#willem engel

[saulsplace]

Herzuiling is ons antwoord op de Deughegemonie

Vorige maand slingerde ik de discussie over een Nieuwe Zuil opnieuw aan. Dit was onder meer op Sauls Place HQ, de website van Forum voor Democratie en in een publicatie van De Andere Krant. Ik ben al deze actoren dankbaar voor de aandacht die zij schenken aan dit belangrijke en levensbepalende onderwerp. Er zijn ook reacties gepubliceerd in De Andere Krant, door Karel Beckman en Willem Engel. Gaarne neem ik de gelegenheid te baat om hierop te reageren, en zal deze reacties eveneens integraal citeren. 

Allereerst een korte recapitulatie van waar deze discussie in de kern over gaat. Miljoenen Nederlanders staan kritisch tegenover massa-immigratie, het idee van de maakbare samenleving, de opkomst van woke en de islam, en het cultuurmarxisme van de technocratische elite. Dit zijn patriotten, gewortelde burgers en vrijdenkers die houden van Nederland, maar geen podium hebben binnen het gesubsidieerde culturele landschap – waar ze wel aan moeten meebetalen. Dankzij de toetreding van Ongehoord Nederland tot het publieke bestel lijkt hier nu voor het eerst verandering in gekomen. Technocratisch bestuur laat weinig ruimte voor levensbeschouwelijke pluriformiteit en besluitvorming via dialoog. Dit zien we voortdurend op dossiers als corona, stikstof en klimaat. 

Wat is een zuil?

De zojuist omschreven beweging die hunkert naar realisme, kan alléén stand houden als hij geworteld raakt in een nieuwe zuil. Een sterke zuil biedt samenhang en morele steun. Hiermee biedt zij een antwoord op de cancel culture en de heersende deughegemonie, die onze vrijheid en identiteit bedreigen. In deze tijd waarin de samenleving steeds verder fragmenteert en traditionele bindingen vervagen, pleit ik voor een Nieuwe Zuil – een moreel en sociaaleconomisch baken voor patriotten en vrijdenkers die buiten het gesubsidieerde culturele landschap vallen.

Zonder een sterke zuil wordt de samenleving blootgesteld aan de invloed van Big Tech, influencers, en populistische leiders die geen verantwoording afleggen aan een historisch gegroeide gemeenschap. In een verzuilde samenleving is het duidelijk wie de morele en intellectuele leiders zijn, en dat geeft transparantie en controle over wie de massa’s stuurt. In tegenstelling tot de huidige situatie waarin individuen geen rekenschap meer afleggen, zorgt de zuil voor binding en moreel toezicht vanuit de gemeenschap, in plaats van via de anonieme technocratische surveillance van de overheid.

Voordat wij verder gaan naar de antwoorden van Willem Engel en Karel Beckman, wijs ik graag op mijn boek over dit onderwerp, Kerkgangers en Zuilenbouwers, voordelig te bestellen via de Duitse versie van Amazon:

Reactie van Karel Beckman: De tijd van zuilen is voorbij

“Sid Lukkassen heeft ongetwijfeld gelijk waar hij het belang onderstreept van gewortelde gemeenschappen. Maar moet dat persé in de vorm van een ‘zuil’? Wat is precies een ‘zuil’? In het verleden was er sprake van een aantal min of meer ‘gelijkwaardige’ bevolkingsgroepen (‘zuilen’) die in Nederland langs elkaar heen leefden en elkaar tolereerden. Die hadden niet alleen eigen omroepen, maar ook eigen kranten en tijdschriften, (sport)verenigingen, en zelfs eigen winkels. Je had een christelijke (protestantse), katholieke en socialistische zuil. 

Die zuilen besloegen echter niet de hele maatschappij. In de loop der tijd voelden steeds meer mensen geen binding meer met één van die zuilen. Daar was zelfs een woord voor: ontzuiling. Liberalen bijvoorbeeld hebben nooit echt een zuil gehad. Ik herinner me nog dat quasi-liberale publieke omroepen als Avro en Tros het verwijt kregen dat ze niet echt voor een ideologie stonden (dat heette ‘vertrossing’). Volgens sommigen hadden ze daarom helemaal geen recht op een plaats in het omroepbestel. 

Volgens Lukkassen leven we nog steeds in een verzuilde maatschappij, maar dat is twijfelachtig. We leven in een gefragmenteerde maatschappij. Kijk maar naar het aantal partijen in de Tweede Kamer. De islam is misschien een uitzondering en er zijn nog wat kleine christelijke groepen, maar dat zijn nauwelijks zuilen te noemen. Lukkassen noemt de cultuurmarxisten de op dit moment allesoverheersende zuil, maar een zuil die alles overheerst is geen zuil. 

Hij heeft wel gelijk dat onze gefragmenteerde samenleving wordt gedomineerd door een technocratische, globalistische, cultuurmarxistische consensus. Wil je je daar tegen verweren door een terugkeer naar de verzuiling, dan zul je op zijn minst een aantal verschillende zuilen moeten opzetten. Eén ‘tegenzuil’ zal weinig kans maken tegen de heersende macht en loopt het risico te worden weggevaagd. Veel mensen (waaronder veel lezers van De Andere Krant) zullen zich bovendien niet thuis voelen bij een ‘patriottistische’ of ‘rechts-realistische’ zuil, omdat ze zich niet ‘rechts’ voelen.

Maar ik denk dat de tijd van ‘zuilen’ voorgoed voorbij is. Mensen willen niet meer in hokjes zitten. Volgens Lukkassen heeft individuele vrijheid de bescherming nodig van een zuil, maar zuilen kunnen wel degelijk repressief en benauwend zijn. Nostalgie naar de jaren vijftig is precies dat: nostalgie. Er is geen reden om aan te nemen dat dit zo’n ideale tijd was. 

Hoe moet het dan wel? Wat ik voor me zie zijn heel veel verschillende grassroots ‘bewegingen’ – denk aan antroposofen, libertariërs, christenen, moslims (die horen er ook bij), conservatieven, beroepsverenigingen, nieuwe vakbonden (heel belangrijk!), die met elkaar het streven naar vrijheid delen – én die zich verenigen in een overkoepelende beweging, die onze grondrechten in ere herstelt, en ons eigen parlement ‘terugpakt’. Geen eenvoudige opgave, dat is duidelijk. Het lijkt me in ieder geval een goede zaak als de rechts-realisten van FVD en Lukkassen hun eigen biotoop creëren, en als anderen dat ook doen. Vervolgens kunnen we proberen ons te verenigen.”

