#uizicht

[actuelekamers]

Prijs: 800 per maand Studio omschrijv... #Studio #Delft #Studio #ZuidHolland https://actuelekamers.nl/studio-tehuur-delft-350-eur/?feed_id=34230&_unique_id=64c77370c8180

[dutchjan]

January 05, 2019

[reisbeertjes]

Goedemorgen vriendjes. Uizicht vanaf het balkon. El Gaucho steakhouse te zien. Hebben onze baasjes daar gister zitten eten???? Zonder ons???

[rotterdamvanalles]

Vanaf de toren van de St. Laurens een fraai uizicht 

[kimberleyruts]

Ik bezocht het eiland Neeltje Jans. Vanuit hier is de hele Oosterscheldekering gebouwd. 

Ik maakte al wat beelden op het eiland en de kering en andere bruggen, keringen en dammen die ik onderweg tegenkwam.

[michielinchili-blog]

Brasiiiiiiil

Net teruggekomen van een geweldig avontuur in Brazilië ben ik vol opwinding om te vertellen over onze dagen aan de andere kant van Zuid-Amerika, maar voor onze trip heb ik nog andere awesome dingen gedaan hier!

Het weekend voor ons vertrek naar Rio de Janeiro zijn we (Griet, Tosca, Fien, Siebe en ik) naar Parque Huerquehue geweest. Vrijdagavond vertrokken naar Pucón om zaterdagochtend zeker op tijd de bus te hebben en onze volledige dag in het prachtige natuurpark te spenderen. Toen we aankwamen in Pucón bleek dat de boeking van ons hostel niet was doorgekomen bij de hosteleigenaar en heeft hij ons naar een ander hostel verchast (Met een financieel verlies van wel de volle 16 eurocent). Het nieuwe hostel had piepende ramen en deuren waardoor het geen geweldige nacht was voor iedereen... Het was dat weekend Semana Santa, een verlengd weekend naar aanleiding van Pasen (enkel vrijdag een extra verlofdag - in tegenstelling tot 2 weken paasvakantie in België). Dit was ‘s morgens duidelijk te zien aan het busstation met een massa volk. Het leken veel te veel mensen om op het kleine busje te kunnen passen, maar gelukkig hadden ze speciaal die dag een extra busje voorzien. In Parque Huerquehue, met een behoorlijke wachtrij van toeristen aan de inkom, hebben we de Sendero San Sebastián gewandeld, die tot hoog in de bergen ging. De parkwachter raadde ons af om de wandeling te doen ‘om wille van het slechte weer en de vele wind boven op de top’, wat ons onwaarschijnlijk leek gezien de heldere hemel en de weersvoorspellingen. Aangegeven als ‘can’t miss’ in Tosca’s reisgids, zijn we toch naar boven geklommen (wellicht raadde hij het ons af om wille van het grote aantal bezoekers die dag). De tocht heeft een hele dag geduurd en was met een te overbruggen hoogteverschil van meer dan 1000 meter met momenten een stevige beproeving. Op een gegeven punt moesten we zelfs met hulp van de boomwortels op handen en voeten naar boven klauteren (waar Griet twee keer op de grond ging). Maar WAAW! De inspanning was driedubbel en dik de moeite! We werden beloond met uitzichten van kilometers ver gevuld met bergtoppen, meren en bomen, bomen en nog eens bomen! Ik denk dat ik nog nooit zoveel bomen in mijn leven gezien heb! Het park stond vol met de Araucaría bomen waar ik al eerder over sprak. Van slecht weer was niks te zien, op een stevige wind na. Fien en ik waren akkoord dat dit misschien wel de mooiste wandeling was die we al gemaakt hadden (ja, zelfs mooier dan wat we in Patagonië gezien hadden). Prachtig gewoon!

Hier in Temuco hebben we voor de rest niet veel bijzonders meegemaakt. Vooral aan de thesis gewerkt en voor onze eerste test geleerd, wat uiteindelijk best wel veel was om te leren... De test zelf viel wel mee. Ook hebben we Janne haar verjaardag heel goed gevierd(zij kreeg van Helga een pot pompoenmarmelade, bijlange na niet zo goed als mijn appeltaart - ik ben duidelijk de favoriet muahaha). Op haar verjaardag zelf was er een ‘volkstelling’, wat er op neer kwam dat alles gesloten was en iedereen moest thuis blijven en dat ze deur aan deur rondgingen om te tellen hoeveel mensen in welk huis woonden. Dit gebeuren valt om de 10 jaar voor, zelfs nog anno 2017! Na de dag erna thuis gevierd te hebben met vrienden van de unief zijn we nog naar de club getrokken voor een (on)vergetelijk feestje..

