#starożytna grecja

[mitologia-grecka-ns]

Mitologia grecka, której nigdy nie poznasz w szkole, ani jakiejkolwiek polskiej publikacji. Przynajmniej póki co (mam wielką nadzieję, że w końcu na naszym rynku wydawniczym pojawi się ktoś, kto wyda coś wartościowego. I ciekawego.) Przekonasz się także, że... Ta tematyka wcale nie jest aż taka straszna. I nudna!

Starożytność, ówczesne religie - to mój konik, który miał swoje początki, kiedy miałam 12 lat.

Aktualnie jestem na ostatnim roku filologii klasycznej.

Moje marzenie - współpracować z obszerniejszym materiałem o bóstwach greckich. Jak wspomniałam wyżej, o takie u nas ciężko.

Chciałabym, żeby ludzie poznali to, czego nie mogli w ramach programu edukacyjnego, bądź Parandowskiego. Ares był kimś znacznie bardziej wartościowym, niż - ot - bóstwem, lubującym się w rozlewie krwi i zacięcie rywalizującym z Pallas [Atena], reprezentującym gniew, humorzastość swojej matki (którą, nota bene, niesamowicie szanował, wbrew temu, co się pisze w współczesnych interpretacjach mitów), Hera nie była tylko zawistną i zdradzaną boginią małżeństwa (o, ironio...), Persefona - słabym ogniwem, łkającym z tęsknoty i do matki, i do małżonka, a silną, niekiedy apodyktyczną Królową, której wpływy na królestwo były znacznie większe, niż te, które Hera miała na Niebiosa, a Amfitryta na morza i oceany, natomiast Atena, oprócz siły i niezwykłej inteligencji, miewała także emocjonalne odruchy, momenty słabości - kruchej kobiecości. I... Artemida, chroniąca za wszelką cenę swoje podopieczne i maleńkie córki swych kapłanek, Posejdon, dający przyzwolenie na małżeństwo tej samej płci, Ifis, zakochująca się w drugiej kobiecie, i dużo, dużo więcej...

Tego się tutaj dowiesz.

Nie spodziewam się dużej ilości odsłon, bo wiem, że dla większości, to na starcie spalony temat, sądzę  także, że nie mam przyciągającego stylu pisania, jednak nawet, jeżeli choć dwie osoby dzięki mnie zagłębią się w ten jedyny w swoim rodzaju świat - będzie to dla mnie niesamowita radość.

Zaczynamy od drugiej żony Zeusa, jednej z najbadziej kluczowych postaci na Olimpie.

Temida była boginią boskiego prawa – pierwotnych, niepisanych praw, rządzących ludzkim postępowaniem, ustanowionych przez bóstwa. Ikoniczna kobieta, nosząca opaskę na oczach, wszechobecna w urzędach, sądach, wyciągająca ku Tobie wagę. Już kojarzysz?

Uważano, że wydała te edykty ludzkości za pośrednictwem wielkiej wyroczni w Delfach, której przewodniczyła, wraz z Apollinem, nad którym przez pewien czas sprawowała opiekę. Posiadała także dar proporctwa, o czym będzie znacznie niżej (cytaty z wszelakich dzieł homeryckich, bądź hymnów orfickich, gdzieniegdzie także od Owidiusza, czasów chwały Rzymu).

Wprowadziła wróżby i dary, które trzeba było składać przy modłach.

Była w tym także prawą ręką Zeusa (a jednocześnie żoną, a przynajmniej wedle większości mitografów, poetów i treści modlitw; inne mówią o tym, że finalnie do zaślubin nie doszło, bowiem przewidziała, że kiedy urodzi syna, to znacznie potężniejszego od ojca, co zwiastowało jego obalenie, a tego Gromowładny obawiał się najbardziej [jak i Posejdon, który także o nią zabiegał], siedziąc na tronie, tuż obok niego, doradzając w kwestii postępowania ludzi, informując o tych, którzy łamali prawo. Tym samym, jej pozycja była bardziej kluczowa i ważniejsza od tej Hery, o czym się nie mówi. Współczesne publikacje to ją prezentują na tronie obok męża, co nie jest zgodne z tym, co pisano.

Warto wspomnieć, że...

Była jedyną kobietą, przed którą Hera chyliła czoło i czuła wobec niej respekt. Tzw. wyższa ranga. To także Temida zaproponowała jej wsparcie w postaci przyjęcia jej do swojej rezydencji, kiedy poprzez sprzeczkę z Zeusem, ten zagroził jej zbiciem i stwierdził, że traci do niej cierpliwość. Nie żywiła więc do niej urazy, ani jej nie unikała (jak większość), nawet mimo faktu, że żyła dobrze z nieślubnymi dziećmi jej męża i była świadkiem tortur matki Apollina i Artemidy, będących wynikiem jej gniewu. Można pozwolić sobie na stwierdzenie, że Hera pokazała jej swoje prawdziwe ja, bo - wbrew szkodliwej propagandzie popkultury, kreującej ją na nienawidzącą wszystkich - w tym własnych dzieci, i siejącą wyłącznie zamęt pośród bękartów - prócz zawiści i niewątpliwie negatywnych emocji, miewała także momenty słabości, empatii, czy zwyczajnej potrzeby miłości (ale o niej będzie już osobny wpis).

Zamieszkiwała Olimp (nawet mimo faktu, że Zeus się od niej oddalił i poślubił kolejną kobietę, co po raz kolejny udowadnia, jak bardzo ją szanował).

W dziele „Astronomica" napisano, że wraz z Amalteą karmiła Zeusa jako dziecko [mlekiem kozy].

(Nimfy uważane za córki Zeusa i Temidy żyły w jaskini nad rzeką Eridanus.)

Wracając...

Król Niebios wysłuchiwał petycji i orzekał w sprawach prawa i sprawiedliwości na zgromadzeniu, i to wraz z nią. Przewodniczyła również podziałowi uczty ofiarnej, a co za tym idzie, olimpijskim ucztom.

Homer, Iliada 20. 5:

„Zeus z wielopiętrowego szczytu Olimpu powiedział Temidzie, aby zwołała wszystkich bogów na zgromadzenie [aby wysłuchać jego królewskich dekretów].Chodziła wszędzie i kazała im udać się do domu Zeusa. Nie było Potamos (Rzeki), której by tam nie było, z wyjątkiem Okeanosa, nie było żadnej z Nimf, które mieszkają w pięknych gajach i źródłach rzek i trawie łąk, która by nie przyszła. Wszystkie te zgromadzenia w domu Zeusa, zbieranie chmur odbywało się wśród gładkich kamiennych krużganków, które Hefajstos zbudował dla Zeusa, ojca, swoim kunsztem i pomysłowością".

Homer, Iliada 15. 84:

„Ona [Hera] przybyła na sam Olimp i weszła pomiędzy zgromadzonych nieśmiertelnych bogów w domu Zeusa [po tym, jak uciekła z Troi po groźbach, które nastąpiły po jej sprzeciwieniu się edyktom Zeusa], a oni widząc ją, wstali, aby się wokół niej zgromadzić i podnieść swoje puchary na powitanie. Ale Hera minęła innych i przyjęła puchar od Temidy (Boskiego Prawa) o pięknych policzkach, ponieważ ona pierwsza przybiegła, aby ją powitać i przemówiła do niej i zwróciła się do niej skrzydlatymi słowami: „Hero, dlaczego przyszłaś? Wyglądasz jak ktoś, kto był przerażony. Wiem, to syn Kronosa, twój mąż, cię przestraszył".

