#zelfisolatie

[se-coaching]

(via De Kracht van Zelfvoorzienendheid: Mijn Leerproces na een Relatie met een Narcist)

De kracht van herstel na een narcistische relatie 💪✨ (om te delen) Laat de transformatie beginnen! Ontdek hoe tijdelijke zelfisolatie ons sterker maakt, zelfvoorzienendheid ons bekrachtigt, en kalmte onze angsten reguleert. Klaar voor groei? Kies vandaag een groeitaak en laten we elkaar steunen in de commentaren! Link in bio of shortlink hier https://wp.me/p8JRiM-SNM

[leeg-hart]

Deze tijden zijn niet makkelijk, zo ook voor velen die een routine en een sociaal leven nodig hebben om te functioneren en gelukkig te zijn. Voor mij herinnert het vele binnen zitten en niks doen me aan een tijd dat ik door mijn angststoornis en somberheid hele dagen in bed lag, ik merk dat ik het hier best wel lastig mee heb.

Voor iedereen die het ook mentaal wat lastiger heeft en voor wie het binnen zitten een tol eist, een hele dikke, virtuele knuffel. 

Ik probeer me te troosten met de gedachte dat de zomer extra warm zal gaan zijn.

Als je tips hebt voor hoe je deze rare tijden wat makkelijk kan maken, laat het achter in mijn inbox zodat ik het kan delen! 

[tevens-tekst]

zelfisolatie dagboek - donderdag 7 mei

Vanuit mijn raam heb ik zicht op een grote boom. Op de eerste vertakking wonen twee duiven en sinds een week hebben ze een logee in de vorm van een klein tortelduifje. De knappe verstekeling met haar zwarte halsband zat gebroederlijk naast het verlopen stel. Het is een solidariteitsactie van het duivenpaar. Het aanbod aan verloren frietjes is flink geslonken, laat staan de door dronken toeristen achtergelaten plakkaten braaksel. Gelukkig is er op het plein een buurman die elke dag een zak oud brood leegkiepert. 
Het tortelduifje verbleef vandaag op de rand van de flat. Haar gastvrouw en heer alert op hun vaste tak. De solidariteit bleek van korte duur. Geven wat je ten overvloede hebt is voor niemand lastig, pas als beide partijen het moeilijk hebben wordt de waarde van hun saamhorigheid getest. De broodkruim was op. Net als het geduld dat wij ten overvloede hadden aan het begin van de lockdown wordt het met de tijd schaarser. Alle spandoeken en t-shirts voor het zorgpersoneel ten spijt, de solidariteitstest is pas net begonnen.

[jurjenkvanderhoek]

GEEN TROOSTRIJKE GEDICHTEN IN BUNDEL PANDEMISCH

Troost zoeken bij elkaar, in de armen vallen. Tja, dat gaat nu even niet. De ander aankruipen en lieve woordjes fluisteren, knabbelen aan een oor. Maar nee, dat is er nu ook niet bij. Zelfs een opbeurend klopje op de schouder moet achterwege blijven. En als dan de fysieke bemoediging niet kan, dan grijpen we naar de digitale pen. Zoeken het in woorden, die zinnen zetten in verzen en liedjes. Om de op de loer liggende stress van ons af te schrijven. Of de omgeving tot in de kleinste details vast te leggen. We zoeken elkaar in de communicatie op sociale media. Spammen onze medemens via bijvoorbeeld Facebook, Instagram en Twitter met naar ons idee opwekkende posts. Troostwoorden, steunbeelden, een gedicht of foto als ruggensteun.

Dat is wat Adrie Krijgsman met afgrijzen aanziet en ver van zich afschuift. Hij is niet de dichter van de valse emotie. En wilde zelfs niet schrijven, omdat hij allerlei van die goedbedoelde rijmelarij voorbij zag komen. Hij is niet van zo'n soort in zijn ogen goedkope poëzie, dat die titel eigenlijk niet kan dragen. Krijgsman gaat beter tekeer op papier, schoppend ook tegen voor anderen heilige huisjes. Toch zette hij zich achter het toetsenbord, noodgedwongen eigenlijk want een dichter moet nu eenmaal dichten. Dat zit in zijn DNA. Een heilig moeten. Hij kan zich niet anders uiten. Schrijft over wat hem bezig houdt. Dat is dus in dit geval de pandemie, het coronavirus en het hele gedoe daar omheen. Iedereen heeft daarmee te maken. Het is in de wereld ingedaald, deel van ons ieders leven. Krijgsman kon er kortom niet omheen. Gelukkig maar, want het heeft geresulteerd in een meer dan leesbare bundel. En er volgt meer. Want je kunt je opsluiten tegen het virus, maar niet afsluiten van de mensheid.

