#vergaan

[babyflingo]

HAHAHAHAHAHAHHAHAHAHA OPGESTAAN PLAATS VERGAAN STIK ERIN SAM

[angelshizuka]

I will cling to this last piece of remaining Dutch CCS dub if it's the last thing I do!

Listening to this comforts me in knowing the dub really couldn't have been that bad and it's not just my nogstalgia goggles if the intro song is this much of a bob!

Ik heet Sakura, ik ben een meisje (My name is Sakura, I'm a girl) Niet lang geleden vond ik een magisch boek (Not long ago I found a magical book) Magische kaarten konden ontsnappen (Magical cards were able to escape) En naar die kaarten, dus ben ik nu opzoek (And for those cards, so now I'm searching) 't Is raar, maar waar (It's strange, but true) De kaarten gaan gewoon hun eigen weg (The cards just go their own way) Maar dan zeg ik een toverspreuk (But then I say a magic spell) Een beetje eng, maar toch wel leuk (A little scary, but still fun) En de kaarten zingen (And the cards sing) Pak me, pak me, pak me, Cardcaptor (Catch me, catch me, catch me, Cardcaptor) Pak me, stop me terug in het boek (Catch me, put me back in the book) Kom maar, pak me, pak me, pak me, Sakura (Come on, catch me, catch me, catch me, Sakura) Wacht maar want het lachen zal vergaan (Just wait because the laughter will end) Kijk maar uit wie komen daar aan (Just watch out for who's coming) De Cardcaptors (The Cardcaptors)

Look me in the eye and dare tell me these lyrics don't slap (some were a bit hard to translate, though...)

[mahouowo]

Mermaids in Dutch folklore

The Netherlands is a country that co-exists with water, but it wasn't always that way. A lot of our cities & villages have been lost due to floods (like Saeftinghe) before we had proper dikes and Neeltje Jans. Some of the areas affected by these floods have become wetlands and others have ruins standing where the village used to be.

So, what do mermaids have to do with this? In Dutch folklore a lot of these floods are either caused by greedy villagers or by fishermen catching a mermaid and refusing to let her free. They talk about pavement being laid with bricks of gold and hooves from horses being of silver with villagers wearing clothes made out of the best fabric around. Sadly, because their villages and cities were always so pristine they did everything in their power to cast out beggars and travellers. When there was no mermaid involved the story would describe the flood as a consequence of their greediness. However, with every story that does involve a mermaid being caught by a fisherman, the place they come from tends to be the same. Golden pavement, silver hooves, etc. A merman, being the mermaid's husband, would come above water and warn them of the upcoming floods if they didn't set his wife free.

'Westenschouwen, ’t zal u rouwen dat ge heeft geroofd mijn vrouwe, Westenschouwen zal vergaan alleen de toren zal blijven staan’

'Westenschouwen, you shall grieve That you stole my wife away from me, Westenschouwen shall fall Only its tower shall stand tall'

In this example the merman curses the village by putting seaweed & sand in the gullies of the city after the people mercilessly killed his wife by putting her up for display. After he leaves, storms flood the place with one single tower standing.

Even in Dutch folklore mermaids were seen as such beautiful creatures that fishermen couldn't help but take them home. They weren't the only ones, however! We also have the Nixie, who in some stories was said to be a beautiful woman who would jump out of the water to sit behind you on the carriage. When you reached the end of the body of water she would jump back in, never to be seen again.

The Mermaid of Edam

Around the 1400s there was a mermaid sighting close to Edam. A mermaid was stuck behind the wrong side of the dike because of a heavy storm. After the storm, the hole was fixed so she had no way to go back to the sea. People described her as drifting between the edges of the lake asleep, unless she dove to the bottom of the lake to eat. She was beautiful and her body was adorned with moss and seaweed. There would often be women sailing on the lake to milk the cows on the other side who were shocked to find her. However, after some time they got the courage to approach her and pulled her out of the lake.

