miriatrans46

[miriatrans46]

มีประสบการณ์กับเครื่องปั้นดินเผาซะแล้วววล่ะ

เอาล่ะ นี่คือสิ่งที่จะมาพูดในครั้งนี้ค่ะ

สบการณ์กับเครื่องปั้นดินเผา!! ฉันน่ะชอบเครื่องปั้นดินเผาสุดๆ เลย

ก็เลยจะไปร้านเครื่องปั้นดินเผา ไปมองดูของรอบๆ ร้าน แล้วก็ไปต่อรองราคาที่นั่นค่ะ เป็นเรื่องเนิบๆ จริงเชียว

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เริ่มทำอะไรอย่างนี้จากมือของตัวเอง��่ะ แบบว่าพราวด์กับผลงานจากมือของตัวเองจริงๆ ค่ะ

แต่ว่า ยังไงซะมันก็ยากแหละ การที่ต้องปรับแต่งโดยการเพิ่มพลังเข้าไปอย่างฟึ่บฟั่บบ่อยๆ เนี่ยมันยากจังเลยนะคะ

แล้วก็ ถ้าเล็บยาวไม่แนะนำนะคะ ฮ่า

เพราะว่าฉันมีเล็บอยู่ครึ่งเดียว ไม่ยาวเท่าไร (?) ก็เลยมีบ้างที่มันจะเข้าไปในเล็บหรือจะฝากรอยเล็บไว้ก็มีค่ะ ฮ่า

ด้วยความที่คึกเกินไปก็เลยทำไปทั้งสิ้น 7 อัน? หรือเปล่านะ ก็เลยถูกสตาฟซังบอกว่าทำมากเกินไปแล้วล่ะนะ

อุตส่าห์ทำมาตั้งเยอะจะมาให้เลือกเอาแค่ 3 อันเนี่ยมันก็อยากจะร้องไห้เหมือนกันนะ คิดหนักกับการเลือกสุดๆ เลยค่ะ

จริงๆ คือก็ทำให้แฟนๆ นี่แหละค่ะ...? เอาเป็นว่า เดี๋ยวรายละเอียดไว้ทีหลังนะ

ที่ฉันชอบก็คือถ้วยดงบุริ ถ้วย และถ้วยช��ค่ะ

ค่อนข้างทำได้ดีเลยค่ะ!

สนุกสุดๆ จนอยากมาอีกครั้งเป็นการส่วนตัวเลยค่ะ

ถ้วยดงบุรินั้น จริงๆ ที่บ้านยังไม่มีเลยค่ะ

อันแรกกลายเป็นถ้วยที่ตัวเองทำเองเนี่ย

แบบว่าดีใจสุดๆ เลย

แต่แบบซื้อเครื่องปั้นดินเผาเยอะเกินไปแล้วค่ะ

ชั้นเต็มแล้วด้วย ช่วยด้วยค่ะ

หากซื้อหรือทำมากกว่านี้ล่ะก็

จะกลายเป็นส่วนของครอบครัวใหญ่อย่างหนีไม่พ้นแน่นอนค่ะ ฮ่า

ถ้วยชานั้น ทรงไม่ได้เป็นถ้วยชาเลย

มันให้ฟีลเหมือนหม้อเลย?

ข้อโทษนะคะที่ไม่รู้ชื่อ ฮ่า

แต่ว่าทรงน่ารักสุดๆ เลย ส่วนตัวแล้วให้เป็นที่ 1 เลย!

ตอนนี้ก็คิดอยู่ค่ะว่าจะใช้ยังไง ฮ่า

เพราะว่าชอบเครื่องปั้นดินเผา ถ้าว่าใครมีงานอดิเรกนี้เหมือนกันล่ะก็

แนะนำที่นี่ล่ะ! ล่ะก็ช่วยบอกกันด้วยนะคะ

สำหรับใครที่ไม่เคยมีประสบการณ์เช่นกัน

ประสบการณ์กับเครื่องปั้นดินเผาน่ะมันสนุกอย่างคาดไม่ถึงเลยค่ะเมื่อได้ลองสักตั้ง

หากไม่รู้ว่าจะทำอะไรก็ลองไปกันดูนะคะ! ดีงามและน่าประ��ลาดใจจริงๆ นะ!!!!

ต่อไปจะเป็นการลงสีค่ะ

เหมือนจะใช้เวลาพักหนึ่งเลยกว่าจะให้มันแห้งและแข็ง เพราะงั้นก็เลยจะลงสีวันอื่นค่ะ ตั้งตารอเลย

พอเสร็จแล้ว จะเอามาให้ดูนะคะ

ที่มา: 陶芸体験しちゃったよーってね。

ตอนที่ 9 ขออภัยที่มาช้าจริงๆ ครับ เนื่องจากช่วงที่ผ่านมาแทบไม่มีเวลาเลย ตอนนี้พอจะจัดการกับเวลาได้บ้างแล้ว จะทยอยตามถึงปัจจุบันให้เร็วที่สุดครับ

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

[สัมภาษณ์] วาตานาเบะ มิเรีย ผู้อยู่กับละครเวทีหลังจากจบการศึกษาจาก Nogizaka46 ปรากฏตัวในกราเวียร์ "กับงานแล้วคิดว่าฉันเป็น M สุดๆ เลยค่ะ (หัวเราะ)"

วาตานาเบะ มิเรีย ที่จบการศึกษาจาก Nogizaka46 ในปี 2021 และมีผลงานในด้านละครเวที จะไปปรากฏในกราเวียร์ของ "Weekly Playboy No.6" ที่จะวางจำหน่ายในวันที่ 23 มกราคม (จันทร์) นี้ ในตอนนั้น เธอเป็นสมาชิกที่มีอายุน้อยที่สุดในรุ่น 2 เธอที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่และมีความเป็นผู้หญิงมากขึ้น ได้แสดงให้เห็นกับชุดว่ายน้ำและชุดชั้นในที่ไม่ค่อยได้เห็นจนถึงตอนนี้

* * * * *

■ ยกย่อง Abe ซัง ผู้เล่นเก่าของ Giants

-- วาตานาเบะ มิเรียซัง อดีตเมมเบอร์ของ Nogizaka46 และได้มาทำงานในฐานะนักแสดง การถ่ายทำเป็นยังไงบ้าง?

วาตานาเบะ: เพราะว่านานแล้วตั้งแต่จบการศึกษาที่ได้มาถ่ายทำ ต้องรื้อฟื้นความทรงจำสุดๆ เลยค่ะ ดีใจที่ได้พบกับสตาฟซังที่คอยดูแลกันตั้งแต่สมัย Nogizaka46 ค่ะ

มีเสื้อผ้าเตรียมไว้มากมาย ได้แต่งหน้า ได้ขึ้น location bus ไปถ่ายทำในรอบเนิ่นนาน ทุกอย่างมันชวนให้นึกถึงอดีตสุดๆ เลยค่ะ

-- ในสมัยที่อยู่ในกรุ๊ปนั้นเหมือนว่าจะเดินทางด้วย location bus บ่อยเลยสินะ

วาตานาเบะ: นั่นสินะคะ เมื่อใดที่มีถ่ายทำในสถานที่ร่วมกับเมมเบอร์ ก็จะชอบนั่งตรงที่นั่งแถวที่ 2 จากด้านหลังค่ะ ในวันนี้ถึงแม้ว่าจะผ่านมานานแล้ว แต่ก็เดินไปที่นั่งด้านหลังโดยไม่ลังเล คิดว่าร่างกายคงจดจำได้อย่างดีเลย

-- มีเรื่องที่พยายามเมื่อกลับมาถ่ายทำในรอบเนิ่นนานไหม?

วาตานาเบะ: ���ดทนต่อราเม็งค่ะ ตอนนี้ก็ถ่ายทำเสร็จแล้ว อยากจะไปกิน Butayama ไม่ก็ราเม็งของจิโร่จังเลยค่ะ (หัวเราะ)

-- นอกจาก photobook แล้ว ก็ไม่เคยมีกราเวียร์ชุดว่ายน้ำสินะ เดิมทีแล้วมีความสนใจไหม?

วาตานาเบะ: สนใจค่ะ แม้จะเป็นคนที่ไม่สามารถแสดงความคิดเห็นของตัวเองได้มากนัก แต่ถ้าเป็นเรื่องถ่ายภาพหรือสิ่งที่ชอบได้ล่ะก็จะพูดได้เลยว่า "เพราะชอบแบบนี้ อยากจะลองดูนะ" ค่ะ เพราะว่าตัวเองสามารถแสดงออกต่อหน้ากล้องได้ เพราะอย่างนั้นก็เลยคิดว่าตัวเองคงจะชอบการถ่ายทำล่ะค่ะ

-- เพราะทั้งขาวและก็สวย ดูดีกว่าในกราเวียร์อีกนะ

วาตานาเบะ: ขอบคุณค่ะ (หัวเราะ) ตอนอยู่ในกรุ๊ปน่ะ ไม่ค่อยชอบที่ขาวและก็ดูอวบเลย รู้สึกว่าแตกต่างจากคนอื่นรอบๆ ตัวล่ะค่ะ แต่ว่า เพราะได้รับคำชมบ่อยๆ ว่าผิวสวย ก็เลยคิดว่านั่นเป็นจุดแข็งของตัวเองหรือเปล่านะขึ้นมาค่ะ

-- จบการศึกษาจาก Nogizaka46 ในเดือนสิงหาคม ปี 2021 คิดว่าชีวิตคงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลย ใช้เวลายังไงบ้าง?

วาตานาเบะ: อยู่แต่บ้านไปพักหนึ่งเลยค่ะ (หัวเราะ) แม้จะถูกบอกว่า "จบการศึกษาตอนอายุ 21 เนี่ยมันเร็วไป" แต่ก็ไม่ได้อยากเลิกเพราะไม่ไหวแล้ว อยากจบการศึกษาโดยที่ยังมีพลังเหลืออยู่ค่ะ

ฉันน่ะ ชอบเบสบอล และก็ยกช่องนักเบสบอลเก่า Abe Shinnosuke ซังมาเสมอ มันน่าเสียดายที่เขารีไทร์ทั้งที่ยังเล่นได้อยู่ใช่ไหมล่ะคะ แม้จะเสียดายกับไลฟ์อยู่ แต่ก็ได้รับอิทธิพลมาจากวิถีชีวิตนั่นล่ะค่ะ

-- ชอบเบสบอลเหรอ?