"Pandemisch" gaat over het virus, over afstand houden, over mondkapjes en de lockdown - het van hogerhand opgelegde thuis blijven. "thuis door een volgzaam geweten in zelfisolatie". Het komt in omfloerste termen voor in de gedichten, niet omdat er niet over gesproken mag worden maar om de verzen tijdloos te houden. Actueel voor vandaag en later, voor nu en dan. Krijgsman schrijft in een losse stijl. Zijn zinnen kloppen melodieus, zingen voor mijn ogen. Ritmisch bewegen de woorden op papier zonder te rijmen.

Toch laat Krijgsman in het eerste gedicht meteen al weten waar hij in de bundel staat en wat hem bezig houdt. "altijd omhelzingen trouw geweest / groeten we nu (terloops) op onschuldige afstand - / twee armlengtes is het advies" Hij ziet terug op het normaal, dat toen heel normaal leek maar nu abnormaal is. Krijgsman schrijft niet de pandemie van zich af, maar ziet het aan en vindt er wat van. De zorg, de kerk, de nee-roepers, de meeklappers, de hamsters. Ieder heeft een stem, elk krijgt het woord. Alles sleept de dichter met kop en staart erbij, iedereen gaat met de kloten voor het blok. Vooral het afstand houden is onderdeel van de woorden tot zinnen in verzen, omdat dit een wezenlijk onderdeel is van deze tijd. De mens als kuddedier wil zich tegen de ander schuren, een hand geven. Het is moeilijk te normaliseren dat dit niet (meer) kan. En dan de mondkapjes, de eeuwige discussie. "we raken de piraten maar niet kwijt / de menselijke vrije radicalen / althans: de vrije drugsverslaafden / hormoongedreven depaminedrifters - van hot naar her / met zonverbrande huid / met koperfluit / met snarentrom"

Er komen grote denkers voorbij in de teksten. Hun gedachtengoed past even goed in het fragmentarische verhaal. Krijgsman denkt met hen mee en sluit zijn gedachten erbij aan. Marx, Hegel, Van Ostaijen, Vandersteen en Don Quichot. Ze worden ingevoerd in de corona problematiek. En veteraan Moore die gesponsord veel kilometers liep, en de brute dood van Floyd die een wereldwijde protestactie deed uitbreken. De demente oude man in het 38e gedicht. "ah ben jij het? ik zie het nu pas / kinderlijk verrast" De lockdown betekent niet dat de ogen gesloten zijn, de oren dicht gestopt voor wereldnieuws. De voelsprieten staan op scherp. In gedachten en door de handen van Krijgsman worden het meestentijds belerende gedichten daarom. Bozig ook, maar nergens gaat hij over tot schelden en vloeken. Want goede gedichten zijn niet gebaat bij zware emoties vindt hij. Daarom klinken de woorden vaak met een ondertoon van cynisme. Het gram halen moet toch ergens een uitweg vinden en krijgen. "rustig blijven onder rivalen zonder verhaal / rustig blijven bij stokkende taal van kompanen" De pandemie maakt creatief, maar stompt ook af. De ernst wordt niet gezien, wanneer het snijdt in de beurs. Geld blijft meer belangrijk dan wat ook, dus doen we niet meer mee. Ze willen hun knuffeltje terug, en wel meteen. "zij neuriën voorzichtig het lied van de engel des doods"

Adrie Krijgsman gaat speels en vrolijk om met de opgelegde beperking. Hij laat zich er niet door kisten of op de kast jagen. Spitsvondig schrijft hij toch de emotie van zich af. Ik kan me erin vinden. Het sluit aan op mijn beleving. Troost het me, nee dat niet. Het sterkt, door te weten dat er mensen zijn die woorden kunnen geven aan mijn gevoel. Op dezelfde golflengte zitten. "over de bekende weg / over de uitgestippelde weg / over de kerende dikke-pech-weg" De onbenullen sleepten ons de tweede golf in. Maar met Krijgsman in gedachten en op zak surf ik hoog en val niet diep. "we gaan ervoor! de kater komt later"

Het gaat steeds daar over, wel 40 gedichten lang. En dan is Krijgsman er nog niet uit. Het C-woord blijft lang na deze bundel "Pandemisch" door etteren. Maar in de serie vond ik toch een vers dat verademend lijkt ergens anders over te gaan. een droombeeld, onwerkelijk. "droomde vannacht / van een winterse wurgslak / het zal de dagsleur geweest zijn / voorafgaand / het re-pe re-pe re-pe-terende / tering naar de nering zetten / in figuurlijke zin - nergens heen! / waarom winters? : wit! / het slijmerige lichaam / strak om het vooruitzicht aangetrokken / de ademtochten van de dood al... / wist ik dat vlak naast mijn bed / er een zoutvaatje stond"

Bundel "Pandemisch - COVID-19 gedichten", poëzie van Adrie Krijgsman. Uitgave Brave New Books, 2020.

