#tangina naman na buhay ‘to

[dreathexplorer]

“There are no good people, only people who want to be better”

[patorucho]

pwede ba ako maging hater pwede ba

[dreuuubullets]

Comfort Zone: Pepetiks petiks ka ba?

Tagalog naman para maiba. Sabi sayo boi eh gagawan kita ng blog. Shoutout sayo kung mabasa mo 'to! At sa mga pinagsamahang walang papantay! Kapatid habambuhay!

So eto na nga! Usapang comfort zone tayo! Aminin na natin, tol—comfort zone? Sarap nun, pre! Chill lang, wala kang stress, wala kang hassle. Parang everyday rest day—puro Netflix, walang tuldok sa petiks. Pero eto catch: kapag over ka sa petiks mode, para kang halaman na nakatunganga lang sa araw—nabubuhay, pero walang level up! Eh sino bang ayaw maging blooming plantito o plantita, diba? Pero kung hanggang “leaf” level lang palagi kasi takot kang lumabas sa paso, aba, tapos ang story mo, p're!

Narinig mo na ‘yung “Growth happens outside your comfort zone?” Alam ko, gasgas na ‘yan, pero pakinggan mo ‘to: Ang comfort zone mo parang paboritong sando—yung butas-butas na, medyo basa pa ng pawis, pero suot mo pa rin kasi pakiramdam mo astig ka. Pero tol, kung gusto mong mag-upgrade, minsan kelangan mong bitawan ‘yung sando na yun at mag-risk mag-suot ng masikip na hoodie kahit medyo di pa fit sa’yo. Hindi nga lang kasi s'ya laging swak, minsan kailangan pang hilahin.

Oo, cool yung chill, pero kung lagi kang safe mode, para kang stuck sa tutorial mode ng game—paulit-ulit, walang thrill, walang boss fights! Asan na ‘yung thrill ng level up? Yung epic loot? Sayang, pre!

Masarap ang petiks, pero masaya din ang may risk! Para kang nagse-skateboard: una, puro lagapak, puro gasgas sa tuhod. Pero kapag nakuha mo na ‘yung balance, iba na galaw mo, pang-kanto vibes! Ganun din sa buhay, tol. Kung gusto mong umangat, minsan kelangan mong ma-semplang para matuto. Bawal ang maarte, lalo na kung pangarap mong mag-level up.

Eto nga, tol, kagabi lang magkakwentuhan kami ng tropa ko mula high school. Alam mo na, usapang mga batang-gala na akala mo walang future dati, pero ngayon? Grabe. Yung tropa ko, basketball superstar na, may sarili nang fans club at cute na family goals. Ako? Eh chill lang, nagso-solo flight pa-Korea, pa-Japan, kung saan saan lang kasi finally afford ko na magpakabundat sa ramen at sushi sa mismong bansang pinanggalingan nun.

Dati, pre, kulang na lang mag-ala Fast & Furious kami tuwing uwian. Yung tropa, paborito ng teacher sa guidance office, ako naman, swabeng laging late, alam mo na. Pero sino mag-aakala, tol, na tayo pa pala ‘tong makakarating sa ganito? Sabi nga niya, “Tangina, pre, nakakatawa ‘no? Yung dating baliw na puro sablay, ngayon bigatin na.”

Dati, inaatraso lang namin yung deadline ng homework, ngayon, inaatraso na ng mga tao deadline nila para mapanuod yung games niya o mabasa yung travel blog ko. Sabi niya, astig daw na kahit ilang beses kami madapa noon, bumangon pa rin kami at tuloy pa rin sa takbo. Nakakatawa lang, tol, na dati kami ang kinukutya, pero ngayon, tingin sa atin parang next level na.

Tawanan lang kami habang sinasabi niyang, “Pre, kung nag-petiks lang tayo nung high school, siguro hanggang dun na lang tayo. Pero buti na lang, nagrisk tayo kahit nung sablay pa rin tayo sa dulo.” Dito namin na-realize na ‘yung tunay na swag, di sa chill-chill lang. Nasa mga sumubok, nabigo, pero bumangon at lumaban ulit na mas astig pa! Kaya ikaw, tol, kung feeling mo petiks ka na masyado, lakasan mo loob mo. Malay mo, dun mo pa matagpuan ang tunay mong swag.

At syempre, sa gitna ng tawanan at kwentuhan, hindi namin nakalimutan magpasalamat kay Lord. Sabi nga namin, pre, kahit anong sipag at tiyaga, kung walang blessings mula sa Kanya, wala ring saysay lahat. Sobrang blessed namin na kahit puro sablay nung una, binigyan pa rin kami ng chance bumangon at magtagumpay. Lahat ng ito, mula sa Kanya. Kaya, shoutout kay Lord, tol, kasi kahit sa dami ng semplang, di niya kami iniwan.

