#wat een prutser

[nature-played-a-trick-on-me]

En als alles verder 'goed' gaat en ik een wajong krijg ben ik afhankelijk van deze prutsers voor mijn inkomen, wat een grap, nu al 0 vertrouwen, wat een kneuzen het is toch niet te geloven

[levisgeekstuff]

BRZRKR Deel 1

Toen ik de aankondiging zag van 'BRZRKR' bij Silvester Strips wist ik niet goed wat ik daar nu van moest denken. Natuurlijk ben ik altijd blij wanneer er weer iets nieuws uit de comicwereld naar het Nederlands wordt vertaald. Bovendien bleek BRZRKR de afgelopen tijd razend populair in de VS, met liefst 5 herdrukken en meer dan 600000 verkochte exemplaren. Maar een comic (mede) geschreven door acteur Keanu Reeves? Zou dat ook wat goeds opleveren? 👉

Filmisch

De start van het verhaal doet alvast erg denken aan een Hollywood film. Niet enkel doordat het hoofdpersonage écht wel op Keanu Reeves lijkt. Nee, ook de schrijfstijl voelt zeer filmisch. Dat hoeft zeker geen nadeel te zijn. Deze comic leest vlot weg en (zeer brute) actie knalt lekker weg.

Toch heeft de wat vluchtige schrijfstijl van Reeves en Matt Kindt (nochtans geen prutser) ook wel een nadeel. Zeker als er tegen het eind van het eerste hoofdstuk al meteen een enorme plottwist is, nog voor je enige band hebt met de personages en het verhaal.

Tekenstijl

Het tekenwerk in BRZRKR is van Ron Garney en dat ziet er zeer fraai uit. Zijn ruwe maar toch gedetailleerde stijl past prima bij deze comic. De kleuren van Bill Crabtree doen er nog een schepje bovenop. En wanneer ik zeg ruw, bedoel ik ook écht ruw:

Qua layout en algehele look lijkt Garney duidelijk geïnspireerd door het werk van Frank Miller, maar bijvoorbeeld ook Weapon X van Barry Windsor Smith. Misschien wat cliché, maar wat mij betreft is het niet verkeerd om je te laten inspireren door de allergrootsten.

Wel jammer dat op sommige pagina's het drukwerk niet helemaal strak lijkt:

Clichés

Maar zelfs de beste tekeningen kunnen een zwak verhaal niet helemaal redden. Na de gewelddadige opening volgen lange hoofdstukken die voornamelijk bestaan uit dialoog tussen de hoofdpersoon, een soort Conan/Wonder Woman en zijn militaire therapeut. Je zou denken dat dit dan tot de nodige diepgang zou leiden. Maar helaas, de gesprekken voelen langdradig en wekken weinig interesse. Meer zelfs, de geforceerde romantische spanning tussen de personages werkt eerder averechts.

Verdict

BRZRKR probeert veel. Eigenlijk té veel en bereikt net daardoor weinig. De brute actie is visueel zeker de moeite waard en het verhaal leest vlot. Toch voelt het net iets te veel als een herhaling van oude clichés. En hoewel ik Keanu Reeves als hoofdpersonage enorm cool vindt, wil het helaas niet echt boeien.

Deze eerste hardcover bundelt de Amerikaanse nummers 1 tot 4. Later (dit jaar?) verschijnen nog 2 hardcovers bij Silvester met de rest van het verhaal.

[dwalendinhetniets]

I'm reading Pride & Prejudice and i'm now at the part where Mr.Darcy proposes to Elisabeth (while ditching on Jane) and he really thinks she will marry him by him saying: yeah so i have all these feelings for you against my will and against reason but they are here so will you please marry me so we can get this over with

Like whut

[anoniemus]

Ik heb gevoelens gekregen voor een collega. Gek genoeg denk ik dat het wederzijds is. Het is alleen dat ik een vriendin heb en totaal niet weet wat ik met deze situatie moet. Ik voel me echt de grootste prutser aller tijden. Ik heb geprobeerd om deze gevoelens tegen te gaan. De eerste weken heb ik haar ontweken. Nu zitten we in een situatie waar we wel moeten praten. Ik kan m'n gevoel niet tegenhouden. Herkenbaar voor sommigen? Advies is welkom!

