#wallisa

[rarepair-nation]

The vampires and their mobile <33

[wifting]

Wallisa I Want You To Graphics!

TRANSMASC LISA POG!! -🎳

Have some bonuses that I didn’t like as much

[straznicyimmaterializmu]

W tajemnicy Oriona przedstawiliśmy zarówno graficzne, jak i pisemne dowody pokazujące, jak ważny dla Egipcjan był konstelacja Oriona. Opublikowaliśmy ilustrację opartą na rysunku z sufitu grobowca Senmuta, towarzysza i wezyra królowej Hatszepsut. Na tym obrazie Sahu/Orion jest pokazany jako stojący w małej łódce z trzema widocznymi gwiazdami reprezentującymi pas Oriona) nad jego głową.

Ta postać trzyma w lewej ręce laskę urzędu, podczas gdy w prawej trzyma ankh — egipski hieroglif zwykle tłumaczony jako „życie”. Za nim, podążając za nim we własnej łodzi, znajduje się bogini, którą można zidentyfikować jako reprezentującą gwiazdę Sothis lub Syriusza. Kolejny schemat przedstawiał fragment malowidła stropowego z mauzoleum Setiego I, jednego z największych faraonów Nowego Państwa i ojca Ramzesa II. Na tym rysunku Orion jest ponownie pokazany w swojej łodzi z laską w jednej ręce i ankh w drugiej, nad którą znajduje się pięcioramienna gwiazda.

Trzecia ilustracja przedstawiająca Oriona pochodzi z Muzeum Kairskiego, strażnika piramidionu, który niegdyś zwieńczał piramidę Amenemheta III w Dashur. Pochodzący z Państwa Środka piramidion jest starszy niż sufity grobowców Senmuta i Setiego, ale zawiera bardzo podobne przedstawienie Oriona. Ponownie jest pokazany jako chodzący mężczyzna trzymający laskę w jednej ręce, ale tym razem w drugiej obejmuje gwiazdę. ten piramidion jest starszy niż sufity grobowców Senmuta i Setiego, ale zawiera bardzo podobny wizerunek Oriona.

Ponownie jest pokazany jako chodzący mężczyzna trzymający laskę w jednej ręce, ale tym razem w drugiej obejmuje gwiazdę. Ten piramidion jest starszy niż sufity grobowców Senmuta i Setiego, ale zawiera bardzo podobny wizerunek Oriona. Ponownie jest pokazany jako chodzący mężczyzna trzymający laskę w jednej ręce, ale tym razem w drugiej obejmuje gwiazdę.

„… Umieszczenie gwiazdy nad wyciągniętą ręką Oriona ma inne ważne znaczenie, które nie zostało utracone dla Egipcjan. Hieroglif pięcioramiennej gwiazdy jest transliterowany jako s'ba, co dosłownie oznacza „gwiazdę”. Jednak s'ba ma drugorzędne znaczenie, którym jest „ drzwi ”.

W ten sposób zostało użyte w monumentalnym wydaniu Egipskiej Księgi Umarłych autorstwa Wallisa Budge'a , gdzie tłumaczy on określone zdanie jako „ Otwieram drzwi do nieba ”. Hieroglify oznaczające „drzwi", które transliteruje jako s'ba, to pięcioramienna gwiazda z symbolem egipskiego sępa obok. Tak więc gwiazda wyciągnięta w dłoni postaci Sahu na kamieniu benben Amenemheta III przekazuje w skrócie dokładne znaczenie „gwiezdnych wrót”....

Widzimy z tego, że umieszczenie gwiazdy w dłoni Oriona było całkowicie właściwe. Wskazywało ono, że punkt, w którym Droga Mleczna przecinała się z ekliptyką nad ręką Oriona, był położeniem jednej z bram nieba.

Adrian Gilber, "Mistyczne pochodzenie Oriona z prehistorii".

[rosscountyhistoricalsociety]

It’s #NationalCatDay and we’re sharing some of our favorite cat pictures from our archives. This little girl may have been the daughter of Daniel Wallisa and his wife, Maude.