Kasi sa dulo, tol, ang buhay ay hindi para sa mga petiks lang—para ‘to sa mga handang magtry, magfail, at bumangon ng mas solid! Kaya tara na, p're, sugal na tayo. Show your moves, swag ka pa rin kahit may sablay, basta bumabangon ka ulit. 🚀💥

[poleeeng]

gagu. nakakaiyak yung sinabi nung matandang babae don sa news sa TV. narinig ko lang kasi nanonood sila mama. sabi nya: “masipag naman ako, bakit nag-aasin parin ako na ulam? 😭 tangina ngayon nyo sabihin tatamad tamad kasi sila kaya wala silang asenso sa buhay.

fact is—only privileged people can have the opportunities to grow and succeed financially out of hard work. sila lang talaga yayaman.

[siemsayko]

nakakapagod yung magpapasok sa buhay mo tapos mamahalin mo at ipapakilala mo na naman lahat ng paborito mo sa kanya…

aabot kayo ng taon tapos makakapunta sa iba’t ibang lugar. bubuo ng memorya tapos may litrato pang kasama.

magsasabihan ng mga matatamis na salita tapos paggising mo isang araw.

tapos na.

wala na.

tangina?

kung ako yan, hindi ko na alam kung paano pa ko uli magsisimula.

di ko alam if kakayanin ko pa uli buuin yung sarili ko.

kalimutan yung mga memorya na nakatatak na sayo sa panghabang buhay.

kung nangyari sayo ‘to at nandito ka pa rin, bilib ako sayo.

deserve natin mahalin ng mga tao na hindi tayo iiwan. dun tayo sa may kasiguraduhan.

yun lang, mabuhay tayo ng masaya. o nang ba yan? nang nga. 🙌

[jillianwarts]

tapos na shift ko, balik badtrip ulit kasi naalala ko pangongonsensya ng tita ko. galeng. pag nanay may problema dapat asikasuhin ko. nung ako hirap sa tuition fee na responsibilidad nya na hindi niya matustusan noon kasi nagpapascam siya sa mga nigerian sa skype keri lang tibayan ko lang loob ko lmao. fuck that. biglang mahalaga yung buhay, pero dati naman iyak iyak tatawag sa messenger magpapakamatay daw kasi iiwan ng boyfriend. tangina para kong may anak nung college ako ampota. whoooooo. yung mga puting buhok ko.

[lilithaban]

edge

pairings: wonwoo x female reader

— filo setting

🖋️: smut, angst!

warnings: 🔞, profanities, mature content, suicidal, protected sex

— dni minors!

posted: february 01, 2023

happy reading!

————————————————————————————

“Bakit ka ba nagkakaganito ha, yn?”

“Hindi naman kita girlfriend para umasta ka ng ganito! pinahiya mo lang ako sa mga ka classmates ko!”

Para akong binuhasan ng malamig na tubig sa mga sinabing kataga sakin ni Wonu. T-tangina.

Alam ko namang wala akong karapatan pero ang sakit sakit pa rin lalo na kung buong campus ang may alam sa nararamdaman ko sayo.

“Sorry… wons” bulong ko habang nagpipigil ng iyak.

Napakagat na lang ako ng labi dahil parang anytime lalabas na ang mga dapat kumawala. Para akong winawasak sa mga naririnig ko mula sa kanyang bibig.

“Tangina, ayan ka na naman. Sorry sorry sorry! punyetang sorry yan! nanadya ka ba talaga? Hinahayaan lang kita sa mga ginagawa mo pero ngayon sumusobra ka na. Kaibigan kita pero kung umasta ka akala mo girlfriend kita. Wag na wag ka ng lalapit sakin please lang. Lumayo ka na muna sakin.” bawat salitang lumalabas sa bibig niya tila isang patalim na sumasaksak sakin.

Tangina ang sakit sakit naman pala magmahal...

—

“Ang bobo naman kasi yn bakit ka pa sa bestfriend mo nagkagusto.” natatawa kong sinabi sa sarili ko

“Maganda ka naman at maraming manliligaw pero pinili mo pa rin mag mahal ng isang Jeon Wonwoo.”

Kahit na alam mong hindi niya kayang suklian yung nararamdaman mo. Natatawa ka na lang sa mga naiisip mo at bigla na lang nagbagsakan ang mga luha mong kanina pa gustong kumawala.

Tangina yn hindi ka ba nauubusan ng luha? ayun si Wonwoo nasa club kasama mga kaibigan niya samantalang ikaw pinapatay na sarili mo sa alak.

Hindi habang buhay magpapakatanga at luluha ka na lang dahil lang sa isang lalaki yn.

Pero kasi si Jeon Wonwoo siya.

Bestfriend at taga pagtanggol mo mula pa noon.

Naging sandalan mo na rin siya nung nagka tres ka sa isang major mo.

Hindi niya man kayang ibalik yung nararamdaman ko pero pinili niya pa ring alagaan at protektahan ako. Sobrang sakit lang dahil humantong ka kung saan ayaw na ni Wonwoo ang inaakto mo. Binago mo sarili mo para lang kay Wonwoo at hindi sayo.

Nagpaka possessive ka at sinakal mo siya kahit na magkaibigan lang kayo.

“Ginawa ko naman yung l-lahat eh pero bakit hindi mo pa rin ako magawang mahalin?”

