#woonhuys

[actuelekamers]

Prijs: 1650 p/m omschrijving Deze huurwoning in Bergambacht is direct beschikbaar! Bekijk alle foto's, de uitgebreide omschrijving, informatie over de omgeving en overige details op Huurzone en reageer direct.Je kuntdirect contact opnemen met de verhuurdervia de site. Op de site staan meerdere betaalbare woningen in Bergambacht te huur aangeboden. Er is veel interesse in deze prijsklasse, dus wacht niet te lang!Wist je dat:Er op dit moment veel betaalbare huurwoningen in Bergambacht staan op de site, die direct beschikbaar zijn?Je op onze site studio's, kamers, appartementen, villa's en meer in Bergambacht en omgeving aantreft?Er keuze is uit kale, gemeubileerde en gestoffeerde huurwoningen?Je via hetgratiszoekprofiel dagelijks matchende huurwoningen per e-mail ontvangt? details Woonkamer gedeeld: shared Kamers: 3 Internet: Keuken gedeeld: Douches: Kamergenoten in woning: Toilet: Huisdieren: Makelaar: Bekijk de volledige kamer / woning ---> Bekijk en plan bezichtiging

[germanpostwarmodern]

Dubbel woonhuis (1960) in Amstelveen, the Netherlands, by Onno Greiner

[rotterdamvanalles]

Het Hulstkamp-gebouw aan de maaskade (Noordereiland)

Het Hulstkamp-gebouw is een rijksmonument aan de Maaskade in Rotterdam. Het is een gezichtsbepalend pand aan de noordzijde van het Noordereiland. De Rotterdamse architect Jacobus Pieter Stok ontwierp het in 1888 in neorenaissancestijl. Kenmerkend is het gebruik van rode baksteen, versierd met witte banden en ornamenten.

Opdrachtgever tot de bouw was de firma Laming & Sons, die het gebouw in 1892 betrok. Het diende als margarine- en kaasfabriek met kantoor, woonhuis en opslagplaats. Na het faillissement van dit bedrijf werd het van 1919 - 1972 eigendom van de firma Hulstkamp & Zoon & Molijn die er een distilleerderij vestigde voor jenever. Bij de aanval op Rotterdam in mei 1940 werd dit gebouw als een van de eerste door Duitse militairen bezet. In 1979 kwam het gebouw leeg te staan. Van 1980 tot 1995 was er het Mariniersmuseum gevestigd.

Na een grondige renovatie van het kantoorgebouw en sloop van de distilleerderij werd het monumentale pand een bedrijfsverzamelgebouw annex feest- en congrescentrum dat wordt geëxploiteerd door MPS | food & design (Martinair Party Service). In de centrale expeditieruimte werden galerijen aangebracht en de voormalige opslagruimtes werden omgebouwd tot kantoorruimtes. Beneden zijn vijf zalen en in het centrale deel is een wintertuin met glazen dak. In de zalen De Branderij en De Stokerij zijn oorspronkelijke staalconstructies zichtbaar. In 2012 heeft er een metamorfose van de zalen plaatsgevonden.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

[joostjongepier]

Wat?   Portret van Cornelis Bosman (1913), Portret van Geertje Bosman-de Groot, Portret van Max Liebermann (1904), Portret van prof. dr. Jacobus Cornelis Kapteyn (1918), Portret van prof. dr. Johan Hendrik Caspar Kern (1909) en Portret van Amsir (1922) door Jan Veth

Waar?   Tentoonstelling Het oog van Jan Veth in Dordrechts Museum, Dordrecht

Wanneer?   26 maart 2023

In 1888 trouwden Jan Veth en Anna Dirks en vestigen zich in Bussum. Zijn richting als kunstenaar werd steeds duidelijker: “Ik wil na heel veel gescharrel eens niets anders dan portretten schilderen.” Naast portretten in opdracht schilderde hij ook de boerenbevolking in het Gooi. Veth groeide uit tot een belangrijk kunstenaar die iedereen kende en portretteerde die ‘er toe deed’: professoren, mensen uit de culturele wereld, succesvolle zakenlui. Twee prachtige werken zijn de portretten van Cornelis Bosman, ondernemer uit Alkmaar en zijn vrouw Geertje Bosman-de Groot. Deze werken tonen aan dat Veth zich de vermaning van zijn oude leermeester Allebé om goed waar te nemen danig ter harte had genomen.

