχώνονται με τα ασήμαντα πράγματα της ζωής και να θυμηθούν ότι όλοι έχουν την ίδια μοίρα τελικά. Επομένως, κάνε ό,τι μπορείς ώστε ο χρόνος σου να είναι άξιος και υπέροχος, χωρίς τις βλακείες. Έβαλα μέσα σε αυτό το γράμμα πολλές σκέψεις μου, γιατί έχω πολύ χρόνο για να διαλογιστώ για τη ζωή αυτούς τους τελευταίους μήνες. Σίγουρα, στο μέσο της νύχτας έρχονται τα περισσότερα πράγματα στο κεφάλι μου!

Κάθε φορά που παραπονιέστε για γελοία πράγματα σκεφτείτε κάποιον που βρίσκεται πραγματικά αντιμέτωπος με τον θάνατο. Αναγνωρίστε πόσο μικρό είναι το πρόβλημά σας και αντιμετωπίστε το. Είναι φυσικό να βλέπεις κάτι που σε αγανακτεί, αλλά προσπαθήστε να μην το συντηρείτε και να μη χαλάτε και την ημέρα των άλλων.

Μόλις το κάνετε αυτό, βγείτε, πάρτε μια βαθιά αναπνοή, φρέσκο αέρα στα πνευμόνια σας, κοιτάξτε πόσο όμορφος είναι ο γαλάζιος ουρανός και πόσο πράσινα είναι τα δένδρα. Είναι τόσο όμορφα. Σκεφτείτε πόσο τυχερός είστε να μπορείτε να το κάνετε -να αναπνέετε δηλαδή.

Ίσως σήμερα βρεθήκατε σε μποτιλιάρισμα, ή κοιμηθήκατε άσχημα εξαιτίας των παιδιών σας, ή ο κομμωτής σάς έκοψε τα μαλλιά υπερβολικά. Ίσως έχετε σπάσει τα καινούργια ψεύτικα νύχια σας, ή το στήθος σας φαίνεται πολύ μικρό, ή έχετε κυτταρίτιδα στα οπίσθια και η κοιλιά σας είναι πλαδαρή.

Παρατήστε όλες αυτές τις βλακείες… Σας ορκίζομαι ότι δεν θα τα σκέφτεστε όλα αυτά όταν θα έρθει η σειρά σας να “φύγετε”. Είναι τόσο ασήμαντα όταν κοιτάτε τη ζωή στο σύνολό της. Εγώ κοιτάζω το σώμα μου να αδυνατίζει χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που εύχομαι στο εξής είναι να έχω γενέθλια για μια ακόμη φορά, να γιορτάσω Χριστούγεννα για μια ακόμη φορά με την οικογένειά μου, ή μία επιπλέον ημέρα με τον φίλο μου και τον σκύλο μου. Απλά ακόμη μια μέρα.

Ακούω ανθρώπους να διαμαρτύρονται πόσο δύσκολη είναι η δουλειά τους και πόσο δύσκολο είναι να κάνουν γυμναστική. Να είστε ευγνώμονες που μπορείτε σωματικά να τα κάνετε. Η δουλειά και η γυμναστική μοιάζουν τόσο ασήμαντα… ώσπου το σώμα σας δεν σας επιτρέπει πια να τα κάνετε.

Προσπάθησα να ζήσω μια υγιεινή ζωή και αυτό ήταν ��ραγματικά το πάθος μου. Εκτιμήστε την υγεία σας και το λειτουργικό σας σώμα, ακόμη κι αν δεν είναι στο ιδανικό μέγεθος. Φροντίστε το και εκτιμήστε το πόσο εκπληκτικό είναι. Μετακινήστε το, θρέψτε το με υγιεινή τροφή. Αλλά μην αποκτήσετε εμμονή.

Θυμηθείτε ότι η καλή υγεία δεν περιορίζεται στο σώμα. Δουλέψτε επίσης σκληρά για να βρείτε τη νοητική σας ευτυχία, τη συναισθηματική και την πνευματική. Με αυτόν τον τρόπο θα ανακαλύψετε πόσο ανούσια και χαζή είναι η απεικόνιση του τέλειου σώματος που βλέπουμε στα social media, πόσο ασήμαντη… Με την ��υκαιρία, μια και μιλάμε γι’ αυτό, σβήστε τους λογαριασμούς που σας δίνουν την αίσθηση ότι είστε σκατά. Φίλων ή μη. Γίνετε αδίστακτοι για το δικό σας καλό.