Humagulgol ka lalo dahil wala kang narinig na sagot. Nanginginig ka na sa lamig at sakit kasabay din nito ang unti-unting pagkahilo mo dahil sa mga alak na ininom mo.

Habang humagagulgol ka napasulyap ka sa boteng binasag mo kanina. Dinampot mo ito at sinugatan ang sarili mo.

“Putangina wala pa rito yung sakit na nararamdaman ko sa mga sinabi mo”

Kung may nakakakita man sayo ngayon baka isipin pa nilang baliw ako.

Tinapat mo ito sa harap ng dibdib mo. Natatawa ka at lumuluha habang hawak-hawak ang basag na bote.

“Wala na rin namang kwenta yung buhay ko bakit hindi ko na lang tapusin to ngayon?”

Sobrang sakit na para akong pinapatay sa mga pinagdadaanan ko ngayon.

“Mabuti na rin siguro itong mawala ako”

Tumingala ka sa langit at ngumiti habang mga luha'y tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos.

“Sorry... Wonwoo”

Akmang isasaksak mo na ang basag na bote ng may biglang umagaw nito sa kamay mo.

“Putangina yn, anong ginagawa mo!”

Nanigas ka sa kinauupuan mo nang marinig ang boses na yun.

“Wonwoo....”

Hinila ka nito palapit sakanya at niyakap ka ng mahigpit. Ramdam mo ang mabilis na tibok ng puso nito. “A-akala ko kung ano na nangyari sayo.”

“Isang linggo kang nawala. Hinahanap kita pati na rin ang mga magulang mo”

“Nag-alala ako sayo”

Nanlaki ang mga mata mo sa mga narinig mo mula sa bibig niya. Hindi ka makapaniwala na maririnig mo ulit yan sa kanya dahil grade 6 ka nung huling marinig mo yan.

Hinarap ako nito at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Titig na titig sayo ang lalaking kaharap mo at mga mata nito'y punong-puno ng pag-aalala.

“Saan ka ba galing ha? pinakaba mo ako.”

“Bakit mo binalak patayin sarili mo?”

“Bakit yn? bakit naabutan kitang handa na kitilin ang sarili mong buhay. paano kapag hindi kita naabutan ha?” malungkot ang himig nito at bakas ang pag-aalala na siya namang pag-iwas ko ng tingin.

“W-wala...”

“P-pagod na akong m-mabuhay”

“Paano naman ako yn? hindi ko alam gagawin ko kung mawala ka”

Ramdam ko ang panginginig at pagbilis ng tikbok ng puso ko dahil sa mga katagang binitawan nito.

“Please yn wag mo na gagawin yon. Mahal kita, ayokong mawala nag-iisa kong bestfriend”

Kung kani-kanina’y nakaramdam ako ng kaunting saya pero agad din naman binawi ito.

Tangina kahit pala mawala ako kaibigan pa rin ang tingin mo sakin

Nanghihina akong sumubsob sa tuhod ko at muling humagulgol. Ramdam ko naman ang mabilis na aksyon ni Wonwoo.

“Y-yn?”

Kinagat ko ang labi ko baka sakaling tumigil ang pagdurugo ng puso ko pero hindi eh.

Si wonwoo to..

mahal ko siya eh...

“U-umiiyak ka ba?”

Nagulat ako ng hinila ako nito at muling hinagkan ng mahigpit

Pinunasan nito ang mga luhang umaagos mula sa mata ko at tinitigan ako nito ng diretso.

“Please wag mo na ulit akong tatakutin...”

Hindi ka na nakasagot dito dahil nanlalambot ka sa mga titig nito. Natawa ka sa isip mo dahil kahit anong nasakit ang gawin sayo ni Wonwoo at the end of the day siya pa rin ang kahinaan mo.

Dahil sa dulot ng alak sayo parang may demonyo ang sumapi sayo ng inilapat mo ang labi mo sa labi ng lalaking kaharap mo.

Para akong sinaksak nang paulit-ulit dahil hindi ito nagre-response sa mga halik ko. Kumirot ang puso ko at nagbabadya na naman ang mga luha ko kaya akma na sana akong tatayo at tatakbo paalis ng bigla akong hiniit at hinalikan nito.

-

Hindi ko alam kung paano kami nakapunta sa sasakyan niya pero heto kaming dalawa pinagpi-pyestahan ang katawan ng isa’t isa.

Kanina lamang ay sobrang sakit ng puso ko at para na akong mamatay dito ngayon naman nangingibawbaw na ang sarap. Kasalukuyan nitong hinahalikan ang baba ko kaya hindi ko mapigilan ang pag-ungol at ang pagdiin ng kamay ko sa buhok niya upang mas lalo pang lumalim ang marating ng dila nito.

“O-oh my god”

“Lalabasan na ata ako Wonu” kahit na hirap na hirap ako nagawa ko pa ring sabihin sakanya yon

Hindi siya nagsalita at bagkus para na akong mababaliw dahil mas lumalim pa at pinasok pa nito ang dalawang daliri sa ari ko. Hindi rin nagtagal ay nakaramdam na akong likidong lumalabas mula sa ari ko.

