#veldkeuken

[another-bite]

Dadeltaart

[cuisiniko]

#veldkeuken #catering #goedweer #forteNV #summerdrinkwith8coursemenu (bij Melle, Belgium)

[cmonboardbucketlist]

C’monBoard Bucket List brings the best @cmonboard posts together. Repost from @cmonboardbakery .

.

“Weekbrood, bread of the week inspired by the oberlander from @brotbruder_fr 20% rye” ..credit: @veldkeuken ..Check out our account @cmonboardbakery and website for more [link in the bio] ....#yeast #fooddesign #thebakefeed #ptk_food #igfood #food #culinary #foodblogger #naturelleleavened #instafood #organic #wildyeast #leaven #slowfood #vscocam #foodphotography #bakerylife #culinaryarts #naturel #sourdough #slowbread #instabread #vsco #naturallyleavened #ancientgrains@cbbucketl

[cmonboardbread]

Check out our account @cmonboardbakery and website for more . 

.

“Rye and the freshly milled Kamut!” .

.

.

.

credit: @veldkeuken

[jurjenklaas]

Archiefstuk: artikel 12 april 1995

De bevrijding van Heerenveen door de ogen van Klaas Schermer

“EEN ONWERKELIJK GEVOEL OM VRIJ EN BLIJ OP STRAAT TE LOPEN”

“Ik ben geboren aan de Dracht, mijn vader had er op nummer 9 een kapperszaak. Op een zondagavond in september 1944 luisterden we naar de Engelse radio en hoorden dat de Nederlandse regering had bevolen dat het spoorwegpersoneel in staking moest gaan. Ik werkte bij de NS, dus op maandagmorgen staat Bouke van Es voor de deur, een klant van mijn vader en boer in de Haskerveenpolder. Hij dacht dat ik wel even uit het licht zou willen. Die dag hebben we voor de Duitsers eerst nog de schijn opgehouden, maar ‘s avonds vertrok iedereen stilletjes van het station en dook onder. Ik ben dinsdag vroeg in de morgen samen met mijn vader op de fiets naar Haskerdijken gereden. Ik wist niet wat me boven het hoofd hing. Het heette dat het maar voor enkele weken zou zijn, maar ik heb tot de bevrijding wel zeven maanden ondergedoken gezeten.”

“Bij van Es op de boerderij ging het in het begin wel, ik hielp wat mee op het land en in de stal. Er grasduinde weleens veldgendarmerie door de polder en dan maakte ik me snel uit de voeten. Op die boerderij hadden we diverse schuilplaatsen gemaakt, want ik zat er niet alleen. Op een gegeven moment zaten we met zeven mensen, die allemaal een beetje in de schaduw moesten blijven. In december werd het me te heet onder de voeten, want de gendarmerie hield er razzia’s na sabotage van de spoorlijn. Ik ben naar mijn ouderlijk huis gevlucht, want daar was toen geen kou meer aan de lucht. Mijn ouders hadden verschillende huiszoekingen gehad. De politie kwam aan de deur met een lijst van mensen die bij het spoor werkten en in staking waren gegaan, en Klaas Schermer moest op Dracht nummer 9 wonen maar ik was er niet. Ik zat in de Haskerveenpolder. Vanaf de jaarwisseling heb ik toen thuis ondergedoken gezeten. Ik kwam nooit buiten en zat op zolder of op een slaapkamer. Mijn tijd bracht ik door met het luisteren naar de radio, wat schilderen en lezen. Er waren niet zoveel mogelijkheden. Voortdurend moest je oppassen geen lawaai te maken, want ik wist natuurlijk niet wat er beneden gebeurde. Wanneer er onraad was werd er wel een sein gegeven, maar ik liep altijd op sokken omdat het niet zo moest klinken dat er mensen boven waren. Boven in de krimp van het dak was een schuilplaats gemaakt, daar lag een deken in. Stonden ze aan de deur dan vluchtte ik snel naar boven. De boel ging dicht en dan was ik er niet meer. Mijn zusje, 13 jaar jonger dan ik, zei altijd: Klaas is er niet. Dat was er bij haar ingepeperd. Ik deed wel gewoon mee in het gezin, ik mocht alleen de deur niet uit. ‘s Avonds gingen alle deuren dicht en op slot, de gordijnen moesten toch al dicht vanwege de verduistering. Dan was je vrij veilig, er kon geen mens binnenkomen. De bewegingsvrijheid was beperkt tot aan de voordeur toe. In de tuin kon ik ook niet, want op de watertoren zat een Duitse uitkijkpost. ‘s Avonds in donker wipte ik over de schutting naar de buren. Omdat zij jonge kinderen hadden, en daardoor minder last van huiszoekingen, sliep ik daar. ‘s Morgens ging ik dan weer terug naar huis.”

