yasayanolununcenneti

[yasayanolununcenneti]

Kendime söz, bu sana son yazışım.

Eğer kalsaydın birinci yılımıza girmek üzereydik.

Orman gözlü çocuk. Kendine iyi bak, daima yaralarını saracak ve hatta sana yeri yara açmaya çalışan herkesi yok edecek birini bul kendine. Aynadaki yeşil gözlerini o kadının gözleri olduğu için değil, sana seni hatırlattıkları için sev.

Seni sev.

Seni seviyorum.

Ama artık bu cümlenin içerisi bomboş, seni seven ve sana delicesine bağlı olan küçük kız çocuğunun kalbi artık senin için atmıyor. Kendi için atıyor.

Artık sana yazmak gelmiyor içimden. Adını duyunca gözlerim dolmuyor, deniz kokusunu soluduğumda aklıma gelmiyorsun. Daha sayabileceğim ve yeni yeni fark ettim bir çok şey var.

Özür dilerim.

Ben o şarkıyı, seni sevdiğim sürece dinlemeyecektim.

Artık seni sevmiyorum.

Bir başkası var, k bunu biliyor mu bilmiyorum ama.. O var. O oldukça var, karşımda, her gün.

Bu gece saat 00:00'ı bulduğunda senin için son bir dileğim olacak.

"Umarım, ileride bir kız çocuğuna sahip olduğunda benim yaşadığım bu sersefil acıyı yaşamaz."

Kendine iyi bak, sıkı giyin. Üşürsün sen.

Kendime iyi bakacağım, kendim için.

On sekiz saatlik bir yolculuğa çıkmak için, bir otobüse binmiştim seni hayatıma kabullendiğim gece. Asla unutamayacağım. Fotoğrafındaki güzel gözlerine bakıp yol boyu hayaller kurmuştum.

Şimdi yine aynı yoldayım, bu sefer tek fark; gittiğim yol dönüş yolu.

Seni bir uzun yolun başlangıcında kabullendim, aynı uzun tolun dönüşünde sana veda ediyorum.

İlk ve son kez, gerçek bir veda.

Sana adadığım şarkıyı son kez seni hissederek dinliyorum.

Dinlememeye söz verdiğim o şarkı.

Küçük oğlan çocuğuna iyi bak.

𝑮𝒓𝒊𝒑𝒊𝒏 - 𝑨𝒔̧𝒌 𝒏𝒆𝒓𝒆𝒅𝒆𝒏 𝒏𝒆𝒓𝒆𝒚𝒆?

[yasayanolununcenneti]

Ben geldim sevgilim, bak, yine buradayım. Biliyorum görmezsin, biliyorum duymazsın sesimi. Biliyorum beni sildiğini. Fakat ben.. Ben seni silemedim. Yapamadım, özür dilerim, sensiz bir hayata alışamadım. Bu sana kaçıncı yazışım? Her seferinde verdiğim sözü çiğniyorum. Hatırlar mısın bilmem, sana verdiğim sözü tutuyorum, o şarkıyı dinlemiyorum. Sana ulaşacak tek bir yolum kaldı ama ben bu sefer yürümeye korkuyorum. Sanki adım attığımda dizlerim kırılacak, yollar bir sarsıntı ile yıkılmaya başlayacak, göğe doğmuş güneş birden bire batacak, nergis çiçekleri sonsuza dek solacak... Her neyse, lütfen gel. Lütfen gel çünkü benim sana her zamankinden daha çok ihtiyacım var. Nergis çiçeği kendi kendine yaşayamıyor, cennetler günden güne daha da kötü kokuyor. ,)

[yasayanolununcenneti]

Bir süredir konuşmuyoruz. Özledim Kardelen çiçeği, eğer suçluysam sorun değil, özlemeye devam ederim. Ama artık gücüm yok benim. Bu kadarına gücüm yok, dermanım yok. Sayfalarca yazılmış bir mektubun üstü çizilen kelimesi gibiyim. Konuşursam susamam, fakat bu sefer susacağım. Bu geceye bir şarkı bırakmalı.

"Beni sevmezsen, yağmurları sev." çünkü yağmur buzu eritir. ,)

Şebnem Ferah - Yağmur.

[yasayanolununcenneti]

Konuşursam susamam, fakat bu sefer konuşmaya ya da yazmaya bile gücüm yok. Sadece gel.

Çünkü yağmur buzları eritir.

Şebnem Ferah - Yağmurlar.

[yasayanolununcenneti]

Yine geldim, başka çarem olmadığını bilerek.

