#yarı tanrılar

[spqr4566712323]

Avalon halkı sabaha gözlerini bir kehanetle açtı. Yıllar yılıdır kehanet gelmiyordu. Bunun tek bir anlamı vardı. Yeniden doğuş.

Yıllar önce İkinci Işık Savaşından sonra bir daha kehanet gelmemişti. Savaş sonrası yaşanan büyük depremde Adalar yer değiştirmişti. Dünya daha buna yeni yeni adapte olurken bir oğlan çocuğu geldi diğer diyardan. Ona mucizeler gösterdiler. O ise bu mucizeleri görmedi. Korkuyla kaçtı ve yıllar sonra daha güçlü ve daha çok bir sayıda adaya savaş açtı. Bu savaş sonrası Korsanlar ırklarını kaybetti. Devler ormanlarda saklandı. Yarı tanrılar dört bir yana dağıldı ve kalan yedi ırk yani;

Elfler, Büyücüler, Koruyucular, Vampirler, Asiller, Kanatlılar ve Periler liderlerini kaybetti.

Diğer adalar ise bir bir sırlara karıştı. Albatros ise bütün adalara savaş açtığını duyurdu ve adalar hakimiyeti için hazırlanmaya başladı.

[pohotocolors]

ŞAMHAT VE ENKİDU

Yatağımda uyuyordum.

Ay Tanrısı Sin; gülümseyen çehresiyle perdeleri geri çekerek içeri geldi, yatağımın ucuna oturarak bana dokundu “ Şamhat uyan. Zalim Gılgamış’ı alt edecek bir canlı var. O bir ormanda yaşıyor. Yarı adam yarı yabani bir hayvan. Muazzam kuvvette bir canlı. Adı Enkidu. Sana ihtiyacımız var. Bu muazzam kuvvetteki adamı sen ehlileştireceksin”.

Sin beni onore etmişti.

Bu adam kimdi? Ve nasıl bulacaktım...

Ben size kendimi anlatmadım.

Ben Şamhat;

İştar tapınağının fahişesi.

Adım; bitkiler ile ilgili hızlı büyümek, verimli, olağanüstü bir endam ve güzelliğe sahip anlamlarına gelen “Samahu” kelimesinden gelmektedir.

İnsanlar ve tanrılar benden övgü ile bahseder...

Danslarım ve erkekler üzerindeki etkim tüm Sümer şehir devletlerinde konuşulmaktadır.

Zalim Kral Gılgamış; başedilemez bir kuvvette idi ve şehrimizden kimse onu durduramıyordu.

Uruk acı içindeydi,

Kral gücünü kötüye kullanıyordu.

Enkidu belki şehrimiz için bir umuttu.

Enkidu’yu bulup şehre getirmem ve Gılgamış’ın karşısına çıkarmam gerekiyordu.

Biz Sümerliler için; tanrıların her sözü bir emirdir.

Kalkıp hazırlandım ve yola çıktım.

Çok yol gittim.

Bir gün bir nehrin kenarında onu gördüm.

Gösterişli ve geniş muazzam bir göğsü vardı.

Uzun ve güçlü bacaklara sahipti.

Yüzü insandı fakat vücudunda normal insandan çok tüy bulunuyordu.

Konuşabiliyor muydu bilmiyorum ve korkmanın sırası da değildi.

Adım adım ona doğru yaklaştım.

Beni fark eder etmez kızgınlıkla baktı.

Başta varlığım onu rahatsız etmiş olmalıydı. Fikri yakında değişecekti.

Vücudumun yuvarlak hatları sadece ince tülden bir kıyafet ile örtülüydü.

Bereketli ve yuvarlak göğüslerim tülün üzerinden taşıyordu.

Birkaç dakika sonra; ilk kızgınlığı geçmişti.

Yaklaşıp ona dokundum.

Sıcak parmaklarım onu etkilemişti.

Bakışları yumuşadı.

Ona dokunmaya devam ediyordum ve onu okşamaya başladım.

Hoşlanmıştı.

Bu benim yıllardır en ustası olduğum konu idi.

Rahatladı ve o da bana dokunmaya başladı.

Birbirimize karşı tehlikeli olmadığımız anlaşılınca; ikimizde rahatlamıştık.

Onu en şefkatli okşayışlarım ile okşadım, en şehvetli öpücüklerim ile öptüm.

Bedenim bedeninin üzerinde kayıyordu.

Artık bedenimle bütünleşme zamanı gelmişti ve onu içime aldım.

6 gece, 7 gündüz seviştik.

Onu traş ettim ve kokulu yağlar ile ovdum.

Saçlarını taradım ve ona yeni güzel giysiler giydirdim.

Artık ehlileşmeye hazırdı ve şehre götürebilirdim.

Yeni kendine; inanamıyordu.

Şehre doğru beraber yola çıktık.

Yolda ona zalim kral Gılgamış’ı alt etmesi gerektiğini anlattım.

Halkım acı çekiyordu ve Enkidu bizi bu büyük zalimden kurtaracaktı.

Tekrar görüşme kararı alarak onu saraya yolladım.

Gözlerimizin içinden; birbirimizin ruhunun içine bakmıştık.

“Beni bırakma “ diyordu.

“Seni sonsuza kadar bırakmayacağım “ diyordum; ben de...

Bilhan Akkaya

[aiselibrahim]

Həyatla nə edəcəyimin bilinməzliyi içində sürünərək yaşayıram. Düşüncələrimdə hər şey çox qarışıb. Deyəsən insan nə qədər özüylə qalırsa, o qədər həqiqəti bütün çılpaqlığı ilə görürür, lakin həqiqət anlayışı ilə təkliyin verdiyi paranoyanı qarışdırmamaq lazımdır. Bu qarışıqlığın içində özümdə müəyyən etdiyim həqiqətləri sanki beynimdə səliqə ilə ayırıb bir kənara qoymuşam. Çox yol qət etməmişəm, amma getdiyim yol da özüm haqqında gəldiyim qənaətdə əminlik dərəcəsinə gəlməyim üçün kifayətdir.

Hər şeydən öncə, indiyə kimi etdiyim şeylərə dönüb baxanda onların çox-çox az qismini həqiqətən ürəkdən arzulayaraq etdiyimi görürəm, hətta o qədər azdır ki, tutsan bir ovuc etməz. Bununla belə etməkdən heç vaxt yorulmamışam, çünki, özümü çevrəmin məni olduğuma inandırdıqları insan olaraq yaşamışam. Mən gördükləri həyatın bütün həyasızlığına sinə gərəcək qədər güclü və cəsur deyiləm, heç vaxt da olmadım, amma həmişə elə davrandım. Kədərli tərəfi burdadır əslində, özümü bir kimsə olmağa inandıraraq yaşadım. Əsl mənə gəldikdə, o sıradan, sakit və olduqca da utancaq, xırda xoşbəxtlikləri özüylə əbədi daşıyacaq biridir. Bəlkə də, ikisi də mənəm, sadəcə bu günlərdə ikinci - hüzuru axtaran tərəfim birincisinə daha ağır basır. Bilmirəm. Burda da düşündükcə içində batdığım qarışıqlıq var..

Digər məsələyə gəldikdə, Pessoa deyir ki, insanlar içində imperatorluqlar quran yarı-tanrılar kimi davranır. Necə də haqlıdır.. Hər kəs bu həyatda özünü kimsə sanır, olmayanlar isə xüsusilə. Mən isə içimdən bu imperatorluqları sökmək mərhələsindəyəm. Cəmiyyətin, geniş mənada həyatın məndən görmək istədiyi ilə mənim özümdən istədiyim arasında uzlaşmayan şeylər var. İçi boş eqolar pis qoxuya, əşyaya və ya bu kimi ürəyimi bulandıran bir şeyə dönüşüb. Qaldı ki ruhumun halına, bu qətiyyən pessimistlik deyil, qəbullanmaqdır. Mənim ruhum həyatda bir yerə gəlmək üçün çabalayarkən pis ağızlara kar, pis ruhlara kor olacaq qədər güclü deyil. İstədiyinə çatmaq üçün çirkabların içinə girəcək cəsarətdə deyil, başdan ayağa çirkab olan insanları görməzdən gələcək, yeri gəlsə onlarla birgə müəyyən yolu birgə addımlayacaq biri deyil. Gücdən danışmışkən, bu vəziyyəti güc ölçüsü ilə dəyərləndirməyim də bir qədər ağır tənqiddir bəlkə də, özümə qarşı ədalətli davranmadığım vaxtlar çox olur. Çünki bir insanın özü olaraq qalmaq istəməsi də bir çabadır, bir mübarizədir əslində. Heçnəyə tamah salmamaq, sadə şeylərlə kifayətlənmək də ruhun ucalığıdır.

