#warszawa 1962

[plastycznyonline]

Odwiedziny portugalskiego artysty Carlosa Botelho w Warszawie w 1962 roku były niezwykłym zderzeniem kultur i estetyk. Botelho, znany z unikalnego stylu przenikającego realizm z subtelną nutą melancholii, w polskiej stolicy odnalazł inspirację do stworzenia wyjątkowych prac. Choć Warszawa była jeszcze miastem w odbudowie po zniszczeniach wojennych, Botelho dostrzegł jej dynamiczny rozwój oraz kontrasty, które wyraził w swoich rysunkach i obrazach, łącząc architektoniczne detale z wrażeniem zmieniającego się krajobrazu miejskiego. To osobliwe spojrzenie obcego artysty na Warszawę stanowił cenne świadectwo epoki oraz wzbogaciło polsko-portugalskie kontakty artystyczne.

[subzeroiceskater]

"I tell my piano things which once I used to tell you."

This is about four loosely connected...stories, kinda. Works would be the better word since a couple of these aren't stories, but taken as a whole, they do share a common theme.

Blumenkranz

Ballade in the Arctic

Café Woman goes back to Warsaw

Two characters I've never drawn before watch a movie

Tentatively calling these the "Chopin series" aka "I tell my piano things which once I used to tell you."

From this letter by Chopin

Nie uwierzysz, jak dla mnie teraz Warszawa smutna; gdyby nie to, że familia mi uprzyjemnia, to bym nie wysiedział. – A jak to przykro nie mieć pójść do kogo rano, podzielić z nim smutku, radości; jak to niegodziwie, kiedy coś cięży, a nie ma gdzie złożyć. Wiesz, do czego ta aluzja. Fortepianowi gadam to, co bym tobie był nieraz powiedział.

A translation from 1962

You wouldn't believe how depressing Warsaw is for me just now. If it were not for my family's devotion I could not put up with it. How awful it is to have no one to go to in the mornings, no one with whom to share one's joys and sorrows. It is dreadful, when something weighs on your mind, not to have someone to whom you can unburden yourself. You know what I am referring to. I tell my piano things which once I used to tell you.

Though it has a "real" title which is REALLY dumb and silly and will only be revealed when they're all finished. If I want to be literary the actual title is based on "Orpheus in the Underworld" but only vaguely. It's really stupid.

I wanted to put these down because I conceived of them as a group, even if in execution they seem disparate, and I want to future proof them a bit. At some point it will become clear what exactly I'm getting at, and maybe somebody will accuse/plead/point that I am going...overboard? Going further than I should have so I just want to be able to go back and point to this post. "Haha, nah, I planned them all like this. The original ideas were all thought of in the span of a few minutes and then slowly deliberated since the beginning of this year." Channeling my past annual Valentine energy into thinking about the whole thing. Yeah, yeah, I'm putting way too much stock at someone else actually caring about it, so I guess it's just the principle of thing. My principle--pride and selfishness. Wiesz, do czego ta aluzja.

ETA for finishing everything is sometime before the year ends, ideally before the mid-point (May-June). If not, well, it's not like anyone else will be disappointed but me.

[departamentorg]

1962 rok - Agrykola Łazienki Warszawskie Jesień - Stara Warszawa w Kolorze kolor UHD 4K Plakat

[ultraheydudemestuff]

St. Stanislaus Church (Shrine Church of St. Stanislaus)

3649 East 65th Street

Cleveland, OH 44105

St. Stanislaus Church, officially the Shrine Church of St. Stanislaus, is the home of a Catholic parish within the Diocese of Cleveland. St. Stanislaus is one of the major historic centers of Polish life in Cleveland, Ohio, especially for Poles with roots in Warsaw and surrounding areas, and is often called the mother church for Cleveland's Polish population. The shrine is located at the intersection of Forman Ave. and East 65th St., in a part of the South Broadway neighborhood previously known as Warszawa; today the area is known as Slavic Village.

