#świt

[stay-alive-again]

Wracasz nad ranem, blady świt odbija się Od szyb i mgieł Gonitwa myśli nie opuści Cię i ja to wiem I znam ten bieg W pośpiechu gubisz własny cień Kolejny rok, kolejny dzień I nie wiem jak to jest.

"Dzień dobry" Kwiat Jabłoni

[nellasgraphics]

English Countryside X

[dopetaleobject]

Łąki

Wild Flowers Łąki by sylwiaiwan 20 August 2023 Spider's Web Pajęczyna Pajęczyny o świcie by sylwiaiwan 20 August 2023 Kwiaty Flowers Szafirek by sylwiaiwan 30 April 2023

[muse-onworth]

[dzis-po-raz-pierwszy]

Dziś po raz pierwszy o tym, gdy wstałam o 3 w nocy, by zobaczyć czy Warta o tej godzinie wygląda jak rzeka w Azji albo Ameryce Południowej.

No więc trochę tak, ja się dałam nabrać..

Zdjęcia z drona: Tomek Mielcarzewicz (Insta: @smoothdroneoperator)

Zdjęcia z łódki i montaż: me

[niezapominajkiperfumy]

Maki

Prezentujemy jeden z klasyków linii Niezapominajki. Ponadczasowe Maki charakteryzują się wyrazistą nutą czarnej porzeczki, róży bułgarskiej oraz jaśminu. Tę wodę perfumowaną stworzyliśmy na bazie wanilii, białego piżma i… kadzidła.

Orientalno-kwiatowy zapach idealnie sprawdzi się nie tylko przy okazji uroczystych wydarzeń, ale również na co dzień. Przekonaj się sama! Zapisz się do naszego cotygodniowego newslettera i odbierz kod rabatowy na 10%.

[roseorchard]

[panikea]

– To czego chcesz? – powtórzyłam pytanie. Położył się na plecach. – Chyba rozmowy – odparł. – Kojarzysz piosenkę: „Połóżmy się na dachu, rozmawiajmy całą noc. O kometach i serialach, że uciekniemy stąd”? – Znam. – To taką rozmowę mam na myśli – odpowiedział. – Że gadasz, a tu nagle pojawia się świt. Że jesteś ciekawa tej drugiej osoby. Nie boisz się pokazać swoich poglądów. Nie boisz się odsłonić. Nie mówisz „pracuję tu i tu, za pięć lat widzę się tu i tu, lubię makaron i buraki”, ale opowiadasz, za czym tęsknisz. Czego się obawiasz. Jakie masz plany. I nie boisz się, że ktoś cię wyśmieje. Chodzi mi o taką rozmowę, która wnosi do życia coś nowego. O śmierci. O samym życiu. Rozumiesz?

Piotr C. z powieści "#To nas"

[kredensstuff]

We wschodach słońca było coś niezwykłego. Coś czystego i niewinnego. Być może wynikało to z tego, że świt był pierwszym momentem nowego dnia, któtką chwilą, kiedy ludzie nie zdążyli jeszcze splamić go swoimi działaniami.

„Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię”, Marta Łabęcka

[paulinpaulinpaulin]

Ja pierdolę jak ona kaszlała całą noc, spałam może 2 godziny łącznie. A „najlepsze” jest to że ja też zaczynam kaszleć, jak nas zarazi to przejebane…

M. ma zaraz korki skoro świt, a potem od razu pobiegnie do apteki po jakieś nowe gówno na wyciszenie tego kaszlu. Ja dziś 7 lekcji, zabije się.

[palpitacjauczuc]

Telefon milczy, a szanse, że któreś z nas się odezwie, zabiera kolejny świt.

