#trzy billboardy za ebbing missouri

[vampirevalery]

I was nominated by @partiya-voron to show here 9 of my fav movies.

And I am really thankful for the nomination though it took me ages to pick these movies but finally here they are. Take it and watch it, all of you.

1. Potop (1974) dir. Jerzy Hoffman

2. Spaleni Słońcem (1994) dir. Nikita Michałkow

3. The Breakfast Club (1985) dir. John Hughes

4. Diabeł (1972) dir. Andrzej Żuławski

5. Girl, Interrupted (1999) dir. James Mangold

6. Królowa Margot (1994) dir. Patrice Chéreau

7. Cinema Paradiso (1988) dir. Giuseppe Tornatore

8. Trzy Billboardy Za Ebbing, Missouri (2017) dir. Martin McDonagh

9. Nosferatu - Symfonia Grozy (1922) dir. Friedrich Wilhelm Murnau

I would love to nominate @literallydeadsoul and @xspacewitchx666 because I'm sure that both of them know and watch marvelous films that are worth checking out 😊

[kinowtubce]

Martin McDonagh, Irlandczyk niewiele kręci filmów, ale jeśli już to smakowicie. Trzy billboardy... to kino, które zaskakuje od samego początku do samego końca. Reżyser jest absolutnie kapitalnym scenarzystą i to widać, jak prowadzi postaci w tym filmie i w jaki sposób one się zmieniają, a do tego mamy aktorów, którzy stanęli na wysokości zadania i, przynajmniej, kilka z ról jest absolutnie popisowych. Zapraszamy na naszą rozmowę o tym filmie :)

[gamerwebpl]

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri - recenzja - Gamerweb.pl

Opublikowaliśmy nowy post https://gamerweb.pl/billboardy-ebbing-missouri-recenzja/

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri - recenzja

[filmmaniak]

Trzy Billboardy za Ebbing, Missouri

Film w reżyserii Martina McDonagha jest filmem na miarę swoich czasów. Nie opowiada on historii o superbohaterach (chociaż historia bohaterstwa została tutaj opowiedziana na swój sposób), ani o innych tematach, które w dzisiejszych czasach zapełniają sale kinowe. Jest to prosta historia mieszkanki małego miasteczka Ebbing w stanie Missouri, Mildred Hayes (w tej roli idealna Frances McDormand), która stara się dowiedzieć, kto zgwałcił i zamordował jej córkę, Amandę. W trakcie doszukiwania się prawdy umieszcza na tytułowych trzech billboardach pytania do szeryfa miejscowej policji, Billa Willoughby'ego (idealnie dopasowany do kreacji Woody Harrelson), który umiera na raka trzustki. I w tym momencie jakiekolwiek dalsze opowiadanie o historii tego filmu wydaje się odkrywaniem zbyt dużej ilości fabuły. Jednak pomimo tak skąpo zarysowanego opisu należy zwrócić uwagę na ten film, ponieważ jest on idealny w każdym calu. 

Historia opowiedziana przez McDonagha nie jest miła, łatwa i przyjemna, ponieważ nie tylko odkrywa przed widzami historię brutalnego mordu i gwałtu, ale przy tej okazji obnaża najgorsze ludzkie charaktery, jakie można znaleźć na swojej drodze. A chyba najgorszym z nich jest oficer Jason Dixon (Sam Rockwell w swojej bodajże życiowej roli), który jest homofobem, rasistą i maminsynkiem. Do takiej mieszanki należy jeszcze dodać jego wybuchowość – każdy z obywateli miasteczka boi się zaleźć mu za skórę, bo nigdy nie wiadomo jak zareaguje. Chociaż ta cecha charakteru jest niczym w porównaniu do wybuchowości głównej bohaterki. Na pierwszy rzut oka wydaje się ona być rozwódką, która cierpi po stracie ukochanej córki. Jednak pod powierzchnią jest gruboskórna, opryskliwa i każdemu mówiąca, co akurat myśli. Właściwie nikt jej nie lubi (może mieszkańcy Ebbing minimalnie jej współczuli za to co się stało jej córce). W momencie wywieszenia billboardów w miejscu, gdzie są idealnie widoczne dla każdego, nikną wszelkie objawy współczucia). Całe miasteczko wie, iż szeryfowi zostało niewiele życia i każdy zaczyna się nad nim litować. Nie podoba się to Mildred, ponieważ uważa ona, że policja z Willoughby'm na czele powinna zajmować się poważnymi sprawami, a nie siedzeniem za biurkiem i jedzeniem pączków.