Plotseling zie ik tussen de portretten een bekend gezicht. In 2018 bezocht ik Villa Liebermann aan de Wannsee, het voormalige woonhuis van de Duitse impressionist Max Liebermann. Een jaar later zag ik in het Wallraf-Richartz Museum in Keulen een zelfportret van deze schilder en ook toen ik in 2021 het Marie Tak van Poortvlietmuseum in Domburg bezocht, hing daar een getekend zelfportret. Nu ik hier in het museum in Dordrecht rondloop, herken ik het hoofd van Liebermann dan ook onmiddellijk. Veth en Liebermann blijken goed bevriend te zijn geweest en elkaar regelmatig geholpen te hebben.

Vanaf de jaren tachtig werd Veth een veelgevraagd schilder van professorenportretten. De portretten verschillen onderling sterk in stijl: van formeel in toga tot informeel en ontspannen. In 1906 ontving Jan Veth een eredoctoraat van de Universiteit van Amsterdam en mocht hij zichzelf ook ‘professor’ noemen. Later werd hij benoemd hoogleraar aan de Rijksacademie.

In september 1921 maakten Anna en Jan een reis naar Nederlands Indië, waar op dat moment hun dochter en schoonzoon woonden. Ook daar kon hij het werken niet laten. Hij schilderde de Borobudur en tekende portretten van de inheemse bevolking. De Javaanse jongen Amsir werd een van zijn modellen.

[rtvideaal]

Geen gewonden bij ongeval door foutieve inhaalmanoeuvre in Hengelo

Bij een ongeval met twee automobilisten op de Kruisbergseweg in Hengelo zijn geen gewonden gevallen. Door een foutieve inhaalmanoeuvre botsten twee auto’s hard op elkaar, met aanzienlijke schade tot gevolg. Het ongeval vond plaats rond 17.30 uur. Een automobilist wilde afslaan naar een woonhuis, terwijl de automobilist daarachter probeerde in te halen. Mogelijk werd daarbij een tegemoetkomende…

[hekwerkutrecht]

Waarom hekwerk een goede investering is voor je eigendom.

Benieuwd waarom hekwerk een slimme keuze is voor jouw eigendom? 🎙️ Luister naar de nieuwste podcast van Hekwerk Utrecht:

In deze aflevering ontdek je de voordelen van hekwerk op het gebied van veiligheid, privacy en esthetiek. Of je nu een woonhuis, bedrijfspand of tuin hebt, hekwerk kan je eigendom op meerdere manieren verbeteren.

Mis deze interessante inzichten niet en luister nu!

[joriekerottier]

interventie in de hal van het voormalige woonhuis van Mathilde Berdenis van Berlekom

eerste opstelling bij binnenkomst van bezoekers die naar de voordracht van Berbel Lippe kwamen. Ze nam ons mee door een stuk geschiedenis van vrouwen die streden voor o.a. vrouwenkiesrecht en arbeiderskiesrecht en vormen van zacht verzet, waaronder spreekkoren.

bij vertrek was de opstelling omgezet van 'obstakel' in 'gesprek'

het evenement vond plaats tijdens de Muziek- en verhalenroute in Middelburg op 15 december 2024 en vormt de start van Berbels' project waarin onderzocht wordt hoe we de verhalen van vrouwen en andere minderheden kunnen weergeven in de openbare ruimte

[reneleijen]

