#Απάνθρωποι

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-4422-6 Συγγραφέας: Γεώργιος Παμπούκης Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 421 Ημερομηνία Έκδοσης: 2012-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-16-4422-6 Συγγραφέας: Γεώργιος Παμπούκης Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 421 Ημερομηνία Έκδοσης: 2012-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-16-4422-6 Συγγραφέας: Γεώργιος Παμπούκης Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 421 Ημερομηνία Έκδοσης: 2012-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[eclecticstarlightblogger]

Κεφαλονιά: Σταύρωσαν και κρέμασαν αλεπού σε δέντρο!

Δεν το χωρά ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη στο νησί της Κεφαλονιάς. Απάνθρωποι αποφάσισαν να κακοποιήσουν και να θανατώσουν μία αλεπού! Σύμφωνα με πληροφορίες, το άτυχο ζωάκι εντοπίστηκε νεκρό από έναν περαστικό σε δέντρο στην επαρχιακή οδό Αργοστολίου-Ληξουρίου. Η αλεπουδίτσα πρώτα πυροβολήθηκε και μετά σταυρώθηκε και κρεμάστηκε στο δέντρο αφού της έκοψαν την ουρά. Ο […] Κεφαλονιά: Σταύρωσαν…

[thoughtfullyblogger]

Κεφαλονιά: Σταύρωσαν και κρέμασαν αλεπού σε δέντρο!

Δεν το χωρά ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη στο νησί της Κεφαλονιάς. Απάνθρωποι αποφάσισαν να κακοποιήσουν και να θανατώσουν μία αλεπού! Σύμφωνα με πληροφορίες, το άτυχο ζωάκι εντοπίστηκε νεκρό από έναν περαστικό σε δέντρο στην επαρχιακή οδό Αργοστολίου-Ληξουρίου. Η αλεπουδίτσα πρώτα πυροβολήθηκε και μετά σταυρώθηκε και κρεμάστηκε στο δέντρο αφού της έκοψαν την ουρά. Ο […] Κεφαλονιά: Σταύρωσαν…

[greekblogs]

Κεφαλονιά: Σταύρωσαν και κρέμασαν αλεπού σε δέντρο!

Δεν το χωρά ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη στο νησί της Κεφαλονιάς. Απάνθρωποι αποφάσισαν να κακοποιήσουν και να θανατώσουν μία αλεπού! Σύμφωνα με πληροφορίες, το άτυχο ζωάκι εντοπίστηκε νεκρό από έναν περαστικό σε δέντρο στην επαρχιακή οδό Αργοστολίου-Ληξουρίου. Η αλεπουδίτσα πρώτα πυροβολήθηκε και μετά σταυρώθηκε και κρεμάστηκε στο δέντρο αφού της έκοψαν την ουρά. Ο […] Κεφαλονιά: Σταύρωσαν…

[skandaladiaplokidiafthora]

Κεφαλονιά: Σταύρωσαν και κρέμασαν αλεπού σε δέντρο!

Δεν το χωρά ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη στο νησί της Κεφαλονιάς. Απάνθρωποι αποφάσισαν να κακοποιήσουν και να θανατώσουν μία αλεπού! Σύμφωνα με πληροφορίες, το άτυχο ζωάκι εντοπίστηκε νεκρό από έναν περαστικό σε δέντρο στην επαρχιακή οδό Αργοστολίου-Ληξουρίου. Η αλεπουδίτσα πρώτα πυροβολήθηκε και μετά σταυρώθηκε και κρεμάστηκε στο δέντρο αφού της έκοψαν την ουρά. Ο […] Κεφαλονιά: Σταύρωσαν…

[xehasmenesithakes]

Χάρη μου μόλις τελείωσα πανελλήνιες και έχω ξεκινήσει δυο δουλειές έχω εξαντληθεί και δεν μπορώ να πάρω ρεπό. Κάθε μέρα θέλω να κλάψω. Οι τουρίστες είναι απάνθρωποι. Σήμερα μάζεψα χρησιμοποιημένη πάνα μωρού από την άμμο την οποία είχαν προσπαθήσει να θάψουν. Είναι όλοι πολύ απαιτητικοί και με κουράζει τόσο πολύ ο ήλιος. Σήμερα μάλλον έπαθα ηλία��η και δεν μπορώ να λειτουργ��σω καθόλου. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον στις 20 που παίρνει άδεια από το στρατό το αγόρι μου να μην έχει τόσο κόσμο για να ζητήσω ρεπό.