Można odnieść wrażenie, że cały film został zbudowany na opozycji Hayes-Dixon. W gruncie rzeczy to oni mają najwięcej czasu ekranowego, który w głównej mierze oscyluje wokół odnalezienia mordercy i gwałciciela. Jednak zostało to zrobione w taki sposób, iż absolutnie to nie przeszkadza. Reżyser doskonale pokazał, jak nienawiść do drugiej osoby może zniszczyć wzajemne relacje. Mildred zdaje się być tak bardzo „zafiksowana” na odnalezieniu sprawcy, że zdaje się nie dostrzegać najprostszych sytuacji wokół niej. Prawie do samego końca nie zdaje sobie sprawy, iż krzywdzi syna, która stara się jej przemówić do rozsądku.

Jednak nic w tym filmie nie jest czarno-białe. Wraz z rozwojem fabuły zastana sytuacja zaczyna się zmieniać i więzi międzyludzkie zaczynają ulegać pewnemu pogłębieniu oraz innych interakcjach. Mildred zaczyna dostrzegać swoje wady (ale nie na tyle, żeby nie zaprzestać poszukiwania mordercy), natomiast Jason zaczyna być bardziej tolerancyjny względem mniejszości seksualnych i etnicznych. Dzięki zwykłym-niezwykłym billboardom, zawierającym bardzo prostą treść przeznaczoną tylko do jednej osoby, całe miasteczko zaczyna się przeobrażać.

Ciekawym faktem jest, że reżyser doskonale wyważył ze sobą elementy dramatyczne i czarno-komediowe. Przy opowiadaniu historii, bądź co bądź, ciężkiej i mało śmiesznej, reżyser w tak dobry sposób ją opowiedział, że widz nie czuje się zniesmaczony niektórymi żartami rzucanymi podczas codziennych rozmów. Można by rzec, iż jest to „film z życia wzięty”, ponieważ w codziennym życiu dwa wyżej wspomniane elementy w jakiś tam sposób się ze sobą przenikają.

Podsumowując, jest to absolutne arcydzieło współczesnej kinematografii, żaden element nie odstaje od reszty. Nie można się przyczepić do niczego (chyba, że na upartego). Aktorstwo jest tutaj zupełnie najwyższych lotów (podobno niektóre postaci były pisane pod konkretnych aktorów – ile w tym jest prawdy, nie wiadomo). Jest to tegoroczny czarny koń Oscarów – mam nadzieję, że kreacje aktorskie zostaną docenione. Trzeba koniecznie obejrzeć ten film, bo naprawdę jest warto, nie zmarnuje się ani sekundy.

[eurojackpotsystem-blog]

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri (2017) Lektor PL

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri (2017) Lektor PL

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri cały film online – Małe miasteczko na amerykańskiej prowincji. Od morderstwa córki Mildred Hayes (nagrodzona Oscarem Frances McDormand) upłynęło kilka miesięcy, a lokalna policja nadal nie wpadła na trop sprawcy. Zdeterminowana kobieta decyduje się na śmiałe posunięcie: wynajmuje trzy tablice reklamowe na drodze wiodącej do miasteczka i maluje na nich…

[ielgrey]

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri

Strata człowieka niesie za sobą ogromny smutek i żal, trudno się po tym pozbierać. Najgorsze jednak w tym wszystkim są próby zrozumienia tego stanu przez osoby trzecie. Mildred Hayes nie oczekuje współczucia po stracie córki, ona pragnie złapania człowieka, który dopuścił się tego okropnego czynu. Policja się poddała, ale ona nie zamierza.  (more…)

[styczynski]

Tweeted

KK w 2 minutach. Scena z wspaniałego i poruszającego filmu „Trzy billboardy za Ebbing, Missouri”. Nic dodać, nic ująć. Miłego popołudnia. https://t.co/0DcrtEujKh

— Michał Styczyński (@StyczynskiTweet) May 14, 2019

[dariusblogpl]

Pinksixty News LGBT. Czeczenia prześladowania gejów. Sąd Najwyższy USA mówi nie transpłciowym ...

