#xoşbəxt

[shahinelected]

Oxuyub bitirdiyim növbəti kitab, Qurban Səid qələminin əsəri olan Əli və Nino kitabıdır!

Bu əsəri oxuduqca, keçmişdəki həmin o Qızıl dövrü müvəqqəti olsa belə, yaşamış oldum! Əli Xan Şirvanşir ilə Prinses Nino Kipiani sevgisi o qədər güclü olur ki, heç bir kimsə onların qarşısında uzun müddət tabb gətirə bilmirlər! Əsərdə Əlinin öz həyat yoldaşına "Prinses Nino" deyə müraciət etməsi, öz Xanımı ilə Şəhzadə kimi davranması, həmçinin Ninoun öz ərinə "Əli Xan" deyə müraciət etməsi və onunla Xanlara layiq bir şəkildə davranması, keçmişdə Sevginin necə dəyərli və əhəmiyyətli olduğunu və Qızıl dövrün məhz həmin dövrlər olduğunu oxucuya sübut etmiş olur! Təəssüf ki, indi bir çox ailədə Qadınlar "çay niyə soyuqdur? Xörək niyə soyuqdur?" bəhanəsi ilə öz ərləri tərəfindən döyülür, haqları əzilir, fiziki, mənəvi, psixoloji zərərlərə məruz qalır və ömürlük psixoloji travma ilə yaşamaq məcburiyyətində qalırlar! Bir çox hallarda, Kişilər öz həyat yoldaşlarını başqa Qadın ilə aldadırlar, amma həmin Kişilərin Qadınları bir Kişiyə Salam verdiyinə görə amansızcasına öldürülür və ya döyülür! Kişi olmaq o demək deyil ki, sən istədiyin Qızla, Qadınla istədiyin kimi əylənə bilərsən, həyat yoldaşına xəyanət edə bilərsən, amma o bunu edə bilməz, çünki o bir Qadındır! Həmçinin bu gün ailə quran Qadınlara, ərlərinin "Arvad" deyə müraciət etməsi belə çirkindir! Çünki, "Arvad" sözü, Ərəb sözüdür və mənası "Ayıb yer" deməkdir! Necə ola bilər ki, bir Kişi, öz Xanımını, ayıb yeri olaraq görsün?! Halbuki, heç Ərəblər özləri belə, öz Xanımlarına "Arvad" deyə müraciət etmirlər, onlar öz Xanımlarına "Zövcə" deyirlər! "Zövcə" bizim dildə "Həyat Yoldaşı" mənasına gəlir! Təəssüf ki, biz bir xalq olaraq, "İnkişaf" adı altında, digər xalqların təhqirlərini mənimsəyərək, onları "Mentalitetimizə" daxil elədik və Qadınları əzmək, onları alçaltmaq üçün rəsmiləşdirdik! Elə bizim "Mentalitet" də Qadınları əzmək, alçaltmaq üçün qanunlar toplusudur! Belə ki, Kişiyə hər şeyə şərait yaradan "Mentalitet", Qadınlara əşya və ya heyvan kimi münasibət edilməsini tələb edir!

Əli və Nino əsəri isə Xalqımızı keçmiş Sevgi və Ailə münasibəti ilə aydınladır!

#shahinelected #əlivənino #kitab #kitabqurdu #azərbaycan #sevgi #ailə #münasibət #xoşbəxt

[iyidebananeee]

Amk 17 yaşlı sinif yoldaşım məni toyuna çağırıb. Gülüm yoxsa ağlayım bilmədimm

[korressamm]

Xoşbəxt edə bilməyəcəksənsə zəhər də eləmə.

[sevdalidur]

kitab sərgisi qədər xoşbəxt edən ikinci şey çətin tapıla

[shikhaliyevv]

Mən uşaq olanda elə bilirdim,

Adam yıxılanda ağlayır ancaq.

Sanırdım dünyanı mənim atamın,

Çeçələ barmağı saxlayır ancaq.

Mən uşaq olanda elə bilirdim,

Seçdiyim hər maşın mənim olacaq.

Mən axı bilmirdim dünyanın özü,

Böyükkən özümə qənim olacaq.

Mən uşaq olanda uşaqlığımdan,

Tezcə sıxılardım, tezcə bezərdim.

İstərdim, tezcənə böyüyüb mən də,

Böyük adamlartək rahat gazərdim.

Mən uşaq olanda elə bilirdim,

Hər nağıl xoşbəxt bir son ilə bitir.