[mothmiso]

Wrześniowy świt nad Wartą (2) (3) (4) (5) (6) by Andrzej Libiszewski

Via Flickr:

September dawn over the Warta river

[noodlefarianism-catalogue]

Jak nowa rezydencja carów

Służba swe obowiązki zna

Precz wysiedlono stąd Tatarów

Gdzie na świat wyrok zapaść ma

Okna już widzą, słyszą ściany

Jak kaszle nad cygarem Lew

Jak skrzypi wózek popychany

Z kalekim Demokratą w tle

Lecz nikt nie widzi i nie słyszy

Co robi Góral w krymską noc

Gdy gestem w wiernych towarzyszy

Wpaja swą legendarną moc

Nie miejcie żalu do Stalina

Nie on się za tym wszystkim krył

Przecież to nie jest jego wina

Że Roosevelt w Jałcie nie miał sił

Gdy się Triumwirat wspólnie brał

Za świata historyczne kształty

Wiadomo kto, Cezara grał

I tak rozumieć trzeba Jałtę

W resztce cygara mdłym ogniku

Pływała Lwa Albionu twarz

Nie rozmawiajmy o Bałtyku

Po co w Europie tyle państw?

Polacy? Chodzi tylko o to

Żeby gdzieś w końcu mogli żyć

Z tą Polską zawsze są kłopoty

Kaleka troszczy się i drży

Lecz uspokaja ich gospodarz

Pożółkły dłonią głaszcząc wąs

Mój kraj pomocną dłoń im poda

Potem niech rządzą się, jak chcą

Nie miejcie żalu do Churchilla

Nie on wszak za tym wszystkim stał

Wszak po to tylko był Triumwirat

By Stalin dostał to, co chciał

Komu zależy na pokoju

Ten zawsze cofnie się przed gwałtem

Wygra, kto się nie boi wojen

I tak rozumieć trzeba Jałtę

Ściana pałacu słuch napina

Gdy do Kaleki mówi Lew

Ja wierzę w szczerość słów Stalina

Dba chyba o radziecką krew

I potakuje mu Kaleka

Niezłomny demokracji stróż

Stalin to ktoś na miarę wieku

Oto mąż stanu, oto wódz!

Bo sojusz wielkich, to nie zmowa

To przyszłość świata – wolność, ład

Przy nim i słaby się uchowa

I swoją część odbierze – strat

Nie miejcie żalu do Roosevelta

Pomyślcie, ile musiał znieść!

Fajka, dym cygar i butelka

Churchill, co miał sojusze gdzieś

Wszakże radziły trzy imperia

Nad granicami, co zatarte

W szczegółach zaś już siedział Beria

I tak rozumieć trzeba Jałtę!

Więc delegacje odleciały

Ucichł na Krymie carski gród

Gdy na Zachodzie działa grzmiały

Transporty ludzi szły na Wschód

Świat wolny święcił potem triumf

Opustoszały nagle fronty

W kwiatach już prezydenta grób

A tam transporty i transporty

Czerwony świt się z nocy budzi

Z woli wyborców odszedł Churchill!

A tam transporty żywych ludzi

A tam obozy długiej śmierci

Nie miejcie więc do Trójcy żalu

Wyrok historii za nią stał

Opracowany w każdym calu

Każdy z nich chronił, co już miał

Mógł mylić się zwiedziony chwilą

Nie był Polakiem ani Bałtem

Tylko ofiary się nie mylą!

I tak rozumieć trzeba Jałtę!

Tylko ofiary się nie mylą!

I tak rozumieć trzeba Jałtę!

For ppl who don't know polish:

(Rough translation may not be 100% accurate chat) --------- Like the new residence of the tsars The servants know their duties The Tartars have been expelled from here Where the world is to be judged Windows already see, walls hear How the Lion coughs over his cigar How the pushcart creaks With a crippled Democrat in the background But no one sees or hears What the Highlander is doing on a Crimean night When he gestures to his faithful companions He instils his legendary power Do not feel sorry for Stalin He was not behind it all It is not his fault That Roosevelt had no strength at Yalta When the Triumvirate was working together For the historical shape of the world We know who played Caesar And this is how Yalta must be understood In a cigar's faint glow The Lion of Albion's face was floating Let's not talk about the Baltic Why are there so many countries in Europe? Poles? It's all about So that they can finally live somewhere There is always trouble with this Poland The cripple worries and trembles But the host calms them down A yellowed hand stroking a moustache My country will give them a helping hand Then let them govern themselves as they please Don't hold a grudge against Churchill He wasn't behind it all After all, that's all the Triumvirate was for So that Stalin gets what he wants Who cares about peace He will always retreat from violence He who is not afraid of war will win And so Yalta must be understood The palace wall strains to hear When the Lion speaks to the Cripple I believe in the sincerity of Stalin's words I think he cares about Soviet blood And Cripple nods to him The steadfast guardian of democracy Stalin is someone for the age Here is a statesman, here is a leader! For the alliance of the great is not a conspiracy This is the future of the world - freedom, order Even the weak can stand by him And he will take his share of the losses Do not feel sorry for Roosevelt Think of what he had to endure! A pipe, cigar smoke and a bottle Churchill, who didn't give a damn about alliances After all, three empires advised Over boundaries that blurred And Beria was already sitting in the details And this is how Yalta must be understood! So the delegations flew away The Tsar's stronghold in the Crimea fell silent While guns thundered in the West Transports of people went to the East The free world then celebrated a triumph The fronts were suddenly deserted The president's grave in flowers And there were transports and transports The red dawn wakes from the night By the will of the voters Churchill is gone! And there transports of living people And there the long death camps So don't feel sorry for the Trinity The verdict of history stood behind her Elaborate in every way Each one protected what he already had He might have been mistaken by the moment He was neither Pole nor Balt Only the victims are not wrong! And this is how Yalta must be understood! Only the victims are not wrong! That's how to understand Yalta! ------------

