#zotheid

[johnooms]

Wat gebeurde er op 12 juli? 1536 - DESIDERIUS ERASMUS (68) OVERLEDEN Hij was een Nederlandse priester, augustijner kanunnik, theoloog, filosoof, schrijver en humanist. Erasmus werd als Geert Geerts (ook Gerhard Gerhards of Gerrit Gerritsz) geboren, de naam Erasmus dankt hij aan de in de 15e eeuw populaire heilige Erasmus van Formiae. Hij wordt als wegbereider voor de Reformatie beschouwd. Niettemin is hij nooit tot de gelederen der protestanten toegetreden. Erasmus is vooral bekend gebleven door de Lof der zotheid en het Enchiridion waarin hij zijn ideeën over wat christendom werkelijk voor de mens zou moeten betekenen uiteenzet... Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2024/07/12/12-juli/

[rotterdamvanalles]

De Erasmusstraat met op de achtergrond de NH Noorderkerk aan de Jacob Catsstraat, 29 juli 1971.

De Erasmusstraat is vernoemd naar de humanist Desiderius Erasmus die in 1496 vermoedelijk in Rotterdam werd geboren. Hij noemde zichzelf meestal Erasmus Roterodamus. Over het jaar van zijn geboorte bestaat geen zekerheid. Lange tijd dacht men dat deze plaats vond in 1466 of 1467. Nu wordt 1469 als zijn geboortejaar aangenomen. Erasmus richtte felle aanvallen op de misbruiken in de Rooms Katholieke kerk. Een van zijn bekendste werken is de 'Lof der Zotheid'. Hij overleed in 1536 te Bazel. Verschillende onderwijsinstellingen in Rotterdam, zoals de Universiteit en een gymnasium dragen de naam van deze geleerde. De beeldhouwer Hendrik de Keyser maakte in 1622 een koperen standbeeld van Erasmus. Dit is het oudste standbeeld van ons land.

Uit het NRC Handelsblad van 26 augustus 1974:

Ook de Noorderkerk aan de Jacob Catsstraat in Rotterdam is niet meer. Zaterdagmiddag brachten de slopers een zware kraan in stelling om de toren een laatste duwtje te geven. Honderden bewoners zagen toe hoe een voor hun omgeving karakteristiek bouwwerk zich gewonnen gaf en tot puin verviel.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en via delpher.nl uit het NRC Handelsblad van 26 augustus 1974.

[commetombeunarbre]

ons verzoenen met de zotheid die aan de basis ligt van elke menselijke groep - die zotheid is de enige rede die we ervan kunnen verhopen.

[lysendesteiner]

de belangrijkste voorwaarde voor geluk is dat je wilt zijn wat je bent.

Desiderius Erasmus. Lof der Zotheid

[theshowboatgent]

Laat je informeren !

Laat je informeren ! SUPER KORTINGEN !!! KLIK OP DE LINK zorg dat je de info hebt , dit gaat echt "TE GEK" zijn !!! UNIEKE KANS !

Blackfriday, Cybermonday WAT IS DAT ?? Overgevlogen een verkoopdag aan het begin van de kerstperiode verkopen. Dat is het in het kort. In America/Canada hebben ze de dag van de familiereünie, Thanksgiving , noemen ze dat, dit is altijd op de laatste donderdag van de maand oktober, een vast gegeven. President Lincon maakte er in de late 19de eeuw er een officiële feestdag van. In 1905 startte…

[twafordizzy]

Grunberg verdedigt met ironie het beest de mens

Grunberg verdedigt met ironie het beest de mens

foto: ANP; bron beeld: trouw.nl In zijn Loflied der Zotheid 2001, De mens zij geprezen, neemt schrijver Arnon Grunberg (1971) het op voor het beest de mens. ‘Een schepsel dat maar al te vaak door het slijk is gehaald.’ In navolging van Erasmus die in zijn Zotheid een loflied zingt op de Zotheid en haar hogepriesters, laat Grunberg in dit boek een advocaat de mens verdedigen. Hij neemt de mens in…

[dickwillemsen-blog]

Alles is stijl

Zou het waar zijn, dat we van een verhaal of roman niks overhouden als we ze ontdoen van hun stijl?

