#çok da içimden gelmiyor

[cokuntu]

bu aralar farkettim ki üst düzey bir yalnızlık yaşıyorum arkadaşlarımla çok az konuşuyorum evden çıkmak istemiyorum

[uzaklarasavrulalim]

Bugünden

[girifit]

bir şeyler olduğunu hissediyorum. kötü şeyler. her geçen gün biraz daha çürüyor ruhum. beni görenlerin dilinde "iyi misin?" sorusu. mahkeme duvarı suratım. içimde çığlık çığlığa ağlayan bir yanım var, bu soruya karşın. ama susup "iyiyim" diyorum, her seferinde. bir mum sönüyor. bir kibrit yanıyor, onu yakmak adına. çelimsiz bedenim oradan oraya savruluyor. düşüyorum ve kalkamıyorum. başım göğe dönmüyor. gülüyorum, bu ben değilim. kendi kimliğimi her geçen saniye daha çok kaybediyorum. kayıplar veriyorum. zihnimde her saat başı birileri ölüyor. aranan telefona geri dönmek gelmiyor içimden. seslere tahammül edemiyorum. susmuyor şeytanlarım. sussunlar istiyorum. annem kızıyor, sigara içiyorum diye. biraz da ağlıyor. sonra "geber" dercesine gidiyor. geberiyorum anne, görüyor musun? içtiğim her sigarayı intihardan sayıyorum. ölmeye cesaretim yok ama süründürüyorum kendimi. parmak uçlarımda kalan tütün kokusu midemi bulandırıyor. ama her gün bu saatlerde üç dal sigara yanıyor, küçük balkonumda. biraz daha savaş diyorum, kendime. az daha dayan kızım. yalan da olsa geçer de işte. ama ölme. ölüyorum, anne. gözlerine bakmaya yüzüm yok. küçük bebeğin öldü. karşında cehennemden gelme biri var. anlıyor musun beni. kaybettim kendimi. zihnimde susmayan sesler ile baş edemiyorum. her hafta gittiğim seanslar bir işe yarasın, anne. ilaçlar artık uyuştursun bedenimi, razıyım buna. ben artık ölmek istemiyorum, anne. kaçıyorum her şeyden. kendimden korkuyorum. yapabileceklerimden korkuyorum. sızlanıyorum yatağın içinde, cenin pozisyonunda. bir savaş var içimde ve ben bu savaştan nasıl sağ çıkacağımı bilmiyorum. iyi değilim, bunu itiraf ediyorum. uçurumdayım, son bir adım. benim yerime de yaşa.

[ysfogzdgrz51]

"Sayamadım onsuz geçen günleri. Engel olamadım özlemime. Ne ondan vazgeçebildim, ne de ona gidebildim. Anlamsız bir boşluktayım. Sadece bir boşluk hissi var, boşlukta boğuluyorum. Kafamin içindeki sesleri bastıramıyorum, ne yapsam da susmuyorlar. Gözyaşlarıma engel olamıyorum, onları kontrol edemiyorum artık. Her şey o kadar boş, anlamsız ve samimiyetsiz geliyor ki çoğu zamanımı boş bakışlarla geçiriyorum. Içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Çok sevdiğim, yapmaktan keyif aldığım şeylerle bile aramda uçurum var uzun zamandır. Mutsuzluğum, kalbimdeki acı bana isteksizlik olarak dönüyor. İçimdeki polyanna onunla birlikte terk etti beni. O gün güneş batti ve bir daha doğmadı bana. Aylardır karanlığin içindeyim, tek bir ışık, tek bir çıkış yolu bile yok. Benim işığım, umudum, gücüm, her şeyim oydu.."

[ruhumbipolar]

sakallarım uzadı kesmek gelmiyor bile içimden. eskiye göre daha sessizim daha çok kaçıyorum biliyorum daha fazla kaldıramayacağım için hep kaçıyorum ben cevaplardan sorulardan. bu harabe halime bi çare yok biliyorum hayat nasıl bana geçmişte canım yanarken deliler gibi bağırmayı öğrettiyse şimdi o acının bin katı ile beraber susmayı da öğretti.