Reactie van Willem Engel: Een eigen zuil is er al

“De verzetsbeweging moet zich ontwikkelen om relevant te blijven. Hij bestaat op dit moment vooral als een overblijfsel van het verzet tegen de Covid-maatregelen. Toen er een gemeenschappelijk doel was kon er met de nodige horten en stoten wel worden samengewerkt, dat lijkt nu ver weg. 

Ik zie wel met name in de nieuwe media verbeteringen, ON zonder Karskens doet het veel beter, Blckbx heeft ook een goede draai gemaakt na de desillusie van de PVV. Ook zijn er veel initiatieven die meer zelfbeschikking promoten. Wat ontbreekt is inzicht. Te weinig mensen zien wie en wat de sturende krachten zijn, waar zij naar toe sturen en wat de valkuilen zijn. 

De hoop op een verlosser vanuit de politiek of vanuit de VS of Rusland blokkeert eigen leiderschap. Ook is het ambivalente gedrag naar media, wetenschap en rechtspraak een groot probleem. Omdat mensen in het verzet veelal niet objectief zijn en niet hun eigen grenzen kennen, pakken ze de kersen uit deze gremia zonder te zien wat goede wetenschap is of goede rechtspraak of goede media. Het is belangrijk dat we mensen gaan opleiden tot journalisten, zodat iedereen zich blijft uitspreken. Een strak hiërarchische organisatie is niet de weg, het is simpelweg niet mogelijk.

Een eigen zuil bestaat al. Als ik met mensen spreek die zich niet lieten prikken dan merk ik diepe wonden over wat de overheid hen aandeed. Zij werden buitengesloten en vergeten dat niet meer. Het vertrouwen is weg en komt met het huidige beleid niet terug. Echter, dit rechts noemen is een fatale fout. In het verzet zit net zoveel 'links' (de termen zijn oud en verdeel en heers, maar voor de sake of argument gebruik ik ze). Een zuil geeft het valse idee dat er politiek wat te halen zou zijn. De zuil is er al, hoe activeren we die, daar moet het over gaan, mijns inziens.

Er komt de komende tijd nog heel veel op ons af. The great reset, Agenda 2030, Agenda 21, De vierde industriële revolutie, One Health, het zijn allemaal termen en programma's voor social engineering. Dit soort pogingen werden gedaan onder alle totalitaire regimes. Mao was ook goed in namen: de Grote Sprong Voorwaarts en Laat Duizend Bloemen Bloeien. Deze agenda’s brachten het volk onder controle en roeide de oppositie uit. Het doel van dit alles is de intensieve menshouderij. Dat is een moeilijk te bevatten begrip. Zeker de Nederlander kan zich niet voorstellen dat de overheid dit doet en hoe het leven zou zijn zonder rechten. Dat ongeloof is funest. Als er niet wordt ingezien dat de coup al is geweest en dat het echt levensbedreigend wordt, is er weinig te redden.”

Naschrift door Sid Lukkassen

Hartelijk dank voor uw visies, en voor de moeite die u heeft genomen om deze op schrift te stellen en te publiceren. Waar Willem Engel stelt dat er al een basis van een zuil bestaat, benadruk ik graag dat deze zonder organisatiekracht blijft hangen in vrijblijvendheid.

‘Repressief’ karakter van een zuil

Laat ik allereerst ingaan op Beckmans tegenwerping dat een zuil in enige mate “repressief” zou zijn. Een zuil is hoe dan ook niet minder repressief dan de huidige toestand, waarin de machthebber ons dwingt om bij te dragen aan cultuurgoed en instellingen, die onze culturele en levensbeschouwelijke voorkeuren demoniseren. Op onze scheppende kracht wordt belasting geheven, dat gaat naar instellingen die ons leren om onszelf en onze afkomst te haten – dit is niet alleen repressief en benauwend maar zelfs vervreemdend. 

Bovendien is de Nederlandse grondwet gebaseerd op de verzuiling: inderdaad worden omroepen betaald per levensbeschouwelijke voorkeur. Onze tegenstanders maken hier gebruik van, en omdat wij hoe dan ook belastinggeld afdragen, is het onverstandig om onszelf niet te organiseren. Dit organisatieproces is de ‘herzuiling’.

De “vertrossing”, die Beckman aanstipt, is juist hét probleem geweest. Denk aan de statements van Wim Kok “Nederland is af” en Neelie Kroes “we moeten onze ideologische veren afschudden”. Juist vanuit deze grondstemming, keerde links zich af van de arbeider als oorspronkelijke doelgroep. Links versmolt met de globalisten en de multinationals om de technocratische bovenlaag te vormen, waaronder wij vandaag niets meer te kiezen hebben. Hoe dan ook zetten ideologisch getinte aannames zich vast in de geest, en wie handelt, verwerkelijkt daarmee hoe dan ook een zekere ideologie. De vertrossing leidt er enkel toe, dat er niet meer actief bij deze onderhuidse ideologie wordt stilgestaan.

Verder denk ik dat het opbouwen van meerdere zuilen naast elkaar, voor ons een lastige klus wordt, omdat de machthebber de drempel opschroeft: een omroep zal méér leden nodig hebben om televisietijd te krijgen. Voor nieuwe politieke partijen zal een hogere kiesdrempel gelden. Zonder de zuil zijn wij als los zand, dat snel verstuift.

De verwijzing naar een eigen winkel, vind ik juist een uitmuntend idee. Waar je nog wel de traditionele Zwarte Piet hebt, en eten koopt waar geen fijngemalen insecten in zijn verwerkt. Waar voedsel komt van onze eigen boeren, enzovoorts. In de hedendaagse maatschappij is wat er op je bord ligt al een ideologisch debat (vega versus bio-industrie, haram versus halal). Dus laat er dan ook een winkelketen zijn die ONZE voorkeur bedient en waarborgt.

Ab Gietelink zegt te werken aan een artikel over ‘de toekomst van de verzetsbeweging in de brede zin’ – hij wil ook aandacht schenken aan het initiatief van een Nieuwe Zuil. Het probleem hierbij, zo meent hij, is dat de ‘coronawappies’ van Willem Engel, de plek hebben ingenomen van de provo’s van vroeger. Luizen in de pels van de gevestigde macht, die met ludieke acties provoceren. Ook de kritische theorie en het cultuurmarxisme, schaart hij onder deze beweging, omdat deze intellectuele stroming een onderbouwing leverde voor de kritiek op de macht van grote farmaceutische bedrijven en oorlogsindustrie. Dit zou precies de strijd zijn van vandaag, verwijzend naar de coronamaatreglen en de invloed van de NAVO in Oekraïne.

