#videotheek

[twafordizzy]

Bas Heine: 'Als het boek op reis gaat'

bron beeld: decorrespondent.nl Journalist en schrijver Bas Heine (1960, Nijmegen) gaat in Boek op reis in op het boek als reisbagage. Vakantieboeken zijn niet bedoeld als culturele bagage, aldus de Britse schrijver Aldous Huxley. Ieder boek op reis gelezen is een souvenir. De herinnering aan omstandigheden waarin het gelezen werd, is vaak sterker dan de herinnering aan het boek zelf, meent de…

[peterpijls1965]

Beavis and Butthead en de onmin in de videotheek

Zonder Beavis and Butthead zou ik in de jaren ´80 en ´90 beslist meer last hebben gehad van depressies. De MTV-helden waren een serum tegen de vervelende wereld van volwassenen. Per definitie de vijand, vooral als ze verstandige opvattingen hadden.

Ik denk dat ik B&B voor het eerst zag toen ik na mijn studie in Roermond woonde. Ik keek graag alleen, maar ook met vrienden die soms beter dan ik het nihilistische gegrinnik van de twee kameraden konden imiteren.

Op een zondagmiddag had ik met F. een geslaagde aflevering van Beavis and Butthead gezien. Misschien werd hippiemeester Van Driessen van achteruit de klas weer eens meedogenloos bespot door de twee klieren.

Leraar Van Driessen, - baard, vredesteken op het T-shirt - probeerde altijd vergeefs te begrijpen wat Beavis and Butthead bewoog zo onredelijk te zijn. Beavis and Butthead deden niet eens de moeite het uit te leggen. Ze lachten alleen maar, en hoonden de luizige hippie.

Gelukkig was daar het hoogbegaafde klasgenootje Daria Morgendorffer. Zij was het enige meisje waar Beavis and Butthead wel eens naar luisterden, zij het met veel lompe tegenwerpingen en dom gehinnik.

Met nog een vriend togen we die zondagmiddag naar de buurtvideotheek omdat we na weer een Beavis and Butthead-aflevering toe waren aan een speelfilm. Alleen konden we het in de videotheek bij het Laurentiusziekenhuis niet eens worden welke film het moest worden.

Uiteindelijk werd het F. teveel. Hij griste zo´n doos met een videocassette uit een kast met veel roze. Omdat we er niet op een redelijke manier uit kwamen, vond hij dat we de scrabeuze rolprent Pleasure Dog moesten huren. Na vruchteloze discussies verlieten F., M. en ik zonder film de buurtvideotheek.

Altijd beter dan de keer dat F. en ik het nodig vonden om op weer zo'n zondagmiddag koffie te drinken in het restaurant van het ziekenhuis. We lachten niemand uit, en dat was ook niet onze bedoeling, maar we zaten er zeker een uur en leverden niet altijd fijnzinnig commentaar op de aanwezige populatie. Vooraf hadden we niet eens Beavis and Butthead gekeken.

Het drama van de twee pubers liet zich samenvatten als niet weten hoe je op een normale manier een meisje moet versieren. ´Come to Butthead´, hielp nooit als Butthead weer eens de aandacht probeerde te trekken van twee passerende schoonheden. Als er dan toch één naar hem toe kwam, kreeg hij een klap in zijn gezicht of een trap in zijn kruis. Vooral Beavis vond dat grappig.

Ook toen ik later in Maastricht woonde, bleef Beavis and Butthead een vaste waarde in het bestrijden van het serieuze levensgevoel om me heen. MTV had de gewoonte om soms een hele nacht oude afleveringen te herhalen. Eén keer keek ik naar zo'n nihilisme=marathon, met het volume op nul.

#beavis and butthead

[modernfilmcanon]

Cannes 2023 - Dispatch 5

Mes amis du cinéma,

Gesprek van de dag in Cannes was de video van het handgemeen tussen artistiek directeur Thierry Frémaux en een politieagent die hem staande had gehouden omdat hij met zijn fiets op het trottoir fietste. Frémaux bleek duidelijk het een en ander van de vroege films van Scorsese te hebben geleerd.