Kitang-kita ko ang pamumungay ng mga mata ni Wonwoo.

“You taste so good, fuck”

Masisira ko na ata ang backrest ng upuan na to dahil sa malagkit na pagtitig nito sakin. Hindi na nito sinayag ang oras at inutusan ako na pumwesto sa backseat. Maya-maya lang din ay nakapatong na siya sakin.

Napasigaw ako ng makaramdam ako na parang pinupunit ang ari ko. Fuck first time ko lang to at ang laki pala ng ari niya!

“Shit, virgin ka? fuck”

“Tell me if itutuloy ko pa ba o hindi. Ayokong gawin to sayo lalo na’t lasing ka”

Ramdam ko ang pag-aalala sa boses nito “Hindi ako lasing Wonu. You have my permission”

“You can fuck me in every possible way”

Pagtapos ko sabihin iyon ay binaon na ni Wonu ang ari niya sa loob ko kaya’t napasigaw ako at medyo naluha dahil sobrang sakit.

Imbis na magsalita ay binigyan lamang ako ni Wonu ng mababaw na halik hanggang sa maging malagkit ito at nagsimula na rin itong bumayo.

Para akong mababaliw

Para akong nasa langit

Sa hindi malamang dahilan bigla ko na lamang nasabi ang mga katagang ito habang bumabayo ito sa ibabaw ko at napapaungol.

“A-aahhh ang sikip mo kingina”

“I love you, Wonwoo”

Pero wala kang narinig dito at patuloy pa rin ito sa pagbayo sayo. Kaya para kang maiiyak ulit dahil kahit anong gawin mo hindi ka talaga pinapakinggan ng mundo.

Hinayaan mo na lang na may tumakas na mga luha sa mata mo at nagpanggap na lamang na naiiyak sa sarap kahit na totoo’y nasasaktan ka na hinayaan mo na lang itong gamitin ka. Napakagat ka na lang sa labi at pumikit.

Libo-libong mga boses na ang bumubulong sayo na tama na. Hindi talaga kayo tinadhanan para sa isa’t isa.

Tama na kasi mas lalo ka lang nahuhulog sa mga patibong nito at baka hindi ka na makabangon pa sa sakit.

Hindi mo na namalayan na nilabasan na pala siya at sumalampak sa tabi mo, naghahabol ng hininga.

“Shit that was so fucking hot”

"I'm hoping we don't get awkward after this, yn, since you're my friend."

Napatawa ka na lang at inayos ang sarili. “Of course not,”

“Sige na Wonu, uuwi na ako”

Hindi ko na siya hinintay pa at tumakbo na ako palabas sa sasakyan niya.

Sa gabing ito hindi ko alam kung may mas sasakit pa sa nararamdaman ko eh

Nagpakatanga ako sa kanya at hinayaan na may mangyari samin.

Hindi ko alam kung makakabangon pa ako sa sakit na to.

Binigay ko na lahat kahit pa katawan ko’y binigay ko na rin sa kanya

Nag confessed na ako pero tila naging bingi ito sa oras na yon

Lahat ginawa ko para sa kanya pero sa huli ako pa rin itong uuwing sugatan. Hindi ko na maipalawinag nararamdaman ko dahil sakit at kirot ang nangingibabaw sa puso ko.

Mahal na mahal kita Wonwoo.

At hindi ko na yata to kaya…

[scramboileditlog]

Okay tapos na nga birthday ko. Aga-aga kinukupal na agad ako ng tadhana. Hahaha joke lang nakalimutan ko mag cancel ng subscription sa Strava bago nag-expire, naalala ko lang nung nakaltas na.

Isa lang ito sa mga examples nung mga shit na sumakto sa timing kaya akala mo malas ka. That's why we shouldn't blame and have to think things carefully. Yung ibang mga shit sa buhay natin tayo din naman nag nagko-cause lalo na yung kapabayaan natin.

Pero sana ma-refund. HAHAHAHAHAHA tangina.

[chereserene]

Rant na lang.

I really need to blurt this out kasi. Tangina that guy is so fucked up.

Nakitira sa bahay namin yung anak niya sa ibang babae. And yung tita ko (fiance niya) which is okay lang naman sa akin bc intact naman kami as a family talaga.

Pero months na andito sila sa bahay never nagbigay yung lalaki ng pera para sa ginagastos namin sa anak niya or sa kahit anong gastos at gamit nila mag-ina sa bahay.

Siguro nagbigay yung tita ko once and never na naulit. Putangina, bayad sa kuryente, tubig, wifi, groceries na ginagamit at kinakain rin ng anak niya wala putangina talaga hayup.

Kami lahat ang nagbabayad. Minsan kumumuha pa ng pagkain yung tita ko para sa anak niya na walang pasabi.

Minsan naman gamit lang ng gamit ng kuryente.