Hatırlıyor musun? Her cümleme böyle başlıyorum bir süredir, hatırlıyor musun? Bizi, beni, adımı, kalbimi, hatırlıyor musun? Ben seni hiç unutmadım.

Yeniden başladım düşünmeye, bir gün rastgele bir yerde karşılaşsak ne yapardım? Ve biliyor musun, cevabım hiç değilmedi; sarılırdım. Önemi yok. Neden gittiğinin, neler yaşadığımızın, ne acılar taşıdığımızın... İnan bana artık önemi yok. Sadece sana sarılmaya ihtiyacım var. İlk ve son olacağını bilerek sarılmaya ihtiyacım var.

Korkuyorum.

Bak! Bak, ellerini ısıtan ben değilim artık. Artık aklına geçmişin geldiğinde sana sarılan ben değilim, artık ağlamak istediğinde yanında olmaya çalışan ben değilim, artık ölümüne sürdüğün yolda her daim sorgusuz sualsiz arkanda duran ben değilim. Bak! Bak, artık, artık gözlerindeki ben değilim.

Bana ağlarken hiç kimse sarılmadı biliyor musun?

Hatırlıyor musun? "Erkekler de ağlar." demiştin bir kez. Evet, demiştim. Erkekler de ağlar. Yaralı oğlan çocukları ağlar en çok. Ben ne için çabalıyorum? Hâlâ ne bu çabam? Eminim yalnızlığında daha da sarıldın sigara dumanlarına. Şimdi denize karışık değil de, sadece is kokuyorsundur. Öyle özledim ki... Biliyorum, umurunda değil. Olmasın da zaten. Sadece son bir kez, lütfen son bir kez konuş benimle. Lütfen son bir kez can suyu ver bu boynu bükük nergis çiçeğine.

Hatırlıyor musun? Eskiden istediğini yaptırana kadar çocukgibi tuttururdun, bilmediğin bir şey vardı. Sırf o hallerini sevdiğim için isteklerini ertelerdim. Öyle masum ve tatlıydın ki, kanmıştım. Şimdi bakıyorum da, çok büyük aptalmışım. Çok fazla soru var kafamın içinde.

Beynim kanıyor.

[yasayanolununcenneti]

79.

Şimdi seni seninle bıraksam,

Beni bu yalnızlığımda benimle bırakma.

Çok zor biliyor musun?

Sensizlik çok zor.

En az seninle olmak kadar hem de.

[yasayanolununcenneti]

Yaz gibi neşeli,

İlkbahar gibi umutlu,

Sonbahar gibi solgun,

Kış kadar yalnız ve ıssız.

[yasayanolununcenneti]

Görüyor musun beni? Duyuyor musun? Haberin var mı benden? Belki de sadece sevdiğin için gittin, belki de zerre bir sevgin yoktu bana karşı.

Ölmeden öldüm.

Bu çok ağır biliyor musun? Lütfen bana bir ışık göster, kelebeğin kanatları kanıyor. Cennet artık çok pis kokuyor.

Uçurumdan atlıyorum uçsuz bucaksız denize,

Canım yanıyor ama sen olan her şey beni hep yakar.

Canım yanıyor ama terazide sevgim daha ağır.

Sevgisizliğin, çok ağır.

Lütfen artık bir ışık bul bana.

Ya bir ışık bul, ya da çık git aklımdan.

Bırak beni sonsuz karanlığımda.

Ya bir ışık bul, ya da çık git kalbimden.

Eskisi gibi yapayalnız.

...✯

Sensizliğin ertesi; boşluk.

78.

[yasayanolununcenneti]

Burada olan ve beni gerçekten anlayabilenlere teşekkür ederim. Bazen insanlar anlatmadan anlaşılmak isterler, beni de anlayanlar var, biliyorum. Ama artık benim her şeyden gidesim var.

Ölüme bile lâyık olmayan insanlar.

Değilim. Ölüm bile kabul etmez kaybolmuş olan benliğimi, aynadaki bıktı benden. Yoruldu bu beden kendinden. Ben benden yoruldum ve artık kontrol etmek değil, bitirmek istiyorum. Bu susmayan sesleri susturacağım, ebedî bir sessizliğe kucak açacağım. Artık ne yağmurlarda, ne nergis çiçeklerinde, ne toprak kokusunda, ne de bir şiirde bulacaksınız beni. Yazılarımı silmek istiyorum ama onlara kıyamam, yaşlı gençliğimi silemem. Bu yüzden onları geride bırakıyorum ve susuyorum sonsuzluğa. Bazen susmak tek çaredir, konuşunca anlamazlar, belki de beni suskunluğumda bulurlar?