Lange celstraffen voor drugsexport via darkweb

Vanuit een ‘drugswinkel’ in Made, feitelijk een gewoon woonhuis, werd jarenlang drugs verstuurd naar gebruikers in Korea, Peru, Australië, India, de VS en talloze andere landen. De drugs werden verkocht op het darkweb, onder de namen DopingDuck en Partydrugs.nl en waren verpakt in puzzels of gezelschapsspellen. De wereldwijde drugsexport, lsd-zegels, speed, cocaïne, crystalmeth en xtc vooral,…

[blogger-theo-herbots]

Fotoverslag van de Merodewandeling te Goetsenhoven (7 km) 2024.10.26

Deze wandelroute brengt je naar de Tiense deelgemeente Goetsenhoven. Deze streek betovert je met zijn prachtige kastelen en het gerestaureerde woonhuis ‘t Paenhuys. Ook de Sint-Laurentiuskerk en het klooster van de Grauwzusters (nu ‘Huize Nazareth’) zijn een bezoekje waard. Vertrekpunt: Goetsenhovenplein, Goetsenhoven.De wandeling is niet bewegwijzerd en is te downloaden vanaf deze website:…

[jurjenkvanderhoek]

DE ZOLDERSCHATTEN VAN WIM VAN DER VEER: KUNST, GEEN KITSCH

Op de fiets trekt hij er op uit. Of op de brommer wanneer hij verder het landschap in wil. Op de bagagedrager staat een stellage van houten latten om de relatief kleine schilderdoeken te vervoeren. Kwasten, verftubes, schetsvellen en tekenmateriaal gaan in de fietstassen. Zo gaat Wim van der Veer langs Friese wegen. Want Friesland is zijn atelier. Daar doet hij zijn inspiratie op. Daar is hij het liefst aan het werk, in de buitenlucht. In weer en wind gaat Van der Veer op weg, want ieder seizoen en elke dag heeft een eigen sfeer en indruk om uitdrukking aan te geven. Hij zoomt in op details en schildert compact. ‘Haventjes, dorpsgezichten, door bomen omzoomde landweggetjes, eenzame boerderijen, rietomkraagde slootjes en uitgestrekte landschappen onder mooie wolkenpartijen’, schrijft Dirk van Ginkel in het boek Zolderschatten. Dat verschijnt ter gelegenheid van het 85e levensjaar van de kunstenaar.

Die kleine schilderijen, 35 bij 40 centimeter, en dat tekenwerk – schetsen om de werkelijkheid in de vingers te krijgen – bleven lange tijd opgeslagen en niet zichtbaar in dozen en mappen op de zolder van zijn woonhuis staan en liggen. Enkel was Wim van der Veer bij het grote publiek bekend van zijn grote schilderwerken, die in opdracht werden gemaakt. Maar nu tegen het eind van zijn leven en aan het eind van zijn carrière als kunstenaar, hoewel hij natuurlijk nog jaren mee kan, schoont hij zijn zolder om ruimte te maken. Ruimte in zijn hoofd, plek voor nieuwe dingen en andere inzichten, want Van der Veer is nog voortdurend geïnspireerd bezig. Wim is nog aldoor doende om het Friese landschap af te beelden. In kaart te brengen zou je kunnen stellen, voor de eeuwigheid te bewaren.

Het is Jan Reinder Adema, en het is Han Steenbruggen, waarvoor Wim van der Veer het zolderluik opent. Zij kunnen kijken in de dozen en de mappen openen. Zij vinden de schatten die voor het oog jarenlang verborgen waren gebleven. Adema presenteert dit tekenwerk en deze vele schilderijen van klein formaat in een verrassende tentoonstelling. Steenbruggen doet een greep uit de dozen en laat havengezichten en enkele landschappen zien in het jaar dat de schilder 80 wordt. Deze schilderijen hing ik destijds als collectiebeheerder aan de wanden van een kamer in de westvleugel van Museum Belvédère. En ik schreef erover: “De expressie buiten gezien wordt in een ferme toets op het doek uitgezet. Zonder overbodige detaillering, direct en spontaan. Zo lijken de schepen (…) groots in beperkte afmeting – monumentaal. Als gezien door een patrijspoort, een venster op de wereld.”