Z końcem listopada ponownie rozpoczęły się zatrzymania osób LGBT w Czeczenii, w miastach Argun i Grozny. Zatrzymane osoby są torturowane, gwałcone, odmawia się im jedzenia i wody pitnej.

Potwierdzono dwa zgony, trudno jednak oszacować dokładną liczbę zatrzymanych – mówi się, że przekracza 40 osób.

Russian LGBT Network rozpoczęła ewakuację osób zagrożonych represjami ze strony władz i zbiera wszelkie możliwe informacje na ten temat - Parada Równości.

Pinksixty News wiadomości LGBT -  24-letni taksówkarz w Indii został aresztowany za zamordowanie transseksualnej kobiety.

Fundamentalistyczna Liberty Counsel rozpoczęła prawne wyzwanie przeciwko zakazowi leczenia z homoseksualizmu w stanie Maryland. Wmawiają, że "terapeuci" religijni mają prawo leczyć z homoseksualizmu, po to wolność religijna i słowa.

Scottish Athletics - lekkoatletyka szkocka postanowiła, że będzie nowa kategoria płci dla osób niebinalny.

O projekcie ustawy prezydenta USA Donalda Trumpa, zakazującego służby w wojsku osobom transpłciowym. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych, głosując na korzyść wdrożenia planu. Pięcioro sędziów opowiedziało się za - w tym urzędnicy wybrani przez Trumpa, Neil Gorsuch i Brett Kavanaugh, a czworo zagłosowało przeciwko.

Sąd Najwyższy w USA zagłosował za wprowadzeniem w życie planu prezydenta Donalda Trumpa o uniemożliwieniu odbycia służby wojskowej "osobom transpłciowym, wymagającym przejścia tranzycji lub po niej". Ta zasada nie będzie miała wpływu na transpłciowe osoby obecnie służące w amerykańskim wojsku, ani te, które będą chciały służyć "ze swoją płcią biologiczną" - Queer.pl

CNN spojrzał na obietnice Trumpa z kampanii wyborczej jak wielu republikanów LGBT chwaliło go, tylko teraz nie którzy jak Caitlyn Jenner która była największą zwolenniczką Trumpa, a teraz płaczę jak tak może atakować trans osób.

Aktorka i działaczka Laverne Cox reaguje na decyzję Sądu Najwyższego

Chiński artysta i gej wykorzystał z hollywoodzkiego filmu "Trzy billboardy poza Ebbing w Missouri" do stworzenia mobilnych billboardów potępiających stosowanie tak zwanej terapii konwersyjnej w Chinach.

[codzisiajogladamy-blog]

• Samotna matka, która straciła córkę w wyniku morderstwa, wynajmuje trzy tablice reklamowe i umieszcza na nich prowokacyjny przekaz, oskarżając o nieudolność policjantów, którzy wciąż nie zdołali aresztować mordercy... "Trzy billboardy za Ebbing, Missouri" - dziś o 21:00 w CANAL+ #trzybillboardy #trzybillboardyzaebbingmissouri #francesmcdormand #samrockwell #woodyharrelson #oscars2018 #oscary2018 #canalpluspolska #Repost @canalpluspolska #codzisiajogladamy (w: Poland) https://www.instagram.com/p/Br2pg14Brf8/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=rwd9tw9els9t

[loveistragic-blog1]

Wszystkie dzieci nasze są.

Dzisiejsze pytanie w kontekście bloga brzmi:

Ile rodzice są w stanie poświęcić z miłości do swoich dzieci?

Wszystko łącznie ze swoim życiem i wolnością.