From 6 to 800 na water bill biglang 1k simula nung dumating sila. From kuryente na 1200 tangnina biglang 2libo. Pati pagkain namin na budgeted na for a day wala kulang pa dahil kasama kayo sa pinapakain.

Minsan yung anak niya nanood ng tv tapos nanonood pa sa phone niya gamit kuryente at wifi na kami yung nagbabayad ni kusing si gago hindi nagbibigay.

Putangina mo talaga. Kung pinagrenta namin yung magina mo mas malaki gagastusin mong animal ka. Pero pasalamat ka pamilya namin Tita ko kaya tinanggap namin. Edi sana ngayon malaki binabayad niyo sa renta pero sa amin wala kang binabayaran.

Sa totoo lang pabigat ka. Tangina mo. Gago.

Magalit na magalit tita ko sa akin. Maging masama man ako sa paningin nila. Madamot man ako o madamot. Pero putangina pagod na mama ko at ako na magparinig na ang laki na ng bayarin pero never kayo nakihati.

Sana nagkapamilya ka na yung kaya mo buhayin.

Ngl, i do love the kid pero ikaw tangina mo. Di mo deserve tawaging tatay at di mo deserve na maging tatay.

Iniwan mo nga anak mo kung tutuusin. Singungaling ka pa. Ang baba pa ng prinsipyo mo sa buhay. Di ko alam paano mo nagayuma Tita ko sa mindset mo na bastos at makitid.

[nyctoaerah]

HIIII IM BACK 😝

Literally changed my entire acc, including my username 😭😭 I LITERALLY LOVE THE COLORS I CHOSE AND I GOT MOTIVATED TO CHANGE MY OTHER ACCS TOOOO

Pero, regarding sa post mo about sa WPS, I agree 100%. Many Filipinos need to be educated about this topic, especially our generation because I encountered a lot of them that don't take it seriously and even joke about it which genuinely annoys me. This is our country, literally our home and they js joke about it? Like hello??

ANYWAYSSSS guess what colors I chose for my profile and I'll see if you actually know me ‼️‼️‼️

-「 ✦ ⋆˚࿔ 🎀🌷 𝜗𝜚˚⋆ ✦ 」⋆˚

HEY BABE, HAHHAHAHA, idk sa color mo kasi may mild deuteranomaly color blindness ako😭😭 di ko kaya ma correct yan😔😔 sorry sa late reply, busy me sa work ih.

Pero regarding the colors of your account, I think red sya tapos red orange? I’m not sure huhu, sorry talaga💀💀💀.

YAYY PERO ANG GANDA NG NEW MO HAHAHHA, diba ikaw yung moonlight ba yon or something? tas blade from hsr yung pfp? Yung galing sa reminiscent? Alam ko kasi ikaw ‘yon e HHAHAHAHAHA. medyo nahalata kasi sa sudden anon ask, ts comments.

But yeah, abt wps, i really do hope na maging aware mga tao, kasi nanggigil talaga ako😭😭 wala silang pake eh. Tangina sabi ba naman ‘tubig’ lang daw ‘yon💀💀 kabiwist talaga mga pinoy haix... BUT SERIOUSLY THOUGH, THOSE FILIPINOS IRRITATES ME TOO, BCS WTF DO YOU MEAN “Sainyo na yung west Philippine sea basta sa’kin si ano” + “i give up nyo nalang” + “EZ lang tong china saming mga COD players”

LIKE HUH, those words shows immaturity😭😭 bcs if you truly care for your own country, you know how important wps is to especially sa mga mangingisda, dahil ‘yon yung hanap buhay nila, t’yaka Philippines is the only country who has the exclusive rights to use all the resources within the ph EEZ. +++ If we give up wps, ‘di parin titigil ang china, tas ano na, they can easily invade us +++ other countries including China will think that we’re that weak & madaling ma invade.

THEREFORE, GIVING WPS IS NEVER AN OPTION.

Wala na ngang natulong sa pinas, gsto pa ipamigay yung dagat natin, hays.💀💀

Hehe anyways, abt sa user... basta aer yung first three letters ng ano, ng new user mo diba?

[soleevan]

Marami akong bagay na ayaw sa mundo. Kabilang sa napakahabang listahan ko ay ang dilim, makikipot na daan, at mga taong may kakayahang bahiran ng dumi ang persepsyon ng isang tao sa kaniyang sarili. Nakakapangamba, na sa isang salita, maging sa simpleng kilos gaya ng pagtaas ng isang kilay at ‘di kaaya-ayang tingin, ay napupunan nito ang iyong isip ng libo-libong duda. Paanong sa ilang segundo, nawala nang parang bula ang kompiyansang nabuo mo sa mahabang panahon? Paanong hindi na kasing tingkad ng iyong pag-ngiti kahapon, maging kislap sa iyong tingin ay naglaho ngayon sa harap ng iyong repleksyon? Minsan madalas, mas madali pa sa iyo tumanggap ng kutya’t kabulaanan kaysa katotohanan. Parang kahit ilang libo man ang matanggap mong papuri sa libo-libong tao, mas tatatak pa rin sa iyo ang mga salitang nakakapagpalubog ng iyong puso.

