#tuintje

[elkedageenfotovanluus]

mini komkommer update

[knuffelberen]

We maken een tuintje in de klas

[gewoonkarin]

Pinksteren. Het werden drie dagen tuinen met regenjas en soms schuilen voor het onweer. Ik was toe aan tuin.

Het is wat rommelig namelijk. Eindexamentijd voor oudste liefje en jongste liefje had een soort van doeweek. Tel daar Hemelvaartsdag en pinksterweekend bij op en de weken zijn meteen anders. Dan moet ik tuin. Dat doet me goed. Al moet ik nu wel mijn nagels gaan vijlen want m’n handen zien er niet uit natuurlijk.

Over een maand krijg ik implantaten boven. Nouja, krijgen. Kopen. Dag spaargeld. Ik moet van lief en liefjes en ze hebben gelijk. Het is zo niet echt te doen. De rollen stophoest en pepermunt zijn niet aan te slepen en mijn lijf is de overdosis suiker moe. Bedankt Menzis voor het meedenken. Laatste jaar bij jullie. Alle verzekeraars zijn boeven, daar niet van maar deze boef gaat van mij geen cent meer krijgen.

Zo naar huis met peulen, sla en de eerste komkommer. Fijn, zo’n tuintje.

[deurkruk]

Wat een mooi liefdes tuintje

[betoverheks]

Odin, de witte god, speelt achteloos met zijn lot. Springt in tuintjes, struint door struiken..... Zit overal lekker aan te ruiken! Zwarte Panter met pensioen: Ja, nu moet hij het doen. Iemand moet wat reuring geven en de broodnodige avonturen beleven.......

©Toverheks.com Odin, mijn witte godenzoon, is nu ruim 3 jaar. Hij is volwassen. Het is een beer van een kat. Spierwit. Een ijsbeer. Ondanks zijn indrukwekkende gestalte is het een ongelofelijk schatje. Zodra ik in mijn stoel ga zitten komt meneer kopjes geven. Eindeloos. Zo probeert hij Heks te verleiden tot een spelletje. Zijn favoriete speeltje is een uit de kluiten gewassen speelgoedmuis…

[rotterdamvanalles]

Het oplaten van 1600 ballonnen op het schoolplein aan de Herkingenstraat in Pendrecht in het kader van de actie Vriendschap over de wereld, 26 oktober 1957.

Pendrecht is genoemd naar een ambacht op het eiland IJsselmonde, ten zuiden van de huidige wijk. Het ambacht Pendrecht was tegen het eind van de achttiende eeuw bijna ontvolkt geraakt (18 inwoners in 1795) en werd in de Franse tijd bij Rhoon gevoegd.

Na de oorlog was er een groot gebrek aan woonruimte in Rotterdam. Bij het bombardement op 14 mei 1940 gingen 25.000 woningen verloren en werden 80.000 mensen dakloos. Tevens had men de verwachting dat de bevolking explosief zou gaan groeien. De opgave was dus nieuwe wijken te bouwen met genoeg woningen voor de toekomst. Een van de gevolgen hiervan was dat hoogbouw in Pendrecht een belangrijke rol zou gaan spelen.

De stedenbouwkundige Lotte Stam-Beese kreeg de opdracht de wijk Pendrecht te ontwerpen. Het was een vooruitstrevende gedachte om woningen te ontwerpen waar gezinnen over 3 tot 4 slaapkamers met een aparte woonkamer zouden kunnen beschikken, voor grotere gezinnen vaak met een eigen tuintje.

Stam-Beese had haar eigen voorstelling van Pendrecht: open straten met veel groen waar verschillende bevolkingsgroepen naast elkaar zouden kunnen leven. Buurtwinkels, wijkwinkels en scholen werden precies gepland. Zelfs de tijd die nodig was om naar school of naar de kerk te lopen werd precies berekend. De wijk werd in feite niet verlaten behalve dan misschien voor grotere aankopen of deelname aan culturele activiteiten. De hele structuur van Pendrecht was gebaseerd op deze wijkgedachte die zijn eigen gezicht zou hebben. Woningen vormden een buurt, buurten een wijk en wijken een stad.