วาตานาเบะ: เพราะว่าพ่อเป็นแฟนของ Giants และก็ถูกพาไปที่สนามเบสบอลบ่อยเลยล่ะค่ะ แม้ช่วงนี้จะไม่ค่อยได้ไป แต่ก็คอยดูเกมของ Giants ระหว่างที่ดื่มเบียร์ไปด้วยที่บ้าน แล้วก็เช็คผลของเกมในแอปฯ ค่ะ

-- สีผมวันนี้ เข้ากับชุดยูนิฟอร์มสีส้มดีนะ

วาตานาเบะ: แต่ชุดเชียร์ที่ฉันมีเป็นสีฟ้านะคะ ไม่ใช่สีส้ม ทำเป็นชื่อของตัวเองและก็ใส่หมายเลข 10 ของ Abe ซังลงไปด้วยค่ะ แม้ว่าจะไม่ได้ไปสนามเบสบอลแล้วเพราะความรู้สึกว่าสูญเสียอาเบะซังไปด้วยการรีไทร์ แต่จนถึงตอนนี้แล้วก็จากนี้ก็จะเป็นแฟนตลอดไปค่ะ!

-- ตอนนี้ก็เป็นนักแสดง ปีที่แล้วก็ได้เล่นละครเวทีเยอะเลย ได้เล่นเป็นนางเอกบ่อยเลยสินะ

วาตานาเบะ: ความรู้สึกอิ่มเอมใจที่มีผู้ชมอยู่ตรงหน้านั้นมีความรู้สึกที่คล้ายกับตอนไลฟ์สุดๆ เลยค่ะ แม้เคยคิดจะออกจากวงการหลังจากที่จบการศึกษา แต่พอได้ขึ้นแสดงหลายๆ ครั้งเข้า ก็รู้สึกขึ้นมาอีกครั้งว่า "ฉันน่ะรักการแสดงจังเลยน้า" ล่ะค่ะ

-- การทุ่มเทอย่างสุดพลังในแต่ละครั้ง และได้ทำมันต่อไปอีกครั้งแล้วครั้งเ��่าน่ะเป็นโลกที่สุดยอดไปเลยนะ

วาตานาเบะ: นั่นเป็นส่วนที่ฉันชอบที่สุดในละครเวทีเลยค่ะ ฉันน่ะ กับงานแล้วคิดว่าเป็น M สุดๆ เลยค่ะ (หัวเราะ) ไม่ว่าจะทำได้หรือไม่ได้ การที่ถูกต้อนจนมุมจนถึงนาทีสุดท้ายนั้นมันน่าสนุกดีค่ะ ในฐานะนักแสดง แน่นอนว่านอกจากละครเวทีแล้ว ก็อยากจะไปโผล่ในละครหรือหนังด้วยค่ะ แล้วก็อยากถ่ายกราเวียร์อีกค่ะ

เพราะว่าเป็นคนที่ที่คิดมากและทำอะไรไม่ได้เมื่อมีเป้าหมายเดียว ก็เลยอยากจะพยายามในหลายๆ อย่างค่ะ!

ที่มา: 乃木坂46卒業後は舞台で活躍中の渡辺みり愛がグラビア登場「仕事ではドMだなって思います（笑）」

สัมภาษณ์ส่วนหนึ่งของมิเรียจังเนื่องในการวางจำหน่ายนิตยสาร Weekly Playboy No.6

แน่นอนว่านอกจากกราเวียร์ในนิตยสารแล้ว มิเรียจังยังมี Digital Photobook ออกมาด้วยนะ ขอบอกเลยว่าดีงามจริงๆ

สั่งซื้อได้ที่นี่เลย: bit.ly/3XNeFju

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

เดรโก มัลฟอยคือรักครั้งแรกของฉันค่ะ

ครั้งนี้คือ! คือ! ก็คือ!!

จะบอกว่าเป็นผลงานที่ฉันชอบที่สุดก็ไม่ได้พูดเกินจริงนะ

แฮร์รี่ พอตเตอร์ค่ะ!!

และก็ ในครั้งนี้ได้รับอนุญาต

ให้ไปรบกวน Harry Potter Cafe เป็นกรณีพิเศษค่ะ!

ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ขอบคุณนะคะ

เหตุผลที่ทำให้ชอบผลงานแฮร์รี่ พอตเตอร์

จำไม่ค่อยได้เหมือนกันค่ะ

รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว

รู้ตัวอีกทีก็ดูแล้วดูอีกจนท่องบทได้

ซื้อเสื้อคลุมและคฑามาเล่นเป็นนักเรียน

สิ่งที่ทำให้ฉันติดขนาดนี้น่ะไม่ค่อยมีเลยนะคะ

อย่างไรก็ตาม ตัวละครที่ฉันชอบก็คือ

เดรโก มัลฟอย

นี่น่ะพูดดดดมาตลอดเลย��่ะค่ะ ฮ่า

สีแท่งไฟของฉันคือสีเหลืองกับสีเขียวใช่ไหมล่ะค่ะ

เหตุผลที่ฉันชอบสีเขียวนั้น

อาจจะเป็นอิทธิพลจาก

เดรโก มัลฟอย และสลิธีรินก็ได้นะคะ (อาจจะนะ?)

ด้วยเหตุนั้นจึงได้มารบกวนล่ะค่ะ

Harry Potter Cafe!!

จริงๆ แล้วฉันจองตั๋วเป็นการส่วนตัวไว้ในเดือนพฤศจิกายนค่ะ แต่ก่อนจะถึงนั้นก็ได้มาเยี่ยมเยือนล่ะค่ะ ฮ่า

แน่นอนว่าในตอนนั้นก็ในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง

แค่ให้ไปเยี่ยมเยือนนะคะ ฮ่า

ของกินในครั้งนี้คือ

Hogwarts Cheese Toastie Slytherin ~ Salmon & Spinach ~

Breath of the Dragon Roast Beef

Expect Patronum

ชอบสลิธีรินขนาดไหนกันล่ะเนี่ย

ไม่ว่าจะกิน��รือดื่มอะไรก็อร่อยไปหมด

รสชาติแต่ละเมนูก็เข้มข้น

คิดว่ากระเพาะปกติคงจะคุ้นเคยกับการ

อิ่มในจานเดียว

แต่ฉันรับไป 2 ค่ะ

หากว่าสั่งอาหารของแต่ละหอพัก อาหารที่มา

ก็จะอยู่ในจานสีของแต่ละหอพัก

เพียงแค่นั้นก็ทำให้รู้สึกดีแล้วค่ะ

Goods ก็มีเยอะแยะเลย

ปกติก็วางแผนว่าจะ���ื้ออยู่แล้วค่ะ

ก็เลยไว้ค่อยมาซื้อตอนมาแบบส่วนตัว

คิดไว้แบบนั้นแหละ แต่ครั้งนี้ก็

ที่รองแก้วโดโรไมต์ 4 แบบ (กริฟฟินดอร์, สลิธีริน, ฮัฟเฟิลพัฟ, เรเวนคลอ)

ช้อน

ซื้อพวกนี้มาค่ะ

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ที่รองแก้ว 4 แบบนี่เกินไปหรือเปล่านะ

เมื่อไปครั้งต่อไป

ว่าจะซื้อจานทั้ง 4 แบบค่ะ!

พอจะเข้าใจ

ความรักในแฮร์รี่ พอตเตอร์ของฉันหรือยังคะ

เป็นผู้หญิงที่ไปโอซาก้า

เพื่อหวังซื้อ goods ที่อยากได้ไงล่ะ

มุมของ Harry Potter Cafe นั้น

ก็ดีงามจนต้องถ่ายรูปเลยค่ะ

ทุกคนก็ลองไปกันดูนะคะ!

WIZARDING WORLD characters, names, and related indicia are © & ™ Warner Bros. Entertainment Inc. Publishing Rights ©JKR. (s22)

ที่มา: ドラコ・マルフォイは私の初恋の相手です

ตอนที่ 8 มาเป็นสาวน้อยสลิธีริน ดองกันข้ามปีเลยทีเดียว ฮ่า

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

เด็กสาวคลั่งรักพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ภาคสอง

ครั้งนี้ก็พูดเรื่องพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำอีกค่ะ ฝากด้วยนะคะ!

ครั้งที่แล้วได้พูดถึงความดีงามของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำไป ครั้งนี้ก็อยากจะเจาะลึกลงไปค่ะ

ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำนั้นมีปลาหลายชนิดอาศัยอยู่อย่างขันแข็ง

เพียงแค่ได้มองก็ราวกับว่าถูกชำระล้างใจแล้วค่ะ

"คานาเมะ" จัง เต่าทะเลสีเขียวที่ดูตื่นเต้นมากเมื่อถูกวาตานาเบะ มิเรียแอบดู

*บางพื้นที่ได้รับอนุญาตให้ถ่ายทำเป็นพิเศษ

แน่นอนค่ะว่าชอบเต่าทะเล

แต่ว่าเมื่อมาพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำก็มีปลาที่อยากจะดูค่ะ

"Purple Queen Anthias"

ปลานี้สวยสุดๆ เลยค่ะ

ไม่สิ ก็สวยทุกตัวไหมล่ะ? ก็สวยอยู่หรอกค่ะ

แต่ในหมู่พวกเขาแล้ว รู้สึกว่าเป็นปลาที่ต้องตาค่ะ

Purple Queen Anthias

เหมือนว่าจะค่อนข้างขี้ขลาดและก็เพาะพันธ์ยากค่ะ

คนที่สนใจก็ลองไปหาดูนะคะ

(แกไม่อธิบายล่ะ)

แล้วก็ ถ้าพูดถึงตรงที่ชอบล่ะก็ ต้องเป็นโชว์ของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำล่ะนะ!

มันพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำตรงไหนกันนะ

ฉันค่อนข้างไปดูโชว์บ่อยเลยค่ะ ในตอนที่วาฬเบลูกาออกมาโชว์

รู้สึกถึงความสามารถในการสื่อสารกับเทรนเนอร์ และรู้สึกว่าเขาให้ความสำคัญกับเทรนเนอร์สุดๆ เลย ประทับใจกับมันอย่างช่วยไม่ได้เลยค่ะ ตั้งแต่นั้นมาโชว์ก็กลายเป็นเมนหลักค่ะ

เวลาของโชว์นั้นนานจนน่าประหลาดใจ

จนกลายเป็นภาพที่หลายคนขอผ่าน

แต่ว่าโชว์น่ะคุ้มค่าแก่การดูจริงๆ นะ!