[doriangray1789]

GILGAMIŞ DESTANI

Ölümsüzlüğü arayan bir kralın öyküsüdür. Destana konu olan kral Gılgamış İÖ 3000 yıllarının ilk yarısında Mezopotamya’daki Uruk kentinde hüküm sürmüştür. Ölümsüzlüğün ve bilginin peşindeki insanı yücelterek anlatan Gılgamış Destanı, günümüze kalabilmiş, bilinen en eski destandır. Gılgamış Destanı, Akat ve Sümer dillerinde yazılmış tabletlerden derlenmiştir. Bunlardan günümüze 12 tablet kalabilmiştir. Ama bu tabletler eksik olduğu için destan metninin bütünü elde edilememiştir. 1855’te Ninova’da yapılan kazılarda, Asur Kralı Asurbanipal’in bulunan bu tabletlere daha sonra Türk-İran sınırında ve Irak’taki Nippur kenti kazılarında bulunan tabletler eklenmiştir. Ayrıca Türkiye’de Sultan Tepe ve Boğazköy’de yapılan kazılarda da destanını bazı bulunmuşsa da henüz tümü gün ışığına çıkarılmamıştır. Bu tabletlerdeki metne göre destan, Kilden yaratılan Gılgamış‘ın özelliklerini övgüyle anlatarak başlar. Yarı insan, yarı tanrı olan Gılgamış karada ve denizde olan biten her şeyi bilen başarılı bir yapı ustası ve yenilmez bir savaşçıdır. Destanının, öbür bölümlerinde Gılgamış’ın başından geçen serüvenler anlatılır. İlk serüven Gılgamış ile Gök tanrısı Anu arasında geçer. Halkına acımasız davrandığı için Gılgamış’a öfkelenen Anu, onu öldürmek için vahşi bir hayvan olan Enkidu’yu üzerine salar. Enkidu ile Gılgamış arasındaki savaşta Gılgamış üstün gelir. Daha sonra Enkidu Gılgamış’ın en yakın dostu ve yardımcısı olur. Bunun ardından gelen serüven Gılgamış ile aşk tanrıçası İştar arasında yaşanır. İştar Gılgamış’a evlenme önerisinde bulunur. Gılgamış bunu red eder. Onuru kırılan İştar Gılgamış’ı öldürmek için yeryüzüne bir boğa gönderir. Gılgamış, Enkidu’nun da yardımıyla boğayı öldürür. Enkidu rüyasında, boğayı öldürdüğü için tanrılar tarafından ölüme mahkum edildiğini görür. Destanın bundan sonraki bölümüyle ilgili tabletler bulunamamıştır. Ama, destanın devamının yer aldığı Gılgamış’ın Enkidu için yaktığı ağıtı, düzenlediği görkemli cenaze törenini, sonunda Enkidu’nun ölüler dünyasına göçtüğünü anlatan tabletler bulunabilmiştir. Destanda Enkidu’nun ölümünü Tufan öyküsü izler. Tufan, yeryüzünün sularla dolup taşmasının öyküsüdür. Gılgamış destanında Tufan’ı tanrıça İştar ve Bel’in başlattığı anlatılır. Gılgamış, Tufan’dan kurtularak sağ kaldığını öğrendiği Utnapiştim’i bulmak üzere yola çıkar. Utnapiştim ölümsüzlüğün sırrını bilen bir bilgedir. Utnapiştim’i bulan Gılgamış, onun verdiği ölümsüzlük otuyla gençliğine yeniden dönecek ve ölümsüzlüğe kavuşacaktır. Ama, destanının insanlar için en üzücü bölümü burada başlar. Çünkü Gılgamış ölümsüzlük otunu yemeye fırsat bulamadan onu bir yılana kaptırır ve Uruk’a eli boş döner. Bazı kaynaklar, Gılgamış’ın ölümsüzlük otunu halkıyla birlikte yemek istediğini belirtir. Destan Gılgamış’ın ölüm karşısında acı yenilgisiyle biter.

Enkidu karakterinin kilden yaratılması, büyük tufan olayından bahsetmesi ve Enkidu' nun ruhunun yeryüzüne gelip cehennem ( yeraltı dünyası) hakkında bilgi vermesi gerçekten de çok ilginç...Mesela Nuh Tufanı 3 kutsal kitapda bir çok ayette anlatılır. Ve neredeyse gılgamışda anlatılanin aynısı. Çok dikkatimi çeken bir diğer konu ise Gılgamış 'in ölümsüzlüğü ararken kendisine bunu sağlayacak olan dikenli otu buluyor ancak ona yaklaşması tanrılarca yasaklanmış ancak kendisini bir yılan kandırıyor daha sonra o otu bu yılana kaptırıyor yılan otu yer yemez deri değiştiriyor. Günümüzde bir çok toplumda yılanların bahar ayında deri değiştirmesini bu destana bağladığı söylenir.

[odessamonk]

[Velaris- Hotel Theatre]

Odessa son kez rakibine yumruk attıktan sonra hakem yanına gidip Odessa'nın elinden kaldırdı. (Şampiyon Bayan Odessa! Yine!) Etraftaki bağırışları umursamadan derin bir nefes alıp burnundan akan kanı kolundaki sargılara sildi ve ringden indi. Yine düşündüğünden fazla kazanmıştı. Kendi komisyonunu aldıktan sonra kalın paltosunu üstüne geçirdiği gibi Dövüş Klubünden çıktı. Yasadışı olduğu için geç saatlerde yapılsada Velaris sokakaları günün her saati olduğu gibi kalabalıktı. Bir süre yollarda yürümüş ve dağılan saçlarını düzeltmişti. Otel'in arka tarafına gidince Orion'un penceresinden baktı. Odasının hareketli olduğu neredeyse bir kilometre öteden bile belli oluyordu. "Tanrılar aşkına yine mi aynı şey?" İkizine sinirlenmeden edememişti. Dikkatle ayağını otelin duvarındaki işlemeli çukura koyup kendisni yukarı doğru ittirdi. Bu sayede balkon demirlerine ulaşabilmişti. Kaburgası maçtan dolayı acısada tek yapabildiği yüzünü ekşitmek olmuştu. Tekrardan en üst kattaki balkona ulaşıncaya dek adımlarıni tekraf ettirdikten sonra Orion'un odasına ulaşabildi. Camdan içeri baktı bir süre. Bu sefer ki kızın ismi neydi? Maria? Anna? Çalışanlardan biri olduğuna yemin edebilirdi. Gözlerini devirdikten sonra camdan içeri girmiş ve odadaki dikkati üzerine çekebilmişti. Kız kendisine dönünce yaka kartındaki ismi görebilmişti. Jess.. şu yarı elf kat görevlisi. "Dışarı.." dedi soğuk bir sesle. (Özür dilerim bayan odessa ben-) Cevap vermedi sadece kızın hızla toparlanmasını izledi. Yeterince şeyi dile getirmişti. Odada kardeşi ile yanlız kaldıklarında kollarını birleştirip yatağın üstündeki yarı çıplak Orion'a baktı. "Seni kaç kez daha çalışanlara sevişmemen konusunda uyaracağım?!"

[diyariedebiyat]

İLYADA

İLYADA Okuyacağınız metin, Homeros tarafından MÖ IX. yy.da derlenen İlyada destanından alınmıştır. Bu metin, Troya Savaşı’nın ve İlyada destanının başkahramanı Akhilleus ile Troyalıların kahramanı Hektor arasındaki mücadelenin anlatıldığı bölümdür. Metinde sadece insanlar değil yarı tanrılar ve tanrılar da olay örgüsünün içinde yer alır. Yunanlılara ait İlyada destanı, Akhaların Troya şehrini…

[olumsuzsozler]

Aleksandr İvanoviç Herzen (1812-1870) Rus yazar ve düşünür. Vikipedi

Alexander Herzen Sözleri: (1812-1870)

Tarih, bir delinin otobiyografisidir. Alexander Herzen

Biz yazarlar doktor değiliz, hastaların çektiği acıyız. Alexander Herzen

Halk her zaman gerçeğin ifadesidir. İnsanların hayatı yalan olamaz. Alexander Herzen

Siyaset şiddetten yararlanırken, din, özgür iradenin çürümesini kullanır. Alexander Herzen

Hayat bana düşünmeyi öğretti; fakat düşünmek bana yaşamayı öğretmedi. Alexander Herzen

Tüm dinler ahlakı, itaatin, yani gönüllü köleliğin üzerine temellendirmişlerdir. Alexander Herzen

Yolumuz bizi yaratırken yolumuzu yapmak için zeka ve cesarete ihtiyacımız var. Alexander Herzen

Hayat bir dizi optik yanılsama, yapay ihtiyaçlar ve hayali duyumlar olarak ilerler. Alexander Herzen

Bütün dinler, bütün siyasi örgütlenmelerden her zaman çok daha kötücül olmuştur. Alexander Herzen

Bireyin özgürlüğü her şeyin en büyüğüdür, insanların gerçek iradesi ancak bunda gelişebilir. Alexander Herzen

Katoliklik, Şövalyelik fikirleri hiçbir zaman insanları Burjuva fikirleri kadar derinden, çok yönlü etkilemedi. Alexander Herzen

Tanrılar reddedilmelidir, ama hepsi bu kadar değil: Varlıklarının nedenleri maskelerinin altında aranmalıdır. Alexander Herzen

Dünyada bir cesetten daha inatçı bir şey yoktur: Onu vurabilirsin, parçalara ayırabilirsin ama onu ikna edemezsin. Alexander Herzen

Bütün bir nesli saptırmak, kör etmek, delirtmek, yanlış bir hedefe yönlendirmek mümkündür. Napolyon bunu kanıtladı. Alexander Herzen

Yavaş yavaş gidecek hiç ama hiçbir yerim ve herhangi bir yere gitmek için hiçbir nedenim olmadığını anlamaya başladım. Alexander Herzen

Yazdıklarımın gerçek olduğuna inanıyorum. Gerçeğe kayıtsız kalmayan her insanın onu yayma konusunda bir zaafı vardır. Alexander Herzen

Çocuk büyüdüğü için amacının da büyümek olduğunu düşünürüz. Oysa onun amacı oyun oynamak, eğlenmek, çocuk olmaktır. Alexander Herzen

İnsani gelişme, bir tür kronolojik adaletsizliktir, çünkü geç gelenler, aynı bedeli ödemeden öncekilerin emeklerinden kâr elde edebilirler. Alexander Herzen

Dini ve politik olan her şey basit ve insani bir şeye dönüştürülmeden ve eleştiri ve inkarlara açık hale getirilinceye kadar dünya özgürlüğü bilemez. Alexander Herzen

'İnsanlık' sözcüğü çok uygunsuzdur, belirli hiçbir şey ifade etmez, tek yaptığı bütün mevcut kavramlar karmaşasına alacalı bir tür yarı tanrı eklemektir. Alexander Herzen

Modern insandan gerçekten dehşete düşüyorum. Böyle bir duygu eksikliği, böyle bir bakış açısı darlığı, böyle bir tutku ve bilgi eksikliği, böyle bir düşünce zayıflığı. Alexander Herzen

İnsan gelişimi, kronolojik adaletsizliğin bir tarzından ibarettir; çünkü sonradan gelenler aynı bedelleri ödemeksizin, kendilerinden önce yaşayanların emeklerinin meyvesini yer. Alexander Herzen

İnsanlar keşke dünya yerine kendilerini kurtuluşa erdirmeyi, insanlık yerine kendilerini kurtarmayı düşünseler; o zaman dünyanın ve insanlığın kurtuluşu için çok daha fazla şey yapmış olurlar. Alexander Herzen

https://i.ibb.co/nwjQgGf/Alexander-Herzen-S-zleri.gif

[crnoztoprak]

Mythology - Edith Hamilton 

‘Yunanlılarla birlikte, insanoğlu evrenin en önemli varlığı oluvermiştir. Daha önce insanoğluna pek aldıran yoktu. Yunanlıların yarattığı tanrılar bile insan biçimindedir. Mısırlı, hayal gücünün neler yaratabileceğini göstermek istermişçesine, tanrısını kedi başlı bir kadın olarak düşünmüş, taşlardan dev gibi yaratıklar çıkarmıştı ortaya. Söz gelişi, cansız, kocaman bir sfenkse tapmıştı. Mezopotamyalının tanrılarının da insanla ilgisi yoktu: Kuş başlı adamlar, boğa başlı aslanlar. Bir başka deyimle, yaratıcının yalnız kendi kafasında bulunan gerçekdışı varlıklar.’ İnsan yapısı tanrıların, yarı tanrıların kişilikleri, serüvenleri, birtakım efsaneler içinde, kuşaktan kuşağa, ta çağımıza kadar gelmiştir. Grek ve Romen mitologyası başından sonuna bu kitapta. 