Samen met Edmundo, een Chileense vriend van op de campus, ben ik ook nog volgens hem de ‘beste completos van het land’ gaan eten hier in ‘t stad. Een completo is een soort van hotdog met een kwak avocadosaus en een kwak vettige mayonaise, en wordt gezien als typisch chileens eten. De completos die ik hier al had gegeten waren supercheap, vettig en lichtjes ranzig, maar in de plaats die Edmundo wist,durf ik de completo lekker te noemen. Van typisch lekker Chileens eten heb ik trouwens nog niet veel gezien gedurende deze drie maanden, misschien moet ik eens een goed restaurant uitproberen :) 

Maar dus... BRASIIIIIIL! Toch wel een kleine droom die uit is gekomen. Vrijdagnacht de nachtbus genomen tussen Temuco en Santiago (8u lang) om dan 4,5 u te vliegen naar Rio de Janeiro. De weersvoorspelling voor de eerste dagen zou niet schitterend zijn en dat was ook duidelijk toen het vliegtuig landde - wolken, wolken wolken en geen Jezus te zien. Nadien de taxi genomen naar ons hostel gelegen aan het bekendste strand ter wereld - Copacabana. De eerste indruk van Rio was donker, somber en weinig leven. Na aankomst in het hostel zijn we vol nieuwsgierigheid toch maar naar het strand getrokken ondanks de massa wolken en hebben we er een Caipirinha gedronken - de nationale braziliaanse cocktail met limoen en Cachaça. Weinig volk op het strand en alles behalve wat je denkt bij ‘Copacabana’. ‘s Avonds zijn we de straat opgetrokken om te gaan feesten, en we hadden wel wat verwachtingen van een zaterdagavond in Copacabana. Maar we zagen niets anders dan een straat met belachelijk dure cafés en een paar louche clubs - wellicht is het hier helemaal anders in de drukke zomermaanden. 

De volgende dag zijn we naar het centrum gegaan om er naar een muur vol grafiti te gaan zien die was opgezet voor de olympische spelen van vorig jaar en die de verschillende continenten voorstelde, wat een indrukwekkend kleurenspel opleverde van enkele meters hoog. Verder hadden we die dag nog wat rondgedoold en zijn we die namiddag naar het Maracanã-stadion gaan kijken, samen met een duitser en twee noren van op ons hostel. Maracanã, het grootste stadion in Brazilië en waar Origi België naar de achtste finales knalde tegen Rusland in het WK van  2014! Het was een halve finale-partij tussen Flamengo en Botafogo, twee clubs van Rio de Janeiro. Er was vrij veel volk komen opdagen, wat zorgde voor een zee van voornamelijk zwart-rood gekleurde Flamengo-supporters. De hectische sfeer en de 2-1 overwinning voor Flamengo maakte het een leuke belevenis. Minder leuk was toen we (in de regen) terug aankwamen in ons hostel, waar ik ontdekte dat ik mijn GSM niet meer had, waarschijnlijk gestolen tijdens de voetbal :’( Maar achteraf gezien toch nog wel goed, aangezien ik mij lichtelijk smartphoneverslaafd begon te voelen + ik mag mij nu een nieuw toestel gaan aanschaffen. 