“Onderduiken is alles beheersend”

“Ik heb me diverse malen verschrikkelijk geknepen, ik ben echt wel erg bang geweest en daar schaam ik me niet voor. Doordat mijn vader een kapperszaak had, viel het niet op dat daar mensen naar binnen liepen, dat was wel een voordeel. Maar de tussendeur van de herensalon naar het woongedeelte zat altijd dicht en op slot, zodat er niet ineens mensen naar achteren door konden lopen. Niemand wist dat ik daar zat, op enkele intieme kennissen na, het moest zo geheim mogelijk blijven. Ik moest altijd voorzichtig zijn. Tegenover ons was de winkel van De Gruyter en daarboven woonde een NSB’er. Hij kon zo bij ons naar binnen kijken. Het was voor ons dus altijd oppassen, dat die man mij niet in het oog zou krijgen. Want hij kende ons goed en wist precies hoe het erbij lag bij de familie Schermer. In Leeuwarden, waar ik na een arrestatie naar toe gebracht werd - dat was nog voor de spoorwegstaking - hebben ze me dat onbarmhartig onder de neus gewreven: “jij en je rotfamilie staan bekend als zeer anti-Duits”. Ik ben door het oog van de naald gegaan. Onderduiken is erger dan gevangen zitten. Je bent compleet geïsoleerd en leeft altijd in angst ontdekt te zullen worden. Het is verschrikkelijk en alles beheersend. Thuis is het een hele tijd goed gegaan, tot half maart. Zo rond mijn verjaardag, ik werd toen 19 jaar, is er een mof bij ons ingekwartierd. Mijn ouders hadden drie kinderen en er was één niet thuis, dus was er ruimte over redeneerden de Duitsers. Ik zat dus behoorlijk klem en kon daar niet blijven. Toen die mof sliep en we hem hoorden snurken, ben ik op sokken uit huis gevlucht en de Dracht overgestoken naar de overbuurman. Dat was Ekke de Haan, de latere burgemeester, hij zat thuis ook min of meer ondergedoken. Bij de Haan heb ik de bevrijding afgewacht.”

Zaterdag 14 april, half zeven

“Het gonsde van de geruchten. We hoorden dat de bevrijders al in Oranjewoud zaten, maar ze waren nog niet op de Dracht geweest. Zo nu en dan dwaalde er nog een dodelijk vermoeide Duitse soldaat langs op die zaterdag de 14e april, want we moesten wachten tot half zeven ‘s avonds voor we de eerste Canadees in de straat zagen. Het waren vaak nog kinderen die Duitsers, jongens van een jaar of 17. Van de Hitlerjugend, fanatiek en angstig, want er was maar één weg en dat was achteruit. En dat waren ze dus echt niet gewend. Er zat er één tegenover ons in de portiek van Berkemeijer, zo’n knaapje met een pantservuist. Deze heeft daar gewoon een tijdlang zitten suffen, ze hadden hem daar zo wel kunnen afslachten, hij was helemaal van de kaart. Om half zeven kwam er opeens een jeep de Dracht op rijden en schoot de Munniksteeg in, vlak daar achteraan kwam een carrier. Op dat moment brak de feestvreugde los. Bij ons was geen enkele Duitser meer te zien. Eén van die Canadese verkenners slenterde naar de Hoofdbrug, want die stond omhoog. De Duitsers hadden enkele dagen eerder geprobeerd de brug op te blazen, maar dat was maar half gelukt. Die soldaat heeft aan weerskanten van de brug gekeken, maar zag geen teken van leven. De carrier reed een eind naar voren en heeft een salvo over de brug gegeven. Dat was om de moffen uit te dagen, om te zien of ze vuur terug zouden krijgen. Maar van de andere kant kwam geen reactie. In de lege garage van Jager & Wierda hebben de Canadezen een veldkeuken gemaakt, daar kregen de mannen ‘s avonds voor het eerst weer een behoorlijk maal te eten.”