Nu de schilder dus 85 is, krijgen deze kleine werken opnieuw aandacht. Maar zeker ook de tekeningen, de etsen en aquatint. Voor Wim van der Veer is de tekening de bron van alles. Dat is het begin, de grond waarop een schilderij kan ontstaan. Uit de buitenlucht neemt hij op papier het landschap mee naar het atelier. Maar tekent ook meteen op doek het geziene uit. Het zijn speelse schetsen waarin de scherpe blik van de schilder tot uiting komt. De tekeningen zijn bedoeld als aanloop naar een schilderij, dienen in eerste instantie altijd een doel. Daarom staan er ook wel geschreven aanwijzingen op, zoals het aangeven van kleuren of het pakken van de sfeer. Maar er zijn zeker tekeningen die het predicaat van resultaat verdienen, die al af zijn zogezegd. Ook maakt hij wat hijzelf noemt notities, tekeningen ontstaan tussen de bedrijven door, onderweg.

De en plein air gemaakte schilderijen hebben een onstuimig karakter en meest ongemengde vaak sombere kleuren. ‘Driest geschilderd, snel opgezet, met een grove penseelstreek en heel veel verf’, schrijft Dirk van Ginkel. ‘Laag over laag, in de wonderlijkste kleuren.’ Van der Veer schijnt zich weinig tijd te geven om een landschap tot in detail uit te werken. Het kenmerkt de spontane aanpak, de speelse benadering van het vak schilderen. Hoewel de schilderijen een klein handzaam formaat hebben, is de verf er monumentaal op geboetseerd. De schilder als beeldhouwer. Het afzonderlijk opvullen van de vlakken omkaderd met geschilderd zwart alsof de schilder met verf en penseel tekent, geeft het beeld een uitzonderlijk aanzicht. In een robuuste toets pakkend getroffen. Het is zo een stapeling van elementen om tot een eenduidige afbeelding te komen. De bouwstenen zijn de losse vlakken die zich puzzelen tot het uiteindelijke beeld. Een eenvoudige opbouw, met een meervoudig resultaat.

Nadat Wim van Jentsje Popma de oude etspers van Hendrik Werkman krijgt begint hij te experimenteren met grafische technieken. Met het etsen en de aquatint moet hij, in weerwil van zijn expressieve handschrift bij het tekenen en schilderen, meer bedachtzaam werken. Echter blijkt hij geen graficus te zijn en stopt ermee. Het experiment intrigeert hem wel, het maken, maar het drukken in oplage – een kenmerk van grafiek – heeft minder zijn belangstelling. Steeds dezelfde handeling doen voor eenzelfde resultaat ziet hij niet zitten. Wim van der Veer is schilder.

Het werk van Wim van der Veer laat een Friesland uit voorbije tijden zien, is Dirk van Ginkel van mening. Het boek geeft van dat Friesland vele voorbeelden in een groot aantal afbeeldingen. Maar ook Frankrijk is onderwerp van zijn werk. Mens en dier zijn in zijn robuuste schetsmatige stijl op papier en doek gezet. Maar telkens komt hij toch terug naar huis, terug naar Friesland. Het weidse landschap, de hoge luchten, de kleine havens, het heeft zijn aandacht. Hij treedt in zijn vroege werk het leven tegemoet met het penseel in de aanslag. ‘In een caleidoscopische werveling van kleuren en penseelstreken wordt de wereld, zoals die toen beleefd werd door Van der Veer, gevangen.’

