#Χριστουγεννιατικη μελαγχολια

[nickosd]

αχ ποσο σασ μισω…χριστουγεννα! Σκεφτόμουν να το γράψω από τώρα αυτό η να το αφήσω για πιο μετά; Τελικά αποφάσισα οτι ίσως είναι καλύτερο να το γράψω από τώρα, πριν μπω εντελώς στο κλίμα τον εορτών και απλώς γράφω άναρθρες κραυγές. Χριστούγεννα λοιπόν. Μην με παρεξηγείς, είναι ωραία γιορτή. Απλως είμαστε και εμείς οι παράξενες (αν και μαθαίνω οτι όσο πάμε και αυξανόμαστε) ψυχές που τα Χριστούγεννα μας υπενθυμίζουν ως γιορτή και κατάσταση τις ανασφάλειες και τον αγώνα προσωπικής βελτίωσης που έχουμε μπροστά μας. Πολλοί κατά καιρούς με ρωτάνε ''Ρε Νίκο, γιατί δεν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα, τι το κακό έχουν;''Δεν νομίζω οτι είναι τόσο τα Χριστούγεννα το πρόβλημα. Είναι απλώς η αιτία που  μεγαλοποιει τα ''ψυχολογικά'' όσο αναφορά τις ανθρώπι��ες σχέσεις. Βλέπεις παντού γύρω σου χαρούμενα ζευγαράκια, οικογένειες με τα παιδάκια τους, δώρα, χαμόγελα και ξαφνικά νοσταλγείς όλα αυτά που έχεις χάσει, από την μια και είναι μόνο μια ανάμνηση, είτε αυτοί είναι γονείς, είτε κολλητοί, είτε μια σχέση και από την άλλη όλα αυτά που ποτέ δεν είχες μέχρι στιγμής. Είναι η υπενθύμιση του οτι μπορείς και καλύτερα αλλά ούτε και φέτος έφτασες σε αυτό το καλύτερα που φανταζόσουν. Παρατηρώ στον εαυτό μου βέβαια οτι κάθε χρόνο γίνονται και λιγότερο επίπονα (μέχρι στιγμής) γιατί έχω καταφέρει:Πρώτον: να τα αγνοώ (ΟΧΙ, δεν στολίζω και ούτε πρόκεται).Δευτερον:  Να μαθαίνω να εκτιμάω οτι δουλεία έκανα με τον εαυτό μου ή/και με την ζωή μου. Από την πιο μικρή παπαριά, μέχρι όντως κάτι σπουδαίο. Παρ'όλα αυτά όταν βλέπεις κάτι πολύ ''τέλειο'', είτε σε μια ταινία, είτε κάπου έξω έρχεται και σε χτυπάει σαν κεραυνός αυτή η γλυκιά μελαγχολία που θες να κουλουριαστείς σε μια ακρίτσα και να δακρύσεις ήσυχα και διακρητικά σε μια σκοτεινή γωνίτσα. Γιατί πολύ απλά πάλι συγκρίνεις τον εαυτό σου με την ουτοπία που τόσο πολύ θέλεις, αλλά δεν είχες την ευκαιρία να αποκτήσεις.Ίσως επειδή δεν προσπάθησες αρκετά, ίσως γιατί δεν σου δόθηκε, ίσως γιατί απλά δεν έτυχε. Κανείς δεν είπε οτι η ζωή είναι δίκαιη η σωστή. Κανένας δεν παιρνεί (συνήθως) οτι του αξίζει αλλά οτι του τύχει. Από την γέννηση του, μέχρι και τον θάνατο του.  Επίσης δεν καταλαβαίνω αυτά τα μπουρδεδόλογα (ωραία λέξη, ενθουσιάστηκα) του τύπου είναι ''Χριστούγεννα, δείξε λίγο καλοσύνη, κάνε ένα καλό'', είναι ''Χριστούγεννα μην τα περνάς μόνος σου'', ''είναι Χριστούγεννα, δείξε λίγο χαρά'' και όλα αυτά τα ωραία.