#Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης | Explore Tumblr posts and blogs

justforbooks · 4 years ago

Photo

Η εκπληκτικά σαγηνευτική και αντιφατική προσωπικότητα του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ εξακολουθεί να γοητεύει μέσα από τους ήρωες και τα βιβλία του «Ο φύλακας στη σίκαλη» και «Η Φράννυ και ο Ζούι» που κυκλοφορούν σε νέες μεταφράσεις από την Αθηνά Δημητριάδου και τις εκδόσεις Πατάκη.

Όταν η Τζένη Μαστοράκη τόλμησε να μεταφράσει τον Φύλακα στη Σίκαλη στα τέλη της δεκαετίας του '70 προφανώς ήξερε πως, όπως και ο ήρωάς της, πήγαινε κόντρα στο κλίμα μιας εποχής που επέβαλε πιο ορθόδοξα και στρατευμένα αναγνώσματα ‒ ποιος μπορούσε να ακούσει τότε τη φωνή ενός μοναχικού εφήβου;

Αντίστοιχα παράδοξη φάνηκε και η απόφασή της να επαναλάβει, δεκαετίες αργότερα, το εγχείρημα, τολμώντας μάλιστα να αλλάξει και τον τίτλο, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η εμμονή δεν χαρακτηρίζει μονάχα τον ήρωα του Σάλιντζερ αλλά και όλους όσους έχει αιχμαλωτίσει για πάντα στη γοητευτική πλεκτάνη του. Ενδεχομένως, ο ήρωας που εκείνη επέβαλε στα ελληνικά γράμματα να είχε ξεπεράσει ακόμα και την ίδια, έχοντας καταστεί πλέον κλασικός, και το σημαντικότερο, έχοντας στοιχειώσει τις μνήμες όλων όσοι προσπάθησαν στη συνέχεια να τον αγνοήσουν, αλλά τον έβρισκαν διαρκώς μπροστά τους.

Ενδεικτική της απαράμιλλης γοητείας που εξακολουθεί να ασκεί ο αιώνιος έφηβος Χόλντεν Κόλφιλντ είναι και η απόφαση των εκδόσεων Πατάκη να προχωρήσουν στη νέα μετάφραση του Φύλακα στη Σίκαλη, μετά την έκδοση του βιβλίου Η Φράννυ και ο Ζούι ‒και τα δυο από την Αθηνά Δημητριάδου‒, ενώ από τις ίδιες εκδόσεις αναμένεται να κυκλοφορήσουν και οι Εννέα Ιστορίες σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη (είχαν κυκλοφορήσει παλιότερα από τις εκδόσεις Καστανιώτη).

Καθώς φαίνεται, το αγόρι, που εδώ και εβδομήντα χρόνια δεν λέει να αφήσει ήσυχη τη λογοτεχνία, ξυπνώντας την από τον λήθαργό της και φωνάζοντας από μέσα του, με όση δύναμη του έχει μείνει, για το «κάλπικο» σύμπαν των δήθεν ρέμπελων, για τις επίσης «κάλπικες» ρομαντικές σχέσεις και τη δήθεν ασφάλεια της οικογένειας, για τα ψευδεπίγραφα «εύγε» του δήμου και των σοφιστών και τις αερολογίες των διανοούμενων, επανέρχεται διαρκώς στο προσκήνιο είτε ως σημείο αναφοράς είτε ως υπόμνηση της εσωτερικής φωνής που διώχνει όλες τις βεβαιότητες.

Ο αξεπέραστος έφηβος Χόλντεν Κόλφιλντ «χορεύει κλακέτες μόνος του για το γούστο του» σαν τον μοναχικό χορευτή του Νίτσε, καπνίζει ασταμάτητα και πίνει ουίσκι με σόδα, διαβάζει Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Τόμας Χάρντι, αλλά όχι τα μυθιστορήματα του συρμού, του αρέσουν οι όμορφες μυρωδιές και από τις άβολες μέρες στο σχολείο προτιμάει να ακούει τζαζ σε ύποπτα υπόγεια. Ακόμα, όμως, και αν θέλγεται από τις όμορφες, μεγαλύτερές του γυναίκες, αντιστέκεται στις πόρνες και παραμένει, παρότι ξέρει ότι έτσι είναι αντιδημοφιλής στις παρέες, μακριά από σεξουαλικές εμπειρίες. Βρίζει ανελέητα ακόμα και όταν ξέρει ότι έχει άδικο και δεν συμβιβάζεται με την εύκολη αποδοχή των άλλων.

Κλεισμένος καθώς είναι στον εαυτό του, απορροφημένος από την προσπάθεια ανεύρεσης της εσωτερικής του αλήθειας, έχει εξοικειωθεί από νωρίς με το γεγονός ότι για να επιβιώσει οφείλει να υποκρίνεται, να είναι ενίοτε σκληρός ή απότομος. Γιατί όχι, αφού ζει σε ένα «κάλπικο» σύμπαν, όπως διαρκώς τονίζει; Εξού και το ότι αποφεύγει να χωρίζει τον κόσμο σε καλούς ή κακούς, μόνο σε γνήσιους ή κάλπικους: καλός για τον Χόλντεν είναι όποιος απλώς μπορεί και τραγουδάει όμορφα ένα τραγούδι ή φοράει ωραία ρούχα και κακός όποιος δεν έρχεται σε επαφή με τον βαθύτερο εαυτό του. Γι' αυτόν τίποτα πέρα από την έννοια της αυθεντικότητας δεν δίνει το απόλυτο μέτρο ‒εδώ θα είχε πολλά να πει ο Χάιντεγκερ‒, αφού το μόνο που αποτιμά με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο την ανθρώπινη φύση είναι ο θάνατος, που ενσκήπτει έτσι κι αλλιώς άδικα.

Τον άδικο θάνατο τον βιώνει, άλλωστε, από νωρίς ο Χόλντεν, με την αυτοκτονία του αδελφού του, ένα γεγονός που επανέρχεται και τον στοιχειώνει για πάντ,α αφού σκέφτεται διαρκώς τον αγαπημένο του αριστερόχειρα Άλι με το ειδικό γάντι του μπέιζμπολ, «που είχε γραμμένα ποιήματα στα δάχτυλα, στην τσέπη, παντού».

Εδώ ακριβώς, λοιπόν, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, βρίσκεται η απάντηση στο αιώνιο αίνιγμα που λέγεται Φύλακας στη Σίκαλη, στο ότι τελικά επαναφέρει διαρκώς, έστω και υπόγεια, την εικόνα του θανάτου, αυτή που αντίκρισε και ο ίδιος ο Τζ.Ντ. Σάλιντζερ, βλέποντας ανθρώπους να σφαγιάζονται στην απόβαση της Νορμανδίας και στις διάφορες μάχες στις οποίες συμμετείχε κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, φέροντας μαζί με την εικόνα και την οσμή της καμένης σάρκας που μύρισε όταν μπήκε από τους πρώτους ως απελευθερωτής στο στρατόπεδο Νταχάου αμέσως μετά το τέλος του πολέμου.