มีอีเวนต์ที่น่าประทับใจขนาดนี้อยู่ด้วยนี่มันเยี่ยมจริงๆ เลย

ช่วงนี้เวลาดูพาเหรดหรืออะไรแบบนั้นแล้วเหมือนว่าน้ำตาจะไหลออกมาเลยค่ะ

เป็นเพราะอายุหรือเปล่านะ (ยังเด็กอยู่แท้ๆ อย่าพูดไปเรื่อยได้ไหมล่ะ)

ถ้าหากว่าไม่ได้ไปพิธภัณฑ์สัตว์น้ำบ่อยๆ ล่ะก็

ฉันก็อยากจะให้ลองไปด้วยมุมมองที่ต่างออกไปสักครั้งดูนะคะ

จะร้องไห้กับโชว์นจริงๆ นะ ฮ่า

ฉันน่ะ ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ก็อยากจะพิชิตพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำทั้งหมดในญี่ปุ่นค่ะ

หรือถ้าไปต่างประเทศ

ก็อยากจะไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของต่างประเทศด้วยค่ะ

ไหนๆ ก็พูดเรื่องนี้แล้ว

คิดว่าถ้ามีร้านที่สามารถทานอาหารไป

พร้อมดูฝูงปลาในตู้ไปได้

ฉันน่ะไม่ไปร้านแบบนั้นหรอกนะคะ

นี่น่ะมันแค่เรื่องที่ฉันชื่นชอบค่ะ

จะให้ดูมันไปพร้อมกันกินนู่นกินนี่ไปด้วยน่ะ ไม่รู้สึกโรแมนติกหรอก ฉันน่ะนะ

ปลาตัวเดียวในฝูงปลาเนี่ย จะมีความรู้สึกอยากไปแบบว่า "ไปหาแล้วนะตัวเอง!!" แบบนั้นล่ะค่ะ

ไม่อะ คงไม่เข้าใจสินะคะไอ้ความภูมิใจแปลกๆ นี้เนี่ย ฮ่า

เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ฮ่า

แต่ละพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ แต่ละพื้นที่เนี่ย

ปลาก็จะไม่เหมือนกัน และบรรยากาศภายในก็จะต่างกันไป

วิธีที่จะสนุกกับมันน่ะมีเยอะเลยค่ะ

ทุกคนคะ ถ้ามีที่แบบ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำตรงนี้น่ะดีนะ! ล่ะก็ ช่วยบอกกันด้วยนะคะ

แต่ว่าที่พูดไปก็ค่อนข้างคลอบคลุมแล้ว

และก็คิดว่าเป็นไปได้มากเลยว่าฉันจะเคยไปแล้ว แม้จะแนะนำมาก็ตามล่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า (บลัฟอะไรล่ะนั่น)

ที่มา: 水族館好きすぎ女の第二弾

ตอนที่ 7 ยังคงอยู่กับพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ตอนท้ายนี่ขี้อวดสุดเลยคนคนนี้ 5555

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

ฉันอยากอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

ครั้งนี้คือพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ! พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ฉันรักมาก

คนที่คอยสนับสนุนฉันมาตลอดคงจะรู้สินะว่าฉันรักพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำน่ะ?

เพราะชอบเต่าทะเลมากจนได้เอามาทำ goods เพราะงั้นคงจะรู้ดีเลยสินะ! ฮ่า

อย่างไรก็ตาม พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ฉันมารบกวนครั้งนี้คือพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำซุมิดะค่ะ ไม่รู้ว่าควรพูดไหมแต่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ฉันไปบ่อยที่สุดเลยค่ะ (ว่าไปนั่น)

ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรที่เริ่มชอบและเริ่มไปที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

และก็จำไม่ได้เหมือนกันจริงๆ ว่าชอบเต่าทะเลมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร

แต่ก็ชอบมาหลายปีแล้วล่ะ (ดูคิโม่ยจัง)

ในตอนนี้น่ะคงจะบอกให้ชัดเจนไม่ได้หรอก

ก็เป็นเวลาประมาณปี 2 ปีแล้วค่ะที่มาพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำคนเดียว

แน่นอนว่าถ้ามากับเพื่อนหรือคู่รักก็คงจะสนุก แต่ว่าก็อยากมาพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำคนเดียวล่ะนะ

ไปกับเพื่อนน่ะแค่มองไปรอบๆ ก็จบแล้ว มันยากที่ฉันจะสนุกในแบบของตัวเองได้...

ฉันจะได้ค่อยๆ มองพวกปลาว่ามันมีธรรมชาติแบบไหน และก็ได้ไปโซนที่ตัวเองชอบหลายๆ รอบ เพราะอย่างนั้นนั่นคือเหตุผลที่แนะนำให้มาพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำคนเดียวค่ะ(?)

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำน่ะ มองมุมหนึ่งก็เหมือนกับธีมปาร์ค

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ประณีตตั้งแต่ทางเข้าเพื่อให้ใครๆ ก็เข้าไปได้ก็มีเหมือนกัน

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่จุดเด่นคืออัดแน่นไปด้วยปลาก็มี นอกจากนี้ยังแตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่อีกด้วย

เพียงแค่มองมันก็ชอบแล้วล่ะค่ะ

เพราะว่ามันต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่าได้ไปที่ไหน

"อยู่นี่มีปลาหายากแบบนี้อยู่ด้วยงั้นเหรอ! ยอดเลย"

"ที่นี่น่ะคิดและสร้างขึ้นมาอย่างดีเลยสินะ"

พร้อมกับเดินดูไปด้วยนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของความสนุกค่ะ

ต่อไปเป็นมุมของฝาก!

ของฝากนี่ก็ต่างกันโดยสิ้นเชิง ขึ้นอยู่กับแต่ละที่เลยเนอะ

แม้ฉันจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่คลั่งรักเต่าทะเลก็เถอะ

แต่ก็น่าแปลกใจที่ไม่เคยเจอของเต่าทะเลที่เหมาะเหม็งกันเลย

หนึ่งในที่ที่ฉันชอบก็คือ Churaumi Aquarium ที่โอกินาว่าค่ะ

ในตอนนั้นฉันเป็นเมมเบอร์ที่ต้องอยู่ในกองถ่ายจึงไม่สามารถไปเที่ยวเล่นได้ แต่เมมเบอร์ที่ไปแทน (คิตาโนะ ฮินาโกะ) รู้ว่าฉันชอบเต่าทะเล ก็เลยซื้อตุ๊กตามาฝากค่ะ

แม้จะเป็นตุ๊กตาที่ทำได้เหมือนเต่าทะเลมากจนไม่มีสิ่งใดเทียบได้ แต่ก็เป็นตุ๊กตาที่เปี่ยมไปด้วยความน่ารัก

ชอบมากเลย

จนถึงตอนนี้ก็ยังคงเก็บไว้ในห้องอย่างดีเลย

ได้ยินมาว่ามีตุ๊กตาตัวใหญ่ด้วย ครั้งหน้าถ้าได้ไปว่าจะซื้อตุ๊กตาตัวใหญ่ล่ะ (อย่าดูถูกกันนะ)

ทุกคนเวลาไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำก็ลองใส่ใจกับมันดูนะคะ!

ที่มา: 私は水族館に住みたい

ตอนที่ 6 กับการไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำสุดโปรดล่ะครับ ในครั้งนนี้ก็มีช่างภาพไปด้วย ดังนั้นอย่าลืมเข้าไปดูรูปจากต้นทางนะ!

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

ไปดิสนีย์คนเดียวล่ะ

ก็ ธีมของวันนี้คือดิสนีย์ค่ะ

ไม่นะ มิเรียจังเป็นแฟนของดิสนีย์งั้นเหรอ?

คิดว่ามีหลายคนที่คิดอย่างนั้นนะ แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ค่ะ (เสียดายอะไรล่ะนั่น)

ฉันไม่ใช่ big fan ของดิสนีย์ และก็ไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับดิสนีย์มากนักด้วย

เป็นแบบคนธรรมดาเลยจริงๆ ค่ะ

เหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงมาลอง "ดิสนีย์คนเดียว" ในครั้งนี้นั้น

แค่อยากจะทำ "OOคนเดียว" ในตอนแรกก็เลยเลือกเป็นดิสนีย์ค่ะ นั่นล่ะค่ะ

ฉันค่อนข้างเก่งในเรื่องทำนู่นทำนี่คนเดียวเลยค่ะ อย่างไปคาราโอเกะคนเดียว กินซูชิคนเดียว

เคยคิดว่าสักวันหนึ่งก็อยากจะทำอะไรยากๆ คนเดียวดู นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่เลือกมาค่ะ

เอาล่ะ ไปเที่ยว DisneySea กัน!!

เพราะว่าถ่าย YouTube ไปด้วยในเวลาเดียวกัน ก็เข้าไปในสวนด้วยความรู้สึกอายที่พูดคนเดียวค่ะ

YouTuber นี่สุดยอดเลย

ด้วยความที่ฉันไม่ได้รู้เรื่องขนาดนั้น

ไม่รู้ด้วยซ้ำมีที่ไหนมีอะไร

และก็ไม่รู้ว่าร้านค้าอยู่ที่ไหน

อย่างแรกที่นึกถึงเลยคือที่คาดผม

ใช้เวลาหาที่คาดผมอยู่ประมาณ 15 นาทีค่ะ

(สุดท้ายแล้วก็มีอยู่ที่ร้านแรกหลังจากเข้าสวนมาเลยค่ะ)

จะว่าไปทุกคนเป็นฝ่าย land หรือเปล่าคะ? หรือว่า sea?

ฉันน่ะ ถ้าเป็นบรรยากาศก็ชอบ sea ค่ะ

แต่ก็เพราะไม่ถูกกับพวกเครื่องกรีดร้องเท่าไร ก็เลยเป็นคนที่เล่นเครื่องเล่นของ sea ได้ไม่มากนักค่ะ

เพราะอย่างนั้นถ้าเป็นเครื่องเล่นล่ะก็ land แน่นอนค่ะ

กลับไปเรื่องสวนดีกว่าค่ะ

แต่ว่ายังไงซะ การไปคนเดียวความสนุกลดลงกว่าการไปกับเพื่อนประมาณครึ่งหนึ่งเลยค่ะ แต่ก็ไปมาสะดวกกว่า

เหนือสิ่งอื่นใด ในช่วงก��นกินไส้กรอกกระดูกพร้อมกับเบียร์ในอีกมือ ก็เป็นช่วงเวลาที่คิดว่า "อ่า นี่ก็ไม่เลวนี่นา" สุดๆ เลยล่ะค่ะ

เครื่องเล่นน่ะได้เล่นแค่ม้าหมุนเองค่ะ

เอาชนะความเขินอายได้นิดนึงล่ะ

ไปครั้งหน้าว่าจะไปเล่น Jump Jump

แล้วก็อยากลองอะไรหลายๆ อย่างค่ะ

อยากจะสร้างเส้นทางOOคนเดียวจังเลย!!