[yunanmitolojisi]

Prometheus ilk insanı çamurdan ve kilden şekillendirip kendi gözyaşı ile yoğurarak yaratmış ve dünyaya hayatı getirmişti. Zeus bunu kıskanınca insanlıktan ateşi aldı ve insanlık karanlığa gömüldü, artık ateş sadece Olimpos'un tepesinde yanıyordu.

İnsanlık veba ve soğuktan kırılırken tanrılar ateşi gizlemektedir. Kendisi de tanrı olan Prometheus buna razı gelemez ve ateşi çalıp insanlara verir. O, Ateş hırsızı diye anılan Titan soylu bir Tanrı’dır.

Yunan kökenli olan atletlerin olimpiyatlarda ellerinde meşaleler ile koşarak oyunları başlatması ritüeli de Prometheus’un elinde ateşle Olimpos’tan aşağı koşusunu simgeler.

Prometheus tanrıların düzenine kafa tutmuş ve insanı kilden yaratarak ona ateşi, yaratıcılığı, bilimi ve uygarlığı verip, düzeni değiştirmiştir. Zeus ise Prometheus’u Kafkas Dağlarına zincirlemiş ve sonsuza kadar her gece bir kartalı onun karaciğerini yemesi için göndermiştir.

Prometheus’u işkenceden Zeus’un oğlu yarı tanrı Herakles kurtaracaktır. Prometheus, “Zeus tahtından inmedikçe benim işkencem asla bitmeyecektir” der ve ilk özgürlük için başkaldırı fikrini ortaya atmış olur.

Kendisini hiçe sayan insanlığa kızan yüce Zeus(!) ateşi çalınan ateş tanrısı Hephaistos’a su ve balçıktan bir bakire yaptırır.

Bu kadının kalbine ruh yerine Ateş tanrısının kıvılcımını koyar eline ise içinde kötülük ve ızdıraplar olan bir kutu verir. Bu kadın Pandora’dır. Böylece Zeus, Prometheus'tan insanlıktan intikamını almıştır.

[mustafasalihbozok]

12 yaşımdan bu yana, her yıl doğum günümde bana, kimin gönderdiği belli olmayan beyaz bir gardenya gelirdi.

Üzerinde ne bir not, ne de bir kart olurdu.

Çaresiz bir şekilde çiçekçiyi aradığımda ise ödemenin peşin yapıldığını söylerlerdi.

Bir süre sonra, çiçeği gönderenin kimliğini öğrenme çabalarımdan vazgeçtim.

Yumuşacık, pembe kâğıtlara sarılmış sihirli bir görünüm sergileyen beyaz çiçeğin baş döndüren kokusunun ve güzelliğinin tadını çıkarmaya başladım.

Fakat, hiçbir zaman da gönderenin kim olduğu üzerine hayaller kurmaktan vazgeçmedim.

En mutlu anlarım, kimliğini saklayan bu çok utangaç, ama tuhaf, aynı zamanda heyecan verici ve harika insanın kim olduğunu düşünerek geçti.

Ergenlik dönemimde, çiçeği gönderenin beni çok seven ya da benim tanımadığım, ama bana hayran bir erkek olduğunu düşünmek çok zevkliydi.

Annem genellikle benim bu hayallerime katkıda bulunurdu.

Bana sık sık, bu kişinin iyilik yaptığım ve teşekkürünü bu biçimde dile getirecek biri olup olmadığını sorardı.

O zaman, bisikletime binerken, küçük çocuklarıyla alışverişten eli kolu dolu olarak evine gelen komşumuzu anımsardım.

Çünkü, her zaman o komşumuzun aldıklarını arabasından eve taşımasına yardım eder ya da çocukların yola fırlamalarını engellerdim.

Çiçekleri gönderen, belki de caddenin karşısındaki evde oturan yaşlı adamdı. Kışın buz tutan merdivenlerden inerken düşmemesi için, posta kutusundaki mektuplarını ben alır götürürdüm evine.

Annem, gardenya konusunda hep hayal gücümü kullanmama yardım etmiştir.

Çocuklarının hep yaratıcı olmalarını isterdi. Ayrıca, sadece kendisinin değil, tüm dünyanın bizi sevdiğini hissetmemizi isterdi.

17 yaşıma geldiğimde, bir erkek kalbimi kırdı. Beni telefonla son kez aradığı gece, uyuyana kadar ağladım.

Ertesi sabah uyandığımda, aynamın üzerine rujla yazılmış bir not buldum:

- "Yarı-Tanrılar çekip gittiklerinde, gerçek Tanrılar ortaya çıkarlar.

Unutma!" Emerson'un bu sözleri hakkında uzun uzun düşündüm ve çektiğim acılar yok olana kadar da annemin yazdıklarını aynamdan silmedim.

Cam siliciyi elime aldığımda annem gerçekten iyileştiğimi biliyordu artık.

Fakat, elbette annemin iyileştiremeyeceği yaralar da aldım.

Liseden mezun olmadan bir hafta önce babam bir kalp krizi geçirip öldü.

Duyduğum üzüntü bir anda terkedilmişliğe, korkuya, güvensizliğe ve öfkeye dönüşmüştü.

Babam, yaşamımın en önemli olaylarının birinde beni terketmişti.

Yaklaşmakta olan mezuniyet törenim, sahnelediğimiz oyun ve balo artık hiç ilgimi çekmiyordu.

Oysa, bütün bunlar için uzun bir zaman çalışmıştım ve mezuniyet günümü dört gözle bekliyordum.

Üniversiteye gitmeyi çok istememe karşın, kendimi daha güvende hissettiğim için evden ayrılmamayı bile düşünmeye başlamıştım.

Yaşadığı büyük acı bile annemin duygularımı anlamasını engellememişti.

Babam ölmeden bir gün önce, baloda giyeceğim elbiseyi satın almak için alışverişe gitmiştik ve çok güzel bir elbise beğenmiştik.

Kırmızı, beyaz ve mavi puanlı, çok güzel bir elbiseydi.

Elbiseyi giydiğim zaman kendimi Scarlet O'Hara'ya benzetmiştim.

Fakat, elbisenin bedeni büyüktü ve ertesi gün babam ölünce, elbise tamamen aklımdan çıkmıştı.

Oysa annem unutmamıştı elbiseyi.

Balodan bir gün önce, bir de baktım ki elbise oturma odamızdaki kanepenin üzerinde beni bekliyor - hem de benim bedenimde.

Benim için o elbisenin hiçbir önemi kalmamıştı, ama annem için çok önemliydi.

Çocuklarının kendilerini nasıl hissettikleri her zaman onun için çok önemli olmuştu. Bize, çirkinliklerde bile bir güzellik bulmayı öğretmişti.

Annem çocuklarının kendilerini gardenya gibi görmelerini istemişti - güzel, güçlü, mükemmel ve sihirli ve belki de biraz gizemli bir koku ile birlikte.

Annem, ben 22 yaşıma geldiğimde öldü ve ben annemin ölümünden 10 gün sonra evlendim.

Gardenyalar o yıldan sonra gelmez oldu...

Soner Oğuz.......❤

[caglar-yusuf-yucedag]

2000 Yılı Sonrası Mitolojik Filmler;

Mitolojik filmler sinema tutkunlarının ayrı ilgisini çeken türlerden olarak biliniyor. Hayal gücünü zorlayan, tanrılar, tanrıçalar, evren ve yaratıklarıyla izleyicilerini büyüleyen mitolojik filmlere göz atalım dedik. 2000 yılı sonrası çekilen en iyi mitolojik filmler. Fantastik filmlerin bir alt türü olarak kabul edilen mitolojik filmler, her zaman sinema tutkunlarının farklı ilgisiyle karşılaşmıştır. Gösterime giren filmlerin büyük çoğunluğunda Antik Yunan ve Yunan Mitolojisi ile karşılaşsak da Mısır, Agnlosakson, İskoç, İskandinav, Roma, İnuit, gibi farklı mitolojilere de yer verilmiştir. Bu listede farklı mitolojilere dayanan 2000 yılı sonrası çekilmiş filmleri bir araya getirdim..

1. TROY / TRUVA - 2004

Antik Yunan Mitolojisi

Brad Pitt, Eric Bana, Orlando Bloom, Brendan Gleeson, Nathan Jones gibi isimleri bir araya Truva, İlyada destanını ele alıyor. Oscar adaylığı bulunan Wolfgang Petersen tarafından yönetilen film, Truva Savaşı'nda yaşananları gerçeğe en yakın derecede anlatan Antik Yunan Mitolojisi filmi olma özelliğini taşıyor.

2. 300 - 300 SPARTALI - 2006

Yunan Mitolojisi

Zack Snyder'ın yönetmen koltuğunda oturduğu film farklı ödül törenlerinden toplamda 16 ödül kazandı. Gerard Butler, Lena Headey, Dominic West, David Wenham, Michael Fassbender gibi isimleri bir araya getiren film, M. Ö. 480 yılında gerçekleşen Thermplae savaşını destansı bir şekilde ele alıyor.