“Het was buigen of barsten”

“We zijn toen de straat op gegaan. Dat was een ongekend gevoel, heel onwerkelijk. Wanneer je zoveel maanden geïsoleerd bent geweest, voor alles en iedereen verborgen, je leven niet veilig, dan is het een heel vreemd gevoel om vrij en blij op straat te lopen. Ik heb daar m’n eerste Engelse sigaret gerookt. Ik rook al jaren niet meer, maar de smaak van die sigaret raak ik nooit meer kwijt. De Canadezen hadden van die kleine doosjes met vijf sigaretten overal in allerlei zakken zitten en die deelden ze uit. Toen de genie kwam, ben ik met m’n vader naar de Hoofdbrug gegaan. Een kapitein wilde de schade opnemen, en ze hadden nog geen materiaal bij zich, dus namen wij een stormlantaarntje mee en zijn we met hem in de kelder onder de brug geweest. Die man was verbaasd dat de door de Duitsers aangebrachte springlading zo weinig effect had gehad. Het beton was blauw uitgeslagen, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Het bewegingsmechanisme was door de klap echter wel ontzet en de elektrische bediening was uitgevallen. Met handkracht is geprobeerd de brug dicht te krijgen, maar alle pogingen liepen op niets uit. Uiteindelijk is er om 12 uur ‘s nachts een tank tegen de geopende brug opgereden en toen moest-ie wel dicht, het was buigen of barsten. Ze konden het zich niet veroorloven nog langer te wachten, want alle aanvoerwegen zaten helemaal verstopt. Een uur later was de doorvoer weer open en is de rest van Heerenveen bevrijd. Vanaf dat moment was het tot donderdag druk verkeer. Tanks en pantservoertuigen in allerlei soorten en maten, jeeps en honderden soldaten kwamen langs. Zo’n drukte waren we niet gewend, de Dracht was maar nauwelijks over te steken.”

Sigaretten en chocolade

“Die zondag 15 april hebben we in de winkel van Ekke de Haan de hele dag vlaggen staan te verkopen. Een vlag met een stok en een muurhouder, ze gingen als warme broodjes over de toonbank. De Haan had zijn zaak nog nooit op zondag open gehad, maar die zondag kon het hem niets schelen. Mijn vader heeft de hele dag Canadezen geknipt en geschoren. Ze hadden in een ommezien onze kapperszaak ontdekt en wilden zich wat opknappen, die jongens zaten allemaal dik in het haar. Mijn vader vroeg er geen geld voor, ze gaven daarom sigaretten. Het toilet lag bezaaid met doosjes sigaretten en tabletten chocolade.”

“Niet enkel feestvreugde”

“Omdat alle bruggen eruit lagen, was Heerenveen de eerste dagen van de bevrijding in tweeën gedeeld. Op het moment dat de Hoofdbrug naar beneden ging, kwam de doorstroming op gang. Ik ben toen meteen naar het station gegaan om te kijken hoe het er daar bij lag. De moffen hadden er een smeerboel van gemaakt. In de woning van de stationschef hadden ze gebivakkeerd met een stel grieten. Pannen met eten stonden nog op de gelakte bureaus. Veel erger was echter dat de Heerenveense bevolking toen heeft geprobeerd het station te plunderen. Ze haalden er handkarren vol met kartonnen plaatskaartjes uit. Die kaartjes hadden geen waarde, ze konden er niets mee. Ik ben ook nog heel Heerenveen door geweest, want ik wilde alles zien waar ik in maanden niet meer geweest was. Met eigen ogen wilde ik de schade opnemen. We hebben nog bij de Spoorbrug gekeken, die helemaal kapot was.”

“Het was niet enkel feestvreugde tijdens de bevrijding van Heerenveen, want het westen van Nederland was op dat moment nog niet bevrijd. Er waren daarom veel mensen die toen nog niet wisten hoe het met de familie aan de andere kant van de Aflsuitdijk ging. Wij gaven onderdak aan een aantal hongervluchtelingetjes uit Den Haag. Die twee meisjes zaten in de rats over wat er met hun ouders was gebeurd. We hebben gedanst op straat tot ‘s avonds laat, gehost met de Canadezen. Het was feest, maar met een bijsmaak. Er was veel haat. Haat jegens plaatsgenoten, die fout waren geweest en allemaal werden opgepakt. Onder veel gejoel werden ze naar Crackstate gebracht en de moffenmeiden werden kaal geschoren. Het was van het ene uiterste in het andere. Wij zijn redelijk door die oorlog heen gekomen, maar talloze mensen hebben letterlijk een hele hoop leed over zich heen gekregen. Dat kun je niet maar even omdraaien, dat blijft lang zitten. Voor mij zijn er jarenlang twee soorten Duitsers geweest. Mensen van mijn leeftijd en ouder, dat waren moffen. Met jongere generatie had ik geen enkel probleem, die zijn na de oorlog geboren, zij kunnen er niets aan doen dat hun ouders fout waren.”

