#żuk | Explore Tumblr posts and blogs

ligaglobu · 4 years ago

Text

Alegoria Skarabeusza i Transformacja świata

Symbol - skarabeusza - Khéper / Khépri / Chepri, oznacza - genezę, czyli tworzenie, rozwijanie, powstawanie kogoś lub czegoś od podstaw, za pomocą kolejnych, przewidzianych wcześniej etapów rozwojowych.

Chepri, czyli ten który się rozwija

Skarabeusz w Egipcie, uważany był za potężny symbol ponownych narodzin (2). Od dawna było wiadome, że chrząszcze, wykorzystują do przemieszczania się światło pochodzące z Księżyca, czy też ze Słońca. Żuki wykorzystują także Drogę Mleczną do orientacji przestrzennej. Oczywiście, nie chodzi tutaj o typowe rozróżnianie konstelacji gwiazd, a raczej o to, które z jaką siłą oświetlają mu drogę.

Geneza przedmiotu badań w tym bytu, funkcji, czy instytucji, to sposób, w jaki owy byt ..., stał się tym, czym jest w tej chwili. Geneza rozważa, szereg kolejnych form rozwojowych, rozpatrywanych w realacji owego bytu ... do określonych okoliczności, w jakich owy rozwój miał miejsce.

Szamani (5), wytworzyli genezę nieświadomego niewolnictwa (15), dążącego do stopniowego zwiększania samokontroli obywatelskiej oraz kontroli nad rodzajem ludzkim, w celu jego przekształcenia w ludzki kapitał (3) oraz pozbawiony prawa naturalnego twór memetyczny (4), zależny od jego twórcy.

Geneza rzeczy, zakłada zatem - kolejne stany jego przemiany. Stawanie się, przemijanie, przemiany: nie da się lepiej przetłumaczyć znanych znaczeń symbolu skarabeusza i słów, które on określa: kheper, to - być, istnieć, stawać się, nabierać kształtu; czy też w innej formie - kheprer, to szaman (5), architekt, stwórca świata, który sam siebie tworzy. Mamy też sformułowanie khepera, które dotyczy świętego skarabeusza, który jest alegorią dwóch pierwszych wyrażeń.

Macica ziemi

W mitologii egipskiej Neter-khertet lub Khert Neter, to boskie miejsce pod ziemią, z którego wilgotnego mroku - wyłania się nowy byt stworzony ręką autokreacji lub świadomej lub nieświadomej działalności człowieka lub zwierzęcia.

Neter, tworzy formy swojej własnej egzystencji, przy pomocy - kheprou: formy i transformacji itp, co odnosi się bezpośrednio do alegorii słońca zamkniętego w alegorii skarabeusza.

To, co powstało dzięki słońcu, jest odżywką dla ziemi zasilanej wodą ... Kiedyś, kiedy uczono wybitnej osobistości, podawano jej wiedzę alegoryczną na temat zrodzenia człowieka, w gorących odmętach pierwotnej zupy - zupy prebiotycznj, zupy organicznej, zwanej Ureya, której mieszanina prebiotyczna związków organicznych, dała początek życiu na ziemi.

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 1 - oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Alegoria nauczania

Idea - genezy, jest podstawą nauczania kapłanów egipskich - odwiecznych szamanów (5), tworzących naczelną religie świata, jaką jest fetyszyzm (6).

Szaman, tak samo jak Lah, pan bóg samego siebie (7), wytwarza zasadę twórcy - najpierw stwórz samego siebie, przy czym Lah - tworzy siebie, aby dać innym, to, co sam posiada - a więc - samostanowienie, samoograniczenie, wolność, równość, wiedzę i prawo naturalne (8) Natomiast szaman, alchemik, fetyszysta - tworzy siebie, aby za pomocą fetyszy, egoizmu i nadmiernego łaknienia - przemienić swe otoczenie w dogodne środowisko pełne użytecznego kapitału, na którym da się żerować, na wszystkie możliwe sposoby - przy użyciu wyznania, ustroju, wiary, podziału, zazdrości, wiedzy, chciwości, czy za pomocą w/w fetyszu - mamona, tytułu, roli, stanowiska, czy pozycji ...