«Δεν πρόκειται να φύγει από τη μνήμη μου η μυρωδιά της ανθρώπινης σάρκας. Θα τη θυμάμαι όσο ζω» έγραφε σε ένα γράμμα προς την κόρη του, το οποίο δημοσιοποιήθηκε, για πρώτη φορά, μαζί με άλλα γράμματα, ημερολόγια και προσωπικά αντικείμενα του συγγραφέα σε περσινή έκθεση στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Εκεί, πέρα από τις αμέτρητες επιστολές, στις οποίες προσέφευγε πάντα ο Σάλιντζερ ως μέσο επικοινωνίας, αφού δεν ήταν ποτέ λάτρης της ανθρώπινης επαφής, τα προσωπικά του μεμοραμπίλια και τα άπειρα ημερολόγια, ξεχώρισαν τα αντικείμενα που δεν αποχωριζόταν όσο ζούσε: μια τεράστια μηχανή κινηματογραφικών προβολών, που εξηγεί τη λατρεία του για το σινεμά ‒άπειρες οι αναφορές στον Φύλακα στη Σίκαλη σε ταινίες‒, τα αυτοσχέδια παιχνίδια, που εξηγούν το περιπαικτικό χαρακτήρα των βιβλίων του, οι φωτογραφικές του μηχανές, ακόμα και μια μικρή, ειδική κάμερα που χρησιμοποιούσε, όπως έγραφε μια σχετική ταμπέλα, ως κατάσκοπος.

Η θητεία του στον μηχανισμό της αντικατασκοπείας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και η ικανότητά του να αποφεύγει όσο ελάχιστοι τη δημοσιότητα προφανώς εξηγούν τη μυστικοπάθεια που συνοδεύει τη συγγραφή και την έκδοση των περισσότερων από τα βιβλία του. Διατηρώντας άκρα μυστικότητα έγραψε τον Φύλακα στη Σίκαλη και με αντίστοιχο τρόπο, χωρίς να το έχει αντιληφθεί κανείς, προχώρησε στην οριστική του έκδοση το 1951, απαιτώντας να μην περιληφθεί καμία φωτογραφία του σε αυτήν.

Προφανώς, ο έφηβος πρωταγωνιστής του λειτούργησε ως ιδανική νοερή παρέα σε όλη την περιπέτεια που έζησε στις διαφορετικές χώρες στην Ευρώπη, από τη Μάχη των Αρδεννών και τη Νορμανδία έως τους δρόμους του Παρισιού και τις μεγάλες μάχες στο Βέλγιο και τη Γερμανία, όπου έγραφε και ξανάγραφε με διαφορετικούς τρόπους τον Φύλακα στη Σίκαλη. Σε αντίθεση, όμως, με τον Σελίν, ο οποίος κατέληξε να χωρέσει τις οδυνηρές μνήμες του από τον Α' Παγκόσμιο σε ένα μακροσκελές αριστουργηματικό παραλήρημα, ο Σάλιντζερ απογύμνωσε τις ιστορίες του από πολεμικού τύπου περιγραφές και τις μετέτρεψε σε υπόγειες αποκαλύψεις εσωτερικής απόγνωσης, την οποία βιώνει από μικρή ηλικία όχι μόνο ο Χόλντεν Κόλφιλντ αλλά όλοι οι έφηβοι πρωταγωνιστές του.

Για παράδειγμα, παρότι οι Εννιά Ιστορίες απηχούν πιο καθαρά τις αναμνήσεις του από το μέτωπο, ο πιο αντιπροσωπευτικός του «ειρηνιστής», όπως αυτοαποκαλείται ο ίδιος ο Κόλφιλντ στον Φύλακα, είναι αυτός ο ατίθασος έφηβος, ο οποίος τελικά ανάγεται σε ιδανικό alter ego του συγγραφέα και σύμβολο αντίστασης σε έναν κίβδηλο και βίαιο κόσμο γεμάτο υπεραναπληρώσεις και ψέματα. Το φαινομενικό ξέσπασμα των λόγων ενός εφήβου που βρίζει με την ίδια ευκολία που γράφει υπέροχες εκθέσεις ‒το μόνο στο οποίο ο Χόλντεν είναι καλός‒ λειτουργεί ως αντιστάθμισμα στην πραγματική βιαιότητα ενός κόσμου που υπήρξε ανέκαθεν ανάλγητος.

Εξού και το ότι το αμερικανικό όνειρο, που είχε αρχίσει να γεννιέται όταν ο Σάλιντζερ επέστρεψε από τον πόλεμο, με τα εύπεπτα κατασκευάσματα του κινηματογράφου και τα μαζικά θεάματα ‒πόσο ακριβείς οι περιγραφές των θλιβερών θεαμάτων στο Radio City στον Φύλακα‒, φαντάζει στα μάτια του συγγραφέα και του ήρωά του εξίσου βίαιο με τον πραγματικό πόλεμο που γνώρισε ο ίδιος από πρώτο χέρι στο μέτωπο.

Σημασία έχει, ωστόσο, να μπορεί κανείς να διακρίνει την πραγματική και ουσιαστική τρυφερότητα που γεννιέται, πέρα από τη βιτρίνα, όταν τα φώτα δεν είναι εκεί: γι' αυτό ο Κόλφιλντ επιμένει με αγωνία και απαράμιλλη τρυφερότητα να ρωτάει τον ταξιτζή της Νέας Υόρκης ποια τύχη είχαν οι πάπιες στην παγωμένη λίμνη του πάρκου και να θυμάται, εκτός από τον αδελφό, τον εξίσου αυτόχειρα συμμαθητή του στο σχολείο του στο Πένσι, όταν όλοι τον έχουν ξεχάσει. Αυτό που επανέρχεται διαρκώς στη μνήμη του είναι η κακοποιημένη φίλη του, που ξεχνάει να βάλει σωστά τις ντάμες στην τελευταία σειρά, και όχι η όμορφη του σχολείου: οι πληγές παραμένουν ανοιχτές, αλλά είναι αυτές που τελικά συνδέουν τους ανθρώπους, η συνωμοσία των χτυπημένων από τη μοίρα που ουρλιάζουν απεγνωσμένα για αγάπη.

Εδώ ακριβώς είναι που φωλιάζει η αδυσώπητη σχεδόν τρυφερότητα του Τζ.Ντ. Σάλιντζερ σε όλα του σχεδόν τα βιβλία: αν ο Χόλντεν προκαλεί σχεδόν κλάματα με τον υπέροχο τρόπο που απευθύνεται και περιγράφει την αδελφή του Φοίβη ‒το Φοιβάκι, όπως την αποκαλεί‒, το ίδιο συμβαίνει και με την παράξενη τρυφερότητα που συνδέει τη Φράννυ και τον Ζούι, απόρροια της αλλόκοτης σχέσης ανάμεσα στα δύο υποτιθέμενα χαρισματικά τέκνα της οικογένειας Γκλας με την υψηλή ευφυΐα, τα οποία ωστόσο έχει σημαδέψει ανεπανόρθωτα η αυτοκτονία του αδελφού τους Σέιμορ ‒το είχαμε συναντήσει στα Μπανανόψαρα‒, προκαλώντας μια παγωμένη θλίψη που έχει φωλιάσει τις ψυχέ�� τους και δεν τους αφήνει καν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα στο σπίτι.