Het latere werk laat zich karakteriseren als een rustige en enigszins afstandelijke waarneming van het landschap. ‘Het is een wereld waar het leven goed is en overzichtelijk en waarin de maker een tevreden mens lijkt.’ Het is de emotie van de schilder die zichtbaar in het werk is opgetekend. Hij schildert wat hij ziet in een lichtelijk naïeve stijl. Maar juist dat ongekunstelde maakt het werk zo aantrekkelijk. Het zijn alle stillevens van een verlopen wereld, een omgeving die wij kunnen kennen van toen. Met name door het eenvoudige en vlotte handschrift, de spontane en impulsieve penseelvoering, heeft de kunst van Wim van der Veer een breed publiek. Vooral doordat de dozen en mappen van zolder geopend zijn wordt eens te meer duidelijk dat ook Wim van der Veer het geheugen van Friesland is.

Wim van der Veer zolderschatten. Dirk van Ginkel. Uitgave verschenen ter gelegenheid van de 85e verjaardag van Wim van der Veer en exposities in Galerie Jan Reinder Adema in Damwâld en De Schierstins in Veenwouden. Uitjouwerij De Ryp, 2024.

[actuelekamers]

Prijs: 1013 p/m omschrijving Deze huurwoning in Houten is direct beschikbaar! Bekijk alle foto's, de uitgebreide omschrijving, informatie over de omgeving en overige details op Huurzone en reageer direct.Je kuntdirect contact opnemen met de verhuurdervia de site. Op de site staan meerdere betaalbare woningen in Houten te huur aangeboden. Er is veel interesse in deze prijsklasse, dus wacht niet te lang!Wist je dat:Er op dit moment veel betaalbare huurwoningen in Houten staan op de site, die direct beschikbaar zijn?Je op onze site studio's, kamers, appartementen, villa's en meer in Houten en omgeving aantreft?Er keuze is uit kale, gemeubileerde en gestoffeerde huurwoningen?Je via hetgratiszoekprofiel dagelijks matchende huurwoningen per e-mail ontvangt? details Woonkamer gedeeld: shared Kamers: 1 Internet: Keuken gedeeld: Douches: Kamergenoten in woning: Toilet: Huisdieren: Makelaar: Bekijk de volledige kamer / woning ---> Bekijk en plan bezichtiging

[sosweetsbird-blog]

Zelf zonnepanelen plaatsen

Hoe zorg je ervoor dat je niet teveel betaald voor een zonnepanelen installatie voor je woonhuis of garage? Het lijkt er op dat van de 4 basis onderdelen van een systeem nl 1) zonnepane;en, 2) omvormer, 3) montage materiaal en bekabeling, 4) monitoring en 5) installatiekosten. Waar kun je besparen op een zonepanelen systeem?Door zelf te installeren spaar je een behoorlijk bedrag, zodat je…

[rotterdamvanalles]

De Vijverhofstraat op de hoek van de Zomerhofstraat met het spoorviaduct van de Hofpleinlijn en daarachter het in aanbouw zijnde scholencomplex Technikon aan de Benthemstraat, 5 januari 1967.

De Vijverhofstraat lag vroeger deels ter plaatse van buitenplaats 'Vijverhof'. De dichter Dirk Smits noemt in 1750 in 'De Rottestroom' deze buitenplaats 'het Temple dezer dagen, een Edens Eden'. De buitenplaats 'Vijverhof' was namelijk op 7 maart 1744 eigendom geworden van Egbert Edens (+1753). Het laatste huis op de buitenplaats was omstreeks 1830 als zomerverblijf gebouwd voor het echtpaar J.F. van Oordt-Gobius. Later werd het zowel 's zomers als 's winters bewoond. De familie Van der Ven bewoonde het huis van 1877 tot 1902. Daarna werd het buiten, nadat het woonhuis nog enige jaren in gebruik was geweest bij de R.K. Volksbond, in verschillende percelen verkocht voor f. 150.000,-. In 1907 werd het afgebroken.

In de eerste helft van de 18de eeuw kocht Michiel Baelde verschillende tuinen aan de oostzijde van de Schiekade en liet daarop een buitenplaats aanleggen. De buitenplaats komt al in 1777 voor onder de naam 'Zomerhof'. Omstreeks 1800 kwam ze in het bezit van de familie Van Oordt. In de jaren tachtig van de 19de eeuw werd de buitenplaats met de daarnaast gelegen gronden aangekocht door de gemeente en gesloopt voor de aanleg van nieuwe straten.