The Mermaid didn't speak their language nor did they understand her, so they did what any rational person in the 1400s The Netherlands would do - strip her of all her moss to put clothes on her. They fed her and she ate our type of food, but she always longed to go back to the water, so they guarded her. She became quite the tourist attraction and because a lot of Haarlemmers wanted to have her for their city, the people of Edam gave her as a gift to them in the end. She learned how to spin wool and lived a very long life. When she died they buried her in the graveyard of the church because she made a lot of crosses in her lifetime (which could also mean she became Christian). In 2014 they rebuilt a statue in Haarlem to remember her.

The Mermaid & The Mother

Once upon a time in the province of Limburg near a big castle a servant took two children out to the beach. He met someone and spoke with them while the children continued playing on the beach ahead, but when he was done they were nowhere to be found. He searched all day and returned to the castle with only their socks. Everyone helped searching for the children, but it was to no avail - they were gone. After a lot of grieving the lady of the house took a stroll on the same beach and to her amazement saw a beautiful mermaid singing in the sea. The mermaid asked her why she was so sad and the lady relayed the story of her missing children to her. "Oh! Don't worry." She replied. "They are safe and happy in my castle."

The mother pleaded with the mermaid to see her children or to bring them back but the mermaid refused. She didn't give up however because everyday she went back to the same beach to plead with her again and again. There came a day the mermaid was sick of it and dragged the mother into the water to take her to her castle. The castle was made out of crystal and on every corner you could imagine was a little light to illuminate the darkness of the ocean. She brought the mother to a room with a glass window and to her surprise she saw tens of children playing together; including her own. Sadly, she was only allowed to look through the window and pleaded with the mermaid again. "You can't go inside, but I'll allow you to live here and look through the glass window everyday."

Many moons passed and everyday the mother would stand outside the window looking at how her children were happily playing with the others. However, she didn't give up and by pleading as much as she did back then the mermaid struck her a deal. She could take her children back home if she would make the mermaid a cloak of her own hair. The mother was handed a pot of fat to grow it out and started to get to work. The first time she finished the mermaid was not impressed and demanded that she do it again. When the mother came back a second time the mermaid was happy and called for a crystal carriage pulled by other mermaids to take her family home.

Conclusion

Mermaids in Dutch folklore, although beautiful, are often related to misfortune, curses & floods. Their symbolism and stories seem parallel to the peoples’ struggle with the sea. Our relationship with her is a complicated one as she both destroyed our towns and livelihoods all the while giving us plenty of abundance over the centuries. On the other hand, it also highlights how we treat and have treated the nature around us. Nowadays we put great emphasis on co-existing with water and try to educate on the importance of our delta works. We can not tame the sea, but we can work together to make it liveable for both of us.

------------------------------------------------------------------------------

Books of reference:

The Sagen boeken written by JRW Sinninghe (Dutch only)

[littlesoulfires]

Ik verdrink langzaam en ik twijfel of ik de moeite wil doen om mijn hoofd nog boven water te houden. Te lang heb ik mezelf vermoeid en al mijn energie gegeven voor een leven dat misschien helemaal niet bij me past. Ik ben bang voor de vloedgolven van verdriet maar geluk net zo erg, als ik eerlijk ben.

Bang voor de passage. Bang voor het vergaan. Bang voor wanneer alles wat ik lief heb niet meer naast me zal staan. In een lang geleden verleden kan ik me nog herinneren hoe ik dit allemaal liet passeren. Hoe ik mensen liet komen maar vooral van me liet gaan. Hoe er geen tranen waren of vrees voor meer spijt dan ik voor mezelf kon verteren. Ik wil van je gemis leren maar liever mis ik je helemaal niet meer.

Ik voel soms vloedgolven in een ontembare zee. En daarmee vergeet ik soms dat dit het mooiste deel aan mezelf is. Al deze manieren om te verdrinken in mijn emoties. In al dit gevoel. In liefde, in boeken, in muziek, in flms, in mensen, in mezelf. In al dit verdriet, al dit geluk, al deze onbegrepen woede waar ik mezelf niet steeds voor hoef te behoeden. Ik wil erin leren zegevieren.