Η απάντηση μου σε όλα αυτά είναι: Δεν γαμιέσαι λίγο πιο εκεί να δω κάτι; Καταρχάς τι πάει να πει ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ; Και λοιπόν; Λες και βλέπεις ένα ιδιαίτερα σπάνιο φαινόμενο που δεν θα το ξανά δεις ποτέ στην ζωή σου και πρέπει ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΗΠΟΤΕ να το ζήσεις. Όχι κούκλα μου, αν το πάμε έτσι τότε ΟΛΗ την ζωή πρέπει να την ζεις με αυτόν τον τρόπο και όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Εντάξει σέβομαι εν μέρει αυτό με την μοναξιά γιατί αναγνωρίζω οτι σε ρίχνει περισσότερο να κάθεσαι μέσα μόνος σου και να ζεις το δράμα σου στο μυαλό σου και το να βγεις έξω ��ίναι μια διαφυγή, αλλά και πάλι εαν θέλεις να το ζήσεις ειναι δικαίωμα σου, δεν χρειάζεται να σε ''τραμπουκίζουν'' για αυτό. Κάποιος που ενδιαφέρεται θα μπορούσε απλώς να πει, μην μείνεις μέσα, θελώ να περάσουμε μαζί τις γιορτές.Νομίζω οτι αυτό σαν φράση έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη και κάνει τον άλλον να νιώσει πολύ καλύτερα, αλλά πουυυυυυ μυαλό. Όσο για την καλοσύνη των Χριστουγέννων δεν νομίζω οτι χρειάζεται να αναφερθώ. Όποιος κάτσει να το σκεφτεί μπορεί να καταλάβει γιάτι σε οποιαδήποτε άλλη περιπτώση εκτός της αφορμής του να αποτελέσει η αρχή για μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης κάποιου, είναι ''χαζό'' σαν φράση.  Ένα φιλαράκι μου είπε οτι μπορώ να εστιάσω σε αυτά που θέλω να καταφέρω μέσα στις γιορτές και να γιορτάσω για αυτό και για όλα τα καλά που θα έρθουν σε εμένα και τους ανθρώπους που αγαπάω. Λέω να το δοκιμάσω φέτος, ποτέ δεν ξέρεις. Αν έχω μάθει κάτι σε αυτή την ζωή είναι οτι ποτέ δεν ξέρεις πως θα στα φέρει εν τέλει. Έπισης κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η αλλαγή του χρόνου είναι κάτι που δημιουργήθηκε απο εμάς για εμάς. Δεν έχει κάποια μαγική ιδιότητα ούτε είναι κάτι ξεχωριστό. Όπως μετράς την ώρα κάθε μέρα, έτσι μετράς και αυτό. Όποτε το να το γιορτάσω ως κάτι τρομερό και ουάου το βρίσκω τουλάχιστον γελοίο. Γιορτάζω την κάθε μέρα μέσα μου που είμαι ακόμα ζωντανός, εκεί είναι το μυστικό.Εάν θες να κάνεις μια αλλαγή, μην περιμένεις το 2019 λοιπόν, ξεκίνα από τώρα, αρκεί να το θες. Αυτή είναι η συμβουλή μουΚαι εάν αποτύχεις μην σε νοιάζει, η προσπάθεια είναι καλύτερη απο την φαντασία, απλώς θέλει αρχίδια.  Το μοναδικό θετικό μέσα σε όλη αυτή την ενέργεια των εορτών που μπορώ να βρω είναι το εξής: Μπορεί να μας ενεργοποιήσει αρκέτα ώστε να κάνουμε πράγματα που δεν θα περιμέναμε οτι θα κάνουμε ποτέ στην ζωή μας. Είναι λίγο placebo effect αλλά το πιστέυω ακράδαντα...Καλές γιορτές σε όλους λοιπόν και καλό υπόλοιπο μήνα σε εμένα. Και σας παρακαλώ σταματήστε με τα εορταστικά προγράμματα. Όχι εντελώς αλλά βάλτε και καμιά κανονική ταινία που και που!