İndi böyümüşəm, mənim nağılım,

Hardasa beş, ya da on ilə bitir.

[petr1chorr]

Mənim çəkim uyğun gəlmir yaşıma,

Hansı yara sağalmır ki? Qaşıma!

Bu ayrılıq həsrət deyil, əcəldi,

İndi mənçün darıxırsan? Əcəbdi!

Yaman solub ovsunlayan baxışın,

Şəkil-şəkil qocalırsan? Nə yaxşı!

Mənsiz ömrün yorğun-yorğun əsnədi,

Elə bildin yaşayarsan? Bəs nədi?

Sınıxmısan, sən ki belə deyildin,

Kömək etmir qürurun da? Nə bildin?

Adam-adam dolur bütün çuxurlar,

Sən də çuxur axtarırsan? Uğurlar!

Ümid yoxsa bitəcək bu intizar...

Bu yoxluğun adı nədi? İntihar!

Hər ömürün çürümək var sonunda,

Sən istədin xoşbəxt olum? Olum da!

Əvvəl-axır gələcəyəm, rahat ol,

Məndən əvvəl sən gedirsən? Yaxşı yol!

• Orxan Bahadırsoy

[dadaszdkh]

Elə bir yerdəyəm ki, sanki artıq heç kimsə məni incidə bilməz amma kimsə də xoşbəxt edə bilməzmiş kimi.

[masmaavi]

Meşənin yaşıllığı, çayın şırıltısı, havanın təmizliyi, yay axşamlarında xoşbəxt edənlər silsiləsindən

[emilia-rzayeva19]

Hər şeyə rəğmən nə zaman əlini uzatsan,mən əlindən tutacam.Məsələn sən heç bir vaxt özünü yanlız hiss etməyəcəksən,çünki mən hər zaman səninlə olacam.Kədərlənsən,çöhrəndə təbəssümün olacam.Ən yaxının,ən doğman,canında can olacam...

Bəlkə sözün həqiqi anlamında hər gün xoşbəxt olmayacağıq amma mən hər gün israrla cəhd edəcəm...

Xoşbəxtliyin olacam,sənə qəlbindən də daha yaxın olacam,alın yazın olacam🤍

[iyidebananeee]

Saçım nə vaxt uzanacaqqqq😔

[korressamm]

Oyandığımız zaman daha yaxşı anlayırıq yuxuda daha xoşbəxt olduğumuzu.

[riabirsblog]

~Bir-birinizə dəsdək olun kiçik bir sixintida ayrılığa deyil həl axtarmağa yönəlin o zaman dünyanın ən xoşbəxt və şanslı insani kimi hiss edəcəksiniz özünüzü

[mmar1ia]

Xoşbəxt olan və dərin düşünməyən insan heç bir zaman heçnə yazmaz, yaza bilməz. Çünki o insan həyatı olduğu kimi qəbullanaraq, xoşbəxt olacağını, daha doğrusu bunun xoşbəxtlik ola biləcəyinə inanaraq yaşayar. Dərin düşünən insan isə, uşaq yaşlarından öz düşüncə tərzini dərk etmə yolunda irəliləyər və zamanla bu daha da dərinləşər, mürəkkəbləşər. Ətraf çevrəsindəki hadisələr, yaranan müsbət və ya mənfi dialoqlar, ünsiyyətlər onu tamamilə fərqli insana çevirər. Gördüklərini və eşitdiklərini öz zehnində bir tərəziyə qoymaq üçün yazmağa başlayar və beləliklə özünü qaranlığa düçar edər. Yazmağa başladıqdan bu yana özünü həm rahatlamış həm də ağırlaşmış hiss edər. Ruhunu qaranlıqdan azad etmək üçün yazmağa başlayar, həm də illər boyu davam edəcək yalnızlıqla dostlaşar. Bu şəkildə yaşamaq, “yaşamaq” deyil, sadəcə həyatı və öz kimliyini sorğulamaqdır. Buna görə də, çox düşünməməyə, həyatı axışında yaşamağa, xoşbəxtlikdən doya-doya həzz almağa çalışaraq yaşayın…

[petr1chorr]