[antongecensureerd]

#STEMZEWEG

Mark Rutte, de man achter de aanstelling van staatssecretaris Mark Harbers op het departement van (Klasse)-Justitie en (Schijn)-Veiligheid, vindt Thierry Baudet eigenlijk maar een prutser. Mark Rutte, de man achter de aanstellingen van Ivo Opstelten, Fred Teeven en Ard vd Steur. Kennen jullie ze nog? Stuk voor stuk moeten aftreden na politiek geblunder onder leiding van, en daar is hij weer: Mark Rutte. De VVD staat voor liegen, bedriegen, manipuleren, draaien en nog meer leugens. Deze Mark Rutte vindt Thierry Baudet geen politicus voor een serieuze partij. Dat zegt onze minister-president afgelopen morgen aan de desk van WNL Goedemorgen Nederland nav van een tweet van Baudet. Dan ben je alle gevoel met de werkelijkheid kwijt. Hoe haalt Mark Rutte het in zijn hoofd om nog geen 24 uur na het gedwongen aftreden van Mark Harbers dit soort uitspraken te doen. De leider van de VVD, de partij die de afgelopen jaren een spoor van vernieling heeft achtergelaten op dat departement, durft een collega parlementariër de maat te nemen op het moment dat enkel nederigheid op zijn plaats is. Ik kan er met mijn pet niet bij. Mark Rutte is met afstand de grootste leugenaar uit onze Vaderlandse politieke geschiedenis. De lijst met leugens is te lang. Deze Mark Rutte, van beroep aartsleugenaar, beschuldigt een collega van gepruts en onvolwassen gedrag. Je moet maar lef hebben. Toch? Degene die morgen het vakje van de VVD rood kleurt moet zich de ogen uit de kop schamen. Een stem op de VVD is een stem op leugens en bedrog. Sorry, Malik Azmani. Al jouw goede bedoelingen ten spijt #stemzeweg

Het is onmogelijk om de nationale politiek te scheiden van de Europese politiek. Als ik zie hoe Lodewijk Asscher zijn partijgenoot Frans Timmermans zit op te hemelen bij Pauw schiet het elastiek uit mijn sokken. Gelukkig zat daar iemand aan tafel die de vloer aanveegde met His Royal Highness Franciscus Carpenter. Als er iemand tijdens de Europese campagne heeft laten zien dat de EU een levensgevaarlijk gedrocht is is het volksmenner Frans Timmermans wel. Met die enge gebalde vuist en die volgevreten plofkop van hem. De man heeft zich de laatste maanden gepresenteerd als de nieuwe Führer. Wat een griezel! Hetzelfde geldt natuurlijk voor dat wicht van D'66. Dat vrouwtje met 3 seconden lijm aan haar poezelige vingertjes. Nog zo'n ''Wir haben es nicht gewußt'' type. Pas toen de media naar buiten brachten dat vrouwtje Sophie in 't Veld veel te veel geld op haar rekening kreeg kwamen er allerlei excuses van D'66 kant. Mosterd na de maaltijd. Allemaal bullshit. Als de media er niet mee aan de haal waren gegaan had Sofietje haar hebberige mondje gehouden en was er geen euro teruggestort. Ik zag een paar weken geleden de nieuwe leider van D'66 aan tafel bij Pauw zitten. Een bovenste beste brave jongeman. Een olijke vrolijkerd met een lieve lach. Toch ben ik van mening dat het enige mannelijke aan Rob Jetten tussen zijn benen hangt. Moeten we daar de oorlog mee winnen? #stemzeweg

De partij 50Plus komt met Toine Manders. De beste man is ex-VVDer en dat zegt genoeg. Voor de pensioenen van Nederlanders zijn en voor Europa zijn gaat niet samen. Punt. Het politieke gezwel DENK komt met ene Ayhan Tonça op de proppen. Ontkenner van de Armeense genocide en ex-bestuursvoorzitter van het onderwijsgedrocht Ibn Ghaldoun in Rotterdam. De school waar de examens uit een op een kluis lijkende bezemkast werden gejat door één of andere Ali Baba en op internet te koop werden aangeboden. DENK is altijd boozzz. Van GroenLinks, Partij voor de Dieren, het CDA weet je één ding zeker. Die willen meer macht naar Brussel. Ook de zogenaamde twijfelaars van de Christen Unie en de SGP tekenen gewoon bij het kruisje als Brussel dat vraagt. Laat ik het simpel houden. Een stem op een kartel partij en aanhang is een stem op minder Nederland en meer Brussel. De VVD, de PvdA, het CDA, D'66, GroenLinks, de christelijke partijen, het gezwel DENK, de Partij voor de Dieren zijn pro-EU. Wat ze ook roepen. Met stuk voor stuk hun eigen agenda en eigen eisenpakket. #stemzeweg

Partijen als de PVV, het Forum voor Democratie en de SP zijn of anti-EU of in ieder geval EU kritisch. Die tekenen niet gedwee op commando. No way! De keus is morgen aan de kiezer. Aan jullie. Ik weet in ieder geval waar ik niet op ga stemmen. #stemzeweg

[peterpijls1965]