[yasamaksarkisi]

çocuklar size bir şeyler anlatmak istiyorum ama yazma yetimi kaybettim sanırım artık. uzun uzun yazmaya girişsem ortaya dökülür müyüm bilmiyorum ama içimden gelmiyor en başında. güzel günler geçiriyorum, çoğunlukla keyifliyim ve canımı sıkan temel büyük bir mesele yok çok şükür. vaktim boşa akıp gidiyor ve ben duruyorum hissi dışında beni yoklayan kendimle ilgili çok eleştirel olduğum yerler var. bunları kendimden bile saklasam da bazen zor oluyor. kitap bile okumuyorum doğru düzgün canım istemiyor resmen, zorlamıyorum da birkaç gündür. iki gündür dışarıdaydım, biraz yorgun hissediyorum. aklımdaki hastane mevzusunu halletmiş olmam büyük kâr. neyse işte arkadaşlar siz yazın ben okuyayım yazamadığıma bakmayın post okumaktan çok keyif alıyorum. aklıma şey geldi, eskiden müzik eşliğinde yazar ve müziği de en sona bırakırdım. şu an dinlemiyorum ama birkaç gündür dinlediğim şarkıyı ismiyle bırakıyorum. sevgiler.

yansın- çağan şengül & emre aydın

[ah-val]

"Bazen ibadet etmek hiç içimden gelmiyor. Namazı bile zorla kılıyorum."

Ya da,

"Ben eskiden namazlarıma, ibadetlerime çok düşkündüm. Nasıl bu hale geldim bilmiyorum."

DİYEN GÜZEL KARDEŞİM

▪️Öncelikle şunu bilmeni isterim ki;

Kesinlikle bunu yaşayan tek kişi sen değilsin..

Dinini en iyi şekilde yaşamaya çalışan insanlar bile zaman zaman bu durumla karşı karşıya kalabilir. Çünkü hepimiz insanız ve

Efendimiz (sa) buyuruyor ki;

"Eğer siz günah işlemeseydiniz, Allah sizi helak eder ve yerinize, günah işleyip, peşinden tövbe eden kullar yaratırdı."

(Müslim, Tevbe, 9, 10, 11).

▪️Bu hadisten de anlaşıldığı üzere insan, günah ve sevap işleme özelliğinde yaratılmış bir varlıktır. Önemli olan hatamızın farkında olup düzeltmek için gayret sarfetmek.

Her şey zıddıyla kaimdir. Allah, insanı inişli çıkışlı bir halde yaratmıştır. Bazen yüksekten uçarsın, bazen alçaktan. Alçaktan uçtuğun zaman zirvenin kıymetini anlarsın. Ama önemli olan yere çakılmamaktır. !!

➔ Hasta birisi yediği içtiği şeylerden tam olarak tat ve zevk alamaz. Ancak yemeye ve içmeye devam eder çünkü vücudunun buna ihtiyacı vardır.

➔ Belki sende hastasındır ve bu yüzden ibadetlerinden zevk alamıyorsundur.

Hastalığının sebebi olarak gün içinde meşgul olduğun şeyleri bi gözden geçir.

⁉ Çok fazla dizi, film izliyor olabilir misin?

⁉ Ya da gün içinde sosyal medyada uygun olmayan görüntülere çokça maruz kalıyor olabilir misin?

⁉ Veya en çok kimlerle birliktesin ve o kişiler sana ne kadar Allahtan bahsediyor?

Tüm bunlar senin hastalık sebebin olabilir.

✔ İbadetlerinden zevk almak için ilk önce hastalıklarından kurtul..

Denildiği gibi "İnsanlar en çok kimi görür, neyi izler ne ile muhatap olurlarsa onu normalleştirmeye başlarlar."

NORMALİNİN FARKINA VAR!!!

Vesselâm...

[yurekferahligi]

eşime incili bileklik istediğimi söylemiştim birinde aşırı aşırı güzel bir şeyin siparişini vermiş ve fiyatı da müthiş o kadar abartılı bir şey olmasını istemediğimi dile getirdim günlük olarak da takabileceğim minimal bir şey istediğimi söyledim neyse geçen gün yine sipariş vermiş başka bir bileklik geldi çok güzel ama o da biraz abartılı onu da iade edeceğiz. benim genel olarak hiçbir şeye hevesim kalmadı neden böyle oldu bilmiyorum ama artık incili bileklik de istemiyorum eşim ayakkabı alalım sen de bak bu akşam dedi bakmak istemiyorum ki içimden hiç gelmiyor. yine eşim bak fiyatlar fırlayacak istediğini al dedi ihtiyacım yok ki olsa da hevesim de çok yok. yani bana şu an bir şey getirseler koysalar önüme çok çok istediğim bir şey olsa tamam okey der devam ederim gibi geliyor. bir de ben bir şeye odaklanınca o olmadan başka hiçbir şeyle ilgilenemiyorum şu an aklımı kurcalayan şey evin düzeninin bir an evvel kurulması ve hayırlı çok güzel bir iş bulabilmek. şunları bir ayarlayabilirsek inşallah önümüzdeki süreçte bakacağım diğer şeylere de.

