#sorry po sa kalat | Explore Tumblr posts and blogs

im-your-evil · 3 years ago

Text

CHAPTER 2 | CRASHING AT YOUR SERVICE

Kinabukasan ay maaga nanaman ako sa store. Wala kasi kaming pasok sa last subject kaya dumiretso na ako sa store para maki wifi na talaga. Hindi kasi ako nakagamit kahapon dahil sa asungot na si Stan.

Inabot ko kay kuyang guard ang tickler. Nagtanong narin ako.

"Kuya may copy ka po ng sched?"

"Oo bakit?"

"Ah, pwede pong patingin saglit?"

Nanliit ang mga mata niya. Parang naghihinala pa sa binabalak ko. Pero inabot niya parin sa akin.

"Oh, CE/Prep siya ngayon." sabi niya sabay turo sa schedule ni kuya Allen.

Nanlaki ang mata ko at medyo nahiya pa na alam niyang schedule ni kuya Allen ang sadya ko.

"Alam ko na iyan. Huwag kang mag-alala, safe ang secret mo sa akin." kumindat pa si kuyang guard kaya napatawa ako.

"Oy anong secret yan?!-"

"Ay tiyanak!" biglang sigaw ko.

Nagulat nalang ako na nasa tabi ko na pala itong asungot na si Stan. Tumaas ang kilay niya sa akin.

Mukhang kadarating niya lang. O baka narinig niya ang pinagsasabi namin dito?

Pero wala namang kaso sa akin iyon. Alam naman ng lahat, kalat na kalat pa nga sa mga crew na crush ko si kuya Allen, siya nalang siguro ang hindi nakakaalam. Ang manhid ba naman kasi.

"Kuya Allen? Eh hindi naman secret yon kuya guard." natatawang sabi nitong si Stan saka naupo sa katabing mushroom chair.

Sinamaan ko siya ng tingin.

"Eh halos maglaway ka nga lagi tuwing nakatingin sa kaniya. Kung aminin mo nalang, tutulangan pa kita!" mayabang na alok niya.

"Tumigil ka nga. Hindi ganoon kadali 'yon no." umirap ako.

"Anong hindi madali don? Eh aaminin mo lang naman, 'Kuya Allen, I crush you' oh tapos!"

"Anong tapos? Tanga ka ba?" iritado ko siyang binalingan.

Ngumisi lang siya at nagkibit balikat. Humalukipkip naman ako.

"Palibhasa, hindi ka maka-relate don. Wala naman kasing may crush sayo!"

He raised a brow and shifted on his seat.

"Excuse me?" kunyaring offended na tono niya.

"Kita mo ba yang OT sa counter?"

Napalingon ako doon at nakitang si Leslie ang tinutukoy niya. Siya lang naman ang nasa R01 ngayon.

"Oh! Dont tell me crush ka niyan?" halos hindi makapaniwalang tanong ko.

Tumikhim siya at bahagyang lumapit sa akin.

"Well, hindi naman sa pagmamayabang pero..."

Pinasadahan niya ng kamay ang kaniyang buhok bago muling nagsalita.

"Habulin ata to." turo niya sa sarili.

Ngumiwi ako at nandidiring lumayo sa kanya. Malala na talaga ang kahanginan ng lalaking to!

Binalik ko ang tingin kay Leslie na pasimple ngang sumusulyap kay Stan habang nagtatake ng order ni customer. Should I knock some senses on her? Bulag ba siya or something?

Umirap ako "Malala ka na."

Tumayo ako para makapasok na sa loob. Pero bago 'yon, narinig ko pa siyang may sinasabing kung ano.

"Selos ka lang eh." bulong niya.

Iritado akong ngumisi. "Pagselosin mo yang mukha mo!"

Kainis talaga siya kahit kailan. At kung hindi ko pa nakita si kuya Allen sa crew room ay baka buong shift akong iritado. Buti nalang nandito si kuya Allen.

Ngayon ko lang din naalala na OT pala ako sa drive thru. Iniisip ko palang, halos mangisay na ako sa kilig.

Teka paano kumalma?!

Ang ibig sabihin lang naman kasi non ay buong shift kaming magkasama ni kuya Allen sa likod.

Damn lucky girl! I can't wait!

Kaya naisipan kong maglagay ng kolorete sa mukha para presentable akong haharap sa kanya mamaya.

Naglagay ako ng kaunting lip tint sa labi pati sa pisngi ko. Buti nalang pala dala ko itong paborito kong shade. Shade na pagmumukhain ka paring fresh kahit naglalapot na. Hindi naman ako palaging naglalagay ng foundation pero dahil special ang duty ko ngayon, naglagay ako ng kaunti lang naman.

"Magpagamit ka naman ng salamin Adee!" singit ni Ate Chinky sa likod ko.

Kanina pa pala sila naghihintay. Sorry kayo girls, dahil ako ang nauna. Naglagay pa ako ng mascara bago tinantanan ang salamin. At dahil maaga pa, nag-selfie muna ako sa may locker habang hinihintay yong iba na matapos.

I tried different poses and angles. Pout, sticking out tongue, one eyed. Mahaba-haba pa ang oras kaya naisipan ko munang magpost sa fb. Pinili ko 'yong picture na mukha akong nakapikit kahit na ngumiti lang naman. Medyo singkit kasi ako kaya tuwing ngumingiti o tumatawa, nawawala ang mga mata ko. Naka-peace sign ako sa may bandang noo doon sa picture. I posted it with a caption.

Adelaide Jane Silvestre:

peace amidst the chaos <3 #shift

Wala pang limang minuto ay biglang nag-ring ang notification ng phone ko.

Stanley Craig DelaTorre commented on your photo. I opened it.

Stanley Craig DelaTorre:

baba na daw #shift

I rolled my eyes. Papansin talaga kahit kailan. I type in a reply.

Adelaide Jane Silvestre:

ay sumasapaw?! #extra

Stanley Craig Dela Torre:

u welkam. baba na dw u

Ano daw? Napaka jejemon din talaga.

Hindi na ako nagreply at inaya ko nalang ang mga kasama ko na bumaba.

Nandoon na si Ma'am Monique, si Stan ay nakasandal lang sa may pintuan ng managers office. Medyo nailang pa ako dahil nakatitig lang siya sa akin habang bumababa at medyo seryoso pa. Wala naman siyang sinabi kaya hinayaan ko nalang. Wala ako sa mood makipagbangayan sa kanya.

And as usual, briefing muna bago in. Si kuya Allen ay nasa station niya na kanina pa. Pinauna siyang mag in kasi wala atang opener doon.

Pagkatapos ng briefing, kanya-kanya na kaming dumiretso sa mga stations. Pumasok muna ako sa office para kumuha ng batteries para sa headset. Pagkalabas ko ay nandoon na si Stan, malapit sa may back sink.

Mukhang may hinahanap sa mga racks.

"Anong hinahanap mo?" kuryoso kong tanong.

"Iyong trash liner, nakita mo?" sagot niya habang halos tumuwad na sa paghahanap.

Umiling naman ako. Tutulungan ko sana siya kaso tinawag na ako ng ka-turn over ko. Hinayaan ko nalang siya doon at nagsimula ng magbilang ng pera sa kaha. Sinuot ko rin iyong headset.

Maya-maya'y napansin kong dumating si Leslie.

"Anong hinahanap mo Stan?" sa maliit na boses niyang tanong kay Stan.

"Ah, iyong trash liner Les." kamot kamot ang ulo niyang sagot.

Hindi ko na pinansin yon dahil may biglang dumating na naka kotse para umorder.

"Hello Good Afternoon, this is Adee! May I take your order?" masigkalang bati ko.

Kaya lang, hindi ako makapag concentrate.

Medyo maingay kasi silang dalawa sa gilid ko. Nasa 1 meter lang ang distansya nitong DT counter sa sink kaya naririnig ko parin ang bulong-bulungan nila. Buti nalang at burger and fries lang ang order ng customer.

"Proceed nalang po tayo next window para sa bayad, salamat!"

Napapansin ko sila sa gilid ng mata ko. Nagawa pang magharutan ng dalawa. Hindi ko sila matingnan kasi inaasikaso ko pa ang bayad ng customer.

"Proceed nalang po next window para sa order Ma'am. Salamat po!"

Inabot ko ang sukli sa customer at sinarado na ang bintana. Saka ko binalingan ang dalawa na naghahagikhikan parin.

"Hindi mo ba nakita? Nasa likod lang ng quarantile eh."

Tumawa si Leslie at sinabayan pa ng malulutong na tawa ni Stan.

"Oo nga eh. Buti nalang tinulungan mo ko."

Hindi ko namalayang, masama na pala ang tingin ko sa kanila. Sabay pa silang napalingon sa gawi ko.

"Oh, hi Adee!!" bati ni Leslie at kumaway pa sa akin.

"DT ka pala ngayon, kaya pala hindi ka dumiretso sa front kanina."

I fake a smile on her. Tumango ako.

"Out mo na ba?" kalmado kong tanong sa kanya.

"Oo."

"Nakapag turn-over ka na?" dagdag kong tanong, hinuhuli siya.

"Ay, oo nga pala!" gulat siya na parang nakalimutan na talaga ang gagawin niya dapat kanina pa.

Ayan! Kaharutan mo kasi.

Haharot na nga lang, sa isang asungot pa. Lumingon ako kay Stan na nakangisi habang inaayos ang liner sa trash bin. Bumaling siya sa akin at mas lalo pang ngumisi.

Nang-aasar ba to. Kumunot ang noo ko sa kanya.

"Babalik ka pa ba sa harap Les?" tanong niya kay Leslie.

"Oo." si Leslie na may hawak ng mop at balde ng tubig na may sabon.

"Tara, sabay na tayo."

Para kay Leslie yon pero sa akin nakatingin.

Inirapan ko siya. Humarap na sa monitor at hindi na sila muling kinausap. Naramdaman ko nalang na wala na sila dahil bigla ng tumahimik sa area ko.

"Spoon and fork please!" rinig kong sigaw ng mga crew sa harap.

"Thank you!" pag-acknowledged ko.

Wala naman akong ginagawa kaya naisipan kong gawin 'yon.

Hahakbang na sana ako pero agad ding napahinto nang makasabay ko si kuya Allen.

"Ah..." hindi ako makapagsalita.

"Spoon and fork?" tanong niya.

Napatango nalang ako.

"Ako nalang sana gagawa." nahihiya kong sabi.

"Hindi ako na. Walang maiiwan dito, baka mapagalitan ka pa." mala-anghel ang boses niyang sinabi iyon.

Namilog ang mga mata ko at naramdaman ko nalang na biglang uminit ang pisngi ko.

Totoo ba to?! Concern si crush sa akin! Kurutin niyo nga ako!

"Ah, o-okay kuya." nauutal kong sagot.