[adwmteulings]

Blote konten aan de grup

Blote konten aan de grup

Ik begin de huizen van de overburen langzaam weer te herkennen. Aan het eind van ons blok aan de overkant is altijd een leeg veld geweest met kuilen en gaten, bouwrijp, maar door de oorlog uit de planning geraakt. In plaats daarvan zie ik nu dat een enorm tentenkamp is opgebouwd. Een veldkeuken met meerdere koks, lange lage tenten met opvouwbare bedden. Aan het voeteneind keurig stijf opgerolde…

[nickneef-blog]

expo-museum

In Flanders Fields museum in Ieper ( in de lakenhallen)

Tijdens mijn paasverlof aan zee ben ik met mijn oma naar het museum in Ieper geweest. Mijn oma had mij dit cadeau gedaan omdat ze weet dat ik zeer geïnteresseerd ben in WOI. Omdat dit niet dicht bij huis is hebben we er een paasweekend aan zee van gemaakt.

Bij het binnenkomen krijg je een ‘poppy armband’ om de poortjes van de zalen te openen, de computerschermen in het museum te activeren en ook om de commentaren in je eigen taal te kunnen beluisteren. Op deze computerschermen kon je mensen zien waarvan hun persoonlijk verhaal werd naverteld door acteurs. Ook in het museum kon je honderden authentieke objecten bewonderen en zag je hoe het leven aan het front eraan toe ging. Bijvoorbeeld: het vervoer van gewonden, de veldkeuken, dagboeken en andere persoonlijke objecten, transport van zware wapens door middel van paarden…. Ook hadden we de kans om een tijdelijke tentoonstelling bij te wonen over de archeologie van de Eerste Wereldoorlog. De tentoonstelling toont de resultaten van de 150 opgravingen die in de frontregio plaatsvonden. Talrijke spectaculaire bodemvondsten komen aan bod die aangetroffen werden in militaire kampen en hospitalen achter het front en op de slagvelden van het Ijzerfront en de Ieperboog.

Ik vond dit museum heel indrukwekkend om naar toe te gaan, vooral omdat je de Eerste Wereldoorlog door de ogen van de mensen die dit meegemaakt hebben kon aanschouwen. Na mijn museumbezoek zijn we iets gaan eten om om 20 uur naar de Menenpoort te kunnen gaan en naar The Last Post te kunnen luisteren. De volgende dag zijn we naar Tyne Cot geweest waar we de indrukwekkende graven aanschouwd hebben. In de namiddag zijn we naar het domein van de Palingbeek geweest om de 600.000 beeldjes te bewonderen die een eerbetoon zijn aan de slachtoffers die ten gevolge van WOI op Belgische bodem gevallen zijn. Ik heb er een steen gevonden die door een naamgenoot gemaakt is.

Hieronder meer informatie over het museum.

In Flanders Fields Museum

Het In Flanders Fields Museum is een modern en interactief oorlogsmuseum gevestigd in de Lakenhalle van de Belgische stad Ieper. De naam verwijst naar een bekend gedicht van John McCrae: In Flanders Fields. Het museum werd in 2012 grondig vernieuwd.In 2013 bezochten 300.000 mensen het museum.

100 jaar geleden was de streek rond Ieper het decor van een de meest verwoestende conflicten uit de geschiedenis. Nu ook de laatste getuigen gestorven zijn, is het In Flanders Fields Museum meer dan ooit de poort naar de Eerste Wereldoorlog in Vlaanderen. Het vernieuwde In Flanders Fields Museum confronteert de bezoeker met de gevolgen van den Grooten Oorlog. Het confronteert oud en jong met leven en dood in de Ieperse frontstreek. De tentoonstelling met videoprojecties, geluidsfragmenten en multimediatoepassingen dompelt je onder in het leven aan het front. Elke bezoeker krijgt ook een poppy-armband waarmee hij vier persoonlijke verhalen van 'de kleine man' uit de 'Grooten Oorlog' kan ontdekken. Door in te loggen kun je in contact komen met je evenmens in de oorlog een eeuw geleden.

Thema

De permanente tentoonstelling belicht de aanloop tot de Eerste Wereldoorlog, de inval in België, de eerste maanden van de bewegingsoorlog, de vier jaar stellingenoorlog in de Westhoek, de verwoesting van de oorlogsjaren, de naoorlogse periode en de voortdurende herdenking sindsdien.

In het museum staan vooral de verhalen van de tijdgenoten, die de oorlog te velde meemaakten, centraal. Stemmen en gezichten van echte mensen maken de oorlog tastbaar en persoonlijk in dit museum. Mannen, vrouwen en kinderen, burgers en soldaten, schrijvers en kunstenaars... Zij confronteren de bezoeker met hun oorlog.