  Mildred Hayes z filmu „Trzy billboardy za Ebbing, Missouri” w imię miłości dla swojej zgwałconej i zabitej córki jest w stanie zrobić wszystko.  Śledztwo w sprawie jej dziecka stoi w martwym punkcie, więc postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Na drodze do miasteczka Ebbing od lat stoją niewykorzystane tablice reklamowe. Mildred postanawia je wynająć i umieścić napisy skierowane do szeryfa Billa Willoughby’ego, dlaczego wciąż nie udało się schwytać bandytów odpowiedzialnych za śmierć jej córki. Męska duma zostaje w tym momencie mocno urażona i ma wzbudzić wstyd i poczucie winy u policjantów. Prowokacja głównej bohaterki bardzo udana to jednak obrót spraw jest trochę innych niż początkowo się tego spodziewała.

  Mildred to kobieta o mocnym i twardym charakterze, której nikt i nic nie jest w stanie powstrzymać do znalezienia sprawcy zabójstwa córki. Walczy otwarcie z policją, wytyka im błędy i nie cofnie się przed niczym nawet w obliczu śmierci szeryfa, do którego skierowane zostały billboardy. Choć wystawiła się na ostracyzm lokalnej społeczności to jednak miłość do córki zwyciężyła.

  Główna bohaterka wytoczyła otwartą wojnę mundurowym. Postać szeryfa jawi się dość łagodnie. Jednak jego zastępca Dixon jest niezrównoważony, porywczy nadrabia za nich dwóch. Ujście jego emocji i waleczności znajduje ujście w starciu z Mildred, co przeradza się w otwartą wojnę.

  Jednak po śmierci szeryfa, który Dixonowi zostawił list wyjaśniający jego postępowanie, przez co następuje obrót spraw i zmienia on stosunek do głównej bohaterki. Postanawia oczywiście pomóc. W barze pijany podsłuchuje rozmowę dwóch mężczyzn, z której wnioskuje, że to oni są sprawcami śmierci córki Mildred. W tym momencie daje upust swoim emocjom i aby rozwiązać tą sprawę wdaję się w bójkę z nimi. Jednak okazuje się, że to nie ten trop. Wtedy coś pęka i razem z Mildred łączą siły, aby zająć się to sprawą do końca. Ostatnia scena, kiedy jadą w aucie ze strzelbami do innej miejscowości, w której rzekomo znajduje się prawdziwy sprawca wywołuje uśmiech na twarzy. Bo mimo dwóch upartych i mocnych charakterów w obliczu rozwiązania zagadki są w stanie połączyć siły i zawiesić topór wojenny między sobą.

  Najstraszniejsze jest to, że taka historia miała miejsce naprawdę. Córka Marianne Asher-Chapman zaginęła w 2003 roku mając 28 lat. Kobieta tak jak nasza główna aktorka skazana była sama na siebie, ponieważ policja nie zajęła się należycie tą sprawą.

  Jak widać rozżalona matka po stracie dziecka i nierozwiązanej sprawie jest w stanie zrobić wszystko i nie liczą się wtedy pieniądze, opinia publiczna i społeczna. Film ten dobitnie pokazuje twardy charakter matki oraz jej miłość do córki, która mimo makabrycznych wydarzeń umacnia ją w działaniu.

[play-watch-listen]

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri, recenzja filmu

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri to świetne kino. Powiem to od razu i podkreślę dwukrotnie grubą kreską. Wyśmienite jest tu niemal wszystko: kreacje aktorskie, scenariusz, reżyseria, dialogi. Tak więc jeśli ktoś potrzebował jedynie potwierdzenia jakości tego obrazu przed ewentualnym seansem, to może dalej nie czytać i śmiało oglądać, na pewno się nie zawiedzie. Dla reszty, nieusatysfakcjnowanej taką lakoniczną rekomendacją lub (może są i tacy) zainteresowanej dalszą częścią moich wypocin, nieco więcej szczegółow poniżej.