Deze analyse is echter onjuist op meerdere gronden. Ten eerste omdat Willem Engel zich juist beroept op klassiek grondrechten – het recht van individuen om tegen de macht van de overheid te worden beschermd. De linkse provocateurs van destijds, beriepen zich juist op het positief recht: zij eisten dat de overheid actieve wetgeving maakte om allerlei ‘progressieve’ idealen te verwezenlijken – idealen waarvan we vandaag de dystopische gevolgen ondergaan. 

Het tweede belangrijkste punt is dat deze doctrine van het natuurrecht, waar de discussie ‘Willem Engel versus corona’ wezenlijk over gaat – namelijk het recht op de onschendbaarheid van eigen leven, gezondheid en bezit, en weerstand tegen een overheid die de eigen bevoegdheden op deze gronden te buiten gaan – is juist het tegengestelde van waar het de cultuurmarxisten van de Frankfurter Schule om te doen was. Immers, het natuurrecht en de verdediging van klassieke grondrechten, gaat terug op een orde die zich onttrekt aan de utopie van een maakbare samenleving. Hierom hebben progressieven die orde altijd afgedaan als ‘kapitalistisch’, ‘aristocratisch’ en zelfs als ‘feodaal’. 

Verbinding en verenigende druk

Wat het commentaar van Willem Engel betreft: een zuil vestigt zeker niet de valse hoop dat er politiek “wat te halen” zou zijn. Een zuil is het morele maatschappelijke bolwerk áchter de politiek. Die aan de bel trekt en van zich laat horen, wanneer de politici dingen doen waarin de achterban zich niet meer kan vinden.

Het willen verdedigen van rechten, waar hij zich voor inzet, is zinloos als er geen verenigd machtsblok onder het volk bestaat. Zoals de filosoof Spinoza al uiteenzette, wordt recht gegarandeerd door macht, en zonder de pressie van zo'n machtsblok heeft de machthebber geen aandrang om jouw rechten te garanderen. Zie de aanwezigheid van een moslimblok: hierdoor wordt er plots veel meer omwonden omgegaan met wettelijke vrijheden die voorheen onomstreden waren, zoals recht op satire, religiekritiek en demonstratievrijheid. Recht steunt op de mores van de publieke opinie, die druk uitoefent op de omgangsvormen en de uitvoerende macht. Een zuil is nodig om deze tegendruk vanuit onze kant op een georganiseerde wijze vorm te geven.

Afsluitend de discussie over links en rechts. Het linkse denkbeeld is de utopische voorstelling dat de wereld één wordt, en dat we instellingen behoeven die deze eenmaking faciliteren. Dit leidt tot transnationalisme en technocratische machtsuitoefening, ondersteund door apocalyptische angstbeelden (klimaat, corona, Rusland). Rechts daarentegen staat voor realisme (niet alle culturen zijn compatibel) en voor een bottom-up benadering van soevereiniteit: de overheid wordt door de bevolking betaald en hierom hoort de overheid de bevolking te dienen in plaats van andersom. De machthebber heeft verantwoording af te leggen aan de samenleving, in plaats van dat de samenleving zich moet conformeren aan de (utopische) ideologische voorkeuren van de bovenklasse. 

Dit onderscheid links/rechts is, mijns inziens, helder en begrijpelijk voor iedereen. Graag nodig ik zowel lezers van De Andere Krant als enige andere conservatief uit om dit onderscheid als uitgangspunt te nemen. Laten we als gemeenschap samenkomen en nadenken over onze toekomst. Of je nu links of rechts georiënteerd bent, deze Nieuwe Zuil biedt een baken van onafhankelijkheid in een versplinterde wereld. Tot slot wijs ik graag nogmaals op mijn boek over dit onderwerp, Kerkgangers en Zuilenbouwers:

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassen Steun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

[luciusspriggss]

me being absolute autistic pretentious trash: yeah and as you can see these paintings, which were done later in life, you can see and feel how much more at peace and calm de Zwart was at least trying harness to overcome his lifelong depression. when you compare this to gevallen de engel, you can see the pure loneliness, sadness but now understand how hard he was trying to convey his feelings through this piece that, for whatever reason, he could not put into words. furthermore, you can almost with certainty, date his paintings based of the techniques he used, because de Zwart was an artist that genuinely loved learning about different styles to try to find his own voice.

shea (new roomie): -says his own interpretations in his own autistic pretentious way focusing on not understanding de Zwart's color choices for the sky as it does not follow standard impressionist and other similar art style techniques-

me: have you gone for a walk around this neighborhood? the painting looks like a still-life of the pastures and grazing cows on a standard humboldt day :/

him: yeah but the color choice is still unusual and i am not a fan

me seething with sudden rage that i impressively calm down to the point of appearing peaceful: you know...i bet he painted this on a foggy overcast day, which is why the sky looks the way it does :) and you do know! art is never finished until someone other than the artist consumes it! and regardless, everyone interprets shit the way they want to based off their own history, perspectives, etc. so we really don't know bc my man Willem is dead 😌

him: i guess...i just believe my interpretations are generally correct and everyone else's is wrong

me:

[reneleijen]

Activist Engel vrijgesproken van opruiing en negeren bevel politie

Activist Willem Engel (47) is vrijgesproken van opruiing en het negeren van een bevel van de politie. Engel was aangeklaagd voor opruiing via facebook tijdens een demonstratie in Den Haag, oktober 2020. In een livestream riep hij om agenten te arresteren maar ook om geen geweld te gebruiken en geen verzet te plegen. ‘Niet bewezen kan worden dat de verdachte heeft aangezet tot het plegen van…

[rotterdamvanalles]

Wegomleidingsborden in de Karel Doormanstraat, 1962-1967. Op de achtergrond het stationspostkantoor aan de Delftsestraat en links de rooms-katholieke Provenierssingelkerk.

Karel Willem Frederik Marie Doorman (Utrecht, 23 april 1889 – Javazee, 28 februari 1942) was een Nederlands schout-bij-nacht. De Engelse naam voor zijn rang is Rear Admiral, en zo raakte hij bij de geallieerden onder zijn bevel, en later in de Engels sprekende wereld, bekend als Admiral Doorman. Doorman kwam om tijdens de Slag in de Javazee. Ter nagedachtenis heeft de Koninklijke Marine tot vier keer toe een schip naar hem genoemd, te weten in 1946, 1948, 1991 en 2015.

