#yadunyaninsonuysa

[yadunyaninsonuysa]

Sana Ne Yaptılar

O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin Seni görür görmez özgürlüğümden utandım Söyle ne içersin, çay mı kahve mi Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Saçların uzundu, omuzlarına akardı Gönlümüz şenlenirdi sarışınlığından Onlar mı kestiler, sen mi kısalttın Gülerdin, içimize aylar doğardı Görünmez dağların arkasından Eski gülümsemeni beyhude aradım O sabah mı çıkmıştın bir gün önce mi Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Bir çay içer misin, yoksa kahve mi Kibritim yok, demek cigaraya başladın Ellerin de titriyor, bir şeyin mi var Böyle bir kız değildin sen eskiden Sana ne yaptılar, sana ne yaptılar? Kirpiklerin ıslanıyor durup dururken O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

-Atilla İlhan

[yadunyaninsonuysa]

Öyle yoruldum ki, ya bir gün pes edersem diye çok korkuyorum.

[yadunyaninsonuysa]

Sanırım kimse beni yeterince sevemeyecek. Kimse beni, benim onları koyduğum kadar hayatının merkezine koyamayacak. Belki de hayatına bile koyamayacak. Yorulacaklar benden. Çünkü hep böyle oldu.

Ve ben umut etmekten yoruldum. İnsanları kaybetmekten korkmaktan yoruldum. Çünkü kimse beni kaybetmekten korkmadı.

[yadunyaninsonuysa]

Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin. Su olsan kimse içmez, Yol olsan kimse geçmez, Elin adamı ne anlar senden? Çıkarsın bir dağ başına, Bir ağaç bulursun tellersin, pullarsın gelin eylersin. Bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün. Köpürmüş gelen bulutları. Başka ne gelir elden? Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı. Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!

- Yaşar Kemal

[yadunyaninsonuysa]

"Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim."

-Oğuz Atay

[yadunyaninsonuysa]

hayatımda ilk kez birisi bana " kendine çok dikkat et " dedi. anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde... rastgele, yürürken aklına geleyim sızlasın için... zaman sen olmayınca geçmiyor, sen olunca da yetmiyor... üşüyorsan söyle, seni bir kat daha seveyim. bak! papatya mevsimi geldi. mevsimlerden papatyayı severim. sonra seni. sonra yine seni. ve hep seni... kim istemez mutlu olmayı ama mutsuzluğa da var mısın? çık gel bir kez daha çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat ben güzel değil miyim? neden kuş koymuyorlar yoluma? ben sana kızsam, kendime küserim... en çok sesini aradım. gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydi... gözlerini sildi zaman.. dedim ya… Eylül’dü. savruluşu bundandı kimsesizliğimizin. sonra dalgalar geldi dile sonra bir mavilik aldı her yerimizi; nasıl hatırlıyorsan dünyayı öyle. kötülüklerin büsbütün egemen olduğu namussuz bir çağ bu biliyorsun hasret kalmışız , yüreği güzel insanlara. bazen sadece yorgun oluyor insan. ne küs, ne yalnız, ne de aşık... ama sen yine de gitme gidersen peşinden gelmem ama kalırsan bu masalın sonunu birlikte öğreniriz. meğer ne çok canı yanarmış insanın, baktığı yerde göremeyince görmek istediğini birgün aklına gelecek olursam, bana şiir ısmarla. Eylül'ü konuşalım.

-Cemal Süreya

[yadunyaninsonuysa]

Bağırıyorum. Ama sesim çıkmıyor.

