#Όρος

[romios-gr]

Επικίνδυνα παιχνίδια με το Άγιον Όρος: Σχέδιο-σοκ για εισβολή στη Μονή Εσφιγμένου «Νύχτα των αρχηγών» στη Μονή Βατοπαιδίου! Τι ζητούν στο Περιβόλι της Παναγιάς οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων της πατρίδας μας; Γιατί έκαναν «απόβα��η» στο Άγιον Όρος; Η επίσημη δικαιολογία της επίσκεψης είναι ότι οι αρχηγοί θα επισκέπτονταν τη Μονή Σιμώνος Πέτρας μαζί με τον νέο διοικητή του Αγίου Όρους κ.... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/epikindyna-paichnidia-me-to-agion-oros-schedio-sok-gia-eisvoli-sti-moni-esfigmenoy/

[axlna]

Growing up with counterculture parents had its perks, but my mom was still very much a mom. I’d never dare tuck in a shirt or wear a plain dark t-shirt—not inside out—around her. She’d always say I looked like my uncle from the village and tell me not to leave the house like that.

[darkside-cookies]

ΠΟΥ βρίσκει καν κανείς άλλα άτομα που να γράφουν

[kvetch19]

Mt. Nemrut

[epestrefe]

Αμπελώνας στο Μετόχι Χρωμίτσας της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονα.Άγιο Όρος

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO,2022

Περισσότερα στο:https://www.lifo.gr/tropos-zois/travel/enas-spanios-ampelonas-sto-agio-oros

[batserendipity]

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Η φωτογραφία από το Άγιο Όρος

Ο γνωστός ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στη σειρά «Γιατρός» θέλησε να κάνει ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Έτσι, λίγο μετά τη νέα χρονιά, ταξίδεψε στο Άγιο Όρος και φρόντισε να μοιραστεί μία φωτογραφία με τους διαδικτυακούς του φίλους. View this post on Instagram A post shared by Constantine Markoulakis (@constantinemarkoulakisofficial) Στον προσωπικό του λογαριασμό στο…

[sky-is-the-limit]

Για τους Σπαρτιάτες ρε γαμώτο! Αργήσαμε αλλά επιτέλους βγήκε και κάτι καλό να σκοτώσει λίγο τον σκοταδισμό των τελευταίων χρόνων.

🎉🎊🎇🍾 ΠΑΜΕ ΛΙΓΟΟ

[christostsantis]

Τριαντάφυλλος Μασμανίδης "Άβατον" (audio - 40)

Η εκπομπή “Με τα φτερά των βιβλίων ταξιδεύουμε”, στο molto-radio.com, παρουσίασε το μυθιστόρημα του Τριαντάφυλλου Μασμανίδη, με τίτλο “Άβατον”. Μίλησαν οι: Σία Αναγνωστοπούλου, καθηγήτρια Παντείου, βουλευτής Αχαΐας, Αποστόλης Κατσιφάρας, πρώην περιφερειάρχης, Κώστας Μπουλμπασάκος, δημοσιογράφος-συγγραφέας, Λευτέρης Σπετσιέρης, εκπαιδευτικός, αντιπρόεδρος Συνδέσμου Φίλων Αγίου Όρους «Η Πλατυτέρα»,…

[our-har-world]

Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει, ζήσεται!

                        Θεοπτία      Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Από ένδεκα χρονών διάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες. Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στο δάσος και συνέχιζα. Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήση όλα».»Ήρθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε και είπα:…

[gemsofgreece]

Σε αυτή τη φάση ενοχλημένη με τα ιστορικά δοκίμια και ιστορικά μυθιστορήματα που έχουν πέραση στην Ελλάδα:

Πριν κάποιους μήνες όλα τα βιβλιοπωλεία είχαν στις βιτρίνες το Τραγούδι του Αχιλλέα και ήταν ψηλά στις πωλήσεις. Και δε θα υπήρχε πρόβλημα με αυτό αν δε γνώριζα πόσο μηδενικό υπόβαθρο έχουμε στα Ομηρικά Έπη καθώς δε δίνουμε καμία προσοχή στην διδασκαλία τους στο σχολείο. Οπότε δε μου φαίνεται απίθανο πολλοί να θεωρήσουν ότι η Μίλλερ αποδίδει πιστά την ουσία της Ιλιάδας.