[saulsplace]

Bill Gates: How we must respond to the coronavirus pandemic

Filantroop en medeoprichter van Microsoft, Bill Gates, biedt inzicht in de COVID-19-pandemie en bespreekt waarom testen en zelfisolatie essentieel zijn, welke medische vooruitgang veelbelovend is en wat de wereld nodig heeft om deze crisis te doorstaan. (Dit virtuele gesprek maakt deel uit van de TED Connects-serie, georganiseerd door het hoofd van TED Chris Anderson en curator van actuele zaken Whitney Pennington Rodgers. Opgenomen op 24 maart 2020)

[tipsmaatregelen]

Zelfisolatie en quarantaineregels ongewijzigd als Nederlandse slootmondmaskers

Zelfisolatie en quarantaineregels ongewijzigd als Nederlandse slootmondmaskers Nederland is het schrappen van de resterende coronavirusregels volgende week, maar de aanbevelingen om jezelf te isoleren als je positief test, blijven, heeft het ministerie van Volksgezondheid bevestigd. Momenteel moet u, als u positief test op coronavirus, thuis blijven en minimaal vijf dagen in zelfisolatie. Na 24…

[earaernl]

De catastrofe waar we elke dag aan dienen te denken

Ik kom uit een land waar het onmogelijk is om niet het idee in zijn hoofd te hebben van een klimaatcatastrofe. Mijn familie komt uit het landelijke deel van het oosten van North-Carolina. Milieugerechtigheid, als een term, komt voort uit de sit-ins die daar plaatsvonden in Warren County, N.C., toen Ben Chavis milieuactivisme deed infiltreren in het klassieke kader van de zwarte Amerikaanse burgerrechtenbeweging.

Die beweging ontstond in Oostelijk North-Carolina om ten minste drie belangrijke redenen. De voornaamste reden is dat het gebied een aanzienlijke inheemse Amerikaanse bevolking heeft - met name de Lumbee- en Haliwa-Saponi-stammen - die naast een aanzienlijke zwarte Amerikaanse bevolking leeft. Dat maakt dat in de regio inheemse gevoeligheden over de natuurlijke wereld verweven zijn met zwarte mondelinge tradities en sociale bewegingen. Daarbovenop staat de plaats bekend om de geur van vleesverwerkingsafval.

Dat deel van de staat heeft veel kip- en varkensverwerkingsfabrieken die centraal staan ​​in de voedselverwerkende distributieketen met een omzet van miljarden dollars. Waar Amerikanen nogal bekend mee zijn is de verwerkingsfabriek van Imperial Foods waarin een van de meest verwoestende crisissen op de werkplek ooit heeft plaatsgevonden. Dit was in 1991. De fabriek in Hamlet, NC, ging in vlammen op en van de 81 aanwezige arbeiders die dag, werden er 25 gedood , en raakten 40 anderen gewond.

De derde reden is dat de snelgroeiende Spaanstalige bevolking, gedreven door slechte economische vooruitzichten en naar de regio getrokken vanwege gevaarlijk laagbetaald werk zoals landarbeid en voedselverwerking, het culturele weefsel van het gebied heeft heringericht. Door deze drie oorzaken samen te nemen, weet ik heel goed dat er een klimaatramp op komst is, in de eerste plaats voor de armste mensen ter wereld. Die mensen omvatten veel zwarte mensen en latino’s en Native Amerikaanse mensen en inheemse mensen, omdat armoede altijd al een raciaal karakter heeft gehad. Daar valt niet aan te tornen, of je het nu over Bangladesh hebt of je hebt het over New Orleans. Maar ondanks het feit dat ik daar vandaan kom, en ondanks het feit dat ik  meer dan gemiddeld links ben, en intellectueel toegewijd ben aan de bestrijding van klimaatverandering en mee streef naar een radicaal en noodzakelijk klimaatveranderingsbeleid op nationaal en mondiaal niveau, heb ik in mijn dagelijks leven tot nog toe niet veel gedaan om het te bestrijden.