“Ang ganda mo.”

“Parang hindi naman.”

Kung gagawaran mo ako ng pribilehiyo na hawakan ka’t mapalapit pa nang husto sa iyo, luluhod ako sa harap mo’t yuyuko para halikan ang iyong talampakan, pataas sa mga parte ng iyong katawan na iyong kinamumuhian. Imamapa ko ang pook ng mga dahilan ng iyong bawat paghikbi sa kinagabihan, pag-iwas mo ng tingin sa kamera’t maging paglaho ng iyong ngiti kapag natatapat ka sa panganinuhan.

Kung p’wede lang, kusa sanang mapunta sa akin lahat ng dahilan sa likod ng pagsimangot mo—lahat ng dahilan kung bakit mababa ang tingin mo sa iyong sarili, at ibabalik ko ito sa iyo sa anyo ng pag-ibig. Bibinyagan kita ng aking mga halik, ang bawat yapos ko’y magsisilbing pang-alis ng hindi magandang pakiramdam na nakaukit sa iyong isip. Sana alam mong sa mga mata ko’y mukha mo’y perpektong nililok—ikaw ang personipikasyon ng salitang perpekto. At kung totoo man ang Diyos, walang duda na ikaw ang kaniyang paboritong likha rito sa mundo.

Tangina, ang ganda mo.

Hindi ako magsasawang iguhit at ipinta ka sa tela ng aking kuwadro, maging sa aking mga kwaderno. Ikaw ang inspirasyon sa aking isusulat na libro, maging paksa sa tula’t mga prosa na isasatitik ko. Ikaw ang nag-iisang musa sa aking museyo.

Marami akong bagay na hindi gusto, at isang kagustuhan naman sa buhay ko. Kung bibigyan ako ng pagkakataon na humiling sa dyini, tatlong beses kong nanaisin na mahalin mo ang iyong sarili gaya ng pagmamahal ko sa iyo, tangi.

Sulat para kay Yaretzi, galing kay Sullivan.

[akonaman]

gusto ko lang din magchill the whole week : but the fucking universe is really testing my patience? nung umokey na performance namin, tska naman nila dinisburse yung team ko. Di ko na gets Lord huhu sobrang sama ko ba talaga sa past life ko? I've worked really hard to develop these people shuta dugot pawis, stress at shutanginang dedication yung binuhos ko. I wanna cryyyyyy. Like whyyyyy? Bibigyan nila ko ng tenured folks which for me is much better but whyyyyyyyyyyyy? I guess the universe is not really kind to me enough to help me. Gusto ko lang ng hindi stressful na work. I want out. Pero yung offer pagsisisihan ko pag binitawan ko lang. Lahat ng OM nadaanan ko na HAHA, tapos yung iba kong workmates galet samin kase mas mataas yung offer sa mga bago. like wtf? Nasa ceiling na nga yung compensation sa inyo for the past 5 years beh di pa ba kayo grateful dun?.

i just wanna let this out. Tapos ngayon naman after getting a house sa tanza, nagdemand naman sila ng another 2 houses na inoffer sa kanila. huy kailan kayo ma kokontento? i am decided na iiwan ko na sila and live on my own kahit gaano kahirap. i just can't live a life tolerating their bad decision making sa buhay. Like tangina ppl grow up 😭.

napapagod na ko sa mga tao sa paligid ko. gusto ko lang ng payapang buhay kasama si ally.

[souledead]

tangina papasok na naman mamaya. magbebreak down na naman at maiisip sya putanginang buhay to

[jeonzzn]

cnabihan aku ni vergel na nagooverthink sila saking pagkatahimik sa personal, at kahit sa gc.

so ano nga ang nangyayare?

garne unang una ang akin pagiging honors like tangina nawala ang pagkatao ko simula ng nag card giving ng 1st sem kz nasampal ako ng kadismayaan na putangina ggraduate ako ng hnd honors e halos buong buhay ko honors ako, parang ?? ewan ko alam ko hindi required ang pagiging honors pero yon na lang kase ang titulong maganda meron ako. tamad, wlang alam sa bahay, masama ugali, di marunong makiramdam, okay ilahat mo na. everytime na maiisip ko, aanhin pa ung pag eeffort ulit kung hnd rin sasabitan sa huli. ngaun 2nd quarter card giving, nag expect talaaga ako putangina. uminom na ako ng kape sa madaling araw para gising buong gabi hanggang sa pagpasok na makapag aral lang. okay naman grades ko sa exam, somehow may mas nakakataas naman ako sa iba, pero sa lit ?? may mas mababa pa sakin na lexile pero pinag intervention, ako hindi kinontak, kaya akala ko ayos lahat walang bagsak. boom hnd honors, gago? gusto ko iredeem sarili ko ngayon second sem, alam w medyo imposible at hindi nga ako honors ng dalawang quarter, pero high hinors ang inaaim ko. nakakainis lang kasi nakikita ko sina mark, jae ann, wala din naman silang ganon na kaibigan sa room na nakakausap talaga pero nakakaya nila maging honors. kaya ganon parang nagbago mindset ko na sige okay try ko den, sinakripisyo ko mga paggala, hindi na ako masyado kumakausap sa kanila kase nagbago na talaga, feel ko distraction na lang talaga mga sa paligid ko at nagguilty ako sobra. alam ko na kaibigan ko sila na gusto ako tulungan, pero ung mga salita, pramis wala magagawa sakin un kung tanga pa rin ako kaya kelangan ko munang meron akong patunayan bago kausapin mga kaibigan ko. humingi man ako ng advice tapos baka wala din naman magbabago sakin, nag aksaya lang ng oras db.