Καλη δυναμη καλο μου…Πραγματικα λιγο απο η σεζον φετος καταλαβα ποσο δυσκολο ειναι και ζορικο ολο αυτο και συ κανεις και το πιο δυσκολο κατα την γνωμη μου.Μην χασεις τον εαυτο σου και την υγεια σου για τιποτα.Πραγματικα αμα δεν την παλευεις απλα παρατα τους..Να τρως καλα και να κοιμασαι καλα και ευχομαι παρα παρα πολλα τιπς και ρεπο οταν θες..

[glaufxgarland]

ΠΟΛΛΑ ΟΣΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ

ΠΟΛΛΑ ΟΣΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (Παρακάτω δεν αναφέρω ονομασίες εμπόρων τροφών για προφανείς λόγους, αλλά να έχετε υπ' όψιν σας πως δεν λείπει κανείς όλων των γνωστών επωνυμιών της Ελλάδας και γενικώς όλου του πλανήτη) ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΧθες, καθώς μετέφερα από το τυπογραφείο, τα βιβλία του Κτενά (Το καθημερινό εγχειρίδιο του αντάρτη πόλης) και του Μαρά (Για πάντα μαζί), έπεσε η ματιά μου σε φορτηγό έξω από χασάπικο. Είδα πως φόρτωναν διάφορα χαλασμένα ζωικά υπολείμματα (κόκαλα λίπη και άλλα κομμάτια κρεάτων από διαφορετικά ζώα όλα μαζί), το φορτηγό ήταν γεμάτο. Αισθάνθηκα κάτι παράξενο, το οποίο επιβεβαιώθηκε σήμερα, καθώς είδα τις ιστοσελίδες αυτών των εταιριών συλλογής αυτών των υπολειμμάτων αλλά και πτωμάτων ζώων. Σκέφτηκα πως αν τα ανακυκλώνουν και τα κάνουν λιπάσματα και καύσιμα και άλλα (όπως είναι γνωστό), καλώς. Αλλά αν τα κάνουν ζωοτροφές, είναι κάτι το απάνθρωπο και απερίγραπτο και όποιος αγοράζει ζωοτροφές από τέτοιου είδους ανακ��κλωση, μετά δηλητηριάζει τα οικόσιτα ζώα αλλά και εμάς, αν ταΐζουν τα όσα ζωντανά μετά σφάζονται για να τα μεταφέρουν πάλι στο χασάπικο. Ε λοιπόν αυτό ακριβώς κάνουν. Δηλαδή με τα υπολείμματα κάνουν διαφόρων ειδών ζωοτροφές (κυρίως οικόσιτων) και ταϊζουν τα κακόμοιρα ζώα με κάποιου είδους άλευρα από αυτά τα πτώματα. Εδώ ερωτώ: Πως είναι δυνατόν να επιτρέπεται να φτιάχνονται ζωοτροφές από μισοσαπισμένα υπολείμματα. Θα αναρωτιέστε τι παράγουν από σάπια τυριά, κρέατα, ιχθύες, λάδια και άλλα τέτοιου είδους υπολείμματα. Ορίστε μερικά παραδείγματα, τα οποία επιβεβαιώνουν πως τα τρώμε ξανά και εμείς διότι αν αυτά γίνουν ζωοτροφές μας μας έρχονται πίσω σε μορφή χοίρινού κρέατος μοσχαρίσιου ιχθύων πτηνών και άλλων. Το χειρότερο είναι πως από αυτά φτιάχνουν τροφές οικόσιτων ζώων και έτσι όλα τα σκυλάκια και οι γατούλες σας τρέφονται με άλευρα πτωμάτων χωρίς καμία άλλη επεξεργασία (δηλαδή να το φάει ένα άλλο ζώο ή φυτό και να το επεξεργαστεί το σώμα του). Επίσης αυτό σημαίνει πως όλα τα είδη GMO, ραδιενεργών, χημικών αντιβιοτικών και οποίος ξέρει οποίες άλλων ειδών μολυσμένων και άλλων ουσιών μειγνύονται (κάποιες αφαιρούνται άλλες όχι) και μετά διοχετεύονται ξανά στην αγορά σε άλλη μορφή για να τραφούμε εμείς, όπως ακριβώς βλέπουμε σε κάποιες ταινίες ή διάβάζουμε σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Σε αυτά τα εργοστάσια δίνουν τα υπολείμματά τους όλες οι γνωστές αλυσίδες supermarket και πολλοί άλλοι έμποροι τροφών. Αν όλα αυτά περιοριστούν στην παραγωγή βιοκαυσίμων είναι κάτι θετικό και ίσως σε λιπάσματα (αλλά και ως λιπάσματα έχω αμφιβολίες διότι έτσι περνούν όλα αυτά ξανά στα φυτά και στους καρπούς). Όχι όμως τα σαπιζόμενα πτώματα (με όλα αυτά τα προηγούμενα χημικά ή άλλα) να ανακατεύονται και να γίνονται ζωοτροφές και τροφές για οικόσιτα ζωντανά και φυτά. Θέλω να πω πως και τα λιπάσματα για φυτά έχουν κάποια όρια για να μην μεταλλάσσονται τα φυτά και δίνουν καρπούς μεγαλωμένους με οποίος γνωρίζει τι είδους ορμόνες χημικά και άλλα. Μετά μην αναρωτιέστε γιατί παθαίνουν όλα τα είδη ζωντανών (εμείς τα φυτά και όλα τα άλλα ζώα) καρκίνους και πολλά άλλα.ΝΑ ΤΙ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΠΟ ΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΑΠΙΑ ΤΡΟΦΙΜΑ1 Ζωικό λίποςΤο ζωικό λίπος παράγεται από τη θερμική επεξεργασία ζωικών προϊόντων και ενδείκνυται για ζωοτεχνική χρήση, βιομηχανική χρήση, παραγωγή γράσων και παραγωγή βιοντίζελ.2 ΓαλακτοκομικάΗ παραγωγή βιοαερίου από ληγμένα γαλακτοκομικά προϊόντα.3 Pet FoodΤο pet food για ζώα συντροφιάς προέρχεται από την διαλογή των ζωικών υποπροϊόντων.4 ΚρεατάλευροΠαραγωγή κρεατάλευρων υψηλής ποιότητας για παραγωγή τροφών για ζώα αλλά και λιπασμάτων.ΓΛΑΥΚΩΨ 2019

