#zwarte kleur

[ethernitty]

mmmm heel alleen dat zo nog eens grappig zijn als die me doet denken aan eponine maar bij nader inzien toch niet zo grappig want ik moet bijna janken

[sporthalkerst1]

[atevegter]

2988 Paint it black

Er gebeuren wel eens dingen waarvan je je afvraagt, waarom doet iemand dat? Een tijd gelden werd de regenboogvlag van de Grote Kerk naar beneden gehaald en even later sneuvelden er ook twee regenboogvlaggen in Zaanstad. Nu is Monnickendam weer aan de beurt. De fleurige regenboogbankjes tegenover het gemeentehuis zijn zwart geverfd.  No colours anymore, I want them to turn black. Ik kan me niet…

[djdejong]

Leuk rijtje spinfietsen met een enorme foto, dag 1217

Wel leuk gedaan zwart-wit met kleuren lampen, ik vind het wel wat hebben.

[twafordizzy]

Samuel Fosso fotografeert zichzelf in andere rollen

Samuel Fosso fotografeert zichzelf in andere rollen

De Nigeriaanse fotograaf Samuel Fosso (1962) begon op 13-jarige leeftijd met zijn eigen fotostudio. Hij experimenteerde vanaf het begin met zelfportretten en kroop voortdurend in andermans huid. In het begin in zwart-wit, later in kleur. Met het kruipen in andermans huid toonde hij ook hoe de buitenwereld (met name het westen) tegen de Afrikaan aan keek. Inmiddels zijn we vijftig jaar verder en…

[nederlandsespoorwegen]

Waarom is de kleur van NS het zelfde als een zweedse Ikea?

want de pride vlag was toen nog niet bedacht :(

Vóór het huidige geel-donkerblauw en het eerdere geel-lichtblauw was materieel groen, rood, donkerblauw of bruin. In de jaren 70 was het nodig om het imago van de ns -en ook het palet op de stations- wat op te fleuren. Daarvoor werd geel gekozen en daaraan zijn we tot op de dag van vandaag super herkenbaar. Eerst werd het geel vaak gecombineerd met zwart, maar dat maakt nu steeds vaker plaats voor het blauw

[polldermodel]

Gebruik jij apart wasmiddel voor zwart/wit/kleur?

[jurjenkvanderhoek]

HOUTSKOOL. HOE SIMPEL WIL JE HET HEBBEN

Het gebonden boek “Houtskool Holzkohle Charcoal” krijg ik in een pakketje waarin een verkoold takje hulst bijgesloten is. Althans dat het hulst is staat op het papiertje waarin het is gewikkeld. Wanneer ik het stokje uit het papiertje rol en het tussen de vingers neem, er een lijn mee zet, heb ik meteen het gevoel dat de kunstenaars ervaren tijdens het project waar het boek de catalogus van is. Meteen denk ik verbonden te zijn met de natuur. Dat ik de spreekbuis ben van die natuur. Een brokkelige lijn is de aanzet tot een boom, het bos, een landschap – toch altijd iets van vegetatie, zij het werkelijk of abstract. Dit houtskoolstokje staat symbool voor mijn exemplaar van het boek dat mij wordt toegestuurd door Emmy Bergsma. Zij is, samen met collega-kunstenaar Lisanne Sloots, initiatiefnemer van een artists-in-residence project van een groep tekenaars in Kloster Bentlage. Zij zijn ook de curatoren van de daaraan verbonden tentoonstellingen in Rheine en in Rijksmuseum Twenthe. De periode draait om het werken met houtskool, zoals de titel van het boek niet mis te vatten aangeeft. De uitgave is de catalogus van de tentoonstelling en de documentatie van het gehele project.