Umatras ako. Ngumiti siya at dumiretso na sa sink. Bumalik ako sa pwesto at pasimple na lamang siyang pinagmamasdan habang naghuhugas ng kutsara.

Ang hot talaga niya. Iyong tipong nag fe-flex ang mga muscles niya sa tuwing hinahagod ng sponge ang mga utensils.

Parang gusto ko na tuloy maging kutsara.

Ang tahimik namin dito sa likod. Tanging tunog lang ng mga utensils ang maririnig. At kung hindi pa ako nakasandal sa pader ay baka kanina pa ako nakahandusay sa sahig. Hindi ko na kaya, parang sobrang pagkakataon naman ang binigay ni destiny para sa amin. Halos hindi ako makahinga ng maayos sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

Buti nga hindi pa natunaw si kuya Allen sa mga titig ko eh.

Umalis na siya para ihatid ang mga utensils sa harap. Naiwan naman akong tulala parin. Hindi makapaniwalang kinausap niya ako kanina at magkasama kami dito sa likod.

Sa sobrang ganda ng mood ko, kusa na akong tumulong sa pag wrap ng rice. Hindi pa naman bumabalik si kuya at wala pa namang customer.

Pa hum hum lang ako dito nang biglang may tumulak sa akin.

"Aray!"

Napahiyaw ako sa sakit nang tumama ang puson ko sa kanto ng counter top na pinagpatungan nitong malaking rice cooker.

"Oops, sorry..."

Agad kong binalingan kung sino iyon.

What the!

Ang asungot nanaman na si Stan. Galing din niyang tumayming sa mood ko eh. In contrast pa nga.

Good mood ako kanina pero ngayon, bad mood na. Pambihira talaga.

"Nanadya ka ba?!" nanggigigil ko siyang kinumpronta.

Tumama ba naman sa akin yong dala niyang malaking trash bin, eh ang lawak ng daan! Ano siya, bulag? Feeling ko talaga sinadya niya eh.

"Kaya nga nagsorry diba, kasi hindi sinasadya-"

"Sus, deny ka pa eh halata namang sinadya mo rin!"

"Aba't namimintang ka nanaman ha-"

"Hindi bintang yon kasi totoo naman."

"Bakit may pruweba ka-"

Natahimik kami nang biglang dumating si Ma'am Monique para umawat.

"Bakit ba kayo nagsisigawan?! Tama bang nag-aaway kayo sa oras ng trabaho?"

Pareho kaming umiling.

"Sorry po Ma'am." sabay naming sinabi.

"IR kayong dalawa sa akin mamaya. Now, go back to your stations."

Napakurap kurap naman ako.

What? IR?

Aangal pa sana ako pero umalis na si Ma'am. Kaya binaling ko nalang iyon kay Stan.

"Kasalan mo 'to."

"Bakit ako lang? Ikaw nga itong sumisigaw."

"Bakit, sino bang nananadya na tamaan ako?" depensa niya.

"Nagsorry na nga diba, atsaka hindi ko nga sabi sinadya yon."

Sasagot pa sana ako nang sawayin na kami ng iilan sa mga crew. Umirap nalang ako at nag walk-out pabalik sa aking station.

Wala ni isa sa aming umimik. Tahimik siyang nagtatali ng trash liners na may laman. Samantalang panay naman ang irap ko kahit hindi siya nakatingin. Buti nalang at may dumating na customer, atleast, na-divert ang attention ko.

Nawala narin yon sa isipan ko dahil sa mga sumunod na oras, sunod-sunod na ang pagdating ng mga customers. Alas kuwatro na kasi at uwian na ng mga estudyante. Malapit kasi itong store sa isang private school kaya dagsaan ang mga estudyante dito tuwing sasapit ang alas kuwatro ng hapon. May mga parents ding sinusundo ang mga anak nila at napapadaan muna sa drive thru bago umuwi.

Alas sais y media na kaming nag out. Agad akong nagbihis. Suot ang maong na pantalon at t-shirt na sinuotan ko rin ng blue na crop cardigan, dumiretso ako sa tapat ng office para ipasa kay ma'am ang IR.

Nandito rin ang asungot na si Stan. Nakasuot na siya ng navy blue na t-shirt, black jeans at converse shoes.

He keeps on smirking at me while I was already torturing him with my glares.

"Stop smirking, you're so creepy!"

And so he chuckled instead.

Nanlaki ang mga mata ko. What the heck!

"Naka-drugs ka ba?!"

Tumawa lang siya at siya na ang kumatok sa pinto.

Masama ang tingin ko sakanya. Kahit pa noong pinapangaralan kami ng manager, at hanggang makalabas na kami sa store.

Nakatayo ako sa labas at diretso ang tingin sa harap. Tinatamad akong mag-commute kaya hihintayin ko nalang si papa para makauwi. Samantalang dumiretso siya sa kung saan nakaparada ang motor niya. Narinig kong umandar ito.

"Ano, hatid na kita?" alok niya at huminto saglit sa harap ko.

Bumaling ako sa motor niya. Ibang kulay na naman. Mahilig talaga sa mga motor ang asungot na to. Last week ibang model din yon tapos ngayon iba naman.

"Ayoko nga. Baka-" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil agad siyang sumabat.

"Di 'wag." sabi niya sabay pinaharurot ng pagpapatakbo ang kanyang motor.

Napakurap ako nang maiwan mag-isa. Masama kong binalingan ang dinaanan niyang highway.

"Kainis talaga kahit kailan." sambit ko sa sarili ko.

Kung ano-ano nalang ang mga pinagbubulong ko sa gilid ng store para lang maibsan ang pagkainis ko sa kanya.

Di rin naman nagtagal ay dumating na si papa at nakauwi rin ako sa gabing iyon.

1 note · View note

yashiisthoughts · 4 years ago

Text

one shot story

*Yawwwwwnnn* “Hayss, waaah grabe, inaantok pa ako.”

“Matulog ka kasi ng maaga, jhane pupuyat ka wla ka namang jowa! Haha!” pang aasar ni rean .

Ako nga pala si Princess Jhane Madrigal, 18yrs old 4th year college student. At yung nang-aasar saken ? Walang iba kung di ang nakapa mapang-asar kong bestfriend. Rean Vargas sya na ang bestfriend ko since elementary wala na atang makakapag hiwalay samin ng bff ko.

“Maaga naman akong natulog eh.. saka, anung walang jowa meron kaya! Si Dylan” sagot ko sa kanya.

“nako, eto nanaman tayo sa dylan,dylan nayan. Ni hndi mopa nga nakikita ung tao eh. Mamaya mapahamak kapa sa taong yan.” sermon nya sakin.

Si Dylan? Nakilala ko sya noong mga panahong sobrang down ako dahil sa panloloko sakin ng ex ko. Ipinalit nya ako kay Dianne, yung sikat na Pokpok ..De joke lang .. pero totoo sikat sya sa Campus namin. Nakilala ko sya sa isang apps at oo aaminin ko sa loob ng 3 months naming pag-uusap sa phone nainlove na ako sa kanya kahit di pa kami nag kikita. Maharot x marupok ang lola mo teh. Kaya nung nanligaw sya saken ay sinagot ko agad sya. Txt at tawag lang yung communication namin. Hinanap ko rin sya sa facebook pero hndi ko sya makita.

“Hindi ah! Sure akong mabait syang tao, sabi nya. Mag kikita na daw kami” naka ngiti kong sagot.

“At pano ka nmn nakaka sigurong sya nga yun aber?” taas kilay nyan sabi sakin.

“Bumili kami online ng couple sweater,saka ginawan ko sya ng handmade srunches, hihi” sabay ngiti ko.

“luh? Korni mo teh! Haha pero bet ko yarn ah? Anu naman binigay nya sayo?” ngisi nito.

“Yung isang sweater saka, eto” sabay pakita ng singsing na kinuwintas ko. “sabi nya gawin ko muna

daw kwintas, pag nag kita kami sya daw mismo mag-susuot sakin,” naka ngiti kong tugon.

“ay sus! Ang ngiti ng bruha oh! Ang pisngi mo mapunit, Tara na nga late na tayo!” sabay hila nya sakin.

“-sungit.. meron kaba ngayun? Hmp” bulong ko.. at pinan silatan nya ako ng mata na ikinatawa ko .

“OMG! Nabalitaan nyo naba ? May 5 bagong transferee sa school!”

sigaw ng isang studyante sa di kalayuan.

“Oo! Kyaaaaah! Grabe, ang grapo nila!! galing daw sila sa all boy school.”

“Ang sabi, may hinahanap daw sila, omg! baka ako na yun!” tili naman ni dianne. Ang sikat sa campus namin.

“Tingnan mo yang si Dianne, ang harot talaga, may bagong transferee lang eh. Kumakarengkeng agad. Teka sila pa ba ni Natan?” Mapanuring tanong ni rean.

Oo nga noh? Ilang araw ko naring hindi sila nakikitang magkasama.

“Baka wa-”

Mag sasalita palang ako ng lumingon yung grupo ni dianne samin. Tinaasan nya ako ng kilay at bumulong.

“FREAK”

kahit bulong lang yung alam kong yun yung sinabi nya base narin sa galaw ng bibig nya..

Sarap sungalngalin yung bibig nya.

Napayuko nalang ako.

“Wooh! Kelan kaya nanging Zoo itong Campus, ang dami kasing nag kalat na ahas eh!” sigaw ni Rean.

“WHAT DID YOU SAY!?”

Hindi na ako nakapag react ng bigla akong hinila ni rean para tumakbo. Nag tawanan kami ng makatakas kami sa grupo ni dianne. Laugh trip kami sa pamumula ng mukha nya hahha para syang kamatis.

“paunahan sa room! Haha ang ma hule man lilibre!!” sabay karipas ng takbo.. aba loko yun ah! Hndi pa nga ready tumakbo agad. Hinayaan ko nalang syang mauna sa room, ganun din naman eh ako parin mang lilibre sa kanya. Buraot tlga.

“huy nakita ko yung bagong tranferee! Sheeet! Ang gwapo!! sana maging kaklase natin!” dinig kong hiyaw ng isang studyante sa nadaanan kong room.

Hmmm.. bagong transferee.... nasa malalim akong pag iisip ng makasalubong ko si Natan, yung EX ko.

“jhane, pwede kabang maka- usap?”

“B-bakit?”

“Hndi na ako mag papaligoy. Gusto kong humungi ng sorry sa ginawa ko. Pwede bang ibalik natin yung dati?” Seryoso nyang sambit sakin.

“Haha, nag papatawa kaba? Tingin mo Ganun lang yun? Oo mapapatawad kita, pero yung satin? Matagal nang wala” nilagpasan ko nalang sya at nag lakad na papuntang room. Nakakailang hakbang palang ako ng bigla ulit syang mag saiita.

“Bakit? May nag papasaya naba sayo? O may naka una na sayo?” pang iinsulto neto.