Έτσι, η ζωή τους περιορίζεται στα όρια του μπάνιου και του σαλονιού, όπου παραμένουν αντίστοιχα επί ώρες η Φράννυ και ο Ζούι, κάνοντας μονάχα σκέψεις για το απονενοημένο διάβημα, που τους έχει γίνει εμμονή. Ως μοναδικό αντιστάθμισμα, ο Ζούι προτιμά να γράφει με τρόπο εμμονικό, ξανά και ξανά, φράσεις του Επίκτητου στον πίνακα, ακολουθώντας τη φωνή του στωικού φιλόσοφου που δίδασκε την επιστροφή στη μήτρα της ζωής και την αιώνια ηρεμία, ενώ η Φράννυ επαναλαμβάνει σαν μάντρα μια ανεξήγητη προσευχή, έχοντας για πάντα μαζί της διαρκώς το βιβλίο Η πορεία ενός προσκυνητή.

Και όπως λέει χαρακτηριστικά στη δική της ιστορία, την οποία αφηγείται στο βιβλίο: «Κάπου στον Μεγάλο Γκάτσμπι (που ήταν ο Τομ Σόγιερ μου, όταν ήμουν δώδεκα χρονών), ο νεαρός αφηγητής σχολιάζει ότι καθένας μας τρέφει την υποψία πως διαθέτει τουλάχιστον μία από τις βασικές αρετές και συνεχίζει λέγοντας ότι, κατά τη γνώμη του, η δική του αρετή, να 'ναι καλά το παιδί, είναι η τιμιότητα. Η δική μου νομίζω πως είναι το ότι ξέρω τη διαφορά ανάμεσα σε μια ιστορία μυστικισμού και σε μια ιστορία αγάπης. Λέω, λοιπόν, ότι η τρέχουσα προσφορά μου δεν αποτελεί ιστορία μυστικισμού, ούτε σκοτεινή θρησκευτική ιστορία, κάθε άλλο. Λέω ότι πρόκειται για μια σύνθετη ή πολλαπλή ιστορία αγάπης, γνήσια και περίπλοκη».

Αυτή την αγάπη, λοιπόν, διακηρύσσει ως το πανανθρώπινο θρησκευτικό μήνυμα που θέλει να στείλει ο πάντοτε πιστός, βαθιά θρησκευόμενος, αλλά με διαφορετικά δόγματα και ειρηνιστής Σάλιντζερ ‒ αυτός είναι ο δικός του πανανθρώπινος στόχος, η αγάπη ως μοναδική παντοτινή σωτηρία.

Απόδειξη ότι η μοναδική φαντασίωση που έχει ο Κόλφιλντ, εκτός από το να σώζει τις πάπιες στο πάρκο, είναι πως βρίσκεται σε μια έκταση από σίκαλη που καταλήγει σε έναν γκρεμό και πως φυλάει τα παιδιά να μην πλησιάσουν και γκρεμοτσακιστούν, ως ο πραγματικός φύλακας στη σίκαλη, ο αιώνιος πραγματικός και συμβολικός προστάτης τους. Αυτό είναι το μόνο που τον κάνει καλύτερα και τον ξαλαφρώνει από το «ψυχοπλάκωμα», μια λέξη που επανέρχεται διαρκώς στον λόγο του.

Η πράξη της ύψιστης αγάπης που διακηρύσσει, έστω και με αυτό τον έμμεσο τρόπο, όχι μόνο λειτουργεί αντιθετικά προς την υποτιθέμενη αντιδραστικότητα που ενέπνευσε τους ρέμπελους της ποπ κουλτούρας, τους μπίτνικ ‒ακόμα και δολοφόνους όπως αυτός του Τζον Λένον‒, οι οποίοι έδειξαν να κυριεύονται από την αιώνια επιδραστικότητά του ήρωα του Σάλιντζερ, αλλά αποπνέει ένα μήνυμα λύτρωσης που ως μέτρο σύγκρ��σης έχει τη σχετική αλήθεια του καθενός ξεχωριστά. Πρόκειται για μια μελαγχολική, πλην όμως άκρως λειτουργική αντίφαση που διατρέχει τη ζωή και το έργο του Σάλιντζερ και τον θέλει από τη μια να είναι ένας αμετανόητος μισάνθρωπος και από την άλλη ο δημιουργός ευαίσθητων και μοναχικών εφήβων που ζούσαν μέσα από μπανανότρυπες, κούφια όνειρα και φαντασιώσεις, αναζητώντας πάντοτε επίμονα το πραγματικό νόημα της αγάπης.

Γι' αυτό η λογοτεχνία του, που στην αρχή φαντάζει ως ξεσηκωτική, αντάρτικη, ως η απόλυτη συμβίωση της επαναστατημένης εφηβικής φωνής με την ποίηση (η αγαπημένη του Σάλιντζερ, Σαπφώ, του ενέπνευσε, επίσης, μια σειρά από λακωνικά ποιήματα) τελικά ταυτίζεται με την άρνηση του τετριμμένου και του ψευδεπίγραφου που διαπερνά την πρωτοπορία, την ίδια στιγμή που την ορίζει με τρόπο αδιαμφισβήτητο. Γιατί ο Φύλακας στη Σίκαλη είναι ταυτόχρονα ο,τι πιο μοντέρνο και ατίθασο γέννησε τον περασμένο αιώνα η λογοτεχνία, που εξακολουθεί να εμπνέει και να καθορίζει τους ανθρώπους του σήμερα.

Ευτυχώς, ο Χόλντεν Κόλφιλντ δεν θα μεγαλώσει μέσα μας ποτέ και θα συνεχίσει να μας τσιγκλάει για πάντα.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #J. D. Salinger

1 note · View note

astratv · 2 years ago

Text

«Έκλεψε» την παράσταση στην τελευταία της εμφάνιση

Η Σίντι Κρόφορντ, ένα από τα διασημότερα μοντέλα παγκοσμίως, διανύει το 56ο έτος της ηλικίας της και είναι πιο όμορφη και εντυπωσιακή από ποτέ. Το μοντέλο παραβρέθηκε την Πέμπτη, στα πρώτα βραβεία Justice Albie του Ιδρύματος Κλούνεϊ, στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Τα βραβεία Albie τιμούν τους «δημοσιογράφους, ηγέτες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλους υπερασπιστές της παγκόσμιας…

View On WordPress

0 notes

thenewsmag · 3 years ago

Text

Νέα Υόρκη: Η Stavros Niarchos Foundation Library άνοιξε επίσημα τις πόρτες της

Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης (New York Public Library – NYPL) εγκαινίασε επίσημα την 1η Ιουνίου την πλήρως αναδιαμορφωμένη κεντρική δανειστική βιβλιοθήκη της, τη Stavros Niarchos Foundation Library (SNFL). Η βιβλιοθήκη, που στεγάζεται στη γωνία της 40ης Οδού και της 5ης Λεωφόρου, πρώην Mid-Manhattan Library, ανακαινίστηκε και αναδιαμορφώθηκε πλήρως με την υποστήριξη της πόλης της Νέας…