Een negental kunstenaars gaan de uitdaging aan om zelf houtskool te stoken en daarmee tekeningen te maken geïnspireerd door de omgeving en door elkaar. Er ontstaan samenwerkingen en gezamenlijk vervaardigde kunstwerken. De kunstenaars dagen elkaar uit en trekken met elkaar op in een gezamenlijke opbouwende creativiteit. Eerst worden verschillende soorten hout gestookt tot houtskool, zodat de kunstenaars daarmee aan het werk kunnen. In het boek worden drie stookmethoden omschreven. En wordt de geschiedenis van het tekenmateriaal houtskool toegelicht.

‘Tekenhoutskool is niets anders dan verkoold hout dat wordt gestookt van takken en twijgen’, lees ik in het boek, ‘volgens een proces waarbij geen of weinig zuurstof wordt gebruikt’. Houtskool is vrijwel het eerste materiaal waarmee de prehistorische mens zijn leefwereld op harde rotswand vastlegt. Houtskool is een oermateriaal en raakt heel erg aan de kern of basis van het bestaan. Het is eenvoudig te winnen uit de natuurlijke omgeving. Misschien dat men er in die vroegste tijd bij toeval tegenaan gelopen is. Bij het vuurtje stoken om voedsel te verhitten of zichzelf te warmen zal het een restverschijnsel geweest zijn. Iemand pakt een verkoold stokje op en ontdekt dat er lijnen mee getekend kunnen worden, vlakken gezet. Door harder of zachter te drukken komt structuur, verschil in zwartsel en verschijnt een tekening. In die eerste tijd zijn de diverse uitdrukkingen met houtskool te maken uitgevonden en onderscheiden. Door de tijd heen naar nu is daarin eigenlijk weinig veranderd.

Van een verscheidenheid aan takken en twijgen kan houtskool worden gestookt, De een heeft een open structuur dat een grijzig zwart geeft, een andere houtsoort is dan weer dichter en compacter wat een betere kwaliteit van het zwart geeft. Belangrijk is dat het hout grondig wordt gebrand, lees ik in het boek dat naast catalogus als handleiding opgevat kan worden, anders krijgt het resultaat een niet gewenste bruinige kleur. Hoewel de oudste mens met het houtskool al vrije op zichzelf staande tekeningen maakt, is het materiaal in de eeuwen daarna gezien als te gebruiken voor schetsen en de opmaat tot autonome kunstwerken. Pas later en tot voor kort heeft het tekenen zich een gelijkwaardige status binnen de andere kunstvormen verworven.

‘Het delen van ateliergeheimen en het geloof dat het delen van kennis niet leidt tot het verlies van uniciteit, maar juist verrijking brengt, is een belangrijk onderdeel van dit houtskoolproject’, lees ik verderop in het boek. Juist het bekijken van elkaars specifieke techniek of werkwijze, het uitwisselen van kennis over de gebruikte papier- en houtskoolsoorten en het samenwerken aan eenzelfde tekening zijn een opwaardering voor de werkperiode. Met het onderling delen van ervaring en bekwaamheid heeft de individuele kunstenaar baat bij het eigen werk en voor de ontwikkeling. In de twee werkweken hebben de kunstenaars hun grenzen verlegd door zich open te stellen voor de mogelijkheden van het materiaal en voor elkaar. Een winwin-situatie dus.

De negen gerenommeerde kunstenaars, die zorgvuldig zijn geselecteerd uit drie landen, krijgen een eigen gezicht in het boek. Ze worden bevraagd door Josien Beltman van Rijksmuseum Twenthe. Delen hun ervaring met het materiaal houtskool, geven uitleg over de eigen werkwijze en omschrijven hun verwachting en ondervinding van de werkperiode. Naast de teksten toont de catalogus een keur aan voorbeelden van werken. Niet enkel de individuele tekeningen, maar ook de werkstukken die in het groepsproces zijn gemaakt. Uit de gesprekken blijkt dat de kunstenaars het fijne van houtskool vinden dat je direct contact hebt met je werk, er zit niets tussen, niet anders dan het stukje verkoold hout. Mijn ervaring dus ook met dat stukje hulst. Het is een techniek die het handgebaar laat zien. Vanwege de kracht én kwetsbaarheid zijn er veel nuances aan te brengen in de tekening. In één beweging staat het zwart op papier, maar is er tevens de mogelijkheid om in heel lichtgrijs te werken aan details. Men vraagt zich af hoe kleurverschillen te tonen met houtskool, wel zo dus. De kunstenaars leren van elkaar welke uitdrukking past bij het materiaal. Ze zijn in hun werk op zoek naar het zwartste zwart, naar zwart dat diepte suggereert zodat je er als het ware in kan verdwijnen.