Εκτιμήστε ότι κάθε μέρα δεν πονάτε και ακόμη και τις ημέρες που νιώθετε άσχημα από γρίπη, έναν πόνο στην πλάτη ή τράβηγμα στον αστράγαλο, δεχτείτε το, φανείτε ευγνώμονες για το γεγονός ότι δεν κινδυνεύει η ζωή σας.

Και να γκρινιάζετε λιγότερο! Βοηθήστε περισσότερο τους άλλους!

Δώστε, δώστε, δώστε. Είναι αλήθεια ότι είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν κάνουμε πράγματα για τους άλλους, παρά για τον εαυτό μας. Εγώ θα ήθελα να είχα κάνει περισσότερα. Από τότε που αρρώστησα, συνάντησα τους πιο απίστευτα γενναιόδωρους ανθρώπους και τους πιο καλούς, έλαβα τα πιο σοφά γράμματα και τα πιο αγαπησιάρικα από την οικογένειά μου, από τους φίλους μου, αλλά και από ξένους. Περισσότερα από όσα θα μπορούσα ποτέ να τους ανταποδώσω. Ποτέ δεν θα το ξεχάσω και θα τους είμαι πάντα ευγνώμων.

Είναι παράξενο να έχεις χρήματα για να ξοδέψεις στο τέλος… όταν πεθαίνεις. Δεν είναι μια στιγμή που θα βγαίνατε για να αγοράσετε πράγματα, ως συνήθως, όπως ένα καινούργιο φόρεμα. Αυτό σας κάνει να σκέφτεστε ότι είναι ηλίθιο να πιστεύεις ότι αξίζει να ξοδεύεις τόσα χρήματα για καινούργια ρούχα και για καινούργια πράγματα στη ζωή.

Αγοράστε στη φίλη σας κάτι συμπαθητικό αντί για ένα φόρεμα, προϊόντα ομορφιάς ή κοσμήματα για έναν γάμο.

1. Κανένας δεν θα παρατηρήσει αν φορέσατε το ίδιο ρούχο δύο φορές. 2. Θα σας κάνει καλό. Καλέστε την για φαγητό ή, καλύτερα, ετοιμάστε εσείς να φάτε. Καλέστε την για έναν καφέ. Δώστε της ή αγοράστε της ένα φυτό, ένα μασάζ ή ένα κερί και πείτε της ότι την αγαπάτε όταν της το δίνετε.

Σεβαστείτε τον χρόνο των άλλων. Μην τους αφήνετε να σας περιμένουν γιατί είστε ανίκανοι να φτάσετε στην ώρα σας. Ετοιμαστείτε πιο νωρίς και εκτιμήστε το γεγονός ότι οι φίλοι σας θέλουν να μοιραστούν τον χρόνο τους μαζί σας. Δεν έχουν όρεξη να κάθονται μόνοι να περιμένουν έναν φίλο. Θα κερδίσετε έτσι και την εκτίμησή τους. Φέτος, η οικογένειά μας δέχτηκε να μην κάνει τίποτα για τα Χριστούγεννα και ήταν εκπληκτικό. Γιατί οι άνθρωποι δεν είχαν την πίεση με τα ψώνια και επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στο να γράψουν κάρτες σε φίλους. Φανταστείτε την οικογένειά μου να προσπαθεί να μου αγοράσει δώρο ξέροντας ότι μπορεί να τους μείνει στα χέρια… περίεργο! Το δίδαγμα είναι πως τα δώρα δεν είναι απαραίτητα για επιτυχημένα Χριστούγεννα.

Χρησιμοποιήστε τα χρήματά σας για εμπειρίες… Ή τουλάχιστον μη χάνετε εμπειρίες γιατί έχετε δαπανήσει όλα τα χρήματά σας για υλικές κουταμάρες. Κάντε την προσπάθεια να πάτε ένα μονοήμερο ταξίδι στην παραλία αντί να το αναβάλετε. Βουτήξτε τα πόδια σας στο ν��ρό και βουλιάξτε τα δάχτυλά σας στην άμμο. Βρέξτε το πρόσωπό σας με αλμυρό νερό.

Βγείτε στη φύση.