De afgelopen 18 maanden hebben me de ruimte gegeven om hierover na te denken, omdat ik een van de miljoenen mensen ben die deze pandemie hebben meegemaakt met een aanzienlijk voorrecht. Ik heb op afstand kunnen werken. Ik had geen kinderen om voor te zorgen, en ik kon me de luxe van zelfisolatie veroorloven: een veilig huis in een buitenwijk; stabiel internet; en eten laten bezorgen. Vanwege die privileges was Covid een grote pauze in mijn leven, en dus geen keerpunt zoals voor velen omwille van een reeks economische rampen veroorzaakt door inkomensonzekerheid of baanverlies. Het gaf me de tijd om wat te lezen en na te denken, waarvan ik probeerde gebruik te maken om mijn gedachten te ordenen en te schrijven. Ik wilde de veelomvattende opdracht opnemen om me bewust te worden van mijn impact op het milieu en om te onderzoeken hoe de taak om klimaatverandering tegen te gaan er in mijn dagelijks leven zou uitzien.

Terwijl ik hierover nadacht, kreeg ik de gelegenheid om met Dr. Ayana Elizabeth Johnson te praten voor mijn podcast die ik geregeld uitzend samen met Roxane Gay: 'Hear to Slay'. Dr. Johnson heeft haar eigen podcast over klimaat: 'How to Save a Planet'. Ze is mede-oprichter van het Urban Ocean Lab en auteur van een nieuw boek over klimaatverandering. Een van de dingen die ze vaak zelf vraagt, is:: "Zijn we bedrogen?" Daarom wilde ik dat ze met ons meedeed aan onze podcast. Ik begon met een aantal van dezelfde vragen die ze volgens mij de hele tijd hoort: hoe erg is het eigenlijk en wat moeten we doen? Dr. Johnson zei twee dingen die mijn schip in de juiste richting stuurden en me duidelijkheid gaven over hoe een individu "groen" zou moeten zijn wanneer de klimaatcatastrofe zo enorm en totaal is.

Ze begon met te zeggen dat ik iets moest kiezen. Je hoeft niet dat ding te doen dat alles gaat oplossen. Kies gewoon één ding. Word jij de recycler? Word jij de waterman? Ga je de bevers verdedigen? Elk van de beschikbare keuzes is prima. Je hoeft alleen maar iets te kiezen. Een onderdeel van het selecteren van je ding bestaat er immers in erop te vertrouwen dat je medemensen, je buren op deze planeet, ook iets zullen kiezen, waarbij we samen genoeg dingen zullen kiezen om de naald in de juiste richting te doen draaien.

Dit doe je omdat je je ervan bewust bent dat individuele acties de klimaatcrisis niet kunnen oplossen. We hebben nog steeds natiestaten nodig om het topverhaal te realiseren: gezond verstand, significante regulering van de fossiele brandstofindustrie, gecombineerd met langetermijninvesteringen in infrastructuur die alternatieven bieden voor fossiele brandstoffen en voor de conventionele voedselvoorzieningsketen. Maar iets kiezen doet iets heel belangrijks dat verband houdt met het tweede dat ze zei en dat echt indruk op me maakte. Ze zei: "We moeten beginnen te praten over klimaatcatastrofes en klimaatverandering in alledaagse, doordeweekse termen."

Het tweede wat Dr. Johnson zei was meer filosofisch dan ik had gedacht. Dat is misschien de reden waarom dit het grootste impact op mijn denken heeft. Toen ik haar vroeg: "Wat moet ik doen als ons gesprek vandaag voorbij is?" reageerde ze door te zeggen dat we als creatieve mensen de macht hebben om een ​​populaire cultuur te creëren waarin het klimaat de achtergrond vormt bij alles wat we consumeren. Dr. Johnson voegde eraan toe: "Het klimaat zou de context moeten zijn van elk verhaal dat we vertellen." En dat raakte echt het centrum van mijn intellectuele en creatieve ziel. Dat elk verhaal dat ik vertel, elke lezing die ik geef, elk boek en elk artikel dat ik schrijf, de context daarvan zou moeten zijn: dat we leven te midden van snel negatief evoluerende trendlijnen van klimaatcatastrofes en -verandering die invloed hebben op hoe mensen zichzelf kunnen realiseren en tot ontwikkeling komen in menselijke samenlevingen. Dat zou de achtergrond van alles moeten zijn, van lachen om Tinder-dates tot nadenken over op wie we stemmen tot het refrein in een popsong. Alles zou die achtergrond moeten hebben. Tijdens de Covid-pauze die ik gelukkig had, ben ik begonnen met haar eerste aanbeveling: kies een ding. Omdat ik er niets aan kan doen, heb ik vijf dingen uitgekozen.