Op 16 mei 1940 werd hij benoemd tot schout-bij-nacht en op 13 juni 1940 nam hij aan boord van de lichte kruiser De Ruyter het commando over van het eskader van schout-bij-nacht G.W. Stöve te Soerabaja. Begin 1942 kreeg hij het bevel over de Combined Striking Force van ABDACOM, het American British Dutch Australian Command. Voordat het gevecht in de Javazee plaats vond had er een telefonisch gesprek plaats tussen luitenant-admiraal Helfrich en Doorman. Doorman meldde aan Helfrich dat hij de kansen op een geallieerde overwinning erg klein schatte. Letterlijk zei hij: “Hebben we nog een kans? Ik geloof maar heel weinig. Is het dan niet beter om weg te gaan op tijd en de geallieerden buiten Java te helpen?” Helfrich stelde daar tegenover dat het van tevoren al vaststond dat de geallieerden in de Javazee zouden vechten, dat terugtrekken onaanvaardbaar was als aanwijzing dat de geallieerden in de Javazee niet zouden vechten en dat de instructies uit Washington luidden: “standhouden, ook met de vloot.” Hij zei tegen Doorman dat deze moest blijven en de zaak uitvechten; dat de kans op succes weliswaar klein was maar wel aanwezig. Doorman voelde zich beroerd, geplaagd door buikloop maar zei dat het wel ging en dat hij zijn opdracht zou uitvoeren.

Doorman kwam om het leven toen zijn schip De Ruyter tijdens de Slag in de Javazee tot zinken werd gebracht. Een deel van de bemanning kon worden gered, maar Doorman verkoos, volgens oude marinetraditie, met het schip ten onder te gaan. De brandende De Ruyter bleef ongeveer anderhalf uur drijven. Op de Java had men in het geheel geen tijd om de gewonden in veiligheid te brengen, op de De Ruyter lukte dat met de lichtgewonden - de zwaargewonden moest men achterlaten. Omtrent Doormans lot bestaat geen volstrekte zekerheid maar het waarschijnlijkste is dat hij aan boord van zijn vlaggenschip gebleven is en verkozen heeft daarmee ten onder te gaan; dat deden ook zijn chef-staf De Gelder en de commandant van de De Ruyter, Lacomblé. Om ongeveer één uur 's nachts ging het schip plotseling hoog op en neer om vervolgens snel onder het wateroppervlak te verdwijnen.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[aandruetan]

Varia : A little Life - Hanya Yanagihara

Oorspronkelijke taal : Engels

Gelezen in Engels

720 pagina's

Episch en emotioneel aangrijpend verhaal dat de levens van vier vrienden volgt door de ups en downs van het volwassen worden in New York City

Samenvatting (Vertaald uit Sparknotes)

Malcolm, JB, Jude en Willem waren kamergenoten in Hood Hall aan een niet nader genoemde universiteit in Boston en wonen nu in New York City. Het eerste deel van de roman introduceert de kern van de vriendengroep in de jaren direct na hun tijd samen op de universiteit. Jude en Willem delen een armoedig appartement aan Lispenard Street, JB deelt een appartement met een decadente en rijke kunstenaarsvriend en Malcolm woont nog thuis bij zijn ouders. Malcolm is gefrustreerd door de succesvolle indrukken van zijn vrienden, terwijl hij moeite heeft om zijn eigen talent te ontdekken. JB, gesteund door zijn liefhebbende familie, is zeker van zijn artistieke carrière. Willem en Jude zijn dankbaar voor de kans om zich onder hun leeftijdsgenoten te meten en hun weg in de wereld te verdienen.

In het tweede deel komt Jude St. Francis naar voren als de hoofdpersoon van A Little Life. JB geeft Jude de bijnaam "postmens", wat betekent dat hij boven ras, etniciteit, religie en misschien zelfs ervaring staat. Jude's innerlijke verhaal onthult echter een scherpe gevoeligheid voor het hele leven, vooral als het raakt aan zijn identiteit, waarover hij zich schuldig en onbepaald voelt. Als achtergelaten kind werd hij opgenomen in een klooster, waar hij stelselmatig verbaal, fysiek en seksueel werd misbruikt. Door een ongeluk als puber kon hij niet meer lopen en kwam hij in handen van een maatschappelijk werkster, Ana. Ze moedigt hem aan om te praten over wat er met hem gebeurd is voordat hij het verinnerlijkt, maar ze sterft voordat hij dat doet. In plaats daarvan snijdt Jude zichzelf om zijn trauma te verwerken en moet hij regelmatig naar Dr. Andy Contractor om zijn wonden te laten verzorgen. Tijdens zijn rechtenstudie trekt hij andere mentoren aan, waaronder Harold Stein. Harold ontmoette Jude als rechtenstudent en terwijl Harold verblind was door het intellect van de jongeman, had de professor oprecht ontzag voor zijn morele argumenten. Na verloop van tijd ziet hij deze verdwijnen uit Jude's professionele carrière, maar nog belangrijker, uit zijn denkproces, een verlies waar Harold om treurt en waarvoor hij zich deels verantwoordelijk voelt. Jacob, Harolds zoon, werd op 4-jarige leeftijd gediagnosticeerd met een zeldzame ziekte waaraan hij op 6-jarige leeftijd overleed, wat helpt verklaren waarom hij en zijn vrouw Julia besluiten Jude als 30-jarige man te adopteren. De adoptiedag wordt slechts een beetje ontsierd door de afwezigheid van JB, die de vriendengroep boos maakt door Jude uit te buiten voor een kunstwerk. Jude lijdt aan pijnlijke episodes in zijn benen en ruggengraat als gevolg van de geslachtsziektes waaraan hij in zijn jeugd is blootgesteld. JB fotografeert hem tijdens zo'n episode en schildert het voor een tentoonstelling. Jude is woedend en Willem is onvergeeflijk. Jude verandert zijn carrièrepad van het kantoor van de openbare aanklager naar een obsceen rijke privéfirma, maar hij weigert het bijbehorende financiële voordeel van de baan te nemen totdat de lift in Lispenard Street het weer begeeft. Jude's vriend Richard is eigenaar van een semi-privé appartementencomplex waarin Jude een verdieping koopt. Jude wordt steeds dankbaarder voor de aanwezigheid van Willem in zijn leven, vooral omdat JB nu weer afwezig is, dit keer door drugsgebruik. De vrienden proberen tussenbeide te komen, maar JB's duistere kant overheerst. Zijn bespotting van Jude's handicap blijkt meer dan een van hen aankan, maar JB wordt tenminste beperkt tot het ziekenhuis en verwijderd van de drugscène. De vrienden zien elkaar weer op Malcolms trouwerij met Sophie, maar de scène is gespannen omdat JB nog steeds niet vergeven is. Willem vertrekt voor een lange filmopname en Jude, die alleen achterblijft, ontmoet Caleb Porter. De twee beginnen een intieme relatie die al snel gewelddadig en vernederend wordt. Caleb walgt van Jude's handicap en geniet ervan om hem te martelen. In een bijzonder brute scène gooit Caleb Jude naakt op straat in New York City, haalt hem terug, slaat en verkracht hem herhaaldelijk en schopt hem uiteindelijk van een lange trap af, Jude achterlatend met gebroken armen en ribben en een heleboel herinneringen waaraan hij niet kan ontsnappen. Hij herbeleeft zijn jeugd met broeder Luke, die de toen achtjarige Jude ontvoerde uit het klooster en hem dwong de prostitutie in te gaan om in zijn levensonderhoud te voorzien, terwijl hij een seksuele relatie met hem onderhield. Het gewicht van zoveel trauma wordt overweldigend en Jude probeert zelfmoord te plegen. Hij wordt wakker in het ziekenhuis, omringd door vrienden van wie hij vindt dat hij ze heeft teleurgesteld.