[mfm-mielec]

IV koncert MFM

Milo Ensemble i Wojciech Waglewski

MILO Ensamble w składzie: Milo KURTIS - lider; klarnet, djembe, kalimba, didgeridoo,  głos, instrumenty perkusyjne Misza KINSNER - saksofon barytonowy, śpiew, saggaty Masha NATANSON - śpiew, skrzypce, instrumenty perkusyjne Mateusz SZEMRAJ - ud, saz, rebab, cymbały Adeb CHAMOUN - darbuka, riq, bendir, daf, djembe Bart SMORĄGIEWICZ - saksofony, flety Jacek GŁADKOWSKI - space

Sala widowiskowa DK SCK, 10 września, godz. 19.00 Prowadzenie koncertu: Dariusz Pietranis bilety: 60 zł (sala), 50 zł (balkon)

Milo Kurtis

polski multiinstrumentalista pochodzenia greckiego, grający na instrumentach etnicznych, pochodzących z różnych stron świata. Milo Kurtis jest potomkiem emigrantów z Grecji, którzy przybyli do Polski jako uchodźcy polityczni w związku z krwawą wojną domową, jaka wstrząsnęła Grecją w latach 1946-49. Muzyk urodził się już w Polsce, w Zgorzelcu. Zaczynał w awangardowej Grupie w Składzie na początku lat siedemdziesiątych jako muzyk nurtu eksperymentalnego i intuicyjnego. Swoje fascynacje muzyką etniczną rozwijał w Osjanie i w założonym z Wojciechem Waglewskim Ya-Sou, z Markiem Jackowskim zakładał Maanam, kładł kamienie węgielne pod historię polskiego reggae na pierwszych płytach Izraela, z Wojciechem Waglewskim grał w Voo Voo, ale także w punkowym „Deuterem” oraz funkowej „Zgodzie” i yassowym „The Users”. Wielokrotnie występował z Tomaszem Stańką. 11 lat mieszkał poza granicami kraju. Mieszkał i pracował w Stanach Zjednoczonych, najpierw w Nowym Jorku, później w Berkeley w Kalifornii. Występował tam w bardzo różnych zespołach grających muzykę od rocka, folku, muzyki etnicznej do free jazzu. W grudniu 1996 roku wrócił do Polski. Muzyk stworzył grupę Drum Freaks, do której zaprasza oprócz polskich muzyków instrumentalistów z Ameryki, Afryki i Grecji (Boba Stewarta, Wallisa Buchanana – Jamiroquai, Diamandis Mastrogianakis, Jorge Mascimento i innych).  

MILO Ensemble - Musical Instruments Logical Organisation Ensemble MILO Ensemble to zespół złożony z muzyków pochodzących z różnych kontynentów. World music wykonywana przez zespół jest bardziej zbliżona do korzeni etno i jest grana na instrumentach akustycznych, takich jak saksofony, klarnet, ud, saz, santur, trombity, bębny, kalimby. W utworach słychać wpływy muzyki wschodniego regionu basenu Morza Śródziemnego, polskiej muzyki ludowej, zachodniej Afryki, Tybetu, jazzu. Koncerty MILO Ensemble są formą niezwykłej podróży po kontynentach i stylach. Pomysłodawcą, twórcą i liderem MILO Ensemble jest niestrudzony poszukiwacz nowych brzmień i kultur – Dimitrios „Milo” Kurtis – współzałożyciel formacji Maanam, członek i współzałożyciel grup: Osjan, Izrael, Voo Voo i innych kultowych, polskich zespołów. Milo zapraszał do nagrań artystów tej klasy, co Tomasz Stańko, który nagrał z nim dwa albumy („Osjan” i „Tribute to Don Cherry”). Współpracował też na scenie ze słynnym amerykańskim współtwórcą free jazzu – Donem Cherry, najwybitniejszym tubistą jazzowym świata – Bobem Stewartem, oraz z Orkiestrą Gila Evansa, z którą pierwszy występ w Polsce miał miejsce na Jazz Jamboree 1974. MILO Ensemble powstał w 2015 roku, a pierwsza płyta „Live at Prom Kultury” ukazała się w 2018. Podczas festiwalu Jazz Jamboree 2020 zespół wystąpił w składzie z Leszkiem Możdżerem, Wojtkiem Waglewskim oraz światowej sławy brytyjskim saksofonistą jazzowym – Andy Sheppardem. W marcu 2022 roku MILO Ensemble nagrał płytę z pieśniami i muzyką Żydów sefardyjskich, na której gościnnie wystąpili: Kayah, Możdżer, Waglewski, oraz słynny amerykański kompozytor i trębacz jazzowy – Dave Douglas. W skład formacji MILO Ensemble wchodzą: Milo Kurtis – lider; klarnet, djembe, kalimba, didgeridoo, głos, instrumenty perkusyjne Misza Kinsner – saksofon barytonowy, śpiew, saggaty Masha Natanson – śpiew, skrzypce, instrumenty perkusyjne Mateusz Szemraj – ud, saz, rebab, cymbały Adeb Chamoun – darbuka, riq, bendir, daf, djembe Bart Smorągiewicz – saksofony, flety Jacek Gładkowski – space