Z kolei bogini Hera o białych ramionach odpowiedziała jej: „Nie pytaj mnie o to, boska Temido. Sama wiesz, jaki jest jego duch, jaki jest uparty i arogancki. Przewodnicz nadal bogom w ich domu, sprawiedliwym podziale uczty. A jednak tyle możesz usłyszeć, a wraz z tobą wszyscy nieśmiertelni, jak Zeus ujawnia złe czyny, i nie sądzę, aby serca wszystkich były jednakowo zadowolone".

Hymn Homera 8 do Aresa 4:

„[Ares, bóg wojny], ojciec wojowniczej Nike (Zwycięstwa), sojusznik Temidy (Boskiego Prawa)".

Pindar, Oda Olimpijska 8. 20:

„Egina, kraina długowiosłowych galeonów, gdzie Temida Soteira (Zbawicielka), zasiadająca na tronie obok wielkiego Zeusa Kseniosa (boga gospodarzy i gości), jest hojnie czczona. Bo w sprawach o wielu znaczeniach, skręcając przy każdym wiejącym wietrze, należycie rozsądzać z prawym umysłem jest rzeczywiście trudno. Jednak nieśmiertelni będą rządzić tą morską krainą, która dla obcych wszystkich ras będzie boskim filarem prawdziwej sprawiedliwości; i niech upływające lata wspierają ich w tym zadaniu".

Pindar, Oda Olimpijska 9. 15:

„Bo Temida (Prawo Prawe) i jej szlachetna córka Eunomia (Dobry Porządek), obrończyni, uważają to miasto [Opus] za jasny klejnot w swojej koronie".

Pindar, Oda Olimpijska 13. 5:

„Tu [w mieście] mieszka Eunomia (Dobry Porządek) i nieskazitelne źródło Dike (Sprawiedliwość), jej siostra, pewna podpora miast; i Eirene (Pokój) z tego samego rodu, które są szafarkami bogactwa ludzkości – trzy chwalebne córki mądrej Temidy (Boskiego Prawa)".

Bakchylides, Fragment 15:

„Każdemu człowiekowi wolno dotrzeć do niewzruszonej Dike (Sprawiedliwości), opiekunki świętej Eunomii (Dobrego Porządku) i mądrej Temidy (Boskiego Prawa); błogosławieni ci, których synowie wybiorą ją, by dzieliła z nimi dom".

Diodor Sycylijski, Biblioteka Historyczna 5. 67. 3:

„Spośród kobiet Tytanów Temida, jak mówią nam mity, była pierwszą, która wprowadziła wróżby, ofiary i obrzędy dotyczące bogów [pobożność], i uczyła ludzi posłuszeństwa prawom i pokoju [praworządność]. W związku z tym ludzie, którzy zachowują to, co święte w odniesieniu do bogów i praw ludzkich, są nazywani „strażnikami prawa" i „prawodawcami".

ZEUS, TEMIDA I PLANOWANIE WOJNY TROJAŃSKIEJ

Stasinus z Cypru lub Hegezjasz z Eginy, Cypria Fragment 1:

„Epos, zwany Cypria składa się obecnie z jedenastu ksiąg. Jego treść jest następująca. Zeus planuje z Temidą (Prawem Boskim) wywołać wojnę trojańską. Eris (Waśń) przybywa, gdy bogowie ucztują na weselu Peleusa i rozpoczyna spór między Herą, Ateną i Afrodytą o to, która z nich jest najpiękniejsza".

Platon (?):

„Nie pochwalamy, ani tego, że spory i kłótnie bogów były dziełem Temidy i Zeusa".

[Platon odnosi się do rzucenia złotego jabłka na weselu Tetydy, co doprowadziło do wojny trojańskiej. W tej historii Eris (Waśń) została sprowokowana przez Temidę.]

Hymn Homera 23 do Kroniona 2:

„Będę śpiewać o Zeusie, najwyższym wśród bogów i największym, wszechwidzącym, panu wszystkiego, spełniającym, który szepcze słowa mądrości Temidzie (Boskiemu Prawu), gdy siedzi pochylona ku niemu".

Pindar, Oda Olimpijska 8. 21:

„(Zbawicielka), zasiadająca na tronie obok wielkiego Zeusa Kseniosa (boga gospodarzy i gości)".

Antoninus Liberalis, Metamorfozy 19:

„[Kiedy złodzieje próbowali ukraść miód z jaskini świętego Diktaionu (Dictaeon), w której urodził się Zeus:] Zeus zagrzmiał i wymachiwał piorunem, ale Mojry (Mojry) i Temida (Prawo Boskie) powstrzymały go. Było bezbożne, aby ktokolwiek tam umarł. Więc Zeus zamienił ich wszystkich w ptaki".

Quintus Smyrnaeus, Upadek Troi 13. 298:

„Och, źli ludzie nigdy nie uciekną przed czystą Temidą (Boskim Prawem): dniem i nocą jej oczy są na nich zwrócone, a szeroki świat ponad plemionami ludzkimi unosi się w powietrzu, wspierana przez Zeusa, dla ukarania grzechu".

Upadek Troi 12. 202:

„[Dwie frakcje bogów wdały się w konflikt o konia trojańskiego wbrew rozkazowi Zeusa:] Jego [Zeusa] gniew wstrząsnął całym firmamentem, gdy jego pioruny rozbijały się od wschodu do zachodu; błyskawice lśniły, gdy jego pioruny gęsto i szybko spadały na ziemię i płonęły bezgranicznym pasmem. Strach padł na serca tych Nieśmiertelnych: zadrżały członki wszystkich — owszem, choć byli nieśmiertelni! Wtedy Temida (Prawo Boskie), drżąca o nich, szybka jak myśl, zeskoczyła przez chmury i szybko do nich przyszła — bo w walce ona jedna nie miała udziału i stanęła między walczącymi, i zawołała: „Zaprzestańcie konfliktu! O, gdy Zeus jest rozgniewany, nie przystoi, aby wieczni Bogowie walczyli o ludzkie na litość boską, stworzenia dnia: inaczej zostaniecie nagle zniszczeni; gdyż Zeus rozwali wszystkie wzgórza i rzuci na was: synów ani córek nie oszczędzi, lecz pogrzebie wszystkich pod jedną ruiną rozbitej ziemi. Nie znajdziecie stamtąd ucieczki do światła, w strachu przed ciemnością uwięzieni na zawsze. Bojąc się groźby Zeusa, zwrócili na nią uwagę, powstrzymali się od sporów i odrzucili swój gniew, i stali się jednością w pokoju i przyjaźni."

Temida była obecna przy narodzinach Apollina, ​​karmiąc go nektarem i ambrozją. Była tam w swojej roli jako prorocza bogini wyroczni Delf, którą ten miał otrzymać.

Hymn Homera 3 do Deliańskiego Apolla 89:

„[Tytanina] Leto [podczas porodu z Apollonem] była dręczona przez dziewięć dni i dziewięć nocy bólami, wykraczającymi poza zwykły zwyczaj. A były z nią wszystkie najważniejsze z bogiń: Dione i Reja i Ichnaea i Temida, i głośno jęcząca Amfitryta, i inne nieśmiertelne boginie... Wtedy dziecko wyskoczyło na światło, a wszystkie boginie podniosły krzyk. Natychmiast, wielki Foibosie [Apollonie], boginie obmyły cię czysto i czysto słodką wodą i owinęły cię w białą szatę o delikatnej fakturze, świeżo tkaną, i zapięły wokół ciebie złoty pas. Teraz Leto nie dała Apollonowi, nosicielowi złotego ostrza, swojej piersi; ale Temida należycie wlewała w Twe usta nektar i ambrozję".

Pełniąc rolę głosu wyroczni ziemi, wygłosiła wiele słynnych proroctw.