[stiftgedichtensimonis]

Stiftgedicht gebaseerd op BRUZZ, woensdag 05 juni 2024, p. 44

“Taal doet het visuele geheugen stollen en als het beeld zelf is vergaan, blijven woorden over.” Siri Hustvedt - Herinneringen aan de Toekomst (2019), p. 186

[uss-edsall]

Yo hi not sure how to say this but your blog title:

Did you mean to make the slightly weird vocab choice there? Not sure if you speak Dutch or not… (since the Dutch have the Zeeland that makes New Zealand “new”) but I think you meant “vergaan maar niet vergeten” and not “gegaan maar niet vergeten”???

As in “gegaan” is like ‘went somewhere’ (past tense and implies a person who can maybe still return) and “vergaan” is like ‘went/was left to die/was lost forever’ (either by rotting away of old age or by being taken by the sea and never seen again, can be said about a person or thing but most often used to refer to ships)…

Anyway! Groetjes from a Dutchie :)

Hey! No I don’t speak Dutch, though I appreciate the point to make. My blog title comes from a book about the USS Edsall (DD-219). The book notes that there’s a memorial to the lost sailors of WWII in Pacitan, Indonesia (formerly the Dutch East Indies) that has ‘Gegaan Maar Niet Vergeten’ inscribed upon it. Interpreting it as either ‘gone but not forgotten’ or ‘gone but never forgotten,’ I thought it made a good blog title when this blog was a little more focused on historical stuff. Coincidentally, today is the 81st anniversary of the USS Edsall’s sinking on 1 March 1942, 250 miles off of Christmas Island.

[botanical-feverdream]

R. Bloem

"Bloemen verwelken... en schepen vergaan..."

Name: R. Bloem Pronouns: she/her :) age: 28 forverer but a 100 something in total Nationality: Dutch (she's mixed race tho) Species: Vampire (VTM) Clan: Toreador, Volgirre Sect: Second Inquisition Location: Changes A LOT as shes stationed at different bases Personality: Kindhearted bootlicker :( Partner: @rural-panoptes (not public knowledge tho) Sire: Miss Valerie who is luckily DEAD. Notes: Bloem is not a good person! she is incredibly kind hearted and general speaking hates violence and the pain and suffering of others. she is also volgirre and sometimes that shows. she is loyal to the second inquisition first and foremost. she IS a hunter. she is also OP and a mass diablerist... her kill count is HIGH.

There are no specific rules for interacting with my blog! Just dont be fucking racist or a terf etc cuz ill feed your kidneys to the dogs :)

THINGS ARENT TAGGED SO BE WARNED OF GORE BLOOD AND ALIKE! you can of course ask me to tag certain things I will appologize because I may very well forget orz plz do remind me. Bugs are tagged simply under #bug :3 be safe yall

More rambles under the cut off

HI IT ME AGAIN BIRDY YEAH I RUN THIS IDIOT TOO WHO I LOVE DEARLY EHHHH BE PREPARED FOR THE INCOMPRIHENSIBLE RAMBLINGS OF YE BOI

first of all Hi! Im birdy, 24 years old, a black trans animator from the netherlands. I do da drawing and da makin of da gaymes. I stream on twitch you are always free to reach out to me here in DM's or else on discord The-Nerdy-Birdy#0918 <- JUST BE AWARE I was terrible social anxiety and I may be slow to respond THAT'S NOTHING TO DO WITH YOU PLEASE KNOW THAT I LOVE YOU Im just silly :3 and have my moments. I promise ya tho I love to talk and ramble.

now with that out of the way

Bloem is my babygirl I love her dearly. she comes from a very strict and religious household circa 1910-20 her father and mother were incredibly abusive towards her. its where she learned to be so obedient. or atleast where it started. her friends tried to pull her outta it but it didnt work.