ทุกคนคะ ถ้ามีแบบOOคนเดียวล่ะก็! ช่วยบอกกันหน่อยนะคะนะ

ที่มา: 1人ディズニーなんかしちゃって

ตอนที่ 5 เป็นตอนที่ทำให้รู้ถึงความแตกต่างของการมีช่างภาพกับไม่มีสุดๆ เลย 🤣

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

ช่วงเวลาเล่นกับแมว

ครั้งนี้กับน้องแมวสุดที่รัก!

ไปคาเฟ่แมวมาค่ะ

สัตว์ที่ฉันชอบมากๆ ก็คือ เริ่มจากเต่าทะเล

ชอบเต่าทะเลจนกลายเป็น goods ในสมัย Nogizaka46 เลยล่ะค่ะ

ต่อไปก็เป็นอิกัวน่า ชอบมากจนสงสัยว่าควรจะเลี้ยงเลยดีไหมเลย~

ถ้าให้แบบไม่จำกัดเลยก็จะชอบแมวพอๆ กับพวกนี้เลยค่ะ

ก็มีทั้งคาเฟ่แมวคาเฟ่หมาทั่วๆ ไปใช่ไหมล่ะคะ แต่ฉันน่ะสนใจคาเฟ่แมวคาเฟ่หมาที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษค่ะ

ฉันเคยไปคาเฟ่หมาที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษมาแล้วครั้งหนึ่งค่ะ น่ารักน่าทะนุถนอมสุดๆ ได้เรียนรู้อะไรจากมันเยอะเลย แล้วก็โดนตกอย่างสิ้นเชิงเลย

ครั้งนี้ก็อยากจะไปคาเฟ่แมวที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษบ้าง! และคำขอก็กลายเป็นจริงแล้วค่ะ

จะว่าไปแล้วฉันเป็นเพียงคนเดียวที่อุ้มแมวไม่ได้ค่ะ นั่นเป็นผลพวงจากบาดแผลในวัยเด็กค่ะ

ไม่สามารถอุ้มแมวสุดที่รักได้เนี่ย ช่างเจ็บปวด

ตอนเด็กๆ ชอบแมวที่บ้านของคุณยายค่ะ ก็เลยพยายามตามแล้วก็ไปอุ้มไปกอดอยู่เสมอ

ในตอนที่พยายามจะยกขึ้นมานั้น เล็บอันแหลมคมก็ได้ข่วนเข้าที่ต้นขาเรียบร้อยค่ะ ตกใจกับความเจ็บปวดที่ได้รับจากการข่วนสุดๆ เลย

จำได้ว่าต่อสู้กับความเจ็บปวดโดยไม่ได้บอกใครเลยค่ะ... ฮ่า

ตั้งแต่นั้นมา ถึงจะรักแค่ไหน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้ และก็ได้จดจำว่านี่สินะที่คนเขาเรียกว่าความบอบช้ำน่ะ

จะมีอย่างอย่างก็คือฉันแพ้แมวค่ะ อันนี้ก็เจ็บปวด

แค่รักแมวมากจนไปคาเฟ่แมวและก็นอนกับแมวของเพื่อนค่ะ

แบบว่าตอนนี้ก็ชินแล้ว อาการคันอาการจามก็หายไปแล้วค่ะ ฮ่า

มักจะเห็นคนรักแมวแล้วก็แพ้แมวบ่อยๆ เลยค่ะ ทำไมกันนะ? ฮ่า

กลับมาที่ท็อปปิคก่อน

จำนวนแมวและหมาที่ได้รับการดูแลก็เพิ่มมากขึ้นแล้วก็จริง

แต่ที่โดนทิ้งด้วยเหตุผลต่างๆ

และแยกจากกันไปก็มี

มันเจ็บใจจริงๆ ที่เห็นพวกเขาโดนทิ้งด้วยเหตุผลที่ไม่เมคเซนส์ค่ะ

ฉันไม่เคยเลี้ยงแมวเลี้ยงหมาเพราะคุณแม่ก็มีบาดแผลเช่นกัน ก็เลยเลี้ยงไว้ที่บ้านไม่ได้

แค่ยังไงซะก็ไม่อยากให้เลี้ยงด้วยความรู้สึกธรรมดาค่ะ

หลังจากได้รับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ชีวิตของเจ้าตัวนี้ก็ดีขึ้นค่ะ

ฉันน่ะต้องการให้คิดอย่างถี่ถ้วนว่าจะสามารถเลี้ยงเขาได้อย่างดีและอยู่เคียงข้างเขาได้ตลอดหรือไม่

ฉันน่ะ จากตรงนี้ก็คงจะพูดอะไรไม่ได้เพราะงั้นจะขอเงียบแล้วค่ะ

มีหลายๆ ตัวได้รับความบาดเจ็บในด้านต่างๆ มา และก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ได้เห็นเด็กๆ พวกนี้ได้มีปฏิสัมพันธ์กับแมวตัวอื่นๆ ในคาเฟ่ค่ะ

เนื่องจากฉันเลี้ยงสัตว์ไม่ได้ ที่ทำได้จึงแค่ไปที่คาเฟ่เพื่อไปหาพวกเขา ให้ความรักเขา แล้วก็บริจาคเงินไปค่ะ

มีครั้งหนึ่งพนักงานของคาเฟ่แมวบอกฉันว่าแค่มาก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ

เมื่อได้ยินแบบนั้นก็แบบหยุดไม่ได้แล้ว!! รู้สึกแบบนั้นค่ะ

จากนี้ก็อยากได้ไปหลายๆ ที่และก็ได้เจอน้องหมาน้องแมวเยอะๆ จังน้า

ทุกๆ คนก็ลองไปดูนะคะ

หากต้องการเลี้ยงก็ต้องคิดดีๆ รับผิดชอบเขา��ละรักเขาด้วยนะคะ

ขอบคุณสถานที่ถ่ายทำ: 保護猫カフェCatio Official Website / Twitter / Instagram

ที่มา: 猫とのお戯れ時間

ดำเนินมาถึงตอนที่ 4 แล้ว~ แมวววว

เช่นเคย ทางต้นทางมีรูปอีกมากมายเลย อย่าลืมไปดูกันนะ

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

SUSURU ซังและฉัน

ต่อจากครั้งที่แล้ว ธีมก็คือราเม็ง!

จะว่าไป จริงๆ แล้วได้ถ่ายคอลแล็บรายการ "毎日ラーメン健康生活" กับช่อง YouTube "SUSURU TV." ที่คุ้นเคยกันดีค่ะ

ดังนั้น สำหรับตอนที่ 3 นี้ โปรดสนุกกับการพูดคุยกับ SUSURU ซังพร้อมดูวิดีโอที่เผยแพร่บน YouYube ไปด้วยกันนะคะ! ในตอนท้ายของบทความมีของขวัญสำหรับผู้สมัครสมาชิกด้วย อย่าพลาดจนถึงตอนสุดท้ายนะคะ!

SUSURU: ซีรีส์ตอนที่ 1 นี่ไปที่ไหนมาเหรอ?

มิเรีย: โรงอาบน้ำสาธารณะค่ะ!

SUSURU: คิดว่าเป็นราเม็งก็ต่อเนื่องกันดีนะเพราะว่ามันอร่อยดี (หัวเราะ) เป็นซีรีส์แนะนำความชอบของวาตานาเบะซังสินะ! งั้นก็ชอบซาวน่าเหมือนกันสินะ?

มิเรีย: ซาวน่าก็ชอบค่ะ!

SUSURU: ดีเลยไม่ใช่เหรอ? เพราะฉันก็ชอบซาวน่าเหมือนกัน...

มิเรีย: ดีเลยนะค้า~

SUSURU: เคยลองกินราเม็งหลังจากซาวน่าไหม?

มิเรีย: ยังเลยค่ะ

SUSURU: ควรลองทำดูนะ! ครั้งหน้าน่ะ (หัวเราะ)

มิเรีย: จริงนะคะ! แต่ว่าแบบกลัวว่าอัตราการดูดซึมจะเพิ่มขึ้นจัง (หัวเราะ) อ่า แต่ว่ามีซาวน่าจากราเม็งด้วยนะคะ!

SUSURU: เขาว่ากันว่าเกลือที่ได้จากราเม็งทั้งหมดจะถูกล้างออกไปในห้องซาวน่าล่ะ (หัวเราะ) ในทางกลับกันก็ดีนะ! ได้รู้ว่าร่างกายกำลังดูดซับมันน่ะ ควรไปจริงๆ นะ!

มิเรีย: ถ้าพูดขนาดนั้นก็คงต้องทำแหละค่ะ... (หัวเราะ)

SUSURU: ขอให้ลองนะ! พวกราเม็งหรือโรงอาบน้ำสาธารณะเนี่ย...มันงานอดิเรกของพวกผู้ชายนี่นา? แม้เร็วๆ นี้ทั้งชายและหญิงหลายๆ คนจะไปห้องอาบน้ำสาธารณะก็เถอะ

มิเรีย: ก็อาจจะนะคะ...

SUSURU: ชอบสาเกด้วยหรือเปล่า?

มิเรีย: ไม่ได้ดื่มเลยค่ะ และก็ไม่กินของหวานค่ะ เพราะอย่างนั้นก็เลยวิ่งมาที่นี่(ราเม็ง)ทั้งหมดเลยค่ะ (หัวเราะ)

SUSURU: นอกจากราเม็งแล้วมีของกินอย่างอื่นที่ชอบอีกไหม?

มิเรีย: ซูชิ!

SUSURU: ซูชิเนี่ยทั้งจากเคาเตอร์แล้วก็ซูชิสายพานเลย?

มิเรีย: ไปหมดเลยค่ะ!

SUSURU: ชอบซูชิสายพานของที่ไหนเหรอ?

มิเรีย: Sushiro ค่ะ!

SUSURU: ยอดไปเลยนี่นา! พูดถึงซูชิโร่ Neta Deca ไม่ดีกว่าเหรอ? ข้าวเนี่ย ของ Neta เทียบกับปลาแล้ว...

มิเรีย: จริงด้วย ขอบคุณค่ะ

SUSURU: ราเม็งแล้ว ซูชิแล้ว หลังจากนี้ทำอะไรดีล่ะ? (หัวเราะ)

มิเรีย: ปกติแล้วฉันไม่ค่อยได้ทำอะไรค่ะ เพราะอยู่แต่ในบ้าน...ก็ดูพวก live เกมสยองขวัญ

SUSURU: ดูไลฟ์เกมสินะ! แล้ว ถ้าหิวก็ไปพวกร้านของจิโร่...?