[astratv]

Ρωσία: Ξεκινά έρευνα για απάνθρωπη μεταχείριση αιχμαλώτων από Ουκρανούς

Ρωσία: Ξεκινά έρευνα για απάνθρωπη μεταχείριση αιχμαλώτων από Ουκρανούς

H υπόθεση βασίζεται στους ισχυρισμούς ενός Ρώσου στρατιώτη που παρέμεινε επί 29 ημέρες κρατούμενος στην Ουκρανία. Η Ερευνητική Επιτροπή της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε έρευνα για την καταγγελλόμενη «απάνθρωπη μεταχείριση» των Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου στην Ουκρανία, μεταδίδει το πρακτορείο Reuters επικαλούμενο τα ρωσικά πρακτορεία RIA και TASS. Μαρτυρία Ρώσου στρατιώτη Σύμφωνα με το TASS, η…

[justforbooks]

Ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης, ποιητής, τραγουδοποιός, μαέστρος και πιανίστας Μάνος Χατζιδάκις έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, το παρακάτω κείμενο το οποίο είχε δημοσιευτεί στο πρόγραμμα αντιναζιστικής συναυλίας που είχε δώσει η Ορχήστρα των Χρωμάτων με έρ��α Βάιλ, Λίστ και Μπάρτον.

Το ίδιο κείμενο παράλληλα είχε δημοσιευτεί και στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι

Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δ��κές τους ευθύνες στους άλλους.

(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).

Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κ��νδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.

Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.

Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[eimai6le]

Εκεί που οι άνθρωποι θα γίνονται απάνθρωποι, εκεί η τέχνη θα τους υπενθυμίζει πως είναι απλά μια κουκίδα σε ένα χάος ατέρμονο και το μίσος μια μικρότερη κουκίδα στο ατέρμονο χάος του χάους των συναισθημάτων τους.

[charming-cherry]

"Οι άνθρωποι στην προσπάθεια τους να γίνουν υπεράνθρωποι γίνονται όλο και περισσότερο απάνθρωποι"

[johnnygasparos]

Τσαρλς Μπουκοφσκι 3 ποιήματα

Οι δεινόσαυροι, εμείς

γεννημένοι έτσι να είμαστε έτσι καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν καθώς ο κ.Θάνατος γελά καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται καθώς το αγόρι στο σουπερμάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους καθώς ο ήλιος κρύβεται

είμαστε γεννημένοι έτσι να είμαστε έτσι με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό με μπαρ όπου οι θαμμόνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα

γεννημένοι έτσι με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες

γεννημένοι μέσα σʼαυτό περπατώντας και ζώντας μέσα σʼ αυτό πεθαίνοντας λόγω αυτού μένοντας άφωνοι λόγω αυτού ευνουχισμένοι έκλυτοι αποκληρωμένοι λόγω αυτού εξαπατημένοι από αυτό χρησιμοποιημένοι από αυτό εξευτελισμένοι από αυτό εξοργισμένοι και απηυδησμένοι από αυτό βίαοι απάνθρωποι λόγω αυτού

η καρδιά έχει μελανιάσει τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό το όπλο το μαχαίρι τη βόμβα τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό

τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι το χάπι τη σκόνη

γεννημένοι σʼ αυτό το θλιβερό θανατικό γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος που σύντομα δε θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους και οι τράπεζες θα καούν το χρήμα θα καταστεί άχρηστο θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι η γη θα είναι άχρηστη η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη

ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά

ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού τα δέντρα θα πεθάνουν η βλάστηση όλη θα πεθάνει ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων η θάλασσα θα μολυνθεί οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός

σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο

οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές την έλλειψη προμηθειών το φυσικό φαινόμενο της φθοράς

και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ

γεννημένη από αυτό

ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος

να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.

Γρήγορα κι αργά

σίγουρα, ο κλοιός στενεύει

πετάω φωτοβολίδες καμιά ανταπόκριση.

δεν μου προξενεί έκπληξη

μόνο το ότι συνεχίζω

ειδικά ενώ ξέρω ότι το τέλος είναι εκεί

κι εδώ

Και τώρα;

οι λέξεις έχουν ειπωθεί, κάθομαι άρρωστος. το τηλέφωνο χτυπά,οι γάτες κοιμούνται. Η Λίζα καθαρίζει. Περιμένω να ζήσω, περιμένω να πεθάνω

Μακάρι να μπορούσα να φανώ λίγο γενναίος. είναι μια άθλια υπόθεση όμως το δένδρο εκεί έξω δεν το γνωρίζει: το παρακολουθώ να λυγίζει με τον άνεμο κάτω απ΄τον απογευματινό ήλιο.

δεν υπάρχει τίποτα να δηλώσουμε τώρα πια, μόνο μια αναμονή. ο καθένας την αντιμετωπίζει μόνος του

Ω, ήμουν κάποτε νέος, Ω, ήμουν κάποτε απίστευτα νέος!

[monaxikos-skantzoxoiros]

Χωρίς να θέλω να είμαι καταθλιφτικιά......... νομίζω ότι ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερο για τον πουτσο και δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει ή τι μπορώ να κάνω για να μην είναι τόσοι τόσο μαλακισμενα απάνθρωποι

[thelxi-epeia]

04.| Πληρώνουν όσοι ερωτεύονται νύμφες.

Μια φορά και έναν καιρό..

Ποιός είπε πως έχουν αίσιο τέλος οι έρωτες;

Το σπιτάκι της γερόντισσας βρισκόταν λίγο πιο έξω από την πόλη, σε μία μεσαία μεγέθους έκταση, γεμάτη χορτάρι και πρασινάδα. Έμοιαζε περισσότερο με μία μικρή καλύβα στους αγρούς, παρά με ένα σπίτι. Το μπροστινό μέρος του σπιτιού στόλιζαν λουλούδια πολλαπλών ειδών τα οποία είχε φυτέψει η ηλικιωμένη γυναίκα. Αυτό το σπίτι, δεν είχε καμία σχέση με τα σπίτια πίσω στην Ιθάκη.

Το ξέρω, αναφέρω την Ιθάκη συχνά. Μπορεί να υπερβάλλω όμως η κρύα ατμόσφαιρα των σπιτιών τους ταίριαζε με τις προσωπικότητες των ιδιοκτήτων τους. Πίσω στην πατρίδα, δεν κρατούσα φιλικές σχέσεις με κανέναν, παρά μόνο με τον Οδυσσέα, ο οποίος μου πρότεινε και να τον συντροφεύσω στο ταξίδι του. Και βέβαια μόλις άκουσα αυτή την πρόταση, την πήρα ως μία θεόσταλτη ευκαιρία για να ξεφύγω από αυτή την τρύπα που τόσα χρόνια με έπνιγε. Οι άνθρωποι εκεί είναι αφιλόξενοι, απάνθρωποι, κλεισμένοι σε μία πανομοιότυπη καθημερινότητα δίχως νέα πράγματα. Κάποιοι από αυτούς, ποτέ δεν έμαθαν την σημασία των λέξεων "στοργή" και "τρυφερότητα". Ήταν πράγματα άγνωστα και παντελώς αδιάφορα για εκείνους. Λίγο πριν φύγω, η μητέρα μου θεώρησε ως καθήκον της να με βάλει σε έναν καλό γάμο με μία σταθερή καθημερινότητα. Καμία όμως από εκείνες τις άτονες κοπέλες δεν μου προσέλκυσαν το ενδιαφέρον.