Humarap ako sa kanya “ Oo may nag papasaya na sakin. At ano namn kung may naka una na sakin? Atleas hindi sya gaya mo.”

“At pano ka naman nakaka siguro? “ ngisi nito sakin.

Natigilan ako sa sinabi nya. Pano nga ba ako nakaka siguro? Hndi ko nalang sya sinagot at tinalikuran sya .

Panu nga ba ako nakakasiguro??

“Good morning class. So today may bago tayong makakasama.” bungad samin ni prof. “Pasok kana.”

Busy ako sa pag kalikot ng gamit ko ng mapako yung tingin ko dun sa bagong dumating, Parang nag slow mo ang lahat. May kahabaan yung buhok nya, pero bagay sa kanya. Yung labi nya.. ewan ko pero parang ang lambot sa paningin ko. Tapos yung mga mata nya, parang may gustong ipa hiwatig. sheeeeet nka tingin sya skin!

*dug-dug* biglang bumilis yung tibok ng puso ko.. bakit? bakit diko maalis yung mga tingin ko sa kanya?

“Hi! I'm Daniel Lance Curbano. Im looking for my princess” sabay tingin saken.

*Dug-dug* wait bakit sya naka tingin sken ? *Dug-dug**Dug-dug*

“ssuge maupo kana sa likod” sabi ng prof nmin.

*stare* *death glare* *stare* napatingin ako sa mga kaklase kong babae, lahat sila masama kung tumingin. Humarap naman si rean sakin na nasa unahan ko.

“swerte mo girl. Katabi mo yung bago, hihi”

napalingon namn ako sa katabi ko. Tumingin sakin yung Bago at ngumiti, pucha para akong matutunaw sa titignya. Nag bawi ako ako ng tingin sa kanya at yumuko nalang tae nakaka hiya

–

Lumipas yung mga araw, naging busy ang lahat sa nalalapit ng school festival.Napatingi nako sa phone ko, ilang araw naring walang paramdam si dylan. Si Natan panay ang pangungulit na bumalik ako sa kanya. Si Dianne, ayun buntot ng buntot kay daniel parang aso. Ewan ko sila kaya ?

“yes lunch time! Tara na jhane mawalan pa tayo ng pwesto!” sigaw ni rean.

“eto na eto na, atat na atat teh ?” tumawa lng sya, habang inaantay akong maligpit yung mga gamit ko.

*je 't aime * *DUG-DUG * napalingon ako sa katabi ko, si Daniel. Yung mga mata nya .. parang hinihigop ako. * DUG ~ DUG~ DUG* lalong bumilis yung tibok ng puso ko nung ngumiti sya sakin.

“PRINCESS JHANE MADRIGAL! Wag kana kumain tumunganga ka nalang dyan!” sigaw ni rean sa may pintuan. Binawi ko agad yung tingin ko sa katabi ko at nag madaling lumabas kasama si rean.

–

Natapos ang buong araw sa school na nakaka-ilang. Panu ba naman si Daniel, naka titig sakin hanggang uwian. Hndi ako maka pag concentrate sa kanya!

“Jhane! Mauuna nako ha? May practice pa kasi kami sa cheering eh, alam mona bukas na yung festival. Ingat ka pag uwi ha? *Sabay halik nito sa pisngi ko* byebye” paalam sakin ni rean.

Nag lalakad nako pa labas ng campus nag mag ring yung phone ko. Si DYLAN! Nag madali agad akong sagutin yung tawag nya.

“Princess”

biglang bumilis yung tibok ng puso ko.

“Prince! Bat ngayun ka lang? Ilang araw kang di nag paramdam ah.” malungkot kong tugon sa kanya.

“Pasensya na Princess, Busy lang tlga ako nitong nakaraan.” hinging paumanhin nya.

“Ganun ba..?” bulong ko.

“Sorry Princess, wag ka mag alala bukas may supresa ako sayo. Sige pincess mauna na nako ahh.

'Je 't aime'” -End call

natulala ako sa huling sinabi nya hndi ko alam kung anung irere-act ko, yung puso ko ang bilis ng tibok.

Hindi kaya.... hindi imposible..

Araw ng School Festival, alas singko na ng hapon, mag-isa akong nag iikot sa campus, tapos na yung shift ko bilang isang maid sa coffee shop namin sa room. Si rean ayun kamasa yung jowa nya.Si Dylan kanina kopa inaantay kong tumawag.Suot kopa naman yung binili naming couple sweater. Ang daming tao nag tatakbuhan, isa-isa nang nagpupunta yung mga istudyante sa field, mag start na ata yung concert.

“Hayss.. Makauwi na nga lang” bagsak ang balikat akong nag lakad palabas ng campus ng biglang may lumapit sakin.

“Ate pinabibigay po” sabay abot ng tatlong pulang rosas na ,ay maliit na note. Tatanungin ko pa sana kaso bigla na syang umalis. Tinitigan ko yung pulang rosas. Isang tao lang ang nakaka-alam ng paborito kong bulaklak. Si Dylan...binasa ko yung naka sulat sa maliit na papel. “je 't aime mon princess” *DUG * *DUG *

Hindi kaya.......

Nasa malalim akong pag iisip ng maramdaman kong may naka tingin sakin, napalingon ako sa may rooftop. Si Daniel.. naka tingin sya skin, Bigla syang nagangat ng kamay at itinali yung kalahati ng buhok nya saka ngumiti sakin. Nanlaki yung mga mata ko. Tumakbo ako papasok ng building at tinahak ang rooftop.

Binuksan ko ng malakas yung pinto, wala sya. Nagulat ako ng may biglang humablot ng kwintas ko. Pag lingon ko sa tabi ko, si Daniel. Naka side view sya sakin habang naka tingin sa kwintas. Napa tingin ako sa buhok nya, sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Yung handmade scrunches

“Dylan..” sambit ko sa mahinang boses, naiiyak nako. “Kamusta my princess.. masaya akong makita ka ng personal.” saka sya lumuhod at kinuha yung kamay ko. Hinalikan nya muna ito saka nya isinuot ung singsing sa daliri ko.. di nako makapag pigil niyakap ko sya at siniil ng halik. “hnding hndi kita iiwan aking prinsesa... lagi na akong naririto sa tabi mo.” sabay halik nya sakin noo..

“je t' amaie mon princess.” sabay halik nito sa aking noo.

“je t' amie mon prince”

--END--

#shortstory #tagalogstory #story #fiction #short #love #romane #jetamaie

2 notes · View notes

lettersfromthecatcave · 4 years ago

Text

LET’S STOP MAKING RESILIENCY A #ProudlyPinoy TRAIT

Kalat na thoughts. Ayokong maging pulitikal talaga kasi malalang trigger sya sa mental health ko. No shit na nun college di ako nakakatulog sa pag-iisip ng kalagayan ng bansa.

But anyways:

KOMEDYANTE NAMAN PALA ANG PANGULO. Lalangoy daw sya. Walang nagpapalangoy sayo, Tatay. Ayaw ka po namin madeads kasi natataging Presidente ka po. Ang hingi lang po ay Disaster Response and Risk Reduction plans at maaayos na pagpapatupad nito. Accountability o pag-angkin po sana ng responsibilidad na masigurong ligtas ang mga nasasakupan ninyo. Gaya lang po ng accountability po sa lahat ng kaperahan na nautang, kinita. Hindi agony ang solusyon. Aksyon.

Ganito noh? Parang laging, GUSTO KO, DAPAT GANITO GAGAWIN KO PERO... lahat ng pero. Wants to share the agony daw. Dami na agaw-buhay, gutom, lunod lahat ng ari-arian. Pero eto pa din tayo, puro GUSTO KO SANA. Kailan kaya yun KASI KAILANGAN NYO?Pandemic. Bagyo. Lubog na ang bansa pero atake pa din sa iba kaysa aksyon. SORRY PO. SORRY DI KAYO PINAYAGAN MAKALANGOY. SORRY NASASAKTAN KA KASI DI KA MAKATULONG TATAY DIGS. SORRY NA SORRY PARA SA BAWAT PILIPINONG NAGHIHINTAY, NAG-AABANG NA BAKA SA PAGKAKATAON NA ITO, BAKA NGAYON, mabuhat naman sila ng gobyerno.

Super cute na proud na proud pa na oks yun dolomite nila habang may mga nagmakakaawa para matulungan mula sa baha. Sobrang kalat na wala sa lugar, but then again, what can we expect nga naman. Malasakit, we don’t know her.

Sarap manapak ng mga bulag pa din eh.

#polpol #tots

3 notes · View notes

jazmeyn · 4 years ago

Text

Pagsisikap Patungo sa aking Pangarap

(Taft, Maynila - Tahanan ng mga Ayala)

"DV Construction, Top Construction Company in the Philippines!" kalat ang mga flyer sa buong siyudad.

"Co-founder of DV Construction, Dylan Ayala, to give his speech today after being awarded as a top construction company. Ayala is said to be one of the founders and heads of DV Constructions, along with Mrs.Venice Hernandez-.."

"Mamu, pakihinaan yung TV. Naiyak na si Dynice."

"Ay, sorry po sir. Naku! 'E kagandang marinig ang pangalan ninyong nababanggit sa TV ano ho? Haha." Banggit ng kasambahay nilang si Manang Linares, na mas kilala sa tawag na Mamu dahil ito ang kayang ibigkas ni Dynice.

"Babyyy, tara dito kay daddy." Kinarga ni Dylan ang anak niyang babae. Nag-iisa lang ang anak nila kaya nama'y lubos-lubos ang pag-aalaga at pagmamahal nila rito.

"Nasaan po pala si Venice? Maghahanda pa ako para sa speech mamaya." Baling ni Dylan kay Manang Linares.

Bago pa man makasagot si manang, tiyempong pumasok si Venice sa eksena.

"Here love," halik nito sa pisngi ng asawa. "Handa na suit mo, nasa kuwarto na. Yung car napalinis ko na rin. Hintayin mo ko ha? Liligo lang ako then let's go na."

"Sige, love. Manang, si Dynice please..." Tingin ni Dylan na may pahiwatig kay Manang.

"Ay akong bahala, sir! As always, maayos na pag-aalaga kay bebi." Nakangiting sabi nito.

(Espanya, Maynila - DV Construction Corp.)

Maraming kamera at taga-ulat/tagapag-balita ang nagkatipon-tipon sa labas ng venue. Maraming sikat na kompanya na dumalo sa ganap ngayong araw kaya naman sinamantala na ng media.

Isang itim na kotse ang pumarke sa labas ng building. Inilabas nito ang mag-asawang Dylan at Venice. Agad na pumalibot sa kanila ang mga tao, agad-agarang pumasok ang dalawa sa loob ng building.

"Mr. Ayala! Nice to finally meet you!" Bati ng isang lalaking mukhang nagtagumpay din sa buhay sa ganda ng kasuotan nito.