Wojciech Waglewski 

Muzyk rockowy, wokalista, wybitny gitarzysta, kompozytor, autor tekstów; lider zespołu Voo Voo. Wydawał też płyty solowe, a także projekty z innymi wykonawcami. Jego kariera rozwija się od końca lat 60. Pod koniec lat 60. był członkiem kilku zespołów rockowych, ale przede wszystkim był gitarzystą sesyjnym. Przełom lat 70. i 80. to dla artysty przede wszystkim udział w kultowym zespole Osjan. W połowie lat 80. współpracował ze Stanisławem Sojką. Potem wrócił do rocka. Założył własny zespół Voo Voo, który prezentował oryginalny styl i osiągnął duży sukces na polskim rynku muzycznym. W latach 90. wydał albumy solowe: „Gra-żonie", „Muzyka od środka”. Nagrywał też m.in. z Marylą Rodowicz, Martyną Jakubowicz, Kazikiem, Raz Dwa Trzy, Renatą Przemyk, Homo Twist, Hot Water, Jackiem Skubiszewskim, Mateuszem Pospieszalskim oraz z braćmi Pospieszalskimi. Koncertował także m.in. z Jakubowicz, Tadeuszem Nalepą, z Homo Twist. W roku 1997 znalazł się w reaktywowanym Osjanie. Waglewski ma też na swoim koncie muzykę filmową i teatralną. W roku 1988 Wojciech Waglewski został uhonorowany Nagrodą Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego, a w roku 1995 Paszportem „Polityki" oraz nagrodą Fryderyk w kategorii „najlepszy kompozytor '94".

Dyrektor artystyczny 25. Mieleckiego Festiwalu Muzycznego: Milo Kurtis

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca

[wladek60]

Skrzydłokwiat Wallisa (Spathiphyllum wallisii; Regel) https://instagr.am/p/CEohzf1HX1z/

[kellybergin]

I told everyone how @wallisae wrote her med school essay about me which: lol. But this is one of closest friends since we were 6 fucking years old and I am PROUD that our influence on each other has been great. Because we demand that of each other. And now she is my nieces' pediatrician. No one would dare say Ashley and I had an easy time with our youth but she shined like a diamond tonight and I couldn't be more proud. I love you, kid. (at Beacon Hill Country Club)

[osobypostacieludzie]