The year 1868 marks the beginning of the Catholic Polish immigration to Cleveland. It was then that a few families of Poles settled in the "Forest City." By the end of 1873 their number so increased that Bishop Richard Gilmour found it necessary to organize them into a separate congregation. As they were too poor, and too few in number, to build their own church, Gilmour gave them the use of St. Mary's on the Flats. Catholic Poles of Cleveland were the last to occupy St. Mary's on the Flats, the first Catholic church building in Cleveland, from 1872 to 1879, before organizing as the St. Stanislaus congregation.

The Congregation was founded 1873 — about 25 years after the Diocese of Cleveland was erected by Pope Pius IX and about eight years before obtaining the current property. For the pastoral care of Polish language speakers, Gilmour commissioned Father Victor Zareczny to look after their spiritual interests, which he did from December, 1873, until October, 1877, when Father John A. Marschal was appointed the first resident pastor for Poles. This position he held until January, 1879, when Father Wolfgang Janietz succeeded Father Marschal. In August, 1881, Janietz secured a site at the north-east corner of the intersection of Forman St. and Tod (East 65th) St., in the southern part of Cleveland, where most of the Poles had settled, near to the Cleveland Rolling Mills, which was located near present-day Jones Rd. and Broadway Ave., where many of them had found employment. The property cost $3,000, and comprised thirteen lots, forming a square plat of land, with ample room for all the parish buildings. On the east side of these lots Janietz had a plain frame, 35 ft. by 86 ft., building erected. The upper story served as a temporary church, and the lower story as a school. The building cost $4,600. It was dedicated to St. Stanislaus of Szczepanów by Gilmour, on Sunday, November 13, 1881.

Anton Francis Kolaszewski received Holy Orders on July 1, 1883, from Gilmour. His first assignment as a priest, a few weeks after his ordination, was as the first resident pastor of St. Stanislaus Church, replacing Janietz. Kolaszewski had the frame church enlarged in the following year, at an outlay of $1,500, to accommodate his rapidly increasing parish. In August, 1886, the foundation for the present church, 85 ft. by 200 ft., was begun, and the church enclosed during the following year. Locally made warm red brick and dressed stone were used in its construction.  Steadily it neared completion, until it was ready for dedication on Sunday, November 15, 1891. Boff, administrator of the diocese, performed the dedication ceremony. It has two spires, each 232 ft. in height, and its architecture is pure Gothic. It cost nearly $150,000, inclusive of altars, pews and statuary.   Others wrote it cost $250,000. A parish school was opened simultaneously with the original church, and had been under the care of Sisters of St. Francis. The attendance, in 1903, was about 1,000 pupils.

A tornado on April 21, 1909, destroyed the twin spires at the front of the church. They were rebuilt within the year. Saint Stanislaus’ original height was 232 ft. but currently is 122 ft. In 1962, St. Stanislaus built a new parish social center and gym complex across the street. In 1968, Cleveland Central Catholic High School was established at St. Stanislaus Parish. Cleveland Central Catholic and St. Stanislaus School have Masses in the church. In 1969 Cardinal Karol Wojtyła (the future Pope John Paul II) visited the parish. On June 22, 1976, it was added to the National Register of Historic Places. The building itself, listed as St. Stanislaus Church, and the neighborhood, listed as Warszawa Neighborhood District, are both on the National Register of Historic Places. The church and school buildings are listed together as a Cleveland Designated Landmark. In 2004, St. Stanislaus completed a $1.4 million renovation of the church's interior and on 8 May of that year, it was re-dedicated as the Shrine Church of St. Stanislaus. In 2008, the administration of the parish was transferred from the care of Sacred Heart Province of the Order to Assumption Province, which is the Polish-American province of the Order. In April 2007, a group of parishioners traveled to Kraków and brought back an icon, written in tempera by Polish iconographer Mado Anna Kucharska, depicting St. Stanislaus with John Paul II. The Main and Side altars of The Shrine Church of St. Stanislaus underwent renovation in February 2011. In 2011, after 105 years of service, the Franciscan order left the Shrine Church of St. Stanislaus.