Iemand bedient zich van woorden, van precies deze woorden. Hij ‘spreekt zinnen uit’ in een bepaald ritme. Hij gebruikt een mooie afwisseling van korte en langere zinnen. En de zinnen hebben nooit precies dezelfde opbouw. Een schrijver gebruikt uitdrukkingen die je al eens hoorde; je leest vast ook nieuwe, maar treffende vergelijkingen of andere vormen van beeldspraak.

In Gezinsverpleging vergeleek Jan Wolkers iemands tong met een rood gekookt stofpeertje. Ik ben het nooit vergeten. Net zomin vergeet ik ooit de vergelijking in Joris en de geheimzinnige toverdrank:  Joris kon er niets aan doen; hij had zo’n hekel aan Grootmoe. Ze was een zelfzuchtige, mopperige oude vrouw. En ze had lichtbruine tanden en een klein mondje; dat was zo verfrommeld als een hondenkontje.

De roman Schuld begint zo:

Mijn broer had nog gezongen op de avond dat hij iemand doodsloeg. Dat optreden van hem was al een paar weken aangekondigd geweest; ik had gele A4-tjes zien hangen, overal in het Gerardhuis, zoals de feestcommissie die altijd ophing als ze iemand hadden geboekt. Ik kwam er eens in de twee weken, op bezoek bij tante Mia in haar aanleunwoning, en ik probeerde er te zijn als ik wist dat Ron er niet was, maar hij was niet te vermijden, toen: zijn hoofd stond overal op die A4-tjes, met plakband opgehangen in de liften en op de glazen klapdeuren, Zanger Ronald zingt levensliederen, en de datum erbij.

Wat weet je al een boel na deze regels: die man mijdt zijn broer; toch familie is belangrijk, maar die broer (even) niet. Die broer zingt levensliederen en slaat mensen dood.

Wat kun je over de stijl zeggen? Is die zakelijk? Kortaf? Onderkoeld? Casual? Ingehouden?

Het is eigenlijk gek, dat datgene wat we zo belangrijk zeggen te vinden, zo moeilijk onder een hoedje te vangen is. In een boek over stijl kwam ik een stukje tegen over Erasmus. Ja, die van de brug in Rotterdam, maar ook de man die De lof der Zotheid schreef. Hij had op de Latijnse school gezeten en beheerste die taal zo goed, dat hij er in schreef en dacht. (Zou hij er ook in gedroomd hebben?)

Erasmus heeft een boek geschreven met stijladviezen. Een van zijn oefeningen luidt: maak zoveel mogelijk variaties op één zin. Hij wist zelf maar liefst tweehonderd varianten te maken op een Latijns clichézinnetje Tuae litterae me magnopere delectarunt. (Uw brief heeft me buitengewoon verheugd).

Wat was ik blij met uw brief! Kunt u zich de golf van blijdschap voorstellen die mij optilde toen ik in uw brief uw gevoelens voor mij ontwaarde? Wat een heerlijke brief! Ik heb je brief wel honderd keer gelezen! Heel erg bedankt voor je brief! Mooie brief, ik heb ervan genoten. Ik geef je er nu een paar in het Nederlands, maar Erasmus kon zijn tweehonderd varianten wel mooi in het Latijn.

Ga er maar gewoon van uit dat de schrijver van het boek dat je op schoot hebt, heeft gewikt en gewogen welke woorden en uitdrukkingen en beeldspraken hij gebruiken zou, en dat elk zinnetje er staat omdat de schrijver dat daar zo wilde hebben. En dan besef je dat je met een samenvatting van het verhaal een heleboel mist.

Wat er verteld wordt is onlosmakelijk verbonden met hoe het wordt verteld. Dat geldt nog veel heviger voor een gedicht: een parafrase van het gedicht kan hooguit een opstapje zijn om verder over het gedicht in gesprek te raken. Je voelt onmiddellijk dat je het gedicht en de dichter te kort doet als je het bij een samenvatting zou laten.

Ik geef je nog een stijlvoorbeeld, uit Een Ontgoocheling van de Vlaming Willem Elsschot, van wie we weten dat hij elk woord wikte en woog. Elsschot wilde per se het juiste woord gebruiken op de juiste plek om de lezer in het verhaal te houden; hij correspondeerde erover met Nederlandse vakgenoten.

Wat je hier vooraf moet weten: Mevrouw Van Tichelen heeft aanwijzingen dat haar man regelmatig een café van bedenkelijk allooi bezoekt; de Empire Tavern. In haar eentje durft ze niet te gaan kijken. Dus neemt ze haar vriendin mee, mevrouw De Keizer, die op haart beurt haar zoontje Kareltje meeneemt:

Zij naderden het huis en gingen op de stoep staan, op slechts een paar meter van de deur waardoor men in het café kon komen.  