In het derde deel hebben Willem en Jude eindelijk de romantische relatie waar ze allebei naar verlangd hebben, maar zonder dat Willem het weet is hun seksuele relatie een marteling voor Jude. Hij reageert door zichzelf vaker te snijden, een gedrag dat zijn vrienden hard proberen te voorkomen. Jude reageert door zichzelf in plaats daarvan te verbranden, waardoor Willem zich realiseert dat Jude echt geestesziek is en dat ze niet door kunnen gaan met het hebben van een seksuele relatie, vooral nadat Jude Willem eindelijk het hele verhaal van zijn jeugd vertelt. Broeder Luke werd uiteindelijk ontdekt door de politie en Jude werd naar een tehuis in Montana gestuurd. Daar werd hij opnieuw seksueel misbruikt en bruut geslagen. Op zijn 15e liep hij weg naar Boston, in de hoop op de een of andere manier toegelaten te worden tot de universiteit, liftend en betalend met het enige geld dat hij had. Maar hij werd ziek en Dr. Traylor ontvoert hem en houdt hem vast in een kelder totdat de dokter hem zat is. Dan rijdde de dokter Jude naar een veld, liet hem los, en achtervolgde hem met de auto, overreed hem en liet hem achter om te sterven. Terwijl de andere drie vrienden de toppen van hun carrière bereiken, moet Jude beslissen wanneer hij zijn benen laat amputeren. Hij en Willem vieren hun 50e verjaardag en kort daarna komen Willem, Malcolm en Sophie om bij een auto-ongeluk. Jude kan er alleen mee omgaan door wanhopig vast te houden aan elk stukje van Willem dat hij nog kan vinden en door vriendelijkheid te betonen aan zijn vrienden en familie. Toch stopt hij met eten en doet alsof hij zichzelf niet uithongert totdat zijn vrienden en familie ingrijpen en hem streng controleren. In het laatste deel beschrijft Harold de laatste, succesvolle poging van Jude om zichzelf van het leven te beroven.

Mijn mening

9.5/10 Dit boek is een meesterwerk dat je tot in het diepst van je hart raakt. Het verhaal is droevig, aangrijpend en onvergetelijk. Yanagihara's vermogen om complexe personages te creëren die met echte menselijke worstelingen te maken hebben is echt ongeloofelijk. Een 10/10 will ik toch niet geven omdat niks perfect kunt zijn, toch heb ik nooit een beter boek gelezen dan deze.

[cinquecolonnemagazine]

Così Lontano, così vicino!

Arriva il nuovo trailer di Così Lontano, così vicino!, il seguito di Il cielo sopra Berlino, girato da Wim Wenders dopo la caduta del muro. Il film è distribuito da CG entertainment in collaborazione con Cinema Beltrade - Barz and Hippo e sarà nelle sale di tutta Italia a partire al prossimo 21 Marzo. https://www.youtube.com/watch?v=Udo0l4FoayA Il film: Così Lontano, così vicino! Vincitore del Gran premio della Giuria al Festival di Cannes nel 1993 il film si avvale di un cast straordinario: Otto Sander, Peter Falk, Bruno Ganz, Horst Buchholz, Nastassja Kinski, Heinz Rühmann, Solveig Dommartin, Rüdiger Vogler, Willem Dafoe e con Lou Reed e Mikhail Gorbachev. A rendere celebre il film anche la straordinaria colonna sonora: oltre alle musiche originali di Laurent Petitgand, i memorabili brani di Lou Reed, U2, Johnny Cash, Nick Cave, Laurie Anderson, solo per citarne alcuni. Sinossi  Il muro di Berlino è oramai caduto da qualche anno. L'angelo Cassiel (Otto Sander) decide finalmente di fare il grande salto: si trasforma in un umano. Con il nome di Karl Engel ritrova l'amico Damiel (Bruno Ganz), ora sposato con Marion(Solveig Dommartin), conosce l'angelo-demone Emit Flesti (Willem Dafoe), e l’affarista Baker (Horst Buchholz). Ad osservare la sua nuova vita c'è Raphaela (Nastassja Kinski). Scoperti i loschi affari di Baker, Cassiel cercherà di fermarlo con l'aiuto dei suoi amici… Read the full article

[reneleijen]

Negentig uur taakstraf geëist tegen Willem Engel

Daar-is-tie-weer: activist Willem Engel stond deze week terecht voor opruiing via facebook. Volgens het OM riep hij in een livestream op om agenten te arresteren. De eis is negentig uur taakstraf, plus een voorwaardelijke geldboete (250 euro) voor het negeren van een politiebevel tijdens een coronademonstratie, oktober 2020. Engel raakte daarbij ingesloten en riep in de livestream dat agenten…

[rotterdamvanalles]

Een ijsje halen bij Capri op de Karel Doormanstraat, april 1984.

IJssalon Capri werd in 1957 geopend en werd een begrip in Rotterdam. De Italiaanse oprichter zwaait niet meer de scepter, maar inmiddels heeft de derde generatie het bedrijf in handen.

Bij de opening in april 1957 plaatste Capri de volgende advertentie in het Vrije Volk:

Nette serveersters boven 18 jaar voor onze nieuwe ijssalon. Aanmelden IJssalon „Capri", Karel Doormanstraat 334. Na 6 uur Witte de Withstraat 94c.