[benkaden]

Ansichtskarte / Vintage Postcard

WARSZAWA Dom Chłopa [Bohdan Pniewski. Małgorzata Handzelewicz-Wacławek, Joanna Chmielewska, 1957–1962]

BIURO WYDAWNICZE "RUCH"

fot. Tadeusz Biliński

[tobudapestwithlove]

Varsó (Warszawa), 19-09-1962

Anyukám, Gyuri bácsi!

Megérkeztünk Varsóba, s már le is telt 2 szép nap. Ma este (szerdán) indulunk haza Gliwicébe. Itt egy olyan szállóban lakunk, mint Pesten a Royál. A Hotel Európa. Nagyon szép minden. Ma “vásároltam” - persze ezt csak idézőjelben lehet mondani, mert minden - minden nagyon drága! A Palinak is kaptam rejtvény újságokat. Ma beszéltem 2 hét alatt először hosszan magyarul. Csók: Gyuri

Csak az idő nem a legjobb! Egyébként ha minden jól megy, szombaton este 11 után érkezem a Keletibe a Warsawa - Szófia expresszel. Főzz vasárnapra valami jót, mert a csehekénél 2 napig nem eszem. Gyuri

Ez egy csodálatosan szép kis külön város Varsóban. Ez is elpusztult 44-ben, de újjáépítették a régi formában. Belül azonban a legmodernebb dolgok, központi fűtés, stb. Nagyon szép minden, sok csók: Gyuri

Warszawa - Plac Zamkowy // Castle Square // Place du Château

Random post || Postcards on Google Maps

[ausschweifungen]

Wladyslaw Kowalski and Barbara Lass in: Andrzej Wajda: Warszawa, in: L'amour à vingt ans (1962)

[barbarabymarta]

Barbara Kwiatkowska-Lass photographed by Jerzy Troszczyński, 1962

[airmanisr]

PZL-104 Wilga 35 by David G. Schultz Via Flickr: PZL-104 Wilga 35 (Golden Oriole) is a Polish designed and built short-takeoff-and-landing (STOL) Civil Aviation utility aircraft manufactured by PZL "Warszawa-Okęcie" with a production run from 1962 to the present.

[thisobscuredesireforbeauty]

Barbara Lass in the polish part of “L'Amour à vingt ans” (Love at Twenty) named “Warszawa” (Dir. Andrzej Wajda, 1962).

[warszawskisocmodernizm]

DWORZEC WARSZAWA OCHOTA

Dworzec Warszawa Ochota Al. Jerozolimskie 58 proj. arch. arch. Arseniusz Romanowicz, Piotr Szymaniak konstr. inż. Wacław Zalewski bud. 1962-63 r.

Przystanek kolejowy położony w sąsiedztwie jednego z najważniejszych węzłów komunikacyjnych tej części miasta, podobnie jak inne powojenne dworce kolei średnicowej, powstał po trwającym kilka lat procesie projektowym, obfitym w drastyczne modyfikacje koncepcji architektoniczno-funkcjonalnej. Zmieniała się zarówno lokalizacja peronów, forma dworcowego pawilonu jak i nazwa stacji, zwanej początkowo Warszawa „Zawisza”. Ostateczny rezultat, pozwalający zaliczyć dworzec do grona najambitniejszych polskich realizacji początku lat 60., był wypadkową dążeń nieskrępowanej wyobraźni i rozumu czysto praktycznego.

W przeciwieństwie do urozmaiconego i wyważonego formalnie dworca Warszawa Powiśle, rozpiętego między szczytem a podnóżami skarpy, dworzec Warszawa Ochota, położony w granicach wąskiego wykopu, posiada jedną istotną dominantę w postaci pawilonu kasowego zawieszonego nad linią torów. Łupinowy dach w kształcie paraboloidy hiperbolicznej jest nie tylko estetyczną fanaberią projektantów, odzwierciedla również układ komunikacji pionowej. W obniżonych narożnikach umiejscowiono schody łączące płyty peronów z poziomem ulicy. Efektowne zadaszenie podparte jedynie w trzech punktach w pełni pozwalają docenić niemal całkowicie przeszklone ściany. Dynamizm struktury został podkreślony przez mozaikowe, czarno-białe pasy rozciągające się między przeciwległymi krawędziami betonowej płaszczyzny.