Van achter de gordijntjes drong een eentonig gegons door, tussenbeide overstemd door een giechelend gegil.

Plotseling werd de deur opnieuw geopend en een grote roze meid verscheen. Zij trippelde tot op de stoep, streek haar wenkbrauwen glad met een wijsvinger die tot aan de top vol ringen zat, likte behoedzaam aan haar lippen en keek naar beide kanten de straat in zonder in het minst notitie te nemen van het drietal dat zich een paar stappen had teruggetrokken. Zij stond in een dubbele bocht, zwaar van buste en van achterste, doch naar onderen slank uitlopend. Eindelijk lichtte zij met een ontzaglijk froufrou haar rokken op en huppelde de straat uit, dicht langs de huizen lopend, met achterlating van een zwaar geparfumeerde lucht.

‘Dat wás er een,’ fluisterde Kareltje.

Me dunkt, dat dit stijl is; je ziet ’t voor je: een drietal onwennige en bedeesde mensen, die verbijsterd en met stomheid geslagen deze vrouw zien verschijnen en verdwijnen. Haar geur hangt er nog. En dan klinkt kort, maar krachtig, de conclusie van Kareltje (‘Dat was een hoer,’ bedoelt hij)

En hier, in Bint van Bordewijk, wordt met korte penseelstreken geschilderd:

De Bree zijn denken was hoekig en nors. De lucht hing laag morsig roetig. Novemberochtend. De wind danste lomp om de hoeken. De boerse reuzin viel over hem heen met de volle vracht van natte kleren.

Als het je niet lukt een stijl in woorden te vangen, probeer het dan eens in beelden. Bint lijkt wel een bruingrijs expressionistisch schilderij, Een Ontgoocheling heeft meer weg van een zwart-witfoto uit de jaren dertig.

En denk je bij Couperus niet aan een impressionistisch schilderij van Monet? … Ook de diep daar aan de voet der vallei schuimende zee blauwt; wijd is de golf, wijd is de zee en als meeuwewieken staken tal van sneeuwwitte zeiltjes op uit haar blauwe wijdheid.

Waar Bordewijk de woorden in je gezicht geselt, reikt Couperus je zijn zinnen aan als tedere vlinders. Elsschot laat een film ontrollen van een tragikomische scène aan de deur van een bordeel. En hiermee zeg ik ongemerkt, dat ik me bij Elsschot meer in het verhaal opgenomen voel en dat ik bij de anderen meer door de sfeerbeschrijving meegenomen word.

Arme schrijver! Wat moet hij veel met woorden! Hij moet er personages mee tot leven brengen, door ze aansprekend te beschrijven en levendig te laten spreken. Wat een moeilijke opdracht, als je bedenkt dat een toneelschrijver nog kan volstaan met goede dialogen. Een schrijver van verhalen en romans moet ook kunnen beschrijven. En die beschrijvingen moeten naadloos aansluiten bij de gedachten en de woorden van de personages. Ga er maar aan staan!

Moet hij zorgen dat zijn stijl bij zijn onderwerp past? Je zou denken van wel. Maar over ernstige onderwerpen valt toch ook te lachen? Ja, precies.

Dus is het iets gecompliceerder: de stijl van de schrijver wordt voor een groot deel bepaald door wat de schrijver van het onderwerp vindt, wat hij erover wil beweren. Over echtscheiding bijvoorbeeld. Wat wil de schrijver daarover zeggen? “Scheiden doet lijden”? Dan hanteert hij waarschijnlijk een heel andere stijl dan wanneer hij wil beweren: “Scheiden, je doet er iedereen een plezier mee.” Wat denk je; wat beweert de schrijver in dit volgende fragment over het huwelijk?

Kijk, zo zal het gaan: ‘Louise,’ zal ik haar zeggen, ‘op een maandagmorgen zullen we dat in orde maken. Want op die dag komen de kinderen niet thuis met koffiedrinken. Ze  hebben dan joodse les en eten bij de godsdienstleraar. We verhuizen in alle stilte zodra Simon op weg naar school is. Alleen onze kleren en toiletartikelen nemen we mee. Louise, voor de rest gaan we leven in de huid van de ander, dus ook in haar persoonlijk dingen. Jij zult opeens parfum op je toilettafel vinden en een shampoo die je haren opblondt. Voorts in de kast een doosje met bijous – behalve de parelen, die neem ik mee – veel tassen, en het rode kunstzijden sjaaltje dat Simon voor mij uit Parijs heeft meegebracht. Ja, dat laat ik je ook.