Szaman, czy też, jak kto woli - kapłan, tworząc pierwszego ucywilizowanego i ukulturalnionego niewolnika - tworzy naprzód siebie oraz swoje otoczenie, które ewoluuje, tworząc kolejnej formy psychomanipulacji, uzależnienia, rabunku, grabieży, czy żerowania opartego na prawie zwierząt (8) ...

Szaman, jest skutkiem i przyczyną wszystkich form ewolucji (17), opartych na przemianie wolnego człowieka w byt oparty na wierze, wyborze, potrzebie, czy iluzji dokonywanych wyborów ...

Takie społeczeństwo memetycznych avatarów (4), jest dziełem - wytwórcy, kreującego standaryzowane formy, których jest przyczyną.

Społeczeństwo ślepo zapatrzone w mesjasza, proroka, wyrocznie, nakaz, prawo, tradycję, wiarę, czy media ... uczy się kolejnych standardów - stanów bytowania i przemiany, które są jednym z istotnych tematów - tekstów pogrzebowych.

Pogrzebowych ?

Poświęcenie własnego czasu, ładu, prawa, moralności, niepodległości personalnej (9) - na rzecz obcej ideologii, wiary, czy tradycji (10) ... niszczy nasz personalny wszechświat (9), co oznacza śmierć nosiciela, na którym już za życia, żerują ludzkie wirusy, robaki poglądowe i ideologie, wnoszące ideologie życia szamana ma koszt zaślepionego blaskiem słońca oraz władzy - obywatela ...

Legenda o Skarabeuszu

Legenda o skarabeuszu, który toczy swoją kule, łączy elementy poczwórnej symboliki:

Po pierwsze:

Zbieżność zasad księżycowo-słonecznych: skarabeusz z dwoma rozłożonymi elytrami (pokrywami), reprezentuje słońce w jego podwójnym wznoszącym i opadającym ruchu.

Skarabeusz, zakopujący swoją kulkę w ziemi, aby w niej rosło jego nasienie, wyobraż zachód słońca - czynnik męski - Ra. Żuk, wchodzący na swoją kulkę, symbolizuje wschód słońca. Kiedy skarabeusz, wynosi z ciemności swojego gniazda kulkę, trzymając ją nad głowę, reprezentuje to wodę odrodzenia, czyli ponowne odrodzenie słońca.

Po drugie: Skarabeusz, jest symbolem funkcji księżycowych. Żuk przez 28 dni, zakopuje swoją kulkę. Sama kulka, zlepiona z resztek roślin, odchodów zwierząt, błota czy gliny, stanowi dla żuka - bardzo cenne źródło pokarmu, bogate w sole mineralne, a także są izolatorem ciepła, co alegorycznie reprezentuje siłę słońca dostarczającego człowiekowi - ciepła, czy witaminy D ...

Po trzecie: zapłodnieniu bez samicy i ciąży w ciemności, towarzyszy kult obornika oraz wody, do której musi zostać wrzucona kulka w celu wylęgu.

Ten chrząszcz, samiec bez samicy, tworzy środowisko żeńskie z odchodów, które tworzą sztuczną macice oraz są źródłem pożywienia dla nowego pokolenia. Ta rola, nadaje mu postać mężczyzny odgrywającego sztucznie rolę androgyny.