De ochtend is mijn favoriete moment om over de Boulevard de la Croisette te struinen. Rond 7.30 uur is het nog heerlijk rustig; de toeristen slapen nog; het glamourvolk ligt na een lange nacht feesten zijn roes uit te slapen en de festivalgangers wrijven de slaap uit hun ogen en zetten met een dubbele espresso in de hand zwijgend koers naar hun eerste ochtendvoorstelling. Ons appartement ligt in de buurt van de haven van Cannes, tevens het begin van de boulevard. Allereerst passeren we jachten en seafood restaurants, daarna het stadhuis en dan volgt de megalomane betonnen kolos – wie goed kijkt herkent er een cruiseschip in – die het Palais des Festivals wordt genoemd en waar het hoofdprogramma wordt vertoond. Wie dan nog verder langs de Croisette loopt passeert de grote luxehotels waar de hele dag toeristen voor de uitgang staan in de hoop een filmster te spotten: achtereenvolgens Le Majestic, Marriott, Carlton en Martinez. Aan de linkerkant van het Marriott hotel is een lommerrijk tuinterras te vinden waar je een lekkere negroni kunt drinken, geserveerd met een schaaltje gerookte amandelen, met uitzicht op protserige BMW’s op een verhoogd platform.

Het is in de kelder van het Marriott hotel waar ik vanochtend moest zijn voor BLACKBIRD BLACKBIRD BLACKBERRY – Elene Naveriani (Quinzaine des Cinéastes: 16/20). Twee etages onder straatniveau is in het hotel een enorme filmzaal (een slordige 800 stoelen) te vinden, waar de Quinzaine des Cinéastes wordt georganiseerd. De komende week zal Quentin Tarantino hier neerstrijken om over zijn onlangs verschenen boek te praten en een ‘verrassingsfilm’ te presenteren (waarschijnlijk een cultfilm uit de tijd dat hij nog in een videotheek werkte). Onnodig om te zeggen dat die tickets ook gelijk uitverkocht waren.

BLACKBIRD BLACKBIRD BLACKBERRY bleek ondertussen een van de fijnste ontdekkingen van dit festival. Terwijl David zich door de schier oneindige stroom aan Franse films worstelt die door Nederlandse distributeurs zijn aangekocht, permitteer ik me de vrijheid om nog niet aangekochte titels uit minder bekende filmlanden te ontdekken. Zoals BLACKBIRD BLACKBIRD BLACKBERRY, een Georgische parel met een klein vleugje Kaurismäki over Etero, een 48-jarige stuurse oude vrijster met een kruidenierszaak die, terwijl haar vriendinnen enkel over opvliegers en de menopauze praten, opeens een man in haar leven toelaat. Maar wel op haar eigen voorwaarden. Ik zal nog vaak aan Etero denken; een van de meest memorabele filmpersonages van Cannes 2023.

Precies tien jaar geleden stelde Anthony Chen zijn prachtige debuut ILO ILO in Cannes voor; de film waarmee hij de Caméra d’Or won (de prijs voor de beste debuutfilm in de hele Cannes line-up). Soms is dat het begin van een grootse carrière en een opmaat naar een competitieplek in Cannes (zie bijvoorbeeld Caméra d’Or winnaars als Lukas Dhont (GIRL), Jim Jarmusch (STRANGER THAN PARADISE), Jafar Panahi (THE WHITE BALLOON), Naomi Kawase (SUZAKU) en Steve McQueen (HUNGER). RAN DONG (THE BREAKING ICE) (Un Certain Regard: 14/20) bleek een weemoedige prent over drie dolende jonge zielen in Noord-China tijdens een barre winter, met knipogen naar nouvelle vague klassiekers JULES ET JIM en BANDE À PART. Zonder meer fraai, maar ook al wat te vaak gezien en tien jaar na dato is de belofte van ILO ILO nog niet echt ingelost.

