#urbantales

[immaginariurbani]

#urbanstories #urbantales #urban #urbanreligion #pray #jup_online #jup #igers #igdaily #cities #urbanphotography https://www.instagram.com/p/CNZRvN7nyxp/?igshid=9y9lk9fy13kz

[esietukeme]

My first submission for #LagosUrban. This is what electricity distribution looks like in Lagos and this is a relatively sane electric pole. In order to get around paying for electricity, some people make illegal connections (which we call "tapping") and sadly some of them get electrocuted. It is not unheard of for some loose wires to fall off the pole and electrocute passersby and there are several roads where large trucks get tangled in electrical wires running across the streets and drivers' assistants need to use wooden poles to gently separate their vehicles from entanglement and avoid cutting power to people's homes and businesses. #storystory #urbantales #fakeblogger (at Ikeja) https://www.instagram.com/p/Bt1kr8SHH8y/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=174udn7t4o9nd

[cornellazia]

#moma #abstract #x #mashup #concrete #colours #facade #incamera #memories #urbantales (at MoMA The Museum of Modern Art)

[danielcnicolini]

"I'm just a fool hung on a sting but since you put these thorns around my head you know I am a king. A king of everything & nothing. I'm on my way to heaven" #onmywaytoheaven #aboveandbeyond #selfie #instaselfie #beardedselfie #instaselfie #instabeard #beardedguy #beardedman #beardo #beardpride #beardporn #urbantales #urbanexplorer #wanderer #wired #bedtime #bedtimestories #retiro #buenosaires #argentina (en Calle Basavilbaso)

[paqs-blog]

Alice didn't choose to go to Wonderland - but she made of it an adventure that was fresh and fantastic and very much her own. #UrbanTales ______________________________ A volte è meglio perdersi sulla strada di un viaggio impossibile che non partire mai. (at London, United Kingdom)

[pagotomixanis-blog]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

(Μαζί)

Είχε περάσει αρκετός καιρός από το συμβάν εκείνης της νύχτας. Γυρνώντας από ένα βραδινό ποτό, Κυριακή βράδυ, πέρασε έξω από το παλιό γνώριμο καρτοτηλέφωνο. Ενώ το είχε προσπεράσει, άκουσε τον ήχο από κουδούνισμα τηλεφώνου. Για ώρα πίστευε πως αποτελούσε ψευδαίσθηση καθώς τόσα βράδια ξυπνούσε από εκείνο τον ήχο της επιθυμίας που είχε καταντήσει εφιάλτης. Γιατί το τηλέφωνο ποτέ δε χτυπούσε. Αλλά τώρα ο ήχος ήταν αληθινός.

Έτρεξε και σήκωσε το τηλέφωνο. Ήταν εκείνος. Η καρδιά της έτρεμε από ανυπομονησία αλλά και από οργή.

«Ήμουν εκεί τις προάλλες. Με έκανες τόσο περήφαν��». «Σε ένιωθα μα δε σε έβλεπα». «Σε παρακαλουθούσα από τη γωνία... Γιατί ακούγεσαι στεναχωρημένη;» «Γιατί είμαι. Πολύ». «Δε θα έπρεπε. Η καρδιά σου θα έπρεπε να είναι όλη την ώρα ανθισμένη». «Κι όμως δεν είναι». «Τα καταφέραμε». «Το πιστεύεις;» «Σε εσένα τα χρωστάω όλα, όμορφη μου.  Από εδώ και πέρα θα είμαστε μόνο μαζί». «Λες αλήθεια;» «Σου είχα πει ότι όταν έρθεις στη θέση μου, θα έρθω κι εγώ στη δική σου... Από εκείνη τη νύχτα η σάρκα σου έχει γίνει σκέπη μου». «Δε μου φτάνει. Θέλω δυο χέρια να ανήκω». «Συνέχισε το έργο σου και χέρια θα έχεις να σε παίρνουν αγκαλιά, αλλά και φτερά. Είναι μακρύς ο δρόμος ακόμα».

Αυτή τη φορά ήταν εκείνη που έκλεισε το τηλέφωνο. Φεύγοντας δεν είχε καταλάβει εάν αισθανόταν πλήρης ή μισή.