3. PAN'S LABYRINTH / PAN'IN LABİRENTİ - 2006

Roma / Mısır/ Yunan Mitolojisi

Efsane yönetmen Guillermo Del Toro'nun kamera arkasına geçtiği yapım, hikayesini küçük bir kızın dünyasından masalsı beyaz perdeye taşıyor. Ivana Baquero, Sergi López, Maribel Verdú, Doug Jones, Ariadna Gil gibi isimleri bir araya getiren filmde Antik Yunan mitolojisinde yarı keçi olan Pan, II. Dünya Savaşı sırasında Ofelia'ya görünür ve labirentinde doğru yolu bulma yolculuğu başlar.

4. BEOWULF - BEOWULF: ÖLÜMSÜZ SAVAŞÇI - 2007

İskandinav Mitolojisi

Neil Gaiman ve Roger Avary'nin senaryosunu yazdığı Robert Zemeciks'in yönetmen koltuğunda oturduğu film, her türlü güce baş kaldırabilecek savaşçı Beowulf ile her yeri ve şehri kan gölüne çeviren Grendel'in karşı karşıya gelmesine odaklanıyor. Halk mitolojisi kahramanı Beowulf'un, İskandinav canavar Grendel ile imtihanına anlatan yapımda Ray Winstone, Crispin Glover, Angelina Jolie gibi isimler yer alıyor.

5. ONDINE - İLAHLARIN AŞKI - 2009

İskoç / İrlanda Mitolojisi

The Crying Game filmiyle Oscar'a uzanan Neil Jordan'ın yönetmen koltuğunda oturduğu film, balıkçılıkla uğraşan bir adam ve ağlarına takılan bir kadının destansı aşkını anlatıyor. İrlanda mitolojisinde geçtiği gibi Selkiler, denizde yarı fok olan ve karada yaşayabilen yaratıklardır. Balıkçının ağına takılması da bu miti gerçek hale getiriyor. Filmde, Colin Farrell, Alicja Bachleda, Dervla Kirwan gibi isimler yer alıyor.

6. THOR - 2011

İskandinav Mitolojisi

Odin'in sayısız oğullarından biri olan Thor'un hikayesi Marvel Studios tarafından işleniyor. Kenneth Branagh'ın yönetmen koltuğunda oturduğu film; güçleri elinden alınan ve dünyaya gönderilen Thor'un dünyayı ele geçirmeye niyetli Kral Laufey ve karanlık ordusuna karşı gelmesine odaklanıyor. Filmde Chris Hemsworth, Anthony Hopkins, Natalie Portman, Stellan Skarsgard, Tom Hiddleston, Idris Elba, Ray Stevenson, Com Foere gibi isimler yer alıyor. 2013'te Thor: Karanlık Dünya ile devam eden seri 2017'de vizyona girmesi beklenen Thor: Ragnarok ile üçleme haline gelecek.

7. BLESS ME, ULTIMA - 2013

Aztek Mitolojisi

Rudolfo Anaya tarafından yazılmış aynı adlı kitaptan beyaz perdeye adapte edilen film, Carl Franklin imzası taşıyor. Franklin'in yazıp yönettiği Bless Me, Ultima II. Dünya Savaşı zamanlarını o dönemin ekonomik ve sosyal hayatlarını şifacı yaşlı kadın Ultima ve 6 yaşındaki Antonio Mahrez'in gözünden anlatıyor. Filmde Luke Ganalon, Joseph A. Garcia, Miriam Colon gibi isimler yer alıyor.

[pohotocolors]

ŞAMHAT VE ENKİDU

Yatağımda uyuyordum.

Ay Tanrısı Sin; gülümseyen çehresiyle perdeleri geri çekerek içeri geldi, yatağımın ucuna oturarak bana dokundu “ Şamhat uyan. Zalim Gılgamış’ı alt edecek bir canlı var. O bir ormanda yaşıyor. Yarı adam yarı yabani bir hayvan. Muazzam kuvvette bir canlı. Adı Enkidu. Sana ihtiyacımız var. Bu muazzam kuvvetteki adamı sen ehlileştireceksin”.

Sin beni onore etmişti.

Bu adam kimdi? Ve nasıl bulacaktım...

Ben size kendimi anlatmadım.

Ben Şamhat;

İştar tapınağının fahişesi.

Adım; bitkiler ile ilgili hızlı büyümek, verimli, olağanüstü bir endam ve güzelliğe sahip anlamlarına gelen “Samahu” kelimesinden gelmektedir.

İnsanlar ve tanrılar benden övgü ile bahseder...

Danslarım ve erkekler üzerindeki etkim tüm Sümer şehir devletlerinde konuşulmaktadır.

Zalim Kral Gılgamış; başedilemez bir kuvvette idi ve şehrimizden kimse onu durduramıyordu.

Uruk acı içindeydi,

Kral gücünü kötüye kullanıyordu.

Enkidu belki şehrimiz için bir umuttu.

Enkidu’yu bulup şehre getirmem ve Gılgamış’ın karşısına çıkarmam gerekiyordu.

Biz Sümerliler için; tanrıların her sözü bir emirdir.

Kalkıp hazırlandım ve yola çıktım.

Çok yol gittim.

Bir gün bir nehrin kenarında onu gördüm.

Gösterişli ve geniş muazzam bir göğsü vardı.

Uzun ve güçlü bacaklara sahipti.

Yüzü insandı fakat vücudunda normal insandan çok tüy bulunuyordu.

Konuşabiliyor muydu bilmiyorum ve korkmanın sırası da değildi.

Adım adım ona doğru yaklaştım.

Beni fark eder etmez kızgınlıkla baktı.

Başta varlığım onu rahatsız etmiş olmalıydı. Fikri yakında değişecekti.

Vücudumun yuvarlak hatları sadece ince tülden bir kıyafet ile örtülüydü.

Bereketli ve yuvarlak göğüslerim tülün üzerinden taşıyordu.

Birkaç dakika sonra; ilk kızgınlığı geçmişti.

Yaklaşıp ona dokundum.

Sıcak parmaklarım onu etkilemişti.

Bakışları yumuşadı.

Ona dokunmaya devam ediyordum ve onu okşamaya başladım.

Hoşlanmıştı.

Bu benim yıllardır en ustası olduğum konu idi.

Rahatladı ve o da bana dokunmaya başladı.

Birbirimize karşı tehlikeli olmadığımız anlaşılınca; ikimizde rahatlamıştık.

Onu en şefkatli okşayışlarım ile okşadım, en şehvetli öpücüklerim ile öptüm.

Bedenim bedeninin üzerinde kayıyordu.

Artık bedenimle bütünleşme zamanı gelmişti ve onu içime aldım.

6 gece, 7 gündüz seviştik.

Onu traş ettim ve kokulu yağlar ile ovdum.

Saçlarını taradım ve ona yeni güzel giysiler giydirdim.

Artık ehlileşmeye hazırdı ve şehre götürebilirdim.

Yeni kendine; inanamıyordu.

Şehre doğru beraber yola çıktık.

Yolda ona zalim kral Gılgamış’ı alt etmesi gerektiğini anlattım.

Halkım acı çekiyordu ve Enkidu bizi bu büyük zalimden kurtaracaktı.

Tekrar görüşme kararı alarak onu saraya yolladım.

Gözlerimizin içinden; birbirimizin ruhunun içine bakmıştık.

“Beni bırakma “ diyordu.

“Seni sonsuza kadar bırakmayacağım “ diyordum; ben de...

Bilhan Akkaya

[kaganturk]

Pagan Tanrısı

Heryerde olmayı ve yeniden başlamayı istiyorum, daha doğrusu hayal ediyorum bazen. Bu bende bir oyun gibidir. Mesela çocukluğum keşke bir kere de İstanbul’da geçebilseydi. Sarıyer sırtlarında kimsenin bilmediği bir parkta oynayabilsem, parktaki her objeyi elleyip kullanabilseydim. Mümkün olsaydı da her kaydırakta kayıp her salıncağa binseydim. Tarihi çeşmelerden su içip, eski yıkık duvarların üstünden atlasaydım. Huzur dolu yaşlı teyzelerin oturduğu 35 senelik apartmanların bakımsız kuytuluktaki gölge düşmüş bahçelerinde keşfe çıkabilseydim. Ama tüm bahçeleri istiyorum. Hepsini. Ya da Datça’da ya da Foça’da ya da Antalya’da denizkıyısında bir ilçede doğup deniz manzaralı devlet okuluma gidip gelebilseydim. Hayallerim ve dünyam daha ufak ve sınırlı olsaydı. Orda aşık olup orda esnaflık yapsaydım. Yazın turist kadınlara asılıp onlarla yaz aşkları yaşayabilseydim. Ya da köyde doğsaydım bir seferde. Doğal havasını soluyup taze gıdalarını tüketseydim. Basit evimizdeki odamda yatağım sert divan, yastığım kırlent olsaydı. Derdim az huzurum çok olsaydı. Batsaydı bana bu durum. Basitin basiti hayatım beni sıksa gözüm şehirde olsaydı. Moda’da Kadıköy’de Bakırköy’de Antep’te Hatay’da Erzurum’da Eskişehir’de Ankara’da doğsaydım. Keşke hepsinde olabilseydim. Bir değil, on değil, yüz değil, bin hayatım olsaydı ve hepsini yaşayıp hissedebilseydim. Aklım uçan kuşun kanadında olsaydı. O sokağıda bilseydim bu sokağıda. Demir ferforje kapıyı elleseydim, taş duvarda oturup, o mahallenin bakkalından gazoz içseydim. O hiç duymadığım yeni çıkan markadan olanı yalnız. Arap, Kürt, Alevi, Göçmen sevgililerim olsaydı. Biri balıketli, biri ince, biri minyon, biride iri olsaydı aynı göğüsleri gibi. Hepsi benim olsaydı. Çok aşık olup hep karşılık bulsaydım. Yine tüm parklarda yürüyebilseydim. Tüm meydanları ve sokakları gezip yorulunca, o güzel ve geniş balkonlu evin ikinci katından aşağıyı izleyebilseydim. Herkesle sohbet edip herkesle arkadaş olabilseydim. Oralet içseydim, sonra kola, sonra ayran.  Heryerde herşeyi yapabilseydim keşke. Gururlu pagan tanrılar gibi yarı insan yarı tanrı olsaydım eğer, ben daha çok meraklı olurdum, mutlaka tüm eski arabaların hurdasının resmini çeker, terkedilmiş her binaya girer her odayı gezerdim. Yalnız ve gece vakti yapardım hemde bunları. Bu kadar istiyorum heryeri, herşeyi ve herşeyi yapabilmeyi. Sonra mı? Tekrar yorulunca gittiğim -daha önce aşağıyı izlediğim- balkona dönerdim. Sonrada bir ara Sarıyer sırtlarında o kimsenin bilmediği parka tekrar gider tahtıravallinin tutma demirlerini ellerdim, ama karşılıklı duran iki demir tutamacını birden. Yoksa içimde kalırdı ne yapayım!