Opmerkelijk is dat het houtskool aansluit bij de omgeving waarin de tak of twijg is gevonden. Die omgeving, dat landschap, probeert de kunstenaar vast te leggen. Meestal gebeurd dit in een realistische stijl of althans een aanpak waarin de werkelijkheid niet ver weg is. Anderen drukken hun gevoel bij en de ervaring aan de betreffende omgeving uit. Dit gebeurt in minder ware beelden en heeft een meer abstracte vormgeving. De tekening is een reflectie van wat men ervaart op een bepaalde plek en doet dit met het materiaal specifiek eigen aan die plek. Meer natuurlijk aan de basis kun je niet komen.

Tekenen kun je altijd en overal doen vindt Marcel van Eeden in zijn bijdrage aan het boek. “Ook als je arm en dakloos bent. Het materiaal kun je altijd wel vinden en het is makkelijk mee te nemen. Je bent niet afhankelijk van een atelier of dure spullen. Een stompje potlood, een paar enveloppen en een oude regenjas voldoen. Het bankje in het park als studio. Heel romantisch allemaal. (…) Het is nog steeds alleen maar zwart krijt op een lichte ondergrond. Geen gemeng met kleuren en andere toestanden. Hoe simpel wil je het hebben (…) Met minimale middelen een maximaal resultaat.”

En die resultaten zijn rondom gestrooid in de catalogus tussen de informatieve teksten. De lezer leert niet alleen over het materiaal houtskool, wat daarvan de geschiedenis is en hoe het gestookt wordt, maar doet ook kennis op van het werken met de zwarte materie. Hoe basaal het is en welke sublieme effecten ermee kunnen worden bereikt. Doordat de kunstenaars zo aan elkaar verschillende stijl en techniek gebruiken is het interessant te zien wat daarvan de uitkomsten zijn bij het werken met houtskool. En daarbij bijzonder wat ze in gezamenlijkheid tot uiting brengen. De catalogus is speciaal omdat het de weerslag is van een uniek experiment, een uitzonderijk project. Het brengt belevingswerelden samen om ervaringen op te doen met het meest oude materiaal dat gebruikt wordt bij het maken van kunstwerken.

Houtskool Holzkohle Charcoal. Werken met tekenhoutskool door Daniela Baumann, Emmy Bergsma, Benjamin Nachtwey, Gerben Dirven, Fabrice Cazenave, Lisanne Sloots, Agatha van Amée, Susanne van Bülow, Jitske Bakker. Catalogus van een project. Uitgave Kloster Bentlage & Rijksmuseum Twenthe, 2024.

[collagerock]

“Dan pas besef ik dat ik de oorspronkelijke rangschikking van de knipsels onherroepelijk overhoop heb gehaald. Die nacht droom ik dat mijn moeder het kastje opent en alle stenen er uithaalt. Samen vormen ze een kleurrijk mozaïek waar de knipsels zich doorheen slingeren. Figuren van zwart en wit tegen een achtergrond van kleur.”

Kristien Hemmerechts - Een zuil van zout (1987), p. 93-94

[goodbadhabit]

Kleur je haar zwart a.u.b.?

Als ik mijn haar nu zwart kleur, gaat het een eeuwigheid duren voordat ik weer terug naar blond ben.