I. PROROCTWO UPADKU TYTANÓW

Ajschylos, Prometeusz w okowach 206:

„Ja [Prometeusz], chociaż doradzałem im w najlepszym interesie, nie byłem w stanie przekonać Tytanów, dzieci Uranosa i Chtona; ale oni, pogardzając radami chytrości, w pysze swojej siły myśleli, że zdobędą panowanie bez walki i siłą. Często moja matka Temida, lub Gaja (choć jedna forma, miała wiele imion), przepowiadała mi sposób, w jaki przyszłość miała się wydarzyć. Że nie przez brutalną siłę ani przemoc, ale przez podstęp ci, którzy zyskają przewagę, są przeznaczeni do zwycięstwa. I chociaż argumentowałem im to wszystko, nie zwracali żadnej uwagi na moje słowa".

II. PROCTWO ODNOŚNIE SYNA

Pindar, Oda Istmijska 3. 28:

„Kiedy o małżeństwo z Tetydą wybuchł spór między Zeusem a chwalebnym Posejdonem, gdy każdy z dwóch bogów chciał, aby została jego piękną narzeczoną, gdyż namiętność wypełniła ich serca. Lecz dla nich mądrość nieśmiertelnych bogów nie pozwoliła, aby ten związek się ziścił, gdy do ich uszu dotarła prorocza wyrocznia. Bowiem pośród nich mądrze doradzona Temida powiedziała, że ​​przeznaczeniem jest, aby bogini morza urodziła syna, silniejszego od ojca, którego ręka wystrzeli strzałę potężniejszą, niż piorun, lub straszliwy trójząb, jeśli poślubi Zeusa lub jego braci. „Odejdź", powiedziała, „od tego zamiaru, ale niech jej łoże będzie błogosławione ze śmiertelnikiem i niech zobaczy umierającego syna w wojnie. Jak Ares będzie w sile ramienia, i w zwinności stóp jak błyskawica. W moim słowie chciałbyś usłyszeć: spraw, aby jej małżeństwo było dla zaszczytu danego przez niebiosa Peleusowi, synowi Ajakosa, który, jak mówią, jest najsprawiedliwszy ze wszystkich ludzi, mieszkający na równinie Jolkosa. I do nieśmiertelnej jaskini Chejrona niech twoje rozkazy szybko dotrą, ani niech karty głosowania sporu nie zostaną umieszczone pośród jak dwa razy przez córkę Nereusa. Ale w przeddzień pełni księżyca niech ona dla tego bohatera rozwiąże piękny pas jej czystego dziewictwa". Takie słowa bogini wypowiedziała do dzieci Kronosa; i skinęły głowami, wyrażając zgodę nieśmiertelnymi brwiami. A owoc tych słów nie został odrzucony. Albowiem dwaj bogowie połączyli się w swoich zaszczytach oddanych zaślubinom dziewicy Tetydy."

Ajschylos, Prometeusz w okowach 204:

„[Prometeusz zwraca się do Okeanidów:] Ja, udzielając najlepszej ze wszystkich rad, próbowałem przekonać synów Tytanów Uranosa (,Niebo) i Gai (Ziemia), i mi się nie udało. Gardzili przebiegłością; w dumie siły przewidywali łatwe zwycięstwo i panowanie potęgi. Znałem wyznaczony bieg rzeczy, które miały nadejść. Moja matka, Temida (Prawo Boskie) lub Gaja (Ziemia), jedna osoba, przez różne imiona, wielokrotnie przepowiadała mi, że nie brutalna siła, nie przemoc, ale przebiegłość musi dać zwycięstwo władcom przyszłości. Wyjaśniłem im to z powodami, które uznali za niewarte chwili uwagi. Wtedy, z dróg otwartych dla mnie, wydawało mi się najlepiej zająć moje stanowisko — moja matka — u boku Zeusa, chętna i mile widziana. To ja udzieliłem tej rady, przez którą starożytny Kronos i jego załoga leżą teraz pogrzebani w tylnej otchłani Tartaru.'"

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 3. 168:

„Córka Nereusa, Tetyda, o którą rywalizowali Zeus i Posejdon. Ale gdy Temida przewidziała, że ​​syn Tetydy będzie silniejszy od ojca, wycofali się".

Apolloniusz z Rodos, Argonautica 4. 798:

„Jednak pomimo twojej [Tetydy] odmowy [zalotów Zeusa] nie przestał mieć na ciebie oka, aż do dnia, w którym czcigodna Temida dała mu do zrozumienia, że ​​jesteś przeznaczona do urodzenia syna, który będzie większy od swojego ojca. Kiedy to usłyszał, Zeus cię porzucił, chociaż nadal cię pragnął".

III. PROROCTWO O WYZWOLENIU PROMETEUSZA

Ajschylos, Prometeusz w okowach 870:

„[Prometeusz opowiada Io o przepowiedzianym uwolnieniu z łańcuchów góry Kaukaz]: Z jej [Hypermnestry, potomkini Io] nasienia narodzi się jednak człowiek odważny [Herakles], znany z łuku, który wybawi mnie z tych trudów. Taka jest wyrocznia opowiedziana mi przez moją matkę, tytankę Temidę, urodzoną dawno temu".

IV. PROROCTWO O KRADZIEŻY ZŁOTYCH JABŁEK

Owidiusz, Metamorfozy 4. 642:

„Gigant [Atlas] przypomniał sobie wyrocznię, którą dała Temida z Parnasu: „Atlasie, nadejdzie czas, gdy z twojego drzewa złoto [tj. złote jabłka] zostanie zrabowane, a tym łupem będzie się chełpił syn Jowisza [Zeusa]". Ze strachu otoczył wszystkie sady potężnymi wałami, a jako strażnika ustawił ogromnego Draco (smak, pierwotnie przypisuje się, że jego właścicielka to Hera - chroni jej ogrodu, podarowanego jej przez Zeusa w dzień zaślubin); i wygnał wszystkich obcych z granic swojego królestwa".

Owidiusz, Metamorfozy 9. 402:

„Ona [bogini Hebe] zamierzała przysiąc, że nie obdarzy już żadnym darem [przywróceniem młodości] żadnego mężczyzny, ale powstrzymała ją Temida (Prawo Boskie). „Wojna domowa", powiedziała, „wplątuje teraz Teby i Kapaneus nie zostanie podbity, jeśli nie mocą Jowisza [Zeusa] potęgą... Prorok [Amfiaraos] jeszcze żywy ujrzy swego ducha, gdy ziemia się otworzy; a jego syn Alkmaion pomści czyn miłościwego obowiązku i czyn zbrodni. Zrozpaczony problemami, wygnany z umysłu i domu, Erynyes i duch jego matki [Eryfyle] będą go prześladować, aż jego małżonka zażąda fatalnego złotego naszyjnika, a miecz Fegeusa wysysa krew krewnych i krewnych. A potem w końcu Kalliroja Acheloja [córka Achelousa] gdyż jej niemowlęcy synowie będą błagać Jowisza [Zeusa] o te lata [zabrane Jolaosowi] na klęczkach, by przyspieszyć zemstę za śmierć zwycięzcy. A na jej prośbę Jowisz zażąda tego daru od swojej pasierbicy [Hebe], a jej synowie zostaną przemienieni od dzieciństwa.' Gdy Temida, która przepowiadała przyszłość, wypowiedziała te proroctwa, w niebie wybuchł grzmiący spór, bogowie wszyscy szemrali, dlaczego innym nie wolno udzielać takich darów [odmłodzonej młodości] - tak, tylko Hebe miała takie możliwości, nikt inny, nawet nie Zeus - warto podkreślić, że przed poślubieniem Hery, a tym samym przed narodzinami ich dzieci, bogowie starzeli się, jak ludzie, dopiero, kiedy ta pojawiła się na świecie, „cofnięto czas".