De eerste twee dagen waren vrij teleurstellend, en van Rio de Janeiro hadden we ondertussen de indruk dat het een gevaarlijke stad is. ‘s Nachts op straat is iedereen op zijn hoede en kijkt iedereen achterom. Dat gevoel is het hele verblijf nog blijven hangen (elke keer dat we het hostel verlieten, goed nadenken van wat we moeten meenemen, plannen wanneer geld afhalen etc...). Maar de volgende dagen in Rio waren onvergetelijk, voornamelijk door het goede weer (gemakkelijk 30 graden onder een stralende zon). Maandagvoormiddag zijn we een gegidste favela-tour gaan doen, die ons o.m. naar Rocinha bracht. Ik verwachtte een arme, stinkende, gevaarlijke buurt maar eigenlijk was niets minder waar. Na een impressionant uitzicht over Rio’s grootste favelabuurt, met massa’s kleurrijke stenen woningen gebouwd op de flanken van de grootstad, bracht de gids ons verder tot in de kleinste steegjes. Hoewel de mensen hier arm zijn, waren de meeste woningen nog vrij degelijk (althans t.o.v. wat we vooraf verwacht hadden), maar wellicht had de gids ons niet naar de armste plekjes gebracht. Vreemd genoeg voelde ik me hier veel veiliger dan in het centrum van Rio. De gids had ons ook nog naar een goed voorzien schooltje gebracht ergens verzonken in de favelabuurt, waar we de les mochten volgen van een vijftiental kleuters. De school werd deels gefinancieerd door de inkomsten van de favelatour. Foto’s heb ik jammer genoeg niet, want had mijn camera uit voorzorg thuis gelaten (die is ondertussen al een dierbaar stuk geworden, dus wil die absoluut niet kwijt geraken). Het plan verder voor die dag was naar de botanische tuin te gaan, maar het strand was te aanlokkelijk. We hebben die dag pas echt kunnen chillen op copacabana met een frisse kokosnoot in de hand (die eindeloos gevuld bleek te zijn) - een wereld van verschil met twee dagen eerder! De golven waren ook echt heel cool, want die waren vrij tot zeer hoog, zelfs vlak bij het strand, waardoor we ons lichaam een beetje konden laten meeglijden over de toppen van de golven. Nadien zijn we nog naar de botanische tuin gewandeld, maar bij aankomst was die nog maar 5 minuten open, waardoor we dit niet hebben kunnen doen op onze trip. ‘s Avonds hadden we wel nog een mooi uizicht over  Lagoa Rodrigo de Freitas,een lagune in het midden van de stad.

Maandag was een topdag, dinsdag was het des te meer! ‘s morgens hebben we dan het busje genomen naar een van de 7 wereldwonderen, en Rio’s landmark ‘Cristo O Redentor’. De 38 meter hoge kolos bovenop de Corcovado heuvel is het bekendste symbool van de stad (en bij uitbreiding van Brazilië en Zuid-Amerika) en uitkijkend over de metropool is hij vanaf bijna alle punten van Rio te zien - wat op zich al tot de verbeelding spreekt. Van dichtbij is hij minstens zo indrukwekkend, evenals het prachtige uitzicht over de stad van 360°. Dan pas zie je hoe belachelijk groot Rio de Janeiro is!

Na dit letterlijk en figuurlijk hoogtepunt zijn we naar het fort van Leme geweest, wat een natuurpark was,beschermd als militaire basis, vlak aan de kust. Het park gaf de indruk of je zat midden in de jungle en dat gevoel werd versterkt toen we de kans kregen om kleine aapjes te voederen met bananen die we meehadden genomen (op advies van onze duitse vriend van het hostel). Was uiteraard heel leuk en grappig om te doen, zeker omdat ze gewoon op onze arm wilden lopen!

‘s Avonds dan zijn we tegen een uur of vier naar de Pão de Açucar (’Suikerbroodberg’) gegaan, wat naast een bezoek aan he Jezusbeeld een van de hoogtepunten is in Rio. Na opnieuw een wandeling door een jungle-achtige omgeving namen we de kabellift naar de top. Pão de Açucar is een puntvormige robuust rotsstuk dat uitsteekt uit de zee vlak voor het centrum van Rio (Het lijkt wel of ze er speciaal is gezet om op de stad te kunnen kijken). Op de massa toeristen na was de zonsondergang een moment dat me nog mijn levenlang zal bijblijven, opnieuw een kippenvelmoment.. Het spektakel was bijna een spirituele ervaring, met het statige Jezusbeeld zich ontfermend over de Braziliaanse miljoenenstad, terwijl de zon ondergaat en de stad de nacht intrekt. Het contrast tussen de 6miljoen inwoners, superrijk en superarm, en dat ene beeld, waar iedereen de hele dag zijn ogen op richt, deed je omver blazen van verbazing...

‘s Avonds zijn we nog naar Lapa gegaan om naar Braziliaanse live muziek te gaan luisteren, opnieuw een aangename ervaring waar we rustig konden chillen met een (niet zo waanzinnig goed) Braziliaans biertje in de hand. De volgende dag hebben we weer rustig op het strand gelegen (waar ze mij opnieuw hadden bestolen - dit keer enkel mijn slippers en mijn zonnecrème) en in de golven gedoken. In de namiddag zijn we naar Santa Teresa geweest, een wijk die bekend is om wille van de Escaderia Selarón, een trap bekleed met tegels in alle kleuren en soorten. Bovenop de trap had de wijk zelfs iets weg van Lissabon.