Το βράδυ μόνο, πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι, χαϊδεψε τη μικρή πλέον πληγή στον αφαλό και το σπόρο μέσα αυτή με μητρική αγάπη. Και ξανακρέμασε την εικόνα του εσταυρωμένου στον τοίχο.

Μην τύχει και την φωνάξει στα όνειρά της.

[learrecords]

What y'all waiting for ? Go get that #UrbanTales by @thereallbs on #iTunes #whoscomplaining #learrecordsthelabel @aggie_not_aggy @djself #newjersey

[zebrasoverchikas-blog]

Out here in jersey and made sure I got my copy of the bro @lbs_str8pay album, shit is lit brah #UrbanTales #SPG #BestAlbumInJersey #GoGetIt #TheWaveOnlyGettingStarted #JerseyWorld #BestOutElizabeth

[jakofart-blog]

#justice #peace #paradise #hell #losangeles #chicago #baltimore #washingtondc #atlanta #raleigh #newark #camden #philadelphia #trenton #ghetto #urbantales #innercity

[diario-de-policarpo]

#sofia #urbantales #oldhouses #venetamally

[tindoo]

Bombay is a photographers wet dream. #bombay #architecture #urbantales #victoriaterminus #travel

[thethoughtcontrol]

#Centaurtheatre #montreal #urbantales (at Centaur Theatre Company)

[paqs-blog]

Sunday Special - New profile picture for my birthday 🎂 (yes, I am 31 years old today). Hope you like it! #UrbanTales ______________________________ 31 anni e non sentirli. (at London, United Kingdom)

[paqs-blog]

If you love something set it free: like the leaves on the tree, like the waves on the sea. True beauty exists when you just let it be. #UrbanTales @london ______________________________ Poi tutto torna come prima, ma non è più la stessa cosa. (at London, United Kingdom)

[pagotomixanis-blog]

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

(Υπερσυντέλικος)

 Μαζεύτηκε το πλήθος γύρω απο το πτώμα και θρήνησε για εκείνο το κορίτσι που τόσο άδικα χάθηκε όσο και φαντασμαγορικά, και όλοι παίζοντας το σπασμένο τηλέφωνο μετέδιδαν από στόμα σε αυτί το «κρίμα».

Μα γι’ αυτό το λόγο εκείνο το κορίτσι χάθηκε, προκειμένου να ξορκίσει άπαντα τα κρίματα του κόσμου. Ήθελε να λυτρώσει όλο τον κόσμο. Και λέγοντας «λυτρώσει» δεν εννοούσε να μην στεναχωριέται, να αποδιώξει τη θλίψη του. Αλλά να τον ελευθερώσει από τα πάθη και τις δεισιδαιμονίες του, την τρέλα και την κακομοιριά του. Γιατί αν τα ξορκίσεις όλ�� αυτά, τότε η θλίψη γίνεται πιο γλυκιά και χαμογελάς με περισσότερη ευκολία.

Και εν τω μέσω της νυχτός όλοι οι παρευρισκόμενοι, οι τυχαία συναθροιζόμενοι, απάντων των ηλικιών και κοινωνικών ομάδων, ξεκίνησαν να ψέλνουν:

 Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται

Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία

Χαίρε της ερημίας των νησιών η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή

Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη*

  Μια ζωή αποφράδα κανείς δεν είχε καταφέρει να ενώσει τον κοσμάκη κάτω από τα θαμπωμένα φώτα αυτής της πόλης.

 (Συνεχίζεται)

 *Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστίν

[pagotomixanis-blog]

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

(Η Λυτρωτής)

 Ήταν ένα απόγευμα που η Μάγδα περπατούσε στο Θησείο. Ακούγοντας κάποια στιγμή φωνές έστρεψε το βλέμμα προς τα πίσω. Ένας παππούς από ένα καφενείο είχε σηκωθεί και ούρλιαζε σε μια παρέα αγοριών το πολύ δεκάξι χρονών που στο αντίκρυ στενό έκαναν γκράφιτι σε ένα ερειπωμένο σπίτι. Πάνω στο κήρυγμα του για την ‘’εγκληματική’’ συμπεριφορά τους, έπιασε από χάμω ένα σκασμένο νεράτζι και το πέταξε προς τη μεριά των αγοριών. Τα αγόρια, με παράξενο κούρεμα και σκουλαρίκια, έφεραν στα νεόκοπα πρόσωπά τους την ομορφιά της ζωής.

