kredensstuff

[kredensstuff]

Ból napędza poczucie winy i roznieca ogień za każdym razem, gdy płomienie przygasają.

“Słodka Trucizna”, Parker S. Huntington

[kredensstuff]

— Właśnie dlatego cię nie kocham!

— Jasne, że mnie kochasz. Szalejesz za mną. Może i nie jesteś blondynką ani osiemnastolatką, ani nie masz na imię Heidi, ale jesteś, kurwa, moja. Mój mały kłopocie. Nadal będziesz mogła wyprowadzać moje psy, jeśli będziesz chciała. Jednak zanim wypiszę ci twój czek, posadzę cię na swoim biurku, zdejmę i majtki i pozwolę udawać, że wcale nie podoba ci się to, co robimy. Nigdy się ode mnie nie uwolnisz.

„Nightfall“, Devil's Night #4, Penelope Douglas

[kredensstuff]

— Podczas gdy moi przyjaciele zakładali rodziny, ja nie byłem w stanie zwlec się z łóżka tak kurewsko przytłoczony samotnością... Jak myślisz, co utrzymywało mnie wtedy przy życiu? Wspomnienie o tobie. Nigdy o tobie nie zapomniałem.

„Nightfall", Devil's Night #4, Penelope Douglas

[kredensstuff]

Moje serce bije tak samo jak jej, ale nie błaga już o to, żeby wpuściła mnie do środka. Drzwi stoją przede mną otworem.

„The Finish Line”, Tom III, Kate Stewart

[kredensstuff]

— Dzisiaj cię lubiłam. Jesteś fosfenem, Nash. Jesteś gwiazdami i kolorami, które widzę, gdy przecieram oczy. W tej chwili wydajesz się prawdziwy, ale znikasz. Nie znikaj tym razem.

„Podłe Kłamstwa", Parker S. Huntington

[kredensstuff]

— Możesz mnie ignorować, uciekać. Możesz odejść, ukryć się... Ale pewnego dnia będziesz, kurwa, moja. Choćby się waliło i paliło, Emory Scott, jesteś moją kobietą. Będziesz wracać codziennie do mnie, siedzieć przy moim stole i ogrzewać moje cholerne łóżko. I dasz mi Willa Graysona IV. Zapamiętaj to sobie.

„Nightfall", Devil's Night #4, Penelope Douglas

[kredensstuff]

Byłem jak upojony. Dotyk jej ust spływał żarem po moim ciele jak słodki ból. Kąsaliśmy się i drażniliśmy wzajemnie. Pragnąłem ją rozebrać i przyjrzeć się jej. Dotykać ją i całować też w inne miejsca.

„Nightfall", Devil's Night #4, Penelope Douglas

[kredensstuff]

Pogłaskałem ją po głowie. Wreszcie jej dotykałem. Palce drżały mi na samą tę myśl. Jak to możliwe, że ktoś taki niewielki i delikatny miał tak niewyparzoną gębę i był tak uparty?

„Nightfall", Devil's Night #4, Penelope Douglas

[kredensstuff]

Chciałem otworzyć jej umysł jak książkę i przeczytać ją, ale wiedziałem, że będę miał przesrane, jeśli stanie się moją ulubioną lekturą.

„Podłe Kłamstwa”, Parker S. Huntington

[kredensstuff]

Jeśli istnieje jakiś inny sposób, by się wyrażać, jednocześnie nie zabierając głosu, to nauczę się go, będę nim żyła i oddychała.

„Podłe Kłamstwa", Parker S. Huntington

[kredensstuff]

Wyznawałem władzę, nie miłosierdzie. Ludzie mają potrzeby, a kiedy je odkryjesz, możesz nimi rządzić.

„Podłe Kłamstwa”, Parker S. Huntington

[kredensstuff]

Najlepszym słowem na opisanie mojego stanu byłoby obłąkanie.

„Podłe Kłamstwa", Parker S. Huntington

[kredensstuff]

Ludzie zakładają, że siła jest głośna. Podczas gdy w rzeczywistości siła jest ciszą. To wytrzymałość, postanowienie, aby nie oddawać swej godności. I czasami jedyną osobą, która jest świadoma istnienia tej siły w tobie, jesteś ty sam.

„Podłe Kłamstwa”, Parker S. Huntington

[kredensstuff]

— W głębi oceanu znajduje się obszar, do którego nie dociera nawet najmniejsza ilość światła. Tkwiłem tam tak długo, pozbawiony tchu. Kiedy jednak cię poznałem, wyciągnęłaś mnie z tej otchłani i po raz pierwszy mogłem odetchnąć pełną piersią. Stałaś się moim tlenem, bella ladra. Nie potrafię już bez ciebie oddychać.

„Does It Hurt?", H.D. Cartlon

[kredensstuff]

Kiedy zobaczyłem po raz pierwszy, jak bardzo jest rozbita, miałem ochotę pozbierać odłamki jej duszy i zetrzeć je na proch, aby już nigdy nie mogła się odbudować. Teraz jednak zdaje sobie sprawę, jaką głupotą się wtedy wykazałem. Powinieniem od razu zabrać ją ze sobą do domu i sprawić, by poczuła się tam jak u siebie. — Jesteś dla mnie aż n a z b y t dobra, Sawyer. Myliłem się co do ciebie. Jesteś silna i odważna, a co ważniejsze, całkowicie godna podziwu.

„Does It Hurt?”, H.D. Cartlon

[kredensstuff]

— Nigdy nie bałam się śmierci, Enzo. To życia się boję. I tego, że pójdzie ono na marne. Tak długo uciekałam, że nie pamiętam już, po co żyję.

„Does It Hurt?”, H.D. Cartlon

[kredensstuff]

Ocean jest równie piękny, co nieobliczalny. W ułamku sekundy może zwrócić się przeciwko tobie. Wciągnąć w odmęty tak gwałtownie, że stracisz orientację, i zamknąć w przepastnej paszczy, aż utoniesz lub skończysz jaki pokarm czegoś jeszcze straszniejszego.

„Does It Hurt?”, H.D. Cartlon