she studied to be a nurse in rotterdam and worked there for a bit in the hospital until the war reached the netherlands and rotterdam got bombed. she then started working wherever med care was needed which included in the field and house visits for people in hiding.

mid hunger winter of 1945 is when Valerie her sire snatched her up for embrace. it was not pretty and the amount screaming bloem did ruined her vocal chords forever. Valerie then blood bonded her and basically made her work in her "club". Valerie was unkind and bloem doesnt like to talk about it much.

after about 20 years of service to valerie the dutch SI named LIGHTHOUSE busted down the club killing vallerie in the process. its how Bloem ended up with the SI still shaken from the snapping of the bond but also so so so thankful to be freed.

ever since shes been working with the SI. being their honeypot as well as heavy fire in battles. though she hunts smaller targets as she primarily lives of vitae and is a bit addicted to it.

SHE WILL ALWAYS TRY AND BE KIND. AS SHE DOES NOT BELIEVE SUFFERING WILL BRING ANY GOOD IN THE WORLD BUT HER VIEWS ARE SEVERLY FUCKED UP AND HER BLOOD DOES NOT HELP WITH IT. shes smart but not great with people and walks into traps if people are just kind to her. she has such a need of authority and guidance its sad.

i hope she will get better eventually. she was... so kind. she deserved better.

[phoenix-positivity]

my past is starting to corrupt

there's a rot inside of me

the remnants of good I could still see in you

they have started to decay

no matter how hard you've tried

the manipulation has not stood the test of time

-

mijn verleden is aan het bederven

het rot bij mij van binnen

de resten van goed die ik nog in jouw zien kon

zijn met de tijd vergaan

hoe zeer jij ook je best hebt gedaan

de manipulatie heeft geen stand gehouden door de tijd

[jurjenkvanderhoek]

DE CIRKEL IS ROND DOOR WAT IS DAT BLIJFT

Het is een troostrijke gedachte: wat is dat blijft. Maar, is dat zo. Dat blijft wat is en dat is wat blijft. Ik ga daarvoor op onderzoek uit in de tentoonstelling nu bij Galerie MUGA. Want daar wordt werk gepresenteerd onder die bemoedigende titel: wat is dat blijft. En het is zo. Want wat ooit op aarde is ontstaan is eeuwig tot de jongste dag. De bijbelse dag waarop de wereld vergaat en er een nieuwe voor in de plaats komt. Zo gaat het verhaal. Tot die tijd moeten we het doen met wat er is, want dat blijft. Er komt niets meer bij en er gaat niets meer af. De lucht die ik inadem is al eens door anderen voor mij ingeademd. Misschien die neanderthaler of deze hunebedbouwer, of door Rembrandt die in Friesland was om er te trouwen, of Mata Hari geboren in Leeuwarden. Al wat er is blijft.

Water maakt een oneindige cyclus van bevriezing, verdamping, dooi en regen. Maar altijd met hetzelfde volume. De natuur sterft af in de herfst en verrot in de winter, in de lente komt nieuw leven dat bloeit in de zomer – de cirkel is rond. Schijnbaar nieuw ontstaat uit afbraak en dood. Om te sterven moet je leven. Maar alles wat was is gebleven. Alles wat blijft was er al. Blijft niet in de vorm die er was. Het zijn verontreinigd, wordt morsig en goor. Het wezen dat nieuw was wordt oud en versleten, bezoedeld. Wat blijft kan niet in de schaduw staan van wat was. Het blijft weggesmeten, afgesneden van wat was. De hoedanigheid, het voorkomen van de aarde, eens geschapen met goede voornemens, is bevuild door de hoofdbewoners die geen beste rentmeesters bleken.