Donderdag zijn we naar Parque da Tijuca getrokken, een immense massa van jungle vlak naast de stad. Ook hier had ik mijn camera niet bij, waar ik niet veel  spijt van heb gehad. We zijn de Pico da Tijuca op geklommen, een 1000 tal meter hoge berg, waar je wederom van een prachtig uitzicht over de stad van zou moeten kunnen genieten. Jammer genoeg was het die dag terug bewolkt dus veel uitzicht hadden we niet. Wat wel de moeite was aan het park die dag was dat het volledig afgelegen lag van de stad en volledig begroeid was met varens, lianen en krullende takken. Samen met vogel en aapgeluiden op de achtergrond zaten we ditmaal dus echt midden in de jungle. We hebben ze wel enkel kunnen horen en niet kunnen zien. Tussen de nauwe padjes door lag er nog een kleine waterval, die zalig was om onder te gaan staan. Nog nooit voelde ik me zo verbonden met de natuur! Episch! Onze laatste dag in Rio hebben we nog afgerond met een toffe boat party midden op zee, waarna we ‘s morgens vroeg onze vlucht namen naar São Paulo.

In São Paulo was het een heel leuk weerzien met Laís en Paulien! Laís, die op 40 min rijden woont van São Paulo, heeft ons dat weekend naar Ubatuba gereden, waar we in haar apartement hebben gelogeerd. Ubatuba is een grote stad tussen São Paulo en Rio De Janeiro, omringd door wel 80 (!) stranden en bananenbomen en andere tropische vegetatie. De stranden hier waren belachelijk mooi (ondanks het minder goede weer). Naast veel gezwommen te hebben, zijn we ook naar Paraty geweest, een koloniaal autovrij stadje dat heel aangenaam was om door te wandelen. Zondag hebben we een tour genomen die ons naar een waterval bracht (waar we weer onder konden zwemmen) en naar Ilha das Couvas, een eiland op een halfuur varen met de speedboot van de kust. Op het eiland hebben we wat gewandeld, gezwommen en gesnorkeld. We hebben heel veel verscillende vissen kunnen zien en mooie koralen (Paulien beweert dat ze een haai zag, maar dat betwijfel ik). Een prachtige plek op aarde, maar vooral het gezelschap maakte het af. We hebben veel lol getrapt en leuke momenten beleefd samen! :D (Voor meer foto’s van Ubatuba en omgeving moet je maar eens ergens op een gereblogged bericht kijken hier of op facebook want mijn blog doet weer moeilijk met foto’s uploaden...)

 Na maandag nog even in São Paulo rond te lopen zijn Anton en ik dan terug gevlogen (met een lichte pijn in het hart) naar Chili, wat een beetje een gevoel gaf van terug thuis te komen (maar niet helemaal hé voor jullie daar thuis beginnen te panikeren ;) )

Zoals je leest, is Brazilië een prachtige reis geweest die ik nog heel lang zal koesteren! Já tenho saudades! (Ik heb al ’saudades’ - een niet te vertalen portugese term)

[aniek-mytravelpics]

02/08 - 03/08 Perast

We komen aan in Perast waar we weten dat er geen camping is, maar doordat we al dagen geen internet hebben gehad, hebben we ook geen plek om te slapen .... Gelukkig hebben vinden we een airBNB van een super vriendelijke man die ons zonder reserveren binnenlaat. Hij heeft een ontzettend mooi oud huis wat hij het jaar daarvoor helemaal gerenoveerd had van binnen, en we hebben een klein kamertje met prive badkamer - luxe! Het uizicht vanuit de kamer is adembenemend, met super mooi zicht op de bay en het dorpje Perast.

Het hele dorpje van Perast is een UNESCO erfgoed en alles is oud en toeristisch, zo zijn er nogeneens supermarkten haha! Er wonen ook geen ‘normale’ mensen, iedereen die hier woont heeft hier een deel van het huis verhuurt voor toeristen of heeft een restaurant. In de avond wandelen we rond op de enige echte straat, en gaan we uit eten in een van de weinige betaalbare restaurantjes.

De dag erna verkennen we de kleine achterliggende straatjes en trappetjes, vinden veel verwaarloosde huizen en kerkjes en nemen een boottochtje naar een van de artificiele eilanden die voor Perast liggen: Our Lady on the Rocks (die met het blauwe huisje). Hier op staat een katholiek kerkje en was vroeger de zogenoemde ‘beschermer’ van Perast en het verderop liggende Kotor. Het andere eilandje is een kerk en is verder prive. 