Natuurlijk is dat niet zo gemakkelijk te zeggen op basis van zo’n kort stukje tekst, maar het lijkt op scheiden uit te draaien. En voor de ik-persoon lijkt het een uitweg. De auteur, Josepha Mendels, weet de verstikking van dit huwelijk in elk geval pijnlijk scherp uit te beelden.

Wil je eens lezen hoe je hetzelfde voorval in de tram op negenennegentig verschillende manieren kunt vertellen? Raadpleeg dan Raymond Queneau’s boek Stijloefeningen. En je zult zien hoe elke nieuwe stijl hetzelfde verhaal in een geheel nieuw licht zet, dat verhaal een ander verhaal wordt.

 Gezinsverpleging                                             Jan Wolkers                        1961

Joris en de geheimzinnige toverdrank             Roald Dahl                          1981

Schuld                                                             Walter van den Berg           2015

Een ontgoocheling                                          Willem Elsschot                   1914

Bint                                                                 F. Bordewijk                         1934

Safar en Ali                                                     Louis Couperus                  1925

Als wind en rook                                             Josepha Mendels                1950

Stijloefeningen                                                Raymond Queneau            1947

[maartennico]

Life is a Game, 2019

Het klinkt als een slogan van een rapper, maar tot mijn verbazing werd deze zin al gebezigd rond 1509 door Desiderius Erasmus in zijn boek Lof der Zotheid. Het leven als spel, het kunstwerk nu als knikkerbaan waarbij de knikker op een steen, afkomstig van het treinspoor, rust en uiteindelijk met rinkelend geluid in het onderaan bungelende Mona Lisa kopje valt.

Als het leven een spel is, kan men deze dan ook winnen? Is er een finish? Op de linkerbovenhoek ligt een kikker te ontspannen of poseert hij? Houd hij zich misschien bezig met deze moeilijke kwestie? Drie metrokaartjes van Parijs, een stad waar de maker van het werk zich graag flanerend door de straten begeeft. Spelend op zoek naar het onbekende.

Het werk is ontstaan door de verwondering die optrad tijdens het lezen van Lof der Zotheid. 'Life is a Game' is een ideologie die vandaag te dag gangbaar lijkt te zijn in onze westerse cultuur. Het idee van maakbaarheid komt daar ook bij kijken. Maar ook risico, het idee van winnen en verliezen. De materialen die gekozen zijn zoals grastapijt en een koffiekopje waar de Mona Lisa op staat afgebeeld dragen ook bij aan de betekenis van het werk. Waarbij het grastapijt staat voor de relatie tussen wat echt is en nep. Een soortgelijke betekenis draagt het koffiekopje ook waarbij er nu een reproductie van het schilderij van Leonardo da Vinci op is weergegeven. Dit werk heeft als doel om de toeschouwer op een speelse manier over deze onderwerpen na te laten denken.

[biblioncollection]

Praise of Folly | Desiderius Erasmus | Medieval | Audiobook full unabridged | English | 1/2 Content of the video and Sections beginning time (clickable) - Chapters of the audiobook: please see First comments under this video. The Praise of Folly (Greek title: Morias Enkomion (Μωρίας Εγκώμιον), Latin: Stultitiae Laus, sometimes translated as In Praise of Folly, Dutch title: Lof der Zotheid) is a satirical essay written in 1509 by Desiderius Erasmus of Rotterdam (1466/69-1536). It is considered one of the most influential works of literature in Western civilization and one of the catalysts of the Protestant Reformation.It starts off with a satirical learned encomium after the manner of the Greek satirist Lucian, a piece of virtuoso foolery; it then takes a darker tone in a series of orations, as Folly praises self-deception and madness and moves to a satirical examination of pious but superstitious abuses of Catholic doctrine and corrupt practices in parts of the Roman Catholic Church—to which Erasmus was ever faithful—and the folly of pedants (including Erasmus himself). Erasmus had recently returned, disappointed, from Rome, where he had turned down offers of advancement in the curia, and Folly increasingly takes on Erasmus' own chastising voice. The essay ends with a straightforward statement of Christian ideals.The essay was hugely popular, to Erasmus' astonishment and sometimes his dismay. Before Erasmus' death it had already passed into numerous editions and had been translated into French and German. An English edition soon followed. It influenced teaching of rhetoric during the later sixteenth century. It was put on the Index of forbidden books by the Council in Trent in 1559. (Summary adapted from Wikipedia) This is a Librivox recording. If you want to volunteer please visit https://librivox.org/ by Priceless Audiobooks