[titreyendizlerim]

İçimden hiçbir şey gelmiyor Zübeyde. Artık kalmak da istemiyorum. Koşmak istiyorum, haykırmak, sesimi duyurmak. Ama ne çare tutmuyor dizlerim. Çıkmıyor sesim. Olmuyor. Artık ellerim tutamaz oluyor çiçekleri. Çiçek tuttuğum ellerle sigara tuttum ben. Şimdi nasıl tekrar tutayım çiçek? Onlar masum. Bu zehirli elleri hak etmiyor. Kim bilir, belki onlar da tiksiniyordur benden. Çok yaktım canlarını. Çok yaktılar canımı. Sonra geliyor aklıma. Ölen insanlara anlamsızca öldürdükleri çiçekleri götürdükleri. Hayat bu Zübeyde. Çok sevdiğin, cânının içi öldü diye üzülürsün, kendin bir cânı koparır cânına götürürsün.

Alıntı değildir.

[semantin]

Buraya yazmayı unutuyorum. O kadar çok şey oluyor ki ama ben hiçbirinden bahsetmiyorum. Belkide yazmak bile bana iyi gelmiyordur artık. Yazmak, anlatmak, içini dökmek sanırım bu duygularımı bastırmaya bile yetmiyor. Beni rahatlatmıyor da eskisi gibi. Değişmeyen şeyler varken bunların var olduğunu konuşmak derdini anlatmak olayı çözmediği için fuzuli geliyor sanırım. Şu cümleleri bile tekrardan okuyup düzenleyerek yazmak gelmiyor mesela içimden. Tek bildiğim olmaz dediğim ne varsa oluyor.

[girifit]

satırlarca yazmaktan bahsetmiyorum artık sana. kendimden de bahsetmiyorum. bir şey oluyor veya oldu demeyeceğim. yüzümdeki acı dolu ifadeyi başımdaki ağrıya vuracağım. hiçbir şey yokmuş gibi gülümseyeceğim. ağlamayı günah belledim kendime. aynadaki çocuğa bağırdım. kessin sesini istedim. haykırmaya, acı dolu feryatlara yer yok artık. onlarca acıyı bir tebessüm ile derinime gömmeyi öğrendim. kendime çok güzel bir çocuksun sen, demiyorum artık. kanlı ellerimi kendim tutuyorum. bir başkasının tutmasına izin vermiyorum. herkesten ve her şeyden kaçıyorum. kimseyle konuşmak gelmiyor içimden, kimseye yazmıyorum. yazanlara da saatler sonra yanıt veriyorum. hâlâ sigaraya sığınıyorum ama bunun için kimseye sızlanmıyorum. ağlamıyorum kimsenin yanında. yalnızken de ağlamamak için savaşıyorum kendimle. ve kazanıyorum da o savaşı. içimdeki şeytanların elini tuttum. onların yolunda ilerliyorum. ilaçsız günlerimde ayağa kalkamadığımı da anladım artık. düştüğüm zemini yuva bellemiyorum. bir gün orayı da terk edeceğimi biliyorum. iki dudağım arasından sızan sigara dumanını sevmeye başladım. nefretim var mı, yok mu bilmiyorum. bak, ayaktayım şuan. içimde yok umutsuzluk falan. sen dinle beni. gözlerimi sakınıyorum artık herkesten. senden hatta aynadan bile. eskiden güldüğüm zaman gözlerimde parlayan ışığı kaybettim. aramıyorum artık bir sokak sonunda veya köşesinde. kendime bile siktiri çektim. sence sen ne kadar umrumdasın?

[ysfogzdgrz51]

HAYIRLI AKŞAMLAR ARKADAŞLAR

"Sayamadım onsuz geçen günleri. Engel olamadım özlemime. Ne ondan vazgeçebildim, ne de ona gidebildim. Anlamsız bir boşluktayım. Sadece bir boşluk hissi var, boşlukta boğuluyorum. Kafamin içindeki sesleri bastıramıyorum, ne yapsam da susmuyorlar. Gözyaşlarıma engel olamıyorum, onları kontrol edemiyorum artık. Her şey o kadar boş, anlamsız ve samimiyetsiz geliyor ki çoğu zamanımı boş bakışlarla geçiriyorum. Içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Çok sevdiğim, yapmaktan keyif aldığım şeylerle bile aramda uçurum var uzun zamandır. Mutsuzluğum, kalbimdeki acı bana isteksizlik olarak dönüyor. İçimdeki polyanna onunla birlikte terk etti beni. O gün güneş batti ve bir daha doğmadı bana. Aylardır karanlığin içindeyim, tek bir ışık, tek bir çıkış yolu bile yok. Benim işığım, umudum, gücüm, her şeyim oydu.."😔 😔 😔 😔

[krizgunlukleri]

Biliyorum iyi değilsin ve yorgunsun ben de öyleyim. Gözlerinin önünde acıdan kıvranırken ve kötülüğün içinde kirlenirken bana elini uzatmadın. Belki de uzatmak istedin sadece nasıl yapman gerektiğini bilmiyordun. İşte ben bunları her zaman ince ince düşündüm, uzat(a)madığın elini affetmeye çalıştım. Sen beni anlamaya çalışmaktan hep çok uzaktın ve sadece suçladın. Biliyorum şimdilerde benden destek ve anlayış bekliyorsun. Özür dilerim, içimden gelmiyor bu yüzden vicdan azabı çekiyor bir yanım, bir yanım ise beni en savunmasız halimde ateşlerde bırakmanın acısını hala hissediyor.