Moving on (ihh), kanina magkakatabi sila na nagtatawanan, nafeel q lng n baka talaga sila yung dapat na magkakasama kasi bawat isa sa kanila may ibang circle na pede takbuhan, ako talaga wala. kahit mga kapep ko, nagguilty na ako magkwento na tungkol sakin feel ko parang napipilitan lang sila magreply sakin kase ang sama tlaga ng ugali ko sa kanila. at ang sama din ng ugali nila sakin kaya nagcclick talaga, may mga bagay na napapagtawanan namin ng mga kapep ko na pag tatalunan sa isang group. Tapos lagi pang ang taray ko sumagot sa kanila, if hindi, pinapakita q tlga na wala akong interest sa kanila, kasi wala naman talaga, ayoko na maging curious kasi ayoko na magselos na mas madami nasasabi ang isa sa isa, e magkakaibigan nga tayo bakit parang alam niyong tatlo ang nangyayari tapos ako ayon mukang saling pusa lang sa group at isa p if ever man na itry nila ako isali ako naman talaga ang may ayaw pramis kahit pilitin ako nawawalan na ako ng gana pero gusto ko pa rin sila kasama. aware naman ako na ako ung problema kaya as much as possible lumalayo na ako kase ayaw ko silang sisihin or mafeel nila na may mali silang ginagawa kaya ako nagkakaganto. ik napag usapan na yung issue na un dati pa kasi na open ko na rin naman, e para naman wlang nagbago ganun lang, kunting improve sa una, pero di ko na talaga kinaya kaya ako na ung kusang lumalayo. feel ko naooff na rin sila sa mga pinagsasabi or pinaggagagawa ko lalo na nung cnabi ni hanz na "wtf raissa ang off mo, nakakaoff ung cnabe mo" tpos ang full intention ko pa is to lighten up the mood kz he was nervous, kla ko fel nia mag isa xia sa ganon well kaya q cnabi edi call tau havang nag uusap kau para alam nia n kasama nia kmi e d pla un ganon kaya talaga ako dumistansya kase nafeel ko na ganon pala akong kaibigan at since gus2 ko tlg dumistansya dhil ng acads, didistansya na lang talaga ako para sa ikabubuti ng lahat. pero ang nagpapaiyak tlg skin now is ung pagiging honors ko pramis, apektado kase ako pati ung pamilya ko. nag apply ako sa top unis tpos nabawasan pa ung chance ng pagkapasa ko dahil nga hindi ako honors kaya RAAHHHH. BASTA, ang alam ko, nagsimula akong mawala sa sarili nung hindi ako naging honors 🔥

sana di na ako umiyak basta basta pag randomly kong naiisip ang anu man naisulat ko here 😭😭

[daramdarararam]

YEAR 2023: REBYU

In terms of money: halos maubos. last year was a lot better, Lampas half ung naipon ko sa goal ko last year eh, ngayon, wala. Halos umiyak nalang ako. Hindi din okay ung naging overall health ko this year kasi, muntik muntikan na naman ako dalhin sa ER, and andaming nagkasakit sa buong angkan. Pero salamat nalang mapepera sila, kung walang pera, baka sobrang lungkot ng taong ito.

This year, ni-monitor ko daily mood ko. Apakakonti ng wonderful days hayp. Yung iba ata pinasang awa ko para magmukhang okay, pero tiningnan ko ngayon, fckkkk. Tiningnan ko din notes sa bawat araw, haha di ako natuwa. andaming nangyare.

JABOL REBYU

Tapos hoooy!! Anlala! WAHAHAHA may manual tracker ako. naka-557 paputok ako this year🙈🤣👀 Sobrang dami pala talaga if bibilangin/irerecord mo talaga. Daming time no wahah. The manual record was from January-September 2023. Simula Oct, gumamit na ako ng app. 557+108 is equal to 665! Yan ung estimate jakol count this year tanginaaaa whahahahaha! Now, im currently in my 3 days streak. Paputok ba ako mamaya? HAHA🙈🤣👀

Fascinated lang ako tumingin ng data/numbers kaya natutuwa ako magtrack haha. Gusto ko sana palitan ung mood tracker app ko for 2024? Baka may maiirecommend kayo. And, gusto ko din i-track ung pasok at labas ng pera ko hahahaha tingnan ko next year haha! The jaks tracker helped me manage my urge to jabol this year, kung wala yan, baka nag 1k+ yan HAHAHAHA. Kung karat, wala, zero this year. I hope 2024 will be better chz bwahahha. meron pala isa. HAHA