Het is me echt duidelijk geworden terwijl ik dingen heb nagegaan en me scherper bewust ben geworden van alle natuurcatastrofes van de afgelopen jaren - met name orkaan Katrina - dat ik meer moet weten over hoe te handelen in een crisis. En hier ga ik iets heel ongemakkelijks toegeven: ik kan geen tijd van mijn leven nemen om weken in een wildernisresort of -kamp door te brengen, of maanden om de ins en outs van microbeleid en gemeentelijk beleid over rampenparaatheid te bestuderen. Ik moet dit als consument doen. Ik denk dat we daarin moeten uitzoeken hoe we het klimaat kunnen inpassen als onderdeel van ons dagelijks leven. Dat is een lastig dansen op een slappe koord. De klimaatcatastrofe staat voor de deur. Anderzijds we moeten ze ook alledaags maken. Om dat te doen, moeten we vrede nemen met mensen die nooit experts op dit gebied zullen worden. Ik moet weten wat ik moet kopen. Dus ik benader dit dan als een gewone consument.

Ik bereid me voor op rampen.

Ik heb een noodpakket gekocht waarvan ik me bijna schaam om het met jullie te delen. Het heet Judy. Het is gendergerelateerd en erg populair bij de Kardashians. Dat is mijn schande om te dragen. De kit is een van de vele items die deel uitmaken van de snelgroeiende consumentenmarkt voor rampenparaatheid. Ik heb voor dit merk gekozen omdat het niet het vleugje voorbereiding op doemscenario’s heeft dat sommige andere producten wel hebben. Ik associeer het ontwerpdesign gehalte en de overspannen einde-der-tijden marketing van andere merken met een extreemrechtse, libertaire ideologie die ik niet in mijn leven wil brengen. Tegelijkertijd was ik niet van plan om deze tas zelf op te vullen. Ik ga daar gewoon eerlijk over zijn. Ik heb er een gekocht die die politieke gevoeligheid niet had en het is Judy geworden.

Ik ga composteren.

Ik heb een keukencompostmaker besteld bij een startend bedrijf dat mijn introductie is in de wereld van composteren. Ik heb besloten dat ik iemand zal zijn die goede compost zal maken en deze zal delen met mijn buren. Ondanks mijn altruïstische fantasie om door mijn voorstedelijke straten te struinen en het geschenk van verse compost te bezorgen, had ik iets nodig dat ook vormgeving heeft meegekregen en esthetisch aantrekkelijk is. Ik heb veel tijd en energie gestoken in het ontwerpen van mijn huis en ik wil geen grote, vettige, smerig uitziende emmer in het midden van mijn keuken. Bovendien is het aanraken van afval walgelijk. Ik raak de vuilniszakken nauwelijks aan. Ik ga daar gewoon eerlijk in zijn.

Ik ga minder rijden en elektrisch rijden als ik wel rijd.

Ik koop mijn eerste elektrisch-hybride wagen. Om dat proces te starten, moet er een EV-oplader in mijn huis worden geïnstalleerd. Ik heb bijna geen huiswerk gemaakt over hoe elektrische voertuigen werken. Ik vertrouwde op de wijsheid van de goegemeente, waarmee ik bedoel dat ik een boodschap op Twitter plaatste en mensen vroeg wat ze van hun elektrische voertuigen vonden. Het leek alsof we ons op een punt in het proces bevinden waar elektrische voertuigen stabiel en betrouwbaar genoeg zijn geworden, dat het voor mij logisch is om hiervan mijn volgende vervoersmiddel te maken. Ik kom daar nog wel op terug, omdat de automarkt momenteel zo gek doet. Ik heb de auto besteld, maar het zal een paar maanden duren voordat hij arriveert. Ondertussen laat ik een oplader voor elektrische voertuigen installeren en breng ik oplaadpunten in kaart langs enkele van mijn favoriete routes.

Ik heb de gazonmaffia verijdeld.

Ik heb al mijn gazononderhoud voortaan uitbesteed aan een bedrijf dat milieuvriendelijke producten en technologieën gebruikt. Niet alleen maakt het lage gezoem van benzine-aangedreven gazonapparatuur me duizelig, maar het blijkt dat ze ook hinderlijk voor het milieu is. Investeren in een handmatige grasmaaier en gazononderhoud aangrijpen door groenere apparatuur te gebruiken, is een goed idee.

Ik ben aan het zonnebaden.

Nou, mijn huis zal zonnebaden. Een adviseur zonnepanelen begeleidt me bij het installeren van zonnepanelen. Toen ik mijn huis kocht, heb ik er een gezocht die was gecertificeerd door de National Green Building Standard. Om transparant te zijn: ik wist niet precies wat dat inhield. Maar het voelde als een verantwoordelijke bezigheid. Daarom is mijn huis voorbereid op zonnepanelen. De staat North Carolina biedt geen staatspremie voor zonne-energie, maar ik kom misschien nog steeds in aanmerking voor de federale stimulans voor zonne-energie. Als ik nergens voor in aanmerking kom, zal ik genoegen nemen met het leven op een bewoonbare planeet.