"Jusko, Charles. Akala mo naman hindi pa sila nagkikita, mas nauna pa nga kayong naging magkaibigan kaysa makilala ko 'to e." Ani Venice.

"Oo na, hahaha. Handa ka na sa speech mo, p're?" Tanong ni Charles kay Dylan.

"Oo naman. Oh siya, aakyat na ako ng stage." Nagpaalam na si Dylan sa kaniyang asawa at kaibigan at umakyat na ng stage. Buong buhay niya ay hindi niya inaasahan na aabot siya sa ganitong lagay, matagumpay. Isang pangarap na tila imposibleng marating lamang ito sa dating Dylan.

Nakaakyat na sa stage si Dylan. Sa harap niya ay mga tao, kapwa may-ari ng isang kompanya at mga kumukuha ng Engineering at Architecture na mga estudyante.

"Magandang araw sa inyong lahat. Ang pangalan ko ay Dylan Ayala, isa ako sa may-ari ng DV Constructions. Kasama ko ang aking magandang asawa sa pagpapatakbo nito." Tumingin si Dylan sa kaniyang asawa at ngumiti. Itinuloy niya ang pagsasalita.

"Nais ko kayong pasalamatan lahat sa pagpunta n’yo ngayon dito ngayong araw. Paniguradong hindi lahat sa atin ay may maraming oras ngunit pumunta pa rin kayo rito, salamat. At siyempre, gusto kong magpasalamat nang lubos dahil kami'y nagawaran bilang isang magaling at kilalang kompanya. Salamat po talaga." Nagpalakpakan ang mga tao.

Tumawa si Dylan nang bahagya bago magsalita “Alam n’yo po itong tinatamasa kong success, katulad ng marami, ay may mga unos akong pinagdaanan sa loob ng mahabang panahon,” tinignan at nginitian niya ang kaniyang mga kaibigan at tinignan sa mata ang kaniyang asawa. “15 years ago, isa lamang akong hamak na fast food crew worker gawa ng pagiging fresh graduate at lack of experience ko, at mayroon akong nakilalang isang babae na nagpabago sa buhay ko.”

“Luh pano kami? ‘Di mo na kami mahal?” Pagrereklamo ni Clyden. “Oo nga!!” Dagdag ng iba pa nilang malapit na kaibigan na katulong ni Dylan sa pagpapalago ng kaniyang kompaniya. Natawa na lamang si Dylan at nagsimulang magkuwento.

//Flashback 15 years ago//

“Ma, Pa, graduate na ako!”

Matapos ang ilang taong pag -aaral ni Dylan ay nakapagtapos na siya sa Unibersidad ng Santo Thomas bilang BS Civil Engineering at not to mention siya’y isang full scholar at aalis ng eskuwelahan na mayroong Latin Honors.

At dahil hindi naman sila ganoon kayaman at kinakailangan kumayod, pagkabukas na pagkabukas ay agad na sumubok si Dylan sa iba’t ibang mga Construction Companies sa iba’t ibang mga lugar. Matapos ang ilang araw na pabalik-balik sa iba’t ibang mga kompanya, sa kasamaang-palad siya’y nabigo dahil umano’y fresh graduate siya at wala pang experience o karanasan na nakukuha. Dahil dito’y napagod, nawalan ng pag-asa, pati na rin ng tiwala sa sarili si Dylan.

Kahit ganoon ang nangyari ay sinubukan niya pa rin humanap ng ibang paraan dahil nga hindi naman sila ganoon kayaman at kinakailangan niyang kumayod para sa pamilya. Napagpasiyahan niya na lamang na magtrabaho sa isang fastfood chain kaysa maging tambay at walang trabaho.

“Sa wakas ay may trabaho na ako, hindi nga lang angkop sa pinagtapos ko, hays.”

Sa mga unang araw na pagtatrabaho ni Dylan sa fast food chain na kanyang pinagtratrabahuhan ay tila ba naliligaw at nawawala siya. Mabuti na lamang ay nakilala niya si Charles na isa ring fastfood worker pero mayaman at isang tagapagmana. Pero kahit na ganoon ang antas niya sa buhay, ay parang middle class lang din mamuhay si Charles.

Ilang mga buwan pa ang lumipas at mas lalong naging mas malapit ang dalawa,halos araw-araw, pagtapos nila magtrabaho ay palagi silang sabay na kumakain at umuuwi. Ipinakilala rin ni Charles si Dylan sa iba pa niyang mga kaibigan na ganoon din ang antas sa buhay.

At dito niya nakilala si Venice, anak ng isang Businessman at Architect. Si Venice ay maganda, matalino at may mabuting puso. Siya rin ay responsable at may alam sa mga kompanya dahil nalaman niya ito sa parehong magulang niya.

Nagkalapit ang dalawa hanggang sa nagkahulugan na ng loob. Maraming bagay ang nalaman nila sa isa't isa; mga pinagdaanan sa buhay, mga gusto't ayaw, at mga pangarap.

Mula noong makilala niya si Venice at ang iba pa niyang kaibigan, nagsimula nang magkaroon ng direksiyon ang kaniyang buhay. Tinulungan siya ng mga ito na makapag-aral pang muli upang makamit ang masteral sa Civil Engineering. At hindi pa natatapos doon ang pagtulong ng mga ito sa kanya. Hindi sila nawala sa tabi ni Dylan, lagi silang nakaantabay at tumutulong sa kung ano man ang kailangan ni Dylan, syempre ganoon din si Dylan sa kanila.

Matapos ang ilang taon ay nakatapos na si Dylan sa kaniyang masteral at napagdesisyunan nila ni Venice na gumawa at magbukas ng sariling kompanya. Sa pamamagitan ng katalinuhan at kagalingan nila Dylan at Venice, kasama na ang tulong ng mga kaibigan nila ay naisakatuparan nila ang kanilang hinahangad na kompanya. Kahit pa may tulong silang natanggap ay hindi naging sobrang dali ang lahat, nagsimula rin sila sa mga kakaunting kostumer hanggang sa dumami ito at lumago ang kanilang kompanya. Sa patuloy na paglago ng kanilang kompanya ay nakaabot sila sa lagay nila ngayon. Isa na sila sa mga nangungunang construction company sa bansa.

//Present//

(Espanya, Maynila - DV Construction Corp.)

“These people were always by my side no matter what. Noong mga panahong walang-wala ako, hanggang ngayon na considered as successful na ako, never silang nawala. Baka nga hanggang pagtulog ko kasama ko sila hahaha.” Pagbibiro ni Dylan, at nagtawanan naman ang mga tao.

“Ew, kadiri ka.”, “luh, sino ka?” pagbibiro ng mga kaibigan nito.

“And to the woman sitting in front of me, thank you for supporting me and helping lalo na noong mga times na kailangang-kailangan ko talaga. I know I lack at most things, but she still sees me as if I’m the most perfect human being. In her eyes I lack nothing, in her eyes I am the best.” Banggit ni Dylan at natawa nang bahagya.

Tumuon uli ang tingin ni Dylan sa mga tao, dinaanan niya ang mga ito ng tingin. "As you can see, hindi naging madali ang buhay ko. The road to success was never smooth, there will be multiple rocks along the road and it will be rough, pero hindi dapat tayo sumusuko. "You're not alone", eto ang ipinakita sa akin ng asawa at mga kaibigan ko. Oo, parang paulit-ulit na ko rito pero napakalaking tulong nila sa akin at sinamahan talaga nila ako sa mahirap na daang tinatahak ko. Support is a great thing indeed. Maybe I won't be here, giving this speech, if not for them."

"Pero kahit na may sumusuporta at tumutulong sa'yo ay kailangan din na masikap ka at mahaba ang pasensiya. Ang tagumpay, hindi yan basta-basta, kailangan mong magtrabaho at magsumikap para makamit ito. With this, I conclude my speech. Remember to not give up and do your best. Also, 'wag niyong kalilimutan ang mga taong tumulong sa inyo para makaangat sa kinaroroonan niyo ngayon. Iyon lamang at salamat." Pagtatapos ni Dylan.

Ang mga tao’y nagsipalakpakan habang bumababa si Dylan patungo sa kanyang asawa at anak, at agad niya itong niyakap. “Mahal na mahal ko kayo, salamat at dumating kayo sa buhay ko.” Banggit ni Dylan sa kanyang pamilya.

-Wakas-

ISYUNG PANDAIGDIG (pang-ekonomiya): Underemployment

TAUHAN:

Dylan Ayala - Isang masipag at matiyagang binata. Nanggaling sa middle class na pamilya at graduate ng BS Civil Engineering.

Venice Ayala - Anak ng isang businessman at Architect. Isa sa mga importanteng tao sa buhay ni Dylan.

Charles Mendoza – Isa sa malapit niyang kaibigan na isa rin sa mga crew sa fast food chain na kanyang pinagtratrabahuhan.

Iba pang mga tauhan:

Dynice Ayala - Anak nina Dylan at Venice.

Manang Linares - Kasambahay ng pamilyang Ayala.

Mga kaibigan ni Dylan - Importanteng mga tao sa buhay ni Dylan.

TAGPUAN:

Kumpanya (Espanya, Maynila)

Tahanan ng mga Ayala (Taft, Maynila)

LENTE NA GINAMIT:

Unang panauhang pananaw at Ikatlong panauhang pananaw.

GROUP 5

Relacion, Gian - Tumulong sa pag gawa ng kuwento

Magtalas, Jalen - Tumulong sa pag gawa ng kuwento

Publiko, Allyza - Kasama ni jas sa pagsulat ng kuwento

Delos Reyes, Jasmin - May ari ng kuwento at nag sulat ng kuwento

(Mostly sina Jas and Allyza ang gumawa/sumulat sa story)

1 note · View note

alaaalaaal · 4 years ago

Photo

August 24, 2020 // Monday

South gurlies goes to North haha eme. Pumunta kaming maynila para ihatid sila Ate Cy & Caleb, sunduin si Tita Cecilia (para makapasok si Jeh sa condo nila dahil mag hahakot na sila ng gamit), at sunduin si Lee sa Monumento (galing pa siyang Olonggapo cuz dun siya nag w-work and meron siyang 3 day offs).

Mandaluyong muna kami para i-drop off sila Caleb then sundo na si Lee tapos si tita Ceclia naman from her work, then diretso condo. Ang pinaka highlight lang talaga ng araw na to ay muntik na kaming mahuli. Shushunga kasi gumamit ng waze haha (& sorry first time po). Buti na lang ‘mabait’ yung naka ‘huli’ samin, kundi gg talaga kaming tatlo. Di ko alam tawag sa violation namin, pero yun yung late na kaming lumiko or lumipat ng lane, ganern. Muntik pa kaming buminggo kasi walang dalang quarantine pass si Jeh, tapos nung hinigian siya ng I.D., school ID lang meron siya, eh humingi pa uli ng iba KSKSKSKS.