[tiredpoet7]

15.01

1100 kcal, 10.000 kroków, 30 minut ćwiczeń

hej, tęskniliście?

sobota = binge, ale w niedzielę już było spokojnie, uznałam jednak że będzie bez podsumowania, taki mały odpoczynek od blogowania.

zaczęłam już ferie, zatem dobrze się wyspałam. rano po przebudzeniu było bardzo jasno, okazało się że napadało od cholery śniegu. cały dzień to była jedna wielka zamieć, drogi tak ślizgie że idąc do sklepu prawie straciłam zęby.

na śniadanie zjadłam coś niecodziennego, tosty z serem. nie chciało mi się owsianki, najchętniej zjadłabym jakąś kanapkę ale nie miałam żadnego dobrego pieczywa w domu. o dziwo całkiem się nimi najadłam a jest to jedzenie które po prostu przelatuje mi przez żołądek i zaraz znowu jestem głodna 😵 poczytałam trochę snu nocy letniej, idzie wolno bo dramaty średnio mi wchodzą ale fabuła wydaje się interesująca, no i jest to starożytna Grecja, zawsze uwielbiałam ten okres jak i mitologię. dużo, za dużo czasu w internecie ale sobie wybaczam.

znalazłam też bardzo ciekawy podkast, polecił mi go właśnie ktoś z tumblr. nazywa się Rotten Mango i jest o sprawach kryminalnych głównie z Azji z tego co się orientuje. po angielsku ale przesłuchałam cały odcinek bez większych problemów, cieszę się że w tym języku, muszę się otaczać angielskim w dni wolne od szkoły bo potem wylatuje mi wszystko z głowy, nauczycielka pyta how are you? a ja mam pustkę w głowie. sprawa o której był bardzo mnie zaciekawiła ale też coś mi się nie spodobało — reklama w połowie... bardzo długa. nie mam nic do reklam, w końcu w ten sposób twórcy zarabiają i tobie doceniam, wolę jednak jak są na początku odcinka a nie gdy twórca mówi o brutalnie zabitej i wykorzystanej dziewczynie po czym urywa i wesołym tonem zaczyna mi proponować katering dietetyczny.

około 18 zaczęłam trening. ledwo poszła jedna seria a ktoś zaczął mi pukać w okno? okazało się że to moje koleżanki wołające abym wyszła z nimi na zewnątrz. skończyłam dwa razy powalona na śnieg 🙂 za pierwszym złapał mnie taki zawrót głowy że musiały mnie podnosić, ah nie dla mnie takie zabawy. dzięki nim ładna liczba kroków, trening zrobię chyba późnym wieczorem bo już mi się nie chce xd umówiłyśmy się na wspólny wyjazd w środę, ale jeszcze nic pewnego. w planie oczywiście McDonald i może coś tam zjem, chociaż to miejsce mnie przeraża a większość dań brzydzi.

jutro z mamą bierzemy się za produkcję pierogów ruskich które uwielbiam. pewnie to będzie mój obiad na najbliższy tydzień. znowu nie wiem co jutro na śniadanie 😬 coś małego, jabłko byłoby okej ale jest też ciasto od mojej cioci które nie należy do moich ulubionych i wcale mnie nie kusi ale mama mi coś truje żebym spróbowałaś chociaż. malutki kawałeczek i kilka mandarynek to też spoko opcja. dla ciekawych to zwykły biszkopt z makiem, galaretką i owocami.

wyszło bardzo długie podsumowania ale łatwo mi się pisze po trzech dniach nieobecności <3

zaczęłam też pić każdego wieczoru pół litra rumianku, nie podjadam dzięki temu po kolacji i rano pogoniło mnie do toalety, zamierzam kontynuować ten nawyk.

[kaniony-kanonu]

Ludovisi – Tron

[profetesfurorpoeticus]

Antygona, Sofokles

Antygona: Grobie, ty mojej łożnico miłości, Mieszkanie wieczne, ciemnico sklepiona! Idę do moich, których tylu gości W pozgonnych domach boska Persefona²⁰. Za wami idę ja, co w życia wiośnie Zginęłam, prawie nie zaznawszy świata. A tuszę, że mnie tam przyjmą radośnie, Ty, ojcze, matko, i miła dłoń brata, Bom tu z miłosną służbą wasze ciała Własną obmyła, namaściła ręką; Żem bratnie zwłoki uczciwie grzebała, Taką mnie darzą podzięką! Mam u szlachetnych ludzi cześć i chwałę, Lecz potępienie ze strony Kreona, Bo on me czyny uznał za zuchwałe. Ręką więc teraz jego uwięziona, Ani zaznawszy słodyczy wesela, Ni uczuć maiki, ni dziatek pieszczoty, Schodzę tak sama i bez przyjaciela, Nieszczęsna, żywa do grobowej groty. Jakież to bogów złamałam ustawy? Jakże do bogów podnosić mam modły, Wołać o pomoc, jeżeli czyn prawy, Który spełniłam, uznano za podły? Lecz jeśli z bogów to zrządzenia płynie, Trzeba mi winnej znieść w ciszy cierpienia. Jeśli ci błądzą, niech sięgnie ich w winie Kaźń równa z bogów ramienia!

Chór: Te same burze i te same jeszcze. Duszą tej dziewki wciąż miotają dreszcze.

Antygona: Ziemi tebańskiej ojczysty ty grodzie, I wy bogowie rodowi, Oto mnie wiodą w bezzwłocznym pochodzie Ku samotnemu grobowi. Patrzcie na księżnę ostatnią z Teb królów, W ręce siepaczy ujętą, Ile mąk ona, ile zniosła bólów Za wierną służbę i świętą.

[kasandra16-16]

Noc Muzeów - Warszawa, Łazienki, Stara Pomarańczarnia 2017

Kasandra16-16 D.M.

[screeching-0wl]

Tagged by: @g-faded-smile Thanks! 💜

Favourite colour: Red & black but I love all colours

Last song: Either something by Mother Mother or Childish Gambino cause I've been listening to that stuff a lot lately

Currently reading: oh boy, I'm reading loads of shit about Ancient Greece and Rome for things I've been working on. Currently, it's: Starożytna Grecja [Ancient Greece] by S. Stabryła; Sokrates, Etyka Demokryta i Hedonizm Arystypa [Socrates, Ethics of Democritus and Henonism of Aristippus] by A. Krokiewicz. Good stuff.👌 I recommend it to any Polish person out there who's into this kind of thing. Then, I've also been reading Aristophanes' comedies and some articles about them.

Last movie: Probably Disney's Hercules and perhaps it's not a movie but I'm also watching the new season of Queer Eye

Sweet, savoury or spicy: Spicy

Currently working on: A lot of shit for school, stuff for the blog and trying to work out some things in my private life 🥴

Tagging: @sstar-bunny @gattmammon @aire-bnb @hellenicrisis-follows @modernmaenad @dailyapolloadmiring and anyone who wishes to participate! 💜 (No pressure tho)

[languagescookiesandnaps]

Interesting thing! (Interesujące!)

Mosaic - mozajka

Ancient Greece - Starożytna Grecja

Coast - Wybrzeże

Unnoticed - Niezauważone

These ancient mosaic fragments,  slightly submerged in the sea, can be found on a deserted stretch of minor road on the East coast of the Greek mainland, untended, unsignposted, unnoticed. 