—

Dat is waar ik ben aanbeland op mijn klimaatreis en hoe ik van plan ben het in mijn dagelijks leven te brengen. Ik zal jullie regelmatig informeren over hoe mijn groene leven verloopt, als een persoon die nooit een milieudeskundige zal worden, maar denkt dat het er echt toe doet en haar best gaat doen. Dat is het ding, nietwaar? Niemand van ons zal hier goed in zijn, maar dat kan ons er niet van weerhouden het te proberen. Dit is wat ik tot nu toe heb vastgesteld tijdens de reis: het is moeilijk. Het kost veel tijd. Een van de redenen waarom blanke mannen zo dominant zijn geweest in dit discours, is omdat zij onevenredig degenen zijn die de tijd en de status hebben om al deze dingen uit te zoeken. De informatie-asymmetrie is een echte last om te overwinnen. Dat is waar, zelfs als je een economisch voorrecht hebt, zoals ik. Maar het is het absoluut waard. Het is het waard, want deze aanpassingen brengen klimaatverandering in mijn dagelijkse praktijk. Door deze symbolen van klimaatverandering in mijn gezichtsveld te plaatsen, zoals iets op mijn aanrecht hebben, de auto in mijn garage hebben, de panelen op mijn dak hebben, wordt het een tactische herinnering voor mij dat dit gebeurt en nu gebeurt . En nee, dat heeft geen direct effect op de daling van bijvoorbeeld de uitstoot van gassen. Maar het houdt het klimaat in ons dagelijks zicht op een manier die ervoor zorgt dat we die vragen politiek stellen, zodat we gaan aannemen dat iemand een plan moet hebben en dat die mensen met plannen ook bedrijfsleiders en politieke actoren zullen omvatten. Ons bewustzijn verschuiven naar het stellen van eisen aan politici en bedrijven om hun buitensporige aandeel te doen, begint met het plaatsen van de kleine symbolen van het klimaat in ons dagelijks zicht.

Bron

TRESSIE MCMILLAN COTTOM, The Disaster We Must Think About Every Day, in: New York Times, 17-10-2021, https://www.nytimes.com/2021/09/17/opinion/climate-change-environment.html?referringSource=articleShare

Tressie McMillan Cottom (@tressiemcphd) is universitair hoofddocent aan de University of North Carolina aan de Chapel Hill School of Information and Library Science, de auteur van "Thick: And Other Essays" en een MacArthur-fellow in 2020, 

[arifnews]

Frankrijk voegt Marokko toe aan lijst van risicovolle COVID-19-landen

Frankrijk heeft Marokko en Algerije toegevoegd aan de lijst van landen die als risicovolle COVID-19-zones worden beschouwd. De nieuwe maatregel, die zaterdag van kracht wordt, betekent dat reizigers die uit de twee Noord-Afrikaanse landen komen, strikte protocolmaatregelen moeten ondergaan, zoals 10 dagen zelfisolatie. Frankrijk deelt landen in in drie categorieën, afhankelijk van de ernst van de…

[drugsinceu]

Hoe CBD-olie de corona-blues kan verslaan (en je weer kan helpen te concentreren op je werk)

De COVID-19-pandemie heeft geen duidelijke einddatum. Bedrijven hebben voor de tweede keer hun deuren gesloten. Staten die hun heropening hebben bespoedigd, worden 'het nieuwe New York'. Landen die veilig leken, gaan weer op slot. Als shutdowns, zelfisolatie en thuisblijvers je ongemakkelijk maken, ben je niet de enige. Mensen zijn sociale wezens! We willen uitgaan, vrienden zien en terugkeren naar ons "normale" leven. De laatste tijd gebruiken veel mensen CBD-olie als een manier om de Corona-blues te verslaan. We werken veelal nog steeds vanuit huis, waarbij we full focus aan de slag moeten kunnen wanneer we s'ochtends aan de slag gaan. CBD-producten kunnen helpen het onheil en de somberheid opzij te zetten en 's ochtends,' s middags en 's nachts gefocust te blijven. Neem een kijkje in de manieren waarop CBD-olie gebruikt kan worden om stress te bestrijden in een zeer stressvolle tijd. Hoe helpt CBD je gefocust te blijven? CBD werkt met het endocannabinoïdesysteem (ECS) van het lichaam om de prestaties van het hele lichaam en de geest te verbeteren. De ECS heeft vrijwel alles in de hand: eetlust, pijn, slaap, stemming en focus. Het duurt niet lang voordat CBD begint te werken. Je voelt je niet 'high', maar je voelt zeker wat aan je lichaam en geest. De meesten die CBD nemen, voelen dat elke vorm van "brain fog" verdwijnt en men zich beter kan concentreren op wat er gebeurd. Daarnaast merken veel mensen dat CBD-olie 's nachts de kwaliteit van de slaap verbetert. #cbd #cbdolie #focus #gezondheid Read the full article