Er werden woningen ontworpen waar bejaarden, kleine en grote gezinnen naast elkaar zouden kunnen wonen. Daardoor zou men elkaar kunnen ondersteunen, de ouderen zouden de jongeren helpen en omgekeerd. De kinderen speelden gezamenlijk op de vele pleintjes en er werd gevoetbald op de kleine veldjes. Men deelde de open grond tussen de huizen met anderen. De bewoners werden in die tijd als één groep gezien die onderling gelijkgesteld was. Om dit mogelijk te maken werd er zelfs een selectie op de bewoners toegepast die zich in de modelwijken wilden gaan vestigen.

De flats hadden ook allemaal dezelfde indeling die handig en praktisch ingedeeld moest worden. Omdat men zo veel mogelijk woningen wilde bouwen, waren de woningen klein van opzet en was de oppervlakte gemiddeld niet groter dan 53 vierkante meter.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[positioneren24-25mortelmanselia]

Tijdens het maken van ons jury beeld, dacht ik om misschien ons oude beeld als fundering te gebruiken. Op deze manier dacht ik dingen beter te accentueren, dacht dat het wat meer diepte, dynamischer beeld zou creëren.

Het concept in mijn hoofd was hoe dominanter de kleuren, dus hoe groter de lijn stroken hoe meer ruimte er is, maar minder diversiteit => landelijk, ( zijkant van het doek tegenover de lijnen die allemaal door elkaar lopen in het centrum, rond het centrum, die eigelijk een diversiteit aan stromingen aanduid binnen compactere ruimtes.

Nu mijn oordeel blijft dat de mens ruimte nodig heeft om zijn werkelijke kleur te vinden -> zoals de stroken die ik weergeef. Maar in wereld van vandaag is dat onmogelijk.

Toch leef ik vol enthousiasme voort dat ik hopelijk later een tuintje heb waar ik mijn kleur kan ontdekken

Extra ( dit beeld was ergens ook een backup voor als we het jury beeld dat we in gedachten hadden niet goed uitliep. Nu zijn we eigenlijk heel trots op ons beeld dat we in elkaar hebben kunne steken voor de jury dus heb ik het beeld aan basil mee naar huis gegeven want hij vind het fantastisch). Ons stad punt van ons ander beeld is duidelijker bondiger, leesbaarder, in onze opnie een pak beter.

Hopelijk denkt de jury hetzelfde.

[elkedageenfotovanluus]

komkommer update

[wsk-kleuteronderwijs]

De lat ligt véél te hoog...(4)

Ans is moeder van inmiddels een twintiger die om zich heen hoort van verontruste ouders en leerkrachten dat voor iedereen de lat véél te hoog ligt. Ze stelt vast dat we zijn vergeten dat we met mensen te maken hebben, alles draait om de economie. Ze vindt dat het gewoon anders moet: “Onze dochter van 23 jaar heeft destijds op een Jenaplanschool gezeten waar de kinderen nog een tuintje hadden, er…

[gewoonkarin]

Eerste kerstdag. Ik ben op de tuin, kippen en Dotje de aanlooppoes voeren. Fijn, even buiten en in beweging.

Ik noem mezelf spottend de grinch van kerstmis. Ik heb er niet veel mee. Ik denk dat ik dat wel heb gehad. Vroeger, met het opzetten van de boom, het spelen met de knijpvogels in de boom en de kerststal. De nachtmis in de kerk en daarna warm worstenbrood. Kerststukjes maken met paddenstoelen erin. De ijstaarten met de plastic takjes hulst. Het is nergens mis gegaan. Zo zie ik het niet. Ik viel van mijn geloof af en daarna was kerst meer een verplicht toneelstuk. Ik versier het huis ook maar minimaal. Ik vind ons huis fijn zoals het is.