[graj-gotuj]

Włoska pizza w greckim wydaniu czyli pizza z serem feta i gyrosem. W tle Assassin's Creed Odyssey czyli jedenasta odsłona serii Assassin's Creed studia Ubisoft (bądź 10 zależy jaką formę liczenia przyjmiemy). Akcja gry przenosi nas do antycznej Grecji u progu wojny peloponeskiej. Do wyboru mamy dwie postacie Kassandre oraz Aleksiosa będących wnukami króla Leonidasa. W grze poznajemy ich już jako osoby dorosłe zarabiające na życie z bycia najemnikiem. Gra oferuje nam rozległy otwarty świat odwzorowujący starożytna Grecję. Jak w każdej z poprzednich odsłon najrozsądniejszym wyborem jest skradanie się chociaż nie wykluczone jest również rumakowanie jak John Rambo 😉 niemniej zalecali byśmy to pierwsze. Gra zdecydowanie warta żeby w nią zagrać. #obiad #obiadek #smacznego #pycha #domowapizza #pyszne #pomyslnaobiad #poprostupycha #natalerzu #mojegotowanie #gotowaniezpasją #wiemcojem #czystamicha #smacznego😋 #assassinscreedgame #assassinscreed #assassinscreedodyssey #assassinscreedorigins #assassinscreedrogue #ubisoftgame #gamefood #gamerfood #polskigracz #polishgamingcommunity #gamingforlife #polishgamer #grecja #gamerforlife🎮 #pizzagyros #pizzatime https://www.instagram.com/p/B-b_qmnp6iA/?igshid=1ax5r3o7pyjqk

[takietambazgroly]

Świątynia Ateny Nike,  Kallikrates (starożytny architekt, twórca partenonu) V w. p.n.e, akropol ateński Atenach, starożytna Grecja 

[alchemypolska]

View this post on Instagram

A post shared by Alchemia Urody Aromaterapii i zielarnia (@alchemia_urody)

Alchemia Urody to Sekret Wiecznej Młodości ☯️ ⚗️⌛️⌛️⏳🎙⚖️ Uczucie młodości na zawsze. Od niepamiętnych czasów ludzkość marzyła o osiągnięciu wiecznej młodości, Historia pokazuje, że od wieków jednostki, jak i całe grupy ludzi w różnych zakątkach świata oddawały się poszukiwaniu rozwiązań, które pozwoliłyby zachować zdrowie i zapobiec efektom starzenia się. Przykładem kultur poświęconych młodości jest starożytna Grecja i Rzym, gdzie młodość była nawet personifikowana, jako jedna z bogiń panteonu mitologicznego. Inną kulturą, która od czasów antycznych jest znana z praktyk zachowywania zdrowia i długowieczności są Chiny.
Również w Indiach rozwijano wiedzę medyczną oraz ćwiczenia zarówno fizyczne, jak i duchowe właśnie w tym celu. Tybet słynący ze swoich tradycji leczniczych i medytacyjnych podobnie należy do grona tych kultur. 
Nie należy zapominać również o pogoni alchemików całego świata Zachodu za kamieniem filozoficznym, który miał między innymi zapewniać życie wieczne.
@urodyalchemia #aromaterapia #aromatherapy #aroma #eternal #young #eternalyoung #life #lifestyle (w: Alchemia Urody) https://www.instagram.com/p/BxjzLEEIk4I/?igshid=1np29z2pvjwnj

[dariusblogpl]

Międzynarodowy Dzień Biseksualizm

Biseksualizm odczuwanie popędu płciowego lub/i emocjonalnego do osobników obu płci. Sam termin został wprowadzony około roku 1809 przez botaników i początkowo odnosił się wyłącznie do roślin. Jako określenie orientacji zaczął funkcjonować prawdopodobnie dopiero w XX wieku, kiedy rozpoczęto szersze badania nad ludzką seksualnością. Źródła, zarówno historyczne jak i literackie, już od czasów starożytnych notują przypadki związków biseksualnych, najczęściej w odniesieniu do mężczyzn. I tak pederastia była powszechnie akceptowana w kulturach basenu Morza Śródziemnego, a w Japonii zwana zwyczajem shudo. Także w tradycji Ameryki Północnej i w centralnej Azji, gdzie uprawiano praktykę bacchá, odnotowano zjawisko biseksualizmu. Podobnie w starożytnym Rzymie, krajach arabskich, Chinach i Japonii męski biseksualizm nie był niczym nadzwyczajnym. Zwłaszcza w Japonii, w której rozwinięty był wspomniany zwyczaj shudo, a literatura i sztuka szeroko i chętnie odwoływała się tego zjawiska jeszcze nawet w XIX w. W świecie starożytnym wśród mężczyzn jednoznaczny heteroseksualizm lub homoseksualizm, chociaż udokumentowany, poza kulturami arabskimi (gdzie heteroseksualne związki były uprzywilejowane, natomiast bi- i homoseksualne piętnowane) pojawia się raczej jako wyjątek. Nawet w przypadku związków określanych jednoznacznie jako 'homoseksualne' należy przyjąć, że w większości był on 'przejściowy'.

Określenie zjawiska biseksualizmu wśród kobiet nastręcza już więcej problemów, gdyż w większości badanych cywilizacji były podporządkowane mężczyznom, przez co ich wolność i możliwość samookreślenia były w znacznym stopniu ograniczone. Ponadto w głównej mierze to mężczyźni prowadzili kroniki i sporządzali dokumenty.

Należy jednak podkreślić, że definicje heteroseksualizmu, biseksualizmu, homoseksualizmu i w ogóle pojęcie 'orientacji seksualnej' są przypisane współczesnej socjologii i mogą nie być w pełni adekwatne do zjawisk w historii. Ówcześnie te określenia po prostu nie istniały, więc zachowania, które dziś nazwalibyśmy homoseksualnymi, wtedy mogły nie być wyodrębniane czy nazywane wcale.

Starożytna Grecja: Jako regułę można przyjąć, że w Starożytnej Grecji mężczyźni w większości w okresie dojrzewania przechodzili przez związki homoseksualne, które z czasem przeradzały się w kontakty z obiema płciami aż wreszcie zakładali rodziny i płodzili dzieci. Prawo rodowe uznawało więc związki między młodymi mężczyznami, dopóki później żenili się. Spartanie twierdzili nawet, że związki doświadczonych i początkujących żołnierzy wzmocnią ich lojalność i zachęcą do zaangażowania w walkę.

Z czasem związki takie miały nabierać charakteru czysto platonicznego, ale nie wiadomo, jak surowo i czy w ogóle był ten nakaz egzekwowany, choć podobno ci, którzy mimo wszystko kontynuowali związek, również w wymiarze erotycznym, byli w jakiś sposób piętnowani. Najsłynniejszym biseksualistą Grecji, a zapewne i całej starożytności, był Aleksander Wielki, który przez całe życie obok wielu żon, miał przynajmniej dwóch męskich kochanków. Z całą pewnością wymienia się tu jego przyjaciela od najwcześniejszych lat dzieciństwa – Hefajstiona. Oprócz zapisów świeckich także greckie teksty religijne tyczące obrządków i praktyk zawierały motywy biseksualne.

Środkowy Wschód i Centralna Azja: Społeczeństwa islamu wykształciły kulturę, w której miłość (iszq) była dobrem absolutnym, niezależnie od tego, kogo nią darzono, jednak jednocześnie związki nieheteroseksualne były potępiane. Z drugiej strony, pociąg dojrzałych mężczyzn do młodych chłopców nikogo nie dziwił i był raczej powszechny. Na przykład, prawnik jednej ze szkół prawa religijnego Islamu Sunnickiego (nota bene szkoły najbardziej konserwatywnej) Ibn al-Jawzi (?-1200) powiedział podobno "Mężczyzna, który twierdzi, że patrząc na młodego, pięknego chłopca, nie czuje żadnego pożądania, jest kłamcą, a jeśli byśmy mu uwierzyli, byłby on zwierzęciem, nie człowiekiem".