Προσπαθήστε απλά να επωφεληθείτε από την ύπαρξή σας αυτή την παρούσα στιγμή, αντί να την ψάχνετε μέσω του κινητού σας. Η ζωή δεν υπάρχει για να τη ζει κανείς στο κινητό ή στην τέλεια φωτογραφία… Επωφεληθείτε από τη στιγμή γαμώτο, εσείς άνθρωποι!

Ασχετη ρητορική ερώτηση. Αυτές οι ώρες που περνάμε στο κομμωτήριο ή στα μακιγιάζ, κάθε μέρα, ή σε μια νυχτερινή έξοδο, αξίζουν πραγματικά; Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό στις γυναίκες.

Ξυπνήστε νωρίς και ακούστε τα πουλιά ενώ κοιτάζετε τα όμορφα χρώματα που ο ήλιος σάς προσφέρει όταν ξημερώνει.

Ακούστε μουσική… ακούστε πραγματικά.

Η μουσική είναι θεραπεία.

Χαϊδέψτε τον σκύλο σας. Εκεί που πάω θα μου λείπει.

Μιλήστε στους φίλους σας. Αφήστε το κινητό. Ρωτήστε, είναι καλά;

Ταξιδέψτε αν το θέλετε, μην το κάνετε αν δεν το θέλετε πραγματικά.

Δουλέψτε για να ζήσετε, μην το κάνετε αν δεν υπάρχει λόγος.

Πραγματικά, κάντε μόνο ό,τι κάνει την καρδιά σας ευτυχισμένη.

Φάτε γλυκά! Μηδέν ενοχές.

Πείτε “όχι” σε πράγματα που δεν θέλετε πραγματικά να κάνετε.

Μη νιώθετε υποχρεωμένοι να κάνετε αυτά που οι άλλοι θεωρούν ότι φέρνουν την ευτυχία… Μπορεί εσείς να θέλετε μια μέτρια ζωή και να σας αρέσει.

Πείτε στους δικούς σας ότι τους αγαπάτε κάθε φορά που σας δίνεται η ευκαιρία και αγαπήστε τους με ό,τι έχετε.

Επίσης, θυμηθείτε ότι αν κάτι σας κάνει δυστυχισμένους, έχετε τη δυνατότητα να το αλλάξετε -στη δουλειά, στον έρωτα, οπουδήποτε. Αποκτήστε το θάρρος να αλλάξετε. Δεν ξέρετε πόσο καιρό θα είστε στη Γη, επομένως μη χάνετε τον χρόνο σας να είστε δυστυχισμένοι».

Οπως και να’χει, πρόκειται απλά για μια συμβουλή ζωής, κορίτσια. Πάρτε την ή αφήστε την, δεν με πειράζει!

Α, κάτι τελευταίο, αν μπορείτε, κάντε μια καλή πράξη για την ανθρωπότητα και αρχίστε να δίνετε αίμα. Θα σας κάνει καλό ξέροντας ότι σώζετε ζωές. Νομίζω ότι κανείς δεν το σκέφτεται, ενώ μπορούμε ο καθένας να σώσει 3 ζωές! Η αιμοδοσία με βοήθησε να ζήσω έναν παραπάνω χρόνο -έναν χρόνο για τον οποίο νιώθω ευγνωμοσύνη που μπόρεσα να κρατηθώ στη Γη με την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τον σκύλο μου. Εναν χρόνο κατά τον οποίο έζησα μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου…

Ωσπου να σας ξαναδώ

Χόλι

Χοχο!»

from epikairo.com http://ift.tt/2D4ePNC

[frapedoypoli]

Αν είσαι ένα ανήσυχο πνεύμα, που επιθυμεί πάντα το καλύτερο για τη διακόσμηση του χώρου του, τότε μάλλον μια στο τόσο θα αναζητείς τρόπους για να φέρεις έναν επιθυμητό αέρα ανανέωσης στο σπίτι. Ωστόσο, δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις την τέλεια ιδέα για μια αλλαγή, έτσι δεν είναι; Μια λύση για να αλλάξεις την εικόνα του χώρου σου εύκολα, γρήγορα και οικονομικά, είναι η διακόσμηση τοίχου σαλονιού.