VERVAL IN EEN POSTMODERN LUNAPARK

Ik deel online al 9 jaar foto's, teksten en clips die direct of indirect iets zeggen over mijn mentale en fysieke herstel, maar mogelijk ook over mijn slechte smaak en bijna postmodern vrijblijvende selectiecriteria. Het betreft niet zelden ook werk van kunstenaars die het beter kunnen dan ikzelf. Bijna iedereen dus, want ik ben een dilettant uit overtuiging, al boekte mijn mogelijk wat chaotisch aandoende approach verrassend veel resultaat. Tot voor kort viel dat gelukkig bijna niemand op. Ik ben namelijk een marginale prutser die niet uit is op herrie of provocatie. Het gaat beter met me dan ooit. De meesten verheugt dat. Een enkel dwaallicht wordt er hysterisch van. Dat past, vrees ik, helemaal in een tijdsgewricht waarin de geindustrialiseerde consumptiemens tot grotesk aandoende vormen van gelijkschakeling en targetfetisjisme wordt gedwongen, met eclatant succes trouwens. De uitvallers, ik en nog wat lucky little shits, worden gelukkig gepromoveerd tot marginalen die de onvermijdelijke fall out vormen van een dolgedraaid mens- en wereldbeeld dat vormen van psychopathologisch wangedrag verwart met succes en mijn soort winnaars degradeert tot gratis schietschijven zonder recht op vrijheid van meningsuiting en met een verplicht verslavingsabonnement op psychofarmaca en ander sederend snoepgoed. Ik deed er jaren uit overtuiging aan mee, en ik had het niet willen missen. Er gaat weinig boven 3 Xanax met 6 Bloody Mary's en 2 gram wiet uit Midden-Limburg. Tegenwoordig ben ik clean en alleen nog hooked aan schoonheid, verval, decadentie en vooruitgangsoptimisme. Het is gratis en bevordert levensgeluk en algemeen welbehagen. Ik geloof dat ook daarom een te verwaarlozen minderheid van jaloerse, intolerante sektariers zo tekeer gaat tegen happy losers zoals ik. Het stimuleert mij hevig op de ingeslagen weg door te gaan, ook omdat Mark Zuckerberg me net appte dat hij me best een aanwinst vindt voor het online lunapark dat sommigen verwarren met de realiteit. Mijn beste psychiater noemde dat een onbewuste psychose. Zelf denk ik dat het verschil tussen zogenaamde waanzin en normaliteit in het geheel niet bestaat. Laten we dat zo houden.

Foto Mike Kelley.

[defke]

Degryse ongemeen hard voor Standard: "Als je met al die prutsers die daar rondlopen niet eens mag invallen, stop er dan mee"

Degryse ongemeen hard voor Standard: “Als je met al die prutsers die daar rondlopen niet eens mag invallen, stop er dan mee”

Johan Walckiers Marc Degryse is heel hard voor Standard na de Clasico Foto: © photonews Anderlecht-Standard was nu niet meteen de leukste wedstrijd om naar te kijken. De Rouches waren gekomen om te verdedigen en te speculeren op de counter. Marc Degryse kon het schouwspel alvast niet smaken. “Wat was dat voor iets? Niet. Om. Aan. Te. Zien. Als ik dan nadien hoor en lees dat Standard zijn best…

[hypeoftheday]

Mijn kind is een prutser

Daar wringt hem meteen het schoentje bij deze hype. Heel wat van de Made in China-fidget toys die online worden aangeboden, zijn gemaakt én ... from Google-melding - Hype https://ift.tt/3cJCpR5 via IFTTT

[woutervanvolsem-blog]

Film: Patrick

Ik ben naar deze film van Tim Mielants gaan kijken. Dit was zijn regiedebuut en de film behaalde vier sterren in DeMorgen. Voor deze filmrecensie heb ik gebruik gemaakt van een artikel(https://www.demorgen.be/tv-cultuur/de-patrick-allemaal-in-ons-blootje-als-de-prutsers-die-we-zijn~b0248b14/) van DeMorgen.

Ik was zeker en vast wel verwonderd door deze Vlaamse film. Naar mijn mening zijn wij ook het enige land waar een film kan gemaakt worden over een super simplistisch onderwerp. Wanneer Patrick zijn vader sterft, gaat het vooral om de zoektocht naar zijn hamer en het runnen van de camping. Dat is dan ook waarom de film bijna volledig over de zoektocht gaat van een hamer.

Als je een film veel wilt verkopen moet je in Vlaanderen er gewoon een bekende naakte acteur in stoppen. In dit geval was die rol dus weggelegd voor Kevin Janssens. Een film met als decor een nudistencamping. Dat trekt wel volk zou je dus denken? Helaas heeft dit niet uitgepakt. Na 1 week was de film nog maar 6.500 keer bekeken en dat is absoluut geen topcijfer.

Ik heb echter wel nog genoten van deze film. Ondanks het feit dat het verhaal naar mijn mening niet erg sterk is opgebouwd, is het wel amusant om naar te kijken en van te genieten. Ik ga u natuurlijk niet te veel over de film vertellen. De vraag is natuurlijk: “Vindt hij zijn hamer of niet?”  Als u dit wilt weten, moet u hem maar gaan bekijken in de cinema. 