Het Hofpleinlijnviaduct (ook wel de De Hofbogen) is een 1,9 kilometer lang buiten gebruik gesteld spoorwegviaduct in Rotterdam-Noord. Op 1 oktober 1908 werd het in gebruik genomen als onderdeel van de eerste elektrische spoorlijn van Nederland, de Hofpleinlijn van Rotterdam Hofplein naar Scheveningen. Tot 16 augustus 2010 reed RandstadRail over het viaduct.

Het Hofpleinlijnviaduct is de eerste grote constructie van gewapend beton in Nederland en werd gebouwd tussen 1904 en 1908. Het viaduct telt 189 bogen die oorspronkelijk open zouden blijven, maar al in 1909 was een goed deel van de ruimtes onder de bogen als bedrijfsruimte verhuurd. In de jaren dertig waren er zelfs plannen om noodwoningen te maken onder de bogen. Nog steeds zijn de meeste bogen in gebruik als opslagruimte en dergelijke. Halverwege het viaduct ligt het opgeheven station Rotterdam Bergweg.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[wimjee]

Woonhuis Mozart, Salzburg. by Wim Jacobs Via Flickr: Zomervakantie Bergtesgaden. Tussenstop heenreis Hilpoltstein, terugreis via Aschaffenburg. Salzburg.

[rtvideaal]

Schoorsteenbrand in woonhuis in Aalten

De brandweer in Aalten is woensdagavond omstreeks 20:45 uur uitgerukt naar de Haartsestraat in Aalten.  De bewoners van het huis hadden gebeld omdat zij vermoedde dat hun schoorsteen in de brand stond. De brandweer kwam ter plaatse met een hoogwerker en een tankautospuit om te kijken of er daadwerkelijk sprake was van brand in de schoorsteen.  De brandweer heeft de schoorsteen geveegd door…

[peterpijls1965]

Kattenland

Logeren in de B&B niet ver van deze wei is vast mogelijk, maar aan het eind van de lange oprit zag ik een woonhuis met een auto en geeb B&B. Er was een tweede, veel moderner bord dat de voorbijganger attendeerde op de bead and breakfast, maar het eind van de dertig meter lange oprit bood geen duidelijkheid. Misschien vergiste ik me. Er kunnen weinig of geen gasten zijn geweest.

In kattenland zag ik wel paarden maar geen poezen. Eigen wegen konden er toegankelijk en uitnodigend uitzien. Ik wist beter. Twee plastic koeien bezetten een verder lege wei. Alle honden waren binnen. Aanspraak kreeg ik niet. De mensen groetten of reden te snel voorbij. Ik herkende niemand.

Als ik Venray al overwoog betaald buiten de deur te slapen, dacht ik eerder aan een chalet op een bungalowpark dan aan een B&B. Ik ken meer van die gelegenheden in Venray. Ze lijken geopend, maar zijn ze dat ook? En het enige vakantiepark dat ik ooit wilde bezoeken, de Witte Vennen, liet ik rechts liggen omdat ik meer aandacht had voor de vergezichten op Oirlo. Vooral herinner ik me een suikerfabriek en een spoorwegovergang.

Tijd had ik daarna genoeg om de Witte Vennen te bezoeken, maar iemand had me onderweg medegedeeld dat ik een kaartje moest kopen om binnen te komen. Ik zag af van een bezoek aan de Witte Vennen. Ik had natuurwater verwacht, maar daarvoor moet ik in Overloon zijn. Daar was ik recent, maar niet om te zwemmen.

In het kattenland van vandaag leek de grondwaterstand genormaliseerd. Gaten of holen in de grond naast een oprit kon ik niet thuisbrengen. Het waren er vier of vijf op een rij. Ik denk dat mensen ze groeven.