Chemia - dostarczana człowiekowi (w powietrzu, wodzie, lekach i pożywieniu (11)), tworzy coraz więcej bytów androgynicznych, w czterech różnych stopniach typizacji płciowej:

A) osoby androgyniczne – osiągające wysokie wyniki w obu skalach: męskości i kobiecości

B) osoby stypizowane płciowo zgodnie z płcią biologiczną – kobiece kobiety i męscy mężczyźni

C) jednostki stypizowane na krzyż – męskie kobiety i kobiecy mężczyźni

D) jednostki niezróżnicowane – o niskich wynikach na obu skalach

Twory bezpłciowe, uzależnione od ideologii panseksualnej (16), są tworem łatwiejszym w prowadzeniu, które zaakceptują i będą tolerowały ideologie transhumanizm (18), eugeniki, sztucznego zapłodnienia, czy sztucznych macic.

Po czwarte: Skarabeusz symbolizuje zasadę bytu, która sama urzeczywistnia elementy swojego stawania się i przemiany. Z tego powodu - Egipcjanie umieścili go na mumiach zamiast serca.

Chepri

Khepri (egipski: ḫprj, również transliterowany Khepera, Kheper, Khepra, Chepri), to bóg o twarzy skarabeusza, który reprezentuje wschodzące lub poranne słońce. W konsekwencji, reprezentuje stworzenie i karmiczną (2) odnowę życia.

Khepri, był głównie przedstawiany jako skarabeusz, chociaż na niektórych malowidłach grobowych i papirusach grobowych, jest on przedstawiany jako mężczyzna ze skarabeuszem zamiast głowy lub jako skarabeusz z męską głową wyłaniającą się ze skorupy chrząszcza. Jest również przedstawiany jako skarabeusz w słonecznej barce trzymanej w górze, przez kapłankę - szamankę.

Khepri i inne bóstwo słoneczne, Atum, były postrzegane jako aspekty Ra: Khepri, było porannym słońcem, Ra, było słońcem południowym, a Atum, był słońcem wieczorem.

Kheper - Khéper, jest obecny na kartach Księgi Umarłych, zwanej także: Księgą wychodzenia za dnia. W owej księdze, Khepri, przedstawiany jest jako mężczyzna z głową skarabeusza, który trzyma w prawej ręce berło: Ouas, a lewej ręce krzyż życia - Ankh (21).

Skarabeuszowi, powierzono zadanie prowadzenia - słońca - Ra, w jego nocnej podróży przez podziemny świat.

Egipcjanie, obserwując zwyczaje chrząszczy, wiedzieli, że wypluwka, którą chrząszcz pchał przed siebie, zawiera oprócz resztek roślin i ekskrementów, również androgyniczne nasienie, co pozwoliło uczynić ze skarabeusza symbol regeneracji mocy słonecznej (12).

Dowodem na to, są wizerunki Khepera pchającego przed sobą tarcze słońca, aż pojawi się ono na horyzoncie nowego dnia. Owe wizerunki, można ujrzeć w nekropoli w Memfis i Tebach Zachodnich.

Święty Skarabeusz, jest również hieroglificznym znakiem odnoszącym się do transformacji i stawania się uczonym oraz światłym szamanem.

Pewne ręczne tworzone lub rysowane symbole, odnoszące się alegorycznie do praw życia, były składane w grobach szamanów, których obraz zapisany w duszy (2) umierającego i odradzającego się jak słońce szamana, był kierunkowskazem jego nowego życia.

Te specyficzne symbole rodzące w naszej jaźni (19) - obrazy, fantazje i skojarzenia, są dostępne w egipskich muzeach. Takim symbolem alegorycznym zamkniętym w słowie, jest 76 rozdział Księgi Umarłych (Tekst Piramid i Tekst Sarkofagów):

Słowo, które ma przekształcić się we wszystkie przejawy, w których chciałoby się zmienić ...

Co to oznacza?

Jeśli myśl, nie poniosła cię ku słońcu, nie masz włączonego myślenia symbolicznego, co jest podstawą zamiany hieroglifów w znaczenie alegoryczne. Jeśli wiemy już, że przekształcenie, przejaw, zmiana, oznacza się symbolem skarabeusza, a skarabeusz, jest alegorią słońca, to słowo słońce, odnosi się bezpośrednio do żuka, którego działanie podporzadkowane, jest tak jak i życie człowieka - współzależności od archontów / ciał niebieskich (13), których fazowość - wpływa na nasze ciału, umysł i duszę (23).