Είχαν κοκκαλώσει και ήταν αδύνατο να αντιδράσουν, έστω να πουν κάτι. Τότε η Μάγδα πλησίασε στο μέρος τους, άρπαξε από κάτω το νεράτζι, και κατευθυνόμενη στο καφενείο το κοπάνησε στο τραπεζάκι του γέρου.

«Αυτό το φρούτο είναι ο καρπός των έργων σου, αυτό το σαπισμένο νεράτζι είναι ο απολογισμός σου σε αυτά τα παιδιά για όλες τις πράξεις σου.  Έζησες σε αυτή την Πολιτεία 75 χρόνια και το μόνο αξιόλογο που κατάφερες να τους προσφέρεις ήταν ένα μαυρισμένο σκασμένο νεράτζι. Χρέος σου σαν μεγαλύτερος είναι όχι να απογοητεύεις αυτά τα παιδιά απαγορεύοντάς τα να ζωγραφίζουν. Χρέος σου είναι να αγοράζεις τα χρώματα εσύ ο ίδιος για τους τοίχους τους. Για να μπορέσουν κάποτε να προσφέρουν στους απογόνους τους ένα τουλάχιστον ζουμερό λεμόνι.»

Έτσι μίλησε η Μάγδα και ο παππούς βάλθηκε να κλαίει.

 Μια άλλη φορά η Μάγδα έπινε καφέ στου Ζόναρς γράφοντας στιχάκια στο πατσαβουριασμένο Paperblanks της. Δίπλα της έπαιζαν δυο αδελφάκια. Σε μια στιγμή το κοριτσάκι έπεσε και όπως ήταν φυσικό, έβαλε τα κλάματα. Το αγοράκι μη τείνοντας χέρι βοηθείας αρκέστηκε να πει στο κοριτσάκι «καλά να πάθεις». Αιτία ήταν το ότι το κοριτσάκι έφαγε την πάστα του αγοριού ενόσω εκείνο έπαιζε.

Η Μάγδα έπιασε από τον καρπό το αγοράκι, ίσως λίγο πιο σφιχτά από ότι θα έπρεπε, μα κατευθείαν στο έβαλε να καθίσει στα πόδια της.

«Πως σε λένε;»

«Τάσο.»

«Την αδερφή σου.»

«Κλειώ».

«Τάσο, εσύ και η Κλειώ είστε σε μια ηλικία που η αδικία είναι ελάχιστα διακριτή. Καθ’ όσο όμως μεγαλώνετε θα διαπιστώσεις ότι η αδερφή σου, ακόμη και αν είναι καλύτερη σε κάποιους τομείς από σένα, θα αμοίβεται λιγότερο για την εργασία της, δε θα λαμβάνει επαίνους, θα πρέπει να δουλεύει περισσότερο. Θα την υποβιβάζουν, κάθε ελευθερία και δικαίωμα της που θα προτάσσει, ο κόσμος θα τη συγκρίνει με τη σεξουαλικότητά της. Για αυτό το λόγο από από μεριά σου, για όποια αδικία θα λάβει η Κλειώ στη ζωή της, θα φροντίζεις να της δίνεις περισσότερο από όσο αξίζει, θα μοιράζεσαι το γλυκό σου ακόμη κι αν δε σου έχει φύγει η πείνα. Δε θα της φέρεσαι σαν να είναι κακομαθημένο με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται να παλεύει, αλλά σαν φάρος που ποτέ δε σβήνει. Και στα πρόσωπα των μετέπειτα φιλενάδων σου θα βλέπεις εκείνος της αδερφής σου».

Αυτά είπε η Μάγδα και ο Τάσος έχωσε το πρόσωπό του στο στήθος της Μάγδας και έκλαψε επειδή μέσα του φανερώθηκε το δίκαιο.