[stichtingrozenkruis]

Gnosis in Nederland - aspecten van een onbekende visie. Symposionreeks 37 - woord vooraf door Peter Huijs

Op 13 maart 2016 organiseerde Stichting Rozenkruis in Alkmaar een symposion met de titel ‘De Nederlandse Gnosis - mensen van toen, bijzondere momenten in de tijd en het nu van de 21ste eeuw’. De teksten van de voordrachten zijn opgenomen in de publicatie ‘Gnosis in Nederland - aspecten van een onbekende levensvisie’ van de Symposionreeks van Rozekruis Pers. Hieronder volgt het woord vooraf door de uitgever Peter Huijs.

De Nederlandse Gnosis’ is een relatief nieuw begrip voor een filosofie die in Nederland al eeuwenlang doorwerkt. Het gaat om een ...

wijsbegeerte die persoonlijk en autonoom is, die een bijzondere kijk heeft op God, het Woord en de Logos, op de samenleving en de plaats van de mens daarin, zonder ook maar in het minst met een kerkelijke instituut van doen te hebben.

In de zestiende eeuw zochten veel geloofsvervolgden van meerdere achtergronden hun toevlucht in Nederland, zoals gevluchte hugenoten, piëtisten en quakers, en anabaptisten. Het was een tijd dat de persoonlijke Godsbeleving voorrang kreeg op het dogma zonder ziel, waaraan velen in woord en geschrift uiting geven. Van de meesten van deze figuren, die in hun tijd bekend waren, zijn de namen ondertussen al lang vergeten.

Essentie van gnostisch denken is wel dat er geen enkel bemiddelaar staat tussen God en de mens, vanwege het feit dat iedere mens een ‘voncksken’ of een vlam van het goddelijke in zich draagt. Alles en iedereen dat zich daartussen plaatste kon rekenen op hevige protesten – en die waren er vele in de roerige zestiende eeuw. Van Erasmus, bijvoorbeeld, geboren onder Gouda. In zijn Lof der Zotheid hekelt hij op meesterlijke wijze de uitwassen van het menselijke gedrag in het algemeen, maar zeker ook op kerkelijk terrein. Dirck Coornhert, Amsterdammer, is zijn evenknie; de postuur van deze Nederlandse vrije denker tekent zich pas in onze tijd nadrukkelijk af.

De Antwerpse drukker Plantijn bezorgde de eerste Nederlandstalige uitgave van de gnostiek-hermetische boeken van Trismegistus, die toen pas ontdekt waren. Hij stond in contact met het Huis der Liefde, een groep van wederdopers rond Hendrick Niclaes en David Joris uit Amsterdam. Ook Baruch Spinoza ontstak in de stad met de drie kruisen, een eeuw later maar in dezelfde geest, een fel lichtbaken, met de glasheldere zuiverheid van zijn alles verblindende Rede.

Alkmaar was de stad van Gerrit van Schagen en Cornelis Drebbel. De laatste was uitvinder en de man van het primum mobile, dat is de Eerste Beweging, die eens schreef: ‘…zo is mijn hart vervuld van grote vreugde het onderzoek naar de oorzaak van de eerste beweging opgelost te hebben…’. En ook: ‘De oude mens kan niet zonder de nieuwe zijn, de innerlijke mens niet zonder de uiterlijke. God niet zonder het Woord, en het Woord niet zonder God. Alle dingen zijn verborgen in alle dingen.’ Gerrit van Schagen publiceerde in 1607 het Corpus Hermeticum voor het eerst in het Nederlands, in hetzelfde boek. Beide waren sympathisanten van de rozenkruisers.