Wat is dat blijft. Ik ben maar resteer niet. Ashes to ashes, dust to dust. Woorden zeggen minder dan beelden spreken. Dus de kunstenaar bijvoorbeeld kan bewijs leveren voor wat is dat blijft. Ik bemerk het in Museum Heerenveen, galerie MUGA. Kijk maar. Voordat hout vermolmt pakt Johan van de Dong het op en verheft het tot een kunstzinnig object. Hij laat de natuur niet het werk doen, laat de vorm niet vergaan maar schept nieuw leven. Blaast de adem in de gestalte en laat een ander figuur ontstaan met een tegengestelde betekenis. Een tak kan al een bestaand herkenbaar uiterlijk in zich hebben. Soms moet afvalhout gevormd of beter vervormd worden tot een andere gedaante. Een figuratie die het voordien niet had.

In onbruik geraakt voorwerp. Uitgezaagd, doorgezaagd, afgezaagd. Als overschot afgedaan, weggedaan, ontdaan van belang. Juist dat afval kan in handen van de kunstenaar tot betekenis worden. Voor hem heeft het aanzien en is bruikbaar. Precies dat nietswaardig weggesmeten voorwerp geeft hem inspiratie om het te loven en te prijzen, te roemen en te lauweren tot kunstwerk. En niet alleen dat wat volgens de mens afval is, maar ook dat wat de natuur laat afvallen. Art trouvé, junkyart, readymade. De storm die bomen verminkt, de wind die losse takken afbreekt. Die delen uit een groter geheel krijgen als waardeloos brokstuk een nieuwe waarde.

Gerukt van het leven laat de kunstenaar het reïncarneren tot een uniciteit in de kunst. Het mag er zijn, het is er, het was en blijft. Eerst achteloos verwijderd en nu apart genomen en belangrijk gemaakt - zal de mens dat ook niet willen. Dat men individu is in de massa, ongezien, maar door op een voetstuk geplaatst gezien te worden. Deze objecten van Van der Dong zijn mijns inziens ieder voor zich een zelfportret. Niet zichtbaar, maar voelbaar. In het afgebroken hout zit zijn ziel, dit zijn allemaal Johans die ik zie. In ieder object met een andere stemming, verschillend humeur, eigen zienswijze.

Op haar beurt portretteert Maaike Nijlunsing tijd en vergankelijkheid in schilderijen. De interieurs van verlaten gebouwen waarin zij de tijd vastlegt maken indruk. Voordien waren deze vol bedrijvigheid, maar nu als zodanig afgeschreven, verwaarloost, aan het lot overgelaten. Dat lot is de tijd die met het aanzien aan de haal gaat en er sporen doortrekt. Sporen van vergankelijkheid, verval, was dat blijft. Nijlunsing toont de voetstap van de tijd. Zoals plaatjesmakers doen middels urban exploring. Fotografen die op urbex locaties het verval vastleggen. Wat achter gesloten deuren en geketende hekken is verborgen. De schoonheid van verval. Overhaast verlaten gebouwen soms met alle huisraad nog erin, onder het stof en de spinrag van de tijd. Wat dat betreft is het binnenwerk dat deze kunstenaar afbeeld na verlating bezemschoon opgeleverd. De spinrag heeft de ragebol gevoeld, de tijd heeft de wonden geheeld. De menselijke drukte is verstomt en een waas van stilte omhult het beeld, maar wat is dat blijft. Daar doet zelfs de tijd niet aan af.

Het gescheurde behang legt een andere dimensie bloot, de kille architectuur is ontbloot van opsmuk. Door de ramen is de speelse natuur te zien. De kunstenaar brengt nieuw leven in wat voor dood is achter gelaten, verlaten. Het perspectief is dramatisch, zo eindigt maakwerk. Het voorland van wat is wanneer het in onbruik raakt. Maar juist deze verwaarloosde en tot ruïnes verworden plekken ontvouwen een onwezenlijke schoonheid. De tijd heeft er vat op, speelt er een spel mee. Met Nijlunsing kijk ik naar binnen, zodat ik de oorzaak en het gevolg van deze situatie mij door haar geschetst kan doorgronden. In dit interieur en overdrachtelijk bij mezelf. De kunst van Maaike Nijlunsing zet aan tot contemplatie, zelfreflectie. Het zijn niet zomaar lukraak portretten van de tijd, ik kan mijzelf zien in de gelaagde beelden, mijn geschiedenis – het fatum op het terrein over de grens van wat is dat blijft.