View On WordPress

0 notes

maxmaggr · 6 years ago

Text

Τόμας Έντισον: Από ένα φτωχό παιδί σε έναν πολυμήχανο εφευρέτη

Πηγή: GettyImages Πίσω από την εύρεση του ηλεκτρικού λαμπτήρα πυράκτωσης, του φωνογράφου, του σύγχρονου τηλεφώνου, της κινηματογραφικής μηχανής προβολής ταινιών, τις σιδηροαλκαλικές μπαταρίες και τις τεχνικές κατασκευής τσιμέντου και χημικών προϊόντων, βρίσκεται ο Τόμας Έντισον. Ένα πολυμήχανο μυαλό, με μια ακόρεστη δίψα για ανακάλυψη και αναγνώριση. Ίσως όταν αναφερόμαστε στην παραγωγή και ανάπτυξη της ενέργειας, το μυαλό μας να πηγαίνει σε μεγαλύτερα ονόματα. Που οδήγησαν σε αυτές τις ανακαλύψεις. Όμως, ο Τόμας Έντισον, αποτελεί μια από τις πιο σύγχρονες μορφές στην εξέλιξη και πρόοδο της τεχνολογίας. Καθώς βρίσκεται πίσω από τις σημαντικότερες εφευρέσεις που διευκόλυναν τη ζωή μας σήμερα. Τόμας Έντισον και καταβολές Ο Αμερικανός εφευρέτης και επιχειρηματίας Τόμας Άλβα Έντισον (πλήρες όνομα), γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1847. Στο Μιλάνο της πολιτείας Οχάιο, των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά του μικρό-έμπορου Σάμιουελ Όγκντεν και της υπομονετικής πρώην δασκάλας Νάνσι Έλιοτ Έντισον. Ο πατέρας του ήταν ένας αυστηρός άνθρωπος, έχοντας βιώσει την απώλεια προηγούμενων παιδιών. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας όμως ήταν πολύ άσχημη. Γεγονός που τους ανάγκασε να μετακομίσουν στο Πορτ Χιούρον του Μίσιγκαν. Όπου και εγκαταστάθηκαν όταν ο Τόμας ήταν επτά ετών, ελπίζοντας σε μια καλύτερη τύχη. Ο Τόμας ήταν ένας ατίθασος νέος. Επιβαρύνοντας ακόμη παραπάνω το βαρύ κλίμα που επικρατούσε στην οικογένεια. Κάτι που επιδεινώθηκε όταν τον έδιωξαν από το σχολείο. Ύστερα από οστρακιά, που είχε περάσει σε μικρότερη ηλικία, του είχε δημιουργηθεί πρόβλημα στην ακοή. Αυτό το «κουσούρι» της βαρηκοΐας του στέρησε μία θέση στα θρανία. Γεγονός που δεν τον πτόησε. Άρχισε αμέσως να μελετά στο σπίτι με τη βοήθεια της μητέρας του. Η μειωμένη ακοή είχε και θετικά αποτελέσματα, καθώς του εξασφάλισε την απαραίτητη απομόνωση, ώστε να έρθει σε επαφή με διάφορα εκλαϊκευμένα επιστημονικά περιοδικά που έπεφταν στα χέρια του. Σε ηλικία μόλις 12 ετών άρχισε να εξοικονομεί τα προς το ζην, πουλώντας εφημερίδες και καραμέλες στο σιδηρόδρομο που ένωνε το Πορτ Χιούρον με το Ντιτρόιτ. Έλειπε ώρες ολόκληρες από το σπίτι, βρίσκοντας αφορμές. Ο λόγος ήταν, εν μέρει, η βίαιη συμπεριφορά του πατέρα του, που προσπαθούσε να τον δαμάσει και ξεπερνούσε τα όρια. Αναφέρεται, ότι μια φορά τον μαστίγωσε για παραδειγματισμό δημόσια. Έτσι «δεύτερο» σπίτι για αυτόν κατέληξε να γίνει ένα βαγόνι. Εκεί όπου εγκατέστησε κιόλας το πρώτο του μικρό εργαστήριό. Εκεί έγραψε και τύπωσε μία μικρή εφημερίδα, τη «Weekly Herald». Τα πρώτα βήματα στον πειραματισμό