Wat ik wel kan vertellen is dat de reacties van Patrick op de nudisten die in opstand komen en de camping zelf willen regelen hilarisch en soms schokkend zijn. Patrick lijkt misschien niet erg stoer, maar kan toch uit een onverwachte hoek komen.

Dus als u een echte Vlaamse film wilt gaan zien, is dit zeker een aanrader,

Wouter Vanvolsem

[nature-played-a-trick-on-me]

Wat een fucking prutsers bij DUO!!!!!! Krijg geen tegemoetkoming scholieren meer ook al beloofde duo dat het vanzelf overschakelt naar t volgende leerjaar. Was dus niet.

Belt m'n vriend met DUO, ja zo en zo moet je dat doen, leuk leuk leuk. Wij dat doen.

Nu krijg ik zelfs geen studietoeslag meer. Wel een bevestiging dat ik nu vavo ga doen (net als vorig jaar mr okay) maar geen geld en duo denkt nog steeds mijn opleiding is afgesloten

WAAROMA OOK GEEN GELD VAN DE GEMEENTE ECHT FUCKKK IK HEB NET AL 1200 EURO LESGELD BETAALD!! En dan heb ik ook nog lessen van een kwaliteit waar je absoluut geen 1200 voor wil betalen lmao

Nu mag ik leven van mijn spaargeld ook al heb ik absoluut recht op tegemoetkoming scholieren én studietoeslag

[dv-vilt]

Harusmuze #357

22b84b

357 – gelukkig kan de waarheid wat rusten terwijl ze verandert!

hexagram 36 – 明夷 – míng yí – “Helderheid Verbergen”

Lees over het Harusmuzeprogramma

Bekijk alle Harusmuzes

Harusmuze Doc

input

https://dirkvekemans.com/2018/09/16/harusmuze-91/

commentaar

de heraklietenkliek, een bont gezelschap van onverbeterlijke prutsers, heeft het moeilijk om het eens te raken over…

[dwalendinhetniets]

I'm reading Pride & Prejudice and i'm now at the part where Mr.Darcy proposes to Elisabeth (while ditching on Jane) and he really thinks she will marry him by him saying: yeah so i have all these feelings for you against my will and against reason but they are here so will you please marry me so we can get this over with

Like whut

[fabianbosscher-blog]

Goedkope gerechten: ook met een klein budget zet je voor jezelf en je gasten grootse gerechten voor een kleine prijs op tafel

Heb je geen zin meer in die opgewarmde ovenpizza’s of kant en klare maaltijden en ben je wel eens toe aan wat anders? Maar is je bankrekening niet echt toereikend en wil je toch een lekkere maaltijd voor jou en je gasten op tafel zetten? Goedkoop-eten.nlhelpt je uit de brand en verzameld speciaal voor jou dagelijks de lekkerste en bovenal goedkope gerechtendie geschikt zijn voor iedereen.

Goedkope gerechtendie lekker en gezond zijn. Dat kan toch niet samen?

Ja zeker wel! Goedkoop-eten.nlverzameld dagelijks goedkope gerechtendie goedkoop, lekker en snel te bereiden zijn. Daarnaast leggen zij de focus op gerechten die eveneens ook nog eens gezond zijn en voor iedere prutser in de keuken geschikt is om te bereiden.

De recepten die op de website worden aangeboden, worden stap voor stap uitgelegd met behulp van een duidelijke uitleg en in veel gevallen bieden ze ook extra ondersteunend materiaal zoals diverse video’s waarin de gerechten bereid worden. Superleuk om naar te kijken en daagt je ook persoonlijk uit om aan de slag te gaan!

Goedkoop-eten.nl

Goedkoop-eten.nlgeeft je de mogelijkheid om op zoek te gaan naar recepten voor ontbijt & lunch, avondeten en ook voor de (kleinere) hapjes. Ze bieden je recepten aan die actueel zijn en ook erg nauw aansluiten bij de doelgroepen waar Goedkoop-eten.nlop focust. Namelijk mensen die net niet breed hebben (dan moet je denken aan studenten en bijstandsgezinnen) en die op zoek zijn naar een bron waar zij inspiratie en tips kunnen verkrijgen zodat ook zij kunnen genieten van lekker eten, wat niet al te moeilijk is om te bereiden en bovenal geen grote aanslag is op die persoon zijn portemonnee. Daarnaast zijn ook de recepten natuurlijk geschikt voor mensen die willen bezuinigen (geldbewuste huishoudens) en singles, die vaak geen zin hebben om lang in de keuken te staan maar snel en makkelijk een maaltijd willen bereiden.

Tot slot biedt Goedkoop-eten.nlgebruikers ook de mogelijkheid om hun eigen ideeën, recepten, tips en tricks op te geven. Goedkoop-eten.nlheeft namelijk een pagina ingericht waar men zo zijn of haar eigen recepten kunnen kan insturen. Zij beoordelen vervolgens of het recept compleet, relevant en toepasbaar is voor op de website. Mocht dit het geval zijn, dan is de kans groot dat je recept een keer op Goedkoop-eten voorbij ziet komen.