Karel Willem Frederik Marie Doorman (Utrecht, 23 april 1889 – Javazee, 28 februari 1942) was een Nederlands schout-bij-nacht. De Engelse naam voor zijn rang is Rear Admiral, en zo raakte hij bij de geallieerden onder zijn bevel, en later in de Engels sprekende wereld, bekend als Admiral Doorman. Doorman kwam om tijdens de Slag in de Javazee. Ter nagedachtenis heeft de Koninklijke Marine tot vier keer toe een schip naar hem genoemd, te weten in 1946, 1948, 1991 en 2015.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van site van Capri, via delpher.nl uit het Vrije Volk van 11 april 1957 en van Wikipedia.

[saulsplace]

’Gifspuit’ of Covid? Zonder afdoende verklaring oversterfte wordt mysterie aangejaagd

Elke keer als een bekend iemand op te jonge leeftijd overlijdt – een sporter, een artiest, een politicus - brengen complotdenkers op sociale media een geruchtenstroom op gang: ’Het is het vaccin!’ Ook recent, rond de dood van de 54-jarige Lisa Marie Presley, die onverwacht stierf aan een hartaanval. In Nederland zijn het mensen als Willem Engel, de omstreden voorman van actiegroep Viruswaarheid, die niet aarzelen om onverklaarbare overlijdens in verband te brengen met de coronavaccins, waarvan zij de mRNA-technologie omschrijven als ’experimentele gentherapie’.

De hoge, aanhoudende oversterfte – in 2022 stierven er veertienduizend mensen meer dan gemiddeld – is voor die vaccin-sceptici bewijs van hun gelijk. De ’gifspuit’, beweren zij, doet hier z’n werk.

Mede om dergelijke speculaties tegen te gaan pleit Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt nu al meer dan een jaar voor een breed, onafhankelijk academisch onderzoek naar die oversterfte. Omtzigts motie, waarin de Kamer opdracht geeft tot zo’n onderzoek, werd unaniem aangenomen. „Als er hoge oversterfte is, moet je willen weten wat de oorzaken zijn, in het belang van de publieke gezondheidszorg”, zegt Omtzigt. „Maar dan heb je wel toegang nodig tot alle noodzakelijke data.”

Privacy

Dat laatste was tot nog toe niet het geval. Het opzetten van het onderzoek verliep stroef wegens de Nederlandse privacybescherming. Zo kregen onafhankelijke onderzoekers geen toegang tot de gegevens over de vaccinatie- en teststatus van overledenen. Die data zijn weliswaar bekend bij het RIVM en bij de GGD’s, maar ze werden niet vrijgegeven aan derden. Reden voor betrokken wetenschappers om afgelopen jaar, in overleg met subsidieverstrekker ZonMw, hun onderzoeksopdracht terug te geven.

Dit soort beperkingen zijn gezondheidseconoom en statisticus Eline van den Broek (42) van de Vrije Universiteit in Amsterdam, die veel in de Verenigde Staten werkt, een doorn in het oog. In de Amerikaanse staat Vermont, waar zij bevolkingsonderzoek doet, kreeg Van den Broek (’Na uitgebreid overleg met allerlei partijen, dat wel’) wél toegang tot alle relevante data. „Dat is enorm belangrijk omdat je alleen kunt vaststellen waaraan iemand is overleden – als gevolg van de vaccinaties, wegens uitgestelde zorg of wegens een andere reden – als je de beschikking hebt over allerlei specifieke, individuele gegevens, zoals: hoe was iemands gezondheid precies, aan welke, mogelijk erfelijke aandoeningen leed hij of zij en ook: waar woonde de overledene, wat deed hij of zij allemaal in het leven. Pas dán kan ik een oorzakelijk verband vaststellen tussen het overlijden en de mogelijke oorzaken. Maar over al die gegevens die ik net noemde, hebben onderzoekers in Nederland nog altijd nul informatie.”

Die informatie bevindt zich niet alleen bij RIVM en GGD, maar ook bij onder meer de Nederlandse Zorgautoriteit en bij Vektis, een onafhankelijke organisatie die een database beheert met alle zorgdeclaratiedata in Nederland. Van den Broek: „Zij hebben alle informatie over de behandeling die een patiënt krijgt voor een bepaalde aandoening. Met die data kunnen we terugkijken naar het medisch verleden van patiënten. Die informatie moeten we kunnen koppelen aan de vaccinatie- en testdata en aan de demografische gegevens van het CBS om een compleet beeld te krijgen. Anders kun je alleen ’stukjes’ onderzoeken en vind je nóg geen antwoord op wat de oversterfte nou precies veroorzaakt.”

Inmiddels geldt: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Subsidiegever ZonMw stelt geld beschikbaar voor onderzoeken van negen maanden, elk met een budget van 100.000 euro, waarin onafhankelijke wetenschappers wél de vaccinatie- en testdata van het RIVM kunnen meewegen. „De resultaten van die onderzoeken worden eind 2023, begin 2024 verwacht”, zegt ZonMw-woordvoerster Caroline Ubachs.

Leefstijl

Overigens lopen via ZonMw op allerlei deelonderwerpen al elf kleinere, kortdurende onderzoeken naar de oversterfte – oversterfte bij thuiswonende (pre)dementiepatiënten bijvoorbeeld; de invloed van leefstijl op de overlijdenskans tijdens de pandemie; oversterfte onder mensen met een verstandelijke beperking, etc. – maar die gingen van start nog voordat gebruik kon worden gemaakt van de RIVM- en GGD-data over de vaccinatie- en teststatus van de overledenen.

Eline van den Broek werkt ook aan een onderzoeksvoorstel in de nieuwe ronde: „Ik ben optimistisch dat ik later dit jaar ook zal kunnen beschikken over de data van Vektis, die ik tot nog toe helaas niet kreeg, om samen met de vrijgekomen gegevens van RIVM en GGD wél een hele serie van vragen te kunnen beantwoorden.” Zoals? „Bijvoorbeeld wat het oorzakelijk verband is tussen de uitgestelde zorg en de oversterfte.”

En toch: uitgerekend naar de vraag die bij een groot publiek leeft en waaromtrent zoveel – ook wilde – speculaties de ronde doen (’Bestaat er een relatie tussen de vaccinaties en de oversterfte?’) werd door ZonMw géén voorstel gehonoreerd.