[yolaemanet]

Bazı sayfalarını okumadan geçtim ama Tanpınar’ın dili o kadar güzel ki bunun için kendime kızdım. Fakat eminim zamanı geldiğinde ve ihtiyaç duyduğumda muhakkak elime alıp okuyacağım tekrar. Örneğin Bursa’ya gitmeden evvel ya da gittiğimde Bursa’nın bir köşesinde açıp okuyacağım “Bursa’da Zaman” bölümünü. Okurken fakültede kimselerin olmadığı bir sabah vaktinde Tanpınar’ın odasının önünde durup kapısına uzun uzun bakışımı hatırladım. Gizem’in akşam yemeklerinde ya da çay saatlerimizde onun hakkında anlattıklarını. Bir hafta sadece fındık yiyerek açlığını gidermek zorunda kalmış mesela. Arkadaş sohbetlerinde biri o zamanlar kimsenin iyi şair olamadığından bahsetmiş de onlara hiçbir şey demeden evine üzgün üzgün gitmiş ve bir daha şiir yazmayacağına yemin etmiş.

“İşte eski yolculukların sihrini yapan şeyler… Bir kervana katılmak, bir handa gecelemek… Bir gece için tanışmak, ertesi sabah ayrılmak, hayatına bir şey katmak şartıyla görmek…”

“İnsanlar çalışırken ne kadar mesut oluyorlar! Yaratmanın hızı, onları içlerinde kavrayıp kurduğu zaman ölüm makinası ne kadar güzel, ne temiz bir ahenkle işliyor! Sonra insanoğlu mesut olunca bütün varlık nasıl değişiyor, ölüme kadar her şey nasıl sevimli, cana yakın oluyor, hiçbir şey kendi alın teri kadar bir insanı tatmin edemez. Çalışan insan kendi varlığında hüküm süren bir ahengi bütün kâinata nakleder. Hayatın biricik nizamı nu ahengin kendisi olmalıdır. Böyle olunca her şey değişir, peşinde koştuğumuz muvazeneyi buluruz.”

“Kendi kendime, ‘İstinat noktasını bulmadıktan sonra kuvvet, hatta manivela neye yarar?’ diyorum. Bu nokta insanoğlunun iyiye, güzele olan kabiliyetlerinden başka ne olabilir? Bu kabiliyetleri hayatta üstün kılacak bir dünya aramalıyız.”

Bakın, bir şehir bu kadar güzel anlatılsın:

“Bu alışma bittikten sonra şehir yavaş yavaş size, tıpkı bugün için verebileceği her şeyi verdikten sonra, sizden uzakta geçmiş çocukluğunu ve gençliğini de hediye etmek isteyen, kesik, başıboş hatırlamalarla onları anlatan, güzel ve sevmesini bilen bir kadın gibi mazisini açar. Ve siz dinlediğiniz bu hikâyelerin arasından sevdiğiniz, güzelliğine ve olgunluğuna hayran olduğunuz kadını nasıl şimdi küçük ve nazlı bir çocuk, biraz sonra ürkek bir genç kız veya ilk aşkların, heyecanların içinde henüz çok tecrübesiz bir kadın olarak görür ve hiç tanımadığınız o günlere ait bin türlü sevimliliğin, cazibenin, tuhaflığın, korku ve telaşın, azabın arasından onu başka bir mahlûk gibi sevmeye başlarsınız. Konya’yı da bu yeni tanıdığınız hüviyetiyle öyle yeni baştan, onunla beraber bu geçmiş zamanına eğilerek ve adeta ona hasret çekerek ve artık bu maziyi ve onun kudretini iyice tanıdığınız için onun arasından bütün bütün sizin olacağına bir türlü inanamayarak sever ve tanırsınız.”

“Şark için ‘ölümün sırrına sahiptir’ derler. Fakat Şark milletleri içinde dahi ona bizim kadar hususi bir çehre veren, her türlü laubalilikten sakınmakla beraber, onu ehlileştiren başka millet pek yoktur. Ve bunu ne kadar basit unsurlarla yaparız: sade mimarili bir türbe çok defa tahtadan sırasıana göre oymalı ve zarif, bazen de düz ve basit bir sanduka, birkaç işlenmiş örtü veya düz yeşil çuha, bir kavuk, bir tuğ… İşte cetlerimize ebedi hayatı tecessüm ettirmeye yeten malzeme bundan ibarettir. Bu kadar fakir unsurlarla hazırlanan abidede ferdî hayatı hatırlatan tek çizgi isimden ibarettir.”

“Cetlerimiz inşa etmiyor, ibadet ediyorlardı. Maddeye geçmesini ısrarla istedikleri bir ruh ve imanları vardı. Taş, ellerinde canlanıyor, bir ruh parçası kesiliyordu.”

“Doğduğu, yaşadığı şehri iyi kötü bilmek gibi tabiî bir iş, İstanbul’da bir nevi zevk inceliği, bir nevi sanatkârca yaşayış tarzı, hatta kendi nev’inde sağlam bir kültür olur. Her İstanbullu az çok şairdir, çünkü irade ve zekasıyla yeni şekiller yaratmasını bile büyüye çok benzeyen bir muhayyile oyunu içinde yaşar. Ve bu, tarihten gündelik hayata, aşktan sofraya kadar genişler. ‘Teşrinler geldi, lüfer mevsimi başlayacak’ yahut ‘Nisandayız, Boğaz sırtlarında erguvanlar açmıştır’ diye düşünmek, yaşadığımız anı efsaneleştirmeye yetişir. Eski İstanbullular bu masalın içinde ve sadece onunla yaşarlardı. Takvim onlar için Heziod’un Tanrılar Kitabı gibi bir şeydi. Mevsimleri ve günleri, renk ve kokusunu yaşadığı şehrin semtlerinden alan bir yığın hayal halinde görürdü.”

“Bununla beraber bu fakirler cemiyetinde saadeti bir ruh muvazenesinde arayan saf ve ahenkli insanların hayatında, her şeyi peşine bu gölge iyiden iyice takılmaya başlamıştı. Doğrusu istenirse bu hüzün biraz da kendiliğinden gelen bir şeydi. Tıpkı boş bir tiyatro sahnesinde seyredilen bir akşam saati gibi hayatın bazı unsurlarından doğuyordu. Petrol lambası, hava gazı ile yarı aydınlanan sokak, dilenci sesleri, bekçi sopası, yangın korkusu, acı vapur düdükleri, fazla dindar hayatın verdiği o garip psikozlar adeta matematik şekilde onu hazırlayıp besliyordu. Fakat ne de olsa vardı ve etrafımızdaki havayı elle dokunulacak şekilde kesifleştiriyordu. Onu kaybettiğimiz zaman kendimizi çıplak bulmamız, sarsılmamız da hayatımızda büyük bir yeri olduğunu gösteriyordu.”

[tumitutscanlation]

Heavenly Blessing - 33. Bölüm

Mega // MangaTr

Bölüm 33: İmparatorun Salonu, Veliaht Prens Diğer Veliaht Prensle Tanışıyor

Siyahlara bürünmüş Ling Wen tahta yaklaştı ve tek kelime etmeden veya gülümsemeden, notlarından bir alıntı yaptı. “Yüce Tanrı, birkaç cennet mensubu ölümlü diyarda oldukları için gelemediler.”

Jun Wu başını salladı. “Bildirdiler.”

Ling Wen karşılığında başını salladı ve Jun Wu Xie Lian’a döndü. “Xian Le, eminim neden çağırıldığını merak ediyorsundur.”

Xie Lian’ın başı hala öne eğikti. “Tahminim vardı. Ancak sanıyorum ki Küçük General Pei konusu çoktan karara bağlandı.”

Öfkeli bir adamın sesi konuşmaya dahil oldu. “Henüz karara bağlamak için çok erken.”

Heyecanlı ses Xie Lian’ın arkasından duyulmuştu, başını çevirip baktığında salona bir savaş tanrısının girdiğini gördü, bir eli kılıcının kabzasındaydı. Savaş Tanrısı yürüdü, Xie Lian’ın yanından geçerken bir an duraksadı ve dudakları yukarıya kıvrılmıştı. “Ekselansları. Hakkınızda çok fazla şey duydum.”

Yirmili yaşlarının ortasında görünüyordu, hareketleri zarif ve kendinden emindi. Xie Lian onun yüzüne baktığında Yu Jun Dağındaki heykelinden bile daha yakışıklı olduğunu düşündü, bunca kadının kalbini çaldığına şaşmamalıydı. Çekici bir erkekti. Xie Lian cevap vermedi, o da devam etti. “Minik Pei’miz size emanetti.”

Xie Lian içinden, Onu sahiden gücendirmişim, diye geçirdi ve selamına karşılık verdi. “Çok memnun oldum. Ben de sizin hakkınızda çok fazla şey duydum.”