[qualityalienhere]

3/24/18

De reden dat ik trouwens 2 week gemist heb, was vooral omdat ik beetje in een dal/dip zat. 

Laten we verdergaan met 10 maart! Genie kwam aan en Shelly had ons een beetje verplicht om mee te gaan. (Dus die zaterdag had ik ook niet echt tijd.) We hebben door 2 winkels gelopen en gezocht in Rexburg, vervolgens doorgegaan naar Idaho Falls voor meer opties. Na een paar uur voor de spiegel te hebben gezeten samen met Jojo, wachtend op Genie, Shelly en een andere vriendin van Genie gingen we naar de Idaho Falls mall! Dus daar hebben Jojo en ik ons geld uitgegeven voor de 3 uur ofso die we daar waren. Rond 6 uur zijn we weer naar huis gegaan en toen was ik bekaf! 

Zaterdag 17 maart: Jack, m’n oudste broertje had een Spelling Bee, helaas heeft hij niet gewonnen, maar ik ben alsnog een trotse zus! Door hem heb ik een super vette Amerikaanse experience erbij! Een spelling bee is zo Amerikaanss en ahh ik vond het helemaal geweldig! Ned Survival Gids all over xD.

Vandaag had ik een verjaardagsfeest van Lyndzee die gisteren 16 geworden is. Ik heb haar gewoon een grote zak met candy gegeven... Why not? Het was zo’n mooie dag buiten! ‘S ochtends werd iedereen wakker met het uizicht op sneeuw falling from the sky. Dat was in de middag allemaal alweer weg en opgedroogd. Toen Jojo en ik allebei weer thuis waren rond 6 uur was het vendverst. Dus iedereen deed een beetje zijn eigen ding en at leftovers wanneer die dat zelf wilde. Shelly was bezig om Thia’s “huis” te bouwen etc. omdat de puppies nu iedere dag kunnen komen. Ik denk niet dat ik het al verteld heb... maar ja, 1 van de honden krijgt pups. William was bij iemand anders, de andere 2 waren een show aan het kijken beneden, Jojo zat niets te doen op dr mobiel, geen idee wat Joe aan het doen was, de woonkamer was een MESS, zon scheen, ik was happy en confident, dus het enige wat ik wilde doen was weer met Jojo naar buiten te gaan en foto’s maken... wat precies is wat we gedaan hebben. Een paar foto’s, naar binnen, weer wat foto’s en weer naar binnen etc. Het was tons of fun! <33

[inaenjannaarcorfu]

uizicht vanuit de kamer

[fronteering]

What are men, compared to rocks and mountains? (or transits that work?)

Wat is die kitten die ik met de hand voer schattig zeg! Als je me op Instagram volgt zie je haar in mijn story vaak voorkomen. Ze is super speels en houd een hoop van knuffels. Ze eet nu wel zelf! Niet erg enthousiast, dus voor nu eet ze ook van een lepel af. Haar kooi staat in ’t achter kantoortje waar ik ook altijd mijn pauze houd, dus mijn pauzes bestaan nu uit eten en dan met haar spelen. Ze is een echte avonturier, voortdurend bezig de wereld om d'r heen te ontdekken.

De sneeuw ligt hier vrolijk te liggen. Het is ijskoud en spekglad, super gevaarlijk. Zelfs op plaatsen waar je niet verwacht dat het glad is, is het glad. De bussen rijden raar omdat wegen te glad zijn, waardoor ik maandag ruim een uur in de kou op een bus zat te wachten die niet kwam.

Gisteren viel de elektriciteit zelfs uit vanwege de kou! Gelukkig deed alles het na een uurtje weer.

Het is erg grappig om te zien hoe bang de mensen in BC zijn voor de sneeuw. Zo veel sneeuw komt zelden voor in BC, dus ze zijn er aanstelleriger over dan Nederlanders! Het nieuws is één derde, gevuld met nieuws over de sneeuw, het sneeuwvrij maken van de wegen en het strooien van zout, één derde gevuld met Donald Trump en één derde gevuld met het drugsprobleem in Vancouver.

Het is moeilijk te geloven dat dit project over drie weken alweer voorbij is! Toen ik bij de huskies zat dacht ik “en ik moet nog drie weken…” en nu denk ik “Ik moet nog maar drie weken!” Het is hier zo veel leuker!

