#varneysympoems

[straznicyimmaterializmu]

"Pocałunek"

Patrz! Nikt nie był świadkiem Pochówku

twojego ostatniego marzenia.

Tylko niewdzięczność była

twoim nieodłącznym towarzyszem!

Przyzwyczaj się do mułu,

który cię czeka!

Człowiek, na tej nędznej ziemi,

Żyje pośród bestii

i widzi nieuniknioną Konieczność,

by również zmienić się w bestię.

Weź zapałkę.

Zapal cygaro!

Bo pocałunek, Najdroższa,

jest przedsmakiem opluwania.

Ręka, która Cię przytula,

również kamieniuje.

Jeśli ktoś wciąż lituje się

nad twoim cierpieniem,

ukamienuj tę nikczemną dłoń,

Dłoń, która cię tuli!

Opluj usta,

które cię całują!

Spluń na kły,

wbijane w Twą pulsującą szyję!

[straznicyimmaterializmu]

Głęboko, głęboko pod bielą, jakże tęskniłem do życia pod ziemią, By kopać głęboko, by ożyć ponownie, By znaleźć Początek

I w końcu spadł późny śnieg, W maju, pokrył całe miasto, Wymazując wszechrzecz, która była przedtem

Szaleniec gestykulował nawet na Piątej Alei, po czym nagle zniknął

Zagubieni mężczyźni w drzwiach leżący, skuleni jak embriony,

Bezbronni

Kobiety pochylone nad torbami z zakupami przez całą noc

Przykrywa je białe prześcieradło, aura niewinności, Zawieszenie, w którym mają jeszcze czas się przygotować, czas stracony, który który można nadrobić pod takim bieli przykryciem

[straznicyimmaterializmu]

Bujałeś się niespokojnie między pozorami spontaniczności a udawaniem głębokości myśli. Zmieniałeś pas ruchu Po zerknięciu W lusterko - tak szczerze, mimo Jego tendencji do przekłamań.

Jaki miałeś wybór?

Jakże kojącym jest oglądanie Smug dymu z pobliskiego komina Które znikają Jedna po drugiej

Czy lubisz pulsowanie, grzbiety i fale ciągnące się w nieskończoność?

A może wolisz migotanie niż stały promień światła?

To oto się zacina lekko, niezdecydowane

jakby miało coś jeszcze w rezerwie.

[straznicyimmaterializmu]

Manifest fantazji poetów w ekspresji: Gdzie elfie dziewczęta zlewają się skrzydłami W dolinach pełnych żałosnego powietrza; Wdychają perfumy; tam w swych pierścieniach Wirują źródła oszołomione pianą;

Syrena tam Rozwiewa swe oszałamiające, gęste włosy i śpiewa. Stamtąd jeden wspólny sen

Wyśniony w namiętnym unisono, Niczym ekstaza na jawie; Ledwo uformowane wizje, które wydają jęk W domu swych narodzin;

I to, co my

W bramie śmierci widzimy

Nieznane.

[straznicyimmaterializmu]

Trzeba mieć umysł zimy

By patrzeć w mróz 

I konary sosny pokryte śniegiem;

Przez tak długi czas było zbyt mroźno

By ujrzeć jałowce skute lodem,

Szorstkie świerki

W odległym blasku słońca

I nie myśleć o jakimkolwiek nieszczęściu 

w szumie wiatru;

W szumie kilku liści

W dźwięku ziemi

Pełnej tego samego wiatru

Który wieje w tym samym nagim miejscu;

Dla słuchacza, który

Czegoś nasłuchuje

W śniegu,

Ale sam nic nie widzi

Nic, czego nie ma i nic, co jest.

2024

[straznicyimmaterializmu]

Oko Sądu Patrzy, Obserwuje Każdy Czyn, Każdy Ruch Każdą Myśl i Wszelkie Słowo Ocenia, Wrogim Wzrokiem Przeszywa, a Ty Niby Niezaradny, Jakby Nieporadny Tak jakbyś był Nikim Aż Nikim Wracasz tam, gdzie Dźwięk dudni Pustką Podziemną, Gdzie zawsze jest dobrze

#varneysympoems

[straznicyimmaterializmu]

Zaciekle zdejmuję z ciebie Te małe rzeczy i znaki Szaty i ślady, które cię krępują, To wszystko, co styka się z ciałem

Wełnę i jedwab I len, który cię oplata, Zrywam to wszystko z ciebie I z więzów obnażam

I w końcu mam cię taką,

jaką jesteś,

niczym nieograniczoną

Lecz teraz cię oplatają Ręce zimniejsze niż moje, Odzierają cię z ciała i z kości I całkowicie zawstydzają

Choć tęsknisz za mną błagalnie Czekasz na znak, jakiś sygnał One, nie znając miłości Nie zostawią po tobie śladu

2023

#varneysympoems

[straznicyimmaterializmu]

Ależ bym złapał Co? Klatkę? Ptaszynę? I dał kluczyk Na szyję By wyjść mogła Ptaszyna.

#varneysympoems