Świadome przekształcenie, zmiana wszystkich przejawów naszego bytowania, jest zależna od równowagi człowieka w relacjach z archontami (13), lub od przyswojenia obcych ideologii, które wystawiają nasze ciało, umysł i duszeę na żerowanie, ze strony twórcy danej ideologii (10).

Skarabeusz serca

Kapłani Anubisa, byli odpowiedzialni za mumifikacje serca zmarłego, które zostało jako jedyna cześć ciała zmarłego - zamieniona na artefakt - kamiennego skarabeusza.

Anubis (gr. ’Άνουβις), to bóg o głowie szakala, ściśle łączony z mumifikacją i życiem pozagrobowym. W języku Starożytnego Egiptu był znany jako Inpw. Najstarsza znana wzmianka o nim pochodzi z tekstów piramid z okresu Starego Państwa, gdzie łączony jest z pogrzebem faraona. W tej epoce był najważniejszym bogiem związanym ze śmiercią, lecz w Średnim Państwie zastąpił go Ozyrys.

W 30 rozdziale Księgi Umarłych, znajdujemy pod brzuchem skarabeusza, następujące wersy:

Serce jako siedlisko duszy i uczuć. Formuła, aby serce zmarłego nie stawiało mu oporu na nekropoli. O moje serce mojej matki, o moje serce moich przemian, nie świadczcie przeciwko mnie, nie sprzeciwiajcie się mi w sądzie, nie buntującej się przeciwko mnie w obecności strażnika wagi (Anubisa).

Zmanipulowani przez szamanów użyteczni Egipcjanie, mieli w życiu tylko jeden cel: odejść z lekkim sercem, a to wymagało poprawności politycznej, która tworzyła zdrowy umysł i czystą duszę, dostosowaną do wymogów ówczesnej elity.

Tot (Thoth (14)), to egipski bóg Księżyca, patron mądrości. Zaliczano go do bogów-stwórców i uważano za wynalazcę egipskiego pisma – hieroglifów, kalendarza, a także arytmetyki, geometrii, muzyki, liczby i rysunków. W związku z tym był przede wszystkim opiekunem i patronem pisarzy oraz ludzi nauki i sztuki.

W czasie ważenia serca na wadze Thota, życie zmarłego, symbolizowane przez jego serce, musiało być w doskonałej równowadze z zasadą sprawiedliwości, reprezentowaną przez pióro Maat (20).

Dlatego świadomość duchowa nazywana jest sercem. Ta alegoria, jest dostrzegalna nieomal wszędzie, poprzez alegorie słowne: idź prosto do serca, do głębi mojego serca, do twojego dobrego serca, mieć ciężkie serce, serdecznie zrozumienie, całym sercem z tobą ...

( 42 zaprzeczenia bogini Maat, to alegoria spowiedzi negatywnej, a zarazem moralności personalnej (9d)) :