Anw, yung photos sa taas was taken nung pauwi na kami sa Cavite. Nag hahanap kami ng mabibilihan ng alak. Eh halos mag 4pm na nun, 1pm-4pm lang pwede bumili ng liquor. Grabe feels like nasa minute to win it kami HAHAHA. Buti na lang ang daming pakalat kalat ng alfamart.

P.S. today si AMEJIA day, medyo sad ako na di ako naka bati pag patak ng 00:00 huhu. Also!!!! 1 year ago since exploration in mnl, wow!!! Feelstrip#

#p #tgg #good good #good2x #wreck

1 note · View note

thesleepingnini · 5 years ago

Text

Appreciation Post...

para sa mga paborito kong tao sa mundo. Sana laging masarap ulam niyo.

I woke up today with a thankful heart. This year has been one hell of a ride. It feels like there are more things that happened to me this year than the past 18 years of my existence. I never would’ve made it at the end of the decade if it's not for these beautiful people. I want to appreciate these people kahit di nila to makikita. Mahal na mahal ko kayong lahat.

Sisters and brothers from different set of parents 🥺 *insert kuya toto* i couldnt ask for better friends/squad/family than this huhu. . We dont talk much dahil busy tayong lahat pero mostly dahil busy ako hahahaha pero thank you kasi lab niyo pa rin ako hehe. chekka. mahal ko rin kayo. sagad(kahit di niyo ko kinukwentuhan. hmph) @cedjames

Blockmateeesss + ela di ko alam pano talaga nabuo to pero haha. labyu mga mamsh. Here's to more kalat, breakdowns and mcdo sesh. Feeling ko pumasa ako ng compsci only to meet all of you. love youu

ShibaKenu hehe. May special mention pa si badette. di kasi nasama sa mcdo sesh eh chekka. Thank you for keeping me sane. Di ko ineexpect na magiging ganto tayo kaclose haha. ayoko magdrama ng ganto sayo kasi sasabihin mo corny 😒 medyo habaan ko na yung sayo kasi never naman ata kita inappreciate? ahahahha sorry na. Pero ayun, thank you for always listening sa mga katangahan ko. Feeling ko madalas, gusto mo na lang ako tuktukan talaga. Love you, kenoooo sana mamansin ka kahit nakashift na ko HAHA Sana magkajowa ka na. NoMoreFriendzone2020 pls haha. (hit me up na lang kung bet niyo tropa ko. pinagbebenta na namin to. CHAROT)

Most beautiful parents on earth!!! I feel like I only gave you disappointments this year pero thank you for understanding. Thank you dahil di niyo ko pinepressure. Thank you for staying up late to wait for me paguuwi ako sa bahay. Thank you po sa masasarap na ulam ✊ Bawi tayo next year, ma, 'dy. I'll make you proud.

Ganda ng ate ko??? yes??? YES!!! labyu kahit minsan di na tayo nagkakaabutan na gising sa bahay HAHHAHAHAHA. thanks po sa mga libre (More more more) sana tumangkad ka na. Cheret. labyu, vibz. sana di mo na agawin yung pula ng itlog sa boiled egg na kinakain ko. kanya kanyang luto kasi ba naman eh. charot. ahhahaha.

Yuki da Dog. Ganda naman this bebiiiii. You give me comfort no human can 🥺🥺🥺 Sana tumrabaho ka na sa bahay. aral aral din maghugas ng pinggan siz, tamad tamad neto. charot hahahahaha. labyu, yuki. hays WeDontDeserveDogs :---((

Thank you all so much for a great year!!! Here’s to another year, another decade with all of youuuuu. Love you ol hehe.

#edge archive

1 note · View note

moonwonuu · 2 years ago

Note

sorry po sa kalat sa blog mo ate sensya na huhu 😭😭😭 d lang talaga ako makatulog pero matutulog nako ngayon (real) gigising pako ng maaga tomorrow AAAAAAA what if lunukin ko nalang si doljjongie

hahahaha oki lang! pero gulat ako kasi gising ka pa (dapat chinika mo ako) 🤺 matulog ka na pi. BAKIT NAMAN SI DOLJJONGIE 😭 sigaw ka na rin nang DARNA 🤟🏼

#cel.replies 💌#hahaha baka i pa luwa sayo ni jeonghan beh

0 notes

mrskodzuken · 3 years ago

Note

hello ate !!! good afternoon (also pasintabi nalang po sa kalat ko sa twt 🧎‍♀️🧎‍♀️🧎‍♀️) question dahil hindi nako susunod sa request sa valentines 🤡🤡🤡 meron ka bang fixation ngayon 😔 wala kana ba sa baby fever mo 😔😔😔 also how's your afternoon naman ate 🥺🥺🥺 – pash pash ni yumi 💊

Di pako napapadaan sa twt for the past few hours mula umaga kanina tho 🤔🏃🏻‍♀️ /hj

Anyways, di ko na ramdam baby fever ko 😭 (i’m sorry my single dad!Kenma (super late) holiday collab piece 🤧🤧🤧💔) tho i’m on ✨wifey✨ mode right now—making lovey-dovey stuff with my husband this Valentine’s Day uwu 🥰🥰🥰🥰 also gonna start on the Toge piece na after having a short writer’s block kahapon skskskssk 🙇🏻‍♀️ sana di ako tamarin 🤞🏻

AND I’M FREE AS A TWEETY BIRD LMAO—natapos na rin sa wakas yung pinapaedit nung kapatid ko putangina _:(´ཀ`」 ∠): /gen /lh heto... gutom 😂 gusto ko ulit kumain ng mangga + bagoong 🥺🥺🥺

#how is u? 👉🏻👈🏻#kumusta naman si ✨ano✨ 👀🍿#may date na ba for tomorrow?? /gen #🐱saku.ask #🐱moot.mitsuyaya

0 notes

makatang-iska · 3 years ago

Text

Pagtuklas

Part 2

Kinabahan ako sa "let's talk later". Baka nagaassume lang ako na gusto ako ni Ate Kat. Baka ginawa lang niya iyon para isave ako sa kahihiyan. Hala! Baka naman dinaldal ni Aico kay Ate Kat sa kanya na crush ko siya.

Naubos ang alak. Inaantok na ang mga kasama. Yung iba natulog na nga sa sahig ay. Kinumutan na lamang yung mga hindi na talaga kayang bumangon. Buti nga at walang nagsuka sa circle.

Yung mga magjowa, ay ayun nagcuddle na somewhere sa apartment. Sana all na lang may jowa ano. Cuddle weather pa naman dito sa Baguio.

Attentive ako. Since kami ngang dalawa ni Ate Kat yung nag alaga sa mga nalasing ng sobra, medyo bumibilis yung tibok ng puso ko. Ayaw kong magfollow up sa "let's talk later" niya.

Hindi ako makatulog kaya sabi ko liligpitan ko na lang mga kinainan at iimpis ang mga kalat. Yun lang yung naisip kong excuse just to get out of the possibly awkward conversation.

"Ally, mamaya na 'yan. Pag may araw na." ani Ate Kat.

"No worries, ate. Hindi pa naman ako inaantok, might as well clean na."

"Ang sipag naman. Sige, tulungan kita."

"Nako, wag na ate. Nakakahiya."

"Bahala ka jan, pag may multo." aniya na may kasama pang AWOO-AWOO (best effort n'ya to mimick a ghost).

Ang funny niya kaya naman napatawa ako.

____________________________________________________________

Nasa kusina kami. Ako yung tiga ligpit tapos siya yung tiga punas.

"Kroo kroo kroo", sabi ni Ate Kat.

"Hi Ate Kat." Ay sa halip na tumawa na laang ako sa kroo kroo e nag hi ate kat pa ako. Halata ba niya na napakaawkward ko na.

"HAHA, Hello din sa'yo Ally." Hindi ko na aa sasabihin ko. Ano nga baga ang dapat pang sabihin?

"Uy, Ally. I meant it when I kissed your hand. Hindi 'yon joke." HOOOOY. Wala man lang warning si Ate Kat! Di ako prepared sa mga ganap.

"Hala ate, you need glasses na po." Yun na lang yung nasabi ko kasi SHET how do you respond? Sasabihin ko ba na okay lang po yun kasi crush na crush ko po kayo. HAHAHa, lupa lamunin mo na ako.

"Near-sighted ako HAHA." sabi niya.

"Is it okay, if you share your thoughts kanina?" pagpapatuloy niya. Ano ba sasagutin ko ba 'to. Kinilig po ako, ate. Yes po, opo, sana po agree po ako sa kanila na sana sa lips CHAROT. Syempre sa isip ko lang yan. Ito ang sinagot ko:

"Ah, nagulat lang po. You don't need to worry po about it." Ay wow talaga. Mukhang kalmado laang ako pero deep inside de laang butterfly ang nasa stomach ko, buong zoo na ata.

"Okay lang ba if I ask you out?" Ang confident po ng crush ko talaga. Naloloka ako.

Natulala na laang ako. Totoo ba ito? Baka naman may bet na nagaganap at pinagtritripan lang ako ng org mates namin.

"Oh sorry, that was too forward. I don't even know if you like women."

"It's okay if your answer's no ha." sabi niya.

"Ah, eh...can we talk po somewhere more private, Ate Kat."

"Oh, okay. Sige, let's finish up. Okay lang ba na sa balcony?"

"Yes po."

___________________________________________________________

"Ate Kat, uh hindi ko po alam kung anong una kong sasabihin." I started.

She was looking at the stars and smiling. She told me to take my time. Lord, if this is a dream pakigising po ako.

"If it's okay with you, drop the "po" na and ate, Ally." Yan na nga po sa drop the po.

"Okay po." HAHAHA sorry na po di ako sanay. Tumawa lang din siya.

Here it goes.

"I'm overwhelmed, Kat." Nang narinig n'ya yung pagsabi ko ng pangalan niya, she looked at me intently. Hoy, please look away, namumula na ako.

"Go on... I'm all ears." sabi ni Kat.

"I'm new to this kind of feelings. Hindi ako sanay na someone is trying to get close to me for romantic reasons. I have been suppressing my feelings. I was taught that feeling this way was unnatural. I only open up to a bunch of my friends. I am not sure where to go from here. Ang dami kong sinasabi, no? The bottomline is crush kita."

I looked at her to see her reaction. And she was teary-eyed while smiling.

"Hala, bakit ikaw naiiyak?"

"Kasi the feeling is mutual." ani Kat.

OHMYGOD. Sige kung panaginip ito, okay na akong 'di magising.

___________________________________________

Nanatili lang kaming nakatingin sa night sky. Walang nagsasalita, hindi rin kami nagdidikit. Prinoprocess pa siguro naming dalawa yung nangyaring aminan. May room pa para sa holy spirit.

Nakita ko siyang tila giniginaw. Ay paano naman kasi wala siyang jacket or balabal. Nakawhite shirt, short-shorts, and boots siya. Ang tapang. Pero normal naman na kasi sa Baguio na kapag dun ka nag-aaral, mapaparaise ng eyebrow na lang ang mga tiga baba mga tiga patag (kasi bundok ang Baguio) dahil kayang-kaya mo laang magdamit ng hindi panlamig.