Dus bij Goedkoop-eten.nl kun je terecht voor adviezen als je goedkoop gerechtenwilt bereiden, maar ook voor andere tips en tricks. Daarnaast ligt de focus niet alleen op het aanbieden van recepten, maar ook op het feit dat zij ook de gebruikers zelf aansporen om de keuken in te gaan.

[herentwee]

H2 BREEKT HET INTERNET

Lieve fans,

Ondertussen heeft iedereen het erover. Heren 2 gaat weg bij Apeliotes! WHAAAATTTnomoney?!!

Het einde van een tijdperk dat voor eeuwig leek te duren. Iedereen is in shock, om de welbekende gemoederen te rusten heeft Hockey.nl heeft er zelfs een artikel over geschreven:  https://hockey.nl/apeliotes-gentlementwo-vertrekt (let op: vanwege drukte op de site kan er staan:  "404 - O jee, deze pagina bestaat niet (meer)!", gewoon blijven proberen)

Met deze (inter)nationale belangstelling komt ook de nodige overlast. Zo kregen wij enkele sollicitaties binnen van onder andere (algoritme: "anonimiteit" aan) Bobert Bemperman en Billy Bakker die graag bij ons willen hockeyen. Het enigste wat ik kan verklappen is dat dit grote namen zijn binnen het hockeywereldje. Maarja er waren maar 3 vragen te stellen: Hebben ze rood haar? nee! Zijn ze flitsend? nee! Kunnen ze concurreren met onze Rode Flits? NEEN!

We zijn op dit moment nog wel in onderhandeling met een half-god die duidelijk bij ons hoort. Hij is zelf alleen nog aan het twijfelen omdat hij niet zeker weet of hij wel alles kan waarmaken. Of hij wel groots genoeg is om in ons gezelschap te kunnen zijn. Hij heeft geweldige dribbels, kan slepen, een mooie baard en een onwijs grote passie voor hockey.

Over passie voor hockey gesproken (bam bruggetje) nadat wij 3 weken geleden Beuningen heren 3 hebben afgedroogd met 10-0 (oké ze waren maar met 9 man en het broertje van Bolf (lees: Bim) sloeg er nog eentje het ziekenhuis in, maar toch). Stonden wij zondag 13 mei klaar om te strijden tegen Beuningen heren 4. Vlak voor de wedstrijd begon kwam iemand van het bestuur van Beuningen nog naar ons toe met de vraag of we volgend jaar naar Beuningen wilde komen. Half kotsend zeiden wij: nee! Je moet even begrijpen dat Beuningen in het prachtige boerenlandschap ligt en dat ze net hadden gemest dus het rook er net als een toilet waar Bukas net op had gezeten. (algoritme: "anonimiteit" uit). Als Ebola een geur had, dan was het dat!

Goed met een wasknijper op onze neus en braaksel op onze t-shirts begonnen we met onze warming up. Spannende wedstrijd! Na 5 minuten stond het al 0-2 en in de rust wist eigenlijk niemand meer hoeveel het stond. Nadat Joep nog wat uitleg gaf over de tacktiek dat werd ontvangen met een JAAAA JOOOEPP, zuchttt! (Joep probeert te veel uit te leggen en praat te veel, is aan dit verslag niet af te lezen hè toch? nee valt wel mee denk ik) gingen we door en uiteindelijk met 0-12 gewonnen, boom! Zelfs Sjaak èn Jur hadden bijna gescoord...

Na de wedstrijd was het nog even bier drinken en Beuningen heren 1 kijken, prutsers.. We hebben maar 4 doelpunten gezien, saaie wedstrijd dus. Beuningen kwam ons nog verleiden met een oude taart die ook nog een appeltaart vast had. De appeltaart werd verslonden net als die oude taart door iemand uit ons team die daar ervaring mee heeft (inside joke, choochoo). Na die heerlijke appeltaart hadden we wel zin in nog meer lekker eten dus hadden we een hoogwaardige restaurant opgezocht. We konden er geen tafel reserveren, maar we hadden wel onwijs snel ons eten en de speeltijd buiten was uitermate geschikt geweest als het niet zou regenen.

Man wat zijn wij toch goed.

Doei!

[tantecarine-blog]

Vijf ballen voor een Frank

Dorpskermis. U kent er allemaal wel zo ene, de krachtpatser met gouden tanden die vanop 20 meter afstand al de blikken van de plank werpt met maar één bal. Uzelf, bijgenaamd de kleine man, wil ook eens uitpakken. Om te tonen aan uw fans hoe stoer je wel bent. Mis, net ernaast, de vijf ballen die u kreeg, belanden op de schoen van de kraamuitbater en sterven een stille dood achter de toog. Dit is zowat de wedstrijdsamenvatting van dinsdag in het Parc des Princes.

