izmaritkutusunda - Tumblr blog

[izmaritkutusunda]

ben ki sevmekten hiç usanmam.

[izmaritkutusunda]

:)

[izmaritkutusunda]

baştan başlamaktansa, her zaman kirli sayfaları temizlemeye çalışırım ben. insanlara dağıttığım tüm algıları da sikeyim.

[izmaritkutusunda]

sahi, kadın olmak.. kutsal bir şey aslında değil mi? bakıldığında öyle. ilgiyle büyümek, sevgiyle büyümek.

ve ben. hiçbir zaman böyle büyümedim. evimize bir erkek gerekiyordu. o da ben olmuştum. bir erkeğin yapabileceği ve kadının hoşuna gidebilecek ona güven verecek her şeyi ben yapardım. bir su damacanası taşımak, ne kadar basit di mi? küçük bir kız çocuğu için değildi.

demek istediğim, beni asil ve olgun yapan tek şey, kendimde farkettiğim kutsallıktı. fakat pek de acılı bir şey bu. şimdiye, bazı anlara bile vuruyor etkisi. venüs çokça yorgun. venüs geçmişindeki acılara düğümlü olmanın verdiği sarhoşlukla evreni inceliyor.

paranoyam, sadece güvendiğim yerlerde ağlamam, güven hissettiğim ilk an tüm kırılganlıklarımın ortaya çıkması, manik krizler geçirmem.. hepsi böyle. gerçekten anlaması bu kadar zor mu, yani çinko karbon insanlar için?

venüs bugün biraz yorgun. bunu ne zaman okursanız okuyun. iyi geceler dünyalılar.

[izmaritkutusunda]

neden? sadece, neden?

[izmaritkutusunda]

melankolinin üstesinden gelemiyorum sanki. yani, biz demeliyim aslında, biz burada onlarca kişiyiz. her neyse. hepsinin sonu karanlığa çıkıyor. hep böyle olmuştu fakat, ben bunu dillendiriyorsam bir problem olduğu belli. sinirim, mutluluğum, meraklılığım, cesurluğum, sevgim, nefretim, üzüntüm. hepsi birer karanlıktan ibaret oluyor hem de henüz saatler geçmeden. bunun toplumla bir ilgisi bile yok. hepsini bana ben yapıyorum. yoruldum, yorgunum. insanlara hiç ihtiyacım olmadı ama bazen elimden tutulmasına o kadar ihtiyacım oluyor ki. bu kendime acımama ve hakaretler savurmama sebep oluyor.

iyi uykular. artık uyuyun. 🌊

[izmaritkutusunda]

insanların insanları var. insanların aileleri var. insanların arkadaşları var. insanların ait hissettikleri yerler var. insanların ait olduğu bir şeyler var.

benim yok. kimsem yok. aitsizlikte kaybolup gideceğim. bir yerim yok, güven veren biri yok, huzurla soluduğum bir koku yok. yoruldum. fazlasıyla yorgunum ben. eğer bir gün ölürsem, kimse ağlamasın. benim benden başka kimsem yoktu. beni benliklerimden başka kimse dinlemedi.

[izmaritkutusunda]

ben tanrı olsam intihar ederdim

insanlarla birlikte

acı çekmeyi öğrenemediğim için. -22

[izmaritkutusunda]

ben ateist değilim, babasıymış gibi

tanrı’ya küsen bir çocuğum.

eğer tanrı intihar edenleri ve nietzsche’yi

cehenneme gönderirse

cehennemde yanmayı tercih ederim ben de,

tanrı dürüstlüğü sever.

[izmaritkutusunda]

tanrı’yla aynı fikirde değilim

intihar edenlerin

cehenneme gideceği konusunda.

kainatın yaratılışına

katılmaktan bıktığımda ruhum,

intihar edeceğim ben de

denenmemiş bir yolla.

nerdeyse bütün akıllı kalpler

intihar edip siktir çekmiş yeryüzüne.

[izmaritkutusunda]

are we too young for this?

[izmaritkutusunda]

hislerimi uzun uzun yazmayı çok severdim buraya. “gecedekitilki” diye bir hesabım vardı. o gittikten sonra uygulamanın anlamı da kalmadı. şifresini unuttum. çünkü aptalım. çünkü hesabı açarken hiç kullanacağımı düşünmemiştim. duygularımı atıyordum sadece. bir kişi kazanmıştım oradan. sonra da devamı gelmişti. sonra her şey gitti. burada aktiflik kazanamıyorum, zaten platform da ölmüş durumda. ben sanırım çok özlüyorum. şuan o profile bile bakamıyorum, bulunmuyor. çok yoruldum özleme duygusundan ya.

[izmaritkutusunda]

belki başka yerlerde hayat var? başka insanlar, başka hayat var?.. 1137pm

[izmaritkutusunda]

vazgeçtim, ne var ne yok sizin olsun.