Zo vertellen beide kunstenaars in beelden een verhaal van tijd en vergankelijkheid. Ieder met een eigen visie en ander materiaal, vanuit een persoonlijk standpunt, een individuele kijk. Maar met eenzelfde antwoord op de vraag wat de tijd doet met de gelegenheid. Op het blad bij de tentoonstelling lees ik “Waar Johan van der Dong direct met natuurlijke materialen werkt, bouwt Maaike Nijlunsing haar werk op vanuit waarneming en verbeelding.” Maar eigenlijk doen de beide kunstenaars hetzelfde. Van der Dong neemt de natuur waar, wordt er door geïnspireerd om met zijn verbeelding iets nieuws te maken uit wat oud en vervallen is. Terwijl Nijlunsing bezield raakt van materiaal dat de mens heeft verlaten en daarom in bezit is genomen door de natuur, als een ander zicht op de ecokathedraal-filosofie. Verval is aanwezig in de natuur en in door de mens gecreëerde structuren, puur ik nog uit het vlugschrift. Maar wat is dat blijft.

Wat is dat blijft. Tentoonstelling werken van Johan van der Dong en Maaike Nijlunsing bij Museum Galerie Heerenveen (galerie MUGA), Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Van 12 januari tot en met 23 februari 2025.

[wildetuinplanten]

Ommetje buitenplaatsen s-Graveland op de grens van Hilversum.

Nu al op twee plekken een kammetjesstekelzwam. Bijna vergaan maar fantastisch. Deze zit er al 10 jaar en nog is de beuk waar hij op groeit niet “op”. Maar ook de andere plekken waar we al meer dan 30 jaar wonen zijn de moeite waard om even “een rondje” te maken vanuit huis. Je zult zo’n achtertuin hebben … Langs de leeuwenlaan. Braamblad Esdoorn op Schoonoord Schoonoord Langs de…

[mijndagboekblog]

Wee mij, want het is mij vergaan als na de inzameling van de zomervruchten, als na de nalezing van de wijnoogst: er is geen tros om te eten. Mijn ziel verlangt naar vroege vijgen.

Een goedertieren mens is verdwenen uit het land en een oprechte onder de mensen is er niet. Zij loeren allen op bloed, zij jagen op elkaar met een net.

Om kwaad te doen staan hun handen goed: de vorst eist, de rechter doet uitspraak tegen betaling, wie groot is, beslist naar eigen begeerte en zo verdraaien zij de zaak.

De beste van hen is als een doornstruik, de oprechtste erger dan een doornhaag. De dag van uw wachters is gekomen, de dag van uw vergelding. Nu zal er bij hen ontreddering zijn.

Geloof een vriend niet, vertrouw niet op een huisvriend, bewaak de deuren van uw mond voor haar die in uw schoot ligt.

Want de zoon maakt de vader te schande, de dochter staat op tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder; iemands vijanden zijn zijn eigen huisgenoten.

Zelf zal ik echter uitzien naar de HEERE, ik zal wachten op de God van mijn heil.

Mijn God zal mij horen.

[chrisengel]

ek sal sterf en na my vader gaan

Wellington toe met lang bene

blink in die lig

waar die kamers swaar en donker is

waar sterre soos seemeeue sit op die nok

en engele vir wurms spit in die tuin,

ek sal sterf en met min bagasie

in die pad val

die Wellingtonse berge oor

tussen die bome en die skemer deur

en na my vader gaan:

die son sal in die aarde klop

die wind se branders laat die voeë kraak

ons hoor die huurders

skuurloop bo ons kop

ons sal dambord speel op die agterstoep

– ouvader kul –

en oor die radio luister na die nag se nuus

vriende, medesterwendes,

moenie huiwer nie; nou hang die lewe

nog soos vlees om ons lywe

maar die dood beskaam nie;

ons kom en ons gaan

is soos water uit die kraan so

soos klanke uit die mond

soos ons kom en ons gaan:

ons béne sal die vryheid kén

kom saam

in my sterf in in my na my vader gaan

Wellington toe waar die engele

met wurms vet sterre uit die hemel hengel;

laat ons sterf en vergaan en vrolik wees:

my vader het ’n groot bôrdienghuis

– Breyten Breytenbach

[ikmichiel]