Πηγή: ProProfs Η κλίση του Τόμας είχε καταστεί εμφανής. Αυτή αφορούσε τους τρόπους εφαρμογής του ηλεκτρισμού. Άρχισε να πειραματίζεται διαρκώς. Η δουλειά του γραφείου δεν τον «χωρούσε». Ένιωθε ότι δεν ανήκε εκεί. Για αυτό και παραιτήθηκε. Ήταν πλέον αποφασισμένος να γίνει ένας επαγγελματίας εφευρέτης. Δανείστηκε έτσι ένα μικρό ποσό, συνεχίζοντας τις έρευνές του. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς κατέθεσε την πρώτη του ευρεσιτεχνία, έναν μικρό ηλεκτρικό «καταγραφέα φωνής» καθώς και μια συσκευή ηλεκτρικής καταγραφής ψήφων. Η εφεύρεση λειτούργησε άψογα ενώπιον της επιτροπής του Κογκρέσου. Δυστυχώς δεν προσέλκυσε το αγοραστικό κοινό. Δέκα μήνες μετά, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη χωρίς χρήματα. Κοιμόταν σ’ ένα υπόγειο στη Γουόλ Στριτ. Η μεγάλη όμως κρίση στην αγορά το 1869, στον πίνακα αναγραφής των τιμών του χρυσού στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, έδωσε στον Έντισον τη μεγάλη ευκαιρία. Τον κάλεσαν να επισκευάσει το σύστημα. Εκείνος δεν περιορίστηκε στην αποκατάσταση της βλάβης. Πρότεινε μια βελτίωση, η οποία έδινε τη δυνατότητα παροχής τηλεγραφικών πληροφοριών σε συνδεδεμένους με τον πίνακα συνδρομητές- χρήστες. Η ιδέα του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και η κατασκευάστρια εταιρεία του πίνακα, η πρώην εργοδότριά του Western Union, φρόντισε να τον ανταμείψει με 40.000 δολάρια. Το μικρό και κατατρεγμένο αγόρι που κοιμόταν μέσα σε ένα βαγόνι... που ονειρεύονταν πως θα αλλάξει τον κόσμο, έμελλε να τα καταφέρει. Ένα μεταχειρισμένο αντίτυπο περιοδικού, του αυτοδίδακτου Άγγλου φυσικού Μάικλ Φάραντεϊ: «Πειραματικές έρευνες στον ηλεκτρισμό», που είχε αγοράσει αποστηθίζοντας το, άλλαξε την κοσμοθεωρία του. Τα πειράματα του Φάραντεϊ περιγράφονταν τόσο λεπτομερώς, ώστε ο Έντισον τα εκτέλεσε όλα κατά γράμμα. Τις παρατηρήσεις του, κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, τις κατέγραφε σε σημειωματάρια, οι οποίες όπως φάνηκε και στην πορεία αποδείχθηκαν πολύτιμες. Η μεγάλη αναγνώριση Τα χρήματα που έλαβε τον βοήθησαν αρκετά ώστε να συνεχίσει το έργο του. Έτσι έκανε μία νέα αρχή. Ο Έντισον επένδυσε τα χρήματα για την κατασκευή ενός μικρού εργοστασίου στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ. Κατασκευάζοντας τηλέγραφους για το χρηματιστήριο και τηλέγραφους μεγάλης εκτυπωτικής ταχύτητας. Η Western Union του ανέθεσε, επίσης, το έργο της βελτίωσης ενός άλλου τηλεγράφου, που μετέδιδε στοιχεία για τις ποσότητες των αποθηκευμένων προϊόντων. Η εταιρεία ανήκε στους Βάντερμπιλτ και Μόργκαν, που αποτελούσαν τότε, κολοσσούς στα ηλεκτρικά είδη στην Αμερική. Και έτσι ο Έντισον μετατράπηκε γρήγορα στην «ιδιοφυΐα που δούλευε νυχθημερόν σαν σκυλί», όπως τον χαρακτήριζαν και οι εργοδότες του. Λέγεται ότι, για να πάρει άδεια και να δουλεύει όλη τη νύχτα στα γραφεία παρομοίαζε τον εαυτό του με γιατρό που πρέπει να βρίσκεται διαρκώς εκεί για να ελέγχει ανά πάσα ώρα και στιγμή τον σφυγμό των ασθενών του. Τρία χρόνια μετέπειτα και του γάμου του, ήρθε η μεγάλη επιτυχία. Κατασκεύασε τον τετραπλό τηλέγραφο, ο οποίος μπορούσε να στέλνει ταυτόχρονα μηνύματα προς την ίδια κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας μόνο ένα καλώδιο. Και το 1876, δύο χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία, πήρε και μια μεγάλη απόφαση. Εγκατέλειψε οριστικά τη Western Union αλλά και το μικρό εργοστάσιο στο Νιούαρκ, προκειμένου να ιδρύσει ένα επιστημονικό «εργοστάσιο εφευρέσεων», το Μένλο Παρκ, επίσης στο Νιου Τζέρσεϊ, . Ένα εργαστήριο που θα φιλοξενούσε τις έρευνες και τα πειράματα, όχι μόνον του ίδιου, αλλά και των συνεργατών του. Μένλο Παρκ Ελάχιστα πανεπιστήμια μπορούσαν, πλέον, να συναγωνισθούν τον εξοπλισμό του Μένλο Παρκ. όπου σ’ ένα ξύλινο ορθογώνιο κτίριο ο Έντισον είχε εγκαταστήσει γαλβανόμετρα, μπαταρίες, πηνία, μια ατμομηχανή Μπράουν, ένα φωτογραφικό εργαστήριο, ένα σιδηρουργείο και μία βιβλιοθήκη επιστημονικών εκδόσεων. Εκεί βελτίωσε τον «ομιλούντα τηλέγραφο», το τηλέφωνο που είχε κατασκευάσει ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, το 1876. Προσθέτοντας στη συσκευή έναν μεταδότη από άνθρακα αύξησε την ευκρίνεια του ήχου. Εκεί ήταν που «γεννήθηκε» ο φωνόγραφος (1877). Μία εφεύρεση που τον έκανε διάσημο διεθνώς, αλλά δεν έμελλε να έχει, τότε, την αναμενόμενη εμπορική ανταπόκριση, λόγω του υψηλού κόστους της.

Πηγή: Rutgers Ένα χρόνο σχεδόν μετά τον θρίαμβο του φωνογράφου, ο Τόμας Έντισον, εντυπωσιασμένος από το εκτυφλωτικό φως που εξέπεμπε ένα ηλεκτρικό τόξο, που είχε δει στη μεγάλη έκθεση της Φιλαδέλφειας του 1876, ξεκίνησε τις προσπάθειές του να παραγάγει ηλεκτρικό φως. Φυσικά δεν ήταν ο πρώτος. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες προπορεύονταν σε αυτόν τον τομέα, έχοντας εφεύρει το φως βολταϊκού τόξου. Αλλά ο Έντισον είχε βάλει ένα δημόσιο στοίχημα: Να ανακαλύψει τον τρόπο για την παραγωγή ασφαλούς, ήπιου και φθηνού ηλεκτρικού φωτός, που θα αντικαθιστούσε τους λαμπτήρες γκαζιού σε εκατομμύρια σπίτια. Έπειτα από τρία χρόνια, το 1882 ο Έντισον θα δημιουργούσε τον πρώτο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Νέα Υόρκη, την πρώτη πόλη του κόσμου που θα φωτιζόταν με ηλεκτρισμό. Παρ’ όλα αυτά είχε έλθει η στιγμή να εγκαταλείψει οριστικά το Μένλοου Παρκ. Από το 1877, ο Έντισον είχε μεταφέρει ήδη το εργαστήριο ερευνών του στο Γουέστ Όραντζ του Νιου Τζέρσεϊ, σ’ ένα συγκρότημα εργοστασίων. Εκεί απασχολούνταν 5.000 εργαζόμενοι. Η γκάμα των προϊόντων ήταν πλέον τεράστια: κέρινοι δίσκοι φωνογράφου, σπινθηροσκόπια, αλ��αλικές μπαταρίες, πολύγραφοι, κάμερες, κινηματογραφικές μηχανές προβολής. Έτσι από ένα ακόρεστο εφευρέτη, ο Τόμας άρχισε να μεταμορφώνεται σε έναν επιτηδευμένο τυχοδιώκτη της δόξας που είχε κερδίσει. Αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο, σε αυτό το σημείο, ήταν η διάδοση των προϊόντων του στην αγορά. Η γοητευτική και ανεπιτήδευτη εμφάνισή του, τον οδήγησε στο να βρει την δεύτερη σύζυγό του. Τη Μάινα Μίλερ από το Οχάιο, με την οποία απέκτησε δύο γιους και μια κόρη. Το τέλος μιας ιστορίας Ο Τόμας Έντισον ήταν μια αυτοδημιούργητη αλλά και αυτοδίδακτη δύναμη. Η έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης αρχίζει να γίνεται αισθητή. Οι επιστήμονες που εισάγουν τη χρήση εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης για τη μεταφορά του σε μακρινές αποστάσεις, αρχίζουν να αφήνουν πίσω τους τον πρωτοπόρο τηλεγραφητή. Τα κέρδη από τις επιχειρήσεις του ήταν τεράστια. Όμως η αρχή του τέλους είχε ξεκινήσει να διαγράφεται. Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο ηλικιωμένος, πλέον, εφευρέτης ασχολείται περισσότερο με τα «κοινά». Γίνεται πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ναυτικού των ΗΠΑ. Με δική του εισήγηση δημιουργείται το 1920 το πρώτο αμερικανικό στρατιωτικό ερευνητικό ίδρυμα, το Naval Research Laboratory. Ο θάνατος βρήκε τον Τόμας Άλβα Έντισον σε ηλικία 84 ετών στο καταφύγιο του, το εργαστήριο του Γουέστ Όραντζ. Στις 18 Οκτωβρίου του 1931. Την ημέρα που επιχειρούσε να κατασκευάσει ελαστικό από φυτά της Αμερικής. Ο Έντισον κατάφερε να ενσαρκώσει το «μεγάλο αμερικάνικο όνειρο». Από ένα φτωχό παιδί, σε έναν μεγάλο εφευρέτη και επιχειρηματία. Ήταν ο άνθρωπος που έσπρωξε την ανθρωπότητα στην εποχή της μηχανής, της τεχνολογικής ανάπτυξης και της επεξεργασίας της ενέργειας για λαϊκή εκμετάλλευση. Οι εφευρέσεις του κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο του σήμερα και κατ'επέκταση την καθημερινότητα μας με τον πιο ριζικό και απροσδόκητα αντισυμβατικό τρόπο. Πηγές: Τόμας Έντισον, Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki (τελευταία πρόσ��αση 5/1/2019) Τόμας Έντισον 1847- 1931. Ανακτήθηκε από https://www.sansimera.gr (τελευταία πρόσβαση 5/1/2019) Read the full article