Πρώτο στις πωλήσεις είναι τώρα η Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Αντώνη Καλδέλλη, ενός αμφιλεγόμενου Ελληνοαμερικάνου βυζαντινολόγου, ο οποίος θεωρεί τους Βυζαντινούς ένα αμιγώς Ρωμαϊκό έθνος (όχι κράτος) που «κατά τύχη» (;;;) μιλούσε Ελληνικά και όχι την μητρική του Λατινική και θεωρεί την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ανάλογο των αγγλόφωνων ΗΠΑ (που πραγματικά δεν είναι από καμία άποψη)! (Όλα αυτά πριν την πραγματική επικράτηση των εθνικών κρατών.) Ούτε αυτό θα ήταν τόσο πρόβλημα αν δεν ήξερα ότι τελευταία πουλάει πάρα πολύ η αποθέωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως της απόλυτης λευκής δυτικής χριστιανικής Ευρωπαϊκής πανίσχυρης παντοκρατορίας. Παρατηρώ ότι τελευταία πολλοί Έλληνες υπερθεματίζουν τη Ρωμαϊκότητα του Βυζαντίου διεκδικώντας ξεκάθαρα τη θέση τους μέσα σε αυτό ως πανίσχυροι των Ρωμαίων απόγονοι, ενώ ο τίτλος «Ελλήνας» και ο νεολογισμός «Βυζάντιο» απορρίπτονται ο μεν ως προσδιορισμός αδύναμων πολεμικά δειλών παγανιστών και ο δε ως ψεύτικος όρος που τονίζει την διαφθορά και τον οριενταλισμό της αυτοκρατορίας. Μη σας ξεγελά η εμμονή στην ορθότητα του Ρωμαϊκού ονόματος: οι δυτικοευρωπαίοι Ρωμαϊστές έχουν ως στόχο την ιδιοποίηση και δυτικοποίηση της βυζαντινής κληρονομιάς και οι ανόητοι Έλληνες έχουν ως στόχο την απόρριψη της ανατολικότητας του Ελληνισμού, την εύρεση μιας νέας υποτίθεται πανίσχυρης δυτικής ταυτότητας και ελπίζουν μάταια ότι έτσι θα αποκτήσουν νέα αποδοχή μεταξύ των δυτικών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δυτικοί ποτέ δεν θα τους εκλάβουν ως γνήσιους Ρωμαίους (και ούτε θα έπρεπε φυσικά, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον Ρωμαϊσμό στην Δύση) και ότι μόνοι τους επιχειρούν να βγάλουν τα ματάκια τους. Και αυτό το βιβλίο τώρα σκίζει στις πωλήσεις. Χέσε μέσα. Κατά τα άλλα, δεν αντιλέγω ότι το βιβλίο μπορεί να είναι πλούσιο σε ακριβείς ιστορικές αναφορές. Ύποπτα ενδιαφέρον είναι ότι στις πολύ θετικές (φυσικά) ξένες κριτικές είδα κάποιο παράπονο ότι ο ιστορικός δεν αναλύει εκτενώς τον πολιτισμό του Βυζαντίου όπως κάνει με τα γεωστρατηγικά και πολιτικά ζητήματα και αυτό φυσικά βγάζει νόημα αφού αν ανέλυε εκτενώς τον πολιτισμό το αμιγώς ρωμαϊκό αφήγημα θα κλυδωνιζόταν πολύ άσχημα.

Ο Mythologist αν και κάνει έργο που λείπει και είναι αναγκαίο στην Ελλάδα, θεωρώ ότι υπερβολικά συχνά εξισώνει και μπλέκει την Ελληνορωμαϊκή μυθολογία και υιοθετεί την Ρωμαϊκή παρά την Ελληνική μυθολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, ενώ αναφέρει ότι η Μέδουσα ήταν καλή αθώα κοπέλα μόνο στο Ρωμαϊκό μύθο, έχει βασίσει τα μισά του merchandise και όλες τις κατοπινές αναφορές του στην Ρωμαϊκή εκδοχή. Υιοθετεί επίσης την Ρωμαϊκή και Δυτική αρνητική στάση απέναντι στον Οδυσσέα και όχι την θετική Ελληνική. Βλέπει, δηλαδή, κι αυτός την Ελληνική μυθολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα και τις προσθήκες των Ρωμαίων και ύστερα όλων των δυτικών αναλυτών, ιστορικών και κλασικιστών.

