ikras-world

[ikras-world]

[ikras-world]

Değer vermeyene değer yok artık

[ikras-world]

Bana ne amınakoyim

[ikras-world]

Sahte insanlar

[ikras-world]

Korkmayacaksın kimseyi kaybetmekten! 

Bazılarına "hayır" demeyi ;bazılarına "eyvallah" demeyi bileceksin . Aman o üzülmesin, aman o gücenmesin,  o kırılmasın dediklerin bildiler mi kıymetini? Yorma artık kendini bir şeyide unutma. Zayıf insanlar intikam alır, güçlü insanlar affeder, zeki insanlar umursamazlar.

[ikras-world]

Yeni yıl geldi

[ikras-world]

Bugün bunu fark ettim insanlar artık hep kendi çıkarları icin savaşıyorlar. Sen değil ben, ben, ben. Sadece bunu istiyorlar iyilik diye bir şey kalmamış

[ikras-world]

Bişey dicem neden hep hayalini kurduğumuz şeyler bozuluyo sinemaya gidecektim ne güzel ama sırtım ağrıdığı için gidemiyorum.

sad

[ikras-world]

"Büyükler birtakım masallar anlatıyorlar ve çocukların her anlattıklarına inandıklarını düşünüyorlar."

-Şeker Portakalı

[ikras-world]

Bunu tutuyorum çünkü elimde şuan

[ikras-world]

Sorsan bir sürü arkadaşım var ama aslında yoklar sadece tanıdıgım için arkadaşımlar bunu bilmiyolar hep diyorum ki keşle benimde boyle arkadaşlıkarım olsa ama olmuyo neden bilmiyorum ama olmuyo

[ikras-world]

Tam bir Taylor hayranıyım bunu kabullendim artık

[ikras-world]

Böyle oturmuş zamanın geçmesini bekliyorum oysa hiç istemiyorum

arkada da bu şarkı >

[ikras-world]

Elimde olsa her karış toprağa buğday eker gibi kitap ekerdim <3

Kitapsız yaşamak kör, sağır dilsiz yaşamaktır -Atatürk

[ikras-world]

Bugün deneme sınavı olduk ve hocanız "Hayırr foksiyonlar asla çıkaz ben baktım " dediği o fonksiyonlar deneme sınavında anamızı ağlattı evet yarısından fazlası fonksiyondu

[ikras-world]

Mutlu olmak için senin başkalarından başarılı olmana gerek yok

[ikras-world]

Momo, Hora Usta'ya sordu:"Bu ne biçim bir hastalık?"

"Önceleri pek farkına varılmaz. Günün birinde insanların canı artık hiçbir şey yapmak istemez. Hiçbir şeyle ilgilenmez ve kurur gider. Üstelik bu isteksizlik geçici değildir, hatta giderek artar. Günden güne, haftadan haftaya daha kötü olur. İnsan kendinden hoşlanmaz, sanki içi bomboştur ve dünya ile bağdaşmaz. Sonraları bu hisler de kalmaz ve hiçbir şey hissetmez olur. Bütün dünyaya yabancılaşmış ve hiç kimse onu artık ilgilendirmez olmuştur. Ne kızgınlık duyar ne de hayranlık. Ne sevilmesini bilir ne de üzülmesini. Gülmeyi de ağlamayı da unutmuştur. Böyle bir insanın içi kaskatı kesilmiştir Artık hiçbir şeyi hiç kimseyi sevemez. Bu durumda, artık hastalığının iyileşmesine olanak yoktur. Geriye dönüş kalmamıştır Bomboş, kül rengi bir yüzle ve nefretle çevresine bakar, tıpkı duman adamlar gibi. Onlardan biri olup çıkmıştır. Hastalığın adına gelince, buna ölümcül can sıkıntısı denir. "

-momo, Michael Ende