„Dat is een heel relevant thema, maar een voorstel waarin die relatie zou worden onderzocht, voldeed niet aan de gestelde kwaliteitseisen”, zegt woordvoerster Caroline Ubachs. „Maar we hebben nog tot 31 januari, dan is de deadline voor de nieuwe onderzoeksronde. In die ronde kunnen de vrijgekomen data van het RIVM en de GGD’en dus wel worden meegenomen”

Verband

Dat afgewezen voorstel kwam van Ronald Meester, hoogleraar Waarschijnlijkheidsrekening aan de VU. Meester houdt zich al langer bezig met de vraag of er een verband bestaat tussen de oversterfte en de coronavaccins. Uit eerder onderzoek van hem en twee collega’s bleek dat er onder de 65 jaar geen enkel verband is te zien. „Maar in de leeftijdsgroep tussen 65 en 80 jaar konden we niet uitsluiten dat vaccinatie een iets verhoogde sterftekans kan geven.” Meester wilde nader onderzoek doen, maar zijn voorstel werd door ZonMw dus afgewezen. „Buitengewoon jammer, mij lijken de argumenten voor de afwijzing onheus en ik vind ze onbegrijpelijk. Ik denk dat we een zinvolle bijdrage hadden kunnen leveren aan dit gevoelige dossier. Misschien ga ik het wel zelf financieren.”

Zo ontstaat rond het zeer beladen onderzoek naar oversterfte telkens weer controverse. Pieter Omtzigt bijvoorbeeld vindt het problematisch dat de lopende en komende onderzoeken beperkt blijven tot de periode 2020-2021. „De oversterfte in 2022 was bijna zo hoog als in 2020 en 2021. Daarom is het zeer teleurstellend dat de data van 2022, die veel inzicht kunnen geven in de oorzaken, niet gebruikt worden voor het onderzoek. Mijn motie van december 2021 vroeg om onderzoek naar de oversterfte van 2020 en 2021. Dan is het toch volstrekt normaal om een jaar later, wanneer dat onafhankelijke onderzoek eindelijk van start gaat, ook de data uit 2022, die er zijn, beschikbaar te stellen? Juist omdat de oversterfte hoog blijft in 2022. In de laatste weken van december was die zelfs heel hoog.”

Volgens Eline van den Broek zullen de effecten van de coronapandemie nog tot in de komende jaren zichtbaar zijn in de sterftecijfers; als gevolg van uitgestelde zorg of van door Covid-19 opgelopen gezondheidsschade. Mogelijk ook als gevolg van de vaccinaties. „Ik denk persoonlijk dat de oversterfte wordt veroorzaakt door een combinatie van deze factoren en wil ervoor pleiten om dit onderzoek de komende vijf tot tien jaar voort te zetten. Dan pas krijg je afdoende inzicht in wat goed is gegaan en wat fout, welke maatregelen eventueel overbodig waren of juist noodzakelijk en hoe we het beste op een volgende pandemie kunnen reageren.”

Diverse aannemelijke scenario’s

’Mogelijk spelen de vaccinaties een rol’

Gezondheidseconoom en statisticus Eline van den Broek: „Internationale trends laten zien dat een groot deel van oversterfte in 2020 en 2021 werd veroorzaakt door hypertensie en hartaandoeningen. Daarnaast was er een stijging in diabetes en obesitas-gerelateerde sterftecijfers. Ook drugs- en alcoholgebruik hebben een deel van de oversterfte veroorzaakt en een stijging in zelfdoding en verkeersongevallen speelt eveneens een rol.”

„De ’overige’ categorie oversterfte blijft vooralsnog onverklaarbaar, maar er zijn diverse aannemelijke scenario’s. Een eerste verklaring kan zijn dat de lockdowns tot disproportioneel veel gezondheidsschade en oversterfte hebben geleid. Het aantal niet-Covid-overlijdens is in 2021 voor de meeste landen in de Europese Unie en de Verenigde Staten vergelijkbaar: ongeveer 60 personen per 100.000 inwoners. Maar de schatting voor Zweden, dat niet in lockdown ging, is -33, wat betekent dat daar nota bene tijdens de pandemie sprake was van óndersterfte. Dat lijkt dus te duiden op een ’lockdown-effect’ en de gegevens die we hebben over toename van drugsverslavingen, huiselijk geweld, mentale zorg en gewichtstoename wijzen inderdaad op een historische, maar grotendeels nog niet-erkende, tijdens de lockdowns ontstane noodsituatie in gezondheid en welzijn.”

Oversterfte

„Een andere verklaring is dat uit- en afgestelde zorg tot oversterfte hebben geleid, wat blijkt uit RIVM-onderzoek. Dat onderzoek richtte zich op planbare operaties die langer dan een maand kunnen wachten, maar niet op de niet-operatieve en de acute zorg. De totale gezondheidsschade door uitgestelde zorg is waarschijnlijk dus nog veel groter. Zo leidde de tijdelijke afname van kankerscreenings tot kankerdiagnose in een verder gevorderd stadium waardoor de overlevingskansen afnemen.”

„Mogelijk spelen de vaccinaties een rol. Zo is het Pfizer-vaccin recent gelieerd aan een toename in hartaanvallen, maar die effecten zijn nog niet voldoende onderzocht. Ik vermoed zelf dat vaccinaties geen significante rol hebben gespeeld in de oversterfte in 2021, maar veel mensen willen weten in welke mate het vaccin voor bepaalde mensen tot gezondheidsschade, of zelfs sterfte, heeft geleid. Dat beeld kan de komende jaren ook veranderen dus we zullen dat in de gaten moeten blijven houden.”

„Het meest opvallend is dat, hoewel vooral ouderen stierven aan Covid, de absolute aantallen niet-Covid-overlijdens internationaal vergelijkbaar zijn voor de leeftijdsgroepen van 18 tot 44, 45 tot 64 en ouder dan 65 jaar. Het oversterfte-onderzoek moet zich dan ook richten op verklaringen die van toepassing zijn op alle leeftijden. Ik acht het zeer waarschijnlijk dat het pandemiebeleid een rol heeft gespeeld bij nu nog minder zichtbare aandoeningen die een deel van de oversterfte, in de voorgaande én in de komende jaren, verklaren.”