Spośród użytych materiałów to beton najmocniej definiuje wygląd peronów i dwóch przerzuconych nad torami kładek. Nadwieszone chodniki oparto na nieotynkowanych, V-kształtnych słupach. Uwagę zwraca finezyjnie wykonane wyjście z peronów na wschodnią kładkę, w szczególności elipsoidalne zadaszenie schodów i ścianka z  kompozycją prostokątnych otworów.

Podobnie jak w przypadku innych warszawskich dworców, stan stacji systematycznie pogarszał się z biegiem lat. Zdemontowano neonowe elementy informacji wizualnej, zamknięto wyjścia z peronów ułatwiające przesiadki. Remont z 2009 roku poprawił jedynie stan pawilonu, który zresztą po ponad dekadzie znów nie jest w najlepszej kondycji. 12 września 2019 roku MWKZ Jakub Lewicki wpisał stację do rejestru zabytków.

Fot. cz.-b. CAF, H. Jurko 1962 r., fot. kol . H. Jurko 1963 r., WMP 2017 i 2019 r.

[agnes-ella]

Henryk Berlewi, Mechanofaktura

Henryk Berlewi, Mechano-faktura, biało-czerwono-czarna, 1924

Edward Hartwig, Henryk Berlewi - Modelki, 1962

[orange-photoproject]

Dzisiaj bez cytatu ale dodatek do wczorajszego zdjęcia i ciekawostka o #dworzecochota 🔽🔽🔽 Pawilon kasowy oraz zachodnia kładka nad torowiskiem wraz z zejściami na peron, są objęte ochroną konserwatorską. Oznacza to, że dworzec jest wpisany w rejestr zabytków województwa mazowieckiego. Dworzec został wzniesiony w latach 1962-1963 i stanowi przystanek na linii funkcjonującej na odcinku między dworcami Warszawa Wschodnia i Warszawa Zachodnia. Wybudowano go równocześnie z przystankami Warszawa Powiśle i Warszawa Stadion. Dach pawilonu kasowego zrealizowano przy użyciu konstrukcji stanowiącej paraboloidę hiperboliczną, pierwszy raz wykorzystaną w budownictwie w 1954 r.

[paszkielalicja]

Algorithmic reverb, 2019

2 boards with diagrams, mock up

Alicja Paszkiel, Alan Pawlak

This piece of art has been created during “Why you so late?” exhibition in the art gallery Punkty in Warsaw, as a collaboration between two high school friends, whose life paths went into separate directions after they started University in two different cities. Alan - studying audio engineering in Huddersfield, UK and Alicja – student of Architecture and Fine Art (Sculpture) in Warsaw, Poland are interpreting the main topic of the art exhibition by translating their own experiences into the language that can be understood in the area of the each other’s expertise.

Acoustic attributes of the room take a major role in how the sound behaves in the space and is being perceived by humans. Simple “clap” in the room will create a sound wave that will reach the listener in form of direct sound coming directly from the sound source and multiple reflections coming from the room boundaries, as the sound wave bounces of the room surfaces. Reflections will slowly fade out as they are absorbed by the room boundaries and lose their energy. This effect is known as reverb and its characteristics are highly depended on the room - its dimensions, objects that are inside and materials that it was made of. With digital signal processing, this effect can be simulated using particularly tuned, digital all-pass and comb filters. This has been presented in the well-known publication by Manfred Schroeder in his ��Natural sounding artificial reverberation" from 1962. An example of such a system can be seen in Figure 1, presented below.