มิเรีย: ค่ะ (หัวเราะ)

SUSURU: (หัวเราะ) เป็นชีวิตที่ดีเลยนะ ดีสุดๆ เลยล่ะ (หัวเราะ) พูดแบบนี้อาจจะดูหยาบคายไป แต่กว่าก่อนที่เราเจอกัยวันนี้ ฉันกับสตาฟคุยกันว่า "ไม่ๆ โกหกไหมเนี่ย เขาไม่กินจิโร่หรอกนะ!" สงสัยว่ามาเพื่อสร้างความประทับใจหรือเปล่าน่ะ (หัวเราะ) แต่พอเปิดออกมาแล้ว ขอโทษครับ! ชอบราเม็งของจริงเลยนี่นา

มิเรีย: (หัวเราะ) แต่ว่าดีใจที่พูดแบบนั้นนะคะ

SUSURU: ขอโทษนะครับที่สงสัย... ตกใจเหมือนกันนะที่วาตานาเบะซังกินแบบแทบจะโนรีแอคชั่นเลย ทุกคนที่มาออกเวลาราเม็งมาก็จะ "ว้าา!" อะไรแบบนั้น เวลากินก็จะแบบ "ว้า~ เข้มข้น" คนที่กินโดยไม่มีรีแอคชันออกมาเนี่ยคือคนที่เอาใส่ร่างกายเป็นประจำอยู่แล้วล่ะนะ ทำให้คิดว่าวาตานาเบะซังเป็นคนที่กินจริงจังเลยสินะ ผมน่ะ Kyun เลยล่ะ

มิเรีย: เพราะอย่างนั้นเวลาที่ไปกินราเม็งคนเดียวแล้วจับได้ว่าถูกคิดว่า "กินราเม็งจริงๆ เหรอ?" แบบนั้นจะเจ็บปวดเสมอค่ะ (หัวเราะ) เพราะอย่างนั้นแม้จะเป็นร้านราเม็งทั่วๆ ไปก็จะ "เสิร์ฟใหญ่" ล่ะค่ะ ตั้งใจจะให้สุดค่ะ (หัวเราะ)

SUSURU: มิจิตวิญญาณแห่งการแข่งขันสินะ ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็จะกินให้หมดให้ได้ บางทีอาจมีความสามารถในการกินมากก็ได้��ะ (หัวเราะ) บอกว่าวันนี้สภาพดีสินะ ยังไหวไหม?

มิเรีย: ได้ค่ะ! แม้จะเป็นโรคกระเพาะก็เถอะ

SUSURU: ตอนไป Sushiro น่ะ กินได้ประมาณไหนเหรอ?

มิเรีย: ซูชิ 12 ไข่ตุ๋น 2 ค่ะ เป็นเรื่องปกติธรรมดาเลย

SUSURU: อ่า งั้นราเม็งนี่กินเก่งเป็นพิเศษเลยสินะ!

มิเรีย: ถ้ากินซูชิมากไป ครึ่งทางก็เบื่อแล้วสินะคะ เพราะอย่างนั้นก็เลยมีต่อกันค่ะ

SUSURU: หลังจากกินซูชิแล้ว ไปต่อที่ไหนเหรอ?

มิเรีย: ครั้งหนึ่ง หลังจากกินซูชิก็ไป Yokohama Iekei ที่อยู่ใกล้ๆ กันค่ะ

SUSURU: สุดยอดไปเลยนะ! ชอบ Iekei ด้วยเหรอ? มีข้าวด้วยไหม?

มิเรีย: มีค่ะ (หัวเราะ)

SUSURU: เอ๊! อยากให้มาที่ ラーメン界 จัง (หัวเราะ) ผมก็ 30 แล้ว คิดว่าถ้าคนที่ 20 ต้นๆ ล่ะก็คงจะตื่นเต้นกับราเม็งมากกว่า ไปที่ร้านท้องถิ่นด้วยไหม?

มิเรีย: ตอนที่อยู่ในกรุ๊ป เพราะว่าออกไปไม่ได้ก็เลยไม่ได้ไปค่ะ แต่ที่ฟุกุโอกะก็มีร้านแผงมาจัดค่ะ ฉันอยากได้ไข่สัก 3 หรือ 4 ถามตัวเองหลายครั้งเลยค่ะ ก่อนไลฟ์ด้วย... แต่ก็รั้นอยากกินค่ะ ต้องทนตลอดเลย พอสังเกตเห็นเมมเบอร์ก็ถามว่า "มีของฉันไหม" ล่ะค่ะ (หัวเราะ)

SUSURU: แบ่งให้สินะ (หัวเราะ) แต่คิดว่าคนท��่กินบ่อยๆ นี่ดีสุดๆ เลยนะ ถ้าเพื่อนไม่ค่อยกินก็ต้องจบที่ช่วยใช่ไหมล่ะ ดีใจที่มีความสุขกับอาหารวันนี้นะ ถ้ามีตอน 2 หรือตอน 3 สามารถเรียกมาได้ตลอดเลยนะ!

มิเรีย: รบกวนด้วยนะคะ! อยากจะรู้จักร้านที่แนะนำค่ะ!

หลังการถ่ายทำ (วาตานาเบะ มิเรีย)

เพราะเคยดู SUSURU ซังบน YouTube มาก่อน เลยมีความสุขเมื่อได้ยินว่าจะได้กินราเม็งด้วยกันค่ะ

Ore No Ikiru Michi ของร้าน Kashiwa อร่อยมากๆ ดังนั้นจะไปที่นั่นอีกครั้งเป็นการส่วนตัวค่ะ

ทุกคนก็ลองไปดูกันนะคะ!

ที่มา: SUSURUさんとわたし

ตอนที่ 3 ยังคงอยู่กับราเม็งครับ รอบนี้มี collab กันด้วย

จริงๆ รอบนี้มีการลุ้นเชกิด้วย แต่ว่าดองไว้จนหมดเวลาแล้ว ก็ดูแค่เป็นรูปตามที่ต้นทางแนบมาก็ได้ 😂

ปล. ในต้นทางมีภาพอีกเยอะเลย อย่าลืมกดเข้าไปดูกันน้า~

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

จะกินราเม็งก็ไม่เป็นไรนี่นา

เริ่มชินกับการเขียนบทความแล้วล่ะค่ะ (เร็วมาก) ขอให้ทุกคนอ่านและคอมเมนต์กันในบทความนี้ด้วยนะคะ

ยังไงซะ ��รั้งที่แล้วที่พูดถึงห้องอาบน้ำและซาวน่าไป แต่ routine ของฉันน่ะไม่มีห้องอาบน้ำแบบกลางแจ้งหรอกนะคะ

สังเกตเห็นคอมเมนต์ตรงซาวน่าว่าแบบ "เอ๊ะ? มิเรียจังไม่อาบน้ำกลางแจ้งเหรอ?" แบบว่า ฉันก็ยังมีความรักสะอาดเยอะอยู่ค่ะ ถ้าได้อาบน้ำกลางแจ้งก็คงจะไม่กล้านั่งเก้าอี้ล่ะค่ะ

เพราะว่าคนป่วยไม่สามารถใช้บริการห้องอาบน้ำสาธารณะหรือซาวน่าได้สินะคะ

เพราะว่าชอบ จึงมีเจตจำนงค์ว่า "ยังไงซะก็ต้องอาบ!" แต่ไม่ว่ายังไงก็คงจะนั่งเก้าอี้���ม่ได้ค่ะ

เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีแค่ตัวฉันที่เข้าใจ ดังนั้นขอจบไว้เท่านี้นะคะ

ยังไงซะ หัวข้อครั้งนี้ก็คือ "ราเม็ง" !!!

ยัตต้า ราเม็ง! ชอบที่สุดเลย! ราเม็ง!

ก็ ครั้งนี้ก็ได้ไปเยือนร้าน "Ore No Ikiru Michi" ในเมืองคาชิวะ จังหวัดชิบะมาค่ะ

ปกติจะฉันจะชอบไปจิโร่ราเม็งคนเดียวค่ะ คิดว่าคนเคยไปน่าจะรู้ว่าระบบของจิโร่น่ะคือการแข่งกับเวลา ไม่ใช่โลกแสนหวานที่จะพักผ่อนและพูดคุยกับเพื่อนๆ เหมือนคาเฟ่

แล้วก็ ฉันน่ะเป็นสาวบริสุทธิ์และไม่มีลูกที่จะไปจิโร่ด้วย ก็เลยไปคนเดียว ที่ว่าเศร้าน่ะอย่าพูดออกมาเลยนะคะ

ประมาณ 300 กรัมในการเสิร์ฟแบบปกติของ Ore No Ikiru Michi (บก. ขอเสริม: 300 กรัมก่อนเดือด) ค่อนข้างเยอะเลยนะคะ

ฉันน่ะเป็นหญิงสาวที่สั่งเสิร์ฟแบบปกติล่ะ แบบว่า กินได้แบบสุดๆ เลยล่ะค่ะ

ตกใจตัวเองเหมือนกันค่ะ

Ore No Ikiru Michi ร้านราเม็งคาชิว่า

ปกติจะชอบสั่งเสิร์ฟไซส์ S ค่ะ เพราะต้องคิดถึงวันถัดไปด้วย แต่อันนี้รับได้ค่ะ

ฉันน่ะเป็นโรคกระเพาะและเวลากินเสร็จท้องก็จะบวม แต่ก็บวมอย่างมีความสุขล่ะ

ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะกินราเม็งอาทิตย์ละ 2 ครั้งค่ะ แต่เพราะว่าอยู่วงการนี้และยังเป็นสาวงามอยู่ (หนวกหู หุบปากไปเลย) ก็เลยต้องทนกับความอยากราเม็งค่ะ

ฉันน่ะมีความรู้สึกว่าผู้ชายหลายๆ คนชอบราเม็ง แต่ใครๆ ก็มีราเม็งร้านโปรดหรือจะกินอะไรแบบนี้ได้หมดค่ะ! ถ้าหากมีความเห็นใดๆ โปรดแจ้งให้ทราบอีกครั้งนะคะ

ในครั้งที่แล้ว หลายๆ คนได้ให้ข้อมูลของโรงอาบน้ำสาธารณะหลายที่เลยผ่าน DM Instagram! ขอบคุณค่ะ

ฉันน่ะชอบไปร้านราเม็งใกล้บ้าน แต่ "Ore No Ikiru Michi" นั้นอร่อยจริงๆ ค่ะ ทั้งหมดก็เป็นรสนิยมของฉันนะคะ

ฉันชอบขอไขมันเพิ่มและกินมันเหมือนกับสึเกะเม็งเลย แต่มันอร่อยจริงๆ นะ ร้องไห้

ทุกคนก็ลองไปเยือนดูนะคะ!!