Nie oglądałem wcześniej żadnego filmu pana Martina McDonagh’a (spod jego ręki wyszedł między innymi dobrze odebrany In Bruges (polski tytuł: Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj... what?...)) ale po Trzech billboardach na pewno będę bacznie obserwował jego dokonania, a i zaległośi być może nadrobię. Pan Martin odpowiedzialny jest tu zarówno za reżyserię jak i scenariusz, w jednym i drugim przypadku wzorowo wypełniając swoje zadanie. Historia rozpoczyna się tyleż prosto co frapująco: mamy oto główną bohaterkę, Mildred (genialna Frances McDormand), która postanawia wynająć tytułowe trzy reklamowe bilbordy znajdujace się na obrzeżach jej rodzinnego Ebbing (miasteczko fikcyjne, juz was wyręczyłem w szukanie na mapie US of A). Nie byłoby w tym nic dziwnego ani interesującego, gdyby nie treść, jaką tam umieszcza. Nie jest to bynajmniej banner promujący jej sklepik czy akcję społeczną w stylu „ratujmy pszczoły”. Są to dokładnie te słowa “RAPED WHILE DYING", "STILL NO ARRESTS?", i "HOW COME, CHIEF WILLOUGHBY?". Mówiąc krótko, Mildred rzuca wyzwanie stróżom prawa, którzy od kilku miesięcy od tragicznej śmierci jej córki, nie potrafią namierzyć i aresztować sprawców.

Przepraszam wszystkich za drobny spoiler, na swoje usprawiedliwienie powiem jedynie, że nie zdradziłem do tej pory nic, czego nie poakazywał zwiastun. Dalsza część historii rozwija się dynamicznie, zaskakująco i z przytupem. Mamy sporo zwrotów akcji, kilka wątków pobocznych i ciekawych bohaterów. Opowieść jest raczej z gatunku tych mrocznych i ciężkich, portretujących traumatyczne epizody i tę mniej radosną stronę życia. Sytuacji zapalnych nie brakuje a ich przebieg kończy się nie raz iście wybuchowo. McDonagh jest na szczęście świadomy tonu swojego obrazu i kontrastuje te niewesołe wypadki z naprawdę celnym i rozbrajającym, choć czarnym jak smoła, humorem. Niejednokrotnie zdarzyło mi się roześmiać na głos słuchając potyczek słownych i inteligentnych ripost. Nie chcę zdradzać jednak już nic więcej, samodzielne odkrywanie niuansów historii to bowiem znaczna część przyjemności związanej z seansem. Co ważne, scenariusz skutecznie ucieka od jednostronności i dosłowności, nie podąża utartymi ścieżkami. Słowem, jest po prostu autentycznie ciekawy.

Słów kilka o bohaterach, to nimi bowiem w znacznej mierze stoją 3 billboardy. Mildred, czyli wspomniana już Pani McDormand, to, jak to ujął mój przyjaciel, potencjalna matka Johna Wicka. Twarda i nieustępliwa, nie chodząca na żadne, ale to absolutnie żadne ustępstwa. Jej determinacja i siła są doprawdy godne podziwu, tak samo jak kunszt aktorski i charyzma odtwarzającej tę rolę Frances. Oscar jest tu w stu procentach zasłużony, jej poczynania na ekranie są magnetyczne i wręcz hipnotyzujące. Nie jest to bynajmniej protagonistka pozbawiona wad, co skrupulatnie punktują inne osoby dramatu, że wymienię choćby skłonności do agresji czy zapalczywość, na pewno jednak arcy ciekawa do oglądania.

Drugi laureat Nagrody Akademii, Sam Rockwell, również przykuwa do ekranu w każdej scenie, w jakiej się znajduje. Jego Dixon (khem...) to policjant o IQ Forresta Gumpa i skłonnościach sadystycznych. Gdyby nie odznaka byłby jedynie smutnym wiejskim głupkiem i pijaczyną mieszkającym z matką, wciąż nie potrafiącym wyjść z jej cienia. Jest on przy tym bohaterem o najciekawszej paraboli, zmieniającym się mocno poprzez bieg wydarzeń. Duże brawa dla reżysera za świetne skonstruowanie tej postaci i aktora za tak brawurowe odegranie jej.