Znamy się długo, choć już się nie widujemy, 2019

2 plansze z diagramami, makieta

Alicja Paszkiel, Alan Pawlak

praca wystawiona w ramach wystawy Dlaczego przychodzisz tak późno? w Galerii Punkty, Wybrzeże Kościuszkowskie 37, Warszawa

Ze wstępu teoretycznego: ,,Właściwości akustyczne pomieszczenia w ogromnym stopniu przyczyniają się do tego jak dźwięk zachowuje się w przestrzeni i jak jest przez nas postrzegany. Przykładowe klaśnięcie w pomieszczeniu sprawi, iż wywołana fala dźwiękowa dotrze do słuchacza bezpośrednio oraz w postaci serii opóźnionych fal odbitych od ścian. Z biegiem czasu odbite fale, w wyniku zjawiska pochłaniania, stracą energię, aż zostaną całkowicie zaabsorbowane. W ten sposób powstaje efekt znany jako pogłos. Dzięki cyfrowemu przetwarzaniu dźwięku efekt ten można zasymulować za pomocą odpowiednio nastrojonych filtrów grzebieniowych oraz wszechprzepustowych, co zostało przedstawione przez niemieckiego fizyka, Manfreda Schroedera, w jego publikacji Natural sounding artificial reverberation z 1962 roku.”

Praca powstała jako wspólny projekt kolegi i koleżanki ze szkolnych lat, których drogi rozeszły się po rozpoczęciu studiów w dwóch różnych miastach. Alan - student inżynierii dźwięku w Huddersfield, UK i Alicja - studentka wydziałów architektury i rzeźby w Warszawie, wspólnie odpowiadają na pytanie przewodnie wystawy i podejmują próbę przetłumaczenia swoich własnych doświadczeń na język, w obrębie którego pracuje druga osoba.

[komiksowenotatki]

[KN#202] Trofea 25.05.2019/Trophies - Komiksowa Warszawa 2019

Podczas tegorocznej edycji festiwalu Komiksowa Warszawa 2019, który jest częścią Warszawskich Targów Książki, skoncentrowałem się głównie na uzupełnianiu rozpoczętych serii. Starałem się unikać kupowania nowości i rozpoczynania kolejnych tasiemców. Oczywiście nie obyło się bez ciężkich wyborów. Nie kupiłem takich Paper Girls czy Odrodzenia, ale nie można przecież mieć wszystkiego.  

Wydział 7 – Jedyny nowy dla mnie tytuł kupiony podczas festiwalu, to trzy pierwsze zeszyty polskiego komiksu, na który czaiłem się już w tamtym roku. Posiadam okładki wersji kolekcjonerskiej i dodatkowo udało mi się zdobyć na nich podpisy i rysunki od części twórców.  Zwabiła mnie jego tematyka. Dzięki temu, że jest on wydawany w zeszytach, jego koszt pozwolił mi się z nim bliżej zapoznać. 

Myślę, że fragment oryginalnego opisu wystarczająco go przedstawia: 

Rok 1962, PRL, do życia zostaje powołana nowa jednostka w ramach struktur SB, Wydział VII Departamentu 4. Tajna grupa, która w zracjonalizowanym świecie ówczesnej Polski ma za zadanie zmierzyć się ze zjawiskami paranormalnymi.

Zabij Albo Zgiń – Czwarty i zarazem finałowy tom historii o zwykłym chłopaku, który przez demona został zmuszony do zabijania jednej osoby miesięcznie.

Bradl – Trzeci tom przygód Kazimierza Leskiego jednego z najlepszych polskich tajnych agentów. Pierwotnie przewidziana na dwa tomy, odnosząca sukces seria rozwija się dalej.

Bękarty z południa – Czwarty tom osadzonej na prowincji USA opowieści w brudnym i charakterystycznym stylu Jasona Arona. Z tego co mi wiadomo, kolejna część będzie za dwa lata, więc kupiłem, aby mieć to z głowy. 