VINCENT DOIT MOURIR van Stephan Castang (Semaine de la Critique – special screening: 11/20) bleek een kruising tussen een sociale satire, een thriller, een rampenfilm en een zombiefilm. En o ja, in de tweede helft wordt het een liefdesverhaal. Dat er zware tijden voor Vincent op komst zijn, blijkt al als op zijn werk een stagiair met een laptop op zijn hoofd begint te slaan. Het blijkt het begin van een soort pandemie waarbij iedereen die direct oogcontact maakt met Vincent, hem vervolgens wil vermoorden. Geinig idee, goede hoofdrol van Karim Leklou, maar matige uitvoering met een te lage dichtheid aan echt goede grappen. Maar wel met een serieuze kandidaat voor de Palm Dog: de ludieke prijs voor de beste vertolking door een hond. Leklou had zelfs een t-shirt met een afbeelding van het beestje (Sultan) laten maken; de crew leek vastbesloten om in ieder geval die prijs mee naar huis te nemen.

SLEEP van Jason Yu (Semaine de la Critique – competition: 12/20) werd met de nodige publicitaire brouhaha de wereld in geholpen, maar de voormalige regie-assistent van Bong Joon-ho zal voorlopig niet uit de schaduw van zijn leermeester treden. Opnieuw een leuk idee – een soort van horrorkomedie over de angsten en onzekerheden van ouders die net hun eerste kindje hebben gekregen – maar het vloog allemaal nogal gierend uit de bocht. Ook hier evenwel een serieuze Palm Dog kandidaat: de dwergkeeshond (of was het een pomeriaan, de persmap biedt geen uitsluitsel en mijn hondenkennis schiet tekort) Pepper leverde een puike prestatie.

Ik sloot de dag af met het soapy melodrama MAY DECEMBER (Competition: 13/20) van Todd Haynes, met Julianne Moore en Nathalie Portman. Gracie (Julianne Moore) en Joe (Charles Melton) vertolken een koppel wier relatie twintig jaar geleden – vanwege hun enorme leeftijdsverschil – een groot schandaal was in de VS. Portman speelt Elizabeth, een actrice die Gracie zal vertolken in een film over dat schandaal. De film volgt het drietal tijdens de periode waarin Elizabeth geruime tijd bij het koppel verblijft als onderdeel van de research voor de film. Het is een sterk geacteerd melodrama, met scherpe dialogen, maar daarnaast ook een ideeënfilm (de film laat zich ook bekijken als een essay over acteren), maar deze wat afstandelijke en cerebrale film liet me Siberisch koud. De pers is nochtans zeer enthousiast.

Ondertussen is na vijf dagen regen de zon gaan schijnen. Hopelijk een voorbode van een sterke tweede helft van het festival. Morgen staat uw dienaar rond 16.45 uur op de rode loper bij de première van de nieuwe Aki Kaurismäki. Verslag volgt uiteraard in dispatch 6.

A bientot,

Mark

PS: Ook gezien door team Lumière:

Le Temps D’Aimer – Katell QUILLÉVÉRÉ (Cannes Première)

The Eternal Memory – Maite ALBERDI (Marché du Film)

L’��le Rouge – Robin CAMPILLO (Marché du Film)

Salem – Jean-Bernard MARLIN (Un Certain Regard)

Godard par Godard – Florence PLATARETS (Cannes Classics)

Film Annonce Du Film Qui N’Existera Jamais: Drôles de Guerres – Jean-Luc GODARD (Cannes Classics)

In The Rearview – Maciek HAMELA (Marché du Film)

[marijehazeleger]

Vrij verkrijgbare porno is een kwalijke ontwikkeling

Vroeger stond het in een duister hoekje van de videotheek. De pornobandjes. Alle "vieze" mannetjes doken in die hoek en huurde wekelijks hun "vieze" filmpjes. Er hing een taboe op.

Later met de komst van internet zat porno achter een dikke betaalmuur. Wilde je porno zien? Dan moest je je portomonee trekken. Daardoor was porno ook alleen maar weg gelegd voor slechts een clubje

Met de komst van grote jongens zoals pornhub en Xhamster. Is porno gratis geworden. Iedere boerenlul met een onderontwikkeld verstand kan porno kijken tegenwoordig. Gratis en voor niks.