Bovendien wil ik mijn haar nog eens doneren voor pruiken voor kindjes die geen haar meer hebben, dus daar wil ik mijn blonde lokken voor sparen

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De Vrijbuiter

Het is nog eens tijd voor wat lichte heraldiek.

Het wapenschild van de heer van Berkendael valt op de grond nadat een pijl het touw kapot schiet. Wat een aanslag op de eer! Dat kan niet onbeantwoord blijven!

Op het gepaalde en deels gebalkte schild zien we een tweekoppig, niet zo duidelijk dier (een dubbelkoppige dubbelstaartige afgewende adelaar?) frontaal afgebeeld. Daaronder zien we twee kleuren gepaald. Er naast, op het linkergedeelte zijn er twee onbekende kleuren dwarsbalksgewijs.

Het is zo jammer dat deze prent niet in kleur is. Ik ben razend benieuwd naar de kleuren die ze zouden hebben gekozen.

Zou de adelaar dan echt sabel (zwart) zijn? Dan moet de achtergrond zilver (wit) of goud (geel) zijn.

Daaronder, bij het gepaalde gedeelte, blijf ik rood-geel denken, waarschijnlijk een voetbalafwijking (KV Mechelen). Het linkergedeelte (bij de heraldiek is links en rechts omgekeerd omdat de heraut die het schild voorstelde ACHTER het schild stond en dus zijn links overeenkomt met het rechts van de aanhoorder), is totaal onbekend. Een van de kleuren moet goud of zilver zijn (kleur-kleur en metaal-metaal zijn combinaties die niet mogen). De mogelijke kleuren zijn dus totaal onbekend.

[devosopmaandag]

'Chroma – a book of colour'

Twee maanden woonden we diep het binnenland van de Limousin in, waar groen in duizend schakeringen mijn blikveld vulde. De nachten waren van een stilte die mijn oorschelpen deed groeien. Bijna één hele maancyclus ging schuil achter wolken. Zo donker heb ik het thuis slechts met verduisteringsgordijnen. De reeën en de das openbaarden zich alleen in het opengewroete gazon, roodbruine kalfjes dronken in de wei bij hun moeder, de uilen zwegen, de linde voor het huis verdubbelde in omvang, het brood was bijna overal goed. De stad was ver weg, en daarmee de stadscultuur. Ik bezocht één kunsttentoonstelling, die me verbijsterde (beelden uit de Tolkienfilms als enorme handgeweven tapisserieën). En, ja, ik ging één keer naar de dorpsbioscoop en zag een uitstekende film. In boeken die ik voor het slapen las kwam wel een beroemde in Parijs en New York wonende cineaste tevoorschijn ('Mijn moeder lacht' van Chantal Akerman) en werd een ook al in New York wonende schrijver bijna vermoord ('Mes' van Salman Rushdi), maar die stedelijke cultuur bleef binnen de pagina's van het boek. Er was wel het dagboek van Derek Jarman dat wat daar buiten mijn slaapkamerraam zich afspeelde, verbond met literatuur, film, kunst, politiek en stedelijke subculturen.

Mijn liefde voor botanie werd door hem keer op keer gevoed. Ik kon parallel oplopen met zijn observaties in zijn tuin en omgeving, van het bloeien van opeenvolgende bomen en planten: gaspeldoorn, sleutelbloem, bosviooltje, meidoorn, brem, vlier, vingerhoedskruid, akelei, ratelaar. Ik leerde hoenderbeet en vroegeling door hem kennen. Hij maakte zijn tuin ermee en schiep cultuur. Maar zijn hele dagboek draait evenzeer om wat we 'high culture' noemen, om de Britse maatschappij onder Thatcher, het vechten voor homo-rechten en om jeugdherinneringen. Alleen af en toe sluipt zijn ziekte het boek binnen.