Sinds 1939 is het Lectorium Rosicrucianum te vinden aan de Oude Gracht in Alkmaar. Om haar 75-jarige jubileum luister bij te zetten werd op 13 maart 2016 in de Openbare Bibliotheek van Alkmaar een ‘Open podium voor de Nederlandse Gnosis’ gehouden, met als sprekers Hugo van Hooreweghe over ‘Een ononderbroken spoor van Licht’,  Dick van Niekerk over Dirck Volckertszoon Coornhert, die in die zestiende eeuw een granieten voorvechter was van een vrije keuze in zaken van religie, in het besef dat iedere mens door een eigen verbinding met het goddelijke tot volmaaktheid, perfectie kan komen, en Medy van der Laan tenslotte sprak over ‘geïnspireerd leven in de 21e eeuw’. In deze bundel vindt u hun voordrachten weergegeven.

Bron: Gnosis in Nederland - aspecten van een onbekende visie, Symposionreeks 37

[henriswinkels]

Zo vlak voor de carnaval is het tijd voor een overpeinzing. Over het feit dat alles met een kant ook een andere kant heeft. Over Van Gogh, over anarchie, over vrijheid en uiteraard over creativiteit!  Benieuwd? Lees dan vooral even het hele stuk, ook na de ‘ lees-verder-link’...

(met dank aan Henk van Esch voor de foto)

Toen Vincent van Gogh’s “De Collse Watermolen” in ons noordbrabants museum arriveerde, werd het schilderij geïnspecteerd. Dan verwacht je dat alle belangstelling uitgaat naar de voorkant, het schilderwerk. Maar nee hoor. 

Er klonk “draai hem eens om”. Want juist de achterkant geeft vele geheimen prijs. Daar zien we gaten, scheuren, etiketten, beschadigingen, reparaties en restauraties en daarmee ....... zijn ware identiteit. Elk schilderij, hoe mooi ook, moeten we dus af en toe eens omdraaien.

En dat geldt natuurlijk voor meer dingen. Alles met een kant heeft immers ook een andere kant. Zoals een voorkant niet bestaat zonder achterkant, is er geen bovenkant zonder onderkant. Kortom, we zouden onszelf tekort doen alles van slechts één kant te beschouwen.

Omkering En carnaval is het feest van de omkering. Een unieke gelegenheid om onze samenleving eens van de andere kant te zien. We maken van de stad een dorp. Wie gezag draagt, draagt het over en alle prominenten sluiten achteraan. We organiseren een milde vorm van anarchie en in die ludiek verworven vrijheid beleven we een uitbarsting van creativiteit. Met carnaval spelen we met de zotheid, vieren de oppervlakkigheid en drijven de spot met ons overgeorganiseerde normale leven, zijn gebruiken, systemen en verhoudingen. Zo draaien we onze samenleving een paar dagen om.

Dat is belangrijk. Een samenleving kan zich alleen ontwikkelen wanneer er ergens ruimte en gelegenheid is om ‘het gewone leven’ aan de kaak te stellen. Een oefening in vrijheid van handelen, denken en spreken. Een ludiek, maar serieus te nemen spel. Met gedragen tradities en gebruiken als spelregels. We vinden elkaar in informaliteit en zottigheid en bevestigen zo onze onderlinge band. Het maakt carnaval meer dan een element van onze cultuur, het is onze cultuur.

Allen, van welke kant ook, veel plezier!

[rotterdamvanalles]

De Erasmusstraat terhoogte van de tollenstraat, met op de achtergrond de NH Noorderkerk aan de Jacob Catsstraat, 17 april 1974.

De Erasmusstraat is vernoemd naar de humanist Desiderius Erasmus die in 1496 in Rotterdam werd geboren. Hij noemde zichzelf meestal Erasmus Roterodamus. Over het jaar van zijn geboorte bestaat geen zekerheid. Lange tijd dacht men dat deze plaats vond in 1466 of 1467. Nu wordt 1469 als zijn geboortejaar aangenomen. Erasmus richtte felle aanvallen op de misbruiken in de Rooms Katholieke kerk. Een van zijn bekendste werken is de 'Lof der Zotheid'. Hij overleed in 1536 te Bazel. Verschillende onderwijsinstellingen in Rotterdam, zoals de Universiteit en een gymnasium dragen de naam van deze geleerde. De beeldhouwer Hendrik de Keyser maakte in 1622 een koperen standbeeld van Erasmus. Dit is het oudste standbeeld van ons land.

Uit het NRC Handelsblad van 26 augustus 1974:

Ook de Noorderkerk aan de Jacob Catsstraat in Rotterdam is niet meer. Zaterdagmiddag brachten de slopers een zware kraan in stelling om de toren een laatste duwtje te geven. Honderden bewoners zagen toe hoe een voor hun omgeving karakteristiek bouwwerk zich gewonnen gaf en tot puin verviel.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en, via delpher.nl, uit het NRC Handelsblad van 26 augustus 1974.