İnsan olduğum için utanç duyuyorum, insani her duygudan tiksiniyorum, haklı olmuş olmaktan bile tiksiniyorum. Ben senin adına da özür dilerim, insan olmanın yükünü sen de taşıyorsun.

[ehilal]

Ev

Yollarda olmak muhteşem. Bakın tatil, yada bir yer demiyorum onlar da güzel ama yollar deyince içim keyifleniyor. Tren yolculuğunu uzata uzata bitirdik. Çevremde herkes sıkılmadın mı diyor, yok asla. Sadece yolum her türü yoruyor, uyuyarak dahi olsa. Evde olmanın, tanıdık bildik, konfor alanlı eve varmanın rahatlamasıyla kahvaltıdan sonra mışıl mışıl uyumuşum. Yeni yeni kendime geliyorum.

Uyumadan hemen önce bu defa valizi ortadan kaldırdım, çamaşırlarımı yıkadım, evime yerleştim. Tertemiz nevresimlerimi geçirdim. Bu işler yapılmazaa o valiz haftalarca ortada dönüp duruyor. Kendimi küçük bir tebrik ettim.

Bu akşam içimden yemek yapmak gelmiyor. Bakalım onu da hazır yemek sektörüne bugünlük bir şans verip halledeceğiz.

Gelelim en civcivli konuya #açlıkoyunları bu hafta kilo veremedim. Neyse ki çok almadım da yarın diyetisyen günü. Bakalım biraz moraller bozulacak ama pes etmek de yok.

Not: Gökhanla o kadar uzun süredir ayrı klamamışız ki ikimiz de şok olduk bu yalnız tatile. Kavuşmaksa bu koca özlemle harika.

[meyus-biri]

Anlat, anlattıkça azalır, konuştukça rahatlarsın.. çok duyuyorum bu söylemleri ve bu yüzden de anlatıyorum. İçimden gelmiyor anlatmak. Sadece kuru bir yorgunluk bırakıyor geriye ama küçük bir umutla yine de anlatıyorum. Anlatmaya çalışıyorum fakat yine de geçmiyor! Bir tanesini anlatınca bin tanesi kalıyor geride.. geçmeyecek ki! Konuşuyorum ama rahatlamak yerine omuzumdaki yüklerin farkına varmak daha yorucu oluyor. Anlatınca geçiyordu hani? Azalacaktı biraz? Lakin azalmak şöyle dursun farkına vardıkça sanki daha da ağırlaşıyor yüreğim bedenime... Azalmıyor anlatınca. Her gün daha da artıyor yaşananların ağırlığı, her gün! Ne sağlığımın kaldıracak gücü kaldı ne omzumda daha fazla yük için yer var ne de acının ağırlığı için göz pınarlarımda yaş kaldı!

Ölüyorum demiştim ya evet gerçekten ölüyormuşum. Sessiz sedasız çürüyor bedenim. İşin en can yakan kısmı da kimsenin elinden gelen bir şey olmaması. Anlatınca dinliyorlar sadece ama herkes, kimsenin hayatına karışamayacak kadar aciz... Ben ağlayınca benimle beraber ağlayan oluyor belki ama hiçbir şey bu acıyı bitirmiyor. Hiç bir şey bu acıyı azaltmıyor. Hiç kimsenin elinden gelen bir şey yok. İşte bu yüzden boş yere anlatıp kimseyi yorgun bırakmak istemiyorum. Geçmiyor, geçmeyecek. Ne anlatınca geçecek ne de ağlayınca... Son bulmuyor hiçbir şekilde acı veren hayatım. Hatta günbegün beter oluyor. Beni de kendisi gibi beter ediyor. Ben çok yoruldum, yanımda gözyaşı döken insanlar da ne olduğunu bilmeden çok yoruldu... Son bulsun artık ya yaşananlar ya da yaşamım.

Ne zaman son bulacak bilmiyorum ama son bulana kadar benim de sonum olacağı aşikâr...

[yabisiktirgit]

Sevmiyorum ananoim sevmiyorum yıllardır diyorum cevaplamasam içimde kalıyo cevaplanamayan içimden gelmiyor kapatamıyorum da çok denedim olmayınız anonim