Chew – Tom 9 oraz 10 tom przygód detektywa cybopaty. Seria ta zbliża się już do końca i zakończy się w tym roku. Jest to dla mnie istotne, ponieważ zbieram ją od 2015 roku. Po zebraniu całości, mam zamiar przeczytać ją od początku.

The Punisher – Z kartonów udało mi się wygrzebać dwa stare zeszyty Pogromcy z TM-Semic z tych których mi brakuje. Obecnie mam 47 z 54 zeszytów wydanych w latach 1990-1997.

[galeriakrakow]

Zamek biskupów krakowskich Siewierz

Założenie w Siewierzu stanowi przykład dobrze zachowanej trwałej ruiny zamku wzniesionego w 1. połowie XIV w. i wielokrotnie przekształcanego do XVIII w. Obiekt zawiera autentyczne relikty średniowiecznej warowni, jak również pozostałości nowożytnej rezydencji biskupów krakowskich z XVI-wiecznym system obronnym dostosowanym do użycia broni palnej. Jest ponadto istotnym dokumentem historii, związanym z dziejami Piastów śląskich, biskupów krakowskich oraz księstwa siewierskiego.

Historia W 2. połowie XIII w., za czasów przynależności ziemi siewierskiej do księstwa opolsko-raciborskiego, w miejscu ruin zamkowych istniał gródek kasztelański otoczony wałem ziemnym, zniszczony w czasie najazdu wojsk księcia Henryka IV Probusa w końcu XIII w. Przypuszczalnie w 2. ćwierci XIV w. wzniesiono murowane partie zamku, na co wskazuje pierwsza znana wzmianka o warowni siewierskiej z 1337 r., to jest momentu sprzedaży księstwa siewierskiego wraz z zamkiem Piastom cieszyńskim. W okresie tym warownia, rozlokowana na planie owalnym i złożona ze stołpu z końca XIII w. oraz budynku mieszkalnego od zachodu, otoczona było wałem ziemnym, fosą i murami obronnymi z wjazdem od południa, poprzedzonym mostem zwodzonym. W 1443 r. księstwo wraz z warownią stało się własnością biskupów krakowskich. Od tego czasu obiekt stanowił rezydencję biskupów połączoną z siedzibą urzędu starosty, kanclerza biskupiego, sędziów oraz wójtów. W latach 80. XV w. wzniesiono wieżę bramną z mostem zapadniowym od północy i zamurowano wjazd od południa, a także wybudowano od wschodu parterowy budynek. W 1518 r. umocniono północną część zamku wznosząc basztę ogniową (Wieżę Szlachecką) nad bramą wjazdową, poszerzając fosę i usypując przed murami zamku fortyfikacje ziemne, a ponadto we wschodniej części założenia wybudowano jednopiętrowy budynek dla starosty. W 2. ćwierci XV w., za czasów biskupa Piotra Tomickiego, zrealizowano renesansową przebudowę zamku, prowadzoną równolegle do działań na Wawelu. Rozebrano XIII-wieczny stołp oraz pd. część murów obronnych, by wznieść w tym miejscu reprezentacyjny, dwuskrzydłowy (południowy i zachodni), jednopiętrowy gmach, w który włączono wewnętrzny pas murów obronnych, połączony pasem murów zewnętrznych z Wieżą Szlachecką i wschodnim budynkiem starostwa. Prace budowlane na zamku kontynuowano z inicjatywy kolejnych biskupów aż do 1575 r. W latach 30. skrzydła zamkowe nadbudowano o kolejną kondygnację, opięto drewnianymi galeriami od strony dziedzińca i wprowadzono renesansowy wystrój elewacji. Z kolei w latach 70. XVI w. w obawie przed najazdem w trakcie bezkrólewia, zamek otoczono dodatkowym, zewnętrznym pasem murów zewnętrznych, połączonym z dwiema basztami od południa i barbakanem w formie bastei od północy. W ramach prowadzonej w 3. ćwierci XVII w. odbudowy zamku po zniszczeniach szwedzkich, podwyższono mury obronne, tworząc taras artyleryjski. Ostatnią wielką przebudowę zamku przeprowadzono na przełomie XVII i XVIII w. Wzniesiono wówczas skrzydło wschodnie z kaplicą, reprezentacyjną klatkę schodową, arkadowe loggie w południowej elewacji baszty, przebudowano pomieszczenia w skrzydle zachodnim, a także podwyższono basztę i zwieńczono barokowym hełmem. Po tamtym czasie stan zachowania zamku pogarszał się w związku z kryzysem gospodarczym i politycznym w XVIII w. W końcu XVIII w., po wcieleniu miasta do Prus i opuszczeniu Siewierza przez biskupów krakowskich, na zamku uruchomiono początkowo manufakturę sukienniczą. Po 1807 r., to jest wraz z utworzeniem Księstwa Warszawskiego założenie przestało być użytkowane i zaczęło popadać w ruinę. Opis