Bericht van 2021

[useless-netherlandsfacts]

Happy Carnaval everyone!!

En blijf veilig in deze dagen der zotheid

[leftwizardbarbarian-blog]

Erasmus : Nederlandse priester, theoloog, filosoof, schrijver en humanist.

Erasmus : Nederlandse priester, theoloog, filosoof, schrijver en humanist.

categorie : beroemde mensen Desiderus Erasmus

        Erasmus werd waarschijnlijk in Rotterdam geboren op 28 oktober als Geert Geerts, het kan echter ook Gouda zijn geweest. Onzeker is ook in welk jaar dit precies was, waarschijnlijk in het jaar 1466, 1467 of 1469. Zijn doopnaam was Erasmus, die hij te danken had aan Erasmus van Formiae, een populaire heilige uit de vijftiende eeuw. Zijn vader…

[dodoens365-blog]

3.Van historie en betekenis

Wat vormde Dodoens tot de held die hij was?

1530, de 13-jarige Rembert Dodoens start zijn universitaire opleiding aan het Collegium Trilingue in Leuven. Het zou hem vormen tot de weten-schapper en humanist die de wereld zou hertekenen.

Jeroen van Busleyden, bekend mechels humanist, vroeg op zijn sterfbed aan zijn vriend Erasmus het College Trilingue te stichten. Erasmus eerde zijn vriend, en in 1518 was het nieuwe college een feit. Men onderwees hier de 3 oude schrifttalen: Grieks, Latijn en Hebreeuws. Kennis van deze talen was onmisbaar om uit eerste hand oude kennis te kunnen begrijpen.

(Foto van schilderij: Lucas Cranach de Oude, Portret van Desiderius Erasmus, ca. 1530-1536, olieverf op paneel. 19 x 14,6 cm. Collectie Museum Boijmans Van Beuningen. Bruikleen: Erasmusstichting 2013.)

Elke studierichting wordt voortaan onderworpen aan kritische lezing van de oorspronkelijke teksten. Oude gewoonten of overtuigingen worden niet meer vragenloos aanvaard. Niet enkel wetenschappelijke klassieken werden met het vergrootglas bekeken, ook theologie, de bijbel incluis, taalkunde, filosofie,… worden uitgeplozen. Erasmus, hoewel geestelijke toch een groot humanist, verspreidde via het college ook zijn gedachtengoed. Hij pleitte voor christelijke naastenliefde, tolerantie en vrijheid van mensen. Hij stelde het gezond verstand boven dogma. Op satirische wijze vertaalde hij dat in zijn ‘Lof der Zotheid’. Hij formuleerde als eerste de expliciete vernieuwde methode voor moderne wetenschap. Wetenschap is volgens hem gebaseerd op onderzoek van de reële situatie en experimenten. Deze wereldvisie zette beroemde studenten op de kaart: de geneesheer Thriverius, de kosmograaf Phrysius, Mercator, Dodoens, Vesalius, en na hen volgden er nog vele. Thriverius startte, overtuigd dat de klassieke geneesheren de waarheid niet in pacht hadden, een praktische leerstoel in anatomie, fysiologie en pathologie van de mens. De 1400 jaar oude Griekse en Romeinse geneeskunde wordt voor het eerst openlijk in vraag gesteld.

De eersten die, eind 15e eeuw al, twijfelden aan de klassieke botanica van slechts 600 (!) soorten, waren 3 Duitse plantenkenners: Otto Brunfels, Jeroom Bock en Leonard Fuchs (naar hem werden de Fuchsia’s genoemd). Vooral zijn vertaling van Fuchs’ Stirpium historia zal de jonge Dodoens in de positieve botanica inleiden.

[denktanks]

Zotheid uit de Europese Blob: kernwapen voor Duitsland - NRC

NRC

Zotheid uit de Europese Blob: kernwapen voor Duitsland NRC „We weten het gewoon niet”, vertelde de Ruslandexpert van een Amerikaanse denktank. „Ik krijg de hele dag vragen en ik moet zeggen dat ik het niet weet. Dan ga ik lunchen, zie ik concurrenten van andere denktanks die elkaar vertellen dat ze het ook ... en meer »

from denktank - Google Nieuws http://ift.tt/2kzo26k