Now after much confusion and reading I realized this is a song lmao?? I think??

Idk how this relates to noodlefarianism tho tbh

@drowninnoodles what is this even lol

[oldsardens]

Marcin Laszczak - Świt. 2023

[hitomikoa]

Siedzę samotnie, noc otula mnie chłodem,

Ławka pod gwiazdami, jak tron zbudowany z ciszy.

Muzyka w moich uszach, próba ucieczki,

Lecz dźwięki rozbijają się o mur myśli,

Nie mogą uciszyć burzy, która we mnie trwa.

Każde pytanie krąży jak ptak nad głową:

Czy to wszystko było warte ran, które noszę?

Każda kłótnia powraca echem,

Słowa, których nie mogę cofnąć,

Decyzje, które nie dają ukojenia.

Mówią: „Bądź silna, udźwigniesz każdy ciężar”,

Ale jak mam w to wierzyć,

Gdy moje ramiona drżą pod brzemieniem nocy?

Nadzieja, niegdyś jasna jak świt,

Teraz blednie, ledwie iskra w morzu ciemności.

Czuję się więźniem własnego ciała,

Obca w domu, który nazywam sobą.

Moje myśli, jak wędrowcy bez celu,

Zatrzymują się tylko po to, by szeptać lęki,

Te najgłębsze, których boję się wyznać.

Patrzę w lustro, a tam twarz, której nie poznaję,

Odbicie — nie ja, lecz ktoś stworzony z cieni,

Ktoś, kto śpiewa piosenkę, której słów nie rozumie.

Kim jestem? Kim się stałam?

Czy jest we mnie coś, co warto ocalić?

Mój umysł to pole bitwy, gdzie wojna nie ustaje,

To zmaganie bez zwycięzcy, bez końca.

Krzyczę w ciszy: Niech ktoś usłyszy,

Niech mnie ocali, niech ugasi ten płomień!

Ale noc pozostaje głucha na mój krzyk.

Tylko muzyka wypełnia pustkę,

Staje się moim schronieniem,

Choć na chwil�� pozwala zapomnieć,

Że walka wciąż trwa.

[panikea]

– To czego chcesz? – powtórzyłam pytanie. Położył się na plecach. – Chyba rozmowy – odparł. – Kojarzysz piosenkę: „Połóżmy się na dachu, rozmawiajmy całą noc. O kometach i serialach, że uciekniemy stąd”? – Znam. – To taką rozmowę mam na myśli – odpowiedział. – Że gadasz, a tu nagle pojawia się świt. Że jesteś ciekawa tej drugiej osoby. Nie boisz się pokazać swoich poglądów. Nie boisz się odsłonić. Nie mówisz „pracuję tu i tu, za pięć lat widzę się tu i tu, lubię makaron i buraki”, ale opowiadasz, za czym tęsknisz. Czego się obawiasz. Jakie masz plany. I nie boisz się, że ktoś cię wyśmieje. Chodzi mi o taką rozmowę, która wnosi do życia coś nowego. O śmierci. O samym życiu. Rozumiesz?”

Piotr C. z powieści #To o nas