Lemmy ( Ian Fraiser Kilmister ) - angielski wokalista i gitarzysta basowy, najbardziej znany z tego, że był członkiem-założycielem heavy metalowego zespołu Motörhead. Jego wygląd, mole na twarzy, baraniny i żwawy głos sprawiły, że stał się rozpoznawalną postacią kultową, znaną poza światem muzyki rockowej. Lemmy jest uważany za jednego z wielkich muzyków heavy metalu. Lemmy urodził się w Burslem, Stoke-on-Trent w Anglii i wychował w Anglesey w Północnej Walii. Jego ojciec, duchowny, opuścił rodzinę, gdy Lemmy miał trzy miesiące. Jego nic nie znaczące przezwisko nabył od jego walijskich przyjaciół jako dziecko. Kilmister spędził lata sześćdziesiąte jako gitarzysta w wielu nieokreślonych zespołach (takich jak Rainmakers, Motown Sect, Opal Butterfly, Sam Gopal i The Rockin 'Vickers), a także jako roadie dla Jimi Hendrixa w 1967 r., a także jako roadie do Nicei, gdzie dał Keithowi Emersonowi swój charakterystyczny nóż, którym jest Hitler Youth. W 1971 r. Kilmister dołączył do zespołu Space Rock, Hawkwind, który miał siedzibę w Ladbroke Grove w Londynie. Miał niewielkie doświadczenie jako gitarzysta basowy, ale szybko opracował charakterystyczny styl, który został silnie ukształtowany przez jego wczesne doświadczenie jako gitarzysty rytmicznego, często używając podwójnych przystanków i akordów, a nie pojedynczych dźwięków preferowanych przez większość basistów. Praca basowa Kilmistera była podstawową częścią brzmienia Hawkwind podczas jego kadencji, być może najlepiej udokumentowaną w Space Ritual. Dostarczył także wokal na wiele piosenek, w tym największy brytyjski singiel z płyty "Silver Machine", który osiągnął 3 miejsce w 1972 roku. W 1975 r. Kilmister został zwolniony z Hawkwind po tym, jak został aresztowany przez kanadyjskie służby celne na podstawie zarzutów posiadania; spędził pięć dni w więzieniu. Kilmister założył nowy zespół z gitarzystą Larrym Wallisem (byłym członkiem Pink Fairies, Shagrate i UFO) i perkusistą Lucasem Foxem. Związek Lema z Tookiem (wcześniej z T Rex) nie ograniczał się do Wallisa, ponieważ byli osobistymi przyjaciółmi, a Took był ojczymem dla syna Lemmy'ego, Paula. Ten nowy zespół pierwotnie nosił nazwę Bastard. Kiedy jego menadżer poinformował go, że zespół o tej nazwie nigdy nie otrzyma slotu w "Top of the Pops", Kilmister zmienił nazwę zespołu na Motörhead - tytuł ostatniej piosenki, którą Lemmy napisał dla Hawkwind. Wkrótce potem Wallis i Fox zostali zastąpieni gitarzystą "Fast" Eddie Clarke i perkusistą Philem "Philthym Animal" Taylorem, a dzięki temu składowi zespół osiągnął sukces. Dźwięk zespołu spodobał się zarówno fanom heavy metalu z Lemmy, jak i fanom rodzącej się punkowej sceny. W rzeczywistości, Lemmy twierdzi, że generalnie czuje więcej pokrewieństwa z punkami niż z heavy metalem; grał nawet z The Damned na kilku koncertach, gdy nie mieli regularnego basisty - a gardłowy wokal Lemmy'ego był wyjątkowy w świecie rocka w tym czasie. Sukces zespołu osiągnął szczyt w latach 1980-1981 dzięki kilku hitom na brytyjskim rynku, w tym klasycznemu singlowi Ace of Spades (nadal ulubieńcem publiczności) oraz pierwszemu albumowi koncertowemu No Sleep 'til Hammersmith. Motörhead od tego czasu stał się jednym z najbardziej wpływowych zespołów w gatunku heavy metal, a chociaż Lemmy jest jedynym stałym członkiem, wciąż gra i wydaje płyty do dziś. Pomimo wielu zmian dokonanych przez Motörhead w ciągu 30-letniej historii, obecny skład Lemmy'ego, Phila Campbella i Mikkeya Dee pozostaje niezmieniony od 1995 roku. Lemmy współpracował z wieloma innymi muzykami w trakcie swojej kariery, a czasami z Hawkwind. Został sprowadzony jako autor tekstów do albumu Ozzy Osbourne z 1991 roku No More Tears, dostarczającego tekstów do utworów "Hellraiser", (które Motörhead później wydał na ich singlu "Hellraiser") "Desire", "I Do not Want To Change The World" i ogromny hit "Mama I'm Coming Home". Lemmy zauważył w kilku wywiadach prasowych i telewizyjnych, że zarobił więcej pieniędzy z tantiem z tej jednej piosenki niż przez cały czas z Motörhead. W 2005 roku Motörhead wygrał swoją pierwszą nagrodę Grammy, wygrywając z takimi współczesnymi, jak Slipknot, Killswitch Engage, Hatebreed i Cradle of Filth, w kategorii Best Metal Performance z coverem "Whiplash" Metalliki. Zagrał wiele razy w filmach i telewizji, w tym w 1990 roku w science fiction Hardware i komedii Eat the Rich z 1987 roku, dla których Motörhead nagrał również ścieżki dźwiękowe. W komedii Airheads z 1994 roku (w której jest on uznawany za "Lemmy von Motörhead"), krzyczy (zgodnie z prawdą) o to, że był redaktorem swojej gazety w szkole średniej. Wystąpił także w kilku filmach ze studia Troma. Mając predyspozycje do samozwalczania parodii, pojawił się kiedyś w reklamie batonów Kit Kat, naśladując kawałek muzyki kameralnej na skrzypcach w ekskluzywnej herbaciarni. Lemmy opublikował swoją autobiografię White Line Fever w listopadzie 2002 roku. Motörhead wykonał piosenkę przewodnią "The Game" dla Triple H (World Wrestling Entertainment) WWE (który w pewnym momencie nosił wąsy i baki jak Lemmy jako hołd), a także "Line in the Sand" dla Triple H's nieistniejącego już zapasowego, Evolution. W 2006 roku po raz kolejny dostarczyli motywy muzyczne dla WWE, nagrywając piosenkę "King of Kings" dla Triple H na płycie Wreckless Intent. Zespół rozpadł się w 2015 roku z powodu śmierci Lemmy’ego. Lemmy zbierał niemieckie pamiątki po II Wojnie Światowej, a na jego basie znajduje się Żelazny Krzyż, który doprowadził do oskarżeń o prawicowe skrajne tendencje; jednak Lemmy uważa siebie za anarchistę, mówiąc, że "rząd powoduje więcej problemów niż rozwiązuje" i że jest "antykomunistą" według Keitha Emersona, jak napisano w jego autobiografii, dwa z noży Hitlerjugend Lemmy’ego zostały przekazane Keithowi Emersonowi podczas gdy Lemmy spędził jako roadie w Nicei. Emerson wielokrotnie używał tych noży jako "klucze" podczas swoich słynnych sesji zapaśniczych z organami Hammonda podczas pokazów z udziałem The Nice i Emerson, Lake & Palmer. Podobno Lemmy wysłał kwiaty na pogrzeb Iana Stuarta, kiedy ten zginął. Powszechnie wiadomo, że Ian i Lemmy byli przyjaciółmi w latach 70-tych, kiedy Motörhead i Skrewdriver nagrywali albumy wytwórni Chiswick Records.