Με όλα αυτά συμπεραίνω ότι διακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους οι Έλληνες εξακολουθούν να βασίζονται κυρίως στην δυτική προσέγγιση της ιστορίας τους και όχι μόνο δεν τολμούν, αλλά ούτε διανοούνται να προσφέρουν μια δική τους πιο φρέσκια ή και πιο άμεση προσέγγιση. Δεν έχουμε ακόμα δικό μας λόγο, ούτε καν δική μας σκέψη. Φυσικά δε μπαίνω στον κόπο να αναφερθώ και στο άλλο άκρο με τα εθνικιστικά παραληρήματα ή τις ιστορικές υπερβολές και ανακρίβειες του παρελθόντος. Λείπει η μέση οδός. Λείπει μια ψύχραιμη αντικειμενική αλλά εντελώς δική μας ματιά. Και αυτό στην εποχή του Διαδικτύου και ��ου παγκόσμιου διαλόγου θα μας πονέσει πολύ. Γνώμη μου.

[justforbooks]

Tι σκοτώνει τον τρόπο που γράφουμε;

Στην ψηφιακή εποχή χρησιμοποιούμε όλο και λιγότερο στυλό και χαρτί, σε σημείο που πολλές φορές δυσκολευόμαστε να γράψουμε ευανάγνωστα μία λίστα για το σούπερ μάρκετ. Τα χειρόγραφα σπανίζουν τόσο που θα έλεγε κανείς ότι έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Προ μερικών μηνών, άρθρο των New York Times με τίτλο “What Killed Penmanship?” δείχνει με το δάχτυλο τον ένοχο που όλοι έχουμε σκεφτεί: την τεχνολογία. Όμως, τα νέα δεν είναι τόσο φρέσκα αφού με το θέμα έχουν καταπιαστεί το BBC, η Wall Street Journal και το Atlantic, από την προηγούμενη δεκαετία, γράφοντας άρθρα για όσα έχουμε χάσει εξαιτίας της πληκτρολόγησης σε υπολογιστές και κινητά. Όπως ρωτά ο τίτλος άρθρου του CNN: «Η τεχνολογία έχει καταστρέψει τη γραφή;»

Αντίστοιχα άρθρα που όλο και πληθαίνουν, υποδηλώνουν ότι η δυσκολία μας με τη γραφή είναι ένα σύμπτωμα ή μία συνέπεια της εξάρτησής μας από τα smartphones και τους υπολογιστές, αλλά αν κάποιος πάει μερικούς αιώνες πίσω στον κόσμο του Σαίξπηρ και των σύγχρονών του, θα ανακαλύψει ότι η δυσανάγνωστη γραφή δεν είναι καθόλου νέο φαινόμενο.

Η ιστορία της κακογραφίας

Σε μια εποχή που οι άνθρωποι έγραφαν μόνο με το χέρι, το ακατάστατο και συχνά δυσανάγνωστο χειρόγραφο ήταν ήδη πρόβλημα. Η φωτογραφία ενός οδηγού του 1602 που εξηγεί πώς να κρατά κανείς σωστά ένα στυλό είναι μία από τις αποδείξεις ότι οι άνθρωπο είχαν βρεθεί απέναντι στο πρόβλημα, αιώνες πριν. Στην Αγγλία του 16ου και του 17ου αιώνα, η συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων παρήχθησαν με το χέρι. Ακόμη και μετά την εξάπλωση της τυπογραφίας στην Ευρώπη, οι άνθρωποι εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν μελάνι για να γράφουν νομικά συμβόλαια, σχόλια και διορθώσεις σε εκδόσεις και τις συνηθισμένες της καθημερινής ζωής. Είχαν μια λέξη για αυτό: κακογραφία, το κακό αδερφάκι της καλλιγραφίας που σήμερα χρησιμοποι��ίται ως όρος δίπλα στη δυσγραφία ώστε να περιγράψει ένα δυσανάγνωστο χειρόγραφο κείμενο. Συχνά όμως οι ειδικοί ξεκαθαρίζουν ότι η κακογραφία μπορεί να παρατηρείται σε συγκεκριμένες καταστάσεις πχ: όταν ένα παιδί έχει άγχος, βαριέται να γράψει ή είναι κουρασμένο ενώ η δυσγραφία είναι μια μόνιμη κατάσταση σε όλα τα πλαίσια που γράφει το παιδί. Στη δυσγραφία, πολλές φορές ούτε ο ίδιος που γράφει καταλαβαίνει τα γράμματά του και η οποία σε αντίθεση με την κακογραφία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία.