Ik heb er ongelooflijk veel zin in als mamma komt. Het is hier ontzettend leuk, maar niets kan worden vergeleken met een echte knuffel van mamma. Ik mis iedereen thuis nog steeds, al heb ik het hier leuk! Gelukkig bestaat WhatsApp en email en snapchat en instagram en Skype en Facebook en al dat soort social media. En het is natuurlijk leuk om post te ontvangen, hoewel kaarten er blijkbaar erg lang over doen. Maar ik ben erg blij met m'n lieve lange brief van Yanniek, het leuke bericht van mamma en de echt Hollandse kaart met koeien van oma. ♥

Afgelopen weekend ben ik met Grace en David meegegaan naar White Rock, een schattig dropje in de buurt. Daar lekker over de boulevard en het strand gelopen terwijl Grace en David naar David’s vader gingen en daarna samen naar David’s moeder lunchen. Daarna naar Fort Langley, een ander schattig dorpje in de buurt. Super veel leuke antiekzaakjes! Houd ik van. Vandaag was ik vroeg afgezet in de buurt dus ik heb een lekkere wandeling door de sneeuw gedaan. Wat is het uizicht op de bergen hier prachtig! Het ziet er echt zo mooi uit… Witte glanzende toppen overal bovenuit.

Ik heb het hier dus echt naar mijn zin. Het wordt nog lastig om niet een kat mee te nemen in m'n tas, ze zijn allemaal zo schattig! 😍

Goed, het is weer laat en ik moet nog even een paar dingetjes regelen, dus ik laat het hierbij.

♥

Groetjes uit het besneeuwde en bevroren Canada! 🍁

PS. Die winterstorm warning viel hartstikke mee. Er viel geen sneeuw, de wind was alleen redelijk hard.

[elkedagvakantie]

Rondje Loch Ness wandelen

Rondje Loch Ness wandelen

Het Urqhart Kasteel bij Loch Ness. Foto: CC0/Pixabay/Wolfgang Claussen Loch Ness is een mekka voor natuurliefhebbers. Waar je ook kijkt het uizicht is adembenemend. De prachtige natuur neem je het beste in je op tijdens een actieve wandel- of fietstocht. Voor wandelaars zijn er routes van alle niveaus. Verken bijvoorbeeld de Great Glen Way, een pittige 117 km lange wandeling, waar je 5-6 dagen…

[actuelekamers]

Prijs: 800 per maand Studio omschrijv... #Studio #Delft #Studio #ZuidHolland

[inaenjannaarcorfu]

onderweg

ja, 't is weer gelukt... zitten we in een bijna lege trein naar schiphol... zijn de ramen met grafity beklad... uizicht =0 en de tassen te zwaar om te verkassen

[michielinchili-blog]

Chi, chi, chi! Le, le, le!

Woensdagavond 12 April, tijd voor een nieuw blogbericht! Ditmaal als een volledig volwassen 21-jarige ;)

Mijn vorige epistel stamt al af van 15 maart zie ik net, ondertussen heb ik een maandlang dus avonturen beleefd waar ik nog weinig over verteld heb.

De eerste weken waren nog heel mooi zomerweer hier in Temuco (pak rond de 25 graden of zo), waar we nog ten volle van hebben kunnen genieten. In de eerste week (dat moet dan de eerste dag na mijn vorig bericht geweest zijn) hadden we een onthaalsessie op de campus, waar we al heel wat leuke mensen hebben leren kennen van over heel de wereld (enfin, een hoop Mexicanen, een paar Spaanse meisjes (die mij al tot ‘Pol’ hebben gedoopt omdat Michiel toch wel een moeilijke naam is), een Fransman, een Duitse en een Nicaraguaan)! Dat was een vrij chique bedoening (oeps), waar iemand opeens zelfs een opnamebandje onder mijn neus duwde om mij te interviewen (en dat was dus uiteraard in het Spaans – Engels kennen ze hier niet), spannend wel.. Gelukkig was het maar voor de webpagina van de UFRO (de ‘Universidad de la Frontera’), maar toch! Later in de namiddag hadden onze madrina’s en padrino’s (‘meters en peters’) van de UFRO nog wat kennismakingsspelletjes voorzien, wat ook weer lachen geblazen was (Team Manzana for the win)! Diezelfde dag hadden we met de Nicaraguaan, Fransman, Duitse en de Spaanse bende afgesproken om samen te gaan raften in Pucón dat weekend.