Nakahoodie ako. Nakaturtle neck din naman ako sa loob. Tinanggal ko na lang yung hoodie ko para ibigay sa kanya. Don't want crush to freeze to death.

"Eto po hoodie, you can have it."

"Okay lang. Sa'yo na baka ikaw ang lamigin."

"I insist po. Wouldn't want you to freeze."

"Hahaha sige." Kat was blushing. And I don't know if it's just my imagination pero saw her sniff my hoodie. HAHAHA buti na lang kakapalaundry pa lang nun.

"Tara na sa loob?" pag aaya ni Kat. Nakita niya sigurong humihikab na ako. Tumango lang ako.

#my writing #pagtuklas

1 note · View note

akosigervicio · 3 years ago

Text

“Monay”

(Picture not mine. Credit to the rightful owner)

Hi, ako nga pala si Francis Just call me France for short. It was really a rough time for me lately knowing na yung partner ko pala is having an affair with my mortal enemy. the moment I decide to end my life at tumalon sa tulay, may isang pulubi ang humila sakin para iligtas ako. And that was Marco. Tinanong nya ako bakit ako umiiyak pero there is no voice coming out from my mouth and all i do is to sob to death. He Tap my back while saying “mahirap ang buhay pero di mo dapat itapon ang buhay mo ng basta basta, maswerte ka pa din na nabubuhay ka ng marangal”. that moment tumigil ang luha ko at narealize ko na tama nga sya na mas maswerte pa din ako compare sa kanya. I ask him bakit nya ako iniligtas and he just smile. Medyo natauhan ako sa sinabi nya at out nowhere bigla nya ako inabutan ng isang tinapay. “Gusto mo ba ng Monay?” yun ang sabi nya habang nakangiti sya.

Dumaan pa ang mga oras tsaka ko lang napansin na gumaan na ang pakiramdam ko habang kausap sya. Tinanong ko sya “San ka nakatira Marco?”. “dyan lang sa tabi tabi” sabi nya. Tinanong ko sya kung wala ba syang pamilya at tahimik lang sya na tumingin sakin. Hinila ko sya at sabay tumabok papunta sa kotse. Medyo parang naguguluhan sya pero sinabi ko sa kanya na “bat di ka na lang sumama sakin tutal mag isa lang din naman ako”. Sumagot sya sakin na “baka madumihan ko ang sasakyan mo?”. “Wala yun kumpara sa pagligtas mo sa buhay ko!” ang sagot ko naman.

Pagdating namin sa bahay nasa may gate ang bestfriend ko na si Diodelyn. “Oit Lyn anong ginagawa mo dito?” nagtataka ko na tanong sa kanya. Bigla nya ako niyakap habang umiiyak at sinabi nya sakin “B***h are you insane?, I am so worried about you! I’ve been calling you since I heard the news and you don’t even mind to pick up your phone!” niyakap ko din sya while crying and super sorry ako na pinagalala ko sya. at after namin magiyakan dalawa tsaka ko lang naalala si Marco na nasa likod namin.

Marco’s POV:

Sino kaya sya? ang ganda naman nya para syang Anghel na bumaba sa lupa 😍. kaso sigurado ako na di nya ako papansinin o baka mamaya sungitan lang din nya ako gaya ng ibang mayayaman na nakikita ko 🥺. Mukhang kailangan ko na sila iwan kasi di naman na ata ako kailangan ni france.

Mukhang papaalis na si Marco ng lumingon ako at naisipan na ipakilala sya kay Lyn. “oit Marco san ka pupunta? by the way sya nga pala si Lyn Bestfriend ko” sabay turo ko kay bessy. I think medyo nandidiri sa kanya si Lyn, ofcourse i know hate na hate nya yung mga pulubi. Medyo masama na din ang tingin sakin ni Lyn kaya inaya ko na silang dalawa papasok ng bahay.

Sinamahan ko si Marco papunta sa guest room at sinabi ko sa kanya na maligo muna sya sabay abot ng mga damit ko at towel sa kanya. “Pasensya kana kay Lyn di kasi sya sanay na may iba ako kasama bukod sa kanila ng Ex ko!”. “Bakit sila lang ba ang mga kaibigan mo?” ang sabi ni Marco. I just smiled sabay sabing “Pano maiwan muna kita dyan. mag luto lang ako ng foods para satin.”

Papunta pa lang ako kay Lyn sa may sala ng biglang nag Ring ang Doorbell. isip isip ko na sino kaya yun eh wala naman ako inaasahan na bisita. Pumunta ako sa may main door at nagulat ako. “Christine, anong ginagawa mo dito?”. “Tumawag kasi sakin kanina si Lyn and hinahanap ka since bigla ka na lang nawala sa office kaya naisipan ko na icheck ka sa bahay mo” sagot ni Christine. “ah yun ba? sige pasok ka muna” yun na lang ang nasabi ko kay Christine habang napapakamot sa ulo. Naisip ko na lang na grabe ko pala talaga pinagalala si Christine na pati Officemate ko kailangan pa nyang tawagan.

Christine’s POV

Buti na lang okay si France. Nagalala talaga ako ng tumawag sakin kanina si Lyn, eh hindi naman kami talaga ganun ka close kahit na classmate kami ng college. Ano ba kasi nangyari dito kay France at bigla na lang sya nawala sa office kanina after lunch. Naalala ko tuloy nung First day ko sa office at bigla nagaya ng diner out si boss. Nalasing talaga ako nung time na yun buti na lang nandun si France at inalalayan nya ako hanggang sa makauwi kami. Simula noon di na sya maalis sa isipan ko. Chivalry is not dead pag dating kay France.

Sinamahan ko si Christine papunta kay Lyn sa may sala. “girls maiwan ko muna kayo dyan mag luto lang ako ng makakainin natin”. Naalala ko na may Pizza dough pa nga pala ako sa ref kaya yung na lang ang iprepare ko para mas mabilis. Habang nasa oven pa yung pizza naisipan ko din na mag luto ng fries since nag ne Netflix naman sina Lyn at Christine.

Dinala ko na sa sala ang mga foods nang biglang lumabas sa guest room si Marco. Napatingin kaming lahat sa kanya kasi basa pa ang kanyang buhok at wala syang suot na shirt. “may ibang damit ka pa ba dyan France? masikip kasi yung nabigay mo sakin.” “ah ganun ba! teka lang hanapan kita ng mas malaking damit”. Sumunod sya sakin hanggang sa kwarto ko. Medyo nahiya nga ako kasi sobrang kalat dun.

Habang naghahanap ako ng damit na kasya sa kanya, di ko napansin na naglilinis na sya ng kalat sa kwarto ko. “ui hayaan mo na yan” sabi ko ng makita ko sya. “hindi okay lang! ako na bahala dito sa paglilinis ng kalat para naman kahit papano makabawi ako sa’yo sa pagapatuloy mo sakin dito sa bahay mo!” sagot ni Marco. Natawa na lang ako sabay sabi sa kanya na “mamaya ko na lang yan linisin. Kumain muna tayo for sure di ka naman nabusog dun sa isang monay na kinain natin kanina!” sabay hila sa kanya papunta kina Christine at Lyn.

After few hours nagdecide na sina Lyn at Christine na umuwi. “Bessy it’s already late. Pano mauna na kami ni Christine!” ang sabi ni Lyn. “Just take your Leave and ako na muna bahala sa office. So pano uwi na kami” sabi naman ni Christine. “Drive safe girls and thank you so much for both of you!” ang sabi ko habang inihahatid sila hanggang sa may gate na kasama si Marco.

Napansin ko na habang pinapanood namin na makaalis ang sasakyan nina Lyn eh parang may tinitingnan sa malayo si Marco. “Okay ka lang ba?”. “May napansin kasi ako na tao kanina ng dumating tayo parang nakatingin dito sa bahay mo at ng umalis sina Lyn eh tsaka lang din umalis yung tao na yun.” ang sabi ni Marco. “malay mo nagkataon lang din yun? tara pasok na tayo ng makapag pahinga na din.” sagot ko kay Marco na parang hindi naniniwala sa nakita nya.

Jem’s POV

ano kaya ang ginagawa ni Lyn sa bahay na yun? at bakit may isa pang babae na dumating after nila makapasok? mahigit tatlong oras na pero di pa rin sya umaalis. madalas naman pag pumupunta sya bahay na to eh di naman sya nagtatagal ng kalahating oras! Kailangan ko ng makakuha pa ng mas maraming ebidensya laban sa kanya. Teka mukhang pauwi na din sila sa wakas. S**t napansin yata ako nung bagong lalaki na kasama nila. Mukhang kailangan ko na din talaga umalis bago pa nila ako paghinalaan.

It’s been a month since dito na tumira sa bahay si Marco and mas naging magaan ang buhay ko since sobrang maasahan nya sa bahay and lagi ko sya nakakausap anytime na may problema ako. He even insist to do all the household choirs para daw makabayad man lang sya sakin sa pagpapatira ko sa kanya. At first I disagree since baka isipin nya na kaya ko sya pinatira dito sa bahay is para gawin sya na katulong but in fact na i want to repay him sa pagsagip nya sa buhay ko and helping me realize na it is nice to live. We even get closer as time pass by.

“Marco sama ka sakin mamaya punta tayo kina Lyn may Party sa kanila”. “Hindi naman ako mahilig sa mga ganyan party France, isa pa wala din naman ako isusuot. Panigurado susyalan na party yun!” sagot ni Marco. “ako na bahala sayo mamaya tsaka nandun din si Christine kaya for sure hindi ka naman ma out of Place dun.” sabi ko naman para mapilit sya. Actually hindi rin kasi ako party goer but since bestfriend ko nga si Lyn kaya i need to be there.

So bago kami pumunta kina Lyn, Dinaanan muna namin si Christine para sabay sabay na kami. And pag dating namin dun nakita ko kaagad si Ate Jenny. So nag Hi muna ako sa kanya bago ko hanapin si Lyn. Actually okay naman kami ni ate Jenny although hindi nga sila magkasundo ni Lyn since opposite yung attitude nila. “Hey France, how you doin?” sabi ni ate Jenny sakin sabay beso. “kelan ka po dumating from state Ate Jenny?” bati ko naman sa kanya. “Actually kahapon lang since nabalitaan ko na may kagagahan na naman na ginawa yang si Lyn!” medyo naiinis na sabi ni ate Jenny. “ah yung nahuli po ba sya dahil sa drag racing?” sagot ko naman. “Exactly! and she even don’t know how to fix her own mess. one time hahayaan ko na lang sya makulong ng matuto naman sya! i don’t know nga kung paano mo natatagalan yang kapatid ko na yan!” sabi pa ni ate Lyn. So since ayoko mag meddle sa kanilang dalawa kaya smile na lang ang sinagot ko kay ate Lyn. Buti na lang dumating kung neighbor nila na si Ate Ley kaya nakatakas ako kay ate Jenny.