Twitter ของ Ore No Ikiru Michi กดตรงนี้

ที่มา: ラーメン食べたっていいじゃない

ตอนที่ 2 ว่าด้วยความชอบในราเม็งของมิเรีย

ตรงนี้มีประกาศจากบก. มาว่ามีอีกหลายภาพเลยที่ยังไม่ได้ปล่อยออกมา แล้วก็บอกว่าครั้งหน้าไม่มีเสียงในใจบก. แน่นอนครับ รอกันได้เลยนะ!

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

โรงอาบน้ำสาธารณะสุดหรู Sauna Biyori

แบบว่าช่วงนี้ก็ร้อนขึ้นมาแล้ว

เป็นช่วงที่ยากลำบากสำหรับฉันคนที่ไม่เก่งกับฤดูร้อน

รู้สึกเหมือนกำลังละลายเลยค่ะ วาตานาเบะ มิเรียค่ะ

จะว่าไป เมื่อวันก่อนได้แสดง "Little Fandango" ที่สนับสนุนโดย Disgoonie เป็นวันสุดท้ายค่ะ!

ในตอนนั้น มีนักแสดงชื่อ Seto Toshiki โพสต์ใน SNS ว่า

"เพราะว่าไม่เคยเข้าซาวน่าเลย ก็เลยสงสัยว่า ถ้าหากชีวิตประจำวันกลายเป็นแบบซาวน่าแล้วจะไปซาวน่ากันหรือเปล่า"

เป็นการบ่นพึมพำแบบนั้นล่ะค่ะ

ก็สงสัยว่าคนที่ไม่เคยไปซาวน่าเลยจะคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ

ว่าแล้วเชียว ต่างกับกลุ่มคนที่ชอบเลยค่ะ

ดังนั้น ธีมแรกก็คือ "โรงอาบน้ำสาธารณะ และซาวน่า" ค่ะ!

ทุกคนไปโรงอาบน้ำสาธารณะกันบ่อยไหมคะ?

ฉันน่ะชอบนะแต่ไม่ค่อยได้ไปเท่าไร เหมือนว่าจะไป 2 อาทิตย์ครั้งล่ะค่ะ

ก็มีภาพแบบคนที่ชอบจริงๆ ที่ไปแทบทุกวัน แต่กว่าฉันจะกล้าไปก็พักหนึ่งเลยล่ะ

นั่นน่ะมีเหตุผลนะคะ

แบบว่า ไม่อยากจะ fix สิ่งที่ชอบไว้

ว้า~ เหนื่อยอะอยากไป

ความสุขในช่วงเวลาที่ได้ไปโรงอาบน้ำสาธารณะหรือซาวน่า

ก็อยากจะรักษาความรู้สึกสบายนี้ไว้ค่ะ

ถ้าทำได้จริงๆ ก็อยากจะไปทุกวันนะคะ ฮ่า

ได้เจอกับคุณยายที่นั่นแล้วก็ได้คุยกันค่ะ

คิดว่าเป็นการพบเจอที่น่าประทับใจและเฟรชดีค่ะ

ประสบการณ์ที่ได้คุยกับคุณยายที่นั่น

เรื่องทฤษฎีชีวิตนี่มีหลายแบบและน่ามหัศจรรย์จริงๆ นะ

เป็นที่ที่ได้ฟังถึงโลกและเรื่องที่ไม่เคยเห็นเลยค่ะ เป็นที่ที่มีค่าจริงๆ

เพราะว่านี่เป็นข้อดี ดังนั้นจะไม่หยุดไปโรงอาบน้ำสาธารณะหรือซาวน่าหรอกนะ

ช่วงนี้คนชอบซาวน่าก็มีจำนวนเพิ่มขึ้น

ได้ยินที่พูดว่า "ว้า~ กลับมาอีกแล้ว" เพิ่มขึ้นล่ะค่ะ

อย่างไรก็ตาม ฉันอยากให้ทุกคนเข้าใจความสะดวกสบายของโรงอาบน้ำสาธารณะกับซาวน่าโดยไม่ใช้วิธีแบบนั้นนะคะ

มั่นใจเลยว่าผู้คนและที่ที่พบที่นั่น

หลังจากนี้ก็จะไม่ลืมและเป็นเหตุการณ์ที่น่าจดจำในอนาคตค่ะ

ยังไงซะ กฏในซาวน่าของฉันก็คือ

เข้าไป 15 นาที → แช่น้ำเย็น → เข้าไป 8 นาที → แช่น้ำเย็น → เข้าไป 5 นาที → แช่น้ำเย็น

นี่เป็น main ค่ะ และในวันที่มีเวลาก็เหมือนว่าจะเข้าไป 8 นาที และก็แช่น้ำเย็นวนไปวนมาค่ะ!

ถ้าจะว่ารู้สึกยังไงตอนแช่น้ำเย็น

ช่วงคอจะเย็นอยู่ตลอดเลย

ก็รู้สึกว่าจะหมุนไปหมุนมาในความหมายที่ดีนะคะ

ทำให้รู้สึกว่าเหมือนตัวเบาๆ เลย

ดีมากเลยล่ะ!!!

บางคนนั้นไม่ถูกกับที่ร้อนๆ เพราะอย่างนั้นก็ไม่แนะนำให้คนประเภ��นั้นนะคะ ฮ่า

หากสนใจขึ้นมานิดหนึ่งแล้วล่ะก็อยากให้ไปลองดูหลายๆ แบบค่ะ

แม้แต่คนที่ไม่เก่งกับฤดูร้อนอย่างฉันก็ยังเข้า

ก็คิดว่าทุกคนคงเข้าได้ค่ะ ฮ่า

ถ้าหากมีโรงอาบน้ำสาธารณะหรือซาวน่าแนะนำ ช่วยบอกกันด้วยนะคะ!

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาดู!!

ที่มา: 銭湯三昧、サウナ日和

ตอนที่ 1 มาแล้วครับ มิเรีย in ซาวน่า

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

วาตานาเบะ มิเรียค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก

คอนนิจิวะ! วาตานาเบะ มิเรียค่ะ

เพื่อที่จะให้มันเป็นบทความ ก็จะขอแนะนำชีวิตช่วงหนึ่ง ถ้าสามารถบอกสิ่งที่ตัวฉันชอบด้วยภาพถ่ายและข้อความก็คงจะดีนะคะ

จริงๆ แล้วการเขียนบทความเนี่ยถือว่าเป็นความฝันเลยค่ะ เพราะอย่างนั้นตอนเลือกเขียนบทความก็เลยดีใจมากเลย

ในทุกวันนี้ คนไม่ออกจากบ้านก็เยอะแยะเล��ซึ่งก็รู้ว่ามันน่าเสียดายจัง (ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ)

เพราะว่ามีความรู้สึกเดียวกันกับพวกเขา ก็เลยคิดว่าอยากจะมาบอกสิ่งที่แม้แต่เขาก็สามารถสนุกไปกับมันได้

จริงๆ แล้วก็ไม่ค่อยได้พูดเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองชอบมากนัก คิดว่าแฟนๆ หลายคนก็ยังไม่รู้ค่ะ! ถ้าได้รู้จักตัวฉันผ่านบทความนี้อีกครั้งก็คงจะดีนะคะ แล้วถ้าสามารถแพร่ไปต่อคนอื่นได้ก็คงจะดีมากเลยค่ะ ฮ่า

เพราะฉันก็เป็นพวก indoor เหมือนกัน ถ้าหากว่าคุ้นเคยกับสิ่งที่เพิ่งเริ่มทำหรือเริ่มชอบแล้วล่ะก็ อาจจะแบบ "พูดอะไรน่ะ!" แบบนั้นหรือเปล่าคะ แต่ก็ชอบที่จะแลกเปลี่ยนความเห็นกันนะ

จากนี้ก็ตั้งตารอคอยเลยค่ะ! ทุกคนก็ช่วยรอกันด้วยนะคะ!

ขอบคุณสถานที่ถ่ายทำ / Brown Cafe Delkoffer (@derkoffer.cafe)

ที่มา: はじめまして、渡辺みり愛です

บทความแรกของมิเรียกับทาง Bezzy ที่มาเกริ่นนำล่ะครับ

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

Watanabe Miria no Sora Moyou

วาตานาเบะ มิเรีย นักแสดงที่เน้นไปที่ละครเวที ครั้งแรกกับการเรียงลำดับ “สิ่งของ / เรื่องที่ชอบ” ที่จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้พูดคุยเท่าไร

นอกจากภาพที่ถ่ายใหม่แล้ว ก็จะมีใบหน้าที่แท้จริง (?) ที่คาดไม่ถึงอีกมากมาย คอยติดตามการอัพเดทเรื่อยๆ นะ! (กำหนดอัพเดทเ��ือนละ 2 ครั้ง)

ที่มา: ท้องฟ้าของวาตานาเบะ มิเรีย

จั่วหัวบทความจากมิเรียกับทาง Bezzy เว็บไซต์ความบันเทิงที่ทำให้คุณรักศิลปินมากขึ้นที่เพิ่งเปิดใหม่หมาดๆ เลยครับ (Since 2022.07.04) คอยติดตามบทความของมิเรียแบบแปลไทยจากทางเราได้เลยนะครับ 😁

👉 ตามอ่านแต่ละตอนได้เลยย

ตอนที่ 1:  วาตานาเบะ มิเรียค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก

ตอนที่ 2:  โรงอาบน้ำสาธารณะสุดหรู Sauna Biyori

ตอนที่ 3:  จะกินราเม็งก็ไม่เป็นไรนี่นา

ตอนที่ 4:  SUSURU ซังและฉัน

ตอนที่ 5:  ช่วงเวลาเล่นกับแมว

ตอนที่ 6:  ไปดิสนีย์คนเดียวล่ะ

ตอนที่ 7:  ฉันอยากอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

ตอนที่ 8:  เด็กสาวคลั่งรักพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ภาคสอง