[actuma]

Willem Engel voor één opruiende oproep veroordeeld tot maand voorwaardelijk

De rechtbank in Rotterdam heeft Willem Engel vandaag vrijgesproken van 5 verdenkingen van opruiing. Voor een oproep om deel te nemen aan een verboden demonstratie wordt hij wel veroordeeld. De rechtbank legt Engel daarvoor een voorwaardelijke gevangenisstraf van een maand op met een proeftijd van 2 jaar. Vrijheid van meningsuiting en opruiing Deze strafzaak gaat over 6 uitlatingen van Engel op social media die opruiend zouden zijn. Onder opruiing wordt verstaan het oproepen tot het plegen van strafbare feiten. Tijdens de behandeling van de zaak is uitgebreid stilgestaan bij de inhoud van de uitlatingen van Engel, de context waarin deze zijn gedaan en de bedoeling daarvan. Daarnaast stond de vraag centraal tot welke strafbare feiten de uitlatingen zouden hebben opgeroepen. Een ander onderwerp van debat was in hoeverre de vrijheid van meningsuiting van de verdachte bij een veroordeling zou worden ingeperkt. Die vrijheid van meningsuiting is een groot goed maar niet onbegrensd. Veroordeling In juni 2020 nodigt Engel- in een livestream op Facebook- iedereen uit om naar een verboden demonstratie te komen op het Malieveld in Den Haag. Een vergelijkbare demonstratie was 5 dagen eerder volledig uit de hand gelopen. Het recht om te demonstreren is een zeer belangrijk grondrecht. Slechts in uitzonderlijke gevallen, als andere belangen zwaarder wegen, mag een demonstratie worden beperkt of verboden. Door opzettelijk op te roepen om toch aan de demonstratie deel te nemen heeft Engel laten zien dat hij lak heeft aan de (lokale) autoriteiten. Dergelijk ondermijnend handelen kan leiden tot gedrag dat een gevaar oplevert voor het maatschappelijk leven. De ernst daarvan wordt versterkt door de coronacrisiscontext. De samenkomst van veel mensen bij elkaar kan een gevaar voor de volksgezondheid opleveren. Engel heeft bovendien de in de samenleving heersende onrust met zijn oproep gevoed. Dat alles in de wetenschap dat hij een groot bereik had. Deze oproep is opruiend en dus strafbaar. Voor dit feit legt de rechtbank een voorwaardelijke gevangenisstraf op van 1 maand. Vrijspraak Van 5 andere verdenkingen van opruiing wordt Engel vrijgesproken. Daarbij ging het onder andere om berichten over koffiedrinken bij Bruls, het bellen naar een verzorgingstehuis, zorgen voor zoveel mogelijke infecties en het fotograferen van GGD-medewerkers. Sommige van deze oproepen gaan over een morele grens, hebben iets lelijks. Een aantal GGD-medewerkers heeft aangegeven dat ze het als irritant, onprettig en frustrerend hebben ervaren dat ze tijdens hun werk werden gefotografeerd. De strafrechtelijk grens van opruiing wordt met deze oproepen echter niet gepasseerd. Het is niet vast komen te staan dat wordt aangezet tot het plegen van een strafbaar feit. Ontvankelijkheid OM Volgens Engel zou er sprake zijn van een 'politiek proces' en zou het OM daarom niet-ontvankelijk zijn in de vervolging. De rechtbank is van oordeel dat een situatie van willekeurige vervolging of een situatie van politieke bemoeienis met of sturing van de vervolging niet aannemelijk is geworden.  bron: rechtspraak; foto: https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/ Read the full article

[dutch-and-flemish-painters]

Adriaen van Overbeke, Adrian van Overbeck and Adriaen van Overbeke (fl 1508 – 1529) was a Flemish Renaissance painter in the style of Antwerp Mannerism. He operated a large workshop with an important output of altarpieces, which were mainly exported to Northern France, the Rhineland and Westphalia. His known works were predominantly polychromed wooden altarpieces with painted shutters, which were created through a collaboration between painters and sculptors.

The artist has only recently been identified with the anonymous master who was given the notname 'Master of the Crucifixion of Antwerp' by Max Jakob Friedländer.

Very little is known with certainty about Adriaen van Overbeke's origins. Some art historians have speculated that he may be the Ariaen who is mentioned as a pupil of Quentin Matsys in the records of the Antwerp Guild of Saint Luke in 1495. He was registered as a master in the records of the Guild from 1508. He lived in a residence called "Schylt van Engelant" ('Shield of England') in the Keizerstraat in Antwerp.

He was paid for supplying a carved wood altarpiece (destroyed) for the Hospice of Our Lady in Lille in 1509. He did not undertake the commission himself but as a dealer as he sourced the sculpted elements and the painted wings out to other artists. In 1513 he is documented working on a commission for a retable for the Propsteikirche St. Mariä Geburt ('Provost Church of the Birth of Saint Mary') in Kempen (North Rhine-Westphalia). The retable was ordered by the local Annenbruderschaft ('Brotherhood of St Anne') and depicts scenes from the life of Saint Anne. The work is still on the high altar of the Propsteikirche. The painted wings of the altarpiece are among the earliest firmly dated paintings in the style of the Antwerp Mannerists and may be attributed to Adriaen van Overbeke himself or his assistants. The carved sections were probably the work of wood-carvers employed in his workshop.

In 1517 he undertook with the painter Peter de Vleeminck and the carpenter Jan van der Hese to complete for the Franciscans in Valenciennes an altar which the painter Jan van Delft had left unfinished at his death. This work is considered lost. Van Overbeke acted as a witness to an agreement made in 1521 between the Franciscan monks of Dortmund and master carver Gieliszoon. The agreement concerned the transportation of a carved wooden altarpiece now in the Petrikirche, Dortmund. It is believed that van Overbeke had created the altarpiece together with the sculptor Jan Wraghe pursuant to another contract with the Franciscans of Dortmund. This altarpiece is believed to be the large retable that was moved to the Saint Peter's Church (Petrikirche) in Dortmund in 1809. It is referred to colloquially as das Goldene Wunder ('The golden miracle') due to the golden color of the polychromed sculptures.[6] In 1522 van Overbeke had two pupils, Goyvaert van Roye and a Jeronimus (last name not recorded).

In 1529 he was commissioned to paint an Altar of St Joseph for a patron in Kempen (now lost). In the same year, the Brotherhood of St Nicholas in Kempen paid him for repairs to their Nicholas altar, which therefore can be assumed to have been his own work. In the same year, he bought gold leaf for three retables from the goldsmith Willem van Schorisse in Bruges. It is not known whether these retables were even made. In 1529 he bought gold leaf for three unknown retables from the goldsmith Willem van Schorisse in Bruges. In 1529 he agreed with the dealer Gheerarde van Sulps residing in Aachen to be his exclusive supplier in Aachen for a period of six years. There is no mention of the artist in the records of the Antwerp Guild after 1529.

Adriaen van Overbeke - Tryptich of crucifixion with scenes of the carrying of the cross and the resurrection c. 1510

[oenenophetweb]