[actuma]

Prins Charles (71) uit zelfisolatie en in goede gezondheid http://startm.nl/RSqmmq

[se-coaching]

De Kracht van Zelfvoorzienendheid: Mijn Leerproces na een Relatie met een Narcist

In de nasleep van een relatie met een narcist, ontdekken velen van ons een verborgen kracht binnenin. Deze kracht stelt ons in staat om onszelf te isoleren, zelfvoorzienend te worden, kalm te blijven en onze angst te reguleren, zelfs in de giftigste situaties. In dit artikel duiken we dieper in op deze transformatie en hoe het ons leven beïnvloedt. De Kracht van Zelfisolatie: Na de breuk met…

[foodandfootnotes]

Week 2 in huisarrest/zelfisolatie/thuisquarantaine... ondanks de beperkte bewegingsvrijheid zit ik gevoelsmatig al een paar weken in een soort super rollercoaster. Alleen deze achtbaan geeft (nog) geen thrill of prettige sensatie maar juist een onprettig verlammend effect. In herstel van een griep probeer ik op heldere momenten te verzinnen hoe ik straks de Corona-kater te lijf kan/moet/wil gaan. Een ongemakkelijk gevoel bekruipt me en het overkomt me zelden, maar ik voel me vleugellam. Een soort never ending Blue Monday of de overtreffende trap van een baaldag. Maar, never waste a good crisis! Dus terwijl ik podcasts en boeken binge, kreeg ik vandaag, een bladzijde voor het lezen van het "Hoe gaan we dit uitleggen" voorwoord, opeens een ingeving. Geen nieuw inzicht overigens, maar een oud inzicht: 'Do what you can, with what you’ve got, wherever you are.' En nog een paar bladzijdes verder lees ik over de basis van wat we ecologie noemen: de studie van verbindingen, samenwerkingen en afhankelijkheden van levende wezens. Vervolgens denk ik CTRL + F: klimaat en CTRL + V: Corona. 'In de lange keten van oorzaak en gevolg kan geen enkel feit als losstaand worden beschouwd.' Alles heeft invloed op elkaar. Eindelijk een geruststellende gedachte. Terwijl ik op mijn balkon in het windstille zonnige hoekje de bijna geruststellende woorden van Jelmer op me in laat werken, flitsen flarden van ideeën ineens door mijn hoofd. Weg met de beperkende overtuigingen... aan de slag met de flitsen en flarden! https://www.instagram.com/p/B-IQZynjAlf/?igshid=g3f10i93ou0g

[tevens-tekst]

zelfisolatie dagboek - maandag 6 april

Gisteren noteerde ik de 21e dag op rij waarop ik had gedronken. Ik typ dit met een kopje kamillethee naast mijn laptop en goede intenties om mijn leven vanaf heden te beteren. Sommige vrienden zijn trots op me, anderen maken zich zorgen. Zelf denk ik dat ik nu eenmaal aanleg heb om gewoontes (goed en slecht) in een recordtempo in te slijten. 



In het parkje waar ik graag doorheen wandel trof ik vandaag drie jongens van een jaar of 20. Ze waren flink aan het sporten. Om de zo veel tijd stopten ze om de anderen een foto te laten nemen van hun ontblote torso’s. Uitslovers, dacht ik, maar toch bleef ik kijken. Je kon aan hun lijven zien dat ze al een tijdje de gewoonte hadden om dit te doen.



Ik vroeg me af of obsessief met jezelf bezig zijn erger was dan te veel drinken, maar eerlijkheidshalve is er waarschijnlijk voor beide niet zoveel te zeggen. Het enige dat ik ervan kon maken is dat ik blij ben dat ik zo’n goede smaak heb in de keuze van mijn gewoonten.