Τα σημειωματάρια Rubio

Στη Βαλένθια, στα μέσα του 20ου αιώνα, ένας νεαρός τραπεζικός υπάλληλος και καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων ονόματι Ramón Rubio ίδρυσε μια μικρή σχολή που στόχευε κυρίως στην εκπαίδευση υποψηφίων που φιλοδοξούσαν να γίνουν λογιστές. Για να παρέχει επιπλέον υποστήριξη στις τάξεις του, ο Rubio δημιούργησε ένα σύστημα καρτών με τις οποίες οι μαθητές του μπορούσαν να ενισχύσουν τις γνώσεις που είχαν αποκτήσει στη λογιστική και την καλλιγραφία στο σπίτι. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι κάρτες δέθηκαν μεταξύ τους και έγιναν αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως “Σημειωματάρια Rubio”, διάσημα -από τη δεκαετία του 1970- και «υπεύθυνα» για την καλλιγραφία πολλών γενεών. Ο τύπος της καλλιγραφίας που διέδωσαν αυτά τα σημειωματάρια ήταν η κλασική πια καλλιγραφία με τα γράμματα που ενώνονται και συνεχίζονται σαν κάποιος να μη χρειάστηκε να σηκώσει το μολύβι από το χαρτί.

Η κακή γραφή, φαίνεται να είναι διαχρονική

Οι κοινωνικές και πολιτιστικές της προεκτάσεις μοιάζουν σαφείς. Στην Αγγλία εκείνης της εποχής, για παράδειγμα, η ικανότητα να γράφει κανείς ευανάγνωστα απαιτούσε εκπαίδευση και κατάρτιση. Αντίστοιχα, η κομψή γραφή θεωρούταν δείκτης κοινωνικής θέσης. Σήμερα, η χρήση των smartphones και των υπολογιστών έχει αναμφίβολα παίξει σημαντικό ρόλο στον τρόπο που γράφουμε. «Αυτό που βιώνουμε είναι μια διαδικασία απομάκρυνσης του χειρόγραφου από εκείνες τις γενιές που έχουν ήδη μεγαλώσει μαθαίνοντας να γράφουν σε υπολογιστές, tablet ή κινητά τηλέφωνα», λέει η Elena Giner Muñoz, γραφολόγος και ειδικός στην καλλιγραφία. «Και ενώ αυτό καθιστά τη γραφολογική μελέτη ολοένα και πιο δύσκολη, δεν σημαίνει ότι η γραφή κινδυνεύει να εξαφανιστεί» προσθέτει τη δική της άποψη. «Η γραφή» εξηγεί η Giner «είναι σαν μια βιογραφία του εαυτού μας. Στην πραγματικότητα, κάποιος αρχίζει να γράφει στο σχολείο και η αναγνωσιμότητα της γραφής θα εξαρτηθεί, από το πόσο ασκείται η κα��λιγραφία στην παιδική ηλικία. Στη συνέχεια, κατά την εφηβεία, αρχίζει κανείς να αποκλίνει από τα παιδικά γράμματα και εξατομικεύει τη γραφή του. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς αναπτύσσεται η προσωπικότητα ενός ατόμου, δημιουργούνται μια σειρά από γραφολογικά χαρακτηριστικά που θα παραμείνουν ανέπαφα στην ενήλικη ζωή και που, στα μάτια ενός ειδικού γραφολογίας, θα πουν πολλά για το άτομο που γράφει», προσθέτει.

Το χειρόγραφο υπερτερεί σε πλεονεκτήματα έναντι της πληκτρολόγησης

Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η γραφή απαιτεί μεγαλύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα. Ο γλωσσολόγος José Antonio Millán, στο δοκίμιό του The strokes that speak. The triumph and abandonment of handwriting (2023), διευκρινίζει: «Το χειρόγραφο απαιτεί λεπτές ψυχοκινητικές δεξιότητες του κυρίαρχου χεριού: αυτό που αποθηκεύει ο εγκέφαλος του μαθητή δεν είναι το σχήμα ενός γράμματος, αλλά ολόκληρες οι κινήσεις του χεριού, του καρπού, των δακτύλων. Όποιος γράφει με το χέρι πρέπει να καθορίσει εκ των προτέρων τις χωρικές απαιτήσεις όπως η γραμμικότητα, η απόσταση και η ταχύτητα». Ωστόσο, ο Millán συνεχίζει: «Το πληκτρολόγιο κινητοποιεί και τα δύο χέρια με πιο τραχιές κινητικές δεξιότητες και απαιτεί εγκεφαλική συμμετοχή που έχει περισσότερα κοινά με δραστηριότητες όπως το παίξιμο των ντραμς».