Αναρωτιέσαι γιατί αυτή είναι η καλύτερη λύση για συχνές αλλαγές; Για αρχή, αναλογίσου πως το σαλόνι είναι το κυρίως δωμάτιο του σπιτιού. Όλοι το επισκέπτονται συχνά, όλοι χαίρονται να βρίσκονται σε αυτό. Αξίζει, λοιπόν, λίγη παραπάνω φροντίδα. Έπειτα, σκέψου πως είναι πολύ σημαντικό, αλλά και εύκολο, το να διακοσμήσεις έναν τοίχο, για να ταιριάζει με το στυλ σου και την ατμόσφαιρα που θέλεις να δημιουργήσεις. Συνεπώς, γιατί να μην έχεις υπόψιν σου μερικές χρυσές συμβουλές για τη διακόσμηση τοίχου σαλονιού;

Οι καλύτεροι τρόποι για μια πετυχημένη διακόσμηση τοίχου σαλονιού!

#1 Χρώμα

Είναι γεγονός ότι δε μπορείς να χτίσεις, αν δε βάλεις τα θεμέλια. Με την ίδια λογική, δε μπορείς και να διακοσμήσεις, αν δεν ξεκινήσεις από το βάψιμο του τοίχου. Το χρώμα είναι ένα βασικότατο συστατικό μιας ολοκληρωμένης διακόσμησης και η επιλογή του πρέπει να γίνεται με προσοχή. Μην αναλογιστείς μόνο ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα, αλλά εξέτασε πρώτα το κλίμα που θέλεις να δημιουργήσεις στο σαλόνι σου. Επίσης, πρόσεξε μήπως το χρώμα του τοίχου δεν ταιριάζει με τα έπιπλα σου. Έτσι, θα γλυτώσεις την απογοήτευση που θα επέλθει, αν δεν έχεις το αποτέλεσμα που ήλπιζες.

Χρειάζεσαι ιδέες για να βρεις το ιδανικό χρώμα για τους τοίχους του σαλονιού σου; Κάνε κλικ εδώ.

#2 Ταπετσαρία

Αν δε θέλεις να βάψεις τους τοίχους, αλλά εξακολουθείς να θέλεις μια αλλαγή στα χρώματα, αυτή είναι η λύση για σένα. Η διακόσμηση τοίχου σαλονιού γίνεται πανεύκολα με την τοποθέτηση μιας όμορφης ταπετσαρίας. Μπορείς να διαλέξεις διαφορετικά χρώματα, ανάλογα με την εποχή. Ωστόσο, καλό θα ήταν να μην επιλέξεις πολύ σκοτεινά, ή μουντά χρώματα, για να μην περιορίζεται η φωτεινότητα του χώρου. Όσο για το σχέδιο της ταπετσαρίας, συστήνεται η επιλογή ταπετσαρίας με μεγάλα και απλά σχέδια, όπως τα γεωμετρικά σχήματα. Ο λόγος είναι ότι τα μικρά και πυκνά σχέδια γίνονται γρήγορα κουραστικά στην όψη, κάτι που μπορεί να μην επιθυμητό για το σαλόνι σου.

#3 Ράφια

Η τοποθέτηση ραφιών είναι ένας υπέροχος τρόπος για να κρύψεις στρατηγικά ένα μέρος του τοίχου. Με τον τρόπο αυτό, μπορείς να αναδείξεις περισσότερο τα έπιπλα του σαλονιού σου. Το μέγεθος και το σχήμα των ραφιών είναι καθαρά θέμα της δικής σου προαίρεσης. Μπορείς, μάλιστα, να εξετάσεις εκ των προτέρων ποια αντικείμενα πρόκειται να τοποθετηθούν στα καινούρια σου ράφια. Στη συνέχεια, θα μπορείς να τοποθετήσεις τα ράφια στις κατάλληλες διαστάσεις, ανάλογα με τα αντικείμενα που έχεις επιλέξει. Πώς θα μπορούσε να μην ταιριάζει με τη γενική διακόσμηση του σαλονιού σου;

#4 Βιβλιοθήκη

Μήπως σε ενδιαφέρει να αποκρύψεις εντελώς έναν τοίχο του σαλονιού; Αν είχες κάτι τέτοιο στο μυαλό σου, τότε γιατί δεν τοποθετείς στο σαλόνι σου μια κομψή βιβλιοθήκη; Το ύψος της βιβλιοθήκης είναι δική σου απόφαση. Μπορείς να έχεις μια χαμηλή, ή μια ψηλή βιβλιοθήκη, ανάλογα και με το ύψος του δωματίου. Όσο για το περιεχόμενο της, απελευθέρωσε τη δημιουργικότητα σου! Εκτός από βιβλία και περιοδικά, η βιβλιοθήκη σου μπορεί να στεγάσει κορνίζες με φωτογραφίες, βραβεία και άλλα αγαπημένα σου αντικείμενα, για μια ιδανική διακόσμηση τοίχου σαλονιού.