Pucón is een übertoeristisch stadje 2u ten zuiden van Temuco. Dichtbij liggen de parken ‘Herquehue’ en ‘El Cañi’, topattracties in deze regio (Región de Araucanía). Dat weekend hielden we het echter bij een rafttripje op de Río Trancura en een trektocht naar de volkaan Villarica. Voor het raften hadden we ons verdeeld over drie bootjes, in elk zat een begeleider (wij hadden de coolste). Het water in de rivier stond niet hoog die dag, wat voor een minder ‘fierce’ ervaring zou zorgen. Desondanks was het echt kicken! Het was precies of je in een wildwaterbaan zat, waar je nu zelf (min of meer) de controle over had. We doken echt van mini-watervallen (jaaa een beetje zoals in de films) af helemaal onder water. Dat mag ook al van de bucketlist. 

Na het raften zijn wij (dat zijn de belgen, Samuel en een fransman van de UFRO) dan de vulkaan opgetrokken. Volcano Villarica is een actieve vulkaan en dat merkte je want de hele dag konden we gaswolken zien geproduceerd worden door de krater. Er was mogelijkheid om een dagtocht te doen naar de krater zelf, maar daarvoor hebben we gepast (kostte 100 euro) op Griet na. Die had naderhand coole verhalen bij natuurlijk over de kolkende lavamassa maar onze trip was er ook een voor in de mooie herinneringen. Op de vulkaan zelf was er een eigenaardige afwisseling tussen zwart vulkanisch gesteente, grassen en stukken bos: we konden duidelijk zien waar de lava recentelijk had gevloeid (er was nog een uitbarsting geweest in 2012) en waar niet. We stonden vrij hoog, maar hadden zaterdag niet veel uizicht door veel smog, afkomstig van bosbranden in Temuco (naar ’t schijnt hadden ze wat bossen in brand gestoken om er landbouwgrond van te maken). Tegen ’s avonds was de smog al grotendeels weg, wanneer we onze tenten hadden opgezet op Volcano Villarica. Opnieuw lekker gekookt met onze kampeerspullen en van een prachtige zonsondergang genoten, misschien wel de mooiste ooit! We konden mijlenver kijken over heuvels en meren en op den duur zat alles bedekt onder een prachtig wolkendeken, met achter ons de vulkaankrater met een hel oranje gloed. Kippenvel!! Hierna hebben we nog een kampeervuur gemaakt, en dat was zo gezellig dat ik bijna mijn wandelschoenen had laten afsmelten (omdat ik te dicht bij het vuur zat). Niet de beste nacht ooit gehad (op een vulkaan slapen is heel cool en zo, maar dat impliceert ook een helling + wind + rollende stenen... ). Wel weer cool was ’s morgens, wanneer we bij het openen van onze tenten pal op de vulkaan konden kijken. Zondag nog gewandeld, dit keer wel met een helder uitzicht op de meren en de Araucaria bomen (dat zijn hoge apenboomachtige bomen die enkel hier voor komen (endemen), vandaar de naam van de provincie ‘Araucanía’) . Sindsdien heb ik geen tripjes meer gemaakt, maar dit weekend zoek ik terug te gaan om Herquehue/El Cañi te doen want het is deze week goed weer. Wel stond ik een van de vorige weekends op punt om mee te gaan kamperen met Samuel en zijn Franse vrienden in Cochamó valley, maar heb op het laatste moment moeten afzeggen omdat ik mij toen ziek voelde. Bleek een goed idee te zijn want heb dat weekend enkel nog liggen zieken met wat griep of iets dergelijks. Wellicht in gang gezet door het minder wordende weer (regen en kou)... Maar nu ben ik er weer helemaal bovenop, fris en uitgerust :)