Heb je zin in blonde Helga? Dan zoek je dat op. De erna zin in rooie Elena? Dan zoek je dat op

Trio's, kwartetjes, lesbische seks. Noem het maar op. Alles staat erop

Er kleeft echter een keerzijde aan deze kwalijke ontwikkeling. Zij het dat de meeste porno op Pornhub niet bepaald vrouwvriendelijk is. Want laten wel wezen. Porno is een mannen aangelegenheid

Het feit is dat vele mannen hun fantasietjes gaan projecteren. Zij het voor hun de normaalste zaak van de wereld is geworden door dagelijks porno te kijken. Zij gaan denken dat de normale vrouw hier ook wel voor in is. Vele vrouwen en zeker als zij aan het daten zijn krijgen oneerbare voorstellen zoals: filmpjes maken, en andere voorstellen. Door de vrij verkrijgbare porno gaan jongens en mannen. Meisjes en vrouwen als hoeren behandelen. Ja ook jij en ik. Het beeld van mannen en jongens is hierdoor zwaar vertroebeld. Doordat zij als het ware worden gehersenspoeld.

Nog een kwalijke ontwikkeling is dat er dagelijks in Roemenie. Meisjes let wel: vanaf 12 jaar worden gestolen en worden meegenomen naar Engeland. De jongere meisjes worden opgemaakt zodat zij ouder lijken. En het word weg gezet in het hoekje " teen seks". Onder dwang moeten zij seks hebben voor de camera. Ondertussen is hun familie ze kwijt. En worden ze vermist. Dit wordt echter in de doofpot gestopt. Pornhun en Xhamster zijn booming bussiness. En er stroomt rijkelijk geld uit. En wie wil nou de heren hun pleziertjes ontnemen? Juist!!

Mocht er 1 van de heren nog met een leuter in hun hand pornhub gaan kijken. Bedenk dan dat er meisjes van 12 worden uitgebuit. En dit valt onder pedofilie. U bent gewaarschuwd

Het zal je dochter maar zijn. En nu jij weer

[bucklemonster]

Een Requim voor videotheken:

Een Requim voor videotheken: Vroeger toen ik jong was (jaren 2000 -2010) hadden we videotheken. Een plek waar je videocassettes, en later DVD's kon huren. Mijn gezin ging dan elke week te voet naar de videotheek. Het was elke week iemand zijn beurt om een film te huren, mijn ouders, ik en mijn broer. Mijn beide ouders hadden één beurt. Dus om de drie weken één zelfgekozen film zien is een gigantisch contrast met mijn leven nu. Nu kan ik, wanneer ik maar wil een film vinden op Netflix en als ik het daar niet vind, zoek ik het op via een site (streamen) of download ik het via μtorrent. Blijkbaar waren videotheken populair want er waren er drie in Kortrijk. Ik herinner me het goed, ze hadden vaak tapijten vloeren. De winkels waren ietwat donker. Er was vaak een televisie waarop een film werd afgespeeld. Er hingen veel filmposters en soms pin-ups (grote kartonnen uitknipsels om reclame te maken voor een film.) Ik herinner me zelfs een videotheek, aan de Menenpoort waar ze een klein standbeeld van een velociraptor hadden. Er was vaak ook een hoekje of een kamer apart, som afgeschermd met af gesloten met slingers of gordijnen, voor de "volwassen films", porno films dus. Nochtans de meeste mensen keken naar porno via internet sinds de jaren 2000 en zeker vanaf 2009. Het einde van de videotheken: Uiteindelijk begonnen mensen films te downloaden via utorrent (μtorrent) en begonnen mensen te betalen om films te streamen via Netflix. Het voordeel was dat je niet constant moest zoeken naar een website om films te downloaden of dat je moest wachten. Omdat Netflix legaal is, is de kwaliteit beter. Dit deed de das om voor videotheken. Cinema's doen het nog altijd goed, omdat ze daar films tonen die nog niet gratis/illegaal op internet staan. Tenzij ze stiekem gefilmd zijn door iemand met een camera, wat een slechte kwaliteit als resultaat geeft. Ik ga niet zo graag naar de Kinepolis, je betaalt er enorm veel voor, en dan zit je in een zaal waar mensen je storen met hun gsm en dan moet je nog eens enorm veel reclame zien. En wat ik irritant vind is dat reclames voor films hun eigen films spoilen, dus ik wil die reclames niet zien. Als ik een film zie wil ik verrast worden "Wat voor een film is het, wat voor een sfeer heeft de film?" Plus je kan niet zomaar weg naar het toilet. Ik kijk liever films thuis, dat is goedkoper, geen reclame, en ik kan het pauzeren, terugspoelen en kijken wanneer ik wil. In de bib kan je nog Dvd's en Blurays lenen. Maar ik weet niet of er nog VHS cassettes zijn. In de Media Markt in de K van Kortrijk kan je DVDs en Blurays kopen. De Media Markt was vroeger de Saturn. De K, een winkelcentrum was gebouwd in 2010. Er zijn nog videotheken vermoed ik. Ik vond een artikel uit 2020 tegenover een videotheek die vooral overleeft door Funko Pops te verkopen; popjes van populaire fictieve personages en acteurs gemaakt van vinyl, het is een rage en het zijn verzamel objecten. Geschreven 23 09 2021 Door Emilia Benno Sameyn geboren in 1994, leeftijd 27 REQUIM FOR VIDEO STORES EMILIA BENNO SAMEYN 2021