Ruiny zamku usytuowane są w południowo-wschodniej części Siewierza, na terenie nizinnym, w rejonie rozlewiska sąsiadującej od południa Czarnej Przemszy, na tarasie otoczonym pozostałościami fosy. Główny wjazd do zamku, poprzedzony zrekonstruowanym mostem zwodzonym nad fosą oraz basteją, prowadzi od północy. Zamek, zachowany obecnie w formie tzw. trwałej ruiny, jest obiektem murowanym z kamienia łamanego i cegły, wzniesionym na planie nieregularnym, o dość rozczłonkowanej obecnie bryle, złożonej do XIX w. z czterech trójkondygnacyjnych, oszkarpowanych, jednotraktowych skrzydeł zgrupowanych wokół czworobocznego dziedzińca, z dominantą w formie pięciokondygnacyjnej, baszty północnej na rzucie kwadratu przechodzącego powyżej w sześciobok i ośmiobok, otoczonej pozostałościami zewnętrznych murów obronnych (tak zwane przedmurze). W elewacjach zewnętrznych skrzydła zachodniego i wschodniego, powstałych w XVI w. z włączenia murów obronnych, ocalały pozostałości renesansowych, profilowanych obramień kamiennych. Skrzydło południowe zachowało się jedynie w partii przyziemia. W przyziemiu wieży znajduje się sień przejazdowa sklepiona kolebką z lunetami i poprzedzona dwuczłonowym portalem od północy i południa, a w kondygnacjach górnych strzelnice kluczowe. Pod sienią znajdują się pozostałości tak zwanego suchego basenu. W północno-zachodnim narożniku dziedzińca zachowały się pozostałości trójkondygnacyjnej loggii renesansowej, wspartej na kamiennych kolumnach. Dobudowany do baszty barbakan w formie bastei jest budowlą kamienną, wzniesioną na planie prostokąta zamkniętego od północy półkoliście, dwukondygnacyjną z kazamatami, dwoma rzędami strzelnic w elewacjach bocznych oraz portalem wjazdowym na poziomie dziedzińca, skomunikowanym z odtworzonym mostem zwodzonym od północy. Zabytek dostępny, możliwość zwiedzania w godzinach otwarcia muzeum. Oprac. Agnieszka Olczyk, OT NID w Katowicach, 16.10.2014 r. Bibliografia

Guerquin B., Zamki w Polsce, Warszawa 1984, s. 287-288.

Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VI: Województwo katowickie, z. 15: Powiat zawierciański, I. Rejduch-Samkowa, J. Samek (red.), Warszawa 1962.

Rok A., Siewierz. Dzieje zamku, Siewierz 2003.

Rok A., Zamek w Siewierzu. Założenia konserwatorskie i rewaloryzacja zabytkowej ruiny, (w:) Wiadomości konserwatorskie województwa śląskiego: Zamki. Pałace, G. Bożek (red.), Katowice 2010, T. 2, s. 43-58.

Licencja CC

(via Zamek biskupów krakowskich, Siewierz - Zabytek.pl)