Έψαχνα τον ρομαντισμό, το κάτι διαφορετικό. Με λίγα λόγια, έψαχνα χρυσό εκεί που υπήρχε μόνο χαλκός. "Δεν θα βρω ποτέ το άλλο μου μισό", έλεγα στον εαυτό μου όμως τότε, δεν με πείραζε και τόσο.

Τουλάχιστον έτσι νόμιζα, πριν την γνωρίσω.

Πριν γνωρίσω την μοναδική κοπέλα που αγάπησα ποτέ. Εκείνη, που θα έκανα τα πάντα για να την έχω δίπλα μου αυτή την στιγμή.

Μα δεν την είχα εγώ.

Και αυτό με ράγιζε ακόμη πιο πολύ σε αυτή την καταιγίδα. Γιατί εάν ήξερα πως δεν θα την ξαναέβλεπα, θα έκανα την τελευταία μας συνάντηση μοναδική και αιώνια.

Γιατί δεν με ένοιαζαν οι τιμές που θα έσβηνα στο όνομα μου. Εάν οι άνθρωποι ήταν σαν την βροχή, εγώ θα ήμουν ψιχάλα και εκείνη καταιγίδα. Και αυτό με μάγευε σε εκείνη. Ήταν τόσο δυναμική, σε κάθε βλέμμα που ανταλάσσαμε, με έκανε να χάνομαι στα μάτια της. Έχω πειστεί πως πλέον, οι ολύμπιοι θεοί πλάθουν δύο ανθρώπους σε ένα καλούπι, και κάπως έτσι δημιουργούνται οι αδελφές ψυχές. Και εμείς, είμαστε ίδιοι. Μερικές φορές είμαι σίγουρος πως εκείνη αποτελεί ένα μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου από εμένα τον ίδιο. Από ό,τι και αν φτιάχνονται οι ψυχές των ανθρώπων, εκείνης και η δικιά μου είναι από το ίδιο υλικό. Μας έχει γράψει της μοίρας η ίδια πένα στην ίδια γραμμή χαρτιού. Σαν τον μύθο της Περσεφόνης και του Άδη, την ερωτεύτηκα παράφορα από την πρώτη στιγμή που την είδα. Που να ήξερα όμως πως αυτό το απατηλό όνειρο θα είχε τέλος;

Το πως βρέθηκα τώρα από το θέμα της Ιθάκης στην Γαλατεία, άγνωστο. Οι σκέψεις μου τριγυρίζουν συνέχεια μα βρίσκουν καταφύγειο σε εκείνη.

-«Έτοιμο το φαγητό, κρέας με ρύζι. Έλα μέσα», διέκοψε τις σκέψεις μου η γερόντισσα.

-«Πραγματικά δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω. Σας υπόσχομαι πως μόλις φτάσω στην πατρίδα μου, τα μεγαλύτερα αγαθά θα καταφθάσουν στην πόρτα σας.»

-«Τον σεβασμό σου θέλω και τίποτα άλλο. Είμαι μεγάλη γυναίκα άλλωστε, τι να τα κάνω τα κοσμήματα και τα αρώματα; Δεν χρειάζομαι ούτε πλούτη, ούτε τίτλους.»

-«Εγώ ό,τι όρκο παίρνω τον τηρώ δυστυχώς ή ευτυχώς.»

-«Ό,τι πεις. Όμως ποτέ δεν μου είπες για ποιόν λόγο είσαι εδώ νεαρέ μου.»

-«Μπορώ να σας εξηγήσω εάν έχετε χρόνο.»

-«Σε λίγο τα λόγια, τώρα φάε. Θυμάμαι ένα παλιό ρητό που χρησιμοποιούσε ο άντρας μου σε κάθε ιστορία που έλεγε, "Πληρώνουν όσοι ερωτεύονται νύμφες". Ίσως για αυτό να είσαι και εσύ εδώ.», μου απάντησε με ένα ειρωνικό γέλιο αφήνοντας το πιάτο φαγητού πάνω στο τραπέζι.

~Θ.