Nie grzeszyłem. Nie popełniałem rozboju przemocą. Nie kradłem. Nie zabiłem mężczyzny ani kobiety. Nie kradłem ziarna. Nie podbierałem darów ofiarnych. Nie przywłaszczałem sobie własności bogów. Nie wypowiadałem kłamstw. Nie wynosiłem jedzenia. Nie wypowiadałem przekleństw. Nie cudzołożyłem. Nie kładłem się z mężczyzną. Nie doprowadzałem nikogo do płaczu. Nie jadłem serca (tzn. Nie smuciłem się na darmo, nie byłem bez skruchy). Nie atakowałem żadnego człowieka. Nie jestem człowiekiem podstępnym (tj.oszustem). Nie kradłem uprawianej ziemi. Nie podsłuchiwałem (tj. Nie byłem szpiegiem). Nie obmawiałem [nikogo]. Nie nosiłem złości bez sprawiedliwej przyczyny. Nie zdeprawowałem żony żadnego człowieka. Nie bezcześciłem siebie samego. Nikogo nie terroryzowałem. Nie łamałem [prawa naturalnego]. Nie byłem gniewny. Nie zamykałem uszu na słowa prawdy. Nie bluźniłem. Nie jestem człowiekiem przemocy. Nie jestem prowokatorem, człowiekiem konfliktowym ani wprowadzającym zamieszanie. Nie działałem (nie sądziłem) z nadmiernym pośpiechem. Nie byłem zarozumiały. Nie powielałem swoich słów w mowie. Nie czyniłem nikomu zła ani krzywdy. Nie czyniłem zaklęć przeciwko nikomu. Nigdy nie zatrzymywałem wody (tj. Nie tamowałem kanałów irygacyjnych). Nie podnosiłem głosu (mówiąc arogancko lub w złości). Nie złorzeczyłem (nie bluźniłem) bogu – samemu sobie. Nie działałem w arogancji. Nie kradłem chleba. Nie wynosiłem ciasta khenfu z dusz umarłych. Nie odbierałem chleba dziecku. Nie zabijałem zwierząt. (14a))

Duat i Aaru

Duat, starożytna egipska wymowa - do-aht, koptyjski: ⲧⲏ, występujący również jako Tuat, Tuaut lub Akert, Amenthes, Amenti lub Neter-khertet, to królestwo zmarłych w mitologii starożytnego Egiptu.

Został przedstawiony w hieroglifach jako gwiazda w kole: 𓇽. Uważano, że bóg Ozyrys jest panem podziemnego świata. Był pierwszą mumią przedstawioną w micie Ozyrysa i uosabiał odrodzenie i życie po śmierci. Warto zwrócić uwagę na powszechne użytkowanie tego symbolu w USA, Rosji, Chinach, Maroku, Wietnamie, Senegalu, Turcji ... i przypięcia skrzydeł polskiego orła, za pomocą dokładnie takiej samej gwiazdy.

Duat był regionem, przez który bóg słońca Ra podróżował każdej nocy z zachodu na wschód i tam walczył z Apophisem, który ucieleśniał pierwotny chaos, który słońce musiało pokonać, aby wstać każdego ranka i przywrócić porządek na ziemi.

Było to również miejsce, gdzie po śmierci dusze ludzi udawały się na sąd, choć nie było to pełne życie pozagrobowe. Komory grobowe tworzyły punkty styku między światem doczesnym, a Duat.

Aaru

Pola Aaru / ɑːˈruː /; trzciny, szuwary, znane również jako Pole trzcin, są niebiańskim rajem, w którym rządzi Ozyrys, który wyparł Anubisa z Ogdoad. Pola Aaru zostały opisane, jako ka (część duszy) delty Nilu.

Starożytni Egipcjanie wierzyli, że dusza przebywa w sercu, więc po śmierci następowało opisane powyżej ważenie serca. Dusze, które balansują na wadze, mogą rozpocząć długą i niebezpieczną podróż na Pole Trzcin, gdzie będą przebywać z przyjemnością przez całą wieczność. Serca ciężkie od złego, wpadają w krokodyle szczęki demona Ammita. Po tej drugiej śmierci, dusza jest skazana na niepokój w Duat.

Dusze, które kwalifikują się, przechodzą długą podróż i napotykają wiele niebezpieczeństw ...

Cały artykuł przeczytasz tutaj: https://globalclou.wordpress.com/2020/10/02/alegoria-skarabeusza-i-transformacja-swiata/

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

PL27109000047335800000044283

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata | RaElIs

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

https://tajemnicatajemnic.wordpress.com

1. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/05/13/jesli-wchodzisz-do-mego-domu-i-kregu-badz-swiadom-regul-i-praw-w-nich-panujacych

0 notes

ligaswiatowa · 4 years ago

Text