Niektóre teksty religijne przestrzegają jednak przed poddawaniem się takiemu pragnieniu, jeśli jest silniejsze niż to w stosunku do kobiet. Inne, nie bez kontrowersji, pouczają, że wpatrywanie się w pięknych młodzieńców może być drogą komunikacji z Bogiem. Artyści nie stronili od tematyki pederastii od czasów najdawniejszych aż po początek XX wieku; wymienia się wśród nich poetów, takich jak Abu Nuwas, Hafez i Omar Chajjam i malarzy – chociażby perskiego Rezę Abbasiego. Zawarty w hadisach zakaz dotyczący liwat (stosunków analnych, tyczący się zarówno współżycia z kobietami i mężczyznami, uznany za ciężki grzech) przez niektórych był świadomie ignorowany, przez innych obchodzony, ale często zaprzestano posuwania się do tego rodzaju stosunków.

Mężczyźni, którym udowodniono praktykowanie liwat, niejednokrotnie razem ze swoimi partnerami byli skazywani na śmierć. Z formalnego punktu widzenia egzekwowanie tego prawa nie było jednak łatwe, bo zapis mówił, że aby orzec przestępstwo i skazać winnych, muszą zostać przyłapani na gorącym uczynku przez czterech mężczyzn lub osiem kobiet. Z tegoż powodu amatorzy stosunków analnych nie przejmowali się zbytnio prawem i mając rodziny i dzieci nadal je praktykowali. Razem z wpływami moralności wiktoriańskiej zjawisko to schodziło coraz bardziej w ukrycie. Obecnie otwarte przyznanie się do homoseksualnych preferencji jest całkowicie nieakceptowalne i grożą za to surowe kary.

Biseksualizm współcześnie: Z historycznego punktu widzenia biseksualizm był tolerowany i wolny od piętna nakładanego na homoseksualizm. W starożytnej Grecji 'pederastia' wśród mężczyzn nie stanowiła problemu. Część biseksualistów aktywniej udziela się w stowarzyszeniach LGBT, ale wielu nie czuje bliższego związku z żadną z tych społeczności, więc są często 'niewidoczni' dla opinii publicznej. Jednak istnieją ruchy społeczne, polityczne i kulturalne zakładane przez i dla biseksualistów. Szczególnie za granicą społeczności biseksualne organizują się, mają własne miejsca spotkań, strony internetowe.

Do tej pory biseksualizm, zdarza się bifobia przez gejów i też hetero. Gdy facet pozna kobietę mówią teraz jesteś hetero, a kiedy faceta gejem. Tak naprawdę do tylko etykiety, każdy chcę zmienić inny, nie którym trudno zrozumieć, można być szczęśliwy nie ważne kim jest. Bóg tak nas stworzył, mamy problem czy bi, czy inny rasy, czas akceptować naszą różnorodność.

foto: brytyjski aktywista bi Lewis Oakley

Replika: Która grupa z LGB najczęściej siedzi w szafie w pracy? Stonewall UK właśnie opublikowała wyniki badania. W Wielkiej Brytanii swą orientację w miejscu pracy boi się ujawnić:

- 4% lesbijek

- 7% gejów

- 34% biseksualnych kobiet

- 49% biseksualnych mężczyzn

Mamy więc do czynienia z dużym kontrastem pomiędzy homo- a biseksualną orientacją. Skąd ten kontrast? “Ludzie bi spotykają się z wszystkimi uprzedzeniami dotyczącymi osób homo- oraz z kilkoma "własnymi’. Ludzie bi postrzegani są jako ci, którzy "nie mogą się zdecydować” albo jako “puszczalscy z definicji” - mówi Lewis Oakley, aktywista bi.

Rezultatem jest siedzenie w szafie. A w Polsce? Wg raportu Kampania Przeciw Homofobii, Lambda Warszawa i Fundacja Trans-Fuzja opublikowanego w zeszłym roku, aż 71% osób LGBTA ukrywa swą orientację w pracy (dużo, dużo więcej niż w Wielkiej Brytanii).

Jeśli więc wzorzec z UK jest w Polsce podobny, oznacza to, że praktycznie niemal 100% facetów bi boi się ujawnić swą orientację w pracy.

Taka sytuacja. Warto sobie uświadomić. Zwłaszcza, że wiele osób LGBT w Polsce znajduje się wciąż nawet nie na etapie “Siedzę w szafie w pracy i jest to problem”, tylko na etapie wypierania problemu: “Ale dlaczego miał(a)bym w pracy się outować?! Nie mam takiej potrzeby!” - i nawet nie są w stanie dokonać najbardziej podstawowej analizy sytuacji: a mianowicie: wszystkie osoby hetero są wyoutowane w pracy - mówią o swych dziewczynach, chłopakach, mężach, żonach itp. - więc…?

Przez lata wpajano nam, że istnieją tylko dwa rodzaje orientacji seksualnej – hetero- i homoseksualna. Ale najnowsze badania rzucają zupełnie nowe światło na nasze podejście do seksu. Według naukowców ludzka seksualność jest o wiele bardziej płynna i elastyczna, niż do tej pory nam się wydawało – przekonują, że w gruncie rzeczy żaden człowiek nie jest w 100 proc. heteroseksualny.

Ekspert przekonuje, że chociaż idea biseksualizmu jest coraz bardziej akceptowana przez kobiety, dla mężczyzn jest wciąż problematyczna ze względu na stygmat patriarchatu. Potwierdza to badanie przeprowadzone przez dr Gerulfa Riegera z University of Essex. Podobnie jak Savin-Williams pokazywał on ochotniczkom filmy pornograficzne z udziałem kobiet i mężczyzn i badał ich źrenice. Rieger wysnuł wniosek, że kobiety są z natury biseksualne - Cosmopolitan.pl.

Poniżej niektóre Sławy najbardziej głośnie otwarcie mówią o swojej biseksualizmie.

Pink piosenkarka, Aleksander Wielki, Nelly Furtado, Marlenie Dietrich, Angelina Jolie, Doda pseudonim piosenkarki Doroty Rabczewskiej, Billie Joe Armstrong muzyk, z Green Day, Michael Stipe muzyk, David Bowie piosenkarz, Margaret Cho aktorka, komik, Madison Hildebrand uczestnik reality show, Million Dollar Listing, Kristanna Loken aktorka, znana z Terminatora 3.

Jenna Jameson gwiazda porno, Fergie piosenkarka, Ke$ha, Lady Gaga, Duncan James (wokalista boybandu Blue), Megan Fox aktorka, Uschi Pawlik - współzałożycielka  “miłość nie wyklucza”, Anna Paquin, Drew Barrymore, Duncan James (wokalista boybandu Blue).

Urodzony w Polsce Daniel Kawczynski znany był dotychczas jako najwyższy w historii członek brytyjskiego parlamentu (2,04 m wzrostu). Teraz znów o nim głośno, bo otwarcie mówi o swoim biseksualizmie.

Clive Davis, Człowiek, który odkrył takie gwiazdy jak Whitney Houston, Barry Manilow i Alicia Keys ujawnił swoją seksualność, wyznał że jest biseksualny.

Kyrsten Sinema została oficjalnie wybrana jest pierwszą biseksualną osobą w Amerykańskim Kongresie.

Piosenkarz country Jason Mraz,  Siostra Lorde, Indy Yelich-O'Connor,  Taylor Bennett 22-letni raper wyszedł w styczniu 2017 roku jako biseksualista,  Alyson Stoner, aktorka, piosenkarka i tancerka, która była gospodarzem programy Mike’s Super Short Show na Disney Channel.

Słynny niemiecki DJ/producent muzyczny Felix Jaehn, Emo-raper, Lil Peep,  piosenkarz Aaron Carter. Zapaśnik Anthony Bowens wyznał że jest biseksualny i ma chłopaka, Michaela Pavano.