Thuisgekomen vond ik een vanuit Frankrijk besteld boekje van Jarman: 'Chroma – A Book of Colour – June '93'*, geschreven toen zijn ogen slechter en slechter werden. Uiteindelijk zou hij blind worden. Ik begon gisteren gretig in het kleine boek te lezen, een verzameling van kleur naar kleur waarin hij al zijn kennis, liefdes en herinneringen duizelingwekkend en lyrisch samenbrengt. Het is een idiosyncratisch compendium, soms een beetje hallucinerend. In zijn inleiding is het eerst citaat van Wittgenstein: “Bezie je kamer op de late avond wanneer er nauwelijks meer kleuren vallen te onderscheiden – en maak nu licht en schilder wat je eerder in het halfdonker hebt gezien. – Hoe vergelijkt men de kleuren op zo'n afbeelding met die van de halfdonkere ruimte?”**

Op de een na laatste avond voor ons vertrek verdween het dorp aan de overkant van het dal in de mist. Ik opende de ramen en bleef heel lang kijken hoe grijzen, blauwen, in zwart verdwijnende groenen inelkaar vloeiden als inkten in water. Ik kon mijn ogen er amper van af houden. Drie dagen later opende ik Jarmans kleurenboekje.

* Chroma – A Book of Colour – June '93 | Derek Jarman | uitgeverij Vintage/Penguin Random Books 1994

** Opmerkingen over kleuren | Ludwig Wittgenstein | vertaling Paul Wijdeveld | uitgeverij Tabula 1982

[kleefkruid]

Hee, waarmee kleur je die krimp plastic bedeltjes? Kleurpotlood werkt bij mij niet goed, dus ik ben benieuwd hoe je de de kleuren zo fel krijgt.

hey! Ik gebruik posca stiften :) Ik zet mijn zwarte lijnen op de 'grove' kant en ik bewerk de gladde kant met een zeer zacht schuurpapiertje en teken daar de stukken die ik inkleur (zonder te schuren is de grip niet fantastisch)

[budgethome]

© Foto van @thuisbijdegoederee ♡ Rijke stoffen geven je interieur een warme en luxe uitstraling. Een velvet kussenhoes is daarom een goede keuze als je je inrichting eenvoudig een glamoureus tintje willen geven. Het sierkussen op deze foto bewijst dat dat ook budgetproof kan, want dit velvet kussen met plooien (30 x 50 cm) is voor €5,79 te koop bij Action. Verkrijgbaar in het blauw, grijs, zwart en deze gouden kleur. https://www.instagram.com/p/Cl5o59uoSAj/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[bakkermotorszaandam]

2023 Honda CFR300L ook in niet rood

De succesvolle introductie van de beste offroad gerichte allroad en TET wapen in 2021 was wel lekker overzichtelijk. Namelijk verkrijgbaar in 1 kleur: rood (Extreme Red). Voor komend jaar krijgt deze kleine topper niet alleen een kleine update maar verschijnt het ding ook nog eens in een 2e kleur! De update bestaat verder uit het standaard voorzien zijn van handkappen.

Honda’s lichtgewicht dual-purpose tool, de CRF300L, is ontworpen als een motor die even wendbaar is in het terrein als in de stad. Zijn blijvende populariteit sinds de lancering als CRF250L in 2012 kreeg een extra impuls toen zijn cilinderinhoud met 50 cc werd verhoogd en hij 4 kg lichter werd voor 2021. Het succes is te danken aan verschillende factoren: de onmiddellijk herkenbare CRF-styling met scherpe randen, een responsieve eencilindermotor, een zesversnellingsbak met slipkoppeling, een wendbaar frame, slanke proporties en lange veerwegen.

Voor 2023 krijgt de CRF300L een geheel nieuwe Swift Gray kleur, met nieuwe zwarte voorvork beschermkappen, zwarte achterbrug, zwart frame en fraaie oranje graphics. Dit komt naast de variant met traditionele Extreme Red kleurstelling, die nu zelf ook standaard voorzien is van bijpassende fuseekappen.

De CRF300L Rally blijft ook leverbaar.

Bakker Motors Zaandam