#Γαλήνη

[skepsh-rypansh]

"Ελπίζω να μην είναι μόνο μια απεγνωσμένη πεποίθηση μου εξαιτίας των συναισθημάτων μου για 'σένα. Να είσαι πράγματι αυτό που είδα & γνώρισα. Ο πιο όμορφος άνθρωπος που συνάντησα ποτέ μου."

~Κ.

[koproskylogiapanta]

«Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,

την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό

μονάχα μια στιγμή ανησύχησε:

μήπως και δεν του απόμενε

τίποτα πια θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν

μια νίκη του χιονιού,

μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,

μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.»

-Γ.Ρίτσος

[molitsa]

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —

φωνή που μπαίνει

μες στην καρδιά μας και την συγκινεί

και την ευφραίνει.

[teensy-desparado]

Και είδαμε τα αστέρια να στάζουν στην βραχώδη ράχη του βουνού, να κυλάνε μέχρι την κρήνη και να σβήνουν στην σιγαλιά της νύχτας.

[nevriasmenos]

Ηλιοβασίλεμα στο Αιγαίο

Όταν ο ήλιος ενώνεται με την θάλασσα δημιουργείται η γαλήνη

Νας,Ικαρια 2023

[lostwhy]

Θάλασσα, μικρά ταξίδια και γαλήνη.

[eptileeikala]

Καλοκαίρι ,θάλασσα ,ηρεμία ,γαλήνη , φιλια κάτω από τον ήλιο ή από τα αστέρια στο Πηλιο και όνειρα ,σπουδαίο πραγμα να ονειρεύεσαι .Το απόγευμα στο Κώστα ,2 μπυρες ,μουσική και συζήτηση μέχρι το πρωί .Θα αγαπώ για πάντα τα καλοκαίρια .Ήταν ένα καταπληκτικό Σαββατοκύριακο .

Υγ, The brown eyes chico,they never lie !

[0cean--soul]

επιστροφή

Η θάλασσα έγινε άγρια Ο Άνεμος την έσπρωξε μακριά, τα κύματα χτυπούν Βράχια γνώριμα

Δεν είναι εύκολο να κρατηθείς όταν το μυαλό γίνεται καταιγίδα Όταν το παρελθόν σε τραβάει πίσω και η ακτή μοιάζει ξένη

Όμως η θάλασσα θυμάται τον δρόμο της επιστροφής. Όσο κι αν χαθεί, πάντα βρίσκει γαλήνη

Μην παλεύεις με τον Άνεμο Μην φοβάσαι τα Κύματα Η καταιγίδα δεν κρατά για πάντα Κι εσύ δεν γεννήθηκες για να χαθείς

Είσαι Θάλασσα!

[spiritsdancinginthenight]

Pyxis with lid, decorated with marriage preparations. Inscription content, list of women's names:

ΓΑΛΕΝΕ (Γαλήνη), Galene ΚΥΜΟΘΕΑ (Κυμοθέα), Kymothea ΚΥΜΟΔΩKΕ (Κυμοδόκη), Kymodoke ΘΑΛΕΙΑ (Θαλεια), Thaleia ΓΛΑΥΚΕ (Γλαύκη), Glauke ΔΟΣΩ (Δώσω), Doso ΠΟΝΤΟΜΕΔΕΙΑ (Ποντομεδεία), Pontomedeia

Attica, Ancient Greece. c. 440-415 B.C. Attributed to, the Eretria Painter. British Museum. 1874,0512.1

[clevervoidgladiator]

Όταν ερωτεύεσαι ξανά, είναι σαν την πρώτη σου φορά.

Δεν έχω κάτι να γράψω τελευταία, είμαι γεμάτη συναίσθημα, ο έρωτας με έχει περικυκλώσει.

Ότι και να γράψω δεν είναι αρκετό να τον περιγράψει.

Ούτως η άλλως τι να πρώτο θίξω, τα γαλαζοπράσινα μάτια του που χαζεύω και χάνομαι στις θάλασσες του μυαλού του.

Τα βελούδινα χείλη του να σχηματίζουν ένα βαθύ χαμόγελο σαν με κοιτά.

Το ακυβέρνητο σώμα του να επιπλέει αγκυροβολημένο, αναμένοντας την ένωση, που όταν το κοιτάω, το εικάζω γυμνό μαζί με το δικό μου .

Μια εσωτερική γαλήνη μα ταυτόχρονα ένα αίσθημα άγχους όταν τον πλησιάζω.

Πως χάνω τα λόγια μου όταν με κοιτά κατάματα και νιώθω τα μάγουλα μου να ροδιζουν.