De krachtpatser heeft geen stamboom, geen geschiedenis, geen bezieling, geen sfeer, geen traditie. Hij is amper 40 jaar oud, blinkt langs alle kanten, heeft gouden schoenen en een jasje met veel bling bling. Hij denkt in het Qatarees, drinkt Emiratensap, eet kaviaar, denkt magisch te zijn…

De kleine man zit er minder warm in. Zijn portefeuille is niet “made in Qatar” maar heeft wel voldoende cash om rond te komen. Had al wel eens verkeerde financiële beslissingen genomen, sprong soms te kwistig om met de centen, deed verkeerde aankopen, huurde al eens vervallen panden en verhuurde of verkocht zijn schoonste waar. Maar er is die traditie, geschiedenis, gloriejaren, een stamboom, een echte club, liefde, passie en vooral een ziel.

Bij de loting wisten we het al. Dit wordt een moeilijke verplaatsing. Zowel voor de ploeg als voor de gewone supporters. Frankrijk doet volgens een dorpslegende altijd moeilijk. Een beetje verder onderzoek maakt al gauw duidelijk dat het net RSCA in samenspraak met de ordediensten verantwoordelijk is voor de manier waarop men zich mag verplaatsen. Combiregeling: U zal in konvooi naar het oorlogsgebied worden begeleid, u zal geen alcohol drinken, u zal niet naar het toilet gaan van Rekkem tot Parijs, u zal gehoorzamen naar wat wij u dicteren.

Wel, Carine zou Carine niet zijn moest ze daar geen mouw aan passen. In Parijs en in dat stadion zou ze geraken, zonder die dwaze combiregeling. Vrij verkeer van personen, weet-u-wel.

Tickets? Laat die toch bestellen door een Française. Hotel? Niet te dicht bij het stadion, stel dat de gastenlijsten worden opgevraagd door de politie.

Die tickets stonden op onze naam, er werd geen nationaliteit gevraagd. Het hotel lag dicht bij de Moulin Rouge, wie zou ons daar nu komen zoeken.

We komen vrij laat op de avond toe in Parijs, er moest die maandag eerst nog gewerkt worden. Nadat we de eerste de beste pitazaak waren binnengestapt, begon de ontdekkingstocht van de lichtstad. Na een eerste stop bij “Le Petit Poucet” wisten we dat het een duur tripje zou worden. 8 euro voor een pintje en dan zaten we nog niet eens op het terras.

De twee heren in het gezelschap wilden tetjes zien, naar de Moulin Rouge. “Gastjes, in de Moulin Rouge zie je geen tetjes, er plakken stickers of pomponnekes op de tepels en het is er schandalig duur”. Toch ne keer kijken… 175 euro voor een soirée met buiken en billen en weinig borsten, de heren bedanken vriendelijk. Het etablissement net naast de molen bracht al even veel entertainment. Schaars geklede, uitdagende, seks-dorstige locals. Ze geilden mekaar zodanig op dat de dansvloer er plakkerig van werd. Na een rondje is de pot weer op. 23 euro voor een platte Pepsi en twee pintjes. Kijk daar, zo een grote, ik zou ze wel doen… Die grote blonde had ook enorme voeten en baardgroei, ik zeg het maar! De avond wordt afgesloten in een Irish Pub, alwaar twee heren uit Glasgow de boel uitbaten en ons alvast tips en tricks meegaven voor onze volgende verplaatsing. Doe maar een shotje Jack Daniels, als slaapmutske. Internationale heiligschennis ten top.

Ondertussen mag Jacques Dutronc zijn stem al beginnen smeren, il est presque cinq heures.

Slaapliedjes hoeven we niet, de ene snurkt al luider dan de andere. Het Ibis hotelbed is zalig zacht. Rond 10 uur gaat het eerste oog open, gelukkig is er ontbijt tot de middag! We steken ons vol met van alles, zelfs mijn handtas is hongerig en wil een mandarijn en een appel. Ik geef haar dat, anders blijft ze zagen.

La Butte de Montmartre is vlakbij, daar is het eerste toeristentrekpleister. Mijn Nikon draait overuren, altijd bang dat ik met te weinig foto’s thuiskom. Le Sacré Coeur is echt mooi, het zonnetje schijnt erop en het is zalig genieten. Zouden de 250 supporters die beslisten om als vee behandeld te worden al klaarstaan om te vertrekken? Mijn zorg niet, even een terrasje doen achter de Place du Tertre. Achter ons een koorddanser, stiekem hoop je dat die met zijn klikken en klakken naar beneden dondert. De man doet dit al iets langer en is een kei in zijn vak, respect daarvoor.