A Black Cab

-Augustus 2024

Een zwarte taxi, witte zuilen eigen aan residentiële wijken, lantarenpalen die hun job niet serieus nemen en regen. Regen met sloten. Met bakken uit de niet-verlichte hemel. Wolkengerommel dat om thee en dekens vraagt.

Miljoenenstad, melting pot, hoge kragen, nat krokodillenleer en dito zolen, gehaaste koers huiswaarts met blikken die mekaar in een fractie van een seconde kruisen om dat nadien nooit nog te herhalen. Misschien in een volgend leven. Big Ben.

De jaarlijkse autumn vibes hadden zich niet vroeg genoeg kunnen aanbieden. De 'afgaande tijd', zoals dat in meneers dialect geheten werd - even onderbroken door de Sint-Michiels-Nazomer - vroeg niet alleen om een veelheid aan bijzinnen en kwinkslagen, maar nestelde zich in diens hart en zenuwstelsel.

Het ver-oranjeïseren van het bladerdek zou dra beginnen. Krakend op dood organisch materiaal zouden honden en kinderen in parken lopen. Zou de wind meenemen wat eens was. Zou uiteindelijk vergaan wat vandaag helgroen is. Zo was het met alles, dacht meneer. Alles ging altijd kapot, maar herhaalde zich ook. Een hoopvolle gedachte, al was dat soort nonsens meer voor in de opgaande tijd.

Zo had de schrijver zijn weg naar de schrijfdis opnieuw gevonden. Alles kwam terug, zegt u? - Neen, maar alles leek wel te rijmen op wat ooit al geweest was. Dat was de reden waarom meneer nog steeds niet kon uitmaken of de geschiedenis lineair, dan wel circulair was.

Op zich maakte dat niet héél veel uit. Veel dieper was het verlangen om te weten wat er zich had voorgedaan vóór die vermaledijde Oerknal. Net als God verdiende ook dat woord een hoofdletter. Ook die zou zich herhalen, en had zich waarschijnlijk al ontelbaar keer herhaald. Big Bang. Over een reset gesproken.

[keynewssuriname]

Scheve schaats of schone lei?