Ποσο θέλω το πάθος αυτό να υπερνικήσει κάθε άλλο μας εμπόδιο, να το έχεις και εσύ και εγώ,

Να το κτίσουμε πολύ σιγά, μεθοδικά, προσεχτικά,

Με μια κίνηση σφοδρή,

Να συμβάλει μια έκρηξη,

Να τιναχτουμε στον αέρα και να μην γυρίσουμε ποτέ στ�� γη.

[tokoritsipouepizei]

Χάθηκα στους πίνακες γιατί αυτοι μου έδωσαν τη γαλήνη που έψαχνα

[clementine-kruczynski123]

Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους,

για τους γενναίους, τους δυνατούς

Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,

τα γενναία, τα δυνατά

Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,

γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,

κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια

Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και

γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών,

[...]

Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,

Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ’ στη

νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,

Μ’ ένα σκοπό του ταξειδιού: π ρ ο ς τ’ ά σ τ ρ α.

| Νίκος Εγγονόπουλος | Μπολιβάρ | Ποιήματα |

[arkasyl18120]

Μετά από τόσο καιρό κοίταξα κατάματα κάποιον και του είπα «είμαι σε απόλυτη γαλήνη. Δεν έχω ταραχή μέσα μου.»

Οι άνεμοι μου κόπασαν. Η θάλασσα γαλήνεψε. Ο ήλιος λάμπει. Άσε την φλόγα να καίει.

Η ψυχική ηρεμία και γαλήνη είναι ο μόνος δρόμος. Πρέπει να την κατακτήσεις αλλιώς πάντα θα είσαι σκλάβος σου.

-Α. Π

[emptyenough]

Αν με βάλεις να σκεφτώ πως μοιάζει η δική μου γαλήνη. Θα σου περιέγραφα ένα μέρος με φως , γιατί με κούρασαν τα τόσα σκοτάδια εδώ. Ένα μέρος με χρώματα και λουλούδια ,πολλά λουλούδια ,περισσότερα από εκείνα που παλεύω να χωρέσω στο βάζο μου. Ένα μέρος με μουσικές και γέλια , γέλια από ανθρώπους που η ψυχή τους λάμπει στα μάτια τους. Ένα μέρος με βιβλία και αρώματα φρέσκου καφέ. Ένα μέρος με χορούς και αράγματα κάτω από τα αστέρια. Ένα μέρος με αγκαλιές πάνω σε θέες καθώς δύει ο ήλιος. Κατάλαβες λοιπόν γιατί δυσκολεύομαι να υπάρξω στην πραγματικότητα του σήμερα; Και γιατί συνεχίζω να είμαι μόνη μου;

[h-xwra-twn-grammatwn]

Κάνεις δε πρόσεξε τα βήματα που κάνω

Πως κάθε μέρα δίπλα από λεπίδα κοιμάμαι και ξυπνάω

Όπως κανείς δεν είδε τη χαρακιά εκείνη

Και ύστερα που το κρυψα μέσα σε μια μικρή γαλήνη

Αφού κείμενο αγάπης το έχει τυλίξει

Ένα χαρτί με ένα λουλούδι το περιτριγυριζει

Να με φυλα καλά σε κάθε μονοπατι

Όπως οι ονειροπαγιδες που έβαλα στο μάτι

Οι τρις τους είναι, γύρω απτό κρεβάτι

Μήπως και ξεφύγω από τον εφιάλτη

Ένα φιλί στο καρπό

Και ο πόνος σαν αγκάθι

Θυμάμαι όταν σε κρατώ

Το γλυκόπικρο το δάκρυ

Άσε με να σε κοιτώ

Χωρίς να λάμπει το φεγγάρι

Σα ξεφωτο γλυκό

Που λούζει το μαξιλάρι

[mauradusus]

"The Birth of Venus" by Sandro Botticelli

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ

Στὸ ρόδινα μάκαριο φῶς, νά με, ἀνεβαίνω τῆς αὐγῆς,

μὲ σηκωμένα χέρια,

ἡ θεία γαλήνη μὲ καλεῖ τοῦ πέλαου, ἔτσι γιὰ νὰ βγῶ

πρὸς τὰ γαλάζια αἰθέρια·

μὰ ὢ ἄξαφνες πνοὲς τῆς γῆς ποὺ μὲς στὰ στήθια μου χυμᾶν

κι ἀκέρια με κλονίζουν!

Ὦ Δία, τὸ πέλαγο εἶν᾿ βαρὺ καὶ τὰ λυτά μου τὰ μαλλιὰ

σὰ πέτρες μὲ βυθίζουν!

Αὖρες τρεχάτε -ὦ Κυμοθόη, ὦ Γλαύκη,- ἐλᾶτε πιάστε μου

τὰ χέρια ἀπ᾿ τὴ μασκάλη.

Δὲ πρόσμενα ἔτσι μονομιᾶς παραδομένη νὰ βρεθῶ

μὲς στοῦ Ἥλιου τὴν ἀγκάλη...

-Άγγελος Σικελιανός,1915