Η έλλειψη της συνήθειας έχει επηρεάσει τελικά τη γραφή;

Η γραφολόγος ιατροδικαστής Ana Ortiz de Obregón, δήλωσε σε σχετικό άρθρο ότι «Η γραφή δεν έχει επιδεινωθεί λόγω της τεχνολογίας, αλλά μάλλον έχει εξελιχθεί σύμφωνα με τις εμπειρίες της ζωής μας και το πέρασμα του χρόνου. Αν και τώρα γράφουμε λιγότερο με το χέρι, ένας άνθρωπος που ξέρει να γράφει θα ξέρει πάντα να γράφει. Είναι σαν να οδηγείς ποδήλατο.» Υπό αυτή την έννοια, οι εξωτερικοί παράγοντες είναι αυτοί που προκαλούν ορισμένες τροποποιήσεις στη γραφή, για παράδειγμα, -όταν κάποιος βιάζεται, η πιθανότητα κάποιας νευρολογικής νόσου, η συναισθηματική κατάσταση του ατόμου τη στιγμή της γραφής κ.λπ- παρά η μείωση της χρήσης του μολυβιού. Είναι δυνατόν να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη γραφή ενός ενήλικα δίνοντας προτεραιότητα στην εμφάνισή του; Η Ortíz de Obregón φέρνει στο τραπέζι έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό: «Με την πάροδο του χρόνου η γραφή του καθενός μας αναπόφευκτα γίνεται πιο άσχημη. Το να προσπαθήσει κανείς να την αλλάξει δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Όμως ποιο είναι τελικά το όφελος στο να επέμβει κάποιος στο προσωπικό του στυλ;»

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[romios-gr]

Η Σιωνιστική οργάνωση ”Όρος του Ναού” δημοσιεύει βίντεο με το Αλ Ακσά να καίγεται. Απειλεί να το καταστρέψει “Σύντομα, η απόλυτη νίκη.” Η εξτρεμιστική οργάνωση Σιωνιστών ακτιβιστών ”Όρος του Ναού” Temple Mount δημοσιεύει αυτό το βίντεο που απειλεί να καταστρέψει και να κάψει το τέμενος Al-Aqsa στο εγγύς μέλλον. Πληροφορίες που δεν θα περάσουν στα δυτικά ΜΜΕ. Η καταστροφή του Αλ Ακσά σχετί... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-sionistiki-organosi-oros-toy-naoy-dimosieyei-vinteo-me-to-al-aksa-na-kaigetai-apeilei-na-to-katastrepsei/

[xamogela-moy]

Θα πρέπει να βρεθεί κάποιος ειδικός όρος για τους ανθρώπους που όσους αγαπούν τους διώχνουν από κοντά τους.

[ridiculousundead]

Θέλω να ρωτήσω την δυτικά προάστια πλευρά του ταμπλερ (γιατί αποτι φαίνεται εκεί χρησιμοποιείται αυτός ο όρος)

Τι σκατα είναι ο μουλος?

[daimewdis]

Έχω σκυλοβρίσει γυναίκες, αλλά όχι γιατί ήταν γυναίκες. Οι φεμιναζί είναι ακριβώς σαν τους Χρυσαυγίτες. Και πολλές φορές ο όρος που απεχθάνεσαι, είσαι με τις πράξεις σου. Πάντως, δεν χρησιμοποίησα το π**τάνα, λες και δεν μπορεί να σε τελειώσει κάποιος όταν του δίνεις πάτημα. Ανεξαρτήτως φύλο, σεξουαλικότητα και εθνικότητας. Στα αρχίδια μου γενικότερα.