[bucklemonster2]

Oude dingen die ik zag via google maps

hoe het vroeger was via google maps

https://archive.org/details/hoe-het-vroeger-was-via-google-maps

Back up:

https://www.docdroid.net/I8haVxF/hoe-het-vroeger-was-via-google-maps-pdf

https://drive.google.com/file/d/1afLfI0KoXmTtxTFMzxH1hAnILEWalPlt/view?usp=sharing

https://bafybeicvgtblgvnak6f76i3hot6uyla44x5wwagdeeb3nsnxb23upd4vby.ipfs.nftstorage.link/

[pilates-studio-van-sonsbeek]

Komt een #Pilates #Livestream les niet uit qua tijd? Als lid kan je met je abonnement, kaart of losse ticket in de #videotheek de replays ontgrendelen. Ze blijven onbeperkt geldig in jouw #Eversports account; je kan ze volgen zo vaak en wanneer jij wilt. Je hebt keuze uit zo'n 200 video's van circa een uur in verschillende categorieën; voor alle niveaus tot gevorderd en van lessen op de stoel, met Pilates bal, de weerstandsband, de Small Barrel tot met de Magic Circle. Ook circa 35 pittige lessen van 30 minuten. #pilatesstudiovansonsbeek #pilateszoetermeer #pilateszoom #pilateslivestream #pilatesonline #pilatesreplay #pilatesdorpsstraatzoetermeer #pilatesdorpzoetermeer https://www.eversports.nl/widget/w/eutuCk?list=recording (bij Pilates Studio van Sonsbeek) https://www.instagram.com/p/CNPIkdxgJOG/?igshid=1t59snko9505y

[schminkennl]

Verlaten #videotheek #Arnhem https://www.instagram.com/p/Bt0s3GQH0ZA/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1ghcoti858rxi

[hetlevenenfin]

Wat is de magie van de DVD?

Alwin Helmink is een groots dvd-liefhebber. Hij heeft een gigantische collectie in zijn huis waarin alle beste films, volgens Alwin, te vinden zijn. Maar waarom zou je vandaag de dag nog geld uitgeven aan een dvd als we met Netflix en Videoland alles wat we willen hebben binnen een seconde op kunnen zetten?

Beluister de podcast hier.

[archiefalkmaar-blog]

#cornelis #drebbel #doelenveld #alkmaar #uitvinder #duikboot #videotheek #detoekomst #bekendealkmaarders (bij Restaurant Lindetuin)

[peterpijls1965]

Beavis and Butthead en de onmin in de videotheek

Zonder Beavis and Butthead zou ik in de jaren ´80 en ´90 beslist meer last hebben gehad van depressies. Niet alleen voor mij waren de MTV-helden een serum tegen de vervelende wereld van volwassenen. Per definitie de vijand, vooral als ze verstandige opvattingen hadden.