[danielszysz]

Świnoujście - To już pewne - podwodne znalezisko to Tallboy

#Świnoujście - To już pewne - podwodne znalezisko to Tallboy

Świnoujście – To już pewne – podwodne znalezisko to Tallboy

Tallboy (ang. wysoki chłopiec) – używana w czasie II wojny światowej mniejsza wersja najcięższej bomby lotniczej Grand Slam o masie 5340 kg. Została skonstruowana przez brytyjskiego inżyniera Barnesa Wallisa według opracowanego przez niego konceptu bomby earth quake. Rozmiary i masa bomby były tak duże, że mógł ją przenosić tylko jeden…

[rarepair-nation]

oh oh oh sexy vampire but make it wallisa :]

[rarepair-nation]

Silly edit of them

[rarepair-nation]

Thinking about Wallace and transmasc Lisa dating to make Scott jealous. And they keep furthering the relationship to make it look "more realistic", like they practice kissing in case they ever need to do it in front of other people. Just to keep up the illusion, right? And they're constantly holding hands and flirting, but it's just to make Scott jealous. But well, they don't want people to catch on that it's fake, so they start doing it when Scott isn't around, and it becomes such a habit they start doing it when no one is around... then they both have this slow realization that they're in love with the other and they're both like "shit shit shit this is supposed to be a fake relationship!"

One night Wallace says "I love you" and Lisa goes all quiet and Wallace is thinking hes ruined everything. They don't talk until the morning. When they do, Lisa breaks down and admits that he can't handle the fake relationship anymore because he's in love with Wallace and instead of being disgusted like Lisa expected, Wallace confesses back. And they're in love and it's great the end

[rarepair-nation]

Masc lisa x wallace real?!

[rarepair-nation]

Sharing these here too because I'm love them....

[rarepair-nation]

[rarepair-nation]

Listening to twisted teeth and thinking about vampire wallisa with a side of mobile as their pet human <333