Xie Lian sahiden de onun hakkında çok fazla şey duymuştu. Geçen günler içinde Xie Lian sık sık parşömenine göz atmış ve önde gelen tanrılar hakkında bazı efsaneler okumuştu, içlerinden birisi de Ming Guang, General Pei Ming’di. Kuzeyin Savaş Tanrısı efsanevi bir dövüşçüydü ancak hakkında en sık bahsedilen şey ölümlülerle olan kaçamaklarıydı, iyisiyle kötüsüyle, düzinelerce hikaye vardı. İyi hikayelerden birisi Pei Ming’in altınlar saçarak zavallı bir fahişeyi nasıl genelevden kurtardığını anlatıyordu, kız ona aşık olmuş ve onun geleceği günü beklerken bir daha asla bedenini kirletmemiş ve ona sadık kalmıştı. Kötü hikayelerde ise Pei Ming’in binlerce kilometrelik yolu sadece evli bir kadınla tek bir gece geçirebilmek için aştığı ve benzeri şeyler vardı. Bir noktada, Pei Ming güçlü bir adamdı. Xie Lian bu hikayeleri okuduktan sonra böyle bir yaşamla geçen onca yılın ardından bir tek Xuan Ji’nin doğmuş olmasına inanamıyordu.

Pei Ming hem savaşta hem aşkta kazanan taraf olduğu için, geberip gitmesini ve daha iyisi frengiden ölmesini dileyerek onu lanetlemeyi seven pek çok düşmanı ve dostu vardı. Ancak yaşam enerjisi çok güçlüydü ve kaç çiçeğe konarsa konsun hiçbir hastalığa yakalanmamıştı; ölmüyordu ve dostlarının pek çoğundan uzun yaşamıştı! Bir gün ise en sonunda bir savaş kaybetmektedir ve herkes gülerek sonunun geldiğini söyler! Ama yıldırımlar düşer ve gökler kükrer – tehlike anında bir savaş tanrısı olarak göklere yükselir.

Onun elinden ölmeyenlerin hepsi muhtemelen sonrasında öfkelerinden ölmüşlerdi.

Yükselişinin ardından Pei Ming yaşam tarzını hiç değiştirmemiş ve hafifmeşrep hikayeleri de gittikçe renklenmişti. Perilerden tanrıçalara, hayaletlerden iblislere, söz konusu kadın güzel olduğu sürece asılmaması için hiçbir sebep yoktu. Yine de en çok ölümlü diyarın çekici kadınlarını seviyordu. Pek çok açık seçik aşk romanının baş kahraman oydu ve eğer Xie Lian zihnen ve bedenen saf kalınmasını gerektiren bir gelişim yöntemi kullanmasaydı muhtemelen o kitaplardan birkaçını sırf meraktan okurdu. *ÇN: Evet doğru anladınız. Xie Lian 800 senelik bir bakire. Hem zihnen hem de bedenen üstelik.

Bu sebeplerden ötürü ölümlü diyarda ona hem Kuzeyin Savaş Tanrısı hem de Aşk Tanrısı olarak tapılırdı. Hatta bazı tanrılar bile aşkta talihlerinin açılacağı umuduyla onunla karşılaşmak için gizlice ona dua ederlerdi. Her ne kadar Feng Xin’in istenmeyen ‘Muazzam Erkeklik’ unvanıyla benzer yönleri olsa da, onunki çok daha kabul edilebilir ve haklıydı.

Salonda bulunmakta olan tüm cennet mensupları ‘ben de senin hakkında çok fazla şey duydum’la ne kastettiğini biliyorlardı ve içlerinden kahkahalar atıyorlardı. Formaliteler geçildikten sonra Xie Lian tekrar konuştu. “General Pei, karara bağlamak için henüz çok erken diyerek ne kastettiniz?”

Pei Ming parmağını şıklattı ve salonda aniden havada süzülen bir ceset belirdi.

Açık konuşmak gerekirse havada süzülen ceset sadece boş bir kabuktu. Ruhu yoktu, içi tamamen boştu ve baştan aşağıya kanlarla kaplıydı, bu yüzden de cesetten hiçbir farkı yoktu. Böyle bir şeyin cennet mensupları kadar elit bir kalabalığın önünde aniden belirmesi ise şok ediciydi. Jun Wu yorum yapmadı, sadece izledi. Tahtı yüksekte olabilirdi, ancak cennet mensuplarına baktığında kimse onun ‘lütfettiğini’ hissetmezdi. Görkemli ve asil, ancak asla kibirli değildi.

“General Pei bu ne demek oluyor?” ilk konuşan Xie Lian’dı.

Pei Ming. “Birkaç gün önce Minik Pei’yi ziyarete gittiğimde bana ilginç bir şeyden bahsetti.”

O daha ağzını açtığı anda Xie Lian konunun ne olduğunu anlamıştı.

Pei Ming, Xie Lian’ın etrafında turladı ve gülümsedi. “Minik Pei’nin nelere kadir olduğunu en iyi ben bilirim. Her ne kadar sahte bedendeki güçleri gerçek halinin yanına bile yaklaşamasa da yine de bir usta kabul edilebilir ve hala bir ‘Gazap’la eşit seviyede dövüşebilir. Ancak bana söylediğine göre bir ölümlüyle dövüşürken o kadar büyük bir bozguna uğramış ki pes etmek zorunda kalmış. Sizce de ilginç değil mi?”

Pei Ming devam etti. “Onu sorguladım ve bana daha fazlasını anlattı. Görünüşe göre BanYue Geçidinde ekselanslarının, senin yanında kırmızılara bürünmüş genç bir adam varmış.”

Sadece ‘kırmızı’ demesi bile tüm cennet mensuplarının yüz ifadesinin değişmesine neden olmuştu ve ardından kurduğu cümle ise hepsini telaşlandırmıştı. “Ve bu genç adam, karanlıkta, tümü ‘gazap’ seviyesi BanYue askerlerini bir anda yok etmiş.”

“Şimdi, ekselansları. Bu kırmızı giysili genç adamın kim olduğu konusunda bizi aydınlatabilir misin?”

Kırmızı giysili genç bir adam, yüzlerce ‘Gazap’ seviyesini bir anda yok edebildiğine göre ‘Yüce’ olmalıydı.

Bunca ipucu vermişken herkes konunun nereye geldiğini ve bu genç adamın kim olduğunu anlamıştı. Ancak kimse onun ismini ağzına almak istemiyordu.

Xie Lian alnını ovdu ve ne söylemesi gerektiğini düşündü, ardından ise doğallıktan uzak bir tonda konuştu. “Ehem, sahi mi? Şu mesele. Ben pek net hatırlamıyorum. O sırada BanYue Geçidinde kapana kısılmış bir tüccar kafilesi de vardı ve günlerimizi bir arada geçirdik, belki kafileden birisidir.”

Pei Ming gülümsedi. “Ekselansları, sözleriniz Pei Su’nun sözleriyle çelişiyor. Minik Pei’ye göre sen ve o genç adam anormal derecede yakınmışsınız, sadece birkaç gündür tanışan insanlara hiç benzemiyormuşsunuz. Nasıl hatırlamazsın?”

Xie Lian içinden, Yanılıyorsun, sahiden sadece birkaç gün önce tanıştık, diye geçirdi ama yine de ifadesi hiçbir şeyi ele vermiyordu.

Tam bu sırada kenarda durmakta olan beyaz cübbeli birisi hafifçe fırçasını salladı ve söze girdi. “General Pei, sadece Minik Pei’nin anlattığı kadarını biliyorsunuz. Üstelik Minik Pei bir suç işledi, sürgün edilmek üzere göz altında tutuluyor. Sözleri güvenilir bile olsa yine de üzerinde düşünülmesi gerek haksız mıyım?”

Pei Ming. “O zaman General Nan Yang ve General Xuan Zhen bize yardım edebilirler belki.”

Onun bakışlarını takip eden Xie Lian Feng Xin ve Mu Qin’i gördü, salonun güneybatı ve güneydoğu köşelerinde birbirlerinden uzak bir şekilde duruyorlardı.

Feng Xin tıpkı hatırladığı gibi görünüyordu; uzun ve dimdik durmuş, kararlı gözler ve hafifçe kavisli kaşlarıyla her zaman onu sinir eden bir şey varmış gibi görünüyordu. Mu Qing ise nasılsa farklı gibiydi. Her ne kadar yüzü sanki kanı çekilmiş gibi bembeyaz olsa da, bastırılmış ince dudakları, yarı kapalı gözleriyle etrafını saran soğuk bir ‘benimle konuşma’ halesi vardı. Göğsünde kavuşturduğu kollarında, bir parmağı hafifçe dirseğine vuruyordu bu da onun rahat ve daha çokta entrikalar planlıyormuş gibi görünmesine neden oluyordu. Her ikisi de yakışıklı adamlardı ancak her ikisinin de kendince kusurları vardı. Pei Ming’in onlara seslendiğini duyunca her ikisi de bakışlarını aynı anda Jun Wu’ya çevirdiler. Ancak Jun Wu başını onaylar anlamda hafifçe salladıktan sonra yavaşça öne çıktılar.

Xie Lian üçüncü kez yükselişinin ardından onlarla ilk kez yüz yüze geliyordu. Üzerindeki bakışların daha da heyecanlı bir hal aldığını hisseder gibiydi.

Heyecanlanmak kaçınılmazdı. İmparatorun Salonu cennetteki en güçlü saraydı ve yükselmemiş olan hiçbir cennet mensubu içeriye meseleleri tartışmak için adım atamazdı. Xian Le’nin Veliaht Prensi ilk yükseldiğinde Feng Xin ve Mu Qing onun generalleriydi. O zaman her ikisi de sadece orta cennettendi ve ayak işi yapmak için bile olsa İmparatorluk Salonuna girme yetkisi bulunmayan düşük rütbeli cennet mensuplarıydı. Şimdi ise salona girme hakkı kazanmaları bir yana, eski ustalarından çok daha üstün bir konumdaydılar, kaderin cilvesi! Böyle bir olayı izlerken herkes heyecanlanırdı. Üçü sanki aslında görmüyorlarmış gibi birbirlerine baktılar, hiç umursamaz gibi görünürlerken gözleri birbirlerinin üzerinde dolaşıyor. Hiçbiri diğerinin ne düşündüğünü bilmiyordu. Ancak Xie Lian Pei Ming’in aklından geçenleri az çok tarif edebiliyordu.

Pei Ming sözleriyle onu doğruladı. “General Nan Yang ve General Xuan Zhen daha önce o kişiyle dövüştü. Bu kişinin nasıl bir silah kullandığını onlar bize söyleyebilirler.”