I barely met new friends online/IRL, may ilan naman. lol nakakatamad magsocialize, nagstick ako sa same friends ung ilan andito, ung isa fave ko dito hahaha i know you know, and I'm thankful na kahit papano, I can message u anytime, kaya lang sana hindi ako burden kasi I know youre going through something na hindi din naman madali. I just wish, us both happiness kahit andaming nangyayare, and I'll be here, palagi man akong nawawala sa radar, makokontak at makokontak mo pa din ako wahahaha, para kang DLTB na bus, wherever you are, we are there! WHAHAHAHA

So ayon, not a great year. Andaming hearbreaks. Lalo tong mga mercury retrogade na yan. tangina. Maraming beses na umiiyak ako somewhere, buti nalang I managed to get through the year pa rin naman ng buo and fearless. waw. Thank your tumblr friends.

Ang biggest takeaway ko pa din this year ay, *Bawal magmadali.* Ilang beses ako sinampal nyan this year and also last year. Hindi talaga natututo, naiiapply ko naman sa ibang parte ng buhay kaso kailangan ko talaga gawing integrated lahat... One at a time. What's meant for you will find and make its way to you!

To mas makalat pero mapera, magulo't traumatic, pero matagumpay na Bagong Taon! Happy New Year! *im sure tinangina nyoko on that part, pero ineembrace ko na ang realidad ng buhay tahahaha*

[walaumalistulog]

#FromTheArchives: Aba, Nilapastanganang Maria!

This is a piece that I wrote during high school—an attempt to make something bold, controversial, and unapologetically wicked piece with a clement conclusion.

Ermita, Maynila. Alas-doce ng hatinggabi.

Naglalakad ako sa kahabaan ng Padre Faura St., malapit sa may baywalk. Suut-suot ang pekpek shorts na ibinubulgar ang makinis kong singit. Maganda ako, sabi nila. Kaya siguro patok ako sa mga parokyano. Hinubog ng prostitusyon ang aking magagandang labi at pinalusog ng kahirapan ang aking malulusog na suso. Pinapaswitan at pinagtitinginan ako ng mga kalalakihan habang binabagtas daan patungo sa patay-sinding ilaw na tinatanglaw ang mga mukha ng mga kalalakihamg uhaw sa pagmamahal at parang mga hayok na buwata na nag-aabang ng butas na papasukan.

Bilang prosti, bawal akong maging choosy. Tanggap ako nang tanggap kahit bata o matanda---basta magkakapera---mairaos lang ang buhay ng anak kong mahimbing na ang tulog. Nakapikit, at hindi nakikita kung paano babuyin ng iba ang aking katawan.

"Tara?" sabi ng lalaking halos linggo-linggong bumibisita sa akin.

"Sige, magkano ngayon?" tugon ko.

"Dalawang libo?" sagot ng manyakis.

"Tangina, matagal kang labasan, dalawang libo lang?"

"Eh 'di apat na libo,"

"Tara."

Ala-una, dinala niya ako sa kulay pulang gusali na may karatulang may pamaypay na takip ang kalahating mukha ng babae.

Pagpasok pa lamang, sinunggaban niya agad ang mga labi ko. Nilamas ang malulusog kong suso. Hinalikan niya ang bawat bahagi ng aking katawam. Pinasok niya ang malaki niyang tarugo. Kasabay ng pag-indayod ng kayang katawan laban sa akin ay ang pagtusok at pagtagos nito sa aking kaluluwa.

Masama ba akong tao? Gusto ko lang naman ng magandang buhay para sa anak.

Malapit nang labasan ang lalaking ito, kasabay nito ay paglabas at pagtulo ng aking luha---dahil sa pandidiri sa aking sarili.

Natapos ang gabing puno ng kasalanan. Nauna na siya samantalang ako'y hubo't hubad pa.

Lumiliwanag na ang kalangitan, pasilip na ang araw---simbolo ng pag-asa. Napagpasiyahan kong magtungo sa lugar na minsan sa buhay ko lang mapuntahan. Sinindahan ko ang aking yosi at hithit-buga habang papalapit ako sa lugar na ito.

"Tangina. Baka masunog ako rito."

Pinatay ko ang apoy ng aking sigarilyo at dumiretso papasok sa simbahan bitbit ang mga panalanging matagal kong inipon at mga kasalanang nagbigay-depinisyon sa pagkatao ko---at handa ko nang i-kumpisal ngayon.

Habang papalapit, natanaw ko ang mukha ng lalaki na pamilyar sa akin.

"Siya nga," siya ang kumantot sa akin kagabi.

Habang papalapit, nanginginig ang tuhod ko. Puta, baka masunog ako. Katawan na naman ba tatanggapin ko, at dito pa sa loob ng simbahan? Sabagay, ang prosti nga pala ay 'di dapat choosy.

Lumapit ako sa kanya.

"Katawan ni Kristo," sabi ng lalaking kasabay ko nagparaos kagabi.

"Amen." Tugon ko.