#εφευρέτης #ηλεκτρικήενέργεια #ΜάικλΦάραντεϊ #ΜένλοΠαρκ #ΤόμαςΈντισον

0 notes

desbphotos · 8 years ago

Photo

Side of NewYork public Library #ny #photography #photo #image #images #streetphotography #photographer #instagood #instagram #photogram #NewYork #nyc #lifestyle #beautiful #beauty #art #architecture #architectural #design #justgoshoot #view #blackandwhite #black #white (at Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης)

2 notes · View notes

crazynewsgr-blog · 8 years ago

Text

15 κόλπα επιβίωσης του 1900 που είναι χρήσιμα ακόμη και σήμερα

Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, έχει μια απίστευτη ψηφιακή συλλογή παλαιών υλικών και εκτυπώσεις, με αντικείμενα όπως φωτογραφίες, χειρόγραφα και χάρτες. Παρακάτω θα μοιραστούμε μαζί σας τα πιο χρήσιμα αρχεία. Πρόκειται για μια λίστα με συμβουλές και κόλπα από το 1900. Κάποτε, ήταν διαθέσιμες σε συσκευασίες τσιγάρων.

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο: http://bit.ly/2mChdPJ

0 notes

breakingnewslive-gr · 8 years ago

Text

«Χάρι Μπελαφόντε» θα ονομαστεί η δημόσια βιβλιοθήκη στο Χάρλεμ

Ο Αμερικανός τραγουδιστής, ηθοποιός και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα Χάρι Μπελαφόντε έζησε για πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη και έλαβε αμέτρητα βραβεία για τις ανθρωπιστικές του προσπάθειες. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Μπιλ ντε Μπλάζιο και η Δημόσ http://breakingnewslive.net/gr/news/xari-mpelafonte-8a-onomastei-h-dhmosia-biblio8hkh-sto-xarlem?uid=123374&utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

0 notes

justforbooks · 6 years ago

Photo

Ανήμερα της φετινής πρωτοχρονιάς συμπληρώθηκαν τα εκατό χρόνια από την γέννηση του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (Γενάρη επίσης, στις 28, έφυγε κι από τη ζωή το 2010), ο Χόλντεν Κόλφιλντ όμως παραμένει ακόμα 17.

Ο εμβληματικός έφηβος ήρωας του «Φύλακα στη σίκαλη» είναι για πάντα μαρμαρωμένος στο μαυσωλείο της νεανικής μας αποξένωσης παρότι οι γυμνασιόπαιδες που διάβαζαν τις νύχτες με φακό το βιβλίο όταν κυκλοφόρησε το 1951 έχουν - όσοι ζουν ακόμα - περάσει τα ογδόντα.

Ξαναδιαβάζοντάς το ως ενήλικας, νοιώθεις τον πόνο του Χόλντεν να περιφέρεται σαν φάντασμα ακρωτηριασμένου μέλους. O δίκαιος κυνισμός του είναι το ηδύποτο απόσταγμα της εφηβείας. Το συναίσθημα μοιάζει με το να επισκέπτεσαι ξανά το πρώτο σου σπίτι. Η οικειότητα είναι σαγηνευτική, σου προκαλεί όμως συγχρόνως και μια έντονη σύγχυση. Η πλοκή είναι πιο μικρή απ' όσο τη θυμάσαι και κάποιες λεπτομέρειες τις έχεις εντελώς λάθος στη μνήμη σου.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το πόσο επιδραστικός αποδείχθηκε ο τόνος της νουβέλας τις δεκαετίες που έχουν μεσολαβήσει από την πρώτη της έκδοση. Ο Χόλντεν είναι ο Μηδενικός Ασθενής, το αρχέτυπο για τις γενιές που μολύνθηκαν από την μισανθρωπία του. Ζούμε εδώ και δεκαετίες σ' έναν κόσμο πλημμυρισμένο από προνομιούχους λευκούς άντρες που εκλαμβάνουν εσφαλμένα την κατάθλιψή τους ως υπαρξιακή σοφία και το ναρκισσισμό τους ως υπερβατικό όραμα.

Οι «κάλπηδες» του βιβλίου είμαστε εμείς οι ίδιοι. «Ο φύλακας στη σίκαλη» αρχικά δεν είχε παρουσιαστεί ως εφηβικό ανάγνωσμα, λειτούργησε όμως άμεσα σχεδόν ως εφηβικός ύμνος: πάνω από 65 εκατομμύρια αντίτυπα του βιβλίου έχουν πωληθεί.

Υποπτεύεται όμως κανείς ότι αν έκανε το ντεμπούτο της σήμερα η νουβέλα, δε θα αποτελούσε τέτοιας κλίμακας εκδοτικό φαινόμενο. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε ότι μπορούν να συλλάβουν το πνεύμα της εποχής μας οι αγωνίες ενός νεαρού που αποβάλλεται από ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο.

Ο ίδιος ο Σάλιντζερ, ο θρυλικός αναχωρητής, θα είχε ακόμα χειρότερη μοίρα στην εποχή των social media. «Έχω υποστεί περισσότερη εκμετάλλευση και απώλεια ιδιωτικού χώρου απ' όση μπορεί να αντέξει κανείς σε μια ζωή» έγραφε σε επιστολή του το 1980, δεκαετίες πριν εμφανιστούν οι λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σήμερα όμως τόσο οι εκδότες όσο και οι αναγνώστες απαιτούν από τους συγγραφείς να συμμετέχουν ενεργά και αδιαμαρτύρητα στη διαδικασία προώθησης ενός βιβλίου. Ας αναλογιστούμε ότι το 1961, δύο μήνες μετά την έκδοση του μικρού βιβλίου διηγημάτων του Σάλιντζερ, «Φράνι και Ζούι», το περιοδικό Time χάρισε στο συγγραφέα το εξώφυλλο του και ένα συνοδευτικό προφίλ 6.000 λέξεων – το όνειρο κάθε εκδότη – χωρίς να υπάρχει ούτε κουβέντα από τον ίδιο αλλά ούτε και κάποια πρόσφατη φωτογραφία του.