ตอนที่ 9:  เดรโก มัลฟอยคือรักครั้งแรกของฉันค่ะ

ตอนที่ 10:  มีประสบการณ์กับเครื่องปั้นดินเผาซะแล้วววล่ะ

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

[แปลสัมภาษณ์มิเรีย] "เคยอยากกลับไปเป็นคนธรรมดา" อตีดโนกิซากะ46 วาตานาเบะ มิเรีย พูดถึง "การเริ่มต้นใหม่" ในฐานะนักแสดง

หลังจากจบการศึกษาหลังจากทำกิจกรรมไอดอลมาเป็นเวลา 8 ปี ในฐานะโนกิซากะ46 รุ่นที่ 2 วาตานาเบะ มิเรียก็ได้เริ่มต้นงานนักแสดงอย่างจริงจัง เธออยู่ในวงการบันเทิงในฐานะนักแสดงเด็กจนถึงอายุ 12 และเข้าร่วมโนกิซากะ46 ตอนอายุ 13 ที่ตัดสินใจจบการศึกษาเพราะคิดว่า "อยากกลับไปเป็นคนธรรมดา" แต่ก็ตัดสินใจเดินเส้นทางนี้อีกครั้ง ตั้งแต่วันที่ 21 พฤษภาคมเป็นต้นไป ที่โรงละคร X ในเรียวโกคุ โตเกียว จะมีการแสดงละคร "Les Misérables～Mijimenaru Hitobito～" วาตานาเบะจะได้รับบทเป็นโคเซตต์ นางเอกของเรื่อง เราได้ถามถึงความรู้สึกในปัจจุบัน และแนวโน้มในอนาคต

หลังจบการศึกษาจากโนกิซากะ46 นั้นก็ "พักผ่อนอย่างเดียวเลย"

-- ที่บอกว่าจะพักผ่อนหลังจากจบการศึกษาจากโนกิซากะ46 จนถึงตอนนี้การใช้เวลาเป็นอย่างไรบ้าง? ก่อนงานนี้มีแสดงอยู่สเตจหนึ่ง นอกจากงานนั้นก็อยู่แต่บ้านเลยค่ะ พักแบบพักจริงๆ เดิมทีแล้วที่จบการศึกษาจากโนกิซากะ46 เพราะคิดว่า "อยากกลับไปเป็นคนธรรมดา" ค่ะ สเตจที่แล้วก็คือ "เป็นการลองเข้าร่วมและตัดสินใจว่าจะอยู่วงการบันเทิงต่อไหม" ระหว่างที่บอกว่าจะพักก็คิดว่า "จะอยู่ยังไงดี" ค่ะ

-- ตัดสินใจว่าจะเป็นนักแสดงผ่านงานนั้นสินะ (Les Misérables)นี่เป็นงานแรกตั้งแต่อยู่เอเจนซี่นี้เลยหรือเปล่า ตัดสินใจยังไงว่าจะร่วมงานนี้? พอได้ยินเรื่องนี้ ตอนแรกก็คิดว่าจะทำยังไงดี เดิมทีก็ชอบเรื่องของ "Les Misérables" อยู่แล้ว ก็เลยคิดว่า "อยากลองดูจังเลยนะ" ฉันกำลังมองหาเส้นทางที่อยากทำอยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็เลยอยากลองทำงานหลายๆ แบบค่ะ

-- การปรากฏตัวในผลงาน masterpiece รวมถึงบทโคเซตต์ด้วย มีความกดดันไหม? ก็มีคิดมาก รู้สึกว่าทำไม่ได้หรอก ก็พยายามไม่คิดอะไรค่ะ ชื่อตัวเองก็ไม่ได้เสิร์จดู ที่ทำได้วันนี้ก็ไม่ได้เห็นรีแอคของแฟนๆ เลย ไม่รู้เลยว่าสถานการณ์เป็นยังไง(หัวเราะ)

ถึงแม้จะเป็นคนขี้อายอยู่บ้าง... "แต่ก็สนุกดี"

-- (ณ ตอนที่สัมภาษณ์)คิดว่าเพิ่งเริ่มต้นการฝึกซะอีก บรรยากาศภายในเป็นยังไงบ้าง? จริงๆ แล้วเป็นคนขี้อายมากเลยค่ะ ก็ชินกับมันแล้ว (ยิ้มแห้ง) บทที่ฉันเล่นนั้นมีคนที่เกี่ยวข้องกันแค่สองคนเอง ก็เลยไม่มีโอกาสได้พบกับนักแสดงอื่น ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันเลยค่ะ

-- กังวลเรื่องการดำเนินงานบ้างไหม? เพราะว่าคุยแต่เรื่องการแสดง ก็คิดว่าอยากจะสนิทกันบ้าง ฉันคิดว่าความรู้สึกของระยะห่างจะโผล่มาให้เห็นตอนแสดง เพราะอย่างนั้นก็เลยอยากจะคุยกันหลายๆ เรื่องก่อนแสดงจริงค่ะ ยังไงซะฉันก็ไม่ใช่ไทป์ที่จะชวนพูดคุยได้ แต่ก็สนุกดีค่ะ คิดว่ารู้สึกคุ้นเคยกันแล้วนิดหน่อย

-- ที่บอกว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้เห็นรีแอคของแฟนๆ การพูดคุยกับแฟนๆ "ARIMI" เป็นยังไงบ้าง? เยอะเลยค่ะ เหมือนกับเป็นแชทกลุ่มเลย ช่วง timing ดีๆ ก็จะ "ยะโฮ" เข้าไปค่ะ ตอนกลางคืนก็มีไลฟ์ประมาณ 1 ชั่วโมง หรือแม้จะเหนื่อยจากการซ้อมพอกลับมาก็จะไลฟ์เป็นวิทยุค่ะ

-- ทางนั้นมีเสียงตอบรับเป็นยังไงบ้าง? ก็มีคอมเมนต์เต็มเลยค่ะ "พยายามเข้านะคนขี้อาย"

-- รู้สินะว่าเป็นคนขี้อาย? รู้สินะคะ(หัวเราะ) ฉันก็บอกไปว่า "จะคุยให้ได้สักหนึ่งคน" ค่ะ

"หลายๆ คนประหลาดใจ" ในซีนร้องโซโล่

-- ในงานนี้มีซีนที่วาตานาเบะซังต้องร้องเพลงด้วย ใช่แล้วค่ะ แม้ในตอนที่อยู่โนกิซากะ46 จะบอกว่า "เต้นเก่งค่ะ" แต่ถ้าเน้นเต้นอย่างเดียวก็จะไม่ดีเอา คิดว่าต้องพยายามให้ดีที่สุดค่ะ

-- ต่างจากการร้องเพลงเป็นกรุ๊ปเลยสินะ เพราะว่าเป็นโซโล่ ก็เลยต้องตั้งใจฝึกมากๆ ค่ะ มันไม่ง่ายเลยที่จะได้ฟังสดๆ แม้ตอนอยู่โนกิซากะ46 ก็ตาม คิดว่าหลายๆ คนคงประหลาดใจมากๆ ค่ะ

จากนักแสดงเด็กสู่ไอดอล และ... ความรู้สึกของวาตานาเบะ มิเรียเกี่ยวกับ "นักแสดง"

-- เหมือนว่าวาตานาเบะซังจะเคยเป็นนักแสดงเด็กมาก่อนสินะ เดิมทีแล้วมีความคิดจะเป็นนักแสดงหรือไม่? ก็เคยค่ะ ตั้งแต่จำความไม่ได้เลย ก็เลยไม่รู้สึกว่าเป็น "ความตั้งใจของตัวเอง" หรอก แต่ว่าตั้งแต่เด็กก็คิดมาตลอดว่าสนุกดี แค่แบบว่า เพราะว่าอยู่ในวงการบันเทิงมาตลอด ไม่เคยได้ทำงานพาร์ทไทม์เลยค่ะ ไม่รู้เลยว่าถ้าอยู่เส้นทางอื่นจะทำอะไรดี คิดว่าพอออกจากกรุ๊ปแล้วก็อยากจะไปทำงานทั่วๆ ไปค่ะ แต่สุดท้ายก็คิดว่าสิ่งนี้เหมาะกับฉันมากกว่า นี่คือที่ที่ฉันควรจะอยู่สินะ คิดอย่างนั้นขึ้นมาค่ะ

-- เป็นนักแสดงเด็กจนถึงอายุ 12 แล้วก็เข้าร่วมโนกิซากะ46 ตอนอายุ 13 ส่วนมากอยู่แต่ในโลกของวงการบันเทิงสินะ เพราะอย่างนั้น ตอนนี้ก็เลยอยากหาสิ่งที่เหมาะกับตัวเองที่สุดและอะไรที่สนใจค่ะ อย่างวิทยุ นักบรรยาย นักพากย์ หรือว่าแค่นักแสดงอย่างเดียวจริงๆ เพราะวงการบันเทิงก็มีหลายประเภท ก็อยากจะลองหลายๆ อย่างค่ะ

-- จากนักแสดงเด็กสู่ไอดอล และตอนนี้ก็เป็นนักแสดง มีช่องว่างสำหรับนักแสดงหรือไม่? นั่นสินะคะ ฉันน่ะเป็นประเภทที่เผชิญหน้าด้วยความมั่นใจ ทั้งที่คิดว่าทำได้แท้ๆ แต่พอตั้งใจดูวิดีโอทีหลังก็รู้สึกเศร้าใจเพราะว่าทำไม่ได้ค่ะ แม้จะในฉากที่เล่นโดยมั่นใจอย่างคาดไม่ถึง ก็เลยเสียใจนิดหน่อยค่ะ

-- ที่ได้เล่นในสเตจที่ผ่านมารู้สึกว่ามันสนุกสินะ คิดว่าตรงไหนของละครไหนที่น่าสนใจ? ในเรื่องของบทพูด มันก็ต่างกับตัวเองในแบบปกตินี่คะ? โดยเฉพาะเรื่องที่มันเซ็ตในยุคเก่า มันก็จะมีการพูดที่ต่างกันระหว่างสมัยใหม่กับสมัยเอโดะ ในตอนแรกฉันใหม่กับมันมากเลย ขณะที่ศึกษาโดยดูละครในยุคนั้นก็เริ่มคุ้นชินขึ้นมา ชอบความรู้สึกที่มันค่อยๆ ซึมซับเข้าตัวเองค่ะ ชอบความรู้สึกที่เข้าถึงบทบาทเรื่อยๆ ก็เลยสนุกค่ะ

-- เป็นประเภทที่ชอบถูกดูดกลืนเข้าไปสินะ นั่นสินะคะ แต่ว่า ก็ไม่ได้ถูกกลืนเข้าไปค่ะ ก็ยังเหลือพื้นที่อยู่นิดหน่อย