Ik denk dat ik B&B voor het eerst zag toen ik na mijn studie in Roermond woonde. Ik keek graag alleen, maar ook met vrienden die soms beter dan ik het nihilistische gegrinnik van de twee kameraden konden imiteren.

Op een zondagmiddag had ik met een van hen een geslaagde aflevering van Beavis and Butthead gezien. Misschien werd hippiemeester Van Driessen weer van achteruit de klas meedogenloos bespot door de twee aarts klieren.

Leraar Van Driessen, vredesteken op het T-shirt, probeerde altijd vergeefs te begrijpen wat Beavis and Butthead bewoog zo onredelijk zijn. Beavis and Butthead deden niet eens de moeite het uit te leggen. Ze lachten alleen maar, en hoonden de luizige hippie.

Gelukkig was daar het hoogbegaafde klasgenootje Daria Morgendorffer. Zij was het enige meisje waar Beavis and Butthead wel eens naar luisterden, zij het met veel lompe tegenwerpingen en dom gehinnik.

Met nog een vriend togen we gedrieën naar de buurtvideotheek omdat we na weer een Beavis and Butthead-aflevering op zo´n landerige zondagmiddag toe waren aan een speelfilm. Alleen konden we het in de videotheek niet eens worden welke film het moest worden.

Uiteindelijk werd het Wilbert te veel. Hij griste zo´n doos met een videocassette uit een kast met veel roze. Omdat we er niet op een redelijke manier uit waren gekomen, vond hij dat we de rolprent Pleasure Dog moesten huren. Na veel vruchteloos onderhandelen verlieten we zonder film de buurtvideotheek.

Altijd beter dan de keer dat Wilbert en ik het nodig vonden om op weer zo´n zondagmiddag koffie te graan drinken in het restaurant van het ziekenhuis. We lachten niemand uit, en dat was ook niet onze bedoeling, maar we zaten er zeker een uur en leverden niet altijd fijnzinnig commentaar op de aanwezige populatie. Vooraf hadden we niet eens Beavis and Butthead gekeken.

Het drama van de twee pubers liet zich samenvatten als niet weten hoe je op een normale manier een meisje moet versieren. ´Come to Butthead´, hielp nooit als hij weer eens de aandacht probeerde te trekken van twee passerende vriendinnen. Als er dan toch een naar hem toe kwam, kreeg hij een klap in zijn gezicht of een trap in zijn kruis. Vooral Beavis vond dat grappig.

Ook toen ik later in Maastricht woonde, bleef Beavis and Butthead een vaste waarde in het bestrijden van het serieuze levensgevoel om me heen. MTV had de gewoonte om soms een hele nacht oude afleveringen te blijven herhalen. Dat deed ik een keer, met het geluid uit nog wel. Ik scoorde er punten mee in Roermond.

[mediametfine]

Inleiding: mijn fascinatie

Ik heb het werkveld media gekozen omdat ik denk dat ik in dit werkveld zelf het best zou kunnen uitblinken. Ik hou van schrijven en het bijhouden van nieuwtjes en trends maar ook veel andere aspecten vind ik heel interessant. Zo vind ik het fascinerend hoe je media kunt gebruiken om het beeld die mensen van je merk hebben te bepalen.

Mijn fascinatie binnen het mediawerkveld ligt dan ook bij creative branding. Dit kan in verschillende branches binnen media gebruikt worden, ik geloof zelfs dat elk succesvol merk dit wel gebruikt. Zo is het heel belangrijk om op een creatieve manier een merk naar buiten te brengen en hier goed over na te denken. Elk detail kan grotere gevolgen hebben en alles is vanuit verschillende invalshoeken te bekijken. Succesverhalen in de media zijn naar mijn idee altijd wel te herleiden naar creative branding. Zo begon Videoland zoals het nu is met de bekende naam van de failliete videotheek, waarna er steeds meer titels aan gekoppeld werden en het langzaam een soort RTL 2.0 werd. Zonder dat mensen het door hadden, want zo werd het platform zeker niet neergezet. Het werd meer neergezet als een soort Nederlandse Netflix met films, exclusieve programma’s en vooruitkijken. Zo heeft het een velenmalen groter succes kunnen worden dan RTLXL. Mediamerk &C doet ook zeker aan creative branding. Zo hebben ze geprobeerd iets vernieuwends op de markt te brengen met een ‘360° mediamerk’ die alle soorten media voor vrouwen bespeelt, waar de humor en charme van Chantal Janzen in verweven zit. Want wie houdt er nou niet van Chantal?