Znakomity jak zawsze jest też Woody Harrelson, choć dla niego wcielanie się w oficera policji to już niemal druga natura. Tak, Pan Woody przy tego typu rolach może już prawie włączyć autopilota, krzywdzące jednak byłoby zdeprecjonowanie jego pracy przy Trzech billboardach. Willoughby ma do zaoferowania dość ciekawych elementów aby wznieść się ponad sztancę amerykańskiego szeryfa. Poza tym, Harrelson jest po prostu bardzo charyzmatyczny i w niewymuszony sposób zabawny.

Warstwa audio wideo nie jest tu absolutnie priorytetem, co oczywiste. Muzyka i zdjęcia są należycie stonowane i pełnią rolę ilustracyjną, nie stawiając ani na chwilę formy ponad treść. Ebbing, z całym dobrodziejstwem inwentarza, jest jednak oddane dość wiernie, przenosząc nas wiarygodnie na amerykańską prowincję.

Moja osobista rekomandacja Trzech bilboardów za Ebbing, Missouri to oczywista oczywistość, jak zaznaczyłm już na wstępie. Dla każdego kinomana złaknionego dobrego kina, z mocnym aktorstwem i doskonale wykreowanymi bohaterami, film Martina McDonagh’a będzie prawdziwą ucztą. To obraz odważny, obrazoburczy i poruszający. Nie bez wad, oczywiście (bo który film ich nie ma), gdybym miał się czepiać, to może niektóre wątki tu przedstawione, widzieliśmy już wcześniej nie raz, nie burzą one jednak absolutnie świetnej całości. Nawet te znajome motywy potraktowane zostały na tyle świeżo i oryginalnie, że angażują nas i nie nużą wcale. Raz jeszcze więc: ode mnie piątka z plusem i mój personalny znak jakości Q 😊

[gazetawyborcza]

Najlepszą aktorką zostaje Frances McDormand za rolę w "Trzy billboardy za Ebbing, Missouri" #oscars2018 #FrancesMcDormand #trzybillboardyzaebbingmissouri

[ponapisach]

Być może słowa: "Są smutniejsze rzeczy, niż wojna" w ustach jeszcze przez chwilę niepełnoletniej Lady Bird są trochę niefrasobliwe, to jednak oddają całą naturę jej potarganej emocjami młodej wciąż duszy. "Lady Bird" to rodzina, serce, szczerość. To historia pełna ciepła i dobrodusznych ludzi. W pewnym momencie ta indie-perła, liryczny komediodramat o nastoletnich rodzinnych wyłomach, pierwszych pocałunkach, przypomina to, co najbardziej czułe w scenariuszu Martina McDonagha ("Trzy Billboardy za Ebbing, Missouri")."Lady Bird" jest naturalny i autentyczny jak życie dziewczyny, która chciałaby coś przeżyć. Te historie są zawsze podobne, bo prowincja, miasto, które znasz na wylot, zawsze w pewnym momencie życia (najczęściej w chwili buntu) staje się w końcu za małe, za duszne, a ludzie... opatrzeni. Innymi słowy, każdy ma swoje Sacramento. "Lady Bird" ma więc wszystko, czego powinienem się nauczyć i jak najszybciej przyswoić, bo w małych - wielkich dramatach dziewczynki, dziewczyny, zaraz kobiety nie zmienia się nic od dekad, na jakimkolwiek kontynencie mieszkasz, a ja już niedługo będę musiał sprostać większości z podniesionych tu tematów.

[jakubdybek-blog]

Trzy billboardy za Ebbing Missouri (2017, reż. Martin McDonagh)

Jesteśmy przewróconym na plecy, małym owadem leżącym na parapecie. Kto podejdzie i ruszy palcem by przełamać naszą bezsilność? No i poczucie sprawiedliwości, które łatwo można pomylić z bezrefleksyjną destrukcją. Poza tym księża pedofile, rasizm i samobójstwo jako wyższa forma refleksji nad cierpieniem. Jakbym zjadł nadgniłe jabłko. Nie przepedam.

[radiotokfm]

O filmie "Trzy billboardy za Ebbing, Missouri" http://bit.ly/2GLbimq