[ruurdsnotes]

Maandag 16 maart – Da’s toch wel mooi van het internet; dat er dan opeens zo’n nuttige website live staat en viraal gaat: StayTheFuckHome. Een manifest voor zelfisolatie in een hele trits talen:

Manifest voor Zelfisolatie

Omdat er nog geen wetenschappelijk bewezen behandeling is, en een vaccin ook nog zeker een jaar op zich laat wachten, kunnen we de coronaviruspandemie alleen effectief tegengaan door het virus minder kans te geven zich te verspreiden. De volgende lijst van acties, gerangschikt van eenvoudig te implementeren naar meest effectief in de strijd tegen de pandemie, kan dienen als een losse set van richtlijnen voor mensen die willen bijdragen aan deze beweging en in actie willen komen waar onze leiders tekort schieten.

Raak niet in paniek, maar wees wel voorzichtig.

Was je handen vaak, en hoest en nies in je elleboogholte of papieren zakdoekje.

Probeer je hoofd zo min mogelijk aan te raken. Vermijd vooral je mond, neus, en ogen.

Houd afstand tot anderen (social distancing), geen omhelzingen en kusjes, geef elkaar geen hand en geen high fives. Als het echt nodig is, gebruik dan een veiliger alternatief.

Ga niet naar concerten, toneel, sportwedstrijden, en andere grootschalige bijeenkomsten.

Ga niet naar musea, tentoonstellingen, bioscopen, cafés en clubs, en andere plekken van vermaak.

Blijf weg bij sociale bijeenkomsten en activiteiten, zoals verenigingsactiviteiten, religieuze diensten, en privéfeestjes.

Beperk het reizen tot een minimum. Reis geen lange afstanden als het niet strikt noodzakelijk is.

Ga niet met het openbaar vervoer als het niet absoluut onvermijdelijk is.

Als je vanuit huis kunt werken, doe dat dan. Spoor je werkgever indien nodig aan om dit toe te staan.

Vervang zo veel mogelijk sociale interacties door alternatieven op afstand zoals telefoneren of een video-oproep.

Als het niet noodzakelijk is om naar buiten te gaan, blijf dan binnen.

[saulsplace]

Compleet doorgeslagen: Victoria wil wet om ‘complotdenkers’ te kunnen arresteren

In de Australische deelstaat Victoria wordt deze week gedebatteerd over een wetsvoorstel om mensen te kunnen arresteren die het coronavirus gemakkelijk zouden kunnen verspreiden. De autoriteiten in Victoria zouden hier speciale agenten en inspecteurs voor kunnen inzetten. De Australische krant The Age schrijft dat het hierbij gaat om complotdenkers of anti-lockdownbetogers die weigeren in zelfisolatie te gaan of mensen die vanwege een verstandelijke beperking niet in staat zijn om in quarantaine te gaan.

De nieuwe regels zouden de autoriteiten de bevoegdheid geven om deze mensen onder dwang vast te houden op plekken waar ze gemonitord kunnen worden. De overheid zegt dat de regels nodig zijn om de pandemie beter te kunnen bestrijden.

De noodtoestand én ramptoestand, die in Victoria zijn verlengd tot 11 oktober, stellen agenten nu al in staat om zonder bevel huiszoekingen te doen. De minister van Justitie in Victoria, Jill Hennessy, zei in een verklaring dat de ‘tijdelijke veranderingen ons de mogelijkheid geven om te reageren op de uitdagingen waar de pandemie ons mee confronteert, zodat we de burgers kunnen blijven beschermen’.

De minister van Gezondheid, Jenny Mikakos, zei dat de regels de overheid zullen helpen om ‘de wetten te handhaven die hebben geholpen het aantal gevallen laag te houden’.

Coronacurve platter dan plat

Mensen die zich kritisch uitspreken over het coronabeleid zijn dus niet alleen complotdenkers, maar worden door de overheid ook op dezelfde hoop gegooid als mensen met een verstandelijke beperking.

Er klinkt steeds meer kritiek op het zeer strenge coronabeleid van de Australische overheid. Sky News-presentator Alan Jones merkte op dat de coronacurve in Australië platter dan plat is en dat er dus geen rechtvaardiging is voor lockdowns en verplichte mondkapjes.

“Waar is het bewijs dat mensen risico lopen? Dat is er niet. Er worden overal leugens verkondigd,” zei hij. Jones voegde toe dat de lockdown in Melbourne nu al langer duurt dan die in Wuhan.

[reneleijen]

Minder beelden online kindermisbruik verwijderd door corona

Minder beelden online kindermisbruik verwijderd door��corona

Nadat begin april de Britse National Crime Agency al een stijging voorspelde van online kindermisbruik, slaat de Internet Watch Foundation nu alarm over de ‘global slowdown‘ bij het verwijderen van misbruikbeelden. Techbedrijven hebben tijdens de coronacrisis simpelweg minder mensen beschikbaar om al die beelden te deleten: door social distancing, zelfisolatie en andere maatregelen zou het aantal…