Misschien ben ik over heel wat jaren ook wel blij als onze liefjes met kerst samen bij ons zijn, met hun lieven en eventueel liefjes maar ergens denk ik dat dat me dan niet boeit. Ik zie ze liever jaarrond met grote regelmaat dan alleen met die dagen. Niet verplichten in ieder geval. Niet dat het samenzijn als een verstoring voelt van elkaars tijd. Ongemakkelijk. Ik hoop dat ze elkaar op blijven zoeken. Niet uit elkaar groeien en elkaar verliezen. Ze zijn maar met z’n tweeën.

Dat heb ik met grote zus. We zijn maar met z’n tweeën en best verschillend. Toch proberen we elkaar jaarrond te zien en te spreken. Gisteravond waren wij met vieren bij grote zus, gourmetten. Het werd een gezellige avond. Straks gaan we naar het kleine moedertje van mijn lief. Ik hoop dat het dan ook gezellig is.

Morgen zijn we vrij. Echt vrij. Niks uur en tijd maar alle tijd. Ik wil nog zoveel doen. Zoals altijd. Het komt er vaak niet van en met een paar verfblikken die op me staan te wachten heel verleidelijk om een te grote klus op te pakken. Ik houd me in. Een vogelkooi verven. Wat studeren. Naar de tuin. En even naar het tuintje van ons thuis. Ze in het licht zetten. Omdat ik met kerst mis. Niet meer, niet minder maar zoals altijd wat ooit was.

Een vriendin van oudste liefje is vandaag jarig. Een kerstkindje. Voor haar is kerst belangrijk en nu helemaal. Misschien de laatste kerst met vieren vieren. Een onzekere zekerheid. Voor mij de reden om van elke dag te genieten. Of het nu wel of geen feestdag is.

Het was vorige week zo’n genietweek. Profielwerkstuk presenteren door oudste liefje, twee werkstukken. Ze deed het super. Jongste liefje mag naar een debatweek, gekozen dankzij een sterke pitch want praten kan ze. Doet ze alsof ze het al jaren doet. Kerstgala van oudste liefje. Prachtig in groene galajurk op hakken. Ik vochtige wangen. Van die momenten die ik op wil zuigen, niet verliezen in de waan van de dag. De tijd gaat soms zo hard dat ik het liefste stop wil roepen om even te staren, te genieten, te laten bezinken.

Les voor volgend jaar of liever gezegd, voor vanaf nu. In het moment stil gaan staan. De wereld om me heen verder laten draaien en links laten liggen. De ruis laten verstommen.

[knuffelberen]

We maken een tuintje in de klas

[derikkiklas2324]

Dit is mijn tuintje....

Ons themalied.

[krijgdekleruh]

Groen is eng

Bij een verhaal in de @nrc_nl over #Knot en #inflatie staat een prachtfoto met voornamelijk #betegelde #tuintjes… #Groen is kennelijk heel erg eng. https://www.nrc.nl/nieuws/2024/04/18/klaas-knot-dnb-maakt-zich-op-voor-een-renteverlaging-ik-heb-steeds-meer-vertrouwen-dat-inflatie-verder-zal-afnemen-a4196462#/krant/2024/04/19/#404

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Blaak en de bouw van de kubuswoningen aan de Overblaak, 5 september 1983.

De kubuswoningen in Rotterdam zijn 38 kubusvormige paalwoningen en 13 bedrijfskubussen bij de Blaak nabij de Oude Haven. Ze zijn gebouwd tussen 1982 en 1984, na een eerste presentatie van de plannen in 1978. Het ontwerp van Piet Blom is een variant op de Helmondse kubuswoning in een iets groter maatraster. Het viaduct op één hoog heet officieel de Overblaak, maar het hele complex staat bekend als het Blaakse Bos. De kubuswoningen zijn gebouwd in de vorm van een gekantelde kubus op een paal, en worden ook wel paalwoning of boomwoning genoemd.