Η απαίτησή μας όμως για διαρκή πρόσβαση στις ζωές των συγγραφέων δεν είναι η μόνη πρόκληση που θα αντιμετώπιζε ο Σάλιντζερ στη σύγχρονη εκδοτική αγορά. Όταν το 1998 η πρώην σύντροφός του Τζόις Μέιναρντ εξέθεσε με λεπτομέρειες την ταραχώδη σχέση που είχε ως έφηβη ακόμα, με τον συγγραφέα, λοιδορήθηκε από πολλούς σε μια εποχή που ακόμα κέρδιζε άμεσο συχωροχάρτι η βίαιη συμπεριφορά αντρών, ειδικά αν είχαν γράψει τόσο εμβληματικά και δημοφιλή βιβλία.

Το #MeToo κίνημα όμως άλλαξε ριζικά τις παραμέτρους σχετικά με το ποια συμπεριφορά μπορεί να είναι αποδεκτή, όπως σημείωσε πριν από λίγους μήνες η ίδια η Μέιναρντ καθώς θυμόταν τον τρόπο με τον οποίο την μεταχειρίστηκε τότε ο ��ύπος. Προς το τέλος του βιβλίου ο Χόλντεν έχει αρχίσει να αναλ��νεται από μια εμμονική σκέψη: «Μη μ' αφήσετε να εξαφανιστώ... Μη μ' αφήσετε να εξαφανιστώ».

Απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον σύντομα. Θα επιζήσει όμως η γοητεία του Σάλιντζερ μετά το πέρας των γενεών που τον υιοθέτησαν ως τον μισανθρωπικό τους άγιο; Όπως τα διοράματα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που λατρεύει ο Χόλντεν, τα βιβλία του Σάλιντζερ δεν αλλάζουν ποτέ. Ο ίδιος έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να διασφαλίσει την απαγόρευση μεταφορών, προσαρμογών ή συνεχειών του «Φύλακα στη σίκαλη». Δεν υπάρχουν ούτε e-books ούτε audio εκδοχές των βιβλίων του, ούτε μεταφορές στο σινεμά, στην τηλεόραση ή στη σκηνή. Προς το παρόν τουλάχιστον.

Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης ετοιμάζει για τον Οκτώβριο μια μεγάλη έκθεση με χειρόγραφα, βιβλία, επιστολές και διάφορα προσωπικά αντικείμενα, αλλά σίγουρα κανένα από τα ανέκδοτα κείμενά του που επιμόνως θρυλείται ότι υπάρχουν.

Μόνο ένα αυστηρής αισθητικής «κουτί» ανθολογίας (boxed set) κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο εξ αφορμής των επερχόμενων εκατοστών γενεθλίων του και ακόμα κι αυτό θεωρήθηκε παρασπονδία, όπως παραδέχθηκε ο γιος του Μάθιου, δηλώνοντας ότι ο πατέρας του δε θα ενέκρινε ποτέ τέτοιες πολυτελείς και ανασχεδιασμένες εκδόσεις: «Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μισούσε με πάθος αυτή την εκατονταετηρίδα».

Με στοιχεία από το άρθρο του βιβλιοκριτικού Ron Charles, "J.D. Salinger at 100: Is 'The Catcher in the Rye' still relevant?" που δημοσιεύτηκε στην Washington Post.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS

3 notes · View notes

maxmaggr · 6 years ago

Text

Τόμας Έντισον: Από ένα φτωχό παιδί σε έναν πολυμήχανο εφευρέτη

Πηγή: Rutgers Ένα χρόνο σχεδόν μετά τον θρίαμβο του φωνογράφου, ο Τόμας Έντισον, εντυπωσιασμένος από το εκτυφλωτικό φως που εξέπεμπε ένα ηλεκτρικό τόξο, που είχε δει στη μεγάλη έκθεση της Φιλαδέλφειας του 1876, ξεκίνησε τις προσπάθειές του να παραγάγει ηλεκτρικό φως. Φυσικά δεν ήταν ο πρώτος. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες προπορεύονταν σε αυτόν τον τομέα, έχοντας εφεύρει το φως βολταϊκού τόξου. Αλλά ο Έντισον είχε βάλει ένα δημόσιο στοίχημα: Να ανακαλύψει τον τρόπο για την παραγωγή ασφαλούς, ήπιου και φθηνού ηλεκτρικού φωτός, που θα αντικαθιστούσε τους λαμπτήρες γκαζιού σε εκατομμύρια σπίτια. Έπειτα από τρία χρόνια, το 1882 ο Έντισον θα δημιουργούσε τον πρώτο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Νέα Υόρκη, την πρώτη πόλη του κόσμου που θα φωτιζόταν με ηλεκτρισμό. Παρ’ όλα αυτά είχε έλθει η στιγμή να εγκαταλείψει οριστικά το Μένλοου Παρκ. Από το 1877, ο Έντισον είχε μεταφέρει ήδη το εργαστήριο ερευνών του στο Γουέστ Όραντζ του Νιου Τζέρσεϊ, σ’ ένα συγκρότημα εργοστασίων. Εκεί απασχολούνταν 5.000 εργαζόμενοι. Η γκάμα των προϊόντων ήταν πλέον τεράστια: κέρινοι δίσκοι φωνογράφου, σπινθηροσκόπια, αλκαλικές μπαταρίες, πολύγραφοι, κάμερες, κινηματογραφικές μηχανές προβολής. Έτσι από ένα ακόρεστο εφευρέτη, ο Τόμας άρχισε να μεταμορφώνεται σε έναν επιτηδευμένο τυχοδιώκτη της δόξας που είχε κερδίσει. Αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο, σε αυτό το σημείο, ήταν η διάδοση των προϊόντων του στην αγορά. Η γοητευτική και ανεπιτήδευτη εμφάνισή του, τον οδήγησε στο να βρει την δεύτερη σύζυγό του. Τη Μάινα Μίλερ από το Οχάιο, με την οποία απέκτησε δύο γιους και μια κόρη. Το τέλος μιας ιστορίας Ο Τόμας Έντισον ήταν μια αυτοδημιούργητη αλλά και αυτοδίδακτη δύναμη. Η έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης αρχίζει να γίνεται αισθητή. Οι επιστήμονες που εισάγουν τη χρήση εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης για τη μεταφορά του σε μακρινές αποστάσεις, αρχίζουν να αφήνουν πίσω τους τον πρωτοπόρο τηλεγραφητή. Τα κέρδη από τις επιχειρήσεις του ήταν τεράστια. Όμως η αρχή του τέλους είχε ξεκινήσει να διαγράφεται. Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο ηλικιωμένος, πλέον, εφευρέτης ασχολείται περισσότερο με τα «κοινά». Γίνεται πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ναυτικού των ΗΠΑ. Με δική του εισήγηση δημιουργείται το 1920 το πρώτο αμερικανικό στρατιωτικό ερευνητικό ίδρυμα, το Naval Research Laboratory. Ο θάνατος βρήκε τον Τόμας Άλβα Έντισον σε ηλικία 84 ετών στο καταφύγιο του, το εργαστήριο του Γουέστ Όραντζ. Στις 18 Οκτωβρίου του 1931. Την ημέρα που επιχειρούσε να κατασκευάσει ελαστικό από φυτά της Αμερικής. Ο Έντισον κατάφερε να ενσαρκώσει το «μεγάλο αμερικάνικο όνειρο». Από ένα φτωχό παιδί, σε έναν μεγάλο εφευρέτη και επιχειρηματία. Ήταν ο άνθρωπος που έσπρωξε την ανθρωπότητα στην εποχή της μηχανής, της τεχνολογικής ανάπτυξης και της επεξεργασίας της ενέργειας για λαϊκή εκμετάλλευση. Οι εφευρέσεις του κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο του σήμερα και κατ'επέκταση την καθημερινότητα μας με τον πιο ριζικό και απροσδόκητα αντισυμβατικό τρόπο. Πηγές: Τόμας Έντισον, Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki (τελευταία πρόσβαση 5/1/2019) Τόμας Έντισον 1847- 1931. Ανακτήθηκε από https://www.sansimera.gr (τελευταία πρόσβαση 5/1/2019) Read the full article