[yadunyaninsonuysa]

21.09.2024 Neyim var benim? Neden aylardır doğru düzgün bir şey yapamıyorum? Tembellik mi bu? Eğer değilse neden kimse fark etmedi bunu? Nefes alamıyorum. Hayır mecaz anlamda değil. Şu an gerçekten alamıyorum. Kimseyi de arayamam. Gerçi arasam ne olacak? Kendimi küçük düşürmekten başka ne işe yarıyorum? Ne heves ettiklerim gerçek oluyor ne sevdiklerim? Neden kimse benim için endişelenmedi? Öyle anneminki gibi değil; içten, kaybetmekten korkarcasına. Oysa ben çevremdekilerin üstüne ne kadar titredim. Hatam bu muydu yoksa. "Ağlanacak bir şey yok elif" tekrar ve tekrar kafamda dönüyor. İnsan kaybetmekten korktuğu şeyler için, insanlar için, onların bir cümlesiyle ne kadar da kötü hissedebiliyormuş. Bunu sadece seven anlar sanırım. Bütün kalbiyle seven. Kendini sevmeyen anlar bunu sadece.

Bazen atak mı geçiriyorum diye düşünüyorum. Yoksa sadece dramatik miyim kendime karşı?

İnsan ne zaman ölmeli babaanne?

Ya gerçekten tek sorun bensem? Gitmedi mi her değer verdiğim? söylesene kim gitmedi? (...) Hep onlar benden gidiyor. Düzgün bir vedayı bir kere bile hak edemedim. Bir kere bile. Nolur gitmeyin. Vedanızı istemiyorum, yeter ki gitmeyin.

Çok yoruldum ama diğer insanlar dışarıdan bakınca hep daha yorgun göründüğü için sustum. Ben hak etmiyordum yorulmayı, hayır ben yorulmuş olamazdım. Şımarıklık olurdu bu. Hep onları teselli etmek istedim. Belki öyle teselli olurdum. Ama kimse de iyi misin diye sormadı ben sormadan. Neden kötü olayım ki, değil mi?

Öyle bir şey hissediyorum ki içimde, işe yaramazlığım dürtüyor sanki beni. Bir gün öyle bir şey yazıp gidecekmiş gibi hissediyorum ki. Aslında ölmek istediğini söyleyenden değil, yazandan korkulmalı. Asıl ölmek istediğini dile getiremeyen bir gün sessiz sedasız gider. En beklenmedik kişi. Herkesin karanlığını aydınlatmaya çalışıp kendininkinde boğulur. Çünkü kimse onunkini görememiştir. Kimse "gitme" dememiştir. "Gitme" demekten yorulan kişi en son kendinden gider çünkü.

İnsan ne zaman ölmek istemeli babaanne? Bir gün yanlış bir şey yapsam beni yine de kollarına alır mısın?

[yadunyaninsonuysa]

Kimse yanımda olmak istemiyor.

[yadunyaninsonuysa]

Umarım uğruna çok çabaladığın ve çabalamak istediğin biri de aniden senin için çabalamaktan vazgeçer. İşte o zaman anlarsın çaresizliğin ne olduğunu. Çaresizliğin paranın kalmamasından bile daha acı verebileceğini o zaman anlarsın.

[yadunyaninsonuysa]

İçimdeki çocuğu bir tek sana gösterdim ben. Nolur incitme onu. Zaten çok incindi.

[yadunyaninsonuysa]

Kötü zamanını yalnız geçirme istedim. Yanında olayım istedim. Yanlış mı yaptım?

[yadunyaninsonuysa]

İçimde öyle bir şey var ki

Anlatmam imkansız

İçten içe kemiriyor beni

Sanki yaptığım hiçbir şey bana geri dönmüyor

Sanki herkes, her şey benden nefret ediyor

Bütün çabam boş da

Ben kendi kendime çırpınıyorum

[yadunyaninsonuysa]

Bağırmak istiyorum.

[yadunyaninsonuysa]

Sevmek yetmiyormuş demek ki.

Oysa ben çok sevmiştim.

O kadar sevmiştim ki,

her şeyden vazgeçmiştim.

İhtimaller olmasa da olurdu benim için.

Yeter ki o olsun.

Yeter ki onun yanında olayım,

o benim yanımda olsun.

Dokunmasam da olurdu eline,

öpmesem de olurdu saçını,

yeter ki sesini duyayım,

yeter ki yüzünü göreyim.

[yadunyaninsonuysa]

Sevginin bittiği yerde ayrılmalı insan, mesafenin bitmediği yerde değil.