Ley’s POV

Sino naman kaya yung mga kasama ni France? I bet mga trouble maker din yan katulad ni Lyn. sakto andun si jenny makalapit nga sa kanila at baka may masagap pa ako na chikka. For sure di naman to uuwi sa pinas kung walang trouble na ginawa yung magaling nya na kapatid.

Jenny’s POV

hayy andito na naman si Ley, ang lakas talaga ng radar ng babae na to. i bet may isusumbong na naman yan tungkol sa magaling ko na kapatid. anyway atlist may cctv ako dito kay Lyn pag nasa states ako.

I admit na medyo nagenjoy ako sa party at di ko napansin na nawawala na pala sa tabi ko si marco. And nakita ko na lang sya na may kausap na babae na waitress. They seem close kasi nagtatawanan pa sila habang naguusap. So i decided na lapitan sila and to check kung anong meron.

Apples POV

Si marco ba yun? anong ginagawa nya sa sosyal na party katulad nito? medyo matagal ko na din sya di napapansin sa lugar namin kala ko kung ano na nangyari sa kanya tapos dito ko lang pala sya makikita sa party na organized ng boss ko. Namiss ko na asarahin tong g**o na to. Lapitan ko kaya sya kunyari tas bangain para ma check kung sya nga talaga yun.

Marco’s POV

Abnormal talaga tong si Apple. Kailangan pa talaga ako banggain para mapansin ko sya. Buti na lang di nadumihan yung damit na pinahiram ni France. Yari sana ako kung nagkataon mamahalin pa naman mga gamit nya. Siguro naman okay lang na makipag kwentuhan muna ako sa kanya sandali kasi namiss ko din ‘tong bully na to. At isa pa busy naman sina France, Lyn at Christine sa mga classmates nila nung college.

“Hey Marco, kanina pa kita hinahanap!” sabi ko sa kanya. “oit France pasensya kana nakita ko kasi yung kaibigan ko dun sa lugar namin. By the way si Apple nga pala. Tas Apple si France nga pala sya yung kinukwento ko na tumulong sakin na Friend ni Lyn yung may paparty dito.” sagot sa akin ni Marco. Ngumiti ako sa kanya at nag Hi kay Apple. “Ay sir pasensya na po, hindi ko naman po sinasadya na makipag kwentuhan ng matagal sa mokong na to! Balik na po ako sa pag seserve.” sabi naman ni Apple. “ Ah no worries, I just never imagine na may makikita si Marco dito sa party na kakilala nya. And it’s good to see na tumawa sya habang may kausap. normally kasi seryoso sya pag kami lang magkasama!” sabi ko naman. “Oy hindi totoo yan ah, masyado ka lang lagi madaming ginagawa kaya ayoko na istorbohin ka” sagot naman ni Marco. “teka, magjowa po ba kayo?” sabay tawa na tanong ni Apple. Medyo nagblush ako and honestly di ko alam isasagot ko kaya nag smile na lang ako sa kanya. “Hindi ah! nakikitira lang ako sa bahay nya since alam mo naman na wala na ako matutuluyan and simula nun naging close na kami. Diba France?” mabilis na sagot ni Marco! Medyo parang may kirot sa dibdib ko nung marinig ko na sinabi ni yun Marco. So i just smiled at them. At para maitago ko na medyo na hurt ako sa sinabi nya eh nag decide na lang ako bumalik kina Christine at Lyn. “So pano maiwan ko muna kayo dyan. And Marco remember naka duty sya so iwasan nyo na lang na mapaglitan sya ng boss nya.

Marco’s POV

Okay lang kaya si France? may nasabi ba ako na hindi maganda? bigla kasi nagbago yung mood nya. Anyway baka naman pagod lang sya kasi dami din lumalapit sa kanya kanina para kamustahin sya. Siguro sobrang sikat nya nung estudyante pa sya. Siguro sa bahay ko na lang sya kausapin mamaya. Enjoyin ko muna yung oras kasama si Apple kasi panigurado matagal na naman kami magkikita after nito.

Medyo late na din natapos yung party and sobrang na drained ako, isa pa ang sakit na ng mga paa ko. Pagdating namin nito sa bahay for sure knock out na naman ako. Mukhang napagod din si marco kasi nakatulog na sya sa byahe pa lang namin pauwi. Di ko mapigilan na panoorin sya habang natutulog kasi para syang anghel. i don’t know pero lately pag nakikita ko sya eh ang bilis ng heartbeat ko. Although Alam ko naman na hindi ganun yung nararamdaman nya sakin. Ayoko naman umamin sa kanya kasi baka mailang sya sakin. Siguro okay lang na ganito muna kami sa isa’t isa.

Marco’s POV

Kanina ko pa napapansin na lingon ng lingon sakin si France. kahit nakapikit ako ramdam ko na parang may gumugulo sa kanya. Ayoko naman mag tanong sa kanya kasi sa pagkakakilala ko sa kanya mag kwekwento naman sya or sasabihin naman nya sakin kung may problema ba sya or may ayaw sya na nagawa ko. Isa pa baka bad mood pa din sya sakin gawa ng bigla ako nawala sa party kanina tas nakita nyo ako kasama si Apple. Magpapanggap na lang siguro ako na tulog since hindi ko din alam ang sasabihin ko sa kanya. Mas Okay na siguro yung ganito muna.

“Marco, nandito na tayo sa bahay” sabay tapik ko sa kanya. “Una na ako sa loob ng bahay ilock mo na lang yung pinto pagkapasok mo!” sabi ko kay Marco habang nagmamadali papasok sa kwarto ko. Di na ako lumingon sa kanya kasi baka lalo pa ako maguluhan siguro palipasin ko muna yung mga araw at baka mawala din yung nararamdaman ko sa kanya ngayon.

Marco’s POV

Oww S*** mukhang galit nga sya sakin. Bakit sya nagmamadali papasok sa kwarto nya di man lang nya ako tiningnan habang kinakausap nya. Ano ba nagawa ko na mali sa kanya? pano ako makakabawi kung ano man yun nagawa ko na mali? Ayoko na sumama yung loob nya kasi sobrang laki na ng naitulong nya sakin.

Ang bigat ng ulo ko and almost noon time na din pala. Ayoko ko pa sana lumabas ng kwarto kasi for sure makikita ko si Marco. Isa pa gusto ko pa sana matulog kaso nagugutom na talaga ako. Normally kasi di naman ako nagbebreakfast but i don’t know why pero kanina pa ako may naamoy na mabango kaya nagutom tuloy ako. Let’s act normal na lng siguro sa harap nya.

So lumabas na nga ako ng kwarto para kumain. “Good Morning, ready na yung breakfast mo” ang bati sakin ni Marco. “Actually Brunch na nga eh” pangaasara ko pa sa kanya. Medyo nacurious ako kung bat nagluto sya ngayon ng breakfast. Normally naman bumibili lang sya ng Monay at nag priprito ng itlog at hotdog for breakfast. “So anong meron?” tanong ko sa kanya na may halong pagtataka kasi di ko pa alam yung niluto nya. “may Brewed Coffee, French Toast, cheese, Bacon, Pan Cake na may Butter at Honey” sagot nya sakin. Wow favorite ko lahat yun pero pano nya nalaman yun?. “wait ang ano sabi mo? seryoso ba yan?” pabigla ko na sagot sa kanya. “Oo” sabi ni Marco habang nakaturo sa lamesa. “Wow, Thank you so much Marco. Pano mo nalaman na favorite ko lahat ng to?” nakangiti na sabi ko sa kanya. “Actually tinanong ko talaga si Lyn kung ano yung mga gusto mo. Kain kana bago pa lumamig” sagot ni Marco na para bang nahihiya.

Marco’s POV

Buti na lang nagustuhan nya yung niluto ko. Tagal ko din hinanap yung recipe nun online kasi di naman ako familiar dun. isa pa di ko din alam kung tama ba yung lasa. Inaasahan ko na magkwekwento sya kung bat sya nagiba ang mood kagabi, pero mukhang Okay na naman kami kaya mabuti pa siguro na wag na lang magtanong total normal na naman ulit ang lahat. At isa pa nakangiti na sya habang kinakain yung mga pinagpuyatan ko. 😊

Lumipas ang mga araw at naging okay na naman kaming dalawa. Yun nga lang biglang dumating sa bahay si Lyn at sinabi na baka pwedeng dito din muna sya sa bahay tumira since ayaw nya nga makita yung ate Jenny nya. Normal naman na sakin yung scenario na ganito pero dalawa lang yung kwarto ko dito sa bahay at tatlo na kami. So tinanong ko si Marco kung pede dun lang din muna sya sa room ko matulog tas si Lyn yung gagamit ng Guest room. Okay lang naman sa kanya pero awkward sakin. Alam nya kasi kung ano ako and isa pa ayoko na maconfused na naman.

ilang araw pa ang dumaan at mukhang nagiging close na si Lyn at si Marco. Minsan nga parang wala ako sa tabi nila kung magusap silang dalawa. Nagkakasundo na sila sa mga Movies and Series na pinapanood nila. Anyway di ko naman sila masisisi kasi sila yung naiiwan sa bahay if ever kailangan ko pumasok sa office. Si Lyn naman kasi is Freelance so mas madalas nasa bahay lang din sya.

Dumating nga yung araw na kinatatakutan ko. habang nakahiga kami ni Marco. Bigla nya nasabi sakin na may gusto na daw sya kay Lyn. Masaya nya nakwento kung ano yung nagustuhan nya ka Lyn. Habang nakatalikod ako sa kanya di ko mapigilan na tumulo ang luha ko kasi alam ko sa sarili ko na mahal ko na sya. Pero mahal ko din si Lyn kasi bestfriend ko sya at nakita ko na masaya din sya na kasama si Marco. Nagpanggap ako na tulog na ng tinawag ni Marco ang pangalan ko para tanungin yung opinion ko. Ayoko na marinig nya yung boses ko na umiiyak. That moment tumahimik na din sya at bago sya matulog inayos pa nya yung kumot. Ramdam ko na hinaplos pa nya yung buhok ko tsaka sinabi na “Good night France.

Pagising ko wala na si Marco. Mukhang nag jogging na naman sila ni Lyn. Buti na lang at wala sila atleast di nila makikita yung namamaga ko na mata. So I need to leave bago pa sila bumalik para di nila ako makita.

Marco’s POV

chance ko na para umamin kay Lyn. Sapalagay ko naman eh parehas kami ng nararamdaman.

That day umamin na nga si Marco kay Lyn tungkol sa nararamdaman nya habang nagjojogging sila. Hindi alam nila Marco at Lyn ang panganib na nagaabang sa kanila.