We verplaatsen ons verder met de metro trekken naar de Champs Elysées. Even poseren voor de Arc de Triomphe, in de hoop dat het ons geluk brengt deze avond. Ikzelf plak al gauw aan de Vuitton etalage vast, ik wil ze allemaaaaaallll! Iemand die kan voorschieten alstublieft? Niemand meldt zich. Die ene Japanner die net buitenkomt met 7 tassen krijgt een boze blik van me. Er staan een paar sportwagens naast de winkel. Je kan er tegen betaling een ritje mee maken. Een rode Ferrari en een rode Lamborghini. Fout zooo fout, een Lamborghini moet gewoon geel zijn! Prutsers! Een middagmaal bij Fouquet’s zit er niet in. De prijzen vallen wat tegen en de porties ook waarschijnlijk.

De tocht gaat nog even verder en we maken veel gebruik van de metro dagpas voor maar 7,50 euro. Deze keer naar Galeries Lafayette. Je moet de glazen koepel gewoon gezien hebben. Even gratis parfumeren, sproei maar eens goed door met die Twilly van Hermès. De heren hadden bijzonder veel interesse voor parfum en crèmes… Carine probeer die eens, stel daar eens wat vragen, blijf hier eens hangen. De dames die achter de toogjes stonden, waren hun doelwit verdekke. Ondertussen stonk ik naar alle geurtjes samen.

De Ice Cube bar op het 7

de

verdiep met veel te dure pintjes en koffie wacht op ons. Het is er zalig genieten van het uitzicht over de stad, ge leeft maar één keer dus komt er een tweede rondje. Ik kon hier zo in slaap vallen in de lounge zetels.

Nog snel een degelijke hamburger achter de kiezen slaan in een plaatselijke bistro met veel te kleine tafeltjes. Weer een metroritje terug naar ons hotel, extra muts en sjaal op en dan richting Parc des Princes. Ik heb stress, bang om de toegang geweigerd te worden wegens Belgische identiteitskaart. Met kosten en al 115 euro voor dat ticket opgehoest, het zou zonde geweest zijn.

« Ouvrez vos vestes et vos sacs s’il vous plait », dat doen we dan omdat het vriendelijk gevraagd wordt, nadien komt er nog een tweede controle en geraken we binnen zonder een identiteitsbewijs te tonen. Dat ging vlotjes! Het is 39 jaar geleden dat ik hier kwam, toen was het nog gewoon Parc des Princes. En speelde het grote Anderlecht tegen Austria Wien, de finale van de Beker de Bekerwinnaars. Ik was iets kleiner dan vandaag de dag maar herinner het me alsof het gisteren was. “As we de finale speile, goen me noe Paraais kinneke” hadden vader en moeder toen beloofd. En zo geschiedde. Den tuuveneir eit daan oevend getuuverd. Raymond la Science, c’est magique.  Nu is het “Parc des Princes du Qatar” geworden, de tovenaars bevinden zich aan de overkant. Ik vrees voor dezelfde uitslag als 39 jaar geleden. Toen was het 4-0, met een geniale Van Binst en een heerlijke Robby Rensenbrink ( ja, die niet met me wilde trouwen toen ik hem als 3 jarig ukje een aanzoek deed).

« Bonsoir madame, bienvenue au Parc des Princes. Je vous souhaite un bon match ». Welopgevoed zijn ze wel die Fransen, als dat maar blijft duren. Een halfuur slaagt Anderlecht erin om de 0-0 stand vast te houden. En dan breekt het. Tot moes geslagen, met teveel respect spelend, van het veld gespeeld met het grootste gemak. Om niet op te vallen staan we recht bij de 1-0, 2-0… aarch derde keer rechtstaan (aan mijn snuit kan je zien dat ik helemaal niet voor Parijs ben gekomen), hopla nog een vierde keer rechtstaan. De 5-0 blijf ik gewoon zitten. We druipen af, we hebben voor 115 euro voetbal gezien, maar niet aan de goede kant. Hein is toch geen tovenaar en op het veld staat geen Rensenbrink. Hé gasten, proberen we tot bij de spelersbus te geraken?

Tot aan de tanden gewapende politiemannen weigeren ons de toegang tot al de zijstraatjes die ons naar de vermoedelijke spelersuitgang moeten leiden. Ik blijf stappen, we geraken er wel ergens door. Grote omweg maar in de verte blinkt de spelersbus. Langs een parkje geraken we dichterbij, maar een hek staat in de weg. Ik klim op geheel niet elegante wijze op dat hek en kies om me te laten naar beneden glijden in plaats van te springen. Beste keuze, want wat ben je met een gebroken been in Parijs? Beter een gescheurde broek dacht ik.

Achter tralies maar binnen bereik, de gesneuvelde helden van de avond. Nee, wij komen niet voor Neymar, Cavani en Mbappé. Wij komen voor Boeckx, Dendoncker en Stanciu en veel meer. Elk van hen komt een praatje maken. Selfie tijd, niet dat we nog nooit op de foto zijn gegaan met elk van hen, maar gewoon dat moment vastleggen doet deugd.