In de jaren 70 van de twintigste eeuw wilden architecten met inspraak van de bewoners en andere gebruikers herbergzame woonwijken maken als reactie op het grootschalig en een grijze modernisme van de architectuur van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Piet Blom, structuralist en adept van Aldo van Eyck ging ervan uit dat grootschalige bouwwerken op 's mensen maat moesten gebouwd worden door ze op te bouwen uit kleinschalige herkenbare elementen. Het basisidee, dat er gebouwd wordt op kolommen, zodat de ruimte onder de bebouwing openbaar kan blijven, is geïnspireerd door Le Corbusier. De eerste drie kubuswoningen werden in 1974 en 1975 gebouwd aan de Europaweg in Helmond, als voorproefje voor een groter project, dat in de jaren daarop gerealiseerd werd. De 18 woningen van het vervolgproject omringden het theater 't Speelhuis, waarmee ze een architectonisch geheel vormden.

In de kubuswoning van Blom zitten drie woonlagen: onderin het zogenoemde straathuis met de keuken en de woonkamer, tussenin het hemelhuis met ruimte voor studeer- en slaapkamers, en bovenin de loofhut, een driezijdige piramide met plaats voor een serre, een balkon of een bescheiden tuintje. In de zeshoekige kolom waarop de woning rust, bevinden zich de entree en het trappenhuis.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.Gezicht op de Blaak en de bouw van de kubuswoningen aan de Overblaak, 5 september 1983.

De kubuswoningen in Rotterdam zijn 38 kubusvormige paalwoningen en 13 bedrijfskubussen bij de Blaak nabij de Oude Haven. Ze zijn gebouwd tussen 1982 en 1984, na een eerste presentatie van de plannen in 1978. Het ontwerp van Piet Blom is een variant op de Helmondse kubuswoning in een iets groter maatraster. Het viaduct op één hoog heet officieel de Overblaak, maar het hele complex staat bekend als het Blaakse Bos. De kubuswoningen zijn gebouwd in de vorm van een gekantelde kubus op een paal, en worden ook wel paalwoning of boomwoning genoemd.

In de jaren 70 van de twintigste eeuw wilden architecten met inspraak van de bewoners en andere gebruikers herbergzame woonwijken maken als reactie op het grootschalig en een grijze modernisme van de architectuur van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Piet Blom, structuralist en adept van Aldo van Eyck ging ervan uit dat grootschalige bouwwerken op 's mensen maat moesten gebouwd worden door ze op te bouwen uit kleinschalige herkenbare elementen. Het basisidee, dat er gebouwd wordt op kolommen, zodat de ruimte onder de bebouwing openbaar kan blijven, is geïnspireerd door Le Corbusier. De eerste drie kubuswoningen werden in 1974 en 1975 gebouwd aan de Europaweg in Helmond, als voorproefje voor een groter project, dat in de jaren daarop gerealiseerd werd. De 18 woningen van het vervolgproject omringden het theater 't Speelhuis, waarmee ze een architectonisch geheel vormden.

In de kubuswoning van Blom zitten drie woonlagen: onderin het zogenoemde straathuis met de keuken en de woonkamer, tussenin het hemelhuis met ruimte voor studeer- en slaapkamers, en bovenin de loofhut, een driezijdige piramide met plaats voor een serre, een balkon of een bescheiden tuintje. In de zeshoekige kolom waarop de woning rust, bevinden zich de entree en het trappenhuis.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[de-meerpeen]

En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Tuinvogeltelling Middenmeer, Mossel 16' (208)

Natuur: 'En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Tuinvogeltelling Middenmeer, Mossel 16' (208)'

Op 27 januari 2024 zat ik om 8.30 uur klaar om te tellen. Nu heb ik niet zo’n grote tuin, maar links en rechts zijn er ook tuintjes van de buren. Zaadbollen heb ik hangen en een bord met vogelzaad staat er. Vorig jaar had ik nog een vogelhuisje, maar dat is ingestort. De zon schijnt en vanuit mijn raam kijk ik uit over het tuingedeelte achter onze huizen. Twee kauwen vliegen naar het oosten. Ik…

[elkedageenfotovanluus]

kijk eens hoe snel ze groeien!