Demek A-Zhao’nun boş kabuğunu buraya getirmesinin nedeni yaralarını incelemekti. Feng Xin ve Mu Qing yavaşça süzülen cesede yaklaştılar. Xie Lian da görebilmek için birkaç adım attı ama o kadar kan ve kararmış izler vardı ki herhangi bir şey söyleyebilmek güçtü. Diğer ikisi ciddi yüzlerle dikkatli bir şekilde incelediler. En sonunda kafalarını kaldırdıklarında bakıştılar, ikisi de ilk konuşan kişi olmak istemiyordu.

Ling Wen onların gözleriyle savaşarak konuşmayı reddedişlerini izlemeye dayanamamıştı. Boğazını temizledi. “Generaller. Sonuç nedir?”

En sonunda ilk konuşan Feng Xin olmuştu, kısık bir sesle. “Bu o.”

Mu Qing ekledi. “Eğri kılıç E-Ming.”

Eğri kılıç E-Ming, Hua Cheng’in aynı anda otuz üç cennet mensubuyla savaşırken ve hem ruhlarını hem saygınlıklarını yerle bir ederek onları pelte haline gelene dek döverken kullandığı kaprisli silahıydı!

İmparatorun Sarayı içindeki herkes gizlice bakışıyor ve okunmaz gözleri Xie Lian’ı izliyordu. Pei Ming şimdilik kazanmıştı. “Eğer ekselanslarıyla birlikte seyahat eden kırmızı giysili genç adam oysa, tüm meselenin tekrardan incelenmesi gerekir.”

Bir önceki beyazlı kişi tekrar konuştu. “General Pei, ekselanslarının sırf Küçük General Pei’ye tuzak kurmak için Yüce İblis Kralıyla iş birliği yaptığını mı ima etmeye çalışıyorsun?”

Bu kişi her konuştuğunda Xie Lian’ın tarafını tutuyordu, bu yüzden de Xie Lian kim olduğunu anlayabilmek için ona döndü. Açık, parlak gözleri olan bir erkek vardı karşısında; kollarında bir fırça, sırtında uzun bir kılıç ve beyaz yeşimden kemerine sıkıştırılmış bir yelpazesi vardı. Zarif ve soylu görünüyordu ve yüz ifadesi canlıydı. Xie Lian’a bir yerden tanıdık geliyordu ancak daha önce hiç onunla karşılaşmamıştı.

Pei Ming’in bakışları da onun üzerindeydi, gülümsedi. “Qing Xuan bu seferlik benimle tartışma.”

Beyazlı adam reverans yaptı. “Ah, yanlış mı anladım o zaman? Özür dilerim General Pei, lütfen affet. Benim hatam.”

Hareketi bariz bir şekilde sahteydi. Pei Ming’in gülümsemesi ise bir yetişkinin, çocuklarla uğraşmak istemediği zaman takındığı bir ifadeydi; başını iki yana salladı, A-Zhao olan boş kabuğu geri çekti. Ardından tekrar kalabalığa döndü ve argümanına devam etti. “İş birliği içerisinde olmaları gerekmez. Sadece o kişi çok güçlü ve kötü, kim bilir ekselanslarının gözünü boyamak için ne numaralar yapmıştır. Bu yüzden de korkarım meselenin tekrar tartışılması gerekiyor. Ekselansları, alıkoyduğun BanYue Baş Rahibesini sorgulamak için buraya getirirsen çok iyi olur.”

Tüm bunları Hua Cheng’i BanYue Geçidi esas failmiş gibi göstermek için yapıyordu! Eğer Ban Yue’yi buraya sorgulama için getirirse o zaman varılan sonuç çok daha farklı olacaktı.

Xie Lian gülümsedi. “General Pei eğer bana inanmıyorsanız, Rüzgar Ustası’na inanabilirsiniz. Günahkarın Çukurundayken Küçük General Pei, BanYue Geçidinden geçen insanları sahte bedeniyle birlikte harabelere yönlendirdiğini kabul etti ve Rüzgar Ustası da her şeyi duydu.”

Pei Ming bakışlarını beyaz cübbeli adama çevirdi.

Xie Lian devam etti. “Ayrıca madem İmparatorun Sarayındayız, Yüce Tanrı’ya da üzerimde aldatıcı bir büyüye iz olup olmadığını da sorabilirsiniz.”

Şimdi herkesin bakışları Jun Wu’nun üzerindeydi. Yüce Tanrı ifadesi sakindi hiç değişmemişti, bu da Xie Lian’ın temiz olduğu anlamına geliyordu. Bu yüzden de herkes gözlerini tekrar ikiliye çevirdi. Xie Lian tekrar konuştu. “General Pei, meseleleri olması gerektiği gibi ayrı ayrı ele alalım. Birlikte seyahat ettiğim genç adamın Hua Cheng olup olmadığı konusunu artık kapatalım, zaten Hua Cheng olduğu kesinleşse bile Küçük General Pei’nin işlediği suçla uzaktan yakından bir alakası yok.”

Xie Lian ismi telaffuz ederken son derece rahat ve doğal görünmüştü, ancak salondaki pek çok kişinin sırtından soğuk terler aktı. Pei Ming dikkatle onu izledi ve aniden sırıttı. Tartışmaya devam etmek ve Xie Lian’ın üzerine gitmek niyetindeydi, ancak aniden Jun Wu konuştu. “Bu kadar yeterli.”

O konuştuğu anda Pei Ming tartışmayı bıraktı ve eğildi.

Jun Wu. “Pei Su suçunu kabul ettiği ve sözleri Ke Mo’nun ifadesiyle de tutarlılık gösterdiği için BanYue Geçidi meselesi artık kapanmıştır.”

Kısa bir sessizliğin ardından Pei Ming kabullendi. “Elbette, Lordum.”

Xie Lian rahat bir nefes almıştı ki Pei Ming konuşmasına devam etti. “Ancak Nan Yang ve Xuan Zhen boş kabuktaki yaraların eğri kılıç E-Ming tarafından oluşturulduğunu doğruladılar.”

Jun Wu cevapladı. “Bu başka bir mesele.”

Pei Ming. “Yüce Tanrı’nın meseleyle ilgilenmesini diliyorum.”

“Elbette. Ming Guang ve yardımcı ilahlarının bu konuyu düşünmesine gerek yok.” Jun Wu bir an duraksadıktan sonra devam etti. “Bugünlük işimiz bitti, çekilebilirsiniz. Xian Le, sen kal.”

Görünüşe göre Xie Lian’ı şahsen sorgulayacaktı, bu yüzden de Pei Ming’in başka bir şey söylemesine gerek yoktu. Xie Lian’ın da söyleyecek bir şeyi yoktu, sadece başını eğdi. “Tabi, Lordum.”

Azad edilen cennet mensupları birer ikişer dışarı çıktılar. Feng Xin yanından geçerken Xie Lian’a sanki bir şey söyleyecekmiş gibi baktı, ancak kendisini durdurdu. Xie Lian ona gülümsedi, Feng Xin aceleyle dışarı çıkarken irkilmiş görünüyordu. Elinde fırçayla yürüyen beyaz cübbeli cennet mensubu ise yüzünde geniş bir gülümsemeyle onunla konuşmak üzereydi ki Pei Ming bir eli kılıcının kabzasında, diğer eli burnunu kaşıyarak yanlarına geldi ve çaresiz bir halde konuştu. “Qing Xuan, abinin hatırı için, sorun çıkartmasan olur mu?”

Beyaz cübbelinin yüzündeki gülümseme kayboldu. “General Pei, bana karşı abimi kullanmanıza gerek yok, ondan korkmuyorum.”

“Sen –” Pei Ming köpürüyordu ama elinden gelen bir şey de yoktu. En sonunda parmağını ona doğrulttu, “Sen… sen Minik Pei’nin ipini çektin.”

Beyaz cübbeli sadece fırçasını savurdu. “Küçük Pei kendi ipini kendi çekti, ben hiçbir şey yapmadım!”

Pei Ming’le tartışmaya devam etmeye hiçte istekli görünmeyen beyaz cübbeli aceleyle kaçtı. Xie Lian, Pei Ming’in onu kışkırtmak için ilgisini kendisine çevireceğini düşünüyordu ama general sadece ayaklarını sürüyerek dışarı çıktı. Geride kalan kişi ise Yong An’ın Veliaht Prensiydi. Xie Lian meraklanmış, neden gitmemişti? Xie Lian yanına gittiğinde genç adamın gözlerinin kapalı olduğunu fark etti, ayakta uyuyordu!

Xie Lian gülse mi ağlasa mı bilemedi, sadece genç adamın omzuna nazik bir şekilde vurdu. “Ekselansları. Ekselansları?”

Lang Qian Qiu irkilerek uyandı. “Ne oldu?!”

“Hiçbir şey olmadı. Sadece görüşme bitti.”

Daha yeni uyanan Lang Qian Qiu sersemlemiş bir haldeydi. “Bitti mi? Öylece mi? Ne tartıştık? Ben neden hiçbir şey duymadım?!?”

Xie Lian. “Duymadıysan da boş ver. Önemli bir şey konuşulmadı zaten. Hadi, ayrılma vakti geldi.”

“Ah.” Lan Qian Qui hareketlendi, ancak kapıya ulaştığında tekrar arkasına baktı, hala şaşkındı. Xie Lian ona gülümseyerek el salladı.

Genç adam en sonunda çıktığında Xie Lian yavaşça döndü. Jun Wu ellerini arkasında birleştirmiş ve tahtından kalkmıştı. “Eğri kılıç E-Ming.”

Xie Lian doğruldu.

Jun Wu. “Evet. Neler oluyor?”

Xie Lian ona baktı ve diz çöktü.

·         MXTX, Yazar Notu:

Bu hikayede bir kişinin tanrı olabilmek için öncelikle ölümlülerin arasında özel birisi, bir kahraman olması gerekmekte. Sadece yükselmiş bir ölümlü cennet mensubu olabilir. Yardımcıları nasıl mı cennet mensubu olabilir? İki seçenekleri var: ilki belli bir alanda kendisini geliştirmek ve Savaş veya Literatür kısmını seçmek. İkincisi sadece şans. Eğer şanslıysalar yükselme ihtimalleri yüksektir. Yol kenara atılmış bir tür ruhani iksire rastlamakta olur tabi.