#5 Πίνακες

Οι πίνακες ζωγραφικής αποτελούν μια κλασική επιλογή για μια ολοκληρωμένη διακόσμηση τοίχου σαλονιού. Η αξία τους είναι διαχρονική και πάντα υπάρχει κάτι που να ταιριάζει αποκλειστικά σε σένα. Από άποψη κόστους, ξέρεις πως μπορείς να βρεις μια τεράστια γκάμα έργων τέχνης σε μεγάλο εύρος τιμών. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να πραγματοποιήσεις έρευνα για τον ιδανικό πίνακα, μέχρι να βρεις κάτι που πραγματικά να σε συγκινεί. Φυσικά, αν ασχολείσαι με τη ζωγραφική, μια λύση για σένα θα μπορούσε να είναι να δημιουργήσεις μόνος/ -η σου τον πίνακα για το σαλόνι σου.

Πέρα από πίνακες, μπορείς πάντα να τοποθετήσεις αφίσες στους τοίχους του σαλονιού σου. Άλλη μια καλή εναλλακτική επιλογή, είναι να κρεμάσεις κορνίζες με φωτογραφίες των αγαπημένων σου προσώπων, για να τους βλέπεις κάθε μέρα, όπου κι αν βρίσκονται. Τέλος, ένα ρολόι τοίχου μπορεί πάντα να λειτουργήσει και ως διακοσμητικό χώρου, πέρα από το να προσφέρει τη χρηστική λειτουργία του.

#6 Φωτιστικό Δαπέδου

Ο κατάλληλος φωτισμός μπορεί να παίξει σημαντικότατο ρόλο στη δημιουργία ατμόσφαιρας στο χώρο. Ιδιαίτερα κατά τις νυχτερινές ώρες, όπου δεν υπάρχει φυσικό φως, οι επιλογές σου αυξάνονται και πληθύνονται. Ένα όμορφο φωτιστικό δαπέδου μπορεί να αποτελέσει ένα διακριτικό και χρήσιμο στοιχείο για τη διακόσμηση τοίχου σαλονιού. Στην αγορά μπορείς να βρεις τεράστια ποικιλία φωτιστικών, σε διάφορα μεγέθη και σχέδια. Σε ενδιαφέρει κάτι σύγχρονο και μοντέρνο; Ή μήπως αγαπάς το κλασικό, ή είσαι λάτρης της αντίκας; Όποιο κι αν είναι το στυλ σου, το κατάλληλο φωτιστικό θα σε βοηθήσει να το αναδείξεις και να συμπληρώσεις αρμονικά τη διακόσμηση του σαλονιού σου. Φυσικά, μπορείς να διακοσμήσεις τον τοίχο και με μια σειρά από μικρά φωτάκια. Ίσως αυτή η ιδέα να θυμίζει κάπως τα Χριστούγεννα, αλλά είναι πάντα όμορφη, διακριτική και άκρως ατμοσφαιρική.

#7 Κουρτίνες

Οι κουρτίνες δεν είναι χρήσιμες μόνο για να καλύπτουν παράθυρα και μπαλκονόπορτες. Μια κομψή και στυλάτη διπλή κουρτίνα μπορεί να περιβάλλει το παράθυρο του σαλονιού σου και ταυτόχρονα να κοσμεί τον τοίχο. Αν, μάλιστα, έχει ένα σεβαστό ύψος, μπορεί να δείχνει και το ύψος του δωματίου μεγαλύτερο. Σίγουρα, η επιλογή των κατάλληλων κουρτινών δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά με την απαραίτητη έρευνα θα πρέπει να βρεις αυτό που χρειάζεσαι. Επιστράτευσε την καλή σου διάθεση και τη δημιουργικότητα σου και το αποτέλεσμα δε θα σε απογοητεύσει.

Πηγή

http://ift.tt/2x9zUUu