-- งั้น ถ้ายกตัวอย่างว่ามีหลายงานซ้อนกันพร้อมๆ กัน จนกลายเป็นงานยุ่งจะหัวเสียหรือเปล่า? ค่ะ หัวเสียเลยสินะคะ

นักแสดงในอุดมคติคือโคเทะ ชินยะ "มี 'ส่วนที่อร่อย' ของงานอยู่"

-- ครั้งนี้เป็นการแสดงละครเวที ว่าแต่สนใจงานถ่ายทำบ้างไหม? เพราะคิดว่าละครเวทีเป็น "สถานที่แห่งประสบการณ์" ก็เลยอยากจะท้าทายดู ถ้าในอนาคตได้ไปโผล่ในงานถ่ายทำคิดว่าก็คงจะดีนะคะ

-- มีนักแสดงในอุดมคติไหม? ฉันดูโคเทะ ชินยะซังใน Confidence Man JP แล้วคิดว่า ถ้ามีอิมเมจแบบมี "ส่วนที่อร่อย" ในการทำงานอยู่ก็คงจะดีนะ ไม่เฉพาะ Confidence Man JP ตอนโคเทะซังปรากฏตัวเขาก็ดึงดูดด้วยคำว่า "นี่ไงล่ะ" เข้าไปค่ะ ชอบท่าทางการแสดงของโคเทะซังในฐานะนักแสดงนำมากๆ ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นเลยค่ะ

-- โคเทะซังมีภาพลักษณ์ของการขี้แกล้งนี่นา วาตานาเบะซังเป็นพวกที่โดนแกล้งแล้วไม่เป็นไรเหรอ? ถ้าโดนแกล้งแล้วยังมีชีวิตอยู่คิดว่าไม่เป็นไรค่ะ

-- พูดถึง Confidence Man JP โคเทะซังยังรับผิดชอบหน้าที่ MC ในการทักทายบนเวทีด้วย เป็นไปได้ไหมที่วาตานาเบะซังจะท้าทายบทบาท MC ถ้าหากมีงานนี้ขึ้นมา? ในช่วงฝึกฉันไม่ได้พูดคุยมากไปกว่าใครเลยจนถึงตอนนี้ ถ้าคนแบบนี้จู่ๆ ก็เริ่มพูดคุยเหมือนโคเทะซังขึ้นมา จะดูน่าตกใจไปหรือเปล่าคะ(หัวเราะ) แต่ว่าเป็นคนชอบพูด คิดว่าทำได้ค่ะถ้าไม่ได้สนใจรอบๆ ตัว

ฉากแนะนำ "แต่ฉันไม่ได้ออกค่ะ(หัวเราะ)"

--ช่วยบอกฉากแนะนำหน่อย บทของฉันจะอยู่ในครึ่งหลัง จึงอยากให้คอยดูค่ะ ส่วนตัวแล้วฉากที่แนะนำฉันไม่ได้ออกค่ะ ถ้าจะดูฉันแนะนำครึ่งหลังค่ะ

--แนะนำฉากที่ตัวฉันไม่ได้ออก เช่น? มีฉากที่ทุกคนยกเว้นฉันร้องเพลงด้วยกันค่ะ แม้แต่ตอนซ้อมก็น่าสนใจ คิดว่าต่อจากนี้ก็จะน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ ชอบซีนนั้นนะคะ แต่ฉันไม่ได้ออกค่ะ(หัวเราะ)

--ข้อความสุดท้าย เพราะว่าเป็นแบบนี้ คำที่จะทำให้คาดหวังก็พูดไม่ได้ และก็จะไม่พูดว่า "หลังจากนี้ก็จะพยายาม" แต่ว่ามีแรงจูงใจค่อนข้างมากเลยค่ะ โคเซตต์เป็นตัวละครที่ชอบเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว ฉันอยากจะสร้าง "โคเซตต์ที่มีบุคลิกเป็นของตัวเอง" มากกว่าที่จะเป็นโคเซตต์ ถ้าหากคนที่รู้ต้นฉบับอยู่แล้ว จะดีใจมากๆ เลยถ้าดูพร้อมกับจินตนาการว่า "นี่คือโคเซตต์ที่ตัวฉันเองค้นคว้ามาสินะ" เช่นเดียวกับโคเซตต์ในครั้งนี้ ฉันได้มีโอกาสได้เล่นบทที่สง่างามมามากมาย ในอนาคตก็อยากจะท้าทายบทอื่นๆ เช่น หญิงแกร่ง หรือผี หวังว่าแฟนๆ จะสนุกไปด้วยกันนะคะ

ที่มา: https://thetv.jp/news/detail/1083063/

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

แปลเพลง Kimi ga Aoi de Kureta - Nogizaka46

เพลงในอัลบั้มที่ 3 ของ  Nogizaka46 ร้องโดยอันเดอร์เมมเบอร์ซิงเกิ้ลที่ 17 ที่มิเรียเป็นเซ็นเตอร์

君が扇いでくれた - เธอที่พัดมาที่ฉัน

夏になるといつも想う เมื่อฤดูร้อนมาถึง ฉันมักจะนึกถึงเสมอ 甘酸っぱいあの頃 ช่วงเวลาอันสุขและเศร้าในตอนนั้น どこからか吹いて来るんだ มาจากทิศทางใดกันนะ 懐かしいそよ風 สายลมอันชวนคิดถึงนี้

誰も(誰も) ไม่มีใคร (ไม่มีใคร ) 知らない(知らない) รู้ (รู้) エピソード ในตอนตอนนี้ 時間(とき)は(時間(とき)は) ช่วงเวลา (ช่วงเวลา) 過ぎて(過ぎて) ผ่านพ้นไป (ผ่านพ้นไป) 色褪せた写真 รูปภาพที่สีค่อยๆ จางลงไป 今もキュンとするよ ตอนนี้ก็ยังทำให้บีบหัวใจได้อยู่

ふいに君が扇(あお)いでくれたね ในตอนนั้นเธอได้พัดมาที่ฉัน クリアファイルや下敷きで ด้วยแฟ้มใสหรือแผ่นรองนั้น 授業中にさりげなくそっと… พัดผ่านมาเบาๆ สบายๆ ในช่วงเวลาเรียน 小さな告白に คำสารภาพเล็กๆ นี้ ドキドキした ทำให้ใจเต้นขึ้นมา 二人の秘密 ความลับของเราสองคน

今の僕は大人だから เพราะตอนนี้ฉันก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว あやふやなその記憶 ความทรงจำที่คลุมเครือนี้ 照れ臭い甘い出来事 เป็นอุบัติการณ์ที่ทั้งหวานและน่าอาย 半袖の制服 เหมือนกับชุดนักเรียนแขนสั้น

なぜか(なぜか) ทำไมกัน (ทำไมกัน) そんな(そんな) เพียงแค่ (เพียงแค่) 場面だけ ฉากนั้น 僕が(僕が) ตัวฉัน (ตัวฉัน) ずっと(ずっと) ตลอดมา 覚えてるなんて ก็นึกถึงอยู่ตลอด 少し意外だった ก็แปลกใจเหมือนกัน

君の風に気づかなかったよ ฉันไม่รู้สึกถึงสายลมของเธอ 時折　僕に吹いて来た ในบางครั้งที่พัดมาที่ฉัน 並んでいた隣から届く มาจากเธอมาอยู่ข้างฉัน やさしさのその意味に… ในความอ่อนโยนนี้น่ะ 遅すぎたんだ สายไปแล้วล่ะ 異性の意識 รู้สึกว่าเป็นเพศตรงข้ามไปแล้ว

瞼(まぶた)　そっと閉じるその度に ทุกครั้งที่ค่อยๆ หลับตาลง 右の方から風が来る สายลมพัดมาจากทางขวา そんな錯覚感じるくらいに มันเป็นแค่ภาพลวงตา あの日が恋しくて… คิดถึงวันนั้นเหลือเกิน

ふいに君が扇(あお)いでくれたね ในตอนนั้นเธอได้พัดมาที่ฉัน クリアファイルや下敷きで ด้วยแฟ้มใสหรือแผ่นรองนั้น 授業中にさりげなくそっと… พัดผ่านมาเบาๆ สบายๆ ในช่วงเวลาเรียน 小さな告白に คำสารภาพเล็กๆ นี้ ドキドキした ทำให้ใจเต้นขึ้นมา 二人の秘密 ความลับของเราสองคน

เป็นเพลงที่รู้สึกว่าเข้าใจยากเหมือนกันนะเนี่ย (หรือเป็นแค่เราคนเดียวก็ไม่รู้ ฮา) มีการเปรียบเทียบเธอเป็นลมที่พัดมาทำให้นึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ ที่สวยงาม เป็นเพลงอันเดอร์อีกเพลงที่ดีเลยครับ

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ

ติดตามกันได้ที่ Twitter: @ft__dream

[miriatrans46]

วาตานาเบะ มิเรีย 2021/08/31 - ขอบคุณ

โนกิซากะ46 วาตานาเบะ มีเรียค่ะ

นี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

ที่จะได้ทักทายแบบนี้

ดูเหงาๆ จังเลยนะคะ ฮา

อันดับแรก ทุกคนที่ดู Showroom

ขอบคุณค่ะ!

เหมือนจะขึ้นเทรนด์อันดับ 1 ด้วยล่ะ

สุดยอดไปเลยนะ ดีใจจัง

ขอบคุณทุกคนจริงๆ นะคะ!!! แง

3 เดือนหลังจากประกาศจบการศึกษา

ถึงเวลาแล้วสินะ!! เร็วจังเลย

สนุกกับโนกิซากะมากเลย!

ได้คุยกับเมมเบอร์เยอะเลย

รักโนกิซากะมากเลยล่ะ ฮา

ดีใจจังเลยค่ะที่ได้มีโฟโต้บุ๊คเล่มแรก

และยังได้ตีพิมพ์ซ้ำก่อนวางขายอีกด้วย

ดีใจจริงๆ ค่ะ

ทุกคน ขอบคุณนะคะ!

เมมเบอร์ทุกคน สตาฟซังทุกคน

ทุกๆ คน

ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอ

เป็น 8 ปีครึ่งที่สุดยอดไปเลย!!

ไว้เจอกันที่ไหนสักที่นะคะ

มิเรีย

ที่มา บล็อกมิเรีย 2021/08/31

บล็อกสุดท้ายของมิเรียแล้ว น่าใจหายจังเลยนะ

สุดท้ายนี้ มิเรีย ยินดีด้วยนะที่จบการศึกษา

ไว้เจอกันใหม่นะ!

หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับติดตามกันได้ที่ Twitter:

@ft__dream