De 250 supporters zullen ondertussen wel in konvooi naar huis rijden, met ook voor hen de 5-0 achter de kiezen. Wel, ik verkies deze manier. Vrij als een vogeltje, mijn goesting doen in Parijs.

De bus verdwijnt richting centrum. Ons hotel heeft 2 sterren minder en we verplaatsen ons met de metro. Nog ééntje drinken en toch nog iets eten, want morgen wacht alweer een nieuwe dag. De Eifeltoren, van ver al gezien en voor mij niet de eerste keer. Maar het is een verplichte stop in de lichtstad. Via booking.com had ik korting op verschillende attracties, ook op een boottochtje. Met een glas champagne en veel gezaag overtuigen we de man met het petje en zonnebril dat we echt wel een boottochtje willen maken. Hij wou liever iets gaan drinken met een lokale schone, maar ietwat tegen zijn zin stapt hij toch de boot in. Een uurtje varen op de Seine, kopjes naar links, kopjes naar rechts. Als een Japanner moet ik alles vastleggen met mijn Nikonnetje. Ik ben altijd bang dat ik te weinig foto’s ga hebben. Ik had er meer dan genoeg. Het is mooi geweest en we hebben genoten, we trekken rond 16 uur naar huis. Bijna geen file op de weg, ik val in slaap op de achterbank. Oeps, één oog gaat open. Arras, dat zegt me iets. Ah, mijn favoriete Fransman Maxime woonde hier. We stoppen omdat we honger hebben. Nu wil ik naar huis, er wacht daar een verhongerde echtgenoot en kat en hond die me zullen overladen met kusjes en knuffels. De echtgenoot straalde, hij had twee dagen doosjes gegeten en verlangde naar een biefstukje. Hij kreeg dat, overgoten met verhalen en belevenissen uit Parijs.

Gij loopt zo raar? Mijn te kort slaapkleedje toont teveel vlees. Wat is dat, die plek? Wat hebt gij uitgestoken? Er stond een hek in de weg en ik moest daarover schatje. In de weg van wat? Awel de weg naar de spelersbus. Maar kieken, ge ziet die gasten bijna elke week, die zijn u ondertussen al beu gezien…

Ik ga slapen met een 50 tinten paarse plek op de bil, Souvenir de Paris!   

[peterpijls1965]

Rob Scholte.

View this post on Instagram

A post shared by Peter Pijls (@peterpijls)

Rob Scholte

VERVAL IN HET ONLINE LUNAPARK

Ik deel online al 9 jaar foto's, teksten en clips die direct of indirect iets zeggen over mijn mentale en fysieke herstel, maar mogelijk ook over mijn slechte smaak en bijna postmodern vrijblijvende selectiecriteria. Het betreft niet zelden ook werk van kunstenaars die het beter kunnen dan ikzelf. Bijna iedereen dus, want ik ben een dilettant uit overtuiging, al boekte mijn mogelijk wat chaotisch aandoende approach verrassend veel resultaat. Tot voor kort viel dat gelukkig bijna niemand op. Ik ben namelijk een marginale prutser die niet uit is op herrie of provocatie. Het gaat beter met me dan ooit. De meesten verheugt dat. Een enkel dwaallicht wordt er hysterisch van. Dat past, vrees ik, helemaal in een tijdsgewricht waarin de geindustrialiseerde consumptiemens tot grotesk aandoende vormen van gelijkschakeling en targetfetisjisme wordt gedwongen, met eclatant succes trouwens. De uitvallers, ik en nog wat lucky little shits, worden gelukkig gepromoveerd tot marginalen die de onvermijdelijke fall out vormen van een dolgedraaid mens- en wereldbeeld dat vormen van psychopathologisch wangedrag verwart met succes en mijn soort winnaars degradeert tot gratis schietschijven zonder recht op vrijheid van meningsuiting en met een verplicht verslavingsabonnement op psychofarmaca en ander sederend snoepgoed. Ik deed er jaren uit overtuiging aan mee, en ik had het niet willen missen. Er gaat weinig boven 3 Xanax met 6 Bloody Mary's en 2 gram wiet uit Midden-Limburg. Tegenwoordig ben ik clean en alleen nog hooked aan schoonheid, verval, decadentie en vooruitgangsoptimisme. Het is gratis en bevordert levensgeluk en algemeen welbehagen. Ik geloof dat ook daarom een te verwaarlozen minderheid van jaloerse, intolerante sektariers zo tekeer gaat tegen happy losers zoals ik. Het stimuleert mij hevig op de ingeslagen weg door te gaan, ook omdat Mark Zuckerberg me net appte dat hij me best een aanwinst vindt voor het online lunapark dat sommigen verwarren met de realiteit. Mijn beste psychiater noemde dat een onbewuste psychose. Zelf denk ik dat het verschil tussen zogenaamde waanzin en normaliteit in het geheel niet bestaat. Laten we dat zo houden.