Dit en meer over mijn verkenning in het mediawerkveld lees je hier op deze blog.

[isadorajane]

Tijdnood

Ik ga wekelijks naar de psycholoog omdat ik nog steeds niet uit logeren kan. De wachtkamer is bekleed met stapels roddelbladen uit de jaren negentig en beige schilderijtjes van vuurtorens en strandhuisjes. Mijn vader heeft een parttime auto en haalt me soms op, onaangekondigd. Dit keer was hij er en had hij er al lang gestaan, ik zag het aan zijn tranende ogen en de manier waarop hij me vroeg te gaan zitten; hij wist voor het eerst niet hoe hij moest zeggen wat hij me te zeggen had. Ze hadden iets gevonden in dat andere land waar ze al drie weken aan het aftakelen was. We gingen er die avond nog heen, dat moest, ook al wilde ik het niet want ik wilde naar huis en magnetron lasagne eten en mijn Duits leren en de volgende dag naar school gaan.

Ik sta in de videotheek films uit te kiezen om de uren voor de eindexamenuitslag door te komen. Ik kijk Life of Pi maar hoor alleen de telefoon die rinkelt. Ik huil al voordat ik opneem maar ik ben geslaagd, gewoon, goed, en mijn vader had die dag een auto dus we reden a-lineaire rondjes door de stad en ik ging achterover liggen met het raampje open en liet mijn haren kwispelen als de staart van een jonge hond en glimlachte naar die gespierde buurjongen die altijd op het balkon lag te zonnen.

En ik ontmoet mijn eerste grote liefde, zoals mijn familie hem zonder vertrouwen blijft omschrijven. Hij is lang, warm, ontwapend door zijn liefde voor mij. We lezen boeken, slapen in een eenpersoonsbed en maken van elkaar een muze. Mijn eerste grote liefde kreeg de kortste alinea; hij voelt zich een tussendoortje.

Ik word 21 en lever mijn scriptie in over een dichter die niemand kent. Mijn studentenkamer wordt de onze en ik tover het zwarte gat om tot een big bang. Algauw kom ik erachter dat mijn trucjes achterhaald zijn. Op mijn verjaardag nodig ik jullie allemaal uit om jullie lievelingsgedichten op een plak hout in mijn woonkamer voor te dragen. Mensen beginnen me te omhelzen en langzaamaan begin ik hetzelfde te doen.

Ik word bijna een kwart eeuw en ervaar voor het eerst tijdnood in de vorm van rimpels. Mijn jeugddilemma’s lossen zich op als radioactieve stof, ingegraven in een wereld die op losse schroeven draait. Ik ga naar mijn psycholoog maar wil niet huilen omdat ik een voordracht heb vanavond dus besluit ik al mijn gedichten aan haar voor te dragen. Ze zegt dat ik minder moet praten alsof ik een grafrede uitspreek. Ik moet toch huilen. Een jongetje van een jaar of drie leert met zijwieltjes hoe te fietsen en dat je voor de haaientanden moet afremmen. Het verkeer om hem heen staat stil en laat hem leren. Ik blijf nog even voor de haaientanden staan en even wordt de rest van mijn middag. Mensen komen en gaan en ik bedenk me voor het eerst hoe het verkeer als kinetische kunst fungeert, ook al moet ik eerst opzoeken wat kinetisch ook alweer betekent.

[pilates-studio-van-sonsbeek]

Ontgrendel een video in de Eversports videotheek from Pilates Studio Van Sonsbeek on Vimeo.

Hoe ontgrendel je een video op je mobiel in de Eversports videotheek?

[schminkennl]

Verlaten #videotheek #Arnhem https://www.instagram.com/p/Bt0sr_dnOyI/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=11nsl83maa31r