Als een dief ergens ingebroken heeft, gaan excuses zijn misdaad écht niet ongedaan maken. Zoals de gewone rovers opgepakt en opgesloten worden, hun schuld alleen op die manier kunnen inlossen, daarna met een schone lei verder kunnen en dan vooral hun best moeten doen om op het rechte spoor te blijven, zo mógen en móeten alle witte boordcriminelen niet wegkomen met simpele excuses. Dat is gewoon een zeer verkeerd signaal naar de hele samenleving toe. Willen wij dat onze jongeren op het rechte spoor blijven lopen, dan hebben ALLE volwassenen de verantwoordelijke taak hen daarin te begeleiden door onder andere  een zo goed mogelijk voorbeeld voor hen te zijn. De scheefrijders in en rond de top van het land, allen volwassen neem ik aan, kunnen dat voorbeeld alleen zijn door net als de gemiddelde rover door het stof te gaan. Het kan gewoon niet anders! De toekomst van ons dierbaare land is veel te belangrijk om te vergooien. Dat gaat wel gebeuren als bepaalde mensen in de hoogste regionen, die een flinke scheve schaats hebben gereden, en zij die dat nog steeds doen, hun schuld niet inlossen richting de samenleving. En dit geldt ook voor bepaalde personen in meerdere politieke partijen. Zij moeten gewoon niet op de voorgrond willen treden, nu niet en ook niet na 25 mei 2025. Anders is het na 25 mei gewoon verder dweilen met de kraan open. Op een gegeven moment is het over en uit, want door de voortgaande verloedering zullen meer mensen slachtoffer zijn, meer zelfdodingen door wanhoop, een nog grotere braindrain etc. De rechtgeaarde Surinamer voelt aan alles dat dit wat er al bijna een halve eeuw plaatsvindt, gewoon tegen alle geschreven en ongeschreven wetten ingaat. Tijdens mijn opleiding en mijn werkzame leven heb ik geleerd dat je met open kaart spelen verder komt. Jezelf van tijd tot tijd een spiegel voorhouden kan alleen maar leiden tot verbeteren van dat wat minder of finaal verkeerd is. Elk mens heeft in aanleg een goede inborst meegekregen, dus daartegenin gaan heeft eigenlijk weinig zin. Zij die dat wel doen, krijgen te maken met ontwikkelingen die alleen maar tegenwerken en vooral niet goed zijn voor de eigen gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk. Het telkens tegen de stroom ingaan, werkt enorm uitputtend. Vergelijk de getrainde zwemmer die tegen een krachtige stroom van een rivier moet opzwemmen om zichzelf te redden. Menig zwemmer heeft het niet kunnen navertellen. Hoe anders kan het in Suriname en de Surinamers vergaan als er vanaf 25 mei 2025 een stevige regering staat van vrouwen en mannen die een onberispelijke trackrecord hebben, al geruime tijd in de samenleving hebben bewezen dat ze zich met hart en ziel inzetten voor alle Surinamers, vooral niet zichzelf, familie en vrienden naar voren schuiven en volgens een goed door experts uitgelijnd regeringsplan aan de slag gaan met de zeer grote verantwoordelijkheid van een heel land leiden? Volgens mij is dat een droom en wens van ons allemaal die na 50 jaar ook echt kan uitkomen als we ons uiterste best ervoor doen. En hoe doen we dat? Tot nu toe is er door velen onbewust gestemd door te kijken naar vooral de buitenkant: gratis pakketten, gratis geld, gratis grond, gratis eten, gratis dansen etc. Maar ook zich te laten misleiden door de mooie verkooppraatjes van verschillende politici. Dit alles heeft tot op heden helemaal niet voor duurzame ontwikkeling van land en volk gezorgd. Nu is het zaak dat los te laten en bij alle potentiële kandidaten die strijden om in de komende regering deel te nemen, te letten op vooral de positieve inborst getoond richting de burgers. En met name erachter zien te komen wat degenen allemaal aan vereiste capaciteiten bezitten waardoor ze Suriname daadwerkelijk kunnen laten groeien en bloeien. Stem dus heel bewust en doordacht, want dan alleen kunnen we Suriname met z'n allen op het juiste spoor zetten. Francis Renfurm   Read the full article

[280507]

"Kom! Kom! Mijn dochtertje, hoe kun je zoiets vragen. Heb je ooit iets zien vergaan? Vergaat er iets zodat het niets wordt? Wat je ziet is: veranderen en van-een scheiden. Bij den dood wordt er veel veranderd en gescheiden. Maar er vergaat niets, en onze persoon, denk ik, het minst van al. Het ware wel begeerlijk als die zo in eens vergaan kon maar bedenk, de les kan niet worden nageschreven, en door achterdeurtjes komt men het Eeuwige niet in. Wat wij nog persoonlijks en eigen hebben, behouden wij zeker, dunkt mij, al sterft het lichaam af. Het eigene sterft alleen door het leven, niet door den lijfsdood.

- F. Van Eeden

[botanical-feverdream]

Hewwo! Do you have any rules or ooc pages?))

You wont believe it but I made one JUST yesterday cuz someone also asked on me other blog!

Tl;dr on the rules is ehhh just dont be racist or a terf, ya know the basic stuff! Nah picky bout anything else