#εφευρέτης #ηλεκτρικήενέργεια #ΜάικλΦάραντεϊ #ΜένλοΠαρκ #ΤόμαςΈντισον

0 notes

maxmaggr · 6 years ago

Text

Τόμας Έντισον: Από ένα φτωχό παιδί σε έναν πολυμήχανο εφευρέτη

Πηγή: Rutgers Ένα χρόνο σχεδόν μετά τον θρίαμβο του φωνογράφου, ο Τόμας Έντισον, εντυπωσιασμένος από το εκτυφλωτικό φως που εξέπεμπε ένα ηλεκτρικό τόξο, που είχε δει στη μεγάλη έκθεση της Φιλαδέλφειας του 1876, ξεκίνησε τις προσπάθειές του να παραγάγει ηλεκτρικό φως. Φυσικά δεν ήταν ο πρώτος. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες προπορεύονταν σε αυτόν τον τομέα, έχοντας εφεύρει το φως βολταϊκού τόξου. Αλλά ο Έντισον είχε βάλει ένα δημόσιο στοίχημα: Να ανακαλύψει τον τρόπο για την παραγωγή ασφαλούς, ήπιου και φθηνού ηλεκτρικού φωτός, που θα αντικαθιστούσε τους λαμπτήρες γκαζιού σε εκατομμύρια σπίτια. Έπειτα από τρία χρόνια, το 1882 ο Έντισον θα δημιουργούσε τον πρώτο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Νέα Υόρκη, την πρώτη πόλη του κόσμου που θα φωτιζόταν με ηλεκτρισμό. Παρ’ όλα αυτά είχε έλθει η στιγμή να εγκαταλείψει οριστικά το Μένλοου Παρκ. Από το 1877, ο Έντισον είχε μεταφέρει ήδη το εργαστήριο ερευνών του στο Γουέστ Όραντζ του Νιου Τζέρσεϊ, σ’ ένα συγκρότημα εργοστασίων. Εκεί απασχολούνταν 5.000 εργαζόμενοι. Η γκάμα των προϊόντων ήταν πλέον τεράστια: κέρινοι δίσκοι φωνογράφου, σπινθηροσκόπια, αλκαλικές μπαταρίες, πολύγραφοι, κάμερες, κινηματογραφικές μηχανές προβολής. Έτσι από ένα ακόρεστο εφευρέτη, ο Τόμας άρχισε να μεταμορφώνεται σε έναν επιτηδευμένο τυχοδιώκτη της δόξας που είχε κερδίσει. Αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο, σε αυτό το σημείο, ήταν η διάδοση των προϊόντων του στην αγορά. Η γοητευτική και ανεπιτήδευτη εμφάνισή του, τον οδήγησε στο να βρει την δεύτερη σύζυγό του. Τη Μάινα Μίλερ από το Οχάιο, με την οποία απέκτησε δύο γιους και μια κόρη. Το τέλος μιας ιστορίας Ο Τόμας Έντισον ήταν μια αυτοδημιούργητη α��λά και αυτοδίδακτη δύναμη. Η έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης αρχίζει να γίνεται αισθητή. Οι επιστήμονες που εισάγουν τη χρήση εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης για τη μεταφορά του σε μακρινές αποστάσεις, αρχίζουν να αφήνουν πίσω τους τον πρωτοπόρο τηλεγραφητή. Τα κέρδη από τις επιχειρήσεις του ήταν τεράστια. Όμως η αρχή του τέλους είχε ξεκινήσει να διαγράφεται. Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο ηλικιωμένος, πλέον, εφευρέτης ασχολείται περισσότερο με τα «κοινά». Γίνεται πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ναυτικού των ΗΠΑ. Με δική του εισήγηση δημιουργείται το 1920 το πρώτο αμερικανικό στρατιωτικό ερευνητικό ίδρυμα, το Naval Research Laboratory. Ο θάνατος βρήκε τον Τόμας Άλβα Έντισον σε ηλικία 84 ετών στο καταφύγιο του, το εργαστήριο του Γουέστ Όραντζ. Στις 18 Οκτωβρίου του 1931. Την ημέρα που επιχειρούσε να κατασκευάσει ελαστικό από φυτά της Αμερικής. Ο Έντισον κατάφερε να ενσαρκώσει το «μεγάλο αμερικάνικο όνειρο». Από ένα φτωχό παιδί, σε έναν μεγάλο εφευρέτη και επιχειρηματία. Ήταν ο άνθρωπος που έσπρωξε την ανθρωπότητα στην εποχή της μηχανής, της τεχνολογικής ανάπτυξης και της επεξεργασίας της ενέργειας για λαϊκή εκμετάλλευση. Οι εφευρέσεις του κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο του σήμερα και κατ'επέκταση την καθημερινότητα μας με τον πιο ριζικό και απροσδόκητα αντισυμβατικό τρόπο. Πηγές: Τόμας Έντισον, Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki (τελευταία πρόσβαση 5/1/2019) Τόμας Έντισον 1847- 1931. Ανακτήθηκε από https://www.sansimera.gr (τελευταία πρόσβαση 5/1/2019) Read the full article

#εφευρέτης #ηλεκτρικήενέργεια #ΜάικλΦάραντεϊ #ΜένλοΠαρκ #ΤόμαςΈντισον

0 notes