Orta cennetteki cennet mensupları, üst cennettekiler tarafından getirilmiş generaller veya hizmetçilerdir. Basit konuşmak gerekirse ağır toplar istediklerini yukarıya çekebilirler. Her ne kadar tam bir cennet mensubu sayılmasalar da yine de cennetin bir parçası olurlar. Yani her türden insan olur aralarında. Eğer bir cennet mensubuyla samimi bir ilişkin varsa ya da önünde parlak bir gelecek olduğunu düşündürebilirsen seni de terfi ettirebilirler. Yetenekli ve şanslı olduğun sürece sen de cennette ağır bir top olabilirsin!

Çevirmen: Nynaeve

[apricitios]

APRICITY

KURGU

Tanrı ve tanrıçaların dünyanın her yerinde mevcut olduğuna, doğa olayları ile insan yaşamını etkileyebildiklerine inanılırdı. İnsanlar kişisel nedenlerle olduğu kadar devlet ayinlerinde tapınaklarda ya da resmî olmayan mihraplarda tanrılar ile etkileşime geçerlerdi. Mısırlılar ilahî yardım almak için dua ederler, tanrıların harekete geçmesi için ritüeller düzenler ve tavsiye almak için yardımlarını isterlerdi. İnsanların tanrılarla olan ilişkileri Antik Mısır topluluğunun temel parçalarından biriydi.

​

Antik Mısır'da kendilerine tapınılan tanrı ve tanrıçalar dünyanın daha güzel bir yer olmasını istedikleri için insanlar ile birleşmiş bunun sonucunda mabeuthları yaratmışlardır. Mabeuthlar yarı tanrı yarı insan elçilerdir. O zamanlar yarı tanrılar arasındaki dostluk güzel bir şekilde ilerlemiştir ta ki günümüze kadar. Mabeuthların arasından çıkan isyancılar tanrılara ve tanrı tarafından yaratılan mabeuthlara isyan etmişlerdir.

​

Yeni çağ Mısır'da hem birlikte düzenli bir yaşam için dostluk ve düşmanlık sürmektedir. 

 TANRILAR VE MABEUTHLAR. (oyuna katılmak için kan bağınızın olmasını istediğiniz tanrıyı seçmek zorundasınız!)

​

Atum : İmparatorluk Tanrısı Atum ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; yüzyıllar boyunca ayakta kalmış kraliyet ailesi üyeleridir. Günümüzde hala asil kan taşıyan bu yarı tanrılar ülkenin yapıtlarını üstlenmektedirler. Birçok tarihi esere sahip olan kraliyet ailesinin mirasını saklar yeni miraslar eklemek uğruna çalışırlar. İhtişamlı baloları ve düzenledikleri etkinlikleri ile sevilen kişilerdir, anlaşamadıkları hiçbir mabeuth yoktur. İsyancı mabeuthlar ise mirasa zarar vermek ve günümüze kadar ayakta kalmayı başarmış kraliyet ailesinin zararı için ellerinden gelen her şeyi yapmaktadırlar. Tarihi eser kaçakçılığı günümüzde çok fazla görülmektedir.

​

Osiris : Ölüler Tanrısı Osiris ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; soğuk, soluk tenlere ve sessiz kişiliğe sahiptirler. Rüyaya girme ve onu bir kabusa çevirebilme yetenekleri vardır. Sezgileri ve el becerileri üst seviyededir. Günümüzde tıp alanında yüksek başarılar göstermişlerdir. Bunun yanı sıra becerilerini kötü amaçlar için kullanan mabeuthlar Osiris tarafından kabuslarını yaşamak üzere lanetlenmişlerdir. 

​

Ra : Güneş Tanrısı Ra ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; iyilikleri, yardım kuruluşları ve bağış geceleri düzenlemeleri ile bilinirler. Hayatlarını iyiliğe ve yardımlaşmaya adamışlardır. Kendileri karşısındaki kişilerin nefes alışverişlerini kontrol edebilirler. Sembolleri güneştir. İsyancı mabeuthların baş düşmanlarıdır. Çoğu mabeuthlar başarılı iş adamları, dernek ve vakıf sahipleridir.  

Horus : Gök ve Işık Tanrısı Horus ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; kendilerine olan güvenleri ile bilinirler. Birçok başarıya imza atmışlardır, güzel ve zenginlik içerisinde yaşarlar. En büyük miras olarak bilinen Horus'un gözüne sahip oldukları sürece ruhları kontrol etme güçleri Seth'in gözü çalması ile birlikte, kayıp gitmiştir ellerinden, büyük bir lanetle karşı karşıya kalmışlardır. Lakin hala karşısındaki kişilerin iyi hissetmeleri için ruhlara fısıldar, huzur ve rahatlık sağlarlar. Uzun boyludurlar ve güçlü bedenleri vardır. Spor alanında yüksek becerileri ile tanınmışlardır.​

Hathor : Aşk ve Neşe Tanrısı ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; savaşma ve kendilerini savunma kabiliyetleri yoktur. ilk görüşte insanların kaderleri hakkında önsezileri oluşur. Günümüzde birçok eğence şirketlerinin sahipleri, magazin dünyasının gözdeleri ve sosyetelerin gözü mabeuthlar bulunmaktadır. Moda sektöründe ve güzellik alanında başarılı oldukları gibi dans ve şarkı söyleme kabiliyetleri de yüksektir. Narin yapıda bedenleri ve kırılgan yapılara sahiptirler. Bale ve buz pateninde efsaneleşmişlerdir. Aralarında neredeyse hiç denecek kadar az isyancı mabeuthlar vardır.

​

Maat : Adalet ve Hukuk Tanrısı Maat ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; kendilerini adalete adamışlardır. Adillerdir ve çoğu hukuk alanında büyük başarılar elde etmişlerdir. Tanrı'nın adaleti onlar için en büyük gerçektir lakin dünyanın düzenini koruyabilmek adına ellerinden geleni yapmaya çalışmaktadırlar. Mahkum mabeuthlar için adeleti Maat'ın sağladığı bilinir, hiçbir mabeuth kendi tanrısı ile iletişime geçemiyor olsa da Maat'ın yarattığı mabeuthlar kendisi ile iletişime geçme özgürlüğüne sahiptirler.

Sobek : Sular Tanrısı Sobek ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; deniz zaferleri ve savaşları ile bilinmektedir. Birçok savaşa ev sahipliği yapan denizler mabeuthların azmi ve güçleri ile birlikte kazanılmıştır. Mühendislik bakımından gelişim göstermişlerdir. Kendileri suyu hareket ettirebilirler ama birine onunla zarar veremezler, vermeye kalkışanların bedenlerinden su çekilir ve ölümle karşı karşıya gelirler. Bunun yanı sıra bazı mabeuthlar ve insanlar mimari yeteneklere sahiptirler ve kendilerine ait mimari yapılar bulunmaktadır.

​

Sekhmet : Savaş Tanrıçası Sekhmet ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; sert ifadeleri ve korkutucu güçleri ile bilinirler. Sekhmet'in parçasını taşıyan mabeuthların bir evi tek el üzerinde taşıyabilecek güçleri olduğuna inanılır. Kendileri hızlı ve girişkenlerdir. Güç gösterisinde bulunmayı severler. Dövüş sanatları bakımından başarılıdırlar ve çoğu makbeuth bu alanda isimlerini duyurmuştur. İsyan çıkaran veya yasa dışı dövüşlerle para kazanan mabeuthlar günümüzde artmıştır. Dövüşmeyi, güç gösterisi sevmeyen mabeuthlar ise güçlerini dekorasyon işlerinde kullanmayı seçmişlerdir. 

​

Thoth :  İlim Tanrısı Thoth ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; bilim adamları ve bilim kadınları olarak bilinirler. Birçok alanda bilgileri vardır ve bununla birlikte başarılı olduklarını gösteren ödüllere sahiptirler. Kendileri öğrenmeyi ve öğretmeyi severler. Neredeyse hepsi ülkenin en iyi okullarında eğitim görmüşlerdir. Şehirde bulunan iki üniversite onlara miras kalmıştır. Hafızaları kuvvetli ve kelime hazinesi geniştir. Birçok alanda başarı gösterebilirler onları yanıltabilecek kimse yoktur. 

​

Geb : Toprak Tanrısı Geb ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; topraklarının zenginlikleri ile bilinirler. Tarım alanında gelişim için önemli rolleri vardır. Doğa için yaşarlar, tüm canlılar onlar için kutsaldır. Solmuş bir çiçeği veya çürümüş bir meyveyi canlandırabilme yetenekleri vardır. Çiçeklere karşı ilgileri fazladır. Fakat bazı mabeuthlar illegal alanda işler için güçlerini ve toprağını kullanıp, yasak yoldan zengin olmaya çalışmaktadır. 

​

Seth : Kuraklık ve Kötülük Tanrısı Seth ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; saygı duyulan ve çoğu kişinin korkulu rüyasıdır. Kendileri Ra'nın gözünü çalabilen ve gücünü kötülüğe harcayan tanrının sadık elçileridir. Büyüleyici güzellikleri vardır, kokuları baştan çıkarıcıdır ve Seth onlara kendinden en korkutucu parçayı vererek ortalıktan yok olmuştur. Ölümün kokusunu alabilirler ve insanları güzellikleri ile kandırıp kendi kötü emelleri için kullanabilirler. Yasa dışı olan tüm alanda başarılıdırlar. Büyük kumarhaneleri ve zengin barlara sahiptirler. İsyancı Geb'in mabeuthları ile birlikte ürettikleri uyuşturucuları ve kaçak silah satımında başarıya sahiptirler. Mafya babaları, katiller, bilgisayar korsanları (hacker) ve birçok illegal suç örgütleri bu mabeuthlardır.

 Isis : Analık ve Bereket Tanrıçası Isis ve insan tarafından elçi olarak yaratılmış yarı tanrı mabeuthlar; kendileri lezzetleri ile bilinir. El lezzeti ve tat alma becerileri üst seviyededir. Ünlü gurmelere ve başarılı restoran zincilerine sahip olan bu mabeuthlar, sevecen ve vicdanlıdırlar.