Ξέσπασμα δ��χως λογική, νόημα και τέλος

-Δαιμεώδης

[glaufxgarland]

ΑΜΟΡΦΗ ΥΛΗ / AMORPHOUS MATERIA ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ -DARK ART & ANISOTROPIC MATTER- ΣΤΕΦΑΝΟΣ Β. ΚΟΥΚΟΥΛΟΜΑΤΗΣ (Γλαύκωψ / Viridian Green / Glaufx Garland)

DARK ART | ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΤΕΧΝΗ Το Dark Art ή Tenebrism, από το ιταλικό tenebroso ("σκοτεινό, ζοφερό, μυστηριώδες"), που περιστασιακά αποκαλείται και δραματικός φωτισμός, είναι ένα στυλ ζωγραφικής όπου υπάρχουν βίαιες αντιθέσεις φωτός και σκοταδιού και όπου το σκοτάδι γίνεται κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εικόνας. Ο πιο διάσημος ζωγράφος της σκοτεινής τέχνης ήταν ο Φρανσίσκο Γκόγια, Ισπανός ζωγράφος από τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα που είναι γνωστός για τις σκοτεινές, ανησυχητικές εικόνες του, ιδιαίτερα στη σειρά χαρακτικών του. Γιατί οι καλλιτέχνες κάνουν σκοτεινή τέχνη; Οι καλλιτέχνες βλέπουν ότι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να χτυπούν πιο σκοτεινά σημεία της ψυχής μας. Ξέρουμε ότι όλοι είναι ικανοί για αυτό. Όχι μόνο αυτό, αλλά ίσως η προσπάθεια να απεικονίσουν ή να «εκφράσουν» κάτι απαίσιο ή φρικτό βοηθά τους καλλιτέχνες να κατανοήσουν καλύτερα το σκοτάδι του ανθρώπινου μυαλού.

AMORPHOUS MATERIA / ΑΜΟΡΦΗ ΥΛΗ Ο Υλομορφισμός είναι Αριστοτέλειος φιλοσοφικός όρος μεταφυσικής αντίληψης. Συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης με τον όρο αυτό υποστήριζε ότι κάθε φυσικό σώμα διέπεται από δύο βασικές εγγενείς αρχές, θεωρούμενες καταστάσεις. Την μία την χαρακτήριζε "δυνάμει κατάσταση" που αντιστοιχούσε στην άμορφη ύλη του σώματος και την άλλη "ενεργεία κατάσταση" που αντιστοιχούσε στο "είδος" που μορφοποιεί την ύλη και έτσι πραγματοποιείται η γένεση του όντος. Aμορφα υλικά καλούνται τα στερεά υλικά που δεν ��χουν συγκεκριμένη δόμηση των μορίων ή ατόμων από τα οποία αποτελούνται. Τα άμορφα υλικά, όπως για παράδειγμα ο λιγνίτης, δεν σχηματίζουν κρυστάλλους, με συνέπεια η εσωτερική τους δομή να μην ακολουθεί κανονική γεωμετρική διάταξη. Ένα από τα υλικά αυτού του τύπου είναι το γυαλί, που μπορεί να υποστεί επεξεργασία και να διαμορφωθεί σε κάθε επιθυμητό σχήμα, που όμως θρυμματίζεται σε τεμάχια διαφόρων σχημάτων και μεγεθών.

ANISOTROPIC MATTER / ΑΝΙΣΟΤΡΟΠΙΚΗ ΥΛΗ Ανισοτροπικά υλικά ονομάζονται τα υλικά, που παρουσιάζουν διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες και κυρίως διαφορετική αντοχή στη δύναμη, ανάλογα με το αν θα φορτιστούν κάθετα ή παράλληλα προς τον επιμήκη άξονά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανισοτροπικών υλικών είναι τα οστά. Η ανισοτροπία είναι η δομική ιδιότητα της ανομοιομορφίας σε διαφορετικές κατευθύνσεις, σε αντίθεση με την ισοτροπία. Ένα ανισότροπο αντικείμενο ή σχέδιο έχει ιδιότητες που διαφέρουν ανάλογα με την κατεύθυνση μέτρησης.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ ΑΠΟ 6 ΩΣ 31 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΑΠΟ 7 ΜΜ ΩΣ 3 ΠΜ ΑΝΟΙΚΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΕΚΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΣΤΟ MODLUV MUSIC | ART | CAFE-BAR ΤΗΛΕΦΩΝΟ 210 64 42 178 ή ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ / ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 14 (ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ & ΛΕΩΦ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ)

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΚΑΙ ΩΡΑ 7 ΜΕΤΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 4 ΩΡΕΣ

ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑ 10 MM PARTY ME TON DJ KOSTAS KOTSIAS