 Έπειτα στο λεωφορείο, καθώς η Μάγδα γυρνούσε, στην μπροστινή θέση καθόταν μιαγυναίκα από τις γυναίκες που οι άνθρωποι θεωρούν τέρατα. Δίπλα της η άλλη θέση ήταν κενή. Σαν έκανε το λεωφορείο στάση και μπήκε κόσμος, μια γυναίκα γύρω στα πενήντα πήγε να πιάσει τη κενή θέση δίπλα στη γυναίκα, μα όταν πλησίασε αποτροπιασμένη το μετάνιωσε και έφυγε ψιθυρίζοντας μια κατάρα.

«Γιατί φεύγεις;» Ρώτησε η Μάγδα. «Δεν ήθελες να κάτσεις;»

«Ήθελα», αποκρίθηκε η γυναίκα. «Μα τώρα δε θέλω».

«Γιατί;»

«Γιατί δεν κάθομαι δίπλα σε τραβεστί».

«Έλα εδώ», τη διέταξε η Μάγδα. «Θα σε ρωτήσω μόνο μια ερώτηση μόνο μα θέλω να μου απαντήσεις με όλη την ειλικρίνεια του κόσμου. Και μετά θα σε αφήσω στην ησυχία σου.»

«Πες μου».

«Είχες ποτέ παιδί;»

Η γυναίκα σαστισμένη απάντησε αληθώς: «Δεν είχα ποτέ παιδί. Μια φορά στα εικοσιτρία μου απέβαλα ένα κορίτσι».

«Τότε πάρε αγκαλιά αυτό το παιδί και από δω και στο εξής θα τη λες κόρη σου».

Και από τα ρυτιδιασμένα μάτια της γυναίκας γεννήθηκαν όλα τα συντριβάνια του σύμπαντος και δακρυρρέουσα φίλησε τα χέρια της νέας κόρης της».

 Ένα άλλο βράδυ, το τελευταίο βράδυ, η Μάγδα βρισκόταν στο Σύνταγμα. Εκείνη την ημέρα γινόταν μια πολιτική διαδήλωση με αποτέλεσμα να μυρίζει μπαρούτι ο αέρας. Στη στροφή της Νίκης ένας άντρας στο ύψος κοπέας λαχανιασμένος έπεσε στα πόδια της ζητώντας βοήθεια. Σε μια σύντομη στιχομυθία της εξομολογήθηκε ότι πριν από λίγο έκλεψε από ένα κύριο ένα πορτοφόλι και τον κυνηγούσαν οι μπάτσοι.

Πριν προφτάσει να τελειώσει, ένα αστυνομικός τον εντόπισε και τους πλησίασε.

«Κάνε πέρα», διέταξε τη Μάγδα.

«Γιατί τι σου έκανε;»

«Σε εμένα τίποτα αλλά από ένα κύριο έκλεψε ένα πορτοφόλι».

«Πόσα χρήματα είχε μέσα να στα δώσω και με το παραπάνω».

«Όχι, δεν πάει έτσι. Αυτός πρέπει να πληρώσει».

«Ποιόν να πληρώσει;»

«Δεν ξέρω... έτσι πρέπει».

«Γιατί;»

«Δεν τον βλέπεις; Είναι πρεζόνι».

«Ένας λόγος παραπάνω. Από τους αδικημένους δεν απαιτείς Δικαιοσύνη».

«Φύγε γιατί θα πυροβολήσω και όποιον πάρει ο Χάρος»

Η Μάγδα ήταν η πρώτη φορά που δε μίλησε. Μόνο που μετά από πολλές στιγμές και απειλές ένιωθε το αίμα να δραπετεύει από τον αφαλό της και αστεράκια μικρά να πετάγονται από τις φλέβες της.

Ξαπλωμένη πλέον κάτω, στο ντυμένο από αγωνιστικά φυλλάδια προσπέκτους πεζοδρόμιο συνέχιζει να ψελλίζει

από τους αδικημένους δεν απαιτείς Δικαιοσύνη.

  (Συνεχίζεται)