Het museum belicht vooral de geallieerde kant, een aanvulling over Duits bezet gebied is te vinden in het Lange Max Museum.

Educatieve dienst

Het museum beschikt over een educatieve dienst waar pakketten aangeboden worden voor zowel het lager als het secundair onderwijs.

Kenniscentrum

Het kenniscentrum, gelegen in de noordvleugel van de lakenhalle bezit meer dan 11 000 boeken over de Eerste Wereldoorlog, een duizendtal topografische kaarten, een uitgebreide fototheek, tijdschriften uit 1914 - 1918 en originele documenten zoals brieven en dagboeken.

[cmonboards]

“85% wholewheat directbake no fridge involved” .

.

credit: @veldkeuken .

.

CB Bakery is your guide to bread and baking. We compile the best bread recipes and the most exclusive bakeries. For instructions on how to make bread dough, visit the CB website [link in the bio]

.

.

.

Make sure to check out our baking-themed products at www.cmonstore.com

[lisetoosterhof-blog]

De Onkruidenier een mobiele veldwerkplaats, bestaand uit een veldkeuken, droogkast, oogstmeubel en twee werkbanken. Alle meubels zijn uitgevoerd als handkar en daardoor makkelijk te verplaatsen. De veldkeuken en de droogkast vormen, naast elkaar geplaatst, een klein schuurtje waarin De Onkruidenier beschut zijn werk kan doen. De veldwerkplaats is gebouwd van in Nederland voorkomende onkruiden: hout van de douglasspar, wilgentenen van de schietwilg en linnen zeildoek geïmpregneerd met lijnolie, beiden geproduceerd uit vlas.

[wimzagtschilderijen]

Jaagpad richting de Veldkeuken

[another-bite]

Ontbijten met homemade croissantjes Men neme: het kookboek van de Veldkeuken, 3 dagen en een paar kinderen te logeren zodat je tenminste om 4.15 even wakker wordt....

[cmonboardbucketlist]

C’monBoard Bucket List brings the best @cmonboard posts together. Repost from @cmonboardbakery .

.

Check out our account @cmonboardbakery and website for more ..”Rye and the freshly milled Kamut!” ....credit: @veldkeuken#bakerylife #artisanbread #vsco #instafood #culinary #wildyeast #igfood #vscocam #ptk_food #food #fooddesign #fermentation #naturel #naturelleleavened #thebakefeed #leaven #instabread #sourdough #organic #yeast #realbread #breadart #culinaryarts #bread #naturallyleavened@cbbucketl

[adwmteulings]

Blote konten aan de grup

Blote konten aan de grup

Ik begin de huizen van de overburen langzaam weer te herkennen. Aan het eind van ons blok aan de overkant is altijd een leeg veld geweest met kuilen en gaten, bouwrijp, maar door de oorlog uit de planning geraakt. In plaats daarvan zie ik nu dat een enorm tentenkamp is opgebouwd. Een veldkeuken met meerdere koks, lange lage tenten met opvouwbare bedden. Aan het voeteneind keurig stijf opgerolde…

[cmonboardbucketlist]

“85% wholewheat directbake no fridge involved” ..credit: @veldkeuken ..CB Bakery is your guide to bread and baking. We compile the best bread recipes and the most exclusive bakeries. For instructions on how to make bread dough, visit the CB website [link in the bio]...Make sure to check out our baking-themed products at www.cmonstore.com#organic #igfood #food #ptk_food #naturallyleavened #thebakefeed #slowfood #instabread #leaven #naturel #wildyeast #bakerylife #culinaryarts #vscocam #vsco #naturelleleavened #fooddesign #ancientgrains #artisanbread #breadart #realbread #slowbread #foodphotography #fermentation #sourdoughbread #yeast #sourdough #culinary #

[cmonboardbread]

“85% wholewheat directbake no fridge involved” .

.

credit: @veldkeuken .

.

CB Bakery is your guide to bread and baking. We compile the best bread recipes and the most exclusive bakeries. For instructions on how to make bread dough, visit the CB website [link in the bio]

.

.

.

Make sure to check out our baking-themed products at www.cmonstore.com

[cmonboardbread]

“from grain to bread in 24 hours”

.

credit: @veldkeuken .

.

C’monBoard Bakery is your guide to bread and baking. We bring together the best bread recipes and the most exclusive bakeries. For instructions on how to make bread dough, visit the CB website [link in the bio]

.

.

.

Make sure to check out our baking-themed products at www.cmonstore.com