In Temuco ben ik voor de rest vooral braaf naar de lessen geweest. De vakken die we enkel met de Belgen hebben zijn best wel leuk, interessant en leerrijk. Omdat die vakken enkel voor ons zijn, zijn de proffen benieuwd naar wat we al weten en ze willen ons heel wat bijbrengen. De meeste proffen zijn ook heel sympathiek. We moeten onze lessen soms wel voorbereiden, en gisteren hebben we een presentatie moeten geven in het Spaans! Ik dacht dat ik grandioos ging falen, maar heb het er uiteindelijk best goed van af gebracht :). Het Spaans lukt trouwens al beter en beter – ook Chileense moppen verstaan begint al beter te lukken dan in het begin! Naast UFRO-werk heb ik ook voor mijn thesis gewerkt: daarvoor moeten we een onderzoeksplan opstellen. We moeten eind mei ons thesisonderwerp verdedigen(via Skype) (als dat werkt) en kunnen uitleggen wat het nut is van ons onderzoek. (Voor de geïnteresseerden: ik ga huidige sattelietbeelden van ESA (European Space Agency) gebruiken om kaarten te maken waarop je kan zien hoe dicht begroeid de bossen zijn over heel de wereld. En dat vind ik best wel cool want daar is echt vraag naar vanuit ESA en NASA). Dit semester zullen we ook heel wat excursies hebben. We hebben er ondertussen al twee gehad, maar allebei vrij waardeloos. De eerste was gepland van 14u tot 18u, maar het duurde 2u om daarnaar toe te gaan. Resultaat was dat we even waren gestopt in een vissersdorpje aan een, weliswaar prachtig, strandje om een hoopje algen op het strand te zien. Van de excursie van vorige week waren we pas thuis om 12u ‘s nachts omdat de bus in panne was gevallen toen we ’s middags aankwamen en omdat we terug moesten met de buscompanie. We hebben er een locale feria (markt) bezocht, maar eigenlijk niet meer dan dat (dit doet me er aan denken dat ik nog een minipompoen heb van die markt en dat ik die nog uit mijn rugzak moet halen om te checken of die ondertussen nog niet rot geworden is :p ). 

Tussen het schoolwerk door zijn we een paar (meerdere) pintjes gaan drinken in het stad. Dat is natuurlijk helemaal anders dan in Leuven, maar niet per se slechter. Hier zijn ook leuke clubs om te gaan feesten en er is een coole bar – ‘Barbudos’ – waar de studenten van hier ’s avonds samen komen. Je leert er elke keer wel 10 nieuwe mensen kennen! We zijn er ook naar de voetbal gaan zien: Chili – Argentinië (dat is zo een beetje als België – Nederland zij het veel intenser). Wij denken dat we in Europa zot zijn van voetbal, maar diegenen die dat zeggen zijn nog geen voetbal gaan kijken in Zuid-Amerika! CHI CHI CHI, LE LE LE, VIVA CHILE!!! Maar het leukste feestje was natuurlijk gisteren, want toen heb ik mijn vrienden hier thuis uitgenodigd om mijn verjaardag te vieren. Van te voren was ik wel wat aan het stressen van wie ik nu moest uitnodigen van al de mensen die ik hier al heb ontmoet, ons huis is niet zooo groot. Uiteindelijk hebben we gevierd met de belgen, onze huisgenoot samuel, en een 4-tal Chileense vrienden van de UFRO, en het was geslaagd! :D (Ik heb trouwens een gezelschapspel (Carcasonne) gekregen als cadeau van mijn belgische maatjes, we kennen ondertussen elkaar al door en door!)

Eergisteren dan, toen ik effectief jarig was, heeft de mama van Janne (die hier nu twee weken op bezoek is) sublieme zeevruchtenpasta klaargemaakt en hebben Janne en Samuel voor een chocoladecake gezorgd. Helga wist ook dat ik jarig was en had speciaal een appelcake gemaakt om dit te vieren. Ze zei dat ze dat normaal niet doet voor haar huurders maar dat ze nu een uitzondering maakte om mij te feliciteren en omdat ik mijn vrienden in België toch wel wat moet missen nu ik mijn verjaardag zonder hun moest vieren (en daar heeft ze stiekem wel een beetje gelijk in). Het is een schat! Op mijn verjaardag heb ik trouwens ook een vaccin laten zetten tegen de gele koorts. Niet zomaar, maar omdat dit wordt aangeraden in Brazilië. Je leest het goed, 22 april vertrek ik met Anton voor een 9 dagen naar Brazilië!! :D Meerbepaald Rio De Janeiro en São Paulo! Ik heb er zin in! Ik ga Laís bezoeken, een vriendin die ik heb leren kennen vorig semester in Leuven en Paulien, een vriendin van in Leuven.

Ik wou nog wat weetjes meegeven over de gewoontes van de Chilenen en hoe ik me daaraan aanpas, maar dat is voor in de volgende editie (als ik daar nog ruimte voor over heb na mijn Braziliaanse verhalen) want het is ondertussen weeral half twaalf (en ben wel wat moe na mijn feestje van gisteren).

Hasta Luego!

[fronteering]

Boven naar beneden, links naar rechts:

Pagina uit #DAPGO De lucht als ik wacht op mijn bus om terug nar huis te gaan Puppy party Onderweg naar Chiliwack, waar het feestje was op de eenendertigste Sneeuw sneeuw sneeuw Nog meer foto’s van het uizicht vanaf de busstop Kittens!