Hansı birimiz uşaqlığını düzgün yaşaya bildi ki? Uşaq ikən hər birimizin sonsuz xəyalları olub. Başqa uşaqlara özənərdik. Özəndiyimiz uşaqlar da başqa uşaqlara özənirdi yəqin. Kimimizin oyuncaq maşını yox idi, kimimizin Barbi kuklası, kimimizin də mişqası. Sanki gələcək hər daim bir addımlığımızda idi, bizlə birgə addımlayırdı. Xəyallarımızın gerçəkləşməməsi ehtimalını əsla düşünməzdik. Hesab edərdik ki, hər zaman hər şey istədiyimiz kimi olacaq. Bu, gələcəkdə bizi daha çox üzəcəkdi. Amma bizim bundan xəbərimiz belə yox idi. Gün keçdikcə ətrafımızda gördüklərimizdən daha çox şey qatırdıq gələcəyimizə. Əslində həyatımız eyni ilə bir dəftər kimi idi. Bu dəftəri yazmağa doğulduğumuz andan başlamışdıq. Uşaqlığımızda hər gün bu dəftərə onlarla səhifə əlavə edirdik. Xəyallarımızı, sevdiklərimizi, itirdiklərimizi... Böy��dükcə anladıq ki, bəzi səhifələri boşuna yazmışıq, dəftər artıq dolub. Yazmağa səhifə qalmadığı üçün yazdığımız bəzi səhifələrdən imtina etməli idik. İmtinasına boyun əydiyimiz səhifələr isə əslində gerçəkləşməsi mümkün olmayan xəyallarımız idi. Çünki yaşımız artdıqca anlamışdıq bu xəyallarımızın gerçəkləşə bilməyəcəyini. Artıq bu səhifələri silməyin zamanı gəlmişdi. Bəlkə, asanlıqla yazmamışdıq bu səhifələri, amma geridə qoymalı idik nəticədə. Yazdığımız o qədər səhifə, qurduğumuz milyonlarla xəyal bir anda yox olmuşdu. Yazdığımız həmin səhifələri bir-bir sildikcə, həyata qarşı sevgi və istəyimiz də yavaş-yavaş tükənirdi. Zatən yazmaq istədiklərimizin neçəsini yaza bilmişdik ki, o sətirlərə? Bəlkə 5, bəlkə 10. Yazdıqlarımız yazmaq istədiklərimizin yanında heç nə idi. Hər zaman bir şeylər əskik idi yazdığımız bu sətirlərdə. Nə sevgimizi tam tökə bildik bu sətirlərə, nə də nifrətimizi. Sözlərin kifayət etmədiyi yerlərdə hisslərimizlə görünməyə çalışdıq. Güldülər hər zaman. Anlamırdılar çünki. Dəftərə yazdığımız üç-beş sətri oxusalar anlayardılar, bəlkə, amma hisslərimizi anlamırdılar, anlamaq istəmirdilər. Bizi hər zaman yazdıqlarımız qədərilə gördülər, sadəcə yazdıqlarımızdan ibarətik zənn etdilər. Oysa görünməyən, amma mövcud olan hisslərimiz o qədər çox idi ki. Bizi güldürən, kədərləndirən, ağladan və sevindirən hisslərimiz... Sadəcə gülümədiyimizi, xoşbəxt olduğumuzu gördülər. Hər zaman xoşbəxtik zənn etdilər. Fərqinə vardıq ki, qaranlıq öz işini çox yaxşı görüb. Qaranlıq göz yaşlarımızı, dərdlərimizi, bütün üzüntülərimizi çox yaxşı gizlətmişdi öz qanadları altında. Qaranlıq haqqımızda hər şeyi bilsə də, istəmədiyimiz müddətcə əsla ən zəif nöqtəmizdən vurmazdı bizi. Sanki qulağı var idi, çox gözəl dinləyirdi, amma dilsiz idi, danışmırdı. Bir sözlə, dostu olmayanın ən yaxşı dostu idi qaranlıq. Bizlər bir gün gec də olsa həyatlarımızın xəyallarımızdan daha güclü olduğunu öyrənəcəkdik. Dopdolu xəyallarımızı bir şəkildə həyatlarımıza sığdıra bildik də, kiçik həyatlarımızı bu xəyallara sığdıra bilmədik əsla. Nə dünyaya sığa bildik, nə də xəyallarımıza. Özümüzə sığındıq, öz qaranlığımıza və oranı hər şeydən daha çox sevdik.

[aissia-resitali]

Elə et ki, bir də şeir yazmayım.

Mən xoşbəxt olanda yaza bilmirəm. 🕊

[dadaszdkh]

Mən nə xoşbəxt bir həyat istəmirəm, nədə gülmək istəmirəm. Çünki mən bu günə qədər nə istədimsə o şeyə uzağdan baxmağ qismət oldu.