Lyn’s POV

What will I do? Purely friendship lang talaga yung nararamdaman ko kay Marco at isa pa I’m in a complicated relationship and with all the secrets that i have kahit si France walang alam dun. And knowing France alam ko na gusto nya din si Marco.

Jem’s POV

I think this is the time para mahuli na namin si Lyn. Malaking sindikato ang kinasangkutan nya at sapat na ang mga ebidensya natin. Matagal na din natin sila minaman manan. Sakto na dito pa talaga sila park nag jogging at nandito na din ang buong team ko. Kaya chance na namin to.

While i was driving to work napansin ko na parang ang bilis ng takbo ni Marco and Lyn. And i noticed na parang may humahabol sa kanila. Later i know nakapag Uturn na ako aiming to help both of them. I Drive fast and and open my car door instanly saying “Hop on” and when they finally get in I hit the gas pedal as hard as i can. All in my head right know is to drive fast in order to out run those thugs chasings them. I have no time to ask them what happen. We need to survive this first. I don’t know kung san kami pupunta or hanggang gaano kalayo yung kailangan ko na idrive.

After we lost them tsaka ko lang sila natanong. “what the hell is happening?”. “I’m in a big trouble right now” sabi ni Lyn. “Tanda mo ba yung sinabi ko sayo na parang may kahinahinala na tao sa labas ng bahay mo nung una mo ako na dinala dun? Parang sila yung humahabol samin!” sagot naman ni Marco. “Lyn, spit it out!” medyo galit at clueless ko na sabi sa kanya. “France, alam ko na magagalit ka pero please help me first” nagmamakaawa nya na sabi sakin. “Is this about your newly addiction sa drag racing?” tanong ko kay Lyn. “Honestly France, lahat ng ito is nagsimula dun!” simula ng kwento nya habang umiiyak. “Lets Drive first sa Rest house nila mama sa Naic, wala nakakaalam nun at i think safe naman tayo dun for now. Once we get there kailangan mo ikwento sakin lahat ng details as in lahat”. yun na lang ang nasabi ko kay Lyn sa sobrang inis ko sa kanya!

tanghali na kami nakarating sa rest house. I told them na pumasok muna at need ko pa kausapin ung care taker. After ko makausap yung care taker ay dumiretso na ako sa sala at nakita ko na patuloy pa din sa pag iyak si Lyn at si Marco naman ay pilit sya na pinapatahan. “So what now? pede mo na ba ikwento sakin lahat ng nangyari?” sabi ko kay Lyn after ko umupo sa tabi nila. Medyo tumigil sa pagiyak saglit si Lyn at sinabi nya na “alam ko na sasabihin mo na naman na ang t***a t***a ko and i admit it”. I tend to listen in every words she says. Gusto ko sya saktan ng oras na yun pero di ko magawa. Nalaman ko na dahil sa drag racing nainvolve sya sa isang drug lord. what’s worse is medyo naadik na din sya sa ilegal pills. At based sa kabya eh mahal na mahal daw nya yung g**o na yun. i know na parang iniwan ko sya sa ere that time and I can’t blame her kasi yun yung oras na lagi na kami nagaaway ng Ex ko and after naman nun is nakilala ko si Marco kaya feeling ko napabayaan ko din sya noong time na yun. I know na narinig lahat yun ni marco kahit medyo malayo sya samin at alam ko na nasasaktan sya kasi every time na lumilingon ako sa kanya eh parang nagpupunas sya ng mata nya. Niyakap ko si Lyn hanggang sa makatulog sya. I promised her na di ko sasabihin lahat ng to kay Ate Jenny. But I have no choice, alam ko na si Ate Jenny lang ang makakatulong samin sa sobrang dami nya na connections. We don’t usually fight pero when times comes di pa rin namin maiwan ang isat isa.

habang tulog si Lyn iniwan ko muna sya sa sala para kausapin si Marco. Nasa may swing sya sa may garden. Tinabihan ko sya para mag smoke and pabiro ko sya na inalok ng yosi,although alam ko naman na di sya nagyoyosi. Nagulat na lang ako at kumuha sya at biglang nagsimula na magyosi. “Hey, I know how i feels!” sabi ko kay Marco. “ No, wala kang alam! ngayon lang ako nagkagusto ng ganito.” malungkot nya na sagot sakin. “Believe me, i know better than you do”. “di ka pa din ba nakakamove on sa EX mo? akala ko ba okay kana? alam mo naman na pwede mo ako kausapin anytime di ba?” nagulat ako sa sinabi na yun ni Marco at out of nowhere di ko napigilan yung sarili ko na umamin sa kanya “OO, sapalagay ko mahal na kita, at nasaktan ako sa mga nakwento mo sakin kagabi about sa feelings mo kay Lyn!” nagulat din ako sa nasabi ko na yun kay Marco kaya bago ko pa marinig ang sagot nya minabuti ko na lang tumakbo papasok ng bahay. Pagkasara ko ng pinto gusto ko na lang lumubog sa lupa sa sobrang hiya. At ng tiningnan ko sya, sa palagay ko ay nabigla din sya dahil di man lang sya gumalaw sa kinauupuan nya. So i decided na pumunta sa kwarto at magpahinga na lang din muna. Siguro di ko lang kinakaya yung mga nangyayari ngayon kaya pati ako nawawalan ng self control.

Di ko namalayan na gumabi na pla. Lumabas ako ng kwarto para sana i check sila. Sakto at gising na si Lyn. Si Marco naman mukhang naghahanda na para mag dinner. Napansin ko na umuulan sa labas. nasabi ko na lang sa isip ko na “ano ba naman yan patu yung langit nakikiramay sa lungkot namin lahat”. “Kain na tayo, nakaluto na ako!” sabi ni Marco na parang walang nangyari. Paupo pa lang sana ako ng dining table ng dumating yung care taker namin. “Sir France, Sir France may mga Pulis po sa labas hinahanap po si Ms. Lyn!” naghahabol hininga na sabi ng caretaker. nagulat kaming lahat at Hindi alam ang gagawin. Bago pa ako ako makapagisip ay nahila na ako ni Marco at Lyn palabas ng back door. Tumakbo kami sa malawak ng bukid ng may narinig kami na “TIGIL, WALANG GAGALAW KUNG HINDI MAGPAPAPUTOK KAMI!”. Patuloy pa din sa pag takbo si Lyn kasunod ako at si Marco. Nang bigla na lang kami may narinig na isang malakas na putok. Biglang umakbay sakin si Marco at parehas kami na natumba samantalang si Lyn ay patuloy pa rin sa pagtakbo.

Nang mga oras na yun dun ko na lang nakita na may tama na pala ng baril si Marco. Sa sobrang gulat ko, di ko alam ang gagawin kaya napaiyak na lang ako. “Marco. wag mo akong iiwan” sabi ko sa kanya habang umiiyak. Ngumiti sakin si Marco at sinabi na “Nasaktan ka ba?” umiling lang ako habang patuloy na umaagos ang luha sa mga mata ko. may pilit sya na kinuha sa bulsa nya at inabot sakin na papel “wag ka umiyak, mas gusto kita na nakikitang nakangiti!”. Sa mga oras na yun nakalapit na samin ang mga pulis ang hinila nila ako papalayo kay Marco upang posasan. Samantalang ang ibang pulis naman ay patuloy ang paghabol kay Lyn.

Hindi ko akalain na yun na pala ang huling salita na maririnig ko kay Marco. Di na sya umabot ng dinala sya sa ospital ayon sa mga pulis. Si Lyn naman nagawan ng paraan ni ate Jenny na di sya makulong. Isang Linggo na din ng mawala si Marco at buong week lang ako nagkulong sa kwarto. That day nagind suicidal na naman ako. Habang naghahanap ako ng cutter sa drawer ay may nakita ako na papel na may bahid ng dugo. Naalala ko na ito pala yung papel na binigay ni Marco bago sya mawala.

____________________________________________________________________________________

Dear Francis,

Alam ko yung pakiramdam na lihim ka nagmamahal sa isang tao. Gusto ko sana na malaman mo na mahal na mahal din kita. Siguro nagandahan lang ako kay Lyn kaya nasabi ko sayo na gusto ko sya. Nung umamin ka sakin kanina hindi ko alam kung bakit pero natuwa ako. Hindi ako nakapagreact agad sayo kasi narealize ko din nung oras na yun kung ano yung tunay na nararamdaman ko sayo. Di mo lang alam kung gaano ako kasaya ng mga oras na yun. Medyo corny pero alam mo ba ayaw ko na nakikita ka na malungkot kasi nalulungkot din ako. Gusto ko na kasama ka palagi. At di ko kaya na nagagalit ka o di mo ako pinapansin. Habang sinusulat ko to ay niluluto ko na ang paborito mo na ulam. Masaya ako na makita ka na ngumingiti habang kumakain.

Nung araw na nagkakilala tayo, aaminin ko sayo na ung monay lang talaga yung pagkain ko nung araw na yun. Ewan ko ba pero naisip ko nung mga oras na yun na baka nagugutom ka lang kaya mo naisipan tumalon. Natawa pa ako nun kasi nakangiti ka na nun habang kinakain mo yung monay.

Nahihiya ako sayo ang totoo lang kasi late ko na narealize yung nararamdaman ko sayo. Gusto ko malaman mo na gusto kita protektahan buong buhay ko. Gusto ko makita ka lagi na masaya. At gusto ko na mabuhay ka pa ng matagal. Lagi mo tandaan na nandito ako sa tabi mo ano mang oras.

Di ko man masabi sayo ng harapan kaya ipaparamdam ko na lang sayo kung gaano kita kamahal. Alagaan mo ang sarili mo kasi sobra akong malulungkot pag may di magandang nangyari sayo.

Love,

Marco

P.S.

Thank you kasi nakilala kita. Thank you kasi naranasan ko na magkaron ng pamilya at higit sa lahat isang tao na sobrang nagmamahal sakin at pinapahalagahan ako. Lagi mo tandaan na Mahal na mahal kita. 😘

____________________________________________________________________________________

After that day i decided to live well para kay Marco. And isang araw may kumatok na pulis at sinabi nya sakin na bago mawalan ng hininga si marco eh nakiusap sya sa mga pulis na kung pede idonate yung mata nya at yung puso nya if ever man may mangyari sa kanya. At luckily naidonate daw ito sa iisang tao. Bago pa umalis yung pulis nasabi nya sakin na hindi daw ako sinasadya paputukan ng pulis na kasamahan nya nagkataon din daw na nakita ni Marco ang akma na magpapaputok ang kasamahan ng pulis, kaya iniharang nya ang katawan nya para maprotektahan ako. That time tumulo bigla ang luha ko at nasabi ko na lang sa sarili ko na “I wish na sana sa future makita ko ulit kahit ang mga mata lang nya para masabi na sobra akong thankful at dumating sya sa buhay ko at salamat sa lagi nya na pagliligtas sakin!”

0 notes