Beni yalnız bırakan ve beni benden nefret ettiren, hayatıma girmiş tüm insanlara teşekkür ederim. Hoş geldiniz ve güle güle, siz geldiniz ben çıkıyorum bu hayattan.

Ölüme bile lâyık olamayanlar.

[yasayanolununcenneti]

İyi ki. '17.'

Bu gece yanında olmak için tanrıya nasıl yalvardığımı bilmiyorsun. Ben her gece, her an yanında olmak için yalvarıyorum. Olmuyor. Belki de olmaması gerekiyor, bilmiyorum.

Defalarca kez ayrılığa kucak açtık birlikte Orman Gözlü. Ama her seferinde o çıktığımız 'Ayrılık.' yolculuklarının sonu yine birbirimize çıktı. Bu bedenim sayısızca darbenin altında kalsa bile, sonucu sana ulaşıyor diye darbeleri bile heyecanla bekledi. İster aptallık de, ister aşk de, istersen takıntı ya da saplantı de. Hiç fark etmez artık.

Seni seviyorum.

Seni seviyorum ve bu bitmeyecek.

Sebi seviyorum ve bu hep kanayacak.

Bugün senin günün, tüm duygularla ve en çok da duygusuzlukla kutladım seni. Acıyoruz, kanıyoruz, kırıyoruz. Sonucunda yine tüm yollarda birbirimizi buluyoruz. İyi ki Orman Gözlü. İyi ki o gece nefret yerine adını bilmediğimiz bu hissi seçmişiz. Evet, beni hayatımda hiçbir ley böyle parçalayamazdı. Evet, ben hiç bu kadar kanamamış, hiç bu kadar yaralanmamıştım ama her şeye rağmen sen diyorum. Bunu dediğim için bin kez daha kendimden nefret ediyorum. Seni seviyorum.

İyi ki.

[yasayanolununcenneti]

Üşüyorum ama bedensel değil.

Sensizim ama ruhsal değil.

Yorgunum ama benliğimden değil.

[yasayanolununcenneti]

Nasılsın~ela

Bilmiyorum, sen nasılsın?

[yasayanolununcenneti]

Bu gece çok soğuk, ellerin üşür senin, sevmezsin soğuğu, alışkın değilsin Orman Gözlü. Soğuktan titreyen parmaklarını ısıtmanın bir yolunu bulurum da, üşümesi hiç geçmeyecek olan kalbine ne yapacağız?

Bu gece çok soğuk, çünkü sen yoksun. Nefes alışlarını duymuyor kalbim, nefessizlikten ölüyor kalbim. Acınası.

Tek sevdiğim şey aynadakiyken, şimdi aynanın karşısına geçmiş, acıyorum yansımamın hâline. Saçları düzensiz, acıdan gözleri kızarmış, yanaklarındaki kan çekilmiş. Ruhsuz bakıyor. Ruhu bedeninden ayrılmış da, can çekişiyormuş gibi bakıyor.

Acınası.

Kaç kez daha ölsem gerçekten yaşarım?

[yasayanolununcenneti]

Kaç kere daha ölsem gerçekten yaşarım?

[yasayanolununcenneti]

Yalnızlığımı seviyorum.

En azından kendi sessizliğim içimde.

Kim kaldırıyor insanı düşünce?

Kalbim açışıyor, gün geçmişte.

Gün geçmişte, geçmişim acıyor.

Hıçkırıklı göz yaşları akıyor.

Kan damlaları oluşuyor göz pınarlarında.

Geçmişim, karşımda, ağlıyor.

Geçmişimdeki çocuğa sarılsam şimdi,

Affeder mi onu affedemediğim günleri?

İçimde bir sıkıntı, bir ur...

Geçmişim içimde kalmış.

Çürüyorum bir elma gibi.

Elma bile çürüyünce tohum olur, yeşerir.

Bu ne biçim bir hiç?

Aynadaki sadece hiç.

[yasayanolununcenneti]

Yalnızlığım kuşatmış her yerimi.

Acışıyor yaralar, sarılmıyor, geçmiyor. Geçiremiyorum.

[yasayanolununcenneti]

Ne kadar kirli bir geçmiş var gelecekte. İnsanlar kendi intiharlarını kendileri seçiyorlar, ne acı. Çok kanıyor, çok fazla kan akıyor. Çığlıklar var, sesler, duvarlar, yollar... Çok karışık. Ben hiç bu kadar kan pıhtısının arasında kalmamıştım. Çok kanıyor.

Hiç durmayacak gibi kanıyor.

Hiç bitmeyecek gibi yaşanıyor.

Bitmez dediğimiz an bitiyor.