Aktor Andy Mientus, Hip-Hop artysta Taylor Bennett, Drugi najbogatszy miliarder w Norwegii ujawnia jest biseksualny. 59-letni Stein Erik Hagen.

[ao3feed-larry]

absquatulate

by kivanne

Pod ziemią czai się coś więcej, niż strach, a słońce nie jest jedynym źródłem ciepła.

[ au w którym Louis jest bogiem Podziemi, Hadesem, a Harry synem Demeter, bogini urodzaju ]

Words: 601, Chapters: 1/?, Language: Polski

Fandoms: One Direction (Band)

Rating: General Audiences

Warnings: Creator Chose Not To Use Archive Warnings

Categories: M/M

Characters: Harry Styles, Louis Tomlinson

Relationships: Harry Styles/Louis Tomlinson

Additional Tags: starożytna Grecja, Harry jako Kore, Louis jako Hades, Enemies to Lovers, Louis nie jest zły, po prostu nie umie w miłość, Fluff, No Smut, Emotional Hurt/Comfort, Alternate Universe - Greek Mythology

via AO3 works tagged 'Harry Styles/Louis Tomlinson' https://ift.tt/2LYBnVp

[kaniony-kanonu]

Przykładowe wazy w stylach: orientalizującym

[ilovegreece123-blog]

Muzyka grecka

Republika Grecka to piękny i malowniczy kraj, który znajduje się w południowo – wschodniej części Europy, na Półwyspie Bałkańskim. Jest to państwo z dostępem do czterech mórz Egejskiego, Kreteńskiego, Jońskiego oraz Śródziemnego. Jest kolebką cywilizacji zachodniej, demokracji, filozofii oraz miejscem narodzin Igrzysk Olimpijskich i teatru. Podstawowa religia to prawosławie. 20 % powierzchni Grecji to wyspy i jest ich aż 3000! 167 jest zamieszkałych.

Muzyka starożytnej Grecji pełniła dość istotną rolę w życiu zarówno politycznym, religijnym, sportowym, artystycznym jak i prywatnym. Była nieoderwalnie związana z teatrem, igrzyskami i przyjęciami. Jednym z najbardziej znanych śpiewaków starożytnej Grecji był Homer.

Grecja, starożytna kultura, mity, wspaniała historia i cudowny krajobraz. I pomimo obecnego kryzysu chętnie odwiedzane miejsce przez turystów z całego świata. Słuchając i oglądając muzykę grecka ujęła mnie uroda greczynek. Nigdy wcześniej nie postrzegałem greckich kobiet w taki sposób. Nie przyszło mi nawet do głowy, że mogą być tak piękne i kobiece. Myślę, że w najbliższym czasie chętnie wybiorę się do Grecji, aby osobiście posmakować tych pięknych miejsc i podziwiać urodę tamtejszych kobiet.

Muzyka grecka łączy w sobie odległą historię, piękną kulturę oraz wspaniała tradycję.  

[artsy-redemption]

greek tragedy

[library-of-history]

Aleksander Wielki

I. Macedonia przed Aleksandrem Wielkim. II. Podboje Aleksandra Wielkiego. III. Imperium Aleksandra. IV. Rozpad imperium.

Kolebkę królestwa Macedonii stanowiły obszary położone pomiędzy zboczami Olimpu i rzeką Aksios, do których przyłączono pozostałe ziemie leżące na na północnym zachodzie i zamieszkałe przez plemiona macedońskie. Twórcami państwa byli królowie z dynastii Argeadów. Za pierwszego historycznego króla Macedonii uchodzi Perdikkas, który w VII w. p.n.e. miał opanować jej nadmorskie obszary. Ważne znaczenie dla państwa miało sanktuarium Zeusa w Dion, gdzie u schyłku V w. p.n.e. zaczęto organizować igrzyska ku czci Zeusa i muz. Najstarszą siedzibą macedońskich królów było miasto Ajgaj. Później tę funkcję przejęła Pella.

W okresie klasycznym Macedonia nie odgrywała znacznej roli politycznej. Pozycja tego państwa wzrosła za czasów panowania Aleksandra I (ok. 498-454 r. p.n.e.). Władca ten uznał zwierzchnictwo Persji, jednak jednocześnie starał się utrzymywać dobre stosunki z Atenami. Uważano go za przyjaciela Hellenów.  

Wielkie zmiany w Macedonii nastąpiły po objęciu rządów przez Filipa II (ok. 360-336 r. p.n.e.). Został uznany przez niektórzy jako ���największy budowniczy państwa i armii w świecie starożytnym”. Doprowadził do rozkwitu kraj chylący się ku upadkowi. Położył kres lokalnym waśniom i przeprowadzał przesiedlenia ludności. Utworzył korpus tzw. paziów, do którego należeli synowie macedońskich arystokratów. Przygotowywali się oni na królewskim dworze do służby państwowej, jednocześnie byli traktowani jak zakładnicy gwarantujący lojalność rodziców wobec króla. Władca zdecydował się również na radykalną reformę wojskową – wprowadził na szeroką skalę lżejsze pancerze i tańszą w utrzymaniu piechotę, uzbrojone w długie włócznie zwane sarisami. Filip II był nie tylko wybitnym wodzem, lecz także znakomitym dyplomatą i graczem politycznym. Potrafił wykorzystywać słabości przeciwników, by wyciągnąć z nich jak największe korzyści. Dobrze znał Grecję, ponieważ spędziła kilka lat w Tebach jako zakładnik. Eliminował swoich przeciwników, dzięki czemu skutecznie unikał walki z ich koalicją. Uporał się z Trakami, opanował Chalkidykę, Tesalię, zwyciężył z Tebańczykami i Ateńczykami w bitwie stoczonej w 338 r. p.n.e. pod Cheroneą. Zwycięstwo to zapewniło mu hegemonię w Grecji. W 337 r. p.n.e. zwołał w Koryncie konferencję przedstawicieli wszystkich znaczących greckich polis z wyjątkiem Sparty. Zgromadzeni utworzyli Związek Koryncki z Filipem II na czele. Władcę ogłoszono strażnikiem „pokoju powszechnego”. Został on także wodzem połączonych sił grecko-macedońskich, które rok później miały uderzyć na Persję. Przed podjęciem wyprawy Filip II wysłał przeciw Persom w okolice Hellespontu korpus ekspedycyjny. Wielkie plany władcy skreśliła jego nagła śmierć w 336 r. p.n.e. Władzę przejął wówczas jego dwudziestoletni syn Aleksander.

Filip II Macedoński - władca z dynastii Argeadów, twórca potęgi Macedonii. W 368 r. p.n.e. trafił jako zakładnik do Teb. Dzięki temu zdobył wiedzę na temat działań nowoczesnej armii oraz polityki. Po powrocie do Macedonii został zarządcą jednego z okręgów. W 360/359 r. p.n.e. zginął brat Filipa, Perdikkas. Władcą został małoletni syn królewski, którego opiekunem był Filip. Regentowi udało się pokonać innych pretendentów do tronu i rozbić zagrażające państwu wojska iliryjskie. W tym samym roku ożenił się z Olimpias - córką władcy Epiru. Miał z nią syna Aleksandra. Filip II, po dojściu do władzy, zasłynął jako wybitny wódz oraz świetny dyplomata. Po zwycięstwie pod Cheroneą (338 r. p.n.e.) i utworzeniu Związku Korynckiego planował wielką wyprawę przeciwko persom, ale zginął w 336 r. p.n.e. z rąk członka swojej gwardii przybocznej, Pauzaniasza. 

II. Aleksander rozpoczął panowanie od krwawej rozprawy z tymi, którzy mogli zagrozić jego władzy. Następnie stłumił bunt Tebańczyków, burząc Teby, a mieszkańców sprzedając do niewoli. Miało to być ostrzeżenie dla całej Grecji. Aleksander zamierzał wprowadzić w życie ojcowskie plany dotyczące walki z Persami. Zaatakował ją w 334 r. p.n.e., aby – jak twierdził – ukarać Persów za ich najazd na Grecję w V w. p.n.e. W pierwszym znaczącym starciu nad rzeką Granikos (334 r. p.n.e.) rozgromił wojska perskich satrapów, co otworzyło mu drogę w głąb Azji Mniejszej. Na zajętych terenach występował w roli wyzwoliciela Greków. Przy pomocy wyzwolonych Greków przygotowywał sobie bezpieczne zaplecze dla dalszych operacji. Do rozstrzygającego starcia z wojskami perskich pod dowództwem Dariusza III doszło w 333 r. p.n.e. pod Issos w Cylicji. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Aleksandra. Armia Dariusza została rozbita, a sam władca Persji musiał ratować się ucieczką. W ręce Aleksandra wpadły bogate łupy, a także cały obóz perski, w którym przybywały matka i żona Dariusza.

Po tym zwycięstwie Aleksander nie ścigał władcy Persów uciekającego na wschód, lecz udał się przez Fenicję do Egiptu. Zajęcie tego kraju miało dla niego znaczenie strategiczne. Chodziło nie tylko zdobycie bogactw, ale i zażegnanie zagrożenia, które mogłyby stanowić działania zorganizowane w Egipcie na tyłach wojsk Aleksandra, mających podążyć na wschód. W tym czasie, kiedy Aleksander zajmował się Egiptem, Dariusz III zdołał sformować nowe oddziały. Persowie upatrywali przyczyn wcześniejszych sukcesów Macedończyków w ich przewadze technicznej. Zdecydowali się na pewne zmiany, m.in.: wyposażyli piechurów w dłuższe włócznie, a ich cudowna bronią miały być wozy bojowe z przymocowanymi kosami. Do bitwy między wojskami macedońskimi i perskimi doszło w 331 r. p.n.e. pod Gaugamelą. Aleksander ponownie odniósł zwycięstwo, a Dariusz zaś rzucił się do ucieczki. Tym razem jednak Aleksander puścił się za nim w pogoń – nie udało mu się jednak pojmać go żywego. Władca perski został śmiertelnie raniony przez swoich najbliższych współpracowników obwiniających go za poniesione klęski. W 330 r. p.n.e. Aleksander zajął, a następnie splądrował i spalił Persepolis. Zdobywanie wschodnich satrapii imperium Persów trwało do 327 r. p.n.e. Aleksander nie planował jednak zakończenia na tym swoich podbojów. Uderzył na Indie – kraj, jak mu się wydawało, najbardziej wysunięty na wschód. Wiedza starożytnych Greków okazała się być niepełna. Macedończycy przemieszczali się coraz dalej w głąb nieznanych im dotąd indyjskich królestw. Odnosili zwycięstwa w bitwach, ale coraz bardziej doskwierał im gorący klimat, do którego nie przywykli, choroby oraz trudne warunki. Ostatecznie latem 326 r. p.n.e. odmówili dalszego marszu na wschód. Do Persji powrócili jednak dopiero półtora roku później.

Bitwa pod Gaugamelą stoczona 1 października 331 r. p.n.e. i zakończona zwycięstwem Macedończyków.

III. W 330 r. p.n.e. Aleksander urządził Dariuszowi pogrzeb i dołożył wszelkich starań, aby ukarać zabójców władcy. Tym samym dawał do zrozumienia, że uważa się za następcę Dariusza oraz Achemenidów. Przejął elementy wschodniego stroju, wprowadził perską etykietą dworską i nakazał nauczać 30 tys. młodych Irańczyków „języka greckiego i macedońskiego sposobu walki”, a na ważne stanowiska wyznaczał przedstawicieli miejscowej arystokracji. Dążył do stworzenia nowej elity – składającej się zarówno z Greków, Macedończyków, jak i Irańczyków.

Działania Aleksandra budziły niechęć części Macedończyków. Poddanych raziły zwłaszcza boskie aspiracje władcy, który lubił być nazywany „synem Zeusa” i wymagał pokłonu, uważanego za przejaw boskiego kultu. W ciągu 13 lat rządów Aleksander przebył bardzo długą drogę. Po śmierci Filipa II jako król Macedonii sprawował władzę ograniczoną prawem i musiał się liczyć z potężnymi arystokratycznymi rodami. U schyłku panowania był niezwyciężonym wodzem, niepodlegającym żadnym prawom, „królem Azji” aspirującym do statusu boga. Za sprawą podbojów Aleksandra świat grecki zyskał nowe możliwości rozwoju. Po jego śmierci (323 r. p.n.e.) rozpoczęła się epoka hellenistyczna, a na ziemiach przez niego podbitych doszło do ekspansji kultury greckiej.

  Aleksander Wielki – 

Król Macedonii uznawany za genialnego dowódcę, polityka oraz jednego z największych zdobywców w historii. Jako syn Filipa II odebrał staranne wykształcenie – nauczał go sam Arystoteles. W wieku 18 lat Aleksander dowodził jazdą macedońską w bitwie pod Cheroneą. Dwa lata później został królem. Po uporządkowaniu spraw w Grecji w 334 r. p.n.e. rozpoczął kampanię przeciwko Persji. Podbój tego olbrzymiego imperium zajął mu 10 lat. W tym czasie Aleksander odniósł wiele znakomitych zwycięstw nad siłami wroga. Ze swoją potężną armią dotarł aż do Indii. Po powrocie z tej wyprawy zmarł w Babilonie w wieku niespełna 33 lat.

Mapa Imperium Aleksandra (kliknij na obrazek, aby powiększyć)

IV. Śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 r. p.n.e. zapoczątkowała proces rozpadu stworzonego przez niego imperium. Władca nie pozostawił po sobie następcy, który mógłby natychmiast przejąć władzę. Jego syn Aleksander IV był małoletni, a przyrodni brat Filip III niezdolny do sprawowania władzy. Aleksander nie zdążył też stworzyć lojalnej wobec imperium elity, mogącej w zaistniałej sytuacji utrzymać jedność państwa. W najbliższym otoczeniu władcy nie brakowało ludzi ambitnych i zdolnych, ale żaden z nich nie miał tak silnej pozycji, aby jego władzę uznali pozostali. Wodzowie, czyli diadochowie (spadkobiercy) przez następnych kilkadziesiąt lat toczyli ze sobą wojny – oficjalnie w imię zachowania jedności państwa, w rzeczywistości zaś o wielkość swoich posiadłości. Ludy wschodnie zachowały wobec tych zmagań postawę bierną. Dopiero ok. 281 r. p.n.e. ostatecznie ustalił się podział polityczny świata powstałego na gruzach imperium Aleksandra. Egiptem władali Ptolemeusze, Macedonią – Antygonidzi,  a Wschodem zaś – Seleukidzi. W późniejszym okresie zmniejszył się stan posiadania tych ostatnich – ich władztwo ograniczyło się do Syrii. Powstały także nowa państwa, m.in.: Attalidów w Pergamonie. Królestwa hellenistyczne toczyły ze sobą liczne wojny. Kres tym zmaganiom położył dopiero podbój Bliskiego Wschodu przez Rzymian. Elity społeczne i polityczne w tych państwach tworzyli Grecy. Z czasem określenie „Hellen” w coraz większej mierze oznaczało przynależność do greckiej kultury, a nie grupy etnicznej.